Dag Georges. De eerste zin die ge tegen mij zei Was op het zonovergoten bomvolle terras van de Hopper, het café waar ge elke zondag waart te zien en te horen. Ik was net samen met evie En met zweetpollekes zou ik die zonnige dag kennismaken met haar familie. Een geblokte seigneur met een moustache en een maffiose hoed op En een kleurig hemd aan stond recht gaf mij een hand en bulderde voor heel het terras: "Mak ou ien ding vroage? ziede ze geire?" Het vertelt veel over u: Ge verwoordde zo indirect uw genegenheid voor uw nichtje Hopende dat ze in goede handen was En ge bewees tegelijk tegenover een derde uw aangeboren directheid. De toon was voor mij sinds die middag gezet. En wat een toon. Geen stille toon, daar deed ge niet aan. Nee, het mocht luid, het mocht lyrisch, het mocht vol!
Ik ken niemand Die het volkse en het literaire Met zo veel flair kon combineren als gij, Georges. Ge waart charmant en cru tegelijkertijd Ge gaf altijd een sierlijke krul aan uw grofheden. Iemand met de glimlach schofferen en tegelijk een glimlach op het gezicht van de geschoffeerde toveren, ge moet het maar doen. Het was begoochelend om te zien.. Er zat mededogen en empathie onder. Zelfs uw botheid was stijlvol. Les pieds dans le plat. Uw trage stap werd ruimschoots gecompenseerd door uw radheid van uw tong. Ge waart het grootste laweit Van de familie En ge laat nu dan ook een oorverdovende stilte na. Georges Nabarro. Een denderende naam. Hij snelde u vooruit. Hij zat u als gegoten. Geen stilvallende gesprekken bij u. De weetjes, de kwinkslagen en de citaten vlogen ons rond de oren. Overvloed. Nog zo'n woord dat ik hier mag bezigen.
Ge waart een Bourgondiër, hé Georges. Ne Pallieter. Vijf gangen, zeven gangen: veel was niet genoeg. En wat de rest niet opkreeg, kon er ook nog wel bij. We kunnen niet tellen in hoeveel Michelinrestaurants gij op flamboyante wijze het menu of de rekening hebt gevraagd. En dan de afzakkertjes en de doorzakkertjes, De makkers en de kaartvrienden In den boer van tienen, de duifkes, het pelikontje, den hopper. En niet alleen culinair waart ge gretig. Ook in de actualiteit zette gij graag uw tanden: de locale, de federale politiek, de Europese en mondiale politiek: elke dag keekt ge naar het nieuws in 2-3 talen. Ook cultureel kon het niet op: theater in den Bourla, jazzconcert in den Hopper, maar vooral heel veel cinema, massa's films, gij waart een binge-watcher avant-la-lettre. Een pelliculaire liefde die al heel vroeg werd gestimuleerd. Ge lag met uw broer Harry onder de dekens alle films en filmsterren op te sommen die ge kende. Alfabetisch.
En dan een beetje slapen en hup uit de veren en gaan shotten met baby Annie in de kinderwagen. Met een voetbal, wel te verstaan, niet met baby annie. En: Georges, ge had wel aanleg voor tennis en voetbal, maar geef toe: de inspanningen op zich waren er toch wat te veel aan, de inspanning in de afspanning achteraf, de après-tennis, of de après-foot: dat was het doel dat de middelen heiligde. We mogen ook uw lach niet vergeten Georges ge staat zo juist en schoon op de foto vind ik Dat was nog zo een talent van u: uw zin voor humor met al eens te straffe of aangebrande uitspraken. Het was aandoenlijk om te zien hoe ge met blinkende oogjes een mop begon te vertellen en dan totaal niet aan uw clou geraakte omdat ge er zelf al in bleef van het lachen. En lachen hebt ge volmondig en in overvloed gedaan, ondanks uw laatste slechte jaar mogen we dat echt niet vergeten, dat ge uwe reuma uwe psoriasis en uw kanker te lijf ging met uw humor en uw rake oneliners.
'Fais ce qu'il te plait, mais ne fait du mal a personne.' Doet uw goesting, maar doe niemand zeer. Dat zou uw motto kunnen zijn, daar hebt ge naar geleefd. Onder uw stoere bolster zat er ook een volbloed family man , uw familie hield ge in ere, zij waren een constante, ook de amerikaantjes over de grote plas, en ge waart een vaderfiguur voor Evie en David Dag Georges Ik ga nu in naam van uw gehavende familie de mensen bedanken die gekomen zijn om u de laatste eer te bewijzen hun égards te betuigen zoals gij zou zeggen dank u iedereen dank u vrienden dank u vriendinnen, dank u collega's van den tir en sm3 om bij georges zijn adieu te zijn. misschien een mooi echtgebeurd beeld om af te sluiten
gij zit in een honda op de champs-elysees (de verblijfplaats van de gelukzaligen volgens de griekse mythologie die ge ook kende als uwen broekzak) gij zit dus in uwen Honda tuffend op de champs-elysees op de dag van de arrivée van de tour de flikken worden bijgevolg zot en houden u aan en wat doet gij? en gij lult u er met uwe flair en bravoure in uw beste frans uit en ge moogt verder rijden zonder boete ik wil er heel graag een borsalinohoed bijdenken en gij die luidkeels ferrat meezingt op weg naar de zon Georges Nabarro Dag man met de stok, Dag man uit één stuk met een klok van een stem die nu niet meer klinkt maar echoot
