Bloed Zweet en Tranen, Geloof Hoop en Liefde
Hoofdstukken Wat vooraf ging De fietstocht en de overnachtingen Lourdes Terugreis Achteraf
Wat vooraf ging Hoe kom je tot een dergelijk besluit, de initiatief nemer Theu van Meijl heeft een oproep geplaatst via TWC de Kempen de Wielerclub van Valkenswaard en de regio, en ik zei direct ja. Waarom? Ik zou het echt niet weten, vaak reageer ik op dat soort oproepen impulsief, misschien omdat mijn broer altijd zei daar moet je eens geweest zijn, misschien omdat ik wilde bewijzen dat ik het kan, misschien omdat ik onbewust mijn hele leven al met het geloof bezig ben, ik weet het bij god niet. Ik ging niet op spirituele gronden maar meer op avontuurlijke en misschien toch ook wel een beetje uit nieuwsgierigheid naar die plek waar je zoveel van hoort. Rien ging volgens mij vooral voor het fietsen en de naam Lourdes en om te kijken of hij het kon. Theu ging als Lourdes expert en gelovig iemand omdat hij dat ooit belooft had , en al lang van plan was maar er kwam telkens iets tussen . We hebben een meeting gehouden bij Theu met mogelijke kandidaten Rien Kums, Toon Cox, ene Sjef Bayens(die niet kwam opdagen), Ad van Dijk, Wim van Dungen en ik. Het eerste gesprek verliep moeizaam, en al gauw bleek dat er enkele afvielen, om diversen redenen, kosten, de duur v/d reis, etc. Toen kwam Jeanne met idee om met de vrouwen mee te gaan Mia van Rien was direct voor en Marga moest kijken of ze vrij kon krijgen. Dat bleek allemaal te kunnen, en zodoende besloten we om met 3 mannen en hun vrouwen te gaan, geen masseur geen verzorger en geen mecanicien, wel met Theu, Rien, Hans en Marga, Mia, en Jeanne. Na een aantal meetings ben ik aan de slag gegaan om de route uit te zetten en om Chambres d'Hôtes te zoeken, ik dacht dat doe ik even, maar dat viel tegen.
De route is zo uitgezet maar de chambre d'Hôtes vinden op die plaatsen, bleek veel zoek werk, maar wel leuk, Jeanne heeft actief mee gezocht, en ik kon mijn Frans in de praktijk brengen. We hebben werkelijk tegen de honderd chambre d'Hôtes aangeschreven, terwijl we er maar 9 nodig hadden, de een had weinig kamers de ander reageerde niet en weer een ander was te duur (we blijven Nederlanders), vooral in het zuiden was het moeilijk, er was ergens een festival (hebben we later ook gemerkt ). Ondertussen heeft Rien contact gezocht met Ruud van Deursen Van de RABO Wielerploeg om technisch en lichamelijke adviezen te krijgen, en Mia heeft van allerlei spullen gekocht voor onderweg. Theu is druk in de weer geweest om de pers in te lichten en een busje te huren bij Vlassak in Budel , ook is hij een actie gestart om sponsors te vinden, wat wonderwel gelukt is, we wilde voor de sponsors reizen verloten naar Lourdes, naar gelang het aantal sponsors. Ter voorbereiding hebben we in Friesland de 11 meren tocht gereden wat mij niet zo goed afging, ik zei zelfs nooit meer naar Friesland met al die wind, je fietst altijd tegen de wind voor mijn gevoel links rechts en in het midden en als je hem dan een keer mee hebt is het zo voorbij (net als klimmen en dalen) ik zat stuk en toen we even pauzeerden gaf rien mij een gelletje en toen ging het weer heel goed.
Ook hebben Theu en ik de omloop van de grensstreek gereden en het laatste stukje van de 1e etappe naar Namen. op het kasteel waar ze zouden overnachten werden we warm onthaalt en kregen een tosti en allerlei fris dranken zodat we er weer tegen konden. Vooraf hebben we allen een kaars aangestoken in de Lourdes kapel, wat eigenlijk niet strookt met mijn idee, ik vind namelijk dat je achteraf moet danken dat het goed gegaan is, maar ieder zijn idee. Vooraf heb ik me een paar keer laten masseren door de masseur van de topploeg van de Kempen Patrick de Laat uit lommel en die heeft me ook verschillende tips gegeven en de juiste voeding . Patrick en zijn vrouw zijn uitstekende verzorgers die hun hobby passioneel uitvoeren.
De fietstocht De 1e dag Weert- Wepion Om 9 uur zouden we vetrekken vanuit Weert, Rien had ons opgehaald en we waren ruim op tijd. Theu had de plaatselijke radio en TV uitgenodigd, en wat ik wel leuk vond was, dat er verschillende bekenden waren om ons uit te zwaaien, terwijl ik niet zo van poespas hou. Rien kreeg van zijn neefje (ongeveer de leeftijd van Rien zelf) een rozenkrans en de dochter van Mia was er, voor ons was er verassend Annie Vereggen en voor Theu uiteraard zijn kinderen en de pers. Na een interview en te late opnames voor Weert tv konden we vertrekken, “on route de Lourdes “ Rustig aan vertrokken we richting Lozen, met een kleine tussenstop aan een kapel, op stoom gekomen kon Rien het tempo opvoeren tot 29 per/uur. De 1e tussenstop was in Helchteren, daar was het nog een beetje wennen voor ons en de dames, hoe en wat we zouden eten en drinken, overigens was het behoorlijk warm, en nadat er bij de plaatselijke bakker wat gebak was gehaald de bidons waren gevuld gingen we verder naar tussentop 2. De route was niet heel bijzonder, hoewel ik me al een klein beetje geforceerd had tijdens een klimmetje, ik wilde Rien bij blijven en dat ging ook wel, maar Theu ging daar niet op in (verstandig).
In Hasselt was het een beetje moeilijk om op de doorgaande route te komen, Theu vroeg het nog eens na en ik had al gezien hoe we moesten rijden terwijl Rien volgde. De 2e stop was in een klein dorpje bij de kerk zoals afgesproken, daar had ik het nogal warm en was dan ook blij met de lange pauze, mijn maten hadden het ook warm maar Theu moest toch in de zon zitten, de verzorging van de dames was goed, we hebben goed gegeten een gel of wat meegenomen en zijn verder gegaan naar Bierwart, een plaats die Theu en ik al kenden omdat we het laatste stuk al gereden hadden, wat we wel niet meer wisten was dat daar ook al een klim inzat van 7%, de route was erg simpel rechttoe rechtaan naar Namen. We hadden Bierwart gekozen omdat we dan net voor de klimmetjes konden rusten en fourageren. De dames hadden een prachtige plaats uitgezocht in de schaduw voor mij, en ook met wat zon voor Theu, en op de oprijlaan van een mooi kasteel. Het kooktoestel van Mia deed het geweldig en er was verse koffie en soep, en voor Rien bier sigaret, en alweer een lolly.
Het binnen rijden van Namen was voor mij kicken tussen de auto’s laveren dwars door de stad, langs de maas het was geweldig. Op naar Le beau Vallon in Wepion, met een zware en lange klim in het verschiet, ik nam die veel langzamer dan hun maar het ging wel goed. De klim naar de Le beau Vallon was pittig, Rien was snel boven en reed de chambre d'Hôtes voorbij, maar zoals altijd alles komt goed. De ontvangst was opnieuw geweldig het eten was goed, en we zeiden tegen elkaar als dit de maatstaf is zitten we geweldig goed, maar het zal wel dikwijls minder zijn. De fietsen werden op stal gezet en Theu heeft alles keurig gesloten terwijl ik denk wie komt hier nu ooit iets weghalen. De route voor de 2e dag zou zwaar zijn volgens de gegevens en ik moet op de kaart kijken om de richting in mijn hoofd te hebben, terwijl Rien de kleine route beschrijving op zijn fietstas al beter kon lezen en begrijpen. Tussenstops in Helchteren, Bevingen, en Bierwart.
Le beau Vallon in Wepion De 1e chambre dote hadden we al 2 keer bezocht Jeanne en ik om het te zoeken en Theu en ik dus om het traject te verkennen. We waren al vrij zeker dat het een goed adres was, we werden erg gastvrij onthaald met een drankje. We gingen ons wassen douchen, en kregen daarna een aperitief voor het eten.
De ligging is op een helling vlak bij een golf terrein, en het ziet eruit als een kasteel wat een beetje vervallen is, met een romantische binnenplaats als bij een Limburgse boerderij.
De mensen zijn enorm gastvrij, en komen gezellig bij ons zitten, het eten is uit de kunst met de specialiteit aardbeien uit Wepion, welke in heel Wallonië bekend zijn, en de kamers zijn royaal. Theu had slecht geslapen omdat de fietsen wel in de schuur maar niet achter de ketting lagen Het ontbijt was al een beetje Frans veel zoet, maar er was voldoende om er tegenaan te kunnen.
De 2e dag Wepion - Saulces Monclin Met een goed ontbijt achter de kiezen konden we de steile afdaling aan vangen, en onze weg langs de maas voorzetten, Rien dacht nog dat het de Seine was en Theu zij nog dat het de mijne was. De vrouwen hadden het de avond ervoor steeds gehad over winkelen en een brocante, en wij kwamen langs een brocante dus dachten we die zien we niet meer, maar zij keken niet goed en hadden hem niet gezien, geluk voor ons Voor de 1e stop was het niet erg moeilijk aan de oevers van de maas hoefde we niet erg veel te klimmen alleen waren er wat moeilijkheden bij onze
verzorgers die waren niet geheel goed gereden dus wij waren eerder bij de stop, een sluis aan de maas. Daar lag een plezierboot met mensen uit Maastricht, en die hadden er 3 dagen over gedaan.
Hierna zijn we in de hitte verder gereden richting ons 2e doel, en mijn 1e struikelblok De klimmetjes gingen niet goed ik moest vaak lossen en Theu vond dat ze achter me moesten blijven maar dat vond ik niks, ik had liever dat ik op eigen tempo naar boven reed en dat ze dan op me wachtte. In de afdalingen ging het te lekker en kreeg ik weer dat jongens gevoel, maar dat bleek overschatting want in een afdaling reed ik met 70 per/uur in een goot op een putje wat 2 cm lager stond dan die goot. Gevolg kapotte band en een val, met schade aan de knie arm en hoofd, en een woedende Rien die alles bij elkaar vloekte. De 2 hebben me uitstekend geholpen Theu als ervaren EHBO man en Rien als zenuwachtige mecanicien heeft mijn band vervangen en de rem rechtgezet. Ik kon naar mijn idee de rit gewoon voortzetten weliswaar met flinke beschadigingen en vooral mijn hand voelde niet echt lekker. We hebben de dames gebeld dat we een kapotte band hadden en dus iets later zouden zijn. Theu zei “ik heb wel 100 wees gegroetjes gebeden”. Op de 2e rust plaats kreeg ik lekker alle aandacht, om de wond te verzorgen en om me reis klaar te maken. De rustplaats was in Hermeton aan de Meuse in Frankrijk de soep was overheerlijk het brood etc. ook en de bidons werden gevuld de een met doping de ander met water, voor de
een is doping druiven suiker voor de ander cola en weer voor een ander ijsthee. De dames hebben ondertussen een ritme ontwikkeld en zijn al ervaren verzorgers zonder wie wij al niet meer zouden kunnen. Rien heeft zijn gebruikelijke bier sigaret en lolly, en we kunnen weer verder. De chambre d'Hôtes was voor mij een welkome rust en voor Rien ook zodat hij kon ontstressen. Tussenstops in Hermeton Sur Meuse, Montherme, Barbe en Croc
Les Sources in Saulces Monclin De 2e chambre d'Hôtes was een verassing, de mensen hadden via mail leuk gereageerd, maar waren niet erg blij met het feit dat we laat waren(door mijn val) ze aten met ons mee wat ik op zich wel waardeer, en het eten was wel binnen te houden, het was voldoende maar erg eenvoudig. De ligging was een beetje achteraf met een groot grasveld wat grensde aan een prachtig beekje met een watervalletje wat zo op een schilderij kon. De kamers waren kil maar efficiënt en ze hadden nogal wat kamers, het was echt speciaal ingericht voor gasten. De gastvrouw was onverzorgd en de dochter die zwanger was, was niet erg aardig, de schoonzoon echter was behulpzaam. We mochten ook hier weer de fietsen bij de cv ketel in huis plaatsen, en met pijn aan mijn benen en mijn hand, maar met de rust van een Frans landschap heb ik evenals de anderen goed kunnen slapen. Het ontbijt was nog Franser met veel eigengemaakte confituren, het was wel goed er was voldoende brood etc., maar ze wilden ons graag weg hebben in de morgen, misschien omdat het zondag was.
De 3e dag Saulces Monclin – Villiers Saint Georges De dag begon al niet geweldig goed want het regende, gelukkig niet hard en het was ook snel over.
Tussen de
papavervelden en leek alles goed weer
was onze 1e stop nog redelijk het was
eigenlijk heel erg goed niet te heet en niet te koud, kortom goed fiets weer. Na een prima verzorging van de dames gingen we naar tussenstop 2, en dit stuk was erg zwaar voor mij zowel lichamelijk als geestelijk ik had vooral met het laatste problemen, ze moesten telkens op me wachten en ik werd daar goed ziek van, ik kon elke beklimming wel aan maar reed 6 km/uur en hun 12. En zij zeiden dat het geen probleem was maar ik voelde dat anders, en ik was dan ook keikapot op de 2e stop en dacht aan opgeven. Toen hebben we besloten dat ik met de bus mee zou gaan tot de laatste stop om het dan weer verder te proberen. Dat hebben we gedaan, en heb niet in de bus maar tijdens de pauzes weer de moed op kunnen brengen om verder te gaan, ik heb de moed weer op kunnen pakken omdat ik dacht dat ze het zonder mij niet zouden halen want Theu en Rien hadden zo hard gereden en vooral Rien was zo moe dat hij met zijn wedstrijd mentaliteit zich zeker kapot zou rijden in dit tempo. Wat voor mij ook bleek was, dat Theu zo enorm gemotiveerd was om dit te halen, hij alles deed om het tempo niet te hoog te laten gaan maar wilde ook niet dat Rien zich kapot reed. Ik heb het laatste stuk weer meegereden, en dat ging erg goed, om bovenstaande reden, en omdat ik naar Rien geluisterd had om lichtjes bij te
trappen op een afdaling, dat kost geen energie en je neemt een korte klim gemakkelijker. Aangekomen bij de chambre d'Hôtes kreeg Theu het vreselijke maar min of meer verwachtte telefoontje dat zijn broer was overleden, en dat terwijl zijn zwager ook al was overleden die week. Dit bericht drukte de stemming erg, maar vooraf was al besloten om deze voor Theu belangrijke tocht door te zetten ondanks alle emoties, omdat deze pelgrimstocht voor Theu zo enorm belangrijk was, en misschien nooit meer mogelijk. Tussenstops in Poilcourt-Sydney,Pierry,Orbais,Orbais,Morsains
Villiers st. Georges van Brigitte Morisseau De 3e chambre d'Hôtes was minder aangenaam door de omstandig heden, de vrouw Brigitte was zelf als hospitant in Lourdes en de zoon moest de zaak runnen.
Op zich al bijzonder dat ze ons zo vertrouwden, want ze lieten ons alleen in het huis . De omstandigheden waren minder omdat we zelf moesten koken, en omdat de sfeer minder was door het overlijden van Theu zijn broer. Uiteindelijk zijn we toch gezellig gaan eten wat goed verzorgd was door de dames. De ligging is wat minder en ook de uitstraling was niet erg sfeervol, maar van binnen was het perfect, royale kamers die sfeervol waren ingericht. De mensen hadden denk ik een vrij groot landbouw bedrijf en het lag dan ook in zo’n typisch klein landbouwdorpje.
Het ontbijt was min of meer door de zoon, die een beetje Engels sprak voorbereid. Vol goede moed en buik konden we weer vertrekken.
De 4e Dag Villiers Saint Georges – la Mothe aux Aulnaies Voor mij was dit een spannende dag niet omdat we veel kilometers moesten doen maar omdat ik niet zeker wist of het met de chambre d'Hôtes wel goed zou komen, ik had alleen maar telefonisch contact gehad en een brief gestuurd. De rit ging redelijk goed niet al te steile beklimmingen hoewel er altijd bij waren waar ik het tempo moeilijk of niet kon volgen. Tijdens een dergelijk tocht zijn er altijd wel wat probleempjes, we hebben telkens wel ergens een of ander foutje gemaakt zodat we teveel kilometers maakte, vooral in grote steden was het vaak moeilijk zoeken. De dag van gisteren was een crime in Reims hebben we enorm veel tijd verloren met stoplichten en zoeken Tijdens de stops wisten we alle 3 wel wat we wilden, ik was verzot geraakt aan de soep, verslaafd aan de ijsthee en kon alles wel verdragen, maar durfde geen koffie te drinken en de gel heb ik ook niet veel genomen onderweg.Theu was begrijpelijk stiller dan anders, het is natuurlijk heel wat om deze
tegenslagen te verwerken, zeker als binnenvetter.
Vlak voor de boerderij werden we allemaal wel onzeker want ze stuurde ons naar een fabriek of naar het einde van de wereld zo leek het, maar op een boerderij wisten ze het we moesten 2 stalen bruggen over via een onverharde weg zouden we bij de boerderij komen. We hadden ook via de doorwaadbare rivier kunnen gaan, want daar was ook een spoor van auto’s volgens Rien. We zijn de bruggen overgegaan, en hebben daar jammer genoeg geen foto van want het waren bruggen waar veldrijders het moeilijk mee zouden hebben.
Maar we zijn er gekomen nadat we enkele keren gebeld hebben naar Marga want we bleven onzeker. En ja hoor in de middle of nowhere kwamen we op de boerderij aan, en ja ze hadden ons verwacht. Tussenstops Bray sur Seine,Savigny sur Clairis,Montcorbow
La Mothe aux Aulnaies van Dominique Ackermann De 4e chambre dote lag niet eens in een dorp, het was een gehucht wat op de meeste kaarten niet opstaat net voor Charny. We werden ontvangen door Dominique alsof we de tour gewonnen hadden, ze was werkelijk enorm gastvrij.
De boerderij was oud en ouderwets ze hadden volgens mij een gemengd bedrijf, met 47 koeien kippen etc. Het was wel een groot bedrijf, met veel gebouwen, ze hadden een zoon en een dochter die studeerde, en in de eetkamer stond een tv waar we nadat hij was warm gelopen de tour een keer konden zien. In de diversen hokken en schuren stonden oude race fietsen oude motors maar ook splinternieuwe, en quads eigenlijk teveel om op te noemen. Jeanne hielp mee melken en heeft het kalf een paar liter melk gegeven, en de stal uitgedaan.
Mia was in de tuin aan het kijken en met de honden aan het spelen, die overigens erg rustig waren maar heel waaks. Pas na het melken konden we eten, Dominique had in tegenstelling tot waar ik bang voor was alles goed voorbereid, haar computer deed het niet en ik had alleen maar telefonisch contact gehad, en een brief gestuurd met foto.
Ze verwelkomde ons met die foto en wist precies waar we allemaal heen gingen. De kamers waren niet erg luxe maar voldeden wel, de eetkamer was een beetje donker. Het eten was boerachtig met patrijs en alles uit een pot opscheppen maar dat is ook leuk, Dominique bleef bij ons eten en was heel erg
gezellig. Het ontbijt was erg goed veel en net als overal eigengemaakte confituren, en altijd crème brulée, het afscheid was hartelijk. Ik vond het geweldig.
De 5e Dag la Mothe aux Aulnaies- Le grand Entrevin Dit was weer een grote etappe van 144 km maar de praktijk is dat we er telkens 10% meer doen door het fout rijden. Onze achterwerken zijn weer verzorgd op ieder zijn eigen wijze, de mijne door uierzalf en ’s avonds na het douchen talkpoeder erop en de kleine wonden die ik had zijn helemaal weg.
Ik heb een klein beetje last van mij nekspier maar met ouderwets Cramer spul gaat dat weg, tegen de warmte heb ik een of andere verfrisser en om de spieren warm te houden een ander zalfje wat ik via Patrick heb gehad. Rien heeft vaak wat last, en gaat dan staan tijdens de beklimmingen, ik ben daar niet sterk genoeg voor.
Theu heeft veel last van doorzittenen doet soms, of eigenlijk vaak 2 broeken over elkaar aan. Verder vind ik het een beetje jammer dat ze niet allebei altijd in Kempen kleren rijden, maar op fotomomenten doen we dat gelukkig wel. Deze etappe is redelijk zwaar maar die heb ik redelijk goed doorstaan, het eerste stuk was redelijk zwaar met enorm veel wind, ik dacht dit hou ik niet maar gelukkig dachten die anderen er net zo over, na de pauze hadden we iets minder last van de wind en ging het beter. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk onze vrouwen voor ons waren, want ook na deze pauze waren we na de koffie drankje en hapje weer een stuk frisser. Op de volgende pauzeplaats hadden de vrouwen van alles geplukt wat ze later weer weg moeten gooien, maar ja dat is vrouwenlogica. De daarop volgende halte was in de buurt van Presley, en wij waren daar bijna eerder als hun, waarschijnlijk omdat we een vlot nummer van Elvis zongen en hun een van de langzamere. Ze waren ook in Aubigny waar een prachtig kasteel stond in het centrum verkeerd gereden. Nadat Rien de banden spanning had gecontroleerd bij hem en ons konden we naar de volgende pitstop.
Tussenstops Sainte-Genevieve-des-Bois.Argent-sur Sauldre,Vouzeron,Somme
La Maison de Philomène in la Grand Entrevin De 5e chambre dote was gelegen in een klein plaatsje midden in een akkerbouwgebied. De ligging was enorm leuk in een soort hofje waar de ouders van hem ook woonde.
Het waren welgestelde mensen met heel veel stijl, alles was in stijl ingericht er was een vrij groot zwembad met een tuinhuisje, de kamers waren luxe en sfeervol en het heet water was direct beschikbaar uit de kraan dwz open draaien en heet. We moesten er zelf koken dus hadden ze een bbq voorbereid, twee kant en klare bbq’’s werden aangestookt, maar dat hadden ze beter in de auto al gedaan want om 11.00 uur waren ze pas op stoom. Het vlees is dus gebraden, met wat sla en aardappelen was het toch allemaal heel erg goed. De man en vrouw des huizes waren jammer genoeg niet erg aanwezig tijdens het eten, er zaten nog 2 oudere Belgische vriendinnen in het huis, die Europa doortrokken van chambre d'Hôtes naar chambre d'Hôtes . Het ontbijt was heel erg goed verzorgd met ook weer de gebruikelijke confituren en ook als overal crème brulée, en diversen soorten brood. Het was een zeer goed adres.
De 6e Dag le grand Entrevin – Moutier Malcard Deze dag begon redelijk rustig met natuurlijk klimmen maar niet al te stijl. En omdat het een korte etappe zou zijn beschouwde het als een halve rustdag. Uiteraard is dat dan niet het geval zoals gezegd begon het rustig, en kwamen we door het gebied waar ik 25 jaar geleden gewerkt heb en veel plezier heb gehad net onder la Chatre. Daarna begon het weer de ene steile en lange klim na de andere en ook Issoudun en Gien was geen pret want daar moesten we ons weer eens ouderwets doorheen worstelen met veel vragen en opstaan. Er waren kleine stadjes waar onduidelijk stond welke kant we op moesten, en zodoende kwamen we toch nog later op elke stopplaats als gedacht. Bovendien was het heet die dag en de rustplaats was ook niet meteen de meest idyllische plek op aarde.
Tussenstops Ambrault,la Chaume Blanche. Hierna begon het klimmen toch nog onverwacht lastig te worden, de plaats Moutier Malcard was niet erg duidelijk aangegeven en in la Chatre moesten we toch weer veel vragen om alleen al in de goede richting te komen, om het centrum heen kwamen we toch op de goede weg, opvallend was wel dat de fransen zo enorm behulpzaam zijn om de weg te wijzen, ze nemen er al de tijd voor, enkele voorbeelden volgen nog.
Uiteindelijk vonden we het chambre d'Hôtes na veel bellen en vragen want het was echt in een onbeschrijfelijk klein gehucht.
Vei Lou Queri in Moutier Malcard De 6e chambre dote was van Nederlanders die ervan moesten leven, ze hadden ook 2 gites(appartementen).
Het was gelegen in een klein gehucht wat wel leuk in de bergen verborgen lag, je zou het normaal nooit vinden of zoeken. We werden op zijn Nederlands ontvangen meteen duidelijk dat de wijn 5 euro kosten etc. , dat komt zakelijk over maar het is wel duidelijk. Wij mochten op hun kamer slapen, dus ze grijpen elke mogelijkheid aan om in het seizoen te oogsten. De ligging was leuk met kippen een eigen moestuin en een paar konijnen in een verplaatsbare ren. Ron en Corrie aten samen met een Frans koppel wel samen met ons aan een heerlijke maaltijd, ik had het erg naar mijn zin met die fransen we praten over
Jacques Tati en diversen Franse zangers.
Jeanne vond de douche cabine met allerlei verstralers fijn en we hebben goed geslapen. De ochtend begon goed want Ron kon op tijd zijn vers brood bij de bakker gaan halen en daardoor konden we op tijd ontbijten, vooraf was het niet duidelijk of het zo vroeg kon, want de bakker was een dependance bakker en die kreeg normaal zijn brood iets later.
De 7e Dag Moutier Malcard – Saint Germain les Vergnes Voor aanvang werden met Ron cadeaus uitgewisseld 3 lolly’s tegen een petje van de Rabobank.
Deze tocht zou neerkomen met de ervaring die we hebben opgedaan op 170 km en dat is veel met mijn tempo, maar we zijn eraan begonnen. Deze keer was het eigenlijk niet zo zwaar hoewel er in het begin aardige klimmetjes in zaten, en als je telkens om 9.00 uur begint zoals wij doen, moet je aardig opschieten. Ik heb de eerste 2 gedeeltes meegefietst, en ben tot de conclusie gekomen dat mijn tempo te laag lag om op tijd bij de chambre d'Hôtes te komen, en omdat ik de tocht al niet helemaal volbracht heb, ben ik 2 stukken in het busje meegereisd. Rien en Theu rijden zo 10 km/uur harder en zo zijn we op tijd voor het eten. Waar we niet op gerekend hadden dat Theu slechte schoenen had, of eigenlijk slechte plaatjes want die waren redelijk ver versleten al inmiddels zei Rien.
Net of de duvel er mee speelt schoten ze vanaf dat moment ook telkens los dus op de rustplaats aangekomen moesten nieuwe plaatjes gezocht worden. Normaal geen probleem maar waar vind je een fietsenzaak, ik ben wat rond gaan fietsen en heb een grasmachine - fietsenzaak gevonden op 200 meter
van de rustplaats. Na lang heen en weer gepraat hebben we niet alleen plaatjes maar ook nog nieuwe pendalen moeten kopen, omdat het een niet op het ander paste, de uiterst behulpzame eigenaar van de zaak spraak ook nog Duits dus het liep redelijk goed. Hij verbood Rien wel om in de zaak te roken, maar ja het was geen sigaret maar een stokje van zijn lolly wat hij in zijn mond had. Het laatste stuk heb ik weer meegefietst en toen kreeg Rien tot overmaat van ramp ook nog een lekke band, maar we waren redelijk op tijd, hoewel het vrouwtje al zenuwachtig werd. Tussenstops Gueret,Bourganeuf,Eyemoutiers,Treinac,Saint Clement.
Domaine de la Clauzade in st. Germain-les-Vergnes
De 7e chambre dote lag in een mooi dal aan een vrij groot ven, het was een opgeknapt groot huis wat jaren hat leeggestaan. Carmen was Spaans en haar man Ian was Engels, zij was een beetje gepikeerd dat we laat waren want ze had het eten al min of meer klaar, maar we kregen toch een welkomstdrankje Theu heeft zich kunnen douchen en het eten was erg goed vooral de eend was goed bereid, jammer dat ze zelf niet mee aten. De fietsen konden net als overal in de schuur op slot en de slaapkamer was normaal leuk ingericht, de keuken had iets oud Frans, behoorlijk sfeervol.
Het ontbijt werd door Ian bereid en was op zijn Frans zoals eerder omschreven, Carmen was nog aan het slapen want die zagen we nog niet, ik had de indruk dat ze of net ruzie hadden of altijd al ruzie hadden. We gingen weg en de hond ging met ons mee (die wilde daar weg denk ik) het was paniek want Carmen ging als een bezetene tekeer, ik zou zeggen als je weet dat die hond mee loopt leg hem dan vast. We waren al een keer gestopt, maar hij hield vol uiteindelijk kwam zij met de auto de hond inladen, vriendelijk is anders.
De 8e dag Saint Germain les Vergnes – Vire sur Lot Deze dag leek op papier redelijk eenvoudig, omdat de man van de chambre d'Hôtes gezegd had dat het vlak zou zijn. Het ging redelijk op en neer en de afdaling naar Brive was een van de mooiste die we gehad hebben, maar ik moest van onze Jeroen niet meer doen als of ik 18 was dus heb ik rustig afgedaald zeer tegen mijn zin. Zo mooi als het er bij lag zo lastig bleek het om er de goede weg te vinden. Ik vroeg de weg aan een nette dame die verstaanbaar Frans sprak en die legde mij de weg heel goed uit, richting Toulouse. We hebben die weg gevolgd maar die ging richting route National, niet dat het erg is want die wegen hebben we al meer gehad, maar onze dames zouden ergens aan een D weg staan.
Dus toen nog maar eens gevraagd en toen bleek dat we 5 km terug moesten, na een paar honderd meter hebben we het aan een motorrijder gevraagd, en die is ons zeker 4 km voor gereden.
Achteraf hadden we de andere weg beter kunnen nemen omdat onze vrouwen een heel eind verder stonden en de route genomen hadden die wij ingeslagen waren. Dat ging overigens ook niet zonder slag of stoot want op een gegeven moment belde ze dat ze Brive niet uitkwamen, en heb ik ze onze richting ingeloodst. Eind goed al goed na de pauze ging het veelal bergaf of een klein beetje omhoog of totaal vlak, en ik was in mijn element, ik heb zeker 80 % op kop gereden met een behoorlijke snelheid, eigenlijk te snel want we hebben een plaatsje niet gezien waardoor we iets te ver door reden. Maar de afstand bleef gelijk en we kwamen via een zware klim in Vire sur Lot, waar we wat irritatie hadden omdat we het niet meteen vonden, maar ook hier weer vriendelijke fransen die met ons meerreden terwijl ze het zelf niet wisten.
Bij een camping belde Ruud van Deursen nog hoe het ging, en dat was een leuke onderbreking, hij al eens eerder gebeld, terug naar het rond punt en de eigenaar van het chambre d d'Hôtes kon het ons ook maar moeilijk uitleggen, maar we zijn er gekomen. Tussenstops Peyre Levade Cafan,le Vigan-Gourdon,Frayssinet-le Gelat.
La Croze in Vire sur Lot De 8e chambre dote is gelegen aan de Lot, dit is werkelijk een juweel alles is hier perfect. De ligging aan een oude sluis tegen de Lot aan een huis zo perfect ingericht de tuin met het zwembad was ook al juweel.
Hier kan ik niets bedenken wat ik niet zou willen, ik kan de inrichting wel schetsen maar dan denkt iedereen dat is zwets. De ontvangst was ook goed want toen wij aankwamen hadden Jeanne en Mia al gezwommen, Desire sprak wel wat hoog Hollands maar was allervriendelijkst, en ook Kees was erg vriendelijk ze waren beiden erg gastvrij. Na dat we ons opgefrist hadden zijn we aan tafel gegaan, buiten onder een prieeltje, het diner was ,het wordt saai, maar geweldig goed op een goed restaurant niveau.
We hebben heerlijke wijn gedronken, wat we trouwens elke dag wel deden, en Rien kon zelfs van Heineken genieten. De kamers waren hoe kan het ook anders, erg sfeervol ingericht. Het ontbijt was beter dan een Duits of Engels ontbijt het was op zijn Hollands met Frans gecombineerd echt geweldig met voor de eerste keer een eitje. We hebben beloofd om terug te komen en dat doen we zeker.
De 9e dag Vire sur Lot – Roquefort We schieten al op maar ik had na die heel goede dag een groot probleem, ik had de hele nacht last van diaree, dus ik was slap en bang dat ik niet verder zou kunnen. Maar het ontbijt bleef er goed in en eigenlijk viel de schade dus mee, en we reden met schrik in de broek s, morgens richting Roquefort, eerst nog wat foto’s maken voor Vlassak en toen verder.
Vanaf het begin ging het stijl omhoog, eigenlijk logisch als je uit een dal komt, dus ik werd al meteen op de proef gesteld, hoewel ik zwakker was dan de dag ervoor viel het mee, ook omdat ze iets meer rekening met me hielden. Onderweg hadden de dames een andere keuze gemaakt als wij, dus stonden ze uitgepakt en wel op een andere plaats, ze hebben braaf de spullen weer ingepakt en naar een volgend plaatsje gereden waar wij onder het afdak van de kerk stonden te wachten.
Moulin de Roquefort in Roquefort Het laatste chambre d'Hôtes was een oude watermolen met vriendelijke mensen de inrichting was een beetje ouderwets Frans maar wel leuk en het voldeed prima. Een minpuntje was het feit dat ik dacht gereserveerd te hebben voor het diner maar dat bleek niet zo te zijn, thuis heb ik het nagekeken maar ze had wel degelijk bevestigd op 25-4, dat het oké was .Dus zijn we gaan eten bij een Italiaan vlakbij, dat was goed maar het werd wel een klein beetje laat door dit alles. Door dit alles hebben we de sfeer van deze locatie niet zo goed opgesnoven, de mensen waren vriendelijk het ontbijt was gewoon goed, maar als je de dag ervoor zo’n super ontbijt hebt gehad en was dit weer heel gewoon.
Ongeveer 20 km voor de eindstop hebben we ons aan een fontein wat kunnen verfrissen want het was weer eens ouderwets heet die dag. In Roquefort zijn we beland bij een oude watermolen. Tussenstops Saint Antoine(Peyrecave),Fleurance.
De 10e Dag Roquefort – Lourdes Op naar ons doel, eigenlijk is het ondanks allerlei kleine strubbelingen redelijk snel gegaan. Ik was ook die dag nog niet geheel fris, het ging allemaal wel maar ik merkte wel dat ik nog erg zwak was, want zelfs korte klimmetjes waar ik normaal weinig moeite mee had waren zwaar voor mij, terwijl ik me goed voelde. Op weg naar de tour etappe in Tarbes, hier had ik vooraf heel erg naar uitgekeken, omdat Piet Rooyakkers van TWC de Kempen met de Skil formatie meedeed.
Maar helaas was hij gevallen in een van de eerste etappes, dus de reden om de tour te zien was iets minder geworden.
Leuk was de bijkomstigheid dat Rien de tour nog nooit gezien had, dus die was dol enthousiast, Theu iets minder omdat de auto met Marga op een parkeerplaats stond en zei dus niets kon zien. Na de finish reden we naar Lourdes, via de snelweg, bleek al gauw want Theu werd door de gendarme tegengehouden met loeiende sirenes, toen moesten we weer even zoeken. De weg naar Lourdes was eenvoudig en redelijk vlak maar de zenuwen bij Theu sloegen toe, omdat Rien te ver door was gereden. In Lourdes werden we verassend genoeg verwelkomd door mensen uit Budel en Soerendonk. We hadden het gehaald ik zo goed als, en Rien en Theu helemaal, mede dankzij Jeanne chauffeur, Marga Navigator, Mia de kok
Tussenstops Barran,Trie sur Baise, Tarbes (tour)
De geplande Route
Etappe Data 1 2 3 4 5 6
3 juillet 4 juillet 5 juillet 6 juillet 7 juillet 8 juillet
7 9 juillet 8 10 juillet 9 11 juillet 10 12 juillet
Depart
Arrivé
km
Weert Wepion Saulces Monclin Villiers st. Georges la Mothe aux Aulnaies la Grand Entrevin
Wepion Saulces Monclin Villiers st. Georges la Mothe aux Aulnaies la grand Entrevin Moutier-Malcard st. Germain-lesVergnes
121 122 154 98 144 84
Vire sur Lot Roquefort Lourdes totaal
125 113 121 1243
Moutier-Malcard st. Germain-lesVergnes Vire sur Lot Roquefort
161
De Werkelijke route
Data
Depart
Arrivé
km
km/uur
3 juillet 4 juillet 5 juillet 6 juillet 7 juillet 8 juillet
Weert Wepion Saulces Monclin Villiers st. Georges la Mothe aux Aulnaies la grand Entrevin
135 144 167 110 155 86
22,2 20,1 21,0 19,7 20,0 18,5
9 juillet
Moutier-Malcard st. Germain-lesVergnes Vire sur Lot Roquefort
Wepion Saulces Monclin Villiers st. Georges la Mothe aux Aulnaies la grand Entrevin Moutier-Malcard st. Germain-lesVergnes
174
20,4
Vire sur Lot Roquefort Lourdes totaal
146 130 125 1372
18,8 19,6 19,5 20,0
10 juillet 11 juillet 12 juillet
De klimmen waren in totaal meer dan 10 km. hoog d.w.z. dat we ruim 350 km geklommen hebben. En de gemiddelde snelheid was 19,97 km/uur Hoogste snelheid 76 km/uur Laagste snelheid 6 km/uur De gemiddelde snelheid hadden we vooraf zo geschat
Mijn mening over de Chambre d ‘hotes Plaats ligging Wepion 8 Saulces Monclin 7 Villier st. Georges 6 La Mothe 7 Le Grand 8 Entrevin Moutier Malcard 7 St. Germain l v 7 Vire sur Lot 9 Roquefort 7
gastvrij 8 6 7 10 7
eten 8 5 7 6 7
7 6 9 7
7 7 10 7
Lourdes
totaal 24 18 20 23 22 21 20 28 21
Je kunt op Lourdes alle vooroordelen loslaten ze kloppen allemaal als je wil, en als je niet wil niet. Is het commercieel? Waar niet waar veel mensen samenkomen Zijn gelovige naïef? Dat is maar net hoe je er naar kijkt Barst het van de hotels? Waar moet je anders slapen Is het opgebouwd met geld van de armen? Ook maar die vonden daardoor troost. Gebeuren daar wonderen? Voor de een wel voor de ander niet Is er nog hoop ? Als je de vele jongeren en vrijwilligers ziet zeker weten. Is het volksverlakkerij? Volgens mij doe je dat zelf Verschuilen gelovigen zich achter de werkelijkheid? Voor vele geeft dat troost.
Een ding weet ik zeker er hangt een speciale sfeer, tijdens de lichtprocessie of tijdens de sacrament processie, word je toch wel een beetje stil van de liefde waarmee veel vrijwilligers hun tijd en geld besteden aan de medemens.
Theu expert van het gelovige Lourdes heeft een eenvoudig hotel gereserveerd wat hij anders ook altijd voor zijn reizigers doet, het eten is er heel gewoontjes de kamers zijn klein met beperkte faciliteiten, maar het voldoet. Opvallend is de strengheid waarmee de etenstijd word gehandhaafd, dit is schijnbaar in heel Lourdes zo omdat iedereen op vaste tijden naar de heiligdommen gaat voor de activiteiten die de gehele dag door gaan, en daardoor is het er tijdens die etens pauze minder druk. Vanaf 6 uur s’morgens is het een komen en gaan van mensen, vaak vrijwilligers maar ook personeel wat naar hotels en winkeltjes gaat werken.
Tussen 8 en 9 uur gaan de groepen met pelgrims naar de heiligdommen met vlaggen en banieren van hun club of stad of land, al dan niet het ave Maria zingend. Bij ons in het hotel zaten groepen uit België en ik weet niet hoeveel jongeren uit Belfast die s’morgens al vroeg van daaruit naar hun bestemming gingen om gehandicapten en bejaarden te begeleiden. De jongeren waren rond de 20 jaar met leraren en geestelijken die alles keurig in banen leidde. Theu wilde ons heel Lourdes en al de activiteiten mee laten maken in die 2 dagen, dat gaat niet en wij hebben ook niet de drive om alles zo intens te
beleven. Van de licht processie had ik me wel iets voorgesteld, maar dat was voor mij een flop, een licht processie houden terwijl het nog licht is geeft geen extra dimensie aan zo’n processies. Ik had me daar wel iets anders van voorgesteld omdat ik wel eens foto’s had gezien die indrukwekkend waren, maar Theu legde uit dat het altijd op vaste tijden wordt gehouden, want de gehandicapte moeten op tijd naar hun plaats gebracht worden.
De kerken waren indrukwekkend en ook de plaatsen waar tegelijkertijd een mis werd gehouden in allerlei talen door geestelijken van het betreffende land, die vaak meegingen met de gezelschappen vond ik fabuleus. De ondergrondse kerk waar volgens Theu 40.000 mensen in konden en in 1958 was gebouwd was ook al even indrukwekkend.
De eerste keer dat een brok in mijn keel kreeg was bij de kaars van de in 1995 omgekomen wielrenner Fabio Casartelli, en zo zal iedereen wel getroffen worden door emoties,want die zijn er bij bakken. Telkens als de tour in de buurt van Lourdes komt steken ze die kaars aan
De drukte in Lourdes van nonnen en priesters is aandoenlijk en de ontelbaar vele jongeren die dag in dag uit met die karretjes slepen met gehandicapten, stemt de mens hoopvol voor de toekomst. Als je de kleine winkeltjes met kaarsen en souvenirs ziet denk je wel eens hoe kunnen die allemaal bestaan, maar het zal wel want het gaat het hele jaar door, die prullaria is aan mij niet besteed, maar mensen kopen voor hun bekende vaak iets uit Lourdes. De volgende dag zijn we met Theu langs allerlei plaatsen gelopen waar iets te beleven viel op gebied van Bernadette, langs de gave, een mooie rivier die door Lourdes stroomt naar een kleine uitstalling uit het verleden van Lourdes en naar het geboortehuis etc.
Opvallend is de drukte die erg rustig verloopt waarschijnlijk omdat er veel oude mensen zijn en omdat de jeugd of nog druk bezig is, of nog niet aan het stappen is, overigens kon ik de eerste avond pas laat in slaap komen omdat de jeugd zo tekeer ging. En met tekeer gaan bedoel ik keileuk samen allerlei liederen zingen, uit de pop muziek, ook dat vergeten ze nooit meer. In de middag zijn we met de sacrament processie meegelopen, en dat was mijn 2e moment dat ik een brok in mijn keel kreeg zoveel toewijding van die vrijwilligers greep me aan. Ik vond de mis in de ondergrondse kerk ook heel erg goed, hij duurde wel lang omdat alles in tig talen werd afgewerkt, zelf vond ik het leuk om weer eens ouderwets mee te kunnen zingen in het Latijns.
Als alle missen in het Latijns zouden zijn, zou het denk ik veel duidelijker zijn, maar ja de tijd is veranderd, Rien zij dat hij dat niet kon maar achteraf bleek het hem toch wel weer te binnen te schieten. In de winkeltjes kon Rien eindelijk zijn droom realiseren, het kopen van een wandelstok, en hij ging er parmantig mee om. De 14 juli is de nationale feestdag in Frankrijk en het leek veel drukker als anders, hoewel ik de indruk had dat er veel meer Italianen waren. Vroeg in de morgen ging Jeanne en Theu op pad om een koud bad te nemen in Lourdes bij de grot, voor Theu was het een gebruikelijk ritueel maar voor Jeanne was het erg emotioneel mede omdat haar vader dat 30 jaar geleden ook had gedaan. Ondertussen hebben we de bus uitgeruimd, verderfelijke waren en takken van onderweg verwijderd zodat we bijna klaar waren om te vertrekken en zodat de bus weer fris rook. We hebben wat rondwandelingen gemaakt op de heiligdommen een of twee keer een terrasje gepikt waar het niet te duur was, we hebben een paar kaarsen aangestoken voor onze dierbaren en zijn ‘s avonds om 8.30 uur naar een concert gegaan.
Marga heeft ons rondgeleid in het ziekenverblijf van Lourdes, en verteld hoe streng dat het er aan toe gaat, logisch denk ik want bijna alle hulp is vrijwillig komt uit diversen landen en milieus, dus om die zieken goed te begeleiden, moet er discipline zijn. Theu had ons de plaats voor militairen standplaats en voor de Caritas klanten laten zien op een berg.
Marga en Theu gingen niet mee naar het concert omdat de rug en benen van Marga anders teveel belast zou worden, ze had er erg veel last van. Het concert was buitengewoon goed, het was een balroom orkest met een zanger en trompettist die zeker ouder als 70 was, in het begin dacht ik hier houden we niet zo van, maar we hebben het de volle 2 uur uitgezeten en genoten. Toen we opstonden merkten we dat het plein bomvol met mensen was, in afwachting van het vuurwerk. Het vuurwerk was vooral veel maar ik had meer verwacht van de omgeving van het slot, na afloop gingen we onder begeleiding van een samba band richting hotel, waar we samen nog iets gedronken hebben en toen naar bed.
Terugreis S’morgens direct na het ontbijt zijn we de bus gaan halen en gaan inpakken dat vereist wel wat kunst en vliegwerk van Rien maar het ging er uiteindelijk allemaal in. Van het vriendelijk personeel hebben we afscheid genomen, en richting Nevers vertrokken, een afslag fout gedaan maar dat scheelde precies 500 m volgens de routeplanner dus niet erg. Jeanne zou de 1e kilometers rijden omdat ze ervaring had samen met Marga en ik voorop. De reis verliep voorspoedig en na 2 stops ging Rien rijden met Mia en Theu voor.
Ook fijn voor ons want achterin heb je nogal wat meer ruimte, ook Rien schoot goed op en we waren dan ook zo in Nevers. Daar ging het een beetje mis met de route, tenslotte staan we voor een stoplicht en daar houd een
jonge fransman ons aan op zijn brommer en vraagt waar we heen wilden. En ook nu weer worden we naar de plaats van bestemming geleid(ze zijn enorm vriendelijk en behulpzaam) Het klooster waar Bernadette opgebaard is, word met muren omwald en is erg groot maar tegelijk saai van buiten, de tuinen liggen er mooi bij. Er was weinig tot niets te doen, en in tegenstelling tot Lourdes, heeft het niets van een bedevaartplaats. De kamers waren niet voorzien van Douche wc of meer van dat soort moderne dingen, er was wel een lift in het klooster, het klooster kon toch vrij veel gasten herbergen, maar was daar facilitair gezien totaal niet op ingericht. Het diner was ook erg sober, maar omdat we niet hoefde te fietsen voldeed het, we meenden de stad in te gaan maar de deuren gingen dicht en we waren bang dat we er niet meer in konden. We zijn toen in de kloostertuin gaan zitten en dat gaf ook wel rust, Theu had wat water en fruit gejat, dus het kwam allemaal wel goed. ‘s Morgens hadden we een karig ontbijt, maar wat mag je verwachte in een klooster, Theu wist dit ook allemaal niet, voor hem was dit ook de 1e overnachting daar. De tassen in de bus en on route naar Weert, een prachtige route door het Franse Landschap. In Weert hebben we in een cafetaria iets gegeten, bij Theu van de warme ontvangst van hun kinderen Sonja en Marc genoten, en toen naar huis.
Achteraf Een prachtige reis met 6 verschillende mensen die hun verschillen hebben gesmeed tot een voortreffelijk team. Ik ben heel erg blij dat we met ons team zoals het nu was samengesteld zijn gegaan, want het klopte allemaal zoals je kunt zien in het verslag. Ik ben al eens een keer door Frankrijk gefietst, en ik weet dat deze indrukken bij ons allemaal erg lang als zeer positie ervaren zullen blijven. Rien zou zeggen “ik ben zo blij dat ik dit allemaal nog mag meemaken” Theu en ik zijn daar wat nuchter in maar hij heeft helemaal gelijk. Het prachtige afwisselende landschap, de enorm behulpzame mensen, is tijdens de tocht een verademing geweest. Alle strubbelingen en pech die we hebben gehad horen ook bij een dergelijk avontuur, en het is nooit zo erg geweest dat we de reis moesten stopzetten, dus hebben de kaarsen in weert zijn werk gedaan. Van Lourdes had ik totaal geen verwachting behalve dat onze Wil gezegd had daar moet je een keer naar toe, en hij was er toen kapot van. Kapot ben ik er niet van, maar wel erg van onder de indruk, de mensen massa de jeugd, het geestelijke, alles heeft wel een onuitwisbare indruk achtergelaten. Gelukkig hebben we ook een dankbaarheids kaars ontstoken in Weert Ik ben Theu heel dankbaar voor zijn initiatief, en dank mijn mede kompanen voor deze onvergetelijke reis.
Hans
