De wraak van de Rimpelsaurus
Eerste druk, 2014 © 2014 Foeke Bongers Ontwerp omslag: www.marjanderksen.com Fotografie: www.fotostudio-leeman.nl isbn: nur:
9789048432394 340
Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer www.freemusketeers.nl
Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan. Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (I) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (II) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is.
DE WRAAK VAN DE RIMPELSAURUS FOEKE BONGERS
“Dit verhaal is waar of niet waar, of misschien zelfs onwaarschijnlijk. Alleen de lezer kan bepalen wat waar is.” “Mijn speciale dank aan mijn vader”
Hoofdstuk 1. Hoofdstuk 2. Hoofdstuk 3. Hoofdstuk 4. Hoofdstuk 5. Hoofdstuk 6. Hoofdstuk 7. Hoofdstuk 8. Hoofdstuk 9. Hoofdstuk 10. Hoofdstuk 11. Hoofdstuk 12. Hoofdstuk 13. Hoofdstuk 14. Hoofdstuk 15. Hoofdstuk 16. Hoofdstuk 17. Hoofdstuk 18. Hoofdstuk 19. Hoofdstuk 20. Hoofdstuk 21. Hoofdstuk 22. Hoofdstuk 23. Hoofdstuk 24. Hoofdstuk 25. Hoofdstuk 26. Hoofdstuk 27. Hoofdstuk 28. Hoofdstuk 29.
Inhoudsopgave De Ster 11 Maandag morgen meeting 14 De aanname 16 Aan de slag 19 Naar Van Uggelen 22 Dr. Hollestein 24 De meeting van Gijs Teeuwisse 28 De Rimpelsaurus 31 De familie Sorgdrager 35 Maandag, drie maanden later 38 Piet Levendal 42 Edwin Van Campen 45 Tussendoor naar kantoor 48 De Holterberg op 50 Het it-wonderkind 53 De oud collega 56 Maandag, een maand later 59 Coen Broekman 62 Jonkheer van Soeffaert 65 De presentatie van Caspar Plantinga 69 Leoni de Graaf 72 Onno van Breda 76 Grijze maandag 79 Jaap Jongbloed 83 Bij Jan Stemink 87 Astrid van Coevorden 90 Peter en Dora Doornwijck 93 Introductie van het SPF96 Naar de grote rivieren 99
Hoofdstuk 30. Monday, Monday 103 Hoofdstuk 31. Naar Peize 108 Hoofdstuk 32. Lekker thuis en zo 112 Hoofdstuk 33. Herengracht 517 115 Hoofdstuk 34. De lijst van Geurt 118 Hoofdstuk 35. Meester Van Teijl junior 121 Hoofdstuk 36. De thuiskomst 124 Hoofdstuk 37. De halve finale 128 Hoofdstuk 38. De finale 131 Kort bonus verhaal132
Bedrijf Balthasar Florisz & Co. Vermogensbeheerders Herengracht 517 te Amsterdam Hoofdpersoon Pieter Bast/relatie & vermogensbeheerder Collega’s Jan Stemink/alg. directeur Gijs Teeuwisse/adj. directeur Geurt Blaas/belegger & vermogensbeheerder Tom Vriendelijk/belegger & vermogensbeheerder Paul van Kasteel/analist Fred Salm/assistent analist Peters Broeks/relatiebeheerder Harm Hollander/financieën Anita Brouwer/office manager Joop Vroom/ict & technische dienst Caspar Plantinga/o.g. adviseur Tanja/assistent office manager in opleiding
Hoofdstuk 1. De Ster
Kijk, een ster in de voorruit ligt natuurlijk binnen ieders bereik. Maar een ster op de motorkap dat is toch echt topper de top dacht Pieter Bast terwijl hij de Herengracht opreed. Goed dat hij twee jaar geleden op het voorstel van de wonderboys Jan Stemink en Gijs Teeuwisse was ingegaan. Anders had ik bij de bank nog steeds moeten bedelen om een tot op het bot uitgeklede Passat. Goede auto, daar niet van, maar als effectenjongen in zo’n auto rondtouren op je veertigste is wel erg triest. En dan je klanten, die begonnen destijds toch ook wel een beetje verbaasd te kijken. Zeker als je bedenkt dat door jouw toedoen een aantal van die klanten inmiddels een leuke Porsche of Aston Martin bij elkaar geschraapt hadden. Kijk dacht Pieter, als mid-veertiger, netjes getrouwd met jeugdliefde Elly, drie lieve kinderen en met een aardig huis in het sub Gooi wil je ook wel eens verder in het leven. Half kijkend over de ster op de motorkap zag Pieter in ieder geval een aardige parkeerplek aan de gracht. Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Ook altijd leuk om in je kennissenkring achteloos te zeggen dat je op de gracht parkeert. Niet een eigen plek natuurlijk, daarvoor moet je in Amsterdam zowel invalide zijn, als in het verzet gezeten hebben. Nee, gewoon, even zoeken en op loopafstand van kantoor je bolide neerzetten. Een stukje lopen heeft ook zijn voordelen, zeker op deze maandagochtend. Pieter is een echte buitendienstman maar op maandagochtend wordt hij toch verondersteld op kantoor te zijn. Even voeling houden met de jongens van de desk zogezegd. En koffie leuten met de kan11
toorstoot Anita was ook lollig. Dan blijf je in ieder geval op de hoogte van de kantoorroddels. Zo, de auto staat mooi recht scheef. Nu maar hopen dat niet een of andere proleet de komende uren met zijn portier tegen zijn Mercedes zou slaan. Nog één jaar en dan pas kon Pieter weer een nieuwe auto uitzoeken. Als de markt even meewerkt dan deze keer maar eens een zescilinder. Beetje mee upgraden met de markt, zo gezegd. Attachékoffer – geschenk van echtgenote na zijn geweldige overstap – van de achterbank pakken, Burberry regenjas koetsiersmodel aantrekken en op naar de monumentale ingang van Balthasar Florisz & Co. Vermogensbeheerders in de Gouden Bocht te Amsterdam. Na drie keer aanbellen bleek Anita genegen om open te doen. “Morgen Anita, goed weekend gehad?” “Gaat wel, alleen weer wat gedoe met de jongens en zo.” Voor de goede orde; de jongens was er maar één, namelijk haar partner Teun. Echt verbazingwekkend dacht Pieter. Hoe vaak had hij nu al niet meegemaakt dat die leuke, niet al te intelligente dames van rond de tweeëntwintig of drieëntwintig op kantoor een ronduit stomme lompe vriend hadden. Oké, Anita komt uit ergens in de buurt van Alkmaar, en haar vriend Teun zit in de bouw, maar toch. Kijk, trouwen doe je natuurlijk niet met zo’n blondine (en in Anita’s geval licht rossig haar), maar een beetje “overwerken” is wellicht niet te versmaden. Hoewel; laatst kwam Pieter een secretaresse van één van de vroegere bankdirecteuren tegen. Gelukkig herkende zij Pieter niet. Maar haar spataderen zal hij niet licht vergeten. “Morgen vrienden,” zei Pieter opgeruimd tegen zijn collega’s die al vast12
geplakt aan hun Bloomberg schermen zaten ter voorbereiding van het spervuur van vragen van de directieleden. “Vrienden,” vond Pieter ook een aardige vondst van zichzelf. Die gasten waren professionele geldwolven en zouden een leugendetector met gemak om de tuin kunnen leiden. “Hai Pieter, moet je niet op klantenjacht?” “Hé, daar is onze nette bankpik., Nog de vrouwtjes kunnen prikkelen tot onverantwoorde besluiten?” De stemming zat er weer in vandaag. Zeker na de onverwachte beursrally op de Nasdaq van vrijdag jongstleden zou het wel eens een mooie beursdag kunnen worden. Pieter ging via de dealingroom gauw naar zijn kantoor met uitzicht op de tuin om ook zijn computer op te starten, uiteraard géén Bloomberg, gewoon Windows. Kantoor was een groot woord. Eigenlijk was het een soort antichambre die hij ook nog moest delen met Harm Hollander. Harm, mid-vijftiger, was ooit zijn loopbaan begonnen bij een of andere handelsmaatschappij maar had al gauw in de gaten dat werken bij een kleine financiële instelling zijn voordelen heeft. Je hoeft weinig te doen en de directie is alleen geïnteresseerd in de zwarte cijfers onder de streep. Als het cijfermatig wat moeilijk werd had hij hier en daar wat kennissen zitten, tot bij de Belasting Inspectie toe, die wel even de helpende hand uitstaken. Verder had Gijs Teeuwisse nog een studievriendje dat inmiddels in de accountancy zit. Kortom; de jaarcijfers straalden van geluk. “Morgen Pieter, weer eens op de thuisbasis?” “Och ja, even het beleid voor de komende week aanhoren en dan ben ik weer op pad. Nog iets te melden over mijn nieuwe tankpas?” “Geen paniek, komt goed. Schrijf maar even op een kladje wat je nog wilt declareren.” “Doe ik.”
13
Hoofdstuk 2. Maandag morgen meeting
Jan Stemink, mid-veertiger, enig overgewicht en gekleed in zijn obligate streepjespak met een stemmige schreeuwerige stropdas, stormde as usual de dealingroom in en vroeg Tom Vriendelijk de meeting te openen met zijn market update. Normaal was dit de taak van Gijs maar deze keer was Gijs verhinderd. Die zat in Spanje te onderhandelen inzake een fantastisch onroerend goed project dat wellicht op de beurs, als een soort onroerend goed fonds, geïntroduceerd zou kunnen worden. Tom, gepokt en gemazeld in het effectenvak, voldeed aan zijn verzoek en gaf zoals gewoonlijk een geweldige motiverende show. “Heren, dit wordt echt de mooiste tijd voor ons. Terwijl de grootbanken hun klanten in suffe beleggingsfondsen proberen te duwen, gaan wij voluit de Nasdaq in! Geen gezeur over het begrotingstekort in de US of gepriegel over de koers van de dollar. Gewoon met die boys daar aan de overkant van de plas meebewegen. Zolang de FED geld bijdrukt, verkopen wij spullen aan onze gewaardeerde cliënten.” “Goed gesproken,” zei Stemink. “Heren, wij verkopen hebzucht! En een goede verkoper weet dat géén enkele klant, hoe weldenkend dan ook, daartegen bestand is.” “Maar, heren, nog even een serieus bericht. Via mijn netwerk hoor ik geruchten dat de Toezichthouder misschien de regelgeving gaat aanscherpen. Hoe, wat en waar weet ik niet maar maak het niet al te bont. Uiteindelijk gaat het wel om onze eigen boterham en niet om die van onze klanten.” Ten slotte mochten, het was inmiddels al kwart voor negen, de analisten Paul en Fred nog wat mooie grafische voorstellingen laten zien van te verwachten koersbewegingen. Niet dat de beleggers daar nu 14
echt op zaten te wachten, zij dachten maximaal 10 minuten vooruit, maar het hoorde erbij. Paul was met zijn 52 jaar hieraan wel gewend, Fred was net afgestudeerd aan de VU in econometrie en vond het deprimerend. Pieter herinnerde zich de tijd bij de bank dat de heren analisten het hoogste woord voerden. Er werd gerekend, besproken en overlegd. Daarna ging het advies naar de wekelijks bijeenkomende stuurgroep. Besluiten werden genomen en via de post verzonden naar de beleggingskantoren in den lande. Soms lekte deze vertrouwelijke informatie naar een, in VVD kringen, goed gelezen wekelijks verschijnend blad voor beleggers. Maakte je verkoopgesprek in feite alleen maar eenvoudiger. Momenteel kan dat natuurlijk niet meer. We leven in een 24-uurs economie en bovendien dreigen de analisten de losers van de effectenwereld te worden. Hoezo logica; pure emotie, daar gaat het om. Welke analist had ooit tijdig een krach voorspeld? Nee, de jongens die er met het grote geld vandoor gingen waren in ieder geval niet wetenschappelijk geschoold. Gewoon, doen en niet denken. Twijfelaars kunnen er altijd nog een beschermende optieconstructie tegenaan zetten. Pak je gelijk nog even extra provisie op die transactie mee. Pieter pakte zijn onbeschreven notitieblok en ging terug naar zijn kamer om de week in te plannen.
15
