Clubblad van Wieler Toer Club “De Trappistentrappers” Opgericht 10 april 1981 Bankrekeningnummer 16.05.25.535 Editie Zomer 2013 jaargang 23 nr. 1
BESTUUR Voorzitter: Frans van Saane, Berkenring 84, 4881 HD Zundert, tel: 076-5974949 Secretaris: Wil Wouters, Hazeldonksestraat 4, 4891 PT Rijsbergen, tel: 076-5962471 Penningmeester: Johan Suikerbuijk, Ettensebaan 16,4882 TB Zundert, tel:076-5970975/06-20002618 Bestuursleden: Ad Damen, Bospad 6, 5111 XZ Baarle Nassau, tel: 013-5077121 Joke Vriens, Aardgangstraat 1,4882 NS Zundert, 076-5994076/06-12991843 Jack Hendrickx, Burgemeester Manderslaan 92, 4881 EL Zundert, tel: 076-5974483 Roger van Dijkhorst, Oekelsestraat 31a, 4891 PJ Rijsbergen, Tel: 085-2010361/ 06-12442582
INTERNET www.trappistentrappers.nl
REDACTIE “D’N TRAPPIEST”: Roger van Erk, Burg. Manderslaan 48 4881 EK Zundert tel: 076-5973699
[email protected] Ad Peeters, Stuivezandseweg 19, 4882 NG Zundert, tel: 076-5973350
[email protected] Louis Verdaesdonck, Gaardsebaan 13, 4881 ME Zundert tel: 076-5975928
[email protected] Jack Hendrickx, Burgemeester Manderslaan 92, 4881 EL Zundert, tel: 076-5974483
[email protected]
------------------------------------------------------------------------------------------------------------1-
PROLOOG
Beste Trappistentrappers, Na de tijdrit werd aan voorzitter Frans van Saane gevraagd wat hij nou zo bijzonde vond aan deze dag waarop de 30e Tijdrit in de geschiedenis van WTC De Trappistentrappers werd verreden. Frans roemde eigenlijk alles wat er toe leidt om het jaarlijkse tijdritspektakel tot een succes te maken. De juiste combinatie van een perfecte organisatie, prachtig weer, mooi en veilig parcours, gespannen maar gedreven deelnemers, veel publiek bij start en finish en de gezellige accommodatie bij Cafe Stuivezand. Dit heeft weer geleid tot een hoogtepunt in de historie van WTC De Trappistentrappers. Maar ook het fanatisme waarmee hij de jeugd aan de slag zag vond Frans heel bemoedigend voor de toekomst van de club. Verder in deze editie kun je de uitslagen vinden. Naast de tijdrit zijn de afgelopen maanden weer diverse activiteiten georganiseerd waar weer vele leden van de club aan hebben deelgenomen. Steeds meer zoeken onze leden in binnen- en buitenland naar mooie ritten of rijden vanuit Zundert en omstreken naar verre streken. Wij als redactie van “D’n Trappiest waarderen het dan ook zeer dat iedereen de moeite neemt om daar een artikeltje over de schrijven. Hierdoor kunnen alle leden en begunstigers van de club getuigen zijn van de mooie ervaringen die iedereen heeft meegemaakt. Allen dank hiervoor. Na de tijdrit begint voor de Trappistentrappers de 2e helft van het seizoen. Eerst nog een paar maanden op de weg en nog mooie trips maken. Sommigen gaan nog mooie klassiekers rijden en medio juli gaat nog een grote groep de Dolomieten onveilig maken. Anderen nemen wat gas terug en gaan genieten van de vakantie. De thuisblijvers kunnen gewoon iedere woensdag en zondag gewoon hun ritjes in clubverband blijven maken. Kortom De Trappistentrappers staan nooit stil! Voor iedereen veel leesplezier, en nog heel mooie en sportieve zomer toegewenst. De redactie.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------2-
VOORWOORD VOORZITTER
Enkele weken geleden reed ik op zondagochtend om 08.45 uur op mijn gemak naar Stuivezand. Ik vroeg mij af wie de rituitzetter was en waar we met de B`s naar toe zouden rijden. Er stonden maar twee bussen, een voor de C`s, de ander voor de D`s. Direct realiseerde ik mij dat de B groep al om acht uur vertrokken was. Ik had net het boek “De laatkomer” van Dimitri Verhulst gelezen. Een roman die ik alle leesliefhebbers van harte kan aanbevelen. Hij beschrijft een man, van ongeveer mijn leeftijd, die zich door zijn vrouw, in zijn 40 jarig huwelijk zo vernedert voelt, dat hij wraak neemt door dementie te simuleren. De keuze van een geboren verliezer, iemand die zijn zelfrespect wil terugwinnen door perfect acteerwerk. Zijn opzet slaagt, maar zijn leven eindigt in volslagen eenzaamheid. Mogelijk moeten jullie binnenkort de voorzitter van de Trappistentrappers wegens disfunctioneren uit zijn ambt zetten. De vraag blijft dan wel; simuleert hij of takelt hij sneller dan verwacht af. Met veel plezier heb ik mij aangesloten bij de C`s en een prachtige tocht gemaakt. We reden over Poppel via Esbeek naar Hilvarenbeek en terug. Er was een bijna compleet gezin bij; vader, moeder en zoon. Het ontroerde mij zeer. Het deed mij denken aan de tijd toen ik lid werd van de Trappistentrappers en dat samen met mijn zoon reed. We fietsten met de B`s mee en enkele week ging Siebe beter rijden. Nooit vergeet ik de gebeurtenis dat hij, aan het eind van de rit, moe tegen een wiel aanreed en dreigde te vallen. Kees van den Broek (ook toen al had hij een stevig postuur) zette hem, tijdens het rijden op het klimmetje, weer keurig op de fiets. Het feit dat een heel gezin met de Trappisten kan meefietsen is precies wat ons onderscheid van veel andere verenigingen. Het is een van doelen van het bestuur om een fietsklimaat in onze vereniging te scheppen waarin iedereen zich thuis kan voelen. Om een vergelijkbare reden rijden we op woensdagavond we ook weer in twee groepen. Zodat iedereen op zijn of haar niveau kan trainen. Vorig maand is Jaan Wouters als chauffeur bij de Trappisten gestopt. Een beslissing die hem erg zwaar viel. Meer dan 18 jaar was hij de steun en toeverlaat voor veel fietsers. Je zou hem de “Hilaire Van der Schueren” van de club kunnen noemen. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------3-
Hij kende alle wegen in Brabant, was kind aan huis bij elke eerste hulpdienst en voorzag het bestuur, bij elke jaarvergadering, van stapels adviezen. Wie moet nu het gemiddelde van de C`s in de gaten houden? En wie gaat de rijd(st)ers, na afloop van de rit, streng aankijkend, de opdracht geven wat meer bij te trainen? Jammer dat je gezondheid het niet meer toelaat mee te rijden. Namens alle trappisten bedankt voor je inzet, een voorbeeld voor allen en we hopen je nog dagelijks met je hondje tegen te komen. Dankzij de jeugd veroudert onze vereniging minder snel. Toch zie je als de helmen af gaan steeds meer kale koppen en gegroefde gezichten. Wie weet komt er nog eens een “dementen” groep met bus ervoor en een bus erachter. Frans van Saane Voorzitter WTC de Trappistentrappers
Het gemak van email en GSM, of niet? Email is tegenwoordig niet meer weg te denken als communicatiemiddel. Maar, waar vroeger (nooit over vroeger praten zeggen mijn kinderen vaak) een brief op de post gooide, kon je er van uitgaan dat de postbeambte in dienst van de Koninklijke PTT (staatsbedrijf) een of twee dagen de brief bezorgde op het aangegeven adres. Indien de geadresseerde verhuisd was dan bestond er een systeem om de post na te zenden naar het juiste adres. In 2013 klikken we op verzenden en gaan er stiekem van uit dat de mail (Engels voor post) ook bezorgd wordt en niet binnen 2 dagen maar dan wel binnen 2 seconden. En dan niet naar één adres maar naar een hele groep of in ons geval naar alle leden van WTC de Trappistentrappers. Maar wat als iemand verhuist of gewoon een ander adres heeft gehad omdat Ziggo zo’n all-in-one (alles-in-een) pakket heeft aangesmeerd? Dan gaat alles-in-een keer mis, de communicatie vindt niet plaats. We kunnen onze leden niet meer bereiken! Wat de telefoonnummers betreft registreren we als club bij voorkeur de vaste telefoonnummers van de leden in onze ledenadministratie. Dit nummer wordt (hopelijk nooit) gebruikt om het thuisfront te bellen bij valpartijen of andere ongemakken. Natuurlijk juichen wij het toe dat binnen de club en met name binnen de groepen zo veel als mogelijk GSM-nummers uitgewisseld worden. Dit is weer gemakkelijk bij het communiceren onderling voor, na en desnoods (bij calamiteiten) tijdens een fietstocht. Zet bij het invoeren van een GSM-nummer bij voorkeur 0031 voor het nummer (de 0 dan weglaten), zodat we ook vanuit België kunnen bellen. Hierbij daarom een oproep aan alle leden om een email te sturen naar de secretaris op het adres
[email protected] wanneer je emailadres wijzigt. Maar ook bij andere wijzigingen zoals verhuizingen, vaste telefoonnummer wijzigingen of wijzigingen van bankrekeningnummers o.i.d altijd een berichtje sturen. Wij rekenen op jullie medewerking. Namens het bestuur: Wil Wouters
------------------------------------------------------------------------------------------------------------4-
HET AFSCHEID VAN DE SECRETARIS Afgelopen jaarvergadering heeft de vereniging afscheid genomen van haar secretaris Roger van Erk. Roger heeft 7 jaar in het bestuur gezeten en evenveel jaren de taak als secretaris vervuld. Tijdens de jaarvergadering werd Roger uitvoerig bedankt door voorzitter Frans van Saane, maar een gepast afscheidskado werd door “omstandigheden” niet uitgereikt op die laatste maandag in Januari. Op de eerst volgende bestuursvergadering, toevallig bij Frans van Saane, waar het kado al die tijd op de schoorsteenmantel stond, kreeg Roger alsnog zijn kado. Het beeld stelt een boek voor met op de ene bladzijde een pen en op de andere een fiets. Het boek en de pen symboliseert zijn secretariaatwerk, de fiets spreekt voor zichzelf. Gelukkig voor de vereniging blijft Roger actief als fotograaf bij evenementen, als schrijver van de wekelijkse stukjes in de Bode, als clubbladredactielid en als beheerder van de website. Het archief, met een grootte van een achtste kuub, dat bestaat uit de stukken die hij in die jaren heeft opgesteld en verzameld is inmiddels overgedragen aan de nieuwe secretaris. We danken Roger voor zijn inzet voor WTC de Trappistentrappers. Het bestuur.
Beste vrijwilligers van de Trappistentrappers die hebben meegeholpen aan de zesde editie van de Van Goghloop in Zundert op 1 juni 2013. Wederom zijn we er samen met jullie in geslaagd om van de VanGoghloop een succes te maken. Zonder jullie hulp en inzet zou dit nooit gelukt zijn. Het is leuk om te constateren dat we elk jaar een stapje vooruit komen, qua aantal deelnemers, qua geleverde prestaties enzovoort. Dus: hartelijk dank voor jullie onmisbare hulp!!! We hopen dat we ook volgend jaar, op 31 mei 2014, weer op jullie medewerking mogen rekenen. Tegen die tijd nemen we nog wel contact met jullie op.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------5-
Tip: kijk voor informatie, foto’s, filmpjes, uitslagen etc. ook eens op onze website: www.vangoghloopzundert.nl en geniet nog eens na van deze mooie dag!
Tenslotte: VAN HARTE BEDANKT VOOR ALLES!!!!
Organisatie VanGoghloop Zundert 2013
De veldtoertocht. Om half zeven start ik het busje van Jack. Gelukkig het is droog en de weervoorspelling is gunstig. Op weg naar Stuivezand rijden al wat trappisten met hun crossfiets op de parallelweg. De meeste hebben zich warm aangekleed en fietsen met een rugzak. Gelukkig is de tijd verzet en de eerste zonnestralen geven de wit gevroren weilanden een prachtige aanblik. Hopelijk wordt het niet te glad op het parkoers. Op Stuivezand is het een en al bedrijvigheid. De hekken worden geplaatst, de linten gespannen, de hesjes en lunchpakketten aan verkeersregelaars uitgedeeld en alle pauzepost benodigdheden keurig over de bussen verdeeld. Rond half acht vertrekken de meeste helpers naar hun bestemming ergens aan het parkoers. Al vanaf half augustus is er door de veldritcommissie aan dit evenement gewerkt. Bij veel instanties wordt een vergunning aangevraagd en particulieren worden benaderd met het verzoek om over hun terrein te mogen rijden. Vanaf half september wordt elke week het parkoers gereden en aangepast. Door de commissie wordt een bestellijst opgesteld en na elke vergadering wordt het draaiboek bijgewerkt. Mark van Hees en Kees Vriends draaien dit jaar voor het eerst in de veldritcommissie mee. Het lijkt wel of ze nooit iets anders gedaan hebben. Zaterdagnacht verandert Kees op eigen houtje zelf het begin van de route nog om de veiligheid te vergroten. Den Bobby is op deze belangrijke zondag de burgemeester van Stuivezand. Met het draaiboek, de actielijst en de helperslijst coördineert hij alle activiteiten. Voor iedereen is hij de vraagbaak en dat is hem meer dan toevertrouwd. Ook in de twee pauzeposten wordt hard gewerkt. Tafels opzetten, gasbranders aansluiten, sportdrank aanmaken en zenuwachtig wachten op de eerste deelnemers. Vorig jaar was er van alles te weinig. We hadden niet op zoveel rijders gerekend. Dus is er dit jaar voor tenminste 1500 deelnemers ingekocht. En dat inkopen is een specialiteit op zich. Op de markt krijgen we alle appelen gratis en ook bij de supermarkt en andere leveranciers worden flinke kortingen bedongen. Zodra het licht is rijden de parkoersuitzetters de hele tocht opnieuw en waar nodig worden pijlen en borden opnieuw geplaatst. Alle verkeersregelaars zijn voor het vertrek nog even bijgepraat over, hoe te handelen bij het oversteken van de wegen. Dit om gevaarlijke situaties zoveel mogelijk te vermijden. Het wordt druk, heel druk, maar alles loopt soepel, er zijn nauwelijks problemen en de organisatie staat als een huis. Wel hebben de rijdende materiaalmannen hun handen vol aan het vervangen van lekke banden. Als aan het eind van de ochtend de slotrijders langs komen worden de pauzeposten opgeruimd, de pijlen en borden opgehaald en trekken de verkeersregelaars weer richting Stuivezand. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------6-
De stemming daar is uitgelaten. Onder het genot van een warme kop soep (de soep volgend jaar iets langer koken) wordt er druk nagepraat en de verbeterpunten genoteerd. Van de deelnemers ontvangen we veel lof over de mooie tocht en de perfecte organisatie. Als de fietsen zijn schoongespoten, de deelnemers vertrokken zijn en alle spullen zijn ingeladen begint de maaltijd. Een feest zoals alleen trappisten dat kunnen. De kip met appelmoes en friet wordt traditioneel met veel drank weggespoeld. De verhalen worden steeds mooier en tijd speelt geen enkele rol meer. De 80 vrijwilligers hebben een geweldige prestatie neer gezet. Met trappisten een kroeg beginnen is heel riskant maar een evenement als dit organiseren kunnen ze beter dan wie ook. Ik prijs mij gelukkig om voorzitter te mogen zijn van zo`n vereniging. Alleen Luc hombergen is nog dagen bezig om alle pijlen en verkeersborden voor volgend jaar orde te maken. Volgend jaar komen we helpen.
Frans van Saane Trappist/toertocht/07/12/12
Uitstapje naar Limburg Op zaterdag 8 juni zijn we vanaf Stuivenzand met de bus en fietsen vertrokken voor een leuke en zware dag door het mooie Limburgse landschap. Om 6 uur zouden we vertrekken maar dat was een beetje uitgelopen, ik vond het zelf wel erg vroeg maar gelukkig konden we in de bus slapen tenminste als dat ging. Om ca. 8.30 uur waren we in valkenburg bij camping de bron. Eenmaal de fietsen afgeladen was het al 10.00 uur en toen konden we gaan fietsen tenminste naar de foto. Toen vertrokken we richting Valkenburg door een grind pad lang een kasteel naar valkenburg, voor de eerste Klim de Sibbergrubbe (een op warmertje). Toen naar de Daalhemmerweg en onderaan door de legendarische laatste bocht voor de Cauberg ook de eerste berg waar iedereen zijn eigen tempo naar boven mocht rijden. En vanaf daar reden we naar Berg en Terbijt voor een snelle afdaling van de Brakkeberg. Toen langs Maastricht en toen nog wat onbekende klimmen voor mij en nog net voor de pauze de Groenendalsberg waar ook net mijn schoen uit mijn pedaal trok. Gelukkig hadden we net pauze dus konden we mijn pedaal aan draaien. na de pauze reden we verder naar het drielandenpunt via: Eperheide, Camerig (de berg die ik zelf het zwaarste vond want iedere keer als ik dacht dat ik er was en naar boven sprinten was er nog een stuk) en natuurlijk de Vaalserberg maar dan van de Belgische kant. Toen hebben we weer even een pauze ingelast boven op het drielandenpunt. En toen zijn we weer door gereden voor de afdaling van het drielandenpunt. Om onze weg te vervolgen en over de Eyserbosweg terug richting startpunt Camping De Bron. In de afdaling reed er ook nog een iemand lek, maar gelukkig was dat de enige keer dat er iemand lek reed. Maar voor we terug gingen naar de Camping gingen we nog over de Keutenberg en Gulperberg en afdalen over de koning van Spanje langs het Jezus bild af. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------7-
Tenminste de helft van de groep Jeugd,C en D ,want er waren erbij die het gehad hadden en leeg gereden waren maar ook die er geen genoeg van konden krijgen. En voor de genen die er geen genoeg van konden krijgen wachtte de steilste berg van de dag nog. Na de extra lus was iedereen toch wel leeg ook de genen die er geen genoeg van konden krijgen. In totaal hadden we die dag 95 km gefietst door het mooi heuvelachtige Limburg en 110 km voor de genen die de extra lus gereden hebben. Na het fietsen was er ook nog tijd om even op adem te komen en te douchen. Waarna we ook nog konden genieten van een heerlijk bord friet. Voor we weer terug richting Zundert gingen. Alles bij elkaar was het een mooie maar ook zeker een zware dag .
Klassiekers In de beginjaren werd door menig lid toch 2 of meerdere van deze tochten gereden Waalse Pijl, Luik Bastenaken Luik, Namen B. Namen, R.V.V, A. G.R. En er werd niet een kortere versie maar altijd de volle afstand gereden dus tussen de 200 en 260 km later kwamen daar de monsterklassiekers bij Parijs- Rucphen 430 km en Luxenburg- Sprundel 350 km. Maar als men in deze tijd praat over een rit van 200 km of meer is er weinig animo lijkt wel 150 km is meer dan genoeg. Toch zijn deze ritten van groot belang om de basis groter te maken want vanuit hiet begint alles is deze goed dan heb je een voorsprong op de rest en je kan hier altijd op terugvallen. Het is geen pretje om tussen de 8 en 10 uur op de fiets te zitten en jezelf als het ware leeg voelt lopen ondanks dat je jezelf zo goed mogelijk verzorgt. Dit jaar hebben John Antens en ik na vorig jaar opnieuw de RVV gereden 260 km deze editie was een zware , net boven nul oostenwind meer dan 9 uur op de fiets met rugzakje. Toch bijna altijd met 2 gereden en daar wordt je sterk van, veel bevoorradingsposten je komt niets tekort. Ook had ik het geluk dat ik de kans had om ook nog de AGR te rijden iemand in huis won een VIP arrangement , maar toen bleek dat er gefietst moest worden werd de eer aan mij gelaten geen probleem weer iets om aan de basis te werken. Gelijk maar de 250 km gedaan lekker in mun uppie gereden 15 graden prima temperatuur altijd eigen tempo ideaal voor de basis. Voel nu dat ik van deze 2 klassiekers profijt heb wat betreft dit seizoen tijdrijden gaat lekker omdat basis beter was dan andere jaren, de zondagritten gaan vanzelf. Kort gezegd werk aan je basis dan gaat alles wat komen gaat gewoon makkelijker en je hebt er heel het seizoen profijt van. Probeer zo vroeg mogelijk wat klassiekers in je benen te krijgen het liefst boven de 200 km. Als je later in het seizoen je benen niet meer voelt en je vliegt weet je waar je het aan te danken hebt. Probeer met groepje af te spreken om zoiets te ondernemen , voor mij is het niet zo moeilijk ik doe er volgend jaar weer 2 of zelfs 3 en zo vroeg mogelijk. Louis Verdaesdonck. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------8-
TTZ De tijdrijders van De Trappisten ondergebracht bij TTZ hebben er al weer een aantal tijdritten opzitten. Half april reden John en Ad al een tijdrit in Almere om te kijken hoever ze stonden ze waren tevreden maar er is altijd nog werk aan de winkel. Voor de meesten was de eerste echte test het nieuwe Tijdrijders evenement in ons eigen Zundert John won bij de amateurs en Louis werd 2e bij de master 50 + . Bij de ploegentijdrit haalde team 1 met John en Louis in het viertal een 2e plaats. Team 2 met Ad in het viertal leverde ook een goede prestatie. Eind mei werd in Leende een kwalificatiewedstrijd gereden om jezelf als team te kwalificeren voor de landelijke finale. Team 1 met john en Louis wonnen deze wedstrijd glansrijk, team 2 met Ad, Danny en Johan werden 4e en gaan ook naar de finale op 16 augustus. Begin juni werd Slypskapelle weer eens bezocht voor de 17.5 km over 2 ronden gewoon een lastig klote rondje. Toch hadden de 3 trappisten John, Ad en Louis goede benen. Louis won in de 50+ cat. John werd 2e in de 40+ cat. En Ad ook 2e in de 50+ cat. Een week later was er in Breukelen een nieuwe tijdrit over 20,6 km pittige omstandigheden maar Louis reed sterk en behaalde een 2e plaats in de 45 + cat. Ad een 6 e in dezelfde cat.
Een dag later een ploegentijdrit in Lille vorig jaar 3e geworden we starten met een renner te weinig dus er mocht weinig fout gaan. Er ging ook weinig fout er werd een prima ploegentijdrit gereden met als beloning een 1 e plaats. Sterk gereden van dit team met John,Ad, Johan en Louis in het team.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------9-
Een week later naar Gilze voor een ploegentijdrit nieuw parcours team 1 met John en Louis ging te hard van start en reed zichzelf de eerste ronde als het ware naar de klote, herstelde zich wel wat maar het koste deze keer wel een podiumplaats tijd en gemiddelde was goed maar tegenstand was zwaar hier moesten we tevreden mee zijn.Team 2 met Ad,en johan behaalde een 8e plaats . Op 18 juni alweer naar Arcen 30 graden windstil en een glooiend parcours Louis kon er goed tegen en werd 3e in de master40 + cat. John had het te warm en werd 5e in dezelfde cat. Zaterdag daarna naar Waarde 28 km langs de Westerschelde zwaar maar we reden alle 4 goed John 4e Louis 5e Ad 9e en Johan 11e allemaal in de master 40 + cat. Woendag 26 juni richting Roermond, Panheel was de bestemming 15 km totaal gewoon weg en terug simpel maar nooit makkelijk, Louis werd derde en John 4e allebei in de master 40 + cat. Ondertussen zijn de Trappisten tijdrijders in voorbereiding op onze eigen tijdrit op 7 juli, wie gaat het worden, wat voor tijden, wat voor gemiddelde dit jaar. Wie wint er bij de dames ,wie de koppel het wordt spannend . Waarschijnlijk zal het ook verderop in deze Trappiest vermeld staan hoe de dag was en de omplete uitslag. Met Tijdrijdersgroeten TTZ.
Over mijn jaar 2012, een boek en een fietstocht. 2012 is een (sport)jaar wat ik niet snel zal vergeten. Niet alleen door het Ek voetbal wat voor ons Nederlands elftal snel over was, of door de prachtige Olympische spelen met onze Ebke, Ranomie, Marianne Vos en alle andere helden, niet door de Tour de France die gekenmerkt werd door de valpartijen en dopingverhalen. Maar vooral door mijn persoonlijke Tour waar ik noodgedwongen aan begon, zag, voelde en overwon. 2012 was een jaar waarin ik na de diagnose borstkanker een weg voor mezelf probeerde te zoeken en te vinden om de behandelingen van bestralingen en chemotherapie zo goed mogelijk te kunnen doorstaan. Samen met mijn gezin, familie, vrienden en sportvrienden wist ik die zeker te vinden, en nam mijn grote passie en vriend ook meteen mee in de arm nl. Het fietsen. Met een vriend kun je makkelijker strijden tegen zoiets vreselijks als kanker dan met een vijand. Het voelde goed om het behandeltraject met het fietsen te associëren en heb dit vertaald in mijn emails die ik naar vrienden, familie en bekende stuurde. Ook door te blijven fietsen,als mijn fysieke toestand het toeliet heeft me al die tijd veel energie gegeven en me er doorheen geholpen. De tegenslag van het afgelopen jaar heb ik geprobeerd om te zetten naar (levens)lessen en positiviteit. Ben bezig met het schrijven van een boek, genaamd Neeltjes Tour, over mijn "belevenissen" en ervaringen tijdens mijn genezing en behandelproces na de diagnose kanker. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 10 -
De opbrengst van het boek gaat naar een goed doel nl. het Verbeetenfonds in Tilburg. Dit fonds ondersteund o.a. Het Verbeeten instituut in Breda, Tilburg en den Bosch waar kankerpatiënten bestraald worden. Het Fonds stimuleert onderzoek naar behandelingen van kanker en biedt middelen om de voorlichting en begeleiding van patiënten met kanker nog verder te verbeteren. Het Verbeeten Fonds richt zich hierbij vooral op de Brabantse bevolking. Tijdens een gesprek met iemand van de stichting Verbeeten over het boek (erg toevallig ) kwamen ook de plannen ter sprake over een geplande fietstocht die in september wordt georganiseerd en nog in de kinderschoenen staat, om geld bijeen te fietsen voor deze stichting. Ben bij de organisatie betrokken geraakt en zou het super vinden als ook de Trappistentrappers bij deze tocht vertegenwoordigd zouden zijn. De tocht zal plaatsvinden op zondag 15 september. Samen fietsen om geld in te zamelen tegen kanker, www.hartvanbrabantronde.nl. Meer informatie hierover zal t.z.t verschijnen op de web site van de Trappistentrappers of in de Zundertse bode. Maar zet 15 september alvast in je fietsagenda! Fietsen voor het Brabantse goede doel. Samen fietsen tegen kanker, en dit evenement in de loop der jaren uit laten groeien tot de Brabantse `Alp d' huzes`, zou toch mooi zijn. Het boek Neeltjes-tour zal dit jaar uit gaan komen, en kun je evt.bestellen via de site www.neeltjes-tour.nl. Ik maak ook meteen bij deze van de gelegenheid gebruik om iedereen te bedanken voor het medeleven en de steun op welke manier dan ook die Jan en ik mochten ontvangen het afgelopen jaar tijdens mijn ziekte. Was en ben er nog steeds van onder de indruk. De Trappistentrappers zijn niet alleen een fietsclub maar een club waar men er voor elkaar is in goede en in slechte tijden. Bedankt. Corina van den Broek
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 11 -
JEUGD WEEKEND 2013
Vrijdag 28-juni was het dan weer zover voor ons jaarlijks weekendje fietsen in de Ardennen Het vertrektijd was vastgesteld om 14.00 uur werkelijke vertrektijd was 13.45 uur dus alles was vlot verlopen. Na wat oponthoud op de ring rond Brussel en nog wat omleidingen werd onze bestemming bereikt en dat was in Rendeux- Bas. Hoe het verder is verlopen kunnen jullie lezen in het verslag van onze jeugd. Voor wat de begeleiders betreft is het een ongekend prima weekend geweest, hopelijk volgen er zo nog meer. Daarom bedanken de leiders de jeugdleden. Op naar het volgende evenement.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 12 -
Dolomieten marathona 2013. Zo, heb me dit jaar nog eens ingeschreven voor de Dolomieten marthaton in Italie. Weer een leuke uitdaging om te doen. We hebben er gelijk een vakantie voorafgaand aangeplakt in Oostenrijk, vlakbij de Grossglockner, zodat ik daar ook nog wat kon trainen. Maar hoe afhankelijk je van het weer kan zijn bleek wel toen we in Oostenrijk waren, welgeteld 1 dag van de 5 dagen dat we daar waren is het droog geweest. Voor de rest regen en nog eens regen. Die ene dag ben ik dus de Glockner opgereden.
Was wel koud, beneden zomaar 12 graden, boven dacht ik rond het vriespunt. Maarja het ging wel goed, wel steil, je merkt dat wel als ik zomaar 80 km per uur kan halen met de afdaling... Dit was het enige wapenfeit dus op naar Italie. ( maar Zipfer bier in Oostenrijk smaken wel). Na een enerverende tocht van Zell am See in Oostenrijk naar Alta badia in de Dolomieten ( we moesten over de Glocknerpass, Felbentauerntunnel was gesloten, maar op de Glocknerpas lag een meter sneeuw die dag) zijn we dan toch in beter weer terecht gekomen, ala toch droog dan. Gelijk die dag een tochtje gemaakt over de Campalongo en de Gardena. bij het mooie dorpje Corvara, dat overspoeld wordt door fietsers die allemaal hetzelfde willen. Je zou zeggen dat het allemaal Hollanders zijn, maar toch zijn we ver in minderheid, naast Italianen natuurlijk zijn de Duitsers het meest vertegenwoordigt. We zitten in hotel Melodia del Bosco, waar holland weer wel het meest voorkomt. S'avonds kwamen Ad Struis, Toon Rombouts en Johan van Trijp aan in La villa dat 3 km van Alta badia ligt. Gelijk natuurlijk voor de volgende dag afgesproken dat we Sella ronde gaan rijden. Dit rondje is maar 55km lang, maar heeft wel 4 cols, allemaal zo rond de 2000m hoogte. Een goeie training voor de komende zondag. Toon had toch maar de plaatselijke fietsenmaker opgezocht voor een bergpion, dan doet het niet zo zeer. Ad had wel een beetje moeite met afdalen vanwege een val paar weken geleden, maar dat ging naar een tijd wel beter. Johan is vanouds volgens mij een rasklimmer aangezien een berggeit hem niet bij kan houden, wij ook niet. Na lekkere koffie weer afgesproken voor de volgende dag vrijdagmorgen. Maar oh oh, er pakken weer donkere wolken samen boven het dal en ja hoor, het regent weer maar eens. Heel de avond en nacht en vrijdagmorgen regen, dus we lasten het maar af. Trouwens boven de 2000m begon het weer te sneeuwen, de wegen zijn dan te gevaarlijk. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 13 -
Maar ja je kunt ook van omgeving genieten zonder te fietsen natuurlijk, zodoende een leuk uitstapje naar het skidorp Cortina gemaakt. S'avonds hebben we gezellig nog wat gedronken met z'n allen en ja geduld wordt beloond, het wordt droog en wat warmer. Zodat we zaterdagmorgen nog een klein ritje kunnen maken, alvorens wat te rusten voor de Maratona. Het startnummer inmiddels opgehaald en de leuke braderie (die Italianen toch) bekeken, preparen we ons voor de Maratona. Ieder op z'n eigen manier, maar sommigen halen de hele fiets uit elkaar, wat me niet zo slim lijkt maar ja misschien zenuwen...
Dus zo, iedereen zondagmorgen in het hotel om half 5 s'morgens aan het ontbijt. Veel honger heb je niet natuurlijk er bleef dan ook veel staan,behalve de bananen. Ik om half 6 naar de start toe. Dacht erg vroeg te zijn, maar dat dachten er wel meer, goh wat was het al druk. Het was koud ongeveer 3 graden. Een zonnetje komt op, gelukkig maar want geen regen a.u.b. vandaag. Nadat er al honderden profs met fietsjes verkleumd staan te wachten op wat komen gaat stijgen de helikopters van de RAI tv op om live verslag te maken van dit evenement. Ik sta in het blauwe vak ( er zijn 4 vakken, die om de beurt starten, om de start ordelijk te laten verlopen), rustig te wachten op het startschot want de omroeper telt al af. Dat startschot is volgens mij een zwaar kanon, zo'n dreun geeft het. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 14 -
Ik stond wel vrij vooraan, dus na het startsein was ik na 10 minuten gestart. Toon , Ad en Johan moesten er wat langer over doen om weg te komen. Nu op weg. Eerst de Campalongo. Druk, druk, druk. Als je in het eerste vak zou staan zou je ruim baan hebben omdat er allemaal "snelle"mannen in zitten, maar omdat ik in het derde vak sta zitten er wat minder serieuze mensen tussen die de eerste beste berg eigenlijk niet omhoog kunnen zodat het wel dringen wordt. Ad en Toon en Johan moesten zelfs in een bocht even stoppen vanwege de drukte. Gelukkig is de Sella ronde wat minder druk aan het worden, het wordt een groot lint van fietsers, wel indrukwekkend. Aan entertainment geen gebrek, overal staan fans en drumbandjes te spelen. Wat me altijd bijblijft is het ontzettend mooie landschap, de Dolomieten. Er ligt ook veel meer sneeuw dan anders wat het nog mooier maakt (en kouder helaas). Ik probeer zo min mogelijk te stoppen, en leg het zwaartepunt na de Sella ronde bij de passo di Giau. Daarna een rustmoment. De passo di Giau. Je moet er maar gewoon aan beginnen. 11km lang, 10% gemiddeld stijging. Het is gewoon zwaar. Gelukkig gaat het redelijk goed, ik kan gemiddeld 10 a 11km per uur aanhouden, iets sneller dan 2 jaar geleden toen ik hem ook reed. Dat is het leuke van de tijdsmeting op de hellingen je kunt het altijd terugzien. De afdaling van de Giau van even spectaculair, met z'n vele haarspeldbochten. Johan zei dat er nog 4 renners tegen de vangrail aan liggen met de ziekenwagen erbij. Ook dat gebeurt helaas. Dan de laatste 2 hellingen, ze zijn lang, maar het einde nadert! De voorlaatste helling gaat gewoon goed, niet steil in vergelijking met de Giau, wel lang. De laatste helling, de Valparola, is een instinkertje , omdat ie maar een km lang is echter 9% stijging, dat doet wel zeer, je hebt wel 7 hellingen achter de rug. Zo, dan eindelijk de laatste afdaling (een mooie) terug naar Corvara. Je komt over de finish, gadegeslagen door heel veel mensen, je bent blij ( en teleurgesteld) dat het weer voorbij is. Het is weer een ervaring rijker. Ik sta enige tijd na de finish te kijken of ik iets van de rest zie, en na enig zoekwerk kom ik Ad tegen die uit ligt te rusten op het gras. Later komt Toon en Johan erbij. Allemaal dik tevreden van dit mooie evenement. Nu nog een plastic bordje inmiddels koude pasta en wat cola en dan neem ik afscheid. Ik kom hier zeker terug.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 15 -
Grazzi e arrivederci. Johnio Castalino.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 16 -
Brouwketels geplaatst bij Trappistenbierbrouwerij De Kievit, Zundert. Goed nieuws voor alle Tr.Trappers die smachten naar 'n Trappisje van eigen bodem ; Deze week zijn de eerste brouwketels van Trappistenbierbrouwerij De Kievit in Zundert geïnstalleerd. De brouwketels zijn onlangs vanuit Duitsland geleverd. Met de installatie van de brouwketels is een nieuwe fase van de bouw van de brouwerij ingegaan. Ondanks de koude en lange winter zijn de bouwwerkzaamheden volgens planning verlopen”, vertelt abt Daniël. “Het gebouw is geplaatst binnen begrenzing van de Open Tas, de oude hooiopslag van de voormalige boerderij De Kievit van onze abdij. We kunnen nu beginnen met de installatie van brouwketels en vergistingstanks.” Naar verwachting zijn de bouwwerkzaamheden in de loop van de zomer 2013 afgerond. “Daarna beginnen we met proefbrouwsels”, aldus abt Daniël. “We verwachten dat tegen het eind van dit jaar het bier voor het eerst in bredere kring te proeven zal zijn. Het bier krijgt de naam ‘Zundert’.” Tegelijkertijd met de installatie van de ketels is ook de website www.zunderttrappist.nl live gegaan. Abdij Maria Toevlucht behoort tot de Orde van de Cisterciënzers van de Stricte Observantie, ook wel bekend als Trappisten. De monniken en monialen van deze abdijen leven volgens de Regel van Benedictus. Zij beleven het adagium ‘Ora et labora’ – ‘bid en werk’. Om in hun levensonderhoud te voorzien en personen in nood te kunnen steunen, vervaardigen zij velerlei producten. De monastieke gemeenschap bepaalt het beleid en stelt de economische middelen ter beschikking. Een bier mag zich uitsluitend trappistenbier noemen wanneer het gebrouwen is binnen de muren van een trappistenabdij. Het bier ‘Zundert’ zal zich trappistenbier mogen noemen. Dat is bijzonder: wereldwijd bestaan er tot nu toe maar acht brouwende trappistenkloosters, waarvan één in Nederland. Vanwege de kwaliteit en de bijzondere herkomst behoort trappistenbier tot de meest gewilde bierspecialiteiten. m de rust in de abdij zo min mogelijk te verstoren zal de brouwerij niet open staan voor bezoekers en een gelimiteerde productie kennen. Zundert, 17 juni 2013
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 17 -
Tijdrit 2013 Dit jaar voor de 30ste keer ooit begonnen op de Heikant parcours van een 14 km lang richting Sprundel en terug Koos Peeters was de eerste winnaar met een gem. van 36 km/ uur. Koos was toen in de kracht van zijn leven een 28 jaar oud.Verschil met nu is dat iemand van 50 jaar op een parcours van 22,8 km een gemiddelde rijdt van bijna 44 km/h. Tijden veranderen zie je wel materiaal , training en nog veel meer. De organisatie had er weer alles aan gedaan om alles zo vlekkeloos te laten verlopen , ze waren weer teruggegaan naar het oude handmatige klokken wat dan ook goed verliep. Een mooi veld met deelnemers had zich aangemeld a,b,c,d,dames en jeugd en ook koppels zowel familie als gewone koppels. Natuurlijk hebben we tegenwoordig specialisten zoals jullie weten maar deze rijden als het ware hun eigen tijdrit in deze tijdrit. Zoals dat iedere groep dat op deze dag doet. Aan het weer heeft het niet gelegen het was een supermooie dag veel zon weinig wind. De jeugd beet de spits af gevolgd door de dames en de rest van het veld. De strijd voor de overall uitslag was een mooie 2 pure specialisten die echt aan elkaar gewaagd zijn reden allebei volle bak voor de eindoverwinning het verschil bedroeg slechts 8 sec. De familie koppel was een race die eigenlijk door iedereen gewonnen kon worden omdat een bonificatiesysteem aan vast zat. De overall koppel uitslag was zoals te begrijpen een prooi voor de nummers een en twee van ind. tijdrit deze hadden zich een eindtijd voor ogen gesteld waar ze dan ook vol voor gingen.Na afloop werden door onze voorzitter de prijzen en bloemen uitgereikt aan de top 3 van ieder klassement geassisteerd door 2 rondemissen.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 18 -
Ook de tweede helft van de dag verliep vlekkeloos ouderwets zullen we maar zeggen ,terugkijkend kunnen we gewoon tevreden zijn over hoe onze 30 ste tijdit is verlopen. Iedereen hardstikke bedankt voor het slagen van deze tijdrit, hopelijk zien we jullie volgend allemaal weer op de 1ste zondag van juli op Stuivezand. Voor de complete uitslag zie ook de site. De organisatie.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 19 -
Tijdrit Stuivezand 2013 Na weken voorbereiding met Ad en John was het dan zover, de tijdrit. Het weer was geweldig, het was zonnig en er was geen wolkje aan de lucht. Het begon om 9 uur met de eerste tijdrijder Jeroen Haest. Anderhalve minuut hierna stond ook Tijn Goos aan het vertrek en hierna vertrok Jan Jochems. Daarna Lucas Wassenaar, Rick van Hooijdonk, Wouter Kenis, Martijn Hennekamp, Kevin Haest, Pepijn Wouters en Fer Goos. Allemaal anderhalve minuut na elkaar. Toen iedereen onderweg was stond elke supporter te kijken naar de laatste bocht en naar de klok. Wanneer komt de eerste renner om de bocht? En hoelang was hij onderweg? Bij de gevaarlijke chicane van de Sanvelisberg naar de Palmbosstraat stond Ad instructies te geven hoe je de bocht moest aansnijden. En toen was het zover, Jeroen Haest kwam volle bak de bocht om en daarna kwam iedereen ook keihard over de streep Nadat iedereen een rondje was gaan uit rijden kwamen de resultaten op het bord: 1. Pepijn Wouters 2. Kevin Haest 3. Fer Goos 4. Wouter Kenis 5. Lucas Wassenaar 6. Rick Van Hooijdonk 7. Martijn Hennekamp 8. Jeroen Haest 9. Tijn Goos 10.Jan Jochems Maar toen moesten natuurlijk ook nog de koppels verreden worden. Er waren 4 Jeugdkoppels en ze hebben allemaal hun best gedaan maar er moet natuurlijk iemand winnen. 1. Wouter Kenis en Pepijn Wouters 2. Rick Van Hooijdonk en Lucas Wassenaar 3. Jeroen en Kevin Haest 4. Tijn Goos en Jan Jochems
OOK DEZE LOUIS STOND OP SCHERP! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 20 -
Uitslagen Tijdrit 2013 Senioren
Start Nr Uitslag 1 47 2 48 3 46 4 37 5 38 6 73 7 31 8 41 9 33 10 34 11 32 12 54 13 36 14 52 15 44 16 69 17 39 18 24 19 29 20 23 21 72 22 60 23 25 24 35 25 62 26 68 27 63 28 28 29 57 30 22 31 30 32 40 33 58 34 64 35 65 36 67 37 61 38 66 39 59 40 53 41 55 42 50 43 56 44 51 47 43 48 45 49 49 45 45 46 42 47 70
Naam VERDAESDONCK ANTENS GOMMERS JONG SPRENKELS BRUIJN PEETERS AERNOUTS BRASPENNING MENSEN PEETERS BRASPENNING HENNEKAM MAAS CASTELIJN KUSTERMANS LAMBREGTS MARTENS WOUTERS BROEK HENDRICKX ALPHEN BLERCK AERT BOOT HOON BROEK WOUTERS BERGEN HOOIJDONK GOOS TAX SCHRAUWEN BRUIJN ROELANDS VRIENDS ANTONISSEN SUIJKERBUIJK VERBOVEN DAMS HAAZEN OPSTAL PEETERS PEETERS GASTEL GASTEL BRUIJN BROEKHOVEN MEULEN NOUWS
Eindtijd
de de
v.d. van van van de v.d. van van
de
van
van van de van v.d.
LOUIS JOHN JOHAN LARS FRITS TOON KOOS KEVIN ANDRE JOS RUUD TOON MARC COLIN JOHN WIL RON BERNARD WIL JOS JACK JOHAN RONALD JOHN KEES KAREL LOUIS CHIEL JOS VINCENT ERIC RUUD HENK ERIK FRANK KEES TOON JOHAN ERIK NIELS JAN FALCO AD JOHN GERARD ALEX RON AD MARCEL WIM
A A A A A A C A B B B C A C A B B C C C A B B A B B B C C C C B C B B B B B C C C C C C D D D A A B
0:31:19 0:31:27 0:33:22 0:34:42 0:35:24 0:35:44 0:37:07 0:37:25 0:37:25 0:37:30 0:37:37 0:37:44 0:37:45 0:37:47 0:37:52 0:37:59 0:37:59 0:38:08 0:38:19 0:38:19 0:38:26 0:38:29 0:38:38 0:38:48 0:38:57 0:38:59 0:39:04 0:39:16 0:39:22 0:39:24 0:39:26 0:39:33 0:39:37 0:39:43 0:40:06 0:40:07 0:40:14 0:40:34 0:41:00 0:41:43 0:42:14 0:42:39 0:43:23 0:43:45 D gr 2 rrnd D gr 2 rnd D gr 2 rnd lekke band val opgave
Gemideld Gemiddeld Gemiddeld totaal 1e ronde 2e ronde 43,99 43,78 43,68 43,85 43,53 43,50 41,52 41,45 41,00 40,65 39,71 39,42 39,59 38,95 38,64 39,37 38,56 38,28 36,72 36,72 36,86 37,17 36,65 36,56 37,28 36,97 36,56 37,02 36,38 36,48 37,02 36,65 36,37 36,63 36,24 36,25 36,87 36,41 36,24 36,33 36,02 36,21 36,00 36,05 36,13 36,33 36,14 36,02 36,72 36,26 36,02 35,53 35,37 35,87 35,91 35,67 35,70 34,42 35,33 35,70 36,14 35,69 35,59 35,76 35,53 35,55 36,19 35,58 35,41 34,37 35,08 35,26 34,63 35,35 35,12 35,67 35,03 35,09 36,14 35,26 35,02 36,09 35,08 34,84 35,49 34,90 34,75 36,97 35,14 34,72 34,90 34,61 34,69 35,17 34,22 34,59 34,68 34,76 34,53 35,30 34,72 34,44 34,33 34,05 34,11 34,24 33,88 34,10 35,21 34,26 34,00 34,46 33,95 33,72 33,20 33,14 33,37 33,12 32,69 32,79 33,61 32,53 32,39 33,65 32,59 32,08 31,59 31,52 31,53 31,45 31,36 31,27 34,07 33,67 0,01 33,53 33,53 0,01 32,77 32,21 0,01 40,90 40,21 0,00 35,21 36,09 0,00 35,30 30,38 0,00
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 21 -
Dames Uitslag 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Naam
Tussentijd Eindtijd Gemiddeld
VANLAERHOVEN ILSE BRASPENNING ANNIE HENNEKAM KARIN ROOVERS ELLY AERT van ANITA NOUWS GERDA VRIENDS JOKE(den hoek) VRIENDS JOKE(Stuivenzand) GASTEL van LIAN
V V V V V V V V V
1e ronde 0:13:11 0:13:31 0:13:33 0:13:48 0:14:04 0:14:06 0:14:13 0:14:15 0:14:22
0:26:32 0:27:12 0:27:13 0:27:40 0:27:54 0:28:13 0:28:26 0:28:35 0:28:49
1e ronde 34,59 33,74 33,65 33,04 32,42 32,34 32,08 32,00 31,74
Gemiddeld over 15,2 km 34,37 33,53 33,51 32,96 32,69 32,32 32,08 31,91 31,65
Jeugd Uitslag Naam 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
WOUTERS HAEST GOOS KENIS WASSENAAR HOOIJDONK HENNEKAM HAEST GOOS JOCHEMS
van
PEPIJN KEVIN FER WOUTER LUCAS RICK MARTIJN JEROEN TIJN JAN
Koppels
Startnr. Naam 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
Gijs en Jack Mertens Wouter Kenis en Pepijn Wouters Rick van Hooijdonck en Lucas Wassenaar Jeroen en Kevin Haest Tijn Goos en Jan Jochems Martijn en Marc Hennekamp Anita en John van Aert Dennis en Joke Vriends Alex en Gerard van Gastel Fer en Eric Goos Chiel en Wil Wouters Ruud en Koos Peters Ellen en Dre Braspenning Lars de Jong en Frits sprenkels Joep en Jos Mensen Ron Lambregts en Ruud Tax Ad van Broekhoven en Johan Gommers John Antens en Louis Verdaesdonck
J J J J J J J J J J
Starttijd
Eindtijd
9:12:00 9:10:30 9:13:30 9:07:30 9:04:30 9:06:00 9:09:00 9:00:00 9:01:30 9:03:00
0:11:59 0:12:24 0:12:33 0:12:40 0:12:44 0:12:55 0:13:35 0:13:40 0:13:44 0:14:33
Tussen-
Tussen
Eindtijd 0:11:41 0:11:42
Eindtijd 0:23:26
0:12:23 0:12:32 0:13:45 0:12:46 0:13:27 0:13:34 0:13:17 0:12:29 0:12:26 0:11:56 0:12:41 0:11:33 0:13:08 0:12:25
0:25:32 0:26:38 0:26:42 0:26:34 0:25:02 0:24:58 0:23:55 0:25:23 0:23:05 0:27:19 0:25:20
0:10:51 0:10:17
0:21:37 0:20:34
Eindtijd
Gemiddeld over 7,6 km 38,05 36,77 36,33 36,00 35,81 35,30 33,57 33,37 33,20 31,34
Gem 1e ronde 39,03 33,16
Gem 2e ronde 38,92
Gem. 22,8 km
0:38:50
36,38 36,82 38,97 35,72 33,90 33,61 34,33 36,53 36,68 38,21 35,95 39,48 34,72 36,72
35,72 34,24 34,16 34,33 36,43 36,53 38,13 35,93 39,51 33,39 36,00
35,23
0:32:26 0:30:55
42,03 44,34
42,19 44,34
42,18 44,25
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 22 -
Sponsorrit kankerbestrijding. Jullie hebben ongetwijfeld in onze infogids gezien dat er op 15 september een rit staat aangekondigd als “sponsorrit kankerbestrijding”. Graag geef ik wat meer informatie over deze rit en waar de opbrengst voor bestemd is. Het Verbeeten Fonds. Het fonds is een onderdeel van het Verbeeten instituut en richt zich op onderzoek naar behandelingen van kanker en geeft voorlichting en begeleiding aan patiënten. Voor onderzoek is veel geld nodig. De grote kankerstichtingen geven hun ingezamelde geld liever aan onderzoek naar het ontstaan van kanker dan aan de behandeling van die ziekte. Daarom is het Verbeeten Fonds zelf begonnen met het organiseren van evenementen om op deze manier geld in te zamelen. Het Project. Tot op heden werkt het Verbeeten instituut alleen met röntgenapparatuur en CT scanners, die hebben een nauwkeurigheid van ongeveer één centimeter. Een MRI scan is veel nauwkeuriger en werkt met tolerantie van enkele millimeters. Bovendien geeft het ook nog eens de kleine verschillen in weefselsamenstelling weer. Vooral bij het bestralen van prostaatkanker is zo`n apparaat zeer wenselijk. Men kan veel gerichter behandelen, met als gevolg dat minder gezond weefsel beschadigd raakt en dat geeft weer minder bijwerkingen. De Hart van Brabant ronde. Deze ronde wordt dit jaar voor de tweede keer georganiseerd. Het is de bedoeling er een jaarlijks terugkerend evenement van te maken. De afstanden zijn 30 60 en 120 km, voor de uitslovers kan ook 240 km gereden worden. Het is voor wandelaars, hardlopers, fietsers, wielrenners en rolstoelbikers. De deelname kost 100 euro en komt helemaal ten goede van het MRI project. Het is de bedoeling dat de deelnemers zelf activiteiten bedenken om aan dit bedrag te komen. (Ik repareer al enkele weken fietsen van familie en kennissen om aan de 100 euro te komen.) Tot slot. Elke Trappist heeft in zijn familie en/of kennissen wel iemand die kanker heeft of daar aan behandeld is. Het Verbeeten instituut met zijn 3 vestigingen in Brabant is er voor ons. Er is een grote kans dat een van onze dierbare, in de komende jaren, mogelijk in dit instituut een behandeling gaat krijgen. Door deel te nemen aan de Hart van Brabant ronde helpt u mee aan een betere behandeling van deze kankerpatiënten. Frans van Saane 8 juli 2013, Zundert.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 23 -
Dolomieten voor beginners. Zondag 30 juni was het zover, de Dolomieten Marathon ofwel “Maratona dles Dolomites” zoals de Italianen zeggen. Dit was voor mij de eerste keer dat ik een dergelijke rit reed, sterker nog, veel meer klimwerk dan het viaduct bij Effen was ik tot nu toe niet gewend… Hoe komt iemand er dan bij aan iets dergelijks te denken, laat staan aan mee te doen zal je zeggen. Welnu, die zelfde gedachte had ik de afgelopen weken ook steeds. Toen Jack Hendrickx me dan ook vroeg of ik mijn ervaringen met jullie via “D’n Trappiest” wilde delen moest ik er eens goed voor gaan zitten, en vooral ook bij mezelf te rade gaan hoe het zo ver heeft kunnen komen. De inschrijving (hoe ik me over heb laten halen…): Fietsen doe ik al jaren en ik ben ook al zeker een jaar of tien lid van de Trappistentrappers. Het fietsen heeft echter bij mij altijd op het tweede (of derde…) plan gestaan, en was iets dat ik erbij deed. Na een operatie aan mijn knie, zo’n anderhalf jaar geleden, vertelde de dokter me dat ik alles wat op lopen leek, dus ook tennis en zaalsporten, beter kon laten als ik tenminste nog langer van mijn eigen knieën gebruik wilde maken. Dat wilde ik, dus fietsen bleef over en ik nam me dan ook voor dat vaker te gaan doen. Toen ik dat tegen Ad Struijs vertelde, stelde die onmiddellijk voor om aan de Dolomieten Marathon mee te gaan doen dan had ik tenminste een doel om naar toe te werken. Dat klonk op zich best wel logisch en Ad zijn enthousiasme deed de rest… Voor ik het goed en wel besefte was ik ingeschreven en kon het trainen beginnen. De voorbereiding: Een dergelijke uitdaging vergt een grondige voorbereiding dacht ik bij mezelf en in het voorjaar moesten daarom de nodige klim-kilometers worden gereden. Zodoende reed ik naast de zondagochtend ritten ook de Tongria Classic en de Davitamon Classic. Vanwege mijn werk ben ik echter regelmatig van huis, ook in het weekend, daarom werden dergelijke ritten ook afgewisseld met periodes van weken niet fietsen. Uiteraard niet bevorderlijk om een goed niveau op te bouwen. Toen ik tenslotte tijdens de HSL-rit op mijn toch-al-niet-te-beste knie viel en daardoor enkele weken gedwongen rust moest houden vroeg ik me regelmatig af wat in de Dolomieten te zoeken zou hebben. Als laatste testcase moest het Trappisten-uitje naar Limburg dienen. Toen bleek dat Jos van Bergen als enige begeleider bij de jeugdleden reed en er slechts een handjevol C/D leden waren was de combinatie snel gemaakt, en onder het mom van “begeleiding” wist ik bungelend achter aan de jeugdgroep het rondje Limburg te volbrengen. Van mijn knie had ik echter geen last gehad, dus een goed excuus om af te haken had ik niet… De reis: Op woensdag 26 Juni vertrokken we met zijn drieën naar La Villa. Johan van Trijp, Ad Struijs en ik hadden daar gezamenlijk een appartement gehuurd en eenmaal daar aangekomen zou John Castelijn zich bij ons aansluiten. John had samen met Sandra een hotel geboekt in Badia, niet ver van La Villa, waar hij via een trainingsstage op de Grossglockner naartoe gereden was. Het plan was om zowel donderdag als vrijdag enkele trainingsritjes te maken en op zaterdag rust te houden. Dit zou de perfecte voorbereiding zijn voor de rit op zondag, aldus de kenners. Zodoende trokken we op donderdag de bergen in om achtereenvolgens de Passo Campolongo, de Passo Pordoi, de Passo Sella en de Passo Gardena te bedwingen om na zo’n 55 kilometer en 1780 hoogtemeters weer in La Villa aan te komen. Voor mijn metgezellen, alle drie klimgeit van beroep, was dit ongetwijfeld een peulenschil. Ikzelf kwam volledig uitgepierd terug bij ons appartement. Wederom moest ik vaststellen dat mijn “85 kilo schoon aan de haak” niet het ideale klimmerspostuur vormen. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 24 -
Ik hoorde vervolgens de verhalen aan van Ad die vertelde dat hij altijd de Cauberg oprijdt op het buitenblad, en van John die vertelde wat een goed gevoel het geeft om tijdens een klim naar je pion te kijken en te constateren dat je nog enkele tandwielen “over” hebt. Vertwijfeld dacht toen ik aan mijn blikken naar mijn pion met de constatering dat alle tandwielen die ik “over” had rechts van mijn ketting zaten…. Nu was het trainingsrondje van deze dag tevens de korte afstand en eerste lus van de Maratona, en omdat ik dit nu als training had gedaan vond ik dat ik op zondag minimaal de middenafstand moest volbrengen. Het plan werd nu gesmeed om de volgende dag, vrijdag dus, de tweede lus te rijden, slechts bestaand uit opnieuw de Campolongo en de Passo Falzarego die dan vervolgens overgaat in de Passo Valparola, maar die laatste is dan nog maar een klein stukje hield ik mezelf dapper voor. Voordat het zover was ging ik nog even langs de plaatselijke fietsenmaker om mijn pion (tot 25 tandjes) te vervangen door een exemplaar met 28 tandjes op het grootste tandwiel.
Vrijdagochtend 28 Juni. Een SMSje van John laat weten dat het koud is en nat, en dat de voor vandaag geplande passen bedekt zijn onder een laag verse sneeuw. Een blik door de ramen van ons appartement bevestigt dat. Ad en Johan balen hier zichtbaar van. De groene sneeuw die ik donderdag had gezien zit nog vers in m’n geheugen en deze ongeplande rustdag is voor mij dan ook niet erg vervelend. Ik stel dan ook onmiddellijk voor John en Sandra op de koffie uit te nodigen en voor iemand zich kan bedenken demarreer ik naar de bakker om iets lekkers voor bij de koffie te halen.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 25 -
De rest van de dag houden we inderdaad rust en rijden met de auto dat deel van de Maratona wat voor vandaag met de fiets op het programma stond. Boven was het inderdaad wit, en slechts een enkeling waagde het dik ingepakt op de fiets naar boven te gaan. Zaterdag 29 juni. Het weer is opgeklaard en hoewel vandaag eigenlijk bedoeld was als rustdag besluiten we toch erop uit te trekken, vooral ook omdat we vrijdag ook al niet gefietst hadden. Omdat we ons toch ook wel wilden sparen voor de rit van morgen besloten we slechts twee beklimmingen te doen. Dit wordt wederom de Campolongo die we vervolgens terug afdalen om vervolgens de Gardena te beklimmen vanaf die kant die tijdens de Maratona wordt afgedaald. Vanaf deze kant blijkt de Gardena een stuk lastiger, maar boven gekomen doet het me goed te horen dat de anderen daar ook zo over denken. De extra tandjes op mijn pion bewijzen hun dienst en ik constateer tevreden dat ik de 28 zelfs niet nodig had. John voorspelt dat ik de volgende dag dat tandwiel zeker zou gebruiken op de Falzarego… De tocht-der-tochten: Zondagochtend 30 juni, het is zover. De start van de Maratona is om half 7 en onze startgroep (de laatste van 4) moet opstellen in de straat van ons appartement. Het is een indrukwekkende mensenmassa. Wij gaan om 6 uur naar buiten en sluiten ons aan bij de bijna 10.000 andere deelnemers. Helikopters cirkelen boven onze hoofden en we zijn omringd door fietsers van allerlei nationaliteiten. Om half 7 wordt een kanon afgeschoten wat het startsein is voor de tocht. Het duurt dan echter nog zeker 10 minuten voordat onze startgroep zich schuifelend in beweging zet, en om 7 uur passeren we nog steeds schuifelend de startstreep. De eerste col gaan we stapvoets op, zelfs voor mijn begrippen, en pas gedurende de beklimming van de tweede col, de Passo Pordoi, ontstaat er enige ruimte. Het eerste deel gaat me dan ook gemakkelijk af, ook al omdat we worden gesteund door de plaatselijke bevolking die met trommels, ratels, pannen, waldhoorns, kortom met alles wat lawaai kan maken ons aanmoedigt. De eerste 4 cols, het trainingsrondje van donderdag en tevens de “korte afstand” leg ik af zonder al te veel problemen, en ik peins er ook niet over nu te stoppen. Ik ga voor minimaal de middenafstand want ik houd mezelf voor dat ik het zwaarste deel nu wel gehad heb. Dat blijkt een misvatting. Als ik opnieuw de Campolongo beklim, met de trainingen meegerekend voor de 4e keer, valt me op dat hier stukken inzitten die er de eerste 3 beklimmingen niet waren! De vermoeidheid eist kennelijk zijn tol. Eenmaal boven gekomen vertel ik weer tegen mezelf dat ik het ergste heb gehad. Nu nog slechts afdalen naar de Falzarego en dan de laatste klim. Die klim is dan wel 11 km lang, maar gemiddeld helemaal niet zo steil. Gedurende deze laatste klim komen de woorden van mijn 3 metgezellen steeds naar boven dat een gemiddelde stijgingspercentage niet zoveel zegt. Of het de afstand is die ik al heb volbracht, de gemene steile stukken, de lengte van de klim of alles bij elkaar, ik weet het niet meer, maar feit is wel dat ik een aantal keren naast mijn fiets heb gestaan om de kramp in m’n benen te laten zakken en moed te verzamelen voor dit laatste stukje. Regelmatig vraag ik mezelf af hoe ik zo stom heb kunnen zijn me over te laten halen hier aan mee te doen… Uiteindelijk kom ik boven en een lange afdaling ligt voor me. Dit is de beloning en ik zoef naar beneden.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 26 -
Het afdalen gaat me steeds beter af, hier is de zwaartekracht mijn vriend! Deze laatste kilometers geven een gelukzalig gevoel, en hoewel de laatste 5 kilometer door de straten van La Villa naar de finish in Corvara licht omhoog lopen voelt het als een zegetocht! Toeschouwers juichen me toe alsof ik Willem-Alexander ben die met Maxima op de buis door Wassenaar fietst. Trots als een aap met 7 staarten kom ik over de finish en besef nu dat dit het allemaal waard was. Ik ben een gelukkig mens. De volgende dag rijden we naar huis, onderweg verhalen uitwisselend over onze ervaringen. Ad, herstellende van een blessure, had net als ik de middenafstand gereden. John en Johan hadden elk de lange afstand voor hun rekening genomen met daarin de Passo Giau! Dit was een ervaring om niet gauw te vergeten. Niet alleen het fietsen en de grootsheid van dit evenement, maar ook het optrekken en beter leren kennen van je mede-trappisten is de moeite waard! Ad, John en Johan bedankt!! Volgend jaar weer? Ton Rombouts
Marco Bekers Ik ben Marco Bekers. Ik ben 45 jaar oud, woon samen met Nicole Godrie. We hebben samen twee kinderen. Wim (11 jaar) en Marit (9 jaar). Ik ben begonnen met fietsen toen ik bij Brandweer Breda ben gaan werken. In het begin reed ik op mijn stadfiets. Fietsen doe je snel vind ik met als gevolg dat ik iedere dag helemaal bezweet op mijn werk aan kwam. Aangezien de mannen van de brandweer op de kazerne kunnen douchen leek dat mij ook een goede optie. Als snel werd de stadfiets ingeruild voor een mountainbike. Op zondagochtend begon ik met een groepje brandweerweermannen van de vrijwillige brandweer Zundert een fietsgroepje. De mountainbike was me eigenlijk niet snel genoeg naar Breda. Via een collega heb ik toen een racefiets aangeschaft. Hier begon het serieuzere werk voor mij. Elke dag, weer of geen weer naar de Kazerne in Breda. In de corsotent zat ik wel eens te buurten over het fietsen. Daniël Nouws nodigde mij toen uit om bij de Trappistentrappers te komen fietsen en zo is het gegaan. Onderweg van mijn werk naar huis, fietste ik regelmatig met Jos van Bergen mee over. Die vroeg op een dag of Alpe D’Huezes niet voor mij was. Hij zei dat ik goed vooruitgegaan was met fietsen en dat ik dat vast moest kunnen. Nou mijn ego was gestreeld en natuurlijk zei ik ja! Ik wist toen nog niet goed waar ik eigenlijk aan begon maar er was geen weg meer terug. Ik ben intensief gaan trainen. Veel kilometers maken was belangrijk. Dit heb ik met de Trappistentrappers gedaan en op zaterdagen met Toon de Bruijn en Jos van Bergen. De eerste echte lange rit was in Limburg met Toon en Jos. Ik dacht dat ik al een hele piet was, maar dat viel even tegen. Na die rit is de knop helemaal om gegaan. De kilo’s moesten eraf, bier dronk ik al niet meer en er moesten nog meer kilometers gemaakt worden. Twee maanden later was ik 14 kilo lichter en veel kilometers rijker. Alpe D’Huezes 2013 met team Vida Ik had me als doel gesteld vier keer de berg op te rijden. We zijn daar zondag aangekomen. En maandag ben ik met Jos en Toon voor de eerste keer de berg op geweest. Het viel me niet tegen en ik had er goede hoop in. Dinsdag ben ik al heel vroeg alleen gegaan om te wennen aan de kou en de temperatuurverschillen. De dag zelf werd om 3.00 uur ontbeten. Jos en Toon werkten 10 pannenkoeken naar binnen. Dat is mij niet gelukt. Ik heb het bij kwark gehouden. (later op de dag zou ik dat wel bekopen, maar dat wist ik toen nog niet.) ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 27 -
Om 3.15 uur zijn we als team naar beneden gegaan. Om 4.45 uur konden we uiteindelijk starten. Het ging erg goed en na de derde keer was ik heel optimistisch. Ik had over elke klim 1,5 uur gedaan. Op dat moment was ik er van overtuigd dat 6 keer er toch in zou zitten. Ik was iets te vroeg met juichen. In de vierde klim kreeg ik honger en heb ik gegeten en me laten masseren. En heeeel veel cola gedronken. Ik kwam de man met de hamer tegen, maar gaf me niet gewonnen. Na een pauze heb ik de vierde klim afgemaakt en aan de afdaling begonnen voor de vijfde klim. Toen ik in de vijfde klim bij ons huis in bocht 6 aankwam, was ik echt helemaal kapot en leeg. Cola ging er iet meer in en zelfs water was te veel. Na 45 min. Zitten (slapen) ben ik op aandringen van Nicole toch op de fiets geklommen om de laatste 5 bochten af te maken van klim 5. Dit heb ik op hangen en wurgen gedaan. Maar ik ben daar nu nog blij mee. Als ik terugkijk naar die dag dan denk ik aan de geweldige sfeer, ambiance. Alle mensen onderweg, overal muziek, aanmoedigingen. En het doel is uiteraard ook erg belangrijk. Iedereen fietste daar voor zijn eigen doel, maar ook voor een groot gezamenlijk doel. Door dit alles ben ik het fietsen nog leuker gaan vinden. En jullie zullen me zeker met regelmaat op zondagochtend zien voor een ritje met de club.
Dit was tijdens de vierde klim.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 28 -
Het leven is onvoorspelbaar, “we gaan op weg als pelgrim en komen op de plaats van bestemming als ramptoerist”. Op zondagmorgen vertrekken we bij de thuishaven van RTC Zundert , Jan de Meijer te Wernhout, Na een prachtig welkom, met aardbeien en slagroom was er ook verdriet en pijn. Jan en Vic twee mannen van het eerste uur die deze tocht hadden voorbereid bleven noodgedwongen door ziekte achter in Wernhout. Familie, vrienden en kennissen waren aanwezig en wensten ons succes. Van sommigen kregen we de boodschap mee, steek een kaars aan voor mij in Lourdes. Het startsein werd gegeven en zo vertrokken acht renners en twee begeleiders en een tiental renners van RTC met ons mee naar de eerste koffiestop. Daar aangekomen werd nogmaals handen geschud en van toen af hadden we nog een kleine 1500 km voor de boeg. Onze begeleiders José en Rien, de trotse bezitters van een camper met aanhanger reisden met ons mee. Met de ervaringen die zij hadden opgedaan met het volgen van een Tour de France of een andere rittenkoers kwamen ons goed van pas. Het was dan ook zo ongeveer om de 40 á 50 kilometer een koffiestop. Uitgebreid tot een koud buffet op dikwijls èèn van de mooiste plekjes onderweg. Rien was daar wel voor bekwaam want ze hadden thuis wel eens met meer volk aan tafel gezeten. Daar wier dan nen volle emer earpel veur gescheld. “Ge mot nie ligge mekkere van mijn glas is half vol of half leeg”. Verder fietsten mee, Kees ex-boer en prins, zou ook koning kunnen zijn. Ad, enkele jaren terug beroepsrenner, fietst nog steeds hard en zit schoon op de fiets. In den tour wachten ze op niemand maar Ad wacht op iedereen. Will RTC man, die gas kan geven en altijd een lichtpuntje ziet. Jac, runt een kippenfarm in Wernhout en heeft de afgelopen veertien dagen nooit met èèn ei gezeten. Jac bleef rustig en had altijd een oplossing. Loek, onze mecanicien opgeleid bij het Jammeke, spreekt vlot driehoeks Frans , wat vaak goed van pas kwam bij de communicatie ter plaatse. Wim is niet voor niets meegegaan en kwam goed tot zijn recht en heeft zo zijn werk gedaan. Maar waar Wim gewerkt heeft kunnen ze dan ook voor den aanrecht gaan staan. Dan hebben we nog twee Brassen Piet en Toon. Werken alle twee in het groen, nooit langer dan twee dagen van huis en haard geweest en als vakantieganger ook nog groen. Nee zo’n gangenstelsel onder Parijs dat is niet om te doen met al die kleuren. Ge ziet door de bomen het bos niet meer. Dees twee waren nooit aangekomen zonder de rest. Zo hebben we elkaar beter leren kennen, al fietsend over smalle glooiende fietspaden naar onze eerste slaapplaats. De slaapplaatsen werden ingenomen. Van slaapmaat is naar een paar dagen toch gewisseld, er zijn personen die werken volgens het geluid dat ze produceren s’nachts harder dan overdag. Het huis van de buren staat bij beide te koop in verband met geluidsoverlast. Dag twee ging langs de Maas. Prachtig zicht en geasfalteerde fietspaden, vele bruggen en ik werd eraan herinnerd dat als ik wou duiken hier de kans van mijn leven kreeg. Er moest natuurlijk wel wat leven in de brouwerij komen. Sensatie bleef niet lang uit want piet zette aan en zijn gebit ging eraan. Zo kon hij niet verder fietsen. Vrouwlief werd gebeld en een koeriersdienst opgestart. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 29 -
Twee uur later was zij ter plaatste. Snel terug naar huis om het de volgende morgen in het Vagevuur te laten smeden. Die avond moesten we van de inspanning bekomen en dronken een hersteldrankje. Voor de èèn een koud biertje, voor de ander een borreltje. Onder het genot van dit deed ex-prins Kees de volgende uitspraak “ koop je vlees, koop je botten. Koop je vis, koop je graten. Maar koop je jenever, dan kun je praten”. Voor we gingen slapen hadden we in de gaten dat er te weinig hersteldrank was voor de gehele rit. De koerier die Piet zijn gebit terug bracht werd gebeld en een voorraad bijbesteld. Een dag was weer voorbij. De volgende ging door de champagnestreek. Het echte werk kwam eraan. Wind op de kop. Uitgerust met het goede materiaal. De èèn reed voor met een triple, de ander had de schakeling aan de onderbuis. Toch kwamen beide aan de andere kant van het klimmetje, ook wel een puntmuts of bolhoed. De weersverwachting had ook invloed op het verloop van onze tocht. We fietsten richting Orleans langs het kanaal. Wind en regen was ons deel. Ongeveer 80 km grindslag, een geitenpad breed. Gevolg; 10 lekke banden en 2 valpartijen. Zo waren er uit en thuis grote verschillen in weertypen. Wij kregen regen, en thuis zaten ze er op te wachten. Het was warm, 38 graden. Alles ging verbranden. De volgende dag een alternatieve route. Want de uitgestippelde was niet voor ons racefietske geschikt. Toch kwamen we nog bij 13 km keislag uit. Piet nam het initiatief. Reed op kop, kromde zijn rug, keek op zijn toerenteller en ging onderuit. Resultaat; drie kapotte knieën en een gebroken helm. De schade werd opgenomen. De uitspraak was “ge ree te hard, we hemme toch tijd zat”. Zo is de week vlot verlopen. We hebben de 1000 km volbracht. In het weekend kwamen we weer terug in de druivenstreek. Dat betekende de hele dag heuvelachtig en pittig klimwerk. S’avonds moe maar voldaan het hersteldrankje . De supporters zouden per trein naar Lourdes afreizen waar zij ons opwachten bij aankomst. Zowel voor hun als voor ons; de laatste loodjes wegen het zwaarst. Bij aankomst werden we verrast en met champagne overgoten, toegezongen, bejubeld, met goud beloond en gekust. We hadden 1500 km overwonnen. We vierden feest tot in de late uurtjes. Nu nog paar dagen Lourdes. We werden geconfronteerd met de wateroverlast. Een ramp voor de gelovige mens. Maar het hoger gelegen commerciële gedeelte werd gespaard van de wateroverlast. Ervaringen met water kunnen verwoestend zijn, maar op een ander moment ook weer zo lekker als het door een droge keel stroomt. We hebben met goede intentie nog een aantal kaarsen ontstoken. Maar ik weet niet of het helpt. We stonden met ons theelichtje niet op de eerste rij. Er waren kaarsen van 1.50 m bij. We hebben een moment in stilte gebeden voor hen, voor ons, in de toekomst en het heden. Op vrijdag slecht weer. We konden weinig doen. Met de auto de Solar en de Aubisque opgereden. Ik zou dit graag per fiets nog eens doen. Inmiddels zijn we per trein weer thuis gekomen, fietsen we langs de Mark naar Meerseldreef. Ik steek bij de paters een kaars aan en drink bij den Bud een pintje bier leeg. Het was mooi. De groeten en tot op Stuivezand. Toon
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 30 -
Ronde van Nijmegen, gefietst door Anita, Annie, Corina, Elly, Gerda, de 2 Joke’s, Judith, Karin en Ik. Na ons tochtje op zondagochtend zaten wij met de vrouwen nog gezellig bij Stuivezand. Toen ontstond het idee om samen nog eens een tocht te maken. Een groeps whatsapp werd aangemaakt en er werd en wordt druk gecommuniceerd via dit medium. De ronde van Nijmegen was snel besloten vanwege zijn mooie omgeving met hoogteverschillen. En net ver genoeg om er een weekendje van te maken..... Maar over de goedkoopste treinkaartjes gingen heel wat berichtjes op en neer. Ik dacht dat moet goedkoper, als we nu met de fiets naar Nijmegen gaan, dat kost tenslotte alleen calorieën, en wie wil dat nu niet? Uiteindelijk zouden Anita, Gerda, Joke van Keeske en ik op de fiets gaan, de rest met auto.
Op zaterdag 11 mei om 9.00uur vertrek bij Anita met koffie en gebak, want zij was jarig. Helaas vanwege haar valpartij een week eerder is ze niet op de fiets naar Nijmegen gegaan. Er stond een sterke Zuid-Westen wind dus we hoefden alleen maar te sturen. De wind wees ons zelfs de weg, bij wind tegen zaten we op het verkeerde spoor. Helaas de eerste 50 km in de regen. Maar in Hilvarenbeek werden we hartelijk ontvangen in café den Hemel met handdoeken en lekkere soep en droog weer!!! Zo konden we ons tochtje naar Nijmegen van 145 km moeiteloos volbrengen, en werden bij het Mercure hotel verwelkomd door de andere trappistenladies. ‘s Avonds lekker gegeten en Anita’s verjaardag nogmaals gevierd bij café de fiets. Daarna lekker slapen. Maar zoals jullie wellicht weten is Corina een avondmens en ik miste mijn glaasje warme melk voor het slapen gaan. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 31 -
Dus toch nog maar even de bar van het hotel bezocht, helaas geen warme melk maar wel Baileys (ingrediënten whisky met room). Slaapt ook lekker. We waren speciaal een dag eerder vertrokken om op tijd van start te gaan. Helaas (sorry dames) mijn tom-tom liet mij in de steek en zo konden we de start niet vinden. Eindelijk vertrokken bedacht de band van Judith op de Zevenheuvelenweg, hier heb ik geen zin meer in. Deze keer geen Henk Schrauwen bij, maar gelukkig wel Annie en Gerda die de band vakkundig gemaakt hebben. Inmiddels hebben we van Frans van Saane een cursus gehad en kunnen we allemaal bij jack van Hoydonck aan de slag. De tocht ging door het centrum van Nijmegen, Zevenheuvelenweg, Oude Holleweg, Ooipolder en de bossen van Kleef in Duitsland. 145.50 KM totaal, waarvan 574.02 meter stijgen en 569.79 meter dalen. Ons klimgeitje Elly was wel 34ste bij de klimtijdrit op de Oude Holleweg.
De tijd en de kilometers begonnen op laatst wel een rol te spelen, maar we hebben met z’n allen genoten. Er hadden zich 3100 mensen opgegeven waarvan er 2600 zijn gestart. Waarschijnlijk door de zeer slechte voorspellingen maar dat viel gelukkig mee, het was koud maar zo goed als droog. Het was een hele fijne, gezellige, zorgeloze moederdag voor ons, maar.............. te kort! Misschien moeten wij ook eens aan een pelgrimage denken naar Lourdes of Santiago de Compostella. ;) Sportieve groetjes José Vanlaerhoven. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 32 -
