Speltak informatie. De deadline voor Dukkel 23 zal zijn op: Woensdag om 24:00 uur

44

Speltak informatie

Bestuur

Bevers Vrijdag 17.30 – 19.00 Contactpersoon: Chris Hodenius [email protected] 046-4517997

Kabouters Vrijdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Marie-Coline Vroomen [email protected] 06-25060609

Welpen Vrijdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Joris Janssen [email protected] 06-51693260 Verkenners Woensdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Tom Kromhof [email protected] 06-45740823

Penningmeester Dhr. van Etten [email protected] 046-4518895

Gidsen Woensdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Marieke Lebon [email protected] 06-14380316

• • •

Groepsbegeleider Severine Louf [email protected]

•

RSA 313 Vrijdag 19.30 – 21.30 Contactpersoon: Ruud Kuiper [email protected] 06-44185677

Secretaris Arno Brouwers [email protected] 06-48177041

Dukkels Vrijdag 21.30 – 23.00 Contactpersoon: Erik Bosman [email protected] 06-24977542

Pivo’s Vrijdag 21.30 – 23.00 Contactpersoon: Bart Moonen [email protected] 06-13246780 Internet www.scouting-donbosco.nl Cover Irene Derkx

Voorzitter Ron Hennes [email protected]

Banners Irene Derkx Maud van Deursen

Materiaalmeester Roy Vankan [email protected]

Ledenadministratie Zie contactpersoon Welpen Contributie € 6,50 per maand Postbankrekening: 500003 t.n.v. Scouting Don Bosco te Sittard

Dukkelredactie Ruud Kuiper (Hoofdredacteur) Ruud Hamers (Eindredactie) Ruud Ramakers (Lay-out) Senna Houben (officiële Dukkel spelfoutencontroleur) Marieke Lebon (officiële Dukkel spelfoutencontroleur) Contactadres: [email protected]

Deze Dukkel werd mede mogelijk gemaakt door: Arno Brouwers, Ewoud van de Reijden, Maud, Yannick, Frederique, Rick, Tessa, Anouk, Jan, Sebastiaan, Nico, Severine Louf, Camiel, Luc, Tom, Remco, Shelley, de Gidsen en Verkennersstaf, Erik Bosman, Roel Pelman, Chris Hodenius, Evie Engelen, Yves van Gennip en de Ruudactie

2

• • • • • • •

• • •

Evie het RSA-stukje twee keer heeft moeten typen? Ze de toetsencombinatie ctrl+s niet moet vergeten? Er veel wijzigingen binnen de stafteams hebben plaatsgevonden? De RSA, Pivo’s en Dukkels een nieuwe voorzitter hebben? Erik Bosman de nieuwe voorzitter van de Dukkels is? Bart Moonen de nieuwe voorzitter van de Pivo’s is? Evie Engelen de nieuwe voorzitster van de RSA-313EXP is? De Ruudactie nu helemaal bij de RSA zit? De Ruudactie nu uitkijkt op Séverine die tien kilogram aardappelen zit te schillen? En een kilogram uien? Chris op de Regiojamboree van de regiovoorzitter een bloemetje heeft gekregen als dank voor al het harde werk dat ze door de jaren heen voor de regio heeft verricht? Kuip na de Regiojamboree nog een week lang zere vingers heeft gehad van het gitaarspelen? Dat er druk wordt gewerkt aan een nieuwe garage en aan een nieuwe vloer voor ons gebouw? Scouting Don Bosco hard haar best doet om een Scouting Labelterrein in Sittard te krijgen?

De deadline voor Dukkel 23 zal zijn op: Woensdag 19-1-2011 om 24:00 uur

43

bad dat al tien jaar geen zwemmer meer had gezien, een afwasplaats die niet meer bestond. De douche was kwijt en alsof dat de sfeer nog niet “creepy” genoeg maakte, durfden de naaktslakken en de regen zich hier niet te laten zien. Langzaamaan kwam het geloof bij onze avonturiers dat als ze na het kamp de foto’s terug zouden bekijken, deze camping er niet op zou staan. Ach wat kon het hun ook boeien, men had immers zwaar weer en kuddes naaktslakken overleefd en zelfs de theedoek begon op te drogen op deze vreemde locatie. Uiteraard zorgde dit alles voor de nodige hilariteit en plezier, zodat men de laatste dag met goede moed en een prachtig zonnetje de terugweg inzette richting Kimlerhof. Daar werd hun aankomst beloond met een meesterlijke barbecue en de nodige Duitse drank. Onze reizigers konden met genoegen terugkijken op een prachtig avontuur dat hun

Het heeft even geduurd. Vijf jaar om precies te, maar... dan heb je ook wat. Moest de Ruudactie vroeger nog bij de speltakken om foto’s bedelen, voor deze Dukkel werden alle stukjes ingeleverd met een overvloed aan mooie foto’s. Dat is fijn, want Dukkel nummer 22 is erg dik, en als er dan geen plaatjes in staan, is dat wel erg saai.

veel afwisseling heeft gebracht. Men had gereisd door gebieden van Romeinen en de hevige gevechten van de tweede wereldoorlog. Ze waren doornat geworden maar ook bruin van de zon. De nodige dranken en spijzen waren genuttigd en men had de naaktslakkenplaag overleefd. De enige deelnemers die dit kamp toch niet hebben overleefd, waren de twee theedoeken. Ook de laatste theedoek hebben ze namelijk achtergelaten in Kimlerhof, waar hij met welverdiend pensioen mocht. Ruud H

42

Deze dikke Dukkel is zoals traditioneel is voor de herfsteditie, helemaal gevuld met zomerkampverhalen. Die zijn het lezen waard, want er zijn weer wat avonturen beleefd door onze leden. Zo zijn de Rowans en Sherpa’s op kamp geweest naar Zwitserland, en zijn de Dukkels samen met de Pivo’s naar Zuid Duitsland getrokken. De andere speltakken zochten hun avonturen wat dichter bij huis en bleven in eigen land, maar hun belevenissen zijn niet minder spannend om over te lezen. Helemaal met al die schitterende foto´s om de boel op te fleuren! Jullie kunnen verder lezen over het overvliegbivak dat het weekend van 16 september plaatsvond in Opoeteren en over de Regiojamboree die een week later was. Roel heeft een van onze leden weer het hemd van het lijf geïnterviewd en er staan in deze Dukkel weer twee volledig literair verantwoorde columns van Dukkels uit den vreemde (Los Angeles) en iets minder vreemde (Enschede). Je kunt wel zeggen dat de Ruudactie een “neus” heeft voor leuke stukjes.

Dit is hem dus, Dukkel nummer 22, en waarom niet? Namens de Ruudactie, Ruud K.

3

netje zetten, want Chris zit al 25 jaar bij scouting en al die jaren ook bij de bevers. Iedereen (en ook veel Dukkellezers) wisten dit al, want iedereen had een brief ontvangen met de vraag wat voor Chris te maken. De enige, die het nog niet wist, was Chris zelf.

Vrijdag 24 september was voor de bevers een speciale dag. Dat was de eerste bijeenkomst na het overvliegen, waarop de nieuwe bevers voor de eerste keer mee gingen draaien. Er werd eerst wat uitgelegd over de bevers en een rondleiding gegeven door het gebouw. Daarna werden allerlei kennismakingsspelletjes gedaan, zodat we alle nieuwe bevers ook goed hebben kunnen leren kennen.

We hadden als beverstaf gepland om samen te gaan uiteten. Daar zouden we Chris gaan verrassen met alle tekeningen, verhaaltjes en wensen, die velen voor haar hebben ingezonden. En dat het er veel waren kunnen we beamen, want het

Maar 24 september was om meerdere redenen een speciale dag. Op die dag gingen we Chris speciaal in het zon-

4

avond deed men zich dan ook goed aan wienerschnitzel en de nodige Erdinger, samen met de vrolijke en vriendelijke inwoners van Taben. De volgende ochtend werd men gewekt met een kopje koffie en de mededeling dat hun theedoek een beetje nat was geworden, ja onze reizigers hadden zo goed geslapen dat ze de regen gemist hadden die de drogende theedoek weer doornat maakte. Het uit de tent steken van het hoofd van een van de reizigers was gelukkig wel voldoende om de naderende naaktslakken weg te jagen. Vol goede moed werd er dan ook vertrokken over een aantal wegen die de geallieerden ook in 1945 in de richting van Zerf hadden afgelegd. In Zerf zochten onze reizigers hun heil op een camping die er wel erg verlaten uitzag. Te verlaten zelfs: tientallen caravans die al twintig jaar niet meer waren gebruikt en half ingegroeid waren in het plaatselijke bos. Een zwem-

ter. Wat men hier aantrof overtrof echter alle verwachtingen van onze reizigers, samen toch goed voor de nodige jaren kampervaring hadden zij dit nog nooit meegemaakt. De burgemeester droeg ze op direct het dorp te verlaten en zeker niet te gaan wildkamperen, gevolgd door het sluiten van de grote eikenhouten deur. En daar stonden onze avonturiers tegen 19:00 in de avond, niet welkom in Taben, een hongerige maag en het dichtstbijzijnde dorp genaamd Saarburg op dertien kilometer lopen. Na kort overleg werd besloten de lokale kroeg op te zoeken om iets te eten en daar verder het plan te bekijken. Zo gebeurde het dan ook dat men na binnenkomst van de kroeg en het verhaal te hebben uitgelegd, eerst wat grapjes over de burgemeester, die zeker niet geliefd was in zijn dorp, te horen kregen, om vervolgens een kampeerplek in de achtertuin gewezen te krijgen. Deze

41

pen wilde men onze avonturiers ook nog wel even bij de camping afzetten. Blij en gelukkig accepteerden onze reizigers natuurlijk dit gulle gebaar en toen ook nog eens het kampement droog kon worden opgezet, kon de avond bijna niet meer stuk. Echter wat kwam daar omhoog kruipen langs de helling naast het beekje? Juist ja de bekende kudde naaktslakken op zoek naar schoenen en theedoeken om onder te smeren. Zo kon het dan ook gebeuren dat de een na laatste theedoek onder het slakkenkwijl in de “apfalzakke” verdween. “Och” dachten onze reizigers, “we hebben toch nog een theedoek”. En dus hing men deze na de afwas keurig aan een boom om te dro-

gen, maar de nacht zou de nacht niet zijn als het ook nu weer niet met bakken naar beneden zou komen. Die theedoek droogt wel onderweg naar Taben was het algemene idee. “Taben, een idyllische bestemming”, was de algemene gedachte, gelegen aan de Saarbocht en naast een bekende berg van de tweede wereld oorlog. De aankomst in Taben werd er dan ook een van grote vreugde. Zodra onze vrienden het dorp naderden werden zij aangesproken door een vriendelijke man die gelijk zijn vrouw opbelde om boodschappen voor hun mee te nemen. In Taben was het uiteraard ruhetag. Zijn relaas over Taben vervolgde hij door een mooie schutzhütte aan te wijzen aan de dorpsrand. Er moest echter wel nog toestemming gevraagd worden aan de burgemeester. Na drie uur wachten was deze eindelijk thuis en goedgemutst werd er dan ook vertrokken naar het huis van de burgemees-

40

was een hele klapper vol. Chris was helemaal onder de indruk, want ondanks dat ze al wat was gaan vermoeden, was het toch nog een hele verrassing. De verrassing werd helemaal compleet voor haar toen Lange Doener het restaurant kwam binnenlopen. Vijfentwintig jaar geleden zijn de bevers bij Scouting Nederland opgericht en is Lange Doener gestart met het ontvangen van bevers in Hotsjietonia. Chris had al meteen in de gaten dat dit geen toeval meer kon zijn, Lange Doener toevallig in het zelfde restaurant op deze gedenkwaardige dag, dat kan niet anders dan gepland zijn. En dat was natuurlijk ook zo.

Chris kunnen jullie elders in deze Dukkel trouwens lezen. Na het verhaal van Lange Doener, het uitreiken van de klapper met tekeningen en wensen en het geven van allerlei cadeautjes hebben we genoten van een overheerlijke maaltijd. We hopen dat Chris het een leuke avond heeft gevonden. Ze heeft het dubbel en dwars verdiend om eens extra in het zonnetje te worden gezet en we hopen dat we nog lang gebruik kunnen maken van haar inzet en expertise.

Lange Doener vertelde wat Chris in al die 25 jaar zoal gedaan heeft. Dat was een hele lijst. Dat zullen we hier niet allemaal vertellen, want daar zal ook wel wat van te lezen zijn in het interview, dat onze Dukkelverslaggever met Chris op het Overvliegweekend heeft gehouden. Dat dit interview net op dat moment kwam, was natuurlijk ook geen toeval. Ook dat was duidelijk gepland. Het interview met

Chris: namens het hele Beverteam: bedankt voor je inzet en op naar de volgende 25 jaar !!!!!!!! De Beverstaf

5

ken gepaard met dreigende wind. Ze waren dan ook erg opgelucht toen ze arriveerden in het dorpje dat dienst zou doen als slaapplek. Ze konden op dat moment echter nog niet vermoeden dat `ruhetag` roet in het eten zou gooien. Gelukkig was de plaatselijke voetbalvereniging zo aardig om onze mannen van drank en de nodige koolhydraten te voorzien. Tegen een uur of twee ´s nachts werden onze reizigers echter gewekt door een zwaar noodweer dat hun kleine tentjes teisterde en tot overmaat van ramp tot ver in de morgen aanhield. De tocht naar Saarburg werd dan ook alles behalve een pretje en men werd vrolijk aangelachen door de vele naaktslakken die genoten van de regen. Maar bij aankomst in Saarburg kwam er weer hulp uit onverwachte hoek, tijdens het schuilen in een lokale kroeg kreeg men plotseling een lift naar de supermarkt tien km verderop aangeboden door het personeel en na de boodschap-

Ik heb een koude neus Eind september, het is officieel herfst. En dat is te merken! Al de hele week is het guur, grijs en koud. Brrrr… Het lijkt niet uit te maken waar ik ga zitten: ik heb een koude neus. Wat doe je daaraan? Een aantal opties schiet me te binnen: Val ermee in de boter. Het schijnt dat je dan pas echt mazzel hebt. Persoonlijk zie ik het voordeel er niet van in. Ik krijg wel eens per ongeluk boter aan mijn vinger en vind het dan al vervelend om die er weer af te krijgen. En wat nu als er ook een beetje boter ín je neus terecht komt?! Lijkt me niks. Maar als het alternatief is dat je met je neus op keihard beton valt, doe me dan maar boter. Kijk niet verder dan hij lang is. Okee, en nu? Trek hem op. Dat is in dit geval eigenlijk ook niet heel handig, want aan de bovenkant is nog wel de minste warmte van je hele lijf. Deze tip is handiger als je ‘m toepast op broeken, wanneer je door net te diep water probeert te lopen. Om een koude neus warm te krijgen helpt het echter niet. Of je moet die broek wel heel hoog optrekken. Kijk of hij bloedt. Dat is eens in de zoveel tijd sowieso wel goed om te doen. Als hij lang bloedt, kan dat de verklaring zijn dat je het zo koud hebt. Alhoewel de kou zich dan niet beperkt tot je neus alleen.

6

men kon genieten van de lokale drank en spijzen een bezoek bracht aan de Porta Nigra, Romeinse paleizen en een “amfibitheater”. En zo brak na twee dagen het moment van vertrek weer aan en de Romeinse stad te gaan verruilen voor Saarburg, oftewel Duits Venetië. Helaas dachten de lokale dieren hier anders over en zo kon het dan ook gebeuren dat een van onze reizigers een naaktslak in zijn schoen aantrof. Een snelle blik over het kampement leerde onze reizigers ook dat dit niet de enige naaktslak was die zich richting hen verplaatste en dus werd er in allerijl ingepakt en gemaakt dat men weg kwam. Zo kwam het dat onze reizigers werden achtervolgd door naaktslakken en zwarte wol-

39

Kijk er lelijk op. Misschien schrikt ie dan en krijgt hij het spontaan warm. De praktijk wijst echter uit dat het opvolgen van deze tip vaak een uiterst teleurstellende bezigheid is. Ik zou er dus niet aan beginnen.

We schrijven 10 augustus 2010 als de Pivo’s en Dukkels afzakken naar de omgeving van Trier in Duitsland. Nietsvermoedend over de ontberingen die hun te wachten stonden werd de aankomst in het pittoreske Kimmlerhof gevierd met de nodige versnaperingen waarbij een heerlijk zomerzonnetje op hun hoofden neerdaalde. Toen de nacht was gevallen, besloot men om een matras of bank op te zoeken in de feestruimte van de lokale burgemeester. Na een heerlijke nacht slapen en een goed ontbijt gingen onze helden op pad om in twee dagen de oude Romeinse stad Trier te bereiken. Maar zij waren nog niet goed en wel vertrokken of

naderend onheil werd al zichtbaar. Gedurende de dag werd de lucht donkerder en donkerder en zij waren dan ook blij dat ze tijdig een voetbalveld met partytent vonden om de avond en nacht door te brengen. Dat dit natuurgeweld een voorbode was van wat er allemaal zou volgen, konden ze op dat moment nog niet vermoeden en zo vervolgde men door de met wolken bedekte heuvels de bittere tocht naar Trier. Trier bleek onze reizigers goed gezind te zijn, want hoe dichter men deze Romeinse vestiging naderde, hoe meer de hemel opentrok. Zo geschiede het dan ook dat ze onder een stralend zonnetje Trier binnenmarcheerden. Alwaar

38

Steek ‘m in andermans zaken. Een beetje vreemde bezigheid is dat wel. Vooral omdat het menselijk reukorgaan niet zo gek veel geuren kan onderscheiden. Om goede kennis te nemen van andermans bezittingen, kun je er dan ook beter naar kijken, is mijn mening. Maar als andermans zaken toevallig hele dikke wolle truien bevatten, dan heb je wel zo een warme neus. Haal ‘m op. Misschien is de reden dat je zo’n koude neus wel dat je ‘m buiten hebt laten liggen. In dat geval zou ik ‘m gewoon ophalen en doorgaan met waar je mee bezig was. Zeg nu zelf: voor zo’n koude neus ben jij toch veel te goed? Vraag het de specialist. Iemand die daar, zoals je dat zegt, een neus voor heeft. Binnen onze scoutinggroep zijn er diverse kenners. Sommigen hebben zo’n grote neus, dat er geclaimd wordt dat er hele circustenten in verdwenen zijn. Door er simpelweg mee in de wind te gaan staan, veranderen zij de hele windrichting. Kom op een gewone vrijdagavond maar even rondneuzen en je loopt er zo een tegen het lijf. Maar pas op dat het niet andersom is, want dan kun je nog een akelige verkoudheid oplopen! Had ik al gezegd dat ik een koude neus heb? brrrEwoud

7

toegerapt? Helaas is er ook diversiteit in de veiligheid in de stad. Er zijn buurten Where safe and danger switch lanes. En ondanks alle variatie kan ik me toch niet helemaal aan de indruk onttrekken dat veel mensen belang hechten aan vrij oppervlakkige zaken. We love in vain, narcissistic and so shallow.

113 graden was het maandag in Downtown! In Fahrenheit, dat dan weer wel. En toen ging de thermometer kapot.

Zaterdag (dag 1) "De aankomst. Nadat de staf al de hele dag boodschappen heeft gedaan, materiaal heeft versleept en het gebouw klaar heeft gemaakt, is het dan eindelijk zover. Rond 19.20 komen de eerste kabouters het terrein oprijden. Bedden klaarleggen, afscheid nemen, regels uitleggen en dan begint het programma... (steeds verteld door een of twee kinderen, waarbij de tekst letterlijk uit het logboek is overgenomen)" We kwamen aan op het gebouw, toen moesten we eerst alle spullen uitpakken. Toen alle ouders weg waren kwamen er 3 Vikingen aan, die vertelde ons wat er gebeurt was en dat we de hamer moesten terug vinden. Daarvoor hadden ze onze hulp nodig. Toen gingen ze weg. toen kregen we de speluitleg, want we gingen een spel doen. Dat heette het smokkelspel.

De warmte heeft ook zo z’n nadelen. Er is namelijk weinig behoefte aan isolatie in huizen en wat krijg je dan? Een twee drie vier, huisje van, huisje van… een twee drie vier, huisje van papier. Juist ja, het kan vrij gehorig zijn. Gelukkig zijn mijn buren doorgaans niet al te luidruchtig.

Ach, uiteindelijk met een Rising sun loomin’ over Los Angeles kun je alleen maar tot de conclusie komen dat een stad als deze altijd tegenstrijdige gevoelens oproept. Y’know that hell looks a lot like L.A.. Maar ook L.A. is my lady. She’s always there for me. Zowel Burn Hollywood, burn en Take me down to Paradise City. Welke kant voor mij ook boven komt te liggen als de munt uitgedraaid is, ik ben me ervan bewust dat You can check out anytime you like, but you can never leave!

En de mensen, hoe zijn die? Het is een vrij diverse stad, mensen van verschillende afkomst en sociale status. En dus ook Freaks, here in this hopeless sh*t hole we call L.A.. Ik bedoel maar, hoe vaak word je in Sittard in de bus de blijde boodschap

Dat ging zo: je had 3 kaartjes: ijzer, hout en leer. Dat hadden we nodig om de kapotte boot te herstellen. Die boot was van een schipper: de dapperste schipper van allemaal!! Ook waren er nog 2 andere: De priester en eentje die (denk ik) gwn een strijder. We moesten het bos in gaan in 2 teams: oneven en even (we hadden namelijk nummers gekregen) toen gingen we het bos in. Je moest eerst een kaartje kiezen, ijzer, hout of leer . Als je getikt werd, moest je de gevangenis in. Het lag aan het kaartje hoelang. Als je door de douane getikt werd moest je erheen. Het team met de meeste punten was oneven. Daar zat ik bij. Toen gingen we terug en naar bed. Xxx Maud. 8

Scouting Greetings from L.A. Yves De bijbehorende foto’s zijn beschikbaar gesteld door Dirk Peschka, waarvoor dank.

37

Helaas, ook aan parkbezoeken komt een einde en dan is het toch wel fijn dat er auto’s zijn. Je moet tenslotte weer een keertje naar huis, en aangezien deze parken dichtbij liggen, betekent dat toch nog zo’n uurtje of vijf terugrijden naar L.A.. I’d be safe and warm if I was in L.A. Warm is het er inderdaad meestal wel, al is me afgelopen zomer herhaaldelijk verteld dat het een koude zomer was. Because I dress as if the weather’s gonna change, but it never does. Of toch wel? Twee dagen geleden is de hoogste temperatuur gemeten sinds ze in L.A. begonnen zijn met het vastleggen van de temperaturen. En dat was in 1877.

Maar ja, je wil het toch eens gezien hebben, he? I’ve been to Hollywood, I’ve been to Redwood. Nee, dat laatste lieg ik. Sequoia en King’s Canyon National Parks, daar ben ik wel geweest. En Sequoia’s zijn toch ook Redwoods. Beter bekend als ``oooooooooowwwwww-wateen-hoge-boom-bomen”. Hoogste van de wereld, grootste staminhoud van de wereld. De records groeien daar aan de bomen. De beren, ratelslangen, en herten trouwens ook. Of in ieder geval zijn we een aantal keer oog in oog met ze gekomen. Crimson sunsets and golden dawns. Mother deer with their newborn fawns.

Zondag (dag 2) We hebben lookie horen zeggen over de rots dat hij die in het water gooide en we zijn op zoek naar de hoorn der koningen skulni is gek geworden en we hebben forten gebouwd en veroverd 's avonds hebben we de vikingen naar de forten gebracht in het fort oneven lag de hoorn! lees morgen verder Yannick We werden wakker toen vroeger we de tijd aan Tessa. Het was 5 over 8. We mogen om 8 uur praten toen ging ik met Anouk en Rianne uno spele. Toen hat Anouk de hele tijd gewonen. Toen zij MC ons vragen wie er wou corveje maar ik wou corveje. maar anders kinderen mochte corveje toen hun bijna klaar waren gingen we ons aan kleden maar sommige kinderen haden zich al aangekleed. We mochten nog niet meteen aan de tafels gaan zitten want we kregen een numer en die tafel moest je gaan zitten ijndelijk zaten ik en anouk aan de zelvde tafel. Toe heben we gegeten en kregen we een goudklompje en we moesten er 2 inleveren. We kregen een goudklompje omdat we meteen rustig waren en nog niet voor 8 uur druk waren. Toen gingen we weer luisteren naar die vikingen. We moesten een fort maken van de vikingen. Ik zat met ale even getalen in de groep, we makten een boomhut en de oneven getalen haden ons na geapt. toen moesten we pelets halen en we moesten pieonier palen. eerst leek het er niet veel op maar het begin steets meer te lijken op een boomhut. toen kwamen we een paar lijdingen met drinken en de luch en toen we de luch op haden kregen we een keekje en gingen op de boomhut ligen en efetjes daarna dingen we weer beginen met bouwen. we gingen taken zoeken en nog anderen dingen doen en bij die anderen kijken. het duurde best lang totdat de hut klaar was

36

9

Toen gingen we een spel doen, vlag veroveren toen moest je verdedige of de andere vlag pake of alebij. dat hebben we heeeeeel lang gedaan. op het eind zijn anouk en ik pitjes in de gront gepland en daarna heben ik en anouk moder gemaakt. toen gingen we trug na het gebouw. toen gingen we in de logboeken schrijven en eten en ik moest corveje toen kwaamen de vikingen die moesten we een horen vinden in de hutten en de hoorn lag in de hut van het andere tiem. toen gingen we praten met torh door de horen. toen de vikingen weg waren moesten we een spel doen. dat we dingen moesten raden en inzetten. we moesten iets zeggen van een tema maar mijn team hat verloren en toen kregen we drinken en toen gingen we naar bed. Frederique Maandag (dag 3) Toen we opstonden mochten we als altijd om 8 uur praten. toen moesten we eten en in dit logboek werken. Hierna gingen we een soort beschermketting maken, daarna gingen we eten en een speurtocht lopen. toen we terug waren gingen we film kijken: Astro boy. en konden we snoep kopen bij het winkeltje en toen tanden poetsen en slapen. de ketting hebben we van klei gemaakt en op geverft. ik heb alles blauw geverfd. en het doel van de speurtocht was een soort schatkaart zoeken voor de poord van de onderwereld. Rick

Slechts een paar straten van mijn huis ligt Santa Monica Boulevard. ``Nou en?’’ zul je je terecht afvragen. Get your kicks on Route 66, want deze boulevard was vroeger het begin (of het eind, ‘t is maar hoe je het bekijkt) van deze bekende route. Niet dat dat verder ook maar enige impact heeft op hoe boeiend de straat is, hoor.

Californ-I-A. Ik heb overigens nog niet op een surfplank gestaan, maar wie weet wat de toekomst brengt. I won’t hold my breath, want zo aan de kust valt die smog nog wel mee. Hoop ik. Er is trouwens wel een reden voor de smog. Walkin’ in L.A., nobody walks in L.A. Nou ja, bijna niemand dan. Vele levens lijken zich in auto’s in files af te spelen. Tot nu toe kom ik toch nog meestal wel waar ik zijn wil met fiets of bus. Bijvoorbeeld de eerste avond dat ik met een aantal collega’s uitging. Fancy hotelbar, buitenplaatsje, zwembad erbij (dat alleen gebruikt werd door een stel metalen bollen) en dan lust je ook wel een lokaal biertje. ``Die hebben we niet.’’ Waaruit kan ik kiezen? ``Heineken en Amstel Light”. So I ask you. What the hell am I doing, drinking in L.A.?

Een stukje fietsen langs het strand. Altijd leuk. Found myself, found myself, oh, in a restaurant in Venice. Venice beach om precies te zijn, met vogels van divers pluimage. Hollywood is ook nog wel te bussen als je wil. Where the little girls in their Hollywood bungalows? Dat kun je je inderdaad afvragen. She’s just a Hollywood lie? Want wat ik van Hollywood gezien heb, waren voornamelijk vervallen gebouwen, een grote muurschildering van Jim, en een straat vol met toeristen en sterren op de grond. There’s a black moon tonight. Ain’t shining down on the western neon lights. Ik zal wel niet de juiste straat ingelopen zijn, want de sfeer en uitstraling kan hier van straat tot straat flink verschillen.

We werde gewekt door ruudje en zijn megafoon. nadat we gegeten hadden hebben we kleine hamers van tor gemaakt. toen we middaggegeten hadden hebben we een tocht geloppen. die was leuk, je moest alle blauwe lintjes volgen. omdat we de laatste groep waren moesten we de lintjes afhalen, daarna had sas rianne heel mooi de nagels gelakt. daarna hadden we een film gekeken die heten ASTRO BOY. toen gingen we slapen. Tessa 10

35

me to L.A. where you can see the whole city burning. De stad is groot, heel groot. Lichtjes… snert… lichtjes… wanneer landen we een keer? Eindelijk! LAX (Welcome to Cali) Oh… Cali? No doubt baby.

Lalalalaat ons blijven zwerven Welcome to the Jungle. Een betonnen jungle, grootste entertainment producent van de westerse wereld, thuishaven van de Lakers, Dodgers, Kings, Galaxy, en onderkomen van mijn nieuwe werkgever, de University of California, Los Angeles. It’s the city I live in, the City of Angels.

Zoveel stad, waar ga je dan wonen? Toch maar een beetje bij mijn werk in de buurt. West L.A. Fadeaway, West L.A. Fadeaway. Honderd meter westelijker en je staat in Santa Monica. In Santa Monica you get your coffee from the coolest places on the promenade. En voor je het weet ben je op het strand. Dat strand van Baywatch, met vers geschilderde badmeestertorentjes (Scrabblewoord!) in vele felle kleuren. It’s the edge of the world and all of western civilization. Niet dat California alleen in Santa Monica strand heeft hoor, maar goed, je hebt het ook weer niet overal, nietwaar? Then everybody’d be surfin’, like

And you now, uptight, city in the smog, city in the smog. Als het vliegtuig de stad nadert, zie je de snert al hangen. Een dikke laag erwtensoep die het bijna lukt de talloze lichtjes van de uitgestrekte stad aan je zicht te onttrekken. Bijna… Welco-

34

Dinsdag (dag 4) Er lag een naktslak in riannes tas en toen heeft rianne bij truus in bed gegooid en ik heb hem aangeraakt en andere durfden dat niet en ik wel. we heb gegeten en toen een spel gedaan en dat was grapig. en toen had ons groepje pauzen en ik hat een broodje gegeten en toen zijn we verder gegaan met de spelletjes. O en toen moesten we naar binnen en toen kwammen de vikingen en daarna hebben we een ander spel gedaan en dat was grapig en meelig. hahaha en toen zijn we gaan eten en daarna mochten we buitenspellen en dat was leuk en nu zijn we aan het schrijven. en nico en truus en sebas en rianne hadden een stiftengevecht gedaan en dat vond de leiding niet zo leuk en truus zit haar stift weg te halen en dat lukt niet zo goed. Anouk we hebben geontbeten en gedronken en we hebben ongeveer 2 uur de vikingspelen gehad. middageten gegeten en weer verder gesport, daarna vrije tijd gehad en toen gingen we eigenlijk paintballlen maar met water acouaballen en sebastiaan won en daarna hadden we weer vrije tijd en daarna gingen we avondeten. Jan Woensdag (dag 5) Het is alweer woensdag we hebben geonbijt toen hebben we onze spullen gepakt voor het zwemmen. toen gingen we groepjes maken voor in de auto voor naar mosaqua te gaan toen zijn we de hele dag daar gaan zwemmen. totdat we uiteideluk naar huis gingen daar gingen we in het logboekje gingen werken. toen moesten we even wagten tot dat het eten klaar was. we gingen friet eten, ik had een frikandel. Ellemijn we hebben vandaag gezwommen in Mosaqua. ik ben 28

11

keer in de stroomversnelling en 25 keer in de versnelde glijbaan gegaan. het was erg leuk, na de lunch zijn we naar het buitenzwembad gegaan. Het was erg koud. ik ben daar ook 2 keer van de glijbaan af geweest. we hebben daar ook op een soort van springkussen op het water gespeelt en gesprongen. 's avonds hebben we lekker frietjes gehad, lekker!!! "Peac oaf gast" Sebastiaan Donderdag (dag 6) Vandaag zijn we opgestaan en gaan ontbijten. na het ontbijt zijn de vikingen gekomen. die vertelde ons dat we 2 sleutels hadden, we moesten er nog 1 en die ene sleutel zat in de hoorn. ze vertelde ook dat we loki moesten verslaan en dat en dat we daarvoor een helm moesten maken. toen ze weg waren zijn we in de eetzaal een helm van papier-mache gaan maken. dat ging als volgt: je moest een balon opblazen (de grote van je hooft) dan zetten de leiding een streep op de ballon en een kruis op het deel dat je moest beplaken. als je ongeveer 4 krantenlagen op je ballon had moest je een voorgemaakt vorm van 2 hoorns pakken die je op je ballon moest houden en weer vastplakken aan de ballon. (de hoorns moest je ook beplakken met kranten) als je de helm hellemaal had beplakt moest je met stukjes gekleurt papier de helm kleuren en als je dat gedaan had was je helm klaar (we hebben de hele dag aan de helm gewerkt) na de helm hebben we gegeten dit hebben we gegeten, spek en een barbicjou worsje als vlees. als groente tomaat komkomer en we hebben nog stokbrood gegeten. na het eten hebben we nog

kwam iedereen er weer met klappertanden uit. Snel douchen want het eten was bijna klaar. Die nacht mochten we gelukkig van de campingbaas binnen in de kleedhokken slapen wat er dus ook een paar gedaan hebben. Dag 11. De laatste dag gaat van start. En alweer zijn we met de trein gegaan, naar Küsnach. Daar hadden we een “verlaten” scouting gebouw gehuurd, maar de man met de sleutel kwam maar niet. Tassen afzetten, en terug voor de boodschappen, na lang wachten op de mensen die boodschappen hadden gedaan, is de andere helft snel aan het werk gegaan om te koken. Barbecue! Een lekkere afsluiting van het kamp. Na lekker gegeten te hebben kwam de man met de sleutel van het gebouw. Eenmaal binnen hebben toch de meeste nog de tent opgezet, omdat het een grote rotzooi was. Die avond hebben we nog bij het kampvuur gezeten, liedjes gezongen, gitaarmuziek erbij, en nagepraat over de afgelopen elf dagen. Dag 12. De dag van vertrek. Alles wat er nog van eten was, werd het ontbijt. Tenten inpakken sleutel inleveren, en terug naar de bushalte lopen. Met de bus naar Zürich. Die middag hebben we nog in Zürich rond kunnen lopen. Om 4 uur moesten we verzamelen en op weg naar het vliegveld. In het vliegveld allemaal inchecken, door de douane, en dan maar wachten op de vlucht die één uur vertraging had. Uiteindelijk toch in het vliegtuig op weg naar Köln. Daar aangekomen stonden de ouders ons al op te wachten om ons terug te brengen naar Sittard. Alles samen. Het was een geslaagd zomerkamp! Evie Engelen

12

33

Dag 8. De dag dat we allemaal een rustdag willen, maar niet op de plek waar we bijna weg zijn geregend. Dus zijn we met de bus naar een grotere stad gegaan en daar de hele middag uitgerust en toen we om 7 uur nog geen plek gevonden hadden om te overnachten, begonnen we ons wel beetje druk te maken. Uiteindelijk zijn we bij maar een scoutinggebouw op hun grasveldje gaan staan. Er was een kampvuurcirkel en water. Beter kun je het niet hebben. Een gezellige en droge avond bij het kampvuur deed ons dus zeker goed.

geweerwolft, dit is een heel leuk spelletje. na het weerwolven zijn we naar bed gegaan en hebben maar een paar uur kunnen slapen, daarna zijn we weer wakker gemaakt (ongeveer om kwart over 1) omdat we loki moesten gaan verslaan. we hebben ons omgekleden en zijn in de grote zaal gaan bidden voor tor. toen zijn we de tocht gaan lopen... wordt vervolgd… Nico

Dag 9. Poeh nu wordt het wel zwaar. Geen winkel in de buurt, dus breakfast the hard way: hard keks! Ook vandaag namen we de trein omdat het vies weer was. Met de trein naar Rapperswill, en daar op zoek naar een camping. Gevonden! Tenten snel opzetten, en onder de douche, die hard nodig was! Die avond hebben we karaoke gedaan! Allemaal lekker hard in de microfoon staan tetteren terwijl Ruud Kuip met zijn geblesseerde knie en nu ook nog met koorts in bed lag!

Door tijdgebrek helaas niet meer verder af kunnen maken.

Door tijdgebrek geen verhalen, alleen foto's van de vrijdag

Dag 10. Heey tentmaatje, heb je in je slaapzak geplast ofzo?! Nee hoor, de tenten konden alle regen niet meer houden, alles was nat, zelfs in de binnententen stond gewoon water. Nou ja dan maar alles te drogen hangen in de kleedhokken van de camping. In de twee uurtjes dat het even droog was die middag zijn een paar RSA-ers en staf de stad in gedoken om te bunkeren bij McDonald’s en de stad een beetje te bezichtigen, terwijl de rest op de camping bleef. `s Middags is iedereen nog even het meer ingesprongen maar na tien minuten

32

13

Don Bosco en disco in de regio In 2006 begon het, een ontmoetingsweekend voor staf- en kaderleden van alle scoutinggroepen in de regio Westelijke Mijnstreek: De Regiojamboree. In 2008 is deze traditie in wording voortgezet met wederom een heerlijk weekend buiten spelen (Bushcraft). Eens in de twee jaar kun je het meemaken. Dit jaar niet meer, want 25 septermber was de Regiojamboree van 2010. Ruud Hamers, Erik Bosman, Ruud Kuiper, Arno Brouwers en Chris Hodenius en ik hebben genoten, dat laatste weekend van september. De Jamboree vindt altijd plaats op een geheime locatie. Je gaat een weekend weg, maar weet niet waarheen. Het begint op de zaterdagochtend met een autopuzzeltocht vanaf de carpoolplaats bij het hotel v.d. Valk te Urmond. De kilometerstand en je tijd wordt opgenomen. Prrrrrrijzen… De eindpost streelde onze Scoutingharten: een goddelijk groen veld, omringd door bomen. Net de Rondo opgezet en gelijk bezoek, van twee oma’s. Ze namen ons mee naar een van de vele workshops. Knooptechnieken, Toneel & Theater, Gillwell, EHBO, Kampvuurbegeleiding, Klimmen, Geocache. Allemaal leuk en leerzaam. Onze eigen Arno & Chris gaven de workshop ‘Omgaan met probleemgedrag’. Toen Kuip zich inschreef voor de workshop ‘Teamgevoel’, wist hij nog niet dat het om ‘Arno-spelletjes’ ging. Arno heeft ‘m overigens weer weten te verrassen met nieuwe strikvragen.

14

zwaar, maar goed wat wil je, heel stijl omhoog met zo’n mega tas op je rug! Nadat we boven waren uitgepuft, moesten we nog een klein stukje. Aangekomen in het dorp stond Ruud al op ons te wachten. Snel op zoek naar een slaapplaats en die werd gevonden, boven op een berg, dus alsnog weer een berg op, tenten opzetten en de eerste droogvoerpakketten werden opgewarmd. Nadat we ons vol hadden gegeten aan de bami, hebben we nog bij een klein kampvuurtje gezeten en daarna zijn we naar bed gegaan, aangezien het daar boven op de berg toch erg koud was. Dag 7. Nog vijf dagen volhouden. Okee ondertussen weten jullie het wel. Ontbijten tenten inpakken en op pad. Ook vandaag moesten we Ruud Kuip helaas op de bus zetten aangezien hij nog niet kan lopen met zijn knie. De tocht van vandaag was een redelijk lange tocht. En ook het laatste stuk van deze tocht was flink stijl omhoog, maar eenmaal boven waren we ook meteen in het dorp waar we moesten zijn. Even de supermarkt van het dorp leegkopen en meteen even een slaapplaats regelen. Dat ging lekker snel, spullen pakken en naar het veldje. Tenten opzetten? “Ja, dat doen we maar alvast want de lucht is wel erg donker”. De tenten stonden nog maar net of de regen viel met bakken uit de hemel. Na een tijdje wachten werd het droog… maar niet voor lang! Nou ja. Dan maar koken in de voortent van Youri en Raul en maar hopen dat het nog stopt met gieten. De regen stopte en het eten was klaar, chili con carne stond op het menu. Aanvallen! Na zo’n stevige tocht heeft iedereen ontzettende grote honger! Dus alles was al snel op. Nog even afwassen. Nouja afwassen, laat het maar buiten staan want daar kwam weer een flinke bui. Die avond zijn we vroeg naar bed gegaan aangezien er buiten toch niks te doen was.

31

Dag 3. Gelukkig hoefden we de tenten niet af te breken, maar in ruil voor dat, wel de blokhut poetsen. Nog even snel veldflessen vullen en daar gingen we weer. dit keer maar een korte tocht naar Zug. We zijn die dag naar een camping gelopen die aan de Zugersee lag, waar we nog lekker hebben kunnen zwemmen. Daarna onze eerste douche kunnen nemen! Maar eenmaal er onder uitgekomen regende het pijpenstelen, en het wilde maar niet stoppen. Toen het even droog was, zijn we naar Zug gelopen en daar hebben we de avond verder doorgebracht. Uiteindelijk door de stromende regen toch nog terug moeten lopen en snel de tent in en slapen. Dag 4 en 5. `s Ochtends…. regen!! Met de bus naar de volgende bestemming dan maar. Aangekomen bij de plaats waar we heen wilden, hebben een paar mensen een scoutinggebouw weten te regelen met wat moeite. Maar die moeite was dat wel waard. Het gebouw had bedden (en een tafelvoetbaltafel! red.). Waaww!! In dat gebouw zijn we de dag erna, wel gezegd dag 5, ook nog gebleven. Op die dagen waren Dominique en Raul jarig en we hebben daar dan ook hun verjaardag kunnen vieren. Dag 6. Eindelijk, hier zaten we op te wachten. De eerste echte tocht nadat de helft van het kamp er al weer opzat. Dit was een mooie tocht, berg op berg af en langs watervallen. Maar na de eerste stijging kreeg Ruud Kuip al last van zijn knie, en met dalen ging het al helemaal fout. Dus hadden we Ruud op de bus gezet, want doorlopen ging niet meer. De rest is verder gelopen, maar Jezus, het werd steeds stijler en stijler. Iedereen had het

De BBQ ’s avonds ging als een trein. Voor Nukkel en Erik, die op en neer naar Sittard waren gereden voor Marks jaardienst, was een berg vlees bewaard. Een pilsje ging er daarna wel in. In de avonduren werden binnen plaatjes gedraaid uit de jaren tachtig: Disco! Alle deelnemers waren ook verzocht dien overeenkomstig te kleden. Terwijl Nukkel, Erik en ik met Kuips ghettoblaster gevuld met een Bob Marley casettebandje de blits liepen te maken, speelde Kuip de sterren van de hemel bij het kampvuur. Weet: de enige gitaar te horen op geheel het Regiojamboreeweekend was dé gitaar van Don Bosco Sittard! We hebben gezongen, gedanst, gekletst, gespeeld en gelachen met ‘collega’s’ van andere groepen. Je wisselt anekdotes uit die hilarisch zijn, je deelt je zorgen, there’s a brotherly connection. Deuren zijn opengezet voor het samenspel tussen Scoutinggroepen. In 2012 zijn we als Don Bosco met meer vertegenwoordigd. Jullie moeten mee! Severine Louf

30

15

Ook wij, RSA 313 EXP zijn dit jaar weer op zomerkamp geweest. En wel naar Zwitserland.

Het seizoen is inmiddels alweer in volle gang, de zomerkampen waren zeer geslaagd en het overvliegweekend is alweer voorbij. De Verkennergroep telt nu maar liefst 23 verkenners. Tjonge, nu zijn ze echt bijna niet meer te houden. Gelukkig hebben we een sterk stafteam welke bestaat uit vijf mannen en twee oersterke vrouwen!! Ook de gidsen zijn flink uitgebreid met aanwas vanuit de Kabouters, in plaats van vier gidsen, bestaat de groep nu uit maar liefst negen Gidsen! U leest het goed, wij zijn meer dan verdubbeld! Gelukkig hebben wij dan ook een extra staflid weten te strikken, Larissa weet goed om te gaan met deze nieuwkomers, aangezien ook zij van de Kabouters afkomt. Wij willen alle nieuwe Verkenners en Gidsen welkom heten bij de groep! Maak jullie borst maar nat, het wordt een leuk seizoen met nieuwe uitdagingen! De afgelopen periode zijn we uiteraard op zomerkamp geweest, wederom een veelbewogen kamp. We zijn afgereisd naar het Zuid-Hollandse ’s Gravenzande om daar een heus “Mission Impossible-zomerkamp” te beleven. Uiteraard bleek dat na een week, het onmogelijke wederom mogelijk was gemaakt! Het zomerkamp 2010 kreeg de status “Mission Complete”.. Het zomerkamp werd dit jaar geteisterd door een virus.. het HelmiE virus.. Emmertjes spuug waren aan de orde van de dag. HelmiE heeft zich vanaf dinsdag koest gehouden, ze was uitgeschakeld door het virus.. Het voordeel voor HelmiE was dat zij één nacht in een zeer luxe kamer mocht bivakke16

Dag 1. We zijn dinsdag 20 juli vertrokken vanuit het gebouw naar het vliegveld in Köln. Daar hebben de laatste RSA-ers nog afscheid genomen van hun ouders die ons hadden gebracht. Er stond ons een vliegreis te wachten voor gelukkig maar een uurtje. Na lang wachten en zitten in het vliegtuig kwamen we eindelijk aan in Zürich, Zwitserland. Daar gingen we de aankomende twaalf dagen rondtrekken. Dat was tenminste de bedoeling... Na zo`n lange dag kwam een overnachting op het veld bij de boer handig uit. Snel tenten opzetten nog even napraten over de dag en het was al snel bedtijd. Dag 2. Okee, we gaan nu echt van start; tenten opruimen en lekker ontbijten. Nog even naar de wc en lopen maar. Deze dag was het warm, maar niet zeuren jongens gewoon lopen. Na een aantal stops voor tassen die niet goed zaten en losse veters, waren we na een paar uurtjes lopen aangekomen op de plek waar we moesten zijn. Na lang lang zoeken voor een slaapplek, kwamen ze terug met het nieuws dat er een blokhut gevonden was die we konden huren, en dat hebben we dus ook gedaan. Eerst nog even wat te eten halen in het dorpswinkeltje en weer op de been naar de blokhut. Die avond hebben we nog bij het kampvuur gezeten en daarna naar bed.

29

moet kiezen is mijn favoriete vakantieland Schotland of Ierland, die omgeving. Ik ben er ooit wel eens geweest en dat vind ik nog wel het mooiste. De rust, de omgeving, de natuur, het Keltische, dat trekt me wel aan. Qua muziek is het U2 van af het moment dat U2 bestaat en nog vrij onbekend was. De Simpel Minds vind ik leuk. Maar U2 is mijn eerste voorkeur. Roel: Heb je nog tips of op en aanmerkingen op de Dukkel?

draaien bij de nieuwe speltak, maar dat is eigenlijk de afgelopen tijd minder geworden. Dat is niet meer zo actueel helaas. Het heeft niks te maken met de contacten met de Welpen- en Kabouterstaf, het komt er organisatorisch niet van, omdat het te kort dag is na de vakantie.

Chris: Het zou leuk zijn als kinderen ook wat meer inbreng zouden hebben. Het is wel steeds meer, dat er stukjes van de kabouters en zo instaan, maar het zou leuk zijn als de bevers daarin gestimuleerd zouden worden. Zij kunnen een verhaal vertellen en wij kunnen dat voor ze opschrijven en aanleveren. Ze hebben toch hun belevenissen, vooral na zo’n overvliegweekend.

Roel: Heb je buiten scouting nog hobby’s, wat is je favoriete vakantieland, wat voor muziek luister je? Chris: Ik zit op naailes. Ik maak zelf kaarten, bijvoorbeeld kerstkaarten en verjaardagskaarten. Ik doe Nordicwalking en skaten als het weer dit toelaat, maar dat is er de afgelopen tijd niet meer zo van gekomen. Als ik

Roel: Bedankt voor het interview.

28

ren, met een eigen wc (en wij ’s nachts maar in tenten liggen en naar het sanitair sjokken wat we ook nog eens moesten delen met andere scouts). Ach ja, verschil moet er wezen! Naast dit virus heerste er ook enorme droogte, wat Kees de kampstaf- wel veel zorgen gaf. Herhaaldelijk werden wij gewaarschuwd voor dit probleem. Het was een vreemde omstandigheid, gezien er toch geregeld regendruppels ons kamp teisterden. Maarj a, het was dan ook wel “Mission Impossible” Enkele belevingen van de kids: Zaterdag 24-07-2010 Wij zijn dit jaar op kamp naar ’s Gravenzande gegaan. Toen we hier aankwamen hebben we een tijd gewacht op de vrachtwagen, toen hij aankwam (na 30 min) hebben we hem uitgeladen. We hebben de tent en de keuken opgezet. We aten rond 19.00 uur knakworst, saté en broodjes. Daarna hebben we hout gezocht voor het vuur. Daarna hebben we rond het kampvuur de ¨Roels weetjes quiz¨ gedaan, met drie groepen. Er waren opdrachten en vragen. Na de quiz heeft Luc S. lolly’s uitgedeeld en toen gingen we slapen. Dit was dag een. Camiel en Luc. Oj a wat we vergeten waren: Een van de drie tenten moesten we opnieuw opzetten. En het pionieren moest ook vaak opnieuw (dus niet zo snel als in het vorige verhaal). Bij de quiz had groep 2 gewonnen en groep 3 verloren (groep 1 de tweede plaats). Maandag 26-07-2010 We zijn opgestaan en een halfuur later hebben we de tassen ingepakt. Het duurde eigenlijk te lang want de meeste kinderen pakten hem verkeerd in. Om half tien moesten we ontbijten maar, het werd kwart voor tien. Na het eten moesten we langs Olaf en Tom komen om de hiketassen te laten controleren. Om 12 uur konden we dan uiteindelijk vertrekken. Tijdens de Hike werd er al na bij wijze van spreken elke 17

tien seconden geklaagd. We hadden veel pauzes tussendoor. Het was heeeeeeeeeeeel gezellig. Tijdens de lunch zijn we kikkers en sprinkhanen tegengekomen ook een konijn we zijn achter ze aangerend. We moesten acht kilometer afleggen naar het plaatsje De Lier. Toen moesten we in dat plaatsje een slaapplaats vinden. We zijn eerst naar de kerk gelopen en de kerktoren stond scheef. Toen liepen we naar een winkelstraat en zijn we in een steegje gaan zitten. Tom liet vier kinderen aan deuren vragen voor een goede plek voor tenten en nog vier kinderen kijken tot hoe laat de supermarkten open waren. Een paar minuten later kwamen alle kinderen weer terug en hadden de eerste vier een slaapplek gevonden. Eerst ging Tom even kijken of de plaats goed was en daarna gingen we ernaartoe. Het was een scoutinggebouw van waterscouts. Er lag een grasveld achter en daar gingen we overnachten, we moesten wat later de tenten op gaan zetten. We hadden acht tenten opgezet. Daarna moesten we ze inruimen. Toen dat gedaan was, gingen we naar de winkel. Er gingen een paar kinderen mee naar de supermarkt en de rest ging in de winkels kijken. Daarna hadden de meeste kinderen snoep of een pistool gekocht (de Ruuactie distancieert zich hiervan...). Daarna hadden we wat vrije tijd. Toen aten we bami of nasi. We mochten geen kampvuur maken op dat terrein maar we hebben toch een soort van kampvuur gemaakt: Een theelichtje. Het was een super leuke dag en we hebben ons goed geamuseerd deze dag. Tom, Remco en Shelley. Naast het opbouwen en de hike hebben we uiteraard meer activiteiten ondernomen, zo zijn we bijvoorbeeld een dagje gaan zwemmen. Het was gelukkig mooi weer, dus konden we ook nog genieten van het zonnetje. Frietjes waren die dag het favoriete maal van de kids, de mevrouw van het restaurant heeft zich dan ook een bult gebakken aan frietjes, frietjes en nog eens frietjes! Dat de staf ’s avonds ook nog eens voor frietjes zorgde, maakte de kinderen uiteraard 18

voor te bereiden op de nieuwe speltakken, maar ja het is toch vaak groepsafhankelijk. Welke kinderen zitten er in de volgende speltakken en hoe reageren ze daar op? We gaan met de Bevers nooit op kamp, wij hebben alleen een overnachting. Dat is al meteen een stukje voorbereiding voor het overvliegbivak, zodat ze dat al een keertje hebben meegemaakt. Maar je merkt toch dat twee nachten voor sommige kinderen wel moeilijk is. Vaak zijn ze alleen gewend om een keer bij opa en oma te logeren, maar niet met een hele grote groep op een kamp. Dat is toch heel indrukwekkend voor de meeste kinderen. Vroeger lieten we ze wel eens proef-

aan te geven. Niet iedere keer komen de spelfiguren aan bod; we proberen de kinderen ook zelf spelletjes te laten bedenken. We hebben een zeer gevarieerd aanbod. Hotsietonia gaat nu ook veranderen. We gaan waarschijnlijk in dorpjes werken, maar het is nog niet helemaal klaar. Mij is gevraagd om het binnen de regio te presenteren en heb Arno gevraagd om dit samen met mij te willen doen. Roel: Hoe bereiden jullie de kinderen voor op het overvliegen? Hebben jullie goede contacten met de Kabouters en Welpen? Chris: Meestal proberen we de kinderen van te voren wel

27

hier al twaalf jaar bij de bevers. Ik heb in het verleden bij Sint-Jozef ook bij de Welpen meegedraaid, omdat het stafteam ging stoppen, maar toen die weer op krachten waren, heb het ik het alleen bij de bevers gehouden.

we ieder jaar een flinke wachtlijst hebben. De groep heeft nu gemiddeld twaalf tot zestien kinderen. Zestien is echt wel het maximum. Het afgelopen jaar hebben we een moeilijke groep gehad, dus we willen het bewust kleiner houden.

Roel: wat kan je vertellen over de Bevers, wat vind je leuk aan die speltak?

Roel: wat doen jullie bij de Bevers?

Chris: De spontaniteit, de impulsieve reacties van kinderen, het blijft gewoon leuk. Het is niet de makkelijkste speltak gezien de leeftijd. Ze kunnen nog niet lezen en schrijven en ze zitten toch nog vaak in hun eigen wereldje, maar het blijft de leukste speltak. Op een gegeven moment hadden we een hele kleine groep toen ik hier kwam; een stuk of vijf kinderen. Toen was het bijna één staflid per Bever, maar het is zo doorgegroeid dat

Chris: We spelen het spel van Hotsietonia. Lange Doener is de hoofdbewoner, maar er wonen ook andere mensen, zoals juffrouw Pompedomp. Ieder spelfiguur staat voor een activiteit. Juffrouw Pompedomp staat voor de natuur. Zij zorgt voor de bloemetjes en plantjes en de dieren, bakt koekjes en maakt muziek. Lappezak maakt tenten en doet van alles met stof. Scheuremaar staat voor knutselen. Hij scheurt papier kapot en doet allerlei spelletjes met kranten. Hippe Springveer, die staat voor het sport- en spelverhaal. Beesten-spul hebben we met Billie de hond en Sander de kater, Olivier de Hamster enzovoort. We kunnen er goed mee overweg en proberen er een draai

geen fluit uit. Hoe meer friet, hoe beter! We hebben nog een themadag gehad, waarin alle kinderen opdrachten moesten uitvoeren om punten te scoren, uiteraard in het teken van Mission Impossible. Gelukkig konden veel opdrachten uitgevoerd worden en kregen ook die de status “Mission Completed”. Ook de BBQ was weer een groot feest en de avondjes rond het kampvuur waren niet te missen. Luc wist deze avond te vullen met zijn gitaarmuziek, alhoewel het nummer “Het is een nacht” van Guus Meeuwis, de staf wel een beetje de neus uitkwam. Er werd op dat nummer dan ook een speelverbod gelegd. Luc liet ons gelukkig niet in de steek en amuseerde ons dan ook met het nummer “Soul Sister” van Train. Luckie, wat ons betreft mag je je gitaartje vaker meenemen! Wij vinden het stiekem toch wel gezellig!! Op vrijdag was Fabiënne jarig en dit hebben we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. De Gidsentent is helemaal versierd en Fabiënne heeft iedereen getrakteerd op een heerlijk ijsje! Het was al eerder gezegd, ook het zomerkamp van 2010 was weer zeer geslaagd en wij willen dan ook iedereen bedanken die dit mogelijk hebben gemaakt, de staf en alle kids dus! Na het zomerkamp bleek het HelmiEvirus nog niet te zijn uitgeroeid, de berichten waren dat nog vier andere stafleden en enkele kinderen ook na het zomerkamp nog geplaagd zijn. Gelukkig is iedereen ondertussen weer beter en hebben we allemaal een mooie zomer gehad!

Groetjes de Gidsen- en Verkennersstaf! 26

19

Aangezien ik onofficieel maar wel unaniem ben verkozen tot meest irritante persoon van de Dukkels, kreeg ik de eer om het stukje te schrijven over het uiterst geslaagde overvliegweekend van 2010. Het begon allemaal op vrijdag 17 september. Terwijl de organisatie druk aan het opbouwen was, werd er door de overige scouts om 19.00 uur verzameld op het gebouw. Vervolgens werd er carpoolend vertrokken richting Opoeteren. Daar aangekomen heeft iedereen zich in de slaapzalen en tenten geïnstalleerd en was men klaar om te beginnen met het programma. Het thema van het weekend was: “De kolonisten van Don Bosco”. Wat niet veel mensen weten is dat het spel de kolonisten van Catan is gebaseerd op de ideeën van de overvliegorganisatie. Voordat je kon beginnen moest je eerst weten in welke groep je zat, hiervoor moest je op zoek in het bos waar kaartjes lagen verstopt met daarop jouw naam en groep. Toen de groepjes gevormd waren werd het spel uitgelegd. Het groepje waar ik in zat was gezegend met twee stafleden die er beiden niks van snapten. Wat ik ervan begreep was dat er een stad gebouwd moest worden. In deze stad kon je vervolgens verschillende gebouwen neerzetten die elk een andere waarde en functie hadden. Echter om deze te kunnen bouwen moest je eerst zorgen voor de benodigde

20

werkte onregelmatig. Dus het was én studeren én werken én scouting, dus er bleef weinig vrije tijd over. Ik was heel actief binnen Sint-Jozef. Ik zat in het dagelijks bestuur, het stichtingsbestuur, ik was teamleidster, ik was afgevaardigde van de districtsraad, ik gaf trainingen en ik deed heel veel commissies. Op een gegeven moment heb ik aangegeven dat ik wat minder wilde doen, om zo meer tijd aan mijn privé leven te kunnen besteden, maar dat vond men niet kunnen, want mijn betrokkenheid vond men, met al mijn ervaring, toch wel belangrijk. Toen heb ik gezegd óf minder, óf ik moet helemaal stoppen, bleef immers weinig keuze over. Toen Mariet van Kempen vernam dat ik wilde stoppen had ze zoiets van: “dan kom je naar Don Bosco toe”. Zo kwam ik hier terecht. Ik zit

allemaal andere namen. Die was op een gegeven moment zelf staflid en hij had vernomen dat er een nieuwe speltak opgericht zou worden en dat waren de bevers. Dit was destijds nog bij SintJozef, en hij vroeg of ik daar interesse in had. Vandaar dat ik zo bij scouting terecht ben gekomen. Dat is vijfentwintig jaar geleden. Ik ben geen jeugdlid geweest, destijds had Sint-Jozef geen kaboutergroep. Die is pas gekomen nadat ikzelf de kabouterleeftijd gepasseerd had en ik heb geen interesse of belangstelling gehad om naar de gidsen te gaan. Het is altijd heel raar, mijn hele familie heeft er bij gezeten. Mijn vader, mijn moeder, mijn andere twee broers. Ik ben meteen als staflid begonnen en heb de beverspeltak daar opgezet. Ik heb dertien jaar bij Sint-Jozef gezeten. Roel: Hoe ben je bij ons gekomen? Chris: Ook een heel verhaal. Tijdens een fulltimebaan heb ik mijn HBO maatschappelijkwerk gedaan. Destijds was ik nog getrouwd en

25

De bevers bestaan dit jaar 25 jaar en wij hebben in onze groep een staflid dat al vanaf de beginjaren beverstaflid is. Een dubbel jubileum dus. Eerst bij Sint-Jozef, maar nu al jaren bij Don Bosco. Een goede reden om Chris te interviewen. Roel: Wat doe je in het dagelijks leven? Chris: Ik werk als consulent bij een organisatie die mensen ondersteunt met een beperking in het breedste zin van het woord, dus op het complete gebied van het dagelijks leven: wonen, financiën, psychosociale hulpverlening en andere vraagstukken die ze tegenkomen en waar ze zelf niet uit komen. De bedoeling is dat ze dat zo snel mogelijk zelf weer kunnen organiseren en regelen. Zoeken naar plekken waar men kan wonen, begeleiding aanvragen en zoeken voor hulp in de thuissituatie, aanvragen van indicaties, alles dat te maken heeft met wet- en regelgeving voor mensen met een beperking, dus dat is eigen-

lijk heel breed. Dit doe ik pas sinds maart vorig jaar, daarvoor heb ik voor stichting WonenPlus gewerkt als intakemedewerkster en leidinggevende en daarvoor heb ik twaalf jaar gewerkt bij de Paulusstichting als groepsbegeleidster. Ik heb HBO IW en maatschappelijk werk gedaan, dus vandaar dat ik in dit werk ben blijven hangen. Roel: Wat is je scoutingverleden, hoe ben je hier terecht gekomen? Chris: Via mijn broer, die zat als jeugdlid al bij de welpen en is zo doorgegroeid naar, zoals dat vroeger heette, de voortrekkers. Dat had nog

24

bouwstoffen. Deze bouwstoffen kon je het hele weekend verdienen en verhandelen. Als eerste opdracht moesten de groepen een vlag voor hun dorp maken. Na het maken van de vlag was het bedtijd voor de jongsten en gingen de anderen gezellig bij het kampvuur zitten. Zaterdag was het weer vroeg opstaan en na het ontbijt werd het volgende programma uitgelegd. Er moest een wandeling door het bos worden gemaakt waarbij op verschillende posten opdrachten uitgevoerd moesten worden. Hierbij konden de nodige bouwstoffen verdiend worden. Naast de wandeling konden de kinderen ook grondstoffen verdienen door kleurplaten te maken en puzzels op te lossen (die sommigen van de RSA en Pivo’s niet konden oplossen!) Met deze grondstoffen werd vervolgens volop gebouwd en daardoor begonnen de steden al aardig vorm te krijgen. Zaterdagavond was het moment aangebroken om daadwerkelijk over te vliegen. De organisatie had dit jaar ervoor gekozen om het overvliegen te baseren op het tvprogramma “Hole in the wall”. Het is hierbij de bedoeling dat je de juiste positie aanneemt zodat een houten plaat met uitsnede precies over je heen schuift. Zelf had ik wat problemen met het overvliegen naar de kabouters omdat de plaat was gemaakt voor zevenjarigen. Dit heeft de plaat dan ook niet overleefd…

21

nemen. Als aandenken kreeg iedereen een mok met opdruk.

Na het overvliegen was het etenstijd. Toen de buikjes gevuld waren, was er binnen nog een spel. Hierbij moesten de groepen één voor één een opdracht uitvoeren en moesten de andere groepen inschatten of dit zou gaan lukken of niet. Uiteraard vielen hier ook weer grondstoffen bij te verdienen.

Het was een super gezellig overvliegweekend en ik hoop dan ook dat er volop aanmeldingen komen voor het winterbivak om dit weekend net zo succesvol te maken! En dan wil ik nog even afsluiten met: Er mag gedanst worden!! Erik Bosman

’s Avonds werd er weer gezellig rondom het kampvuur gezeten. Het gerucht ging echter dat Evie eindelijk wraak zou gaan nemen op Ruudje omdat hij haar met de RSA-bbq in het zwembad had gegooid. Ruudje vond het echter verdacht dat niemand meer naast hem zat toen hij even weg was geweest en had toen al snel in de gaten wat Evie van plan was. Dus toen Evie met een emmer water aan kwam, ging hij zich snel achter mij verschuilen en koos Evie eieren voor haar geld door naar mij te gooien (het gerucht gaat dat ik ook wat met de zwembad-actie te maken heb). Helaas voor haar gooide ze tot twee keer toe mis. Bij de derde emmer was ik haar echter voor en heeft ze deze over zichzelf heen gekregen. Toen kreeg ze echter een hoop steun en heb ik kunnen rennen en is Ruudje van top tot teen nat gegooid! Hiervoor heb ik echter wraak genomen op haar tas. En ik kan mededelen dat de strijd nog lang niet voorbij is… Inmiddels is ze met Solange in onderhandeling om te gaan samenwerken. Het zal dus nog wel even duren totdat ik weer een rustig avondje heb op scouting… Zondag werd het kolonisten-spel afgerond en de winnaar bekend gemaakt. Ook werd het laatste brandhout maar opgebrand omdat men geen zin had om dit weer mee terug te

22

23