De harde Kern van de KredietCrisis bron: www.hoefgeest.nl | RTL7 TXT pagina 555
Inleiding:
Krediet = schuld, dus de KredietCrisis is een Schuldencrisis, en wel de Kondratieffschuldencrisis. Maar die is niet uitsluitend ontstaan doordat banken leningen hebben verstrekt aan insolvabele hypotheekgevers met inzakkende huizen als onderpand, zoals de media ons willen doen geloven. De kiem van de huidige crisis is gelegd in 1999 met het afschaffen van de onder president Roosevelt ingestelde First & Second Glass-Steagall Act van 1933 door de Clinton-regering. Met het aannemen van de Gramm-Leach-Bliley Act werd de Glass-Steagall Act van 1933 ingetrokken en werd daarmee de strikte scheiding tussen commerciële banken en investeringsbanken opgeheven. Na de beurscrash van 1929 werd juist deze combinatie als oorzaak van ongebreidelde speculatie aangemerkt! Door het samengaan van commerciële banken en investeringsbanken heeft ‘financial engineering’ en het proces van securitizatie van leningen een grote vlucht genomen uitmondend in de oprichting van off-balance Special Purpose Vehikels, zoals de SIV’s, Conduits en VIE’s. En daar ging het mis. Door ‘pooling’ (bundeling) van een keur aan leningen en de uitgifte van Collateral Debt Obligations in tranches met foutieve ratingen vanwege gerenommeerde ratinginstituten zoals Moody’s, Standard & Poor en Fitch waarbij het default-risico middels Credit Default Swaps werd verzekerd bij de zogenaamde Monoline Insurance Companies (Monolines) als MBIA, Ambac, FGIC, en ACA. ACA werd in decemeber 2007 delisted van de NYSE en van de beurs gehaald vanwege een negatief Eigen Vermogen en de geminimaliseerde kapitaalswaarde. MBIA, Ambac en Financial Guaranty Insurance Company vechten met onorthodoxe hulp van The Illuminati van de FED voor hun leven.
Methodiek:
Door leningen van verscheidene pluimage te ‘poolen’ en onder te verdelen in fictieve tranches van onderpand voor uit te geven obligaties onstaan de CDO’s. Deze CDO-tranches zijn door de ratinginstituten voorzien van niet accurate kwaliteitskeurmerken. The Good, the Not so Good & the Ugly. So far, so good, ware het niet dat de verkochte CDO’s zelf ook weer als obligatie (lening met onderpand) zijn gesecuritiseerd door de koper ervan. En dan wordt de oorspronkelijke obligatie een optie op een obligatie die de naam obligatie niet meer mag dragen. Het wordt daarmee dan dus een Collateralized Debt Option! Herhaal dit proces nog een aantal malen en er ontstaat een kettingbief in derivaten, een Daisy Chain met een onvoorstelbare hefboom die zich door de hele bankwereld heeft gevlochten. Om het risico dat een dergelijke CDO niet wordt terugbetaald te verzekeren zijn de Credit Default Swaps aangewend. Mocht de schuldenaar immers falen dan neemt de verzekeraar i.c. de Monoliner de plicht op zich de betalingen op de CDO te voldoen. Waterdicht… tenzij de Monoliner zelf omkiept! En dat is nu aan het gebeuren, want een optie op een optie op een optie op een obligatie gaat de initiële hoofdsom met factor x1000 te boven! Financiering:
Hoe zijn nu al de leningen die ten grondslag liggen aan de originele CDO’s en de aankoop van de overige CDO’s binnen de ketting gefinancierd? Oftewel, waar en hoe hebben de bankdieten hun schijnbaar onuitputtelijke bron om de onderliggende leningen en de aankoop van de CDO’s te financieren aangeboord? Voor het antwoord op deze vraag dient te rade te worden gegaan bij de markt zelf, want de markt weet alles en heeft altijd gelijk. De crisis brak uit toen het inmiddels omgekiepte Bear Stearns in de zomer van 2007 als eerste met een bericht naar buiten kwam dat er grote schade werd geleden op hun kredietportefeuille. Wie - behalve insiders - had toen ooit gehoord van CDO’s, CDS’s, MBS’s, Option-ARM’s en nog meer van deze curieuze alfabetsoep? De credit-spreads van de CDS-contracten zijn sindsdien door het dak geschoten en de waarde is gekelderd. Ook de aandelenmarkten en koersen van de Financials zijn sinds de zomer van 2007 afgeslacht. Wat is daar in hemelsnaam gebeurd? Triple A 2007(AAA)
Double A 2006 (AA)
Primo July 2007 duiken de CDS-contracten op basis van de ABX-index plotseling de afgrond in. De ABX-index bestaat uit een serie van Credit Default Swaps gebaseerd op 20 obligaties met als onderpand subprime-hypotheken. Een daling van deze index wijst er op dat investeerders vermoeden dat er verhoogd risico bestaat dat de houders van de leningen niet worden terugbetaald. Bovenstaande charts laten het koersverloop zien van de CDS op basis van de 2007 AAA en 2006 AA-tranches. Onderstaande chart laat zien dat de waarde tegen het einde van 2007 met respectievelijk 30 en 60 basispunten is gedaald.
En nu komt de grote clou! De USD, die sinds 2005 ten opzichte van de JapYEN met +21% is gestegen in verband met de Carry Trades waarbij de doelvaluta standaard onder druk komt te staan, krijgt begin juli 2007 plotseling klappen te verwerken. En met het inklappen van de USD/JPY storten ook de aandelenmarkten hand-in-hand af, like Twin-Brothers.
Conclusie:
Er kan derhalve geen andere conclusie worden getrokken, dan dat de Dollar/Yen Carry Trades dienst hebben gedaan als bronfinanciering van de wereldwijde Derivaten-Kettingbrief. Leg dit valutapaar op de grafieken van de aandelenbeurzen en de link is gelegd. USD/JPY omhoog = beurs omhoog en vice versa. Elke beweging van dit valutapaar wordt inmiddels slaafs door de aandelenmarkten gevolgd. Zelfs intraday is de relatie onmiskenbaar aanwezig.
Met het klappen van de Carry Trades is dus ook de Derivaten-Kettingbrief geklapt. En een Kettingbrief die is geklapt, kan nooit meer op poten worden gezet.
Kortom, met $2,5 biljoen (2.500.000.000.000) aan onderliggende waarde CDO’s en $50 biljoen (50.000.000.000.000) in de CDS Market zal deze KredietCrisis nooit meer kunnen worden opgelost en derhalve dan ook daadwerkelijk uitmonden in de door het IMF al gevreesde algehele financiële systeemcrisis, die in het beste geval zal leiden tot een depressie en in het slechtste geval tot een revolutie.
