De Farida FST-6
Prijsklasse: Body: Nek: Fretboard: Hardware: Stemmechaniek: Pickups: Knoppen:
Switch kleur: Snaren
101-250 euro massief hout esdoorn sonokelin (indisch palissander) chroom diecast S-S-S (3x single coil), keramiek Volume, Toonregelaar voor de neck pickup Toonregelaar voor de middle pickup 5 standen schakelaar: brug,brug+mid, mid, mid+neck, neck zwarte body met een witte slagplaat, is echter ook met een vintage white of donkerrode body te krijgen. D’Addario EXL 120, nickel wound, super light gauge
Ongeveer twee en een half jaar geleden kreeg ik mijn eerste elektrische gitaar. Ik speelde toen al een jaar akoestisch, en dat vond ik ontzettend leuk om te doen, maar nóg liever wilde ik op een elektrische spelen. Die droom kwam uit toen ik vijftien werd. Ik mocht zelf in de gitaarwinkel een heuse elektrische gitaar uitzoeken. Na lang zoeken en uren wikken en wegen is de keuze op een Farida FST-6 gevallen. En ik kocht niet alleen de gitaar, het was een heel starterspakket ten waarde van 250 euro, inclusief Fender Frontman 15-R versterker, gigbag, tremolohendel, snaren en plectrums. Of dat daadwerkelijk een goede keus was geweest zou later blijken. Uiterlijk
De body + nek
De nek (fretboard en stemmechaniek)
De brug
Qua uiterlijk doet deze Farida veel aan de Fender-stratocaster denken: het heeft dezelfde typische vorm en dezelfde kleurverdeling. De nek is gemaakt van esdoorn, waardoor het een lichte kleur heeft. Het hout is lekker glad, waardoor je makkelijk met je hand van akkoord naar akkoord kan glijden. De body bestaat uit massief hout, hetgeen zeker een pluspunt is! Er zijn namelijk ook gitaren, vooral de budgetvarianten, met een body van multiplex, en dat klinkt toch minder mooi dan massief hout. De nek is door middel van schroeven aan de body vastgemaakt. Een andere manier om de nek vast te maken is door middel van sterke lijm. Aan deze methode wordt vaak de voorkeur gegeven omdat het steviger zou zijn, maar ik vind de schroefconstructie op mijn gitaar behoorlijk stevig, en heb er geen problemen mee. Het fretboard is van sonokelin (ook wel indisch palissander genoemd), een donkere indische houtsoort. De metalen in het stemmechaniek zijn diecast, wat inhoudt dat gesmolten metalen in een vorm gegoten zijn. De rest van het metaal dat in de gitaar voorkomt, bijvoorbeeld bij de brug en het input gedeelte, is gemaakt van chroom. De brug is een tremolobrug, wat betekent dat je die met behulp van een tremelohendel (bijgeleverd) kan optillen, om zo de snaarspanning te veranderen, wat een apart effect geeft. De gitaar zelf is lekker licht, waardoor hij goed in de hand ligt. Onderhoud en meegaandheid Ik heb de gitaar nu tweeënhalf jaar, wat misschien iets te kort is om wat over de meegaandheid te zeggen. Ik ga het echter toch proberen! Tot nu toe gaat de gitaar goed mee, er zijn wel een paar krasjes, maar dat is haast niet te vermijden. Ook bij het fretboard is als je heel goed kijkt wat slijtage te bemerken, maar dat was me eigenlijk voor het schrijven van deze review nog niet opgevallen. De snaren zelf gaan iets minder goed mee, een paar maanden hooguit. Dat moet je wel weten, want omdat het zo geleidelijk achteruit gaat, kan het zijn dat je het niet door hebt. Dat gebeurde mij ook in het begin, en toen ik eindelijk nieuwe snaren had leek het net of mijn gitaar maanden levenloos was geweest en eindelijk gereanimeerd werd! De gitaar onderhouden is goed te doen, je hoeft niet eens altijd de snaren weg te halen, alhoewel dat voor een goede schoonmaakbeurt zeker aan te raden is. De snaren zijn normaal te bevestigen en te verwijderen. Sound
De elementen
De switch, toonregelknoppen en volumeknop
De tremolohendel
De gitaar heeft drie single coils elementen. De elementen bepalen voor een groot deel het geluid van de gitaar, en single coils zorgen voor een heldere, open toon. Deze toon is typerend voor Fender –gitaren en is te horen bij gitaristen zoals bijvoorbeeld Jimi Hendrix. Ter vergelijking: double coil (beter bekend als humbucker) elementen filteren de hogere tonen weg, waardoor er een warm geluid ontstaat: Gibsons hebben dit soort elementen vaak, en denk bij een gitarist bijvoorbeeld aan BB King.
Het nadeel van de single coil elementen is dat er storing kan ontstaan door het opvangen van elektromagnetische straling van elektrische apparaten in de buurt. Bij deze gitaar hoor je dat echter alleen wanneer het volume vrij hard staat, dan komt er een soort brommende toon uit de versterker. Hoewel de Farida FST-6 net als de Fender drie single coil elementen heeft, zit daar toch ook een erg belangrijk verschil: de elementen zijn bij deze Farida namelijk van een heel ander soort materiaal gemaakt! Keramiek heet het materiaal, en dit is een goedkoop alternatief voor metaal. En dat valt te horen! Zo kunnen er bijvoorbeeld intonatieproblemen ontstaan, en klinkt het geluid wat blikkeriger en minder vol dan bij de metalen variant. Om in te stellen welke elementen je wilt horen (neck, neck en middle samen, middle, middle en brug samen en brug), is er een switch met vijf standen, waarmee je dat kan instellen. Ook zijn er twee toonknoppen om te bepalen in welke mate de neck en middle elementen tot expressie moeten komen. De elementen zijn genoemd naar hun positie, zo zit het neck element logischerwijs aan de kant van de nek. Het liefst speel ik met alleen het neckelement, dit geeft toch wel het warmste geluid. Het brugelement, dat een heldere maar minder warme toon produceert, op zichzelf gebruik ik ook vaak, maar dan wel met distortion en een hoge gain op de versterker. Dit is heel handig als je rock of punkrock speelt. De middle is te gebruiken als je van alles wat speelt, en lijkt qua geluid meer op de neck dan op de bridge. De combinatie elementen zitten er eigenlijk een beetje tussenin, ze lijken veel op de neck respectievelijk bridge elementen, maar door de toevoeging van het middle element klinken ze net iets minder warm respectievelijk scherp. Dit kan bij bepaalde dingen vast wel handig zijn, maar ik zelf gebruik deze elementen eigenlijk nooit. Er is ook een volumeknop, en die is inderdaad voor het volume. Echter, als je de versterker op distortion hebt staan, verandert de functie van de volumeknop in een knop die de mate van distortion regelt! Het volume regel je dan met een knop op de versterker. Alles is op deze gitaar goed aan te passen naar wat je speelt. Deze gitaar is geschikt voor veel verschillende stijlen: rock, pop, jazz, reggae, er is eigenlijk geen stijl die er totaal niet op klinkt. Toch klinkt rock niet helemaal zoals het hoort te klinken: je kan alles heel goed spelen, maar toch mist er die vette, krachtige sound die je van rock gewend bent. Verder gaat het tokkelen wat moeizaam, wegens de geringe afstand tussen de snaren, maar als tokkelen je favoriete bezigheid op de gitaar is, is het natuurlijk aan te raden een akoestische gitaar te kopen in plaats van een elektrische! Ook hoor je het op deze gitaar snel als je een foutje maakt, maar dat is naar mijn mening juist een voordeel. Hierdoor weet je goed waar je fouten zitten, en kan je die verbeteren. Effecten als buigen, hammer-ons en pull-offs gaan prima op deze gitaar, vooral het buigen vind ik heel mooi klinken. Wel is het zo dat als je veel buigt, de gitaar héél erg snel out of tune is, en je dus weer bij moet stemmen. Vooral de G-snaar lijkt hier gevoelig voor, maar dat kan ook zijn omdat ik de meeste buigingen op die snaar doe. Ook de tremolo geeft een leuk wow effect, maar je kan het maar een paar keer achter elkaar gebruiken, omdat anders de gitaar ontstemt.
Conclusie Deze gitaar is overal wel voor geschikt, klinkt niet verkeerd, maar ook zeker niet geweldig. Het heeft nergens de mooie sound die je bij zijn grote broer de Fender terughoort, maar dat mag je ook eigenlijk niet verwachten voor zo’n zacht prijsje. Al met al denk ik dat de aanschaf van deze gitaar een goede keus is geweest. Het is een prima elektrische gitaar om mee te beginnen, juist omdat je er zoveel ruimte mee hebt om je eigen
stijl te ontwikkelen. Wanneer je dat echter gedaan hebt, en het beginnersniveau overstijgt, ben je snel uitgekeken op deze gitaar en is het tijd voor een échte Fender of een ander merk naar keuze. De pluspunten -
mooi uiterlijk, doet aan zijn duurdere broertje de Fender denken gaat goed mee is voor veel verschillende stijlen geschikt, waardoor je ruimte hebt om je eigen stijl te ontwikkelen de gladde nek maakt het makkelijker bespeelbaar je hoort je fouten goed, zodat er veel ruimte is voor verbetering
De minpunten -
de elementen zijn budget-elementen en dat is te horen hoewel je veel verschillende stijlen kan spelen, klinkt geen stijl écht goed. Gaat snel out of tune De snaren gaan niet zo lang mee
De cijfers Kenmerken:............................................7,5 Geluid………………………….............6 algemeen:...............................................6,5 Al met al geef ik deze gitaar dus een 6,7!
De versterker
Aangezien mijn gitaar met versterker geleverd werd, hier ook nog een stukje over de versterker. Zoals vermeld is het een Fender Frontman 15 R. Ik weet trouwens niet zeker of deze versterker altijd geleverd wordt in het starterspakket, of dat het ook een andere versterker kan zijn. Op deze versterker zijn er in ieder geval verschillende knoppen: reverb, bass, middle, treble, drive volume, gain en normal volume. Tussen de gain en de drive volume knop is een klein wit knopje te vinden. Ik durfde het eerst niet in te drukken omdat ik bang was dat de boel dan zou ontploffen. Gelukkig bleek het allemaal iets minder gevaarlijk dan gedacht, en zorgde het indrukken van het knopje gewoon voor distortion. De reverb knop zorgt voor een soort echo, waardoor alles heel ruimtelijk klinkt. Dit is vooral voor langzame gitaarsolo’s a la Santana heel erg aan te raden. De bass, middle en treble knoppen zijn er om de lage, middel en hoge tonen te controleren. Dit vind je bijvoorbeeld ook op sommige radio’s en is geheel naar smaak in te stellen. De een vind de nadruk op hoge tonen mooier en een ander zet het liefst al deze knoppen op de middelste stand. De volumeknop is helemaal links te vinden en is voor het normale volume. Rechts van de distortionknop zit de “drive volume” knop, en dat is de volume knop wanneer je distortion aan zit. Gain bepaalt de kracht van het geluid wat uit de versterker komt. In het geval van distortion is dat de mate van distortion. Ook zit er een input voor je gitaarsnaar op en een ingang voor koptelefoons (mijn koptelefoons passen er echter niet in..en zo bijzonder zijn ze ook weer niet). Ook schijn je er bijvoorbeeld een drummachine op te kunnen aansluiten, via de aux-input. Over het algemeen is het een goede versterker, wel heb ik er af en toe problemen mee. Hij is niet helemaal geruisloos (ook al ligt dat ook soms aan mijn pickups, zie het stuk over de gitaar), en soms als ik de reverb open zet komt er een verschrikkelijke, niet te harden hoge toon uit. Dat komt echter alleen voor in combinatie met een hoge gain, en kwam pas toen ik de versterker al een tijdje had. Ik heb er echter geen gekke dingen mee gedaan. De kwaliteit is niet super, maar wat wil je voor zo’n lage prijs. Er zitten niet al te veel functies op, maar dat wil een beginner ook niet, en ik denk dat het een goede versterker is om thuis mee te oefenen.
