De beklimming Kilimanjaro
van
de
Jullie hebben mij gemist begin november tijdens de karatetraining om de reden dat ik helemaal in Tanzania was om de Kilimanjaro te beklimmen met 3 vrienden. Deze berg is maar liefst bijna 6000 meter. Het is de hoogste vrijstaande berg ter wereld. Hier volgt een reisverslag.
Na aankomst in Moshi (een dorp aan de voet van de berg) konden wij eerst nog even relaxen voordat wij aan de tocht gingen beginnen. Het hotel was heel luxe met zwembad, goed eten en lekker bier dat was ook geen enkel probleem. De avond voor vertrek kregen wij nog een briefing hoe we onze bagage moesten verdelen, nl. 1 deel voor de drager, 1 deel voor jezelf (je daypack) en 1 deel wat achterbleef in het hotel. Je daypack bestond uit drie liter water, lunchpakket en wat andere etenswaren wat je zelf bij de hand wilde houden voor de dag.
3 november: De tocht begon vanaf het hotel met een lange autorit van zo’n 2 uur. Bij aankomst in het park werd onze bagage verdeeld over diverse dragers waar er totaal 8 van waren. Deze lopen dus met 30 kilo op het hoofd en dan de hele trip. Ongelooflijk! Er waren ook nog een assistentgids, een kok en een soort manus van alles. Verwende Westerlingen!!!!! Grootste gedeelte van deze dag liepen wij door het oerwoud, dikke blubber, boomwortels en overal spekglad. Dat was goed opletten de hele tijd. Aan het eind van de middag kwamen wij aan op onze overnachtingsplek, Machame Hut ligt op 3000 meter. Felix onze gids gaf ieder dag tijdens het eten een briefing wat we de volgende dag gingen doen. Het eten bestond uit soep, rijst wat groente en een toetje, daarnaast ook thee of water. Na het eten was het snel donker en dan gingen we maar slapen. 4 november: Regen met vlagen. De wandeling vandaag is goed verlopen. We liepen over beekjes, rotsen en stroompjes. De gehele dag liepen we eigenlijk in de wolken. De regencape kwam heel goed van pas vandaag. Van de vier personen uit onze groep waren er inmiddels drie aan de diaree. We sliepen daardoor erg licht. Gelukkig met de nodige medicijnen -Imodium- was het goed in de hand te houden en kon je toch tijdens de dag goed lopen. Aankomst in de middag, Shira Hut op 3800 meter. 5 november: Na het ontbijt eerst de spullen bij elkaar zoeken, we moesten zelf onze rugzak inpakken, de tenten werden door de dragers ingepakt en meegenomen. Heel luxe, we konden het zo achterlaten alles werd geregeld. Vandaag was het omhoog en omlaag dit om te acclimatiseren. We vertrokken om 08.45 uur en kwamen rond 16.30 uur aan.Tijdens de trip kwamen we uit bij de lavatower 4600 meter, de sneeuwgrens, veel bewolking en het zicht was dus heel beperkt. Daarna was het weer omlaag naar het kamp Barancho Valley 3900 meter en ja hoor de tenten stonden alweer klaar. Eten was pasta met witte kool en een prutje met stukjes vlees. Smaakte mij toch ondanks de diaree wat nog niet over was. 18.55 uur liggen en zitten we alweer in onze tent. Lichte regenval en het is compleet donker, we gaan
maar weer slapen. 6 november: 06.35 uur klim ik de tent uit om in de ochtendschemering nog wat foto’s te maken. Wat een rust en stilte, heel raar!!! Het was niet zo koud, de berg toont zich niet en de wolken komen en gaan. We mochten die ochtend tot 8.00 uur blijven liggen wat mij natuurlijk niet lukte. Rond 9.30 uur vertrokken we. Vandaag was het een korte wandeling door Karanga Valley pl.min. 4000 meter. Veel bewolking, vlagen van intens licht maar de zon liet zich verder niet zien. Ons eten bestond uit patat, wentelteefjes -een soort broodpannenkoek- en soep en thee toe. Het smaakte ons allen goed. 7 november: Ook vandaag was het een korte klim, pl.min. 4 uur wandeling door de valley met als eindpunt Barafu Point 4600 meter. Hier hebben we onze lunch, want vandaag houden we het heel rustig omdat we vanavond richting de top vertrekken. Als extra training hebben na de lunch nog even een korte wandeling gemaakt met Felix richting de top. Het zal een zware tocht worden. Terug bij onze tenten om 15.10 uur mogen we tot 17.00 uur rusten. Heerlijk zo even op de dag niets doen. Spullen klaarleggen voor vanavond en alles controleren en daarna kregen wij nog wat te eten om vervolgens weer te gaan slapen tot 23.00 uur. Om 24.00 uur vertrekken we dan eindelijk naar de top. We vertrekken ’s nachts om bij zonsopgang op de top te staan wat uiteraard top is. Daarna moet je meteen weer afdalen. ’s Nachts heeft het een flink pak gesneeuwd. 8 november: 00.00 uur alle vier met lampjes op ons hoofd, Felix de gids loopt voor en zijn assistentgids loopt achter. Het is stap voor stap want het is ontzettend zwaar hier zo hoog. Het doel is 5895 meter. De kunst is om de regelmaat tijdens het lopen aan te houden. Het is koud, harde wind en hoogteziekte, lichte hoofdpijn en je niet helemaal top voelen. 07.30 uur eindelijk WAUW!! UHURU-top op 5895 meter!! Je zou zeggen wat een uitzicht maar ik zie niks, allemaal bewolking. Later breekt het open en konden we toch wat mooie foto’s
maken, maar langer dan 10 minuten blijf je daar niet staan. Toch een onwijs gevoel dat we het allemaal gehaald hebben. Na de top is het ook nog de weg omlaag, wat een afgang!! Nu in 2 dagen naar beneden rennen, klaar voor de start af…. Terugkomst in Barafu Point konden we even 2 uur rusten en wat nuttigen voor dat we naar het volgende kamp moesten. Deze tocht vandaag moesten we in de middag nog dik 5 uur lopen. Dat viel niet mee. De omgeving was heel mooi, de begroeiing kwam langzaam terug en het camp Rau was onze overnachting-stek voor de laatste nacht op de Kilimanjaro.
9 november: De laatste dag, Mweka Route down pl.min. 07.15 uur vertrek. Ook vandaag weer de confrontatie met modder, modder en nog eens modder. Loeizwaar! Naar beneden is nog zwaarder in zo’n glibberige zooi dan naar boven. Bij elke stap moest je uitkijken om niet naar beneden te glijden in plaats van te lopen. Aan het einde van de trip kom je aan in een klein dorp waar je je certificaat krijgt als bewijs voor het behalen van
de top van de Kilimanjaro. Hiervandaan werden we met de jeep teruggebracht naar het hotel. Goh, wat was het heerlijk om na 7 dagen aan de diaree en onder de modder weer eens een douche te kunnen nemen. Heerlijk scheren, wat nog moeite kostte. En dat biertje wat we met z’n vieren dronken smaakte hemels. Nu nog een paar dagen relaxen, een zwembad in, uitrusten, een safari maken etc, etc…. En dat was het avontuur. Groeten, Stephan van Roemburg.
