COMMISSIE TER BEGELEIDING VAN DE POLITIEHERVORMING OP LOKAAL NIVEAU - EEN TUSSENTIJDS EVALUATIEVERSLAG

COMMISSIE TER BEGELEIDING VAN DE POLITIEHERVORMING OP LOKAAL NIVEAU

- EEN TUSSENTIJDS EVALUATIEVERSLAG –

OKTOBER 2003

Inhoudsopgave 1.

RATIO LEGIS.......................................................................................................................................6 1.1. 1.2.

DE WET VAN 7 DECEMBER 1998, ARTIKEL 257 SEXIES. ...................................................6 HET K.B. VAN 21 MAART 2003 ................................................................................................6

2.

SAMENSTELLING VAN DE COMMISSIE ......................................................................................6

3.

OPDRACHT VAN DE COMMISSIE..................................................................................................7

4.

BEHANDELDE ONDERWERPEN....................................................................................................8

5.

ANALYSE VAN DE THEMA’S ..........................................................................................................9

6.

FICHE 1 : HET FINANCIERINGSMECHANISME VAN DE LOKALE POLITIE......................10 6.1. BESPREKING VAN HET PROBLEEM ....................................................................................10 6.2. ANALYSE ...................................................................................................................................10 6.2.1. DE EVOLUTIE NAAR EEN NIEUW FINANCIERINGSMECHANISME................................10 6.2.2. HET VOORZIEN VAN OVERGANGSMAATREGELEN .................................................13 6.2.3. DE SOCIALE DOTATIE .......................................................................................................14 6.3. VOORSTEL VAN DE COMMISSIE..........................................................................................14 6.3.1. ALGEMEEN ...........................................................................................................................14 6.3.2. IN HET BIJZONDER ............................................................................................................15 6.3.3. DE OVERGANGSMAATREGELEN...................................................................................16 6.3.4. DE SOCIALE DOTATIE .......................................................................................................17

7.

FICHE 2 : HET ARRONDISSEMENTEEL INFORMATIEKRUISPUNT (AIK) .........................19 7.1. BESPREKING VAN HET PROBLEEM ....................................................................................19 7.2. ANALYSE ...................................................................................................................................21 7.2.1. ALGEMEEN ...........................................................................................................................21 7.2.2. VASTSTELLINGEN ..............................................................................................................22 7.2.2.1. 7.2.2.2. 7.2.2.3. 7.2.2.4. 7.2.2.5.

het algemeen concept AIK ........................................................................................................ 22 het concept bestuurlijke politie ................................................................................................. 23 het technische luik...................................................................................................................... 23 het personeel .............................................................................................................................. 23 de aansturing van het AIK door de bestuurlijke en gerechtelijke overheden..................... 23

7.3. VOORSTELLEN VAN DE COMMISSIE ..................................................................................24 7.3.1. HET ALGEMEEN CONCEPT AIK ......................................................................................24 7.3.2. HET CONCEPT BESTUURLIJKE POLITIE......................................................................24 7.3.3. HET TECHNISCHE LUIK ....................................................................................................24 7.3.4. HET PERSONEEL................................................................................................................25 7.3.5. DE AANSTURING DOOR DE BESTUURLIJKE EN GERECHTELIJKE OVERHEDEN .................................................................................................................................................26 8.

FICHE 3: HET COMMUNICATIE- EN INFORMATIECENTRUM (CIC) – N.V. ASTRID ........27 8.1.

BESPREKING VAN HET PROBLEEM ....................................................................................27

3

8.2. VASTSTELLINGEN...................................................................................................................27 8.2.1. N.V. ASTRID..........................................................................................................................27 8.2.2. CIC ..........................................................................................................................................28 8.2.2.2. bijkomende vaststellingen van de Commissie .............................................................29 8.3. VOORSTEL VAN DE COMMISSIE INZAKE HET CIC EN DE N.V. ASTRID .....................30 HET REGEERAKKOORD ................................................................................................................30 8.3.1. DE DIENSTVERLENING DOOR HET CIC.......................................................................31 8.3.2. HET NETWERK NV ASTRID EN DE RADIO-APPARATUUR .....................................31 8.3.3. BESTAFFING CIC................................................................................................................32 8.3.4. OP HET VLAK VAN INFORMATIEVERSTREKKING....................................................33 9. FICHE 4 : DE WERKING VAN HET SOCIAAL SECRETARIAAT VAN DE GEÏNTEGREERDE POLITIE (S.S.G.P.I.), DE CENTRALE DIENST VOOR VASTE UITGAVEN (C.D.V.U.) EN DE BIJZONDER REKENPLICHTIGEN ........................................................................34 9.1. BESPREKING VAN HET PROBLEEM ....................................................................................34 9.1.1. HET SSGPI............................................................................................................................34 9.1.2. HET CDVU.............................................................................................................................36 9.2. ANALYSE VAN HET PROBLEEM ..........................................................................................38 9.2.1. INITIËLE VASTSTELLINGEN DD. MEI 2003...................................................................38 9.2.2. STAND VAN ZAKEN SUBWERKGROEPEN ...................................................................40 9.2.2.1. STAND VAN ZAKEN SUBWERKGROEP “SAMENWERKING SSGPI – CDVU – BIJZONDER REKENPLICHTIGE : PROCESTEKENING, ANALYSE EN BIJSTURING VAN DE OUTPUT” – VERSLAGGEVER CHRIS VANDERLINDEN ...................................................40 9.2.2.2. STAND VAN ZAKEN SUBWERKGROEP STATUUT BIJZONDER REKENPLICHTIGEN, UITSTEL OPMAAK REKENINGEN 2002-AANPASSING ARPC – PRESENTIEGELDEN POLITIERAADSLEDEN VERSLAGGEVER CHRIS VENCKEN CGL. .. .............................................................................................................................................45 9.3. VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE .........................................48 9.3.1. INZAKE “SAMENWERKING SSGPI – CDVU – BIJZONDER REKENPLICHTIGE : PROCESTEKENING, ANALYSE EN BIJSTURING VAN DE OUTPUT”...................................48 9.3.2. INZAKE “STATUUT BIJZONDERE REKENPLICHTIGEN”............................................49 10.

FICHE 5 : OVERDRACHT GEBOUWEN AAN DE LOKALE POLITIE................................51

10.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................51 10.1.1. DE THEORETISCHE WAARDE VAN HET GEBOUW ...............................................52 10.1.2. DE CONSTRUCTIEWAARDE VAN HET GEBOUW ..................................................52 10.2. ANALYSE VAN HET PROBLEEM ..........................................................................................52 10.3. VOORSTEL EN AANBEVELING DOOR DE COMMISSIE ...................................................54 11.

FICHE 6 : DE INTERZONALE SAMENWERKING VAN DE LOKALE POLITIE................55

11.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................55 11.2. VASTSTELLINGEN, VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE ....55 11.2.1. VASTSTELLINGEN VAN DE COMMISSIE ..................................................................55 11.2.2. VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE ..............................56 12. 12.1. 12.2.

FICHE 7: DE POSITIE EN WERKING VAN HET INTERMEDIAIR NIVEAU (DIRCO) ......58 BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................58 VASTSTELLINGEN, VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE ....59

De Permanente Begeleidingscommissie -

15.10.2003

4

12.2.1. 12.2.2.

DE COMMISSIE KWAM TOT DE VOLGENDE VASTSTELLINGEN :....................59 AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE ...................................................................60

13. FICHE 8 : DE STEUNVERLENING VAN DE FEDERALE POLITIE AAN DE GEÏNTEGREERDE WERKING EN AAN DE LOKALE POLITIE .......................................................61 13.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................61 13.2. ANALYSE VAN HET PROBLEEM ..........................................................................................61 13.3. VASTSTELLINGEN, VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE ....62 13.3.1. VASTSTELLINGEN VAN DE COMMISSIE ..................................................................62 13.3.2. VOORSTELLEN VAN DE COMMISSIE........................................................................63 14.

FICHE 9 : DE GEHYPOTHEKEERDE CAPACITEIT VAN DE LOKALE POLITIE ............64

14.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................64 14.2. VASTSTELLINGEN...................................................................................................................65 14.2.1. INITIËLE VASTSTELLINGEN ........................................................................................65 14.2.2. BIJKOMENDE VASTSTELLING(EN) VAN DE COMMISSIE ....................................66 14.2.3. VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE ..............................66 14.2.3.1. VOORGESTELD CONCEPT : ............................................................................................ 67 14.2.3.2. VERDERE UITWERKING VAN HET CONCEPT ............................................................. 69 14.2.3.3. bewaking van het concept : rol van de dirco ..................................................................... 71

15. 15.1. 15.2. 15.3. 16. 16.1. 16.2. 17. 17.1. 17.2. 18. 18.1. 18.2. 18.3. 19. 19.1. 19.2. 19.3. 20. 20.1. 20.2. 20.3.

FICHE 10 : DE OMZENDBRIEF PREV 19 : INZAKE TECHNOPREVENTIEADVISEURS .. ..........................................................................................................................................................73 BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................73 ANALYSE VAN HET PROBLEEM ..........................................................................................73 AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE.............................................................................74 FICHE 11: DE OPRICHTING VAN HET VEILIGHEIDSKORPS............................................75 BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................75 VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE .........................................75 FICHE 12: DE GESCO’S / ACS / APE. .....................................................................................76 BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................76 VOORSTEL EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE .................................................77 FICHE 13 :DE VASTE COMMISSIE VAN DE LOKALE POLITIE ........................................78 BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................78 VASTSTELLINGEN...................................................................................................................78 AANBEVELINGEN....................................................................................................................79 FICHE 14 : DE ADVIESRAAD VOOR BURGEMEESTERS ..................................................80 BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM ............................................................80 VASTSTELLINGEN...................................................................................................................80 AANBEVELINGEN....................................................................................................................81 FICHE 15 : HET BOETEFONDS ................................................................................................82 BESPREKING.............................................................................................................................82 VASTSTELLINGEN...................................................................................................................83 AANBEVELING .........................................................................................................................83


15.10.2003

5

21.

FICHE 16 : VERHOGEN VAN DE OPERATIONELE INZETBAARHEID VAN DE POLITIE ..........................................................................................................................................................84

BESPREKING EN DUIDING INZAKE VERHOGING OPERATIONELE INZETBAARHEID VAN DE POLITIE .............................................................................................................................................84 22.

APARTE MOTIES INGEDIEND DOOR LEDEN VAN DE COMMISSIE ..............................89

23.

OVERZICHT VAN DE DATA EN DE THEMA’S VAN DE VERGADERINGEN................91


15.10.2003

6

1. 1.1.

RATIO LEGIS

DE WET VAN 7 DECEMBER 1998, ARTIKEL 257 SEXIES.

De Commissie ter begeleiding van de politiehervorming op lokaal niveau vindt haar oorsprong in de wet van 7 december 1998 tot organisatie van een geïntegreerde politiedienst, gestructureerd op twee niveaus, artikel 257 sexies1. 1.2.

HET K.B. VAN 21 MAART 2003

Ter uitvoering van voormeld artikel heeft de Koning bij koninklijk besluit van 21 maart 2003 de samenstelling, de werking, de activiteiten en de eindbeschikkingen vastgelegd. Het koninklijk besluit heeft uitvoering vanaf zijn publicatie in het Belgisch Staatsblad. 2

2.

SAMENSTELLING VAN DE COMMISSIE

Het koninklijk besluit van 21 maart 2003 voorziet in de volgende samenstelling van de Commissie : -

1 2

de Voorzitter : de Eerste Minister of zijn vertegenwoordiger, in casu de heer Prof. Dr. Brice De Ruyver. twee vertegenwoordigers van de minister van Binnenlandse Zaken, in casu de heren Fernand Koekelberg en Jean-Marie Van Branteghem. een vertegenwoordiger van de minister van Justitie, in casu de heer Ben Zjathman. Werd vervangen door de heer Pascal Petry een vertegenwoordiger van de minister van Begroting, in casu de heer Marc De Smet. Werd vervangen door mevrouw Sophie Brouhon. een vertegenwoordiger van de minister van Sociale Zaken, in casu de heer Guy Vandevelde. Werd vervangen door de heer Joseph Servotte. een vertegenwoordiger van de minister die de Regie der Gebouwen onder zijn bevoegdheid heeft, in casu de heer Freddy Vanmassenhoven. Werd vervangen door de heer Willy De Meyer.

Zie verder rubriek 3. Opdracht van de Commissie. B.S. : 28 april 2003


15.10.2003

7

-

-

-

-

vier vertegenwoordigers van de Vaste Commissie van de lokale politie, in casu de heren Dirk Van Nuffel, Roland Vanreusel, Luc Demol en Patrick De Bruyn. een vertegenwoordiger van de Waalse Vereniging van Steden en Gemeenten, in casu de heer John Robert. een vertegenwoordiger van de Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten, in casu de heer Mark Suykens. een vertegenwoordiger van de Vereniging van de Stad en de Gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, in casu mevrouw Hildegard Schmidt. een waarnemer per Gewest; met name de heer Ivo Driesen, Vlaams Gewest; de heer Ph. Pivin, Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de heer David Volant, Waals Gewest; een vertegenwoordiger van de federale politie, in casu directeur-generaal Alain Duchatelet. in functie van de te behandelen thema’s kan de voorzitter een beroep doen op experten.

Het secretariaat wordt waargenomen door het Technisch en Administratief secretariaat (SAT) van de minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Sylvie Ricour en Anja Savonet

3.

OPDRACHT VAN DE COMMISSIE

De opdrachten van de Commissie staan vervat in artikel 257 sexies van de wet van 7 december 1998 tot organisatie van een geïntegreerde politiedienst, gestructureerd op twee niveaus, kortweg de WGP genoemd. Dit artikel stelt duidelijk : §1. Bij de Federale overheidsdienst Kanselarij en Algemene Diensten wordt een Commissie ter begeleiding van de politiehervorming op lokaal niveau opgericht. §2. De Commissie is belast met : 1. de berekening van de meerkosten van de hervorming voor de politiezones; 2. het verlenen van een advies, met betrekking tot de nieuwe opdrachten die worden toevertrouwd aan de politiediensten, over het politieniveau dat ermee belast moet worden en over hun budgettaire weerslag voor het ene of het andere politieniveau;


15.10.2003

8

3.

de voorbereiding van een globale evaluatie van alle aspecten van de uitvoering van de politiehervorming op lokaal niveau. Deze evaluatie omvat met name een monitoring van alle problemen die met de politiehervorming op lokaal niveau gepaard gaan. §3. De Koning bepaalt de samenstelling en de werkingsregelen van de Commissie. “ Het koninklijk besluit bepaalt in artikel 9 dat de Commissie wordt in de plaats gesteld voor de duur van één jaar, te rekenen vanaf de inwerkingtreding van het besluit. Het besluit treedt in werking op datum publicatie in het Staatsblad, (B.St. 28 april 2003). Artikel 10 stelt dat de Commissie een eerste evaluatierapport zal neerleggen ten laatste op 30 september 2003, en dit verslag zal overmaken aan de Regering (art. 7).

4. BEHANDELDE ONDERWERPEN Gedurende de besprekingen werden volgende onderwerpen behandeld. De behandelde onderwerpen maken niet steeds het voorwerp uit van een afzonderlijke fiche: 1. Het financieringsmechanisme van de lokale politie 2. Het Arrondissementeel Informatiekruispunt (AIK) 3. Het Communicatie- en InformatieCentrum (CIC) 4. De werking van het Sociaal Secretariaat van de Geïntegreerde Politie (SSGPI), het CDVU en de bijzonder rekenplichtigen. 5. De overdracht van de gebouwen van de territoriale brigades van de federale politie naar de lokale politie 6. De interzonale samenwerking van de lokale politie 7. De positie en de werking van het intermediair niveau (Dirco-Dirjud) 8. De steunverlening van de federale politie aan de lokale politie. 9. De gehypothekeerde capaciteit van de lokale politie (HYCAP)


15.10.2003

9

10. De omzendbrief PREV 19 – VSP – technopreveventie-adviseurs 11. De oprichting van het Veiligheidskorps 12. De Gesco’s/ACS / APE 13. De Vaste Commissie van de Lokale Politie 14. De Adviesraad voor burgemeesters 15. Het boetefonds 16. Verhogen van de operationele inzetbaarheid van de politie

5. ANALYSE VAN DE THEMA’S De analyse van de besproken thema’s wordt hierna weergeven per fiche. Elke fiche bevat : 1. Argumentatie van het probleem 2. Analyse van het probleem, 3. Desgevallend bijkomende commentaren of beknopt het standpunt van de gehoorde diverse instanties en/of overheden, 4. Het voorstel van de Commissie tot remediering. Om de lezing van dit document zo vlot mogelijk te maken verdiepen we ons niet in “techniciteiten”. Wie nood of behoefte heeft aan verdere, technische uitdieping van het thema verwijzen we naar de notulen van de vergaderingen. Deze kunnen verkregen worden op het secretariaat. De aanbevelingen hierna zijn niet noodzakelijk de weerslag van de hoorzittingen met de deskundigen terzake. De vaststellingen zijn geoptimaliseerd tijdens de besluitvormingsfase, waarbij ook de aanbevelingen zijn tot stand gekomen. Wel wensen we te benadrukken dat het rapport integraal en unaniem werd goedgekeurd door de Commissie op haar zitting dd. 14.10.2003..


15.10.2003

10

6. FICHE 1 : HET FINANCIERINGSMECHANISME VAN DE LOKALE POLITIE 6.1.

BESPREKING VAN HET PROBLEEM Dit omvat de gehele problematiek van de federale dotatie ten behoeve van de lokale politie. Het vindt zijn oorsprong in artikel 41 van de WGP.3 Op de vergadering van 24 april 2003 werd door de Commissie beslist dat het financieringsmechanisme in al zijn aspecten moet worden geëvalueerd. De Commissie beslist dit gegeven niet plenair te bespreken en richt een subwerkgroep op. Deze subwerkgroep wordt voorgezeten door de heer Van Branteghem, directeur relaties met de lokale politie (CGL). Maken deel uit van de subwerkgroep: mevrouw Hildegard Schmidt, Vereniging steden en gemeenten Brussels Gewest; de heer Mark Suykens, Vereniging steden en gemeenten Vlaams Gewest; de heer John Robert, Vereniging steden en gemeenten Waals Gewest. Verder volgende deskundigen : mevrouw Chris Vencken, directie relaties met de lokale politie, dienstchef financieel beheer lokale politie, de heer Christian Vanderlinden, medewerker SAT, de heer Pascal Petry, directie relaties met de lokale politie, dienstchef.

6.2.

AN ALYSE De subcommissie gaf op geregelde tijdstippen feedback over haar werkzaamheden. Samengevat komt dit neer op het volgende :

6.2.1. DE EVOLUTIE NAAR EEN NIEUW FINANCIERINGSMECHANISME 1. De werkgroep beklemtoont dat haar werking zich op het loutere technische vlak situeert. 2. Een permanente terugkoppeling naar de Commissie is noodzakelijk. Daar dient tevens validatie te worden gevraagd voor de ondernomen en de verdere te ondernemen stappen. 3

artikel 41 WGP stelt : “…Per politiezone wordt jaarlijks een toelage uitgetrokken ten laste van de federale begroting, verder genoemd de federale toelage. De federale toelage wordt bepaald op basis van : 1° het aandeel van de federale overheid in de financiering van de lokale opdrachten van de politie; 2° de algemene en bijzondere federale opdrachten die binnen de betrokken zone wordt vervuld…..”


15.10.2003

11

3. De output en de outcome van de werkzaamheden moet stoffering te geven aan het totstandkomen van een financieringswet. 4. De subcommissie zal zich tevens buigen over overgangsmaatregelen tot de inwerkingtreding van deze financieringswet. 5. De subcommissie formuleert volgende uitgangspunten : a. er dient globaal conceptueel te worden gewerkt en niet casuïstisch b. de subcommissie is de mening toegedaan dat alvorens het concept in detail kan worden uitgewerkt en berekend, er eerst een aantal andere dossiers dienen gefinaliseerd te worden. Het zijn net dossiers die een duidelijke impact hebben op het financieel plaatje van de lokale politie, zoals onder meer : het AIK, het CIC en de invoering van het Astridproject, de oprichting van het veiligheidskorps,……. Zonder duidelijkheid te hebben over de finaliteit van deze projecten is het onmogelijk een duidelijke en exacte kostenraming te verrichten voor de lokale politie, m.a.w. het zou dan enkel gaan om grove ramingen en/of estimaties, hetgeen – en het verleden heeft ons dit geleerd - af te raden valt. c. de subcommissie pleit voor meer duidelijkheid en transparantie van de federale budgettaire enveloppen ten behoeve van de lokale politie. Voor een leek is het niet steeds even duidelijk wat voor wie is bestemd en waar dit kan worden teruggevonden. d. de subcommissie pleit ervoor te blijven werken met een financiële norm (KUL), maar dan met een meer genuanceerdere uitwerking ervan (herzien van de uitrustingsscore, herzien van de parameters die de basis vormen voor de regressie-analyse….) e. de subcommissie heeft drie mogelijke pistes voorgesteld, t.t.z. (1) een gedifferentieerd bedrag per typologie van zone, (2) een gedifferentieerd bedrag per type van gemeente om dan de som te maken naar het niveau van de zone, (3) een gedifferentieerd bedrag à rato van het bevolkingscijfer. De voorkeur gaat er naar uit om te werken via piste 2., t.t.z. het gediffentieerd bedrag per gemeente om dan de som te maken naar het zoneniveau. Naderhand en in de eventuele verdere technische uitwerking is een eventuele mengeling van de drie voorgestelde pistes niet uitgesloten.


15.10.2003

12

f. de subcommissie wijst erop dat bepaalde meerkosten niet uit het oog mogen worden verloren (vb. Copernicuspremie, statutarisering Calog incluis Gesco’s, de implementatie van Astrid,....) g. de subcommissie stelt voor om tevens te werken met een financieringsnorm-bis. Naar aanleiding van de tegensprekelijke debatten hebben bepaalde zones geld gekregen ter compensatie van het aantal personeelsleden dat zij normaliter zouden verkrijgen indien het veiligheidskorps wordt opgericht. Deze financiële inspanning blijft aangehouden tot oprichting veiligheidskorps. Alhoewel de zones akkoord gaan met deze financiële repercussie maken ze ons toch opmerkzaam op het feit dat ze met dit geld geen politiemensen kunnen aantrekken. Het aanwerven van een politieman is altijd een statutair ambt dat behouden blijft, zelfs na opstart veiligheidskorps. Op basis van een financieringsnorm-bis zouden dan mensen uit de DAR-bis kunnen afgedeeld worden tegen betaling (een vorm van “interimbureau”). h. het nieuwe mechanisme moet nagaan in welke mate in het verleden voldoende inspanningen werden gedaan daarom dient men na te gaan of de korpsen van gemeentepolitie voor de politiehervorming wel voldeden aan de minimale norm zoals vastgelegd bij koninklijk besluit van 9 mei 1994, betreffende het minimumaantal betrekkingen van de organieke formatie van de politieambtenaren van de gemeentepolitie. In elk geval zal in de berekeningen er worden vanuit gegaan dat deze norm defacto gehaald is. Dit zal (1) de mediaan voor dat type van zone naar omhoog brengen en (2) zal een eigen (budgettaire) inspanning vereisen. Dit zal tevens een impact hebben op het budget van de gemeenten, ingeval van een meergemeentenzone. Zij zullen tevens de niet gehonoreerde effectieven toch financieel moeten inschrijven. i.

Het nieuwe mechanisme, gebaseerd op piste 2. zal tevens impliciet de intrazonale verdeelsleutel vastleggen voor de gemeenten die deel uitmaken van een meergemeentezone.

6. De subcommissie heeft alsnog geen consensus kunnen vinden met betrekking tot de te hanteren personeelseffectieven die in aanmerking dienen genomen te worden. Moeten we de berekeningen aanvatten met de initiële personeelscijfers, hetgeen tot hiertoe steeds als basis is gebruikt, of met de personeelscijfers na 2002. Enkel de vertegenwoordiger van de vereniging van de stad en de gemeenten van het Brussels Gewest verkiest de cijfers na twee jaar werking als uitgangspunt te nemen om reden van het feit dat de kaders van de gemeentepolitie destijds nooit opgevuld geraakten.


15.10.2003

13

7. De subcommissie heeft feedback verstrekt aan de Commissie op 10 juli 2003 en kreeg validatie om verder te werken zoals voorgesteld. Volgende punten werden nog toegevoegd en kregen validatie : a. uitnodigen van professor Van Hecke en Kesteloot (KU Leuven) voor een inhoudelijke discussie met betrekking tot de uitrustingsscore van de gemeenten. b. opstellen van een listing van korpsen van gemeentepolitie die niet voldeden aan de destijds opgelegde minimumnorm van het koninklijk besluit van 9 mei 1994 + het aantal effectieven dat dit vertegenwoordigt. c. nagaan door het SAT welke mathematische formule eventueel kan gehanteerd worden om te komen tot een gedifferentieerd bedrag per gemeente (piste 2.) 6.2.2. HET VOORZIEN VAN OVERGANGSMAATREGELEN Alhoewel er – zoals hierboven duidelijk beschreven – gewerkt wordt naar een meer performanter en transparanter financieringsmechanisme van de federale overheid ten voordele van de lokale politie, is er wel nood aan een overgangsregime. De subcommissie kwam hiervoor samen op 27 augustus 2003 en kwam tot de volgende bevindingen : Meerdere koninklijke besluiten, die rechtstreeks verband houden met de financiering van de lokale politie, worden juridisch gecontesteerd en dit zorgt voor heel wat negatieve repercussies. We denken dan onder meer in het bijzonder: (1) aan de vernietiging van het koninklijk besluit van 15 januari 2003 met betrekking tot de intrazonale verdeelsleutel (de 60-20-20 regel), (2) het koninklijk besluit van 15 januari 2003 met betrekking tot de bijkomende federale toelage aan de lokale politie (beter gekend als artikel 7). Vele zones hebben dit koninklijk besluit aangevochten voor de Raad van State, die nog geen uitspraak deed, (3) het feit dat de vastgestelde en tot nu gebruikte KUL-norm op zich door heel wat zones wordt gecontesteerd;


15.10.2003

14

Hieruit concluderen we dat het geheel nu gebouwd is op een aantal precaire fundamenten, 6.2.3. DE SOCIALE DOTATIE De vaststelling door het departement Sociale Zaken van de onderschatting van de, via de alternatieve financiering hiervoor voorziene enveloppe en de noodzakelijke aanpassing hiervan, betreft een probleem dat intern in de federale begroting opgelost moet worden.

Om voornoemde redenen stelt de subcommissie het volgende voor : 1. zonder afbreuk te doen aan de indexering, dat de federale dotatie voor 2004 identiek zou zijn, qua bedrag en verdeling, aan 2003, of anders gesteld status quo blijft, d.w.z. het globale systeem met alle ermee gepaard gaande correctiemechanismen van interzonale solidariteit dat normaal loopt over 12 jaar wordt voorlopig bevroren; 2. er moet dringend een koninklijk besluit te worden gemaakt voor de toepassing van het artikel 74 voor het jaar 2003, en volgende, 3. met als uiteindelijke finaliteit het bekomen van een financieringswet (zie hoger) 6.3.

VOORSTEL VAN DE COMMISSIE

6.3.1. ALGEMEEN De Commissie ter begeleiding van de politiehervorming op lokaal niveau heeft grondig kennis genomen van de werkzaamheden van haar subcommissie. Zij valideert de conclusies van de werkzaamheden van deze subcommissie en stelt voor dat zij verder debatteert over het conceptuele aspect. Eens het conceptuele vastligt zal opnieuw een verslag worden overgemaakt aan de Commissie die na bespreking en validatie zal rapporteren aan de Regering. De Commissie beveelt aan te vertrekken van de volgende principes : (1) De nieuw te berekenen financieringsnorm moet resulteren in een financieringswet,

4

betreft artikel 7 van het koninklijk besluit van 02 augustus 2002.


15.10.2003

15

(2) De nieuwe norm, en ook de wet, moet alle criteria van toetsing kunnen doorstaan, zoals objectiviteit, gelijkheidsbeginsel enz…. (3) We moeten er rekening mee houden dat volledig abstractie maken van het verleden onmogelijk is. Om historische redenen zullen bepaalde disproportionaliteiten steeds bepaalde hypotheken leggen op elk systeem, (4) De uitgangspunten, zoals vastgelegd in de akkoorden met de Verenigingen van steden en gemeenten en die voornamelijk berusten op de correctiemechanismen, zoals interzonale solidariteit, en begrip voor de precaire situatie van armlastige zones (gemeenten), zullen behouden blijven niettegenstaande de heterogene situatie van het verleden, (5) De nieuw uit te voeren technische berekeningen moeten idealiter vertrekken van de huidige budgettaire massa, zonder een verhoging uit te sluiten indien dit nodig mocht blijken. De “nieuwe” federale dotatie moet ook rekening houden met de overige maatregelen geponeerd in dit verslag. Zo zullen de maatregelen met betrekking tot de oprichting van het veiligheidskorps, het boetefonds, het equivalent van 2500 eenheden (cf. Het Regeerakkoord), het verminderen van het aantal kantschriften, de heronderhandelingen van het statuut specifiek naar arbeidstijdorganisatie, het nieuwe HYCAP-systeem, enz…..ook een positieve impact hebben ten opzichte van de budgettaire massa toegekend aan de lokale politie. (Zie hiervoor fiche over de verhoging van de inzetbaarheid van de politie.) Na beslissing van de Regering kan een technische werkgroep worden samengesteld die het conceptuele concreet in berekening brengt en kan ondertussen het wetgevend werk worden aangevat (financieringswet). 6.3.2. IN HET BIJZONDER De Commissie stelt vast dat er op niveau van de subcommissie geen consensus bestaat met betrekking tot de te hanteren personeelscijfers, met name deze zoals gehanteerd in de initiële oefening5 of deze na twee jaar werking. Voor de ex-rijkswachters betekent dat de toestand op datum ondertekening Octopusakkoord en voor de exgemeentepolitie werden de cijfers bijkomend opgevraagd december 2000.

5


15.10.2003

16

Gelet op het feit dat het huidig financieringsmechanisme rekening houdt met zones die in het verleden steeds goed in politie en veiligheid hebben geïnvesteerd en met zones die dit niet of in mindere mate hebben gedaan, regenereert het systeem momenteel 6 situaties. Grosso modo betekent dit dat zones die verkeren in een situatie 1, 3 en 5 er in principe financieel beter voorstaan. De zones in situatie 1 en 3 leveren, door afroming van hun boni en omwille van het solidariteitsmechanisme, een niet onaanzienlijk bedrag op voor de zones in situatie 2 en 6. Gelet op het feit dat een aantal zones in situatie 1 en 3 een aanzienlijke bonus hebben, nadat alle meerkosten tegenover hun initiële werking is betaald, investeren zij deze bonus terug in politiecapaciteit. Wanneer we nu deze nieuwe – door de bonus aangeworven – politiecapaciteit gaan in rekening brengen zal dit terug een negatieve impact teweegbrengen voor de zones in situatie 2, 4 en 6, en een positieve impact voor de zones 1, 3 en 5. Daarom stelt de Commissie aan de Regering voor om de berekeningen uit te voeren op basis van dezelfde effectieven zoals gebruikt bij de initiële berekening. 6.3.3. DE OVERGANGSMAATREGELEN De Commissie heeft kennis genomen van de conclusies van de subwerkgroep federale dotatie. De Commissie beseft dat een aantal koninklijke besluiten, die deels het fundament uitmaken van het huidig stelsel, door een aantal zones gecontesteerd worden. Het mechanisme dat de verdeling regelt van de gemeentelijke dotaties binnen een meergemeentenzone, wordt voortdurend in twijfel getrokken. Het desbetreffend koninklijk besluit is voor de tweede maal vernietigd door de Raad van State. (de zogenaamde 60-20-20 regel) Ook het koninklijk besluit van 15 januari 2003 houdende een bijkomende federale dotatie aan de lokale politie, genomen ingevolge de tegensprekelijke debatten eind vorig jaar met de zones, wordt door een aantal gemeenten en zones betwist voor de Raad van State. De huidige federale toelage is heel complex en geeft geen zekerheid aan de zones op lange termijn. Het huidige systeem in een financieringswet gieten is wellicht een onmogelijke taak, en zou de


15.10.2003

17

bovenliggende problemen die aan de basis liggen van het mechanisme niet remediëren.

BESLUIT : •

De commissie honoreert het voorstel van de subcommissie inzake de overgangsmaatregelen.

•

De Commissie stelt dan ook voor om de federale dotatie voor de zones voor het jaar 2004, net dezelfde dotatie is als in 2003, mits indexering en rekening houdend met de geleidelijke invoering van de Brusselpremie (invoering vanaf 2003 en stijgend naar het maximale bedrag over 5 jaar). Het volledige systeem jaar 2003, met inbegrip van alle daarbijhorende aanpassingen (o.a. artikel 7...) wordt voorlopig bevroren, en toegepast op 2004.

•

De Commissie stelt voor om de algemene principes en uitgangspunten van de subcommissie federale dotatie, wat betreft de evolutie naar een nieuw financieringsmechanisme, te honoreren.

•

De Commissie stelt voor om dit concept verder te laten uitwerken met wetenschappelijke ondersteuning, gefinancierd door de FOD Binnenlandse Zaken.

6.3.4. DE SOCIALE DOTATIE Alhoewel de sociale dotaties op termijn van een verdeling volgens de loonmassa van de overgedragen ex-rijkswachters moeten evolueren naar een verdeling volgens een algemene verdeelsleutel dienen deze dotaties steeds afzonderlijk geïdentificeerd te worden. Enkel aldus kan men garanderen dat deze dotaties, behoudens de klassieke indexering, ook de in de toekomst te verwachten aanpassing van de bijdragevoeten met betrekking tot de sociale zekerheidsbijdragen kunnen volgen. Met betrekking tot de sociale dotatie I (de sociale dotatie betreffende de werkgeversbijdragen verschuldigd op de lonen van de overgedragen ex-rijkswachters) : het systeem bevriezen voor 2004 stelt voor de zones geen problemen. Maar ook hier moet gestreefd worden naar een nieuw financieringsmechanisme. Het in het akkoord van juni 2002 overeengekomen correctiemechanisme om op 6 jaar van een verdeling volgens de loonmassa over te gaan naar een verdeling volgens de KUL-norm kan bepaalde zones voor onoverkomelijke moeilijkheden stellen. Daarom stelt de Commissie


15.10.2003

18

voor de reële oppensioenstelling van de overgedragen exrijkswachters op te volgen, hun aandeel in de dotatie te verdelen volgens de algemene verdeelsleutel en het resterende aandeel te blijven verdelen volgens de overgedragen loonmassa en dit tot de oppensioenstelling van de laatste overgedragen ex-rijkswachter. Op dat ogenblik zal de totaliteit van de sociale dotatie I verdeeld worden volgens de algemene verdeelsleutel. Met betrekking tot de sociale toelage II : (de sociale dotatie betreffende de werkgeversbijdragen verschuldigd op de toelagen, premies en vergoedingen van alle werknemers van de zone boven het voor de zone bepaalde plafondbedrag) : de ongewijzigde voortzetting van dit stelsel heeft geen bijkomende invloed op de financiering van de zones.


15.10.2003

19

7. FICHE 2 : HET ARRONDISSEMENTEEL INFORMATIEKRUISPUNT (AIK)

7.1.

BESPREKING VAN HET PROBLEEM Het artikel 44 van de wet van 5 augustus 1992, de wet op het Politieambt (verder WPA genoemd), beschrijft hoe de politie moet omgaan met het beheren van informatie, en de wijze waarop de politie met die informatie dient om te springen. Dit artikel is tot stand gekomen naar aanleiding van de aanbevelingen van de Parlementaire onderzoekscommissie “Verwilghen”. Het arrondissementeel informatiekruispunt (verder AIK genoemd), is één van de antwoorden en verbeteringen op de aanbevelingen van de Onderzoekscommissie. Het AIK situeert zich op het niveau van het gerechtelijk arrondissement. Het vindt zijn bestaansreden in de wet van 7 december 1998 tot organisatie van een geïntegreerde politiedienst, gestructureerd op twee niveaus, artikel 93, 2° c. en 105bis. Het AIK vervult een ondersteunende rol bij de verwerking van zowel bestuurlijke als gerechtelijke informatie. Het logistiek en administratief beheer, alsook de verantwoordelijkheid voor de bestuurlijke informatieflow, berust bij de Dirco terwijl de verantwoordelijkheid op het vlak van gerechtelijke informatie berust bij de Dirjud. Er zijn momenteel 28 AIK’s gelet op de ontdubbeling in het gerechtelijk arrondissement Brussel. 6 Belangrijk hier is op te merken dat de problemen zich niet situeren op het vlak van de finaliteit of de bestaansredenen van een AIK, noch in de meerwaarde ervan maar wel op de personele inbreng van het lokale of het federale politieniveau. Op 11 juni 2002 onderhandelde de Eerste Minister met de Verenigingen van Steden en Gemeenten met betrekking tot de politiehervorming. Ook de werking van het AIK werd besproken. De Regering stelde het volgende voor :

De ontdubbeling in het gerechtelijk arrondissement Brussel concretiseert zich door de creatie van een AIK op niveau van het administratief arrondissement Halle-Vilvoorde.

6


15.10.2003

20

“....Met betrekking tot het AIK en het CIC (dit laatste wordt verder

behandeld) wordt in totaal (voor beide organen tesamen) uitgegaan van een deelname van de lokale politie ten belope van 1,89 % van hun effectief. Een gemengd financieringsstelsel werd vooropgesteld.....”. 7 Voor het AIK komt dit neer op de volgende regeling : • •

•

een totaal van 614 FTE’s, waarvan 445 FTE’s voor de federale politie en 169 FTE’s voor de lokale politie. Per AIK minstens 1 officier van de lokale politie. Op de begrotingsaanrekening DO.90.2 « geïntegreerde steun »: a. worden de investerings- en werkingskosten voor de 169 leden van de lokale politie voor 100 % tegemoet gekomen; b. voor de 28 officieren van de lokale politie wordt 100 % van de wedde (inconveniënten en vergoedingen, maaltijden en verplaatsingen) aangerekend; c. er wordt tegemoet gekomen voor 50 % van de vergoedingen (maaltijden en verplaatsingen) voor de andere personeelsleden van de lokale politie. De vooropgestelde cijfers zullen worden geëvalueerd in functie van de in plaats stellingen van de AIK’s (werkgroep artikel 44 WPA). Er komt een aanpassing van de ontwerp-omzendbrief van de Minister van Justitie waardoor de “vatters” (codeurs) op het niveau van de lokale politie burgers kunnen zijn, zij het mits screening en andere veiligheidswaarborgen. Zij staan onder leiding van een politieambtenaar.

Er werd een akkoord bereikt dat stelde het punt verder te bespreken in de schoot van deze Commissie. De Verenigingen hadden moeite met een lineaire verdeling van het aandeel van de lokale politie en stellen dat dit gevarieerd en per AIK diende bekeken te worden in het licht van het concrete takenpakket dat bij elk van de 28 AIK’s kan verschillen. We beschikken momenteel over twee gemeenschappelijke richtlijnen, uitgevaardigd op basis van artikel 62 WGP, met name : - MFO 38 van 14 juni 2002 : betreffende het informatiebeheer inzake gerechtelijke en bestuurlijke politie - MFO 6 9 van 9 januari 2003 betreffende de werking en organisatie van de arrondissementele informatiekruispunten Extract uit de nota van 11 juni 2002. B.S. 19.06.2002 9 B.S.: 19.02.2003 7 8


15.10.2003

21

7.2.

AN ALYSE

7.2.1. ALGEMEEN Zoals aangehaald in het laatste punt hiervoor werd de problematiek van het AIK op de agenda geplaatst. Op de vergadering van 22 mei en van 6 juni werd uitvoerig aandacht besteed aan dit topic. Werden achtereenvolgens gehoord door de commissie : (a) De leden van het controle-orgaan : de heren Yves Debrauwere, federaal magistraat en voorzitter, Willy Van Damme en Pascal Matthieu respectievelijk vertegenwoordigers van de federale en de lokale politie en de heer Hugue Brulin, jurist. Zij verstrekten aan de commissie een toelichting nopens een door hen opgesteld verslag: “Syntheseverslag van de werkbezoeken aan de AIK’s uitgevoerd in 2002”. In het rapport kwamen zij tot volgende bevindingen, vastgesteld in 2002 én getoetst aan hun bevindingen in 2001 : “ ....................................... - de algemene kwaliteit van de informatie in de ANG10 ging naar beneden, - .........., - .........., - de capaciteitsproblemen op alle niveaus blijven een pijnpunt, - in 2002 kon de algemene kwaliteit van de informatie in de ANG nog steeds niet verzekerd worden en is er zelfs op achteruit gegaan, - de informatieverstrekking van de gebruikers en hun aangepaste opleiding is inmiddels wel voorzien, maar blijft toch wel problematisch, - de inzet van het personeel is nog wel duidelijk merkbaar, doch zijn motivatie lijkt enigszins fragieler. - .................... “11 (b) Een toelichting door de heer Koen Strobbe, coördinator van het AIKgebeuren bij de federale politie. Zijn toelichting nuanceerde de eerdere geciteerde bevindingen van het controle-orgaan. Er bestaat wel degelijk een opvolgingsinstrument, gecreëerd bij de federale politie. (c) Waren telkens aanwezig om punctueel op vragen en bemerkingen te antwoorden, Carlos De Troch directeur-generaal van de Operationele 10 11

ANG: Algemene Nationale Gegevensbank. Citaten uit het rapport.


15.10.2003

22

Ondersteuning (DGS), Eddy Muylaert directeur Telematica (DGS/DST) en zijn collega Guy Dahmen (DGS/DST), Marc Vandendriessche directeur DGS/DSB, (d) De heer Van Doren en Bourdoux, Comité P – toelichting bij hun jaarverslag, (e) Ook het jaarverslag van de Algemene Inspectie van de lokale en federale politie werd in aanmerking genomen.

Samengevat werden vijf knelpunten gedetecteerd door de Commissie, met name : 1. 2. 3. 4. 5.

met betrekking tot het algemeen concept over de AIK’s met betrekking tot het concept bestuurlijke politie met betrekking tot het technische luik met betrekking tot het personeel aansturing van het AIK door de bestuurlijke en gerechtelijke overheden.

Deze werden uitvoerig besproken en behandeld. 7.2.2. VASTSTELLINGEN 7.2.2.1.

het algemeen concept AIK

De diensten die op lokaal niveau instaan voor de vatting en validering (ZIK, LIK of vergelijkbare diensten)12 geven een meerwaarde aan de optimale voeding van het AIK/ANG. Het gegeven dat deze diensten ook een beperkte exploitatiefunctie hebben op lokaal niveau is geen probleem voor zover zij geen doublure uitmaken met het AIK. De deelname van de lokale politie aan het AIK is een pijnpunt. Sommige korpsen blijven een aanzienlijke achterstand hebben in de gegevensverwerking, waardoor het AIK/ANG nog steeds onvoldoende wordt gevoed. Verder laat de kwaliteit van de aangeleverde gegevens soms te wensen over. Er moet werk worden gemaakt van de naleving van de kwaliteitsnormen. Iedereen kan zich akkoord verklaren met het theoretisch concept van het AIK. Het komt er op aan de uitvoering van dit concept op een kwalitatieve manier te waarborgen. ZIK of LIK is een zonaal of lokaal informatiekruispunt. Voor alle duidelijkheid wensen we te beklemtonen dat de terminologie “kruispunt” niet dezelfde lading dekt als bij het AIK.

12


15.10.2003

23

7.2.2.2.

het concept bestuurlijke politie

Het AIK draait op twee pijlers, met name de bestuurlijke politie en de gerechtelijke politie. Het concept bestuurlijke politie komt aan bod in de MFO 3, maar beperkte zich tot feiten die betrekking hebben op de bescherming van de openbare orde. Er ontbraken twee dimensies : (a) een internationale dimensie en (b) het luik bijzondere bestuurlijke politie. De Commissie stelt op dit punt een vooruitgang vast. De werkgroep belast met het uitwerken van het concept bestuurlijke politie heeft zijn werkzaamheden afgerond en zijn voorstel overgemaakt aan de bevoegde instanties. 7.2.2.3.

het technische luik

Hier gaat de discussie over het feit of het AIK rechtstreeks en online kan communiceren met de zones, en omgekeerd, gekoppeld aan de vraag of het AIK dient te beschikken over een ISLP13-aansluiting. Het informaticasysteem voor de gemeentepolitie, het PIP14, werd getransformeerd naar het ISLP, dat op zijn beurt werd voorzien van enkele nieuwe toepassingen. De Commissie stelt vast dat er wel degelijk oplossingen mogelijk zijn om een degelijke communicatie met de zones en het AIK toe te laten. 7.2.2.4.

het personeel

Er zijn oplossingen voorhanden om het probleem van de bestaffing op te lossen.

7.2.2.5.

de aansturing van het AIK door de bestuurlijke en gerechtelijke overheden

De aansturing door de overheden staat beschreven in de gemeenschappelijke richtlijn MFO 6. De voornaamste platformen zijn : voor de Procureur des Konings: het Arrondissementeel Recherche-overleg; voor de burgemeester de zonale veiligheidsraad; voor de provinciegouverneur het provinciaal veiligheidsoverleg. 13 14

ISLP of Integrated System Local Police PIP of Politie InformaticaProject


15.10.2003

24

Op bestuurlijk vlak blijkt er onvoldoende aansturing te zijn. De burgemeesters zijn tot op heden onvoldoende geïnformeerd en mede daardoor onvoldoende overtuigd van de meerwaarde van het AIK op het vlak van de bestuurlijke politiezorg. 7.3.

VOORSTELLEN VAN DE COMMISSIE

De Commissie dringt er op aan dat de AIK’s zo snel mogelijk volwaardig operationeel zijn. 7.3.1. HET ALGEMEEN CONCEPT AIK -

De algemene aanvaarding van het AIK zal nog worden versterkt indien het de dagverslagen van de lokale korpsen in zijn arrondissement in realtime kan exploiteren.

7.3.2. HET CONCEPT BESTUURLIJKE POLITIE -

De Commissie dringt er op aan dat het bestuurlijke concept snel wordt geïmplementeerd in het AIK.

7.3.3. HET TECHNISCHE LUIK -

De Commissie stelt voor dat er binnen de federale steun prioriteit gegeven wordt aan de installatie van gebruiksvriendelijke ISLPsoftware en de software datawarehouse. Gegeven de alarmerende signalen over de gebrekkige technische mogelijkheden waarover het AIK momenteel beschikt, dringt de Commissie erop aan dat er onverwijld werk wordt gemaakt van een performante technologische uitrusting van het AIK.

-

Een bijkomende vastgestelde disfunctie is de verbinding tussen de lokale politie en het AIK.

-

Er moet overleg komen tussen de Vaste Commissie van de lokale politie en met de federale politie, met volgende agenda : (a) het repertoriëren van de lokale problemen per arrondissement (b) oplossingen op maat voorstellen (c) rapport uitbrengen aan de begeleidingscommissie


15.10.2003

25

De begeleidingscommissie kan vervolgens de voorstellen onderzoeken en verslag uitbrengen bij de Regering ter goedkeuring ervan. 7.3.4. HET PERSONEEL -

Eerste maatregel : meer burgerpersoneel inzetten. Gelet op het feit dat zoveel mogelijk politiemensen op het terrein moeten ingezet worden rijst de vraag of het AIK niet kan bestaft worden door grotendeels een beroep te doen op burgerpersoneel (CALOG).

Het blijkt dat als dit burgerpersoneel degelijk wordt opgeleid dit geen probleem is. -

Tweede maatregel : een bestaffing op maat.

-

614 FTE’s zouden nodig zijn om de AIK’s te bestaffen. Rekening houdend met de functionaliteiten van het AIK en zonder afbreuk te doen aan de proportionele inbreng van federale en lokale politie, moet men toch de bestaffing – inzonderheid wat het aandeel van de lokale politie betreft – bekijken arrondissement per arrondissement.

-

De vertegenwoordiging van zowel de lokale als de federale politieleden beperken tot het louter noodzakelijke. Het gaat hier om een kwalitatieve aangelegenheid en niet om een kwantitatieve

-

Het is dringend en noodzakelijk het koninklijk besluit ter uitvoering van artikel 96 en 96bis WGP uit te vaardigen (structurele detacheringen). Dit zal de statutaire en sociale consequenties verduidelijken.

-

In elk geval moet de betrokkenheid met het lokale niveau van de gedetacheerde leden van de lokale politie zoveel mogelijk behouden blijven. Het is dan ook aanbevolen om een rotatie van het personeel te voorzien. Dit om de link tussen beide niveaus te garanderen. Een mogelijkheid is om de leden van de lokale politie, zowel operationelen als calog, parttime te laten werken in de zone (zonale vatting/validering, LIK/ZIK) en parttime op het AIK. Wanneer het om een fulltime detachering gaat, wordt dit beperkt in de tijd.

-

De nodige inspanningen moeten geleverd worden om snel te kunnen beschikken over degelijk opgeleid (burger)personeel.


15.10.2003

26

-

Elke AIK-beheerder is het best geplaatst om, onder coördinatie van de Dirco en de Dirjud, en samen met de korpschefs op arrondissementeel niveau, zijn bestaffing te bekijken. Het is niet de bedoeling (cfr. supra) om op het AIK meer personeel te hebben dan nodig. Dit impliceert dat alle betrokkenen op dit vlak een mandaat hebben van hun hiërachie.

-

Per arrondissement zal de lokale politie ¼ aan personeel leveren ten opzichte van de totale bestaffing van het AIK.Ter herinnering: de reden waarom de lokale politie ¼ aan personeel levert, ligt bij de cruciale rol die de lokale politie vervult op het vlak van vatting en validering van de gegevens, zonder dewelke de kwalitaitieve voeding van het AIK/ANG niet mogelijk is. De functioneel beheerders (volgens MFO 3 1 per 5O) spelen daarbij een essentiële rol. Het principe en centraal uigangspunt is en blijft dat elke zone deelneemt aan de bestaffing van het AIK, volgens de ratio 1 op 4. Gelet op de eigenheid van elk arrondissement, en op de eigenheid van de lokale politiekorpsen, kan men van bovenstaande verdeling afwijken. Deze afwijking moet het gevolg zijn van een interzonale regeling. In bepaalde uitzonderlijke omstandigheden (bijvoorbeeld zeer veel zones binnen het arrondissement,....) kan een financiële tegemoetkoming vanwege een zone een oplossing bieden.

-

Per AIK moet er in elk geval 1 officier van de lokale politie aanwezig zijn. Deze kan de leiding van het AIK waarnemen.

-

De dienstchefs en de adjunct-dienstchefs van het AIK worden geselecteerd en geëvalueerd door een gemengde, paritaire commissie van federale en lokale officieren.

7.3.5. DE AANSTURING DOOR DE BESTUURLIJKE EN GERECHTELIJKE OVERHEDEN -

De Commissie dringt er op aan dat het bestuurlijke concept snel zou worden geïmplementeerd in het AIK. Om de meerwaarde van een AIK kenbaar te maken en te verduidelijken aan de bestuurlijke autoriteiten wordt er best, onder de coördinatie van de Dirco, een bestuurlijk arrondissementeel platform opgericht naar analogie met de arrondissementele rechercheplatformen,

-

Het sensibiliseren van de bestuurlijke autoriteiten kan evident ook gebeuren via een agendering van het punt op de zonale veiligheidsraad.


15.10.2003

27

8. FICHE 3: HET COMMUNICATIE- EN INFORMATIECENTRUM (CIC) – N.V. ASTRID 8.1.

BESPREKING VAN HET PROBLEEM

De Commissie heeft op haar vergadering van 22 mei en van 10 juni 2003 diverse experten gehoord in verband met het C.I.C. en de N.V. Astrid. Het CIC wordt opgericht door artikel 93, 2° d van de WGP en is één van de gedeconcentreerde eenheden van de directies-generaal van de federale politie. Het artikel 96 WGP voorziet in een koninklijk besluit dat de structurele detacheringen naar een CIC mogelijk maken. Het artikel 96bis verwijst tevens naar een koninklijk besluit voor het vastleggen van de inzet van de lokale politie of het vervangen van deze personele inzet door een financieel equivalent. Beide uitvoeringsbesluiten zijn tot op heden niet uitgevoerd. Er bestaan wel ontwerpen van koninklijk besluit die nog op de ministerraad moeten te worden beraadslaagd. Net zoals voor de AIK’s (zie punt hiervoor) is er ook hier geen echt probleem nopens de finaliteit, maar zijn de knelpunten de hoeveelheid personeel die moet ingezet worden of geleverd worden door de lokale politie, de kostprijs van het implementeren van Astrid-apparatuur en in hoeverre de federale overheid hiervoor een financiële bijdrage zal leveren. In tweede orde gaat het dan eerder over een tekort aan knowledge, t.t.z. welke functionaliteiten zal het CIC aanbieden en welke niet, hoe zal dit allemaal praktisch in zijn werk gaan, verliest men lokaal zijn autonomie over de eigen ploegen op het terrein…….. 8.2.

VASTSTELLINGEN

8.2.1. N.V. ASTRID Het blijkt dat door de NV Astrid veel vooruitgang werd geboekt. De N.V. Astrid implementeert drie grote systemen : (1) een radiocommunicatienetwerk (RCS), (2) elf dispatchingcentrales voor de politie (CIC) en (3) een pagingnetwerk. Dit alles ten behoeve van de hulp- en veiligheidsdiensten in België.


15.10.2003

28

Op uitzondering van Luik zijn alle CAD’s15 opgeleverd. Samengevat neemt de Commissie kennis van volgende knelpunten ; •

Het afleveren van bouwvergunningen voor de pilonen gaat te traag,

•

Het operationaliseren van een CIC neemt – volgens de federale politie – 18 maanden in beslag

•

De versnelde oplevering van de dispatchingscentrales resulteert niet in een versnelde operationalisering van het CIC, dit omwille van de onduidelijkheid over de bestaffing,

•

Veel zones geven de voorkeur aan een eigen lokaal dispatchingsysteem. Dit gegeven neemt echter af naargelang het systeem daadwerkelijk wordt geïmplementeerd en geoperationaliseerd. (kwestie van onduidelijkheid en eerder van wantrouwen vanwege de lokale politie)

•

De andere hulpdiensten – naast de politie – hebben vragen over de gemeenschappelijke meldkamers.

•

Volgens de gehoorde experten die zich baseren op een vergelijkende studie zouden de kosten die gepaard gaan met de instap in het Astridnetwerk zeker niet hoger liggen dan het blijven onderhouden en vernieuwen van de huidige bestaande analoge radionetwerken. Volgens een onderzoek uitgevoerd door gebruikers, aangezocht door de Vaste Commissie Lokale Politie, wordt dit tegengesproken en zou er onder meer geen of in onvoldoende mate rekening zijn gehouden met bepaalde nieuwe kosten zoals bijvoorbeeld de abonnementen. Een bijkomende evaluatie dringt zich derhalve op.

8.2.2. CIC 8.2.2.1.

knelpunten voor wat de federale politie betreft

De opstarttermijn is inderdaad 18 maanden, dit betekent : (a) 6 maanden om een startersteam te creëren binnen de provincie, (b) 6 maanden om met de zones en de federale politie afstemming te zoeken en (c) 6 maand voor het operationaliseren. De federale politie plant de implementering in drie fasen : 1ste fase : operationaliseren Oost-Vlaanderen – pilootproject loopt behoorlijk

15

CAD= Computer Aided Dispatching.


15.10.2003

29

2de fase : opstart Henegouwen, Antwerpen, het Brusselse – was voorzien voor de eerste helft 2003 3de fase : rest van België – tweede semester 2004 •

Het belangrijkste knelpunt betreft de onduidelijkheid over de financiering van de werking van het CIC, met een verschil tussen enerzijds de investerings- en werkingskosten, en anderzijds de personeelskost

•

Het koninklijk besluit van 26 juni 200216 betreffende de organisatie van de gedeconcentreerde dispatchingscentra en van het nationaal invalspunt, bepaalt een personeelsverdeling van 50 % lokale politie en 50 % federale politie. Er wordt niet bepaald of dit per CIC is, per provincie of op nationaal vlak. Omwille van deze onduidelijkheid nemen de burgemeesters en de korpschefs een eerder afwachtende houding aan, hetgeen het proces van implementatie dan weer vertraagt.

•

Er heerst twijfel of de vooropgestelde bestaffing van de CIC’s niet overschat werd.

Pluspunten genoteerd door de federale politie bij het operationaliseren in het arrondissement Oudenaarde (Oost-Vlaanderen – pilootproject) : •

de zones hebben vastgesteld dat de uitgewerkte concepten voldoende vrijheid en soepelheid laten en tegemoet komen aan de noden, behoeften en verwachtingen van de lokale autonomie,

•

dat hierdoor de leiding nemen van ploegen op het terrein niet in het gedrang komt,

•

met als gevolg dat bepaalde zones nu vragen of het CIC niet verder kan gaan wat betreft operationele ondersteuning.

8.2.2.2.

bijkomende vaststellingen van de Commissie

Bij de debatten in de Commissie werd belangrijke bijkomende informatie bekomen. Een van de misvattingen die een zware hypotheek leggen op de gehele implementatie en die het “wantrouwen” van de lokale politie versterken is het feit dat het CIC enkel de dringende 101-oproepen zou behandelen. Er is 16

B.S. : 15 augustus 2002


15.10.2003

30

echter via de gouverneurs een rondvraag geweest om te kunnen bepalen welke dienstverlening men verwacht van een normaal draaiend CIC. In elk geval is het afhandelen van 101-oproepen slechts 1 deeltje van het dienstverleningspakket van een CIC. Een ander pijnpunt is het gegeven dat men bovenop de provinciale dispatching, toch nog altijd op lokaal niveau met zijn ploegen op het terrein moet kunnen communiceren. Dit zou dan een dubbele investering kunnen inhouden, zowel op niveau CIC (provinciaal) als lokaal in de meldkamers. Een degelijk en duidelijk dienstaanbod vanwege het CIC is vereist. Tot slot is er de bestaffing van het CIC. Hier stelt zich onder meer de vraag wat de impact is op het personeelseffectief van een CIC indien één of meerdere zones binnen de provincie afhaken. Het blijkt dat men hierop vooralsnog geen eenduidig antwoord kan geven omdat dit afhankelijk is van het dienstenaanbod dat de deelnemende korpsen al dan niet wensen ingevuld te zien. Volgens het voornoemd koninklijk besluit betreft het een 50 % - 50 % regeling lokale – federale politie. Zoals hiervoor reeds gesteld roept dit vraagtekens op. De Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeente, bijgetreden door de Waalse Vereniging, wenst op te merken dat dit geen evident gegeven is voor de rurale zones. De Commissie stelt vast dat ook hier – zij het dan evolutief en niet in een eerste opstartfase – gebruik kan worden gemaakt van Calogpersoneel. Het is hier, net zoals vermeld in de fiche m.b.t. het AIK, een kwestie van opleiding en vorming. Een ander probleem in de opstartfase van het CIC is, dat de Ccom’s van de federale politie, op niveau van de Dirco’s, nog operationeel zijn. Het is absoluut noodzakelijk dat deze Ccoms tijdelijk nog operationeel blijven zolang het CIC hun taken niet kan overnemen. 8.3.

VOORSTEL VAN DE COMMISSIE INZAKE HET CIC EN DE N.V. ASTRID

HET REGEERAKKOORD “….De arrondissementele informatiekruispunten en het communicatie- en dispatchingsysteem (CIC) zullen worden voltooid. Vóór het eind van de legislatuur wil de regering in ieder geval komen tot één globaal communicatienetwerk (ASTRID) waarop alle nooddiensten, hulpdiensten, politiediensten en het crisiscentrum zullen aangesloten zijn, met respect voor het medisch geheim. Aan het CIC zullen de zones lokale politieambtenaren moeten afvaardigen voor de dispatching. Meerkosten bij de investeringen in Astrid zal de federale overheid voor haar rekening nemen. Overigens zal de


15.10.2003

31

federale politie instaan voor de vorming van de lokale politieambtenaren die naar het CIC worden afgevaardigd…..”” 8.3.1. DE DIENSTVERLENING DOOR HET CIC De Commissie gaat er vanuit dat de “fullservice” momenteel geleverd door de Ccom’s van de federale politie, morgen de “minimumservice” is geleverd door het CIC. De Commissie is er zich van bewust dat de kleinere zones wellicht een beroep zullen doen op het CIC voor wat betreft calltaking en dispatching. De grotere zones zullen voor hun dringende oproepen en voor hun in de tijd uitstelbare interventies een beroep doen op de calltaking van het CIC, maar zij wensen van de toewijzing van de dringende oproepen onmiddellijk kennis te krijgen. Dit om hun equipes te dispatchen en zo hun verantwoordelijkheid terzake te kunnen opnemen. Men kan kiezen tussen 100 % service geleverd door het CIC of een minimale service die bestaat uit de calltaking van 101-oproepen. Tussen beiden zijn tal van mengvormen mogelijk. Een derde tussenniveau, bijvoorbeeld het behoud van de bestaande ComC’s of interzonale dispatching, is noch rendabel, noch beheersbaar noch wenselijk. De Commissie stelt voor dat de bevoegde diensten van de federale politie starten met het opmaken van een dienstenaanbod, dit in nauw overleg met de Vaste Commissie van de Lokale politie, om nadien te worden verspreid via de gouverneurs.

8.3.2. HET NETWERK NV ASTRID EN DE RADIO-APPARATUUR Op termijn moet elk lokaal korps – afhankelijk van de implementatiedata – zijn radio-apparatuur vervangen. Er zal rekening gehouden worden met diegenen die reeds geïnvesteerd hebben in hun digitale en compatibele radio-apparatuur. De tussenkomst van de federale overheid zal zich beperken tot hetgeen functioneel noodzakelijk is. Om te bepalen wat noodzakelijk wordt geacht zal een werkgroep worden samengesteld bestaande uit vertegenwoordigers van de Vaste Commissie van de Lokale Politie, de dirco’s en de directie telematica van de federale politie. Hun eindbevindingen kunnen naderhand aan de begeleidingscommissie


15.10.2003

32

worden voorgelegd, die op haar beurt aanbevelingen zal richten naar de Regering. De mogelijkheid om de “oude” afgeschreven middelen te verkopen aan het buitenland is inderdaad een bijkomende piste die kan bijdragen om de kosten te drukken. 8.3.3. BESTAFFING CIC •

Er moet dringend werk worden gemaakt van de uitvoering van artikels 96 en 96 bis van de WGP (structurele detacheringen) zodat het enerzijds voor het gedetacheerde personeelslid duidelijk is welke statutaire en sociale consequenties de functie inhoudt, en dat er anderzijds voor de lokale autoriteiten tevens duidelijkheid wordt verstrekt nopens de detachering. (zie tevens fiche AIK)

•

Gelet op het evolutief gegeven van de opstart van het CIC, is het noodzakelijk voor wat de personeelsbestaffing betreft en de verdeling federaal of lokaal politiepersoneel, dat er per CIC – en dus per provincie - een personeelscapaciteit wordt berekend. Uiteraard moet hierbij rekening worden gehouden met de vragen en behoeften van de zones enerzijds, en de uiteindelijke dienstverlening van het CIC anderzijds. De Commissie stelt vast dat een lineaire verdeelsleutel opleggen niet werkbaar is en dat een gemoduleerde invulling vereist is. Hierbij blijft het uitgangspunt het feit dat elke component (lokaal en federaal) zijn bijdrage dient te leveren. In principe ligt de verhouding per provincie 50 % lokaal en 50 % federaal. Een geïndividualiseerde benadering per provincie is echter vereist. Ook hier kan men via interzonale akkoorden tot afwijkende principes komen. (zie tevens fiche AIK qua personeelsbezetting)

•

In essentie moet de personeelscapaciteit van de huidige Communicatiecentra (de Ccom’s) van de federale politie en de personeelscapaciteit van de 101-diensten bij de lokale politie integraal overgaan naar de CIC’s. Een duidelijk overzicht van de bestaande organieke tabellen is vereist.

•

Uit de debatten terzake is gebleken dat de grote zones nog steeds verkiezen zichzelf te dispatchen. Uiteraard moeten diegenen die zichzelf dispatchen voor dat aspect niet meer deelnemen aan de bestaffing van het CIC.


15.10.2003

33

•

Hierbij aansluitend stelt de Commissie voor dat er op middellange en lange termijn een vermindering van de inzet van operationeel personeel op niveau van het CIC wordt gerealiseerd. Dit moet gecompenseerd worden door het gradueel meer inzetten van calogpersoneel. Een degelijke graduele planning kan door de federale politie worden voorbereid van zodra het totale personeelskader per CIC vastligt.

8.3.4. OP HET VLAK VAN INFORMATIEVERSTREKKING •

Gelet op de ervaringen opgedaan in het arrondissement Oudenaarde moet er dringend werk worden gemaakt van het doorgeven van deze ervaringen. Een degelijke en duidelijke informatiestroom moet op gang worden gebracht. De Commissie stelt voor dat CGL de positieve ervaringen bundelt en maximaal verspreid.

•

Om de hierboven vermelde aanbevelingen goed gestructureerd te laten verlopen en te implementeren is er nood aan een concrete coördinatie en begeleiding door de Dirco.

•

Indien omtrent organisatie of bestaffing van het CIC geen consensus wordt bereikt op het CIC-overleg wordt de aangelegenheid voor beslissing voorgelegd aan de minister van Binnenlandse Zaken.


15.10.2003

34

9. FICHE 4 : DE WERKING VAN HET SOCIAAL SECRETARIAAT VAN DE GEÏNTEGREERDE POLITIE (S.S.G.P.I.), DE CENTRALE DIENST VOOR VASTE UITGAVEN (C.D.V.U.) EN DE BIJZONDER REKENPLICHTIGEN 9.1.

BESPREKING VAN HET PROBLEEM

9.1.1. HET SSGPI Het sociaal secretariaat van de geïntegreerde politie, gestructureerd op twee niveaus (SSGPI) vindt zijn oorsprong in artikel 140ter en 140quater van de WGP. Beide artikelen beogen een eenvormigheid van toepassing van de personeelsstatuten over het gehele grondgebied, door een centralisering van de procedures die gekoppeld zijn aan de geldelijke aspecten van het personeelsbeheer van de politiediensten. Structureel werd het SSGPI ondergebracht bij de algemene directie van de materiële middelen van de federale politie, meer bepaald bij de directie financiën. Het SSGPI staat vanaf 01.04.2001, datum inwerkingtreding Mammoetbesluit, in voor de inzameling en de codering van de gegevens verstrekt door de personeelsdienst van de federale politie of deze van de lokale politie, met betrekking tot de verloning van hun personeel. Dit ten behoeve van de Centrale Dienst voor Vaste Uitgaven (CDVU ) die instaat voor de berekening van de wedden en de aanverwante rechten. De aard, de vorm en de periodiciteit van de mee te delen gegevens worden door het SSGPI in samenwerking met de CDVU bepaald. Het SSGPI heeft onder meer de volgende opdrachten: 1. instaan voor de correcte toepassing van het statuut op alle personeelsleden, t.t.z. nazicht op onder meer de correctheid van de inschaling en de geldelijke anciënniteit, alsook de meldingsplicht ervan bij elke niet-conformiteit aan de verantwoordelijke personeelsdienst; 2. het bijhouden personeelslid.

van

een

weddendossier

betreffend

elk

verloond

Omdat de personeelsleden van de gemeentepolitie met ingang van 1 april 2001 onderworpen werden aan het nieuwe statuut en het SSGPI op die datum nog niet volledig operationeel was en onder meer nog niet over de nodige personeelsdossiers en –gegevens van de gemeentepolitie beschikte,


15.10.2003

35

werden ten behoeve van het personeel van de gemeentepolitie tijdelijke bewarende maatregelen getroffen. Zo werd bepaald dat de lokale overheden met ingang van 1 april 2001 aan hun personeelsleden een voorschot zouden toekennen van 80 % van het verschil tussen het weddebarema volgens het oud en het nieuw statuut en van 100 % voor sommige toelagen en vergoedingen. Op het ogenblik dat het SSGPI het beheer van het personeelsdossier zou overnemen, zou alles door het SSGPI worden geregulariseerd. Deze regeling werd verankerd in het koninklijk besluit van 22 juni 2001.17 Op niveau van de personeelsleden van de federale politie stelde dit probleem zich niet daar zij voorheen reeds werden verloond via het SSGPI en de CDVU. Aan de 589 gemeenten werd initieel gevraagd om de weddendossiers (met inbegrip van de nieuwe verloning en dus inschaling) van de personeelsleden van de gemeentepolitie vóór 15 september 2001 over te maken aan het SSGPI. Deze datum werd door de personeelsdiensten van de gemeenten of de rekencentra met wie de gemeenten samenwerkten niet gehaald. Pas eind 2001 kwam de informatiedoorstroming op gang. Het SSGPI heeft gewerkt/ werkt in 4 fasen: (1) het in berekening plaatsen van de personeelsleden (er resten nog een 6tal probleemzones); (2) regularisaties 2002, d.i. de berekening van de maanden in 2002 gedurende dewelke door de politiezone voorschotten op de wedden werden betaald aan de leden van de ex-gemeentepolitie in afwachting van de in berekeningstelling via SSGPI-CDVU (er resten nog enkele probleemzones, plus de berekening van het vakantiegeld 2002 welke pas kan worden uitgevoerd na de regularisatie 2001), (3) controle van de weddedossiers (o.a controle van de inschalingen)aanvang fase 3 in september 2003, (4) regularisatie 2001 – aanvang fase 4 in september 2003. Volgende problemen werden door SSGPI gedetecteerd bij de inzameling van de personeelsgegevens van de ex-gemeentepolitie (operationelen+calog): het ontbreken van de interfaces, ontbreken van 1 of meerdere maanden, ontbreken van records in de interfaces, het niet in evenwicht zijn van de balans, de slechte kwaliteit van de inhoud van de interfacebedragen…. K.B. van 22 juni 2001 tot vaststelling van de modaliteiten volgens dewelke aan de personeelsleden van de lokale politie voorschotten of compensaties worden gegeven, B.S., 11 juli 2001.

17


15.10.2003

36

De problematiek van de verloning is niet alleen een aangelegenheid van het SSGPI maar tevens van het CDVU en van de lokale overheid, in het bijzonder van de relatie die er lokaal al dan niet is tussen de burgemeester(s), de korpschef, de bijzondere rekenplichtige, de respectievelijke (vroegere) personeeldiensten en de vroegere rekencentra van de gemeente(n) van de politiezone. Het SSGPI sluit punctuele fouten , veelal gemaakt in de opstartfase en te wijten aan kinderziekten, niet uit. Het stelt wel dat deze thans drastisch zouden verminderd zijn. 9.1.2. HET CDVU Conform artikel 140ter van de WGP is de CDVU belast met de berekening van de geldelijke verplichtingen van de federale politie en van de politiezones, als werkgever ten overstaan van hun personeelsleden. De opdracht van de CDVU omvat onder meer: 1. de berekening van de wedden, aanverwante rechten en de pensioenen; 2. het vervullen van de sociale en fiscale aangifteverplichtingen; 3. het berekenen van de wettelijke en reglementaire inhoudingen en bijdragen; 4. voor wat de lokale politie betreft, het aanleveren van de vereiste betalingselementen; 5. het opmaken van de boekhoudkundige stukken, van de betalingsstukken en van de nodige verantwoordingsstukken. De problemen die de CDVU ervaart zijn van structurele, organisatorische, informatorische aard en van personele aard. De CDVU slaagde/slaagt er niet in om (tijdig) de boekhoudkundige stukken en verantwoordingsstukken (onder meer voor het opmaken van de betalingsbevelen (de mandaten)) aan de politiezones over te maken. Hierdoor kunnen de lokale overheden en de bijzonder rekenplichtigen de wettelijke verplichtingen opgelegd door de federale overheid niet nakomen. Onder meer konden de politiecolleges in 2002, begin 2003 geen betalingsbevelen inzake de te betalen personeelskosten opmaken/overmaken aan de bijzondere rekenplichtigen (BR), zijn de BR niet in staat om de uitgaven ten gronde te controleren en te boeken, kunnen de politierekeningen 2002 niet worden opgemaakt en kan noch de lokale


15.10.2003

37

noch de federale overheid de financiële situatie van de politiezones correct inschatten. De CDVU stelt dat het probleem pas in september 2002 is opgedoken. Dit wordt tegengesproken door de deskundige van CGL. Het blijkt dat het probleem zich reeds aandiende einde 2001, dat er verschillende vergaderingen aan werden gewijd en dat Leuven als testzone werd aangewezen. Het probleem situeert zich vooral op het vlak van het federaal gehanteerde software programma voor de berekening van de wedden. Het federaal programma genereert niet de gegevens die de lokale overheid nodig heeft om de wedden en toelagen te boeken in de lokale boekhouding van de politiezones, zijnde een budgettaire boekhouding volgens een functioneel-economisch rekeningenstelsel, met daaraan gekoppeld een algemene boekhouding18. Het probleem werd federaal op het ogenblik van de analyse van de werkzaamheden voor de verloning van de lokale politiezones niet gedetecteerd en bijgevolg niet ingeschat. De CDVU beschikt niet over de nodige middelen om een nieuwe analyse uit te voeren en vervolgens te realiseren. De CDVU stelt sinds september 2002 (met de nodige onderbrekingen), volgens een noodscenario, een boekingsschema ter beschikking van de politiezones teneinde hen in staat te stellen de verloning te boeken. Hiertoe dient de CDVU maandelijks over te gaan tot een (tijdrovende) 2de berekening, die regelmatig verschilt van de 1e berekening. Daar de betalingen gebeuren op basis van de 1e berekening en de boeking in de lokale boekhouding op basis van de 2de berekening, worden tal van fouten gegenereerd in de lokale boekhoudingen. Daarbij beschikt het CDVU slechts over een paar dagen voor het uitvoeren van die 2de berekening, omdat het politiecollege wettelijk voorafgaand aan de betaling van de personeelsuitgaven over de nodige boekhoudkundige stukken moet beschikken teneinde de uitgaven vast te leggen, betaalbaar te stellen en de betalingsbevelen op te maken en door te sturen naar de bijzonder rekenplichtige voor controle en betaling. Ingeval een verschil wordt vastgesteld tussen de 1e en 2de berekening beschikt de CDVU over te weinig tijd om de verschillen uit te zoeken. Ook inzake het tijdig vervullen van de sociale en fiscale aangifteverplichtingen stellen er zich problemen op het niveau van de CDVU.

Voor de boeking in de algemene boekhouding van de zone is een ventilatie nodig van bruto naar netto, RSZ, bedrijfsvoorheffing, loonbeslagen e.a.

18


15.10.2003

38

Op een vergadering (15 april 2003) op het kabinet van de minister van Financiën werden oplossingen voorgesteld om de materiële, de technische en de personele problemen bij de CDVU weg te werken. Het hoofd van de FOD financiën heeft zich nadien t.o.v. de voorzitter van deze Commissie geëngageerd om de vastgestelde problemen dringend op te lossen. 9.2.

AN ALYSE VAN HET PROBLEEM

9.2.1. INITIËLE VASTSTELLINGEN DD. MEI 2003 De Commissie besluit, na kennis te hebben genomen van de gestelde problemen, het geheel structureel te benaderen aan de hand van een aantal bemerkingen en/of probleemstellingen. 1. communicatieproblemen met het SSGPI, enkel via telefoon te bereiken. Moet kunnen via elektronisch mailverkeer. 2. de gehanteerde procedures zijn te complex, te bureaucratisch en te log; 3. het SSGPI beantwoordde niet aan de behoeften en de verwachtingen van de lokale politiezones, namelijk men had een tijdige en correcte aanlevering van de verloningsgegevens verwacht, zoals men dit normaal van een sociaal secretariaat zou mogen verwachten en zoals men dit op gemeentelijk vlak gewoon was vanwege de lokale rekencentra; zo werden/worden de mandaten nog niet geleverd, de kwartaalstaten RSZPPO hebben achterstand, vragen om inlichtingen blijven onbeantwoord... 4. de lokale autoriteiten verkeren in de onmogelijkheid om enige controle uit te oefenen op de te verrichten personeelsuitgaven; bij gebrek aan verantwoordingsstukken en boeking in de lokale boekhouding is het moeilijk om het kostenbeheer van het lokaal veiligheidsbeleid in kaart te brengen. Op basis van deze bemerkingen en/of probleemstellingen werd het volgende beslist : a. Communicatieproblemen SSGPI : op relatief korte termijn zal de federale politie een dossier samenstellen in verband met het verbeteren van de communicatie op basis van e-government. Dit probleem kan afdoende worden opgelost door de invoering van het EPIS-systeem (personeels- en verloningsadministratie). De realisatie gebeurt best in het raam van het Openbaar Ambt. Het


15.10.2003

39

dossier zal tevens melding maken van de nodige te voorziene middelen (personeel en budgettair). Het dossier zal worden voorgelegd aan de Regering en meer specifiek aan de bevoegde Staatssecretaris. b. De CDVU zal tegen 01.01.2004 de problemen inzake de boekhoudkundige verantwoordingsstukken bijsturen. Tegen 01.01.2004 zal conform eerdere afspraken door CDVU een produkt worden afgeleverd waarbij aan de wedde en aan elke toelage, vergoeding of premie een afzonderlijke economische code kan worden toegekend. Dit houdt in dat de CDVU per persoon het brutobedrag en een ventilatie van het bruto naar het netto kan aanleveren voor de wedde en voor elke toelage, vergoeding of premie afzonderlijk.. c. Aan de bijzondere rekenplichtigen zal uitstel worden verleend voor het opmaken van de rekening 2002. De rekening 2002 dient pas te worden opgemaakt van zodra de CDVU en het SSGPI de nodige boekhoudkundige verantwoordingsstukken 2002 inzake wedden, toelagen, vergoedingen en premies en andere heeft overgemaakt aan de politiezones. Het SAT zal hiertoe een ontwerp van Koninklijk besluit schrijven houdende wijziging van of het opnemen van overgangsbepalingen in het Koninklijk besluit van 5 september 2001 houdende het Algemeen reglement op de boekhouding van de lokale politie. d. De CDVU zal een volledig dossier opmaken inzake de problemen op niveau van de CDVU en zal dit dossier overmaken aan de Voorzitter van de begeleidingscommissie. Op 15 mei 2003 werd een vergadering gehouden op het kabinet van de Eerste Minister, in aanwezigheid van vertegenwoordigers van het kabinet van Financiën en Binnenlandse Zaken. Er werd beslist een subwerkgroep op te richten die heel fijnmazig het communicatieproces in al zijn aspecten moet beschrijven tussen de drie actoren, met name het SSGP en het CDVU en de bijzondere rekenplichtigen, teneinde de exacte te verwachten output te bepalen. Deze subwerkgroep zal geleid worden door de heer Chris Vanderlinden, SAT – financieel expert. Ook voor wat betreft het statuut, de positie en de rol van de bijzonder rekenplichtige wordt een subwerkgroep opgericht. Deze subwerkgroep zal worden voorgezeten door mevrouw Chris Vencken, dienst financieel beheer lokale politie van de directie relaties met de lokale politie.


15.10.2003

40

9.2.2. STAND VAN ZAKEN SUBWERKGROEPEN 9.2.2.1.

STAND VAN ZAKEN SUBWERKGROEP “SAMENWERKING SSGPI – CDVU – BIJZONDER REKENPLICHTIGE : PROCESTEKENING, ANALYSE EN BIJSTURING VAN DE OUTPUT” – VERSLAGGEVER CHRIS VANDERLINDEN Op de vergadering van de Commissie van 20 juni en 26 september 2003 geeft de voorzitter van deze subwerkgroep een stand van zaken weer van zijn werkgroep. Ter herhaling, het doel van deze werkgroep was om heel fijnmazig het communicatieproces in al zijn aspecten te beschrijven tussen de drie actoren, met name het SSGP – het CDVU en de bijzonder rekenplichtigen, teneinde de exacte te verwachten output te bepalen. Beknopt relaas volgt hierna :

1. De werkgroep is samengesteld uit vertegenwoordigers van het SSGPI, de CDVU, bijzondere rekenplichtigen, RSZPPO, FOD Binnenlandse Zaken – ADVPB (ex-ARP), CGL en SAT. 2. In een eerste fase heeft de werkgroep vastgesteld welke de ideale output zou zijn , vervolgens heeft men de inventaris opgemaakt van de diverse problemen en heeft men een stappenplan naar oplossingen uitgewerkt. In dit stappenplan heeft men er de voorkeur aan gegeven om eerst de problemen van de huidige en komende mandaten (lees boekingsschema’s) op te lossen, om nadien alle verbeterde mandaten vanaf januari 2002 aan te leveren. Als timing werd vooropgesteld dat men vanaf eind juni 2003 de nieuwe mandaten voor juni 2003 en volgende correct zou aanleveren en dat men tegen eind september 2003 de zones in het bezit zou kunnen stellen van alle noodzakelijke elementen voor de afsluiting van de rekeningen 2002. Met uitzondering van het mandaat m.b.t. de eerste inhouding op de federale toelage 2002 voor de door de federale politie geprefinancierde verloning van de overgedragen ex-federale personeelsleden zijn alle mandaten aangeleverd aan de lokale verantwoordelijken. Het nog ontbrekende mandaat wordt door CDVU beloofd tegen medio oktober 2003. Vanaf november 2003 zou CDVU kunnen beginnen met de aanmaak van de ontbrekende mandaten 2003. Vanaf 01.01.2004 zou de CDVU, volgens een binnen de werkgroep concreet vastgelegd concept, detailmandaten aanleveren. Deze datum zal NIET worden gehaald door CDVU, ingevolge het uitblijven van concrete maatregelen op het vlak van de inmiddels voldoende gekende problemen op niveau van de CDVU.


15.10.2003

41

3. Alle zones zullen in het bezit worden gesteld van een jaaroverzicht 2002, waarin alle betalingen worden opgenomen. Omwille van de vele regularisaties, waarvan het grootste deel pas in april 2003 werd doorgevoerd, zal een dergelijk jaaroverzicht geen getrouw beeld geven. Daarom werd gevraagd aan CDVU om een bijkomend jaaroverzicht 2002 te maken getotaliseerd op datum van ontstaan van het recht. 4. De relatie tussen de politiezones en de RSZPPO wordt gekenmerkt door een aantal karakteristieken die fundamenteel verschillend zijn van deze voor de andere bij RSZPPO aangesloten besturen : •

Het sociaal secretariaat wordt verzorgd door het SSGPI. Deze verplichting steunt op artikel 140quarter WGP, de politiezone heeft dus geen vrije keuze in deze. De opdrachten werden vastgelegd daar waar de gemeenten geen sociale secretariaten maar wel rekencentra kenden.

•

Het indienen van de sociale zekerheidsaangiftes gebeurt niet door de werkgever (de zone) maar wel door de CDVU in uitvoering an artikel 140ter WGP.

•

Het geheel van de door de werkgever aan de RSZPPO verschuldigde sociale zekerheidsbijdragen wordt niet aan RSZPPO doorgestort ; een deel van deze bedragen (het gedeelte boven het plafondbedrag voor bijdragen verschuldigd op premies, toelagen en vergoedingen (artikel 15 van de wet van 06/05/2002)) wordt rechtstreeks overgemaakt aan het Globaal beheer van de sociale zekerheid ; de compensatie voor de "werkgeversbijdrage op de lonen van de overgedragen ex-rijkswachters” wordt aan RSZPPO overgemaakt door de Federale Overheid vanuit de “Alternatieve financiering”.

5. Met betrekking tot de sociale aangiften was er reeds overleg gestart tussen CDVU en RSZPPO. De finale aangiftedatum maakten het mogelijk eerst de regularisaties 2002 uit te voeren om dan aansluitend de aangiften te doen. RSZPPO prefereerde dit ook omdat op deze manier tal van rechtzettingen en verbeterde aangiften worden vermeden. Op 01.10.2003 kan men vaststellen dat alle sociale aangiftes betreffende het jaar 2002 door de CDVU ruimschoots laattijdig bij RSZPPO werden ingediend. Door deze laattijdigheid, die zijn oorsprong vindt in tal van factoren, is het voor RSZPPO onmogelijk, het normale sanctiebeleid voor bijsturing in de verantwoordelijkheden te hanteren. RSZPPO behoudt zich echter het recht voor om sanctionerend op te


15.10.2003

42

treden t.o.v. de zones die vanwege de Minister van Binnenlandse Zaken een formele waarschuwing hebben gekregen en de daarin opgelegde timing niet respecteren. CDVU stelt dat zij de voor het jaar 2003 nog in te dienen aangiftes voor het eerste, tweede en derde kwartaal zullen aanleveren voor eind 2003, Deze voor het vierde kwartaal 2003 zal aangegeven worden binnen de wettelijk voorziene termijnen. Bij de controle van de aangiftes kan men niet anders dan vaststellen dat een beperkt aantal personeelsleden verworpen werden door het systeem. Daarnaast zijn er nog steeds een beperkt aantal personeelsleden die nog steeds niet in berekening werden geplaatst bij de CDVU (de betrokken zones hebben hiervoor een in gebrekestelling ontvangen van de Minister van Binnenlandse zaken ontvangen. Een strakke timing werd opgelegd). Deze toestand heeft voor gevolg dat er voor betrokken personeelsleden GEEN aangifte in de sociale zekerheid werd gedaan. Teneinde te vermijden dat deze personeelsleden hiervan het slachtoffer zouden worden (= het wegvallen van het recht op terugbetaling voor geneeskundige zorgen) werd een vergadering belegd met CDVU, SSGPI, RSZPPO en het RIZIV. CDVU en SSGPI zullen de nodige informatie doorgeven aan RSZPPO, die op haar beurt zijn controlediensten zal terplaatse sturen in de betrokken zones en op basis van de tijdens de controle ingezamelde gegevens een voorlopig attest afleveren. Bijkomend werd vastgesteld dat zowel in de inhouding voor de prefinanciering van de lonen van de overgedragen personeelsleden op de federale dotatie als in de facturen RSZPPO voor het jaar 2002 de bedragen voor de sociale zekerheidsbijdragen werden verrekend. CDVU en DGM/DMF hebben de richtlijn gekregen deze bedragen zo snel mogelijk zone per zone te identificeren en ze vooralsnog door te storten aan de rechthebbende zones. 6. Inzake de patronale bijdragen 2003 voor de pensioenen (verschuldigd vanaf 01/01/2003) : deze werden nog niet berekend door CDVU omwille van de regularisaties 2002 en de ermee samenhangende werkdruk. Vanaf juli 2003 voert het CDVU de berekeningen uit en verwerkt deze in de diverse documenten voor de bijzonder rekenplichtigen. Voor het jaar 2002 blijft iedereen gehecht aan zijn initieel pensioenstelsel omdat de pensioenbijdragen pas verschuldigd zijn vanaf


15.10.2003

43

01.01.2003.19 De lokale verantwoordelijken moeten de patronale bijdragen zelf berekenen en nog doorstorten aan de initiële organismen. CDVU en SSGPI zullen aan de zones een nota overmaken waarin toegelicht wordt op welke wijze zij uit de reeds overgemaakte betaalstaten en mandaten de voor de pensioenen en voor de verzekering voor arbeidsongevallen noodzakelijke loonmassa kunnen isoleren. 7. Met betrekking tot de boekhoudkundige controlestaten sociale aangiften : deze documenten kunnen pas aangemaakt worden na finalisatie van de aangiften RSZPPO en moeten de bijzondere rekenplichtigen in staat stellen de facturen van RSZPPO te controleren. De boekhoudkundige controlestaten moeten het de bijzonder rekenplichtigen ook mogelijk maken een waarheidsgetrouwe raming te maken van de sociale toelage II (plafonnering van de sociale zekerheidsbijdragen op de inconveniënten). Voor wat betreft de controles in de zones door de inspectiedienst van de RSZPPO is er afgesproken dat deze pas zullen plaatsvinden na contact met het CDVU, teneinde de controles terplaatse tot een strikt minimum te beperken. 8. Met betrekking tot de fiscale fiches : dit blijkt een algemeen probleem te zijn, en dus niet specifiek voor de geïntegreerde politie. Wel specifiek voor de politie is dat er aan 330 personeelsleden geen fiscale fiches 281.10 kunnen worden afgeleverd omdat zij nog niet in berekening werden geplaatst. Dit laatste is een gevolg van het feit dat de zones de vereiste individuele gegevens nog niet hebben aangeleverd.20 Om aan dit probleem te remediëren hebben de ministers van Financiën en Binnenlandse Zaken het engagement aangegaan de toepassing van artikel 408 van de programmawet van 24.12.2002 te verlengen van 30.04.2003 tot 31.12.2003. De daarvoor vereiste ontwerpteksten voor opname in de eerstkomende programmawet liggen klaar op het Kabinet van de Minister van Financiën. De noodzakelijke aanmaningen (zie ook punt 4 hiervoor) werden verstuurd en aan SSGPI en CDVU werden de richtlijnen gegeven om deze opdracht prioritair te behandelen. Er is tevens het probleem van de “dubbele fiches”. In een aantal zones heeft men voor de maanden 2002 gedurende dewelke het personeel nog niet in berekening was gesteld via SSGPI-CDVU fiches afgeleverd, terwijl zij voor het hele jaar een fiscale fiche ontvangen hebben van het SSGPI/CDVU. Teneinde hieraan te remediëren werden alle zones met een schrijven van SSGPI, opgesteld in samenspraak met de FOD 19 20

Zie wet van 6 mei 2002 tot oprichting van een pensioenfonds voor de geïntegreerde politie. Werd ondertussen reeds geremedieerd – zie verder


15.10.2003

44

Financiën – Administratie van de Ondernemings- en Inkomensfiscaliteit (AOIF), geïnformeerd over de correct toe te passen regelgeving en de procedure om de verkeerdelijke afgifte van fiches te corrigeren. Recent werden door CDVU nog bijkomende problemen vastgesteld m.b.t. de inmiddels afgeleverde fiches 281.10, problemen die een manuele verbetering (extra werk) vragen omdat de Belco Tax werd afgesloten. De problemen betreffen vooral een foutieve toepassing van de 80/20 door het SSGPI. De hiervoor vereiste correcties zullen het voorwerp aanmaken van gewone verbeterende fiches. 9. Aangifte arbeidsongevallen (lijsten+berekening premie). Wordt verder uitgewerkt met het SSGPI en o.a. OMOB. Wordt door de subwerkgroep verder opgevolgd. Volgens de huidige stand van zaken zouden de documenten voor de berekening van de premie pas vanaf 2005 door SSGPI-CDVU kunnen worden aangemaakt (zie ook punt 5 hiervoor). 10. Uiteindelijke doelstelling : het ter beschikking stellen van de zones van een informaticatool die het moet mogelijk maken alle boekhoudkundige stukken – op basis van een maandelijks aangeleverd bestand – voor te leggen ter goedkeuring van het college. De tool zal gebruiksvriendelijk zijn en enkele exploitatiemiddelen omvatten. Vooropgestelde timing : vanaf 01.01.2004. CDVU laat weten dat het voor hen, gelet de werklast (o.a. voor het aanpassen van de procedures aan de vanaf 01.01.2004 in voegen zijnde nieuwe regels m.b.t. de sociale aangiftes) en voornamelijk gelet hun structureel capaciteitsprobleem, niet mogelijk is de vooropgestelde datum te honoreren. In het beste geval zal men pas vanaf die datum de noodzakelijke programmatie kunnen opstarten. 11. Door de subwerkgroep werd een K(ritische)S(ucces)F(actor) geponeerd, namelijk in de ketting is/vormt de CDVU de achillespees. Deze dienst is echter structureel onderbemand en heeft een chronisch tekort aan gekwalificeerde specialisten. De FOD Financiën werden terzake reeds meermaals gesensibiliseerd. Concrete maatregelen bleven tot op heden uit. 12. Teneinde de lokale overheden toe te laten een zo correct mogelijke inschatting van de voor 2004 te begroten personeelskosten te berekenen werd door het SAT een tool ontwikkeld. De concrete invoering van deze tool zal gebeuren door de FOD Binnenlandse Zaken – Algemene directie veiligheids- en preventiebeleid (AD VPB) bij de publicatie van de begrotingsrichtlijnen 2004. Aan SSGPI zal gevraagd


15.10.2003

45

worden de hiervoor vereiste basisgegevens te isoleren in hun gegevensbank en deze aan de zones over te maken. 9.2.2.2.

STAND VAN ZAKEN SUBWERKGROEP STATUUT BIJZONDER REKENPLICHTIGEN, UITSTEL OPMAAK REKENINGEN 2002AANPASSING ARPC – PRESENTIEGELDEN POLITIERAADSLEDEN VERSLAGGEVER CHRIS VENCKEN CGL.

1. De werkgroep is samengesteld uit vertegenwoordigers van de Verenigingen van Steden en Gemeenten, van de ADVPB (ex-ARP), het SAT, een bijzondere rekenplichtige per provincie, een Vlaamse en een Waalse gewestelijk ontvanger en CGL. 2. De WGP, artikel 30, voorziet thans inzake de aanstelling van de bijzondere rekenplichtigen in volgend cascadesysteem : (1) gemeenteontvanger van een gemeente binnen of buiten de zone, in een eengemeentezone is de gemeenteontvanger van rechtswege bijzondere rekenplichtige; (2) OCMW-ontvanger van een OCMW binnen of buiten de zone; (3) een gewestelijk ontvanger; (4) een personeelslid van een gemeente of een OCMW dat voldoet aan de voorwaarden om binnen zijn bestuur ontvanger te worden. In de huidige stand van zaken voorziet de WGP niet in een (duidelijk) statuut voor de bijzondere rekenplichtigen. 3. De problematiek is grotendeels verschillend in de drie gewesten. In Vlaanderen is er onder meer het probleem van de gewestelijke ontvangers die niet meer mogen optreden als bijzondere rekenplichtige (dit normaal vanaf 1 januari 2003, een stilzwijgende verlenging werd bekomen tot 1 januari 2004 teneinde de federale overheid in de mogelijkheid te stellen de WGP aan te passen). Bijkomend, voorziet het ontwerp van Nieuw Vlaams Gemeentedecreet in een toekomstige ontdubbeling van de functie van gemeenteontvanger in een functie van financieel beheerder en in een functie van gemeentelijk auditor. In Wallonië stellen zich de voormelde problemen (voorlopig) niet. In het Brussels Gewest , dat opgedeeld werd in 6 grote meergemeentezones, stelt zich dan weer het probleem dat het Brussels Gewest niet over gewestelijke ontvangers beschikt en dat in de grote meergemeentezones de taak van bijzondere rekenplichtige in feite een fulltime opdracht is. 4. De leden van de werkgroep bereikten wel een consensus over het volgende : (a) in Vlaanderen en Wallonië behoud van het cascadesysteem (d.i. eerst rekruteren onder de gemeenteontvangers,


15.10.2003

46

vervolgens onder de O.C.M.W.-ontvangers en tot slot onder de gewestelijke ontvangers (indien toegelaten) of desgevallend een pool van federale bijzondere rekenplichtigen), de mogelijkheid om beroep te doen op een personeelslid van een gemeente of een OCMW ,dat voldoet aan de voorwaarden om binnen zijn bestuur ontvanger te worden, wordt niet weerhouden , (b) benoeming i.p.v. aanduiding, (c) geen aanduiding meer van rechtswege in een eengemeentezone, (d) geen aanduiding van burgerpersoneel – Calog van de politiezone als bijzondere rekenplichtige om volgende redenen: (1) in kleinere zones is de taak van BR geen fulltime ambt, de onafhankelijkheid, die absoluut vereist is om de nodige controles inzake regelmatigheid te kunnen doen, is niet gewaarborgd indien betrokkene voor andere taken hiërarchisch onder personeelsleden van de zone staat, en (2) momenteel is er onvoldoende CALOG-personeel met de nodige kwalificaties aanwezig in de zones (slechts een minderheid van de zones beschikt over CALOG van niveau A). Voor wat Vlaanderen betreft stelt men als oplossing voor het wegvallen van de gewestelijke ontvangers de oprichting van een pool van federale bijzondere rekenplichtigen voor, die in functie van de grootte van de zone en van de verleende ondersteuning door de zone eventueel meerdere politiezones kunnen bedienen en die zelfs kunnen belast worden met andere federale taken ten behoeve van de politiezones (audit-functie). Ook de Waalse vertegenwoordigers binnen de werkgroep sluiten zich aan bij het voorstel van een pool van federale bijzondere rekenplichtigen, ingeval van het wegvallen van de mogelijkheid van gewestelijke ontvangers. Voor het Brussels Gewest stelt men, voor wat de (Brusselse) meergemeentezones met meer dan 400 operationelen betreft, de aanstelling voor van een full-time bijzondere rekenplichtige door de politieraad i.p.v. het stelsel van federaal ambtenaar binnen een federale pool. 5. Het feit dat de bijzondere rekenplichtigen over geen statuut beschikken (zij zijn thans geen personeelslid van de zone) leidt onder meer tot volgende problemen : (1) quid duur van de aanstelling, dient normaal onbeperkt te zijn, gelet op de controletaak van de BR; (2) bepaalde BR ontvangen (nog steeds) geen vergoeding; (3) quid opzegtermijn, normaal (behoudens fraude) alleen op initiatief van BR, gelet op controletaak; (4) quid verzekering arbeidsongevallen; (5) (reis)kosten worden niet vergoed; (6) quid verlofregeling; (7) quid recht op vergoeding ingeval van gewettigde afwezigheid……..


15.10.2003

47

6. Met betrekking tot de verloning van de bijzondere rekenplichtige in bijambt, stellen de Waalse vertegenwoordigers van de werkgroep dat de thans voorziene vergoeding een wedde moet worden (recht op pensioen) en dat zij wettelijk verplicht gelijk dient te zijn aan 100% van de mandaattoelage van de korpschef van de zone. Vlaamse vertegenwoordigers binnen de werkgroep stellen bijkomend dat de vergoeding thans te laag is in verhouding tot het meerwerk ingevolge de aanhoudende problemen met SSGPI-CDVU. Ingeval van de creatie van een federale pool van bijzondere rekenplichtigen ter vervanging van de gewestelijke ontvangers, moeten de huidige modaliteiten inzake de verloning van de gewestelijke ontvangers worden gevolgd. De vertegenwoordigers binnen de werkgroep van het Brusselse stellen inzake de verloning van een fulltime BR, een verloning voor die overeenstemt met deze van de gemeenteontvangers van de lokale besturen, gezien hij aan dezelfde voorwaarden moet voldoen en dezelfde verantwoordelijkheden moet dragen. De schaal van de verloning dient te worden vastgesteld op basis van de grootte, in dit geval het aantal personeelsleden, van de zone. 7. Met betrekking tot de taakinhoud : is gelijk aan deze van de klassieke gemeente-ontvanger, namelijk controle op de regelmatigheid en wettelijkheid van de ontvangsten en uitgaven; aanrekeningen en betalingen onder eigen persoonlijke financiële verantwoordelijkheid; invorderingen en ontvangsten; opmaak van de rekeningen, verantwoordelijk voor de kas en de financiële rekeningen; financieel advies edm. De werkgroep beveelt aan dat de taakinhoud (eventueel uitgebreid met andere taken) duidelijk wordt geregeld in de WGP, zoals dit voor de gemeenteontvanger is geregeld in de gemeentewet. 8. Met betrekking tot de ondersteuning van de BR beveelt de werkgroep unaniem aan dat er werk wordt gemaakt van (1) het kwantificeren van de workload financieel beheer binnen een politiezone en het wettelijk preciseren, volgens de grootte van de politiezone van het minimum aan middelen (inzake personeel, materiaal en moderne communicatiemiddelen) dat aan de BR terbeschikking moet worden gesteld (het algemeen principe van “voldoende” ondersteuning is thans reeds wettelijk opgelegd maar niet gekwantificeerd) en dat er werk wordt gemaakt van (2) organisatie en werkingsnormen voor de administratieve politiediensten (CALOG-kader, uitbouw van onder meer een financiële dienst en andere administratieve diensten) naar analogie van de reeds opgelegde organisatie en werkingsnormen op operationeel gebied.


15.10.2003

48

9. Met betrekking tot de opleiding : er moet dringend werk worden gemaakt van een opleiding “Financieel Beheer lokale politiezones”, zowel voor het Calog als voor de operationelen (onder meer korpschef). 10. Door de ADVPB (ex-ARP) wordt een aanpassing van het ARPC21 gefinaliseerd. In de aanpassing is voorzien dat de bijzonder rekenplichtige pas kan overgaan tot het opstellen van de politierekeningen nadat het CDVU een minimumlijst van boekhoudkundige verantwoordingsstukken heeft overgemaakt. De inhoud van de wijziging hangt samen met de output en outcome van de vorige subwerkgroep. 9.3.

VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE

9.3.1. INZAKE “SAMENWERKING SSGPI – CDVU – BIJZONDER REKENPLICHTIGE : PROCESTEKENING, ANALYSE EN BIJSTURING VAN DE OUTPUT”

21

1.

De keuze van de wetgever om te werken met een centraal, sociaal secretariaat, wordt niet in vraag gesteld. Er is geen andere mogelijkheid dan de bestaande problemen zo snel als mogelijk weg te werken.

2.

Alhoewel de zones uiteindelijk in het bezit zijn gesteld van de minimale stukken om de boekhouding te kunnen voeren, dringt de Commissie erop aan dat de inspanning wordt verder gezet, én dat de door de CDVU beloofde timing om vanaf 01.01.2004 alle vereiste detailinformatie en controlestaten of – lijsten aan te leveren, wordt gerespecteerd.

3.

De Commissie beveelt aan dat zowel de zones als het SSGPI vaste contactpersonen zouden aanduiden. Dit zou de communicatie tussen beide niveaus aanzienlijk optimaliseren.

4.

De commissie beveelt aan dat de Minister van Financiën er bij de voorzitter van het FOD financiën zou op aandringen om daadwerkelijk voldoende middelen, d.i. gekwalificeerd personeel, aangepast materiaal en moderne communicatiemiddelen, ter beschikking te stellen van het CDVU, teneinde hen in staat te stellen hun wettelijke opdrachten uit te voeren.

5.

Het is absoluut noodzakelijk om een strak tijdschema te hanteren , dit zowel bij de gewone werkzaamheden als bij de

ARPC: Algemeen Reglement op de Politiecomptabiliteit.


15.10.2003

49

nog uit te voeren regularisaties van de ex-gemeentepolitie voor het dienstjaar 2001. Dit stappenplan met sancties vereist wetgevend werk. Dit wetgevend werk moet dringend gebeuren en kan ingelast worden in de eerstvolgende programmawet. 9.3.2. INZAKE “STATUUT BIJZONDERE REKENPLICHTIGEN” 1.

Er moet werk worden gemaakt van een duidelijke taakafbakening van de functie van bijzonder rekenplichtige. De invulling en de administratieve ondersteuning is momenteel heel disparaat en verschilt van zone tot zone. Er is nood aan een jobdescription. Het is daarbij wenselijk dat het takenpakket van de bijzonder rekenplichtige wordt opgenomen in de WGP.

2.

Het statuut van de bijzondere rekenplichtige, welke mogelijkheid ook, moet worden gepreciseerd in de WGP.

3.

De commissie beveelt aan om artikel 30 van de WGP zeer dringend aan te passen. Zo zou er vóór 31 december 2003 een oplossing moeten zijn voor de vervanging van de Vlaamse gewestelijke ontvangers. Daarnaast moet er een structurele oplossing komen voor de gemeente-ontvangers en dit zowel in de één- als in de meergemeentenzones. Het oprichten van een federale of een gewestelijke pool van rekenplichtigen kan tegemoet komen aan deze problematiek. De Commissie vraagt bijzondere aandacht voor overgangsmaatregelen voor de huidige titularissen van de functie van bijzondere rekenplichtige. De commissie beveelt aan dat in uitvoering van artikel 142 van de WGP ook organisatie- en werkingsnormen van de administratieve politiediensten (Calog) zouden worden bepaald. Met niet alleen aandacht voor het administratief financieel beheer, maar ook aandacht voor de personeelsadministratie, overheidsopdrachten en alle opdrachten die door administratief personeel kunnen worden uitgevoerd.

4.

De ondersteuning van de bijzonder rekenplichtige inzake personeel en materiaal door de politiezone moet wettelijk worden gekwantificeerd in functie van de grootte van de


15.10.2003

50

politiezone en in functie van de workload inzake financieel beheer. 5.

De Algemene Directie voor Preventie en Veiligheid van het FOD Binnenlandse Zaken is het best geplaatst om voorstellen terzake uit te werken. Deze voorstellen kunnen dan gericht worden aan de Commissie, die na bespreking concrete aanbevelingen kan richten aan de Regering.

6.

De Commissie dringt aan dat er snel een overleg federale regering met de deelregeringen komt om de besluiten van het overleg van 20 september 2002 uit te voeren.

7.

Het spreekt voor zich dat ook voor dit punt, net als voor andere problemen waarmee de politiezone geconfronteerd wordt, het toekennen van rechtspersoonlijkheid aan de ééngemeentenzones, heel wat problemen zou oplossen.


15.10.2003

51

10. FICHE 5 : OVERDRACHT GEBOUWEN AAN DE LOKALE POLITIE 10.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM Volgens artikel 235 WGP wordt de lokale politie samengesteld uit volgende leden : de leden van de gemeentepolitiekorpsen, met inbegrip van de hulpagenten van politie alsook de leden van het operationeel kader van de federale politie in dienst bij de territoriale brigades. In ministerraad van 28 april 2000 werd beslist dat er 7.539 politiemensen van de territoriale brigades van de federale politie overgaan naar de lokale politie. Het artikel 248 quater WGP regelt de overdracht van de gebouwen, à rato van deze 7539 personeelsleden. De federale overheid moet een overdracht doen van de gebouwen van de territoriale brigades van de federale politie ten belope van de 7.539 personeelsleden die werden getransfereerd naar de lokale korpsen. Enkel het administratief gedeelte van het desbetreffend gebouw(en) gelegen op het grondgebied van de zone gaat over naar de zone. Men spreekt over gemengd gebouw indien in één en hetzelfde gebouw niet alleen het brigade was gehuisvest maar bijvoorbeeld ook een afdeling BOB. Er zijn ook gebouwen die gehuurd werden door de Regie der Gebouwen en ter beschikking waren gesteld aan de territoriale brigades van de ex-rijkswacht. Tenslotte waren er gebouwen met logementen, bewoond door exrijkswachters. De logementen worden niet overgedragen en de gemengde gebouwen worden deels overgedragen. Teneinde de discussie te vermijden inzake het over te dragen gebouw, de huurprijs of het logement, werd er gewerkt met een theoretische waarde en met een correctiemechanisme t.o.v. de constructiewaarde van het gebouw. Deze beiden worden tegen elkaar afgewogen om elkeen zo objectief mogelijk een gelijk aandeel hetzij in onroerend goed hetzij in geld te geven. Men kan steeds het gebouw weigeren en men valt dan terug op de loutere theoretische waarde die men krijgt over 20 jaar. Bepaalde gebouwen voor de territoriale brigades waren echter gehuurd door de Regie der Gebouwen en destijds ter beschikking gesteld aan de rijkswacht. Ook hier werden regelingen uitgewerkt.


15.10.2003

52

Een aantal verzets- of beroepsmogelijkheden zijn tevens opgenomen in koninklijke besluiten. 10.1.1.

DE THEORETISCHE WAARDE VAN HET GEBOUW

De theoretische waarde werd bepaald aan de hand van een formule, namelijk Het aantal overgedragen ex-rijkswachters X 25 m² X (20 jaar X 2700 Bfr) 1.338,63 euro. Deze theoretische waarde houdt geen rekening met de verkoopwaarde van het gebouw noch met de terreinen of de gronden. (bijvoorbeeld zone A heeft 50 ex-rijkswachters bekomen, dus is de formule 50 * 25 * 1338,63 euro of 1.673.287,5 euro (67.500.250,42 Bfr.) 10.1.2.

DE CONSTRUCTIEWAARDE VAN HET GEBOUW

Het gaat om een forfaitaire methode die uitgaat van de huidige constructiewaarde in staat van nieuw (oppervlakte x een eenheidsprijs per m²). De eenheidsprijs wordt om de 3 jaar herzien en is dezelfde voor alle gebouwen. De constructiewaarde die uiteindelijk wordt aanvaard wordt bekomen door een aflossing van 2% per jaar op de waarde in staat van nieuw over een termijn van maximum 38 jaar, met een restwaarde van 24 %. De aflossingen houden niet enkel rekening met de constructiedatum, maar ook met de data waarbij grote vernieuwingen werden uitgevoerd. 10.2. AN ALYSE VAN HET PROBLEEM Teneinde de daadwerkelijke overdracht te regelen op basis van artikel 248 quater, zijn er uitvoeringsbesluiten nodig. Deze moeten de procedures bepalen in geval van weigering of betwisting van hetgeen wordt overgedragen. Op 16 mei 2003 nam de Commissie kennis van de besluiten die zouden worden genomen door de bevoegde minister. Zijn vertegenwoordiger gaf hiernavolgend verslag aan de Commissie : 1. Het dossier berust op drie ministerraad van 9 mei 2003,

ontwerpbesluiten,

goedgekeurd

in

2. Een koninklijk besluit dat de voorwaarden en de modaliteiten van overdracht vastlegt, en dat het correctiemechanisme voor een gelijke behandeling voorziet. Verder is een regeling opgenomen voor de tenlasteneming van huurovereenkomsten,


15.10.2003

53

3. Een koninklijk besluit dat de lijst vastlegt van de over te dragen gebouwen in twee fasen22 : namelijk een eerste koninklijk besluit gewijd aan de definitieve overdrachten (dus de zones die het gebouw niet weigeren of de constructiewaarde niet betwisten), én een koninklijk besluit dat een globale lijst vaststelt van de gebouwen of gedeeltes ervan, en die aan de betreffende zones worden overgedragen. 4. Vanaf de bekendmaking van het koninklijk besluit (punt 2. Hiervoor) moeten de zones hun keuze maken. Samengevat zijn er vier mogelijkheden voor de zones : a. Overdracht gebouw(en) aanvaard. Na 30 kalenderdagen vanaf de publicatie van het koninklijk besluit wordt men verondersteld het te aanvaarden. Men hoeft niets te doen. b. Geheel of gedeeltelijk afzien van de overdracht : opmerkingen te maken binnen de 30 dagen aan de bevoegde minister(s). c. Aanvraag indienen om af te wijken van de lijst over te dragen gebouwen (bvb. Een deel van een bepaald gebouw vergeten in de listing) Aanvraag tot afwijking binnen de 20 dagen na publicatie op basis van een gemotiveerd beslissing. d. Betwisting van de constructiewaarde : (1) de zone heeft 30 dagen om een gemotiveerd besluit in te dienen bij de FOD financiën; (2) binnen de zes maand na het opsturen ervan deelt FOD financiën zijn conclusie mee, (3) binnen de 30 dagen na deze conclusie moet de zone reageren zoniet aanvaarden ze het, binnen deze termijn kan de zone ook beslissen dat ze afziet van het gebouw of dat ze een materiële fout in het dossier hebben ontdekt. Binnen de 30 dagen na deze laatste argumenten maakt de FOD Financiën zijn beslissing bekend. De zone beschikt dan over een laatste 30 dagen om af te zien van de overdracht. Tijdens deze bespreking bleek duidelijk dat de vertegenwoordigers van de Verenigingen van Steden en Gemeenten enerzijds en van de Vaste Commissie lokale politie anderzijds bemerkingen hadden nopens de timing. In het bijzonder is het knelpunt de korte periode waarbinnen een zone kan reageren. Bij een eventuele onoplettendheid zijn de dertig dagen voorbij en zit de zone met een al of niet gewenst gebouw. Er wordt tevens opgemerkt dat het geen sinecure is om een politieraad of – college binnen die termijn bij elkaar te roepen en te beslissen. 22

Als gevolg van een opmerking van de Raad van State.


15.10.2003

54

Na de vakantieperiode stelde de commissie vast dat er nog steeds geen koninklijke besluiten dienaangaande gepubliceerd werden. Vanuit de zones kwamen er veel vragen over de timing van de publicatie, over het inhoudelijke, nopens het feit dat dit in de lokale begroting moet worden voorzien, …….. De commissie heeft op 16.09.2003 nogmaals de vertegenwoordiger gehoord van de bevoegde minister gehoord over de stand van zaken. Inhoudelijk zijn de Koninklijke Besluiten niet gewijzigd. Het eerste KB met de voorlopige lijst van over te dragen gebouwen en het KB m.b.t. voorwaarden tot overdracht en het correctiemechanisme zijn één koninklijk besluit geworden. Een tweede verbetering is dat de huurcontracten waren vergeten. Die zones zullen dan een bijkomende dotatie krijgen zodat het huurcontract eigenlijk doorloopt, gespreid over 20 jaar. Volgens de vertegenwoordiger van de bevoegde minister zouden de besluiten enkel nog door de betrokken ministers moeten getekend worden en kan het geheel aan het Staatshoofd worden voorgelegd. BESLUIT De commissie heeft kennis genomen van de standpunten van enerzijds de vertegenwoordiger van de minister bevoegd voor het dossier, en anderzijds de standpunten van de lokale politie. Het grootste probleem situeert zich rond de timing, maar ook rond het feit dat de zones onvoldoende geïnformeerd werden over de theoretische waarde is, hoeveel de constructiewaarde is, over welke gebouwen zij zouden kunnen beschikken, wat de procedures zijn enzoverder….. De vertegenwoordigers van de Verenigingen van steden en gemeenten uiten hun bezorgdheid omtrent de financiering van het gebouwenfonds. 10.3. VOORSTEL EN AANBEVELING DOOR DE COMMISSIE De Commissie dringt aan dat onverwijld werk wordt gemaakt van de publicatie van de koninklijke besluiten terzake. ! De directie relaties met de lokale politie zal informatie verstrekken over de theoretische waarde en over de constructiewaarde van de desgevallend over te dragen gebouwen. ! Eens de koninklijke besluiten getekend zijn door de Koning, kan de directie relaties met de lokale politie deze publiceren op hun website www.infozone.be.


15.10.2003

55

11. FICHE 6 : DE INTERZONALE SAMENWERKING VAN DE LOKALE POLITIE 11.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM De provinciewet bepaalt in het artikel 128 dat het aan de gouverneurs toekomt er op toe te zien dat er een goede samenwerking is tussen de politiediensten en tussen de politiezones in zijn provincie. De minister van Binnenlandse Zaken heeft op 4 november 2002 door middel van de omzendbrief PLP 2723 de interzonale samenwerking specifiek onder de aandacht gebracht van de diverse lokale en provinciale autoriteiten. De omzendbrief heeft verder tot doel de (reeds) genomen initiatieven als goede praktijken te promoten en de lokale politie te sensibiliseren dat capaciteitswinst en rentabiliteit niet alleen kan bekomen worden door “méér” personeel en “méér” geld maar ook door het organiseren van een systeem van wederzijdse samenwerking en ondersteuning van de lokale korpsen. In de omzendbrief worden ook enkele denkpistes en thema’s aan gegeven waarbinnen aan interzonale samenwerking kan worden gedacht. Tenslotte wordt bepaald welke partners betrokken zijn bij het opstellen en inventariseren van deze protocols. De directie relaties met de lokale politie wordt gelast met het inzamelen en groeperen van de genomen initiatieven, om deze terug te koppelen aan de zones als voorbeeld. 11.2. VASTSTELLINGEN, VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE 11.2.1.

VASTSTELLINGEN VAN DE COMMISSIE

1. De interzonale samenwerking moet verder worden aangemoedigd. Er zijn een aantal zones die vragen naar schaalvergroting terwijl met interzonale samenwerking een oplossing wordt aangeboden, die voor hen, op korte termijn een alternatief biedt. 2. De commissie stelt vast dat de situatie verschillend is naargelang het arrondissement bestaat uit één grote zone met veel kleinere zones, of naargelang een arrondissement bestaat uit ongeveer “gelijkwaardige” zones. 23

B.S., 04 december 2002.


15.10.2003

56

3. De Commissie stelt vast dat het creëren van een bijkomende bovenzonale structuur of dienst geen meerwaarde te bieden heeft. Het schaalvoordeel gaat verloren en het leidt tot verregaande bureaucratisering. 4. De Commissie stelt vast dat de omzendbrief PLP 27 over het intensifiëren en bevorderen van de interzonale samenwerking een positief en constructief groeiproces heeft tot stand gebracht binnen de lokale korpsen. Het geheel verdient alsnog de nodige aandacht en vereist de ondersteuning van alle niveaus betrokken bij politiewerking in het algemeen. 5. De Commissie stelt vast dat een totale politionele autonomie per zone geen meerwaarde heeft binnen een geïntegreerde politiedienst. 11.2.2.


Het regeerakkoord stelt onder het thema, “Een grotere veiligheid voor de burger, puntje 2., het verhogen van de inzetbaarheid van de politie” : het volgende : “…De operationele slagkracht van de politie wordt vandaag sterk gehinderd door een te grote administratieve werklast. Dit schaadt haar in de uitvoering van haar kerntaken en tast ook de mogelijkheden aan om meer politie op straat te laten patrouilleren. Naast het terugdringen van het aantal administratieve opdrachten zullen daarom volgende initiatieven worden ontwikkeld : -

………………..

-

de interzonale samenwerking zal worden versterkt............

-

…………………………”

Na de desbetreffende diverse actoren van het politielandschap te hebben gehoord stelt de Commissie het volgende voor : 1. het interzonale samenwerken staat nog in zijn opstartfase. Zones moeten verder aangemoedigd worden om, daar waar er een winwin-situatie kan ontstaan, akkoorden en protocollen af te sluiten. Dit kan zowel in operationele domeinen zoals slachtofferbejegening, gecoördineerde acties, interventieafhandeling, lokale recherche, (technische)


15.10.2003

57

verkeersdienst, onthaal, handhaving van de openbare orde…; als op niet-operationele domeinen zoals logistiek, organiseren van bepaalde interne vormingen, verstrekken van gezamenlijke informatie, preventiecampagnes, technische en functionele systeembeheerders, gebruik van infrastructuur en middelen, welzijn en interne preventiedienst, …. Nu reeds overgaan tot het vergroten van de zones, zonder de op gang gekomen dynamiek van interzonale samenwerking een verdere kans tot ontplooiïng te geven, kan enkel leiden tot een grote administratieve rompslomp (extrapolatie van budgetten en eigendommen, nieuwe aanstelling zonechefs, opnieuw reorganisatie intern de korpsen,…) en tot een totale terugval van het ganse reorganisatieproces. 2. De Commissie beveelt aan dat alhoewel de omzendbrief terzake het heeft over interzonale samenwerking (tussen lokale politiekorpsen) er tevens werk kan gemaakt worden van meer samenwerkingsakkoorden tussen de lokale en federale politie. 3. De Commissie beveelt aan, en aansluitend bij het vorige, dat de dirco een primordiale rol heeft in het gehele proces van interzonale samenwerking. Zijn rol bestaat erin de gehele dynamiek die op gang is gebracht verder te stimuleren, te coördineren en te faciliteren. Hij moet daarbij ten volle kunnen rekenen op de centrale diensten van de federale politie. 4. De Commissie beveelt aan dat de directie relaties met de lokale politie verder de interzonale initiatieven repertorieert² , en dat zij tevens een nog meer actievere rol zou spelen in het stimuleren van de samenwerking tussen lokale politie-gouverneur-dirco, het centraal gezag en de directies van de federale politie. 5. De Commissie beveelt daarbij aansluitend aan, dat de databank van de directie relaties met de lokale politie zou uitgroeien tot een kennisdatabank, waarbij via de website elkeen kennis kan krijgen van de bestaande akkoorden, met de bedoeling de “good practices” door te geven.


15.10.2003

58

12. FICHE 7: DE POSITIE EN WERKING VAN HET INTERMEDIAIR NIVEAU (DIRCO) 12.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM Het artikel 93, 3° en 4° WGP stelt dat de Algemene Directies van de federale politie bestaan uit centrale of gedeconcentreerde diensten, onder dewelke : (a) gedeconcentreerde coördinatie- en steundiensten (DIRCO), (b) gedeconcentreerde gerechtelijke diensten (DIRJUD), alsook de AIK’s en de CIC’s (zie hoger) Het ambtsgebied en de zetel van deze gedeconcentreerde diensten is in principe die van de gerechtelijke arrondissementen, behoudens uitzonderingen wegens bijzondere omstandigheden. Artikel 98 WGP stelt dat de Ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken gezamenlijk de bevoegdheden bepalen van de Dirco’s en de Dirjud’s. Artikel 99 WGP stelt dat de commissaris-generaal borg staat voor de geïntegreerde uitvoering van de opdrachten van de federale politie en ziet in het bijzonder erop toe dat de Dirco en de Dirjud hun activiteiten coördineren. Het artikel 103 beschrijft de missie en de positie van de dirco, terwijl artikel 104 WGP zijn takenpakket beschrijft. Het artikel 105 beschrijft de missie, positie en het takenpakket van de Dirjud. Het is echter zonder meer duidelijk uit de diverse artikelen af te leiden dat de werkzaamheden van Dirco-Dirjud volledig op elkaar moeten afgestemd zijn. Beiden zijn dé scharnierfuncties voor het verzekeren van de geïntegreerde politiedienst en -werking. Zij verzorgen bovenop hun coördinerende taken, de link tussen het federale en het lokale niveau in de twee richtingen. De rol, de positie, de ter beschikking gestelde middelen aan materi(aa)eel en personeel en het niveau waarop de Dirco zijn coördinatie en zijn scharnierfunctie moet waarnemen staan ter discussie.


15.10.2003

59

12.2. VASTSTELLINGEN, VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE 12.2.1.

DE COMMISSIE KWAM TOT DE VOLGENDE VASTSTELLINGEN :

•

Er is behoefte aan een intermediair niveau, dat moet gevaloriseerd worden.

•

Bij het valoriseren van dit niveau, moet rekening worden gehouden met de wetmatigheden van een dynamisch model, hetgeen onze geïntegreerde politie kenmerkt.

•

Zo onderschrijft ook een ruime meerderheid van de lokale korpschefs de faciliterende en ondersteunende rol van de dirco, vooral in nietoperationele aangelegenheden. Ook de lokale politie kijkt nu anders en veel positiever aan tegen de figuur van de dirco dan een tweetal jaren geleden.

•

De Commissie stelt vast dat er geen draagvlak bestaat om de Dirco institutioneel te verankeren bij de provinciegouverneur. Meerdere argumenten pleiten voor deze opstelling : de noodzaak van een geïntegreerde werking met de Dirjud, zoals in het beheer AIK; de absolute noodzaak aan een intermediair niveau dat kortbij het zonale niveau staat onder meer door de faciliterende rol van de dirco bij de federale steun..... Tot slot is er de vaststelling dat de invulling van de rol van de provinciegouverneur sterk verschilt in het noorden en in het zuiden van het land.

•

De dirco moet kunnen beschikken over een soepel afgebakende taakstelling en een duidelijk mandaat.

•

De Commissie stelt vast dat de verbindingsambtenaren bij de gouverneurs : 1. een specifieke ondersteunende rol te vervullen hebben in het kader van de veiligheidsverantwoordelijkheden van de (provincie)gouverneur(s), 2. een risico inhouden indien zij zouden interfereren op zowel operationeel als niet-operationeel niveau met de bevoegdheden van de dirco.


15.10.2003

60

12.2.2.

AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE

De Commissie beveelt aan dat het mandaat van dirco verduidelijkt wordt en dit op basis van de volgende punten : (a) functioneel : er nood is aan een duidelijke aflijning van zijn takenpakket. Hierbij moet zeker rekening worden gehouden met de stimulerende, coördinerende en faciliterende rol die de Dirco te vervullen heeft inzake interzonale samenwerking en samenwerking met gedeconcentreerde eenheden van de federale politie, inzake gehypothekeerde capaciteit, inzake de steunverlening van de federale politie naar de lokale politie (zie fiche over “interzonale samenwerking), inzake het AIK en CIC-gebeuren (zie fiche arrondissementeel informatiekruispunt en fiche CIC), maar ook – en in het bijzonder – wat betreft de coördinatie van een bestuurlijk overlegplatform inzake het concept over de bestuurlijke politie. (b) organisatorisch/geografisch : het intermediair niveau staat duidelijk voor het concept geïntegreerde werking. De dirco is de schakel bij uitstek tussen de lokale en de federale politie inzake alle materies en domeinen. Er is geen noodzaak dat alle relaties tussen lokale en federale politie via de dirco verlopen. De voorwaarde voor zijn tussenkomst is dat er meerwaarde wordt geleverd. Het gerechtelijk arrondissement blijft in principe het meest aangewezen organisatieniveau voor het uitvoeren van de functies, geformuleerd onder (a). •

De Commissie beveelt aan om – in principe - het bestaande contingent aan personeel bij de coördinatie- en steundiensten te behouden.

•

De Commissie beveelt aan om de dirco’s onder het direct gezag te brengen van de commissaris-generaal, in plaats van bij de directeurgeneraal van de bestuurlijke politie. Dit doet geen afbreuk aan artikel 103, 3é alinea.24 Hiervoor dienen de nodige organisatorische aanpassingen te worden doorgevoerd.

•

De Commissie beveelt aan dat alle actoren erover moeten waken dat – en in het geval de functie is ingevuld - de taken van de verbindingsambtenaren bij de (provincie)gouverneur(s) niet interfereren met de kerntaken van de dirco. De functie van verbindingsambtenaar mag niet uitgroeien tot een tweede intermediair niveau.

Artikel 103, 3é alinea : “…Voor de uitvoering van zijn opdrachten handelt de bestuurlijke directeurcoördinator conform de bevelen, onderrichtingen en richtlijnen van de commissaris-generaal en van de directeurs-generaal”.

24


15.10.2003

61

13. FICHE 8 : DE STEUNVERLENING VAN DE FEDERALE POLITIE AAN DE GEÏNTEGREERDE WERKING EN AAN DE LOKALE POLITIE 13.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM Artikel 3 WGP stelt dat de federale politie, over het gehele grondgebied met inachtneming van de principes van specialiteit en subsidiariteit, de gespecialiseerde en supralokale opdrachten van bestuurlijke en gerechtelijke politie verzekert, evenals ondersteunende opdrachten voor de lokale politiediensten en voor de politieoverheden. Titel III van de WGP alsook het koninklijk besluit van 3 september 2000 met betrekking tot de commissaris-generaal en de algemene directies van de federale politie bepalen de opdrachten die worden toegewezen aan de commissaris-generaal en aan de algemene directies. De budgetten specifiek voor de geïntegreerde werking bevinden zich in de organisatieafdeling DO 90.2. Volgens artikel 115 WGP gebeurt de steunverlening hetzij ambtshalve en kosteloos, hetzij op aanvraag en tegen betaling. De voornaamste steunopdrachten van de federale politie naar de lokale politie kunnen gevonden worden in de WGP, de uitvoeringsbesluiten en het Nationaal Veiligheidsplan. Bij bepaalde directies zit de steunverlening ingebakken in haar core business (zie directie relaties met de lokale politie). 13.2. AN ALYSE VAN HET PROBLEEM Inzake het principe van steunverlening van de federale politie aan enerzijds de geïntegreerde werking en anderzijds aan de lokale politie, werd een werkgroep opgericht om dit verder uit te werken. De algemene principes van steunverlening kaderen volgens de werkgroep in het volgende : •

de federale politie voert gespecialiseerde opdrachten uit. De opdrachten worden uitgevoerd op vraag van de lokale politiediensten en dragen bij tot hun lokale werking. Niet-gespecialiseerde ondersteuning wordt maximaal opgevangen door interzonale samenwerking (zie fiche 6 : over de interzonale samenwerking).


15.10.2003

62

•

De (gespecialiseerde) ondersteunende opdrachten van de federale politie moeten maximaal aansluiten op de uitvoering van haar (gespecialiseerde en bovenlokale ) kernactiviteiten en mogen geen hypotheek leggen op de uitvoering ervan,

•

De gespecialiseerde ondersteunende opdrachten worden kosteloos uitgevoerd, indien de federale politie daarvoor de nodige kredieten heeft gekregen via haar begroting of DO 90.2. Bij overbevraging zullen zij prioriteiten stellen.

•

De gespecialiseerde ondersteunende opdrachten worden tegen betaling uitgevoerd indien de uitvoering ervan kosten teweegbrengt die niet zijn voorzien in haar begroting of in DO 90.2.

•

Planbare ondersteuning kan vooraf worden ingeschat. D.w.z. dat de lokale politie tijdig haar behoeften moet kenbaar maken aan de federale politie.

Tijdens de vergadering van de Commissie, 17 juli 2003, komen de verschillende directeurs-generaal een stand van zaken geven met betrekking tot de ondersteuning die zij verschaffen aan de lokale politie. Op de vergadering van 09 september 2003 wordt tevens een uiteenzetting gegeven door de directie relaties met de lokale politie. 13.3. VASTSTELLINGEN, VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE Op de diverse vergaderingen, en meer specifiek op de vergadering van 17 juli en 9 september 2003, kreeg de Commissie meer en meer inzicht in het aspect steunverlening van de federale politie aan de lokale politie. Alle deskundigen betrokken bij deze materie werden uitvoerig gehoord. De Commissie is dan ook in staat zich een duidelijk beeld te vormen van de notie steunverlening. 13.3.1.

VASTSTELLINGEN VAN DE COMMISSIE

•

De Commissie stelt vast dat inzake steun aan het lokaal niveau de directie relaties met de lokale politie (CGL) een aanzienlijke bijdrage levert, zeker op strategisch domein,

•

De Commissie stelt vast dat de lokale politie grote verwachtingen stelt onder meer op het vlak van de niet-operationele steun door de directiegeneraal van de materiële middelen, en inzake de medische hulp en inzake het hanteren van de tuchtwet vanwege de Algemene Directie van het Personeel.


15.10.2003

63

•

De Commissie stelt vast dat er duidelijk progressie is op het vlak van de federale steun. Dit belet niet dat men moet vaststellen dat de steun geleverd door de federale politie niet altijd even duidelijk is qua aanbod. In dat verband moet er duidelijkheid gecreëerd worden: (1) welke steun wanneer en gebeurlijk tegen welke prijs kan die gegeven worden, (2) welke steun kan men niet geven. De vragen, die vanuit het lokale niveau worden gesteld inzake steun behoeven snelle reacties.

•

De steun naar het lokale niveau verdient een betere afstemming tussen vraag en aanbod. Hierbij kan de Dirco een voorname rol spelen (zie fiche 7 over het intermediair niveau).

13.3.2.

VOORSTELLEN VAN DE COMMISSIE

•

De Commissie ondersteunt de uitdrukkelijke vraag van de zones om de steunverlening geleverd door CGL te behouden en verder uit te bouwen binnen de federale politie.

•

de Commissie stelt vast dat de dienstverlening van de federale politie op het vlak van steun kwalitatief verder moet uitgebouwd worden. Het is wenselijk dat de relatie federale – lokale politie vertrekt van de filosofie van dienstverleningscontract (SLA of Service Level Agreement), d.w.z. dat de federale politie een grondige analyse moet doorvoeren van de verwachtingen en behoeften van haar klanten (de zones), in samenwerking met de Vaste Commissie van de Lokale Politie, teneinde daar optimaal te kunnen op inspelen.

•

de federale politie kan de diverse investeringen en de diverse vormen van steun nog beter op mekaar afstemmen (in het bijzonder op het vlak van de telematica waarbij meer performante verbindingen tussen de verschillende politiediensten moeten worden verwezenlijkt en voor de meest uiteenlopende operationele en niet-operationele toepassingen gebruikt). Meer algemeen kan dit door voor bepaalde aspecten gebruik te maken van het intermediair niveau, met name de dirco (zie fiche over het intermediair niveau).

•

rekening houdend met de budgettaire en personele mogelijkheden waarover de federale politie momenteel beschikt, is het van het grootste belang, dat zij duidelijk maakt, welke steun ze tegen welke voorwaarden en voor welke prijs kan leveren.


15.10.2003

64

14. FICHE 9 : DE GEHYPOTHEKEERDE CAPACITEIT VAN DE LOKALE POLITIE 14.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM Het systeem van de gehypothekeerde capaciteit vervangt in feite het vroegere systeem van de marseenheden van de ex-rijkswacht. Artikel 3 WGP stelt dat de lokale politie op het niveau van de zone de basispolitiezorg verzekert, meer bepaald alle opdrachten van bestuurlijke en gerechtelijke politie die nodig zijn voor het beheren van lokale gebeurtenissen en fenomenen die zich voordoen op het grondgebied van de zone, evenals het vervullen van sommige politieopdrachten van federale aard. Artikel 61 WGP gaat verder in op de opdrachten van federale aard door de lokale politie. Het stelt dat de minister van binnenlandse Zaken of de minister van Justitie dwingende richtlijnen kan uitvaardigen voor het vervullen van die opdrachten. Het artikel 62 WGP bepaalt de opdrachten die het voorwerp kunnen uitmaken van die dwingende richtlijnen. Het artikel 63 WGP bepaalt de niet-naleving van een dwingende richtlijn en het artikel 64 laat de bevoegde ministers toe de lokale politie op te vorderen in bepaalde omstandigheden en volgens bepaalde modaliteiten. Dit artikel stelt tevens dat het voorziene opvorderbare gedeelte van een lokale politie moet opgenomen worden in het zonaal veiligheidsplan en dat dit minstens 10 % en maximum 20 % moet bedragen van het vastgelegde minimumeffectief. Het verlenen van versterking van de lokale politie bij opdrachten van bestuurlijke politie in een andere politiezone werd niet opgenomen, buiten het geval van vordering. Om de opvorderingen zoveel mogelijk te vermijden werd door de wet van 2 april 200125, een artikel 62.10 ° ingevoerd. Dit voert een realistisch en pragmatisch systeem van supralokale solidariteit in. Op basis van voornoemde artikelen van de WGP beschikken we momenteel over de dwingende richtlijn MFO-2 van 03 april 2002: betreffende het personeel, het capaciteitsbeheer en het verlenen van versterking door de lokale politie bij opdrachten van bestuurlijke politie.

Wet van 2 april 2001 tot wijziging van de wet op het politieambt, de wet van 7 december 1998 tot organisatie van een geïntegreerde politiedienst gestructureerd op twee niveaus, en tot wijziging van overige wetten inzake de inplaatsstelling van de nieuwe politiestructuren, B.S., 14 april 2001.

25


15.10.2003

65

14.2. VASTSTELLINGEN 14.2.1.

INITIËLE VASTSTELLINGEN

Na een evaluatieperiode, en na het akkoord van de Regering met de Verenigingen van Steden en Gemeenten dd. 11 juni 200226, werd deze richtlijn bijgestuurd door de MFO-2bis van 17 januari 2003, en een laatste maal door de interpretatieve nota van 8 september 2003. Door de Minister van Binnenlandse Zaken werd een werkgroep “Hycap” opgericht om het geheel nogmaals te bestuderen en desgevallend grondig te herbekijken. Deze werkgroep vertrok van twee uitgangspunten : 1. voor het inzetten van de machten in een bepaalde zone of zones moeten vier chronologische stappen doorlopen worden: -

het optimaal inzetten van de eigen manschappen en middelen van de eigen zone,

-

het afsluiten van protocols en overeenkomsten tussen de zones,

-

de supralokale versterking door de federale of de lokale politie (HYCAP)

-

het vorderen van de federale politie en/of van de lokale politie.

2. de parameters opgenomen in de MFO 2 zijn: -

prestatie-uren of de kredietlijn : is het maximum aantal manuren dat het korps op jaarbasis moet kunnen leveren (1,5 % van het minimaal effectief van het operationeel kader).

-

het aanspreekbaarheidsniveau : het maximum aantal te leveren politiemensen binnen een bepaalde termijn (24 uur) alsook de maximum piekbelasting (max 7 % van het minimaal effectief van het operationeel kader).

Door de combinatie van beide parameters weet de korpschef wat hij zou moeten leveren. Ondanks de vooruitgang die is geboekt binnen de werkgroep stelt de commissie vast dat niet alle problemen opgelost zijn.

26

Ministerraad van 14 juni 2002.


15.10.2003

66

14.2.2.

BIJKOMENDE VASTSTELLING(EN) VAN DE COMMISSIE

Na de diverse experten terzake te hebben gehoord komt de Commissie tot de volgende vaststellingen : 1. Sommige zones vragen teveel en te makkelijk HYCAP aan. Wie doet een opportuniteitscontrole ? 2. Op basis van de gegevens, gebaseerd op de eerste vier maanden van 2003, ligt de opname van HYCAP voor 42 % bij voetbal, voor 21 % voor bescherming van gebouwen, voor 7 % bij stakingen in gevangenissen,...... 3. Brussel slorpt veel HYCAP op (33 % voor de eerste vier maanden 2003) omwille van de vele activiteiten die er plaatsvinden en die Hycap regenereren. Dus is het van kapitaal belang dat de personeelskaders (ander dossier) van de zes Brusselse zones, zo snel mogelijk worden ingevuld. Indien de kaders zouden opgevuld zijn dan moeten de Brusselse zones quasi geen beroep meer doen op HYCAP of DAR27, 4. De commissie stelt vast dat de permanente en statische bewakingsopdrachten van federale aard, door de federale politie moeten worden uitgevoerd ( zie Memorie van Toelichting bij de artikelen 61 tot 63 WGP, zoals bijvoorbeeld Shape, ambassades). De naleving van deze bepaling heeft evident een gevolg voor de capaciteit van de DAR. De Commissie stelt vast dat de tekst van de MFO 5 een andere interpretatie huldigt dan de Memorie van Toelichting van de WGP. Er is duidelijkheid gewenst. 5. HYCAP dient geografisch te worden ingeperkt omwille van de kosten en het capaciteitsverlies die gepaard gaan met grote verplaatsingen. Interzonale samenwerking kan het capaciteitsverlies en de grote verplaatsingen door HYCAP-eenheden beperken. 6. De naleving van het statuut belemmert onder meer het HYCAP-gebeuren. Men moet redelijk snel een soepeler dienstorganisatie uitwerken in overleg met de vakorganisaties, 7. De DAR besteedt veel capaciteit aan het begeleiden van geldtransporten en in mindere mate aan transport van gedetineerden en minderjarigen . 14.2.3.


Het regeerakkoord zegt onder meer :

27

Directie Algemene Reserve.


15.10.2003

67

“(2) Het verhogen van de inzetbaarheid van de politie De operationele slagkracht van de politie wordt vandaag sterk gehinderd door een te grote administratieve werklast. Dit schaadt haar in de uitvoering van haar kerntaken en tast ook de mogelijkheden aan om meer politie op straat te laten patrouilleren. Naast het terugdringen van het aantal administratieve opdrachten zullen daarom volgende initiatieven worden ontwikkeld : •

……………………

•

Tijdens de volgende legislatuur zal de lokale politie versterkt worden met het equivalent van 2500 eenheden, zonder meerkost voor de lokale politiezones. Dit zal onder meer gerealiseerd worden door de versterking van de Algemene Reserve van de federale politie teneinde een ruimere punctuele of structurele ondersteuning te kunnen bieden aan de lokale politiekorpsen; zo zal ook minder beroep moeten worden gedaan op de gehypothekeerde capaciteit van de lokale zones en zullen aldaar meer middelen vrijkomen voor de basispolitiezorg; bovendien zal ook een beroep gedaan worden op de mobiliteitspool

•

…………………”

14.2.3.1. VOORGESTELD CONCEPT : -

Voor wat betreft de permanente en statische bewakingsopdrachten onderschrijft de Commissie het standpunt weergegeven in de Memorie van Toelichting bij de artikelen 61 tot 63 van de WGP, namelijk dat het een opdracht van federale aard betreft die door de federale politie wordt waargenomen. Dit belet niet dat daar in onderling overleg kan worden van afgeweken en evenmin dat in acute omstandigheden de lokale politie tijdelijk deze taak op zich neemt. De Commissie beseft dat dit een repercussie heeft op de capaciteit van de DAR.

-

Het voorgestelde concept is gebaseerd op het uitgangspunt dat de DAR in haar capaciteit zoveel en zo snel als mogelijk versterkt wordt.

-

De directie Algemene Reserve biedt zowel gespecialiseerde als nietgespecialiseerde steun aan. Daarbij is het noodzakelijk dat de gespecialiseerde middelen optimaal worden aangewend. Van zodra


15.10.2003

68

blijkt dat de gespecialiseerde middelen niet geschikt of nodig zijn valt men terug op de niet-gespecialiseerde steun. Op het vlak van de nietgespecialiseerde steun zijn bijkomende effectieven nodig in de DAR. -

Het inzetten van HYCAP moet zo veel mogelijk beperkt te worden.

DIT VERTAALT ZICH IN OPEENVOLGENDE STAPPEN : 1. maximale inzet van de zone waar het evenement plaatsvindt

2. vooraf gekende en te plannen evenementen worden bij voorkeur en mits compensatie interzonaal opgevangen Deze recurrente evenementen (karnaval, grootschalige festiviteiten, voetbal,…. en dergelijke meer) kunnen dan in samenwerking met de diensten van de Dirco worden gepland. Voor deze vooraf gekende en steeds weerkerende evenementen, waarvan men weet dat de eigen middelen zullen worden overstegen, zal in eerste instantie zoveel als mogelijk een beroep worden gedaan op interzonale samenwerking. De dirco kan deze evenementen, eens ingezameld, in kaart brengen en de nodige coördinatie aan de dag leggen tussen de zones van zijn gebiedsomschrijving. De inzet van middelen via interzonale samenwerking in een andere zone dient niet noodzakelijk in dit domein te worden gecompenseerd. Een tegemoetkoming van de zone die middelen verkrijgt, via samenwerking op het vlak van openbare orde, kan diensten op andere domeinen leveren ter compensatie (zie hiervoor fiche over de interzonale samenwerking).

3. inzet van DAR volgens hoger vermeld uitgangspunt Bij de inzet van de DAR moet men steeds uitgaan van het gegeven dat deze dienst permanent en steeds inzetbaar is en in die zin moet beschouwd worden als de ultieme reserve. In afwachting van de versterking van de DAR beveelt de Commissie aan dat, net zoals dit geldt voor de lokale politie, de federale politie tevens oog zou hebben voor – en dit in zeer uitzonderlijke omstandigheden – voor de inzetbaarheid van het


15.10.2003

69

operationeel personeel dat zich momenteel bevindt in een calogof steunfunctie. 4. inzet van HYCAP Gezien de belangrijke rol die voor de DirCo is weggelegd, rol die wij aanbevelen nog te versterken (zie fiche intermediair niveau), blijft het aangewezen om de Hycap in eerste instantie op arrondissementeel niveau vast te leggen. Bij het bepalen van de arrondissementen die daadwerkelijk voor een gebeurtenis Hycap moeten leveren moet enerzijds rekening gehouden worden met de te verwachten verblijfsduur ter plaatse en met de afstand of verplaatsingsduur tussen de zone die steun moet leveren en de zone waar de gebeurtenis plaats vindt. Het is dus niet enkel in functie van het principe nabijheid, maar in functie van beide parameters dat keuzes moeten gemaakt worden. Wat het principe nabijheid betreft kunnen uiterste limieten vastgelegd worden, andere dan de provinciegrenzen. In concreto zal bij een kortere inzet ter plaats een beroep kunnen gedaan worden op verder afgelegen zones waar tot op heden weinig beroep op gedaan wordt. 14.2.3.2.

VERDERE UITWERKING VAN HET CONCEPT

1. onderlinge steun tussen de zones De basis van het bestaande systeem was een evenredige verdeling van de te leveren inspanningen ten voordele van andere zones over het hele land. Het in de praktijk bestaande onevenwicht gezien de concentratie van grotere evenementen op enkele plaatsen wordt nog versterkt door de invoering van de provincie als geografisch criterium. Een optimale onderlinge steun kan bereikt worden door op realistische wijze in te spelen op de parameters nabijheid, duur en aard van de prestaties ter plaatse en capaciteit van de zones. Om dit systeem optimaal te laten functioneren is het noodzakelijk dat de Dirco beschikt over een inventaris van de geleverde prestaties in het kader van interzonale samenwerking.


15.10.2003

70

2. gehypothekeerde capaciteit in de zones Er zal effectief worden aangerekend op basis van het koninklijk besluit over de minimumnormen van het operationeel kader. Op die basis wordt de gehypothekeerde capaciteit bepaald, mits inachtneming van volgende uitzonderingen : •

Zones waarvan het reële effectief onder de minimumnorm van het koninklijk besluit van 05 september 2001 ligt, worden in het huidige systeem benadeeld, ze moeten immers ook 1,9 % van de capaciteit van personeel dat ze niet hebben afstaan. Hier zal dus enkel worden rekening gehouden met het reëel aanwezig effectief voor wat het berekenen van de HYCAP betreft.

•

Bij het identiek houden van de nationale jaarlijkse kredietlijn kan de evolutie van het personeelsbestand via de mobiliteit in rekening gebracht worden. Via de betaalbestanden van GPI is dit mogelijk op driemaandelijkse basis.

•

De nationale jaarlijkse kredietlijn kan eveneens trimestrieel aangepast worden aan het personeelsbestand van de DAR. Hoe groter de niet-gespecialiseerde steun die de DAR kan leveren hoe minder Hycap de zones moeten leveren.

•

Het totaal aantal te leveren eenheden Hycap mag echter, gezien de inhoud van art 63 en 64 WGP, de 20 % niet overschrijden van het vastgelegde minimumeffectief (dit is in de praktijk uitgesloten).

Het grote verschil met de MFO-2bis is dus dat daar alleen rekening gehouden werd met het minimum effectief van het KB verminderd met het aantal hulpagenten en dan lineair een vast percentage afgenomen werd om de Hycap te bepalen. De herverdeling moet gebeuren op basis van het gegeven dat het totaal aantal voorziene eenheden hycap (nationaal) niet verhoogd wordt en in de toekomst moet verlaagd worden in functie van de werkelijke uitbreiding van de DAR.


15.10.2003

71

14.2.3.3.

BEWAKING VAN HET CONCEPT : ROL VAN DE DIRCO

Om gevolg te kunnen geven aan de gedetecteerde vaststellingen van de Commissie stellen we voor meer bevoegdheid te verstrekken aan de dirco in het kader van het inzetten van de machten voor het beheersen van een ordedienst. Om tot een afweging te komen kan de dirco zich beroepen op antecedenten, t.t.z. hoe werd een dergelijk evenement omkaderd tijdens de voorbije jaren. In geval hij van mening is dat er enige discordantie is tussen de gevraagde en voorziene machten en het evenement leidt hij de onderhandelingsfase met de korpschef, met de bedoeling tot afstemming te komen. Dit overlegmodel moet de regel zijn en geniet de absolute voorkeur boven een noodscenario zoals hierna uitgewerkt. In geval er geen akkoord is tussen Dirco en korpschef met betrekking tot de in te zetten middelen, zijn er drie mogelijkheden : (a) de dirco neemt de operationele leiding over met de door hem voorgestelde middelen, en dit onder het gezag van de bevoegde burgemeester. (b) de burgemeester gelast zijn korpschef de ordedienst te leiden met de middelen voorgesteld door de dirco. (c) de burgemeester verklaart zich niet akkoord met het voorstel van capaciteit die de dirco voorziet. In dit geval wordt de zaak voorgelegd aan de minister van Binnenlandse Zaken die beslist. Deze regeling doet geen afbreuk aan het vorderingsrecht van de diverse overheden. De dirco zal een gedegen analyse maken met betrekking tot : (1) de machten ingezet door de zone zelf, (2) de mogelijkheden nagaan tot het bekomen van interzonale solidariteit, (3) de gevraagde machten of het geheel aan machten dat wordt voorzien voor het beheersen van de openbare orde tijdens het evenement.


15.10.2003

72

Algemeen besluit : De Commissie stelt voor om de dwingende richtlijnen in deze aangelegenheid te herzien op basis van het hierboven vermeld concept.


15.10.2003

73

15.

FICHE 10 : DE OMZENDBRIEF PREV 19 : INZAKE TECHNOPREVENTIEADVISEURS

15.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM Door de Programmawet van 8 april 2003 heeft de Regering beslist om een bijkomende fiscale aftrek toe te staan aan zelfstandigen en aan KMO’s die investeringen verrichten in de beveiliging van hun onderneming. De ambtenaar belast met adviezen inzake technopreventie in de politiezone zal instaan voor het aanbevelen van de beveiligingsinitiatieven en deze goedkeuren. Het Vast Secretariaat voor Preventie (VSP) heeft dienaangaande een omzendbrief gemaakt, met name de PREV 19 met betrekking tot de opdracht van de ambtenaren belast met adviezen in technopreventie in de procedure voor fiscale aftrek voor investeringen in beveiliging. De omzendbrief geeft weer : 1. het doel van de maatregel(en), 2. op wie het van toepassing is, 3. het beveiligingsplan van de beroepslokalen, 4. welke vaste activa in aanmerking worden genomen voor een fiscale aftrek, 5. wie de ambtenaar kan zijn inzake technopreventie, 6. de te volgen procedure, 15.2. AN ALYSE VAN HET PROBLEEM Op de vergadering van 4 september 2003 heeft de Commissie kennis genomen van de stand van zaken dienaangaande. Het blijkt dat er momenteel 576 technopreventieadviseurs in ons land zijn gevormd en erkend. De overgrote meerderheid ervan zijn politieambtenaren. Niet iedereen blijkt het er over eens te zijn dat dit een taak is voor de lokale politie.


15.10.2003

74

Er blijkt tevens dat er geen standaarden bestaan wat betreft de te volgen procedures, vanaf wanneer een goedkeuring en wanneer niet…. 15.3. AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE 1. De commissie heeft kennis genomen van het gegeven en de implicaties met betrekking tot de omzendbrief PREV 19. 2. Het bijdragen tot de preventie van (zware) misdrijven tegen de goederen, die een duidelijke en ernstige impact veroorzaken bij het percipiëren van onveiligheid bij de bevolking, is en blijft een taak die behoort tot de basispolitiezorg en die in eerste instantie door de lokale politie moet aangepakt worden. 3. De commissie pleit ervoor om op termijn de technopreventie ook te laten uitvoeren door niet-politiepersoneel (Calog) van de zone. 4. Er moet, ten behoeve van de zones, een standaardpakket worden aangeboden als algemene leidraad voor de erkenningdossiers. Dit pakket moet aanleiding geven tot het verstrekken van een veiligheidslabel, dat op zijn beurt dan weer aanleiding geeft tot de effectieve fiscale vermindering. 5. Het uitwerken van standaarden terzake zal achteraf positief kunnen bijdragen in de onderhandelingen met de verzekeringsmaatschappijen 6. Bij het ontwikkelen van deze standaarden moet men in het oog houden dat de administratieve afhandeling voor iedereen beheersen werkbaar blijft. Om tegemoet te komen aan de vraag vanwege de lokale politie naar prioriteitsregels in het uitvoeren van preventieonderzoeken zal het VSP contact nemen met de betrokken directie van de Algemene directie van de gerechtelijke politie. 7. Er moeten maatregelen worden genomen om technopreventieadviseur op korte termijn bij te scholen in functie van de nieuwe vereisten. Hetzelfde geldt voor wat betreft het erkennen van de technopreventieadviseurs van de ex-rijkswacht. Ook deze regularisatie moet op korte termijn worden gerealiseerd. 8. In afwachting van de uitvoering van deze aanbevelingen dient de toepassing van de hoger vermelde omzendbrief Prev 19 onmiddellijk opgeschort.


15.10.2003

75

16.

FICHE 11: DE OPRICHTING VAN HET VEILIGHEIDSKORPS

16.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM De politiediensten zijn bevoegd en belast met het uitvoeren van taken die betrekking hebben op de politie van hoven en rechtbanken en de overbrenging van gedetineerden. Omdat het groot aantal noodzakelijke overbrengingen van gedetineerden, en tevens omdat het uitvoeren van de taken die betrekking hebben op de politie van hoven en rechtbanken, heel wat moeilijkheden teweegbrengen voor de lokale politie, die er veel capaciteit aan besteedt, wordt beslist een veiligheidskorps op te richten, dat zal instaan voor deze taken. Het veiligheidskorps werd ondertussen bij wet opgericht28. Ook een koninklijk besluit ter uitvoering werd reeds uitgevaardigd.29 In een eerste fase zal het korps voorzien worden van 158 effectieven. Een geleidelijke uitbreiding is voorzien. Specifiek voor de Brusselse zones zullen, 160 bijkomende effectieven worden aangeworven. De kost hiervoor zal gedurende 12 maanden gedragen worden door desbetreffende zones. De recruteringen hiervoor werden versneld en zijn volop bezig. 16.2. VOORSTELLEN EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE De Commissie stelt vast dat de budgettaire ruimte voorhanden is om 158 effectieven aan te werven in het raam van het veiligheidskorps. De Commissie beveelt aan dat hier dringend werk wordt van gemaakt. In de nabije toekomst zullen er nog 160 effectieven worden aangeworven, specifiek om tegemoet te komen aan de problematiek van de Brusselse zones. (zie overige fiches)

Zie wet van 25 februari 2003 houdende de inrichting van de functie van veiligheidsbeambte met het oog op de uitvoering van taken die betrekking hebben op de politie van hoven en rechtbanken en de overbrenging van gevangenen, B.S. : 06 mei 2003. 29 K.B. van 11 juli 2003, houdende oprichting bij de Federale Overheidsdienst Justitie van een veiligheidskorps voor de politie van hoven en rechtbanken en voor de overbrenging van gevangenen, en tot vaststelling van organisatorische, administratieve en geldelijke bepalingen ten gunste van de veiligheidsbeambten bij het veiligheidskorps van de Federale overheidsdienst Justitie, B.S.: 30 juli 2003. 28


15.10.2003

76

17.

FICHE 12: DE GESCO’S / ACS / APE.

17.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM Het betreft hier de problematiek van de gesubsidieerde contractuelen, aanvankelijk tewerkgesteld bij de gemeenten ten behoeve van de gemeentepolitie en die intussen zijn overgegaan naar de lokale politie (artikel 235 WGP). Hun specifiek statuut wordt bepaald door het koninklijk besluit 474, intussen aangevuld en gewijzigd door de gewesten (en de Duitstalige gemeenschap). Voor de Gesco’s rijst de vraag of zij eveneens, zoals de overige contractuelen, gebruik kunnen maken van de statutarisatiemaatregel. Deze maatregel is gedurende vijf jaar geldig en mogelijk op basis van de overgangsregeling van het statuut van het politiepersoneel (Deel XII Mammoetbesluit van 30 maart 2001 bevestigd door de wetgever). De statutarisatie van de Gesco’s stuit op volgende problemen : -

het koninklijk besluit 474 is een geregionaliseerde materie (bevoegdheid van de gewesten en de Duitstalige gemeenschap).

-

de commissie stelt vast dat Gesco’s overgegaan zijn van de gemeente naar de politiezone, nadat zij reeds jaren voor de gemeentepolitiekorpsen werkten. Hierbij kregen ze de mogelijkheid om deel te nemen aan de statutariseringsprocedures. Maar anders dan de andere contractuelen kunnen de Gesco’s niet automatisch benoemd worden in hun eigen ambt. Voor de zones leidt dit tot een verlies van know how.

-

Door de statutarisering van de Gesco’s hebben de zones een meerkost : het wegvallen van de subsidie, de verhoogde sociale bijdragen en de verplichting tot heraanwerving van nieuwe Gesco’s.

-

het financieren van een statutair ambt kan niet gebeuren op variabele basis (art 26 W 26.4.2002). De subsidiering moet aldus recurrent gemaakt worden. Alleen de overdracht van de geldmiddelen van federaal naar regionaal is recurrent gemaakt in de financieringswet aan gewesten en gemeenschappen. In het Waals Gewest is per decreet de financiering van een subcategorie wel recurrent gemaakt, namelijk die van de gesco’s slachtofferhulp. Daarbuiten hebben de gewesten en de gemeenschap zich niet evenwel niet geëngageerd. De politiezone kan zelf de volledige financiering op permanente basis op zich nemen, maar dan heeft zij, vooral bij grote aantallen, een budgettair probleem.


15.10.2003

77

-

er geldt, naast de geregionaliseerde subsidiëring, een substantieel verlaagd sociaal tarief voor de Gesco’s inzake patronale bijdragen (federale bevoegdheid). Dit valt weg bij een statutarisatie !

-

de contingentverplichting (quotaregeling) stelt dat een werkgever Gesco’s moet in dienst hebben. Een statutarisatie brengt daardoor een nieuwe aanwerving van een gesco teweeg als de betrekking vacant wordt.

-

Het “herfederaliseren” van de geldmiddelen voor de subsidiëring (aanvankelijk voorgesteld door de Vlaamse regering) is moeilijk te realiseren. De problematiek van de Gesco’s in zijn totaliteit, en dus niet enkel voor Gesco’s werkzaam bij de politie, kwam uitvoerig aan bod op 25 januari 2002 in het overlegcomité tussen de diverse Regeringen. Volgende zaken werden afgesproken :

•

bevestiging van de recurrente financiering aan gewesten en gemeenschappen via de financieringswet,

•

het proces-verbaal van het overlegcomité stelt dat de problematiek van de verlaagde patronale bijdragen voor de Gesco’s bijkomend moet behandeld worden in het “Interministerieel overleg tussen de bevoegde ministers”, tot op heden werd dit bijkomend overleg niet opgestart.

•

Uit een schrijven van de Minister van Begroting blijkt het bestaan van volgend voorstel van de minister van Sociale Zaken en van de Minister van Begroting : bereidheid een overgangsmaatregel met betrekking tot de verlaagde sociale lasten door een gelijkstelling van de periode Gesco met een periode als werkzoekende in toepassing van het “voordeelbanenplan” (cfr. koninklijk besluit 19.12.2001). Vraag is of dit voorstel nog steeds geldig is.

Tot op dit ogenblik hebben de gewesten en gemeenschappen nog geen stappen ondernomen met betrekking tot de regularisatie van de tewerkstelling van de Gesco’s. Voor hen is er het probleem dat zij een specifieke regeling voor de politiegesco’s alleen moeilijk kunnen verantwoorden. Hetzelfde probleem is er voor de federale overheid wat betreft de verminderde sociale lasten. 17.2. VOORSTEL EN AANBEVELINGEN VAN DE COMMISSIE Een eerste interministeriële conferentie heeft plaatsgevonden op 25 januari 2002. De Commissie beveelt aan om dringend een nieuwe interministeriële conferentie te laten plaatsvinden, teneinde de gestelde problemen inzake de Gesco’s in het algemeen, en met betrekking tot de “politie-gesco’s” in het bijzonder, grondig en structureel te regelen.


15.10.2003

78

18.

FICHE 13 :DE VASTE COMMISSIE VAN DE LOKALE POLITIE

18.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM Artikel 91 WGP bepaalt voorziet de oprichting van een Vaste Commissie van de lokale politie. Deze Vaste Commissie van de lokale politie is voor de overheid de gesprekspartner namens de lokale politie en vertegenwoordigt de 196 korpschefs en de 196 lokale politiezones. Het artikel luidt als volgt : “De Koning richt een Vaste Commissie van de lokale politie op. Op verzoek van de minister van Binnenlandse Zaken of andere betrokken ministers, van het college van de procureurs- generaal, van een gouverneur of een burgemeester of op eigen initiatief onderzoekt deze commissie en geeft advies omtrent alle problemen betreffende de lokale politie. De Koning bepaalt, bij een in Ministerraad overlegd besluit, de samenstelling, de verkiezings- en werkwijze van deze commissie.” 18.2. VASTSTELLINGEN 1. De vorige regering kwam er niet meer toe om de Vaste Commissie bij Koninklijk besluit in te stellen. Haar opdrachten worden nog steeds vervuld door de Vaste Commissie voor de Gemeentepolitie, opgericht in uitvoering van het (ondertussen opgeheven) art.228 N.G.W. 2. Een aantal directies van de federale politie is belast met het uitschrijven van richtlijnen, circulaires en ontwerpen van Koninklijke of Ministeriële besluiten. Voor sommige van deze initiatieven of opdrachten worden werkgroepen opgericht, voor andere niet. Vele van deze richtlijnen, circulaires of Koninklijkeof Ministeriële besluiten hebben een belangrijke impact op de lokale werking. De inbreng van de lokale politie is daarbij niet altijd verzekerd. Dit leidt dan ook vaak tot weinig praktisch bruikbare besluiten en procedures die de confrontatie met de dagelijkse politiepraktijk niet altijd doorstaan. 3. De wettelijk bepaalde adviesvragen aan de Vaste Commissie van de Lokale Politie blijven soms dode letter wegens te korte adviestermijnen en te weinig middelen voor de bij wet voorziene adviesorganen. 4. Een kleine twee jaar na de oprichting van de lokale politie, wordt het hoogst noodzakelijk geacht deze Commissie in de plaats te stellen. Op structureel vlak zijn quasi alle organen vervat in de WGP opgericht met uitzondering van de Vaste Commissie.


15.10.2003

79

Gezien de belangrijke rol die zij te vervullen heeft op federaal niveau blijkt dit toch een lacune te zijn die de goede werking van de lokale politie niet ten goede komt. 18.3. AANBEVELINGEN •

De Commissie beveelt aan dat het koninklijk besluit over de Vaste Commissie zo snel als mogelijk wordt afgekondigd.

•

De commissie pleit voor een resultaatsgerichte besluitvorming dat een behoorlijk draagvlak bij de lokale politie waarborgt. Wanneer de werkgroepen thema’s behandelen die een impact hebben op de operationele werking of de organisatie van de lokale politiekorpsen of de samenwerking van de lokale politiediensten met de federale politiediensten tot doel hebben zal een door de Vaste Commissie gemandateerd personeelslid van de lokale politie participeren.

•

Correcte en realistische procedure bij adviesvragen en –termijnen

•

Teneinde een vlotte werking te garanderen heeft de Vaste Commissie nood aan een secretariaat. De Commissie beveelt aan dat dit secretariaat qua mensen en middelen minstens op hetzelfde niveau wordt gehouden.


15.10.2003

80

19.

FICHE 14 : DE ADVIESRAAD VOOR BURGEMEESTERS

19.1. BESPREKING EN DUIDING VAN HET PROBLEEM De wettelijke opdrachten van de adviesraad zijn vervat in de artikelen 8, 61 en 96 van de WGP. Het betreft: • •

•

advies geven betreffende elk reglementair besluit met betrekking tot de lokale politie van de Minister van Binnenlandse Zaken (artikel 8); advies geven betreffende dwingende richtlijnen inzake opdrachten van federale aard, uit te voeren door de lokale politie, bepaald door de Minister van Binnenlandse Zaken of de Minister van Justitie (artikel 61); advies geven betreffende de detachering van leden van de lokale politie naar de algemene directies en de diensten van de federale politie belast met de steun aan de lokale politie, alsook in de andere diensten van de federale politie van wie de bevoegdheden een weerslag hebben op de werking van de lokale politie; deze gedetacheerde leden van de lokale politie onderhouden met de adviesraad geregelde dienstbetrekkingen aangaande hun aanwending binnen de federale politie (artikel 96).

19.2. VASTSTELLINGEN De AvB functioneert niet naar behoren omwille van volgende redenen: 1. Voor geen enkele Adviesraad werd ooit de wettelijk voorziene termijn, zijnde 30 dagen, gerespecteerd. Steeds werden de termijn wegens hoogdringendheid verkort tot tien dagen. Zelfs die termijn werd niet altijd gerespecteerd. 2. Deze situatie resulteert in een dubbel negatief gevolg. Ten eerste, doordat de uitnodigingen laattijdig worden verstuurd, is het voor de burgemeesters moeilijk om zich vrij te maken. Vervolgens stelt er zich een probleem over de documenten die moeten worden besproken. Soms werden de documenten de dag voordien toegestuurd, soms zelfs ter zitting overhandigd. Daardoor is het onmogelijk voor de burgemeesters om een advies grondig voor te bereiden. 3. In het verleden kon men vaststellen dat de uiteindelijke reglementaire tekst grondig afwijkt van de ontwerptekst die wordt voorgelegd, zonder toedoen


15.10.2003

81

van de burgemeesters, waardoor ze uiteindelijk geen advies uitbrengen over de daadwerkelijke tekst (cf. ontwerptekst samenstelling begeleidingscommissie, tekst k.b. gebouwen).

4. Deze handelswijze leidt ertoe dat na verloop van tijd burgemeesters steeds minder aanwezig kunnen zijn, waardoor de samenstelling niet in voldoende aantal is om een rechtsgeldig advies te kunnen uitbrengen. 19.3. AANBEVELINGEN •

Een correcte naleving van de wettelijk voorziene procedures (uitnodiging, agenda, gewone termijn en termijn van hoogdringendheid) is aangewezen om de Avb zijn taak naar behoren te laten vervullen.

•

De Commissie zou het toejuichen indien er een grotere synergie wordt bewerkstelligd tussen de Verenigingen van steden en gemeenten, de Vaste Commissie van de lokale politie en de Adviesraad voor Burgemeesters.

•

Het is aangewezen dat er een officiële vertegenwoordiging van de Minister van Binnenlandse Zaken aanwezig is. Hierdoor krijgen de burgemeesters de mogelijkheid om bijkomende toelichting te krijgen en een dialoog op gang te brengen over de voorgelegde adviesaanvragen.


15.10.2003

82

20.

FICHE 15 : HET BOETEFONDS

20.1. BESPREKING In het verleden hadden de gemeenten op basis van artikel 226bis NGW recht op 7,5% van de ontvangsten uit boetes en strafrechtelijke veroordelingen evenals uit de geldsommen bedoeld in art. 216 SW en in art. 65 van de wet betreffende de politie van het wegverkeer indien ze aan een aantal toekenningsvoorwaarden voldeden (o.a. volwaardige politiezorg verstrekken). Deze kredieten werden aangewend voor de ondersteuning van de werking van het politiekorps. In het akkoord van 11 juni 2002 is overeengekomen om via het verkeersboetefonds extra middelen naar de zones te laten gaan als compensatie voor de extra opdracht voor verkeerstoezicht op de gewestwegen. Dit verkeersboetefonds is voorzien in artikel 32 van de wet houdende verschillende bepalingen inzake verkeersveiligheid van 7 februari 2003 (B.S. 25.2.2003): Art. 32. In titel V van dezelfde gecoördineerde wetten, wordt een hoofdstuk VI ingevoegd, dat de artikelen 68bis tot 68quinquies omvat, luidende : « Hoofdstuk VI. Overeenkomsten met de politiezones inzake verkeersveiligheid Art. 68bis. § 1. De ontvangsten van de penale geldboeten inzake verkeer, van de bevelen tot betaling, en van de sommen tegen betaling met eventueel verval van strafvordering, zoals bedoeld in deze gecoördineerde wetten, worden, overeenkomstig de bepalingen van deze wetten, gedeeltelijk toegewezen aan de politiezones gedefinieerd in artikel 9 van de wet van 7 december 1998 tot organisatie van een geïntegreerde politiedienst, gestructureerd op twee niveaus die een overeenkomst inzake verkeersveiligheid hebben gesloten met de minister van Binnenlandse Zaken en met de minister van Mobiliteit en Vervoer. § 2. De Staat zorgt voor de inning van de in paragraaf 1 bedoelde ontvangsten voor rekening van de politiezones met inachtneming van de bij deze wet vastgestelde regels. Art. 68ter. Het aan de politiezones toegewezen deel is het totaal van de ontvangsten bedoeld in artikel 68bis, § 1, verminderd met het bedrag van deze ontvangsten in 2002. Het bedrag van deze ontvangsten in 2002 is gekoppeld aan het indexcijfer der consumptie prijzen dat op 31 december 2002 werd bereikt. Die bedragen worden op 1 januari van elk jaar aangepast aan het op 31 december van het voorgaande jaar bereikte indexcijfer van de consumptieprijzen. Vanaf het jaar 2003, en volgens de nadere regels vastgelegd bij een koninklijk besluit


15.10.2003

83

vastgesteld na overleg in de Ministerraad, wordt het over de politiezones die een overeenkomst inzake verkeersveiligheid hebben gesloten met de minister van Binnenlandse Zaken en van Mobiliteit en Vervoer, te verdelen deel vastgelegd. Art. 68quater. De Koning bepaalt eveneens, bij een besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad, de criteria en het mechanisme volgens welke deze verdeling wordt uitgevoerd tussen de verschillende politiezones die een overeenkomst als bedoeld in artikel 68bis, § 1, hebben afgesloten. Dit verkeersboetefonds moet de politiezones in staat stellen om te genieten van een financiële steun voor de acties die ze ondernemen op het vlak van verkeersveiligheid. Er wordt een systeem van overeenkomsten gecreëerd tussen de federale overheid en de politiezones. Het aan de politiezones toegewezen deel is de meeropbrengst van de verkeersboetes in 2003 ten opzichte van de geïnde verkeersboetes in 2002. 20.2. VASTSTELLINGEN De commissie stelt vast dat de lokale politie grote inspanningen levert om de verkeersveiligheid in de politiezones te bevorderen. De lokale politie investeert voortdurend in middelen en personeelscapaciteit om deze inspanningen op het vlak van verkeershandhaving op een hoog niveau te houden. De commissie stelt vast dat er tot op heden nog geen uitvoeringsbesluiten beschikbaar zijn met betrekking tot het boetefonds. 20.3. AANBEVELING •

Gelet op de inspanningen op het vlak van verkeershandhaving en de daaraan verbonden kosten voor de lokale politie is het aangewezen om het systeem van convenanten tussen de Federale overheid (met name de bevoegde Ministers) en de politiezones te implementeren op korte termijn. Het is eveneens aangewezen om in een termijn van minimum 1 maand te voorzien voor het afsluiten van convenanten.

•

In afwachting van de inwerkingtreding van de nieuwe regeling nopens het boetefonds is het aangeraden een overgangsregeling te treffen die de zones de garantie geeft dat er een middelenstroom vrij wordt gemaakt in verhouding tot de sedert 01.01.2002 geleverde inspanningen inzake verkeersveiligheid.


15.10.2003

84

21.

FICHE 16 : VERHOGEN VAN DE OPERATIONELE INZETBAARHEID VAN DE POLITIE

BESPREKING EN DUIDING INZAKE VERHOGING OPERATIONELE INZETBAARHEID VAN DE POLITIE (a) Het regeerakkoord voorziet in het thema :”een grotere veiligheid voor de burger”, een volledig hoofstuk inzake het verhogen van de inzetbaarheid van de politie. De voorstellen van de Commissie vervat in de diverse fiches geven verder gevolg aan de dispositieven van het Regeerakkoord. De tekst luidt als volgt : “………..De operationele slagkracht van de politie wordt vandaag sterk gehinderd door een te grote administratieve werklast. Dit schaadt haar in de uitvoering van haar kerntaken en tast ook de mogelijkheden aan om meer politie op straat te laten patrouilleren.” Naast het terugdringen van het aantal administratieve opdrachten zullen daarom volgende initiatieven worden ontwikkeld : •

de loutere administratieve taken zullen uitsluitend worden toevertrouwd aan burgerpersoneel,

•

maatregelen zullen genomen worden om de werking van de gemeenschappelijke diensten van de directies-generaal van de federale politie, die voor beide politieniveaus belast zijn met de niet-operationele ondersteuning (human resources, materiële middelen, sociaal secretariaat) te verbeteren.

•

Tijdens de volgende legislatuur zal de lokale politie versterkt worden met het equivalent van 2500 eenheden, zonder meerkost voor de lokale politiezones. Dit zal onder meer gerealiseerd worden door de versterking van de Algemene Reserve van de Federale politie teneinde een ruimere punctuele of structurele ondersteuning te kunnen bieden aan de lokale korpsen; zo zal minder beroep moeten worden gedaan op de gehypothekeerde capaciteit van de lokale zones en zullen aldaar meer middelen vrijkomen voor de basispolitiezorg; bovendien zal ook een beroep gedaan worden op de mobiliteitspool;

•

De organisatie van de arbeidstijd zal worden versoepeld om de beschikbaarheid te verhogen en zo de politiecapaciteit op te drijven zonder bijkomende kosten voor de federale overheid en de gemeenten;


15.10.2003

85

ook zal het mobiliteitsstelsel worden vereenvoudigd teneinde een afdoende en tijdige versterking te waarborgen van de politie op het terrein; •

Het veiligheidskorps zal worden opgericht en de bevoegdheden van de hulpagenten zullen worden uitgebreid, zodat de politieambtenaren zich zouden kunnen toespitsen op de uitoefening van de daadwerkelijke politieopdrachten;

•

De interzonale samenwerking zal worden versterkt, in het bijzonder door de oprichting van één slachtofferonthaaldienst ten bate van meerdere zones.

•

De samenwerking tussen de federale en de lokale politie zal worden versterkt; daartoe zal de rol van de directeurs-coördinatoren op het niveau van de gerechtelijke arrondissementen worden herzien; het intensifiëren van die samenwerking is onder meer nodig met het oog op de strijd tegen rondtrekkende dadergroepen.

De arrondissementele informatiekruispunten en het communicatie- en dispatchingssysteem (CIC) zullen worden voltooid. Voor het eind van de legislatuur wil de regering in ieder geval komen tot één globaal communicatienetwerk (ASTRID) waarop alle nooddiensten, hulpdiensten, politiediensten en het crisiscentrum zullen aangesloten zijn, met respect voor het medisch geheim. Aan het CIC zullen de zones lokale politieambtenaren moeten afvaardigen voor de dispatching. Meerkosten bij de investeringen in ASTRID zal de federale overheid voor haar rekening nemen. Overigens zal de federale politie instaan voor de vorming van de lokale politieambtenaren die naar het CIC worden afgevaardigd. De algemene nationale politionele gegevensbank zal worden geoptimaliseerd en toegankelijk gemaakt voor beide politieniveaus. Daartoe zal de informatisering van de lokale politie worden afgewerkt………” De Commissie beveelt specifiek in deze materie, namelijk het verhogen van de inzetbaarheid van de politie, in de diverse fiches, volgende zaken aan : 1. HET AIK (zie fiche 2): Beveelt de Commissie aan opdat de nodige inspanningen zouden geleverd worden om snel te kunnen beschikken over degelijk opgeleid burgerpersoneel. Op termijn streven we naar het invullen van zoveel mogelijk burgerpersoneel op die plaatsen en voor die functies waar geen echte noodzaak is aan het inzetten van een politieambtenaar.


15.10.2003

86

Dit zal inderdaad het aantal operationelen op het niveau van het AIK grotendeels verminderen, waardoor ze terug op het terrein kunnen worden ingezet. Verder pleit de commissie ervoor om de bestaffing van het AIK te beperken tot het louter noodzakelijke. 2. HET CIC (zie fiche 3) : Beveelt de Commissie aan dat de bestaffing van het CIC moet worden bekeken per provincie, rekening houdend met de noden en behoeften van de lokale politie en de graad van dienstverlening. In principe mag de personeelscapaciteit niet hoger liggen dan de huidige capaciteit besteed aan de bestaffing van de Ccoms en de 101-centra. Ook hier zal gradueel meer en meer beroep worden gedaan op burgerpersoneel zodat politiemensen vrij komen voor terreinwerk. 3. DE INTERZONALE SAMENWERKING (zie fiche 4) : Beveelt de Commissie aan dat de opgang gebrachte dynamiek moet aangehouden en zelfs versterkt en uitgebreid worden. Ook akkoorden met de centrale en gedeconcentreerde diensten van de federale politie moeten zonder meer mogelijk zijn. Het afsluiten van akkoorden in zowel operationele als niet-operationele domeinen kan de inzetbaarheid en de efficiëntie de politie verhogen. 4. DE POSITIE EN DE WERKING VAN HET INTERMEDIAIR NIVEAU – DIRCO (zie fiche 7) De rol van de dirco in het geheel van de geïntegreerde politie moet versterkt worden. Zijn coördinerende, faciliterende en ondersteunende mogelijkheden moeten verder worden uitgebouwd en geconsolideerd. Zijn aandacht moet nog meer geconcentreerd worden op het stimuleren en verder uitbouwen van de interzonale samenwerking. Ook voor de bestaffing en de ondersteuning van het AIK/CIC is zijn overkoepelende visie van primordiaal belang voor het efficiënt inzetten van politie. Ook op het vlak van steunverlening kan via zijn professionele bemiddeling veel – soms – verloren energie worden gerecupereerd. 5. DE STEUNVERLENING VANWEGE DE FEDERALE POLITIE (fiche 8) : De Commissie stelt dat haar aanbevelingen een verhoging van de inzetbaarheid impliceren. Doordat de federale politie enerzijds nog beter zal inspelen op de vragen vanwege de lokale politie, en anderzijds zij het steunverleningsaanbod zal optimaliseren, zal ook dit gegeven minder capaciteit noodzaken op lokaal niveau.


15.10.2003

87

6. DE GEHYPOTHEKEERDE CAPACITEIT (zie fiche 9) : De Commissie herdenkt het gehele concept met betrekking tot de gehypothekeerde capaciteit. De maatregelen die zullen genomen worden ter verhoging van de capaciteit van de DAR, de doorgedreven coördinatie van de Dirco in deze materie, de doorgedreven analyses m.b.t. de gevraagde machten in relatie tot de grootte van de ordedienst zullen overduidelijk de inzetbaarheid verhogen. Gelet op het feit dat de korpsen van het Brussels Gewest 33 % van de Hycap aanwenden, en dat de korpsen bevestigen quasi geen Hycap meer nodig te hebben indien hun kaders zijn opgevuld, werd door de federale politie een contingent van 475 FTE afgedeeld naar de Brussel-Elsene. Al de bovenvermelde maatregelen zullen het beroep doen op de HYCAP aanzienlijk verminderen en zullen een verhoogde lokale inzetbaarheid tot doel hebben. 7. HET VEILIGHEIDSKORPS (fiche 11): Zoals nu wettelijk en budgettair voorzien zal de oprichting van het veiligheidskorps een substantiële vermindering van de belasting van de betrokken zones met zich mee brengen. Dit belet niet dat er de komende jaren moet naar gestreefd worden om het veiligheidskorps in zijn integraliteit verder uit te bouwen. 8. DE AANDACHTPUNTEN VAN HET TE ONDERHANDELEN STATUUT Versoepelen van de arbeidstijdsorganisatie en dienstregeling in functie van een grotere inzetbaarheid van het personeel. Vereenvoudigen en herschikken van een aantal toelagen en vergoedingen binnen de bestaande enveloppe. De Commissie beveelt aan dat het lokale bestuurlijke niveau zou betrokken worden bij syndicale onderhandelingen, die repercussies hebben op het functioneren van de lokale politie. 9. HET BOETEFONDS (zie fiche 15) De Commissie heeft vastgesteld dat de lokale politie al héél wat inspanningen heeft geleverd op het vlak van de verkeersveiligheid. Het snel tot stand brengen van de uitvoeringsbesluiten inzake het boetefonds moet deze reeds tot stand gebrachte initiatieven verder ondersteunen. Een nog grotere effectiviteit en efficiëntie wordt hierbij tot stand gebracht. Ook hier kan dit enkel de visuele inzetbaarheid van de politie verhogen.


15.10.2003

88

10. HET VERMINDEREN VAN HET AANTAL KANTSCHRIFTEN Na overleg met de Raad van Procureurs des Konings heeft de Raad voorgesteld om een systeem te ontwikkelen dat de toevloed van kantschriften moet rationaliseren en de garantie levert dat alle gerechtelijke arrondissementen dit systeem zullen toepassen. Daarbij zal inzonderheid worden vermeden dat er dubbel gebruik ontstaat tussen bijzondere inspectie en politiediensten. 11. DE TUCHTWET Het is absoluut noodzakelijk voor het goed functioneren van de lokale politie dat de tuchtwet een efficiëntere dimensie krijgt en in die zin wordt aangepast. 12. DE 2500 EQUIVALENTEN Met betrekking tot de versterking van de lokale politie wenst de Commissie de volgende communicatie te doen. De 2500 equivalenten die zullen vrijkomen kunnen in de plaats komen van een operationeel personeelslid dat momenteel op een Calog-bediening zit. De verschuivingen zullen zeker niet overhaast worden doorgevoerd. De bedieningen en functies die waargenomen moeten worden door Calogpersoneel moeten eerst goed geïdentificeerd zijn. Sommige operationelen zijn niet meer direct inzetbaar in operationele bedieningen (omwille van de leeftijd, de lange tijd die zij doorgebracht hebben in administratieve functies, ...). Daar dringt zich een bepaalde “bijscholing” op. De mobiliteitspool zou personeel kunnen leveren die zal instaan voor de vrijgemaakte administratieve en logistieke functies. Dit personeel zou ingezet worden bij de federale politie en/of ter beschikking gesteld worden van de zones. Het is duidelijk dat de capaciteit van 2500 FTE’s reeds aanwezig is bij de lokale korpsen maar hetzij zitten ze niet op hun plaats, hetzij worden zij onttrokken aan de basispolitiezorg omwille van Hycap. Indien men burgers hiervoor inzet en daarbij de capaciteit van de DAR opdrijven, moet er minder een beroep worden gedaan op Hycap, zal dit enorme impact hebben op het verhogen van de inzetbaarheid van de politie op lokaal niveau. De Commissie benadrukt dat de federale politie en de lokale politie het vrijmaken van operationelen, die momenteel nog louter administratieve functies waarnemen, zou versnellen. 13. ADMINISTRATIEVE VEREENVOUDIGING Zoveel mogelijk vereenvoudigen en informatiseren van de beheersprocessen


15.10.2003

89

22. APARTE MOTIES INGEDIEND DOOR LEDEN VAN DE COMMISSIE

De Commissie bereikte over alle behandelde fiches en aanbevelingen een consensus. Er werden aldus geen “dissenting opnions” neergelegd.


15.10.2003

91

23. Data 24/04/2003

OVERZICHT VAN DE DATA EN DE THEMA’S VAN DE VERGADERINGEN Behandelde thema’s Betreft de openingsvergadering:

Aanwezige experten GEEN

1. Discussie nopens de samenstelling van de commissie 2. Vastleggen van de frekwentie van de vergaderingen en de concrete werking van de commissie 3. De opdrachten van de commissie 4. bespreken van de mogelijke te behandelen onderwerpen : • recurrent agendapunt: problemen inzake implementatie politiehervorming • analyse van de repercussie van de tegensprekelijke debatten • evaluatie van het globale financieringsmechanisme van de lokale politie • problematiek met betrekking tot de Arrondissementele Informatiekruispunten (AIK) en Communicatie- en Informatiecentrum (CIC) • de steunverlening van de federale politie • de werking van het sociaal secretariaat van de geïntegreerde politie (SSGPI) • overdracht gebouwen van de territoriale brigades van de exrijkswachters naar de lokale politie • m.b.t. het statuut van de bijzonder rekenplichtigen • m.b.t. de gehypothekeerde capaciteit (HYCAP) 5. vastleggen agendapunten volgende vergadering : - toelichting werking SSGPI - problemen implementatie politiehervorming (recurrent punt


15.10.2003

92

voor elke vergadering 06 mei 2003

1. goedkeuring verslag vorige vergadering 2. Toelichting door het sociaal secretariaat van de geïntegreerde politie SSGPI – Smet Geert 3. Presentiegelden politieraadsleden – stand van zaken door SSGPI 4. Problemen implementatie politiehervorming : • Probleem van de baremische opleidingen lokale politie • probleem: ontbreken van een duidelijk statuut voor de bijzonder rekenplichtige, en de verhouding korpschef – burgemeester(-voorzitter) - bijzonder rekenplichtige. 5. Dagorde volgende vergadering • Problemen inzake Hycap • identificeren probleemzones • stand van zaken veiligheidskorps • overdracht ex-rijkswachtgebouwen naar de lokale politie • problematiek CIC-AIK (voor 22.05.2003)


• • • • • • • • •

Koen Van Heddegem – VVSG Greet Spiessens, VVSG Dirk Nyssen, federale politie – SSGPI Geert Smet, federale politie – SSGPI Rony Merckx, bijzonder rekenplichtige Christian Jansens, bijzonder rekenplichtige Chris Vencken - Sat/CGL Marc Teerlinck, bijzonder rekenplichtige Wilfried Van Herzeele, Financiën - CDVU

15.10.2003

93

16 mei 2003

1. Goedkeuring notulen vergadering 6 mei 2003 2. Stand van zaken oprichting veiligheidskorps 3. stand van zaken overdracht van de gebouwen van de exrijkswacht aan de lokale politie 4. problematiek gehypothekeerde capaciteit – een overzicht 5. agenda volgende vergadering : • AIK/CIC • Identificeren probleemzones

•

1. Goedkeuring notulen vergadering 16 mei 2003 2. Stand van zaken AIK. Uiteenzetting door het Controle-orgaan 3. stand van zaken CIC – N.V. Astrid. Uiteenzettingen door de NV Astrid en de federale politie. 4. Agendapunten volgende vergadering : verderzetting bespreking AIK en CIC

•

22 mei 2003


• • • • • • • • • • • • •

• • • • • • •

V. Paulus de Châtelet, gouverneur, Adm.Arr. Brussel Hoofdstad Patrick Pinnewaert, LO Adm. Arr.. Brussel Hoofdstad J-M Siscot, kabinet Justitie Willy De Meyer, kabinet Daems Herman Bliki, adj.dirgen federale politie/DGA Benoit Vanhoutte, DGA/fedpol Alain Luyckx, SAT Piet Pieters, FOD Bi.Za Rony Merckx, bijzonder rekenplichtige Koen Van Heddegem, VVSG Greet Spiessens, VVSG Didier Willemart, zone Secova (UVCW) Paul Corman, korpschef (UVCW) Pascal Mathieu, controle-orgaan

V. Paulus de Châtelet, gouverneur Adm.Arr. Brussel Hoofdstad Koen Van Heddegem, VVSG Greet Spiessens, VVSG Didier Willemart, zone Secova (UVCW) Pascal Mathieu, controle-orgaan Willy Van Damme, controle-orgaan Yves Verkoyen, korpschef LOWAZO Yves Debrauwere, controle-orgaan

15.10.2003

94

02 juni 2003 1. Goedkeuring notulen vergadering 22 mei 2003 2. Verderzetting discussie m.b.t. het AIK

• • • • • • • •

Wim Liekens, DGS Daniel Haché, NV Astrid Paul Putteman, korpschef Dendermonde Koen Strobbe, fedpol/DJO/NIK Hans Quaghebuer, LO Justitie Carlos De Troch, dirgen fedpol Eddy Nuytens, korpschef Gavers (VVSG) Hughes Brulin, controle-orgaan

•

V. Paulus de Châtelet, gouverneur Adm.Arr. Brussel Hoofdstad Koen Van Heddegem, VVSG Greet Spiessens, VVSG Didier Willemart, zone Secova (UVCW) Pascal Mathieu, controle-orgaan Willy Van Damme, controle-orgaan Koen Strobbe, fedpol/DJO/NIK Hans Quaghebuer, LO Justitie Carlos De Troch, dirgen fedpol Eddy Nuytens, korpschef Gavers (VVSG) Frank De Vos, zone Montgomery (BVSG) Hughes Brulin, controle-orgaan Eddy Muylaert, DGS/DST G. Dahmen, DGS/DST Marc Vandendriessche, DGS/DSB

• • • • • • • • • • • • • •


15.10.2003

95

10 juni 2003 1. Goedkeuring verslag vergadering 02 juni 2003 2. Verderzetting bespreking rond het CIC

• • • • • • • • • • • • • • • • • •

20 juni 2003

7. Goedkeuring verslag vergadering 10 juni 2003 8. Problematiek SSGPI-CDVU-bijzondere rekenplichtige – stand van zaken 9. Statuut van de bijzondere rekenplichtige – stand van zaken


• •

V. Paulus de Châtelet, gouverneur, Adm.Arr. Brussel Hoofdstad Patrick Pinnewaert, verbindingsofficier Ad. Arr. Brussel Hoodstad Koen Van Heddeghem, VVSG Greet Spiessens, VVSG Didier Willemart, zone Secova (UVCW) Jean-Marie Brabant zone Montgomery Pascal Mathieu, controle-orgaan Willy Van Damme, controle-orgaan Koen Strobbe, fedpol/DJO/NIK Hans Quaghebuer, LO Justitie Ben Zatjmann, Kabinet Justitie Carlos De Troch, dirgen fedpol Eddy Nuytens, korpschef Gavers (VVSG) Eddy Muylaert, DGS/DST G. Dahmen, DGS/DST Marc Vandendriessche, DGS/DSB Wim Liekens, fedpol DST Daniël Haché, ASTRID

V. Paulus de Châtelet, gouverneur, Adm.Arr. Brussel Hoofdstad Koen Van Heddeghem, VVSG

15.10.2003

96

04 juli 2003 1. 2. 3. 4.

Goedkeuring verslag vergadering van 10 juni 2003 Interzonale samenwerking lokale politie – stand van zaken positie en werking van het intermediair niveau (Dirco-Dirjud) agendapunten volgende vergadering : • feedback subcommissie federale dotatie •

•

aftoetsen Regeerakkoord (indien ter beschikking)

stand van zaken oprichting veiligheidskorps


• • • • • • • • • •

Greet Spiessens, VVSG Rony Merckx, PZ Klein Brabant Michel Magerus, bijzondere rekenplichtige PZ Waver Jean-Marie Brabant zone Montgomery Hans Quaghebuer, LO Justitie Carlos De Troch, dirgen fedpol Wim Liekens, fedpol DST Daniël Haché, ASTRID Chris Vencken, CGL Chris Vanderlinden, SAT

• • • • • • • • • • • • • • •

Herman Bliki, fedpol DGA Paul Van Thielen, fedpol DGJ Koen Van Heddeghem, VVSG Jean-Marie, Brabant, PZ Montgomery Leo Eestermans, CGL J.M. Claes, Dirco Luik Freddy Carlier, PZ Gent Marc Garin, PZ Bergen-Quévy Johan Vanwezer, Korpschef PZ Halle Marc Fontaine, Dirjud Hoei Marc Celliere, Dirco Doornik Eric Sack, Dirjud Antwerpen Hugo Michiels,, PZ Leuven Luc Dhoest,, diroc Kortrijk Marc Duchesne, dirjud Verviers

15.10.2003

97

10 juli 2003

17 juli 2003

1. 2. 3. 4. 5.

Goedkeuring Verslag Vergadering 04 Juli 2003 Stand Van Zaken Veiligheidskorps Feedback Subcommissie Federale Dotatie Bespreking Regeerakkoord Agendapunten volgende vergadering • steun van de federale politie aan het lokaal niveau • technopreventie – uitvoering omzendbrief Prev 19

1. Goedkeuring verslag vergadering 10 juli 2003 2. Federale steun aan de lokale politie

• • • • • • •

Koen Van Heddeghem, VVSG Jean-Marie Brabant, PZ Montgomery Johan Vanwezer, PZ Halle Eddy Nuytens, PZ Gavere Didier Willemart, PZ SECOVA Jean-Marie SISCOT, kabinet Justitie Pascal Petry, CGL

• • • • • • •

Carlos De Troch, fedpol DGS Marc Hellinckx, fedpol DGM Marc Celliere, dirco Doornik Jean-Marie Claes, diroc Luik Koen Van Heddeghem, VVSG Eddy Nuyttens, PZ Gavere Claude Bottamedi, PZ Eghezée/Gembloux/La Bruyère Catherine De Bolle, PZ Ninove Freddy Carlier, PZ Gent Marc Garin, PZ Bergen/Quévy Hugo Michiels, PZ Leuven Robert Rulmont, PZ Luik Frank De Vos, PZ Etterbeek/Sint-PietersWoluwé/Sint-Lambrechts-Woluwé Pascal Petry, CGL

• • • • • • •


15.10.2003

98

4 sept. 2003

1. Goedkeuring verslag vergadering 17 juli 2003 2. Problematiek van de door de lokale politie uit te voeren kantschriften 3. Stand van zaken met betrekking tot. veiligheidskorps 4. Problematiek van de Gesco’s 5. Technopreventie

•

1. 2. 3. 4. 5.

•

16 sept.2003 Goedkeuring verslag vergadering 4 september 2003 Stand van zaken betreffende K.B’s over de gebouwen Bespreking van het tussentijds evaluatieverslag Boetefonds Uiteenzetting Comité P


• • • • • • • • • •

• • • •

V. Paulus de Châtelet, gouverneur, Adm.Arr. Brussel Hoofdstad Patrick Pinnewaert, verbindingsofficier, Adm. Arr. Brussel Hoodstad Koen Van Heddeghem, VVSG Eddy Nuyttens, PZ Gavere Catherine De Bolle, PZ Ninove Marc Garin, PZ Bergen/Mons Jean-Marie Brabant, PZ Montgomery Paul Putteman, PZ Dendermonde Antoinette Vanden Bossche, PZ Meetjesland Centrum Ivo Carmen, Procureur des Konings Leuven Yves Van De Vloet, VSPP

V. Paulus de Châtelet, gouverneur, Adm.Arr. Brussel Hoofdstad Koen Van Heddeghem, VVSG Catherine De Bolle, PZ Ninove Marc Garin, PZ Bergen/Mons Jean-Marie Brabant, PZ Montgomery

15.10.2003

COMMISSIE TER BEGELEIDING VAN DE POLITIEHERVORMING OP LOKAAL NIVEAU - EEN TUSSENTIJDS EVALUATIEVERSLAG

Recommend Documents