De kakawellen gaan op reis!

De kakawellen gaan op reis! Kampboekje 2016 Herentals

1

We bevinden ons in het jaar 3056, exact 200 jaar na de grote apocalypse die de mensheid terug naar nul had gebracht. Het begon allemaal in het jaar 2025, wanneer de mensheid onoverwinbaar was. Alles stond als het ware op een hoogtepunt: ze hadden robots die de afwas deden, ze hadden auto’s die geen bestuurder meer nodig hadden, ze hadden genetisch gemodificeerde planten die er voor zorgden dat de boeren altijd super veel oogst hadden en er nooit honger was, de oorlog was eindelijk gedaan, alle stomme terroristen waren weg, er waren geen stakingen, iedereen had een goede loon en niemand leefde in armoede... Fantastisch was het, men noemde het ‘HET GOUDEN TIJDPERK’ omdat alles zo goed en modern was. Maar toen begon het...de zomers werden warmer, de winters werden kouder, het klimaat begon overal extremer en extremer te worden. Naast de extreme temperaturen waren er ook extreme natuurfenomenen zoals gigantische tornado’s, tsunami’s, sneeuwstormen die dan werden afgewisseld met gigantische hittegolven en periodes van droogte. Daar stonden ze dan met al hun moderne apparatuur, waar ze niets mee konden doen want tegen Moeder Natuur is niemand opgewassen... Het werd steeds extremer tot op het moment dat de klimaatverschuiving z’n hoogtepunt had bereikt: vulkaanuitbarstingen.

2

En niet zomaar wat vulkaanuitbarstingen zoals je soms op tv ziet, nee, OVERAL in de wereld begonnen vulkanen te ontploffen, lava stroomde naar beneden. De zeeën verdwenen door al de lava die er in stroomde, steden verdwenen en al snel verdween de hele mensheid...Dit was in het jaar 2856... Vele jaren gingen voorbij zonder dat er iets van leven was op de aarde. Maar toch voelden we in onze kleine teen dat er ergens een klein sprankje hoop te voelen was… Er waren namelijk 3 plaatsen waar er mensen leefden die de hele klimaatramp hadden overleefd: een kleine stam in Afrika ‘de Käphoe’nhen’, de Japanse Samuraistrijders en de Bollywoodsterren in het prachtige Indië. Elk hadden ze hun typische eigenschappen: de Käphoe’nhen waren verbluffende jagers, waren vindingrijk, hadden prachtige gewaden en hadden een liefde voor de natuur.

3

De Japanse krijgers waren gekend voor hun vlijmscherpe zwaarden, hun heerlijke rijst en hun liefde voor hun land.

De Bollywoodsterren daarentegen moesten niets weren van vechten en zwaarden, zij hielden meer van goud, veel goud en van van dansen, zingen en plezier maken.

4

Deze 3 volkeren liggen echter heel ver van elkaar dus de Käphoe’nhen wisten niets van de Samuraistrijders of van de Bollywoodsterren, en omgekeerd. Maar hier kwam verandering in, namelijk in juli 3056. Na 200 jaar besloten de volkeren dat het tijd werd om eens te gaan kijken hoe de aarde het nu stelde. Ze begonnen aan een lange tocht zonder te weten wat ze moesten verwachten. Allen tesamen gingen ze richting Herentals, een plaats waar ze al veel over hadden gehoord. Hun grootouders vertelden namelijk verhalen over hoe mooi het daar was, hoe rustig en hoe tof. Na lange tochten kwamen de Samuraistrijders als eerste aan, ze vonden daar een groot gebouw en besloten om daar halt te houden. Na een tijdje zagen ze ineens een hele bende mensen die kleurrijke gewaden droegen! Het waren de Käphoe’nhen! Zowel de Samuraistrijders als de Käphoe’nhen waren stomverbaasd, niemand had namelijk verwacht dat er nog andere volkeren op de aarde aanwezig waren. Nog geen uur later kwamen er nog mensen! Het waren de Bollywoodsterren! De 3 volkeren besloten om de handen in elkaar te slaan en om samen terug de mensheid op te bouwen. Ze moesten klein beginnen, maar alle kleine beetjes helpen. Ze begonnen taken te verdelen om te zorgen dat alles vlot verliep.

5

De Käphoe’nhen gingen gaan jagen om te zorgen dat er elke dag eten op tafel stond, ze zorgden voor een heus kampvuur tijdens het avondmaal en leerden iedereen coole dansmoves. De Samuraistrijders hielden de gevaren op afstand. Ze leerden iedereen ook discipline zodat er geen stomme ruzies ontstonden en wanneer iemand ruzie maakten, zorgden zij voor de geschikte straf (meestal was dit 40 keer pompen). En als laatste, maar zeker als één van de belangrijkste, zorgden de Bollywoodsterren dat iedereen gelukkig was! Ze maakten mooie sieraden, ze voerden toneeltjes op, ze maakten dansjes en in het algemeen zorgden ze er voor dat iedereen een glimlach op hun gezicht had. Deze 3 volkeren leefden in harmonie samen en zorgden dat de mensheid toch nog een tweede kans kreeg om verder te blijven bestaan. Natuurlijk ging elk volk nog z’n eigen avonturen en verhalen beleven, dat zullen jullie lezen op de volgende pagina’s…

6

7

De Käphoe’nhen

8

Käphoe’nhen Welkom in Afrika!

Dag 1: Ze waren nog steeds aan het stappen. Terwijl het zand onder hun voeten steeds warmer werd, werd de hoop in hun ogen steeds kouder. Maar toch, de hitte, de dorst en de honger konden hun niet stoppen. Hun doorzettingsvermogen was dan ook fel gegroeid na het prachtige jaar dat ze samen beleefd hadden.

‘Hé, kijk daar!!’ klonk het opeens vanuit Woutje zijn mond. Iedereen keek bliksemsnel de richting uit waarnaar hij wees. En iedereen besefte hetzelfde: een boom! In de verte stond daadwerkelijk een reusachtige boom. Eindelijk een beetje schaduw waar ze konden rusten. Of water, of misschien zelfs voedsel! ‘OM TER EERST AAN DE BOOM!!!!’ riep leider Freraji op zen hardst. Met hun laatste krachten sleepten ze hun uitgehongerde lichaampjes zo snel mogelijk naar de boom toe... Bloed, zweet en tranen 9

had het hen gekost, maar het was niet voor niets geweest!

Met zijn sterke benen bereikte Basil als eerste de boom. Niet veel later was iedereen er. Of wacht! Waar was leidster Kyenga? Iedereen begon te panikeren! Ze riepen meermaals haar naam over de gladde woestijn heen. Maar het enige antwoord dat ze kregen was die van hun echo… Tot plots: ‘Horen jullie dat?’ Het was Charlotte. ‘Een echo!’ riep ze verder. Slim als ze was vertelde ze: ‘Dat betekent dat er ergens grote bergen moeten zijn!’. De groep werd muisstil (dat gebeurt wel vaker als ze moeten nadenken). Net toen leider Anando het heft in handen wou nemen, hoorden ze een vreemd piepend geluid. Het begon rustig, maar het versnelde steeds meer. Het leek wel of het geluid uit de groep kwam. Sneller en sneller ging het verder, het leek niet op te houden! Tot het plots abrupt stopte. Niemand kon het geluid thuis brengen, tot ze leider Wousiki bewegingloos op het hete zand zagen liggen. ‘Zand, zand en nog eens zand’ zei Thomas, die net als een aapje in de boom was geklommen. Ze moesten snel een plaats vinden om te rusten. leider Wousiki lag namelijk nog altijd bewusteloos op de grond. Zijn astma aanval was hem bijna fataal geworden! Gelukkig studeert leider Freraji geneeskunde en kon hij hem vliegensvlug mond op mond 10

beademing geven. ‘Hij haalt het wel.’ klonk het uit Freraji’s mond. Maar dan moesten ze wel snel een slaapplek vinden! Het werd nacht. Na laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ang overleggen besloten ze datgene te doen waar ze het best in waren: ZAGEN. ze gingen meteen aan de slag! Een paar minuten later lag de gigantische boom omver. Met het hout dat ze nu hadden bouwde ijzersterke leider Anando in geen tijd een huis. Eindelijk, ze konden gaan slapen. ‘TAP TOE’ klonk het nog, voor alle oogjes toe vielen. *BAM BAM BAM BAM*, als echte strijders reden Pepijn en Wolf op hun olifant door wind en regen. In haar gouden gewaad zat ze op haar troon, bloedmooie prinses Laurien, wachtend op haar perfecte prins. *BLUB BLUB BLUB* klonk het vanuit zijn bubbelbad. Gust was dan ook rustig aan het genieten in zijn eigen B&B. ‘HIHIHIHIHIHIHIHIHI’ giechelde Jasmijn al huppelend door een prachtig mooie rozentuin. *VROEEEEEEEEM* deed de Ferrari met Issam achter het stuur. *geen geluid* … … … … … … … … … … … … *kchh kchh* ‘Matthias aan aarde, Matthias aan aarde. Ik ben veilig geland op de zon, Over.’ Dag 2: Vele dromen later kwam de zon op. Iedereen had goed geslapen. Dat was ook nodig, want met leider Wousiki die ze moesten dragen ging het er niet makkelijker op worden. Ze zette11hun tocht verder. Het

ging snel vooruit! Dat kwam door de leuke liedjes die ze zongen onderweg. ‘EVERY WHERE WE GO-O!’ klonk het uit leidster Hizilkje haar mond. In koor herhaalde de groep de tekst. ‘PEOPLE WAN… oh kijk!!!’ riep Hizilkje. ‘Bergen! Charlotte had gelijk!’ Aan de voet van de berg stroomde een rivier. Zonder enige twijfel snelde iedereen naar de rivier toe. Als een stelletje uitgedroogde rozijnen begonnen ze te drinken en te drinken en te drinken. Tot ze weer allemaal druifjes waren. Een tros druiven weliswaar, allemaal verbonden met elkaar! ÉÉN TEAM!

Plots begon het water te trillen. Ze voelden het zand onder hun voeten bewegen. meer en meer! ‘IS DAT EEN AARDBEVING?!’ gilde Julia. ‘Nee hoor.’ Zei Victor, de dierenliefhebber van de groep. ‘Dat zijn olifanten.’ Ze keken achter zich en zagen inderdaad een grote kudde olifanten op hun afstormen. ‘GEEN PANIEK!’ riepen Wolf en Pepijn in koor. Samen liepen ze op de olifanten af. Iedereen keek stom verbaasd naar de dappere helden. Ze kwamen steeds dichter en dichter, en net voordat ze de olifanten kruisten lieten ze zich op het zand vallen. ‘ We zijn ze kwijt…’ snifte Liza. Maar lang om te treuren hadden ze niet. De olifanten liepen nog steeds in volle vaart hun richting uit! ‘ALLEMAAL HET WATER IN!’ riep leider Anando. Een fractie van een seconde later lagen ze allemaal in het water. De sterke stroming spoelde hen genadeloos mee. 12

Briek greep een tak vast en hapte naar adem terwijl het gladde water nog steeds langs zijn lichaam stroomde. Plots voelde hij een hand. Hij nam het snel vast. Gust zijn hoofd kwam boven water. Hij keek snel om zich heen en zag Briek, die zijn hand vast hield. Door de stress liet hij per ongeluk een protje. Het gaf een warm gevoel in het water, en er waren bubbeltjes. Net een bubbelbad. Ook hij nam iemand bij de hand. Al snel werd er een menselijke ketting gevormd. Één voor één trokken ze elkaar naar de kant. En nog voor ze beseften dat ze in een oerwoud terecht waren gekomen, zagen ze dat ze omsingeld waren door pijlen en speren.

Ze werden meegenomen naar het kamp van de oerstam. Tot iedereens grote verbazing werd Laurien gedragen door 2 mannen. Ze voelde zich net een echte prinses op haar troon. Ze voelde zich niet alleen zo, het was ook echt zo. Toen ze aankwamen werd iedereen gevangen genomen behalve Laurien. Ze werd op een houten troon gezet. Het hele dorp knielde voor haar. Ze gooiden rozen naar haar voeten. Maar ze wou dit helemaal niet! Ze wou gewoon dat haar vrienden vrij werden gelaten, dus ze riep ‘LAAT MIJN VRIENDEN GAAN!’ Jasmijn was de eerste die uit de gevangenen tent liep. Blij als ze was liep ze naar Laurien toe. Ze giechelde zelfs een beetje toen ze door het tapijt van rozen 13

huppelde. Ze knuffelde Laurien. Bao-chau kwam er ook bij. En niet veel later werd het een gigantische groepsknuffel. Laurien beval de oerstam om hen de weg te wijzen. Eenmaal uit het bos stopten ze. Verder wilde de oerstam niet gaan. De oerstam zei dat ze altijd rechtdoor moesten, dan zouden ze in de grote stad aankomen, met de gewone Afrikanen. En nog voor de zon op z’n hoogste punt stond, begonnen ze weer aan een lange reis. Dag 3 en 4: Een dag stappen ging voorbij, ze waren zowel zebra’s, leeuwen en luipaarden tegen gekomen. Issam was zelfs bevriend geworden met de luipaarden. Hij rende en speelde met ze. Hij vond het fantastisch want op de rug van een luipaard ging hij zelfs nog sneller dan een Ferrari!

Dag 5: Na veel te lang stappen viel leidster Hizilkje op de grond, ze kon niet meer. Ze besloten om even te rusten. Iedereen ging zitten. En toen gebeurde het! Er kwam een scheur in de grond, het zand sijpelde er door. Het was net een zandloper! Een zandloper die veel te snel liep. een zandloper met te weinig tijd. Ze probeerden nog weg te lopen, maar tevergeefs… het was te laat. 14

Nadat ze werden opgeslorpt door de draaikolk van zand , landde Matthias als eerste in een ondergrondse gang. ‘ik ben veilig geland, ik ben veilig geland. Over.’ Riep hij. De rest volgde. Al snel stonden ze daar allemaal op een rijtje. Met hun mond vol tanden keken ze allemaal dezelfde richting uit. Recht voor zich zagen ze een reusachtige ondergrondse piramide. Aan de voet ervan lag een vrouw op de grond. Bao-chau herkende de vrouw precies. Ze kneep haar ogen een beetje toe em scherper beeld te krijgen. Ze was nog steeds niet zeker op het was wie ze dacht, dus ze besloot te gaan kijken. Toen ze bij de vrouw aankwam geloofde ze haar ogen niet! Het was leidster Kyenga! Ze leefde! Wie had dat durven denken?! Ze waren zo blij dat ze haar hadden gevonden en begonnen dan ook allemaal te juichen. ‘JOEHOEEEEEEE’ weergalmde het door de grot.*KRRRRRRRRK* het gejuich stopte abrupt. Iedereen keek naar boven. En iedereen besefte hetzelfde. Door het luide gejuich hadden ze een zandlawine veroorzaakt! Het zand kwam stromend dichter… en dichter… en dichter. Ze konden geen kant meer op! Snel klampten ze zich aan elkaar vast. Het voelde als een laatste groepsknuffel… Net zo snel als ze onder het zand verdwenen, verdween de hoop in hun ogen. Ze werden met het zand meegesleurd tot diep in de leegte waar zelfs hun eigen schaduw hun niet kon volgen…

15

‘Jongens, jongens, jongens’ klonk het dof. ‘word wakker alsjeblieft!’ ging het verder. Er viel een traan op Oscars hoofd. Maar er kwam geen beweging. Tot Kobe plots wakker schoot! Wat was er gebeurd? Waar was hij? Leefde hij nog? was hij in de hemel? 1001 vragen schoten door zijn hoofd. Tot zijn aandacht zich plots vestigde op het geluid dat hij hoorde.*SNIF SNIF SNIF* Hij keek rond zich heen en zag Pepijn en Wolf wenend op de grond zitten. Ook Marcel schoot wakker! Hij daarentegen zag enkel een reusachtige buik boven zich. Al snel had hij door dat hij onder een olifant lag. In zijn hand lag de lange slurf van de olifant. De rest van de groep volgde, één voor één openden ze hun ogen. En de onbeantwoorde vraag luidde als volgt: ‘Wat was er gebeurd?’ Het was muisstil, iedereen luisterde naar Pepijn.

16

Hij legde hen uit dat ze de aanval van de olifanten overleefd hadden. ‘Eigenlijk was het helemaal geen aanval’ zei hij. ‘Het zijn heel aardige dieren. Zo hebben ze jullie hiernet gered van die zandlawine! Ze hebben de groep namelijk met hun lange slurf uit het zand gevist.’ Pepijn werd bruusk onderbroken door een gil in de verte. Leidster Hizilkje keek vliegensvlug de richting uit waar het geluid vandaan kwam. ‘KIJK!!’ riep ze naar de rest. ze volgde het bevel op en zagen wat leidster Hizilkje zag. Niet te geloven! Er liepen duizenden Egyptenaren als kippen zonder kop door het zand. De groep snelde ernaar toe. Ze vroegen zich af wat ze daar deden. Toen ze het vroegen kregen ze steeds hetzelfde antwoord: ‘Ons huis is begraven onder een zandlawine.’ De Egyptenaren leefden namelijk met z’n allen in de piramide, die nu voor eeuwig begraven was onder het zand. De groep voelde zich schuldig en ze wouden de Egyptenaren niet aan hun lot over laten. Dus namen ze hen mee, altijd rechtdoor, tot de zon onder ging…

Dag 6: Heel de nacht hadden ze gewandeld. Maar ze waren er geraakt! Eenmaal in de stad aangekomen werden ze helemaal omgetoverd tot echte Afrikanen! 17

Sommige werden oer-stammelingen, andere dan weer Egyptenaren. Ook gewoon Afrikaan zijn, viel duidelijk in de smaak. De dag ging snel voorbij, ze aten, en dronken zo veel als ze wilden. En ‘s avonds was het feest. Iedereen danste er op los. Zelfs Pepijn kon de Afrikaanse muziek niet weerstaan. Het feest werd verstoord door een luide adem! Iedereen keek naar dezelfde persoon. ‘Hij ademt! Hij ademt!’ riepen ze allen uit. Wousiki, die heel de reis bewusteloos was geweest, ademde! Iedereen snelde naar hem toe. Hij was ongedeerd. Even later zat de groep gezellig rond een kampvuur. Ze vertelden leider Wousiki over hun avontuur. Hij viel een paar keer flauw van de spanning maar hij overleefde het wel. Na het ongelooflijke avontuur, vol dapperheid, liefde, vriendschap en zo veel meer, te horen had leider Wousiki maar 1 ding te zeggen: ‘VANAF NU GAAN WIJ VERDER DOOR HET LEVEN ALS ‘DE KÄPHOE’NHEN’’ Het was een avontuur om nooit meer te vergeten.

18

Alles wat jullie moeten meenemen staat iets verder in het boekje! MAAR KÄPHOE’NHEN, vergeet zeker en vast niet jullie beste Afrikaanse kleren bij elkaar te zoeken (oer-stammelingen, Egyptenaren, gewone Afrikaan, alles kan alles mag)!

19

De Bollywoodsterren

20

Kabouters in Bollywood Het was een zonnige zaterdagnamiddag toen Alice een telefoontje kreeg. “En en en” vroegen Margaux en Jasmien in koor. “Wie was het?” vroeg Margaux. Dit geloven jullie nooit antwoordde Alice. “Het was Bolly, de grote baas van Bollywood!” “Dat meen je niet! En wat vroeg hij?” schreeuwde Liv. Alice vertelde ons dat ze een film willen maken over de prinses van India en Bolly nog enkele jonge actrices zoekt. Hij had via via gehoord dat onze kabouters echte supersterren zijn en vroeg ons of ze niet willen meespelen. Maar de opnames vinden wel plaats in Bollywood… “Wat? Dan ontmoeten we de prinses van India EN mogen we meespelen in een bekende film, wij worden échte supersterren!” riep Jasmien enthousiast. Alice staarde stomverbaasd voor zich uit. “Dit is niet te geloven! Dit moeten we snel aan de kabouters vertellen”.

Zo gezegd zo gedaan! Even later vertelden de vier meiden de kabouters het goede nieuws. Er wachtte hen een fantastische reis naar Bollywood! Eerst begonnen de kabouters te lachen. “Leidsters, jullie zijn toch mis? Bedoelen jullie 21

niet Hollywood, het paradijs voor dé filmsterren in Amerika?” vroeg Lana. Nadat Margaux, Alice, Liv en Jasmien hadden uitgelegd dat Bollywood lijkt op Hollywood, maar dan in India is, waren ze dolenthousiast. “Ik heb gehoord dat K3 daar ook hun nieuwe film opneemt!” riep Evelien. “Laura van Eurosong heeft daar haar laatste clip opgenomen”, zei Emilie. “Bollywood is het nieuwe Hollywood” wist Sara te vertellen “alle supersterren zitten daar momenteel.” De kabouters begonnen te lachen en te brullen. Ze waren zooooooo blij! Een rol in een film, dansen en acteren met de prinses, bekende acteurs tegenkomen, op reis met hun favoriete leiding,… Enkele weken later… De kabouters en hun leidsters zaten op het vliegtuig naar India.

Vele uren later kwamen de meisjes aan in India, in de hoofdstad Bombai. Ze werden er opgehaald door mooi versierde olifanten, die de meisjes naar het paleis van de prinses zou brengen. De olifant-chauffeur moest eens goed lachen toen hij alle valiezen zag. “Amai, wat zit daar allemaal in? Dat geraakt toch allemaal niet op een olifant???” Elena droeg een gigantische valies en had zelfs, speciaal voor haar knuffel, 22

een extra valies mee. Lana had dan weer een supergrote valies mee met duizenden, toffe kleedjes (waaronder haar bekende k3-kleedje). De twee Emilies droegen elk een grote rugzak gevuld met snoep en frisdrank. Ook Elise had in haar grote valies enkele souvenirs van Spanje zitten.

Ze kwamen aan in het prachtige paleis van de prinses. Het gouden paleis was precies hetzelfde als die uit de sprookjes. “WOW zo mooi!” riepen Amra en Jane in koor. Maar toen ze dichterbij kwamen liep er plots een oude man hysterisch naar de oflianten. Het was Bolly, de baas van Bollywood. “We have a problem… We zijn onze prinses kwijt! Ik denk dat ze is weggelopen… Wat moeten we nu doen??? Ik weet met mezelf geen raad, ik denk dat we de film moeten annuleren.” Met tranen in de ogen keek Bolly naar de kabouters. “Sorry dat jullie helemaal naar hier zijn gevlogen voor niks. Ik had zo veel zin om deze film te maken met jullie, maar nu gaat dit niet meer. Ik zet jullie onmiddellijk op het eerste vliegtuig terug naar huis.” De kabouters zagen hun droom voor hun ogen kapot springen. Nu zouden ze de prinses nooit kunnen ontmoeten en hun 23

droom om een ster te worden verdween als sneeuw voor de zon. “WACHT! Ik heb een idee!” riep Margaux. “Laten we haar samen gaan zoeken?” “Jaaaaaaaa de kabouters zijn wel wat avontuur gewend!” zei Alice. “Geef ons enkele dagen en de prinses is terug!” zei Liv. “Meneer Bolly, wij, de kabouters van scouts Halle, brengen dit in orde!” zei Jasmien. “JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA” riepen de kabouters in koor.

En zo gingen de kabouters op avontuur, opzoek naar prinses van India.

MAAR … om in India te mogen rondlopen moeten de kabouters ook de kleding dragen zoals de Indische vrouwen. 24

Dus ga allemaal maar eens opzoek in jullie verkleedkoffer en neem je mooiste, kleurrijkste kleding mee op kamp! Samen gaan wij opzoek naar de prinses van India. Hopelijk vinden we haar en kunnen we toch nog onze film maken.

25

De samuraistrijders

26

Konichiwa beste welpen! Dit is het verhaal van Ping Pong een Japanse reuzenpanda. Samen met zijn pandavrienden leefde hij in alle rust in het natuurreservaat van Pairi Daiza. Het was de hemel op aarde met een tropisch watermeer, een groot wild bomenwoud, aardige modderpoelen en zandstranden. Elke avond dineerden de panda’s samen rond een kampvuur. Het aperitiefhapje bestond uit bamboespruiten, gekweekt door bamboerinnen. Erna volgde een BBBBQ (BamBoeBarBeQjoe) en als dessert waren er marshmellows, gebraden op een bamboestok uiteraard. Pairi Daiza was een bamboeddhistisch paradijs!

Overdag volgden Ping Pong en zijn makkers een opleiding tot “Kungfu Panda”. Ze trainden hard in de karateschool van grootmeester Saruwatari, de oudste panda van het dorp. 27

Saruwatari leerde de panda’s de principes van discipline, respect, onderdanigheid en innerlijke rust kennen. Belangrijke eigenschappen van een toekomstige pandaleider. Rond het dagelijkse kampvuur vertelde hij hen bamboeiende verhalen over zijn avonturen. Hij was streng, maar rechtvaardig. Wie hem niet gehoorzaamde moest een bamboete betalen of kreeg bamboestokslagen. Al snel bleek dat Ping Pong de beste leerling van de klas was. Hij kon sluipen zonder door iemand gezien te worden, bij het worstelen was hij steeds de sterkste, bamboe kraken was voor hem als spaghetti breken, hij waakte over de jongere pandawelpjes van de groep en bovenal was hij een kungfu-natuurtalent. Hij groeide uit tot de leider van de 28

troep. Hij werd het bamboegbeeld van de pandagemeenschap. Toen de 120-jarige Saruwatari op een dag stierf, was zijn opvolger dan ook snel gekozen. Vanaf die dag werd Ping Pong de nieuwe Kungfu Panda. Nu was het zijn taak om het leven in Pairi Daiza in goede banen te leiden. Hij moest de vrede in het land bewaren, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan... Een gevaarlijke bamboevenbende bedreigde het pandadorp namelijk. Kungfu Panda moest ingrijpen. Hij riep de hulp in van zijn bamboezemvrienden. Aan de leiding van de gevaarlijke bamboevebende staat Koharu aan het hoofd. Deze vrouw, ja vrouw je leest het goed, was niet zo maar een of andere slechterik die aan het hoofd staat van een 29

meesterbende vol dodelijke leerlingen. Nee... Koharu en Ping Pong kennen elkaar, heel goed zelf. Jaren geleden wanneer Koharu en Pin Pong de leeftijd hadden die hun leerlingen nu hebben, zijn zij samen beginnen trainen voor Meester Saruwatari. Al van jongs af aan moesten ze met elkaar omgaan, elkaars sterke kanten en minpunten kennen, ze kenden elkaar door en door. Tijdens hun opgroeien trainden ze dag en nacht. Ze werden de beste krijgers van Het Grote Panda Rijk. Omdat ze beiden de aller eerste leerlingen van Saruwatari waren, kregen zij alle geheimen te horen. Alle kleine dingen die samen tot één geheel een meester van Kungfu maken. 30

Er was namelijk een mythe dat er een perkamentrol bestond waar de 12 meest extreme en dodelijke kungfugrepen op stonden. Beide leerlingen waren heel nieuwsgieirg naar deze rol want Saruwatari sprak er soms over op een manier dat hij deze rol zelf heeft vastgehouden en gezien. Maar wanneer ze vroegen of hij misschien zo’een greep zou weten dan zei hij elke keer:”Innerlijke rust is het antwoord op al jullie vragen... Wanneer Koharu en Ping Pong volwassene werden vergaten ze deze mythe en drang om te weten of dit nu echt wel een mythe was. MAAR! Koharu heeft dit nooit laten rusten, ze liet het misschien zo blijken, maar schijn bedriegt... 31

Op de avond wanneer Saruwatari op sterven lag, ging zij wat rond sluipen in de vertrekken van haar meester. Wanneer ze voor de marmeren muur staat met het schilderij van de witte lotus, het bamboegbeeld van Saruwatari, merkt ze op dat er een geheime deur achter verscholen is. Door het schilderij een kwartslag naar rechts te draaien gaat de deur open... Ze komt in een ruimte waar het doodstil is, buiten één geluid die in de verte te horen is. Ze sluipt richting het geluid en komt in een ruimte waar een kleine waterval is. Wanneer ze de waterval bestudeert, merkt ze op dat er achter de waterval iets verborgen wordt gehouden. Ze neemt haar speciale-kungfu-bamboe-sprong en vliegt recht door de waterval naar de ruimte erachter. 32

En daar is hij... DE PERKAMENTROL! Ze kan het niet geloven. Vlug neemt ze de rol en loopt zo ninja-snel de geheime kamer uit dat niemand haar ziet. Plots hoort ze de gong slag... Dat betekent maar één ding, meester Saruwatari is overleden. Vliegensvlug gaat ze naar de slaapkamer van haar meester. Ping Pong zit aan de rand van zijn bed en heeft iets vast in zijn handen. Wanneer Ping Pong rechtstaat zegt hij: Ik ben nu de Kungfu Meester. Terwijl hij het medaillon van de witte lotus om zijn nek doet. Koharu kan dit niet geloven, dat was haar plek! Voor ze de kamer uit stormt zegt ze haar laatste woorden tegen Ping Pong: Hier ga je spijt van krijgen...

33

Die nacht is Koharu vertrokken naar een plek hoog in de bergen. Daar zal ze jaren lang trainen en leerlingen opleiden om wraak te nemen. Wanneer zij de perkamentrol wil bekijken om de meest dodelijk grepen te leren, staat er helemaal niets op! De perkamentrol is blanco! Met woede gooit ze rol in de voorbij stromende rivier. Vanaf die dag zal ze nooit meer aan de perkamentrol denken. 10 jaar vliegen voorbij... Koharu en haar dodelijke bamboevebende dalen af naar de vallei om wraak te nemen. Eens toegekomen, staan beide groepen tegen over elkaar, klaar voor de strijd. Ping Pong kijkt naar Koharu, gaat met zijn vingers naar zijn vest en haalt er het gouden medaillon van de witte lotus uit. Dat was het, Koharu 34

viel aan! Als een vernietigende golf vechten de dodelijke bamboevebende erop los. Genadeloos maakten ze slachtoffer na slachtoffer. Armen werden afgehakt, hoofden werden gespiest, samurai zwaarden vlogen in het rond. Ping Pong vocht heel dapper en overwon de hele bamboevebende tot hij oog in oog kwam te staan met Koharu. De laatste zwaarden vielen neer, de laatste strijdkreten stierven uit en alle blikken werden gericht op het laatste gevecht dat er die dag gevochten moest worden. Het gevecht tussen Koharu en Ping Pong, de meesters van het rijk. Ze deden hun harnassen uit en lieten hun zwaarden vallen. Oog in oog stonden ze recht tegenover elkaar in de houding hoe ze stonden tijdens hun aller eerste training tesamen. 35

Hoe dit verhaal zal af lopen komen jullie pas te weten op kamp en natuurlijk niet zomaar... Jullie zullen worden getraind net zoals Koharu en Ping Ping om echte samuraistrijders te worden. Echte samuraistrijders hebben deze dingen nodig: samuraizwaard en zwarte kleren met een masker!

36

Sayonara en tot op kamp!

37

Algemene informatie: • Vertrek: Ouders brengen de kindjes zelf op met de auto en jullie zijn verwacht om 12u. • Terugkomst: Wij worden ALLEMAAL tesamen opgehaald door de bus om 13u. Wij zullen dan toekomen rond 15u op stroppe. • Adres: Bosbergen 1, 2200 Herentals •

Routebeschrijving: 1:09 uur 100,4 km Halle (1500) Bosbergen 1, Herentals (2200)

Op de Vandenpeereboomstraat direct links afslaan naar de Sint-Rochusstraat/ N203 N28 Op de Nijvelsesteenweg/N28 links afslaan naar de Resteleurs/E429 N203a volg aanwijzingen: Nijvel Kasteelbrakel N28 Einde bebouwde kom Halle op de verder op de Resteleurs/E429 N203a volg aanwijzingen:

Halle

Bergen E19 Brussel Charleroi R0

38

0,06

00:00

1,48

00:02

1,5

00:02

Na ±1 km op de E429 N203a bij afslag 21 Halle (21) ga door naar de R0 volg aanwijzingen:

2,71

00:03

Brussel E19 Na ±24 km op de R0 op het knooppunt 7a EXPO Romeinse Steenweg (8)(7a) wisselen naar de A12 volg aanwijzingen:

26,35

00:16

Willebroek A12 Strombeek-Bever Brussel-Laken Op de op het knooppunt 7a EXPO Romeinse Steenweg (8)(7a) na 811 m links aanhouden volg aanwijzingen:

27,16

00:16

E411 Willebroek A12 Antwerpen Namen E19 Luik E40 Op het knooppunt Strombeek-Bever (2) links aanhouden naar de A12 volg aanwijzingen:

28,60

00:17

A12 E19 Gent Bergen Willebroek E40 Charleroi Op het knooppunt Strombeek-Bever (2) na 487 m rechts aanhouden volg aanwijzingen:

29,09

00:18

35,74

00:21

44,37

00:26

53,58

00:31

Aartselaar

55,26

00:32

Aartselaar

56,33

00:33

56,99

00:34

59,65

00:36

61,36

00:37

R0

Willebroek A12 Na ±7 km op de Autoweg/A12 Autoweg/A12 ga direct over naar de Autoweg/A12 Na ±9 km op de Koningin Astridlaan/ A12 bij afslag 6 Willebroek (6) ga door naar de Koningin Astridlaan/A12 volg aanwijzingen: A12 Boom Antwerpen Na ±9 km op de A12 bij afslag ga direct over naar de A12 Begin bebouwde kom Aartselaar verder op de A12 Einde bebouwde kom Aartselaar verder op de A12 Einde van de snelweg A12 na 666 m ga door op de A12 volg aanwijzingen: Wilrijk Valaar Op de A12 op het knooppunt Wilrijk Valaar rechts aanhouden naar de A12 volg aanwijzingen: Breda Luik Na ±2 km op de A12 bij afslag 5 Wilrijk wisselen naar de E34 R1

R1

39

Na ±5 km op de E34 R1 op het knooppunt Antwerpen-Oost (17) wisselen naar de A13 E313 E34 volg aanwijzingen:

65,93

00:40

Eindhoven Hasselt E34 Luik E313 Turnhout Na ±23 km op de A13 E313 bij afslag 20 Herentals-West (20) rechts afslaan naar de Herentalsesteenweg/N13 volg aanwijzingen:

88,76

00:53

Grobbendonk N13 Herentals Na 650 m bij afslag 20 HerentalsWest (20) rechts afslaan naar de Herentalsesteenweg/N13 volg aanwijzingen:

89,41

00:54

Herentals N13 Begin bebouwde kom Bouwel verder op Bouwel 90,62 de Herentalsesteenweg/N13 Einde bebouwde kom Bouwel verder op Bouwel 92,07 de Lierseweg/N13 Begin bebouwde kom Herentals verder Herentals 96,21 op de Ringlaan/N13 Neem na 848 m tweede afslag op de 97,05 rotonde naar de Ringlaan/N153 Einde bebouwde kom Herentals na 415 Herentals 97,47 m verder op de Ringlaan/N153 Begin bebouwde kom Herentals na 792 Herentals 98,26 m verder op de Ringlaan/N153 Neem na 306 m tweede afslag op de 98,57 rotonde naar de Lichtaartseweg/N123 Op de Lichtaartseweg/N123 na 683 m 99,25 links afslaan naar de Bosbergen Op de Bosbergen direct rechts afslaan 99,29 naar de Bosbergen Einde bebouwde kom Herentals na 394 Herentals 99,68 m verder op de Bosbergen u bent gearriveerd op het eindpunt: Bosbergen 1, Herentals (B, 2200)

40

00:55 00:57 01:01 01:03 01:03 01:04 01:05 01:06 01:06 01:07

Wat mee te nemen: - slaapzak - matje - zaklamp - regenkledij - stapschoenen - Pyjama - kousen - ondergoed - Warme trui - kledij dat vuil mag worden - plastieke zak voor vuile was - verkleedkledij! - klein rugzakje voor als we het kampterrein verlaten - Lange broek - Scoutsuniform - t-shirts - shorts - zwemgerief - zonnecrème - handdoeken - was gerief - toiletzak - eventuele medicatie: gelieve dit aan de leiding te laten weten - pot choco/confituur - Briefgerief - eventueel zakgeld voorpostkaarten - SIS-kaart en identiteitskaart - en zeker niet vergeten!!!! je goed humeur!!! :) :) :) :) :D :D :D :D 41

Contact: In dringende gevallen kan je Jasmien Francois en Alice Van Dionant contacteren: - Alice: 0471.71.51.83 - Jasmien: 0472.29.08.59 Kostprijs: De kostprijs van het kamp bedraagt 100 euro en dient voor 15 juli gestort te worden op het rekeningnumer: BE45 7340 1256 9589 Om het overzicht van de betalingen goed te kunnen bewaren, mag het kampgeld NIET cash betaald worden!!! Brieven: Omdat iedereen graag wel eens een briefje krijgt van het thuisfront, kan je je spruit post sturen op het volgende adres: Scouts en Gidsen Halle NAAM + TAK KIND Bosbergen 1 2200 Herentals

42

43

44