Friendship Flitsen Clubblad van de Internationale Friendship Club Jaargang : 40 Opgericht: 13 maart 1976

Friendship Flitsen Clubblad van de Internationale Friendship Club Opgericht: 13 maart 1976

Jaargang : 40 Nummer : 3 Datum :20-10-2015

Samenstelling en redactie Gerard Burghgraef

BESTUUR Bestuurslid en Louis Vink Ledenadministratie Voorzitter Marius Bouma

Beukenlaan 43 0172-509280 Kleinzand 5 0515-574110 Secretaris Gerard Daniels Paltzerweg 267 06-10157427 Penningmeester Herman Hemerik Pr. van Lignestraat 18     070-3876458 Postgiro: 35 60 322 Bestuurslid en Gerard Burghgraef Parklaan 12 Redactie 070-5113508 BestuurslidJeroen Haagsman A. Diepenbrockhof 59 algemeen 06-53401381 Internetsite - Inhoud: - Van de redactie - Advertentie - Excursie naar Hagoort sails

2451 XJ LEIMUIDEN e-mail: [email protected] 8701 JW BOLSWARD e-mail: [email protected] 3734 CM DEN DOLDER e-mail: [email protected] 2274 KR VOORBURG e-mail: [email protected] InternationaleFriendship Club Voorburg 2241 XN Wassenaar e-mail: [email protected] 2551 KH Den Haag e-mail: [email protected]

http://www.friendshipclub.nl blz. 2 3-5-25 4

- Hemelvaartweekend 2015

6-15-32

- Engeland! Here we come!

8

- Vaarwel Condesa

12

- Mag dat

18

- Een Email

25

- Een TIP

26

- Welkom nieuwe leden

27

- Bezoek verkeerscentrale

28

- Naar het najaarsevenement “Oeps” 34 - Najaarsevenement

37

- Agenda

40

34

1

VAN DE REDACTIE Voor u ligt de laatste Flitsen van dit jaar. Het seizoen is weer voorbij met uitzondering voor de diehards die blijven varen tot het water “hard” is. De eerste activiteit dit jaar was het bezoek aan de verkeerscentrale in Hoek van Holland. Een interessante en leerzame dag. Gerard Daniels heeft hierover een verslag geschreven. Dit verslag, met vragen en antwoorden, kan ik van harte aanbevelen. Ook het traditionele Paas- en Hemelvaartweekend werd goed bezocht. Gingen we met Hemelvaart naar Terschelling, of toch weer niet? Lees de artikelen hierover. De wedstrijd tijdens het najaars evenement kon door het slechte weer niet doorgaan maar het werd wel een erg gezellig weekend. Ook over dit evenement is geschreven in deze Flitsen. Voor de komende winter staan een aantal activiteiten gepland. Het eerste is een bezoek aan Hagoort Sails, de uitnodiging vindt u in deze Flitsen. Het aantal deelnemers is beperkt dus schrijf snel in. Het komende jaar vieren we ons 8e lustrum, op 9 april gaan we dit uitgebreid vieren. Reserveer die datum alvast in uw agenda. Wat we gaan doen houden we nog even geheim, maar het bestuur heeft unaniem voor een mooi evenement gekozen. In de volgende Flitsen kunt u hierover alles lezen. Als u wilt terugblikken op deze 40 IFC jaren of heeft u een mooi reisverslag, technische / nautische informatie, stuur het naar de redactie dan wordt het in de volgende Flitsen geplaatst Ik wens u een mooie winter waarin u, misschien geïnspireerd door de verhalen in de Flitsen van het afgelopen jaar, plannen gaat maken voor het komende vaarseizoen. Tot ziens op de evenementen.. Gerard Burghgraef

Natuurlijk wil je zelf ook een bijdrage leveren aan ons clubblad. Zet je ervaring op papier, het is van harte welkom! Let wel….. Kopij voor de volgende Flitsen, indien mogelijk in Word - Times New Roman 12 inzenden / mailen voor 21 januari 2016 aan het redactie adres. Illustraties en foto’s graag aanleveren in JPG format of indien mogelijk gelijk verwerken in de tekst. Voor leden worden advertenties kosteloos geplaatst. Inzenden naar het redactieadres of per e-mail naar [email protected] 2

3

Uitnodiging: Excursie naar Hagoorts Sails in Benthuizen Zeilers, die wel eens een nieuwe zeilen aangeschaft hebben, weten hoezeer de zeilen de eigenschappen van de boot beïnvloeden. Niet alleen loopt de boot met nieuwe zeilen hoger aan de wind en sneller, maar ook zorgen goede zeilen voor minder helling en wordt de boot minder loefgierig. Het uitzoeken van nieuwe zeilen is niet eenvoudig want er valt veel te kiezen. Afgelopen maand kwam ik op de Hiswa Martin Baas van Hagoort Sails tegen. Hij bood spontaan aan een avond te verzorgen voor de Friendship club. Op vrijdagavond 27 november om 20.00 u. zijn we welkom bij Hagoort Sails in Benthuizen. Martin zal ons ontvangen en rondleiden door de zeilmakerij, waarbij hij ons nieuwe technieken zal tonen die gebruikt worden bij het zeilmaken. Modern zeilmaken is nog steeds degelijk handwerk maar nu gecombineerd met “high tech” technologie. Martin is ook een succesvol wedstrijdzeiler. Na de rondleiding zal hij ons laten zien hoe je het uiterste uit je boot kan halen door een verbeterde zeiltrim. Het wordt ongetwijfeld een leerzame avond, waarmee we ons voordeel kunnen doen voor de volgende ‘vriendschappelijke najaarswedstrijd’.

Meldt u tijdig aan voor dit evenement! Waar:

Hagoort Sails,

Verbreepark 11, 2731 BR Benthuizen Wanneer: Vrijdag 27 november, aanvang 20.00 tot 23.00 uur Aanmelden: Graag voor 20 november, met vermelding van aantal personen, via mail aan [email protected] Informatie: Gerard Daniëls, 06 - 101 574 27

Minimaal 15, maximaal 30 deelnemers

4

5

Hemelvaartweekend 2015 We gaan naar Terschelling, of toch niet? Het Hemelvaartweekend komt er aan, de weerberichten voorspellen niet veel goeds, veel wind, lage temperaturen en ook veel buien. Wanneer we donderdag 14 mei verzamelen in Makkum met dertien schepen valt het weer erg mee. Geen regen, matige wind en een temperatuur van 13°C. Gedurende de dag liepen de schepen binnen en meerden af achter de loods van de VriesShipyard. De zon kwam door en er werd gezellig gekletst in de kuip op de verschillende schepen. Sommige hongerige haastten zich na het afmeren, meteen naar het terras van de viskraam. Om vijf uur trakteerde Klaus van de “Momo”op heerlijk warme kippenpoten tijdens de steiger borrel. De ‘Momo” lag voor de picknicktafel afgemeerd vanwege de catering. Inge vierde haar 92é verjaardag met ons. Zij voer ook mee tijdens de Paastocht 2015 ! Er stond van alles op tafel, velen konden er hun maal mee doen! Iedereen amuseerde zich en alle leden die inschreven zijn gearriveerd. De glazen werden steeds weer gevuld al keek men regelmatig op de klok om op tijd te zijn bij hotel de Prins voor het palaver.

Inge Stender 92 jaar jong ! De koffie met koek ging er vlot in en vervolgens vroeg onze voorzitter het woord. We gaan naar Terschelling, of toch niet? Op vrijdag naar Terschelling met een vertrektijd van 5:30u lokt niet! Het tij en de tijdelijke sluiting van de haven bij aankomst vanwege de roei race bij onze aankomst, vraagt om dit vroege uur. De tocht naar Den Oever op zaterdag vraagt ook om een vroeg vertrek en de windverwachting is dan 5 / 6 ZW. Marius noemde de andere mogelijkheden, Texel, Den Helder, den Oever?

6

Om 5:30u hoorden we de “Rambler” starten, op weg naar Terschelling. De rest van de groep vertrok gezamenlijk om 9 uur richting sluis. De schutting verliep vlot, iedereen kon meteen mee in de grote sluis. De matige tot slechte weerberichten hielden veel zeilers thuis. De hele tocht naar Texel was bezeild, de stroom liep lekker mee, regelmatig gaf de GPS 8NM aan. Onderweg bericht uit Texel. De Ramler lag daar afgemeerd, de tocht naar Terschelling bleek niet te doen….. Het was geen wedstrijd maar oh wat willen ze graag als eerste aankomen. Leuk was te zien hoe “Doxy” en de “Najade” elkaar de loef afstaken. Eén van de drie opstappers van Louis (“ Najade”) was aan boord van de “Doxy”. Elke windvlaag werd benut. Uiteindelijk kwam Gerard Daniels (“Equilibrium” solozeiler) dit weekend als eerste aan, een knappe prestatie!! Er was voldoende plaats op Texel, iedereen kon in een box. Het was een mooie tocht, wel koud maar de zon maakte veel goed. ‘s Avonds was de wandeling, vertrek om 8 uur vanaf het havengebouw. Er kwamen 8 wandelaars, onder leiding van Marius maakten we een mooie wandeling, het bleek een variant een variant op die van Herman Hemerik. Het liep tegen 22:00u toen we terug kwamen in de haven. Onderweg spotten we enige IFC-ers die zich lieten verwennen in een restaurant. Er werd uitbundig gezwaaid! vanachter het glas! Zaterdag ochtend. Texel – Den Oever. Windverwachting 6Bf. Eén schip, de “Ianasa” wilde niet wachten tot 13:00 uur en vertrok vroeg in de morgen voor een “rondje afsluitdijk” via Kornwerderzand naar Den Oever. Een schip moet zeilen en niet in de haven liggen vond Imko. Het waaide nog steeds stevig 5 à 6 Bf maar met de zon in de kuip van de “Wayfarer” onder het genot van een kopje soep was het heerlijk. Om half zeven gingen we met de benenwagen naar het restaurant “De Zingende Wielen”. Enkele IFCers kwamen met de auto naar het restaurant. We genoten van het 3 gangen menu , de drankjes en de vele praatjes. Marius sloot zoals gebruikelijk het weekend met een humoristisch verhaal af en Claus van de “Momo” bedankte de aanwezigen voor het welslagen van de verjaardag van zijn vrouw Inge. Marianne Burghgraef “Condesa” 7

Engeland! Here we come! Na enkele pogingen om Engeland te bereiken, drie wel te verstaan, die allen mislukt waren ( door te harde oosten wind, zeezieke dochters en bij de laatste keer, 2 zeezieke mannen), hadden we het plan opgevat om deze vakantie toch echt Engeland te bereiken. Aangezien wij niet van die nachtzeilers zijn en wij onze vrienden uit Frankrijk, Eric en Maryvonne hadden uitgenodigd, hadden we een route naar Boulogne sur Mer uitgestippeld. Dus al hoppend zijn we naar Frankrijk afgezakt. Gestart in Lelystad via een tussen stop in Muiderzand, daar een goede kaart voor de plotter opgehaald en door naar Amsterdam gezeild. Na nog een overnachting in IJmuiden het ruime sop van de Noordzee opgezocht om zo naar Stellendam te varen. Achteraf een niet zo gelukkige keuze want het kostte de volgende dag veel tijd om weer op zee te komen, weinig wind en veel zon. Maar goed het was vakantie, dus haast hadden we ook niet echt. Zo kwamen we nog redelijk op tijd aan in de Roompot, niet echt onze favoriete haven. De volgende dag zouden we langs de Belgische kust gaan varen, en in het Havenkantoor troffen we een meneer die ons alle ins en outs kon vertellen. Met deze informatie gingen we de volgende dag al vroeg op pad, met de stroming mee en een aardig windje was het heerlijk toeven op de Noordzee. Ons doel was Duinkerken en daar kwamen we na zo'n 10 uur varen aan. Daar overnachten we in de achterste haven zoals ons is aanbevolen, we krijgen een warm onthaal, ze staan ons al op te wachten op de steiger om te helpen met aanleggen. De volgende dag gaan we al weer op tijd op pad om de etappe naar Boulogne sur Mer de gaan doen. We varen langs Calais waar de ferry's af- en aanvaren. Blij dat we daar niet naar toe hoeven. Na een mooie dag komen we aan in Boulogne, in de haven zoeken we een mooi plekje en hebben nog even tijd om door de stad te wandelen. De volgende dag komen Eric en Maryvonne, we vertrekken rond 12 uur richting Dover. Dit wordt een mooi tochtje, rond een uur of zes komen we aan. Eindelijk met eigen boot naar Engeland gevaren! De haven is prima en na een lekkere maaltijd vallen we voldaan in slaap. Midden in de nacht werden we opgeschrikt door een sirene, slaapdronken uit het raam gekeken, bleek dat iemand in het toilet aan het verkeerde touwtje had getrokken. Gelukkig hield de sirene na een minuut of tien weer op en konden we verder slapen. De volgende dag was het regenachtig in Dover en zoals later bleek op zee mistig. Na toestemming te hebben gevraagd om de haven te verlaten zijn we met Engelsen richting Ramsgate gevaren, het was een prachtige tocht.

8

De mist trok op en zo langs de krijtrotsen was het mooi varen. In Ramsgate scheen de zon en was het lekker om een wandeling te maken. Onze volgende stop was Queenborough, een klein dorpje aan de monding van "the swale" , daar willen ze een jachthaven beginnen, de meeste schepen liggen nog aan een mooringbouy maar ze hebben nu ook een drijvend ponton met een kantoortje er op. De haven is afgesloten met een hek waar je een token voor nodig hebt om weer naar binnen te komen. De steiger van het ponton naar het hek kun je sponsoren door een plank te kopen, dan krijg je een plaatje met je naam erop dat op een plank geschroefd wordt. Er lag al een gesponsord plankje van de toerzeilers waar we ook lid van zijn, dus dat voelde wel goed. De Nederlanders hebben Queenborough ook aangedaan. Vanuit Queenborough vetrokken we de volgende dag met de stroom mee naar hartje Londen, spannend! Konden we het eerste stukje van de Thames nog zeilen, later werd het te bochtig en hebben we zo'n vijf uur op de motor gevaren. We hadden van mensen in Dover een mooie kaart gekregen zodat we precies konden zien waar we over moesten steken en waar de barriers waren. Erg handig. Helaas konden we niet in St. Katherine's Dock aanmeren, Imko heeft diverse keren met ze gebeld maar ze lagen vol. Zo kwamen we terecht in South Dock. Na eerst een keer voor de Tower Bridge te zijn langs gevaren, kwamen we op de afgesproken tijd bij de sluis aan. Het bleek een vrij nauwe ingang te zijn en de Thames was nogal onrustig. De sluis was ook nog een klein dus een heel gedoe om daar zonder kleerscheuren in te komen. Daarna kwamen in een rustige haven terecht, bijna in het centrum van Londen. Na 2 dagen Londen, besloten we om rond 19.00 uur weer richting Queenborough te varen, stroom mee natuurlijk. Imko had al met de havenmeester gebeld of we weer een plekje aan het drijvende ponton konden krijgen maar helaas alles lag vol. 9

Maar er was een grote mooringbouy en die konden we niet missen, daar moesten we maar aan gaan liggen. The Thames was prachtig zo in de vallende avond. Midden in de nacht moesten we op zoek naar de boei. Die konden we niet vinden maar we zagen een plaatsje vrij aan het ponton. Toch eerst maar even gemeten of we tussen de 2 schepen konden die daar al lagen. Het zou precies passen, Imko heeft de Ianassa er achteruit "ingeparkeerd" met wat hulp van nog wakkere Engelsen. De volgende ochtend weer vroeg op om de stroom richting Ramsgate mee te pakken. En het werd prachtig weer, met wat wind en de zon erbij waren we weer op tijd in de haven, nu bekend terrein voor ons. Deze keer wilden we het kanaal oversteken vanuit Ramsgate. We vertrokken de dag erop met weinig wind en een strak blauwe lucht. Maar gaande weg ging het harder waaien, met Cape Riz in zicht waaide het zo hard en kregen we onderhand steeds meer stroom tegen, dat we Boulogne niet zouden halen. De golven werden steeds hoger en het werd onprettig aan boord. De wind nam steeds meer toe, we besloten dat we naar Calais zouden varen, bijna voor de wind, ook niet echt prettig. Na een uur zwoegen kwamen we bij de haven van Calais, ferry's voeren af en aan maar gelukkig mochten we al snel naar binnen. Misschien scheelt het als je een Franstalige aan boord hebt. In de havenkom lagen nog meer schepen te wachten totdat de sluis naar de jachthaven open ging. We waren blij dat we er waren, we wilden wel even rust. Dus een plekje gezocht om aan te leggen. Een mooie witte boot, bleek een vissers boot te zijn, enorm stinkend. Besloten om dat toch maar niet te doen. Door de golfslag werden we tegen de boot aangedrukt en de dikke zwarte stootrand van de vissersboot beschadigde onze stootrand, balen. Later hoorden we van andere schepen dat ze meer dan een uur voor de havenmond hadden liggen wachten voordat ze naar binnen mochten. 10

Opgelucht dat we in de jachthaven lagen hebben we gezellig met elkaar gegeten. Moe en opgelucht gingen we naar bed. De volgende dag hebben we Eric en Maryvonne op de trein richting Boulogne sur Mer gezet. Wij besloten om maar een dagje rust te houden. Calais is een troosteloze stad, daarbij was het ook nog troosteloos weer dus vonden we het niet erg om weer weg te gaan. Oostende was het doel, de reis er naar toe had alles in zich, zo vertrokken we met redelijk wat wind, die op een bepaald moment weer afnam maar toen we vlakbij Oostende waren weer enorm toenam. We besloten maar om de zeilen in de havenkom in te doen, daar was het wat rustiger. Gezellig in de stad gelegen, en nog even een wandeling gemaakt. De volgende dag weer op pad om richting Nederland te varen. Stellendam was de volgende tussenstop. Daarna zijn we doorgevaren naar IJmuiden. De oversteek bij Rotterdam was nog wel even spannend, we hadden ons keurig gemeld en we mochten doorvaren, op een bepaald moment zagen we een grote tanker toch wel erg dicht bijkomen. Toch maar even opgeroepen, we wilden er wel achterlangs, zo zeiden we maar er werd contact gezocht met de tanker en we mochten voor langs en dan zie je zo'n grote tanker opeens van koers veranderen. Bijzonder. Het einde van de vakantie kwam in zicht, vanuit IJmuiden naar Durgerdam gevaren, er werd weer harde wind voorspeld en we waren bang dat de Schellingwouderbrug niet zou draaien, vandaar de keuze voor Durgerdam. Die vrijdag hebben we daar verwaaid gelegen. In de avond nam de wind wat af en zijn we naar Lelystad gegaan, daar in het donker aangekomen, voeren we eerst ook nog de verkeerde box in. Terug in onze eigen box konden we terugkijken op een mooie vakantie. Imko en Jannie, "Ianassa".

11

Vaarwel Condesa Dit voorjaar tijdens het vaarklaar maken van onze boot bedacht ik hoelang onze zomers al in het teken van zeilen stonden.
 Dat bleken 38 zomers te zijn en hoeveel zouden er nog bijkomen?
 Zomer 2014 voeren we nog naar Denemarken maar of ik dat dit jaar weer zou willen.... Verre zeereizen maken, dat trok me niet meer zo en zeilen op het IJsselmeer en Waddenzee was geen uitdaging meer na zoveel jaar. Al snel na mijn overpeinzingen over stoppen met zeilen, luchtte ik mijn hart bij Gerard. Verbaasd keek hij mij aan en merkte op dat hij nog wel door wilde gaan misschien nog drie jaar of zo. Maar de verkoop zal zo snel niet gaan en we zeilen gewoon door.
 Dat leek me een goed plan alhoewel ik drie jaar nog wel lang vond. Nooit ging ik met tegenzin naar de boot, juist ik was altijd degene die de planning maakte voor onze zeiltochten. Het gezin van onze zoon, wonend in Qatar, logeerde voor hun jaarlijkse zomervakantie bij ons.
 Kleinzoon Mathys wilde graag nog een weekje meezeilen voordat Condesa verkocht zou worden. Met zijn neef ook 13 jaar voeren, we met mooi weer naar Terschelling.
 Eigenlijk gingen we nooit meer in het hoogseizoen naar de Waddeneilanden maar vanwege de schoolgaande jongens gingen we toch een paar nachten.
 Het werden leuke dagen vooral omdat onze zoon Bart ook nog naar het mooie eiland kwam. Het was jong geleerd “oud” gedaan. Op 7 jarige leeftijd kwam hij voor het eerst met ons eerste schip op Terschelling. We zochten daar onze vrienden op die al jarenlang hun zomervakantie doorbrachten in Midsland. Nog steeds huren zij het zelfde huis waar we ook nu weer met z`n allen veel plezier hadden. Het was ook wel heel bijzonder dat onze zoon Bart na 36 jaar weer aan dezelfde picknicktafel zat bij hun vakantiewoning. Ondertussen vroeg ik me af of dit onze laatste keer met Condesa zou zijn. Op zaterdag 8 augustus waren er n.l. kijkers geweest en de volgende week zouden zij uitsluitsel geven.

12

Vanwege het tij moesten we `s morgens om 6 uur vertrekken. De jongens keken geschrokken bij deze mededeling. “Blijven jullie maar lekker liggen, wij varen wel” Om zes uur gooiden we los, de zon kwam op, wat een mooi plaatje was dat.
 Weer dacht ik, laatste keer? Onderweg schoten de jongens hun kooi uit toen op het toch al flink golvende water de snelboot Tiger passeerde.......” Wat gebeurt er, we werden gelanceerd?”
 De mannen doken even later weer in hun kooi, het was geen tijd om op te staan, vonden ze. Op verzoek van de makelaar voeren we na onze tocht naar eSailing in Makkum (voorheen Prins van Oranje) De kijkers waren de week ervoor in onze thuishaven Workum geweest, praktisch gezien was het beter bij de makelaar in de haven te liggen. Het stel had inmiddels laten weten dat hun Contest 31 verkocht was en dat zij het komende weekeind nog naar een ander schip gingen kijken....grom, de spanning bleef! Dinsdag 18 augustus zouden we horen of de koop doorging. Die dag was het inmiddels 5 uur geworden en het telefoontje was er nog niet. We merkten allebei dat we op een ja-antwoord rekenden. `s Avonds om acht uur belde de makelaar, de koop was rond! Wat waren we blij met dit bericht. Op deze manier hoefden we ook niet over de winterberging na te denken. Wel gingen we in gedachte `s nachts door de kasten, zoveel zat daar toch niet in?
 Toen wij na ons laatste nachtje op Condesa begonnen met uitruimen viel de hoeveelheid spullen echter niet mee. Flink doorpakken maar en niet te veel nadenken. Het leek of we de inboedel van een klein appartementje mee naar huis namen, onze ruime auto werd tot de nok gevuld.

13

Bij het leeghalen van het vlaggenkastje ging er veel door mij heen. Bezoekersvlaggen van Engeland, België, Frankrijk, Duitsland, Denemarken en Zweden gingen door mijn handen. Met onze zoon, toen nog 12 jaar kwamen we met ons eerste schip (een Koopmans 25) tot Noorderney. Later zeilden we met onze Friendship 28 naar Belgie Frankrijk en Engeland. Met onze Contest 35 maakten we lange reizen voornamelijk naar Duitsland, Denemarken en Zweden. We wilden nog een keer ons schip soppen en poetsen, de volgende dag zou de nieuwe eigenaar komen. Het was een mooie warme dag en met verbazing vroeg de makelaar wat we allemaal aan het doen waren, het schip was toch verkocht?
 Wij moeten een hoop emotie wegpoetsen “zei ik met de sopdoek in de hand.” Ja, emotie bij het verkopen van je schip dat tevens je laatste is, daar kon Dick Schmeinck zich wel iets bij voorstellen. “Wanneer je je schip verkoopt, raak je ook alles erom heen kwijt” zei hij.
 Die opmerking van de makelaar strooide wel zout in de wonden.. Daar hadden Gerard en ik het ook al over gehad. De I.F.C. waar we zoveel leuke dingen hebben meegemaakt, vriendschap met leden van de vereniging en de gastvrijheid van onze bootburen, Marius en Anneke in Workum. Ook de vaak onverwachte ontmoetingen met Ton en Ria van de Wayfarer, die wij zelfs tijdens een fietstocht in een haven wisten te ontdekken. De IFC waar je altijd tijdens de evenementen kon vertellen hoe mooi de reis wel was, maar ook wat er mis ging of anders was gepland. Bv. Lang verwaaid liggen op een plek waar je niet wilde zijn. Ingesloten worden door onverwacht opkomende zeedamp. Een weigerende marifoon op een cruciaal moment. (oversteek Maasmond). Dat na het kritisch volgen van de weerberichten de wind totaal anders uitpakte qua richting en kracht. Deze gebeurtenissen zal ik zeker NIET missen. Het mooie Friese landschap zullen we wel gaan missen al kunnen we vanaf de wal hiervan blijven genieten. De keuze ons schip te verkopen is niet gedwongen door onze gezondheid of om financiële redenen. We willen meer gaan reizen over land. Wat de IFC betreft, we blijven voorlopig nog lid. Marianne Burghgraef

14

Hemelvaartweekend 2015 De wervende teksten van redacteur en bestuur in de voorgaande Flitsen misten hun uitwerking niet, maar liefst 17 schepen met 36 opvarenden melden zich aan voor deze classic om weer eens naar Terschelling te gaan. Hoewel voorgaande dagen koud en windrijk waren begint Hemelvaartsdag nagenoeg windstil met rond het middaguur op het IJsselmeer zoals vaker: juist ja, muggen!! en dat bij een temperatuur van ca. 12 graden.

Als Makkum in zicht komt trekt de wind flink aan, zoals gezegd “Noordenwind, ’s morgens een kind, ’s middags een vent en ’s avonds ten end”. Een flink deel van de Friendship armada ligt al voor de wal en in het late middagzonnetje schuiven we aan bij de uitgebreide steigerborrel, noem het maar buffet, want Claus en Inge van de MOMO trakteren op schalen vol kippenpootjes, ter ere van de 92ste verjaardag van Inge, nou daar kon wel even voor gezongen en op geproost worden. Tegen 8 uur ontwaken we uit ons ‘knipperke’ om naar de Prins te gaan voor het palaver met koffie en cake, voorzitter Marius probeert een helder beeld te geven van de vele keuzemenu’s in de te varen routes, hierbij benadrukkend “vrijheid is blijheid” maar wel even doorgeven aan de organisatie wat je gaat doen.

15

Overwegende dat, de weersvoorspellingen voor de komende dagen te denken geven, temperatuur ca 10-12 graden overdag bij een stevige noordelijke wind (dit is nauwelijks warmer dan de Paastocht een maand geleden) Om van de ebstroom te kunnen profiteren en de roeiers van de HT-race voor te blijven zou de vertrektijd vanuit Makkum 5.30 uur moeten zijn, ook voor zaterdag zou het getij ons dwingen tot een ‘vroegopje’ om bij een krachtig en krimpende wind naar het zuidwesten richting Den Oever te gaan. Dit zijn wel veel minpuntjes voor Terschelling, veel alternatieve routes en bestemmingen worden benoemd zoals bestemming Texel, Den Helder of rechtstreeks binnen of buitenom naar Den Oever. Veruit de meeste schippers en vooral hun bemanning kiezen voor de comfortroute via Texel naar Den Oever, de MOMO kiest voor een thuisreis naar Lemmer om vervolgens met de auto weer naar Den Oever te komen. Vrijdagochtend 9.00 uur de trossen los en op naar de sluis in Kornwerderzand, waar we in tegenstelling tot vorig jaar met een wachttijd van ruim twee uur, nu met z’n allen de sluiskolk in varen, op het water en in de havens is van topdrukte nog geen sprake. De voorspelde Noord 5 komt niet verder dan een 4 beaufort maar krimpt voor ons wel te vroeg naar het westen zodat er op de Texelstroom scherp aan de wind gezeild moet worden, ter compensatie komt het zonnetje er nog even bij zo wordt het toch nog een mooie zeildag. Op Oude Schild krijgt iedere bootlengte een steiger toegewezen, ook hier ‘plekzat’, ’s avonds van 8 tot 10 uur de educatieve wandeltocht door de Texelse dreven waarvoor zich + 20 stappers melden. Zaterdagochtend blijkt de wind nog verder gedraaid naar het zuidwesten waardoor verschillende boten met de kont op de wind en de regen liggen, ook nu hebben we ruim de tijd, pas 1 uur is een gunstige vertrektijd i.v.m. kentering van het getij en zie daar rond 12 uur wordt het droog en breekt de zon door. Met een 5 à 6 beaufort in de rug jaagt ieder alleen op een fokje in ca. 2 uren naar Den Oever, door werkzaamheden aan één van de bruggen bij de sluis wordt er wat zuinig geschut en geeft nog enige vertraging.

16

Bij de Marina worden we welkom geheten door ‘walkapitein’ Ton van Soest die bij de havenmeester een aaneensluitende rij boxen heeft geregeld aan de hoge wal lekker in de luwte van het havengebouwtje, perfect!!!

Om half zeven verzamelen we om lopend naar het restaurant ‘de Zingende Wielen’ te vertrekken waar een warme maaltijd op ons wacht. Piet en Ilja worden opgehaald door de fam Weijers die met de auto zijn gekomen. De ingeschatte loopafstand ervaren we als fors langer dan werd aangegeven maar met des te meer trek kunnen we aanschuiven in de gereserveerde zaal van dit druk bezochte restaurant. Ondanks de vlotte bediening wordt het een lange maar bovenal een gezellige avond waarbij over en weer afspraken gemaakt worden voor samen varen in de komende vakantieperiode, ook wordt er nog eens het ‘lang zal ze leven’ voor Inge gezongen. Bij een heldere sterrenhemel en volle maan wordt de terugtocht naar de jachthaven aangevangen, in de avondnevel voelde Desiree zich plots begluurd door een zes-paar grote ogen van forse dames die met natte neuzen en grote uiers al snuivend ons achtervolgden, toen ze ook nog eens een boe-geroep lieten horen werd de pas er flink ingezet. Rond middernacht kon een ieder zijn boot opzoeken en was het IFC-weekend weer geslaagd, met dank aan de organisatie en bovenal alle deelnemers, Aly en Wigle van der Meer, FS-26 Clochard

17

‘Mag’ dat? Over vaaretiquettes op het water Door Luc De Wandel ‘Mag’ dit? Stel dat je niet van kinds af aan in de vaaretiquettes bent opgevoed dan gaat er op het water een wondere wereld voor je open. Een jaar of tien geleden schreef Luc de Wandel (watersportjournalist) een artikel voor het Belgische magazine ‘Varen’ deze herkenbare stoomcursus in vaaretiquettes is leerzaam én vermakelijk. Precies goed dus. Volg de stoomcursus en deel hem ook gerust met de zeiler waarvan je denkt dat hij/zij hem kan gebruiken.
 “De snel groeiende populariteit van pleziervaren heeft ook nadelen. Eén daarvan is dat er veel nieuwkomers in jachthavens en op het water aan te treffen zijn. ‘Hoe meer zielen, hoe mee vreugd’ zou ook hier kunnen gelden, mochten al die absolute beginners zich ook een beetje aan de regels van de etiquette op het water houden. Etiquette? Op het water? Als u het nu in Keulen hoort donderen, dan is wat volgt verplichte lectuur. Ik ben zelf niet zo’n etiquettefreak, want net zoals veel watersporters – van nature al een vrijheidslievend volkje – hou ik niet van regeltjes. We zijn op het water om ons te amuseren, nietwaar? Er zijn al regels genoeg aan land. Toch zijn er bij het varen en tijdens het verblijven in jachthavens veel goede gewoonten die onder de noemer ‘etiquette’ kunnen worden gecatalogeerd, en die dan meestal ook nog met veiligheid te maken hebben. Dié respecteer ik graag, en ik hoop van u het zelfde.

Au... Ankers en preekstoelen die uitsteken Of loopt u graag in het holst van een donkere nacht met uw slaperige kop tegen een anker dat vér boven de steiger uitsteekt? Het hoeft u maar één keer te overkomen om er een levenslange ankerfobie aan over te houden, want meegeven doet zo’n stalen monster niet. Denk daar dus aan als u de volgende keer uw schuit invoegt in een box dwars op de steiger: landvasten zo beleggen dat uw anker of uw preekstoel niet over de steiger steken! Mijn arme hoofd dankt u.

18

Landvasten breien Bij dat aankomen in een jachthaven, vertelt ook de manier waarop u uw landvasten belegt, veel over uw vaaropvoeding: vroeger wist iedereen dat je dat doet door je lijnen onder die van de buurman die er al ligt, door te halen. Zodat hij weg kan zonder uw landvasten te moeten losmaken. Tegenwoordig kom ik om de haverklap luitjes tegen die hun lijntjes bovenop de mijne breien. En het losse eind rollen ze niet netjes op. Nee, natuurlijk niet; dat ligt in vervaarlijke lussen te wachten op de argeloze voet die zich erin wil laten verstrikken. Levensgevaarlijk en ook niet beleefd.

Vrede bij de stroomkast Idem dito voor de tegenwoordig onmisbare walstroomkabel: volgens de wet van die vermaledijde Murphy is die altijd net een half metertje te kort, en dus hangt hij schuin over de steiger. Het komt aan als je in die draad blijft inhaken en de steiger kust, geloof me. Zorg dus voor verlengstukken, zodat je je kabel altijd tot de juiste lengte kunt breien. Nog zo’n toenemende ergernis in drukke havens: het tekort aan walstroomcontacten. Wat doe je dan als je aankomt, de baby moet dringend zijn papfles uit de microgolfoven en al de stekkers zitten vol? Juist: uittrekken die handel en de jouwe inpluggen. Wedden dat er binnen de kortste keren een ziedende buurman bij je boot staat, die net zijn favoriete ploeg op tv aan het aanmoedigen was? Dus: eerst netjes gaan vragen of iemand van de ‘ingeplugden’ even zonder

19

stroom kan. Of beter nog: investeren in een duostekker, waar je gezellig met z’n tweetjes in kan en zo met één stopcontact twee boten voeden.
 Ook in dat geval kan je best even vragen aan de stroompartner of hij er mee akkoord gaat, en eventueel de kosten delen als het om een stroomautomaat met muntjes of euro’s gaat. En natuurlijk de opgegeven ampèrage van de zekeringkast samen niet overschrijden. Investeer in een duostekker, waar je gezellig met z’n tweetjes in kan en zo met één stopcontact twee boten voeden.

Stootwillen als warm welkom Heb je bij het aankomen in de haven zo’n zalige ligplaats aan een kopsteiger of langszij een steiger gekregen? Vergeet dan niet aan de open kant van de boot stootwillen te hangen, want de kans is groot dat je buren krijgt. Je moét die trouwens toelaten om zich tegen je bootje aan te leggen, behalve als de verhoudingen helemaal zoek zijn. Een twintigtonner hoef je niet langszij te dulden als jouw notendopje met alles erop en eraan maar tweeduizend kilo haalt.

Gluren bij de buren Als je dan buren krijgt, is het maar te hopen dat zij de etiquette kennen voor het geval ze aan wal willen. Over jouw boot klauteren moeten ze in ieder geval, maar ook daar zijn duidelijke regels voor: nooit door de kuip, en niet binnengluren. Langs de voorkant om dus, en als de schipper er om vraagt, op kousevoeten. Het kan in ieder geval geen kwaad om je legerbottines uit te doen, want wie weet slaapt de buurman al wel?

Lekker rustig Met die bottines zijn we meteen aangeland bij een ander gevoelig punt: nachtlawaai. In Willemstad is het me ooit overkomen dat ik drie buren had, die allemaal over mijn bootje moesten. Stuk voor stuk energieke jongelui die een stapje in het nachtleven hadden gezet en die respectievelijk om 02, 03.30 en 04 uur thuiskwamen. Met het nodige gestommel en geroep. Gesellig joh! Stil zijn is dus de boodschap in een jachthaven ’s nachts. Je mag jezelf dan een crack wanen in het kwelen van shantysongs met bijhorende accordeonbegeleiding, maar aan alle mooie liedjes komt een eind, en in principe is dat eind in

20

een jachthaven bij zonsondergang. Dat geldt ook voor de machtige surround-sound die bij je flatscreen hoort.

Klapperende vallen Of voor het diepe gebrom van de generator op je megajacht. Rondsnorren met je lawaaierige buitenboordmotor op de dinghy is ook één van de beste manieren om in no-time onpopulair te worden in een jachthaven. En dat geldt natuurlijk evengoed voor kinderen in tenders. Geef ze zo’n stille elektromotor cadeau, iedereen gelukkig! Lawaai kan ook van de natuur komen, en dan is er weinig aan te doen. Als de wind giert en de golven bulderen, dan heb je daar weinig verhaal tegen. Wél jouw schuld is het als die gierende wind ook nog je vallen aan het klapperen brengt. Die moeten zo ver van de mast worden afgehouden dat ze niet kunnen meespelen in het stormorkest. Ook als je weggaat en de boot onbeheerd achterlaat. Ik ben het beu om in het holst van de nacht in pyjama en op blote voeten op vreemde boten rond te stommelen om vallen vast te maken. Volgende keer kost dat een citroenwitte.

Vlagetiquettes Je vlag, die flappert ’s nachts natuurlijk nooit. Iedere rechtgeaarde pleziervaarder weet immers dat de natievlag bij zonsondergang moet worden binnengehaald, waarmee we bij ‘vlagetiquette’ zijn beland. Daar zijn al complete boeken over geschreven en de auteurs daarvan spreken mekaar soms ook nog tegen, dus beperken we ons hier tot de voornaamste basisregels. Het basisprincipe is simpel: er zijn maar twee vlaggen toegelaten op een jacht: de natievlag achteraan op het hek– bij een kits getuigd jacht hoort die vlag boven in de bezaansmast – en de ‘beleefdheidsvlag’ van het vreemd land waar je op bezoek bent net onder de stuurboordzaling. Onder de bakboordzaling hoort niks, met uitzondering van een eventuele club- of eigenaarsvlag. Als is de juiste plaats voor de club vlag eigenlijk helemaal in het topje van de hoogste mast. ‘In der Beschränkung zeigt sich der Meister’ schreef Goethe al, en dat geldt vooral voor vlaggen op boten. Pavoiseren mag dus alleen bij uitzonderlijke gelegenheden, en reclamevlaggen zijn helemaal uit den boze. Seinvlaggen zijn natuurlijk wél een must, bijvoorbeeld als je een duiker onder water hebt. Vergeet vooral niet de natievlag binnen te halen als je de boot verlaat: ten eerste verslijt ze zo veel minder snel en ten tweede mag er geen vlag hangen als er niemand aan boord is. Tenzij je ze natuurlijk wilt laten hangen om dieven te overtuigen dat de boot bemand is... dan moet etiquette al eens wijken. 21

De sluis: daar waar etiquettes het onderspit delven Waar de etiquette meestal ook het onderspit delft, is in volle seizoen aan sluizen. U kent dat wel, zo’n sluis waar 50 boten in kunnen, en waar er 100 liggen aan te schuiven. In principe geldt natuurlijk: wie eerst komt, eerst maalt. Letterlijk, in dit geval. Mooi principe, maar o zo zelden gerespecteerd. Iedereen kent wel de schipper die met zijn jacht net komt aangevaren als de sluisdeur opengaat en dan maar doodgemoedereerd verder binnen vaart, zonder een uurtje aan te schuiven, zoals de rest voor hem heeft gedaan. In zulke gevallen kan een goede oude lynchpartij mijn goedkeuring wegdragen. Kielhalen is ook geschikt. Hang altijd aan beide kanten stootwillen als je een sluis binnenvaart. Met fenders kan heel nauw aansluiten geen kwaad. Grote ‘gaten’ laten in een sluis wil zeggen dat er minder boten in kunnen. En dat is heel egoïstisch. Aan de meeste Nederlandse sluizen hangen bordjes met hoe het zou moeten aan de wachtsteiger: eerst een rijtje van drie of vier dik maken, en dan pas de volgende rij beginnen. Zo komt iedereen eerlijk op zijn beurt weg. Ook hier hang je dus spontaan stootwillen aan de open kant als je gastvrij en correct wilt zijn.


Haastige hekgolven Drukte is meestal funest voor de beleefdheid. Dat merk je al direct als je een zomerse haven aandoet: sommigen halen werkelijk àlles uit hun motor om toch maar die laatste vrije box in te palmen. Dat iedereen die er al zalig ligt door de hekgolf dan zijn pilsje van het dek kan lebberen, moet je er volgens de haastige schipper maar bij nemen.

22

14 in een rij Geen box vrij? Dan moet het langszij bij mekaar. Vier, vijf rijen dik. (in Guernsey heb ik tot nog toe het record meegemaakt: 14 dik, en toen kwam er een vliegende storm). Geen probleem, als ook hier de regels van landvasten beleggen gerespecteerd worden. Dat wil zeggen: vanaf meer dan twee boten ook lijnen naar de wal leggen, zodat de hele rij boten niet begint te zwaaien als het begint te waaien. En wil die ‘kantligger’ om 6 uur ’s morgens weg? Dat is zijn goed recht; allemaal uit de veren en losgooien. Het is natuurlijk ook wel beleefd als die vroege vogel iedereen de avond ervoor even verwittigt. Dan kan je ook vroeg afnokken. En natuurlijk vraag je ook zelf, als late aankomer, aan de buurman wanneer hij wil vertrekken. Dat iedereen een handje toesteekt als zo’n vertrekker zich tussen de rijen boten moet doorwurmen, spreekt vanzelf. Net zoals je klaar staat om te helpen als er een boot bij zwaar weer komt aangevaren en in een box moet manoeuvreren. Vraag eerst wel even of de schipper hulp wenst, want sommige ervaren rotten kunnen zo goed met hun schuit overweg, dat ze liefst hebben dat al dat goedbedoeld getrek en gesleur aan hun voorpiek achterwege blijft.

Meeuwen lokken Als je dan zo’n mooi plaatsje hebt bemachtigd kan de verleiding groot zijn om de meeuwen wat te voederen vanuit de kuip. Romantisch! Maar ook smerig, want al aan- en afvliegend laten die beestjes van alles vallen. Een manier om gegarandeerd heibel met je bootburen te krijgen dus. Net als dieselbrandstof morsen in de haven. Kan gebeuren, maar er snel wat afwasmiddel achteraan kieperen doet wonderen voor de frisse lucht en de vriendschap.

23

Vraag raak! Waarmee we meteen bij dé gouden raad voor beginners zijn beland: vraag het! Je maakt je nooit belachelijk door raad te vragen, want zoals geweten zijn er geen domme vragen. Vraag hulp, vraag raad en leer vliegensvlug bij. Als je niet weet wat een ‘Dukdalf’ is, vraag het dan. Dan maak je niet de fout die uw dienaar maakte toen hij nog maar een weekje zijn bootje had, en enthousiast aan een gesprek op de steiger wou deelnemen waarbij iemand stond te verhalen over ‘een jacht dat met de dukdalf in aanvaring was gekomen’. Toen ik vroeg ‘wie van de twee er in fout was’, keek iedereen meewarig naar die neofiet op het water, die dacht dat Dukdalf de naam van een boot was. Voor nieuwkomers: dukdalf is de verbasterde uitspraak van het Franse ‘Duc d’Alve’ – de Hertog van Alva – en staat voor zo’n stevige paal in het water. Als je er tegenaan wilt varen, doe het dan zachtjes. “No speed, no damage”, zo herinner ik me de wijze woorden van een vaarinstructeur. Dat geldt ook bij het passeren van andere schepen op het water: een zeilbootje dat met weinig wind toch nog wat vaart probeert te maken, vlam je met je megajacht best niet op een paar meter voorbij. Even inhouden of er met een grote boog omheen varen is veel beter voor je imago. Dat imago zal je ook dankbaar zijn als je in de jachthaven geen grote dotten gas geeft als je niet zeker bent waar je boot dan naartoe gaat. In paniek met stootwillen rond stormende buren is wel het laatste wat je als verwelkoming in je nieuwe buitenverblijf wilt krijgen. Je moet er nu eenmaal nog een tijd mee verder, met die buren. Maar ook als de buren maar tijdelijk zijn, is wat beleefdheid nooit weg: als je voor anker gaat, gooi dan het anker niet vlak bij een andere boot uit. Misschien liggen de eigenaars daar nu juist te hopen op wat privacy. En als de stroming keert, dreigen de ankerlijnen in de war te raken.

Moeten en mogen Goed uitkijken is ook etiquette. Zie je een lijnvisser langs de wal staan, houd dan wat afstand. Zo’n klomp lood tegen je kop maakt trouwens diepe putten. Dat geldt natuurlijk evengoed voor vissers: ga niet staan waar je pertinent wéét dat er bootjes vlakbij moeten passeren, bijvoorbeeld aan de inkom van een sluis of een jachthaven. En op het water geldt nog meer: ga niet voor anker midden in een vaargeul, ook al zit daar net het meeste vis. Het is bovendien meestal verboden. Even verboden als een zeilboot die op zeil én motor vaart, en verzuimt het dagmerk ‘kegel’ te hijsen. Een overtreding, en een bedrieglijke bovendien, want je dwingt voorrang af die je niet verdient. Kwestie van respect voor je collega-zeilers. Eveneens een kwestie van respect, maar dan voor jezelf, is je stootwillen binnenhalen terwijl je vaart. 24

Ze buitenboord laten hangen is niet alleen geen zicht, het typeert je ook dadelijk als ‘luie donder’, tenzij je natuurlijk helemaal alleen bent en bij zwaar weer niet in het gangboord durft.
 De regels van de etiquette màg je volgen, niemand verplicht je ertoe. Maar met de sterk toegenomen activiteit op het water blijft het voor iedereen veel gezelliger als we er wat op letten.
 Waarmee we zijn aanbeland in de grijze zone tussen etiquette en vaarregels. Vaarregels moét je respecteren, op straffe van boete. De regels van de etiquette màg je volgen, niemand verplicht je ertoe. Maar met de sterk toegenomen activiteit op het water blijft het voor iedereen veel gezelliger als we er wat op letten.”

Luc de Wandel schreef dit artikel een jaar of 10 geleden voor het Belgische magazine 'Varen'. Hij constateert op het water dat de bekendheid met gebruiken nou niet bepaald is toegenomen. Hoog tijd dus voor een opfrisser. *

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Van Luc Berghmans ontving het bestuur deze aardige email. Geachte Bestuur van de IFC, Op regelmatige basis ontvang ik van U vriendelijke uitnodigingen voor verschillende evenementen door de IFC georganiseerd. En alhoewel ik ondertussen ongeveer 10 jaar lid ben, heb ik nog geen enkele van deze evenementen bijgewoond. Ik ben dus om zo te zeggen geen "actief" lid. De reden hiervoor is gewoon dat het mij wegens professionele redenen aan tijd ontbreekt. De reis van bij mij thuis tot Hindeloopen neemt reeds (in het beste geval) bijna drie uren in beslag, en dan moet ik 's avonds nog terug. Toch wil ik via deze weg mijn appreciatie, erkenning, achting en ook dank uiten voor het werk en de inzet welk U als bestuur van de IFC dagelijks doet. Ondertussen ben ik nog steeds de trotse eigenaar van een FS33, waar ik al veel zeilplezier op heb gehad. "Zeg nooit nooit!" luidt een gezegde, en ik hoop ooit toch één van de evenementen te kunnen meemaken. Met vriendelijike groeten, Luc Berghmans SY "Cannero" Marina Port Zéland *

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Te koop: Winterkleed met frame voor friendship 33. Telefoonnr. 0513631619 of 0651108208. Froukje Bik.

25

TIP! Zorg dat je een luchtpomp aan boord hebt Veel zeilers hebben een luchtpomp aan boord. Een ‘lig-in-de-weg’, die gebruikt wordt om de rubberboot (een andere ‘lig-in-de-weg’) op te blazen. Schipperse zegt altijd ‘beter mee verlegen dan om verlegen’. Uhm ja .. Nou heb ik meestal gelijk: als schipperse met haar bagage aan boord stapt, zakt de boot in de regel 10 cm met spullen die best thuisgelaten ‘hadden-kunnen-worden’, maar, ik moet toegeven dat de pomp me ook al meerdere keren gered heeft in hachelijke situaties. De eerste keer dat ik blij was met die ‘lig-in-de-weg’ was tussen de grintbanken voor de kust van Engeland. De motor gaf de geest en wij dreven, bij gebrek aan wind, stuurloos met de stroom mee. Ik vermoedde al, dat de oorzaak een brandstofprobleem was. Want ten slotte stopt een diesel er niet zomaar mee. Uhm ja .. Ik had inderdaad gelijk. Na het verwijderen van het fijnfilter bleek dat het filter vrijwel leeg stond. De brandstoftoevoer werd ergens geblokkeerd. Gezien de omstandigheden was er weinig tijd om op m’n gemak de verstopping te lokaliseren. In plaats daarvan heb ik snel de brandstofleiding gedemonteerd en met de pomp lucht met kracht richting tank geblazen. Ik hoorde de lucht borrelen in de tank en - jawel - de diesel liep weer vrij uit de leiding. Alles gemonteerd, ontlucht, gestart en zo geraakten we vrij van de kust. Schipperse heeft soms (héél soms) gelijk. Dat voorval werd natuurlijk te pas en te onpas gememoreerd .. Het probleem was daarmee natuurlijk niet definitief opgelost, maar wel voldoende om veilig de haven binnen te lopen en zelfs de vakantie zonder problemen door te komen. In de winter heb ik de brandstoftank schoongemaakt om herhaling te voorkomen. Een paar weken geleden had ik de pomp onverwacht weer nodig. Ik liep op de motor de haven van Lelystad binnen, toen opeens de temperatuur van de motor tot in het rode bereik opliep. Droog geplof, groot alarm: er kwam geen koelwater meer uit de uitlaat. 26

Snel de motor uitgezet en het ruime sop gekozen. Daarna als eerste de impeller gecontroleerd: niets mee aan de hand. Toch zoog de motor geen koelwater aan. Wat nu ? Ik bedacht, dat er misschien onvoldoende vacuüm in het wierfilter was, of toch een verstopte inlaat. Ik controleerde het wierfilter en heb daarna met de pomp met kracht lucht geblazen richting de waterinvoer. Gelukkig hoorde ik, na het geven van wat druk, weer het bekende geborrel van de lucht onder water. De boel was weer ontstopt. Alles opnieuw gemonteerd, gestart - en er kwam weer water uit de uitlaat. Gelukkig was schipperse thuis, en laten we haar nou vooral niet wijzer maken dan ze is. Vandaar mijn tip: zorg voor een goede luchtpomp aan boord. Zonder pomp had ik in beide gevallen de reddingmaatschappij of (erger nog) een berger te hulp moeten roepen. Zorg voor een pomp met veel verloopstukjes. Gerard Daniels FS35 Equilibrium *

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

EVEN KENNISMAKEN! Sinds de laatste Flitsen (nr. 2 uit 2015) zijn er zes nieuwe leden bijgekomen. Vier daarvan hebben ons via internet gevonden. Een via een kennis of familie en een ander via een IFC-lid. Nog te weinig zijn binnengekomen door onze flyer, daarom ook aan u het verzoek: Geef onze flyer aan elke Friendship die u tegenkomt in havens of onderweg! Dit zijn onze nieuwe leden voor nu: Fam. F. Wijnstra uit Tolbert, met een FS 22, genaamd Zuidenwind, ligplaats Woudsend. Fam. R.J. Held uit Zwaag, met een FS 33, genaamd Silhouet, ligplaats Andijk. Dhr. H. de Jong en mw. E. de Ridder uit Lemmer, met een FS 33, genaamd Witte Raaf, ligplaats Lemmer. Dhr. C. Brinkhuis uit Zeist, met een FS 25, genaamd Pretty Woman, ligplaats Zeewolde. Dhr. A. Sloot uit Drachten, met een FS 33, genaamd Slootje, ligplaats De Veenhoop. Fam. B. de Koning uit Leidschendam, met een FS 28, genaamd Bommelton, ligplaats Aalsmeer. We heten jullie van harte welkom en uiteraard hopen verder met jullie kennis te mogen maken op één van onze komende evenementen. Louis Vink ([email protected])

27

Bezoek verkeerscentrale Hoek van Holland, 14 februari 2015 Vorig jaar bezochten we de Verkeerscentrale in Dordrecht. Een bijzonder leerzame ervaring voor iedereen die wel eens, via de staande mastroute, richting Zeeland gaat. Maar óók als je buitenom over zee richting Zeeland vaart of verder naar de Belgische kust, dan krijg je met de Centrale te maken. Want, in dat geval zal je bij hoek van Holland, de Maasgeul over moeten steken. De Maasgeul is een van de drukst bevaren scheepvaartroutes. Alle schepen die Rotterdam vanaf zee aandoen komen hierlangs. Bij het oversteken van de Maasgeul voel je je dan ook net een egeltje die de rijksweg oversteekt. Gelukkig worden je vaarbewegingen goed gevolgd door de Verkeerscentrale Hoek van Holland (VKC). Zij roepen je via de marifoon op als er een gevaarlijke situatie dreigt te ontstaan: echt waar, ze letten goed op !! Door de aanleg van de 2e Maasvlakte is de situatie de laatste jaren enorm veranderd. Vragen als “Moet ik de geul haaks oversteken of mag ik met harde wind en veel zeegang ook een bezeilde koers kiezen ?” of, “Ik heb AIS, moet ik me dan nog steeds via de marifoon aanmelden ?” of, “Ben ik wel goed zichtbaar ?”. Legitieme vragen, waar iedereen wel wat over te zeggen heeft. Maar: hoe zit het nou echt ? Reden genoeg voor een bezoek aan de Verkeerscentrale Hoek van Holland waar we met koffie worden ontvangen door Aad Kleijn, werkzaam bij de ‘Port of Rotterdam’. Aad verzorgt ook de presentatie en de rondleiding. In de ontvangstruimte houdt hij een presentatie over historische ontwikkelingen op het gebied van scheepvaartcommunicatie. Aad begon te vertellen dat men vroeger voor de onderlinge communicatie tussen schepen en de wal een ‘semafoor’ gebruikte, waarin bollen, ruiten, en/of lichten werden gehesen om de 28

scheepvaart te informeren. De huidige Verkeerscentrale is gebouwd op en rondom een bunker die deel uitmaakte van de Atlantikwall. Na de Duitse bezetting werd de bunker getransformeerd tot semafoor. Deze bunker, met muren van anderhalve meter dik, maakt nog steeds deel uit van de Verkeerscentrale. Recentelijk is het gebouw volledig gerenoveerd. Daarvoor heeft de Centrale een architectuurprijs ontvangen. In het volgend deel van zijn presentatie krijgen we informatie over de indrukwekkende omvang van de Rotterdamse havenoperaties aangeven. Een korte opsomming: “De jaarlijkse overslag van de Rotterdamse haven is zo’n 450 miljoen ton. Hiermee is de Rotterdamse haven de grootste haven van Europa. Het havengebied omvat 12.500 ha havengebied (land & water, waarvan circa 6.000 ha bedrijfsterreinen). De totale lengte van het havengebied is ruim 40 kilometer. Jaarlijks bezoeken circa 30.000 zeeschepen en 110.000 binnenvaartschepen de haven. Het gehele gebied is verdeeld in sectoren met 35 radarstations. Vanuit de Verkeerscentrale Rotterdam in de Botlek en de Verkeerscentrale in Hoek van Holland wordt er voor een veilige, snelle en verantwoorde begeleiding gezorgd door het havengebied.” Als geboren Amsterdammer werd het mij wel duidelijk dat de onderlinge rivaliteit tussen Rotterdam en Amsterdam nog steeds bestaat. Aad Kleijn was daar trouwens snel mee klaar: als je het over Havens en Haventjes hebt, dan is Amsterdam het …. Haventje. Wel wordt er met argusogen gekeken naar de groei van de haven van Antwerpen. De taak van de Verkeerscentrale is het begeleiden en adviseren van het scheepvaartverkeer. De Verkeerscentrale Hoek van Holland is met de Verkeerscentrale Rotterdam onderdeel van het Vessel Traffic Management System (VTMS) in het Rotterdamse havengebied en de aanloop daarvan. De Verkeerscentrale Hoek van Holland begeleidt de scheepvaart in de sectoren Maas Aanloop (VHF-1), Pilot Maas (VHF-2), Maasmond (VHF-3), Rozenburg (VHF-65), Europoort (VHF-66) en het schip-schip kanaal (VHF-10).

29

De beroepsvaart vraagt op afstand loodsen aan voor begeleiding. Ook is er de mogelijkheid om navigatie assistentie aan te vragen bij het oversteken van de geul voor de pleziervaart. Ook als je bijvoorbeeld door een motorstoring beperkt bent is goed de Verkeerscentrale te informeren. Zij kunnen dan de andere schepen attenderen. Via VHF-3 moet de pleziervaart zich melden bij de aanloop van de Maasmond. Bij Boei MN1 (Noord-Zuid) of MV (zuid – Noord). Door de melding wordt de scheepsnaam gekoppeld aan het radar ‘bliebje’ op het schepen volgsysteem van de VKC. Daardoor kan de verkeersbegeleider je, indien noodzakelijk, via de marifoon oproepen. Blijf dus gedurende de overtocht stand-by op VHF-3 en luister goed uit ! Het schepen volgsysteem signaleert automatisch gevaarlijke situaties door op basis van de snelheid/koers vectoren van de schepen mogelijke aanvaringskoersen te voorspellen. Het is dan ook belangrijk zoveel mogelijk een vaste koers en snelheid te handhaven en afwijkende koersafwijkingen per VHF door te geven. Vooraf aan ons bezoek hadden we Aad voorzien van onze vragenlijst welke door Aad uitvoerig werden behandeld: 1. Hoe moet je de verkeerscentrale eigenlijk aanroepen? Melden op VHF-3 dat je de Maasgeul gaat oversteken, met de scheepsnaam en de huidige locatie: MN1 of MV boei. Dit kan gewoon in het Nederlands. De VKC zal eventueel bijzonderheden doorgeven maar geen advies geven om over te steken. 2. Moet ik de geul haaks oversteken of mag ik met harde wind en veel zeegang ook een bezeilde koers kiezen? De geul is geen Traffic Separation Scheme (TSS). Het is daarom niet verplicht de geul haaks over te steken. Wel is het handig een voorspelbare rechtlijnige koers te kiezen en de oversteek niet langer te maken dan noodzakelijk.

30

3. Mag je bij het oversteken het eerste gedeelte haaks oversteken tot de middenberm en dan een stukje meevaren met de schepen totdat het tweede gedeelte overgestoken kan worden? Ja dat mag, het is dan aan te bevelen dit even te melden om verwarring op de VKC te voorkomen. 4. Bij een gevaarlijke situatie is het mij niet duidelijk wat ik moet doen, de VKC aanroepen of het desbetreffende schip? Geven jullie in zo’n geval ook een advies? Het is altijd beter de VKC aan te roepen, zij hebben de coördinatie over het scheepsvaartverkeer en zullen bij gevaarlijke situaties contact opnemen. 5. Ik heb AIS, moet ik me dan nog steeds via de marifoon aanmelden? Ook met AIS transponder is belangrijk dat je je toch aanmeldt. Niet altijd is de transponder zichtbaar tussen alle AIS bliebjes en de VKC moet hun radar-bliebje maar kunnen koppelen aan de scheepsnaam. 6. Ik heb een buisreflector in het stag: ben ik dan wel goed zichtbaar? Als je slecht zichtbaar bent, kan je af en toe je zendknop van de marifoon indrukken. De locatie van het verzonden signaal vormt ook een bliebje op het volgsysteem. Maar de VKC heeft ook een goed zicht op de Maasmond vanuit de centrale. 7. Ik heb geen marifoon, kan ik jullie dan via mijn mobiel bereiken? Nee, de centrale is volledig ingericht op marifoon en radar. De communicatie verloopt ook uitsluitend via de marifoon. Zonder marifoon: héél goed uitkijken ! De VKC heeft wel een radarbeeld en zal in gevaarlijke situaties de andere schepen opmerkzaam maken. Na de presentatie en het beantwoorden van de vragen, kregen we een rondleiding langs de werkplekken van de verkeerbegeleiders, verstopt achter grote flatscreen schermen met alle scheepsbewegingen en een prachtig uitzicht op de maasmond.

31

Zéér onder de indruk en heel dankbaar voor deze uitstekende presentatie, gingen we huiswaarts en een aantal leden nam zich voor, na deze leerzame en bemoedigende instructie, dit jaar de overtocht te wagen. Onder het motto ‘De Verkeerscentrale kijkt met u mee’. Gerard Daniëls FS35 Equilibrium *

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Hemelvaartweekend 2015. We hadden er naar uitgekeken, Hemelvaart 2015 met de Friendshipclub naar Terschelling, dit jaar zou het gewoon allemaal doorgaan. Op woensdagavond al naar de boot, het waaide nog hard maar volgens de voorspellingen zou het op donderdag minder hard waaien, de vooruitzichten waren niet helemaal zoals we ze wilden maar goed niets is zo veranderlijk als het weer. Donderdagochtend vroeg uit de veren, mooi op tijd weg om zo rond de tijd van de steigerborrel aan te komen, het is voor ons uit Lelystad toch nog een aardig eindje varen om in Makkum te komen. De dag begon met weinig wind, dus op de motor de juiste koers gezocht, er kwam wat meer wind en al motorzeilend kwamen we in de buurt van het Vrouwenzand, daar trok de wind echt aan en het laatste stuk hebben we nog lekker kunnen zeilen. Tot bijna aan de afsluitdijk zodat we in twee slagen naar Makkum konden varen. Daar aangekomen konden we meteen aanschuiven aan de steigerborrel die werd opgevrolijkt door de lekkere hapjes van Klaus en Inge, Inge was namelijk jarig dat weekend en we hebben met z'n allen gezongen voor haar. Om 20.00 uur het palaver in de Prins met koffie en cake. Het werd al snel duidelijk, op Terschelling komen was niet het probleem, om er zaterdag weer vandaan te komen was het grote probleem, de windvoorspellingen logen er niet om.

32

Op zaterdag zou het westen wind zijn en harde wind en zou het heel vervelend zijn om bijna alleen maar tegen een harde tegen wind in te varen. De meningen waren ernstig verdeeld maar een ieder kon kiezen waar hij/zij naar toe wilde varen. Er waren verschillende mogelijkheden, van Makkum naar Terschelling, van Makkum naar Den Helder en van Makkum naar Texel. Bij de laatste mogelijkheid zou de jachthaven problemen op kunnen leveren, we konden daar geen plaatsten reserveren. De grootste groep wilde naar Texel varen met een uitwijkmogelijkheid naar Den Helder. Er bleven maar 3 boten over die daadwerkelijk naar Terschelling wilden. Na nog wat heen er weer gepraat bleef alleen de Rambler over om naar Terschelling te gaan. De anderen kozen voor Texel. De volgende ochtend werden we al vroeg gewekt door het gepruttel van een motor, de Rambler moest vroeg op pad om een goede stroom mee te hebben naar Terschelling maar ook om op tijd, voor de sloepenrace binnen te zijn in de haven. Wij hadden na lang beraad toch ook maar besloten om naar Texel te gaan, dat was toch wel een beetje een teleurstelling. Doordat we zo op tijd wakker waren zijn we wat vroeger vertrokken dan afgesproken, we waren vlot door de sluis en hadden meteen de stroom mee richting Texel. Onderweg hoorden we dat de Rambler op weg naar Terschelling er voor gekozen had om terug te gaan en door te zeilen naar Texel, ze vertelden dat er voldoende plaatsten vrij waren in de haven, dat gaf een gerust gevoel. Alles ging voorspoedig en om 12.30 uur meerden we aan in de haven, mooi op tijd om te lunchen. In de middag nog even een wandelingetje gemaakt in Oude Schild en om 20.00 uur waren we present voor de wandeling met de Friendshippers. Na een fantastische wandeling kwamen we rond 22.00 uur moe en voldaan weer terug in de haven. We gingen meteen naar bed, het was nl ook koud en de stroom was uitgevallen, iedereen had de kachel aan en dat kon de stroomvoorziening niet aan. De volgende ochtend wilden we op tijd weer weg, alle andere boten kozen er voor om rechtstreeks naar Den Oever te varen maar Imko had geen zin om de gehele ochtend ook nog op Texel door te brengen, wij kozen er voor om via Kornwerderzand en het IJsselmeer naar den Oever te varen. Dus weer vroeg op staan en op tijd het wad op. Het was druilerig weer, waaide stevig maar ook al hadden we stroom tegen, met de wind schuin van achter kwamen we rond 13.00 uur aan bij Kornwerderzand. Daar hadden we echt geluk, de brug ging open toen we aan kwamen varen, het zeil snel naar beneden, de brug door en de sluis in. Zo snel hadden we het nog nooit mee gemaakt. Op het IJssel meer was het even wennen aan de golfslag maar met een ruime wind, wel hard overigens ( tussen de 25 en 30 kn)zijn we naar Den Oever gevaren. Na even zoeken en een te krappe box, konden we tevreden aanleggen. Druppelsgewijs kwamen de meeste andere Friendshippers binnen. 33

Nog even gezellig bijkletsen met een borrel en wat hapjes, hebben we ons klaargemaakt voor een stevige wandeling naar de Zingende Wielen. Na een gezellig samen zijn en de afsluitende woorden van de voorzitter, keken we terug op een mooi zeilweekend ondanks dat we niet naar Terschelling waren geweest. Terug aan boord meteen naar bed, we wilden de volgende dag op tijd in Lelystad zijn. Zoals jullie weten is Imko altijd vroeg maar deze ochtend was hij erg vroeg, hij had zich een uur vergist, wat maakte dat we al om kwart voor acht weg voeren. We waren overigens niet de enige vroege vogels want een half uur voordat wij weggingen, ging er al een andere Friendshipper weg. Bij alle andere boten was het nog extreem rustig en stil. Onderweg heeft een bericht van de meldpost ons erg bezig gehouden: "De Kl5 is verdwenen". Een op zichzelf staande mededeling, verder niets, waar is hij naar toe dan, wie heeft hem mee genomen, moeten we iets doen? Allemaal vragen die dan bij je op komen. Dit maakte dat de terugweg super snel ging, met behulp van een goede wind, we konden in één streep naar de haven varen. We kwamen er zelfs vroeger dan verwacht aan. Snel de spullen opgeruimd en naar Zutphen gereden zodat we nog op tijd de poezen uit het pension konden halen. Al met al hebben we een erg leuk en gezellig weekend gehad en zeker voor herhaling vatbaar. Jannie de Jong, "Ianassa" *

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Najaarsevenement 2015: Generale repetitie voor IFC zeilwedstrijd… OEPS… ‘Wat gek, alle vlaggetjes op de boten in de haven hangen naar beneden. Zou er geen wind meer zijn?’ Onze opstapper Gerrie stapt met een verbaasd gezicht aan boord van ons jacht ‘Sigmagic’, die omringd is door een prachtige regenboog. Even daarvoor hadden we met de jachthaven Enkhuizen in het vizier een wolkbreuk over ons heen gekregen waarbij onze auto behoorlijke overhelde door de krachtige wind. ‘Dan hoeven we tenminste geen rif te zetten in het zeil en kunnen direct wegzeilen. Met een beetje geluk zijn we voor het donker aan de overkant.’

34

Ik kijk benauwd naar de lucht. De wolken zijn zwart met een klein stukje blauw. Het wordt steeds sneller donker en volle maan is ook al een week geleden geweest. Hoe zou het bij de invaart zijn van Hindelopen? Er zijn daar geen verlichte boeien. Het uitvaren uit de box van onze haven is dit keer een makkie, ik kan het bijna met een pink doen. Jeroen en Gerrie helpen met de landvasten losgooien. Met een kleine windkracht vier varen we het IJsselmeer op. Maar nog geen kwartier later is wind toegenomen tot windkracht zes. Jeroen heeft het roer overgenomen en moet behoorlijk knijpen om de boot langs het ondiepe vrouwenzand te sturen. Vlak voor Stavoren vind ik de boot wel erg schuin liggen. ‘Laten we het voorzeil maar een groot stuk indraaien. De wind lijkt toe te nemen en we liggen dadelijk lager wal wat grote golven oplevert.’ Jeroen twijfelt nog even, want we hebben een lekker gangetje en hij is er van overtuigd dat onze boot met de zware kiel niet zal omslaan. Toch volgt hij mijn verzoek op. Net op tijd. De wind is toegenomen tot een windkracht zeven en de golven zijn inmiddels anderhalve meter hoog. Zelfs met een kleiner voorzeil liggen we erg schuin. Het is inmiddels pikdonker. Met nog een mile te varen halen we de zeilen naar binnen, al gaat het niet gemakkelijk. De golven beuken tegen de boot en ik kan de boot niet in de wind houden. Het grootzeil blijft steken, waardoor Jeroen naar voren moet om het zeil naar beneden te trekken.‘Hou je goed vast,’ roep ik hem toe. Na verschillende pogingen kan hij het zeil bij elkaar binden en neemt het roer van me over. Het moeilijkste stuk moet nog komen: de vaargeul vinden met de onverlichte boeien en aan beide kanten ondiepten. Ik ga op het voordek staan met een schijnwerper, maar ik kan niet meer dan een klein stukje vooruit zien. Jeroen kijkt op de plotter: ‘Voor je moet een groene ton liggen. Zie je hem?’ Na verwoed turen zie ik hem rechts liggen. ‘Ja, ik zie zelfs de rode boei aan de linker kant.’ Het laatste stuk is het moeilijker om de boeien te traceren. Vlak voor de haveningang van Hindelopen zie ik een boei. ‘Is deze rood of groen?’ roept Jeroen dringend. ‘Ik kan het niet goed zien. Juist als we rakelings langs de boei gaan zie ik het. ‘De boei is groen. Bakboord, snel. We zitten buiten de vaargeul!’ Het volgende moment voel ik de boot bonken op de bodem. We zitten vast. Dan weer een bonk. Ik kijk voor me uit. Links zie ik de stenen dam met daarachter verschillende jachten. Rechts de verlichte kerktoren van Hindelopen die steeds dichterbij lijkt te komen. Ik hoor de branding. Jeroen probeert vol gas te geven, maar heeft geen controle over de boot. Weer een bonk.

35

Het lijkt of de boot richting het strandje kruipt en steeds schuiner komt te liggen. De golven slaan achter op onze boot en lopen de kuip in. Als we maar niet omslaan. ‘Dees, rol de genua uit!’ Ik sta nog steeds verstart met de lamp in mijn hand. ‘Ik weet niet welke lijn,’ roept Gerrie.‘Desiree, je weet wat je moet doen. Rol de genua uit,’ herhaalt Jeroen. Ik snel naar achteren en trek de klem losvan de genualijn. Ondertussen trek ik samen met Gerrie aan de schoot van het voorzeil aan de linker kant. Met een knal schiet het zeil open. ‘Het zeil moet aan de andere kant staan.’Ik kijk Jeroen verbaasd aan. Rechts? Juist waar de ondiepte is. Ik kijk verlangend naar de vaargeul links van mij. Die is zo dichtbij. Waarom lukt het niet? Jeroen doet nog een poging om me te overtuigen: ‘Het zeil moet naar stuurboord!’ Ik volg zijn order op. Samen met Gerrie trek ik als een gek aan de schoot. Het zeil schiet over. Het volgende moment helt het schip over naar rechts. Het is gebeurt, denk ik. We slaan om. Dan lijkt het of de boot vliegt: hij maakt een sprong naar links en belandt midden in de vaargeul. We stuiven op de haveningang af.‘De genua inrollen! Een, twee, drie. Een, twee, drie.’ Met z’n drieën trekken we aan de lijn en langzaam maar zeker wordt het voorzeil kleiner tot het helemaal ingerold is. ‘Goed gedaan, dames!’ Jeroen kijkt ons trots aan. De volgende dag horen we dat de wedstrijd is afgelast: de windkracht is nog zeven.Wij halen schouders op, want wij hebben onze overwinning al gehaald: onze boot veilig aan land gebracht. Desiree Janssen, “Sigmagic”

36

Najaarsevenement tocht of wedstrijd 2015 Begin van de week zag het er allemaal nog goed uit. De regen zou afnemen en het zou een stuk mooier weer worden. Het beloofde veel. Omdat ik aan de 24 uurs race had meegedaan, een week eerder, had ik voor het gemak het schip in Medemblik achtergelaten. Zodoende zijn we met de bemanning pas donderdag naar Medemblik afgereisd en daar rond 12 uur op de boot gestapt. Er stond toen een harde westenwind 5 à 6 Bft. Om gelijk al naar Hindeloopen te varen, waar de wedstrijd zou worden gehouden, hadden we nog geen zin. We besloten eerst naar Den Oever te gaan. Met de westenwind en aan de hoge wal was het prima varen. Het kon gemakkelijk alleen op de fok. De laatste spetters waren ook geen hindernis. In Den Oever was het tamelijk rustig. De havenmeester gaf al aan geen schip meer te verwachten. Ruimte genoeg. Omdat er ’s avonds een voetbalwedstrijd was, besloten we naar het dorp te fietsen. De fietsen konden in de haven worden geleend, en borg hoefden we ook niet te betalen, zo vertrouwd waren onze gezichten kennelijk. Wel kregen we de waarschuwing mee dat niet op elke fiets voldoende licht aanwezig was. Dat klopte: met drie fietsen hadden we een voorlicht en een achterlicht genoeg om in colonne te fietsen. Een beetje licht was wel nodig, want is was aardedonker op de weg. Ook daar waren we voor gewaarschuwd, want er wordt daar ook hard gereden, weliswaar kom je maar enkele auto’s tegen. Van de voetbalwedstrijd kan ik me nu niets meer herinneren. Dat zal dan wel zijn reden hebben. In het café was het wel gezellig. Klaverjassende jongeren die geen oog hadden voor de wedstrijd. Wat ook nog opviel was dat de supermarkt Coop er niet meer was vlakbij de haven. Hij is verplaatst. En het kleine cafe aan de (oude vissers) haven bestond ook niet meer. Vrijdag rustig ontbeten en dan maar op weg. De harde wind stond er nog en ook alleen de fok was voldoende, zelfs een beetje ingerold. De wind was nu meer uit het NW-sten.

37

Dat was een beetje jammer, want pal voor de wind. Het regelmatig inklappen van het voorzeil hebben we maar vermeden door niet pal voor de wind te varen. Dat geklapper wordt je snel zat en nog slecht voor het zeil ook. Gevolg was wel dat we boven Hindeloopen uitkwamen. Maar met een extra slagje van 2 mijl was het bekeken. Met deze wind toch maar een tegenwindse box gevraagd en dat mocht. Vrijdagavond: palaver voor de wedstrijd. De windverwachting was niet echt aangenaam NW 5-6 later op de dag gewoon 6. Als startschip van het veld van schepen had ik niet zoveel trek om daar aan lager wal de golven te trotseren. Gelukkig had men daar begrip voor. Onze 4-uurstocht of wedstrijd (benaming naar keuze!) moet wel leuk blijven. Rakken zijn er naar alle richtingen toe, maar er zijn ook aande windse rakken bij, en dat is nu zeker niet prettig. Wat te doen? Laten we het maar vragen. Wie van de schipper wil morgen toch varen? Men kijk elkaar een beetje aan en uiteindelijk steken twee schippers de hand op, van twee meer dan 35 voeters wel te verstaan. En de mededeling dat Jeroen en Desiree die later op de avond komen zeker willen meevaren. Het kan allemaal. De wedstrijd gaat door. Drie schepen nemen er aan deel. Er is dit keer geen startschip. Het starten gebeurt nu op dezelfde manier als het finishen, men vaart op een afstand van 20 meter langs de boei rond de klok van 12 en noteert de starttijd. Geregeld. De bemanning van het startschip kan nu uitslapen. Een fijne gedachte. Dat lukt niet echt. De volgende morgen staat de schipper van een van de deelnemende schepen bij ons schip. Ik heb zo mijn bedenkingen, zegt hij. Hoezo? Vanmorgen toen ik wakker werd keek ik gelijk op de windmeter en die gaf al 6 Bft. aan, die komt er dus niet maar die is er al. Ok, laten we even in overleg met de andere twee deelnemers. Uiteindelijk had niemand er problemen mee dat er toch niet gevaren wordt. Het moet wel leuk blijven. Voor iedereen was er nu ruimte om iets anders te doen. We hadden het geluk dat er leden waren met de auto in Hindeloopen. Met ons drieën werden we keurig weggebracht naar Workum. Terug? Er rijdt een trein van Workum naar Hindeloopen. Jammer dat het station even buiten de bebouwde kom ligt. Maar het was mooi weer en er stond wat wind waar we nu geen last van hadden. 38

Eerst eens De Waag bezoeken waar een VVV in zit. De dame van de VVV, een vrijwilligster is niet te beroerd om een kleine rondleiding te geven en uit te leggen hoe alles zo gekomen is. Er ligt een prachtige stenenvloer in van straattegels die is afgewerkt met een dikke epoxylaag. Hard en slijtvast voorlopig en het blijft de sfeer ademen van vroeger. Goed hoor. Vervolgens slenteren we naar het Jopie Huisman museum. Vroeger ooit een keer geweest. Maar iedereen heeft er zin in. Binnen worden allervriendelijkst verwelkomd, en nadat iedereen is ingecheckt met zijn museumjaarkaart, worden we onmiddellijk doorverwezen naar het filmzaaltje waar de film net is begonnen. Door de dikke gordijnen heen vinden we snel een plaatsje achter de twee andere bezoekers. De film laat je kennis maken met Jopie Huisman en hoe hij eruit zag, want veel is gefilmd toen hij nog leefde. Een sympathieke voddenboer, die zichzelf het schilderen heeft eigen gemaakt. En leuk ook nog. Aan de balie vertellen we dat we hebben genoten van de film. Ongevraagd bijna krijgen we een mobiel telefoontje uitgereikt, waarmee de uitleg en verhalen kunnen beluisteren door het apparaat even tegen een plekje te houden bij een schilderij. Elk hoekje van het museum heeft zo zijn eigen toelichting. Ieder gaat zo in zijn eigen volgorde het museum door. Als ik nog in hoek 3 ben hoor ik hard gelach uit hoek 5 komen. Wat is dat dan? Met respectloosheid heeft het niets te maken. Hoek 4 even overslaand vraag ik wat er is. Dan moet je je mobieltje daar even tegen aan houden! Mij overkomt hetzelfde: ik schiet hard in de lach, gelukkig niet tot ergernis van de andere bezoekers. It moat sa syn. De toelichtingen zijn interessant, maar daar blijft het niet

39

bij: je wordt ook getrakteerd op ware anekdotes uit de mond van Jopie zelf. En die zijn om te bescheuren. Jopie Huisman een kleurrijk figuur als schilder en als mens. Voldaan verlaten we het museum. De kans dat ik hier nog een keer terug kom is groot. We komen langs een viswinkel en het is er erg druk. Haringen en een portie kibbeling worden genuttigd. Daarna moet de vis zwemmen en vinden we een café met terras en uitzicht op de sluis. Na een biertje hebben we de moed verzameld eens op zoek te gaan naar het station. Na 20 minuten zijn we er. Nu nog 20 minuten wachten. Als hij er is stappen we naar binnen en gaan gelijk weer zitten. Dat hoeft eigenlijk niet want de reis duurt 4 minuten. Dan weer 20 minuten lopen naar ons schip. In de haven frissen we ons op voor het naderde “Walking Dinner” en de voorafgaande terrasontvangst van de leden die ook geen wedstrijd gevaren hebben en met de auto gekomen zijn. Vanwege het weer (wind) is de ontvangst ook maar binnen gepland. Het “Walking Dinner” is een ervaring apart. Je kunt je er veel van voorstellen, ieder zijn eigen voorstelling, maar de conclusie moet luiden dat de enige die lopen de kelners en serveersters zijn. Al wat wordt uitgeserveerd is van goede kwaliteit, maar dat zijn we gewend daar. Sommigen halen alle zeven gangen, maar andere haken ook wat eerder af: genoeg is genoeg. Gezellig was het wel weer, ondanks het gemis van een prijsuitreiking. Volgend jaar beter! Louis Vink *

Agenda:

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Vrijdagavond 27 november om 20.00 u. Hagoort Sails in Benthuizen. Lustrumfeest 9 april 2016.

40