Maandag 27 januari. Waren we alweer vroeg uit de veren! Bij het aanbreken van de dag, 7.15 u. Gespannen keken we toe of de zon de vrij zware wolken kon wegduwen. Een stevig gevecht maar het lukte dan toch. De hemel werd blauw al waren er wel vrij veel wolken. De ochtendroutine werd uitgevoerd, nog even naar de plaatselijke Lidl, naar een Carrefour om de internetstick te voeden en toen door naar San Carles de la Rapita, gelegen aan de zuidzijde van de uitgebreide Ebro-delta. We vonden een leuke plek, tussen de haven en het zwembad. We konden toen nog niet bevroeden dat we daar rond 18.30 uur weggestuurd zouden worden, temeer omdat er regelmatig politie voorbijgereden was. Aanvankelijk stonden we alleen, in de namiddag kwamen er een paar campers bij, waaronder een paar knoeperts die, dwarsgeplaatst, 3 parkeervakken in beslag namen. Vermoedelijk is dat de reden dat de politie ingreep. Gelukkig hadden we tijdens de uitgebreide verkenningswandeling een alternatieve plek gezien want de aanduiding van de politie was niet te volgen. Voor alle zekerheid informeerde Els bij een meneer die in een loods bij de nieuwe stek aan het werken was of het gepermiteerd was. “Si, si, no problem”. Een mooie wandeling, dus. Langs het zeer uitgebreid jachthavengebied, een stuk door de stad en later via de leuk aangelegde wandelpromenade. De stad was niet erg boeiend. De wandelpromenade des te meer. Mooi weer, al bleef het bij vlagen vrij stevig waaien. Na het wandelgebeuren ging Els aan het strand zitten lezen en deed Fred een tukkie om daarna nog wat klusjes in de camper te doen. Els was bezig met de bereiding van het avondeten, Fred was druk met foto’s, verslagen en internet toen we dus hals over kop de zaken reiszeker moesten stellen ivm de gedwongen verkassing. In de loop van de avond begon de wind regelmatig met de camper te schudden maar daar waren we inmiddels al wat aan gewend. De voorgaande avond, het verslag was al klaar, was er nog een prachtige zonsondergang. We waren er nog niet uit of we nog langer op deze plek zouden blijven of wellicht een andere plaats zoeken in of aan de Ebro-delta.
Dankzij de zelf-ontspanner op de camera konden we onszelf, zittend in het prieel uit de foto rechtsboven, vastleggen.
Dinsdag 28 januari. Poehpoeh! Wat een nacht! Op de tweede plek in San Carles de la Rapita, niet erg fraai maar ‘het mocht’, stak kort na het avondeten de wind weer op. Eigenlijk elkaar met tussenpozen opvolgende lange reeks van rukwinden die de nachtrust wel wat verstoorde want we rolden af en toe bijna het bed uit, zo schudde de camper. “Hier blijven we maar niet!” We besloten door te rijden naar l’Ampolla, aan de noordelijke begrenzing van de Ebro-delta.
We vertrokken met wat krakkemikkige coördinaten die aan geen van de drie mogelijke notaties van de navi voldeed. Dit leidde tot wat zoekwerk maar we vonden redelijk snel de gemeenteparking bij een groot sportcomplex. Mooi aangelegd gebied waar we, het was even zoeken naar een plekje waar we redelijk waterpas stonden, de camper plaatsten. Okee, vrij veel geluid van de kortbijgelegen autoweg en hogesnelheids spoorlijn maar daar was mee te leven. De wind leek zich hier wat beschaafder te gedragen en, ondanks redelijk veel bewolking, liet de zon zich regelmatig zien. Zoals gewoonlijk waren we al weer spoedig aan de wandel. Langs de vrij grote jachthaven en daarna langs een lange wandelboulevard, alweer mooi aangelegd. Duidelijk te zien dat Spanje de laatste 5 a 6 jaar stevig geïnvesteerd heeft om ‘de boel mooi te maken’. Er waren info-borden en kunstwerken geplaatst waarvan enkele onze extra aandacht trokken. Adrianus van Utrecht is in deze streek bisschop geweest totdat hij als paus benoemd werd. Hij was en is de enige Nederlandse paus die in Rome ‘Witte rook’ heeft gekregen.
Twee kunstwerken, de één bizar, de andere erg leuk.
Na deze enigszins culturele wandeling ging het, deels door het stadje, naar de andere kant waar we weer een stuk boeiende kust vonden. Grillig, in vele kleurschakeringen. Dit was genieten!
Woensdag 29 januari. Ondanks de directe nabijheid van de autoweg, ondanks de regen hadden we een voortreffelijke nachtrust. Onze accu’s weer opgeladen voor een volgende etappe, slechts 25 km rijden. Op de website van Campercontact vonden we een plaats die ons aansprak dus direct na de koffie reden we naar het nieuwe dag-doel dat weer moois beloofde. Het lag in een uitgestrekt natuurgebied, dat maakte dat de navi er niet goed mee wegkwam maar met even zoeken vonden we erg mooie en nog vrij nieuwe parkeerplaatsen. Nog nieuwer waren de borden dat er geen campers mochten staan. We vonden een grindvlakte waar géén verbodsborden stonden, daar stonden we prima. Eerst even een verlaat ontbijt of vroege brunch en toen kriebelde het om de omgeving te verkennen. En wat voor omgeving! Een kust gevormd door een aaneenschakeling van kleine baaitjes, de één nog grilliger dan de ander. Men was al flink gevorderd met de aanleg van mooie wandelpaden. Het hele gebied was nog in ontwikkeling tbv het toerisme, op veel fronten was men nog bezig. Mooie, verharde parkeerplaatsen, met elkaar verbonden door goede asfaltwegen en op veel plaatsen afvalvoorzieningen. In de zomer zal het hier zeker heel druk zijn, nu was het erg rustig. We stonden lang in ons uppie, in de namiddag kregen we camperburen. Onze wandeling ging zeker niet alléén over geplaveide paden. Hier en daar moesten onze berggeittalenten aangesproken worden. Maar wat was het weer prachtig. En…. Wat was het weer prachtig! (geen verschrijving, meteorologisch gezien, dus.)
Er lag ook een burchtruïne, die moest natuurlijk ook even bekeken worden. Els waagde zich héél even in een tunneltje, oorspronkelijk vermoedelijk een doorgang naar een uitkijkpost. Na de wandeling: Els aan het strandje zitten lezen totdat rond 3 uur de hemel dichttrok en Fred was weer even druk met de binnenkant van zijn oogleden bekijken. Avondeten?Gebakken mosselen!! Deze lagen nog in het vriesvak maar de LPG was op zonder dat we dit gemerkt hadden en daardoor de boel half ontdooid. Gelukkig konden we omkoppelen naar de propaanfles dus de koelkast kon er weer tegenaan. Ook het zonnepaneel had weer goed gegeten, afdeling energie weer helemaal okee!
Het prachtige plekje bood geen mogelijkheden voor saniservice, ook was er geen winkel te bekennen, dat betekende dat we de volgende dag weer een sprongetje zouden maken. Vroeg in de avond kwam er een Citroën Berlingo naast ons staan, gebruikt als camper-alternatief voor twee jonge Spaanse deernes. En waarachtig, ze hebben er ook in geslapen! Voor het slapengaan werd de camper nog even gedraaid, met de kop in de wind want die ging alweer (on-)behoorlijk tekeer. Of het gewenning was? Onze nachtrust werd hierdoor nauwelijks belemmerd. Donderdag 30 januari. Bij het opstaan: Blauwe hemel, stralende zon maar nog redelijk veel wind. Dat was een perfecte conditie om het bed weer eens degelijk uit te kloppen. Vlak voor het vertrek, we hadden nog een korte babbel met de twee deernes, ontdekten we achter de camper een processie van processierupsen. Veel over gehoord in ons eigen Limburg maar nog nooit gezien. Toch wel bijzonder! Allee, tijd om te vertrekken. Ons geplande doel was Salou, een stad waar we eerder waren en we de moeite vonden om nog eens te besnuffelen. Om kort te gaan: Heel Salou gezien, inclusief vele borden met Verboden voor campers maar de beoogde camperplaats? Noppes! Via de POI’s op de navi Tarragona ingegeven. Moet een mooie stad zijn, dus waarom niet? Nu hebben ze het wegensysteem rond de stad grondig vernieuwd en dat leidde tot een herbe-herbe-her-herbere-her-her-herberekenen van de navi. Oef! Dan maar onder het rijden Sitges ingegeven, dat kenden we ook. Nog een heel dikke 65 km te gaan. Vanwege de vele vernieuwingen rond Tarragona duurde het nog even voordat deze stad ons uit haar greep liet….. Verschillende punten hebben we 2 of 3 keer gezien! Uiteindelijk reden we richting binnenland. Naarstig zoekende Els ontdekte een plaatsje aan de kust: Altafulla. Dit werd via een leuke, boeiende weg door het binnenland bereikt. In het stadje op de bonnefooi zoeken naar een plek, die vonden we bij het station. Pfffffff. Motor stop en aan de brunch, wel verdiend na bijna honderd enerverende kilometers! Fred ging op zoek naar een loosmogelijkheid voor de sani, vergeefs. Okee, het kon nog net. Altafulla. We wisten er niets van of over. Bleek het toch een verdraaid aardig stadje te zijn, zeker wat betreft de kustlijn. Eventjes verkennen werd een wandeling van twee uur. Van twee uur genieten!
Hier en daar zagen we nog stukjes ruïne liggen die stamden uit de Romeinse tijd. Het was hier en daar wel weer klimwerk en over niet altijd geplaveide paden maar dat weerhield ons niet. Onderweg hadden we nog een gesprekje met een hengelaar die perfect Engels sprak. Dat bleef voor ons toch bijzonder want anderstaligen zijn naar onze ervaring zeldzaam in Spanje. Wel hoorden we Arabisch en talen uit donker Afrika maar daar konden we weinig mee…….. We zagen een vuurtoren en dat zou ons keerpunt worden. Toen we dit bereikt hadden zagen we in de verte een burcht liggen.
Dat zou een mooi doel zijn voor een tweede dag maar vanwege de sani zouden we de volgende dag verder moeten naar Sitges. Daar zou bovendien een LPG-station zijn en de stad is zeker de moeite waard. Maar: Altafulla komt zeker op ons lijstje “Herbezoeken”.
Onze plek bij het station riep herinneringen op aan de vele malen dat we aan de Rhein tussen Bonn en Bingen hebben gestaan: Daar horen voorbijrazende treinen er gewoon bij!
Vrijdag 31 januari (Alweer een maand voorbij!) Wat waren we rap opweg! Blaas en bips werden tot minimale activiteit teruggebracht: Snel naar het (gekende) sani-station in Sitges. Daar werd leeggemaakt wat leeg moest (incl. blazen en bipsen)en gevuld wat er te vullen was. Opluchting! Nog even naar de nabijgelegen Lidl om daarna ‘de andere’ parking op te zoeken. De ‘officiële’ CP is echt ongeschikt: Rommelig en alleen met een partij blokken is de camper enigszins horizontaal te plaatsen. Bovendien een stevig eind van het strand en de boulevard en dat is toch wat Sitges zo aantrekkelijk maakt. De parking, alweer een groot uitgevallen mixparking op een grindplaat was ook niet mooi maar wel doelmatig en vrij kort bij het moois. Wat ons in Sitges zo bevalt is dat de boulevard bijna nostalgisch is. Ook in het oude stadsdeel staan snoepjes van gebouwen en er zijn leuke details te vinden.
In de zomer zal het, vanwege het prachtige strand, zeker overlopen worden door toeristen. Nu was het aangenaam levendig maar niet druk en zo hebben wij het graag. Fred was weer druk met de camera, een klein deel van het resultaat vindt u in volgend verslagdeel want als het niet zou gaan sneeuwen (grapje!) zouden we zeker nog 1 a 2 dagen hier blijven. Ook leefden er plannen om zondag per trein naar Barcelona te gaan. Els, we schreven het al eerder, houdt niet van grote steden maar via Facebook werd ze door vrienden ‘omgeturnt’. Fred blij! Of het uiteindelijk gaat gebeuren……….? WORDT VERVOLGD!
