21 July 2012
Voor u ligt weer een nieuwsbrief vol met nieuws over de paarden en de stichting, helaas wordt het zo wat een gewoonte om naast heel veel positief nieuws ook nieuws met een zwart randje met u te moeten delen. In de vorige nieuwsbrief heb ik u al verteld over Jessica en Cynthia, zij hebben allebei meerdere bezoekjes van de dierenarts gehad vanwege hun gezondheid. Er was bij beide dames wat bloed afgenomen voor onderzoek. Jessica bleek veel te hoge nierwaardes te hebben, wat eigenlijk betekende dat ze op de kliniek aan de dialyse zou moeten. Na veel wikken en wegen, overleg met de dierenarts, Ingeborg en Danielle haar oude verzorgster hebben we besloten dat we dat haar niet meer wilden aandoen. We hadden haar hier absoluut doorheen willen trekken, en nog jaren van jaar willen genieten,, maar op deze leeftijd met een paard gaan lopen leuren en sukkelen zou niet eerlijk zijn. Jessica had een geweldige leeftijd van 38 jaar bereikt, was nooit ziek geweest, een ontzettend sterk paardje dus, dialyse zou misschien een paar dagen helpen, dan zou ze weer terug moeten, en weer, en weer, terwijl er geen hoop meer was op genezing. Jessica was op, ze had haar leventje geleefd, en was op haar manier al afscheid aan het nemen van ons, van haar maatjes, en haar leven. Op 7 Juni ging het snel slechter met haar, en met haar paardenmaatjes, Danielle, Ingeborg en mij in de buurt is Jessica op 38 jarige leeftijd rustig ingeslapen door de dierenarts. Een hele moeilijke, maar ook de enige juiste beslissing die we hebben kunnen nemen voor dit bijzondere paardje wat een geweldige leeftijd heeft bereikt.
Jessica een aantal maanden voor het afscheid…. Een bijzonder paardenmeisje
Cynthia was vanaf het moment van de bloedafname helaas ook een zorgenkindje: 5 Juni ben je begonnen met sukkelen, samen met de dierenartsen hebben we alles op alles gezet om je er door heen te trekken, je deed zelf ook zo ontzettend je best om beter te worden..... je was ernstig hoefbevangen, omdat je lever niet goed meer functioneerde. Prisca waren we eerder al verloren door deze rotziekte, en daarom wilden we niet eerst dit en dan weer dat proberen, maar gelijk de zwaarste medicatie voor jou. even leek het weer beter met je te gaan, dan weer een dipje, bleek er weer een hoefzweer te zitten, en dan ging het ook weer beter met je als die was verwijderd. afgelopen zondag stond je weer een klein beetje kreupel, maandag de dierenarts er weer bij, en gelijk maar foto's gemaakt op stal. Wat ging je tekeer, en niet alleen jij, ook Mistral was helemaal over de rooije toen je uit zijn gezichtsveld verdween. Ingeborg en ik hebben je met zijn 2en in bedwang moeten houden om het röntgenapparaat van de dierenarts heel te kunnen houden anders had je alles omver gelopen, inclusief dierenarts. Juist omdat je daar op stal zo tekeer ging dacht ik zelf nog dat het misschien wel mee zou vallen, en met genoeg hoop hebben we je terug in je eigen afgezette kale stukje gezet zodat je weer kon neuzen met je maatje. Helaas belde smiddags de dierenarts het zat helemaal fout, en er was eigenlijk geen hoop meer voor je, je hoefbeen was al gekanteld en je zool was bij de punt nog maar 1 mm dik. Veel tranen en gesprek met Anita en Ingeborg later hebben we besloten dat het het beste voor je zou zijn als we afscheid van je namen, dat hebben we vandaag gedaan. Lieve Cynthia gister door Ingeborg nog verwend met een emmer van je lievelingsbrokken, vanmorgen voor het eerst sinds lange tijd weer mogen grazen, zij aan zij met je maatje, en daar heeft de dierenarts je ook de injectie gegeven om te gaan slapen. Mistral heeft al die tijd bij je gestaan, en op zijn manier afscheid van je genomen, na een tijdje was het goed, maar toen we je weghaalden werd ook voor hem duidelijk dat je deze keer niet meer terug zou komen. Cynthia, ik weet het niet alle mensen worden 100 en niet alle paarden worden 35, maar het was je zo ontzettend gegund........ we zullen je niet vergeten, Cynthia is op 7 Juli ingeslapen. Als er een hierboven is, dan hoop ik dat ze daarboven samen met Jessica hun oude vrienden zullen opzoeken, en samen genieten van oneindig volle groene weides, een leven zonder pijn, en andere kwalen
Cynthia, geen pony, maar een Pitbull met een oerwil, 1001 dingen overwonnen, maar deze laatste strijd verloren…..
Omdat de wereld gewoon doordraait, ook na het verlies van 2 bijzondere paardjes die we uiteraard nooit zullen vergeten, en er altijd paarden en pony’s blijven die onze hulp keihard nodig hebben om van een fijne oude dag te kunnen genieten, is het dan ook niet verwonderlijk dat we ook weer een nieuwe bewoner hebben verwelkomd, Cappucino genaamd. Cappucino is een ex manegepaard van manege de Wolf te Huijbergen, jawel de manege waar ook Avanti, Obelix en Charlie vandaan zijn gekomen, dus voor velen van u een bekende. Gelukkig had en heeft Cappucino 1 grootste fan die hem ook bij de stichting blijft ondersteunen, Cappucino wordt volledig ondersteund door Bianca, zijn oude verzorgster, dus voor ons geen zorgen voor dit paard om voldoende donateurs voor hem te vinden en te houden, zijn oude dag is gegarandeerd
Cappucino al helemaal in zijn element. De eerste dag na zijn komst is Cappucino al gelijk in de grote groep geplaatst, en hij heeft zich razendsnel aangepast, zover zelfs dat hij de dames van Avanti en Calvaros inmiddels heeft ingepalmd met zijn charmes ( nou ja, hij duldt gewoon geen nee zeg maar ) Gelukkig kennen Avanti en Calvaros inmiddels het spreekwoordelijke klappen van de zweep, en weten ze dat de dames vanzelf terugkomen, zij maken zich dus niet heel erg druk om dit tijdelijke verlies, het komt wel goed
VERKOOPDAG PRINSENTUIN COLLEGE BREDA ! 15 juni, was ik uitgenodigd om de verkoopdag georganiseerd door de leerlingen van de Prinsentuin Breda bij te wonen. Een avond waarop kopers en verkopers elkaar konden vinden, er werden prachtige paarden en pony's voorgesteld in diverse disciplines, een geweldige clinic gegeven, er was een mooi gevulde stand voor ruiterartikelen, en er werden lootjes verkocht voor het goede doel. De leerlingen hebben stichting manegepaardenpensioenfonds uitgekozen als het goede doel, het inschrijfgeld en de opbrengst van de lootjes ging rechtstreeks naar de spaarpot van onze oudjes!! Dat ze voor deze verkoopdag ontzettend hun best hadden gedaan bleek wel uit de reacties, en helemaal aan het eind van de avond toen ik naar voren werd geroepen om een cheque in ontvangst te nemen. Met deze verkoopdag hebben ze maar liefst een bedrag van E. 676,55 opgehaald voor de stichting, waar we natuurlijk ontzettend dankbaar voor zijn. Vooral omdat we zelf ook heel goed weten hoe moeilijk het is om iets dergelijks goed te organiseren, en zij hebben het hele evenement van 0 opgebouwd tot een enorm succesvolle avond, en daar mogen ze met recht heel trots op zijn.
Sjakie inmiddels helemaal op zijn gemak, en zijn pensioen is een half jaar verzekerd dankzij de inzet van de leerlingen van de Prinsentuin Breda De leerlingen hebben ervoor gekozen dit bedrag te besteden aan Sjakie, de ex draai molen pony, hij heeft nagenoeg geen donateurs, met dit bedrag hebben de leerlingen van de Prinsentuin Sjakie voor een half jaar geadopteerd, en dat is ronduit geweldig!!!! Dames en Heren van de Prinsentuin Breda, Heel hartelijk dank voor jullie geweldige inzet! Ook op manege de Scheldestad te Vlissingen hebben ze niet stil gezeten, Marleen de Leeuwen heeft ontzettend haar best gedaan en voor het manegepaardenpensioenfonds een heuse familiedag georganiseerd op de manege. Daarnaast heeft Marleen ook een aantal nieuwe donateurs aangedragen waar we geweldig blij mee zijn, want die kunnen we heel hard gebruiken, tijdens wedstrijddagen, maakt Marleen de bezoekers en deelnemers attent op de stichting en de opvang van uitgewerkte manegepaarden, temeer omdat Vincent, Whisky, Bravour en Gabber 4 bekenden zijn van deze manege, en dankzij de donateurs van deze manege is hun pensioen mogelijk gemaakt.
Op 27 juni hadden we de eerste inzamelavond voor de 2ehandspaardenspullenmarkt, heel erg spannend, want we hadden absoluut geen idee of er iemand op onze advertenties zou afkomen, dus stonden we om 19.00 met 4 vrouwen sterk klaar bij de bibliotheek waar we opslagruimte hebben gekregen om de spullen tijdelijk op te slaan. Het werd een super leuke avond, mensen die de advertentie hadden gelezen in de krant reden af en aan met auto’s vol mooie, en vooral nog bruikbare paardenspulletjes, kleding, dekjes, laarzen, dekens, maar ook beeldjes, puzzels etc. etc. Aan het einde van de avond was alles gesorteerd, en netjes in de opslag gestapeld, die daardoor al voor bijna de helft was gevuld. We hebben daarom ook besloten nog maar 1 inzamelavond te houden en wel op 29 augustus a.s., heeft u ook uw kast opgeruimd en vindt u het zonde om de spulletjes weg te gooien? Wij zijn er ontzettend blij mee, uw spulletjes krijgen een 2e leven elders en de opbrengst komt ten goede aan het pensioenpotje voor de oudjes. Dus 29 augustus vanaf 19.00 uur tot 20.30 bent u van harte welkom bij de Bibliotheek te Huijbergen, alles wat ook maar een beetje te maken heeft met paarden is welkom. Daarnaast staat er ook een ton voor uw oude mobieltjes, en lege cardridges . De 2e handspaardenspullenmarkt zal worden gehouden op 28/29 september, daarover volgt later meer informatie, maar het spreekt voor zich dat ook daarvoor iedereen welkom is. Inmiddels hebben we ook 2 VIH rondleidingen gehad, nee hoor ik maak nu geen typefout, want de paarden blijven bij ons de zogenoemde VIPS ( Very Important Horses ) en zij zijn niet vies van een beetje aandacht, dus als er dan een groepje fans is die de paarden graag een keer in “real” live wilt zien, dan stel ik ze ook graag voor natuurlijk. De 2 rondleidingen aangekondigd via Facebook waren enorm gezellig, leuk en zoals verwacht, de paarden gedroegen zich als echte diva’s, hun gasten werden van tot top teen helemaal uitgekleed, want er zou eens een verdwaald snoepje in hun zakken achterblijven….. Het leuke van deze kleinschalige rondleidingen vind ik zelf dat ik iedereen zelf te woord kan staan, alle vragen kan beantwoorden, en de tijd kan nemen om alle paarden voor te stellen, in het echt komen ze immers anders over dan zo op papier! Wilt u ook een keertje een dergelijke kleine, compacte rondleiding bijwonen, stuurt u me dan gerust een mailtje, dan prikken we een datum. Onlangs moesten niet alleen de paarden maar ook ik het beste beentje voor zetten, want Tirza Brouwer van Essentie was voor ons stiekem in de pen geklommen. Ik was dan ook erg verrast toen ik werd benaderd voor een interview met het bekende weekblad Vriendin, hoewel ik liever gewoon achter de schermen voor de stichting bezig ben, desnoods hele dagen stallen uitmesten in een overall, met mijn zwart met roze regenlaarzen aan mijn voeten, een ongekamde kop met haar en stof en strodeeltjes in mijn neus, vond ik dit ook wel weer een spannende ervaring. Dus eerst een gezellige ochtend doorgebracht met Hester de redactrice voor Vriendin, en de week erop een heuse make over door Linda de visagiste en fotoshoot door Jan de fotograaf. Het is bijna niet voor te stellen, maar ze hebben me verteld dat er een aantal mooie foto’s tussen de paarden zijn gemaakt die bij het interview worden geplaatst. Week 32 komt het in het blad als het goed is, nog even wachten, maar ik ben erg benieuwd naar de eindresultaat en de reacties.
Een hartverwarmende reactie kwam ook nog binnen via de mail : Zaterdag 30 juni hebben wij de middag en avond feest gevierd voor het 100 jarig bestaan van de NHRV! In het programma was ook opgenomen een gymkana door ponyruiters en er hadden zich 3 equipes ingeschreven. Stal Jasper uit Hillegom, Stal de Naaldenhof uit Aerdenhout en Manege Rückert uit Zandvoort. De leden van de ponyequipe en hun begeleiders hebben lootjes verkocht waarvan de opbrengst naar een zelf gekozen goed doel zou gaan. Uw organisatie is gekozen en ik heb inmiddels het bedrag van 38,overgemaakt. Onze oudjes zijn dus inmiddels bekender dan ik zelf dacht, en dat geeft een goed gevoel, dan hebben we inmiddels toch al heel veel mensen bereikt met onze doelstelling en idealen. U zult zich wel afvragen allemaal leuk en aardig, maar hoe gaat het eigenlijk met de rest van de paarden ?? Gelukkig kan ik zeggen dat het met de andere paarden goed gaat op dit moment. Ze hebben af en toe zo hun kwaaltjes, maar over het algemeen mag ik niet klagen nu, en dat is ook de reactie van de mensen die de paarden onlangs hebben bezocht, de meesten zien er allemaal super uit, zijn fit en zitten lekker in hun vel. Ivo staat samen met zijn grote maat Nick, waar ze wat extra in de gaten gehouden kunnen worden.
De vacht van Ivo is nog steeds een beetje golvend, maar zomerexceem en de luizen hebben zijn huid dan ook geen goed gedaan. Volgens de dierenarts heeft zijn huid tijd nodig om te herstellen, dus die golfjes zullen nog wel een tijdlang zichtbaar zijn. Gelukkig gaat het hem op dit moment goed, hij schuurt al veel minder, heeft af en toe nog wel wondjes op plaatsen waar ik vraagtekens bij moet zetten, want hoe hij het doet?? Geen idee, maar gelukkig zijn deze wondjes altijd snel weer genezen, en meer doen dan hem in de gaten houden kunnen we niet. Ivo heeft wel laten zien echt een buitenpaard te zijn, binnen zijn vindt hij echt helemaal niets, buiten is hij helemaal in zijn element. Kitty, Zero en Sjakie eigenlijk de 3 waar de minste zorgen om zijn, Shetlanders staan erom bekend dat ze enorm sterk zijn, en dat blijkt ook wel bij deze 3 musketiers. Sjakie heeft echt zijn plekje gevonden, hij ligt regelmatig gestrekt in de wei, gewoon lekker om zich heen te kijken. Zero wordt al een oud mannetje, zijn hoofd is nu in razend tempo grijs aan het worden, maar Zero doet rustig zijn ding de hele dag door, hij
maakt zich niet te druk, en daarom is hij natuurlijk ook met pensioen, hij is immers al hoogbejaard!! Kitty daarentegen voelt zich nog piepjong, en met haar 18 jaar is ze dan ook de jongste van de groep. Aandacht hoeft voor haar niet zo, liever niet dan wel, maar snoepjes daar mag je haar altijd voor storen. Als het op is heeft ze ook gelijk geen interesse meer in je, maar geef haar eens ongelijk…..
Mistral heeft een paar moeilijke dagen achter de rug na het afscheid van zijn Cynthia, net nu ze elkaar weer hadden gevonden, maar gelukkig trekt hij nu steeds meer naar Basje toe, die hem met al zijn levenservaring wel kan opvangen. Basje is inmiddels ook al 36, en daarmee de oudste van de hele bende. Helaas ga je dat ook wel aan hem merken, hij is de laatste tijd wat meer ingevallen, en loopt soms door de wei of hij dronken is, er is daarvoor geen aantoonbare verklaring te geven, we kunnen hem alleen maar in de gaten houden. Gelukkig is het tot nu toe steeds na een paar dagen ook weer vanzelf verdwenen, maar goed is het in elk geval niet.
Basje, hoelang zal hij nog mogen genieten??
Cynthia en Mistral in gelukkiger tijden
Avanti, Diana, Hannelore, Calvaros, Sally, Bravour, Cappucino, Misty, Gabber, Lorenzo, Quaranta, en Qay zijn verhuist naar een grote wei, de eerste wei werd te nat, en daar stond niet veel gras meer op. Vandaag dus de “grote” verhuizing, Luna en Avanti voorop, gevolgd door Hannelore en Diana, zij werden als eerste los gelaten op het stuk van bijna 6 hectare groot, snuivend en galoperend gingen ze ervan door. Daarna Calvaros, Sally, Bravour en Cappucino erbij gevoegd, die zich in snel tempo bij de andere voegden, want iedereen wil natuurlijk als eerste de lekkerste grassprietjes eruit pikken. Gabber, Misty en Qay wachten geduldig op hun beurt, en als laatste werden ook Calvaros en Lorenzo bij de groep gezet. Tot nu toe hadden deze 2 heren nog apart achter een draad gescheiden gestaan, want Calvaros was niet echt van hun aanwezigheid gediend. Maar op dit stuk hebben ze nu zoveel ruimte dat ze elkaar bijna met een verrekijker moeten zoeken, ze hebben de ruimte en volop eten op het stuk, dus ze zullen elkaar hier niet in de weg lopen, dat was ook gelijk zichtbaar, want eenmaal een rondje de wei door gegaloppeerd bleven ze allemaal in hun eigen clubje op hun gemak staan eten, en was het net of ze daar altijd al hadden gestaan. Heerlijk zo hoort een paardenleven gewoon te zijn, en daar naar te kijken is voor mij gewoon puur genieten!
Waar ik ook ontzettend van kan genieten is het vooruitzicht op de 3e editie van de Paarden3daagse, een evenement waar ik samen met Annemiek, Linda, Frank, Britt, en Jos in 2010 voor het eerst aan begonnen ben, en wat inmiddels al 2x een behoorlijk succes is geweest. Vorig jaar was het een klein beetje minder omdat het weer niet mee zat, maar dit jaar hebben we de Enkhuizer Almanak aangehouden, en moet het weer helemaal goed komen met dat zonnetje.
De 3e editie voor ruiters en menners staat gepland op 28, 29 en 30 september, en momenteel hebben er ca 110 deelnemers opgegeven. Dus er kunnen er nog een aantal bij! Twijfelt u nog ? Gewoon meedoen, er zit absoluut geen druk of wedstrijd element achter, gewoon op uw eigen tempo puur genieten van je paard, de omgeving en de onderlinge contacten. Inmiddels is het evenement ook al doorgedrongen in de rest van Nederland, en daar zijn we best een beetje trots op, want we hebben inschrijvingen vanuit Hoofddorp, Utrecht, Hardinxveld, etc. dus het belooft weer gezellig te worden. Naast deelnemers zijn ook vrijwilligers van harte welkom, we kunnen nog wel een aantal handen gebruiken voor de nodige hand en
spandiensten. En vanwege het succes van vorig jaar zal ook de zaterdagavond worden herhaald, u bent dus allen uitgenodigd om in te schrijven voor een hapje en een drankje en om de paarden3daagsesfeer te komen proeven, iedereen is van harte welkom, maar ivm de boodschappen willen wij u vragen u voor 15 September op te geven hiervoor!! ( dit kan middels het formulier in bijlage )
Voor nu wens ik iedereen ( voor zover van toepassing ) nog een fijne vakantie en wie weet misschien wel tot September, of een keertje bij de paarden!!
