DE SCHRIJVER EN ZIJN MEISJES
Ander werk van Peter Drehmanns De blindganger (roman, 1999) Gemaskerd land (roman, 2002) Schaduwboksen (verhalen, 2003) Erfsmet (roman, 2004) Blackpool (roman, 2005) Altijd maar begraven (roman, 2007) Soms sloot ik mijn ogen (roman, 2008) De begeleider (roman, 2009) Hedendaags reisadvies (gedichten, 2011)
Peter Drehmanns DE SCHRIJVER EN ZIJN MEISJES Roman
amsterdam · antwerpen em. querido’s uitgeverij bv 2011
Voor Maan
De auteur ontving voor het schrijven van dit boek een werkbeurs van het Nederlands Letterenfonds. Copyright © 2011 Peter Drehmanns Voor overname kunt u zich wenden tot Em. Querido’s Uitgeverij bv, Singel 262, 1016 ac Amsterdam. Omslag Anneke Germers Omslagbeeld James Adams / Trevillion Images Foto auteur Allard de Witte isbn 978 90 214 4166 5 / nur 301 www.querido.nl www.peterdrehmanns.nl
• •
Alleen het geschrevene bestaat, alles wat je zelf moet doen is vormeloos, onderworpen aan het rijmloze toeval. cees nooteboom, Het volgende verhaal
H E T S TA D J E H. ( waar het allemaal begon)
Er was eens een stadje in het Koninkrijk der Nederlanden dat algemeen bekendstond als de meest dode plek van Nederland. Hier verkeerde men meer buiten dan bij bewustzijn, werd meer gesnurkt dan gebrainstormd. Het was een plaats die afscheid uitwasemde. Van het leven, van de toekomst. Van elke gemoedsdrift. Op een inwonertal van circa 45000 telde de stad slechts twee kroegen, waar de bediening je vroeg ‘wat heb je?’, alsof je een of andere besmettelijke ziekte onder de leden had. Talloze vierkante meters kantoorruimte werden er te huur aangeboden en in de voortuintjes van de nieuwbouwwoningen stonden reeds verbleekte te koop-borden te verkommeren. Gedreven door verveling hadden vele bewoners zich overgegeven aan echtbreuk. Na verloop van tijd werd het sacrament van het huwelijk meestal geheel ontmanteld en het op twee inkomens gekochte huis moest worden verkocht, het foksel herkaveld. Echtscheidingsadvocaten deden goede zaken in het stadje H. Ook de uitvaartindustrie floreerde in de forensengemeente en vierde aanzienlijk meer commerciële successen dan de plaatselijke horecabranche. Hoewel de inwoners van H. al levend begraven waren, opgeborgen in verdovende doodsheid, werden er toch nog regelmatig moorden gepleegd. Familiemoorden, welteverstaan. Vanwege uit de hand gelopen huwelijksgeluk. Op dat soort 7
momenten was H. op z’n levendigst. Dan zinderde huisje Weltevree ineens van drama en activiteit, werden de stille straten doorkliefd door zilverblauwe schijnsels en gillende sirenes. Behalve familiemoorden kende H. tevens ettelijke sterfgevallen van oude mensen die enkele maanden in hun huurwoning lagen te ontbinden alvorens ze werden gevonden. In de meeste gevallen geschiedde de ontdekking van het kadaver pas zodra de verhuurder de politie had ingeschakeld omdat de huur al enige maanden niet betaald was. Op den duur vreesde het gemeentebestuur voor imagoschade omdat ook buiten de bebouwde kom bekend raakte dat alleen de dood rendabel leek te zijn in H. Er werden marketeers en binnenstadsmanagers aangesteld die looproutes ontwierpen in de reeds aanwezige winkelgebieden teneinde de koopkracht en daarmee ook de levenslust van de bewoners aan te wakkeren. Het straatbeeld werd ingekleurd met geraniumbakken en ontdaan van klokken, zodat de passanten niet werden herinnerd aan de eindigheid der dingen maar schuldeloos konden zwelgen in een onbegrensde winkeldrift. Bovendien plaatste men op vele plekken in de stad excuusborden met de tekst h. werkt aan bereikbaarheid. Die borden duidden echter op een grove inschattingsfout, op falend gemeentebeleid. Want eenieder die om wat voor reden dan ook verzeild raakte in H. begreep meteen dat de lokale gezagsdragers niet de bereikbaarheid van de stad moesten verbeteren, maar zich juist dienden toe te leggen op het werken aan de ontvluchtbaarheid van de stad. Het was immers duidelijk dat H. ooit, hooguit veertig jaar geleden, op een stormachtige avond waarbij de stroom geregeld uitviel, door een groepje beschonken planologen in elkaar geknutseld was, met als gevolg dat een argeloze be8
