Geschiedenis van SKH 1. vroeger Heel, heel vroeger was er al een vorm van kinderopvang in Nederland en dus ook in Hoorn. In de Kruisstraat in Hoorn was in het begin van de 20e eeuw een soort kinderopvang gevestigd die toen bewaarschool heette. Bepaalde trekjes van dat soort voorzieningen zijn ook nu nog wel herkenbaar. Het is bijvoorbeeld duidelijk dat men toen ook al naarstig op zoek was naar betere locaties. Verder werd er ook in die tijd in de kinderopvang voornamelijk door vrouwen gewerkt. Maar de verschillen met toen zijn natuurlijk veel groter. Veel is in de loop van de jaren vooral kwalitatief sterk verbeterd. De regels zijn aangescherpt en de lat kwam steeds hoger te liggen. Daardoor konden op den duur alleen de beste kinderopvangorganisaties blijven voortbestaan. Dat kwam vooral de kinderen ten goede. De nonnen van de kinderopvang van vroeger zijn inmiddels vervangen door speciaal opgeleide pedagogisch medewerkers (pm-ers) die weten wat ze moeten doen om de eerste twaalf jaar van een kinderleven goed te begeleiden.
2. voorlopers In 1981 werd in Hoorn stichting de Bazzeroet opgericht die lange tijd het enige door de gemeente gesubsidieerde dagverblijf was. De Bazzeroet bood opvang aan 23 kinderen. In 1983 kwam stichting de Tamboerijn erbij die een voortzetting was van een ook in 1981 gestarte huiskameropvang. De Tamboerijn was een particulier initiatief en draaide uitsluitend op ouderbijdragen wat voor de klanten natuurlijk duurder was. In 1987 werd de Tamboerijn, tot op dat moment een klein kinderdagverblijf met plaats voor tien kinderen, gevraagd de kinderopvang te regelen voor een aantal samenwerkende onderwijsinstellingen voor volwassenenonderwijs. Met name ging het om de Anna Polak-vrouwenschool die opleidde tot het starten van een eigen bedrijf en het Regionaal Avond College (RAC) dat allerlei verschillende opleidingen aanbood. In feite kan dat beschouwd worden als de voorloper van de latere bedrijfsgerichte kinderopvang. De plaatsen werden ingekocht door de onderwijsinstellingen en ter beschikking gesteld aan vrouwelijke leerlingen die kinderopvang nodig hadden. Daarvoor verhuisde de Tamboerijn naar een grotere locatie, een barak aan de Johan Messchaertstraat waar zij tot 1999 zou blijven zitten. De capaciteit ging van 10 naar 25 plaatsen.
In 1990 werd er een stimulerende overheidsmaatregel van kracht waardoor de Bazzeroet kon groeien tot 46 opvang plaatsen. Tegelijk startte stichting de Tamboerijn in samenwerking met de gemeente Hoorn een tweede kinderdagverblijf, de Trommel in Zwaag. Stichting de Tamboerijn ging verder onder de naam stichting Tam Tam. In de loop van de jaren negentig groeiden Tam Tam en de Bazzeroet steeds meer naar elkaar toe. Dat kwam omdat ze met dezelfde problemen en toekomstperspectieven te maken hadden. Beide stichtingen richtten zich op de groeiende bedrijfsgerichte kinderopvang waarvoor een nieuwe werkwijze geboden was. Ze moesten ook hun organisatie stroomlijnen en versterken en in een later stadium misschien zelfs gaan nadenken over een fusie. Ondanks deze ontwikkelingen liep het voortbestaan van de Tamboerijn intussen toch ook min of meer gevaar. De inkoop van kinderopvangplaatsen door onderwijsinstellingen voor het volwassenenonderwijs bleek op den duur toch te kostbaar te worden. Na een aantal jaren verminderden de betreffende scholen die inkoop om hem even later helemaal stop te zetten. De redding kwam vrij onverwacht door een overgangsmaatregel van de gemeente Hoorn die besloot dat de gemeentelijke subsidie gelijk moesten worden verdeeld over de particuliere en gesubsidieerde kinderopvangorganisaties. Daardoor kon de Tamboerijn blijven bestaan en zelfs starten met een BSO-groep (buitenschoolse opvang). In 1990 werd als gevolg van de al eerder genoemde stimuleringsmaatregel de stichting Hoornse Kinder Opvang (HKO) opgericht. Deze stichting wilde BSO-locaties in alle wijken van de gemeente Hoorn beginnen. Eén daarvan was de Musketiers die in december 1991 de deuren opende voor de kinderen in Risdam-Noord. Maar in 1994 ging HKO failliet. Tam Tam en Bazzeroet namen haar onder hun hoede onder de naam stichting de Sleutelbloem. Halverwege 1995 volgden fusieonderhandelingen waarna op 12 oktober 1995 de daadwerkelijke fusie plaatsvond: Stichting Kinderopvang Hoorn (SKH) was een feit.
3. januari 1996: Stichting Kinder Opvang Hoorn (SKH) Helaas viel de oprichting van SKH samen met het einde van de stimuleringsmaatregel voor kinderopvang. Aanvankelijk leek het erop dat daardoor geen extra financiële ondersteuning van de overheid meer te verwachten was. Ook vanuit de bedrijven bestond weinig interesse meer voor het kopen van kinderopvangplaatsen voor werknemers. Alles bij elkaar zorgde dat ervoor dat vrij snel na de fusie van oktober 1995 groepen gesloten moesten worden en personeel moest worden ontslagen. Maar eind 1996 werd duidelijk dat de vraag naar kinderopvang toch weer aantrok en dat ook de bedrijfsgerichte kinderopvang groeide. De overheid zag in dat kinderopvang wel degelijk noodzakelijk was en dat er dus ook ruimte voor uitbreiding moest worden geboden. Er kwam een nieuwe stimuleringsmaatregel die tot doel had om de buitenschoolse opvang (BSO) flink te laten groeien.
Vanaf dat moment ging SKH op zoek naar geschikte locaties voor nieuwe groepen. Vooral in de wijk Kersenboogerd was de vraag naar kinderopvang groot. Halverwege 1998 opende Birasol haar deuren als eerste SKH-kinderdagverblijf in de Kersenboogerd voor zowel dagopvang als BSO. Een aantal maanden later opende SKH ook de Grutto. Dat was deels een overname. Maar het betrof ook een verplaatsing van kinderdagverblijf de Kabouters naar twee woningen aan de Grutto in afwachting van nieuwbouw elders in de wijk. De kinderopvang zou ondergebracht worden in een nieuw te bouwen appartementengebouw waarin aanvankelijk ook nog een sportschool was gepland. De realisatie daarvan liet op zich wachten omdat de buurtbewoners bezwaar maakten. Maar omdat er onverminderd veel vraag naar kinderopvang in de Kersenboogerd bleef bestaan, betrok SKH in afwachting van de geplande nieuwbouw de locatie Dubloen in een paar noodlokalen aan de Dubloen. In het wijkcentrum van de Kersenboogerd vond SKH ruimte om de nieuwe locatie Tumult te starten. De volgende locatie was de Kameleon die samen met een sportvoorziening en basisschool de Klipper een mooi nieuw pand deelde. Op het moment dat de bouw van het grote kindercentrum in de Kersenboogerd klaar was, werden Grutto en Dubloen gebundeld tot Amiketoj met in totaal vier verticale groepen en een BSO groep. 4. snelle groei In 2007 wilde de regering dat scholen verantwoordelijk werden gemaakt voor de buitenschoolse kinderopvang. Die scholen zochten daarvoor naar samenwerkingsvormen met SKH en andere kinderopvangorganisaties. Ze verwezen de ouders door naar een BSO bij hen in de buurt. De opvang voor tussen de middag (TSO) werd toen ook van veel scholen overgenomen. Zo regelde SKH in 2006 al voor elf basisscholen en vier dependances de opvang voor tussen de middag.
Bij de BSO merkte men op dat de aantallen kinderen waaraan op de verschillende dagen opvang moest worden geboden sterk uiteen liepen. Dat leidde tot plannnen om de lange woensdag- en vrijdagmiddag aantrekkelijker te maken. Er kwam een gezamenlijke subsidieaanvraag tot stand van SKH, Elan en het Horizoncollege waarmee het Breek-de-Week project gedurende achttien maanden kon worden bekostigd. In clusters van steeds zes weken werd door de kinderen onder leiding van pm-ers en externe docenten gewerkt aan allerlei zaken zoals timmer- (vogelhuisjes), Djembé- en
circusles. Na die periode ging iedere organisatie op eigen wijze en binnen het eigen budget door met het programma Breek de Week.
In 2003 nam SKH het kinderdagverblijf de Raccertjes over van stichting Kinderopvang WestFriesland. Op de Raccertjes dat in 1990 was opgericht als kinderdagverblijf van het Regionaal Avond College (RAC) werden vrijwel alleen kinderen opgevangen van ouders die de op de taalschool inburgeringslessen volgden. Na de overname van de Raccertjes werd geïnvesteerd in de scholing van medewerkers in Piramide, een methode in voor- en vroegschoolse educatie (VVE). Daardoor konden ook de kinderen profiteren van een professioneel taal- en spelontwikkelingsaanbod in de tijd dat hun ouders op school zaten. Helaas verdween dit aanbod toen het taalonderwijs door een andere partij werd overgenomen en niet meer op dezelfde plek kon worden gegeven. De ruimte die daardoor vrijkwam was echter ook zeer welkom. Met de overname van de Raccertjes was destijds een BSO-groep gestart. Die bleek veel te klein te zijn voor de vraag in de binnenstad. In korte tijd werd daarom de BSO in 2008 uitgebreid met twee groepen. Op dit moment is er op een nieuwe grote locatie plaats voor honderd kinderen op SKH de Raccers zoals de locatie inmiddels heet. In 2007 opende SKH de Kersenboom haar deuren binnen de basisschool de Kersenboom. Later werd die naam voor school en BSO veranderd in basisschool Wereldwijzer en SKH Wereldwijs. 5. verdere uitbouw In hetzelfde jaar verhuisde het Centraal Kantoor van de snel groeiende SKH vanuit de Nieuwsteeg naar de Korenmarkt. Daar was een goed pand gevonden voor de verschillende ondersteunende administratieve afdelingen. De vraag naar BSO groeide nog altijd flink. En ook voor de kinderdagopvang bestonden nog steeds flinke wachtlijsten. Gelukkig hadden diverse scholen lokalen over die door SKH gehuurd konden worden voor buitenschoolse opvang. Door het opheffen van de kinderdagopvang op de Raccers ontstond daar ruimte voor een nieuwe BSO-groep. De BSO-groep van de Tamboerijn verdween waardoor er daar een nieuwe dagopvanggroep gestart kon worden.
In 2008 kwamen drie nieuwe locaties tot stand. SKH Merel & Mees vestigde zich op de begane grond van een serviceflat van Intermaris, SKH de Bonte Koe vond ruimte voor zowel kinderdagopvang als buitenschoolse opvang in een pand samen met twee basisscholen in de nieuwe wijk BangertOosterpolder in Zwaag en SKH de Bussel werd in de gelijknamige school in Blokker een BSO-locatie voor één groep. Veel locaties hadden goede maar standaard buitenruimtes waar nodig iets aan
gedaan moest worden. Sinds 2009 worden door SKH langzaam maar zeker steeds meer natuurtuinen aangelegd waar kinderen zich kunnen uitleven en zich verstoppen, kunnen klimmen, ontdekken en beleven.
6. Abacus erbij In september 2009 kwam het verzoek om kinderopvang Abacus over te nemen. Vanaf 1 januari 2010 werd SKH daardoor uitgebreid met de SKH de Grote beer, SKH de Kluut, SKH het Spectrum, SKH de Tweemaster, SKH de Pontonnier, SKH St. Jozef en SKH de Wingerd. Het streven van SKH om ieder kind in zijn eigen wijk op te vangen maakte hiermee een enorme voorwaartse sprong. Verdere uitbreiding bleef niet uit. Ook in 2010 begon SKH het Fluitschip met één BSO-groep in de basisschool met dezelfde naam. Een BSO-dependance van Amiketoj groeide uit tot SKH Klipper Hanebalk, een zelfstandige locatie waar twee en een halve groep ging draaien. Maar SKH wilde meer. Het aanbod voor de oudste kinderen vanaf ongeveer acht jaar moest aantrekkelijker gemaakt worden zodat zij naar de BSO bleven komen. Zo ontstond in 2010 SKH het Podium waar theaterlessen worden gegeven en voorstellingen worden voorbereid en opgevoerd onder leiding van vaste pm-ers met talenten op dit gebied. Op SKH de Molshoop gevestigd bij MAK-Blokweer krijgen de kinderen iedere dag activiteiten aangeboden die hen dichter bij de natuur brengen. Soms gebeurt dat door medewerkers van MAK-Blokweer en soms door eigen pm-ers. Ook op momenten dat er geen speciale activiteiten worden ondernomen, prikkelt de omgeving de kinderen genoeg om zelf aan de gang te gaan in de natuur.
In 2011 opent er weer een nieuwe locatie haar deuren SKH Do Re Mi. Een KDV en BSO helemaal ingericht naar onze eigen wensen en ideeën, een prachtige locatie inclusief een natuurtuin.
7. SKH gecertificeerd In 2004 behaalde SKH in alle lagen van de toenmalige organisatie het kwaliteitscertificaat. In 2011 zijn daar de voormalige Abacus-locaties aan toegevoegd die zich in recordtijd regels, richtlijnen en werkwijze van SKH hebben eigen gemaakt. Daarmee zijn nu alle vierentwintig locaties van Stichting Kinderopvang Hoorn gecertificeerd. 2eversie juli 2011
