De step, de zandbak en de krant
met vliegtuigen bouwen. Of hij leest een verhaal voor. Maar in de zandbak spelen en steppen?
Kaatje propt het laatste stukje boterham naar binnen. Het brood is nog niet doorgeslikt als papa vraagt: "Wat wil je vandaag allemaal doen, Kaatje?" Kaatje denkt na. Er zijn zoveel dingen die ze kan doen. Vanmiddag gaat ze naar Dree. Dree is haar beste vriend. En vanmorgen? "Euch... ik ga straks wat in de tuin spelen," antwoordt ze. "In de tuin spelen," papegaait papa. Kaatje knikt. "Op het tuinpad steppen en in de zandbak spelen," legt ze uit. "Op het tuinpad steppen!" aapt papa zijn dochter na en hij pakt Kaatjes hand in de zijne. Op zijn lippen verschijnt een geheimzinnig lachje. "Weet je Kaatje, daar droom ik al jaren van," bekent papa. "Leuk met de step het tuinpad op en af. En in de zandbak... Dat moet ik ook maar eens proberen." Papa op de step en in de zandbak... Kaatje trekt voorzichtig haar hand terug en gaapt papa aan. "Staar me niet zo raar aan," zegt papa terwijl hij over haar stekels wrijft. "Er zijn wel meer vaders die graag steppen en in de zandbak spelen." Kaatje kent er niet één. De papa van Dree helpt hen
Ach wat, denkt Kaatje. Misschien is het best leuk om met papa in de tuin te spelen. Maar dat is niet de bedoeling. "Terwijl ik in de tuin speel, lees jij de krant," zegt papa doodleuk. Kaatjes mond valt nu helemaal open. "De krant lezen," stamelt ze stomverbaasd. "Dat... Dat lijkt me zo saai, papa." "Wel nee," lacht mama. "De krant is juist heel boeiend. Er staan allerlei leuke dingen in. Euch... Van een babygiraf die net in de zoo is geboren... Of een zeehondje dat is aangespoeld op het strand..." Mij best, denkt Kaatje. Ik lees de krant wel. Maar papa op de step en in de zandbak... Daar kan ze echt niet bij met haar verstand. "Papa, ben jij niet een beetje oud voor mijn step en voor de zandbak?" vraagt Kaatje. Mama schiet in de lach. "Papa te oud voor de step? Welnee! Hoe kom je daar bij? Papa is nog fit, hoor! Als hij zich bukt, komt hij nog altijd met zijn vingers tot bij zijn tenen." "Ja, natuurlijk," lacht papa en met een verkrampt gezicht probeert hij tot bij zijn tenen te komen. "En in de zandbak spelen... Als dat niet fijn is!" roept mama. Ze klapt in haar handen en roept uitgelaten:
22
23
"Gebakjes maken van zand met een knikker als kers. Of een kroonkurkje als schijfje banaan... Zalig!" Gebakjes van zand met een knikker als kers of een kroonkurkje als schijfje banaan? Kaatje kan haar oren niet geloven. Hoe oud is mama? Vijf jaar? Een knikkerbaan bouwen? Ja. Dat is leuk. Of een zandkasteel... Maar toch geen gebakjes van zand? "Jij rijdt met de step en ik ga de zandbak in," roept mama naar papa. "O, wat heerlijk!" juicht papa. Kaatje kijkt beurtelings mama en papa aan. Het lijkt wel of haar ouders plotseling hun verstand verloren hebben. Wat is hier toch aan de hand? Mama grijpt Kaatje bij de arm en sleept haar mee naar de bank. "Ga jij maar lekker de krant lezen. Dan kan papa gaan steppen en kan ik in de zandbak gaan spelen," lacht ze. Papa gooit de krant in Kaatjes schoot. "Veel plezier," wenst hij Kaatje toe en loopt de tuin in. Kaatje bladert in de krant. Er staat niets in over een pasgeboren giraf of een aangespoelde zeehond. Alleen wat saaie troep en van die moeilijke woorden... Het lijkt wel Chinees. "De krant is niets voor mij," moppert ze. Maar daar wil mama niets van horen. "Doe niet zo tegendraads," antwoordt ze. "Dan kijk je maar naar
24
de foto’s. En je blijft hier zitten zolang papa en ik buiten spelen," zegt mama streng. Kaatje knikt. Ze is helemaal overdonderd. Als versteend blijft ze op de bank zitten.
Boetseren, Dree en koffie
Ze bekijkt alle foto’s die in haar krant staan en gluurt dan door het raam naar buiten. Papa stept het tuinpad af. Een volwassen man op een kinderstep... Niet te geloven. In de kleine zandbak lijkt mama wel een reuzin. Ze heeft amper plaats om haar koekjes te bakken. Eigenlijk is het grappig en toch kan Kaatje er niet om lachen. Ze maakt zich zorgen. Mama en papa lijken wel kleuters. Op hetzelfde moment wandelen de twee kleuters de woonkamer binnen. "Ik heb heerlijk gespeeld," zegt mama en klopt het zand van haar knieën. "Ik heb wel twintig zandpoffertjes gebakken. Wil je ze zien, Kaatje?" Kaatje schudt haar hoofd. "Nee, dank je," mompelt ze. "Niets gebeurd?" wil papa weten. Wat kan er gebeuren als je met een krant op de bank zit? Kaatje schudt weer haar hoofd. "Mooi," lacht papa. Zijn plan loopt als gesmeerd. De pech krijgt geen kans meer om toe te slaan. Apetrots gaat hij voor Kaatje staan. "Heb je lekker de krant gelezen, Kaatje?" "Mmm," antwoordt ze alleen maar.
"En wat is ons Kaatje nog van plan?" vraagt papa poeslief. "Ik wil boetseren," antwoordt Kaatje. "En na het eten ga ik naar Dree." "Ik ga wel naar Dree," zegt papa doodleuk. "Dat is eens wat anders voor die jongen. Mannen onder elkaar, weet je wel..." Kaatje krijgt een krullip en proest het uit. Ze denkt dat papa een grapje maakt. Maar papa kijkt haar ernstig aan. "Ik meen het," zegt hij. "En wat dat boetseren betreft, Kaatje... Denk eens goed na..." Papa kijkt alsof hij in een rotte appel bijt en schudt zijn hoofd. "Ja, dat boetseren!" bromt mama en ze knijpt haar neus dicht. "Klei aan je vingers en onder je nagels... Een kliekje op je kleren..." roept papa. "Een kwakje op je schoenen," vult mama aan. Nou en, denkt Kaatje. Mama doet er nog een schepje bovenop en zegt: "Overal klei... Dat is toch om te janken!" Jullie zijn om te janken, denkt Kaatje. Zo’n onzin heeft ze nog nooit gehoord! "Maar natuurlijk!" roept papa. Hij tikt met zijn wijsvinger tegen zijn voorhoofd. "Dat ik daar niet eerder
26
27
aan dacht: ik ga in jouw plaats boetseren, Kaatje. Dan blijf jij lekker schoon... Jij zegt het maar: een schaap, een koe, een clown... Makkelijker kan niet. Boetseren op bestelling..." Mama klapt weer in haar handen. "Wat goed van papa!" gilt ze. Papa grist de boetseerdoos van het rek. Kaatje staat paf.
de bank. "Ik wil helemaal geen koffie," zegt ze beslist. "Ik haat koffie. En ik wil zelf boetseren en naar Dree gaan. Ik wil mijn gewone plek aan tafel terug. En ik wil in mijn eigen bed slapen." Ze rent de keuken uit en de trap op, naar haar kamer. Ze laat zich neervallen op haar bed. Tranen stromen over haar wangen.
"Ondertussen kan jij een kopje koffie drinken," roept papa naar Kaatje en rolt zijn mouwen op. Kaatjes ogen tuimelen bijna uit haar hoofd. Papa weet best dat zij geen koffie lust. Haar verbazing slaat om in boosheid. "Ik lust helemaal geen koffie," snauwt ze. Mama kijkt papa ontzet aan. "Dat weet je toch," sist ze bij zijn oor. "Natuurlijk," fluistert papa. "Maar ik was van plan om koffie te drinken. Ik doe wat Kaatje doet en Kaatje doet..." "Ik snap het best," mompelt mama en ze loopt naar de koffiemachine. Ze schept wat koffie in de filter. "We doen er een flinke scheut melk in, Kaatje. Dan valt het wel mee. Je neus dichtknijpen als je drinkt helpt ook." De scheut melk en de dichtgeknepen neus kunnen Kaatje gestolen worden. Ze snapt er niets van. Maar het theaterstukje dat haar ouders opvoeren maakt haar boos. Ze veert recht uit
Verslagen sloft papa naar het aanrecht. Hij schenkt zichzelf een kop koffie in en gaat zitten. Moedeloos nipt hij van de koffie. Zijn heldendaad is in slechte aarde gevallen. Mama gaat achter papa staan. Ze legt troostend haar hand op zijn schouder. "Toch was het een goed plan," fluistert ze. Papa schudt zijn hoofd. "Nee, dat was het niet," bromt hij. "Het is onmogelijk om zoiets vol te houden. Ik kan toch niet in Kaatjes plaats naar school gaan? En Kaatje kan onmogelijk schoenen lappen. Wat zouden mijn klanten wel niet denken? Ik heb er al zo weinig."
28
29
Papa heeft niet gelogen. De meeste mensen gooien hun schoenen weg als ze stuk zijn. Dat is jammer voor papa, want hij is dol op zijn werk. Hij kan wonderen doen: hij spijkert een nieuwe hak op een schoen. Of hij kleeft er een nieuwe zool op. Hij naait een le-
ren lapje op een gat. Of geeft schoenen een nieuwe kleur. "We wilden Kaatje helpen. Maar ze beseft het niet en ze is boos op ons," zucht papa bitter.
30
