De inhoud van het TMC clubblad vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de mening van het bestuur of de redactie

Clubblad van de TWENTSE MOTOR CLUB aangesloten bij de KNMV koninklijk goedgekeurd november 2014 43ste Jaargang

BESTUUR T.M.C. VOORZITTER SECRETARIS PENNINGMEESTER EVENEMENTEN BESTUURSLID PR ALGEMEEN: WEBMASTER ERELEDEN

:Jan Willem Aardema 06-25053624 E-mail: [email protected] : Hennie van der Sluis 06 - 45526418 E-mail: [email protected] : Ellen Scholten 06 - 51803839 E-mail: [email protected] : Marinus Botterhuis 06 - 13248835 E-mail: [email protected] : Vacant :Jos Bonke 053 - 4775 776 E-mail: [email protected] : Edward Allers 06-26738846 E-mail: [email protected] : D. Horstman C. Koopmans e

Clubavond

: Elke 2 donderdagavond van de maand bij Café De Buren Beckumerstraat 2, Boekelo Telefoon: 053-4281202 : Postbus 409, 7500 AK Enschede : [email protected] : www.twentsemotorclub.nl : A.B.N.592216519 : Postbus 409, 7500 AK Enschede : Johan Louwes 053 - 4610560

Postadres E-mailadres Internetadres Clubfinanciën Secretariaat Redactie

De inhoud van het TMC clubblad vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de mening van het bestuur of de redactie.

KOPIJ INLEVEREN VOOR 28 NOVEMBER 2014

Twentse Motor Club

1

’t Keerl’ke november 2014

Uit de bestuurskamer… Onvermogen of gemakzucht? Ik nodig u nu alvast uit voor de Algemene ledenvergadering op 27 november as. Het belooft een pittig avondje te worden, want het bestuur wil een aantal cruciale voorstellen aan de leden van de TMC voorleggen. Om u daar alvast een beetje op voor te bereiden zal ik een tipje van de sluier oplichten. Gemak dient de mens; dat weten we allemaal. Daarom beschikt een groot deel van onze leden (en niet-leden) over navigatie, de één nog mooier, nieuwer en uitgebreider dan de andere. Onze ervaring leert dat een aantal van die bewuste leden daarmee iets in huis heeft gehaald waar ze schijnbaar niet mee overweg kunnen. Dat geldt misschien ook voor een stofzuiger, vaatwasser of wasmachine, maar daarmee rijd je niet over mooie binnenwegen en die apparaten vertellen je ook niet of je links- of rechtsaf moet. Trouwens, wie laat nou alle functies van z’n stofzuiger aan een andere motorrijder zien? Niemand toch? Navigatieapparatuur daarentegen is heel sexy. Dergelijke apparatuur mag gezien, gekoesterd en vertroeteld worden. De bezitters ervan hebben alles piekfijn voor elkaar om er optimaal gebruik van te kunnen maken. Is dat nou echt zo? Persoonlijk betwijfel ik dat, want de praktijk is in veel gevallen heel anders. Want wat maken we mee op de ochtend van bijvoorbeeld een KNMV-rit? Diezelfde leden met die sexy apparatuur buitelen over elkaar heen om de route op het laatste moment nog via de laptop ingeladen te krijgen. Terwijl iedereen die route ruim van tevoren over de mail thuis heeft ontvangen. Waarom dan toch nog laten inladen op de ochtend van vertrek? Er zijn naar mijn mening twee mogelijkheden denkbaar. De eerste mogelijkheid is dat iemand niet in staat is om zelfstandig een route in te laden, omdat misschien de programmatuur lastig te installeren of te begrijpen is. Onvermogen dus. Of iemand heeft geen zin (of zogenaamd) geen tijd om de route voor aanvang van een rit thuis zelf in te laden en gaat er vanuit dat de club dat wel voor hem/haar doet. Mogelijkheid nummer twee en een staaltje van gemakzucht. Het bestuur stelt zich nadrukkelijk de vraag of zowel gemakzucht als onvermogen bij dat bewuste deel van de leden nog langer gestimuleerd en ondersteund moet worden. Zolang we die leden nog volop de mogelijkheid bieden om ’s morgens hun route in te laten laden, verandert er immers niets. Twentse Motor Club

’

2

t Keerl’ke november 2014

Het bestuur mag er toch vanuit gaan dat onze leden zelfstandig, zelfredzaam en zelflerend zijn en daarmee ook in staat zijn om een stofzuiger of een vaatwasser te bedienen en dan ook hun eigen routes in kunnen laden. Dit geldt overigens net zo goed voor niet-leden; ook deze deelnemers krijgen de route vooraf keurig toegestuurd om in hun eigen navigatie op te slaan. Anders hoeven we het ook niet te mailen. In z’n algemeenheid geldt volgens mij het volgende. Als je niet wilt oefenen en leren om zelf routes in te laden, dan kom je uiteindelijk niet heel ver en kun je die sexy navigatieapparatuur beter op Marktplaats te koop aanbieden. En als je blijft verwachten dat de TMC haar (bestuurs)leden iedere keer in stelling brengt voor de laadservice, omdat het zo lekker gemakkelijk is, komt misschien ook bedrogen uit. Want het bestuur stelt voor om hier op korte termijn definitief mee te stoppen. Oftewel, voortaan dient u de route voorafgaand aan een rit zelf in te laden. Dat mag toch niet teveel gevraagd zijn. Het alternatief dat wij u bieden is dat u achter iemand aan rijdt die z’n zaakjes wel voor elkaar heeft. Maar….. u laat de was toch ook niet door de buurvrouw doen? Beste leden, dit is een greepje uit onze voorstellen; zo zijn er nog een paar. Ik zou zeggen: praat en denk er over mee tijdens onze Algemene Ledenvergadering. Tot de 27-ste; ik zie uit naar uw komst.

Jan Willem Aardema Voorzitter

Van de redactie Triest dat is het enige wat ik er van kan zeggen als je bedenkt dat je een oplage hebt van 220 boekjes, en dat er dan maar een het leest, of beter gezegd de moeite heeft genomen om een mailtje naar de redactie te sturen om te laten weten dat hij het boekje wel leest. misschien kunnen we dan toch maar beter digitaal gaan. Rinus Holland bedankt voor de moeite.

Johan Louwes. Twentse Motor Club

’

3


Wij zoeken uitzetters en narijders voor het seizoen 2015!!!!!!!!!!!!! Hallo allemaal, zoals enkele jaarvergaderingen geleden afgesproken, zoeken we langs deze weg weer uitzetter, narijders en mensen die de wandel/puzzeltocht (of iets dergelijks), de Lente-, herfst- en Moosrit, de Donder-4daagses, de lady’s day, eventueel het BBQ weekend, de WWA rit en de Meerdaagse voor 2016 willen regelen. Het afgelopen jaar is dit met groot enthousiasme gebeurd, waarvoor onze grote dank. Ik hoop dat ook nu weer op u allen kan rekenen. Voor de datums van de verschillende activiteiten, zie de jaarkalender evenementen, elders in het boekje. Opgeven kan bij voorkeur via de E-mail [email protected]. Gaarne opgeven voor de algemene jaarvergadering, deze is op donderdag 27 november aanstaande. Ik reken op u allen!

Marinus Botterhuis, evenementen.

Noteer ook alvast in je agenda Donderdag 27 November de ”Algemene Ledenvergadering” alleen voor leden Aanvang 20.00 uur bij de buren Zondag 4 januari 2015 Nieuwjaarsreceptie bij de buren

Twentse Motor Club

’

4


Long way up – Lofoten Jeannette en Wim Lieven Begin dit jaar liep ik in een Primera winkel tegen het blad Alpentoeren op. De Duitse variant, Alpentouren kende ik al maar deze, vertaalde, variant nog niet. Dus snel meenemen want deze editie gaat over een uitgebreide Scandinaviëtoer, uiteraard per motor. Al bladerend komen we de Lofoten tegen. Nu gaan Jeannette en ik graag naar eilanden. Maar als we de motor meenemen moet het eiland natuurlijk wel de moeite waard zijn en groot genoeg zijn om lekker te kunnen toeren. En de Lofoten voldoen aan beide voorwaarden. Daarmee stond de bestemming van onze zomervakantie vast. Omdat de Lofoten via de snelste route ca. 2800 km van Enschede liggen besluiten we heen in twee etappes te reizen. Eerst naar de Geirangerfjord zodat we de omgeving hier, en dan met name de Trollstigen, kunnen meenemen en dan naar de Lofoten. Naar Geiranger is ca. 1750 km, naar de Lofoten is vervolgens nog eens 1250 km. De 1e week kamperen we en de 2e en 3e week hebben we op de Lofoten een klein vissershuisje aan de kust gehuurd. Twentse Motor Club

’

5


Za 16 aug – vandaag vertrekken we. Zoals altijd staat de BMW R1100R op de trailer achter onze Fabia. We zijn op tijd weg want rondom Hamburg wordt veel drukte verwacht. Dat blijkt. De eerste 300 km verlopen gladjes. Maar het trajekt tussen Hamburg en Flensburg, ca. 150 km, is een drama. Urenlang rijden we stapvoets van wegversmalling via pechgeval naar wegwerkzaamheden. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik de R op de trailer staan. Heel ontspannen alsof hij wil zeggen: “als je op de motor was gegaan had je hier fluitend langs gereden”.Ik had de file hoofdzakelijk van noord naar zuid verwacht. De vakanties lopen immers ten einde. En dat klopt ook wel een beetje. Aan de andere kant van de A7 staat het verkeer nog veel vaster. Boven Flensburg komt er eindelijk weer schot in de zaak. We rijden nog een paar uur door over de Størebælt- en vervolgens over de Øresundbrug waarmee we in Zweden zijn gearriveerd. We hebben voor de gelegenheid een “BroBizz” aangeschaft. Zo’n elektronisch kastje dat je achter de voorruit plakt en waarmee je zonder stoppen langs allerlei tolpoorten kunt rijden. Het ding is in het zg. EasyGo verband geldig op vrijwel alle toltrajekten in Scandinavië. Een fel piepje bij het naderen van de tolpoort vertelt je dat je herkent bent en dat de slagboom voor je opengaat. Tegelijkertijd ben je via je creditcard de nodige euro’s kwijt aan tolgeld. Alhoewel… je krijgt korting als je een BroBizz gebruikt in plaats van contant te betalen.Aan het einde van de dag halen we dankzij alle fileleed net de omgeving van Malmö. Bij eerdere gelegenheden kwamen we tot ver voorbij Göteborg op één dag. Ook toen met een aanhanger. Alle hytter en stuga (de kleine hutjes langs de weg en op campings) zijn volgeboekt met Zweden die een weekendje weg zijn. En dus vinden we een hotel op de campus van de universiteit van Lund. Zo 17 aug – om 8.15u zitten we aan het uitgebreide ontbijt en om 9.00u zitten we weer in de auto. Eindbestemming Geiranger is nog ca. 1000 km. Dat gaan we vandaag niet halen. De eerste paar honderd kilometer gaan weer perfekt. De autosnelweg is op zondagochtend leeg. Maar achter Oslo verlaten we de E6 en gaan we over op de E16 naar het noorden. Die autosnelweg verandert al snel in een tweebaansweg met een maximumsnelheid van 80 km/u. Twentse Motor Club

’

6


Hard rijden is zinloos. Dat doen Noren, dankzij megaboetes voor snelheidsovertredingen, ook niet. Deze route mag dan niet snel zijn maar hij compenseert royaal met een prachtig slingerende weg die stijgt en daalt tussen oneindige dennebossen en langs talloze meren en meertjes. En altijd liggen daar weer die mooie Noorse huizen in fraaie kleuren. Het is droog en zonnig. En we willen vanavond kamperen. Als we te lang doorrijden kunnen we zomaar in de regen terecht komen. En dan is een tent opzetten beduidend minder leuk. Rond 17.00u houden we het dan ook voor gezien. We kamperen op camping Morudstranda. Een camping met vrijwel uitsluitend stacaravans met tuintjes erom heen. En al die caravans kijken uit over een prachtige rivier en de groene bergen aan de overzijde. Er is ruimte zat, ook voor tentjes. De camping kent één bijzonderheid. Hier geen rijtje WC’s met deuren die pas op kniehoogte beginnen. In plaats daarvan 7 volledig ingericht badkamers met douche, wc en wastafel. Allemaal afzonderlijk te verwarmen. Ma 18 aug – we worden al vroeg wakker van een flinke regenbui. En wat doe je dan als rechtgeaarde kampeerder? Juist. Je draait je nog een keer om en hoopt dat de regen verdwijnt. En dat doet’ie. Een uurtje later worden we weer wakker en schijnt de zon. We ontbijten in het zonnetje, pakken snel in en beginnen aan de resterende kilometers naar Geiranger. Ca. 300 km en 4 uur aldus de Garmin. Twentse Motor Club

’

7


Al direkt vanaf de camping rijden we eerst 8 km over een smal weggetje langs meertjes waarin onze combinatie weerspiegelt. Daarna volgen we weer de E16. Bij Fagernes rijden we over de 51 en later de 15 naar Lom. Weg 51, die ’s winters afgesloten is voor doorgaand verkeer, is een van de wegen die langs Jotunheimen Nasjonalpark voert. Een prachtige weg die steeds verder stijgt tot ca. 1000 mtr. Langs het wintersportdorp Beitostølen dat er met zijn grasdaken prachtig uitziet. Het is zwaarbewolkt maar her en der komt de zon er doorheen waardoor delen van het landschap prachtig uitgelicht worden. Ondertussen komen de wolken steeds dichterbij. Een soort Stairway to Heaven. Het landschap is bergachtig en kaal. Geen boom te zien. De heide (of mos?) staat in bloei waardoor we uitkijken over witte velden. De temperatuur daalt continu tot een koele 6° C. Na de afdaling komen we uit in Lom waar we tanken en eten. We volgen nog een tijdje de 15 en buigen dan af naar de 63 richting Geiranger. Een prachtige, steile weg met talloze haarspeldbochten. In het verlengde van deze weg ligt ook de Trollstigen. In Geiranger rijden we tot aan de haven. De Geirangerfjord is hier zo diep dat enorme cruiseschepen kunnen aanleggen. Bussen staan klaar om passagiers te halen/brengen. Het is een bijzonder gezicht om zo’n cruiseschip boven het dorpje uit te zien torenen. Al met al rijden we beduidend langer dan de Garmin heeft berekend. Dat krijg je als er onderweg zo veel te zien is. We kamperen vandaag op Vinjecamping. Pal naast een waterval. Veel lawaai en toch rustgevend. Di 19 aug – we voelen nattigheid. Het is vannacht weer gaan regenen en niet te zuinig ook. En onze degelijke katoenen gezinstent hebben we verruild voor dit kompakte polyester tentje. En dat blijkt niet erg watervast. Als we opstaan regent het nog steeds en staan er plassen in de voortent. De voeteneinden van onze slaapzakken zijn nat en tijdens het ontbijt wordt de melk verdund door vallende druppels. Ik weet dat polyester tentjes last hebben van condens. Maar dit is duidelijk meer dan condens. Na het ontbijt boeken we bij de receptie een hut voor de komende twee nachten.

Twentse Motor Club

’

8


De andere tentkampeerders hebben soortgelijke problemen; bijvoorbeeld kleine tentjes die dan misschien wel waterdicht zijn maar te klein om al het vocht aan te kunnen dat hun bezitters mee naar binnen nemen. In de telefooncel van de camping zit een jongeman zijn mail te checken op een tablet. In de keuken verdeeld een stel de kampeerspullen; natte spullen in de ene rugzak, enigszins droge spullen in de andere. In de douches probeert een stel bikers hun minuscule tentje tevergeefs droog te krijgen. De overige tentkampeerders mikken hun natte tent in de auto en vertrekken. Wij kunnen in de namiddag terecht in een hut. We wilden vandaag de eerste kilometers maken met de motor. Maar dat doen we even niet. Het regent met stormachtige vlagen wind. Ergens houdt motorrijden op en begint masochisme. In plaats daarvan gaan we naar Ålesund. We volgen weg nr. 63 naar het westen. Meteen buiten Geiranger klimmen we via een hele serie haarspeldbochten van zeeniveau naar boven. Al snel zitten we in de mistflarden waardoor de fjord nauwelijks is te zien. Even later nemen we de veerboot over de Norddalfjord. Kort daarna volgen de Oppskred-, Linge-, Blikshammer-, Overå-, Stordals-, Dyrkoin- en Visettunnelen variërend in lengte van 0,6 tot 3,5 km. In Ålesund is het weer zo mogelijk nog slechter dan in Geiranger. We bezoeken het uitzichtspunt Aksla dat een prachtig vergezicht biedt over het schiereiland waarop een groot deel van Ålesund ligt. Een stadswandeling is uitgesloten. Stormachtige regen giert door de straten. We besluiten het aquarium te bezoeken. Leuk maar vooral overdekt. Bij terugkomst op de camping pakken we onze natte tent met inhoud op en verkassen naar onze hytta die verdacht veel weg heeft van een volledige woning. Tegenover ons staan 3 Duitse kampeerders. Ze bekijken onze verhuizing een beetje meewarig. “Wij hebben onze zaken wel voor mekaar” zie ik ze denken. Twee kleine koepeltenten van een gerenommeerd merk en een zeer grote luifel die stormvast aan een aantal bomen is gebonden. De regen wordt inderdaad tegengehouden. Het wachten is echter op de eerste stormvlaag. Die laat gelukkig niet lang op zich wachten. Terwijl wij de laatste spullen in onze auto gooien waait Twentse Motor Club

’

9


de regen onder de megaluifel en jaagt de Duitsers in hun tentje. Bei uns ist alles nasser

Wo 20 aug – eerst even onze dochter uit bed bellen. Janneke wordt vandaag 19 jaartjes oud. Daarna snel op de motor voor een toer langs oa. de Trollstigen. Ik vind het volstrekt niet erg om in regen te rijden als ik weet dat ik bij terugkomst alle kleding kan drogen, een warme douche kan nemen en in warme, droge kleren kan overstappen. Voor we de R aantrappen zetten we de verwarming in het huisje op standje verdampen zodat ook de laatste kampeerspullen droog zijn als we thuis komen. De R gedraagt zich na een aantal dagen op de trailer als een grumpy old man. Bij het starten rookt, rammelt en piept hij. De eerste kilometer loopt’ie ook al niet erg soepel. Maar als het blok een beetje warm is, is daar weer de nieuwe motor van weleer. We rijden een rondje om de Geiranger-, Sunnylvs- en Norddalsfjord. Deels over doorgaande wegen. Maar ook die zijn in deze omgeving soms spektakulair. Eerste stop is Dalsnibba; “Europe’s highest fjordview from a road”. Beneden is het helder, maar als we boven komen is er niets te zien. We zitten dik in de wolken. Terug naar beneden dan maar. Daar wisselen zonneschijn en lichte regen elkaar af. Aan het einde van het rondje komen we uit in Linge. Van hieruit nemen we de route naar Åndalsnes. Dat is weg 63, beter bekend als de Trollstigveien. We rijden deze route heen en terug. Want we willen de Trollstigen op en af rijden. Het is eigenlijk een pas van ca. 1000 mtr. hoogte. Naarmate we hoger komen wordt het weer slechter. Maar we zetten door en worden beloond met prachtige uitzichten.

Twentse Motor Club

’

10


De Trollstigen heeft de reputatie spektakulair te zijn. Dat is’ie ook wel. Maar de bergwegen rond Geiranger zijn steiler, kennen meer haarspeldbochten en zijn bovendien veel langer. Het bijzondere aan de Trollstigen is naar onze mening de ligging. Op de juiste plek zie je vrijwel de hele weg tegen de bergwand aangeplakt liggen. Aan het einde van de dag hebben we ca. 340 km getoerd en komen we met natte handen en voeten op de camping aan. De regenpakken houden water afdoende tegen. De laarzen en handschoenen doen dat niet (meer). Do 21 aug – we nemen afscheid van de jongen achter de receptie. Alle mededelingen naar ons sluit hij af met “Yes, OK” en steekt daarbij zijn duimen omhoog alsof wij de betekenis van de woorden “yes” en “ok” niet kennen. Het wordt onze running gag voor de rest van de vakantie. We trekken verder naar het noorden. De R weer achter de auto. Zoals gezegd, we moeten ca. 1250 km afleggen naar Skutvik. Vandaar nemen we de ferry naar Svolvær op de Lofoten. Voordat we daadwerkelijk noordwaarts kunnen rijden, rijden we eerst naar het oosten om het fjordengebied te verlaten en op de E6 oftewel de Noordkaaproute uit te komen. Een prachtige route die we grotendeels ook al reden op weg naar Geiranger. Eenmaal op de E6 aangekomen rijden we al snel dwars door Dovrefjell Nasjonalpark, een ruig berglandschap waar oa. muskusossen en elanden voorkomen. Die eerste zien we niet. Wel zien we twee jonge elanden die langs de weg aan het grazen zijn. Blijkbaar heeft mama eland ze nog niet verteld dat ze moeten oppassen voor mensen en auto’s. Na Oppdal wordt de E6 dodelijk saai. Zo’n 100 km ten zuiden en ten noorden van Trondheim voert de weg langs saaie dorpen en her en der zelfs wat industrieterreinen. Daarna wordt het weer iets spannender. Na een kleine 600 km houden we het voor gezien en nemen een hytta langs de weg. Minstens elke 20 km worden er hutten aangeboden voor overnachting. De onze is met 2 stapelbedden, een tafel met 4 stoelen en een tweepits gasstel nogal primitief. Maar hij voldoet. Wordt vervolgd Twentse Motor Club

’

11


Bijgaande foto stond in Promotor, het blad van de ANWB. Met de bouw van deze motor (met het blok van de K-1600 van BMW) werd de Belg Paul Krugger wereldkampioen. Dat is natuurlijk een geweldige prestatie vooral omdat hij vorig jaar ook al wereldkampioen werd.

De volgende clubavonden in de Cobra zijn 9 Oktober, 13 November en 11 December

De cobra is dan open vanaf 20.00 uur Twentse Motor Club

’

12


Lief en Leed Er is heeft een bezoekje plaats gevonden bij de de familie Olde Olthof – Löbker met de geboorte van Jade. Van harte gefeliciteerd en wensen jullie namens de TMC veel geluk en liefde toe met deze mooie meid. Bij Marja Bosma hebben we een bezoekje gebracht en zij heeft een klein ongelukje gehad waardoor ze met de hand in het gips zit. Ze mag snel uit het gips en wensen haar een voorspoedige genezing toe. Een kaartje is gestuurd naar Kees Kroezen (is geopereerd) en Hans Oude Alink die tijdens de herfstrit gevallen is en in het ziekenhuis heeft gelegen maar inmiddels weer thuis is. We zijn bij hem op bezoek geweest en het gaat de goede kant weer op. We wensen een ieder alle goeds toe.

Als jullie van iemand horen die ziek is of in het ziekenhuis ligt of een andere gebeurtenis die aandacht vraagt vanuit lief en leed dan zouden we het op prijs stellen dat jullie ons een berichtje willen geven via de mail. Je kunt mailen naar: [email protected] of [email protected]

Met vriendelijke groet, Ria Staal en Ria Bos

Twentse Motor Club

’

13


Op de motor naar Nepal door Sjoerd Pierik Kan het nog erger !!!!! Dag 29: 03-09-2012 Deze dag moeten we de achterstand, die we hebben opgelopen door alle gedoe aan de grens, goed maken en dat betekent een extra 300 km, dus 650 km. Op zich is dit geen probleem, als de begeleiders maar op tijd zijn. De agent lag nog voor het hotel op een matje, en het ontbijt stond klaar, brood en een soort roerei, helemaal groen. Dit roerei-goedje dreef in het vet en we lieten dat dan ook allemaal staan. Om 07.30 uur pakt de agent zijn brommer, een 125 cc, en we gaan naar de benzine pomp. Pomp? Zie de foto: Alleen een trechter en een jerrycan! Er wordt gevraagd:' Hoeveel liter wil je?' Die hoeveelheid wordt er dan in gegooid, dus vol tanken is erg moeilijk, omdat je eerst moet zeggen hoeveel je wilt. De rest van de dag was een ramp, om de paar kilometer moesten we stoppen omdat er weer iemand was die onze gegevens weer met de hand in een boek moest schrijven, in totaal wel 30 keer deze dag. Dan weer wachten op nieuwe begeleiding …….en dan mogen we weer verder. De boeken voor het inschrijven komen nog uit de tijd van het Engelse koloniale tijdperk, ze vallen helemaal uit elkaar. Het is erg warm, 10 km verder en ja hoor, daar staan ze weer, dit systeem slaat helemaal nergens op. Ze wisten wel dat we met negen motoren moesten komen voor die enkele keer dat we zonder begeleiding reden, een stukje van maximaal 10 km. We moeten 650 kilometer en het lijkt er op dat we dat niet gaan halen als dit zo doorgaat en het lijkt ook dat ze niet willen meewerken. Rob heeft formulieren waar alle info opstaat, maar die geven we ook niet meer af, omdat er dan een officier moet komen om te kijken of het goed is en dat kost weer tijd. We zijn om 07.30 uur vertrokken en zijn pas om 22.00 uur over, moe en een 'beetje' boos over zoveel onwil. Twentse Motor Club

’

14


Onze indruk van Pakistan tot nu toe is er één van onwil, een systeem van honderden jaren oud, voor ons moet alles gebeuren onder politiecontrole. Wat we van Pakistan hebben gezien was vies en niet meer dan 500 km woestijn. Er waren ook lichtpuntjes, het was prachtig om al die kamelen en dromedarissen in het wild te zien, en soms was er opeens iemand die lacht en de duim omhoog steekt als we voorbijrijden. Pakistan tot nu toe is geen succes, maar het kan nog veranderen. Nee, dan was de eerste indruk van Iran een stuk beter, maar op het laatst werd dat juist minder. Van de motor van Erwin was een breedstraler (lamp) gestolen, bij mij waren de draden van deze lampen doorgeknipt en had men geprobeerd de lampen los te draaien en van Harry was het BMW-embleem gestolen. Maar daar wordt onze indruk over Iran niet door beïnvloed. Morgen wordt het spannend, kunnen we verder? Mogen we rijden of gaan we met de trein? Als we ons gevoel volgen, willen we hier zo snel mogelijk vandaan.

Van geld pinnen en de dingen regelen Dag 30: 04-09-2012 Om 08.30 uur ontbijten en overleggen wat we kunnen gaan doen. Intussen weten we van 4 Chinezen, die we ook hadden ontmoet in Bam (Iran), dat we waarschijnlijk niet mogen reizen omdat er gisterenochtend een bomaanslag in het noorden van Pakistan is geweest. Zij zitten hier al 4 dagen en overwegen de auto achter te laten en met de trein verder te gaan. Ze willen hun auto dan laten brengen met een vrachtwagen. We gaan met 3 man even geld pinnen, met een taxi, maar mogen verder niet de stad in. Alleen dit was al een avontuur. Van geldautomaat naar geldautomaat, maar nergens kwam wat geld uit, alleen een foutmelding: “transaction error”, terwijl er wel Mastercard of Visa opstond. Als we bijna de moed hebben opgegeven, zie in een ooghoek het logo van “cirrius” op een bank, en dat ken ik nog van een eerdere reis. Weer de taxi aan de kant van de weg, en ja hoor, er kwam geld uit de automaat, daarna snel terug, want Rob en Harry hebben de taxi nodig voor het ophalen van de reisdocumenten.

Twentse Motor Club

’

15


Een uur daarna krijgen we telefoon van Rob met een paar voorstellen, de kans dat we vandaag of morgen mogen reizen is heel erg klein en de 2 dagen daarna nog geen 50 %. Optie 2: morgen de motoren op de trein en dan in 36 uur naar Lahore, misschien wel 1500 km. Doen we dit niet, dan komen we heel erg met ons totaalschema in de knoei. We zullen dan meerdere dagen moeten inhalen, en gezien onze ervaring van gisteren met alle controles en begeleiding lijkt dat geen reële optie. Dus we besluiten om de treinoptie te nemen en zullen wel zien waar het schip strandt. Een voordeel heeft het wel, in Lahore zullen een dag voorliggen op het schema, in plaats van meerdere dagen achter. Gisteren in de woestijn waaide het zo hard, dat het zand over de weg kwam en hier en daar zandduinen opwierp, een aantal keer moesten we hiertussen door manoeuvreren. Een waas van zand vloog met grote kracht over de weg, met als gevolg dat we soms schuin tegen de wind hangend onze weg vonden. Ondanks het feit dat we de helm helemaal dicht hadden, zat het zand zelfs tussen je tanden, onder je kleren en in je motorlaarzen. Verder vandaag even wat onderhoud aan de motoren. Het zand van de storm zal ook wel in ons luchtfilter zitten, was onze conclusie. En ja hoor, we konden de luchtfilters uitkloppen, en hadden allen een stukje woestijn meegenomen. De rest van de dag maar een beetje internetten (als dat het doet) en wat rondhangen, omdat we net als de Chinezen niet van het terrein af mogen, zo bang zijn ze hier dat er toeristen zijn die ergens slachtoffer van kunnen worden. En natuurlijk wachten op Rob en Harry, die de trein aan het regelen zijn, we hopen dat ze daar meer medewerking bij krijgen dan we gewend zijn. Rob en Harry zijn net terug, het wordt toch allemaal weer anders. Ze zijn de hele dag op pad geweest en van hot naar haar gestuurd. Eerst moesten ze de trein betalen en dan pas kunnen ze het vervoer voor de motoren regelen. Maar als ze hebben betaald, komen ze erachter dat er maar 2 motoren meekunnen. De trein gaat maar 1 x in de 2 dagen, dus om 9 motoren over te krijgen zijn we meer dan een week bezig, geen optie dus. Twentse Motor Club

’

16


Het annuleren van de kaartjes kost wel 10 %, maar dat moet dan maar, en weer terug naar de politie. Uiteindelijk krijgen ze iemand te pakken die ons probleem inziet en hij wil voor ons een ontheffing maken om toch te kunnen reizen. Maar het hoofd van de veiligheid moet dan wel weer meewerken. Via de telefoon hebben ze die nu eindelijk te pakken. Rob gaat er nu heen samen met Erwin om een route vast te stellen. We gaan nu rechtstreeks naar Lahore maar dat halen we niet in 1 dag. Vandaaruit kunnen we in 1 dag naar India. Wel is ons beloofd dat er aanzienlijk minder controles zullen zijn. Ja, ja, ik moet het nog eerst zien. 1 uur later ze zijn terug. Het is nu 19.00 uur en we horen net dat de begeleiding hier om 08.00 uur zal zijn en we moeten een zuidelijke route nemen over Sukkur, maar die gaat 3 dagen duren, 1 dag langer dus. Omdat we allen een lege tank hebben gaat een taxichauffeur voor ons benzine halen, de begeleiding wil namelijk rechtstreeks de doorgaande weg op. Dit verhaal is nog lang niet af. maar zoals ik al eerder aangaf, we zien wel waar het schip strandt, en het is zeker niet saai!

Een voorspoedige dag!!! DAG 31: 05-09-2012 Om 07.00 uur ontbijten, omdat om 08.00 uur de begeleiding zou komen, maar bij hoge uitzondering zijn ze er al om 06.30 uur. Om 08.00 uur gaan we op pad, vol verwachting wat deze dag zal gaan brengen. We rijden de poort uit achter de politie aan en in deze miljoenenstad zal dat wel een klusje zijn. Maar wat schetst onze verbazing, de sirenes gaan aan en we rijden met 70 km per uur door de stad. Een kleine 3 kwartier later zijn we buiten de stad Quetta. Onze begeleiding stopt langs de weg en we worden overgedragen aan collega’s. Het bezoek gisteren van Rob en Erwin heeft wel effect gehad, want de agenten zeggen: 'rij maar, maar blijf op de hoofdweg.' We gaan onze weg, en denken dat we alleen zijn omdat we geen politie meer zien, maar schijn bedriegt. Als er iemand stopt voor een foto staan er binnen een paar minuten een paar agenten, om te zeggen dat we door moeten rijden. Op de controlepunten hoeven we maar 1 keer de gegevens in te vullen en op alle andere punten moeten we stoppen tot we weer met 9 motoren zijn, en dan mogen we verder. De hoofdweg die we moeten volgen is er een van alle categorieën; erg mooi asfalt, grote gaten, 2 strepen voor autowielen, vol gravel, zand en grind en met heel veel lawaai. Twentse Motor Club ’ t Keerl’ke november 2014 17

Je komt in de bergen een bocht door en dan rijden er 2 vrachtwagens naast elkaar. Langs de gehele weg staan er wel 20 kapot op de rijbaan. Op een gegeven moment staat er een vrachtwagen op 2 wielen hangend tegen de berg, we kijken, wat is dit nu ? Maar dit hebben ze bewust gedaan, omdat ze aan de onderkant zitten te werken. Zo kunnen ze er gemakkelijk bij en dat op de doorgaande weg! Verder gaat de reis goed, we zien dorpen waar de weg doorheen gaat, zo vies en megadruk dat je er geen dag wilt zijn. Het verkeer is daar een gekkenhuis, fietsen, auto’s, vrachtwagens, ezels met kar, loslopende koeien, honden, 125cc-motoren en alles maakt lawaai en maakt ruzie om die paar meter weg die wel vlak is. Vrachtwagens en bussen rammen je gewoon aan de kant terwijl je zelf net een groot gat aan het ontwijken bent. Je komt echt ogen te kort, zo druk ben je met het verkeer, zo nu dan even rond kijken , blijft bij kleine momenten, het blijft een overlevingstocht. Maar de natuur was vandaag een stuk mooier dan de afgelopen dagen, we zagen erg veel rijstvelden, deze zorgden voor een hoge luchtvochtigheid en een echte rijstgeur. Ook zagen we nog een kudde dromedarissen, dus we hebben toch nog van alles gezien. We worden nog een paar keer geteld door de politie, maar voor de rest laten ze ons met rust. We denken dat de brief van het hoofd van de beveiliging zijn invloed heeft gehad, maar tevens hebben we het gevoel dat ze ons zo snel mogelijk het land uit willen hebben. We zijn eigenlijk toch maar lastig, toeristen waar je op moet letten zodat ze niets zal over komen. Morgen naar Multan, een kleine 400 kilometer, de dag erna proberen we Lahore te bereiken, omdat we dan onze verloren dag weer kunnen inhalen. Als ze een beetje meewerken, moet dat kunnen lukken.

Wordt vervolgd

Twentse Motor Club

’

18


NIEUWS VAN DE BERGTRAININGEN Zoals beloofd hierbij een update over het programma van 2015. De training in de Harz gaat door. In het weekend van 12 - 15 juni gaan we naar Wolfshagen im Harz. Een 4-daagse training, vertrek op vrijdag en terug op maandag. De Harz is een gebergte op de grens van het voormalige Oost-Duitsland. Er is een mooi natuurpark de Hochharz en Wolfshagen ligt aan de rand van dit park. Lees verder in de volledige versie van deze Nieuwsbrief op onze website...... VEILIGHEID EN MOTORRIJDEN.......... Recentelijk stond er in de kranten dat het aantal dodelijke ongevallen van motorrijders hard was terug gelopen. Dat is natuurlijk altijd goed nieuws. Lees verder in de volledige versie van deze Nieuwsbrief op onze website...... SPIEGELEN.......... Dat bij motorrijden het kijken heel belangrijk is, dat weet bijna iedereen. Je motor volgt je blik, dus altijd kijken waar je heen wilt, en nooit kijken waar je niet heen wilt. Maar wat ook belangrijk is, is het regelmatig kijken in je achteruitkijkspiegels, oftewel kortweg "spiegelen" genoemd. De basisregel is dat je zo ongeveer om de zeven seconden een korte blik in je spiegels werpt. Even kijken wat er achter je allemaal aankomt. Lees verder in de volledige versie van deze Nieuwsbrief op onze website......

Twentse Motor Club

’

19


KNMV Toerkalender 30 21e Sinterklaastoer, Vorden, ± 130 km. Start 09.00-12.00 uur, Clubhuis VAMC de Graafschaprijders, Eikenlaan 2a, 7251 LT VORDEN. Inschr. € 5,incl chocoladeletter of speculaas . Beschrijving route: GPS EN MC. Informatie: VAMC De Graafschaprijders, Jan Vruggink, 06-49677598, [email protected], www.vamc.nl,

December 14 39e Wildrit, Alverna (Wijchen), ± 125 km. Start 9.00-11.00 uur, Cafe Zaal de Markies, Graafseweg 600, 6603 CM WIJCHEN. Inschr. vanaf € 3,50 . Beschrijving route: KNMVGPS. Informatie: MC Keizer Karel Nijmegen, Hay Smits, 0485-470579, [email protected], www.mckeizerkarel.nl, 14 Snertrit, Hoogeveen, ± 200 km met voorrijder. Start 9.00-10.00 uur, Clubhuis MC Hoogeveen, Achteromsedijk 8a, 7903 TL HOOGEVEEN. Inschr. € 5,. Beschrijving route: GPS. Informatie: MC Hoogeveen e.o., Rolf Otten, 0651659691, [email protected], www.motorclubhoogeveen.nl, 14 Snertrit, Sint Oedenrode, 150 km. Start 9.00-12.00 uur, Cafe d'n Dommel, Markt 15, 5492 AA SINT-OEDENRODE. Inschr. € 5,- . Beschrijving route: GPS EN MC. Informatie: MTC d'n Dommel, Tinus Verhagen, 0413-474691, [email protected], www.mcdndommel.nl,

kopij voor 28 november 2014 naar:

[email protected] Twentse Motor Club

’

20


De inhoud van het TMC clubblad vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de mening van het bestuur of de redactie

Recommend Documents