De Kilimanjaro, hoogste berg van Afrika. Reisverslag van Helmut Brockmeyer.
Al vanaf mijn schooltijd is de Afrikaanse berg Kilimanjaro bijgebleven. Afrika en een berg met sneeuw?
De interesse werd verder opgewekt toen ik in vakantiegidsen kreeg te lezen dat de top van deze berg wandelend te bereiken is. De Kilimanjaro is de hoogste vrijstaande berg en is 5.895 meter hoog. Het bleef kriebelen en zo kwam de keuze van de vakantiebestemming voor 2003 op de beklimming van de Kilimanjaro. Wat volgde was het zoeken op internet naar informatie en welke mogelijkheden er zijn, ook werden er reisbureaus bezocht. Het bleek toch een zwaardere tocht te zijn dan gedacht en er werd geadviseerd om vooral te zorgen voor een goede conditie. Het advies was een halfjaar daarvoor hiermee te starten. Dan maar trimmen en hardlopen en kilometers achter de rolstoel van mijn vrouw. Er moest nog een visa komen en er werden enkele prikjes gehaald voordat de reis kon beginnen. Op 28 juli 2003 was het dan zo ver. We vertrokken vanaf Brussel voor een avontuurlijke reis niet wetende wat ons te wachten stond. We waren met een kleine groep bestaande uit: drie vrouwen, vijf mannen en een reisleider. De vlucht ging naar Nairobi in Kenia en daar sliepen we de eerste nacht in een hotel. De volgende ochtend was het vroeg vertrekken, met een shuttlebus naar Arusha in Tanzania, een reis van ca. zes uur. Aan de grens met Tanzania was de controle streng, alles moest uitgepakt worden. Daarna ging de reis door een stoffig landschap verder. Weer hadden we een hotel met koude douches!
De Kilimanjaro, hoogste berg van Afrika. 1 / 5
De volgende ochtend weer vroeg aan het vertrek, nu alleen alle benodigde spullen voor de beklimming. Na twee uur rijden kwamen we bij de ‘Machame-Gate’, dit was het vertrekpunt voor de klim. Onze groep werd hier aangevuld met gidsen, dragers en een kok. Uiteindelijk gingen we met 23 man/vrouw naar boven. Alles voor de hele tocht moest mee: eten, tenten, slaapzakken, stoelen, tafels en nog veel meer. Iedere drager kreeg 20 kg op zijn hoofd. De eerste dag liepen we door het regenwoud van 1.800 meter naar 3.000 meter, hier was het ‘Machame-camp’. Een zware tocht over boomwortels, stenen en door modder, het had de dagen ervoor veel geregend. Na een zware tocht van acht uur kwamen we in het volgende kamp aan. Gelukkig waren de tenten al opgebouwd want het werd al snel donker. Met het weggaan van de zon werd het ook meteen koud. Zo koud dat de soep niet met een lepel te eten was, zo was iedereen aan het bibberen. De winterjas en mutsen en handschoenen werden gepakt om het een beetje warm te krijgen. Eten in het donker met kaarslicht en zaklampen. Toch nog een uitgebreid drie gangen menu met soep, spaghetti met groente en een vleessaus, meloen en sinasappelen toe. Daarna thee om op te warmen, de keuze was niet moeilijk, want de koffie was niet te drinken. Het was zo koud dat iedereen na het eten terug in de tent ging om in de slaapzak warm te worden. Geslapen werd er op matrasjes van acht mm. dik, gewoon met kleren aan vanwege de kou, dat is nog eens echt kamperen.
1-8-2003, boven de boomgrens en we konden voor het eerst de Kilimanjaro zien. De Kilimanjaro, hoogste berg van Afrika. 2 / 5
Op dag twee werd er vroeg vertrokken naar ’Shira-camp’ op 3.800 meter. We waren nu boven de boomgrens en konden voor het eerst de Kilimanjaro zien met zijn gletsjers. Het was een fantastisch uitzicht, beneden zag je alleen de wolken boven het regenwoud, en naar boven de witte kap van de berg. Rond ons heen vreemde planten en bloemen. Toch was ook dit was weer een zware dag met veel klimmen over de rotsenpartijen. Sommige van de groep hadden last van hoogteziekte en moesten overgeven, klaagden over hoofdpijn en lusteloosheid. Gelukkig had ik hier geen last van. Vermoeiend van het lopen en klimmen kwamen we ‘s avonds in het volgende kamp aan. Het menu was nu: soep, rijst met kip en groente. Omdat het ook nu weer koud was lagen we al om acht uur in onze slaapzak. Dag drie was een gewenningsdag tegen hoogteziekte. We wandelen zeven uur en klommen maar 100 meter tot een hoogte van 3.900 meter. Het was deze dag eerst wat hoger klimmen en daarna omlaag zodat de slaapplaats ca. 300 meter lager was, goed om het lichaam aan de hoogte te laten wennen.
Ook nu rotsachtig terrein met mooie uitzichten. Ik bleef maar foto’s maken, voor schilderen was er geen tijd of ik was te moe. Het eindpunt was: ‘Barranco-camp’. Dag vier en vijf, er werd weer flink geploeterd naar ‘Karanga-camp’ op 4.250 m en ‘Barafo-camp’ op 4.600 meter. Nu nog het laatste stuk. Het was nog midden in de nacht om precies te zijn 24.00 uur toen we vertrokken. Donker en koud begonnen we aan de laatste klim. Met zaklampen op het hoofd en alleen klimgereedschap ging het over rotsen en harde grond ca. 30 graden omhoog. Naast het pad zag je in het donker wat sneeuw en ijs. Maar meestal was het pad niet van de rest te onderscheiden, we volgden het spoor van de gidsen. De lucht werd steeds dunner, waardoor de ademhaling moeilijker werd. Je wilde stoppen maar je moest doorgaan ook al ging je maar heel langzaam vooruit. Op vaste plekken werd even gerust, kregen we warme thee uit de thermosfles en een droog biscuitkoekje. De Isostar repen vol energie waren niet te eten, keihard van de kou. Onderweg kwamen er meerdere groepen langs, we waren dus niet de enige die naar boven gingen.
De Kilimanjaro, hoogste berg van Afrika. 3 / 5
Na zes uur ploeteren, precies om 6.00 uur, waren we op de kraterrand en juist op dat moment ging ook de zon op, een fantastisch schouwspel. Naarmate het lichter werd en de opgaande zon de gletsjerwanden ging verlichten werd het steeds mooier. Naar lucht happend kwam ik op die kraterrand aan. Na wat gegeten en gedronken te hebben ging het weer wat beter. Voor ons in de verte was het hoogste punt te zien, het zou nog 45 minuten lopen zijn. Stapje voor stapje, naar adem happend zijn we verder gegaan, elk heuveltje koste enorme inspanning terwijl het pad toch zo goed als vlak was. Na enige tijd, ik had ‘het begrip van tijd’ min of meer verloren, kwamen we op ‘Uhuru Peak’, het hoogste`punt aan. We waren met zijn drieën naast twee gidsen. Hoera, het was gelukt. De top van 5.895 meter is gehaald!
4-8-2003 We moesten eerst bijkomen van de tocht, de emotie en spanning en gingen op de grond zitten. De zon was inmiddels weer wat hoger, het was niet meer zo koud. Eindelijk tijd om om ons heen te kijken en na wat rust gingen we foto’s maken. We hebben anderhalf uur op de rest van de groep gewacht, maar ze zijn niet meer gekomen, jammer maar we moesten aan de terugtocht beginnen. De afdaling ging veel sneller, er was een baan grind en zand en met een paar flinke stappen gleed je al skiënd naar beneden, grote stofwolken achterlatend. Met een razende vaart ging het omlaag. Ook de ademnood werd steeds minder en na twee uur waren we terug op ons basiskamp waar vanaf we zeven uur gebruikt hadden om naar boven te komen. Nu was het uitrusten voor de rest van de dag.
De Kilimanjaro, hoogste berg van Afrika. 4 / 5
De volgende dag werd in acht uur tijd afgedaald naar 1.800 meter. Het was volbracht, nu nog uitschrijven bij ‘Mweka-gate’ om vervolgens een certificaat in ontvangst te nemen, het bewijs voor het beklimmen van de Kilimanjaro. Hier stonden de Landrovers gereed om ons terug te brengen naar het hotel. Eindelijk douchen, eindelijk schone kleren na deze zware tocht. De volgende ochtend hadden we de gidsen uitgenodigd om onze meegebrachte spullen over te dragen. We hadden meer dan 100 kg. aan schoenen, kleding, T-shirts, pennen en vele andere dingen voor de bewoners van het dorp waar onze gidsen vandaan kwamen. Ze waren er ontzettend blij mee. Op een van de uitrustdagen hebben we voor de ontspanning nog een safaritocht gedaan.
Helmut Brockmeyer
De Kilimanjaro, hoogste berg van Afrika. 5 / 5
