De geschiedenis van Lohuizerweg 18 Deel 2, door Hennie Hanekamp Inleiding Begin 2003 leek het mij wel leuk dat in het gebouw aan de Lohuizerweg 18, thans het verenigingsgebouw van “WIOS EPE”, een foto kwam te hangen hoe het gebouw eruit zag zonder de later aangebouwde grote zaal. Na eens hier en daar een steentje opgeworpen te hebben, lijden alle wegen naar de heer Rein Huiskamp, de eerste beheerder van het gebouw, destijds eigendom van de Jonge Strijd. Een jongerenorganisatie van het NVV, thans FNV. Ik heb hem gebeld in februari 2003 en hij kon mij vertellen dat hij vele plakboeken fotoboeken had, zelfs nog een uren- en materialen boekje van de kosten en de tijd dat de jonge strijders erin gestoken hebben. We hadden toen afgesproken dat hij de spullen bij elkaar zou zoeken en mij in april terug zou bellen. Uiteindelijk heeft dit geleidt tot een afspraak op dinsdag 23 september 2003 in het gebouw aan de Lohuizerweg 18 te Epe met vier Jonge Strijders van destijds en twee bestuursleden van “WIOS EPE”. Zij waren heel benieuwd hoe het gebouw er nu uitzag en wij waren wel heel benieuwd hoe er toen uitzag. Inmiddels ben ik tijdelijk in bezit van twee plastictassen met fotoalbums met vele honderden foto’s en krantenknipsels van de bouw van de kleine zaal en grote zaal en vele activiteiten. We hebben afgesproken dat ik de geschiedenis in drie delen ga beschrijven en publiceer in de “Voetstap” het clubblad van de vereniging. In de “De Voetstap” van maart 2003 werd deel 1 gepubliceerd, welke ging over de oprichting van de “Jonge Strijd” op 25 februari 1953, de bouw van het clubhuis en het 5-jarig jubileum in 1958. In deel 2 gaan we hebben over de aanbouw van de grote zaal, de naamwijziging en het afscheid van Rein Huiskamp. Veel leesplezier bij deel 2, Hennie Hanekamp
Aanbouw grote zaal “Jonge Strijd gaat clubhuis aanzienlijk uitbreiden”, “Verenigingsgebouw aan Lohuizerweg wordt driemaal zo groot”, “Nieuwe vleugel aan gebouw jongerenvereniging “Jonge Strijd”, Jonge Strijd te Epe gaat weer bouwen” zijn de krantenkoppen in 1965 als de “Jonge Strijd” haar plannen bekent maakt. Het is 12½ jaar na de oprichting en de “Jonge Strijd” heeft dezelfde problemen als bij de oprichting. Had men de eerste jaren helemaal geen onderkomen, het huidige gebouwtje was al geruime tijd veel te klein. Om meer mogelijkheden te scheppen wat betreft activiteiten en uitbreiding van het ledental gaat de Jonge Strijd in 1965 het gebouw aanzienlijk vergroten door er een nieuwe
vleugel aan te bouwen. De werkzaamheden zijn ook ditmaal geheel door eigen krachten verricht. De grondwerkzaamheden zijn al in de loop van 1965 gebeurt. In december 1966 vond de opening plaats.
Guldenactie In verband met de hoge kosten verbonden aan de uitbreiding organiseert men in oktober en november 1965 een zogenaamde “Gulden-actie”. Bij deze actie ontvingen alle N.V.V. – leden in de Gemeente Epe – 1800 leden – een circulaire met het verzoek om één gulden per lid te geven. In vier avonden werden al deze adressen bezocht om de gulden op te halen. Men had de bouwkosten onder de tienduizend gulden geraamd.
Ruimtegebrek De kleine zaal werd 24 november 1956 officieel geopend. Negen jaar heeft men hier gebruik van gemaakt totdat men weer ruimtegebrek kreeg. Opnieuw besloot de Stichting Jeugdgebouw Bestuurdersbond Epe, de beheerder van het gebouw de stoute schoenen aan te trekken. Het ontwerp van de uitbreiding was van de heer P.Stegeman. Als leiders van de bouw werden benoemd de heren T. van Westerveld, L. Reezigt en J. Koetsier, beiden bestuurslid van de A.N.B. (Algemene Nederlandse Bouwbedrijfsbond). Aannemer H. van Norel stelde zijn werkplaats ter beschikking. Hier werden o.a. de deuren en kozijnen vervaardigd en zorgde hij voor al het materiaal. Het gebouw kreeg de vorm van een T, en werd in dezelfde stijl opgetrokken als de kleine zaal. De schoorsteen zal gemetseld worden van veldkeien en een kunstlederen schuifwand zullen het oude en nieuwe gedeelte kunnen verdelen in twee zalen van respectievelijk 50 m2 en 90 m2. In het nieuwe gedeelte kwam een keukentje, een bar en nieuwe toiletten met wasruimte en een los podium voor het opvoeren van toneelstukken.
Alle grondwerkzaamheden werden met de schop gedaan. Als het grondwerk gereed is, kan de fundering gestort worden. Het is dan 11 september 1965.
Hier vindt overleg plaats met “De stortploeg”, de heer Joh. van Asselt met Tiem van Westerveld.
Van Tongeren kijkt of het allemaal goed gaat. Het cement wordt gemaakt onder toeziend oog van Kee Witteveen en H. Dokter.
Alle vloerdelen worden vanaf de Lohuizerweg met een kar aangevoerd. Voorop de heer van Tongeren. Het is nu 25 september 1965.
Alle vloerdelen moesten precies tegen elkaar passen. Vele vrije uren van Jaap Koetsier gingen weer in het gebouw zitten. “Even als in 1956 prachtig werk”.
In het najaar van 1965 werd het metselwerk “winterklaar” afgewerkt. Dhr. Rein Witteveen in de buurt van de schoorsteen samen met T. van Westerveld.
De kapspanten, in de winter gemaakt door Tiem van Westerveld in de werkplaats van de Firma van Norel. Ook werden daar alle kozijnen en ramen gemaakt. Op 19 maart 1966 worden de werkzaamheden hervat.
Het gebouw gaat de hoogte in. Hier zijn ze bezig aan de schoorsteenwand.
Hier zijn ze bezig met het dichtmaken van de achterwand. Plank voor plank.
In mei 1966 wordt het hoogste punt bereikt, waarna traditiegetrouw de groene tak op het dak geplaatst werd en “Heineken”. Hierna wordt begonnen met de kapconstructie.
De heer Piet Scholten druk met het metselen van de schoorsteen. Deze schoorsteen is ook te gebruiken, zie de asbestpijp.
Acrobatiek op het dak.
Het is najaar 1966. Het gebouw krijgt aardig vorm.
1 oktober 1966, aan het eind van een zaterdagmorgen na weer vele vrije uren. Van links naar rechts van de heren T. de Bruin, A. Hofmeijer, A. van Westerveld, Joh. Van Asselt, T. van Westerveld en P. Scholten.
Het afwerken kan beginnen. Schilderen, stofferen en voegen, zoals op deze foto door Piet Scholten. Ook de glaszetter H. Scholten is aan zijn werkzaamheden begonnen.
De vloer in de aanbouw is gelegd en mag voorlopig niet betreden worden. De heer met stropdas bij de ingang is H. Plakmeijer, welke elke zaterdag zorgde voor de koffie en de broodjes.
Heropening Op zaterdag 17 december 1966 vond onder grote belangstelling de heropening plaats van het gemoderniseerde jeugdcentrum van het N.V.V. Jongerencontact aan de Lohuizerweg meldt het Noord Veluws dagblad van maandag 19 december 1966. Het gebouw is dan aanmerkelijk uitgebreid met een grote zaal met een gezellige bar, een keukentje, toiletten en een klein toneel. Er waren deze middag veel sprekers. De eerste was de heer G. Stegeman, die namens het stichtingsbestuur van het N.V.V. – Jongerencontact sprak. Hij heette o.a. de heer H. Visser, directeur van de Arbeidscentrale welkom, die tien jaar geleden het “oude” gebouwtje opende. Hij sprak vervolgens de wens uit dat dit centrum stimulerend moet gaan werken op het plaatselijk jongerenwerk. Het mooiste geschenk zou nog zijn, een betere toegangsweg naar het gebouw. Tenslotte bedankte hij alle bouwvakkers die dit tot stand hebben gebracht. De volgende spreker was de heer H. Visser. Hij vond het een groot voorrecht voor de tweede keer een opening te mogen verrichten van het voormalige “Jonge-Strijdgebouw”. Vooral de zelfwerkzaamheid valt er in te prijzen, naar het oordeel van de directeur van de Vakbondscentrale. De spreker belichtte ook de verhouding tussen jongeren en de oudere generatie. Naar zijn mening zijn de uitingsvormen van de hedendaagse jeugd geëvolueerd met het maatschappelijke niveau. Ook het protest van jongeren keurde de spreker niet af, want in de dertiger jaren deed die jeugd het op precies dezelfde wijze. “Mij dunkt, dat de oudere generatie het protest van de jongeren moet kunnen accepteren als een democratisch goed”, aldus de heer H. Visser op 17 december 1966. Hij was voorts van mening, dat botsingen tussen twee generaties er al eeuwen zijn geweest, hoewel de uitingsvormen misschien nu nog wat feller zijn. Solidariteit tussen deze twee groepen moet echter het uiteindelijke resultaat worden. Vervolgens opende de heer Visser het centrum met de woorden: “Ik hoop dat dit gebouw een handreiking mag worden tussen de generaties en een basis van menselijke genegenheid”. De volgende spreker was Burgemeester mr. C.N. Renken. Hij vond het goed dat de vakorganisaties zich in dergelijke
centra kunnen terugtrekken om de problematiek van de maatschappij te bepraten. De heer Renken ging verder: Ik kreeg de gedachte dat de mensen op het ogenblijk zich niet met de talrijke problemen willen bezighouden, om hun plezier niet te bederven. Vervolgens spraken nog de heren K. Vos namens de ABVA, de heer T. Westerveld namens de ANB en de beheerder van het jeugdcentrum , de heer R. Huiskamp. De heer T. van Westerveld was tevens één van de timmerlieden en bouwvakkers die aan het gebouw hebben gewerkt en bood namens zijn plaatselijke afdeling een gaskomfoor aan. Van Westerveld was tevens de uitvoerder. Jongerencontact Epe in uitgebreid jeugdhonk, kopte het Veluws Nieuws op dinsdag 20 december 1966. Wij zullen bewijzen, dat wij dit waard zijn, aldus een stralende Rein Huiskamp bij de heropening van het jeugdgebouw. Op dat moment was de heer Huiskamp al tien jaar beheerder en hem werd voor zijn goede zorgen een elektrische klok aangeboden en bloemetje voor zijn echtgenote.
Naamswijziging Tijden veranderen en dat heeft ook de “Jonge Strijd” geweten. In Amsterdam, waar het hoofdbestuur gevestigd was is men in 1964 al gestopt met de “Jonge Strijd”. Twee jaar later heeft men “NVV-jongerencontact” opgericht. In deze periode zijn er veel afdelingen ter ziele gegaan, waaronder Apeldoorn en Zwolle. In Epe is men echter gewoon doorgegaan, hoewel ook hier langzaam maar zeker veranderingen zijn gekomen. Zo was het de bedoeling in de toekomst niet meer zozeer plaatselijke bijeenkomsten te gaan organiseren, maar wil men meer regionaal gaan werken. Een of twee maal per kwartaal ging men dan een bijeenkomst beleggen, die voor de helft van de tijd gevuld was met een instructie- of ontwikkelingsprogramma terwijl de rest gevuld werd met een amusementsprogramma. In Epe ging men in Epe nog een tijdje door met clubbijeenkomsten, maar wel werden deze verminderd tot éénmaal in de veertien dagen.
Afscheid Rein Huiskamp Op vrijdag 25 april 1969 draagt Rein Huiskamp het voorzitterschap van Jongerencontact en het beheerderschap van het Jeugdgebouw over aan zijn opvolgers. Het voorzitterschap wordt overgenomen door Jan de Jong, terwijl Theo Plakmeijer de nieuwe beheerder wordt. Volgens de scheidende voorzitter zal het jongerenwerk in de toekomst steeds moeilijker worden. Wil men dit goed aanpakken dat zal dit moeten geschieden door bezoldigde jeugdleiders die contact hebben met de werkende jeugd. Ook zal de jeugd veel meer betrokken moeten worden bij alles wat er gaande is in het bedrijfsleven. Verder zal het in de toekomst steeds moeilijker worden om jongerenverenigingen draaiende te houden door de enorme toenemende concurrentie van de TV, de bioscopen, dancings etc, aldus Rein Huiskamp in het Noord Veluws dagblad van 25 april 1969.
Andere tijden In zijn afscheidswoord vertelde de heer Huiskamp nog dat hij het jammer vindt, dat het clubhuis ook aan derden moet worden verhuurd. Toen wij dit gebouw hier hebben neergezet, hadden we gedacht dat het elke avond door jongeren zou worden gebruikt. Het is helaas anders gelopen.
Na Theo Plakmeijer, welke het beheer enkele jaren heeft gedaan werd het beheer overgenomen door de heer B(ernard) Horst. Hij heeft dit een lange periode gedaan.
Beheerder Bernard Horst in het midden
Het verhuren van zaalruimte aan FNV-vergaderingen, maar ook partijen en feesten. Al er nu mensen ons huidige gebouw bezoeken, vertellen velen dat ze vroeger wel eens geweest zijn voor een feestje. Na de familie Horst werd het beheer in 1980 overgenomen door A(lie) van Schoonhoven-Mekelenkamp tot 1 januari 1985. Het beheer ging toen over naar Mw. Kloezeman welke het heeft verzorgt tot 1 november 1989. Daarna werd het overgenomen door Mw. Kraaijenhof- van Rijssen tot eind 1992. Toen werd het gebouw te koop aangeboden en was onze vereniging één van gegadigden die het gebouw wilden kopen. Doordat de anderen afhaakten werden wij eigenaar op 30 december 1992.
De gezellige bar in de grote zaal. Hier enkele dames na afloop van de heropening nog even gezellig nakletsen.
De vrolijke bloeiende tuin in het voorjaar van 1967. Wat zijn die bomen groot geworden.
