Speltak informatie Kabouters

40

Speltak informatie Bevers Vrijdag 17.30 – 19.00 Contactpersoon: Chris Hodenius [email protected] 046-4517997

Bestuur

Kabouters Vrijdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Marie-Coline Vroomen [email protected] 06-25060609

Welpen Vrijdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Joris Janssen [email protected] 06-51693260

Gidsen Woensdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Marieke Lebon [email protected] 06-14380316

Verkenners Woensdag 19.00 – 21.00 Contactpersoon: Tom Kromhof [email protected] 06-45740823

RSA 313 Vrijdag 19.30 – 21.30 Contactpersoon: Ruud Kuiper [email protected] 06-44185677

Pivo’s Vrijdag 21.30 – 23.00 Contactpersoon: Collin Alberts [email protected] 06-38416039

Dukkels Vrijdag 21.30 – 23.00 Contactpersoon: Ruud Hamers [email protected] 06-46757919

Internet www.scouting-donbosco.nl Cover Irene Derkx

Banners Irene Derkx Maud van Deursen

Voorzitter Ron Hennes [email protected] Penningmeester Dhr. van Etten [email protected] 046-4518895

•

Groepsbegeleider Severine Louf [email protected]

•

Materiaalmeester Ralf Goosens [email protected]

•

•

•

Secretaris Arno Brouwers [email protected] 06-48177041

• •

Ledenadministratie Zie contactpersoon Welpen Contributie € 6,50 per maand

• •

Postbankrekening: 500003 t.n.v. Scouting Don Bosco te Sittard

Dukkelredactie Ruud Kuiper (Hoofdredacteur) Ruud Hamers (Eindredactie) Ruud Ramakers (Lay-out) Senna Houben (officiële Dukkel spelfoutencontroleur) Marieke Lebon (officiële Dukkel spelfoutencontroleur) Contactadres: [email protected]

Deze Dukkel werd mede mogelijk gemaakt door: De Kabouters en Welpen, Roel Pelman, Severine Louf, Niels Boetzkes, de Verkennerstaf, Mitch Winkens, Arno Brouwers, Ewoud van der Reijden en de Ruudactie.

2

•

Dat de rugzak van Niels Boetzkes al vanaf overvliegweekend op het gebouw staat? Het Pivostukje als eerste bij de Ruudactie binnen kwam? Dit voor het eerst in de geschiedenis van de Dukkel is? We RSA313 beter RSA626 kunnen noemen aangezien ze opeens twee keer zoveel leden hebben? Volgend jaar de leeftijdsgrenzen van de speltakken veranderd zullen worden? De Dukkels en Pivo’s één keer per maand samen programma hebben? Er voor het eerst een Bever is ingevlogen tijdens Overvliegweekend? De namen van de Kabouters Chiara/Kyra, Fleur/ Floor, Marijn/Merijn soms wel eens voor verwarring zorgen? Er een elftal groepsleden naar de Scout-in is geweest? Een middagje Dukkel maken er als volgt uitziet:?

•

De deadline voor Dukkel 20 zal zijn op: Woensdag 13 januari 2010

39

bij. Mannenstemmen, het leek wel Spaans. Tussen de mannen klonk plots ook een vrouw, die wat ongemakkelijk aan het gesprek deelneemt. “Si” is alles dat ze zegt. Maar ze klinkt zo bekend. Herinneringen schieten in zijn hoofd; lange blonde haren, een brede glimlach. Zou ze het zijn? Is het echt zo?

Luidkeels schreeuwend rent hij zijn vermeende redders te-

gemoet. Hij baant zich een weg door ogenschijnlijk ondoordringbare kluwens van lianen, struiken en bomen. Rennen, zo hard als je kunt. En dan gebeurt het onvermijdelijke: hij struikelt over een boomwortel. Met zijn neus in de blubber probeert hij omhoog te kijken en ziet een paar nette damesschoenen op 20 centimeter afstand staan. Met de laatste energie uit zijn verslagen lijf drukt hij zich omhoog en kijkt haar direct aan.

S

“ chaam jij je niet?” roept ze. Hij weet niet wat ze bedoelt. “Je bent verdorie veertig geweest! Dan ga je toch niet in de camouflageoutfit van je zoon in de achtertuin tussen de struiken GI Joe zitten spelen?! Kijk nou wat je hebt aangericht: struiken omgekapt, de tuinslang opengesneden, en heb je nou door het zwembad gewandeld met je vieze schoenen? En dan moet Gosé dat weer allemaal opruimen zeker. “Si, esta stupido!” roept ze naar hun hulp in de huishouding. Als een hond met de staart tussen de benen loopt hij achter zijn moeder aan het huis in. Eventjes was hij de ultieme overlever. In de wildernis, the great outdoors, net als vroeger. Hij klopt de opgedroogde modder van zijn jas af en ziet een embleem verschijnen. Na het lezen van de tekst stapt hij met opgeheven hoofd de drempel over. Het klopt inderdaad: Scouting, da’s pas leven! grEwoud 38

Het was halverwege september, de zomerkampen waren net geweest en het overvliegweekend stond voor de deur, toen de leden van onze groep een vreselijk bericht ontvingen. Mark van Montfort (Mørk), al sinds 2003 lid van de Dukkels, was overleden. Om deze schokkende gebeurtenis te verwerken werd er een avondwake georganiseerd en werd afgesproken om samen in scoutinguniform naar de kerkdienst te gaan. Het klinkt misschien vreemd, maar deze uiting van “bij elkaar horen”, van eensgezindheid in verdriet, hielp veel bij het verwerkingsproces. Voor scoutingleden was er op het gebouw een eigen koffietafel en geheel in de geest van Mørk werd dit ondanks het grote verdriet nog best een gezellige gelegenheid. Het leven gaat altijd weer door en drie dagen na het afscheid van Mørk, gingen alle leden van scouting Don Bosco samen op overvliegweekend. Het was als altijd een gezellig weekend met schitterend nazomerweer, veel drukke en vrolijke kinderen en hard werkende stafleden die deze ongeorganiseerde bende enigszins in de juiste banen probeerden te leiden. Toch werd Mørk - die zich nog had opgegeven om mee te gaan op dit weekend – gemist en was zijn afwezigheid voor de mensen die hem kenden voelbaar. Hij zal nog lange tijd gemist worden op dit soort evenementen, Mørk was weliswaar door zijn drukke baan niet meer vaak aanwezig op vrijdagavond, als hij er was, was hij een van de sfeermakers. Het leven ging weer verder en zo zit de Ruudactie drie weken na het overvliegbivak aan deze nieuwe Dukkel te werken. De ervaren lezer zal wel al vermoed hebben dat deze editie zoals altijd in het kader van de zomerkampen en het overvliegen zou staan en dat is ook deels zo. Meer dan dat staat deze Dukkel echter in het kader van Mørk, onze vriend en groepsgenoot die gemist zal worden. Namens de Ruudactie, Ruud K.

3

Kaart

Zomerkamp 2009 De ridder van Woestewolf

verstopt. Die stafleden waren Eline, Senna, Roy en Maud. Die hebben kaartjes bv een schild. En die moesten we zoeken maar er waren ook rovers. Als je een kaartje had, moest je een proef doen. Als je de proef had gedaan, moest je het volgende kaartje zoeken en zo door. Daarna gingen we naar het scoutinggebouw. De meeste kinderen waren heel erg moe. Gelukkig gingen we slapen.

Zaterdag 25-7 We kwamen aan op het Scouting gebouw van scouting Bekkerveld. We gingen naar onze slaapzalen en pakten onze koffers uit. En toen maakte we kennis met ridder Woestewolf. En daarna met de koning en zijn dochters. En toen hebben we het grote van schildknaap tot koning spel gespeeld. Het spel ging zo: Er waren 4 stafleden in het bos

Luuk, Nadien J en Tessa Zondag 26-7 Zondag 26 juli is het vandaag toen de ouders gisteren vertrokken waren, was het bijna

4

en kompas lezen, dat was op zich wel handig. Maar dan moet je wel een kaart hebben. En weten welke kant je op wil. Het kompas dat hij op Koninginnedag op de rommelmarkt had gekocht, bungelde aan een touwtje om zijn nek. Ja, het Noorden was die kant op. Dat is fijn om te weten als je een huis bouwt en de tuin aan het Zuiden wil hebben. Hier in de jungle was navigeren een overbodige luxe. ‘Survivallen’ voor gevorderden. Zonder quad-rijden in de Ardennen, zonder touwbrug over een rustig kabbelend beekje. En helaas ook zonder blokhut met warme chocomel. Het water liep hem in de mond.

Kriebels, kriebels en nog eens kriebels. Te lang stilstaan

trekt allerlei ongedierte aan. Muggen in je nek, mieren in je broek, vliegen in je oren. Tot je er gek van wordt. Dan maar weer bewegen. Maar dat valt niet mee als je blaren op je hakken hebt omdat je sokken doorweekt zijn. De naam Regenwoud was een gouden greep. Helaas. Daar is geen Compeed™ tegen opgewassen. Op een gegeven moment gaat alles op elkaar lijken. Lopend langs een uitgebrand kampvuurtje vraagt hij zich nog even af of hij dat niet zelf gebouwd had. Totdat hij in de verte stemmen hoort. Hoera! Reddingstroepen!

Even flitste er van alles voorbij: weer thuis zijn, weer bij je

vrienden langs, een potje kaarten in een warm huis, naar de film, zwemmen in de zee! Volgepompt met adrenaline de reddingsbrigade tegemoet. “Hier ben ik! Jullie hebben me gered!” Zijn geluk kon niet op. De stemmen kwamen dichter-

37

Daar stond hij dan. Midden in de jungle. Nergens was ook

maar een spoor van beschaving te bekennen. En overal kwamen vreemde geluiden vandaan. Wat was dat nu voor goedje dat op zijn schouder drupte, vanuit de hoge Baobab? Met weemoed dacht hij terug aan de dagen dat hij nog fijn op een grasveldje had gekampeerd. Een egaal stukje land, waar de tentharingen zonder veel moeite ingestoken konden worden en er niet door alle drassigheid vanzelf weer uit kwamen leek nog nooit zo ver weg. Gezellig bij het kampvuur zitten liedjes zingen, marshmallows of broodjes bakken en dan in een warme slaapzak kruipen, daar had hij nu wel zin in ja. Maar eerst moest hij hier weg.

Uit zijn broekzak haalde hij het zakmes, dat hij van zijn vader had gekregen toen hij naar de verkenners mocht. Een Victorinox met wel 32 verschillende mogelijkheden! Vol trots liet hij het aan zijn patrouille liet zijn. Zijn mes was nog mooier dan dat van de PL! Nooit gedacht dat het ooit nog zo goed van pas zou komen. Tot nu toe had hij het vooral gebruikt voor het snijden van salami en het doorzagen van dunne takjes. Een slang prepareren voor het avondeten behoorde eigenlijk ook helemaal niet tot de basisvaardigheden die je bij scouting leert. Toch fijn dat ze op druilerige dagen, waarop eigenlijk een buitenprogramma gepland stond, als slechtweerplan altijd die DVD’s van Ray Mears in de kast hadden staan. Dat kwam nu wel van pas.

36

8 uur. Toen we wakker waren mochten we rond half 8 gaan lezen of iets anders doen. En toen we hadden ontbeten mochten we gaan buitenspelen. Sommige Kabouters gingen naar de hut om lieveheersbeestjes te verzorgen. Sommige Kabouters gingen vlechten en knopen en de meeste gingen natuurlijk op de trampoline. Maar daar mochten we later ook niet meer op. Toen gingen we een zwaard een schild en een vlag maken voor de ridder van Woestewolf om de hand van prinses Anastatia te winnen. Toen alles af was gingen we oefenen voor de

Maud, Nico, Nadine van den Berg en Thomas Jeurissen Maandag 27-7 Het is vandaag maandag. We gingen opstaan. Toen we ons hadden aangekleed, gingen we ontbijten. Het ontbijt was lekker. Na het ontbijt gingen we vrij spelen. Toen moesten we verzamelen. We gingen het dukaten-spel doen. Dat was heel erg leuk. Het gaat zo. Je verdeelt de groep in 2 groepen. Een deel krijgt dukaten en moet die naar de overkant brengen. Maar onderweg kunnen ze door het andere deel getikt worden. Als ze getikt zijn moeten ze het dukaat inleveren en dan bij de ridder een nieuw kaartje halen en dan weer opnieuw beginnen. Na een half uur deden we wisselen. Toen we weer terug waren mochten we vrij spelen . Na een half uurtje of zo gingen we peenbal (paintball, red) spelen. Het gaat zo je krijgt een bordje omgehangen. Je krijgt ook een waterpistooltje en daar moet je dan een ander mee nat spuiten. Als je wc papiertje nat is ben je af. Maar er ligt ook een theedoek

parade om voor de koning te staan. En toen werden we eindelijk tot ridder geslagen. Later gingen we nog met Anastatia, Geertrude en Karel Jan Hendrik de 4e op de foto toen gingen ze weer weg.

5

overblijvende bevers en de staf van de bevers alle overvliegers heel veel plezier bij de kabouters, danwel de welpen. We hopen dat jullie er evenveel plezier zullen hebben, als dat jullie bij de bevers hebben gehad.

die moet je proberen te pakken voor je wc papier nat is. En als je de theedoek hebt heb je gewonnen. Toen het avond werd kwam de vader en moeder van Rianne spaghetti koken. Het was heel lekker. Na het eten gingen we buiten spelen.

werd door Ruud en je teamcaptain. Ook hebben we snoephappen gedaan en ook nog blikgooien en we hebben gedart en er waren nog veel meer spelletjes en het team van Lotte, Luc N., Rianne, Sebastiaan en Thomas J., hadden gewonnen. Daarna zijn we gaan lunchen met een worstenbroodje, daarna zijn we gaan spelen in de speeltuin in Welten, dat was SUPER LEUK. Toen zijn we terug gegaan en hebben we nog buiten gespeeld. Daarna zijn we taco gaan eten en we zijn om half 8 dit stuk gaan schrijven en dadelijk gaan we lekkere dingen roosteren boven het kampvuur. O ja het kind van de dag is Luc N.

Groetjes Floor, Anouk, Thomas Hulzebos en Fabiënne Dinsdag 28-7

We zijn bijna allemaal om half 9 wakker geworden. Daarna zijn we eerst heel hard gaan zingen voor Senna want zij is 22 jaar geworden vandaag. Daarna zijn we heerlijk gaan ontbijten en hebben we een lunchpakket gemaakt. Daarna zijn we begonnen met de schildknaapronde met verschillende spelletjes en de spelletjes waren parcours afleggen waarbij je natgespoten

Maar Hotsjietonia zit niet stil (als je dat van Hotsjietonia zo kan stellen). Er zijn alweer nieuwe bevers bijgekomen. Deze nieuwe bevers hebben hun “vuurdoop” al gehad en draaien al mee met de bevers, alsof ze er al heel lang bij zitten. Ze voelden zich meteen thuis bij de andere bevers. We hopen met z’n allen dat ze het er net zo leuk zullen hebben als hun voorgangers. Dan kan er eigenlijk niets meer mis gaan. We gaan er met z’n allen wat leuks van maken.

schijnen en aan ’t praten en andersom. Dit ging een hele tijd door, totdat ook de meest doorgewinterde bever het zandmannetje niet meer kon wegslaan en in slaap viel. Op het overvliegweekend werd er afscheid genomen van de bevers die oud genoeg zijn om naar de kabouters of de welpen te gaan. Dat gaat altijd wel weer met een traantje gepaard, maar dat geeft in ieder geval aan dat ze een leuke tijd bij de bevers hebben gehad en dat de overstap naar de volgende speltak weer een hele stap is. Daarom wensen alle

groetjes, Lange Doener

Groetjes van Jordy, Rick, Luc N., Frederique

6

35

Woensdag 29-7

De bevers zijn elk jaar het snelste met hun “kamp”. Bij de bevers is het kamp de overnachting. Die overnachting wordt op het eigen gebouw gehouden en wordt door de bevers als zeer spannend ervaren. Logisch, want zo vaak zijn ze nog niet op kamp geweest. En dat het spannend was, dat was ’s avonds wel te zien. Het duurde een hele poos eer de bevers de slaap konden vatten.

teraard ook mee. Dit weekend is meteen twee nachten, maar daarom is dat ook alleen maar voor de bevers die al langer bij de groep zitten en er dus al een overnachting met de bevers op hebben zitten. Ook op het overvliegweekend was het moeilijk voor de bevers om in slaap te komen. Iedereen hield elkaar wakker. Als de ene wou gaan slapen, dan was de andere weer aan ’t

iedereen spelen. Dus we hadden geen teams meer. De winnaar was Sebastiaan. Dus kreeg hij een goudklompje (daar moet je je eten voor betalen). Daarna gingen we eten. We hebben heel lekker gegeten. Daarna moesten we opruimen. Daarna gingen we aan het logboek werken en moesten we het stukje voor de wepsait schrijven. En daarna gingen we naar bed.

We vertellen vandaag over woensdag. We hebben allemaal lekker gegeten. Daarna gingen we het riddertoernooi doen, want we zijn uitgenodigd door ridder Woestewolf voor ons bewijs dat we sterk genoeg zijn. Daarvoor moesten we allemaal minispelletjes doen zoals, ringgooien, darten, springtouwen, zaklopen, blikgooien, handje drukken en we moesten ook nog een kaarsje uitmaken met een heel klein waterpistool. Dat was heel erg

Rianne, Luk S en Marijn Donderdag 30-7 We moesten donderdag vroeg opstaan, om half 8. We moesten onze zwemspullen inpakken. De Kabouters waren een beetje langzaam omdat Maud haar bikinitopje kwijt was, maar we vonden hem niet dus ze moest in haar topje zwemmen. Toen gingen we eten dat moesten we heel snel doen want we waren al 20 minuten te laat. Toen gingen we naar het zwembad. We werden in 2 groepen verdeeld, nummer 14 t/m 26 en Sebas ging niet mee omdat hij zich had verbrand en dan mag je niet zwemmen. Dus bleef hij hier en heeft hij

leuk. Daarna gingen we paintballen. Dat is met waterpistooltjes. Iedereen had een harnas aan. Op dat harnas zaten 2 stukjes wc papier. We hadden 2 teams. Het rode en het paarse team. Het paarse team had gewonnen. Daarna moesten we allemaal tegen

Inmiddels is ook het Overvliegweekend alweer achter de rug. Het Overvliegweekend is elk jaar aan het begin van het seizoen en is bedoeld voor de hele groep. De bevers gaan dan ui-

34

7

op de Wii gezeten. Toen de eerste groep er was ging de 2e groep naar het zwembad (Mosaqua). Het was een heel leuk zwembad met glijbanen en stroomversnellingen. Het was echt super leuk. Ooh en we zijn nog wat vergeten. Fabje was jarig in het zwembad kregen we een ijsje van haar. Een paar minuten later ging de eerste groep naar het gebouw en daarna de 2e groep. Toen we op het gebouw waren kregen we een happy meal van de Mc Donalds, lekker. Toen gin-

Vrijdag 31-7 We werden waker en we gingen ontbijten en naar buiten. Toen kwam Niek, het broertje

van Ruud die bij Mad Science werkt. We gingen water raketten afvuren en een sleutelhanger maken en eten en toen slijm maken. Toen kwam de ridder en gingen we met de draak naar de koning om te zeggen dat we hem verslagen hadden en het bal ging door en we gingen dansen, eten, drinken en slapen.

gen we film kijken, Madagascar 2. Toen die was afgelopen gingen we slapen. We werden midden in de nacht wakker gemaakt. Geertrude had onze zwaarden gestolen. Dus we moesten ze gaan zoeken. Het was uiteindelijk gelukt en de ridder had de draak gedood. Toen gingen we naar het gebouw om te slapen.

Zaterdag 1-8 De laatste dag alweer van het kamp. Ieder jaar weer vermoeiend voor de staf. Op tijd opstaan, de kinderen helpen met inpakken, eigen spullen inpakken, groepsmateriaal in de aanhanger laden en het gebouw poetsen. Tegen 11:30 was iedereen klaar en hebben we het kamp officieel afgesloten.

Lotte, Madelon, Kevin, Vincent

8

na was het tijd voor het overvliegen. Deze keer deden twee speltakken steeds een wedstrijd touwtrekken, met in het midden van een touw een kar (ik bedoel bok) met daarin degene die ging overvliegen. ’s Avonds moesten onze bendes zich verdedigen in de rechtszaal; we moesten de rechter ervan overtuigen dat het gestolen voorwerp niet gestolen was; sterker nog, het was niet eens wat hij dacht dat het was. Zo veranderde ons zilveren bestek in een rugkrabber, oorspiegel en een staafje om op je tong te leggen. De avond werd afgesloten met een kampvuur, en daarna de toetreding tot de RSA van Manouk, Evie, Lisanne, Davey, Niels en mij. Het was nog nooit zo rustig in onze tent als toen we terugkwamen. Zondag 27 oktober De laatste dag van het kamp alweer… maar niet voordat we de gestolen voorwerpen hadden teruggegeven. Met verschillende spelletjes en opdrachten konden we stukjes van een kaart verdienen; op die kaart stond aangegeven waar je je voorwerp moest inleveren. Wij kregen de kaart niet compleet, maar gelukkig zagen we Varkenvrind door het bos lopen. Bij de afsluiting van het kamp kreeg iedereen een zwarte of blauwe muts. Daarna gingen we weer terug naar Sittard. By Mitch Winkens

33

In het bos waren enveloppen verstopt, die we eerst moesten zoeken. Nadat mijn groep (de Brokkenrijders) er een had gevonden, kregen we een routebeschrijving en de opdracht mee om het zilveren bestek terug te stelen. We gingen op pad, altijd op onze hoede voor gevaar, om bij de kerk het bestek te veroveren. De pastoor gaf ons de opdracht achter de kerk drie klompjes zilver te vinden, en ze weer terug te brengen. Naast hem lag een langwerpig zakje… We waren zo’n honderd meter verder toen we begonnen te overleggen hoe we het zakje konden pakken. Twee mensen zouden terugsluipen en zonder de pastoor wakker te maken het zakje meenemen. Toen dat gebeurd was, gingen we snel met onze groep de bocht om.

Voor deze dukkel heb ik Ron Hennes, de voorzitter van scouting Don Bosco geïnterviewd. Behalve dat hij onze voorzitter is, is hij verantwoordelijk voor het drukken van de dukkel en het jaarlijkse bezoek van Sinterklaas aan onze groep, maar toch is hij voor de meeste leden een grote onbekende. Vandaar dit interview, zodat we hem toch beter leren kennen. Roel: Ron, wat doe je in het dagelijks leven?

Na weer een tijdje zagen we de schout zelf! We kregen toen weer een opdracht; als we de opdracht konden uitvoeren, mochten we langs. Iedereen kreeg een half stuk buis; die moesten we aan elkaar leggen om een tennisbal over een bepaalde lijn heen te krijgen. Maar er waren niet genoeg stukken, dus moest de voorste steeds weer achteraan sluiten. Na wat problemen met de route kwamen we toch weer op het goede pad. Onderweg kwamen we de tovenares Saffier tegen. Zij vertelde ons dat de beul in de buurt sliep, en dat hij een zak met goud had. Die konden we natuurlijk niet laten liggen… Terug bij het gebouw wachtten we tot we gingen eten, daar-

32

Ron: Het dagelijks leven? Dat bestaat vooral uit heel veel werken. Ik ben nou 46 jaar jong. Heel erg lang in Sittard gewoond, daarna naar Limbricht verhuisd. Vanuit Limbricht naar Tilburg gaan studeren, fiscaal recht. In ’89 weer terug naar Sittard. Een tijdje nog in België gewoond en nou weer in het Nederlandse Geleen. Overdag ben ik vooral bezig met het adviseren van mensen op het gebied van belastingen en eigenlijk alles wat met geld te maken heeft. ZR is het bedrijf waar ik werk en mede eigenaar van ben. We zijn met elf eigenaren en een kleine 270 man personeel. We zitten in een aantal gebieden van Nederland, met name Brabant en Limburg en sinds vorig jaar in Manilla (Filippijnen). Naast het werk ben ik de gelukkige vader van drie kinderen. Eentje van 17, eentje van 15 en een van net 5. Ik ben niet getrouwd, maar woon wel heel gelukkig samen met Bianca. Ik ben wel getrouwd geweest. De oudste twee zijn hebben dan ook een andere moeder, Micole. Bianca komt uit Suriname en de kleine noemen we geen halfbloed, maar een dubbelbloedje; ze heeft immers het bloed van Bianca EN van mij.

9

Roel: heb je nog (andere) hobby’s waar je je mee bezighoudt? Ron: Mijn hobby’s: vooral tennis en de vrijmetselarij. Dat laatste is toch vooral voor een stukje zingeving, naast al dat materiële waar ik de hele dag mee bezig ben. Ook een stuk rust, dat is voor mij de vrijmetselarij. En dan natuurlijk scouting. Ik ben in ’91 door Arno gevraagd om voorzitter te worden en even een nieuw onderkomen te regelen. Jullie weten allemaal hoe lang dat geduurd heeft, tot 2004. Dus daar zijn we 13 jaar mee bezig geweest. Ik heb altijd tegen Arno gezegd: Ik wil dat best doen, maar ik ben geen voorzitter die altijd en overal aanwezig zal zijn. Daar heb ik gewoon geen tijd voor. Maar ik ben wel een regelneef, dus als er problemen zijn, schakel mij in, want dat is mijn vak: problemen oplossen. Roel: Hoe ben je precies bij scouting terecht gekomen en wat is je scoutingverleden? Ron: Mijn scoutingverleden gaat al heel ver terug. Ik ben met drie vrienden in Limbricht lid geworden, bij de verkenners. Op een gegeven moment ontstond er binnen het bestuur/de leiding een beetje mot, zelf hadden we dat niet echt in de gaten. Trouw aan onze leiding zijn we met hun mee vertrokken naar Don Bosco, toen nog in Broeksittard. Voorheen zat daar alleen een fitnessstudio. Arno zat toen ook bij het clubje dat naar Don Bosco ging. Een hele leuke tijd. Later, als Rowan, was het voor mij toch even wennen dat we samen met de dames gingen draaien. We waren toen een van de weinige Rowan en Sherpa afdelingen in heel Nederland die dat deden. Tot slot ben ik de leiding in gegaan, de verkenners. Doordat ik in Tilburg ben gaan

10

aanlopen. Na een korte vergadering besloten ze dat ze meer leden nodig hadden. Precies, wij dus. In het bos hingen kaartjes aan de bomen, met daarop anagrammen van de namen van leden. Alle namen waren achterstevoren geschreven, in spiegelbeeld, of zo vervormd dat er een ander woord op het kaartje stond. De bedoeling was om het kaartje te zoeken met jouw “naam” en je dan andere mensen te zoeken wiens naam op die manier vervormd was. Als alle kaartjes van een groep gevonden waren, kon je ze naast elkaar leggen om een cirkel te laten verschijnen. Iedereen moest daarna het inwijdingsritueel doen, daarbij koos je een naam voor je groep en een leid(st)er. Daarna ging iedereen even naar binnen, en was het programma voor vandaag voorbij. In de tent van de verkenners… Rond half drie begon het tentzeil onder onze slaapzakken te bewegen! Bulten bewogen snel onder de tent door, maar we konden niet zien waar het door kwam. Eerst dachten we aan mollen, maar toen we de dag erna touwen onder de tent vonden, wisten we dat we waren beetgenomen… Zaterdag 26 oktober Na de onrustige nacht was het weer tijd om op te staan, voor het ontbijt. Daarna hoorden we de muziek die het volgende programma zou aankondigen, dus iedereen als de bliksem weer naar buiten. Daar kregen we te horen dat de boerderij van broer Varkenvrind in brand was gestoken, en dat de foto van zijn vrouw en zijn zilveren bestek waren gestolen! De schout en zijn handlangers hadden ook nog andere voorwerpen gestolen, en onze missie was om deze voorwerpen terug te stelen.

31

Vrijdag 25 oktober Het was druk bij het gebouw, zoals altijd voordat het overvliegweekend begint. De vrachtwagens waren al ingeladen, en het wachten was alleen nog op de mensen die ons naar Ellikom zouden brengen. Na een autorit van ongeveer een uurtje, kwamen we aan bij het gebouw, genaamd de Kariboe. De tenten van de gidsen en verkenners waren al opgezet, dus konden we nog even rondlopen en het gebouw verkennen. Buiten waren speakers en ook een podium opgesteld, met daarop een mysterieuze, gedekte tafel. Er werd muziek gedraaid, en de spullen werden uit de vrachtwagens geladen. Toen alles geregeld was werden we bij elkaar geroepen voor het carré. Daar kwamen we al snel erachter dat de RSA ontbrak...

studeren is scouting op de achtergrond geraakt. We hadden toen geen pivo’s. Maar hoe dan ook was dat voor mij geen oplossing, omdat ik geen typisch Limburgse student was, die in het weekend altijd naar huis zou komen. Ik ging ook studeren om die andere wereld te leren kennen. Ik bleef in de weekenden dus meestal in Tilburg. Uiteindelijk had het ook geen zin om bij scouting te blijven. Tot ’89 gestudeerd en in ’91 weer tegen scouting aangelopen. Ze zochten iemand te die een beetje juridische kennis had en een ingang bij de gemeente. Die laatste kwaliteit werd me toe gedicht omdat mijn vader in de politiek had gezeten. En dan nu dus voorzitter van scouting Don Bosco. Roel: Wat doe je precies als voorzitter?

Er kwam weer muziek uit de speakers, een melodie die sommigen herkenden als het muziekje uit Villa Volta in de Efteling. Er werd uitgelegd dat tijdens het weekend iedereen zich moest verzamelen voor het podium, wanneer deze muziek werd opgezet. Er kwamen drie figuren het podium oplopen, van wie we later leerden dat het de schout en zijn handlangers waren. Ze waren binnengedrongen in het hoofdkwartier van de Bokkenrijders, en ze namen allerlei voorwerpen mee. Toen ze weg waren, kwamen de Bokkenrijders één voor één

Ron: Normaal zou een voorzitter meer doen dan ik doe. Daar ben ik heel eerlijk in. Wat dat betreft dank ik nog steeds vooral Arno, Alex en Joke op blote knieën, dat zij er altijd wel zoveel tijd in wilden (en willen) steken. Ik ben niet een voorzitter die bij iedere installatie aanwezig is, bij iedere groepsraad, bij iedere activiteit van scouting, maar ik treed wel op daar waar problemen zijn. Zo moet je mij als voorzitter dus zien! Een beetje de troubleshooter. Op het moment dat Arno, Alex nu wat minder, Joke en meer recent ook Séverine er niet uitkomen, dan wordt ik erbij betrokken. Daarnaast ben ik naast Koos degene die verantwoordelijk is voor de centen. Koos vindt het leuk om het allemaal bij te houden, maar bij de beslissing om grotere bedragen heeft hij toch liever dat ik die neem. Dus de troubleshooter, de regelneef en niet de voorzitter die overal bij betrokken is, daar heb ik gewoon geen tijd voor. Let ook op de specifieke structuur bij scouting

30

11

Don Bosco. Wij hebben een bestuur naast een groepsraad. We komen als bestuur eens in de zes weken bij elkaar en we hebben een groepsraad, waarin vervolgens de gedachtegangen van het bestuur worden voorgelegd. In die groepsraad wordt dan gekeken of de ook zij het met de voorstellen van het bestuur eens zijn. Een specifieke structuur die eigenlijk ook ingegeven is vanuit de gedachte dat een bestuur, wil het professioneel zijn, een beetje los moet staan van de gevoelens binnen de club. Je kunt dan meer van bovenaf wat makkelijker over de club heen kijken. Zo voorkom je dat je als bestuur verstrikt raakt in allerlei gevoelige toestanden. Zo zie ik het voorzitterschap, durven afstand te nemen van de groep (zonder het contact te verliezen uiteraard) zodat problemen die zich voordoen binnen de groep ook op een goede manier kunnen worden opgelost. En nogmaals samen met de gehele leiding maar voor mij vooral met Joke, Séverine, Arno en Alex. Zij allen zijn het eigenlijke het hart van scouting Don Bosco. Al die mensen die er volledig belangeloos zoveel tijd in steken. Roel: Wat is je favoriete vakantieland en van wat voor muziek houd je?

Vrijdag alweer helaas de laatste dag en hiermee ook de finale.. wie o wie wordt scout Robinson 2009. De eindproef ging als volgt: de staf had enkele balken aan elkaar gemaakt, daar moesten we allemaal op gaan staan. Om de zoveel tijd werd er een balk weggehaald, zodat het steeds lastiger werd om op de balken te blijven staan. Uiteindelijk bleef er één balk over. Wie als laatste van de balk viel had gewonnen. Tom Coenen deed dit heeeeeel erg goed, hij stond dik 2,5 uur lang op de balk te balanceren. ’s Avond was er de bekende BBQ, lekkerrrrrrrrr en werd er nog bij het kampvuur gezeten. De laatste stemronde werd gedaan en de winnaar van Scout Robinson werd bekend gemaakt. Niels Boetzkes mocht zichzelf Scout Robinson 2009 noemen. Hij had de meeste punten verzameld.

Ron: Heel raar misschien, ik ben er nog nooit geweest, maar dat is Canada. Daar wil ik altijd nog een keer naar toe. Het mooiste land waar ik tot nu ben geweest is Suriname. Ik ben er met Bianca naartoe geweest, helaas maar een week. Te kort om echt te leren kennen dus. Het land dat dan ook de meeste indruk heeft gemaakt is Ierland. Daar ben ik drie weken geweest. Heel lang geleden in ’91. Wat me daarbij opviel is dat ik pas begreep hoe mooi het was toen ik thuis kwam. Omdat we daar een rondrit hebben gemaakt, kreeg je constant nieuwe indrukken, terwijl je de oude nog niet had kunnen verwerken. Je komt dan thuis, ziet de foto’s en dan op-

Zaterdag na de laatste nacht op ons eiland moesten we de boel weer afbreken en inpakken. We moesten even wachten op de vrachtwagen, maar toen deze er eenmaal was konden we die netjes inladen om vervolgens richting Sittard te rijden.

12

29

Het was een enorm leuk kamp en voor Niels, Toon, Mitch, Thomas, Davey en Dennis was dit het laatste zomerkamp. Toon is verhuisd en de andere 4 zijn inmiddels overgevlogen naar de Rowans. Wij wensen hen dan ook heel veel succes en vooral veel plezier bij de nieuwe speltak! Groetjes De verkenners en Staf

Woensdag.. Niels Boetzkes aan het woord!

“Vandaag hadden we de terugreis van de hike. We waren met kaarten van Google earth met zeven bonuspunten die Zuid allemaal heeft verzameld. Totaal 65 punten en vrij van de afwas + chips die na drie handen van twee mensen op was (helmen/petten/bekers vol). Ik zat met Lennart in ’t team die het er zeer zwaar mee had ( dus heb ik de tas op de heenweg half gedragen hij vooraan de lus en ik achter een terugweg). De terugweg was warmer en zwaarder, want ik had de tas van Lennart langer. Daarna gingen we softballen rond 14.30 u tot 17:15 en team zuid won met 18-11 en na ’t softballen hebben we frietjes gehad in wegwerpborden en -mokken dus géén afwas XD=P zodoende konden we douchen Wonder van de eeuw IK SCHOON XP Groetjes Niels Boetzkes.” Donderdag Vandaag hebben we allemaal proeven gedaan en konden we daarmee individueel punten verdienen. De volgende proeven passeerden de revue: Buikspieren, Gestrekte arm, Geheugenspelletje, Touwtrekken, Bucket, Bungy Duel, Bordjes op volgorde. ‘s Avonds was er nog een smokkelspel waarbij we ons eten bij elkaar moesten smokkelen om vervolgens met de gesmokkelde ingrediënten te koken. Er werd macaroni met balletjes in tomatensaus gemaakt en rijst met kip. Als toetje hadden we watermeloen. Na de stemronde, kropen we in onze tentjes!

28

eens…! Qua muziek houd ik van Rockblues, blues doorspekt met rauwe gitaar. Gary Moore, Joe Bonamassa, Walther Trout maar ook Albert Collins. Daarnaast van alles wat. Ik luister ook graag naar klassiek, maar niet te bombastisch. Dat hangt samen met de vrijmetselarij, een stukje rust, terug naar jezelf, een stukje zingeving dus. En die vind je wat moeilijker met een raggende Gary Moore op de achtergrond dan bij een mooie klassieke viool- of pianopartij. Roel: Wat vind je van de Dukkel en heb je nog een tip voor de dukkel? Ron: Ik vond de Dukkel altijd een heel mooi initiatief. Zo’n groepsblad bindt. Mensen lezen dat, lezen ook over andere speltakken. Voor later is het ook een mooie herinnering! Vooral bewaren dus die Dukkels! Vandaar dat ik ook direct heb gezegd: financieel regel ik dat wel. De Dukkels is simpelweg een heel mooi initiatief. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet gedacht had dat het zolang zou duren. Het initiatief is vaker ingezet en dan sterft het een langzame dood. Maar in dit geval blijft het me verassen. Ook de inhoud! Deze wordt heel mooi vorm gegeven en iedere keer vinden jullie wel wat anders. Chapeau! Als tip misschien de verbinding tussen de groepen. Zelfontplooiing en eigenverantwoordelijkheid dat zijn eigenlijk de twee kernpeilers van scouting. Die dien je binnen de jongste tot en met de oudste speltakken terug te vinden. Voor ouders zou het denk ik het heel mooi zijn om daar een stukje over te lezen: “Wat is eigenlijk de rode draad in scouting?”, voor mij dus de ontplooiing van je eigen verantwoordelijkheid en je zelfontplooiing. Scouting draagt ook echt positief bij aan mens en maatschappij. Daar ben ik van overtuigd. Roel: Dan wil ik je graag bedanken voor het gesprek en bedankt voor het interview.

13

Zomerkamp Pivo’s Ierland 2009 Afgelopen zomer zijn de pivo’s met elf personen op kamp geweest naar Ierland. In deze zestien dagen durende reis is er door onze Niek zo’n 783 keer gezegd: Ich zek maar ummer zow, genéét der nog maar effekes van…., want thoes hubse dit neet meer! En genieten…, dat hebben we gedaan! De reis begon met een nacht op het vliegveld. Omdat er ’s morgens rond een uur of vijf moest worden ingecheckt is er besloten om op zondag 2 augustus ‘s avonds te vertrekken naar Charleroi. Na een nachtje lekker slapen in een vertrekhal met mooie muziek, zijn we allemaal (de een wat makkelijker dan de andere…) lekker fit aan boord gegaan van het vliegtuig naar Dublin.

maaltijd was het tijd voor een Robinsonproef. Ieder van ons moest zo snel mogelijk een touwtje doorbranden, je teamgenoten moesten zorgen voor brandhoutjes om het vuurtje te maken. Je kreeg drie lucifers en een theelichtje. Een moeilijke, maar leuke proef! Na nog even bij het grote kampvuur te hebben gezeten maakten we ons op om naar bed te gaan. Lekker slapen! Dinsdagochtend Lisanne was verbaasd want de staf was al op voordat de kinderen wakker waren. Dat was gek, want normaal liggen die nog allemaal te pitten, aldus Lisanne. Vandaag hing in de vlaggen de opdracht dat we ons moesten klaar maken om op HIKE te gaan. De bedoeling was om alleen het noodzakelijke in te pakken en als eerste op de eindbestemming aan te komen. Onderweg waren er wel posten die we moesten passeren. Bij aankomst op het kampeerterrein van de HIKE, konden we de puptentjes al opzetten en moesten we wachten op het eten. Het duurde wel even, maar het eten smaakte dan ook extra lekker. ‘s Avonds was er bij het kampvuur weer een stemronde.

Eenmaal aangekomen op het eiland genaamd Ierland zijn we vrijwel meteen op zoek gegaan naar een slaapplek. Met enige moeite hebben we toen toch de goede bus richting de scoutingcamping genomen. Deze camping bleek echter nog een héél eind van de bushalte af te liggen. Dus na het opzetten van de tenten was het tijd voor een moment van rust. Deze rust kon echter niet blijven duren, want er moest weer worden teruggelopen richting bewoonde wereld om boodschappen te doen… taffelen maar weer! Na een lekker etentje in de regen is iedereen vroeg naar “bed” gegaan.

14

27

Zondagochtend was een zware ochtend, want de nacht op ons eiland was maar kort geweest. Na een lekker ontbijt hing bij de vlag onze eerste proef. Het eiland moest verder worden opgebouwd, want we hadden immers nog geen keuken. Elk eiland moest een tafel pionieren compleet met bank. Makkie, dachten wij maar dat viel helaas tegen. Onze tafels werden een heus kunstwerk en sommigen van ons konden het eten, zo van tafel in hun mond schuiven. Handig toch? Dan hoef je je vork of lepel niet op te tillen, kun je dus ook niet echt knoeien en je hebt je arm niet nodig als steunpilaar want je legt gewoon je kin zonder moeite op tafel. Op het menu stond vandaag gebakken aardappels, boontjes en hamburgers. Inmiddels hing een nieuwe opdracht bij de vlaggen; “Maak je eiland op voor een nachtelijk avontuur in de bossen. Wees gekleed op alle gevaren in de bossen en zorg voor goed zicht. Om 21.00 uur moeten jullie klaar staan bij jullie vlag. Achterblijvers kunnen wel eens een vervelende verrassing krijgen. Ben dus op tijd…” Het spel in de bossen was een soort van vlag-veroveren, erg leuk. Hierna mochten we voor het eerst gaan stemmen. SPANNEND! Hierna konden we lekker gaan slapen, nieuwe energie opdoen voor de volgende dag. Maandagochtend, na een goede nachtrust en stevig ontbijt moesten we lunchpakketten maken en dachten we de HIKE te gaan lopen, maar de opdracht bij de vlag vertelde ons anders. We moesten onze zwemspullen klaar maken. Yeah.. lekker zwemmen, verfrissend en verschonend. Na een middagje lol te hebben getrapt in het zwembad en de staf te hebben nat gespetterd, liepen we terug naar het kampterrein. Het was NACHO-avond.. joepie! Altijd lekker als er Taco met nachochips op het menu staat. Na de heerlijke avond-

26

Dag drie hebben we de trein van Dublin naar Tralee genomen. In Tralee zijn we weer op een camping gaan staan en ’s avonds hebben we een hele gezellige avond gehad in de pub. Dag vier was het dan zover, de eerste hike. Deze hike ging over de Dingleway, een soort Pieterpad van Tralee naar Dingle. Dit pad was echter niet meer dan wat naast elkaar gelegde keien…, maar dat mocht de pret niet drukken want het landschap was prachtig! Het pad liep langs een berg waarbij je constant water tegenkwam, variërend van kleine stroompjes tot kabbelende beekjes. We zijn toen in Derrymore bij iemand in de tuin blijven overnachten. De vijfde dag hebben we de bus naar Dingle genomen. Dit is een bekende toeristische havenplaats, met als bekendste attractie “Fungie de dolfijn”. Hier zijn we wederom op een camping gaan staan. Deze avond zijn we het centrum in gegaan en hebben we ontdekt dat ze in Dingle verschillende gezellige pubs hebben. Omdat het geld toch een keer opraakt zijn we de dag erna gaan wildkamperen op de berg bij Dingle. ’s Avonds bleek dat we op de slaapplaats stonden van de donkeyman, een straatartiest met twee ezels, deze was echter erg vriendelijk en vond het niet erg om ergens anders te gaan overnachten. Omdat het die avond slecht weer was zijn we maar gezellig in de tent gebleven en vroeg gaan slapen. De zevende dag moesten we wachten op Richard omdat hij naar de dokter moest. Hij had naar eigen zeggen een “tree in his eye” gekregen. De lokale dokter verwees hem echter door naar de oogarts van het ziekenhuis in Tralee. Omdat dit wel even ging duren waren we genoodzaakt om nog een derde nacht in Dingle te blijven.

15

De achtste dag zijn we gaan hiken naar een klein plaatsje waar we bij het tankstation vroegen naar een plek om de tent op te zetten. De eigenaresse van het tankstation kwam echter met een beter idee, ze had nog een vakantiehuisje leeg staan waar we gratis in mochten overnachten. En zeker omdat het die avond ook nog heel slecht weer was waren we hier natuurlijk ontzettende blij mee. Uit dank hebben we het huis schoner achtergelaten dan gekregen. De volgende dag hebben we de bus genomen naar Killarney. Na deze goedkope nachten was het weer tijd voor een camping. Hier hebben we vervolgens een (bijna té) gezellige avond gehad. Dag tien was een rustdag die de meesten hebben ingevuld door een fiets te huren en naar het schitterende National Park te gaan. De elfde dag zijn we gaan hiken naar een gehucht waar we bij een (vies) oud mannetje advies hebben gevraagd voor wildkamperen. Die dag viel de regen met bakken uit de lucht, maar is er door het nodige knutselwerk een heus afdak gemaakt tussen twee tenten waardoor er droog gekookt kon worden en iedereen gezellig bij elkaar kon zitten. Dag twaalf is de bus genomen naar een plaatsje waar we in de tuin van de pastoor mochten staan. In deze grote tuin kregen we zin om te gaan gooien met de frisbee van Jelmer. Nadat de frisbee 23x over de weg was gevlogen, waarbij één keer zelfs tegen een auto aan, en Erik de frisbee 38x in de boom had weten te gooien vond men het toch verstandiger om maar weer te stoppen. De volgende dag is er gehiked naar Macroom. Hier mochten we van een vriendelijke boer in de wei slapen. De koeien werden zelfs in een andere wei gezet voor ons. De koeienvlaaien bleven echter achter! Omdat we de lokale bevolking

16

voldaan terug naar het scoutinggebouw waar we frietjes en snacks kregen! Natuurlijk zijn wij ook dit jaar weer op zomerkamp geweest, dit keer in Pijnacker op een klein labelterrein. De hele week was in thema gezet en dit jaar luidde het thema: “Expeditie Scout” naar het televisieprogramma Expeditie Robinson. We werden in kampen verdeeld en kregen bandana’s, er wapperden mooie vlaggen op ons kampterrein en we hadden een echt “stemeiland”. We vertrokken op zaterdag 25 juli, na het inladen van de vrachtwagen, met veel goede zin richting Pijnacker. Na een gezellig, maar lange autorit kwamen we eindelijk aan op de plaats van bestemming, “Bieslandse Bos”. Na het verorberen van ons lunchpakketje en de kennismaking met de vele wespen die onze lunchpauze terroriseerden, begonnen we aan het uitladen van de vrachtwagen en het bouwen van ons kampterrein. We begonnen met de tenten, dan hadden we ten minste een plek om te slapen. Wederom een hele klus, maar dan slaap je wel droog. De soep pruttelde op het gasfornuis in de door de staf geïmproviseerde keuken, gezien de echte keuken nog niet gebouwd was en de geur van knakworstjes en satéstokjes deed onze magen nog harder knorren. Gelukkig was er genoeg om elke maag te vullen en konden we na ons avondmaal met volle aandacht luisteren naar de uitleg van het spel. Na een gezellige avondje aan ons kampvuur, kropen we moe ons tentje in om vervolgens vooral NIET te slapen.

25

toch niet helemaal vertrouwden is er besloten om die avond bij de tenten te blijven en hebben we een gezellig kampvuur gemaakt. Dit ging erg goed want de boer had houtafval genoeg… Beste Dukkellezers en -lezeressen We zijn inmiddels alweer een paar weken bezig aan een nieuw scoutingjaar, een paar verkenners hebben de groep verlaten om een nieuw avontuur aan te gaan bij de RSA. Gelukkig hebben wij ook weer nieuwe verkenners in ons midden gekregen en bestaat de groep uit achttien personen, Dat zijn er heel wat en het verbaast de staf telkens weer opnieuw. Wij gaan er een leuk jaar van maken met allemaal leuke programma’s en kampen, maar daar verklappen wij nog niets over. Wel is het tijd om even terug te blikken op de zomerperiode! Afgelopen zomer hebben we weer heel wat leuke dingen gedaan, Zo hebben we weer gepionierd, de tenten gecontroleerd (dit keer gelukkig geen sporen van familie muis), honkbal gespeeld, kampvuurtjes gebouwd en hebben we allemaal ons zakmesinsigne weer gehaald. Een van de leukste activiteiten was het bezoek aan de Efteling. Dit was erg leuk, we mochten (met niet minder dan drie) zelf door het park lopen en met de staf werden er tijdstippen afgesproken waarop we moesten verzamelen, dit om te checken of er niet iemand in “de Python” was blijven steken of door “de Piranha” was opgeslokt. De Pandadroom was ook erg leuk, zo leuk dat enkelen van ons niet op tijd waren om te verzamelen. Gelukkig hebben we tegenwoordig een GSM waarmee we de staf even konden sms-en dat we nog in de film zaten. Na een lange dag door het park te hebben gehold, Roodkapje te hebben begroet in het Sprookjesbos, een boottochtje gemaakt te hebben in het enorme schip en misselijk gedraaid te zijn in Villa Volta gingen we moe, maar

Dag veertien, de reis zit er alweer bijna op. We nemen de bus naar de grote stad Cork, onze laatste bestemming. Het vinden van een slaapplaats is niet makkelijk in zo’n grote stad, wildkamperen gaat niet en de hostels hebben niet genoeg beschikbare plaatsen voor zo’n grote groep. Uiteindelijk zijn we terechtgekomen bij een lokale scouting. We hadden gehoopt dat we daar op het veld mochten staan. Maar helaas mocht dit niet omdat het terrein niet hun eigendom was. De leider had echter een idee en belde met een andere scouting in Cork en daar mochten we gratis overnachten in hun scoutinggebouw. Alsof dit nog niet leuk genoeg was werden we ook nog met een busje er naartoe gebracht. Eenmaal aangekomen wisten we niet wat we zagen! Dit gebouw had een heus museum! Hierin hadden ze de hele historie van hun scouting, talloze t-shirts, petjes, dassen en andere verzamelobjecten tentoongesteld. Dag vijftien is een deel van de groep gaan winkelen in Cork en is de rest naar de Jameson whisky distilleerderij geweest. Om het zomerkamp feestelijk af te sluiten is er die avond een barbecue gehouden waarbij de scoutingleiders die het verblijf hadden georganiseerd waren uitgenodigd. De laatste dag is de trein terug naar Dublin genomen, daar zijn toen de laatste souvenirs gekocht, waarna het vliegtuig terug naar Charleroi is genomen. Hier stonden de ouders al klaar om iedereen naar huis te brengen. Terug in Nederland zijn we zoals elk jaar gezamenlijk gaan uiteten. Erik Bosman

24

17

spekspiraaltjes van de grillplaat en pastasalade (wie iets bewaart, die heeft wat!) in het licht van een bijzonder felle, vette maan. Locatie: Het veld tussen de weide met koeien en de weide met stieren. Hirschberg, de mooiste kampplek ooit, was net te hoog gegrepen. Aantal kilometer gelopen met bepakking: 4. Zomerkamp am See RSA 313, fragmenten uit Séverines memoires: Maandag 27 juli Welkom in Duitsland (È). “Sind Sie pfadfinder aus Holland?” Uitspraak van de dag: “ Can I borrow your spungebob?” Op het menu: Cous Cous/Taboulé (lekker met de handen gemixt). Locatie: Langscheid, Jugendcamping, het loepzuivere meer trilde vrolijk mee met de beats alom.. Aantal kilometer gelopen met bepakking: 0,5. Dinsdag 28 juli Solange en Séverine starten het zomerkamp met een frisse duik. Ondanks dat weten de horzels ons te vinden tijdens een adembenemende tocht langs de Sorpensee. Twee wandelgasten van de camping hebben een stuk met ons meegelopen. Uitspraak van de dag: “Waar haalt Sjors de mosterd vandaan?” Op het menu: Pastakronkels, roerbakgroenten en tomatenprut. Locatie: Wild! Stiekem een puntje van een lekkere grasheuvel gesnoept nabij Sundern. Poepen doe je hier met een schepje. Aantal kilometer gelopen met bepakking: 10.

Donderdag 6 augustus Al die rare namen; Stanley Messie, Connie Koomen,… En was het nou Andreas of Robin?! Uitspraak van de dag: “Mooie meisjes poepen niet.” Op het menu: Bonen. Een Scout uit verloren tijden schuift aan. Das, dolk en blaren op de handen. Bonen zijn nu wel verantwoord, aangezien Sjefs tentmaatje Youri ons vervroegd verlaten heeft. Rogier, sociaal als hij is, slaapt buiten. Locatie: De kelder van het gemeenschapshuis, behorend bij de kerk, waar die Deutsche pfadfinder hun thuis hebben. Aantal kilometer gelopen met bepakking: 10. Vrijdag 7 augustus De brouwerij heeft geen geheimen meer en een stuk minder souvenirs in de shop. Uitspraak van de dag: “Wat eten we vanavond?” Op het menu: (Uiteindelijk) Tortellini di fromaggio met heel veel, lekkere, dikke, vette, calorierijke room. Van de staf een tuttifrutti met ijs en toefje slagroom na. Sjefs ontbijt was legendarisch: pancakes, smoked hamm, scrambled eggs and OJ. Aantal kilometer gelopen met boodschappen: 5.

Woensdag 29 juli De kaarten zijn niet up-to-date… Dankzij een heftige storm hebben veel bomen het loodje gelegd. De Deutsche grundlichkeit aldaar: gelijk rooien en opruimen. Bos op de kaart is heide in realiteit. Stevige regenbui met flits en donder in de nacht. Uitspraak van de dag: “Hoi Sjors, hoi Sjors, hoi Sjors, hoi Sjors SSSSSSST, hoi Sjors, hoi Sjors…” Op het menu: Rijstepot uit droogvoerpakjes. Locatie: Privé caravanterrein, verboden voor backpackers. Dhr. Schröder, de beheerder zag de afgematte Scouts en streek over

Zaterdag 8 augustus Een Don Bosco das (de ‘hunting Stewarttartan voor diegenen zonder eigen clan, “de zwervenden verenigd”) achtergelaten voor deze gastvriendelijke pfadfinder als dank voor ons verblijf. Uitspraak van de dag: “Poker zes!” Op het menu: Verrassing. Sittards/ Mexicaans snoepen met plaatjesdraaiende bekenden op de achtergrond. Locatie: Hometown. Aantal kilometer gelopen met bepakking: Rondje markt in Sittard, met alleen een volle buik.

18

23

Danke fur die gruppenmentalität! Es war toll, super, wahnsinnig!

Uitspraak van de dag: “Hebben ze hier ook een Mac Donalds?” Op het menu: Van alles. Het restaurant liet ons lang wachten, maar dan heb je ook wat. Locatie: Camping met onbeperkte douche en föhngelegenheid, wat een weelde. ’s Avonds aan het water een dubbeldeksvuurtje gebouwd in het licht van de wassende maan. Aantal kilometer gelopen met bepakking: 5. Maandag 3 augustus Rustdag. Beachvolley has been reinvented! Uitspraak van de dag: “Mind your step!” (of ass, indien je mede volleyspelers je verdoemen tot klootjebaden in plaats van pootje baden). Op het menu: Worst, worst en worst, een lokale delicatesse. Locatie: Het water waar we hebben gezwommen was minder helder dan de Sorpensee, maar dan heb je wel de zwoele, zware lucht van rotte vis er gratis bij. Aantal kilometer gelopen met bepakking: geen enkele stap met bepakking, vederlicht gevoel geeft dat! Dinsdag 4 augustus Langs de hele Hennesee gelopen. Mooi, maar asfalt heeft niet onze voorkeur. Chillin’ op het eind. Eindelijk de Mac Donalds gevonden en toch leren koken. Uitspraak van de dag: “-A-L-L-E-S- -O-K-?-”, vroeg de kroegbazin die dacht dat ze te maken had met scouts met een beperking… Op het menu: Pasta met bevroren groente die gedurende de tocht terug naar de kampplek succesvol fungeerde als ijskast. Locatie: Schuin aflopend veldje bij de boer. De bijna afgebroken bloembak aan de oude bouwkeet hebben we achtergelaten mét lavendelplantje als dank voor de gastvrijheid. Aantal kilometer gelopen met bepakking: 8. Woensdag 5 augustus Een kampplaats vinden gaat niet altijd van een leien dakje. De tiende dag, ‘zo’n dag die begint met een stil ontbijt… Uitspraak van de dag: “Paarse olifant – paarse olifant, hetgeen een beproefde zelftherapeutische visualisatie is om ongewilde beelden te blokkeren.” Op het menu: Gekruide

22

zijn hart. Heerlijk beekje en douche, wel Bitte wasser sparen! Aantal kilometer gelopen met bepakking: 15. Donderdag 30 juli Eén autokilometer is een andere afstand dan een kilometer voor de beladen wandelaar. Doch liften gaat rap, de derde auto is raak. Kuip en Sjef gaan alvast een kampplaats scoren. Uitspraak van de dag: “Wippen is voor kinderen.” Op het menu: à la carte (maar wel met de vingers): Spareribs all you can eat, een Cordon bleutje, een verdwaalde pannenkoek en een kwakje wildragout. Locatie: Recreatief grasveldje (met wip) bij die ‘Runde Steine’, vlakbij Jaap en Willy (het motorhotel). Kweekvisvijvers op de achtergrond en de tent van het schuttersfeest staat er nog, mooi damestoilet… Aantal kilometer gelopen met bepakking: 10. Vrijdag 31 juli Rustdag. Zuinig aan met de gasbranders. Geen ochtendkoffie dus. Uitspraak van de dag: “Een koe kent zichzelf.” Op het menu: Anderhalve kaasworst, poederpuree en sla uit de opvouwbare emmer mét mosterd. Nectarientje toe. Locatie: Vers gemaaid gras vandaag. Aantal kilometer gelopen met bepakking: even niet! Zaterdag 1 augustus Lekkere loopdag. In de pauze verwees de eigenaar van de Biergarten ons naar familie Heinmann. In het betreffende dorp aangekomen hadden we nog een spurt in de kuiten over en zijn verder gelopen. Dat bleek een goede keuze. Uitspraak van de dag: “SJEF, niet te snel!” Op het menu: Ravioli voor de diehards en friet met schnitzels voor de luxepaarden. Locatie: De speeltuin van het hotel ‘Haus Kramer’, met boterzacht gras, fonteintje, privé loopbad en een kabelbaan naar je tent toe. Aantal kilometer gelopen met bepakking: 12. Zondag 2 augustus Precies goed zonnetje voor het wandelwerk. Eenmaal aangekomen op een rijk uitgeruste camping, barstte het los. Lang leve de partytent boven de picknicktafel.

19

Ge zeet ze nog zaat in ow leave. Ze zitte allean, niemand kiek na ze um. Ze griepe der altied net neave. Ze vroage zich tien keer per daag af waorum. Waorum geet ut noeit zoals ik ut wil. Ze werke te hard, hebbe noeit genne cent. En als ze wat zegge dan wuurd alles stil. Ze doon wat ze doon op 't verkierde moment. Ge komt ze nog dekser teage. Hebbe altied gooi zin, make zich noeit ech druk. Noeit um un grapje verleage. Ze hebbe vanalles en altied geluk. Ze proate te hard en ze lache te veul. En mit probleme zien ze zo kloar. Wat ze neej snappe, dat is flauwekul. En wat ze neej weate is miestal neej woar. De iene dea rent veur zien leave. Den andere wandelt hiel rustig veurbij. Heej zuj der alles veur geave, en heej zeit ze moge het hebbe va meej. Woa ge ook loept en wat ge aug denkt. Neejmand dea zeit ow wat good is of slecht. Neejmand dea wet wie verlust of weej wint. Ge komp op ut end beej owzelf tereg. 20

21