Friendship Flitsen Clubblad van de Internationale Friendship Club Jaargang : 39 Opgericht: 13 maart 1976

Friendship Flitsen Clubblad van de Internationale Friendship Club Opgericht: 13 maart 1976

Jaargang : 39 Nummer : 3 Datum :12-10-2014

Samenstelling en redactie Gerard Burghgraef

BESTUUR Bestuurslid en Louis Vink Ledenadministratie Voorzitter Marius Bouma

Beukenlaan 43 0172-509280 Kleinzand 5 0515-574110 Secretaris Gerard Daniels Paltzerweg 267 06-10157427 Penningmeester Herman Hemerik Pr. van Lignestraat 18     070-3876458 Postgiro: 35 60 322 Bestuurslid en Gerard Burghgraef Parklaan 12 Redactie 070-5113508

2451 XJ LEIMUIDEN e-mail: [email protected] 8701 JW BOLSWARD e-mail: [email protected] 3734 CM DEN DOLDER e-mail: [email protected] 2274 KR VOORBURG e-mail: [email protected] InternationaleFriendship Club Voorburg 2241 XN Wassenaar e-mail: [email protected]

Internetsite

http://www.friendshipclub.nl

Inhoud:

blz.

- Van de redactie

2

- EHBO – Reanimatie workshop

3

- Advertentie

5 - 19

- Weer even kind zijn

6

- Met FS28 naar de Kanaaleilanden

8

- Water hoort waar het functioneel hoort 13 - Oeps

16 – 34 – 44

- Even kennis maken

17

- Verslag Hemelvaart weekend

18

- Een Email

22

- 1 Rak te ver

23

- Uitslag wedstrijd Hindeloopen

27

- Led in de kajuit

33

- Zullen we nog één keer ?

35

- Zeilen is teamwork

46

- Inschrijfformulier

49

1

VAN DE REDACTIE Het leek wel of er geen einde aan zou komen, aan deze mooie en warme zomer. Behalve voor de mensen die in de maand Augustus vakantie hadden ge-planned, toen was het weer een aantal weken van slag. Tijdens het gezellige najaarsevenement in Hindeloopen hoorde je regelmatig de vraag “En, heb je een goede vakantie gehad”? Enthousiast werd er verteld over de reizen die onze clubgenoten deze zomer hebben gemaakt naar Zeeland, de Waddeneilanden, een reis naar de Kanaal eilanden, Zuid Engeland en Denemarken. Een aantal verslagen vind je in deze Flitsen. Onze leden Martin en Liesbeth Marks v Sterkenburg zijn zelfs met hun schip Windekind naar St. Petersburg gezeild, hier gaan we beslist meer over horen! Het bestuur heeft voor de komende winter een aantal activiteiten georganiseerd. De eerste is een EHBO en Reanimatie workshop, hiervoor staat een uitnodiging in deze Flitsen. Het aantal deelnemers is beperkt dus schrijf snel in. Binnenkort gaat met gemengde gevoelens ons schip weer op de kant, jammer maar zo komt er weer tijd voor theaterbezoek, misschien een stedentrip en natuurlijk de in de zomer verwaarloosde contacten met familie en vrienden aan de wal. Ik wens je een mooie winter waarin je, misschien geïnspireerd door de verhalen in deze Flitsen, plannen gaat maken voor het komende vaarseizoen. Tot ziens op de evenementen.. Gerard Burghgraef

Natuurlijk wil je zelf ook een bijdrage leveren aan ons clubblad. Zet je ervaring op papier, het is van harte welkom! Let wel….. Kopij voor de volgende Flitsen, indien mogelijk in Word - Times New Roman 12 inzenden / mailen voor 1 januari 2015 aan het redactie adres. Illustraties en foto’s graag aanleveren in JPG format of indien mogelijk gelijk verwerken in de tekst. Voor leden worden advertenties kosteloos geplaatst. Inzenden naar het redactieadres of per e-mail naar [email protected]

2

REANIMATIE en EHBO Workshop. Op zaterdag 22 november 2014 organiseren we een workshop “EHBO aan boord” evenals wederom een workshop Reanimatie. De afgelopen jaren kregen we regelmatig vragen van leden die wel in waren voor een herhaling. Welnu die komt er weer. EHBO: We varen vaker op groot water en velen gaan, omdat ze meer (vrije) tijd hebben, ook langer het water op. Daarmee groeien ook de risico’s op blessures. Ook het ouder worden kan een component zijn die de risico’s vergroten. Daarom is het erg handig als u basiskennis over EHBO hebt en basisvaardigheden hebt in het verzorgen en verbinden van de meest voorkomende kwetsuren. De EHBO workshop is gericht op voorvallen die aan boord gemakkelijk kunnen voorkomen. Denk aan brandwonden, botbreuken en flinke snijwonden, beknellingen, stabiliseren van de patiënt en het voorkomen en behandelen van onderkoeling. In een dagdeel zal zowel theorie als praktijk van een aantal onderdelen aan bod komen. Er wordt geoefend met het aanleggen van verbanden, stabiele zijligging ed. De workshop wordt gegeven door Jan Stotijn kaderinstructeur EHBO. Hij heeft dit eerder voor ons gedaan. Dat was toen volgens de deelnemers, een zowel nuttige, leerzame maar ook zeer plezierige ervaring. REANIMATIE: Je hoopt het nooit te hoeven gebruiken, maar als je in omstandigheden komt waarin reanimatie van belang is, dan is het heel fijn als je het al een aantal keren hebt geoefend. Omdat reanimeren zeer intensief is, is het van belang dat meerdere personen het kunnen en je elkaar kunt afwisselen. Bij de reanimatiecursus komt zowel de theorie en de praktijk aan bod. In een ontspannen sfeer wordt uitleg gegeven, wordt er geoefend op een pop en gewerkt met de AED. De workshop wordt gegeven door Ad Bollen, opleider van de WRB ( Wassenaarse Reddings Brigade).

3

LUNCH: Er is een mogelijkheid om gezamenlijk een lunch te gebruiken. Daar moet u zich apart voor opgeven. Dit zal een gezellige bijeenkomst worden waarin we elkaar kunnen treffen en wetenswaardigheden kunnen uitwisselen. KEUZE: Bij voldoende aanmeldingen voor zowel EHBO als REANIMATIE proberen we met uw voorkeuren rekening houden. Bij een gering aantal inschrijvingen zal de REANIMATIE in de ochtend worden gegeven en de EHBO in de middag. U kunt zowel voor beide workshops samen kiezen als afzonderlijk voor de ene of de andere. Graag e.e.a. goed op het inschrijfformulier aangeven. De workshop(s) wordt gegeven in: Basisschool DR Willem Drees; Bresterstraat 15; 2523XC Den Haag Het programma van de dag ziet er als volgt uit: 9.30 - 12.30

EHBO workshop 1e groep. ( indien voldoende inschrijvingen voor 2 workshops)

9.30 - 12.30

REANIMATIE workshop 1e groep

12.30 - 13.30

Lunch

13.30 - 16.30

EHBO workshop 2e groep

13.30 - 16.30

REANIMATIE workshop 2e groep. ( indien voldoende inschrijvingen voor 2 workshops)

De kosten: Voor de EHBO: € 12,50 p.p.( incl. koffie/thee); Voor de REANIMATIE: € 12,50 p.p.( incl. koffie/thee); Voor de lunch: € 7,50,--p.p. ( incl. drinken) Herman Hemerik Gerard Burghgraef Telefonische bereikbaarheid op 22 november: 06-51080444 Herman 06- 55320499 Gerard GEEF U SNEL OP: HET AANTAL PLAATSEN IS BEPERKT 4

5

Hemelvaartweekend 2014: weer even kind zijn. Mistroostig bekijk ik het clubblad van onze zeilvereniging en lees de aankondiging voor het Hemelvaartweekend 2014. De route is sinds jaren hetzelfde: Makkum, Den Helder, Den Oever. Een tik op de preekstoel van onze boot Sigmagic laat me omhoog veren. 'Hoi Luc en Claudia, kom verder. Ik vraag me net af. Waarom kunnen we niet naar Terschelling gaan zoals een paar jaar geleden?' Luc kijkt me met een dikke lach aan: 'Ja, das dacht ik auch.' Ondertussen hebben Imko en Jannie van de Ianassa zich bij ons gevoegd. 'Helemaal mee eens. Laten we het rondje anders om doen en dan wel via de Waddeneilanden Texel en Terschelling!' stelt Jannie voor. Even is er nog een korte aarzeling van mijn kant, want het is altijd reuze gezellig om elkaar als bemanning van zo'n vijfentwintig boten te treffen op de stijgerborrel in Makkum, gevolgd door het palaver in Hotel De Prins. Ook zou het jammer zijn om alle sterke verhalen bij het afscheidsdiner in Den Oever te moeten missen. 'Als de club niet naar Terschelling gaat, dan haken we dit jaar af,' zegt Imko kordaat. 'We kunnen toch naar het palaver gaan, onze eigen route doen en elkaar weer treffen in Den Oever?' brengt Luc in. 'Nee Luc, dat kan helaas niet. Onze voorzitter was tijdens de ledenvergadering heel duidelijk: 'Denk er om: samen uit, samen thuis!' Diep binnen mij begint er wat te kriebelen. Alsof ik weer in mijn jeugdjaren zit en niet doe wat vader zegt. Volmondig roep ik uit: 'Ja, laten we het doen. Wij met ons drieën: Sigmagic, Ianassa en Mare Nostrum.' In de weken die volgen houden we elkaar via de mail op de hoogte. Welk vaarplan, wie kookt, en het belangrijkste: wanneer vindt de borrel plaats? Op de vooravond van Hemelvaart rijden we in de stromende regen naar onze zeilboot. Zou dit een teken zijn? De volgende morgen giert de wind langs de masten in de haven. De regen tikt gestaag tegen de ramen. Is het wel een goed idee om naar de Waddeneilanden te gaan? Wellicht liggen Jannie en Imko nog op één oor?

6

'Nee hoor. We zijn net vertrokken uit Lelystad,' antwoordt Jannie enthousiast als ik haar bel. 'Wij volgen over een uur.' De trillingen in mijn stem probeer ik te onderdrukken. 'Ik heb er echt zin in.' En Luc? Terwijl wij gehuld in regenpakken en met een rif in het zeil het IJsselmeer trotseren, komt het sms'je van Luc binnen: '10.48 uur, we zitten aan het ontbijt in Warns maar komen eraan.' Als even later de zon doorbreekt en de wind tot windkracht vier zakt, begint Jeroen te fluiten en ik neurie met hem mee. Het weekend vliegt voorbij: omstebeurt koken, borrelen, regelmatig palaver. Na Texel volgt Terschelling waarbij we Imko bereid vinden om de wandeling voor zijn rekening te nemen. Onder het genot van een scheepsborrel besluiten we de laatste dag buitenom te varen. Mijn grootste wens komt uit: we zeilen tussen Terschelling en Vlieland naar de Noordzee en via het Molengat lukt het ons om naar Den Oever te komen. Ik zie de vlaggetjes van onze zeilclub in de masten van verschillende jachten al wapperen. Het voelt als thuiskomen, met dit verschil dat ik nu met een uitgedund groepje zeilvrienden aanschuif aan een fantastisch afscheidsdiner door Luc voorbereid aan boord van Mare Nostrum. We fantaseren hoe het onze clubleden tijdens het jaarlijkse tochtje is vergaan. Ondeugend stoten we elkaar aan. We hebben het toch maar gefixt met elkaar. Ik geef een dikke knipoog naar Luc en denk: heerlijk om weer even kind te zijn... “Sigmagic” Desiree Janssen

Noot van het bestuur. Bovenstaand artikel van Desiree en de ervaringen van de laatste jaren zijn een aansporing voor ons om de invulling van het Hemelvaart weekend te gaan evalueren. 7

Met de Friendship naar de Kanaaleilanden (Ruud Goudriaan, blog-stukjes van Jenke Goudriaan) Afgelopen zomer hebben we met onze Friendship 28 een fantastische reis gemaakt naar de Kanaaleilanden. Het was voor ons de eerste keer dat we zo’n grote zeereis maakten. Tot dan toe hadden we wel genoten van allerlei tochten op het Markermeer, het IJsselmeer en naar de Wadden, maar we durfden nog niet zelfstandig aan een grote zeereis te beginnen. In de Waterkampioen van december 2013 stond een enthousiast verhaal over een door de ANWB in de zomer van 2013 georganiseerde “Armada Kanaaleilanden” reis, waar 15 boten aan deelnamen onder begeleiding van een moederschip, de zeilschoener ‘Jantje’. En die zou in 2014 weer georganiseerd worden. Misschien was dat het duwtje dat we nodig hadden! Op de voorlichtingsmiddag (februari 2014) bij Vrolijk Watersport in Scheveningen kreeg je uitleg van Eelco Piena (ANWB) en Marten Muntstra (Jantje). Onze ultieme vraag was natuurlijk: kun je met een kleine boot als de Friendship 28 wel meekomen in een gezelschap van grotere boten, zoals een Trintella 42, een Bavaria 37, een Noordkaper 40 en een Catalina 36. We moesten 800 mijl kunnen afleggen in 18 dagen en de boot moest zeewaardig zijn. Volgens Marten was dat geen probleem voor een Friendship 28, als we motorzeilend minimaal 5 mijl per uur konden halen. Uit ervaring wisten we dat onze Volvo Penta van 23 PK dat prima aankon. Er waren nog veel onzekerheden, maar ‘no guts no glory’, dus we hebben ons opgegeven. Dan begint een periode van grondige voorbereiding. Van de ANWB hadden we een lijst van “Verplichte en Aanbevolen Uitrusting” gekregen. Al het dikgedrukte was verplicht. Een kleine greep: een zwaar anker, lange ankerlijn met voorloopketting, lenspomp, navigatieuitrusting inclusief bijgewerkte zeekaarten, reddingsvesten, veiligheidslijnen plus band over het dek, reddingsvlot, ernstvuurwerk, brandblussers en voldoende eten, drinken en brandstof voor 24 uur varen. De voorbereiding geeft voorpret, maar je gaat ook veel kritischer naar je boot kijken. Alles moet grondig nagekeken worden. Doet die lenspomp het wel? Proberen! Zijn de filters en de impellor van de motor in orde? Laten nakijken! Navigatie apparatuur ingebouwd en getest tot alles werkte. Toen werd het tijd om maar eens te gaan varen!! Onze thuishaven is Monnickendam en de Armada reis begon op 24 juni in Breskens.

8

In het Pinksterweekend hebben we in vier dagen de zogenaamde ‘Staande mastenroute’ dwars door Noord- en Zuidholland gevaren tot Willemstad (Noord Brabant). We hadden fantastisch weer en ook konden we de nieuwe speeltjes uitproberen, die we gekocht hadden bij onze talrijke bezoekjes aan diverse zeilwinkels. Dat waren vooral onze Ray Marine E7-plotter (soort zee-TomTom) en onze AIS (Automatisch Identificatie Systeem waarmee je vrijwel alle grote boten op je plotter kunt zien aankomen en ook nog hun grootte, richting en snelheid kunt aflezen). Ook onze handmarifoon hebben we uitgeprobeerd en direct al gemerkt dat onze ouwe trouwe ‘Sailor’ een veel beter bereik heeft! Ook hebben we gemerkt dat na drie etmalen het water echt op is en dat je 24 uur kunt motoren op één tank. Je moet wel veel geduld hebben voor de Staande masten route!! We moesten twee keer een nacht en twee keer een paar uur wachten op het openen van bruggen. Die enorme Spoorhefbruggen, die tot 36 meter hoogte kunnen worden geopend, zijn behoorlijk indrukwekkend. Ook moet je er snel doorheen varen, anders gaat het licht op rood en moet je weer 3 uur of 6 uur wachten! Al met al een gezonde dosis stress, waar wij gelukkig wel van houden. Een week later zijn we vanuit Willemstad via de Volkeraksluis, Krammersluis en de Zandkreeksluis in de gemeentehaven van Veere aangekomen, midden in het stadje. Veere is een héél mooi oud stadje en natuurlijk hebben we gegeten bij het havenhoofd met uitzicht op…., je raadt het al, ……..het water. Vanuit Veere met de zgn.“Blauwe Golf”door het kanaal van Walcheren naar Vlissingen en toevallig mooi met dood tij (minste stroming) dwars over de Westerschelde naar Breskens. Op de Westerschelde kregen we wel een idee wat ons te wachten staat, want dat is natuurlijk een open verbinding met de Noordzee. In totaal hadden we toen 50 bruggen/sluizen gehad en 160 mijl gevaren (ongeveer 300 kilometer). En toen moest de Kanaaleilandenreis nog beginnen. De route die we hebben gevaren is: Van Breskens voor de Belgische kust langs naar Duinkerken (54 Nm), dan naar Bologne (49 Nm), dan om Cap Gris-Nez heen naar Fécamp (71 Nm), daarna een groot stuk over zee naar Cherbourg (80Nm). Nu koers naar het eerste Kanaaleiland Alderney (23 Nm), daarna volgen Guernsey (23 Nm), Jersey (29Nm) en weer terug naar Alderney (46 Nm). Vandaar de grote oversteek naar het Isle of Wight (Yarmouth, 66 Nm), daarna via de Solent naar Portsmouth (12 Nm), vervolgens naar Brighton (42 Nm) en Dover (65 Nm). En tenslotte via Duinkerken (38 Nm) weer terug naar Breskens (54 Nm).

9

Stukje uit onze blog (Breskens Duinkerken): “Dutch Armada” Breskens, eerste dag, woensdag 25 juni, weg om 06.00 uur Wauw!!! Dat ging behoorlijk te keer die eerste dag en meteen al de vervelendste koers: zeer ruime wind (schuin van achter) met dientengevolge het koffiemolen-effect! Kortom, we werden allebei licht zeeziek en konden er de eerste dag niet zo van genieten. Maar toen we in Duinkerken aankwamen was het leed snel geleden en na een heerlijke douche en dito maaltijd ging het weer goed. Wij kregen van de aardige broers Peter en Frank pilletjes Suprimal aangereikt en ziedaar, donderdag 26 juni, geen centje pijn. Na elke tocht is er aan boord van de Jantje een palaver, waarbij de aandachtpunten van de route van de volgende dag worden doorgenomen en een paar waypoints en handige tips op een blaadje worden uitgereikt. Het is steeds heel gezellig op de Jantje en we voelden ons erg welkom dankzij kapitein Marten, zijn bemanningsleden en de meevarende gasten. De bijeenkomsten vinden op het dek plaats en iedereen staat en zit dan overal op hoekjes, puntjes en bankjes die op de boot aanwezig zijn. Zo leer je ook de bemanningen van de andere boten steeds beter kennen. In principe wordt er alleen bij licht gevaren. Het is de bedoeling dat wij, elf schepen, als een Armada om en bij de Jantje in de buurt blijven, liefst binnen een straal van twee mijl. Wij worden door de Jantje allemaal elke twee uur opgeroepen via de marifoon om onze positie en snelheid op te geven, en om uit te wisselen of ‘alles onder controle’ is. Ook onderling met de andere boten kun je even wat uitwisselen, want iedereen luistert steeds uit op kanaal 77. In de havens moeten wij ons melden als “Dutch Armada”, herkenbaar aan de ‘Waterkampioen’ vlag, wat erg grappig is. Tijdens het motoren hebben we gemerkt, dat we, hoewel de kleinste, zeker niet de langzaamste zijn. Er zijn nog twee of drie boten langzamer dan wij. We hebben nu ervaren dat het erg leuk is om met een groep uit te varen en onderweg te zijn en we hebben veel steun aan de Jantje en aan elkaar.

10

Het ziet er echt uit als een Armada als al die boten om je heen varen. Deze ervaring is precies wat wij voor ogen hadden toen wij de boot kochten.

Stukje uit onze blog (Guernsey en Jersey): “Guess what” “Guernsey, woensdag 2 juli, lopend wat sight seeing gedaan en wat gegeten voordat we vertrokken voor onze avond- en nachtzeiltocht naar Jersey. Om 5 uur ’s avonds op weg naar St Aubins bay, heel mooi varen met de Bolle Jan op tot en met zonsondergang en guess what: vlak daarna verschijnen er dolfijnen (ongeveer 15!) naast en vóór de boot die een tijdje met ons meezwemmen, heel erg geweldig om te zien. ’s Nachts, na wat strubbelingen met de ankerlijn, geankerd in St Aubins Bay, heel stil en miljoenen sterren. Hier is het vakantiegevoel toch wel goed ingedaald.” Stukje uit onze blog (Alderney naar Engeland): “De grote oversteek” “Alderney, vrijdag 4 juli,: … ‘s nachts gebeurde waar wij (ik in ieder geval wel ) voor hadden gevreesd Het regende en stormde hard, althans zo leek het als je al schommelend aan de mooring in je bedje lag. Fluitende wind en wild getik van alle verstagingen en lijnen tegen de masten. ‘s Morgens heel vroeg (5 uur) de eerste berichten over de marifoon van mensen die het niet zo zagen zitten, maar het weerbericht was eigenlijk niet slecht: wind Bf 5 met vlagen 6 en gezien het feit dat de voorafgaande dagen rustig waren, waren de swell en golven samen niet hoger dan 3 meter. Toch met z’n allen weg en het was eigenlijk wel goed te doen met de pilletjes van de broers weer in onze maag. Mijn vrees, dat we niet over de shipping lane zouden komen, werd gelukkig ook niet bewaarheid . Je kon de grote schepen goed zien op de AIS en ook in het echt en omdat wij als groep varen zien ze ons ook duidelijk en is er wanneer nodig overleg via de marifoon. ….. De overtocht verliep voorspoedig maar het was een lang stuk, 72 NM, met een spectaculair einde op de ”Needles” (de ingang van de Solent) een heel wild stuk water met onverwachte stroomversnellingen waardoor de golven van alle kanten kwamen. Thrill voor Ruud die de boot graag op de golven liet surfen, waardoor hij trots kan melden dat hij zo 8.5 knopen op de snelheidsmeter heeft gehaald (door het water). Wel een heel mooie tocht, maar erg lang (van 6 uur ’s morgens tot 7 uur ’s avonds).” In Engeland tussenstops in Yarmouth, Portsmouth en Brighton. In Dover liggen we twee dagen verwaaid met ruim Beaufort 7. Mooie gelegenheid om Dover Castle te bezoeken.

11

De Jantje gaat, nog bij tamelijk ruig weer, vanwege commerciële verplichtingen, donderdagavond 10 juli rechtstreeks naar Breskens.

Stukje uit onze blog (Dover naar Breskens): “De laatste etappes” Met de resterende 10 boten staken we vrijdag 11 juli over van Dover naar Oostende, via de zuidelijke route vlak langs de kust, zodat we eventueel nog konden stoppen in Duinkerken als de tocht te lang of te zwaar zou zijn. De overtocht verliep goed, want er waren geen hoge golven of harde wind. Toch was het spannend, want we staken dwars over de Shipping Lane (volgens voorschrift) en steeds moest je weer beslissen of je vóór of achter zo’n snel naderende vrachtboot langs zou gaan. Achterlangs is veiliger. Eén keer gingen we voorlangs en dat leverde gelijk een lange waarschuwingsstoot op, een near-miss! Nooit meer doen dus!” Tien mijl vóór Duinkerken hield de motor er plotseling mee op. Eén van onze grotere boten was gelukkig vlakbij en kon ons naar Duinkerken slepen. Daar bleek dat er een enorm groen visnet om de schroef van onze saildrive zat. Met een pikhaak konden we het net zonder schade uit de schroef trekken, waarna de motor weer prima werkte. Vanaf Breskens zijn we buitenom naar Scheveningen gevaren en de volgende dag via IJmuiden weer naar Monnickendam. Bij die overtochten bleek dat de pomp van de waterkoeling behoorlijk was gaan lekken, zodat er een laagje water langs de rand van de kajuitvloer klotste en we de lenspomp moesten gebruiken. In Monnickendam hebben we alles wat kapot was gerepareerd of vervangen. In ieder geval heeft onze boot, de ‘Granuaille’, het uitstekend gedaan en kijken wij met veel plezier en voldoening terug op een mooi en leerzaam avontuur. Ruud en Jenke Goudriaan ‘Granuaille’

12

Water hoort daar,waar het functioneel hoort. “Nee, toch niet weer??” Gestadig valt er een drup water uit de sponning van het achterste kajuitraam op het gasstel. Soms aan bakboord kant, soms aan stuurboord kant lekt er water naar binnen. Soms bij het achterste raam, soms bij het middelste. En altijd na vrij heftige buien. Het is niet de afdichting van de ramen. Dat is al uitvoerig gecheckt. Toch niet weer die waardeloze zwarte handrail, die op het dek aangebracht is? Deze handrail is door de werf gewoon op het dek geschroefd. Goed afgekit moet dan het water buiten blijven. Al jaren is dit de boosdoener en een bron van ergernis. Met veel Friendshippers is hierover al gesproken. Bijna ieder kent dit Friendship euvel. Velen puzzelen over oplossingen en hebben deze gevonden door tamelijk rigoureuze maatregelen. Wij hadden de ergernis in stand gehouden!! Want ja, op het dek sta je wel eens op de rail. Deze helt dan over een afwateringsgoot en wrikt dan deels los. Al jaren is er een verbod om het kajuitdak te betreden. Maar ja een kleinkind gaat wel eens gewoon ergens zitten. En een helpende hand, bij het winterklaar maken heeft ook wel eens een grote maat schoen. Het is gebleken, dat zelfs wanneer niemand de zwarte handrail beroerd, deze nog gaat lekken. De zon brand het zwarte plastic erg heet, deze zet uit en er ontstaat weer ruimte. Meerdere keren heb ik de handrail verwijderd , de kit weggeschuurd, de bevestiging tussendeks schoongemaakt, opgevuld en opnieuw gekit en vastgeschroefd. Het tussendekse bevestigingshout was hier en daar al kleddernat en weggerot. Je went er nooit aan. Maar je leert wel het onvermijdelijke te accepteren?!? Nederig “genoten” wij dan van het druppende water. En we bedekten de banken wanneer we van boord gingen. Dit moet, zal en kan anders!! Ik ben met pensioen, dus heb tijd, moet wat doen en heb wederom de rails helemaal los gehad en opnieuw super gedicht en vastgezet. Met grote blijdschap voer bootje weltevree weer de zomer van 2013 in. Eind zomer verscheen er weer een drup, nu bij de dorade die hoger dan de rail staat. Het kan dus niet van de handrail komen.

13

Misschien bij de mast vandaan? Wij hebben een doorgestoken mast. Maar ja, de afdekking van de dorade is wel op zijn Friendships vastgezet op het dek. Gewoon de boor erin, een schroef en wat kit en vast zit de handel. Dus beide dorades en beschermbeugels verwijderd. Het bevestigingshout was nog droog?? De randen afgekit. Nieuwe kit op de bevestigingspunten en vast maar weer. Na een bui weer een drup onder de luchtkoker?!? Sommige woorden ken ik, maar gebruik ik zelden. Nu kwamen ze vloeiend naar buiten. Hoe kan dit nou? Tijdens een onrustige nacht lig je wel eens in een half bewuste sluimertoestand. De hersenen werken dan optimaal en worden niet ingekaderd door allerlei culturele vooroordelen en grenzen. “Capillaire werking tussen de dekschalen?” Het liep tegen de herfst. Ik schroef de bakboord handrail van het dek. Steek alle losse kit weg en kit alles dicht. De handrail verdwijnt thuis op de vliering. Eens proberen wat er nu gebeurd. De hele herfst en winter is de boot kurkdroog gebleven. Ik besluit de handrail niet weer terug te zetten. Allerlei scenario’s komen nu naar voren. Zolang wij op een Friendship varen hebben wij nog nooit de handrail gebruikt zoals de naam aangeeft. Dus welk nut heeft die? En daarbij, al onze vallen lopen over het dek en geven een prima hou vast, voor het geval dat. Beide rails eraf en dan met een zwarte foam de striping blijven suggereren? Dit was realiseerbaar. Ik heb nog een pot twee componenten verf staan. Een tijd terug heb ik de banken en luchthappers weer “nieuw” gemaakt.

Dus wachten op een stabiele, droge weerperiode met redelijke buitentemperaturen.

14

Ook de andere rail eraf. De kit wegkrabben. De gaten vergroten en schoonmaken. Alles laten drogen, soms met wat hulp van een haardroger. Ontvetten. Dichtsmeren met een ruime laag epoxy. Schuren. Met polyester plamuur nader afvlakken. Schuren, schuren, ontvetten, schuren, ontvetten en schuren. Aflakken. Dit hele seizoen zitten wij maar te wachten op stevige buien. En ze kwamen. Heerlijk. Water klettert op het dek en tegen de ramen. Een boek, koffie, tevreden blikken kruisen elkaar in de kajuit. Droog!!!!! En het gevoel van, “het gaat toch niet weer…” is volledig weg. Wat een rust. Bijkomend voordeel is dat ik, op het dek, kan gaan en staan waar ik maar wil. Je hoeft niet meer na te denken waar je je voet neer zet. Bij het opdoeken van het zeil een genot. We hebben nu dus niet meer de zwarte Friendship strepen op de kajuit. Was wel een punt van originaliteit. Maar heeft iemand dit opgemerkt?? Ik betwijfel het. En ik vind dit mooier dan het origineel. De kosten? Voor € 0,00 moest ik iets kopen. Schuurpapier, verfkrabber {kit}, epoxy, epoxyplamuur, ontvetter en verf had ik al. Het kan dus. Een Friendship die ook bij regen droog blijft. “Water hoort daar waar het functioneel hoort.” Wie weet heeft iemand iets aan deze ervaring. Marius Bouma “Flyaway”

En zo heeft onze handige voorzitter weer tijd voor z’n andere hobby, op de racefiets door Friesland toeren en te trainen voor zijn jaarlijkse Elfstedentocht. Maar als het even kan langs de haven waar hij mij met gepaste trots de oplossing van de lekkage liet zien. Gerard Burghgraef

15

Oeps, een stuurfoutje…. Alweer op de terugweg met onze Friendsip33 van onze zeil trip langs de Duitse Waddeneilanden en de Jade-rivier, willen we Ameland aandoen. We vertrekken vanaf Lauwersoog en gaan via het Westgat naar buiten. Als we tussen Terschelling en Ameland naar binnen varen, pakken we per abuis de verkeerde boeienlijn en varen we ongemerkt het Boschgat binnen….. We begrijpen er helemaal niets van: de boeien staan niet op de verwachte plekken, de benamingen kloppen niet, de wal komt akelig dichterbij en er liggen brekers en rafelingen vlakbij ons. Als we ons realiseren dat we niet in het Westgat varen naar Ameland, maar in het Boschgat, is het al te laat: de boot wordt opgepakt, hobbelt schrikbarend over de grond, draait 90 graden om de as en het stuurwiel slaat pijnlijk uit de handen. En toch varen we precies tussen boeien. In een reactie sla ik naar achter en kom met de schrik vrij in dieper water: alles, de motor, de schroef en het roer, werkt nog gelukkig. Via de blauwe Balg en het Molengat arriveren we ’s avonds laat in Ameland. En daar hebben we wel even tijd nodig om alles te verwerken….. De volgende dag melden we ons bij de havenmeester. Hij weet te vertellen dat we niet de enigen zijn die in het Boschgat in de problemen zijn gekomen. In de haven ligt een zeiljacht dat haar roer de dag tevoren op dezelfde plek had verloren en van de plaat afgehaald was. We beseffen dat wij er nog goed van afgekomen zijn, alhoewel we de romp en het roer nog niet hebben kunnen inspecteren. Later horen we van de centrale post op de Brandaris, dat er al meerdere schademeldingen waren binnengekomen en dat nog in dezelfde week de boeienrij in het Boschgat opgenomen en verlegd zouden worden.

16

We hebben onze reis gewoon zonder problemen kunnen voortzetten. In de thuishaven laten we de boot toch even lichten. We stellen vast dat de kiel een kale (nu verroeste) plek heeft, maar dat het roer een flinke opdoffer gehad heeft en onderin een scheur vertoont in het polyester. Het lijkt erop dat we hiermee voor de rest van het seizoen nog wel kunnen doorvaren. En dat hebben we dan ook gedaan: 4 weken op het IJsselmeer zonder roerproblemen. Maar er staat ons dus wel een fikse winterklus te wachten… Conclusie: al heb je de laatste navigatiekaarten en al vaar je binnen de boeienlijn, op de Waddenzee is niets zeker en kan een geul zo maar op een andere plek liggen. En verder: toch maar beter opletten bij het naar binnenvaren tussen de eilanden….. Hugo de Groot “Kingfisher”

EVEN KENNISMAKEN! Tevreden over het aantal nieuwe leden dat we al hebben zijn er nu weer 4 nieuwe leden bijgekomen, en het jaar is nog niet voorbij. We krijgen een stijgende lijn te pakken, wat toch ook iets zegt over het langzaam opkruipen van onze economie. Het verband is misschien broos, maar het is er wel gelukkig. Dit zijn de nieuwe leden: Fam. M. Overbeeke uit Numansdorp, met een FS 26, genaamd Skip, ligplaats Numansdorp. Mw. J. Frowijn uit Heereveen, met een FS 23, genaamd Botje, ligplaats Akkrum. Dhr. D. Ganzinga uit Leeuwarden, met een FS 26, genaamd Corazon, ligplaats Oostmahorn. Fam. E. Kervezee uit Nieuwekerk aan de IJssel, met een FS 25, genaamd Noppies, ligplaats Herkingen. We heten de nieuwe leden van harte welkom in onze club en hopen met ze kennis te kunnen maken op een van onze volgende evenementen. Louis Vink ([email protected])

17

Hemelvaart weekend 2014,van 29 mei tot 1 juni. Met het te veel aan wind en regen van vorig jaar nog vers in het geheugen, maken we nu een deal met de weergoden door eerst het zuur van dinsdag en woensdag te accepteren om vervolgens het zoet van het hele weekend vol overgave tot ons te nemen. Zo kon ieder na een mooie(hemels)vaardag op tijd zijn voor de traditionele borrel op een zon overgoten steiger waarbij de rode bessen jenever van Ton rijkelijk vloeide.

Op het palaver (met koffie en cake) in de bovenzaal van hotel Prins krijgen we een peptalk van onze voorzitter, zodat de volgende ochtend een tot de tanden toe gemotiveerde groep van 9 schepen het ruime, zilte sop kiest richting Den Helder. Hoewel je bij een vertrektijd van 10,30 uur zou verwachten dat alle mede wadvaarders allang richting de eilanden zijn, blijkt dit bij de sluis alles behalve waar de geschatte wachttijd is ruim 2 uur. Hierop besluiten 6 van onze schepen hun geluk via de sluis bij Den Oever te proberen, de resterende 3 zijn ca 13,00 uur eindelijk door de sluis. Eenmaal buiten wacht een heerlijk windje en stroom mee, dus snel de zeilen erbij, het grootzeil nog even extra doorzetten en Pang, het zeil komt nog sneller naar beneden dan het omhoog is gegaan. Het zal toch niet dat de val gebroken is? maar dat valt gelukkig mee. In de haast is waarschijnlijk de snelsluiter niet goed dicht geknipt en die bungelt nu in het topje van de mast.

18

Dit is nu niet het moment om de mast in te gaan, dus genua uit en motor bij, richting Den Helder. Na een prachtige zeil middag, sluiten wij als laatsten aan in de rij wachtende Friendsshippers voor de zeesluis die toegang bied aan de marina Willemsoord. (Koopmanssluis is gestremt ) En alsof hij op ons heeft gewacht, gaat hij ogenblikkelijk in de bediening. Het meerendeel van onze schepen komt zo gelijktijdig in Willemsoord aan, waar we worden ontvangen door Gerard Burghgraef die ‘s middags rechtstreek vanaf Texel is gekomen. Bij Gerard Daniels vind ik een bootsmanstoeltje en Frans Ypma (maar 76 kg) van de Blizzard bereid om zich bij mij in de mast te laten hijsen om de val weer naar beneden te krijgen. Deze circus act slaagt en heeft zoveel waardering bij de toeschouwers dat er voor Frans ook nog een klusje volgt op de Condesa.

Voor de liefhebbers is er s,avonds een stadswandeling o.l. van gids Gerard Burghgraef. Een wandeling die meer en meer het karakter kreeg van een oriëntatietocht omdat de (papieren) gids niet meer up to date was. Een ijssalon verzachte de verzuurde benen . Zaterdag dacht ieder, met een geplande vertrektijd van 11,00 uur, een relaxte ochtend te hebben totdat de sluiswachter om 10,15uur laat weten nog een keer te schutten en daarna siësta houdt.

19

Hals overkop, met de bakkies koffie nog in de hand wordt er los gegooid. Die verdoemde zeesluis met zijn schreeuwend personeel, veel te weinig vastmaak punten en een voortdurende stroming in de kolk, maakt Willemsoord tot een schier onbereikbaar Eldorado. Eenmaal buiten en onder zeil, ebt de stress weg en is wederom een prachtige zeildag ons deel.

Met een bakstag windje richting Den Oever is het vanaf de Clochard ( hekkensluiter) een prachtig gezicht de Melkmeisjes, gekleurde spinnakers en halfwinders zo voor ons te zien. Door de inzakkende windkracht en toenemende tegenstroom duurt het soms minuten voor je een boei bent gepasseerd. Als wij ons eindelijk melden bij de sluis, ligt de hele Friendship Armade daar al te wachten en ook hier gaat de sluis prompt in de bediening zodat ieder van ons om 17,00uur gelijktijdig in de marina konden afmeren.

20

Om 19,15 uur kunnen we aan tafel in de Dikke Bries, een gezellig restaurant met een goede keuken op nog geen 50 m van onze boten. In zowel voor, als hoofdgerecht is er de keuze in vis of vlees en uiteraard ijs en/of koffie toe. Onze voorzitter laat niet na een alles overwegende tafelrede te houden zodat het ruim 23,00uur is, als we ons in onze scheepjes laten rollen. Al met al een zeer geslaagd Hemelvaart weekend waarbij de weergoden ons nu eens goed gezind waren. Aly en Wigle van der Meer, FS 26 “Clochard” *

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Te Koop: Friendship 26 Bouwjaar 1981. 7 pk motor Nieuwe rolfok 2014 Nieuwe startmotor (2012) Anti fouling (2013) Nieuw roer en roerstang (2010) Nieuwe matras in voorpunt (2010) Bankkussens opnieuw bekleed (2010) Walstroom (2009 of 2010) Gps Stuurautomaat Dieptemeter Log Kompas Alcohol kooktoestel (2010) Nieuwe railing (2010) Bolle jan Stormfok Uiteraard met alle lijnen, fenders enzovoort. We hebben goed op de Envin gepast. Vraagprijs: € 15.000,Foto's zijn beschikbaar voor de liefhebber en geïnteresseerde. Ligplaats: Stormvogel Warns. Telefoon: 053-5729687 Jan Salverda

21

Het bestuur ontving onderstaande Email van een nieuw lid: Van: Tineke Foppema [mailto:[email protected]] 
Verzonden: woensdag 21 mei 2014 21:51
Aan: [email protected]
Onderwerp: Bijeenkomst en wadvaren Hallo, Wij zijn vorig jaar lid geworden van de FS club maar hebben eigenlijk nog aan geen enkele activiteit deelgenomen. Mijn partner is zeevarende, hij is kapitein. En raad eens? Steeds als er een activiteit op het programma staat is hij op zee. zo ook komende week. Het leek ons super leuk, maar helaas.. Wie zijn wij. Wij zijn Edwin Werkman en Tineke Foppema, groentjes op het gebied van zeiljachten. Wij hebben vorig jaar een FS 28 gekocht met destijds als naam Horizon. We wilden de naam gaan veranderen in "Troch de wyn" maar we hebben het toch korter gehouden en voor een naam gekozen die echt op ons slaat; "Leef!" Vanuit onze jeugd hebben we allebei altijd iets met zeilen gehad; ik, Tineke, heb in mijn jeugd een valkje gevaren en Edwin heeft heel wat uren met zijn vader in een zeilboot versleten en heeft zelf ook heel wat zeilbootjes gevaren. Naarmate we ouder werden, gingen studeren, gingen onze interesses uit naar andere dingen en verloren we de zeilen uit het oog. Wij hebben allebei al een getrouwd leven achter de rug. Toch hebben we elkaar gevonden en wat bleek.. zeiltjes trokken ons allebei. We hebben eerst eens weer een bootje gehuurd en ja hoor, verkocht. Toen toch maar op zoek gegaan naar een zeilbootje. Maar eens even proberen of het toch nog wat voor ons was. Er kwam een schakel. Heerlijk bootje om te varen, pittig ding. Beviel ons heel erg goed. Hierdoor kwamen we bij iemand terecht die ons advies kon geven over het opknappen van de schakel. Hij nodigde ons uit op het starteiland / Sneekermeer omdat er dat (paas)weekend wedstrijden waren. We reden de brug over na de rotonde van Joure, en onze adem stokte; back to the roots en toen we op het starteiland een FS 26 zagen liggen was er geen weg terug meer.. We zijn toen na wikken en wegen toch maar op zoek gegaan naar een FS 26. al gauw kwamen we erachter dat we toch liever voor de 28 gingen. Net iets praktischer voor ons. We liepen al snel tegen onze beauty aan. Na lang wikken en wegen hebben we haar gekocht. We hadden al een vakantie naar frankrijk gepland, maar anders.. Afgelopen winter zijn we behoorlijk aan de klus gegaan. Al het binnenwerk gelakt, de keuken van groen naar wit geverfd, nieuwe kussens van jaren 70 groen naar grijs / antraciet, de gordijnen van hetzelfde groen naar creme en de groene band rondom het schip is ook voorzien van de grijze kleur. Verder een grote poetsbeurt en ze was klaar voor de vaart van dit jaar. We gaan proberen om elke winter weer iets te verbeteren. Nu willen we voornamelijk genieten. En ook leren, heel veel leren. Want ook al is Edwin kapitein op een schip waar de FS bijna 20x in past, toch is ieder schip weer anders. En ja.. zeilen is ook een vak apart. Wij hopen in de toekomst wel een en ander mee te maken. Er zijn zoveel voorstellen voor workshops die ons verschrikkelijk interessant lijken en waar wij, of ik (Tineke) graag eens een keer onze neus willen laten zien. Maar even een blijk van leven en waardering laten zien leek ons het minste wat we nu even konden doen. De initiatieven vinden we super! Met vriendelijke groet, Edwin en Tineke.

22

1 Rak te ver. We hadden er weer zin in, gezellig met z’n allen naar Hindeloopen. Met z’n allen bedoel ik: met mijn zus Tineke en zwager Jan. Vrijdag ochtend vertrokken we vanuit Lelystad naar het noorden, mooi op tijd weg zodat we nog wat tijd over zouden hebben om op ons gemak het eten klaar te kunnen maken en de andere Friendshippers te begroeten. Jan zou met de trein komen omdat hij eerst nog een afspraak in Leeuwarden had. De wind liet het behoorlijk afweten en we hebben de hele reis de motor aangehad, daar zit je dan op een zeilboot, maar niet getreurd, morgen zou het vast en zeker wat meer waaien.

Nu lezen wij de aankondigingen van Louis altijd erg goed maar hoe laat het palaver begint kunnen we niet zo goed onthouden. Het lijkt wel standaard dat we ietsje te laat binnen komen. Gelukkig waren we nog op tijd voor de koffie en de oranjekoek, een Friese lekkernij waarvoor je alleen al zou komen. Na de gebruikelijke informatie en het over en weer elkaar de loef afsteken, gingen we al plannen makend terug naar de boot. We vonden het spannend omdat er de volgende dag misschien wel een goede wind zou staan om onze nieuwe genaker te kunnen gebruiken, de straf die je dan zou krijgen zouden minder zijn dan het voordeel wat we eraan zouden hebben. De volgende ochtend waren we al vroeg op, op tijd het water op om uit te proberen of het zin had om de genaker bij te zetten. Windfinder werd veelvuldig geraadpleegd, de mannen bedachten verschillende rakken, welke goed te varen zouden zijn, toch leek het erop dat er weer weinig wind zou zijn.

23

De genaker bleef op het dek liggen want mocht de wind goed zijn dan hadden we hem zo omhoog getrokken. Uiteindelijk hebben we de genaker gedurende de race maar opgeruimd. De start is altijd een gedoe, iedereen wil een goede positie, zo ook deze keer, 12 uur precies

kwam het signaal en Imko lijkt het er om te doen, de motor zo laat mogelijk uit en Louis roept dan dat we gediskwalificeerd zijn. Maar we mochten door, vlak voor de start waren we al een aantal keer van strategie veranderd, op het laatste moment koos Imko er voor om eerst naar het zuiden te varen. We zagen de meeste boten een ander rak kiezen maar gelukkig gingen er een paar schepen met ons mee. Al snel lagen we op kop en konden we niet goed zien wie er mee waren op het zelfde rak. Dat ging goed. Het ronden van de boeien schreef ik keurig op een papiertje zodat ik het later netjes op het wedstrijdformulier kon over nemen. Vlak bij de 2e boei hoorden we opeens een getik onder de boot, eerst binnen gekeken wat het kon zijn maar alles lag rustig. Ook begonnen we snelheid te verliezen, we zagen de achtervolgers zienderogen dichterbij komen. Gek, verontrustend, het was een constante tik. We hoopten dat het na het ronden van de boei weg zou zijn, dat leek ook zo maar na een paar meter was het getik er weer en onze snelheid was nog minder geworden.

24

Luc die achter ons aan kwam, haalde ons bijna in. Uiteindelijk hebben we de beslissing genomen om van de koers af te gaan, de zeilen los te gooien en de motor aan te doen. Het achteruit varen lukte niet echt goed, er zat waarschijnlijk iets onder de boot. Na wat heen en weer gevaren te zijn en ondertussen nog door andere boten voorbij gevaren te zijn, hebben we de motor weer uit gedaan en de zeilen weer gezet. Het getik was weg. Toch een beetje verontrust zijn we verder gevaren, we hadden geen idee wat het is geweest. We hadden door dit gedoe behoorlijk wat achterstand opgelopen op wat eerst onze achtervolgers waren, nu waren de rollen omgekeerd. Na wat gepuzzel en mogelijke routes besproken te hebben en naar de wind kijkend besloten we om het zelfde rak terug te varen, naar de start boei. We wilden zo strak mogelijk naar de boei varen maar kregen hem maar niet in het vizier. Wat bleek, er was een zeilwedstrijd gaande. Van veraf zagen we allemaal kleine bootjes heen en weer varen, wat grotere schepen in het midden van het gekrioel en precies daarachter lag onze boei. Wat te doen? Luc voer voor ons en hij ging er rechts omheen, een beetje gestuurd door een bootje van de wedstrijd, wij kozen voor de linker kant. Ook kwam er een wedstrijdboot naar ons toe, wij moesten aan de kant, toen we vertelden dat we ook in een wedstrijd zaten kregen we excuus en mochten we zo goed en zo kwaad als het ging doorvaren. Het helpt als je geen vlag uit hebt! Maar we hadden natuurlijk al tijd verloren met het tik gedoe en nu verloren we nog meer tijd. Niet getreurd, verder met de wedstrijd, goede raad was duur en Luc lag nog steeds op ons voor. Zou het lukken om nog voor hem te finishen? 25

We hadden dezelfde gedachten, nog even heen en weer maar we konden niet rechtstreeks naar de boei varen dus al kruisend naar de een na laatste boei en dan voor de wind naar de finish, op tijd binnen komen was al niet meer aan de orde. Luc was net iets eerder bij de boei, het werd op het scherps van de snede uit gevochten, maar op het laatste rak met een uitgeboomde fok, konden we hem toch voorbij steken en achter ons laten. Net voor half vijf waren we binnen. We hebben de zeilen in gedaan en daarna toch maar even de motor goed laten draaien, zowel voor als achteruit ging het helemaal goed. Nog wat napratend over de wedstrijd, kwamen we tot de conclusie dat we onze hand overspeeld hadden, we hadden 1 rak te veel gevaren, als we dat niet hadden gedaan dan waren we op tijd binnen geweest, een goede les voor de volgende keer, denk ik. Al met al hadden we genoten van de wedstrijd, de spanning en de gezelligheid. Bij de borrel was het ook erg gezellig en het eten smaakte goed. De uitslag kwam nog voor het eten, gelukkig liet Louis ons niet al te lang in spanning zitten. Wij hadden keurig vermeld op het wedstrijdformulier waarom we de motor hadden gebruikt, we hadden er ook geen voordeel uit gehaald, eerder nadeel. Gelukkig was Luc bij ons in de buurt toen het gebeurde en kon hij dat ook bevestigen. Ik geloof dat we in de achterhoede geëindigd zijn, ach meedoen is belangrijker dan winnen, zullen we maar zeggen. Op naar de volgende 4 uurs race! Na het eten zijn we moe en voldaan gaan slapen, met de stille hoop dat we de volgende dag met de genaker zouden kunnen varen. Nou dat is gedeeltelijk gelukt, tot net voorbij Stavoren, bij het Vrouwenzand was er nog wat wind maar op een gegeven moment was er helemaal niets meer. Zoals een ieder wel weet komen dan de vliegjes weer uit het water zetten, alleen voor op de boot in de wind hadden we er het minste last van. Wij verheugen ons weer op de volgende race! Jannie de Jong “Ianassa”

26

Officiële uitslag Najaarstocht/wedstrijd 2014    

Er was waanzinnig mooi weer voorspeld. Dat de weerdienst (in Engeland) was vergeten een klein frontje te tekenen is uit hun oogpunt misschien begrijpelijk, maar de weerman van het overbekende internettijdschrift Zilt was het daar terecht niet mee eens. We gaan niet klagen over het weer, de temperatuur was goed, de wind kwam op het juiste moment, alleen de zon liet een klein beetje verstek gaan. So what. Dit jaar weer ietsje meer schepen dan vorig jaar, ondanks enkele afmeldingen, zo hadden we eerst 13 schepen, maar Paul Weijers mocht niet alleen de wedstrijd doen, zijn vader Ton had hem gevraagd met hem mee te gaan vanwege een kleine dip in het algemeen gevoel van welzijn. Het zou ook de noodzakelijke spanning geweest kunnen zijn voor de wedstrijd. Het mocht de pret niet drukken, want er kwam op het allerlaatste moment nog een schip bij: Reinier en Fokkelien van de Fuut. En niet onvermeld mag blijven dat Liesbeth en Martin met hun Windekind van uit hun langdurige Oostzee-reis direct de wedstrijd invoeren. Vrijdagavond was er speciaal voor de deelnemers een informatiebijeenkomst met koffie (2x) en koek, wat meer op een gebakje leek. Het zou goed uitkomen als je bij het avondeten het toetje had overgeslagen. Helaas was dat niet zo. Zo’n gebakje dus. De informatie ging er wel in als gesneden koek zonder dat buik of maag werden overbelast. Daarna was het alleen maar gezellig. Sommigen bleven wat langer zitten en anderen gingen wat vroeger naar de boot om zich mentaal voor te bereiden en alvast een plan te trekken voor de volgende dag. Dat viel niet mee, want de voorspelde wind Noord 2 bleek zaterdag West 2 tot 3 te zijn. Planningles nr. 1: een planning komt nooit uit. Vanaf een uur of 11 werd het druk rond het startschip. Oefenaanloopjes naar de startlijn en wat koersen uitproberen hield de vloot bezig. Het startschip was vriendelijk neergelegd zodat ieder met halve wind kon starten. De procedure was bekend: eerst de grote Friendshipvlag naar boven, waar na enkele minuten het 10 minuten signaal klonk, na het 5 minuten signaal kon de vlag weer naar beneden en mag er ook niet meer door de startlijn gevaren worden, en dan ….het grote moment: de laatste toon en er kon worden gestart.

27

Dat was een drukte van belang. De startlijn was in ieder geval zo breed dat er geen situaties ontstonden waarin de helft van de vloot Bakboord! ging roepen.Wel was er iemand die Protest! riep, maar daar is verder niets meer van vernomen.

Sinds algemeen bekend is dat een motor tijdens de wedstrijd niet mag worden gebruikt, heeft men ontdekt dat bij een iets mindere timing op tijd bij de startlijn te verschijnen gerust de motor kan worden bijgezet tot vlak voor het overschrijden van de startlijn. Het is vervelend dat de motor toch blijft lopen ook als de schipper hem uitzet maar de motor geen gehoor geeft. Gelukkig heeft men ons (wedstrijdcommitee) verzekerd dat de onderhavige motor niet in zijn werk stond.

Nu moet de motor uit, maar hij wil niet!

28

Er wordt netjes gestart, iedereen heeft de ruimte. Uiteindelijk is iedereen gestart en kan de wedstrijd eindelijk beginnen. Omdat we op het startschip ook willen meevaren, halen we snel het anker op, hijsen het grootzeil en rollen daarna de rolfok uit en gaan achter de anderen aan. Het eerste rak naar boven toe blijkt aan de wind te zijn in plaats van de verwachte halve wind. Soms halen we de koers en soms ook niet, waardoor we bijna in de ondiepte raken van de Friese kust. Jammer dat we drie keer moeten uitwijken omdat we geen voorrang krijgen ook al zitten we in de wedstrijd (= niet de Ned. vlag voeren). Uiteindelijk halen we de boei nog net en kunnen echt halve wind gaan zeilen. Onderweg komen we verschillende wedstrijdschepen tegen en zwaaien natuurlijk uitbundig. In het laatste rak naar de finishboei H2W1 kunnen we die niet zien: er ligt een heel veld met Lasers voor, die daar een officiële wedstrijd zeilen. We proberen er doorheen te varen, maar daar is het toch te druk voor en bovendien vliegen de talloze rubberbootjes op ons af die zeggen dat we moeten omvaren. Het is niet anders. Daarna gauw naar de haven om alle wedstrijdformulieren in ontvangst te nemen. We zijn benieuwd hoe er gevaren is.

29

Dat duurt lang maar uiteindelijk druppelen de eerste tochtformulieren binnen. Dat ziet er best goed uit. Samen met het andere commissielid Paul lopen we alle formulieren door. Eerst checken we de gevaren route en of de aan te varen boei op de goede wijze wordt gerond (bakboord of stuurboord), dan of de juiste afstand is ingevuld, en er goed is opgeteld. Helaas ontbrak het wel eens daaraan. Statistisch worden normaal gesproken evenveel positieve als negatieve fouten gemaakt. Maar die regel ging hier niet op. Het zal de wedstrijdhectiek zijn. Hebben we wedstrijdmijlen opgeteld, dan gaan we naar de finishtijd. Vòòr 16.00 uur finishen betekent geen strafmijlen, daarna dus wel. Een schip is precies op tijd gefinisht, de Granuaille, die heeft het maximale uit de tijd gehaald. Ze waren er best trots op, en terecht. Zeven schepen zijn na 16.00 u. gefinisht en vijf ervoor. De strafmijlen worden berekend door het aantal minuten te laat te vermenigvuldigen met de afgelegde afstand, en dat getal wordt gedeeld door 200. Dat houdt in dat de teveel gezeilde tijd in mijlen wordt afgetrokken plus als straf nog iets extra. Dat laatste moet anders zou het alleen maar voordelig zijn om extra laat de finish te passeren. Allemaal rekenwerk. Na de verwerking van de straf mijlen, moeten alle mijlen per schip nog worden gecorrigeerd om de schepen vergelijkbaar te maken. Dat gebeurd aan de hand van de zg. SW-cijfers. Deze SW-cijfers worden bepaald door het Watersportverbond en is voor een gigantisch aantal schepen bekend. Afwijkingen van een standaardschip (waarvoor het SW-cijfer bekend is) kennen ook nog correcties. Zo mag een solozeiler er 1,9% korter over doen om toch op de zelfde afstand uit te komen. Andere correcties zijn er voor o.a. een grootzeil dat in de mast draait, een kielmidzwaard, etc. Ik geef deze uitleg maar even omdat de tabel met de uitslagen meer informatie bevat dan voorheen en je wilt toch een beetje begrijpen hoe dat in elkaar steekt. En dan … ja dan is alles uitgerekend en gaan we de formulieren op volgorde leggen om te kijken wie er in de prijzen is gevallen. Het meest spannende moment (ook voor ons). Dan de uitslag, ja die is wat ons betreft echt verrassend. Daar in wordt bevestigd dat echt iedereen in staat is om goed te varen, want de uitslagen liggen zo dicht bij elkaar, dat het niet overdreven is om met drie cijfers achter de komma wordt gerekend! Het is nodig. Er is ook meer vertrouwen ontstaan aan die SW-cijfers. Prima! En dan nu…… 30

De uitslag

Het verschil tussen de nummers 1 en 2 bedraagt slechts 0,04 mijl, dat is omgerekend zo’n 74 meter. Bij minder nauwkeurig meten zouden zij beide eersten geworden zijn. Een troost voor de tweede plaatst zullen we maar zeggen. Je kan je afvragen of de SW-cijfers wel zo nauwkeurig zijn. Ik denk het niet. Het zijn de cijfers waarmee iedereen de wedstrijd in gaat; doe je mee dan ga je ermee akkoord. Het is allemaal erg relatief. Dat er vijf schepen zijn die alle meer dan 18 mijl eruit hebben geperst is knap, met maar een halve mijl verschil tussen elkaar. Het ligt dus er dicht bij elkaar. En ik weet zeker, volgende keer is het allemaal weer anders. Het is gelukkig niet voorspelbaar en dat maakt het ook zo leuk. Het meest belangrijke is natuurlijk dat we met z’n allen veel plezier hebben gehad en zo te horen na de wedstrijd en na de prijsuitreiking is dat het geval. Gelukkig maar wat daar gaat het natuurlijk om. Er zijn ook heel weinig foutjes gemaakt, zeker in vergelijking met voorgaande jaren. De Sjan III heeft één boei verkeerd gerond, anders was hij zeker een plaats in de uitslag gestegen. De Arradon heeft een niet bestaand rak gevaren dat kon dus niet meetellen, maar het is ook veel lastiger als je alles alleen moet doen, de route onderweg uitstippelen, het roer houden, want een stuurautomaat mag niet, en ook nog eens alles opschrijven onderweg, dus handen te kort. Maar ook Guido vond het leuk. 31

Tenslotte, we kunnen en willen er niet om heen: de trotse prijs winnaars van de eerste prijs, zij krijgen een foto op deze plaats, met excuses aan Els die ongetwijfeld haar bijdrage heeft geleverd aan boord van de Ritselaar, wat eigenlijk wel een toepasselijke naam is voor een boot die zijn motor niet uitkrijgt.

Paul en Ton: ze staan met recht in de schijnwerpers! Het voordeel van winnaars fotograferen: je hoeft niet te zeggen kijk naar het vogeltje en … wel een beetje lachen voor de foto. Het gaat allemaal vanzelf, zoals zo veel op deze dag. Met dank ook aan de velen die het najaarsevenement hebben bezocht zonder boot, want ook zij hebben bijgedragen aan de feestvreugde. En het besef dat dit evenement niet alleen wordt georganiseerd voor wedstrijdzeilers. Hij is er voor de hele IFC. Louis Vink “Najade”

32

LED in de kajuit. Het stoorde me al jaren dat de kajuitverlichting in onze Friendship33 zoveel capaciteit opeiste van de boord- (accessoire) accu. Met zes verlichtingspunten ‘s avonds wordt al gauw een continue stroom van 6 ampère verlangd. En samen met onze inmiddels aan boord medegeïnstalleerde gebruikers (laptop, opladers, TV, radio, GPS-ontvanger, enz.) wordt de minimale capaciteit van de accu (50%) soms snel bereikt. Geen probleem als er walspanning in de buurt is, maar bij nachten doorvaren of ankeren geeft dit af en toe toch wat zorgelijke rimpels. Nu zijn er al enige jaren vervangende LED-lampjes te verkrijgen waarmee de belasting op het boordnet nog maar een fractie is. Ze zijn echter niet goedkoop. Reden om eens het internet op te gaan en zelf aan de slag te gaan. Het resultaat is een “selfmade” LED-lampje, gebaseerd op de bestaande fitting en een gekocht LED-printje. Het kajuitarmatuur wordt losgehaald, gloeilampje vervangen door een LED-lamp en zie daar: de totale stroom voor de zes lampjes teruggebracht tot minder dan 0,2 ampère! Met een beetje handigheid op elektrisch gebied is dit goed zelf te doen, vandaar dit artikel met beschrijving van de klus, aangevuld met wat foto’s. Nodig: de oude fitting, een hamer, een accuboormachine met een glasboortje, 1 mm metaalboortje, een soldeerbout en wat montagedraad. Beschrijving: Sla het glas in de oude fitting met de hamer in een doek kapot en verwijder het resterende glas in de fitting met een glasboortje. Boor vervolgens een gaatje in de (vertinde) punt onderin. Voer één draad door de punt en soldeer deze vast. De tweede draad wordt binnenin de fitting bevestigd. Tot slot worden beide draden aan het LED-printje gesoldeerd en klaar is het lampje. Aan boord het glaasje van het armatuur verwijderen, het LED-lampje met een tangetje in de fitting plaatsen. Het printje naar binnen drukken (past precies in de holte) en het armatuur weer sluiten met het glaasje. Mocht het licht toch wat te fel zijn (zoals bij mij): een stukje wit keukenpapier voor de LED ertussen aanbrengen. Kosten LED-printje: 3,85 p.st. besteld bij fa. Reichelt (www.reichelt.com), (www.reichelt.com plus verzendkosten. LED-type: GB 30588 Hugo de Groot, Friendship33 “Kingfisher”

33

Oeps! Wat kunnen 65 plussers het toch druk hebben. Tennissen, bridgen, fietsen, oppassen. Woensdagmiddag eerst nog even wat prijsjes kopen voor de IFC-wedstrijd. De berenburg, de port en de wijn allemaal keurig ingepakt. Alle spullen, die we voor het weekend nodig hebben, staan klaar in gang. Ik vraag Marius nog even de prijsjes in een tas te doen, en in de gang te zetten. Woensdagavond na de bridge gaan we n.l., midden in de nacht, naar Nijmegen. Oppassen. Alles gaat keurig mee in de auto naar Nijmegen en vrijdag naar De Steeg. Wij gaan voor de palaver met de auto naar Hindeloopen en dan daarna naar Workum. Op de parkeerplaats in Workum pakken we de spullen uit de auto. Armen, handen, schouders, alles beladen. Alles kan zo in een keer mee. Op naar de boot. Marius loopt een eindje voor me uit. En ongeveer ter hoogte van de Condesa (Gerard en Marian), hoor ik wat gerinkel. Ik dacht nog ,o,.. de Duitsers uit de haven hebben zeker weer gebarbecued en die zijn ook nog laat aan het opruimen. Maar al gauw kwam me een dranklucht tegemoet. De berenburg, de port en de wijn, alles aan gruzelementen. Oorzaak: De kwaliteit van het plastic tasje!! Een echte tas was handiger geweest ! We waren van plan zaterdagmorgen vroeg te vertrekken. Aangezien we niet van die vroege vogels zijn is het wel lastig eerst ook nog prijsjes te moeten kopen. Het probleem is gauw opgelost. In de Flyaway stond nog een een Berenburg, een witte port en een wijn. Hup, gauw een servet er omheen, klaar. De witte port, die had ik een keer op advies van Liesbeth gekocht. ” Lekker moet je koud drinken”. Laten Martin en Liesbeth nu die fles witte port winnen. Toeval bestaat niet. Anneke Bouma “Flyaway”

34

ZULLEN WE NOG ÉÉN KEER? We staan met ons caravannetje op een camping in Frankrijk. In de Drôme, een prachtig berggebied waar je stevige wandelingen kunt maken. Ons mobieltje gaat af. “Heee! Gerard wat leuk! Hoe is het er mee?” Enz., enz. Of wij nog één keer gezamenlijk naar de Oostzee willen varen? Samen heen en terug over de Duitse Bocht en verder ieder zijns weegs? Nou ja, we zitten nu in Frankrijk. En onze oudste kleindochter slaagt voor haar eindexamen, en we hebben nog wat verjaardagen, enne eh., ……. Maar natuurlijk hebben we zin! Er moet nog wel wat geregeld worden. Nou dat zien we wel als we weer thuis zijn. Leuk!

HEENREIS Enkele weken later ontmoeten we Marian en Gerard van de “Condesa” in Franeker. Na koffie met gebak bij hen aan boord varen we met onze bootjes verder richting Lauwersoog. Daar ontmoeten we de bemanning van het derde schip waarmee we gezamenlijk naar en van de Oostzee zullen varen. Het zijn Clemy en Peter de Boer, havenburen van Marian en Gerard, met hun schip de “Paso Doble”. Je kunt wel afspreken dat je gezamenlijk de overtocht zult maken. Dat voelt wat veiliger, maar daar moet je ook nog eens betrouwbaar weer bij hebben. Dat betrouwbare weer hebben we voorlopig nog niet. Er ligt een hoog vast, ten westen van Ierland. Daardoor staat er een harde noordwestelijke wind in de Duitse Bocht. Die zorgt er voor dat we de zeegaten moeten mijden, want de schippers hadden hun partners moeten beloven dat alle oversteken zo veel mogelijk in dagtochten gedaan zouden worden. Dus geen ruige tochten over woelige baren. Afwachten in Lauwersoog trekt ons niet. Daarom varen we via het Lauwersmeer, het Reitdiep en het Eemskanaal naar Delfzijl. Onderweg doen we Garnwerd, en Groningen aan. We blijven er steeds een paar dagen want het weer wil maar niet beter worden.

35

Maar met z’n zessen verveel je je niet zo gauw. Er wordt van alles ondernomen, rondfietsen, voetbal kijken, wandelen, musea bezoeken en lekker uit eten gaan. Na nog eens een paar overnachtingen in Delfzijl wordt het wat beter. Op de motor varen we de Eems af naar Borkum. De volgende ochtend, het schemert nog, wagen we ons aan de tocht naar Norderney. We hebben mooi weer en er kan zelfs gezeild worden. Af en toe gaat wel de motor bij want we moeten enkele uren vóór laagwater door het zeegat de Schluchter. We hadden wat nieuwe zeekaarten gekocht. De aanloop van de Schluchter is enkele mijlen oostwaarts verlegd, en ligt nu in feite op een hele andere plaats. Die gewijzigde situatie staat niet op onze nieuwe kaarten. Bij toeval horen we dat het zeegat is verlegd. Als we gelukkig met goed weer en goed zicht bij de uiterton van de Schluchter komen dan vinden we met gemak de eerste groene ton. De overige tonnen zijn enkel rode tonnen. De diepte varieert behoorlijk en overal naast ons zien we schuimkoppen van brekende golfjes. Hoewel ik het even Spaans benauwd krijg van die wisselende dieptes, alsof je over zandbanken heen vaart en niet in een geul, komt alles toch goed. Op de kaart ziet het er altijd logisch en overzichtelijk uit. Op knobbelig water en met tegenlicht is dat echter anders. We blijven nog een dag extra op Norderney.

vroeg in de ochtend vertrekken we via het Dove Tief naar Cuxhaven

36

We vertrekken daarna weer heel vroeg vanaf het eiland tegelijk met diverse Nederlandse jachten die nu allemaal eindelijk de oversteek naar de Elbe willen maken. Het wordt een ideale dag voor de 55 mijl lange tocht naar Cuxhaven. Er staat een zwak tot matig windje uit verschillende richtingen, maar meestal zuidelijk tot zuidoostelijk. Voldaan meren we aan het eind van de middag af in Cuxhaven. Voordat we de sluis bij Brunsbüttel met vele jachten tegelijk kunnen invaren, moeten we urenlang op de Elbe gaande blijven. De kanaaldirectie heeft bedacht om in het hoogseizoen de beide kleinere zeesluizen, waar de jachten gebruik van kunnen maken, te repareren. Dit betekent dat wij, als er nog een plaatsje over is in de grote sluizen, samen met de (zeer) grote zeeschepen geschut moeten worden. Datzelfde herhaalt zich bij de sluizen te Kiel-Holtenau aan de andere kant van het kanaal. Het is niet leuk om je, met zo velen tegelijk, in die sluis te moeten proppen. Veel bemanningen, waaronder wij dus ook, raken daarvan wel een beetje gestrest. In de sluis te Kiel-Holtenau glijdt een vrouw uit over de gladde vlonders, klapt achterover en moet naar het ziekenhuis vervoerd worden. IN DE OOSTZEE En dan, 14 dagen na ons vertrek, zijn we eindelijk in de Oostzee! Voordat we aan onze zwerftochten beginnen en we ieder zijns/haars weegs gaan wachten we nog een dagje in Laboe omdat de wind naar onze smaak nog iets te hard is. De volgende dag nemen we afscheid van elkaar. Wij beginnen aan de oversteek naar Marstal op Aerø, ongeveer 32 mijl. In de haven hebben we al een rif aangebracht. Daar hebben we geen spijt van want af en toe trekt de wind behoorlijk aan. De westelijke wind is verder voor ons een goede richting. De wind zelf, varieert nog al. Dat is ook het geval met de bewolking, afgewisseld door zon. Aan de westelijke horizon dreigt af en toe een bui. Er zit een bekend zeiljacht achter ons. Over de marifoon krijgen we contact met dat jacht. De “Condesa” met Marian en Gerard hebben hun oorspronkelijke koers verlegd en zeilen nu ook naar Marstal. “Kijk eens achter je” zegt Gerard over de marifoon. We hadden het al gezien. achter ons ontwikkelt zich een waterhoos De slurf van een waterhoos ontwikkelt zich. Even lijkt het dreigend, maar het lost zich op. We blijven een paar dagen in Marstal liggen. Een leuke bijkomstigheid op Aerø is dat de bussen gratis zijn. 37

Marian en Gerard doen het eiland per fiets en bus en wij wandelend en terug met de bus. Vooral Aeroskøbing is een schilderachtig plaatsje. Je ziet fraaie vakwerkhuizen met in felle kleuren beschilderde deuren. Het is prachtig weer als we uit Marstal vertrekken. Via diverse betonde geulen varen we naar het eilandje Drejø. Vroeg in de middag vinden we, het is bijna weekend, nog genoeg vrije plaatsen in het kleine haventje. We hebben nu nog ruim de tijd voor een verkennende wandeling over het eilandje. Alles is er bescheiden; een klein havengebouwtje, de “hoofdader” over het eiland is een smal geasfalteerd weggetje. Aan de andere kant van het eilandje ligt een nog kleiner ondiep haventje. Een klein dorpje met een kroegje waarin ook nog een klein winkeltje. Ook het kerkje is niet groot. De volgend ochtend varen we zuidelijk om Fünen heen via de Svendborg Sund. Daar komen we in een zeilwedstrijd terecht van ons welbekende open zwaardbootjes die vooral populair zijn in Engeland en Denemarken, wayfarers. Wij hebben zelf zo’n bootje gehad en ons huidige schip draagt de naam van dit bootje.

veel wayfarers in de Svendborg Sund

we passen precies in de bocht van de havendam in Lundeborg

Wij varen noordwaarts en de wind kiest ook die richting. Dit betekent rustig varen en ook nog eens de stroom mee hebben. Dat er ook stroom staat merk je vooral als je onder de imposante brug over de Grote Belt vaart.

de brug over de Grote Belt

windstroom bij de brug

38

Na Lundeborg aan de oost kust van Fünen liggen we twee dagen verwaaid in Kerteminde. Dat is helemaal niet erg want er moet ook nog wat aan lichaamsbeweging gedaan worden, dus: wandelen. Ook dat was een van de voorwaarden om nog een keer naar de Oostzee te varen: niet iedere dag zo veel mogelijk mijlen maken om zo ver mogelijk te komen, maar ook de tijd nemen voor het verkennen van de omgeving. Als we van Kerteminde vertrekken dan komen we er al gauw achter dat we het weer wat te optimistisch hebben ingeschat. Na eerst een rustig traject in de luwte van de kust moeten we scherp aan de wind met de motor bij, tegen een ruige zee opboksen. Oorspronkelijk wilden we naar Ballen op Samsø.

met ruig weer steken wet over

de Nederlandse klipper “Banjaard”op tegenkoers

Dat is helaas recht in de wind. We kiezen er voor om noordelijk om Fünen heen te varen. We krijgen dan een mooie ruime wind en we lopen, ondanks stevige golven, geweldig. Halverwege de oversteek naar Juelsminde op Jutland krijgen we de Nederlandse klipper “Banjaard” op tegenkoers. Het is het enige schip dat we die dag tegenkomen. Het is een mooi gezicht om zo’n fraaie Nederlandse klipper onder zeil tegen te komen. In Juelsminde is het feest en prachtig warm weer. Overal langs de kades vind je volle terrasjes. Iedereen is vrolijk en uitgelaten. Het lijkt net vakantie! De wind is zo vriendelijk om naar het noorden te draaien. Dat komt goed uit want nu kunnen we heel luxe op alleen de Genua naar Fredericia aan de Snåvringen, het bochtige gedeelte van de Kleine Belt varen. Zeilen zoals het hoort te zijn; een wolkenloze lucht, een blauwe zee met witte kammen. In Fredericia moeten we vast maken in boxen waar ons scheepje twee maal in past. Dat vergt nogal wat extra lijnen. Maar dan liggen we ook netjes afgemeerd aan een brede kade compleet met eettafels en banken. Het sanitair is zeer luxe, een vijfsterrenhotel waardig. Ook zijn er royale gemeenschappelijke verblijfruimtes met fauteuils en salontafels.

39

Daar maken we echter geen gebruik van want het is mooi weer en we eten lekker buiten op de kade aan een van de picknicktafels. Ons volgende doel is Aerosund. Verrassing!; via sms-jes krijgen we contact met de “Condesa”. Ze zitten bij ons in de buurt. We spreken af dat we elkaar zullen treffen in Aerosund. Daar blijven we twee dagen, wandelen gezamenlijk en de vrouwelijke bemanningsleden brengen per bus nog een bezoek aan Haderslev. Hierna varen we ieder weer onze eigen koers. Deze keer moeten we scherp aan de wind zeilen. Die wind is bovendien ook nog behoorlijk stevig. Dat wordt dus werken; we moeten aan de bak. Het aardige haventje Mommark is ons volgende doel. We kenden dit haventje nog van een vorige Oostzeereis. Het was er toen wat vervallen en rommelig. Nu is de haven vernieuwd en overvol. De havenmeester heeft het te druk met de er naast gelegen camping en zijn restaurant. Het vastmaken van de diverse schepen in het haventje laat hij over aan de creativiteit van de diverse schippers. De volgende morgen moet het jacht waar wij tegen aan liggen al vroeg weg.

havenhoofd van Mommark

in de Flensburger Förde

De diverse jachten die weer tegen ons aan liggen moeten dus ook allemaal verkassen. Wij zijn al lang buitengaats als we nog bezig zijn het opruimen van lijnen, snoeren, ontbijt, enz. Dat is echter geen probleem want er staat nauwelijks wind. We varen de hele lange dag op de motor de Flensburger Förde in. In de middag zijn we het tuffen zat. We meren af in Marina Minde nabij Egersund. Ook de volgende dag staat er nauwelijks wind. We besluiten niet verder door te varen naar Flensburg. Dat zou weer een dag op de motor worden. We keren om en met een heel zwak oostelijk windje motorzeilen we naar Gelting aan de Duitse kust van de Flensburger Förde. Met alweer een stevige wind zeilen we naar de ingang van de Schlei en meren af in Maasholm. Het is een oud vissersplaatsje en naast het vissershaventje ligt een grote marina. We blijven er een paar dagen en verkennen wandelend de omgeving. 40

Dan gaat het toch een beetje kriebelen. Er staat voortdurend een, meestal stevige, oostelijke wind. Heel handig voor de terugtocht over de Duitse Bocht. Maar die wind blijft niet eeuwig uit die richting waaien. Daar komt een keer een eind aan. We nemen contact op met onze medezeilers en we spreken af om over enkele dagen bij elkaar te komen in Rendsburg, halverwege het Noord- Oostzee Kanaal. Vanuit Maasholm zetten we koers naar de Kieler Förde. Daar meren we af in het kleine knusse Mönkeberg tegenover de sluizen te Kiel-Holtenau. De havenmeester houdt er kantoor in bovenste deel van een voormalige vuurtorentje.Vijf uur lang moeten we in de hete zon heen en weer varen voor de sluizen voordat we eindelijk het N.O.K. kunnen invaren. Slechts één grote zeesluis doet dienst. Steeds als we denken dat we, nadat de sluis gedeeltelijk gevuld is met grote zeeschepen, er in kunnen varen, verschijnt er weer een laatste grote containerbak en kunnen we weer verder wachten. Dan lukt het uiteindelijk toch aan het eind van de middag. We varen daarna door naar de Flemhudersee en laten daar ons anker zakken voor de nacht. TERUGREIS We treffen elkaar weer in een klein haventje te Rendsburg. Verhalen over de verschillende ondernomen tochten en belevenissen worden uitgewisseld. De volgende dag varen we naar Brunsbüttel. Daar overnachten we. In de middag daarop kunnen we geschut worden naar de Elbe. De tocht over de Elbe met afgaand tij naar Cuxhaven verloop aanvankelijk rustig. Vrij plotseling steekt er echter een venijnig windje op. Die staat tegen en we hebben de stroom hard mee. Nu kunnen we weer eens echt ervaren wat wind tegen stroom op de Elbe kan zijn. In dit geval: zeer heftig.

onderonsje te Maasholm

in de sluis te Brunsbüttel

41

We duiken in steile golven en krijgen water tot over het kajuitdak. We zijn opgelucht als we de jachthaven van Cuxhaven in kunnen draaien. Daar wachten we drie dagen op goede wind. Die komt er tenslotte; zuidoost 3 – 4. Mooier kun je het niet hebben! Vroeg in de ochtend varen we in een omvangrijk konvooi Nederlandse jachten de Elbe af. We hebben echt prachtig weer. Wel laat de wind het af en toe wat af weten. Maar dat geeft allemaal niet. We kunnen onder gunstige omstandigheden over de Duitse Bocht!

op de Elbe

Tegen de avond proberen we ergens in de overvolle haven van Norderney een plekje te vinden. Het is nog donker als we de volgende dag weer vertrekken van Norderney. Het begint net licht te worden in het snel stromende en onverlichte zeegat de Schluchter. Halverwege boven Juist kunnen we het weerbericht van 8.05 uur van de Nederlandse kustwacht beluisteren. Het weerbericht waarschuwt voor een trog die deze dag over Nederland zal trekken, vergezeld van mogelijk onweer met windstoten tot 8 beaufort.

42

Hoewel we een gunstige wind hebben om te zeilen, besluiten we toch maar wat meer tempo te maken en, als het nodig is, de motor bij te zetten. In de middag komt de uiterton van het Westgat bij Schiermonnikoog in zicht. Ook dit zeegat is helemaal verlegd. Het kost enig gepuzzel om de juiste laterale tonnen te vinden, maar uiteindelijk komt alles goed. Voldaan meren we af in de buitenhaven van Lauwersoog. Van mogelijke troggen hebben we niets gemerkt. We besluiten deze overtocht in een van de restaurants te Lauwersoog. Nadat we afscheid van elkaar hebben genomen varen we de volgende morgen naar de Robbengatsluis. Daar breken we het absolute record schutten van buiten naar binnen; in nog geen 5 minuten zijn we al op het Lauwersmeer. Het afscheid tussen de bemanning van de “Condesa” en de “Wayfarer” wordt nog enkele malen herhaald doordat beide schepen gedurende twee dagen door Friesland varen waarbij diverse steden, spoorbruggen tijdelijk gestremde bruggen genomen moeten worden. Aan alles komt een eind. Dus, na het zoveelste afscheid, vaart “Condesa”vanuit het Pr. Margrietkanaal stuurboord uit de Jeltesloot in richting Workum en vervolgt “Wayfarer” haar terugtocht over het Pr. Margrietkanaal richting Ketelhaven. En dan nog even dit: Gerard, heel erg bedankt voor dat telefoontje want mede daardoor hebben we weer (voor ons de 14e keer) een hele mooie tocht in de Oostzee kunnen maken! Ton van Soest “WAYFARER”

Palaver en diner op de Paso Doble

Wayfarer in het ochtendgloren vertrokken uit Norderney

43

Oeps, gróóóóte Boot ! Wij hebben al jaren een AIS transponder aan boord: zo’n grote gele stoere doos, gekoppeld aan de instrumenten en het navigatieprogramma. Een prachtig instrument dat laat zien waar andere schepen zich bevinden in een omgeving van circa 10 mijl. De transponder zendt op een speciaal marifoon kanaal de belangrijkste identificatiegegevens en scheepskenmerken (lengte en / of breedte) en navigatiegegevens (positie, koers en snelheid) uit. Op de plotter zie je de schepen weergegeven als kleine driehoekjes met een staartje naar voren. Aan het staartje kun je aflezen met welke snelheid en in welke richting een schip vaart. Ieder driehoekje is voorzien van een labeltje waarop de naam van het schip genoteerd staat. Een niet onbelangrijk ‘handigheidje’: als de staartjes van je eigen schip zich kruisen met die van een ander schip is het ‘foute boel en zwemvesten aan’, want: dan lig je op ramkoers.

Het bijgevoegde plaatje is een weergave van een AIS beeld op het Markermeer, waarbij het navigatie programma ruim van te voren een dreigende ramkoers (‘rampkoers’) signaleert. Bij ons aan boord gaat er dan ook een sirene af. Gelukkig kun je dit geluidssignaal op het drukbevaren IJsselmeer ook uitzetten.

44

Een groot voordeel van AIS in vergelijking met radar apparatuur is, dat je het desbetreffende schip kan oproepen. Alle oproepgegevens worden immers mee uitgezonden. Ik moet er meteen wel bijzeggen, dat de opgeroepen zeeschepen in kwestie niet altijd een oproep beantwoorden. Vorig jaar waren we met een konvooi van negen schepen onderweg van Norderney naar Lauwersoog en moesten we de drukbevaren Ems oversteken. We naderden een groot containerschip met een zodanige koers, dat uitwijken noodzakelijk werd. We zagen op het scherm dat op het containerschip de Pilot werd afgezet. En het schip minderde zo duidelijk vaart dat het mogelijk leek om voor de boeg van het schip over te steken. Maar, met zo’n kostbaar vrachie als het ‘Gezin’ aan boord, gaat veiligheid boven alles, dus voor de zekerheid wilden we toch maar even contact maken. Schipperse werd in het vooronder gedirigeerd ‘Annemarie kijk op de AIS hoe dat schip heet’. Schipperse zei ‘dat is de Pickerel’. Dus, schipper roept op kanaal 16 ‘Pickerel, Pickerel, this is sailingyacht Equilibrium’. Waarop een vrouwenstem antwoordde, in waarlijk prachtig Oxford English ‘Equilibrium, please switch to channel 6’. ‘Wauw, dat is different koek dan kanaal 77’, bedacht ik me nog. ‘Dit is Mari-communiceren op professioneel niveau, met zo’n reus’. In mijn beste nautical English legde ik uit dat we on collission course lagen. Maar, dat ik zag dat ze snelheid reduceerden en of het misschien mogelijk zou zijn om “to cross your bow from starboard”. De lady antwoordde ‘No problem, Sir’ omdat zij wachtten op een groot schip. Ik dacht nog ‘een nog groter schip ?’ Maar, daar in de verte zag ik een ander gevaarte opdoemen, dat leek op een boordplatform. Ik riep het konvooi op (iedereen luisterde natuurlijk al mee) en meldde ‘kom op we kunnen voor langs, gas’. Waarop iedereen in actie kwam en de hele zwerm voor langs ging, toch wel rakelings vond ik zelf nog. Een paar uur later kwamen we met heel veel wind en slagregen net op tijd aan in de buitenhaven van Lauwersoog. Omdat het eb was, bleven wij met onze diepgang (1,90 meter) in de prut steken en kwamen we de box niet in. Een hulpvaardige Engelsman, nog steeds in korte broek en net als wij volkomen doorweekt want verrast door de plotselinge bui, bood ons een helpende hand. Ook zijn schipperse kwam aan dek en riep iets naar haar schipper. Waarop ik on-mid-del-lijk die stem herkende en de naam van de boot zag: ‘Pickerel’. Oeps! Wat was er gebeurd ? Toen we lagen te wachten voor het containerschip dwarrelden er veel schepen met een AIS transponder, waardoor de labels over elkaar heen lagen en Annemarie 45

het verkeerde schip geselecteerd had. Onze ‘Pickerel’ lag ook te wachten voor het containerschip. Het overschakelen naar kanaal 6 gaf mij ten onrechte vertrouwen dat we met de beroepsvaart te doen hadden. Tsja: een goede leer. De volgende keer, vóór het oproepen toch eerst even in detail de kenmerken van het schip valideren, zoals bijvoorbeeld de lengte en categorie. Gerard Daniels “Equilibrium” *

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Oostzee, deel 1: zeilen is teamwork. ‘Maak die lijn los! Jeroen staat in een onmogelijke houding om de boom te laten zakken, waarmee hij het voorzeil eerder had vastgezet. Het duurt even voordat dit commando bij mij binnenkomt. Het is alsof mijn nek wordt dichtgeknepen. Mijn knikkende knieën krijgen een opdonder als onze boot een klap maakt door een metershoge golf in de toegenomen wind. Wat zal ik doen? Kan ik wel het stuurwiel loslaten om naar de lijn toe te rennen? Het gegrom van Jeroen op de voorpunt van de boot neemt toe. Ik kan niet anders dan mijn veilige positie te verlaten om de lijn los te gooien. Te snel. De lijn blijft deels vastzitten. Inmiddels heb ik me wederom aan het stuurwiel vastgeklemd, niet van plan om deze ooit nog los te laten. Een uitroep van Jeroen brengt me opnieuw in beweging. Dit keer met succes, de lijn schiet los. Maar de sfeer is om te snijden. Ik krabbel nog eens goed achter mijn oren. Van een communicatie training weet ik dat veel zaken onbewust verlopen. Ik vermoed dat Jeroen het belangrijk vindt dat hij serieus genomen wordt, terwijl ik alles graag in een ontspannen sfeer wil laten verlopen. Uit een test blijkt dat ik extrovert ben, bij mij ideeën voorop staan, en de voorkeur geef om flexibel met zaken om te gaan.

46

Stel dat dit bij Jeroen totaal anders is? Hij zal zeker op feiten afgaan, is echt een denker, wil dat het zeilen geordend verloopt, hetgeen haaks staat op mijn gedrag geënt op intuïtie, gevoeligheid en flexibiliteit. Geen wonder dat hij af en toe denkt dat ik van een andere planeet ben. Maar daar zal nu verandering in komen… We hebben de nacht doorgebracht in onze zeilboot aan de steiger vlakbij de sluis van Kornwerderzand. Het is vijf uur ‘s morgens als Jeroen oppert: ‘De sluis staat open, de stroming hebben we mee. Zullen we meteen vertrekken?’ Binnen enkele seconden sta ik aan dek. Snel gooi ik de voorlijn los. ‘Wil je de sluis oproepen? Het licht van de sluis springt op rood,’ roept Jeroen. Ik ren de kajuit in en spreek in de marifoon: ‘Hier de Sigmagic, we komen van het IJsselmeer. Kunnen we nog mee met deze schutting?’ Een vriendelijke vrouwenstem antwoordt: ‘Ja, vaar maar door.’ Ik sta paraat op het voordek met de landvast, terwijl Jeroen de boot langs de gedeeltelijk openstaande sluisdeur vaart. ‘Maak de lijn maar vast aan de derde bolder.’ Punctueel volg ik zijn instructies op. Ook bij het losgooien in de sluis en daarna het zetten van de zeilen valt er geen onvertogen woord. Jeroen kijkt tevreden voor zich uit. Ik knik hem stralend toe: ‘Wat zijn we een goed team.’ Zo zeilen we langs Vlieland over de Noordzee en zien de zon met een rode gloed ondergaan op weg naar Norderney. De vakantie naar de Oostzee kan beginnen. Wordt vervolgd... “Sigmagic” Desiree Janssen

47

48

INSCHRIJFFORMULIER ZATERDAG 22 NOVEMBER 2014

EHBO-WORKSHOP/ REANIMATIE-WORKSHOP (alleen IFC-leden en hun gezinsleden) Naam en voornaam : Adres : Postcode, woonplaats : Telefoon : Scheepsnaam :

e-mail:

Ik/wij kom(en) naar de reanimatieworkshop en wel met... pers. à € 12,50

€………..

Ik/wij kom(en) naar de EHBO workshop en wel met … pers. à € 12,50

€………..

Ik/wij wil(len) gebruik maken van de lunch met ... personen à € 7,50 TOTAAL

€……....... U

€

Voor reanimatie gaat mijn voorkeur uit naar: 9.30 uur – 12.30 uur / 13.30 uur -16.30 uur (voorkeur aangeven/ doorhalen wat niet gewenst is) Voor EHBO gaat mijn voorkeur uit naar: 9.30 uur – 12.30 uur / 13.30 uur -16.30 uur (voorkeur aangeven/ doorhalen wat niet gewenst is) Het is dus mogelijk twee workshops op deze dag te volgen! Afhankelijk van het aantal inschrijvingen zullen we een of twee workshops kunnen houden. Zie voor het programma de tekst in de Flitsen. Het totaalbedrag moet uiterlijk 8 november 2014 op NL10 INGB 0003560322 zijn overgemaakt t.n.v. Internationale Friendship Club te Voorburg. Het inschrijfformulier uiterlijk 8 november 2014, maar liever eerder sturen naar: U

U

Herman Hemerik, Prins van Lignestraat 18 2274 KR, Voorburg. Uw inschrijving mailen kan natuurlijk ook: Mailen naar: [email protected] Bij overschrijving van de cursus aantallen geldt de volgorde van ontvangst van uw inschrijving. U krijgt vooraf bericht over de definitieve cursusindeling per mail ruimte voor eventuele mededelingen aan het bestuur U

U

49