De Versotte Courant. Woord van de Nico s. Woord van het bestuur. Herfsteditie Door Rob Wilts. Door Naomi Hoven

De Versotte Courant Herfsteditie 2014-2015

Woord van het bestuur

Woord van de Nico’s

Door Rob Wilts

Door Naomi Hoven

Beste Versotters,

Lieve Versotters,

Dit jaar. Een collegejaar waarvan we vantevoren wisten dat het episch zou worden. Het vijfde Lustrum, retegemotiveerde commissies, toffe activiteiten en de meest aantrekkelijke voorzitter in jaren. Alles wees erop dat dit collegejaar de kunst van het studieontwijken en thee drinken tot een nieuwe, ongekende hoogte gebracht zou worden.

Jullie zijn zojuist eigenaar geworden van de allereerste nieuwsbrief van dit collegejaar. De Nico’s - want dat is hoe wij onszelf noemen als NIeuwsbriefCOmmissie – bestaande uit Noël Koster, Daniël Setzpfand, Remco Muijshondt, Wouter Brekelmans, Erwin Gielens en mijzelf hebben er hard aan gewerkt om jullie een mooi stukje leesvoer voor te schotelen. De nieuwsbrief zal vooral oud en vertrouwd zijn, maar een nieuw collegejaar betekent ook nieuwe mensen die hun inspiratie los hebben gelaten op dit stukje Versot.

Zo’n hoog verwachtingspatroon is natuurlijk mooi, maar komt wel met een prijs. We moeten de eerdergenoemde verwachting natuurlijk wel waarmaken. Als bestuur zijn we dit jaar vol motivatie begonnen. Al menig maandagavond is besteed met een half uur vergaderen en drieëneenhalf uur in de keuken bezig zijn. Maar wanneer ik zeg dat we de verwachtingen waar moeten maken, heb ik het natuurlijk niet alleen over ons vier. De actieve leden hebben dit jaar al onze commissies gevuld en met de hersenspinsels van al onze deze leden en een flinke portie ouderwetse arbeid hebben de eerste activiteiten in rap tempo vorm gekregen. Een andere belangrijke groep, zijn de niet-actieve leden. Van drankjes op de borrels tot discussies op de studiegerichte activiteiten is er door hen respectievelijk gezelligheid en diepgang gebracht. Dan wil ik graag eindigen met een blik vooruit. Het Lustrum sluipt steeds dichterbij en de zenuwen nemen in de commissie toe. De reisbekendmaking is inmiddels geweest en wordt ook dit jaar weer geheid een succes. Ook op het ledenweekend hopen we iedereen terug te zien. En dan zijn er natuurlijk alle activiteiten er omheen nog. Wij hopen dat we op dit tempo doorgaan en er met z’n allen een topjaar van maken! (slijmslijm) Namens het bestuur, Rob Wilts

Wat er te aanschouwen is in deze nieuwsbrief zal je zometeen ondervinden, maar vanzelfsprekend licht ik al een tipje van de sluier op. Het grootste gedeelte zal natuurlijk weer bestaan uit de al dan niet beste momenten van de afgelopen activiteiten. Een kleine greep hieruit is de chaos tijdens de TUC, de leukste momenten van het introkamp, de gezelligheid tijdens het themafeest en een uiterst interessant hartslagcafé waar geen doekjes om meningen werden gewonden. Daarnaast zijn er columns over het geliefde weerbericht en… Vraag het Nico, interviews met het bestuur en een docent, een heleboel foto’s, fijne en minder fijne uitspraken en wist-je-datjes van en over Versots leden. Iets wat nieuw is, is dat jullie zich vanaf nu kunnen uitleven op de enige echte Versotpuzzels gemaakt door één van de Nico’s. Niet tijdens college, want dan is het wenselijk dat je ogen ergens anders op gericht zijn. Een andere kersverse rubriek is Nico’s Nachtbrakers. De Nico’s gaan voor elke nieuwsbrief samen een avondje naar een van de meest beruchte cafés in Tilburg om hier verslag over te doen. Wellicht zal dit bij sommigen interesse wekken om ooit in een van deze cafés een biertje te wagen. Namens De Nico’s veel leesplezier gewenst, Naomi Hoven


Interview Bestuur XXV 2014-2015 Door Wouter Brekelmans Het begin van ieder nieuw studiejaar kan worden gezien als een nieuw begin binnen Versot. Zo treedt het oude bestuur af na een mooi jaar en staat een nieuw bestuur te popelen om de overgelaten leegte in te vullen en er ook een mooi en dit jaar vooral speciaal jaar van te maken. Met de nadruk op speciaal. Dit jaar viert Versot namelijk haar vijfde lustrum, mocht je dat na de vele stukjes in de nieuwsbrieven, Facebookberichten en ledenmails etc. nog niet door hebben gehad. Bij een speciaal jaar hoort een speciaal bestuur. Het speciale bij dit bestuur zit het hem in het internationale. Met een voorzitter uit de Efteling (Rob Wilts), een secretaris uit Limboland (Naomi Hoven), een penningmeester uit België (Steyn Mergelsberg) en een PR-functionaris uit Duitsland (Luisa Decker) is er namelijk een mix ontstaan die ervoor zorgt dat dit het meest internationale bestuur ooit van Versot is, behoorlijk speciaal dus. Maar wie zijn deze nieuwe bestuursleden nou precies? Wat betekent Versot precies voor hen, wat eten zij 's avonds het liefst en hoe staat het met hun mtoe skills? Om jullie een antwoord te geven op deze, en nog veel meer andere vragen hebben wij voor jullie een interview met ze afgenomen. Veel leesplezier en geniet van de (vaak originele) antwoorden!

1. Wat is je tweede naam? Rob: Pieter, je moet me eigenlijk ook naar mijn derde naam vragen, dat is Jacques (spreekt dit trots met Frans accent uit) Naomi: Marijn, en mijn derde naam is Wilhelmus. Steyn: Guido, mijn derde naam is Barbara. Luisa: Heb ik geen. (Heb je wel een bijnaam?, red.) Ja, vroeger Liselotte, toen Lotte en nu Louis of King Louis, zo noemt mijn zusje me. 2. Hoe is het eerste blok van dit studiejaar als bestuur je bevallen? Rob: Moet ik eerlijk zijn? Ik vond er geen ruk aan. Ik had eigenlijk het conservatorium willen gaan doen met mijn blokfluit maar dat is mislukt. Daarna kwam ik bij Versot uit. Naomi: Leuk, heel leuk, nog leuker. Leuke nieuwe mensen ook. Steyn: Perfect! Vooral als duidelijk wordt wat je taken zijn en het balletje begint te rollen is het erg leuk om dingen te organiseren! Luisa: Was heel leuk, mijn studieblok echter niet. 3. Heb je mto-e gehaald? Rob: Sterf! Ik wil wel graag een eervolle vermelding dat ik de rest van de mto vakken wel in 1x gehaald heb. Dat zegt genoeg of ik mto-e wel of niet gehaald heb lijkt me? Mto-e is ook gewoon geen mto. Naomi: Nee, ben niet eens naar het tentamen gegaan. Steyn: Dat weet ik niet, ik was zó blij dat ik klaar was na het tentamen dat ik de zaal uit ben gesprint op zoek naar een halve liter Erdinger die ik toen over mijn broek kreeg door jou. Ik ben gewoon vergeten mijn antwoorden op te schrijven. Luisa: Natuurlijk niet! Niet eens geleerd. 4. Deel uitmaken van het lustrumbestuur van Versot betekent voor mij: Rob: Dat ik het verkeerde jaar gekozen heb. Je moet er eigenlijk het vijfde lustrumbestuur van maken en dan zeggen dat dit bestuur nog steeds jonger is dan Amanda. Naomi: Een extra speciaal jaar. Steyn: De hemel, om maar een beetje in het thema te blijven. Als een Noorbeekse god in de hemel. Luisa: Oe dat is moeilijk, vind het niet zo bijzonder. Ik ben natuurlijk wel overal bij, maar heb met de organisatie van het lustrum niet veel te maken.


5. Welke commissie wint dit jaar de commissiestrijd? Rob: Dit doet pijn. Ik moet natuurlijk politiek correct zijn en voor de SAC kiezen maar ik denk dat het de Bourgondische commissie wordt dit jaar, mits deze wordt opgericht. Naomi: Hmm.. ik hoop de nieuwsbriefcommissie of de introkampcommissie, maar ben bang de ledenweekendcommissie. Steyn: Sowieso de ledenweekendcommissie! Luisa: Ledenweekendcommissie of de reiscommissie. De rest is kansloos. 6. Aan welk Versotmoment bewaar jij de leukste herinneringen? Rob: Het synchroon kotsen op het allereerste ledenweekend samen met Koen. Naomi: Het allereerste ledenweekend. Dat was mijn eerste echte activiteit met Versot. Steyn: De Vodkabar in Kiev, en de reis daarna terug naar het hostel. Luisa: Alweer moeilijk! Maar ik denk toch het Kakkers vs. Kampers feest, mijn asociale kanten naar buiten laten komen.. Maar de reis moet natuurlijk nog komen! 7. In welke Tilburgse kroeg kunnen we je doordeweeks vaak vinden? Rob: Ik ga niet de Studio zeggen, Kwalitatief Uitermate Teleurstellende kroeg, ik denk de Lollipop. Naomi: De Live Music Bar. Ik ga echt weinig meer op stap. Steyn: Studio toch wel. Luisa: Meestal Philip. 8. Wat is je favoriete eten? Rob: Big Tasty zonder tomaat. Naomi: Ik heb veel favorieten, maar doe maar rundvleessoep, van mijn oma! Steyn: Tosti met kaas, en extra kaas. Luisa: Ah ik heb zoveel favorieten! Mijn top 1 is pizza! 9. Als ik mezelf een award zou mogen geven dan is dat voor: Rob: Hier twijfel ik, ofwel voor de meest charmante Versotter, ofwel de meest bescheiden Versotter. Naomi: Te laat komen. Steyn: De meest relaxte man met de beste stopwoordjes. Luisa: Voor slechtste Duitser, ik ben nog nooit in Berlijn geweest.

10. Wie is je grote voorbeeld, en waarom? Rob: Rob Wilts, heeft enkel zichzelf als voorbeeld nodig. Naomi: Mijn papa, omdat hij mijn papa is. Steyn: Nelson Mandela, omdat hij ook altijd in zichzelf bleef geloven. Luisa: Wat een moeilijke vragen! Mijn ouders en zusje. Ik wil het anders dan zij doen en alles uit mijn leven halen! 11. Waar kan men jou ’s nachts voor wakker maken? Rob: Arie Boomsma. Naomi: Voor als je een vuist in je gezicht wilt, maak me gewoon maar niet wakker. Steyn: Om een beschuitje te eten. Luisa: Pizza!!! Dat doet mijn vriendje trouwens ook echt als hij terug komt van het stappen. 12. Wie is jouw favoriete Versotter en waarom? Rob: Wat een vervelende vraag, dat vraagt om een kutantwoord: Amanda, omdat ze zo makkelijk op de stang te jagen is. Naomi: Wat een kutvraag, dan geef ik wel een kutantwoord: Rob. Steyn: Wouter, dat is mijn beste maatje, bro alles. Luisa: Ik kies voor Dwayne, hij is altijd zo vrolijk en maakt alles gezellig! 13. Wat is je beste mop? Rob: (Voor de mensen die Rob kennen bevatte deze mop dusdanige grove teksten dat wij deze hebben moeten schrappen. Voor geïnteresseerden: de mop bevatte onder andere baby's, een emmer, een mixer en Doritos, red.) Naomi: Daar ben ik echt heel slecht in, doe maar die van het konijn en de worteltjestaart opschrijven. Steyn: Twee tieten in een envelop. Luisa: Ein Keks kommt um die ecke und bricht sich einen krümmel. 14. Op het einde van mijn bestuursjaar hoop ik dat: Rob: Ik heel veel bestuursbeurzen krijg. Naomi: Ik veel heb bijgeleerd en dat het een super leuk jaar is geweest met iedereen. Steyn: De kascontrole klopt. Luisa: Dat ik nog niet dood ben. 15. Heb je een motto of slogan? Rob: Motto's en slogans zijn kut. Naomi: 'Pluk de dag' of 'Ben je boos, pluk een roos'

De Versotte Courant Herfsteditie 2014-2015 Steyn: IT'S NEVER TOO CHEESY! Luisa: Nee, doe ik niet aan. Je hebt altijd van die slechte. Vind ik niks. 16. Van wie van je mede-bestuursgenoten verwacht je de meeste gênante momenten dit jaar, en waarom? Rob: Vrij makkelijk, Naomi, omdat ze raar praat. Naomi: Rob, want als-ie dronken is dan staat hij altijd een beetje debiel te doen. Steyn: Van Rob, omdat dit jongetje niet zo goed tegen alcohol kan. Luisa: Of Rob of Naomi. Ik ga voor Naomi, als ze dronken is kan ze rare dingen gaan doen. Rob gaat gewoon thuis kotsen. 17. Wat is je favoriete lichaamsdeel? Rob: Een opblaaspiemel. Naomi: Ogen, denk ik. Steyn: De navel van Rob. Luisa: Een mooie rug. 18. Dilemma: Versot failliet of je bachelor niet halen? Rob: Dat is geen dilemma, gewoon failliet. Naomi: Versot failliet, houdoe Versot! Steyn: Versot failliet, WEG!! Luisa: Versot failliet. Mijn ouders vermoorden me als ik mijn bachelor niet haal! Ik zou Versot natuurlijk daarna wel weer opbouwen. Ik hou van Versot! 19. Wat moet voor jou het hoogtepunt van je bestuursjaar worden? Rob: Klaarkomen. Naomi: De reis, dit is de allereerste keer dat ik mee ga. Dus Reisco doe je best! Steyn: De reis, die is altijd echt vet! Luisa: De reis, maar dat wordt het zeker! 20. Bonusvraag: Wat is je beste openingszin? Rob: Wist jij dat ik kan neuken als een Duitser? (Nadat dit gezegd te hebben doet Rob zijn onderlip boven zijn bovenlip). Naomi: Mag ik mezelf even bellen met jouw telefoon? Ik ben de mijne kwijt. Steyn: Deed het pijn? Toen je uit de hemel kwam vallen? Luisa: Gewoon: Hoi hoe heet je? Hallooooo.

Masterdiner & Eerstejaarsontbijt Door Steyn Mergelsberg Hoge woorden als het bij Versot over eten gaat. Je zou het bijna niet verwachten, maar het eerste masterdiner georganiseerd door het bestuur van Versot heeft aangetoond dat dat ook voor de master sociologen in opleiding geldt. Ze kwamen met een mooie delegatie opdagen om een vorkje mee te prikken bij de Studio. Engels, Nederlands en Italiaans wisselden elkaar af tijdens de diepgaande gesprekken aan tafel. Niet omdat we een taalspel speelden, maar omdat een deel van de masters uit Italië afgereisd is om hier hun diploma te behalen. Italianen houden van Italiaans eten, ook wanneer dit voorgeschoteld wordt door een Nederlandse kok. Opgelucht at ik verder toen ik merkte dat ze de pasta met scampi’s aten als keizers en de ene penne naar de ander naar binnen schoven terwijl ze ‘delizioso’ brabbelden. Na het hoofdgerecht en een overheerlijk deserto waren de eerste Nederlandse Italianen en Italiaanse Nederlanders ontstaan. Een paar dagen later was het tijd voor het eerstejaarsontbijt en om even bij het onderwerp te blijven, was het thema Italiaans. De poster die heerlijke bruchetta’s weergaf liet je denken aan een ontbijt dat is gemaakt door de eerder vernoemde Italiaanse masters die later aan de zijlijn “Buon appetito!” zouden staan te roepen. Tot mijn spijt, geen Italiaan te bekennen in de tuin van de universiteit. De eerstejaarscommissie die zich in de keuken had uitgesloofd, schotelde de medeeerstejaars een prachtig buffet voor waardoor er geen stukje hout van de tafel zichtbaar was. Hierdoor hebben niet alleen de eerstejaar maar alle Versotters de mogelijkheid gehad om de rest van de week van de overheerlijke pastasalades te proeven. Buiten Italiaanse trekjes die terug te vinden waren in de pastasalade, tomatensalade met mozzerella en de kruidenboter, heeft deze commissie ook andere specialiteiten zoals het snijden van Frans stokbrood en het serveren van Spaanse olijven. Kortom, de eerstejaarscommissie is van alle markten thuis.


Tilburg University Cantus Door Wouter Brekelmans Zoals elk nieuw academisch jaar wordt deze traditioneel geopend met de Tilburg University Cantus (TUC). Elke TUC is een TUC op zichzelf en als ik de TUC van dit jaar zou moeten samenvatten in één woord dan zeg ik zonder twijfel: Chaos. Waar normaal de chaos pas na de pauze uitbreekt, was dat nu al het geval voordat de TUC zelfs begonnen was. Achteraf is dat ook niet gek. Om 18.00 werd afgesproken bij de Boekanier om te verzamelen, ik zeg expres 'werd' aangezien ondergetekende en een bestuurslid ietsje te laat waren, maar, zo zei dit bestuurslid toen ik hem herinnerde aan het te laat gaan komen: “ach boeien, relaxxxx, 18.00u is toch te vroeg om naar binnen te gaan”, zijn spaghetti nog naar binnen schuivend om 17:59. Eenmaal binnen op het terrein waren we inderdaad erg vroeg en dit was ook precies het moment waar het drinken begon. Dit resulteerde in de eerder aangehaalde chaos. Nog zelfs voor de cantus officieel begon met de speech van Burgemeester Noordanus (ik heb hem noch gezien, noch gehoord) vlogen de kannetjes spa goud al over de tafels. Dit resulteerde na de speech in een mooi beeld waarin iedereen aan het 'meezingen' was met de vele liedjes die gezongen werden, ondertussen gewoon bier drinkend en een voorzitter die iedereen eraan bleef herinneren dat dit toch echt een cantus was waarbij het hoort dat je vooral bij de tafel op je plek blijft staan/zitten en geen bier drinkt tijdens de liedjes. Het mocht niet baten, maar ondanks de chaos was het natuurlijk, net als ieder ander jaar, een prachtige avond waarbij vele biertjes achterover werden geslagen terwijl mensen toch de kunst vonden om arm in arm op schellende muziek te schommelen. Na het einde van de cantus werd het feest door de meesten dan ook voortgezet in de stad. Misschien voor sommigen zelf geen goed idee meer, maar voor de toeschouwers van hun valpartijen zowel binnen als buiten de kroeg zeker wel! Tot volgend jaar!

OAC: Opposites attract Door Noël Koster Kakkers VS Kampers, een beetje huiverig bereid ik me voor op een avond die zal worden getypeerd door verschillende geslachtsdelen (‘kut’ en respectievelijk)die om bier gestuurd worden.

‘lullo’

De voorbereiding bestond uit een halve pot gel, een hempje, een makeshift nektasje, sokken en slippers. Om over straat te durven moest ik echter eerst een halve fles ‘dondershot’ soldaat maken. Bij de Peanuts aangekomen kocht ik een kaartje voor €2,- en kreeg ik daar gelijk een drankje voor. De outfitschaamte verder onderdrukken was ook geen probleem met bier voor 1,80. Dat de alcohol rijkelijk vloeide zal niemand dan ook verbazen. Toen mijn ogen aan het donker gewend waren, zag ik dat de verdeling van outfits redelijk geslachtsgebonden was, en dat ik dus de verkeerde keuze had gemaakt, de mannen waren overwegend als kakker gekleed en vrouwen als kampers. Hierbij wil ik ook terugkomen op de titel ‘opposites attract’, het blijkt dat dit inderdaad het geval is bij een specifiek geval. Een roodharige kakker in pak en een vurige blonde kamper konden midden in de zaal niet van elkaar afblijven. Later probeerde zij ook nog een wedstrijdje te huighockeyen met een andere kakker(deze echter wel vrouwelijk). En als uitzonderingen de regel bevestigen deed zij dat dan ook met een andere kamper, wat zou Delano daarvan gezegd hebben? Over Delano gesproken, die tattoo bezorgde haar een prijs voor de beste outfit, zou er een relatie zijn tussen het uit de fles drinken van champagne en het zoenen van iets anders dan mannen? Op deze noot sluit ik weer af.

Houdoe kut.


Introkamp 2014 Door Evelien Tindemans Op vrijdag 5 september was het dan eindelijk zover: nog even wachten op de ouderejaars en op naar een weekend om nooit te vergeten! Het thema was ‘Los in het sprookjesbos’, en los, dat gingen we! Na het inruimen van de locatie kon het weekend van start gaan met de bekende introductiespelletjes en het weekendspel ‘Weerwolven’. Waar in eerste instantie de kat uit de boom werd gekeken, kwam het feest al snel op gang bij het aanbreken van de 150 liter spraakwater. Toen ook de docenten van sociologie aanschoven bij de Disney-quiz was het feest compleet, over Prince Charming gesproken.. helaas al bezet! Heel wat jeugdsentiment kwam naar boven bij het opdoemen van de Disney-sounds en iedereen deed dan ook goed mee. Op het moment dat het buiten donker was, nam de sprookjestocht aanvang. Enigszins aangeschoten maar vol goede moed liepen de groepjes, voorzien van een overlevingspakket, aan in de nacht. Maar wat is een speurtocht zonder mensen letterlijk ‘het bos in te sturen’ door de route een persoonlijk tintje te geven door het verplaatsen van de lichtjes? Helaas werden de Faalhazen hierdoor beschuldigd van vals spelen waarmee hun reputatie voor de rest van het weekend bepaald was. De vrijdagavond ging het feest nog door tot in vroeg in de ochtend en dat hebben we geweten... Zaterdagochtend bleek het katergehalte erg hoog. Het spek en gebakken ei in de ochtend bleek zelfs niet sterk genoeg om de kater te verhelpen waardoor het geplande Cluedospel gepaard ging met het opzoeken van bosjes. Ondanks de vermoeidheid bij iedereen werd er vol enthousiasme gezocht naar de oplossing van het Cluedospel en aan het einde werd er zelfs nog gesprint om de juiste oplossing zo snel mogelijk te laten zien aan de man met de kaartjes. Eenmaal teruggekomen bij de kampeerboerderij (overigens een toplocatie: helaas was dit het laatste jaar op deze plaats), kreeg iedereen de tijd om even bij te tanken. Om 15.00 uur werd iedereen opgeroepen om deel te nemen aan de dansles.

De danspasjes waren ingewikkeld, maar toen Rob en Daniël naar voren kwamen om het de groep nogmaals uit te leggen, viel bij iedereen vast het kwartje…. De verschillende teams gingen in groepjes oefenen op hun eigen dansje en uiteraard werden alle dansjes gekoppeld aan het thema Disney. Na de prijsuitreiking stond de inwijding van het nieuwe bestuur op de planning. De kindjes werd gevraagd hun geblinddoekte papa’s en mama’s mee te nemen en rond te leiden in de tuin. Over de bankjes, onder de trampoline en in het volleybalnet! Een waar genoegen om naar te kijken. In de ontgroeningsruimte stonden onze nieuwe bestuursleden ook een scala aan verrassingen te wachten. Van oreo’s met mint, tot zoute thee en een douche van vla met Brinta. In de avond stond de biercantus op de planning, altijd een feestje op zich! Niet te vergeten dat al de Versotters er ook als een feestje uitzagen: de mooiste Disneycreaties kwamen voorbij. Het bier stond gereed en de tafels gevuld met dorstige Versotters: laat de cantus maar beginnen. Uit volle borst werd er meegezongen, hier en daar een straf-atje gegeven en vooral veel gedronken. Kortom, een feestje om er bij te zijn! Het feest op de boerderij ging nog lang door, maar sloot al iets eerder dan de vrijdagavond: hoe zou dat toch komen?! Zondagochtend was voor velen toch vooral de “day after”. Er was de hoax van het kabelbaanverhaal. Memorabel was ook het gezicht van Rob, wat toch niet vol gekladderd bleek te zijn door Daniël, maar wel door een aantal ondeugende dames. De zondagochtend was ook de ochtend van het inpakken, opruimen en wegwezen! Maar niet voor de grote bekendmaking van het weekendspel ‘Weerwolven’ was. Na het vallen van de laatste slachtoffers, de laatste keer de handen op de ‘weerwolf’ gericht, bleek Evelien dan toch degene te zijn die de groep had opgelicht. Hiermee sloten we het weekend en na het pakken van de spullen, de fietstocht en aankomst op de universiteit was het einde van het weekend dan echt aangebroken. Een geslaagd weekend, een weekend om niet te vergeten.. Bedankt voor dit topweekendje introcommissie en vrijwilligers!




Column: Het weerbericht Door Remco Muijshondt Het mooie aan columns schrijven is dat ze over alles mogen gaan wat je maar kan verzinnen. Alles. Google het maar. Het kan dus gaan over arbitraire dingen in je leven, maar wat is er nou mooier dan je gal spuwen over iets wat je echt op je zenuwen werkt? Voor sommigen is dat het feit dat er ongevraagd augurk op je McDonald’s hamburger wordt gedaan, voor anderen mensen die met hun mond open kauwen, ‘beter als mij’; de lijst gaat door. Hoewel ik niet kan ontkennen dat deze dingen mij ook in wisselende maten irriteren, is er één fenomeen wat er met kop en schouders bovenuit steekt. Deze doorn in het oog is al jarenlang het weerbericht op TV. Voordat er straks een paar wijsneuzen aankomen met ‘kijk er dan niet naar’, het feit dat het bestaat is al genoeg om me afgrijselijk op m’n zenuwen te werken. En ja, ik heb hier gegronde redenen voor. De mensen die het presenteren zijn de grootste pannenkoeken op de Nederlandse TV en dan heb ik de hele cast van GTST en die dikke koe van Astro-TV meegeteld. Een glimlach die zelfs de meest schreeuwerige tandpastareclames doet verbleken, struikelen over de makkelijkste woorden in de Nederlandse taal en grapjes die zo pijnlijk niet-grappig zijn dat ik er letterlijk een keer van in huilen ben uitgebarsten. Alsof de presentatoren nog niet erg genoeg zijn, de inhoud is helemaal abonimabel. Eerst komen de foto’s: een zonsopgang (of ondergang, of een zon ergens rond het middaguur, het maakt ze eigenlijk geen reet uit), gemaakt door Fred van Halsteren die al zestien jaar in Spanje woont maar nog steeds om de één of andere onbegrijpelijke reden naar het RTL 4 – weerbericht kijkt en om een nóg onbegrijpelijker reden de behoefte voelt om er foto’s naartoe te sturen, een heiig grasveld, regen en af en toe wat random natuurshots. Hartstikke mooi, maar wat heeft in godsnaam die libelle waar Ria Kloosterman veel te ver op heeft ingezoomd met het weer te maken? Ongeveer hetzelfde als wat de MacBook Air met de dood van Hitler te maken heeft: he-le-maal niks! Absoluut dieptepunt is en blijft de keer dat een

presentatrice zelf een foto van twee padden die het iets te leuk met elkaar hadden op een fietspad erbij zette. Buiten het feit dat deze foto van de site paddentrek.nu was afgetrokken (waarvan ik het vermoeden heb dat Fred van Halsteren en Ria Kloosterman deze samen hosten als ze het niet te druk hebben met lelijke foto’s naar de redactie sturen), had ze best even aan al die arme ouders mogen denken die nu aan hun kroost moeten vertellen dat die padden haasje-over met elkaar aan het doen waren. Na de foto’s komt er een samenvatting van het weer zoals het geweest is. Harstikke fijn, als Peter Timofeeff me niet had verteld dat het vandaag ‘toch wel erg herfstig was’ had ik ondanks m’n doorweekte kleren, niet meer werkende telefoon en dubbele longontsteking hier waarschijnlijk niks van gemerkt. Vervolgens komt er een flitsende slideshow met hoge- en lagedrukgebieden en een uitleg over in welke richting de pijltjes wijzen die erbij staan. Wie weet er nou buiten de weermensen zelf en je vroegere aardrijkskunde-docent nog wat zo’n gebied inhoudt? En al wist je wat het inhield, wanneer is de laatste keer geweest dat een weersvoorspelling daadwerkelijk uitkwam? De dagen dat ik keihard voor lul liep met m’n regenjas op de basisschool terwijl het de hele dag stralend weer was staan nog steeds pijnlijk in mijn geheugen gegrift. Het liefst zou ik ook nog uitwijden over alle redenen waarom Piet Paulusma Satan in hoogsteigen persoon is (ik was gewoon een film aan het kijken, sodemieter op met je schoolkinderen op een zebrapad, je gemompel en je Friese gezwets) maar het is tijd voor het nieuws; oftewel hopen dat ik op tijd wegzap voordat ik er straks per ongeluk een paar seconden van meekrijg. Wish me luck.


Lustrum: Van God Los Door Josephine Bergmans Op 24 september was het dan ein-de-lijk zo ver: het langverwachte thema van het vijfde lustrum van Versot zou onthuld worden! De cryptische hints die in eerdere nieuwsbrieven zijn verschenen – ‘Hora ruit, tempus fluit’ (het uur smelt heen, de tijd vloeit weg), ‘Tempus omnia revelat’ (tijd onthult alles) en ‘Panta rhei’ (alles stroomt, alles is in beweging) – hadden helemaal geen onthullende betekenis voor het thema van het lustrum. Dit tot mijn grote verbazing, want ik was door deze cryptische hints in de waan dat het thema iets met ‘Tijdreizen’ of iets dergelijks te maken zou hebben. Dit totdat ik gevraagd werd de commissie te versterken, want toen ik de commissie kwam versterken, kwam ik er dus achter dat het vuile oplichters zijn, en helemaal Van God Los! Verder is de lustrumcommissie heel lief en hebben we onwijs ons best gedaan om een mooi programma voor jullie neer te zetten in het thema Van God Los. Het lustrum zal met een borrel worden geopend worden tijdens Genesis. Deze is op maandagavond 24 november met vanaf 19:00 uur inloop in Tilbury’s. Iedereen is van harte welkom en deze activiteit is geheel gratis! Op dinsdagavond 25 november worden Versots schilderkunsten vertoond tijdens de activiteit Adam & Eva. Passend binnen het thema zullen er twee naaktmodellen voor ons poseren in het buurtcentrum ‘In de Boomtak’. Vanaf 19:00 uur zal deze activiteit van start gaan en voor €5 kun je hier bij zijn! Let op: als je geen passe-partout hebt gekocht, schrijf je dan z.s.m. in voor deze activiteit. Er is namelijk een beperkt aantal plaatsen! Een symposium kan natuurlijk niet ontbreken tijdens een lustrum. Daarom zullen er op donderdag 27 november diverse sprekers uit stad en land naar Tilburg reizen om hun zegje te doen over secularisering in het thema Van God Los. Om een tipje van de sluier op te lichten: met o.a. Tijs van den Brink (je weet wel, die van Knevel) en Bart van Heerikhuizen. Het symposium vindt plaats in DZ1 en

om 13:30 uur zal de eerste spreker beginnen met spreken. Deze activiteit is helemaal gratis! Godzijd(r)ank! Er wordt ook nog een feest gegeven! In de nacht van vrijdag 28 november op 29 november zullen we vieren dat Versot precies 25 jaar wordt. Op vrijdagavond de 28e is iedereen vanaf 21:30 welkom om de verjaardag van Versot in te luiden en te vieren in Café Joris. Voor slechts €3 kun je hier bij zijn. Amai, Versot goes abroad! Op dinsdag 2 december zal de enige echte FrietSAC zijn in Brussel, ‘t is niet waar hè (Samson en Gert, 1989-2006)! We krijgen een rondleiding die Brussels heimelijkheden blootlegt, brengen een bezoek aan het European Economic and Social Committee en bezoeken het Europees Parlement. Hierna zullen we met z’n allen een hapje eten. Helaas is de inschrijving hier al voor gesloten. Een luxurieus gala (Luxuria) kan niet ontbreken. Laat zien hoe onkuis en (wel)lustig je bent en neem een introducé mee, want dan betaal je slechts €26,50 per persoon. Als je zonder introducé komt, betaal je €28,50 per persoon. Hierbij is alle drank inbegrepen. Het gala zal op donderdag 4 december vanaf 21:00 uur plaatsvinden in Villa de Vier Jaargetijden. Naast al deze goddelijke activiteiten zijn er dagelijkse activiteiten om in de stemming te blijven. Op maandag 25 november kun je je fiets laten inwijden door deze groen te laten spuiten. Op dinsdag 26 november zullen we gaan vloeken in de kerk door te weerwolven (met originele lustrumtwist). Op vrijdag 28 november zullen we de tekening der tekeningen scheppen: iedereen kan hier zijn/haar eigen bijdrage aan leveren. Op de tweede zondag (maandag 1 december dus) gaan we lekker films kijken. Woensdag 3 december wordt de Dag des Oordeels: laat je van je competitieve kant zien en op donderdag 4 december kun je tijdens de queeste avonturen beleven tijdens de game-middag. We hopen jullie natuurlijk allemaal te zien tijdens het lustrum en wensen jullie alvast heel veel plezier toe!


Interview: Stéfanie André Door Erwin Gielens Het jaar is 2005. Nog vers in het geheugen staat het beeld van de Twin Towers die tot stof vergaan. In Nederland wachtte Pim Fortuyn hetzelfde lot en zijn partij drijft naar de afgrond in de nasleep van de politieke moord. Terwijl de terroristische dreiging ingeburgerd raakt, verslechtert in Nederland de relatie tussen de Islamitische en autochtone gemeenschap. Integratiepolitiek staat hoog op de agenda wanneer drie jaar later de achttienjarige “kleine hippie” Stéfanie André kennismaakt met de Radboud Universiteit Nijmegen. Vanuit het verre Groningen verhuist ze naar de kern van Nijmegen, waar haar “grachtenpand zonder gracht” een ideaal eindpunt is van een avondje stappen. Samen met vijftien anderen deelt ze een ‘niet perfect verzorgde’ keuken en een ongetwijfeld dankbare schoonmaakster. Haar eerste zomer staat in het teken van de Vierdaagsefeesten. “Beetje rondhangen, bandjes kijken,” zegt ze “en naar het vuurwerk kijken dat van de Waalbrug wordt afgestoken.” Het is in die prille fase van haar opleiding dat Stéfanie haar toekomstige man leert kennen. Tijdens het introweekend van de studentenvakbond ziet papa Huub haar staan, in een zee van fietsen op het Keizer Karel plein. Vanwege het romantische cliché wil ik even gezegd hebben dat het liefde op het eerste gezicht was. Liefde. Gezicht. Eerste. Maar in werkelijkheid konden ze het gewoon goed met elkaar vinden en duurde het een jaar voordat de relatie geboren was. En onze Stéfanie heeft dan al grote dromen. “Ja,” vertelt ze, “ik heb echt op de middelbare school al gezegd ‘ik ga promoveren later’.” Het vak wetenschap en onderzoek op het atheneum bevestigt die interesse in (sociale) wetenschap. “Ik ging wel altijd voor de tien zeg maar. Ik was altijd degene die de hand opstak en mee wilde discussiëren.” Achteraf zegt ze dat “ze zichzelf best irritant zou hebben gevonden.” Maar studeren kan ze. Een dubbele studielast, bijles geven en werk als

studentassistent on the side zijn niet genoeg om haar dagen te vullen. “Statistiek, dat was gewoon heel makkelijk, daar liep ik fluitend doorheen. Dat was relaxed, daarom hield ik tijd over.” In haar vrije tijd vecht ze tegen het uitbesteden van tentamens nakijken aan studentassistenten. “Daar hadden we een heel protocol voor geschreven waar aan moest worden voldaan, dat tentamens gewoon door échte docenten nagekeken moesten worden en het jaar daarop heb ik zelf heel veel tentamens nagekeken,” lacht ze. “Het voelde soms wat hypocriet, maar we hadden de beste bedoelingen.” Jaren later als docent begrijpt ze wel dat tijden geldkwesties niet altijd op te lossen zijn. “Je wordt langzaam wat realistischer,” peinst ze. “Ik denk dat ik daarin veel veranderd ben.” Maar al wordt niet elke strijd gewonnen, het idealisme leeft nog bij de jonge studente. Als lid van de studentenvakbond AKKU maakt ze zich sterk voor hoogwaardig en toegankelijk onderwijs. “De universiteit voor iedereen,” noemt ze als haar ideaal. “We zijn heel erg bezig geweest met, dat de universiteit en sowieso hoger onderwijs voor iedereen toegankelijk moest zijn,” vertelt André. Uit protest tegen de door toenmalig staatssecretaris Rutte voorgestelde leerrechten verstoort ze met haar bondgenoten de openbare orde in Den Haag. Na een zwempartij in de Hofvijver hangt daar heel even een spandoek met de leus ‘Leerrechten Oprutte’, wat haar vrienden een ritje naar het bureau oplevert. “Ze hebben allemaal een uur op het bureau gezeten, waar ze droge kleren en een kop chocomel kregen” zegt ze glimlachend. “Maar dat waren dingen die we toen wel deden. We dachten echt dat we alles konden veranderen, dat we Nederland opnieuw konden inrichten.” Nu is Stéfanie André volwassen. Realist. Ze werkt hard aan haar proefschrift en heeft haar huisje, boompje, beestje. Haar belangrijkste levensles? “Denk nooit dat je iets niet kan. Het zal misschien niet perfect zijn of fantastisch, of zoals je ooit had gedroomd, maar als je iets wil ga er dan voor. En dan kan het. Het levert je alleen soms slaaptekort op.”


Hartslagcafé: De Islamistische Staat en het Moslimdebat Door Noël Koster Hoe staan de zaken ervoor in Syrië, waarom is IS ontstaan, wie zit hierachter? Op deze vragen en meer kregen we deze avond antwoord van sprekers Abou Ibrahim Al-Raqawi, Jan Jaap de Ruiter en Ismail Selvi. Eerstgenoemde was een columnist uit Raqqa die verslag deed over de situatie daar, zijn column heet ‘Raqqa is being slaughtered silently’ en laat zien dat de Islamitische Staat het volk volledig in zijn macht heeft. Hij vertelt over het geweld in de stad en hoe hij en mede-columnisten worden vervolgd voor godslastering. Sommigen van zijn vrienden zijn al gevonden en geëxecuteerd. Het publiek had een aantal interessante vragen voor Abou Ibrahim, waaronder de vraag waarom een goede moslim zich zou aansluiten bij IS. Zijn antwoord hierop was dat de strijders van IS zeker moslims zijn maar dat dit een extremistische vorm was die al wou beginnen aan het paradijs op aarde. De volgende spreker was arabist Jan Jaap de Ruiter, hij sprak over tolerantie en onderscheid. Natuurlijk zijn er moslimextremisten die duidelijk buiten het spreekwoordelijke boekje gaan, maar elk geloof kan leiden tot heel mooie dingen zoals naastenliefde en heel akelige dingen zoals extremisme en geweld. Hij beschrijft dat de strijders ‘de hemel op aarde’ willen stichten en daarom de samenleving aan banden hebben gelegd. Voorbeelden van het beperken van vrijheid is het aanpassen van het schoolsysteem, de niet te betalen belasting voor christenen, die daarom ook gevlucht zijn en het onderdrukken van vrouwen. De derde spreker was Ismaël Selvi, hij stelde dat de overheid (met name de Amerikaanse) te laat had ingegrepen in de situatie in Noord-Afrika vanwege de economische en geopolitieke positie van Israël. Amerika heeft grote sterke bedrijven die gebaat zijn met de chaos omdat dit de concurrentiepositie van Israël verbetert.

Actieve Leden Meeting Door Daniël Setzpfand Enkele weken voor de mysterieuze 29 oktober kregen alle actieve leden een vragenlijstje toegestuurd. Niet wetende waarvoor het gebruikt zou worden, vulde ik antwoorden in op vragen als 'Bij welke film moet je altijd huilen?' en 'Wat is je ritueel na het stappen?' Ik twijfelde nog even hoe serieus ik dit soort vragen zou moeten beantwoorden. Na mijn keuze te hebben gemaakt stuurde ik het lijstje op, wetende dat er geen weg meer terug was. Op eerdergenoemde datum was het weer tijd voor de Actieve Leden Meeting, een avond die jaarlijks georganiseerd wordt door het bestuur om actieve leden elkaar beter te laten leren kennen. In lijn met vorige jaren had het bestuur een spel gemaakt dat nog het meest weg had van een kruising tussen Ganzenbord, het Zweeds bierspel, 30 Seconds en Triviant (als dat geen combinatie is, weet ik het ook niet meer). De teams moesten elke beurt proberen om een balletje in een emmer te krijgen, waarna ze een quizvraag kregen, iets moesten omschrijven of uitbeelden. En jawel, de vragen waren vrij geïnspireerd naar de lijstjes die we hadden opgestuurd! Zo kwamen we erachter welke man Rianne het liefst zou ontmoeten, welke Hangover Wouter het liefste heeft, dat Bas het liefste Yahtzee met Amanda speelt en van welke film Remco altijd moet huilen (een Versotfilm met nagellak erin enzo). Voor de gevorderden was er de poging om de wens van Pieter uit te beelden, want wie wil er nu niet baden in de kaasfondue? Ik herinner me dat mijn groepje op een gegeven moment vooraan stond, maar dat we uiteindelijk toch in de Verdoemde Cirkel eindigden, vrij ontworpen naar de gedachtenspinsels van Rob W. Wil je weten wat dit inhoudt? Dan moet je het spel zeker gaan spelen, en vergeet dan niet om ook meteen actief te worden volgend jaar.


Column: Zwarte Piet Door Daniël Setzpfand Hallo lieve kinders van Versot, Mijn naam is Piet, Zwarte Piet wel te verstaan. Al vele jaren dien ik samen met mijn zwarte broeders Sinterklaas. Elk jaar reizen we af naar jullie koude kikkerlandje om duizenden kindergezichtjes blij te maken. Met afgrijzen hebben we dan ook de ontstane discussie over mijn persoontje in Nederland gevolgd. Aangezien het Grote Boek mij vertelt dat jullie sociologen een maatschappelijk relevante studie schijnen te doen, richt ik me hierbij tot jullie om het een en ander recht te zetten. Allereerst zijn wij trots om Sinterklaas te dienen. De Sint is de grootste kindervriend die er bestaat (op Rob Wilts na dan) en ik ken geen man die zich op zo'n hoge leeftijd nog zo inspant voor het geluk van anderen. Elk jaar zingen jullie dat de stoomboot uit Spanje er weer aankomt en dat zijn knecht staat te lachen. Zijn knecht welteverstaan, ik dus. Ik moet er niet aan denken dat ik ineens een medewerker zou worden en de Sint mijn leidinggevende. Dan moet ik salaris krijgen en wat moet ik nou weer met geld, als ik al zoveel pepernoten kan eten als ik maar wil? Bovendien pas ik dan niet meer in het liedje (welk kind krijgt ‘afdelingschef’ nu wel uit z'n strot?). Kortom: de Sint is een baas en wij zijn z'n knechten, zo is het en zal het wat ons betreft altijd zijn. Verder is er ineens het fabeltje ontstaan dat ik racistisch zou zijn. Ik word lijkwit van alleen al de gedachte. In al mijn jaren trouwe dienst heb ik er altijd zorg voor gedragen dat elk kind kreeg wat hij of zij verdiende. Hierbij heeft het nooit maar dan ook nooit een rol gespeeld of dit kind een jongen of meisje, dik of dun, zwart of blank of wat dan ook was. Het Grote Boek gaf ons de benodigde informatie en wij voerden dit uit. Zo simpel is het altijd geweest. Echter nu gaat het zelfs zover dat mijn afbeelding op veel plekken geweerd wordt, wederom met de aantijging dat ik racistisch zou zijn. Volgens mij is het veel racistischer om mij niet af te beelden omdat ik zwart ben, maar dat terzijde.

Wat ik niet terzijde kan leggen, is dat sommige mensen denken dat elk persoon zomaar een Zwarte Piet kan worden. Hier gaan jaren van Pietenschool en zorgvuldige training aan vooraf en zelfs dan selecteert Sinterklaas zelf alleen de allerbeste Pieten. Een vereiste hierbij is dat de Piet zwart moet zijn: niet alleen omdat wij Zwarte Pieten heten maar vooral uit praktisch oogpunt: elke andere kleur dan zwart zou 's nachts te veel opvallen voor (wakkere) kinderen. In het verleden zijn er diverse Pieten in andere kleuren geweest, die dan ook geen van allen de Pietenschool gehaald hebben. Het erge is dat deze Pieten handig gebruik maken van de ontstane discussie en nu ineens overal in Nederland opduiken. Neem nou de Stroopwafelpiet: bij hem bleven alle cadeautjes altijd in de schoorsteen kleven. Of de Kaaspiet: zonder verdere details te geven kan ik je vertellen dat die er geen kaas van gegeten had. De Bloemenpiet was helemaal een aparte: die maffe hippie had het veel drukker met blowen dan met cadeautjes bezorgen. En over die nicht van een Regenboogpiet wil ik al helemaal niet uitweiden: die details zijn ook voor mij te pijnlijk. Zo, dat lucht op. Al met al kan ik jullie verzekeren dat wij ook dit jaar gewoon weer naar Nederland komen. Weer of geen weer, want wij zijn nu eenmaal Zwarte Pieten. Voor iedereen die ons niet accepteert zoals we zijn, ga ik ervan uit dat ze de cadeautjes ook wel kunnen missen.

Met pepernotengroet,

Zwarte Piet


Nico's breinbreker Door Naomi hoven en Wouter Brekelmans

Horizontaal 2. Altijd het haasje 4. Schep met zand 6. Bestemming reis 7. Stamkroeg Versot 10. Versotlid bij Olof 11. Witte of rode 12. Meest actieve versotlid 14. Don't cry for me Argentina 16. Fruitige jongen 17. Hé maat 18. Oud-voorzitter

Verticaal 1. Creatief versotlid 3. Erelid Versot 5. Zilveren feest 8. Gordon's look-a-like 9. Wie is de mol 10. Twee dieren 12. Hij kan rocken 13. Drakenjager 15. Kindervriend


1. Het levende bewijs dat Remco wel degelijk ervan houdt om naar ballen te grijpen! - Nina Keijzers

3. Kandidaat grabbelt naar bal nummer 14 om LINGO te krijgen - Laurens van Eggelen

2. What’s in the box - Noël Koster

4. Steyn: "check mijn boner!" - Daniël Setzpfand


Nico’s Nachtbrakers: Mijn leven is niet makkelijk Door Noël Koster ‘Mijn leven is niet makkelijk’. Ik hoor jullie denken, hoezo niet makkelijk? Je leeft echt een luizenleventje, Noël. Niets is echter minder waar, na een donderdagmiddag misselijk en met hoofdpijn in bed gelegen te hebben(30 oktober j.l.) en opwarmrijst gegeten te hebben begeef ik me naar Bet Kolen, rare plek om met een kater te komen – ik weet het. Ik bedoel: wie kan met een kater foute Nederlandse muziek, het zachte ploffen van pijltjes in het dartboard, zwaar Tilburgse accenten en de stem van Roy Donders nou aan? Dat waren mijn gedachten precies toen ik desbetreffende donderdagavond op de fiets stapte voor de eerste editie van Nico’s Nachtbrakers. Nico’s nachtbrakers is de eerste column in een serie van onderzoeken die door de Nico’s uitgevoerd zullen worden om de slechtste, minst bezochte, minst bekende en beruchtste cafés van Tilburg te vinden en ze hier aan de lat te leggen met andere cafés of gewoon een uitgebreid verslag van hoe deze cafés eigenlijk zijn. Ons eerste slachtoffer in deze reeks was een inkoppertje, bekend van tv en cantussen was dit ons ideale startpunt: bekend en vermeden op een normale donderdagavond. Rond kwart voor elf had ik eindelijk de moed bij elkaar geschraapt om mijn fiets te pakken, de paracetamols werkten en ik was bij mijn positieven gebracht door de frisse buitenlucht (lees: poolwind). Buiten wachtte ik voor de deur, te angstig voor een ontmoeting met ons Royke om alleen naar binnen te gaan. Het leek rustig, weinig auto’s op straat en maar 2 man buiten die hun fiets aan het pakken waren. Verveeld en in mezelf gekeerd zat ik ze aan te staren tot er één begon te roepen: “he Joep, Joep.. JOEP we zijn door hè!” Verbaasd keek ik om me heen en zag ik toch dat ik als enige buiten was. “Ik ben Joep niet hoor,” zeg ik terug. De mannen kijken lachend op:

“Nee dat weten we wel, maar hij is nog binnen en anders zegt hij dat we niet hebben gezegd dat we gaan, dus jij bent getuige”. Apart volk, maar oké. Achter me hoor ik een brakke Limburgse stem en zie tot mijn genoegen onze voorzitter verschijnen in ongeveer dezelfde toestand als ik. Met zijn tweeën trotseren we de traptreden naar de deur en dan zijn we binnen, mooi tafeltje uitgezocht, jasjes opgehangen en dan toch maar even cola halen, het promillage van gisteren was nog genoeg om vandaag bekeurd te worden. Daar was niet iedereen het mee eens, en daar wordt mijn leven dus minder makkelijk. Laat mij u voorstellen aan Ome Jan aka. Boris (zijn masker) aka. exdiensttijdmilitair in Nederland en Engeland aka. de oogappel van George Michael (zijn leven is niet makkelijk). Een 50-achtige man met als beroep bakker van de specialiteit lariekoek. “Zou je dat nou wel doen?” zijn de eerste woorden die ik van ome Jan hoor, een beetje verbaasd vraag ik of ik het wel goed gehoord heb. “Luister mag ik eerlijk met je zijn? Je komt hier met het knapste meisje van het hele café binnen en jij kiest cola? Toen ik jong was en ik zag een knappe dame dan gaf ik haar altijd alcohol.” Oh ja, dat was ik vergeten: aka. pervert. Na ons doel van deze avond bekend gemaakt te hebben aan ome Jan besloot hij ons (lees Naomi, Daniël en ikzelf: Remco en Wouter zijn brutale mensen die geen rondje verdienen) bij te spijkeren door bij ons aan tafel te komen zitten. Veel dingen heb ik van deze man geleerd, bijvoorbeeld dat je op je 50e geen baard meer kan laten staan in december zonder voor Sinterklaas aangezien te worden(zijn leven is niet makkelijk), dat een goed rock&roll nummer altijd aangevraagd kan worden bij Betje, dat de barman komt als je maar hard genoeg roept, maar vooral en dit is tevens mijn afsluitende noot: Leef en laat leven, want morgen ben je misschien wel dood!


Vraag het aan Nico

binnenshuis, voor tuin-gerelateerde zaken moet je echt bij Rob Verlinden zijn.

Yo Nico, Dude, ik heb een probleem man. Ik had eerst een chick die helemaal de bom was en zo, dus ik denk ik pak een tattoo van d’r naam op me voorhoofd om te laten zien dat het echt real was. Maar nou is ze d’r vandoor gegaan met me neef nadat ze dat zag dus ik zit nu best wel op de put en sh*t. Maar anyway, d’r naam was dus LaShaquanishia en ik wil het niet laten weglaseren want dat doet vet pijn en nou heb die tattoo-artiest d’r naam ook nog is verkeerd gespelt dus kan ik nooit meer iemand vinden die ook zo heet zodat ’t nog een beetje logisch is weet je. Wat nu?

Beste Nico, Ik heb een probleem waar ik best wel mee zit – ik wil namelijk erg graag meedoen met Movember. Best admirabel vind je niet? Nou is het probleem dat mijn baardgroei een beetje achterblijft bij dat van mijn leeftijdsgenoten en ik niet heel veel verder kom dan een soort van, nou ja, lijntje op m’n bovenlip. Dit heeft er al voor gezorgd dat meisjes me danwel uitlachten, of met pepperspray begonnen te dreigen; moeders hielden handen voor de ogen van hun kinderen, en ik ben er vrij zeker van dat de Facebookpagina ‘ban het pedosnorretje’ pas in het leven is geroepen nadat ik mijn Movember-poging heb gestart. Ik wil alleen maar helpen; wat moet ik nu doen?

Greetz, Jeff Yo Jeff, Vet klote man! Wat een afschuwelijke naam voor een chick trouwens man. Ik zou als ik jou was eerst aan je Nederlands gaan werken en daarna je neef een paar meppen verkopen. Wellicht is het ook een idee om in de toekomst wat bedachtzamer te handelen. Jou inschattende gaan je tatoeages langer mee dan je chicks dus beter kies je voortaan een ander thema voor je tatoeages. Wat betreft je voorhoofd: ik zou er zo'n grote zwarte balk van laten tatoeëren die criminelen doorgaans voor hun gezicht hebben. Dat staat je vast goed man. Greetz, Nico hey hey nico maat ik wil een nieuwe veranda bouwen in me achtertuin om lekker te barbecueën in de zomer enzo maar ik weet niet hoe dit moet kun je me misschien helpen dankjewel gr gr hans Nee. En mijn God mijn ogen. Doe jezelf en de wereld een plezier en schrijf nooit meer dingen in het openbaar. Bovendien, Hans, was ik de klusjesman

Groetjes, J.P. Beste J.P., Afscheren die hap. Een wijs man zei ooit: “doe geen dingen die buiten je macht liggen”. Een baard is voor echte kerels en dat ben je blijkbaar nog niet. Groetjes, Nico Hoi Nico, Ik ben een onzeker meisje en ik zit met een probleem. Ik ben namelijk verliefd op Zwarte Piet. Van zijn sappige rode lippen, zijn zwoele kroeshaar en stralende oorringen raak ik opgewonden. Is dit normaal? Ik schaam me er heel erg voor omdat mijn vader zegt dat Zwarte Piet racistisch is. Ben ik nu ook racistisch? Kussss, Bloempje69 [antwoord bevat spoilers, lezers jonger dan 8 en Job Steen worden afgeraden verder te lezen] Dag Bloempje69 – een lastig probleem heb je. Ik kan ook moeilijk inschatten of je met 69 je geboortejaar bedoelt of dat je het gewoon een mooi cijfer vindt en eigenlijk veel jonger bent. Het kan ook nog iets anders betekenen maar als je echt jong bent vergeet maar dat ik dat heb gezegd. Ik ga er hier namelijk maar vanuit dat je jong bent, want... Dit is lastig om te zeggen, maar zwarte Piet bestaat niet echt. Nee. Spoiler alert. Het goede nieuws is wel dat je duidelijk niet racistisch bent, anders was je wel in protesten mee gaan lopen of was je lid geworden van één of andere belachelijke Facebookgroep in plaats van verliefd op hem te worden. Je kunt eens verkering met een Zwarte Piet proberen te krijgen maar dan moet je niet schrikken als ‘ie er de dag erna ineens heel anders uit blijkt te zien – dit is alvast een goede voorbereiding op avonden in de kroeg als je straks wat ouder bent.


Autorijschool Mijn Droom Bij Tilburgse autorijschool Mijn Droom krijg je effectieve begeleiding in het behalen van je rijbewijs. Je leert nieuwe vaardigheden gemakkelijker aan doordat deze eerst gedemonstreerd worden door je instructeur. Dit is een uniek punt dat ervoor zal zorgen dat het motto van autorijschool Mijn Droom waargemaakt kan worden: Een goede rijopleiding volg je maar éénmaal in je leven! Zij van Mijn Droom willen je meer bijbrengen dan alleen het rijden op de weg. Alles bij elkaar genomen, zorgt dit ervoor dat je er helemaal klaar voor bent als je je rijbewijs bij autorijschool Mijn Droom hebt behaald. Kijk dus snel op de website voor meer informatie: www.mijndroom.nl.

Studio Ook dit jaar zal Studio de stamkroeg van Versot zijn. Net zoals vorig jaar zullen we het grootste gedeelte van de activiteiten in deze aan de Korte Heuvel gelegen kroeg houden. Ook zullen we weer regelmatig voorafgaand aan activiteiten hier dineren. Daarnaast zal Studio op de Versot merchandise verschijnen en op vertoon van de Versot ledenpas ontvang je 20% korting op bier, fris, wijn en speciaal bier! En zoals de afbeelding hierboven al aangeeft, zijn de cocktails op elke dinsdag, woensdag en donderdag vanaf 22:00u te koop voor vier euro!!


Uitspraken

Wist je dat …

Dwayne: Ik ben er klaar mee om over opgeblazen piemels te wrijven. Ik trek het niet.

… het bestuur goed is in onofficiële zuipavonden organiseren … daniel het verschil tussen tv’s en koelkasten niet weet.

Sophie: Ja ik gebruik niet meer hoor, vroeger wel, poeder enzo maar nu niet meer hoor. Naomi: Gewoon trekken! Oh ja ik hou van die witte dikke. Iris: Die van mij zijn 200 gram zwaarder dan die van Naomi. Ik heb er geen kipfiletjes in hoor. Iris: Ik heb een poes in mn gezicht. Das lang geleden. Amanda tijdens weerwolven: Oke, stel ik ben een slet. Waarna Bas zegt: Oke, even een slettenvraag. Lisette: Oh Steyn, je maakt me nat. Dwayne: Kut, ik moet nog toelie in mijn gezicht spuiten. Naomi: Komen er mensen in mij? Amanda: Keelpijn is echt kut. Dan kan ik niet meer slikken.

Agenda Combifeest Maandelijkseborrel Lustrum

18-11-2014 10-12-2014 24-11-2014 t/m 04-12-2014

… Steyn een echte drakenjager is tijdens weerwolven … Rob en Naomi graag een lilliputterslaaf willen hebben.

Kamerdiensten Maandag: Dinsdag: Woensdag: Donderdag: Vrijdag:

12.30-14.30u 12.30-14.30u 12.30-14.30u 12.30-14.30u 12.30-14.30u

Luisa Wissel Steyn Rob Naomi

Colofon Commissieleden: Wouter Brekelmans Erwin Gielen Naomi Hoven Noël Koster Remco Muijshondt Daniël Setzpfand

Met dank aan de gastschrijvers/geïnterviewden: Stéfanie André Josephine Bergmans Luisa Decker Steyn Mergelsberg Evelien Tindemans Rob Wilts

De Versotte Courant. Woord van de Nico s. Woord van het bestuur. Herfsteditie Door Rob Wilts. Door Naomi Hoven

Recommend Documents