Deadline Dukkel 19: 30 September 12:00

32

Speltak informatie Bevers Vrijdag 17.30 – 19.00 Contactpersoon: Chris Hodenius [email protected] 046-4517997

Kabouters Vrijdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Marie-Coline Vroomen [email protected] 06-25060609

Welpen Vrijdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Joris Janssen [email protected] 06-51693260

Gidsen Woensdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Corinne Donners [email protected] 06-26952943

Verkenners Woensdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Tom Kromhof [email protected] 06-45740823

RSA 313 Vrijdag 19.30 – 21.30 Contactpersoon: Ruud Kuiper [email protected] 06-44185677

Pivo’s Vrijdag 21.30 – 23.00 Contactpersoon: Collin Alberts [email protected] 06-38416039

Dukkels Vrijdag 21.30 – 23.00 Contactpersoon: Ruud Hamers [email protected] 06-46757919

Internet www.scouting-donbosco.nl

Bestuur Voorzitter Ron Hennes [email protected] Penningmeester Dhr. van Etten [email protected] 046-4518895 Groepsbegeleider Severine Louf [email protected] Materiaalmeester Ralf Goosens [email protected] Secretaris Arno Brouwers [email protected] 06-48177041 Ledenadministratie Zie contactpersoon Welpen Contributie € 6,50 per maand Postbankrekening: 500003 t.n.v. Scouting Don Bosco te Sittard

Dukkelredactie Ruud Kuiper (Hoofdredacteur) Ruud Hamers (Eindredactie) Ruud Ramakers (Lay-out) Cover Banners Senna Houben (officiële Dukkel Irene Derkx Irene Derkx spelfoutencontroleur) Maud van Marieke Lebon (officiële Dukkel Deursen spelfoutencontroleur) Contactadres: [email protected] Deze Dukkel werd mede mogelijk gemaakt door: Arno Brouwers, Nina Groen, de Pivo’s, Roel Pelman, Joke van Diessen, de Kabouters, Joris Janssen, Yves van Gennip, Lisanne, de Verkenners, de RSA staf , Ewoud van der Reijden en de Ruudactie.

2

• • • • • • • • • • • •

“laat ons blijven zwerven” om technische redenen een mist-foto mist? bijna alle speltakken op tijd hun stukje hadden ingeleverd? er uiteraard een aantal speltakken moedig weerstand blijven bieden tegen de overmacht van op tijd inleveraars? dit de speltakken van de Ruudactie waren? daaruit maar weer blijkt dat de Ruudactie het ook druk met andere dingen heeft? we alle speltakken veel plezier op zomerkamp wensen? we na de zomerkampen ook weer op overvliegweekend gaan? tussendoor een groep stafleden ook nog naar de Scout-in gaat? hier het honderdjarig jubileumjaar van Scouting Nederland wordt afgetrapt? je alles over zomerkampen, Scout-in en overvliegweekend kun lezen in de volgende Dukkel? de deadline hiervoor uiteraard hieronder weer staat de Ruudactie iedereen een fijne vakantie wenst en tot september

Deadline Dukkel 19: 30 September 12:00 [email protected] 31

De geniale onthulling De spanning bij de overgebleven, maar ook bij de al uitgeschakelde spelers, was om te snijden. Eerst vertelde de organisatie dat er slechts één goed antwoord verschil was tussen de twee finalisten – evenveel verschil als vorige keer. Vervolgens mocht de Mol zich onthullen: het was Olaf! Die saboteur had al vanaf de heenreis de boel lopen mollen en ik had het in eerste instantie niet eens door gehad. Gelukkig had ik het in de finale deze keer wel goed. Alleen: hoeveel vragen had Branco goed? Nou, veertien blijkbaar. En ik? vijftien! En daarmee was ik deze keer de winnaar van een hele berg dropjes! Maar de grootste prijs was natuurlijk de prijs van het gelijk hebben. In tegenstelling tot Sjors – ik weet het zeker, het kan gewoon niet anders! - had ik namelijk wel door Branco’s sabotagepogingen heen gekeken en me geconcentreerd op Olaf, die wel heel stil bleef tijdens groepsdiscussies en maar weinig beschuldigingen uitte, tenzij ik hem daartoe opstookte. 30

Toen hij bij het havenspel zo slecht presteerde wist ik het zeker. Helemaal omdat Branco weliswaar minder punten had gehaald, maar daar wel een dikke bult voor op zijn kop had opgelopen, omdat hij in allerijl op de vlucht voor Nukkel tegen een paal aan was gerend. Dankwoord Ik wil de organisatie van dit briljante en goed opgezette weekend nogmaals hartelijk bedanken voor alle moeite en het bedenken van deze schitterende spellen, die volop mogelijkheden boden voor iedereen om iedereen te verdenken van wat dan ook. Door op de juiste momenten paranoia te voeden met een trivialiteit werd dit hele weekend een groot psychologisch experiment, waar ik met volle teugen van genoten heb. Niet in de laatste plaats omdat ik nu mijn revanche heb gehaald! grEwoud a.k.a. de Mollenvanger

Beste Dukkellezers, Et voilà, de nieuwste Dukkel. Nummer achtien al weer en dat achtien een mooi nummer is, wordt door deze uitgave weer eens goed duidelijk. Deze Dukkel staat zoals gewoonlijk weer bol van de diverse activiteiten van de Don Boscoleden. Wie de Dukkel in de juiste volgorde leest wordt heen en weer geslingerd tussen een Beverdoedag (iets met dammen?), Pivo-kunst, een diepte-interview, een kabouterbivak, welpen die jungles in flessen maken (echt, lees maar), het uitzicht van de andere kant van de wereld (mistig schijnbaar), een gidsenweekend, een verkennerbivak (wat is het toch met al die bivakken, zijn onze leden soms niet graag op ons gebouw?) en de cineastische en culinaire uitspattingen (die laatste letterlijk) van de Sherpa's en de Rowans. De Dukkel wordt vervolgens afgesloten met het verhaal van het “Wie-is-de-mol-weekend” van de Dukkels, speciaal voor jullie gegoten in de vorm van een middellange nouvelle. Jep, achtien is een schitterend nummer! Let wel, deze hele inleiding is alleen correct als jullie deze Dukkel in de juiste volgorde lezen! We hebben in Publisher™ echter nog steeds het knopje om die handige nummertjes beneden op de pagina's te krijgen niet gevonden, dus laat de nietjes er nog maar eventjes in zou ik zeggen... Namens de Ruudactie, Ruud K. Eindruudactionele noot: Deze knop is al gevonden door de eindredactie, dus speciaal voor de hoofdredacteur een Dukkel met paginanummers. 3

In de vorige Dukkel had ik al aangekondigd dat een bever een stukje in de Dukkel zou schrijven. Welnu, in deze Dukkel kan ik vertellen dat die bever Nina was en dat haar stukje in deze Dukkel is opgenomen. Ik heb aan de Ruudactie gevraagd of ik het stukje al van tevoren mocht lezen. Gelukkig heeft Lange Doener een goede band met de Ruudactie en kreeg ik daar toestemming voor. Als beloning heb ik ook nog een foto van het bezoek aan bakker Bart bijgevoegd, zodat de lezers van dit stukje een beter idee hebben van dit bezoek. Bezoek bij baker Bart. Ik en de anderen mogten van het brood eten en van sjokolade eitjes snoepen. We mogten ook wat lekkers maken voor onze mamas, papas, ons zelf en de zusjes en de broertjes. Ik hat een ijerkoek gemaakt en een aardbeientaartje voor Suzie. Daarna gingen we haasjes maken. Eigeel met een kwast erop doen, rozijntjes als ogen in het hooftje . Toen pakten we wat oranjepoeder en dat deden we stroojen over de schoenen van de haasjes. Dat zag heel mooi uit, het was een voetbalhaasje. Toen deden we het in de oven. Het was een hele grote oven. Toen deden we het haasje in een warme kamer. Toen kregen we een nijntjesbroodje mee naar huis. We mogten de mutsen ook hebben en we mogten ook een wit tiesjurt hebben. Ik vond het leuk. Nina Groen 4

verdacht was. Branco (die drs P. probeerde uit te leggen door de hele tijd naar Roel en mij te wijzen) en Olaf (die Natalie Portman uitbeeldde als een machinegeweer) hadden er echter beiden een niet, wat ook de hele groep punten heeft gekost. Nog eens stemmen dan maar! Toen waren er nog maar drie Een spannende eliminatieronde, want hierna wist ik of ik het goed zou hebben of niet. En ik had het blijkbaar goed, want Severine en Corinne gingen eruit. Branco, Olaf en ik zouden het finalespel gaan spelen. Sjors was nu overigens echt helemaal overtuigd van zijn gelijk, wat het des te vreemder maakte dat hij er in de eerste ronde uit was gevlogen, maar ook daar had hij weer zo zijn theorieën over.

All you can eat… Met het boterruilspel werd het weekend afgesloten. Typisch genoeg haalden Branco (ruil tot je zeven liter schoonmaakmiddel hebt verzameld) en ik (verzamel drie liter drank) onze target wel, en Olaf niet. En dat terwijl hij maar negen kilo snacks bij elkaar hoefde te ruilen in één uur tijd! Voor mij was de zaak helder en mocht de laatste stemronde beginnen. Wat weet je van de Mol? De laatste ronde bevatte vragen die over het hele weekend gingen. En probeer maar eens voor iedereen te onthouden hoeveel punten hij in welk groepje bij welke opdracht heeft gehaald en in welke auto hij dan zat! Zelfs als je zeker bent van je zaak, zijn dit nog moeilijke vragen om over de Mol te beantwoorden. 29

Smokkelen van Singapore naar Rotterdam Die avond speelden we het havenspel met de overgebleven deelnemers. Vier spelers wisten daar met punten uit te komen, en de overige drie – Branco, Ruud en Olaf - bezorgden ons een hoop strafpunten. Ruud had ik het hele spel niet één keer zien lopen, wat erg verdacht was. Branco claimde ‘het hele voetbalveld’ rond gerend te zijn, op de hielen gezeten door douanier Nukkel, terwijl ik niet eens een voetbalveld had gezien; wederom verdacht! En Olaf had in eerste instantie wel drie havens gehaald, maar werd ‘toevallig’ drie minuten voor het einde getikt door Jordy; überverdacht! Genoeg voer tot nadenken bij de volgende stemronde… Jammer Joris De tweede stemronde was iets makkelijker dan de eerste, maar eigenlijk alleen maar omdat er minder spelers over waren. Bovendien wist ik nu wel duidelijk wie wel en wie niet zijn best had gedaan tijdens het havenspel, waardoor mijn twee hoofdverdachten nog steeds 28

hoofdverdachte waren. Mijn vermoedens werden nogmaals gesterkt toen bleek dat Ruud en Joris de volgende ronde niet hadden gehaald… Wie ben ik? Na een korte nacht slaap gingen de overgebleven vijf spelers aan een nieuw spel beginnen: een vorm van hints, waarbij we steeds bekende personen moesten uitbeelden. Van Karel de Grote tot Ella (Francien?) Vogelaar, van Frodo Baggins (Bags? Baggy’s?) tot Isaac Newton (‘Een Engelsman die de elektriciteit heeft uitgevonden??’). Corinne deed haar uiterste best, maar sommige karakters wist ze niet te raden. Maar: lag dit nu aan haar of aan de uitbeeldende spelers? De enige speler die twee keer geen punten haalde was Severine, wat natuurlijk zeer

Nina: je hebt een mooi stukje geschreven. Lange Doener is trots op je. Dan wil ik zelf nog een stukje schrijven over de BeverDoeDag. Op BeverDoeDag vier ik, met alle bevers van onze regio, mijn verjaardag. Ook dit jaar waren er weer heel veel bevers van onze regio en ook van onze groep aanwezig.

Wat een geluk hebben we tijdens de BeverDoeDag gehad met het weer. Net voor de kinderen arriveerden kwam het nog met bakken uit de hemel, maar toen de bevers er uiteindelijk waren was het droog. We hebben tussendoor weliswaar nog een kleine bui gehad, maar die was de moeite nog niet om te bespreken. Uit telefoontjes uit de buurt bleek pas hoeveel geluk we hadden. In Geleen stonden de straten blank, het regenwater kon maar met moeite via de putjes afgevoerd worden. In Brunssum heeft het tijdens BeverDoeDag zelfs gehageld. De reden van het slechte weer had te maken met het thema van deze BeverDoeDag: Pyrus en het Wilde Woud. Pyrus is een trolletje, die de elementen (aarde, lucht, water en vuur) 5

helemaal in de war heeft gebracht. Hij dacht dat hij dat wel regelen kon, maar dat ging mis. Daardoor was ook het weer van slag. Gelukkig waren de bevers op BeverDoeDag heel behulpzaam. De bevers kregen de opdracht om heel veel spelletjes te gaan doen. En dat is iets wat bevers wel kunnen. Je zag ze rennen, ballonnen opblazen en vervoeren, marsh mellows maken, memorie spelen, muntjes zoeken met een metaaldetector, water vervoeren met gootjes en noem maar op. Met het doen van de spelletjes, konden de bevers tekeningen verdienen, die allemaal bij elkaar in de struiken werden gehangen. Door al die mooie tekeningen bij elkaar (die door de bevers zelf al eerder waren gemaakt) werden de elementen weer gerustgesteld. Dat hebben we ook gezien: het weer werd weer helemaal goed. Dus: alle bevers bedankt voor jullie inzet op BeverDoeDag. Voor mij is het een hele bijzondere dag geworden, ik hoop ook voor jullie. Vele bevers hebben op BeverDoeDag even mijn hand geschud of hebben een praatje met me gemaakt. Jammer genoeg heb ik niet met iedereen kunnen praten, neem me dat a.u.b. niet kwalijk, jullie waren gewoon met teveel bevers om dat te kunnen. Ik wil jullie laten weten dat elke bever voor mij even belangrijk is en dat ik weer blij ben dat ik zo’n mooie verjaardag heb mogen vieren. Ik hoop dat mijn verjaardag volgend jaar weer even mooi zal zijn.

6

groeten van Lange Doener.

Zoek je rot Na de lunch gingen we in groepen een speurtocht lopen. Op diverse plekken in de stad waren enveloppen verstopt, ditmaal voorzien van een deel van een citaat van een bekend persoon. Voorzien van gsm’s namen MC en Severine de taak van navigator op zich en loodsten zo de drie groepen door de stad. Ruud, Joris en ik hebben in de twee uur die we hadden voor de opdracht wel 8 enveloppen bij elkaar verzameld, van de 15. De verdenking viel dus niet echt op ons. Des te harder viel deze op de overige groepjes, zeker toen bleek dat iemand op enig moment woorden had doorgegeven die nergens op een briefje stonden, waardoor het hele citaat in de war werd geschopt. Hmm… nog meer

verdachtmakingen en zelfs de eerste groepsdiscussie werd ontketend! Iedereen beschuldigde wel iemand, alleen Branco niet… Verdacht! Heerlijk, zo’n spel! De eerste afvallers Na dit spel volgde de eerste eliminatieronde. Iedere deelnemer moest een serie vragen beantwoorden over de Mol. Dit is echter knap lastig als je een lijst van vier verdachten hebt. “In welke groep zat de Mol?” Ja dat kan iedere groep zijn geweest. “Heeft de groep van de Mol zijn opdracht succesvol afgerond?” Nou, de ene wel en de andere niet… Gelukkig bleek ik niet de enige die dit een moeilijke ronde vond, want ik vloog er niet uit. De eersten die uitgeschakeld werden, waren MC, Marieke (een van mijn vier verdachten, omdat ze zogenaamd ‘nog even de sleutels van haar zus naar huis moest brengen’, terwijl de heenrit binnen een bepaalde tijd moest worden afgelegd), Sjors – die het ‘echt zeker’ wist! - en tenslotte Tom (op wie ik had ingezet bij de vraag “Wie is de Mol?”). Two down, two to go! 27

Later die avond gingen we nog een spel spelen: fysieke opdrachten. Om beurten moesten alle deelnemers een fysieke opdracht uitvoeren, zo lang als ze konden. Terwijl een deelnemer daarmee bezig was, moest de rest van de groep een raadsel oplossen, een vragenlijst invullen of 25 Amerikaanse staten opnoemen. Hilariteit en stress wisselden elkaar af in dit zenuwslopende spel. Deze avond heb ik diep respect gekregen voor Corinne’s vermogen om een volle beker water op haar hoofd te laten staan!

Verdenkingen ’s Avonds aan het kampvuur begonnen de eerste verdenkingen te komen en werden de eerste beschuldigingen al geuit. Dit alles zou morgen 26

alleen nog maar toenemen, omdat dan de eerste eliminatieronde gespeeld zou worden. Enveloppen sprokkelen Tijdens het ochtendspel op zaterdag moesten alle deelnemers op zoek naar witte enveloppen met daarin verschillende puntenaantallen. Er waren 50 enveloppen verstopt en we mochten deze met 11 man bij elkaar zoeken. Alleen hadden we daar per persoon maar 2 minuten de tijd voor en wie te laat binnenkwam verloor zelfs groepspunten. Het was dus haasten geblazen. Hoe meer deelnemers aan de beurt waren geweest, hoe kleiner de kans dat de volgende nog iets zou vinden. Opvallend genoeg hadden er meerdere mensen geen punten gevonden, maar de laatste speler – Tom – wist nog wel enkele enveloppen te vinden. Slechte detective als ik ben (zie ook de uitkomst van het vorige Molweekend) wist ik nu echter niet of ik nou Tom moest verdenken of degenen die geen punten hadden gehaald… Dan maar iedereen beschuldigen! 7

Mijn nieuwe interview is met de matriarch van onze scoutinggroep, Joke van Diessen. Als er iets belangrijks gebeurt, of het nou een overvliegweekend is of een klusdag, zit zij in de organisatie of voorziet ze de mensen van broodjes of chinees. Mijn voorganger heeft haar ook al proberen te interviewen, maar dat is hem niet gelukt. Gelukkig had ik meer succes met een interview met haar te regelen. Roel: Joke, wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven? Joke: Nou, eh gewoon, Joke van Diessen. Ik werk nog als teamleidster in de schoonmaak tot januari en dan ga ik de VUT in. Ik werk al zeven jaar in het ziekenhuis in Heerlen. Daarvoor werkte ik bij het Orbis; gewoon het maaslandziekenhuis hier in Sittard en daar heb ik dan twintig jaar gewerkt en daarna ben ik overgestapt naar het ziekenhuis in Heerlen. Roel: Hoe ben je bij scouting Don Bosco terecht gekomen; wat is je scouting verleden? Joke: Ik heb verder geen echt scouting verleden als jeugdlid, maar doordat Patrick, mijn zoon, erbij is gekomen als lid; zo zijn we hier binnengekomen. Toen is Math in principe gevraagd om het beheer over te nemen, maar hij had er geen erg in wat het allemaal precies inhield en zo heb ik het allemaal overgenomen. 8

Rijden zonder TomTom, kan dat? Dit jaar begon het spel al bij de heenreis. De groep werd verdeeld over 4 auto’s en kreeg een aantal opdrachten om uit te voeren tijdens de reis naar de – ons op dat moment nog onbekende – bestemming. Uit de routebeschrijving waren heel handig de plaatsnamen verwijderd, waardoor er onvoldoende informatie was om in de TomTom in te voeren. Ouderwets de routebeschrijving volgen was dus de eerste opdracht. Vervolgens was er ook nog een tijdlimiet: Ruud had de reistijd geijkt door overal exact de maximaal toegestane snelheid te rijden en we kregen een ruimte van 2,5 minuut onder en boven deze, overigens niet bekend gemaakte, ijktijd. Haalden we het om binnen dat gestelde kader te arriveren, dan vielen er punten te verdienen. De tweede opdracht was dus: zorg dat je niet te langzaam of te hard rijdt!

Branco vormde ik groep 1 en wij moesten op de route 6 foto’s zien te herkennen en in de juiste volgorde zetten. Ik kan je vertellen: het is knap lastig om met een onvolledige routebeschrijving de juiste kant op te rijden, niet te langzaam te gaan rijden als je twijfelt en dan ook nog eens naar bunkers, kerken en rare vissen te moeten uitkijken! Helaas is deze opdracht dan ook mislukt, maar de heenreis werd er wel een stuk leuker door. Noem 25 staten van Amerika, terwijl Severine in de handstand staat

Zoek de vis! Daarnaast kreeg iedere groep nog een extra opdracht. Samen met Olaf en 25

Roel: Wat houdt het allemaal in, beheerder zijn?

Wie is de Mol 2009 De afgelopen jaren hebben De Dukkels steeds een bivak gewijd aan een bekend tv-programma, met een leuk spelelement. Twee jaar geleden was er het Expeditie Robinson Weekend, vorig jaar was het Peking Express, samen met de pivo’s. Dit jaar stond Wie is de Mol op de agenda, samen met de RSA. Drie jaar geleden was dit programma ook al eens uitgevoerd en toen met

zo’n enthousiasme ontvangen, dat veel Dukkels het graag nog eens wilden doen. Niet in de laatste plaats ik zelf, omdat ik destijds in de finale stond en verloor van Branco, omdat hij wel wist dat Corinne de Mol was en ik verbluffend genoeg tot de finale was doorgedrongen zonder dit te weten en in de finale op Branco had gestemd. Tijd voor een tweede kans dus, oftewel: revanche!

Joke: Eventuele contacten met de gemeente, voor het onderhoud van het gebouw als daar problemen mee zijn. Het verhuur van het gebouw. Aangeven aan groepen dat ze corvee hebben. Als dingen kapot zijn ze maken. Zorgen dat jullie koffie hebben of limonade voor de kinderen. Allerlei hand en spandiensten, wat maar verder bedenkbaar is. Scouting Limburg gebruikt het gebouw steeds vaker; voor vergadering wordt het veel gebruikt, die hebben de weg naar hier ook gevonden. En als speltakken met vragen komen (zoals waar de boor is) hoor ik dat ook vaker. Ik ben eigenlijk de vraagbaak van scouting Don Bosco. Verder zit ik al jaren bij de organisatie van het overvliegweekend. En Math is jaren meegegaan met speltakken als kookstaf. Ik zorg altijd voor het eten en het drinken: het natje en het droogje. Roel: Wat zijn je hobby's buiten scouting? Joke: Lezen, voornamelijk lezen. Ik lees van alles en nog wat. Allemaal van de bieb vandaan. Ik ben een vaste biebklant. Allerlei dingen: zeeverhalen, romans, reisverhalen, zoiets allemaal. En wandelen. Gewoon hier in de buurt; verder gaan we niet. Wat je van huis uit kan lopen. Het is een mooie omgeving. Roel: Wat is je favoriete vakantieland? Joke: Die heb ik niet. Ik ga binnenkort naar Bonaire, want mijn zus woont daar. Maar dat is gewoon familie bezoek. Ik

24

9

kom ook uit die buurt vandaan. Ik ben geboren en getogen op Aruba. En ik heb nog steeds familie wonen op alle drie de eilanden, de ABC-eilanden. De nodige neven en nichten, nog een tante, kennissen. Dus wat dat betreft, connecties genoeg. Allebei mijn ouders zijn voor de tweede wereldoorlog met hun ouders als kind zijnde naar de Antillen gegaan, omdat hun ouders daar werk kregen toen hier de crisisjaren waren en die zijn daar blijven hangen. De ene bij de Shell en de ander bij de politie. Mijn ouders hebben elkaar daar dus ontmoet. Mijn vader heeft daar al die jaren bij de politie gewerkt en toen ik mijn Mulo afhad zijn we pas naar Nederland gekomen. Toen werd mijn vader gepensioneerd. Zodoende dat we in ’71 pas in Nederland terecht zijn gekomen. Mijn vader kwam uit Schiedam, maar we kwamen terecht in Beek. We zijn hier komen wonen omdat mijn vader hier werk kon vinden want met vijftig jaar gepensioneerd te worden is nog wat jong om achter de geraniums te zitten. Zodoende dat we hier in het zuiden terecht zijn gekomen. Ik ben dus vanaf bijna mijn achttiende jaar hier in Nederland. Verder zijn we al op heel veel plaatsen op vakantie geweest: Spanje, Portugal, Duitsland en het eigen land. Het eigen land is nog het mooiste wat dat betreft. Je hebt heel veel mooie plekjes: plekjes waar je nog nooit van gehoord hebt of gezien hebt. Je eigen land kennen is nog het beste. Roel: Een van de dingen waar je bekend om staat is dat je altijd voor ons kookt. Ben je dol op koken en wat qua eten vind jij nou lekker? Joke: Nee niet echt. Het is omdat het moet en als er dan gekookt moet worden, moet het ook wel te eten zijn. Wat dat betreft is het niet zo dat ik speci10

In het tweede filmpje zagen we hoe gevarieerd de karakters en wisselend de humeuren van de RSA-ers kunnen zijn. Het ene moment zat men nog rustig bij een kampvuurtje te “cumbaja-en” en het volgende moment raakte de kijker in haast apocalyptische, met stevige muziek ondersteunde hyper-geweldadige scenes verzeild. Nu zijn mood-swings ook heel puberaal, dus dit was zeer toepasselijk, maar wij hopen toch dat de iedereen begrijpt dat de RSA-ers allemaal heel lieve, pacifistische jonge mensen zijn. Het derde filmpje toonde de RSA-er in zijn natuurlijke habitat. Op werkelijk prachtige wijze werd de kijker deelgenoot van de voor- en tegenspoed van deze schuchtere, maar fascinerende diersoort. Het was een natuurfilm die zijn gelijke niet kende. We zagen de RSA-er op jacht naar voedsel, rustend in het hoge gras of op zoek naar een partner om mee te paren. Beslist puberaal dus, wij hopen echter (waarschijnlijk tevergeefs) dat de RSA-ers ook eens af en toe ergens anders aan denken. Verder hebben de RSA-ers op een vrijdag met zijn allen “pudding games” gedaan. Eerst werd er twister gespeeld met yoghurt, vanille vla, aardbeien vla en chocoloade vla en later op de avond werd er een potje pudding-rugby gespeeld. Zoals jullie aan de foto's kunnen zien, hebben de RSA-ers zich goed uit kunnen leven. Het programma was wellicht een tikkie puberaal, maar dat geeft niet, want het was echt ontzettend leuk. Bovendien voelt de staf zich zo ook weer een keertje jong. En zo hoort het ook bij de RSA; samen elke week lekker puberen en veel lol maken! De RSA-staf 23

fiek dol ben op koken. Zelf eet ik heel veel Indisch: rijst en zo. Ook eet ik graag Funchi uit de Antillen : Maismeel, gekookt tot een koek en dat eet je dan in de plaats van een aardappel; daar kan je dan ook saus overheen doen. Verder houd ik van alles. Beste Lezer,

Roel: Van wat voor en muziek houd je?

Er is sinds de laatste Dukkel weer vanalles gebeurd bij Rowan- en Sherpa-Afdeling 313. Zo hebben de RSA-ers een programma bedacht en gedraaid samen met de verkenners. De Gidsen waren hiervoor eigenlijk ook uitgenodigd, maar door een communicatiefoutje was dit niet helemaal duidelijk door gekomen. (sorrie gidsen, we zullen het nog goed maken!) De RSA-ers en verkenners werden in groepjes verdeeld en elk groepje moest een kort filmpje maken over wat scouting en vooral de RSA voor hen betekende. De Rowans en Sherpa's konden op deze manier laten zien hoe ze de RSA zagen en de verkenners konden uitbeelden hoe ze hun toekomst bij Rowan- en Sherpa-afdeling 313 in gedachten hadden.

Joke: Van heel veel soorten. Van house en die hele wilde muziek niet. Verder is het van alles en nog wat, maar niet dat extreme. Daar moet ik niks van hebben. Dat doet je pijn aan de oren.

Aan het einde van de avond werden de filmpjes op een beamer getoond en we kregen drie zeer verschillende filmpjes te zien. We zagen een filmpje waarin de scouting-evolutie van welp tot RSA werd uitgebeeld. Opvallend was dat de scouts in kwestie steeds minder actief werden en aan het einde lui en moe in het gras lagen te niksen. Heel puberaal wellicht, al die passiviteit, maar wij hopen toch dat de verkenners en gidsen die volgend seizoen overvliegen toch wat actiever zullen zijn! 22

Roel: Wat vind je van de Dukkel en heb je misschien een goede tip? Joke: Ik lees hem altijd en ik vind hem hartstikke leuk wat dat betreft. Maar ik zou niet weten of ik nog een goede tip had. Roel: Dan wil ik je graag bedanken voor dit interview. (Ruudactionele noot: Naast de eerder in dit interview genoemde activiteiten houdt Joke zich met nog veel meer dingen binnen onze groep bezig zoals de paaseierenactie, Jantje Beton, carnaval etc.) 11

Vandaag gingen we op weekend. Eerst verzamelden we op het gebouw, daarna vertrokken we. Toen we op het gebouw waren, pakten we alle spullen uit. Toen iedereen klaar was met uitpakken gingen we naar buiten toe. Daar deden we verstoppertje met buut en zonder buut. Daarna gingen we

tegorie kiezen en daarop punten inzetten. De doeopdrachten bestonden uit beschuitfluiten, spijkerpoepen, platte knopen leggen e.d. Zaterdagochtend hadden we een spel waarmee we aanwijzingen kregen voor de bonte-avond die in het verschiet lag. ‘s Middags

een stevige wandeltocht en lekker NACHO-AVOND… ons favoriete maaltijdje op een kamp. Daarna volgde de bonte avond, zeer creatief en gezellig. Zondag was het dan tijd om de tas weer in te pakken, de staf deed poetsen en wij buiten allemaal spellen. Voor we het wisten stonden de pappa’s en de mamma’s ons alweer op te wachten om naar huis te gaan. Wat ons betreft, laat die zomer maar komen en we wachten vol ongeduld op het zomerkamp. Groetjes van de Verkenners

naar bed en bleven nog heel lang wakker liggen. Daardoor werd de leiding heel boos op ons dat we ‘s avonds geen film mochten kijken. 12

21

Beste dukkellezers. Het is eindelijk zomer en daar houden wij verkenners wel van. Eindelijk weer lekker lang licht buiten, kunnen we goed over de hei hollen en kampvuurtjes bouwen. Het zomerkamp staat dan ook voor de deur en de staf is momenteel druk in de weer om alles hiervoor te regelen en te organiseren. De afgelopen weken hebben we ingevuld met het bouwen van o.a. een maquette. Iedere patrouille moest zijn eigen kampterrein in het mini nabouwen met materialen uit de natuur. Ook hebben we

weer de tenten opgezet om alles te controleren voordat we op zomerkamp gaan en daar niet voor verrassingen komen te staan. Het pionieren hebben we ook even geoefend en de harsmannetjes worden weer gemaakt! Mitch had een leuk spel verzonnen, dat we samen met de gidsen hebben gespeeld op de Schwienswei. Degene die dit stukje schrijft weet alleen niet meer waarover het spel ging, heeft hij zeker niet goed opgelet! Wij vonden het in ieder geval een enorm leuk spel. De gidsen zorgden een avond voor een leuke speurtocht door de buurt, met grappige opdrachten.

Alleen als we heel goed ons best deden. ’s Ochtends hadden we geknutseld. Een totempaal en wigwam en deden we wat spellen. Daarna gingen we een tocht lopen. Ik zat in de tweede groep en natuurlijk ging het onderweg regenen en dat was heel koud en eindelijk toen het avond was, gingen we eten en daarna gingen we buiten spelen maar het regende nog steeds dus bleven we binnen. Een tijdje later gingen we onze pyjama aandoen en omdat we goed ons best hadden gedaan mochten we een film kijken. Maar eerst gingen we een quiz doen. Daarna gingen we een film kijken die hete “Horton” en ging over een olifant die een spikkel had gevonden en zei dat er beestjes op leefden maar niemand geloofde hem. Daarna gingen we naar bed.

In maart zijn we nog op een weekend geweest, het Lentebivak vond dit jaar plaats in Kessel-Eik. Het was enorm gezellig, we hebben spellen gedaan, zoals een quiz met vraag en doeopdrachten. Je kon een ca20

13

Hallo vriendjes en vriendinnetjes De zomer is begonnen! En dat brengt natuurlijk allemaal buitenactiviteiten met zich mee voor de welpen. Zo gaan we met het lekkere weer het bos in om allemaal spelletjes te doen, of allemaal rare sporten op het veld. We zijn natuurlijk ook druk bezig met ons insigne Jungle, waarvoor we een paar weken geleden echte ijsjes hebben gemaakt. Ook hebben we voor het insigne een “Jungle-in-een-fles” gemaakt, waarbij we uit het bos blaadjes en zo hebben gezocht, en daarvan een echte jungle in een fles gemaakt! Voor de deur staat natuurlijk het zomerkamp. Voor jullie allemaal een verassing waar we heen gaan, wat het thema is, en wat we allemaal gaan doen. In de vorige Dukkel konden jullie een 10 verschillen puzzel vinden, daarvan krijgen jullie van mij nog het antwoord. Nou, tot de volgende Dukkel weer! 14

helemaal geweldig! Toen Jordy weer weg was gingen we marshmallows bij het kampvuur eten en daarna de film “Sidney White” kijken, die erg leuk was. Tenslotte gingen we naar bed, maar slapen deden we nog niet echt. De enige die al snurkend lag te slapen was Lara. Evie en ik konden moeilijk slapen, ik lag pas te ronken rond kwart voor vijf!! De volgende ochtend ruimden we onze spullen op en gingen we ontbijten. Daarna gingen we een spel doen met waterballonnen en natte sponzen die je over het doel moest gooien om het andere team aan de andere kant zo nat mogelijk te maken. Daarna hebben we een gewoon watergevecht gehouden, wat nat maar leuk was. En na nog wat te hebben opgedroogd kwamen de ouders al en was het weekend al om. Ik vond het een supergezellig scoutingweekend!! O ja, ik ben nog wat vergeten: na het avondeten hebben we nog een spel met een zak zand gedaan: er waren twee teams met elk een bak water. Jij moest dan proberen de zak te bemachtigen en die dan in de bak van de tegenstander te doen. En als je de zak er weer uithaalde was het een modderdrap en dan moest je weer aan die zak trekken om hem te pakken en zat je helemaal onder. Dit hebben we een stuk of vijftien keer gedaan en toen was iedereen uitgeput. Xjes van Lisanne

19

Vorig weekend was het vriendinnenweekend. Ondanks dat we maar met 8 mensen waren, Manouk, Evie, Shelley, Lisanne, Lara en Corinne, Evelien en Marieke, was het toch héééél gezellig en leuk. Toen we op het gebouw aankwamen gingen we onze spullen uitstallen. Lara had een heel dik luchtbed, maar dat bleek lek te zijn en dus had ze er niet zo veel aan. Shelley had haar pomp vergeten en moest haar luchtbed dus zelf opblazen. Daarna gingen we naar videotheek Stevens om een film uit te zoeken voor de avond. Uiteindelijk namen we “Wild Child” en “Sidney White” als de twee films mee om te kijken en uiteindelijk werd het “Sidney White”. Toen we weer op het gebouw kwamen zijn we even gaan zonnen en daarna hout gaan zoeken voor het kampvuur. Daarna kwam Tibor om de pannen en andere spullen af te geven, want we gingen namelijk zelf ons avondeten koken. Iedereen had wel iets te doen en na alles gesneden te hebben en zo was het klaar. We aten: Aardappel Anders met gesmolten kaas, een macaroniesalade, champignons met vulling, sla, stokbrood, stukjes kip op een satéstokje en nog wat komkommer. Daarna was het tijd om af te wassen en bij het kampvuur te zitten. Ondertussen kwam Jordy met zijn hondje Mattie nog even langs. Evie vond Mattie 18

15

We schrijven het jaar 1808 als de Britse ontdekkingsreiziger Simon Fraser in het zuidwesten van wat nu Canada is de rivier ontdekt die naar hem vernoemd zou worden: Fraser River. 200 jaar later is het niet alleen deze rivier die de mensen in Vancouver en omgeving aan Simon Fraser herinnert. Straten, parken en zelfs een golfbaan dragen zijn naam. Maar het is de Simon Fraser University bovenop Burnaby Mountain die mij naar de “Pearl of the Pacific” wist te lokken. Sinds november van vorig jaar leef en werk ik in Burnaby, een stad die vastgegroeid is aan Vancouver en deel uitmaakt van wat ook wel Greater Vancouver heet. Voordat ik naar Canada vertrok, merkte ik dat “Vancouver” een soort toverwoord was dat reacties opriep als “dat is een prachtige stad” of “dat moet een geweldige plek zijn.” De “Pearl of the Pacific” wordt de stad wel genoemd en ze staat geregeld hoog op lijsten van de “beste steden ter wereld”. Zo behaalde ze dit jaar een gedeelde vierde plaats in een enquête over de levenskwaliteit in steden (uitgevoerd door Mercer Consulting) achter Wenen, Zürich en Genève. Wat is er zo bijzonder aan de stad? Laten we er eens een kijkje nemen. Dit is een stukje Downtown Vancouver gezien vanaf het uitkijkpunt bovenop het Harbour Centre. Je ziet de typische Noord-Amerikaanse gridstructuur van de straten en de hoogbouw die veel stadscentra siert of verstiert. Buiten de Downtown regio is het trouwens vooral laagbouw. Zoals in elke grote stad is er vanalles te doen, maar wat maakt Vancouver dan zo apart? 16

Misschien het weer? Nou, we hebben net een paar mooie zomerse weken achter de rug, maar het is ook wel anders geweest. Mist is geen uitzondering in het najaar (niet vreemd dat veel afleveringen van The X-Files hier zijn opgenomen!) en ook sneeuw wil zich nog wel eens laten zien, al is mij verteld dat er de afgelopen winter extreem veel sneeuw gevallen is. Normaal gesproken is het in Vancouver wat minder wit dan in andere delen van Canada. Nee, wat Vancouver anders maakt dan de meeste andere grote steden is dat het omringd is met natuur. Fraser River in het zuiden, de Pacifische (of Stille) Oceaan in het westen en bergen (uitlopers van de Rocky Mountains) in het noorden. Dit ligt allemaal letterlijk meteen naast de stad en is dan ook voor veel Vancouverites een geliefde bestemming om de stad even te ontvluchten. Dat kan in verschillende vormen en maten, van een fietstocht langs de Seawall, tot een autorit gevuld met spectaculaire uitzichten over de Sea-to-Sky Highway. En natuurlijk kun je ook altijd nog zelf bergen oplopen/klauteren (en dan een paar dagen later erachter komen dat in hetzelfde weekend in dezelfde omgeving honden en kleuters door poema’s aangevallen zijn). Natuurlijk is er ook nog zoiets als je dagelijkse leven, wonen, werken, en dat is hier helemaal niet zo verschillend van Nederland. De andere kant van de wereld is weer gewoon ‘deze kant’ als je er woont. Maar als je dat dagelijkse leven dan toch ergens moet leiden, dan is Greater Vancouver helemaal zo gek nog niet. Scoutinggroet van Yves --- nee, Canadese hoofden bestaan niet uit twee losse delen--van Gennip 17