DE LICHTBUNDEL. Huis voor Dialoog en Herbronning. Nummer 71: juni 2013 Erkenningsnummer: P911024

Belgique-Belgie PP - PB 2110 Wijnegem BC 31330

DE LICHTBUNDEL

De Lichtbron v.z.w.

Huis voor Dialoog en Herbronning Turnhoutsebaan 381, 2110 Wijnegem

Afgiftekantoor: Wijnegem Driemaandelijks tijdschrift Nummer 71: juni 2013 Erkenningsnummer: P911024 V.U. Geneviève Cooreman

Uitgegeven door: V.Z.W. De Lichtbron

Boekenberglei 148

2100 Deurne

WAT IS DE V.Z.W. DE LICHTBRON ?

Het is een plek met een hart. Het is een plek waar je anderen kan ontmoeten om met hen te delen watje boeit en bezig houdt. Het is een plek waar je informatie vindt over voordrachten, cursussen, activiteiten i.v.m. bewustwording en persoonlijke groei. Het is een organisatie die voordrachten, cursussen en activiteiten organiseert om bewustwording, zelfontplooiing en gemeenschapsvorming te bevorderen. Het is een plek waar je je in stilte kan terugtrekken, individueel of in groep, om tot inkeer te komen en contact te maken met jezelf en je spirituele dimensie. Het is een netwerk van mensen die elkaar willen steunen en helpen. Het is een ruimte die organisaties, welke in een zelfde geest werken, kunnen huren. Het is ..................... wat je er van maakt!

Wijnegem, juni 2013

Beste lezers, De zomervakantie wacht ons op. Ons feest is achter de rug en onze opendeurdag vind vrij laat in september plaats. Sommigen van ons verdwijnen even uit het zicht om op adem te komen, anderen popelen van ongeduld om verder te gaan. Ons terras is in de zomer op sommige dagen van ’s middags tot ’s avonds een gezellige plaats om samen te komen, kijk even verderop voor de data. Nieuwe folders worden samengesteld, de zomerweek en avondwandeling… achter de schermen vinden reeds voorbereidingen plaats. Eenheid in verscheidenheid: dit is onze kracht en langzamerhand wordt deze uitspraak ook een stevige basis voor een sterker wordend vertrouwen dat elke vrijwilliger en iedere bezoeker elkaar kunnen inspireren om kleine en grote stappen in’t leven te zetten. Het blijft een wisselwerking, niemand laat een ander onberoerd. Soms valt het iedereen op soms merk je het pas jaren later op. Genoeg met mijmeren, we nodigen weer jullie uit om te lezen wat er te gebeuren staat en wat er in ons omgaat. En vergeet ons niet: leg je zomerverhalen en -beelden vast en stuur ze op, wij kijken er alvast naar uit.

De redactie

Leven in en om De Lichtbron Inspiratie en vertrouwen “Inspiratie” en “vertrouwen” waren de twee thema’s van onze herbronningvieringen. Bij het woord inspiratie, dachten we aan aspiratie=verlangen, expiratie=uitademen, transpiratie= zweten. In al deze woorden vinden we “spirit” terug. De spirit, de geest die in ons stroomt, beweegt of zich een weg zoekt. Bijna gelijk aan de adem die door ons heen stroomt, steeds opnieuw. In de training van de “Mindfulness in de dialoog”, noem ik dat “de oerbron van het leven”. We beseffen te weinig dit grote geschenk van het leven dat we “zomaar” ontvangen, wie we ook zijn, wat we ook gedaan hebben. Door ons blijft deze “adem” stromen om ons steeds opnieuw kansen te bieden. Bij de voorbereiding van de viering stond ik stil bij wat mij geïnspireerd heeft mijn leven lang. Ik stond versteld van het aantal mensen en het aantal boeken dat mij op mijn weg verder geholpen heeft. Ik ben steeds geboeid geweest door biografieën van mensen die zochten naar de zin van het leven, die er naar streefden goede mensen te zijn. Ik besefte ook dat het wekelijks stilstaan bij de zin van mijn leven, in de zondagsvieringen, mijn leven gedragen heeft. Telkens opnieuw wat tijd maken om in mijn innerlijke wereld te verwijlen en een ‘gesprek’ met God te hebben. Uren heb ik doorgebracht in het ‘stil zijn en ‘innerlijk nabij zijn bij “God”. Het waren en blijven in mijn herinnering pareltjes van ‘welzijn’. Op de vele plekken in de wereld waar ik geweest ben, heb ik ook tussen totaal vreemde mensen- dit gevoel van nabijheid gehad. Het heeft mij getroost, geheeld en aangezet tot daden en keuzes. Ik besefte hoe belangrijk dit in mijn leven is en hoeveel mensen dit in onze samenleving missen. Nooit had ik hier bij stil gestaan. Ik voel mij uitgedaagd om naar wegen te zoeken om mensen hier terug bij te brengen. We hervaren dit ook in onze herbronningvieringen maar hoe kunnen wij jonge mensen uitnodigen om de kracht van dit ‘inspiratiemoment’ te ontdekken? Dan kom ik bij het tweede thema: vertrouwen.

Ik wil vertrouwen op de kracht van ons verlangen om aan anderen te bieden wat we hebben ontdekt en om te geven en te zaaien zonder te berekenen. In de Lichtbron biedt ieder die langs komt vanuit zijn of haar hart. We beleven momenten van intense nabijheid. We dansen of schilderen samen en genieten van elkaars kracht. We delen levenservaringen of grapjes en voelen ons terug gesterkt om naar onze dagelijkse activiteiten terug te gaan. Wie in eenvoud geeft wie hij/zij is geeft het waardevolste dat hij/zij bezit. Onze jaarlijkse barbecue was een feest van samen werken en genieten. Dank aan alle aanwezigen en helpers voor dit feest van het hart. Ik wens jullie vele eenvoudige en krachtige momenten van ‘samen delen’ van wie we zijn tijdens een welverdiende vakantie. Mogen jullie op vertrouwen varen en vele inspiratiemomenten kennen zonder teveel transpiratie! Geneviève Cooreman

5

Enkele nieuwe stappen binnen De Lichtbron Tijdens de 19 voorbije jaren evolueerde De Lichtbron waardoor er duidelijk drie dynamieken ontstaan zijn: 1. Het gulle hart: zijn de ontmoetingen volledig gedragen door vrijwilligers. Hier kunnen mensen samen facetten van het leven delen tijdens een praatje, een wandeling, een feest, ... 2. Naar de bron: dit luik biedt kansen tot zelfontplooiing en herbronning. Hier vallen de zelfgenezing, het dansen, schilderen en boetseren, de zomerweken, de herbronningvieringen onder. Professionelen en vrijwilligers zorgen voor omstandigheden en wegen om naar de bron van jezelf te gaan en daar kracht uit te putten. 3. Equilibrio is een training centrum dat workshops en trainingen organiseert om synergievaardigheden te ontwikkelen. Dit zijn vaardigheden om samen met anderen nieuw leven mogelijk te maken waarbij ieder het beste van zichzelf kan geven en ervan kan genieten. De activiteiten van het komende schooljaar vind je op de website of in folders. Al deze stappen hebben we kunnen zetten dank zij een grote inzet van vele vrijwilligers in de loop van deze talrijke jaren. Wij zijn hen allemaal heel dankbaar voor wat zij met ons gedeeld hebben. Van ieder van hen leeft er wat verder in de ‘spirit’ van DE Lichtbron. Bovendien kunnen we deze activiteiten laten plaats vinden in een huis dat liefde uitstraalt want zovele handen hebben mee geholpen. Elk hoekje vertegenwoordigt een gezicht en omgeeft ons om het werk te doen dat we hier verzetten. Dank, duizendmaal dank!

Sprankelende klanken Op 5 mei staat er weer een sprankelend concert geprogrammeerd in de heerlijke ruimte van de Lichtbron. Ik verheug mij er al op! Als ik binnen kom zie ik mijn favoriete instrument, de vleugelpiano al staan, dit keer in de andere hoek, dan we vorige keren gewend waren. De stoelen staan er rond gezet: de concertzaal is gereed. Ik hoor al oefenende klanken, om vingers en instrumenten in te spelen en soepel te maken voor het grote gebeuren. Jonge muzikanten van de muziekschool geven een oefenconcert in de Lichtbron. Zo spelen zij zich klaar voor de openbare examens. Want, met publiek spelen is heel wat anders dan binnen de muren van het klaslokaal of de huiskamer. Ik voel wat adrenaline in de lucht, dat me bekend voorkomt als in een ver verleden. Even raakt de adrenaline ook mijn zenuwstelsel, als een herkenning. Maar nee, nu mag ik genieten. Maar voel wel mee met de muzikanten: want dit is heel spannend! We worden verwelkomt met de Barokke klanken van Saint Colombe, op ‘authentieke’ knieviolen of basgamba’s. De barokke voorloper van de huidige contrabas. Dat zie je aan de sierlijk, bijna gebeeldhouwde instrumenten: zo zagen ze er in de Barokke tijd uit. De klankkast is wat boller gevormd en waarschijnlijk ook een andere houtsoort, waardoor de klank kwaliteit heel anders is dan de huidige instrumenten. Voor mij klinkt dit véél warmer! Knieviolen, omdat er vroeger geen pootje onder stond: je ziet het, Eddy en Piet klemmen het instrument tussen hun knieën. ‘Authentieke’ instrumenten…! Tussen aanhalingstekens! De muzikanten zouden daar wel van dromen! Dit zijn replica’s natuurlijk! Precies zo na gemaakt zoals ze vroeger gebouwd werden. Denk aan de Stradivarius onder de violen… onbetaalbaar! Het stemmen van deze instrumenten duurt wat langer en moet vaker, omdat de snaren van de darmen van dieren gemaakt zijn: gevoeliger, dan de metalen op de huidige instrumenten. Dat moet dus net voor het concert begint. Dat stemmen vind ik ook al een boeiend gebeuren. ‘Even de violen stemmen” En als dat op punt staat, is ons geduld op de proef gesteld en kan het concert eindelijk beginnen! Componisten uit die tijd spitsen hun oren in hun graf, 7

want zo zuiver als de instrumenten nu klinken, klonken ze vroeger niet. En wij, in onze tijd likken onze vingers af bij deze oude instrumenten met hun o zo tere klanken. Eddy en Piet laten Saint Colombe mooi klinken. Ik hoor de één in een ritmische baspartij spelen, als een bed waarin de ander de melodie partij neerlegt. Ik voel het als een feestelijke ouverture voor dit concert. Bij Muriel hoor ik een blije vioolpartij die nu en dan ingetogen, bijna verlegen en dan uitgestrekt in grote bogen zich golvend over de snaren trekt. Met Peter aan de piano onderlijnt hij haar met zacht bescheiden en liefdevolle klank. ‘Als Louise’, vertolkt door 2 jonge dames die elkaar zo goed aanvoelen en aanvullen. Een mooi zacht, natuurlijk soepel timbre van de stem van Katrien, zingt in een sprankeling die mijn verwondering wekt. Ik veer wat rechter in een blij verrast zijn. Ineens is het liedje al weer uit en ik blijf in een verrassende openheid: “o! dat was mooi!” En dan weerklinkt het aards moeilijke werk. Zweet bloed en tranen zijn hier op gestudeerd! Met Schubert in Es, improviseert hij erop los. Julie laat zich niet doen, ze speelt en speelt het hele moeilijke stuk uit haar hoofd! De spanning stijgt naar een climax, zij houdt dit aan om dan langzaam weer los te laten en haar noten weer netjes en zachtjes neer te leggen. Oef… ze heeft het gehaald! En Juliana, ik geloof dat we haar vorig jaar ook mochten beluisteren, met een nieuwe studie van Chopin verrast zij ons met haar gracieuze virtuositeit. Vervolgens spat Elias alles wat in de piano zit eruit! Het is het hele kleurenpalet van Rachmaninov ten voeten uit! Na de pauze krijgen we een heel ander muzikaal menu. Met “Haru No Ami” wanen wij ons in het Aziatische Japan. Sofie laat de harp op haar mooist klinken. Met een sprankelende souplesse glijden haar vingers een glissando: als een waterval over de snaren. Je slaat er spontaan een zucht van verlichting van! De elegantie van het instrument speelt al tot de verbeelding. Siel versterkt dit Oosters effect met dezelfde vanzelfsprekendheid op de dwarsfluit. Tussen twee muzikale gedichten heen blijft de paradijselijke harpklank met de pedaal doorklinken in de ruimte, daarin legt de fluit haar klank neder. Als een kindje dat in de armen van zijn moeder wiegt. Het doet mij dromen. Met Ravel brengt Juliana mij weer met de voeten op de grond, om daarna de ernst van Schindler’s List te aanhoren. In mijn beleving bespeelde Astrid een altviool. Die wat melancholischer klinkt dan de gewone sopraan viool van

Muriel. Wat zich zeer goed leent voor dit ernstige, verdrietige stuk. De keuze voor dit stuk lijkt mij iets te verraden van een stukje melancholie in het temperament van de vertolkster? Waardoor die drie elementen de sfeer van dit stuk, voor mij, zeer goed voelbaar is gemaakt door Astrid. De pianiste Aleidis, volgt nauwgezet de intentie van de vioolspeelster, waardoor het als een gevoelig geheel klinkt. Joeri op zijn basklarinet, vertelde mij een heel boeiend verhaal. Hij wist mijn aandacht van begint tot eind te trekken! En dat is geen evidentie! Een stuk van Favoreel… nooit van gehoord, maar het klonk als hedendaags fluweel. De Tremolando van Przybylski door Jonas, maakt mij stil. Dit klinkt voor mij vreemd, nieuw, maar o zo teer… zo bewogen, een innerlijke tederheid wordt hier geraakt. Met ‘Matin d’hiver’ van Solotarjow raakt hij het diepst van mijn ziel. Alsof hij zou zeggen:”luister niet naar woorden, maar naar mijn klank”. Lena en Nele zingen de ballade van Reineke. Zij dansen zo vrolijk, zo natuurlijk met zoveel plezier dit concert uit. Het oogcontact tussen de musici klinkt in de muziek, het verbindt. Het zindert na in mijn wezen. Want dit verraadt iets van de grote vreugde van het samen mogen musiceren! Alle muzikanten worden nog eens allemaal samen naar voor gevraagd, om een warm en welverdiend applaus in ontvangst te nemen. En, een klein vuurtje van de Lichtbron. “Moge het vuur van het musiceren blijven branden in jullie harten. Hou het vol, met ondersteuning van ouders en leerkrachten. Want het is niet makkelijk te midden van zo veel andere dingen in een druk leven. Hou het vol, want de muziekkunst is een geschenk voor de wereld!” Met deze woorden van dank van Geneviève, wordt een prachtig concert afgesloten. Buiten wacht de zon ons op. Ik voel mij blij door de dreef wandelen. Muziek maakt mij zo blij en zo dankbaar! Van uwer verslaggeefster: Annemarie 9

Mijn weg Als kind had ik mezelf lief. Ik was dikwijls op mijn eentje en ik voelde mezelf niet goed tussen die opkomende tieners. Ik was een zevende dochter dus 6 zussen voor mij. Uit de buurt kwamen altijd wel oudere meisjes en jongens, leuk voor hun. Ze maakten een dam, zodat ze konden pootje baden en allerlei toen uitsteken. . . . , het was een heksenketel voor mij. Al vlug was ik daardoor mijn fietsmaatje kwijt, want die vond het ook leuk om mee te doen met zijn grotere broer. Daardoor ben ik dikwijls iets gaan doen met mijn moeder, gaan fietsen naar kennissen, zelfs 'gaan groeten' bij een gestorvene. Of vader helpen in akkerveld: ik kon mijzelf dan zijn en ik voelde me heel goed. Ik ben jong gehuwd, moeder van drie kinderen en toen deze hun weg wilden gaan, ben ik met een vriendin naar alternatieve lessen, voordrachten en zo geweest. Toen, 20 jaar geleden, was dat taboe, maar ik voelde me daar goed. Wie was ik anders, nu, zonder dat??????? Door de jaren heen weet ik wel, dat er altijd wel iemand was die mij op een verkeerd spoor bracht (niet het mijne). "Het leven is anders dan gij denkt" vertelden ze mij. Na mijn echtscheiding was het voor mij genoeg: ik ging eens bewust van 'hun wereldje' proeven en er aan deelnemen om te weten hoe 'dat' dan eigenlijk was. Ik ging werken in en fabriek. Wat voelde ik me dikwijls ellendig. Al was er maar eventjes tijd (soms op het wc) telkens vroeg ik dan kracht en inspiratie om te kunnen volhouden In bijberoep heb ik ook nog op de markten, alternatieven spullen verkocht en daar heb ik dan Annemiek via een roodborstje leren kennen. Zij was vrijwilligster in de LICHTBRON en wilde wat spullen voor de rommelmarkt. Ik ploeterde nog tussen die twee wereldjes! Er kwam zelfs iemand op mijn weg. Het bleek een mooie droom die uiteindelijk een 4 jaar lange nachtmerrie bleek. En toch vroeg en kreeg ik iedere keer inspiratie, al was het maar af en toe door naar de Lichtbron te gaan om bij te praten, te komen eten, te wandelen en zo. Nu na een soort van hersenbloeding, zeg ik DANK U. Nu weet ik zeker welke weg ik wil gaan en dat ik het geploeter bij 'hen' moet laten want dat is hun weg.

DANK ook aan Simonne en Geneviève, want ik ben bij hen de zelfgenezing gaan volgen. In een klein groepje hebben zij me meer inzicht gegeven. Daarom ben ik ook (hier bovenaan) begonnen met ‘Als kind…’ Er is voor mij iets heel duidelijk naar boven gebracht. En door overtuigend voor mezelf op te komen in ziekenhuizen en voor mezelf te kiezen, voor het leven zoals ik het zie, komt nu alles op mijn weg. Op de juiste tijd en juiste plaats. De juiste personen zijn er voor mij en ik voor hen. Gewoon prachtig. Aan allen die er waren op die juiste tijd en plaats: DANK U Astrid 7 juni 2013

11

Vreugdefeest in vertrouwen Wat er me dit jaar is overkomen tijdens de voorbereiding en op de dag zelf tijdens het vreugdefeest, daar voel ik me nu nog steeds gelukkig om. Mijn leven bevond zich een vrij hectische periode en eigenlijk was er gewoon geen plaats in de tijd om het een en ander serieus voor te bereiden. Wél plannen zat, maar… Ik wilde de tombola af lassen, want gewoonlijk gebruik ik hemelvaart om alles te inventariseren. Dit jaar had ik die dag hard nodig voor iets anders. En Pinksteren ook al…. Hoe moest dat nu in orde komen? Bovendien had ik het idee gelanceerd om foto’s te maken van onze vrijwilligers en bezoekers met een ‘leeg’ schilderij kader er rond. Ik wilde een vriend vragen om dit te doen, maar die was niet vrij op die dag. Een andere vriendin had ook iets aan de hand en tot slot vergat ik het gewoon nog te vragen….. Dat kwam dus niet in orde, ikzelf ook niet, niets kwam in orde. De voorbereidende vergadering kon ik ook al niet bijwonen, ik was moe, mijn stem liet het afweten, ik was gevallen, mijn knie was dik….. Ja, ik heb hulp gezocht en gevonden. Vrij snel kwam ik terug op de sporen. Een van mijn favoriete sporen is die van ‘vertrouwen’. Dat het allemaal wel in orde kwam. Niet wakker liggen. Me niet druk maken. Gewoon doen wat ik kan en vertrouwen op het beste, het leukste, het onverwachte. En JA! Door omstandigheden had ik vrij van mijn werk en kon ik in alle rust de tombola opstellen. Er was zelfs tijd voor fijne gesprekken. Ik was best wel verbaasd, dat het van een leien dakje leek te gaan. Dat ik op de dag zelf ook niet moest werken (dank zij mijn schat van een dochter) maakte het plaatje compleet. Ik besloot de foto’s zelf te maken. Tussendoor. Hmmm,

tussendoor? Jawel, Hoe, daar had ik geen plan voor gemaakt, ik zou wel zien. Een oplossing diende zich aan: Nadat ik de eerste lotjes had verkocht kreeg ik hulp van 2 jonge assistenten: Dimmi en Monica vlogen er enthousiast in. Misschien heb ik iets over het hoofd gezien, volgens mij liep het van een leien dakje. De prijzen vlogen de deur uit. Wat de foto’s betreft was ik blij, dat ik ‘s morgens al geoefend had met de aanwezige vrijwilligers. Spoedig hing er een vrolijke sfeer. Daardoor was de drempel om foto’s van anderen te maken meteen een stukje lager geworden. Nee, ik heb het niet aan iedereen gevraagd, Had ik dat moeten doen? Dat weet ik niet, volgens mij wil niet iedereen op de foto en wie dat wel wilde vroeg er zelf om. Vooral de aanwezige kinderen zorgden voor mooie plaatjes.

Ik ben nog iets vergeten te vertellen. We kwamen handen te kort voor de barbecue, hoorde ik en ik besloot in de loop van de week mijn man te vragen om te komen helpen. Alweer was ik verrast 13

om zijn overtuigde ‘JA’ en zijn enthousiasme om samen met Willy en Eddy een tof team te vormen. Na hun eigen maaltijd verdween hij weer stilletjes (en overigens ook tevreden) naar huis….. Op tijd weg nog vóór er een foto gemaakt kon worden. Ondertussen hadden we mooie weer, was de sfeer ontspannen en verliep ons feest op gemoedelijke wijze, het eten smaakte lekker, het gezelschap kletste het een en ander bij, er werd ’s avonds gedanst en nóg veel meer gebabbeld. Mijn foto’s sorteerde ik meteen, omdat het er anders de volgende dagen niet van zou komen. Olimpia was daarbij behulpzaam en dat voelde prettig, dan let je met z’n tweeën toch weer net op iets andere details. Ik denk dat we met genoeg vrijwilligers waren om d’n afwas te doen, om de de tombola en de boeken op te ruimen, om alles terug naar binnen te brengen en op z’n plaats te zetten, of vergis ik mij? In ieder geval streken we moe maar tevreden neer voor een laatste glaasje samen en plots was het héééééél laat. We vlogen naar huis en doken ons bedje in. Daar overliep ik deze dag en ik dacht: vertrouwen werkt! Annemiek

Inspiratie Waar haal ik mijn inspiratie? Mijn ziele voeding ? Wat geeft mij een gevoel van verbinding en innerlijke vrijheid ? Als kind liep ik nog al eens weg, tot ergernis van mijn ouders en andere opvoeders. Maar ik was mij van geen kwaad bewust en angst was mij toen nog vreemd. Hoe klein ik ook was, ik vond mijn wereld in de natuur, in het bos of het park. Ik was gefascineerd door het groen, vooral de kleuren in de herfst, de nevel en de mist rond vijvers en de paddenstoelen in alle soorten, maten, kleuren, plaatsen en vormen. In mijn fantasie zag ik kabouters en elfen. Het liefst ging ik in het bos waar je niet zomaar binnen mocht, privé terrein of beschermd natuurgebied. Ongerepte natuur waar weinig mensen komen om de natuur te verstoren. Hoe klein ik was, ik kroop in een gat door het hek, er was blijkbaar nog iemand anders stiekem binnen gekropen, waarvan ik profiteerde. Helemaal in mijn eentje, één met de natuur was het alsof ik aan-we-zig-heid ervoer. Blijkbaar had ik toen nog de kunst (zoals veel kleine kinderen) om heel in het nu te leven, zodat ik het mij herinner als heel wezenlijk, want de tijd stond even in een eeuwigheid stil. Ik was het aanvankelijk vergeten, omdat ik meestal op mijn donder kreeg alweer weggelopen te zijn en iedereen zo ongerust gemaakt te hebben. Terug bij die herinnering gekomen is het een ervaring die mij nooit afgenomen kan worden.

15

Vorig jaar wandelde ik weer ‘ns in zo’n bos, 10, 15 jaar geleden wandelde ik daar vaker. Ook zo’n bos met iets ongerepts, mysterieus en tussen koeien in afgelegen weiden tussen de bomen. ’t Liefst bij val avond. Geen mens of weinig mensen durven dat tegenwoordig, ik doe het ook maar zelden. Ik ervaar daar iets dat ik bijna niet beschrijven kan. Maar ik voel mij dan zo één met alles en iedereen, zo verbonden. In mijn beleving heb ik dat nog weinig ergens anders gevoeld als in een bijna ongerept bos. Hoe moet ik die energie noemen? Engelen energie? Ik word daar ook zo ondeugend van. Het kind in mij begint dan te dansen. En het gevoel dat het vroeger eigenlijk niet mocht, maakt het nu nog steeds spannend! Ik weet zo 2 plekjes ergens in Nederland, heel af en toe rijd ik daar naar toe. Maar het rare is, dat ik het meestal ‘vergeet’ en dan opeens denk ik eraan. En na veel denken “wanneer ga ik nog eens?” Komt het er heel af en toe wel eens van. Meestal is dat in de zomer. Dus wie weet…… wordt het weer tijd voor mijn inspiratie plekje!? Ssssst! ! ! Niet verder vertellen! Dit is mijn diepste geheimpje dat ik hier verklap! Deugnieten groetjes van Annemarie

En als de lente niet wil komen Is er wel iemand anders die mijn inspiratie laat komen! Er zit een merel in mijn tuin Hij geeft mij zeer veel juin Zo ’s morgens vroeg, ik ben nog in mijn droom Zingt hij hoog in een boom Hij zingt en zingt het hoogste lied Ik denk aan vader terug die zei: “Hij zingt zijn liefdes lied!” Daar zit hij met oranje snavel in de lucht In zijn pikzwart jasje zie ik hem zingen om zijn liefdesvrucht Hij doet mij blij ontwaken Helpt mij in de dagelijkse zaken Kijk!

Nu zit hij op mijn waskoord

En zingt en zingt maar voort zijn muzikaal akkoord Hij roept de lente met geduld En nu is eindelijk mijn tuin met groen gevuld Er zit een merel in den hof Daarover dicht ik hier met lof Als zanger is hij mijn hof- leverancier Ik aanhoor hem met koninklijk plezier! Annemarie, mei 2013

17

Vrijwilligers Nog steeds zijn er extra vrijwilligers zijn nodig. Door familiale en andere omstandigheden zijn we soms met nét te weinig mensen voor ons onthaal. Indien we met genoeg zijn, kunnen we misschien ook meer middagen en zelfs opnieuw een avond openen. Hier en daar loopt het verspreiden van de folders en affiches wat stroef. We willen ook graag meer promotie maken op het internet en onze website vraagt regelmatig wat vernieuwing. Nieuwe folders ontwerpen of aanpassing van de bestaande folders: Iemand die dat graag doet? Dank zij onze verhuur aan anderen die in op onze locatie graag een cursus verzorgen, komen er extra inkomsten binnen, maar het geeft organisatorisch wat extra werk. Zo willen we een gemakkelijkere en toegankelijkere agenda uitwerken en bijhouden. Helpende handen tijdens het poetsen en klussen zijn meer dan welkom. Eigenlijk zijn er nog zoveel ideeën, dromen en plannen die het verdienen om te worden uitgevoerd. Heel dikwijls horen we opbouwende opmerkingen en komen we ‘alweer’ tijd te kort……. Dus nog eens een herhaling van onze oproep naar jou! Of misschien ken je iemand anders die binnen onze vereniging zou kunnen openbloeien. Onze eigen ervaring als vrijwilliger is positief, we ontplooien onszelf, we worden taalvaardiger, we ontdekken onze sluimerende talenten. Ook jij zal al na een paar maanden verrast zijn door wat zo’n vrijwilligers werk met je leven doet.

De Lichtbundel Begin september komt De Lichtbundel weer uit. Voor de zomer had ik graag een lekker dik nummer met als hoofd thema 'INSPIRATIE' bijeen gekregen., maar er kwam niet zoveel binnen. Daarom werd in dit nummer het thema een beetje aangepast. Nu vraag jullie voor het volgende nummer om alsnog iets te schrijven over wie of wat jou in de afgelopen 10 jaar sterk heeft geïnspireerd:

-

Waardoor kreeg jouw droomkasteel werkelijk vorm?

-

Wie heeft jou aangemoedigd of aangespoord of iets ingefluisterd?

-

Waardoor ben je creatief enthousiast geworden?

-

Wiens woorden/:getuigenis/verhaal heeft jou ook aan het denken gezet of tot actie bewogen.

-

Wiens geestdrift heeft bij jou iets te weeg gebracht.

-

Welke tentoonstelling, theater, tekst, liedje, film........

Misschien vind je het moeilijk om het te verwoorden, dan is een tekening misschien de oplossing. Op internet iets wat verwoordt wat jij denkt of voelt, schrijf of mail dit dan naar [email protected] Kortom, bekijk het breed, schrijf er over en stuur het naar ons. Dan kan je misschien een ander ook inspireren of juist bevestigen. Ik kijk al uit naar jullie verhalen. Je hoeft niet geabonneerd te zijn om in te zenden.

19

Annemiek

Berichten Meldingen Nicole’s kleindochtertje Lou werd geboren op 23 mei. In de nacht van 29 op 30 mei is Myriams moeder gestorven.

Ons adressen- en emailbestand Wij breiden ons (e-mail) adressenbestand nog regelmatig uit. Blijf je graag op de hoogte van onze activiteiten? Word je graag verwittigd bij een concert of een lezing? Geef dan je mail adres en/of dat van geïnteresseerde mensen even door. Wij houden je dan op de hoogte. Ons adres: [email protected] Onze website Via de site www.delichtbron.be kan je onze vereniging bekend te maken bij familie en vrienden en zo begrijpen zij meteen ook wat onze vereniging te bieden heeft.

Wij zoeken nog altijd en dringend extra vrijwilligers. Heb jij tijd op dinsdag, donderdag of vrijdagnamiddag? Luister je graag naar mensen? Wil jij je graag inzetten om een zinvolle samenleving mogelijk te maken?

Of

Wil jij mee zorg dragen voor ons huis? Ken je iets van computer en/of internet?

Activiteiten Al onze activiteiten bereiken je via onze jaarfolders, affiches, per mail, per post of via onze website.

In de Lichtbundel willen we bepaalde gebeurtenissen nog eventjes extra onder de aandacht brengen én wij lezen graag wat je daarover te vertellen hebt als ze voorbij zijn. Dus ook wie wil vertellen over onze filmavond, over ons jaarlijks feest, over een wandeling of over een concert kan ons schrijven of mailen ([email protected]) ter attentie van 'De Lichtbundel'. Ontmoeting Je kan er vrijblijvend binnenwandelen om mensen te ontmoeten, een tasje koffie of thee te drinken, in onze boeken te neuzen, wat frisse lucht in het park op te doen........ Op warme dagen zitten we gezellig op het terras en genieten van het zonnetje en de rust van het park. Deze uurtjes zijn bedoeld voor ieder die graag andere mensen ontmoet of even zijn of haar hart wil luchten. Er zijn altijd wel boeiende gesprekken. Ken je nog andere mensen die hier deugd aan zouden hebben, aarzel dan niet om ze aan te moedigen ook eens langs te komen! Dit kan elke

dinsdag-, donderdag- en vrijdagmiddag van 12 tot 16.30 uur behalve tijdens de schoolvakanties In de zomermaanden zijn we open op de volgende dagen: 18 en 25 juli én 1 en 8 augustus Van 12 tot 22 uur (neem je maaltijd mee, dan eten we samen) 21

Zomerweek “Het is alleen de tederheid die telt!”

Voor hen die nieuwe stappen willen zetten in hun persoonlijke groei, gaan we in deze zomerweek samen op verkenning naar de kracht van de tederheid, de kracht van ons hart. Via allerlei oefeningen van dans, creativiteit, contact, natuur en uitwisselingen verkennen we de bron van tederheid in onszelf. Onze tederheid is een kracht die bergen verzet. Laat deze kans niet aan jou voorbij gaan! Een gesprek op voorhand is noodzakelijk Wanneer: Maandag tot en met vrijdag 12-16 augustus 2013 Plaats: Jawel, weer in Brizy! Inlichtingen en inschrijving: Geneviève Cooreman, tijdens werkdagen tussen 8 en 9 u tel. 03 322 47 43 (ivm verlof soms niet bereikbaar)

Start cursus: woensdag 2 oktober 19.30 uur of donderdag 3 oktober 14.30 uur of gevorderden (om de veertien dagen) vrijdag 28 september 10 uur

We verzamelen aan de Parking De Swaen. Eerst maken we een verfrissende wandeling, daarna eten we onze zelfbereide lekkere soep met brood en kaas. Dan zingen we rond ons vertrouwde kampvuur. Graag op voorhand inschrijven. € 5

23

We hebben echter nog geen idee hoe het er uit gaat zien. Hou dus je brievenbus of mailbox in het oog.

Samen ontdekken we met jong en oud in een zinderend schouwspel, de geheimen van de natuur. De volwassenen kijken bij een hapje en een drankje toe, hoe kinderen op een speelse wijze de natuur in al haar facetten herontdekken. We verzamelen om 11 uur aan de Swaen (ingang park) Gratis

Het partnerschapsmodel in praktijk Heb je de smaak te pakken? Voel je het kriebelen om anderen onbaatzuchtig te helpen, naar hen te luisteren en hen bij te staan in moeilijke momenten?

Maar weet je niet hoe je dit alles moet uitvoeren? Hoe je met moeilijke situaties dient om te gaan, of kan er wat aan je organisatie en communicatievermogen gewerkt worden? Kom dan je licht eens opsteken en je zal verbaasd zijn, over hoeveel talent je werkelijk bezit! Wat jij anderen kunt bieden en wat je allemaal van hen kunt leren. Dit alles kom je te weten in tien donderdagavonden waar er verschillende thema’s (Zelfreflectie, kwaliteiten en beperkingen, waarden en normen, omgaan met wrevels, actief luisteren en dialogeren, constructief omgaan met roddels, samenwerken,…) op een interactieve manier met andere deelnemers worden besproken. De doelstelling van deze avonden is samen met alle deelnemers vanuit de verschillende invalshoeken en in dialoog tot een globaal beeld te komen van het thema. Zo beoefenen we de samenwerking in het denken en delen van ervaringen. Deze avonden geven ook weer hoe we in het project De Lichtbron samenwerken en wie hierdoor geboeid is kan later eventueel vrijwilliger worden. Wanneer: donderdagavond één keer per maand. Prijs € 15 per avond Begeleiding en inlichtingen Psychotherapeute Geneviève Cooreman werkend vanuit multidimensionele psychologie, psycho-energetica, gestalt, psychosynthese, psyco-biologica en antroposofie. 03 322 47 43 (tussen 8 en 9 uur) ~~~

Het positieve overwint het negatieve Moed overwint vrees Geduld overwint woede en ergernis Liefde overwint haat 25

Wegbeschrijving Met openbaar vervoer Vanuit Antwerpen: lijnen 410, 411, 412, 413, 414, 419 Vanuit Berchem-Station: lijn 340 tot Borgerhout (Bothastraat) en dan lijn 410 Vanuit Zandvliet-Kapellen-Brasschaat-Schoten: lijn 78.0 (niet op zondag) Vanuit Wilrijk-Mortsel-Wommelgem: lijn 140 Neem tram 5 of 10 tot de eindhalte in Wijnegem, van daar uit neem je de bestaande busdienst vanuit Antwerpen (zie hierboven) voor het laatste stukje. Of je wandelt nog een kwartiertje. U stapt uit de bus na de markt van Wijnegem (Halte Vaartdijk) en u wandelt langs de Turnhoutsebaan in oostelijke richting tot de brug. Je loopt naar rechts de Lindenlei in en daarna volgt u de weg zoals hieronder beschreven wordt na “OF”. Met de auto Kom je via de ring rond Antwerpen, dan de autosnel- weg volgen E 34/E313 richting Eindhoven, Turnhout- Hasselt; afrit 18 Wommelgem. Dan volg je Wijnegem tot je rechts het shoppingcentrum ziet. Daar ga je rechts richting Wijnegem-centrum. Dit is de Turnhout- sebaan. Je volgt deze, voorbij het marktplein, tot je rechts een dreef met bomen ziet (park van Wijnegem) Dit is achter het standbeeld van de onbekende soldaat en vóór de taverne ‘de Swaen’ Je laat je auto in deze dreef. Je stapt 5 minuten tot het einde van de dreef. Links staat het huis ‘De Lichtbron’. OF, je kan ook de Turnhoutsebaan iets verder volgen en net vóór de brug over het Albertkanaal, ga je rechts de Lindenlei in. Je rijdt tot het hek recht voor je. Daar achter begint een pad richting De Lichtbron.

Dit pad is ‘s avonds steeds verlicht.

DE LICHTBUNDEL De Lichtbundel wil een middel zijn tot gemeenschap. Ieder die graag met anderen een inzicht of een ervaring deelt of heel graag schrijft is welkom. Deze nieuwsbrief wil levendig zijn en steeds evolueren daar waar het nodig blijkt.

De v.z.w. is niet rijk en heeft dus wel financiële hulp nodig om dit te realiseren. De abonnementen dekken de kosten van het kopiëren en opsturen. Wie zich graag abonneert of aan iemand een abonnement als cadeautje geeft, kan dit doen door 12 € te storten. Wie steunend lid wil worden stort € 25. Wie erelid wil worden stort € 100. Beiden ontvangen dan ook de lichtbundel. Het bedrag kan je storten op onze rekening BE10 7895 8673 2204 met vermelding "abonnement 2013" en het adres van de begunstigde. Secretariaat De Lichtbron: Elke dinsdag, donderdag en vrijdag van 10 tot 12 uur Tel 03 354 56 28 Email [email protected]

Hoofdredactie: Geneviève Medewerker en layout: Annemiek 27

Geluk en samenzijn Ontmoeten is een ander toelaten in je bestaan maar ook jezelf aan die ander toevertrouwen. Gastvrijheid is je deur en hart openzetten voor een ander maar ook jezelf door die ander laten verwennen. Verbondenheid is je leven met zijn lief en leed delen met een ander maar ook openstaan voor het hebben en houden van die ander. Gemeenschap vormen is die ontmoeting die gastvrijheid die verbondenheid waarmaken en laten gebeuren. Het is voeden en gevoed worden laten leven en zelf mogen leven genieten van anderen en hen laten genieten is geven en ontvangen telkens weer. Piet Stienaers