CONTACT MET WEST
Jaargang 5
Nieuwsbrief
Nummer 7 April 2015
Pasen: geloof, hoop en liefde Meditatie: Ik hoop... U kunt me natuurlijk niet horen als ik deze regels schrijf. En jij weet niet hoe ‘ik hoop…’ bij mij in gedachten klinkt. Maar het zou me verbazen als u het niet herkent. ‘Ik hoop dat het morgen beter weer is.’ Daar verlang je naar, omdat je morgenmiddag lekker wilt gaan wandelen of eropuit wilt met de mountainbike. Dan hoop je…; maar zeker weten doe je het morgen pas. Hoop is bij ons een mengeling van verlangen en onzekerheid. Geldt dat ook voor ‘Jezus, hoop van de volken’? Het klinkt mooi, maar pas achteraf weet je of Hij de moeite waard is? En als het tegenvalt, ligt alle hoop aan scherven. Bij die twee leerlingen van Jezus die aan het eind van de allereerste Paasdag weer naar huis liepen, was dat in elk geval wel zo. Lees het maar na in Lukas 24:13-35. Ze hadden grote verwachtingen van Jezus. Hij was zó bijzonder! Wat Hij deed, wat Hij zei… ‘Het kan niet anders, Hij moet de wel de Messias zijn die Israël zal bevrijden van de Romeinen.’ Dat hoopten ze (vers 21). Echt! Alles wees er toch op? Maar hun hoop bleek een ballon te zijn. De spijkers die door Jezus’ handen en voeten gingen, waren als spelden die van al hun mooie ballonnetjes alleen flarden overlieten. Flarden van teleurstelling, resten van hoop. ‘En’, vertellen ze tegen Jezus - die zonder dat ze het door hebben naast hen is komen lopen en vraagt naar de reden van hun verdriet - ‘en er kwamen wel een paar vrouwen, die
vertelden dat het graf leeg was en dat Hij leeft. Een paar van onze groep gingen kijken en zagen dat het graf inderdaad leeg was, maar Jezus zagen ze niet…’ Ze hadden zo gehoopt… Maar alle hoop was als een ballon uit elkaar gespat. Als je doorleest en nadenkt dan zie je het wel. Ze keken wel naar Jezus, maar plakten er hun eigen verwachtingen op; daarom zagen ze Hem niet. Niet echt, tenminste. Tot Hij zelf hun ogen opent. Lopen wij dat risico ook niet? We projecteren onze eigen wensen en verlangens op Jezus en bedenken hoe Hij ons moet bevrijden van van alles en nog wat. Stop ‘ns met lezen, noteer even wat u van Hem verlangt… Is het ‘ik hoop dat het morgen…’? Dat kan zomaar heel erg tegenvallen. Totdat Hij naast je komt lopen, u uitnodigt om uw hele verhaal van tegenvallen en struikelen te vertellen. En als je alleen nog maar resten van een kapotte ballon in je handen hebt, opent Hij de Bijbel voor je en laat Hij zien wat Gods bedoeling was en is. Dat Hij een nieuw begin maakt waar wij denken dat alles afgelopen is. Dan opent Hij je ogen en zie je dat Jezus zich voor jou liet kruisigen en opstond uit het graf. En dat vertelt Hij je vandaag zelf! Hij laat het u telkens weer zien in het Avondmaal. Hij is de hoop in je bestaan. Als je Hem gelooft en vertrouwt. Hoop: geen luchtballon, maar Jezus zelf. En Hij leeft! ds. Wijgert Teeuwissen
Jezus, hoop van de volken (opw. 618) Jezus, hoop van de volken, Jezus, trooster in elk verdriet, U bent de bron van hoop die in ons leeft. Jezus, licht in het duister, Jezus, waarheid die overwint, U bent de bron van licht die in ons leeft. U overwon in elke nood, U brak de banden van de dood, U bent de hoop in ons bestaan, U bent de rots waarop wij staan, U bent het licht waardoor de wereld God kan zien! U won van de dood, droeg onze pijn; nu mogen wij dicht bij U zijn. Jezus, de hoop levend in ieder die gelooft. Heer, ik geloof!
AGENDA Zaterdag 11 april Zondag 12 april Zaterdag 18 april Zondag 19 april Zondag 19 april Zondag 10 mei Donderdag 14 mei
Oud papier Westerkerk Afscheid Janneke Wolswinkel Westerkerkmuziek (16:00) Jeugddienst 12Jongerendienst 12+ Doopdienst Dauwtrapdienst
KOPIJ OF IDEEEN VOOR EEN VOLGEND NUMMER: MAIL DEZE VOOR 14 MEI NAAR
[email protected] OF BEL MET DE CONTACTPERSOON VAN DE REDACTIE: LIA VAN VESSEM (TEL.NR. 0318-552377)
Over het beroepingswerk Eind oktober kreeg wijk 5 van de Algemene Kerkenraad toestemming om over te gaan tot het beroepen van een fulltime predikant voor onbepaalde tijd. Die toestemming geldt natuurlijk ook na samenvoeging van de wijken 5 en 8. Wat is er sindsdien gebeurd? In november heeft de kerkenraad, na het horen van de leden van de wijkgemeente, de profielschets van de wijk en die voor de te beroepen predikant vastgesteld. Door de landelijke kerk en vanuit de gemeente zijn namen van predikanten aangedragen. De kerkenraad heeft een beroepingscommissie in het leven geroepen, die het meeste voorwerk moet doen dat nodig is om een predikant te kunnen beroepen. De commissie vormt een aardige doorsnede van de Westerkerkgemeente. Het is mooi om te kunnen melden dat we op een erg plezierige manier samen aan het werk zijn! In december zijn we met deze namen aan de gang gegaan: sites opzoeken, diensten via internet beluisteren, hier en daar navraag doen, etc. Gezien de profielschets, ‘bij voorkeur een dertiger’, is met name gekeken naar predikanten tot 45 jaar. Uiteraard werden ook de andere items uit de profielschets onderzocht, met de bedoeling te bekijken of een te beroepen predikant zou passen in West. Dat is best lastig, want we zijn een gemêleerde gemeente. Gezien het accent in de profielschets op zaken rond eredienst en verkondiging, woog dat aspect zwaar. De lijst van ongeveer 35 namen slonk zo tot een lijst met 15 namen, die aan de wijkkerkenraad is voorgelegd en waarmee deze heeft ingestemd. Uiteindelijk is een lijst met de namen van 11 predikanten voor advies aan de Algemene Kerkernaad voorgelegd. Nadat vanuit de Algemene Kerkenraad geen overwegende bezwaren waren gekomen, konden we de volgende stap zetten: contact zoeken met een predikant van de groslijst.
Met 5 predikanten is contact gelegd. Zij gaven aan, soms na een periode van overdenken, voorlopig geen beroep in overweging te zullen nemen. Een ander meldde dit door een bericht in de Waarheidsvriend. Enkele predikanten namen inmiddels een beroep naar elders aan. Daarmee was de lijst ineens heel kort geworden. De commissie aarzelde over de laatste 2 namen en besloot deze mee te nemen in een nieuw op te stellen groslijst. Deze nieuwe lijst heeft op 25 maart in de kerkenraad op de agenda gestaan. De lijst die daar is vastgesteld zal op 23 april voor advies aan de Algemene Kerkenraad worden voorgelegd. Intussen bepaalt de commissie de volgorde waarin de predikanten, kort na 23 april, zullen worden benaderd. Hopelijk lukt het kort nadien te komen tot verdere gesprekken met een predikant, die kunnen uitlopen op het uitbrengen van een beroep. Duurt het lang? Ja, eigenlijk wel, en langer dan wij hoopten en dachten. Kon het sneller? Nee, eigenlijk niet, want we willen niet ‘zo maar’ in gesprek gaan, en we zijn ook afhankelijk van vergaderroosters, bedenktijden etc. Is het trage verloop teleurstellend? Een beetje wel en dan vooral het feit dat een hele rij predikanten waarvan we dachten dat ze goed in West zouden passen, (nu) niet beschikbaar is of een beroep naar elders heeft aangenomen. Is het hopeloos? Zeker niet, want er zijn gelukkig in ons land nog veel meer predikanten! Bovendien: we geloven dat God Zelf Zijn kerk bouwt en bewaart. Daarom blijven we vol vertrouwen dat er een predikant komt die ‘past’ in West. Maar blijkbaar moeten we nog geduld oefenen. Namens de beroepingscommissie, Nico Wolswinkel
Toeleven naar Pasen: stilstaan bij de liefde van Jezus Pasen: feest! Maar hoe zit het eigenlijk met de tijd ervóór…? We noemen het in de kerk ‘lijdenstijd’, of ‘40-dagentijd’. In de Westerkerk werd in deze periode elke week een vesper gehouden. Als moment voor bezinning en voor het toeleven naar het moment van Pasen. Maar hoe doen we het eigenlijk zélf: toeleven naar Pasen?
wij verschillende verjaardagen. Wij samen lieten dan het gebakje mooi staan uiteraard; voor zo’n jochie was het best heel wat. Trouwens voor oma ook wel…
Mijn familie gaat niet/weinig naar de kerk en doet weinig met het geloof. Elke keer als ze mij iets lekkers aanbieden, sla ik dat af natuurlijk. Op hun vraag wat er aan de hand is, kan ik dan ook Doen we het allemaal net als anders? Of doen we bepaalde aan hen getuigen dat het nu de lijdenstijd is en dat we gedenken dingen wel of juist niet om bewuster bezig te zijn met het lijden, dat de Here Jezus voor onze zonden gestorven en opgestaan is. sterven en de opstanding van de Here Jezus? We vroegen een Dan mag ik zeggen dat Hij dat voor mij heeft gedaan, maar dat gemeentelid naar haar ervaring. Hieronder vertelt zij (mw. Hij dat ook voor hún verkeerde dingen gedaan heeft. Het is nog Sophie Jansen) hoe ze deze tijd heeft beleefd. steeds zo dat hun zusje nog wel indruk op hen maakt… Ik heb vier broers en ze doen allen weinig tot niets aan het geloof, “Zo'n zeven jaar geleden preekte ds. Van Steeg over vasten in de terwijl ze er wel bij opgevoed zijn. Best moeilijk voor mij. lijdenstijd. Hij zei dat er heel veel manieren zijn om te vasten. Wellicht kan deze actie hen op andere gedachten brengen. Dingen waarvan het goed was om op te letten, waren de dingen die je erg graag wilde doen. Zoals eten, drinken, tv-kijken, gamen Ik ervaar steeds meer dat het goed en fijn is met name in deze e.d. Voor mij viel toen het kwartje, omdat ik graag snoep… Met tijd niet te snoepen. Het werkt min of meer bevrijdend en geeft name van chocolade kan ik moeilijk afblijven. En ook honing in een goed gevoel. Het is elk jaar weer moeilijk om na de de yoghurt vind ik heerlijk! Ik zei tegen Hans: ‘Als ik geen paasdagen wél weer wat te gaan nemen. Maar zo langzaam zoetigheid neem in de lijdenstijd sta ik meer stil bij het lijden en maar zeker sluipt dat er toch steeds weer in…” sterven van onze Here Jezus Christus. Het is toch geweldig dat we mogen weten dat Hij dat ook voor ons heeft gedaan?!’. Ik *** lees ook bewust meer uit de bijbel. Ik heb een kalendertje van het blad Eva gekregen en dat lezen we tussen de middag. Het Wie weet, is dit verhaal herkenbaar voor u of jou. Misschien ook heet: 40 dagen naar Pasen. niet. Tip: vraag de volgende kerkdienst eens aan je buurman of buurvrouw hoe hij/zij zich heeft voorbereid op Pasen! Een Eén van onze kleinzonen heeft enkele jaren met oma manier om elkaar wat beter te leren kennen – en misschien doe meegedaan. Hij vond het best moeilijk, want in maart hebben je wel verrassende ontdekkingen…
Wie zijn jullie? De gezinscontactkring Nijhofflaan e.o. beginnen met gebed, waarin ook onderwerpen aan de orde kunnen komen die tijdens het koffiedrinken de revue gepasseerd zijn. Daarna lezen we gezamenlijk het stukje uit de Bijbel, waar De bedoeling van onze kring is: contacten tussen buurtgenoten het onderwerp van deze avond over gaat. Voor onze aanhalen en aanhouden, maar ook samen rondom de Bijbel onderwerpen gebruiken we verschillende boekjes. Meestal is er een onderverdeling in korte hoofdstukken, waar een aantal bezig zijn. De toevoeging e.o. (en omgeving) geeft al aan dat deelname niet beperkt hoeft te zijn tot bewoners van de vragen bij horen. We bereiden deze stukjes individueel thuis Nijhofflaan. Op het moment wonen er drie stellen van onze kring voor, zodat er een gesprek op gang kan komen. in de Nijhofflaan. Anderen wonen in de buurt en er zijn ook mensen in onze kring die door verhuizing in een ander gedeelte Deze gesprekken gebeuren in een open sfeer; je kunt in onze van Veenendaal zijn gaan wonen, maar zich toch nog met ons kring ook met je vragen en twijfels terecht. Bij de keuze van de boekjes proberen we wat af te wisselen tussen Oude en Nieuwe verbonden voelen. Testament. In het verleden is voor veel deelnemers verhuizing wel een reden geweest om een andere kring te zoeken, vooral als men Op het ogenblik zijn we bezig in een boekje over Elia van Noor van Haaften. Andere boekjes die zijn behandeld zijn bijvoorbeeld daardoor ook in een andere wijkgemeente is gaan kerken. ‘Overstag’, over het leven van Petrus, een boekje van Tim Vreugdenhil, een boekje over Jona van ds. P. Molenaar, Onze kring bestaat momenteel uit elf leden. We komen in principe een keer per maand bij elkaar, op zondagavond na de ‘Ontmoetingen met Jezus’ van ds. L. M. Vreugdenhil. kerkdienst. Dit doen we bij toerbeurt thuis bij de leden. Onze kringavonden beginnen altijd met koffie/thee en iets lekkers. We We starten na de grote vakantie altijd met een gezellig etentje, dat we om de beurt voor elkaar organiseren. kletsen dan gezellig even bij over lief, maar ook leed. Meestal moeten we oppassen dat dit niet te lang duurt. We hebben aan Meer weten over onze kring? Zin om mee te doen? Neem dan gespreksstof geen gebrek. contact op met Ellen van Voorthuijsen (
[email protected], Degene die ons thuis ontvangt, leidt ook de Bijbelstudie. We telefoonnummer 541406). Onze kring is gestart kort nadat de eerste huizen in de Nijhofflaan bewoond werden. Dat is nu ruim 22 jaar geleden.
Geloof, hoop en liefde… tekenen van het Koninkrijk van God Geloof, hoop en liefde, ook in Kenia, zijn tekenen van het Koninkrijk van God. Soms heel zichtbaar, soms nog zwak. Geloof Christelijk geloof in Kenia is verweven in de samenleving. God is er altijd en overal. Geloof en het vertrouwen in Gods leiding zijn niet weg te denken uit het dagelijks leven. Er zijn zo goed als alleen maar christelijke scholen, ooit gestart door kerk en/of zending. Het volkslied van Kenia begint met God: ‘O God van de hele schepping…’ Elke wat officiëlere bijeenkomst wordt begonnen met gebed, zeker in de huiselijke kring; bij geboorte, huwelijk, vreugde en verdriet. De grondwet begint met: ‘Wij, het volk van Kenia, erkennen de alleenheerschappij van de almachtige God van de hele schepping.’ Het is een alleszins christelijk land. Op zondag is er in de steden grote verkeersdrukte bij de kerken. Geloof heeft hier een plek in het leven van alledag! Hoop Hoop is zeker aanwezig. Iedereen vertrouwt erop dat het Boekhandel Van Kooten uw complete Boekhandel Zandstraat 143 Veenendaal
morgen beter zal zijn. God zal voor ons zorgen. Het houdt mensen in zorgen en moeiten om het dagelijks bestaan op de been. Er is geen twijfel over het bestaan van God. Hoop op de wederkomst van Christus…? Natuurlijk! Dat is geen vraag. Liefde Christelijke naastenliefde via de kerkelijke kanalen zoals diaconieën is nog niet erg ontwikkeld. Wel zien we dat bijvoorbeeld groepen vrouwen de taak op zich nemen om naar mensen in nood om te zien. Individuele tekenen van naastenliefde zijn er zeker. Zoals Lois in Turkana. Zij heeft zelf heel weinig om van rond te komen, maar altijd zijn er mensen die ze in haar huis opneemt en waar ze voor zorgt. Ze zorgt voor hen als een moeder. Tekenen van het Koninkrijk… We bidden dat God ons als gelovigen in Nederland en in Kenia wil bemoedigen om goede getuigen te mogen zijn in Zijn Koninkrijk. Coby van der Ham, Eldoret
‘Onze Heer heeft de belofte van de opstanding geschreven niet alleen in boeken, maar in elk blad in de lente.’ Maarten Luther
Voedsel-estafette Westerkerk ‘Uit Geloof, het delen van Hoop door het geven met Liefde’ Armoede is dichterbij dan je denkt! De voedselbank lijkt misschien iets dat ver van je af staat, maar gebleken is dat je deze instantie zo maar ineens nodig kunt hebben. We denken bijvoorbeeld aan een gezin waarbij vader een goedlopend bedrijf had, maar dat door de crisis toch failliet is gegaan. De schulden liepen zo hoog op dat hij geen eten meer kon kopen voor zijn gezin. Met veel schaamte stapte hij de eerste keer over de drempel van de voedselbank. Nog vindt hij het elke week weer moeilijk om eten te komen halen voor zijn gezin. Maar het is o zo nodig. Door het voedselpakket dat hij wekelijks krijgt, is er weer iets meer ‘lucht’ en kunnen ze voorzichtig vooruit kijken, met hoop op betere tijden.
de voedselbank heeft deze moeder weer hoop op betere tijden. En onlangs belde er een wat oudere mevrouw. Haar tas was gestolen, pasjes moesten opnieuw aangevraagd worden - en ze hád al bijna geen geld, maar wilde eigenlijk geen hulp vragen. Nu stond het water tot aan haar lippen. Ze leefde van water en een half broodje, dat haar vriendin uit liefde aan de deur had gehangen. Met veel moeite belde ze naar de voedselbank en al stamelend vroeg ze om hulp. Direct is er een noodpakket geregeld. En een andere oudere mevrouw had, doordat zij geen overzicht meer had in haar financiën, geen geld meer om eten te kopen. Ze moest nog twee weken rondkomen van wat brood en een potje pindakaas. Ook voor haar werd een pakket geregeld. Daarnaast kreeg zij hulp van een schuldhulpmaatje. Daardoor kwam er licht in de donkere tunnel waarin zij zat en kreeg zij weer hoop voor de toekomst. Want naast het voedsel dat geschonken wordt, wordt ook hulp aangeboden om weer overzicht te krijgen in de financiën. Dit trekt de mensen ook weer uit hun isolement. Zomaar wat schrijnende gevallen waarmee de medewerkers van de voedselbank dagelijks geconfronteerd worden! Zomaar wat verhalen van hele gewone mensen, zoals jij en ik, die door allerlei uiteenlopende omstandigheden hulp hebben gevraagd bij de voedselbank. Het kan zomaar ook je buurvrouw, vriend of jezelf overkomen! Elke week worden er tijdens de uitgifte op vrijdagmiddag ruim 200 voedselpakketten uitgedeeld. Deze mensen hebben zich aangemeld en na een financiële check door een schuldhulpmaatje is gebleken dat zij voldoen aan de norm om in aanmerking te komen voor een pakket, omdat zij leven onder het absolute minimum.
Of die jonge vrouw, die achter bleef met een klein kind, omdat haar vriend weg was gegaan. Ze is nog heel jong, heeft weinig inkomen en heeft veel schulden veroorzaakt door haar vriend. Maar ze moeten toch eten… en elke week luiers hebben voor de baby. Ook zij wil graag goed voor haar kleintje kunnen zorgen en Om elke week deze pakketten te kunnen vullen met artikelen, het naast liefde ook kunnen omringen met de meest basale zorg, zijn heel veel producten nodig. Het is echter nauwelijks nog zoals goede voeding! mogelijk goede pakketten samen te stellen, omdat de voedselbank bijna geen goede producten meer in het magazijn Of een moeder die ten einde raad contact opnam met de heeft staan. voedselbank omdat haar dochter met man en baby totaal geen geld meer had voor de verzorging van haar kleinkind. Direct hebben de medewerkers van de voedselbank gezorgd dat er eten en luiers voor het gezin klaarstonden. De dankbaarheid bij moeder en dochter was zo groot dat ze in tranen bij de balie stonden. Ondanks het feit dat het voor de dochter best heftig was om bij de voedselbank aan te kloppen, heeft haar moeder uit liefde gehandeld en haar dochter aangemeld. Samen hebben ze nu hoop op een betere toekomst. Zo is er ook het verhaal van de moeder met drie puberkinderen. Door allerlei omstandigheden werd het voor haar bijna onmogelijk om haar kinderen voedsel en kleding te geven. Je wilt toch niets liever dan zorgen dat je kinderen zonder knorrende maag op school zitten…? Dankzij het voedselpakket dat zij krijgt, kan ze er nu toch voor zorgen dat haar kids weer een gezonde maaltijd krijgen. Ook maken ze gebruik van de kledingbank, waardoor moeder en de hard groeiende pubers er ook weer een aantal mooie kledingstukken bij hebben. Dankzij
>>> Lees verder op volgende pagina >>>
Voedsel-estafette Westerkerk (vervolg) Als Westerkerkgemeente willen we daarom in de maand mei onze bijdrage gaan leveren door mee te doen aan de voedselestafette. Met elkaar willen we proberen veel producten in te zamelen, die we vervolgens kunnen overhandigen aan de voedselbank. Het zou mooi zijn als we heel veel kunnen inzamelen voor onze naasten die door omstandigheden veel minder hebben dan wij. Dat is ook een Bijbelse opdracht en vanuit dat geloof en onze liefde voor de naaste willen we handelen: ‘Wat we ook doen aan de minste van onze broeders/zusters, dat mogen we doen in de Naam van Jezus en doen we voor Hem.’ (Mattheüs 25:40)
Mocht u al eerder meer informatie willen, dan kunt u contact opnemen met Arjan Evers,
[email protected]. Mensen lopen vaak niet te koop met hun (geld)problemen. Dus laten we onze ogen en oren openhouden voor de mensen om ons heen. Wat is het fijn om samen in de Wijngaard van onze Koning te mogen werken en allemaal zo ons steentje bij te dragen!
Hoe gaat deze actie in zijn werk, wat kunt u allemaal inleveren en op welke tijdstippen kan dat? Daarover ontvangt u de komende weken meer informatie via de weekbrief, via de beamer (voor de kerkdienst) en een aparte folder.
Zichtbare hulp?? ‘Goedemiddag dames en heren, wij naderen station Utrecht Centraal, wij zullen Utrecht Centraal helaas binnenrijden met een vertraging van ongeveer 2 minuten. Onze excuses voor het ongemak’. Het is duidelijk, ik ben weer in Nederland. En het is goed om weer even de Nederlandse samenleving te ervaren. Ik denk niet dat er in twee jaar tijd veel veranderd is, maar ik merk wel dat ik er met een andere blik naar kijk. In Zimbabwe valt het me altijd op hoe de mensen op elkaar gericht zijn. Er is altijd tijd voor een gezellig praatje. Of ik nu naar mijn werk ga of naar de markt, en of ik nu bekenden tegenkom of niet. De ‘vertraging’ die het oplevert is bijna altijd groter dan twee minuten.
Zimbabwe gaat namelijk wel verder dan een gezellig praatje op de markt. Het lijkt wel een natuurlijke houding van zorgen voor elkaar te zijn.
De afgelopen weken heb ik tijdens presentaties in gemeenten verteld over mijn ervaringen in Zimbabwe. Zelf werd ik ook weer aan het denken gezet over mijn werk in Gods Koninkrijk. Door mijn werk in het Gutu Mission Hospital mag ik in daden Gods liefde doorgeven. In een samenleving waarin (goede) gezondheidszorg schaars is, kan de kerk zo het evangelie verkondigen. Ik vind het prachtig om te werken in Zimbabwe en zo door God gebruikt Mijn eerste treinreis in te worden. Tegelijkertijd word Nederland was dan ik zelf bemoedigd ook schokkend. omdat de Niet zozeer omdat er een vertraging Reformed Church in Zimbabwe van twee minuten groeit en Gods werd omgeroepen maar omdat de werk zo zichtbaar doorgaat. Ik word mensen zo weinig ook geïnspireerd tegen elkaar zeggen. De mevrouw die vlak naast mij kwam zitten keek zo door de missie van de kerk en de manier waarop mensen in nadrukkelijk de andere kant op dat ik nog niet de kans kreeg om Zimbabwe op elkaar betrokken zijn. Dat roept vragen op over de goedemiddag te zeggen. In de trein las ik in een tijdschrift over Nederlandse situatie. Nu de kerken leger worden en we niet eenzaamheid in Nederland. Het dagelijkse leven in Zimbabwe is meer zo eenvoudig het evangelie in woorden kunnen doortrokken van veel gezelligheid en betrokkenheid. Dan maakt verkondigen, is de vraag hoe God ons kan gebruiken om door onze daden heen Zijn liefde te laten zien. Welke nood is er in de het dus minder uit hoe groot je sociaal netwerk is. Ik realiseer me nu wel dat voor mensen met een klein sociaal netwerk in Nederlandse samenleving en hoe kan de kerk betrokken zijn? Hoe kunnen we als christenen in Nederland iets zichtbaar maken Nederland dat wel heel anders kan zijn. Dit verhaal is geen pleidooi voor het kopiëren van de Zimbabwaanse cultuur naar van de hoop die in ons is? Nederland of vice versa. Het roept wel de vraag op hoe we kunnen leren van andere culturen. Het gericht zijn op elkaar in Janneke Wolswinkel
