AV Fortuna 65 jaar sterk in beweging
De Vrijwilliger Trailrunning in Nepal Jeugd aan het woord Vakantiekiekjes Roparun: Run voor het leven
13-5
AV Fortuna Watersportweg 11a 3138 HD Vlaardingen
[email protected] www.avfortuna.nl
ATLETIEKCARRIÈRE • DE VB-GROEP • LINTJES • OFF-ROAD • WOC-BAAN
Furore
AV Fortuna 65 jaar
Inhoud 4
3
65 jaar AV Fortuna – Voorwoord van Ben van der Velde, voorzitter van AV Fortuna, die filosofeert over hoe oud een vereniging eigenlijk kan worden.
4
Atletiekcarrière – In deze column gaat Peter Spek terug in de tijd toen Fortuna nog een voetbalvereniging was.
6
De Vrijwilliger – Zonder onze vrijwilligers geen AV Fortuna. In dit artikel zetten we de schijnwerpers op de vele vrijwilligers die zorgen dat al onze sportieve en gezellige activiteiten een succes zijn.
10
VB-groep – In de VB-groep trainen verstandelijk beperkte atleten, zij werken zo aan hun motoriek en uithoudingsvermogen. In de interviews met trainers Els en Erna en leden Jim en Sander krijg je een beeld van deze bijzondere groep.
12
Trailrunning in Nepal – In 2012 en 2013 liep Joop Terwiel een trail van 50 kilometer in de uitlopers van de Himalaya. Geniet van zijn verhaal en de prachtige foto's.
15
WOC-Baan – Zonder dalen geen pieken. Marloes Scheek vertelt hoe een dieptepunt in de geschiedenis van AV Fortuna leidde tot de wederopstanding van de commissie voor wedstrijdorganisatie baanatletiek.
16
Jeugdredactie – Een zestal jeugdleden vertelt op eigen wijze hoe zíj nou eens aankijken tegen onze club.
20
Off-road hardlopen – Prominent AV Fortuna lid Michel de Maat daagt iedereen uit zich over te geven aan 'een beetje modder'.
22
Vakantiekiekjes – Na een oproep op internet en in de Furore hebben diverse leden hun sportieve of soms juist luie vakantiekiekjes opgestuurd. Geniet van de foto's en kom weer even terug in zomerse sferen.
24
Lintjes – Twee leden kregen dit jaar een lintje van de koningin. Dinah Heinsbroek interviewt de nieuwe leden in de Orde van Oranje-Nassau, Jan Wielaart en Gert van den Berg.
26
Roparun: Run voor het leven – Tientallen Fortuna-leden doen in verschillende teams mee aan de Roparun van Parijs of Hamburg naar Rotterdam. In dit artikel vertellen vijf leden over hun ervaringen en beweegredenen om aan deze uitdaging mee te doen.
30
Colofon, The making of... – En natuurlijk eindigen we dit magazine met een na- en dankwoord van de hoofdredacteur, een opsomming van alle betrokkenen en een bedankje aan de adverteerders van ons clubblad Furore.
6
16
20
26 Coverfoto Jeugdleden tijdens de Onderlinge openingswedstrijd op 7 april 2013. Fotograaf: Dennis Lansbergen.
2
Wij bedanken onze trouwe Furore-adverteerders!
A. de Reus Aannemersbedrijf bv Bloemsierkunst “Vergeet-mij-niet” De Buitenplaats Vlaardingen Feestband “De Hamstrings” Inkt en Toner Shop Intersport Biesheuvel Meer Optiek M-Design Belettering Pizzeria Gallo d’Oro Runningpoint Michel de Maat Sportprijzenhuis De Bokaal SportXL.nl Sport 2000 Vlaardingen Tweewielerspecialist Koevermans Vitaminstore 31
AV Fortuna 65 jaar
Voorzitter Ben van der Velde leidt het team AV Fortuna Rules (bestuursleden en vrienden) tijdens de Jubileum Estafette naar de finish.
65 jaar AV Fortuna 65 jaar, een bijna magisch getal. Voor de meeste mensen in Nederland betekende het tot voor kort het einde van een werkzaam leven. Dit jaar wordt de AOW-leeftijd met een maand verlengd en wie weet wat het uiteindelijk gaat worden… 65 jaar, waarbij ook onherroepelijk hoort dat de jaren gaan tellen. Allerlei ongemakken dienen zich aan. Ik kan daarover meepraten, terwijl ik nog maar 64 ben. Aan de andere kant telt AV Fortuna gelukkig naast pupillen, jeugd en middelbaren, tal van senioren van boven de 65 jaar! Ook onze vereniging heeft dit jaar de respectabele leeftijd bereikt van 65 jaar. Maar nog geen slijtage en geen ongemakken te merken. In tegendeel, AV Fortuna is in de kracht van haar leven! Want hoe oud kan een vereniging worden? Zonder gekkigheid, AV Fortuna, die haar leden aanzet tot prestaties en hen volop de gelegenheid biedt op een recreatieve manier te sporten, kan eigenlijk zelf niet op leeftijd zijn. Toch is de 65-jaargrens ook voor AV Fortuna een moment om bij stil te staan. Want hoewel nog helemaal fris, heeft de vereniging een bewogen geschiedenis achter zich. Vanaf 1948 tot nu heeft het veel atleten de kans gegeven hun grenzen op te zoeken en zelfs over deze grenzen heen te gaan. Onze vereniging kent vele kampioenen. Kampioenen bij de junioren, senioren en ook bij de masters. Zowel op de baan als op de weg. En wie geniet nu niet van de prestaties en het plezier van de pupillen. Dat is allemaal geweldig en voor de uitstraling van onze vereniging heel belangrijk.
AV Fortuna heeft een bewogen baangeschiedenis en heeft voor belangrijke wedstrijden heel vaak een beroep op andere verenigingen moeten doen. Wij hebben dan ook een uitstekende relatie met atletiekverenigingen in de regio. Gelukkig is de baan momenteel goedgekeurd, maar de kans is reëel dat de geschiedenis zich zal herhalen. Ik zie dat maar als een uitdaging! AV Fortuna heeft één van de grootste loopscholen in Nederland. Onze loopschool weet aspirant-atleten uit te dagen om te bewegen en biedt gevorderden een uitgekiend programma. Die uitdaging is dan ook gelijk de grootste uitdaging voor de toekomst. Nederland vergrijst en veel Nederlanders bewegen te weinig. Obesitas is, met name onder de jeugd, een serieus probleem. Als voorzitter van de 65-jarige vereniging zie ik dat dan ook als één van onze grootste opdrachten. De komende 65 jaar blijven wij ons inspannen om onze leden voldoende faciliteiten te bieden die het hen mogelijk maken zowel prestatief als recreatief te sporten. Daarnaast staan we open voor degenen die nu (nog) niet sporten en nog geen lid zijn. Uitnodigend en stimulerend willen we zijn, een vereniging waar je graag lid van wordt en blijft. Jullie voorzitter, Ben van der Velde
3
Furore
.
Training in het Oranjepark
Atletiekcarrière Toen ik voor mijn werk de sportdag voor de Vlaardingse basisschoolleerlingen van groep 8 moest organiseren, dacht ik vaak terug aan de tijd dat ik begin jaren zestig zelf meedeed aan die schoolsportdag. Het begin van mijn atletiekcarrière! idbuurtseweg.
n de Zu Het clubgebouw aa
De cross va
n Le Soir in
4
België.
e locatie was toen het grasveld van het buitenbad van het Kolpabad, waar een baantje was uitgezet van 60 meter. Sprinten lag mij wel, bleek toen al. Ik werd winnaar bij de jongens en Bep van Roon bij de meisjes. Toeval of niet, de Olympische Spelen in Rome van 1960 trokken mijn aandacht en dan vooral het sprinten. Dat wilde ik ook wel! De overwinning op het gras van het Kolpabad gaf erg veel voldoening. Maar voetbal werd de eerste keuze, RKWIK in het Nieuwelantpark. Toch bleef de belangstelling voor atletiek en in 1962 werd ik lid van Fortuna. Een atletiekaccommodatie was er niet. Er werd getraind op het complex van de voetbalvereniging Fortuna aan de Marathonweg en in het Oranjepark, een paar keer per week. Hardlopen tussen de wandelaars en dat veroorzaakte wel eens problemen. Een botsing met een argeloze wandelaar of een loslopende hond aan je broek. Trainer/voorzitter Dick Ringlever had een rondje uitgezet van zo’n 1000 meter op de paden in het park en daar was het trainingsprogramma op afgestemd. Hij boekte daarmee wel succes. Hennie Smit won in 1965 in Leiden de Gouden Spike op de 800 meter met een tijd van 1 minuut 50.2 seconden, nog
D
AV Fortuna 65 jaar
De Havenloop.
Peter Spek
in 1967.
altijd het clubrecord. En ik liep in 1967, met de rondjes van het Oranjepark nog in mijn benen, de 400 meter in 49,1 seconden. Ook nog altijd het clubrecord bij de senioren. Met andere woorden, de basis voor die successen werd gelegd in dat historische parkje aan de rand van het centrum van Vlaardingen. Ook weet ik nog, dat Roel Keus in die tijd een stenen bankje in het Oranjepark gebruikte om aan zijn hordetechniek te werken. Hij moest wel zeker zijn van zijn zaak om niet hardhandig in aanraking te komen met dat bankje, anders was een flinke blessure het gevolg. In 1965 verplaatsten wij ons naar een trainingsaccommodatie aan de Zuidbuurtseweg, waar de gemeente een sintelbaan had aangelegd met enkele technische voorzieningen en een houten clubhuis. Maar er werd nog geen afscheid genomen van het Oranjepark. Daar werd door de middenafstandlopers nog volop getraind. Zo ook in Hoek van Holland, waar regelmatig op zondag in de duinen aan de conditie werd gewerkt. Als kleedruimte had Dick Ringlever een vervallen bunker uit de Tweede Wereldoorlog op de kop weten te tikken. Koud en vochtig, maar niemand klaagde. Vaak moet ik aan die tijd terugdenken als ik nu de atleten zie sporten op de uitstekend geoutilleerde kunststofbaan in de Broekpolder.
Roel Keus.
Peter Spek Wil je meer weten over de historie van AV Fortuna? Op onze website www.avfortuna.nl kun je onder het menu Informatie > Vereniging > Geschiedenis meer vinden. Hiervandaan is ook een prachtig boekje te downloaden over de geschiedenis van Fortuna, gemaakt ter ere van ons 60-jarig jubileum.
Peter Spek.
5
Furore
De Vrijwilliger Wat is een vereniging zonder vrijwilligers? Misschien staan we er niet zo bij stil, maar zonder vrijwilligers zou er niet zo veel meer gebeuren binnen onze club. Denk maar eens aan alle activiteiten voor de jeugd, zoals het kamp, de crosscompetitie, wedstrijden op de baan, even gezellig bowlen of een bootcamp of survivaldag. Het is zomaar een opsomming van activiteiten waarbij onze vrijwilligers zich inzetten om er een gezellige en fijne gebeurtenis van te maken. 6
AV Fortuna 65 jaar
‘Meethelden' Atletiek is meten. Bij iedere wegwedstrijd, bij weer en wind, staan de meethelden met hun tijdregistratie bij start en finish. En ken je de ET-groep? Vanuit hun vermaarde loempiakar doen ze hun elektronische tijdmetingen met fotofinish tot op de duizendste seconde. Ook zij laten zich vrijwillig verhuren om zo de kosten van deze precisieapparatuur terug te verdienen.
Wedstrijdorganisatie... AV Fortuna heeft een zeer grote groep wegatleten. Zowel bij de loopschool als binnen de reguliere groepen. Daar lopen natuurlijk ook de nodige vrijwilligers rond. Denk maar eens aan het begeleiden van de loopgroepen. Natuurlijk wil iedere atleet zich graag meten met de andere atleten en daarvoor heeft Fortuna de nodige crossen en loopevenementen op het programma staan. Deze loopjes worden door vrijwilligers nauwkeurig voorbereid en georganiseerd. De mensen langs de kant zijn onmisbaar voor een veilige wedstrijd en ook de inschrijftafels worden bemand door vele vrijwilligers. Voor één wedstrijd zijn soms wel meer dan 70 vrijwilligers op de been! Op de weg
komen wij regelmatig de leden van onze sportieve wandelgroepen tegen. Vol enthousiasme worden daar ook gezellige activiteiten en uitstapjes georganiseerd.
Begeleiders G-atleten... Binnen onze vereniging hebben wij een groep G-Atleten; de VB/LB-groep. Wekelijks sporten zij met veel plezier en elk jaar staat er voor hen een gezellig uitstapje op het programma. De vrijwilligers die deze groep begeleiden zijn enthousiast en zonder hun betrokkenheid zouden deze actviteiten voor de G-atleten onmogelijk zijn.
Juryleden... Bij de baanatletiek zien we ook activiteiten die alleen maar succesvol kunnen zijn
door de inzet van vrijwilligers. Zo is er een groep juryleden die zich, voornamelijk op de baan, van hun beste kant laten zien. We hebben het al vaak genoemd, maar zonder jury geen baanwedstrijden! Sommige zijn zo fanatiek met het jureren bezig dat ze zich zelfs geheel vrijwillig laten verhuren aan andere verenigingen!
Bestuur en trainers... Het gevaar is natuurlijk dat je met zo’n opsomming mensen vergeet en dan mag natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Want ik heb het nog niet gehad over ons bestuur: vrijwillig… ga er maar aan staan. En dan de trainers, ook zij verdienen een vermelding! Nu hoor ik u denken ‘maar die krijgen toch een vergoeding...’ Tja, maar wij stappen er
7
Furore
niet eens meer ons bed voor uit. Dus ook de trainer is een vrijwilliger.
onze baan en onze materialen... allemaal vrijwilligers!
Allemaal vrijwilligers...
Applaus!
Gelukkig hebben wij binnen onze club nog veel commissies, daar staan vrijwilligers klaar om diverse activiteiten te organiseren. WOC-baan, WOC-weg, het FRC en de jeugdcommissie. Jaarlijks krijgen wij diverse malen een clubblad, de wedstrijden de ledenadministratie wordt verzorgd, sponsors worden geworven. De website wordt beheerd en up-to-date gehouden met allerlei informatie, er zijn ranglijsten waarop de prestaties zeer nauwkeurig worden bijgehouden, etc. De fotografen langs de kant die onze sportieve prestaties vast weten te leggen, de beheerders van
Zoveel vrijwilligers die zich willen inzetten voor hun vereniging is enorm waardevol. De beloning voor hun inzet is vaak niet meer dan een kop koffie en broodje kaas. Ondanks deze kleine tegemoetkoming er toch willen staan is natuurlijk zeer te waarderen. Daarom een schriftelijk applaus voor allen die zich op welke manier dan ook vrijwillig inzetten om het verenigingsleven in stand te houden!
8
Ellen Voogt
Schoffelen Schoffelen is in de sport een term die bij mij geen positieve associaties oproept. Schoffelen staat vaak gelijk aan onderuit halen of hard inkomen. En er zullen ongetwijfeld nog wel andere betekenissen bestaan. Bij de edele sport atletiek, heeft schoffelen echter een geheel andere betekenis. Binnen onze vereniging is een groep vrijwilligers actief die het begrip schoffelen letterlijk neemt. Gewoon schoffelen met een schoffel. Bijna onzichtbaar voor onze leden, zorgen Jan van der Meijs, Flip de Jong, Gerrit Brinkman, Bas van Hattem en Jan Mulder ervoor dat
AV Fortuna 65 jaar
Doe ook mee! AV Fortuna komt tot leven door vrijwilligers. Meer dan honderd leden zetten zich actief in voor onze vereniging. Wanneer het uitkomt bij een wedstrijd of, meer regulier, in een commissie of als trainer. Toch blijft het soms moeilijk mensen hiervoor te vinden. Wil jij je inzetten voor AV Fortuna? Bijvoorbeeld in de sponsorcommissie, voor ons clubblad, bij het organiseren van activiteiten of als trainer? Of denk je gewoon dat je op één of andere manier wat kan betekenen voor onze club? Spreek dan eens één van de vrijwilligers aan en/of stuur een mail naar
[email protected]. En kijk af en toe op onze internetpagina www.avfortuna.nl waar regelmatig oproepen staan. Enneh, het is gewoon heel leuk om te doen!
het gras en onkruid tussen de tegels rond de baan wordt verwijderd. Een klus van formaat want gras en onkruid komen steeds weer terug. Nog zwaarder is het schoffelen van de twee kogelstootbakken en het schoonmaken van de zeilen van de verspringbakken. Kortom, een groepje vrijwilligers die zich het onderhoud van ons complex aantrekken. Jan van der Meijs doet dat al zo’n 13 jaar, de anderen hebben zich wat meer recentelijk bij hem aangesloten. Ook de vrouw van Jan is gespot bij het schoffelen. Waarom doet een atleet dat, ook al liggen de beste prestatie al weer een tijdje achter hen? (Een aantal van hen zijn al heel erg lang lid van AV Fortuna). Clubliefde, was
het antwoord op die vraag. En verantwoordelijkheidsgevoel, tenslotte huren we als vereniging de baan van de gemeente en als goede huisvaders cq moeders hebben wij de plicht die te onderhouden. Maar natuurlijk zijn een goed onderhouden baan en terrein een visitekaartje voor AV Fortuna. Jan en de zijnen trekken zich dat persoonlijk aan en zijn bereid daar tijd en energie in te steken. Jammer vinden zij wel dat zij ook moeten opdraaien voor het verzamelen van plastic flesjes en limonadepakjes. Trainers zouden moeten toezien dat die flesjes na de training niet achterblijven. Ook de rand rond de baan lig er nogal eens desolaat bij, een kleine moeite om die weer recht te leggen vinden zij.
Geweldig toch, dat naast al die vrijwilligers die zich op sportief gebied inzetten voor pupillen, junioren en de wegwedstrijden, er ook vrijwilligers zijn, die eigenlijk de vereniging faciliteren! Zo zijn er ook vrijwilligers die ’s morgensvroeg de baan in gereedheid brengen voor schoolsport activiteiten. En al jaren faciliteren Jan en Flip ook nog de lopers tijdens de jaarlijkse Marathondag in Rotterdam. Alle vrijwilligers zonder uitzondering zijn voor de vereniging van onschatbare waarde en daarom, dank jullie wel! Ben van der Velde
9
Furore
VB-groep bestaat alweer zes jaar
‘Het is een cadeautje met deze bijzondere groep te werken’ Eén keer per week trainen jeugdatletiektrainers Erna van der Gaag en Els de Jong met de VB/LB groep. Dit doen ze samen met begeleiders Anneke de Roo, Rina Noordijk en Richard Oorebeek. In de VB/LB groep zitten atleten met een verstandelijke of lichamelijke beperking. Samen gezellig op je eigen niveau trainen is het motto. En ze doen ook nog eens mee met de clubkampioenschappen, waar iedereen een kampioen is!
vaardigheden zijn. Els is een van de trainers van het eerste uur: “We zien dat bij alle leden hun lichamelijke vaardigheden zijn verbeterd. Motorisch gaan ze allemaal vooruit en hun uithoudingsvermogen is duidelijk groter dan voordat ze lid werden. De sociale vaardigheden verschillen erg per individu. Dit wordt veroorzaakt door de zwaarte van de persoonlijke beperking.” Els en Erna bezitten het diploma jeugdatletiektrainer. Daarnaast observeren ze de groep en hebben ze zich verdiept in het sporten met mensen met een beperking. n 2007 begon de VB/LB De ouders geven ook veel bruikbare tips, groep met twee trainers en twee atleten. Inmiddels maar de leden zelf geven het beste aan zijn ze uitgegroeid tot een hoe ze benaderd willen worden. Els: “Wij trainers leren nog steeds elke les van deze groep van elf leden met vijf trainers. Vanaf 1 oktober wordt er in de bijzondere groep!” zaal getraind en vanaf 1 april gaat de groep de baan op. Het doel van de groep is een Veel lol met elkaar Naast trainen doet vrolijke, veilige en leuke bewegingsles aan de VB/LB groep ook andere leuke dingen. te bieden. Ieder lid wordt geprikkeld om Trainster Erna: “We hebben meegelopen op zijn of haar eigen niveau diverse vaarmet de avondvierdaagse, dat is heel goed gegaan. En we gaan wel eens naar de diedigheden te verbeteren of aan te leren. rentuin met hulp van onze partners, waarDit kunnen zowel sociale als lichamelijke
I
10
bij de ouders de kinderen dan zelf brengen en weer ophalen. Ook Sint en Kerst vergeten we niet! Alleen doen we dat gewoon op de trainingsavond, omdat niet iedereen Sint of Piet leuk vindt, maar eng.” “Ook proberen wij ieder jaar mee te doen aan de clubkampioenschappen, wat ze heel leuk vinden maar ook erg spannend!”, zegt Erna. De onderdelen waarop ze strijden zijn: 100 en 400 meter hardlopen, balgooien en 100 meter horden. Afsluitend ontvangen de elf trotse kampioenen hun diploma en medaille op het erepodium. Uit de reacties blijkt dat de kinderen de lessen erg leuk vinden. Els: “Negen van de tien keer komen ze vrolijk naar de training. En als we na een vakantie weer bij elkaar zijn, krijgen we vaak te horen dat ze ons hebben gemist. We hebben sowieso erg veel lol met elkaar. Alle vijf de begeleiders van deze bijzondere groep ervaren het als een cadeautje om met hen te mogen werken!” Karin de Jong
AV Fortuna 65 jaar
Interview met de VB-atleten Jim en Sander Omdat Els en Erna me na hun enthousiaste verhaal nieuwsgierig hadden gemaakt, besloot ik een keer langs te gaan bij de VB-groep. Toen ik aankwam waren alle jongens en meisjes al heel enthousiast bezig met een estafette-spel met puzzelstukken. Twee leden van de groep stonden te popelen om door trainer Els en mij geïnterviewd te worden. Zij stelden zich voor: Sander Ringelberg en Jim van Waalwijk van Doorn. Dat brak het ijs en we raakten daarna al snel aan de praat.
Pretlichtjes Jim is 13 jaar en hij zit al een paar jaar in de VB-groep. En hij vindt het leuk. Ik vraag Jim hoe het bij Fortuna gaat bij een training. Hij vertelt: “Als de trainers zeggen dat we door moeten gaan, dan gaan we door en als we moeten stoppen, dan stoppen we.” Wanneer ik vraag of dat betekent dat ze altijd heel goed luisteren naar de trainers krijgt Jim pretlichtjes in z'n ogen. Met een brede grijns en schaterlach geeft hij toe dat ze best vaak ondeugend zijn en soms helemaal niet luisteren. Sinds kort zit Jim op honkbal, ook in een VB-groep. De honkbaltrainer had al gauw gemerkt dat Jim heel goed kan gooien. ”Dat komt omdat we hier ook allerlei dingen met ballen doen”, legt hij uit. Jim vindt honkbal ook leuk, maar atletiek is toch nog leuker omdat je allemaal verschillende dingen doet.
Koprollen Sander zit al 4 jaar bij de VBgroep en is 18 jaar. Als ik vraag hoe hij het vindt bij de VB-groep, antwoordt hij afgemeten “wél leuk”. Aan zijn gezicht zie je dat hij “heel leuk” bedoelt! Tijdens de training speelt hij het liefst tikkertje. “Ik win vaak en dat is leuk”, legt hij uit. Dat klopt volgens trainer Els, want Sander is heel snel. Jim houdt juist niet zo van tikkertje. Want, “als je af bent dan moet je op de bank zitten en dat is saai en dan ga je irritant doen!”. Koprollen is bij Jim favoriet. Hij vindt het jammer dat ze dat zo weinig doen en betoogt: “Het is echt niet gevaarlijk, binnen kun je met de dikke matten best koprollen!”. Tegen zulke goeie argumenten kan Els uiteindelijk niet veel inbrengen.
nog een hobby en dat is dansen. Bij de schooldisco is hij tot het einde toe gebleven. “Ik danste met dames en heren. Op gewone liedjes en kerstliedjes”, licht hij toe.
Vrolijk naar huis Nu wil Jim ook wel weer wat zeggen! En dat is dat Els de liefste trainer is van allemaal. Sander vertelt dat voor hem Richard de liefste is. Omdat ik Richard niet ken, vraag ik Sander hem
Dansen Met de clubkampioenschappen heeft Sander meegedaan met hordelopen, bal ver gooien en hardlopen. Het gaat hem Sander (l) en Jim (r). niet om winnen, maar dat hij zijn beste tijd heeft verbeterd, daar is hij duidelijk aan te wijzen. Zo komen we weer terug bij trots op. Zijn inzet is dan ook beloond met de groep, die net is begonnen aan de cooeen medaille en een diploma. Sander heeft ling-down met 'hoofd-schouders-knie-enteen'. En van de groep mag ik meedoen. Aan het eind bedank ik Jim en Sander, ik vond het heel gezellig met ze te praten. Dan maak ik nog kort kennis met Dave die zich heeft aangemeld voor het programma ‘Down’ met Johnny (de Mol). Hij hoopt duidelijk dat hij daarvoor wordt uitgekozen. Ghislaine, één van de meiden van de groep, geeft me nog een kroel en dan nog een paar en helemaal vrolijk vertrek ik weer naar huis. Els en Erna hebben gelijk, het is een heel leuke groep! KdJ
11
Furore
Joop met Aite Tamang, de winnaar van de 100 kilometer.
Trailrunning in Nepal Joop Terwiel, van beginneling tot ultraloper Lopen op de baan of door onze mooie Broekpolder, dat kennen we natuurlijk allemaal. Sommige cosmopolitische leden zoeken het wat verder weg en lopen een marathon in steden als Berlijn, Rome of New York. Ultraloper Joop Terwiel houdt van extreme en avontuurlijke locaties om lange afstanden in de natuur te lopen. l twee keer heeft Joop hardgelopen in de uitlopers van de Himalaya in Nepal, over een afstand van 50 kilometer. Een verslag van zijn avontuur in 2013 verscheen al eerder in de Furore. Omdat dit avontuur van Joop zo bijzonder is, we zijn prachtige foto's recht willen doen en nieuwsgierig
A
12
zijn hoe Joop zo ver is gekomen, nu het verhaal van Joop Terwiel: van beginneling tot ultraloper in Nepal.
Hoe het begon In 2006 kreeg ik de kans om te stoppen met werken. En ondanks dat ik mij echt niet verveelde ben ik toen gestart in een van de groepen bij de loopschool van For-
tuna. Al snel lukte het mij, met wat blufpoker, om aan te sluiten bij een nieuwe groep: de Marathon debutanten o.l.v. Aad Bergsma en Jos van Leeuwen. Na een jaar van hard trainen met een geweldige groep, was Rotterdam de eerste marathon die ik mocht lopen. Dat was een geweldige ervaring! Na een aantal marathons kwam ik tot het besef dat ik iets miste. Zeker
AV Fortuna 65 jaar nadat ik de Monschau Marathon had gelopen, een marathon met een groot gedeelte onverharde wegen en flink klimmen. En na een aantal mooie onverharde wedstrijden onder andere in Zuid Limburg en de Belgische Ardennen, wist ik het; dit is wat ik zocht! Natuur, heuvels, bergen, onverharde paden en kleinschalige wedstrijden.
Nepal 2012 Inmiddels had ik gehoord dat er in Nepal, een land waar ik samen met mijn vrouw Nellie al vele bergtochten had gelopen, ook prachtige trails georganiseerd werden. En na de gebruikelijke twijfels ('kan ik dit wel?') heb ik mij ingeschreven voor de 50 kilometer met 2400 hoogtemeter bij de Annapurna100 Ultratrail, start op 1-1-2012. Dit specifieke gebied kende ik goed omdat ik juist daar al vaker was geweest met Nellie. Of dit een voordeel was? Ik kende de mooie afdalingen maar ook de lange, lange kilometers bergop!
Festival in Pokhara De start was gepland in Pokhara. Dat is een rustige plaats gelegen aan een groot meer aan de voet van het gebergte. De dag voor de start op 31 december 2011 en dus oudejaarsavond, bleek het begin van een vierdaags festival in Pokhara! Wij zouden om 06.00 uur starten, dus van feestvieren was voor ons even geen sprake. Om 21.00 uur naar bed, maar natuurlijk niet kunnen slapen met alle herrie om ons heen. En na wat uurtjes gedommeld te hebben, zijn we opgestaan en gingen we op weg naar het hotel Barahi, waar de start zou zijn. In het hotel heb ik nog wat gegeten, nou ja wat ik naar binnen kon krijgen. Daarna ging ik naar de start bij de een smalle weg de bergen in. Het was iningang van het hotel. Hier waren al diverse middels wat gaan schemeren. Na eerst lopers uit de hele wereld aanwezig. een keer verkeerd gelopen te zijn tussen de rijstvelden was ik gelukkig snel weer op de route. Klimmen En daar stond ik dan, in het donker met mijn hoofdlamp op, tussen alle buitenSpekglad landse lopers en Nepalese toplopers. Aftel- Nu was het alleen nog maar klimmen. len… En daar gingen we voor de eerste tien Samen met mijn Belgische vriend Peter kilometer door een stikdonker Pokhara. Al Goorts klom ik tussen de nevels door naar snel ging het aardig omhoog en na tien boven. Dit was echt genieten, als twee kilometer begon het echte klimmen via kleine kinderen liepen wij door deze
prachtige natuur. Het was inmiddels gaan regenen en de paden werden spekglad, wat het afdalen er niet makkelijker op maakte. Na een dik uur alleen maar naar beneden was er een etenspost om even bij te tanken. Daarna ging de route weer naar beneden, richting de rivier. Nadat we een brug over waren begon een inspannende klim van ongeveer een uur. Alleen maar rotstrappen, achthonderd meter omhoog! Samen met Peter en een Japanse loopster kreeg ik dit zonder te stoppen voor elkaar!
13
Furore een uur alleen maar naar beneden te hebben gelopen door een prachtig nevellandschap, was daar de eerste verzorgingspost bij de rivier. Langs de rivier lopend en de brug overstekend weer omhoog naar de andere kant van de vallei, door kleine dorpjes met enthousiaste kinderen die graag een stukje met je mee rennen. Vervolgens terug langs de andere kant van de rivier verder het dal door, waar de zon de weg in een bakoven veranderde! Bij een grote brug was gelukkig weer een bevoorrading.
Venijn in de staart
Afscheid Omhoog en omhoog! Boven aangekomen was er gelukkig weer een bevoorrading en het veertig kilometer punt. Hier nam ik afscheid nam van Peter, die doorging voor de zeventig kilometer. Een indrukwekkende route met als hoogste passage een pas op ongeveer 3500 meter hoogte. Een hele klim als je bedenkt dat onze start op circa achthonderd hoogtemeter was. Voor mij was het nu alleen nog maar op en af en het laatste stuk naar beneden. Het lopen ging hier nog in een redelijk tempo. Dolgelukkig bereikte ik na 9 uur en 10 minuten de finish en het wachten was nu nog op de overige lopers van de diverse afstanden.
10 kilometer per uur De eerste Nepalezen van de honderd kilometer wisten in tien uur te finishen, ongelofelijk, wat een prestatie! Zij hebben tien uur lang gemiddeld tien kilometer per uur gelopen. Veel van de buitenlandse lopers zijn veel later of zelfs de andere ochtend pas binnen gekomen door het slechte
14
Via een lange stoffige jeep road op en af, weer terug naar de eerste waterpost vanwaar we weer dezelfde klim omhoog moesten die we in de ochtend als een stel losgelaten veulens naar beneden gerend waren. Dit was het venijn in de staart zal ik maar zeggen..! Stof, hitte en de ene bocht na de andere! In dit laatste stuk heb ik alles moeten geven, zeker toen bleek dat op het vijftig kilometer punt de finish nog steeds niet in zicht was! Die kwam pas vier kilometer verder de hoogte in! Ik was dan ook heel blij om hier toch nog rennend, na 54 kilometer net binnen de acht uur te finishen.
weer en de sneeuwval op de hogere passages. Gelukkig is het voor alle lopers wel goed afgelopen. Dit was mijn eerste bergtrail van vijftig kilometer. Ik genoot er met volle teugen van Een nieuwe uitdaging om in dit prachtige land te mogen lopen. Ondanks het soms zware afzien blijven de Ik beschouw het dan ook als een groot prachtige landschappen en het mogen voorrecht dat ik dat mocht meemaken. lopen met al die verschillende nationaliteiten als mooie herinneringen bewaard. Dit is zeker niet de laatste keer geweest. Nepal 2013, Dhampus Inmiddels heb ik alweer vele mooie trails Dit jaar ben ik nogmaals naar Nepal teruggekeerd voor een lange vakantie. Op gelopen en heb ik me ingeschreven voor de Mont Blanc tachtig kilometer Ultratrail. 1 maart 2013 ben ik voor de tweede keer Weer een nieuwe uitdaging in juni 2014. gestart in deze prachtige bergtrail. De En wat ik in Nepal ga lopen volgend jaar, start was deze keer in Dhampus op 1770 meter hoogte. Hier waren we de avond dat ben ik nog aan het bekijken. ervoor met twee bussen met lopers, in Ik wil dit verhaal dan ook afsluiten met zware onweer in een spectaculaire bergrit, mijn motto: als je iets wilt, niet twijfelen naar toe gebracht. In Dhampus verbleven en niet te lang over na denken, gewoon we in lodges. DOEN!!
Bakoven De volgende ochtend zijn we na wat vertraging om 6.15 uur gestart in het donker voor de eerste twaalf kilometer bergaf. Na
Meer informatie over de Annapurna100 ultratrail kun je vinden op internet: www.annapurna100.com. De volgende editie is op 1 maart 2014.
AV Fortuna 65 jaar groting van het jurykorps hebben we alle juryleden en wedstrijdofficials een bijscholingsavond aangeboden. En er zijn nieuwe juryleden en zelfs scheidsrechters, medewerkers ET (elektronische tijdmeting) en starters opgeleid.
Zonder dalen geen pieken!
De WOC Baan is er zodoende in geslaagd om in het afgelopen wedstrijdseizoen twee clubkampioenschappen neer te zetten (binnen én buiten). Daarnaast hebben we één onderlinge openingswedstrijd voor junioren en ouder, twee avondinstuiven, één avondwedstrijd voor junioren CD en één wedstrijd met alleen maar bijzondere onderdelen zoals steeple, hinkstap en polshoog, georganiseerd. En we hebben, midden in het centrum van Vlaardingen, nog een 40 meter sprint neergezet tijdens het evenement Vlaardingen Moves.
Zonder de bijdragen van onze 58 gediplomeerde juryleden, ET-medewerkers en Daarop heeft het toenmalige bestuur, in wedstrijdofficials en 28 actieve vrijwilliEind september 2012 kwam het bericht de persoon van Henk van Nieuwkerk, voor gers hadden we al deze mooie activiteiten dat Fortuna onvoldoende organiserend gezorgd dat de leden van Fortuna in actie nooit voor elkaar gekregen. En ik moet en uitvoerend kader had, om de Clubkwamen. Want dit wilden wij natuurlijk zeggen; het smaakt naar meer! Daarom kampioenschappen op eigen baan te niet nog een keer meemaken! Ikzelf was er zijn we nu alweer aan de slag met de voorrealiseren. Dit betekende dat er geen bereidingen voor het nieuwe baanwedclubkampioenschappen buiten zouden van overtuigd dat onze club heel veel strijdseizoen. Kortom: zonder diepe dalen, komen. Een dieptepunt in de geschiede- leuke mensen telt, die heel graag willen ook niet zulke mooie pieken! nis van onze atletiekvereniging! helpen als ze daarom worden gevraagd. Het was mijn streven om dat potentieel anwege de afgekeurde staat aan te boren. Mede daarom ben in oktober Op naar nog weer 65 jaar lang mooi baanvan onze eigen baan waren 2012, samen met een aantal andere baan- atletiek bij Fortuna! we eerst met de clubkampiliefhebbende medestanders, in de wedoenschappen jaren te gast bij strijdorganisatiecommissie baanatletiek, Marloes Scheek ofwel de WOC Baan, gestapt. Jurycoördinator WOC Baan Spark in Spijkenisse. En vervolgens, toen we eindelijk weer over een goedgekeurde baan beschikten, hadden we vanwege or- Bijscholing Gelukkig waren veel ForDe WOC Baan bestaat uit: Marloes Scheek, ganisatorische problemen wederom geen tunezen en Fortunaliefhebbers bereid ons Nel van der Meijs, Dennis Lansbergen, Rob clubkampioenschappen op eigen baan. mee te helpen. Ter ondersteuning en verTobé, Petra Blomsteel en Annemieke Pleijte.
V
In juni dit jaar organiseerde de WOC Baan een wedstrijd met bijzondere onderdelen: kogelslingeren, hink-stap-sprong, polsstokhoogspringen, 300 en 400 meter horden en steeple. Vlak voor de steeple-wedstrijd stuitte de wedstrijdorganisatie op een groot probleem: de waterbak bleek langzaam leeg te lopen. Gelukkig schoot de Brandweer Vlaardingen ons te hulp en vulde de waterbak in no-time aan tot het vereiste niveau. Zodoende kon de steeple-wedstrijd toch van start gaan. En was de 'Bijzondere onderdelen-wedstrijd' dus niet alleen bijzonder qua onderdelen, maar ook door de bijdrage van de brandweer.
15
Furore
De Jeugdredactie Femke Noordam, Femke Slooff, Robin Hassing, Martijn Slooff, Daan Verlinden en Martijn Borgmeijer vertellen wat zij vinden van AV Fortuna.
De uitjes Een van de leukste dingen die we doen met de vereniging, naast het kamp, zijn de uitjes. We zijn bijvoorbeeld met z’n allen gaan surfen, schaatsen, karten, laser gamen, paintballen, vossenjacht en we gaan aan het einde van het jaar bowlen. Een van de leukste uitjes vond ik het surfen. We gingen eerst een stukje rennen door de duinen en toen volleyballen. En tot slot natuurlijk surfen. Het was een super mooie dag. Er was veel zon en hele hoge golven. De kleinere kinderen gingen bodyboarden en de ouderen gingen surfen (branding surfen). Ik ging surfen. Ik had het nog nooit gedaan dus ik vond het super lastig. Na een tijdje wist ik een beetje hoe het moest en ging het wat makkelijker. Aan het eind kregen we een certificaat en een broodje knakworst. We gaan soms ook met de hele familie wat doen, zoals de familiedag, die elk jaar georganiseerd wordt. Daarbij doen we allemaal dingen die te maken hebben met atletiek. We gingen bijvoorbeeld met z’n allen estafette lopen of voetballen. Aan het einde van de dag gaan we altijd BBQ-en. Ook gingen we met z’n allen survivallen. We werden in groepjes ingedeeld en moesten allemaal survival onderdelen doen. Bijvoorbeeld klimmen, een vlot maken en touw slingeren. Daarom vind ik de uitstapjes het leukste wat we doen met de vereniging, naast natuurlijk het kamp, want dat is natuurlijk het allerleukst. Femke Slooff, C2
16
AV Fortuna 65 jaar
Baanwedstrijden Al het trainen is hiervoor bedoeld: een wedstrijd. Je meet met anderen wat je al kan en kijkt hoe je zelf vooruit bent gegaan. De wedstrijden waar veel atleten van je eigen club aan meedoen vind ik het leukst, omdat het dan vaak heel gezellig is. Sommige atleten gaan altijd voor het podium en anderen lopen er meestal rond voor de gezelligheid. Bij elkaar maakt dat een gezellige dag. Ik ben een beetje een mix tussen iemand die voor de gezelligheid komt en een podiumplaats. Als je bij een wedstrijd kijkt, zie je allemaal verschillende onderdelen. Loop-, spring- en werponderdelen. Zelf hou ik het meest van lopen (en dan vooral de sprint), maar kogelstoten vind ik ook erg leuk. Het leuke aan atletiek is namelijk de afwisseling van de onderdelen. Bij bijvoorbeeld voetbal is het altijd hetzelfde. Bij atletiek is het leuke dat je steeds verschillende onderdelen doet. Als je ouder wordt, krijg je steeds meer onderdelen en is de variatie steeds groter. Na een drukke dag op de atletiekbaan kan iedereen weer tevreden en voldaan naar huis toe. Martijn Borgmeijer, D2
AV Fortuna
Grote foto: Julia Baur. (Foto: Petra Blomsteel)
Hoi allemaal! Ik vind atletiek een superleuke en gezellige sport! Waarom ik bij Fortuna kwam? Ik vind Fortuna alleen maar voordelen hebben: het is dichtbij, aardige atleten, goede, gezellige en aardige trainers en nog veeeel meer!! Ik ben op deze sport gekomen omdat mijn broer, Rens, en mijn vader, Roel, er ook op zaten. Inmiddels zit mijn broer er niet meer op. Maar, ik ga hem overhalen want Fortuna is super!!!! Ik ben ook de trainers super dankbaar want zij staan altijd voor ons klaar! Al 65 jaar lang! Ik ben trots op AV Fortuna dat het al 65 jaar bestaat!! Ook ben ik trots op het clubrecord van mij, Mara, Joyce en Isabel op de estafette. En dan ook ons vertrouwde blad: de Furore! Vooral de verslagen vind ik leuk. Ik hoop dat jullie mijn stukje mooi vinden! Liefs, Femke Noordam, D1
17
Furore
Trainingen Voor het 65-jarig bestaan van Fortuna, werd mij gevraagd of ik een klein stukje over de trainingen wilde schrijven. Natuurlijk zei ik toen ‘ja’, want ik hou wel van schrijven. Mijn eerste proefweken bij Fortuna kwam ik door als C-pupil. Je doet dan nog meer spelletjes. Maar in de loop der jaren wordt dat anders. Nu ben ik D1-junior en doen we alleen in de zaal (één keer in de twee weken) 10 minuten tikkertje, en gaan we daarna intensief trainen. De training binnen is, evenals de training buiten, op een speciale manier opgebouwd. Binnen beginnen wij samen met de D2-junioren met 2 minuten rondjes door de zaal te lopen (een minuut de ene kant op en een minuut de andere kant op). Daarna doen we 10 minuten tikkertje en samen stelt dat de warming up voor. Na het tikkertje hebben we ongeveer 45 minuten krachttraining. De onderdelen die je dan doet zijn altijd verschillend, maar ik vind het altijd leuk en vermoeiend en ik hoop de rest ook. Het laatste halve uur van de training trainen we buiten en gaan we hardlopen. Als we niet binnen trainen, trainen we natuurlijk buiten. Buiten trainen we heel anders, hoe precies? Dat leg ik nu uit. Buiten beginnen we met twee rondjes inlopen, daarna hebben we een stukje loopscholing. Na de loopscholing worden we in drie groepen verdeeld. In de eerste groep hebben we meestal een beetje kracht, in de tweede groep doen we oefeningen over de hordes, en in de derde groep hebben we sprint. Zo zijn de trainingen in het winterseizoen. In het zomerseizoen (wedstrijdseizoen) trainen we speciaal op de onderdelen die we op de wedstrijd moeten doen. Op woensdag is er ook een training speciaal voor het hardlopen, die is niet verplicht, maar wel heel nuttig. Ook is er om de twee weken op zaterdag bootcamp,
18
AV Fortuna 65 jaar
Trainers
Er zijn veel leuke en strenge trainers bij Fortuna. Bij de pupillen heb ik training gehad van Martijn, Angela, Marloes, Vincent, Joep, Loek, Jullia en Rob. Ze geven hele goede trainingen waar je sterk en snel van wordt. Bij de mini’s zijn ze aardig, je hoeft je nog niet zo goed aan de regels te houden en worden er steeds veel spelletjes gedaan. Als het mooi weer is, gaan ze altijd iets met water doen en in de winter iets met sneeuw, zoals een bunker maken van sneeuw en daarna een sneeuwballengevecht. Als je ouder wordt, worden ze steeds strenger. Je moet steeds beter opletten, harder trainen en meer volgens alle regels trainen. Er wordt steeds serieuzer getraind en er worden minder spelletjes gedaan. Bij de A pupillen gaan we bijvoorbeeld als het regent, de hele training door de Broekpolder rennen. De trainers die je getraind hebben bij de A1 pupillen gaan mee naar de A2. Dus je hebt twee jaar dezelfde trainers. Dan gaan ze weer terug naar de A1 en beginnen met een nieuwe groep kinderen. Als je naar de junioren gaat, dan worden ze nog strenger (en leuker), je krijgt dan training van Tamara, Maurice, Daniël, Marjolein en Ilse. Als je heel lang op atletiek zit, van de mini’s naar de junioren, heb je allemaal leuke trainers gehad. Hoe oud je ook bent, de trainers blijven leuk en grappig. Martijn Slooff, D1 junior
Atletiekkamp Bij atletiek
Grote foto: Loek Zevenberg. (Foto: Petra Blomsteel)
is het niet alleen maar rennen en springen, maar we doen ook veel andere leuke dingen! Zoals bijvoorbeeld kamp. Dit is er ieder jaar, elke keer op een andere, leuke locatie. Vaak gaan we met de fiets, maar als het verder is met de bus. Als we aangekomen zijn, moet je snel gaan vechten voor een bed en daar al je spullen neergooien. We doen altijd hele leuke spellen en met je vrienden en vriendinnen is het natuurlijk altijd gezellig! De trainers doen ook altijd super mee, behalve bij de dropping. Dan weten ze ‘opeens’ de weg niet meer en loop je meestal 5 km de verkeerde kant op ;) Het is wel altijd superleuk en gezellig, omdat iedereen meestal erg hyper en vrolijk is. Alleen word je wat minder vrolijk wakker met scheerschuim op je voorhoofd. Je houdt er wel altijd hele leuke herinneringen aan over, waar je nog lang over praat op de trainingen. Helaas is het volgend jaar het laatste kamp voor mij, maar ik weet zeker dat het superleuk gaat worden! Robin Hassing, C2
19
Off-road hardlopen Wie is er bang voor een beetje modder? Dat hardlopen een populaire vrijetijdsbesteding is, kan niemand meer ontkennen. AV Fortuna is de grootste sportvereniging in Vlaardingen. De baanatletiek is uiteraard de basis van een atletiekvereniging, maar het overgrote deel van de leden loopt zijn kilometers graag op de weg. En steeds meer lopers begeven zich ook buiten de gebaande paden. Tekst: Michel de Maat
20
lke loper loopt om zijn eigen redenen hard. De grootste groep wil graag een goede conditie krijgen of behouden. Dit gezondheidsaspect lijkt belangrijker dan de prestatie van het neerzetten van een goede tijd. Niet alleen voor een goede lichamelijke gezondheid, maar ook een goede geestelijke gezondheid. Oftewel: een gezonde geest in een gezond lichaam.
E
Extra dimensie Een grote groep lopers vindt alleen hardlopen op de weg te weinig uitdagend. Vandaar dat wegatleten de laatste jaren nog een extra dimensie aan hun hardlopen willen toevoegen. Graag ziet men meer afwisseling en spanning. Velen vinden die aspecten in het lopen op plaatsen die nieuw zijn. In verre oorden loopt men hard, waar de omgeving veel extra indrukken achterlaat. Maar hardlopen op vakantie en tijdens wedstrijdjes in andere landen kan niet wekelijks. Vandaar dat men dichter bij huis meer afwisseling zoekt.
Off-road lopen steeds populairder Je ziet dat het Offroad lopen populairder wordt. Lopers ervaren de afwisseling in ondergrond als een extra dimensie. Coördinatie, kracht en uithoudingsvermogen worden extra op de proef gesteld. Dit jaar deden tijdens de eerste editie van de Runningpoint Cross Com-
AV Fortuna 65 jaar
petitie 285 deelnemers mee. Dit was veel meer dan tijdens eerdere edities. Sommigen doen mee aan langere Trail-runs waarbij zij bossen, duingebieden en landweggetjes trotseren. De tijden die de lopers neerzetten spelen nauwelijks een rol. Voor een enkeling is de klassering belangrijk, maar menigeen loopt voor de ervaring terwijl zij genieten van de natuur en de strijd tegen de elementen. Ronald Tertoolen, trainer van Lange Afstandgroep 2, is onlangs een aparte trainingsgroep begonnen voor deze liefhebbers van Off-road-runnen.
Mudrun Lopers die nog een stapje verder willen, doen mee aan Mudruns, Strongmanruns of Gladiator-runs waar ook tal van hindernissen worden opgeworpen. Strobalen, sloten, autobanden, kuilen en zelfs zeephellingen maken het de lopers extra zwaar. De eerste Mudrun in de Broekpolder is onlangs georganiseerd door Adventure Vlaardingen. Ultieme krachtproef Voor de extreme buitensporter zijn er de Survival-runs. Deze ultieme krachtproef vraagt van elke spiervezel van de atleet het uiterste. Hier is een gedegen training van maanden nodig. Naast een goede hardloopconditie moet je beschikken over een krachtig bovenlichaam waarmee je in touwen
kunt klimmen en met balken kunt sjouwen. Stichting Survival Vlaardingen telt inmiddels al 170 liefhebbers.
Meer plezier Probeer eens wat anders dan alleen het lopen op asfalt en wees niet bang voor een beetje modder. Het aantal blessures blijkt reuze mee te vallen. Je moet er wel aan wennen, maar uiteindelijk merk je dat de afwisseling meer plezier geeft en dat je meer je gehele lichaam traint. Dus zijn we weer waar we het voor doen: een gezonde geest in een gezond lichaam!
De Runningpoint Cross Competitie beleeft dit jaar zijn vijfde editie. AV Fortuna organiseert de competitie in samenwerking met Michel de Maat, eigenaar van hardloopspeciaalzaak Runningpoint in Vlaardingen. Als lid van Fortuna heeft Michel een groot aantal clubrecords op zijn naam staan. Zoals het clubrecord van de Marathon, die hij in de indrukwekkende tijd van 2 uur en 15 minuten heeft volbracht. Begin dit jaar heeft Michel de Dick Ringlever Bokaal van het bestuur gekregen voor zijn jarenlange sportieve prestaties.
21
Furore
Fortunezen op vakantie Leden van Fortuna zijn niet alleen sportief maar ook sociaal, grappig, milieubewust en soms lekker lui. Dat bewijzen de foto's die zijn opgestuurd na de oproep op internet en in de Furore. Dank aan alle indieners van de vakantiefoto's voor hun enthousiaste inbreng!
Leo van der Aa
Daan Verlinden
Annette Schapers
Jowie Robbemond
Marry van Dalen
Thomas Hordijk
Geera Poot-Toren
Nellie Terwiel
22
Kees Nieuwstraten
Ria Pluimgraaff
AV Fortuna 65 jaar
Ruud van Es
Devi Robbemond
Jan van Pelt
Willem van der Vaart
Lilian van der Steen
Marieke Verlinden
Femke Noordam
Jan Pluimgraaff
Carla en Leo Stans
Nellie Terwiel
23
Furore
Interview met Gert van den Berg en Jan Wielaart Het zal je maar gebeuren! Daags voor Koninginnedag 2013 vertrek je in je beste goed naar het stadhuis. Je bent gevraagd om aanwezig te zijn bij de huldiging van een van je clubgenoten. Jarenlang heb je je samen met die clubgenoot ingezet voor atleten van allerlei leeftijden, aspiraties en niveaus. Je hebt je clubgenoot gevolgd in al zijn functies en vaardigheden bij Fortuna. En hij krijgt nu een lintje, het laatste dat onze koningin uitreikt. En jij kijkt toe. Dat is schraal… Maar als je aankomt bij het stadhuis, staat daar je halve familie, je vrienden en een flink aantal Fortunezen. Niet alleen hij, maar ook jij blijkt te worden gehonoreerd! Voor je inzet in sportend Vlaardingen. En hij? Hij is gekomen voor jou! Lid in de Orde van Oranje-Nassau: Jan Wielaart en Gert van den Berg. Een tweeluik door Dinah Heinsbroek.
24
Jan FORTUNA TOEN Hoe is jouw historie bij Fortuna? Ik ben in 1974 bij Fortuna gekomen. Samen met Huib Boeren. Ik liep al bij Tino Hoogendijk, maar ik wilde me nu echt op het lange lopen gaan toeleggen. De marathon werd het doel. Ik vond al dat lange lopen leuk en wilde proberen om een gemiddelde van 15 km/uur te halen. Dat is me gelukt tot en met de 30 km. Uiteindelijk heb ik 12 marathons gelopen, waarvan 7 onder de 3 uur. Het zijn prestaties om trots op te zijn. Wat zijn jouw kaderervaringen? Na een aantal jaren ben ik trainer geworden. Er was in de jaren ’80 belangstelling voor recreatiesport. Sjaak Hoogendijk was een
van de gangmakers van het eerste uur. Er was net als bij de wegatletiek veel interesse voor en al snel gaf ik training op woensdagavond aan een flinke groep dames. Op een niet-wedstrijdgerichte manier maakten zij kennis met alle onderdelen van atletiek. De baanatletiek zelf was wel een beetje in het slop geraakt en maakte een doorstart in de jaren ’90. Ik werd voorzitter van de jeugdcommissie en na verloop van tijd werd ik ook trainingscoördinator. Ook begeleidde ik de damescompetitieploeg. Eigenlijk ben ik altijd wel iets blijven doen voor Fortuna, denk maar aan de W.O.C., de ledenadministratie, de schoolsportdagen, ja wat eigenlijk niet? Wat heb jij dus allemaal gegeven aan Fortuna? Tijd, enthousiasme, kennis, mijn ziel en zaligheid met natuurlijk de inzet van mijn hele gezin. Wat heb je gekregen van de Fortuna? Hoofdbreeksels, slapeloosheid, spierpijn
AV Fortuna 65 jaar maar vooral plezier, stabiliteit, zelfvertrouwen, zelfverzekerdheid, veerkracht en bovenal een goede gezondheid en heel veel goede sociale contacten. Waar bewaar je de beste herinneringen aan? De leukste tijd was mijn marathontijd en dan als deelnemer. Een tijd waarin je wel het plezier in sport hebt ervaren, maar niet de druk van de organisatie met je meedroeg. Wat zou je overdoen en wat zou je laten? Ach, Fortuna bepaalde wel je leven. Je gaf veel en je kreeg er ook veel voor terug. Maar als ik het overdeed zou ik mijn gezinsleven iets minder de dupe laten zijn van mijn hobby. Gelukkig heeft mijn gezin ook zijn weg in de club wel gevonden.
FORTUNA NU Welke rol speelt Fortuna nu in je leven? Ik heb wel wat meer afstand genomen. Natuurlijk ben ik nog actief binnen het kader van de W.O.C. Ook doe ik de ledenadministratie en verder geef ik nog wel trainingen, maar niet meer bij de club.
FORTUNA STRAKS Hoe zou de club volgens jou zich moet gaan ontwikkelen? Als het aan mij lag dan zou Fortuna een 2-sporen beleid moeten voeren: een prestatie – versus recreatiespoor. Voor beide is plek, denk ik. Welke speerpunten zou jij de club willen meegeven? De huidige accommodatie heeft heel veel mogelijkheden. In een goede dialoog tussen de gebruikers onderling ligt toch nog steeds de uitdaging, denk ik. Welke rol zou jij daar in willen spelen? Ik wil wel meedenken en betrokken blijven, maar geen blokkade vormen voor anderen. Deze huidige tijd geeft andere inzichten en uitdagingen, dus iets meer afstand is wel beter. Wat zou je de hedendaagse atleet willen meegeven? Stel je doelen en zeker ook je levensdoelen reëel! Tot slot een Quote. Ik had/heb een Toptijd bij Fortuna omdat… ik mijn passie over heb mogen brengen op zoveel andere mensen!!
De loopschool kwam met Theo van Duikeren en Peter van der Windt en zelf heb ik vorm gegeven aan het Fortuna Run Circuit. Daar ben ik wel trots op. Het was een hoop werk, maar het was het waard. Het FRC draagt de Fortunakleuren overal uit. De age-grading van tegenwoordig is daarbij ook echt een aanwinst. Wat heb jij dus allemaal gegeven aan Fortuna? Aan Fortuna had ik soms wel een dagtaak. Dat kon gelukkig met mijn werkgever. Ik maakte boekjes en trainingsJan en Gert, Havenloop 1986. schema’s voor de atleten, organiseerde en gaf trainingen. Ook was ik trainerscoördinator van de langeafstand groepen Wat heb je gekregen van de Fortuna? Ik heb er heel veel plezier aan beleefd en soms was het ook wel stressen omdat ik heel nauwkeurig ben. Ik houd ervan dat alles heel precies verloopt, dus dat vraagt nogal wat bij wedstrijden. Staat iedereen wel op het goede moment op de juiste plek? Ja Hoe is jouw historie bij Fortuna? Mijn dan loopt je bloeddruk wel eens op. eerste passie was de basketbalvereniging Basket Boys. Jarenlang heb ik me voor deze Waar bewaar je de beste herinneringen vereniging ingezet, maar toen de club werd aan? Aan mijn eigen marathontijd. opgeheven door gebrek aan kader, kwam ik in september 1985 bij Fortuna terecht. Ik liep al een tijd voor mezelf en had me voor- Welke rol speelt Fortuna nu in je leven? Ik heb nog geprobeerd om de trainingen genomen om echt alleen maar te gaan lopen. Niks organiseren, gewoon lekker te begeleiden, maar dat lukt me na de trainen voor marathons. Voor de marathon beroerte niet goed. Ik kan het niet meer van Maassluis bijvoorbeeld of voor Eindopbrengen. Eigenlijk kom ik wel te weinig. hoven (mijn snelste in 3.00 u!). Of voor een Met de feestavond zijn we op vakantie, rondje Voorne over 50 km. Ina zijn vrouw dus dan ben ik er ook niet. en beste loopmaatje van Gert, weet zich die uitspraak ook nog goed te herinneren: Gert zou alleen maar lekker voor zich zelf Welke speerpunten zou jij de club willen meegeven? Het zou fijn zijn als er een gaan lopen. Het liep al snel anders.. Wat zijn jouw kaderervaringen? Er was in eigen ruimte voor de sociale contacten komt. De jeugd heeft dat nodig. Ook voor die tijd een flinke groei binnen de wegvergaderingen missen we dat. atletiek. Enorme groepen van meer dan 45 lopers vertrokken vanaf de Marnixlaan. Wat zou je de hedendaagse atleet willen Arie van Emden was een van de trainers en meegeven? Plezierig trainen en toch prestoen de groep gesplitst werd, nam ik in tatiegericht bezig zijn kan goed samen1991 een deel van de groep over. Ik vergaan. Om wat te bereiken moet je wat diepte me in de lopers van mijn groep en doen en er veel voor laten. Zonder goede kende al snel hun kwaliteiten. Dat is denk training krijg je geen prestatie. ik wel een sterke kant geweest. Zo is mijn Tot slot een Quote. Ik had/heb een Toptijd bij Fortuna omdat… ik waar ik goed trainersloopbaan begonnen. We hadden in ben, heb kunnen overbrengen aan angoede collega-trainers met ieder hun dere mensen. En als het organiseren goed eigen kwaliteiten zoals o.a John van der Pas, Aad Bergsma en Leen Barendregt. gegaan is, ben ik een tevreden mens.
Gert FORTUNA TOEN
FORTUNA NU
FORTUNA STRAKS
25
Furore
ROPARUN Run voor het leven ‘Meelopen met de Roparun heeft een diepere betekenis’ Gert Wit, Edwin Heuvelman, Lucia de Vette, Esther Verkoelen en Johan Struijs zijn vijf van nog veel meer Fortuna-leden die in diverse teams deel hebben genomen aan de Roparun. De sportieve prestatie, het lopen in een team, de voorbereiding er naartoe en vooral de diepere betekenis die Roparun heeft, maakt het een intense ervaring voor de deelnemers.
Gert Wit: “Je moet een beetje gek zijn om er aan te beginnen!”
In mei dit jaar heb ik meegelopen met de Roparun met het team van mijn werkgever, de provincie Zuid-Holland. Belangrijkste motivatie was dat bij mijn moeder vorig jaar eierstokkanker is geconstateerd. Ze heeft een zeer zwaar traject van operatie en chemo’s achter de rug. Helaas is, ondanks een relatief goede periode, recent bekend geworden dat ze niet meer beter zal worden. Naast de zorg voor m’n ouders kreeg ik de behoefte om me positiever in te zetten voor mensen die te maken hebben met Voor de organisatie van de Roparun is het kanker. Sinds een paar jaar loop ik fanatiek e Roparun is een nonhard en de laatste tijd boek ik goede voorbelangrijkste doel het ophalen van geld stop estafetteloop die, sinds 1992, tussen Parijs voor zorg aan mensen met kanker. Het uitgang bij groep 3 van de loopschool van motto van de Roparun is ‘Leven toevoegen Fortuna. Dan is de keus voor de Roparun en Rotterdam loopt en aan de dagen, waar geen dagen meer waarbij in drie dagen snel gemaakt. Toch maakte ik me, naarkunnen worden toegevoegd aan het meer dan 500 km wordt afgelegd. Vanmate de startdatum dichterbij kwam, wel wege de populariteit van de loop wordt er leven’. Sinds het begin van de Roparun is wat zorgen: moet ik hier nog wel aan besinds 2012 tegelijkertijd ook van Hamburg er al meer dan 57 miljoen Euro opgehaald! ginnen op mijn leeftijd (47), heb ik wel de naar Rotterdam gelopen. In een team van discipline om meer te trainen, kan ik wel maximaal 8 personen lopen de individuele In dit artikel vertellen Gert, Edwin, Lucia, zo lang zonder slaap? Conclusie: je moet deelnemers gemiddeld 65 km. Al met al is Esther en Johan over hun persoonlijke een beetje gek zijn om er aan te beginnen. deelname aan de Roparun een enorme Toch is het gelukt en het was een hele motieven om deel te nemen en hun sportieve prestatie die voor veel lopers een ervaringen met deelname aan de Roparun. indringende ervaring. Het weer was matig: Wil je meer weten over de Roparun, kijk miezerig en koud. En de finish was zelfs in hoogtepunt in hun hardloopcarrière dan op www.roparun.nl. de stromende regen. Bij de laatste etappe vormt.
D
26
van Dinteloord naar Rotterdam verging ik van de spierpijn iedere keer als ik het busje uit strompelde voor mijn laatste etappestukjes van 1,5 km. Maar wat staat daar tegenover: de enorme ontlading dat je het met je hele team de finish haalt. De hartverwarmende reacties van familie en vrienden op de Coolsingel en de dagen daarna. De dag na de finish kon ik bijna niet meer lopen van de spierpijn. Vooral traplopen was pijnlijk. Maar dat is na één dag weer over. En wat zijn een paar dagen van mijn
gezonde leven in vergelijk met iemand die niet zoveel dagen meer heeft.
Edwin Heuvelman: “Die Roparun medaille heeft voor mij een heel diepe betekenis.” In 2012 heb ik voor het eerst met een aantal loopmaatjes van Fortuna de Roparun meegelopen. Het was altijd al een wens om een keer mee te lopen. Dus toen mij werd gevraagd of ik mee wilde doen met team 029, het team van Woonplus uit Schiedam, hoefde ik daar niet heel lang
over na te denken. Maanden werk je er naar toe, lootjes verkopen, een vrijmarkt in Kethel en zelfs een heuse Spinningmarathon. En dan is het eindelijk zo ver. De Roparun zelf is heel apart om mee te maken. Leuk om tussen die paar duizend man ook Fortunezen van andere teams tegen te komen. Hoe dichter bij huis, hoe mooier het wordt. Menigmaal met een dikke strot door dorpjes gelopen waar de mensen langs de kant stonden. Zelfs midden in de nacht stonden ze je toe te juichen. De ontlading bij de finish is een unieke ervaring die je volgens mij alleen bij de Roparun kan meemaken. En of je nou fietser, loper, catering of chauffeur bent, iedereen is onderdeel van het geheel om met zijn allen het doel te halen. Ik ben dan ook zeer trots op deze medaille, die echt wel een heel diepe betekenis heeft gekregen. Hij hangt tussen al mijn hardloopmedailles die ik in de loop der jaren heb verzameld. Maar eigenlijk is het zoveel meer: met een team probeer je zieke mensen, die geen uitzicht op leven meer hebben, een beetje leven te geven. Ik ben Woonplus en zijn Ropateam dan ook nog steeds heel dankbaar dat ik deze kans gekregen heb. Het was een absoluut unieke ervaring.
27
Furore
Lucia de Vette: “Deelname van ons familieteam was een symbolisch cadeau aan de vrouw van onze overleden broer Aad.” Op 9 november 2005 is mijn broer Aad overleden aan de gevolgen van longkanker. Aad heeft ons als familie enorm betrokken in de laatste fase van zijn leven. Dat was voor ons een hele waardevolle tijd. Op de dag dat hij 60 zou zijn geworden, hebben we een symbolisch cadeau aan zijn vrouw aangeboden: onze deelname aan de Roparun 2007. Een passend geschenk, want Aad was altijd erg sportief en maatschappelijk betrokken. En zo trad in 2007 Team Familie van Aad de Vette aan in Parijs: 32 man sterk, op drie personen na allemaal familie van Aad. Het was voor ons een heel speciale en emotionele ervaring. Inmiddels hebben we zes edities op onze naam staan. Helaas heeft kanker ons afgelopen jaren weer naaste familieleden ontnomen. Wij hebben het geluk dat wij uit een grote familie komen en elkaar voldoende ondersteunen wanneer dit nodig is. Maar er zijn legio mensen die daarvoor een beroep moeten doen op Stichting Roparun. Daarom zullen wij ook in 2014 weer deelnemen.
28
Binnen ons team heb ik diverse functies bekleed: teamcaptain, fietser, bijrijder. En de laatste twee keer als loper, de zwaarste en wat mij betreft mooiste rol. Het lopen op zich is niet eens zo zwaar. Het weinig slapen en een veranderd ritme eisen echter zijn tol. De laatste shift, wanneer je ‘haast thuis’ bent, is een fantastische be-
levenis. Met als voor ons team het meest emotionele moment: de passage langs het Daniel den Hoed ziekenhuis. Wil jij meer lezen over Team Familie van Aad de Vette? Kijk dan op www.familievanaad devette.nl.
AV Fortuna 65 jaar
Esther Verkoelen: “De opbrengst van de Roparun is nooit genoeg.” Op de afdeling bij mij in het ziekenhuis (Sint Franciscus Gasthuis) liep een collega mee in team 225, de SFG-runners. Na terugkomst was ze zo enthousiast, dat ik dacht: dat wil ik ook! Dus toen er om lopers werd gevraagd, heb ik me gelijk opgegeven. Vervolgens sloeg de onzekerheid toe: kan ik dat wel, ben ik hier niet te oud voor, loop ik niet te langzaam, enzovoort. Voorwaarde was een gemiddelde snelheid van 11.2 kilometer per uur. Ik heb toen een mail gestuurd naar de loopschool van Fortuna met de vraag of ze me konden helpen mijn loopsnelheid te verbeteren. De trainer van groep 4 nodigde me uit, maar dat ging me echt te snel. Na vijf trainingen ben ik overgestapt naar de 3b, de groep van René van Teijlingen. Dat ging beter, een hele opluchting. De belangrijkste reden dat ik meedoe is uiteindelijk het goede doel. Mijn vader is op 44-jarige leeftijd overleden aan kanker. Mijn moeder heeft ook kanker gehad, maar zij is er gelukkig nog wel. Om zoveel mogelijk geld bij elkaar te krijgen heb ik onder anderen loten verkocht en met de collectebus in winkelcentra gestaan. Er zijn zoveel mensen die met deze vreselijke ziekte te maken hebben, de opbrengst van de Roparun is nooit genoeg. Uiteindelijk was het een geweldige ervaring om mee te doen. Die spanning bij de start in Parijs, al die gemotiveerde mensen, allemaal bezig met dit ontzettend goede doel. En dan die slinger van rode lampjes in Frankrijk en België, je kijkt voor je en denkt: daar moet ik heen. Achter word je gevolgd door de andere lampjes: een geweldig gezicht. De mensen onderweg, in de stromende regen staan ze er, ze klappen, juichen en bedanken je... Hele dorpen zijn versierd en is er feest, zo motiverend om door te gaan. Kortom deelname aan de Roparun was een super geweldige ervaring. Met dank aan de loopschool heb ik dit traject zonder blessures gelopen en de gemiddelde snelheid van 11.2 kilometer per uur gehaald. En ik heb me voor 2014 ook alweer opgegeven!
Johan Struijs: “De gedachte aan de mensen met kanker sleept mij er tijdens de run doorheen.” Sinds 2004 doe ik al mee aan de Roparun bij team 126 (ABNAMRO). Mijn eerste jaar ben ik gestart als chauffeur op de camper. Het volgende jaar wilde ik graag als loper mee. Ondanks dat ik geen binding heb met de ABNAMRO als werknemer, werd ik toegevoegd tot de vaste kern van lopers. Inmiddels heb ik negen edities meegemaakt en 2014 gaat mijn tiende worden. Sinds enkele jaren train ik bij de marathongroep van Fortuna, waardoor ik sneller ben gaan lopen. Het is fantastisch om bij de start, tijdens de run en bij de finish zo veel Fortunezen tegen te komen en daar lief en leed mee te delen.
De 2014 editie gaan we voor het eerst vanuit Hamburg starten. We zijn daarom nu al druk met de voorbereiding van deze editie. 23 November gaan we de route verkennen en de stops indelen. Helaas is er bijna ieder jaar wel iemand binnen de kennissenkring die kanker heeft, waardoor je makkelijk de motivatie kan vinden om een dergelijke run te voltooien. Ook dit jaar is dat helaas het geval. Een kernteamlid van ons team is afgelopen jaar (na vele edities) gestopt. Kort daarna kreeg hij te horen dat ook hij kanker heeft. Tijdens de run denk ik vaak aan de mensen die deze ziekte hebben en het vast veel moeilijker hebben dan ik op dat moment. Dat sleept mij er altijd weer doorheen.
29
Furore
Colofon Artikelen Dinah Heinsbroek, Karin de Jong, Michel de Maat, Marloes Scheek, Peter Spek, Joop Terwiel, Ben van der Velde en Ellen Voogt. Jeugdredactie Martijn Borgmeijer, Robin Hassing, Femke Noordam, Femke Slooff, Martijn Slooff en Daan Verlinden. (Met medewerking van: Marjolein van Leeuwen en Nel van der Meijs.) Foto's (uitgezonderd de vakantiekiekjes): Petra Blomsteel, Jan van der Burg, Aad van Dalen, Aad Davidse, Jaap van Eijk, Ruud van Es, Karin de Jong, Dennis Lansbergen, Ilse en Marjolein van Leeuwen, Remco Vervloet en nog vele bij ons niet bekende fotografen. Bijdragen Roparun Edwin Heuvelman, Johan Struijs, Esther Verkoelen, Lucia de Vette en Gert Wit. Geïnterviewden Gert van den Berg, Erna van der Gaag, Els de Jong, Jim van Marwijk van Toorn, Sander Ringelberg en
The making of...
Jan Wielaart. Ontwerp jubileumlogo Judy Meerman. Ontwerp jubileum Furore Ernst de Jonge. Opmaak Karin de Jong, Ernst de Jonge en Cor Smit. Redigeerwerk Sandra van Beek, Karin de Jong en Selene Verdouw. Uitzoekwerk
Het plan om een full-colour Jubileum Furore te maken is ontstaan in mei van dit jaar. Het resultaat dat jullie voor jullie zien is dus gemaakt in relatief korte tijd (er zat ook nog een vakantieperiode tussen). Een heleboel leden, en zelfs ook een paar niet-leden, hebben er belangeloos aan meegewerkt. Bedankt allemaal! Bijzondere dank gaat uit naar Ernst de Jonge die fantastisch heeft geholpen dit magazine te realiseren. Hij heeft me geadviseerd, de vormgeving gedaan en het hele magazine opgemaakt. Judy Meerman is al enige tijd geen lid meer, maar heeft toch een feestelijk jubileumlogo voor ons ontworpen. En speciale dank voor Selene Verdouw, die geen lid is van Fortuna, ook nooit is geweest, en toch zo sportief was alle artikelen met mij te redigeren om ze zodoende vlot leesbaar te maken.
Henk van Nieuwkerk en Antoinette Roelink. Jubileumcommissie Dinah Heinsbroek, Henk Hoks, Karin de Jong, Ernst de Jonge, Judy Meerman, Joke Rietdijk, Cor Smit, Selene Verdouw en Ellen Voogt. Fotojury Louis Haagman, Karin de Jong, Ernst de Jonge, Judy Meerman, Joke
Veel leuke onderwerpen zijn de revue gepasseerd, sommige zijn uitgewerkt, sommige waren helaas niet haalbaar. We zijn ons ervan bewust dat daardoor sommige Fortuna-onderdelen onderbelicht zijn. Ik kan me indenken dat er mensen zijn die het jammer vinden dat juist hun activiteit of groep minder uit de verf komt. En dat spijt me dan ook oprecht. Ondanks dat hoop ik dat iedereen kan genieten van het magazine. En in de toekomst is er zeker gelegenheid hier wel meer aandacht aan te besteden, bijvoorbeeld in de Furore. Iedereen heeft daar altijd de mogelijkheid een leuk artikel in te dienen (
[email protected]).
Rietdijk, Cor Smit en Ellen Voogt. Drukwerk Drukkerij Plusprint.
30
Karin de Jong, eindredacteur Jubileum Furore, Jubileumcommissie en bestuurslid AV Fortuna.
Furore
AV Fortuna 65 jaar
Inhoud 4
3
65 jaar AV Fortuna – Voorwoord van Ben van der Velde, voorzitter van AV Fortuna, die filosofeert over hoe oud een vereniging eigenlijk kan worden.
4
Atletiekcarrière – In deze column gaat Peter Spek terug in de tijd toen Fortuna nog een voetbalvereniging was.
6
De Vrijwilliger – Zonder onze vrijwilligers geen AV Fortuna. In dit artikel zetten we de schijnwerpers op de vele vrijwilligers die zorgen dat al onze sportieve en gezellige activiteiten een succes zijn.
10
VB-groep – In de VB-groep trainen verstandelijk beperkte atleten, zij werken zo aan hun motoriek en uithoudingsvermogen. In de interviews met trainers Els en Erna en leden Jim en Sander krijg je een beeld van deze bijzondere groep.
12
Trailrunning in Nepal – In 2012 en 2013 liep Joop Terwiel een trail van 50 kilometer in de uitlopers van de Himalaya. Geniet van zijn verhaal en de prachtige foto's.
15
WOC-Baan – Zonder dalen geen pieken. Marloes Scheek vertelt hoe een dieptepunt in de geschiedenis van AV Fortuna leidde tot de wederopstanding van de commissie voor wedstrijdorganisatie baanatletiek.
16
Jeugdredactie – Een zestal jeugdleden vertelt op eigen wijze hoe zíj nou eens aankijken tegen onze club.
20
Off-road hardlopen – Prominent AV Fortuna lid Michel de Maat daagt iedereen uit zich over te geven aan 'een beetje modder'.
22
Vakantiekiekjes – Na een oproep op internet en in de Furore hebben diverse leden hun sportieve of soms juist luie vakantiekiekjes opgestuurd. Geniet van de foto's en kom weer even terug in zomerse sferen.
24
Lintjes – Twee leden kregen dit jaar een lintje van de koningin. Dinah Heinsbroek interviewt de nieuwe leden in de Orde van Oranje-Nassau, Jan Wielaart en Gert van den Berg.
26
Roparun: Run voor het leven – Tientallen Fortuna-leden doen in verschillende teams mee aan de Roparun van Parijs of Hamburg naar Rotterdam. In dit artikel vertellen vijf leden over hun ervaringen en beweegredenen om aan deze uitdaging mee te doen.
30
Colofon, The making of... – En natuurlijk eindigen we dit magazine met een na- en dankwoord van de hoofdredacteur, een opsomming van alle betrokkenen en een bedankje aan de adverteerders van ons clubblad Furore.
6
16
20
26 Coverfoto Jeugdleden tijdens de Onderlinge openingswedstrijd op 7 april 2013. Fotograaf: Dennis Lansbergen.
2
Wij bedanken onze trouwe Furore-adverteerders!
A. de Reus Aannemersbedrijf bv Bloemsierkunst “Vergeet-mij-niet” De Buitenplaats Vlaardingen Feestband “De Hamstrings” Inkt en Toner Shop Intersport Biesheuvel Meer Optiek M-Design Belettering Pizzeria Gallo d’Oro Runningpoint Michel de Maat Sportprijzenhuis De Bokaal SportXL.nl Sport 2000 Vlaardingen Tweewielerspecialist Koevermans Vitaminstore 31
AV Fortuna 65 jaar sterk in beweging
De Vrijwilliger Trailrunning in Nepal Jeugd aan het woord Vakantiekiekjes Roparun: Run voor het leven
13-5
AV Fortuna Watersportweg 11a 3138 HD Vlaardingen
[email protected] www.avfortuna.nl
ATLETIEKCARRIÈRE • DE VB-GROEP • LINTJES • OFF-ROAD • WOC-BAAN
