Chef Special. Het geheim van de kok. Chef Special. Ster met: Win kaarten. Chef Special. magazine voor studenten en medewerkers van de han

www.sensor-magazine.nl

magazine voor studenten en medewerkers van de han

Ster met: Win kaarvoor kten aarten voor CChef’Special hef

jrg 19 #4 8 oktober 2014

Win

Chef ’ S pecial Het geheim van de kok

’Special

DE GROTE SENSOR RUILWEDSTRIJD • DOE DE STUDIEKEUZECHECK • HAN’ER IN MAN BIJT HOND • TENTOONSTELLING BIJ I/O • KRACHTIGE KERNEN IN DE BUS • ONDERNEMERSCHAP: VETTE WORST?

ONDERTUSSEN

FOTO’S

MAGAZINE

AGENDA

CONTACT

1.000.000 Het aantal baby’s dat is voortgekomen uit de Erasmusbeurs, de toelage voor studenten die in het buitenland willen studeren. Sinds 1987 hebben al meer dan 3 miljoen studenten gebruik gemaakt van de beurs. Uit onderzoek van de Europese Commissie blijkt dat dit al een flink aantal baby’s heeft opgeleverd.

VOLG SENSOR

WWW.SENSOR-MAGAZINE.NL TWITTER (@SNSR) OF FACEBOOK.NL/SNSR.HAN Het citaat:

‘Met de gordijnen dicht. Want wat zullen de buren anders wel niet denken?’ De serie ‘Nieuwe Buren’ heeft alles in zich om Sensor-redacteur Olga aan het kokhalzen te brengen (Katja Schuurman, Kane, Saskia Noort), maar stiekem wil ze toch de volgende aflevering zien.

Nieuwe leenstelsel: 35 jaar lang 18 euro per maand betalen Het nieuwe leenstelsel betekent voor studenten dat ze 35 jaar over het terugbetalen van hun studieschuld mogen doen. Per 5000 euro schuld moet 18 euro per maand afgelost worden. De overheid is er bij de berekening van de opbrengsten van het nieuwe stelsel vanuit gegaan dat iedereen de maximale termijn neemt om af te lossen. Nu is dat nog 15 jaar. Mensen betalen alleen af als ze meer dan het minimumloon verdienen. Ze mogen ook sneller afbetalen als ze dat willen, maar dat hoeft niet, ook niet als ze veel verdienen.

2

B

Sensor is het redactioneel onafhankelijk magazine van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het magazine is gratis voor studenten en medewerkers. Het volgende nummer verschijnt op 29 oktober 2014. REDACTIE-ADRES Nijmegen, Kapittelweg 33, Kamer A -1.01 (024) 353 03 90 Arnhem, Ruitenberglaan 29, Kamer 3.19 (026) 369 12 40 www.sensor-magazine.nl, [email protected] POSTADRES Postbus 6960, 6503 GL Nijmegen

Exclusief interview

REDACTIERAAD B. Looten (voorzitter), W. Sips, P. Freriks, E. Cuppen, J. Veltman, M. van Koolwijk, N. Kuiper FOTOGRAFIE Ralph Schmitz, Coos Dam Maaike van Helmond Cover: Janetta Verheij VORMGEVING EN PRODUCTIE Laura Foppen Ben Schot, Graphic Design bno ADVERTENTIES Bureau Nassau BV Achterom 100 C 1621 KW Hoorn [email protected], tel. 020-6230905 KOPIJ Kopij en reacties moeten voorzien zijn van naam en telefoonnummer. De redactie houdt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten.

28

CHEF’SPECIAL

REDACTIE Han Geurts, hoofdredacteur, (024) 353 03 88 Herman van Deutekom, plv. hoofdredacteur (026) 369 12 40 Renée Jenniskens, (024) 353 03 92 Olga Helmigh, (026) 369 12 16 Sander Arink (024) 353 03 89 Raïssa Soeter (024) 353 03 91 Laurence de la Porte (024) 353 03 89 Els Sanders, redactie-assistente (024) 353 03 90 MEDEWERKERS Marieke van der Horst Ruud Kroes Claudia Fitsch Mart Geurts Gino Luurssen Judith Mellendijk

10

Busreis lectoraat

Ondernemerschap

30

TERUG NAAR DE KERN

EEN VETTE WORST?

RUBRIEKEN Olga Oordeelt

15

Passie

32

Opgetekend

40

VERDER IN DIT NUMMER Keuzecheck

16

Emine in Man Bijt hond 24 Tentoonstelling I/O

26

18

ONTWIKKELD De medewerker en de foto

WIE: HANNEKE NEUHAUS (41) FUNCTIE: ROOSTERMAKER WAT: OP DE CAMPING WANNEER: ROND 1980

SNOEP, BROODJES EN BLIKJES FRIS ‘Iedere zomer trokken we met het hele gezin naar Zuid-Frankrijk of Spanje, kamperen met de vouwwagen. Op deze foto komen we net aan, óf gaan we net weg. Ik denk het eerste: ik ben nog niet heel bruin en zo te zien is de vouwwagen nog ingeklapt. De reis er naartoe was een hele happening. Toentertijd hoefde je nog niet verplicht een gordel om op de achterbank, dus we maakten er een gezellige boel van. Eén van mijn broers zat zelfs in de achterbak. Ruzie hadden we zelden, we kunnen –nog steeds- erg goed met elkaar opschieten. Mijn moeder deelde snoep, broodjes en blikjes fris uit en we speelden spelletjes of deden puzzels in speciale vakantieboeken. Eenmaal op de camping moest ik altijd even acclimatiseren. Mijn broers sloten meteen links en rechts vriendschappen, ik nam de tijd om alles in me op te nemen en kwam daarna pas los.’ ‘We zaten iedere keer in de buurt van een strand. Lekker spelen in de zee of op het zand. Soms doken we het nabijgelegen stadje in, of bezochten een markt. Toeristische trekpleisters bezoeken deden we niet: met drie kinderen is dat ook niet echt te doen. Aan de camping hadden we genoeg: er waren veel kinderen om mee te spelen en de natuur bood genoeg speelterrein.’ ‘Volgend jaar ga ik voor het eerst met mijn eigen gezin op vakantie met een vouwwagen. Ik heb twee zoons: Stan, elf jaar, en Raf, zes jaar. Het is eigenlijk één van de eerste keren dat we op vakantie gaan. We hebben tot twee jaar terug in een vakantiepark in Drenthe gewerkt en gewoond. Mijn man als animator en ik als receptioniste. Dat was ontzettend leuk, maar wel keihard werken. In de schoolvakanties was het juist druk, waardoor we zelf niet weg konden. Toen de kinderen nog klein waren, was het geen probleem, nu wil ik ze graag net zulke mooie herinneringen laten maken als ik heb. Dat is ook de reden dat we ermee stopten en zijn terugverhuisd naar Huissen. Inmiddels werken mijn man en ik allebei in de onderwijssector. Hij als conciërge op het Arentheem College, en ik sinds een maand op de HAN bij het Service Bedrijf. Ideaal, want we hebben in dezelfde periodes vakantie. Uiteraard gaan we in de zomer, want kamperen in de regen weiger ik. Haha! We blijven dan ook niet in Nederland, maar zoeken een gegarandeerd zonnetje op.’ OH

4

KANSLOOS

De beste

Arjen Robben was de beste voetballer van het afgelopen WK. Volgens velen. Volgens anderen kwam hij niet eens in de top drie. De jaarlijkse Keuzegids vond de HAN niet meer dan gemiddeld. Volgens Elsevier zijn we de beste van alle grote hogescholen. Een gepast zwijgen gaat nu ongetwijfeld over in jubelende persberichten. Het zegt allemaal meer over dit soort onderzoeken dan over voetbalkwaliteiten of hogescholen. Laten we gewoon vasthouden een uitstekende hogeschool te willen zijn en nooit meer naar die kruidenierslijstjes kijken. Goede waar prijst zichzelf.

Probeer het gerust, laat je niet tegenhouden. Pak pen en papier, grijp je iPad, open je laptop en doe wat Kees Boele gevraagd heeft. Beschrijf de HAN in 2020 vanuit een macroeconomische visie, bezing de aanstaande culturele revolutie (waar blijven de rode boekjes?), plan demografische ontwikkelingen in een spread sheet, schets de onderwijskundige ontwikkelingen. Laat je fantasie werken en vertel ons wat ons te wachten staat. Kortom, dump dat postvak van de essaywedstrijd vol. Maar maak je niet te veel illusies; the die is cast. Ik ben zo vrij geweest om ook deel te nemen. Niet helemaal eerlijk, ik geef het toe. Maar nood breekt wet. Ik heb daartoe de hoogste vorm van literaire expressie benut (de lat ligt bij mij altijd hoog): de dubbele limerick. Er was eens een Keesje uit ’t noorden Die bezong steeds zonniger oorden De targets veracht Cultuur moest gebracht Hij wist het zo mooi te verwoorden De haantjes knarsen kansloos hun tanden De hele HAN loopt aan Keesje zijn handen Geen sancties gelegd Alle neuzen gerecht De HAN wordt de schoonste aller landen

Han Geurts Hoofdredacteur

En de winnaar is…..

-x- HannaH SENSOR 4, JAARGANG 19 5

NIEUWS

ODE AAN ARNHEM ETEN VOOR HET GOEDE DOEL Momo’s, curry’s, samosa’s... De heerlijkste gerechten uit Nepal verschenen op tafel van café Coffee@ FEM.nl in het Nijmeegse FEM-gebouw. Reden: een charity dinner voor Stichting Mina, een stichting die kansarme kinderen in Nepal een toekomst biedt. Voor 25 euro kregen de circa vijftig aanwezige gasten een driegangendiner geserveerd. Ook de opbrengst van de later op de avond gehouden veiling was volledig voor het goede doel bestemd. ‘Een geweldige avond’, aldus Kiki Verhoeven van Stichting Mina. ‘De perfecte gelegenheid om onze stichting weer op de kaart te zetten en meteen een mooie manier om een gezellige avond te hebben met een aantal van onze vaste sponsors en nieuwe geïnteresseerden. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat wij zo weer een mooi bedrag hebben kunnen ophalen om onze sponsorkinderen in Nepal te ondersteunen. Daar draait het uiteindelijk allemaal om!’ Kijk voor meer informatie op www.stichtingmina.nl. MvH

social studies opgedeeld Het instituut Social Studies wordt gesplitst in drie instituten. ‘Goed werkend en goed samenwerkend’, aldus de eis van het College van Bestuur. Instituutsdirecteur Kathelijne van Kammen krijgt de opdracht om de herinrichting vorm te geven. Ze wordt daartoe tot uiterlijk eind 2015 toegevoegd aan de faculteitsdirectie GGM, onder voorzitterschap van Cees van Verseveld. HG

In de Tweede Wereldoorlog werd Arnhem grotendeels verwoest en geplunderd. Een wederopbouw begon, wat resulteerde in een soms vreemde en niet altijd even fraaie mix van oude gebouwen, uit de grond gestampte betonmonsters, prachtige hofjes en lelijke flats. In het boekje ‘Arnhem met een scheve blik’ brengen Arnhemse dichters, schrijvers en tekenaars een ode aan hun Ernhem. Dit doen ze door te graven in hun eigen geheugen naar memorabele verhalen of bijzondere herinneringen, door Arnhemse mysteries te ontrafelen (hoe zit het met dat immer verlaten en al jaren gesloten biljartcafé bar l’Amérique in de Bloemstraat?) en gedichten te delen. Van klaagzang tot lofzang, maar altijd met liefde. Zoals stadsdichter Jesse Laport in ‘Net geen ode II’ verwoordt: Dag Arnhem je mensen zijn leuk genoeg je stad komt er net mee door je valt net niemand lastig en je treft niemand blaam je kunt precies genoeg naam maken en het gat in je hand valt in de rest van het land niet zo op je red het wel Arnhem je kunt het best klaag niet stad net niet als de rest OH

6

After intro en HANbruist bij Lokaal ´99 Voor het eerste grote feest van het nieuwe schooljaar (na de introductieweek) hebben Lokaal ’99 en HANbruist de handen ineen geslagen. Eigenlijk waren er twee feesten: binnen stond een dj bij Lokaal te draaien, en buiten op het terras stond nog een dj te draaien op een overdekt podium. Daar was aan het begin van de avond ook eten te vinden. ‘Dat hebben we geregeld zodat studenten rond etenstijd niet naar huis gingen’, legt Kitty Berends van HANbruist, het organisatiebureau van de HAN, uit. ‘Dat heeft gewerkt: er zijn er veel gebleven!’ De reden voor het buitenfeest komt voort uit een prijsvraag die HANbruist heeft gehouden tijdens de Introductieweek: ‘We vroegen eerstejaars wat voor evenement we moesten organiseren. Dat werd dus dit feest’, zegt Berends. ‘We gaan vaker gebruik maken van de ideeën van onze studenten.’ HvD

NIEUWE SCHOENEN VOOR FOOTSELFIE WINNAARS Footselfie-winnaars Janneke Koehorst (Business IT & Management) en Gerwout Termaat (Bouwkunde) lieten er geen gras over groeien: na het ontvangen van de schoenenbonnen (ter waarde van 100 euro) hebben ze het vuur uit hun afgetrapte schoenen gelopen om snel een paar nieuwe aan te schaffen. Gerwout heeft er wat geld bij gelegd en meteen maar twee paar gekocht. Dankzij de prijsvraag in Sensor, vlak voor de vakantie, lopen, nee zweven de twee studenten nu met hun nieuwe stappers door de stad. HvD

SENSOR 4, JAARGANG 19 7

NIEUWS

De beuk erin bij brandbestrijdingstest De brandweerman rolt twee slangen uit en neemt er eentje mee. Hij is in volledig ‘uitruktenue’: pak, fles met ‘ademlucht’, helm, ‘gelaatsstuk’ om de nek. Vervolgens beklimt hij een trap. Ondertussen kijken drie anderen toe en maken aantekeningen. Beng, beng! Verderop beukt een spuitgast met een stalen stormram op een apparaat, waarmee hij het openbreken van een deur simuleert. Plafonds worden gesloopt, poppen versleept…. Brandweerlieden krijgen tegenwoordig een aangepast periodiek preventief medisch onderzoek (PPMO). ‘Om hun werk uit te voeren, moeten ze over voldoende vaardigheden en fitheid beschikken’ legt Linda Faber van Seneca (expertisecentrum voor sport, arbeid en bewegen) uit. Die meet je het beste met (nagebootste) praktijksituaties in deze brandbestrijdingstest. HAN Seneca traint deze septemberwoensdag vijftien brandweerlieden uit diverse korpsen in het eenduidig beoordelen van de test, die uit twaalf onderdelen bestaat. Om de beurt doen ze de test en beoordelen ze. ‘Straks gaan ze in hun eigen korps hun collega’s begeleiden en testen’, aldus Linda Faber. CF

student mwd schrijft beste essay van nederland Schrijf het beste essay: dat was de uitdaging voor alle afstuderende studenten Maatschappelijk Werk en Dienstverlening in Nederland in opdracht van Maatwerk, het vakblad voor maatschappelijk werkers en studenten MWD. Ook de 180 afstuderende studenten van de HAN kregen deze taak, waarna het beste essay, dat van Colin Weeink, namens de HAN werd ingezonden voor deze wedstrijd. Tot zijn eigen verbazing kwam Colins bijdrage ook als landelijk winnaar uit de bus. ‘Ik had per ongeluk al gehoord dat mijn essay door de HAN met een 10 was beloond. Dat is natuurlijk al super, maar dat ik ook landelijk het beste essay heb geschreven, is in één woord gaaf!’ In zijn essay voert Colin een pleidooi voor een wettelijk beschermde titel voor maatschappelijk werkers. ‘Een grondige analyse geschreven door iemand met een mooie pen’, luidde het oordeel van de jury waaronder Marian Kremers, hoofdredacteur van Maatwerk. ‘En bovendien zeer bruikbaar voor Maatwerk.’ Als beloning wordt zijn artikel dan ook (onder meer) gepubliceerd in het eerstvolgende nummer van Maatwerk. MvH

DE HAN OP 1 Volgens studenten is de HAN in de categorie grote hogescholen de beste van Nederland. Dat blijkt uit de jaarlijkse enquête van weekblad Elsevier. Het blad maakt onderscheid tussen grote, middelgrote en specialistische hogescholen. Elsevier onderzocht onder meer hoe tevreden studenten zijn over faciliteiten, onderwijsaanbod, opleiding, docenten, toetsing en communicatie. Aan de hand daarvan velde het blad haar oordeel. Verder werd gevraagd of studenten hun opleiding zouden aanraden aan familie, vrienden of collega’s en werd gemeten hoe groot het aandeel buitenlandse studenten is. Alle gegevens zijn terug te lezen in weekblad Elsevier of op www.bestestudies.elsevier.com HG

8

NIEUWS

EEN WATERVAL VAN KUNST

Een avondje Nijmeegse Kunstnacht en je bent weer helemaal op de hoogte van de cultuur. Tenminste, als je de tientallen locaties hebt bezocht op deze zwoele septemberavond. Dat is bijna onmogelijk, want bij de meeste wil je blijven hangen. Zoals bij het Franstalige La très illustre compagnie du Chat Noir. Die tovert kustvaarder De Zeester om tot een Parijs Café. Het orkest gaat er zelfs bijna aan zijn succes ten onder, iets wat je natuurlijk niet moet hebben op een boot. Buiten leiden vrijwilligers de drommen bezoekers in goede banen: één eruit, één erin. In Museum het Valkhof danst het publiek met een fles bier in de hand door de gangen op de klanken van De Loco Loco Discoshow. Eén gang verder is een tentoonstelling over het einde van de Tweede Wereldoorlog. Toch is dat niet de enige tegenstelling van de avond. In het oudste gebouw van Nijmegen, de kapel in het Valkhofpark, overbruggen veejays met geluid, water en licht eeuwen van cultuur. Een waterval. Een betere metafoor kan de Kunstnacht niet hebben. RJ

PANNENKOEKEN BAKKEN TIJDENS EEN RALLYRACE? Het HTS Autotechniek Rally Team (HART) heeft zich aardig in de kijker gereden door mee te doen aan het EO-testprogramma Checkpoint. Dit is een jeugdprogramma waarin allerlei zinnige en onzinnige experimenten worden gedaan. In de afleveringen waaraan de HART-auto meedoet, wordt bijvoorbeeld op een creatieve manier antwoord gegeven op de vraag: ‘Wat kan er allemaal wel of niet in een rally-auto?’ Een bruidstaart vervoeren of pannenkoeken bakken. Om de auto geschikt te maken voor de uitzendingen werd een speciale kooi in de auto gebouwd om rondslingerende voorwerpen te weren. ‘Dat was geen overbodige luxe’, verzekert Tim Brinksma, hoofd PR. ‘We vinden nog steeds stukjes eierschil terug op de

autovloer.’ Hoe is Checkpoint bij het HART terechtgekomen? ‘Ze zochten een locatie om de tests te doen’, zegt Tim. ‘Daarmee kon ik hen niet helpen, maar wel met een rallyauto. Waarom we hieraan mee willen doen? Voor de vet. Het is goede promotie voor ons en het kost ons niks.’ Benieuwd? Checkpoint wordt elke zaterdag om 9.30 uur uitgezonden op NPO3. Het rallyteam doet om de week mee met een test. Er zijn in totaal zestien afleveringen opgenomen. Het rallyteam komt acht keer in actie. De afleveringen zijn ook te bekijken via www.npo.nl/checkpoint en www.htsrallyteam.nl  HvD

SENSOR 4, JAARGANG 19 9

10 JAAR BE’ER GROOTS GEVIERD

Hoe zorg je voor een gezellige avond, waar je nog wat van op steekt ook, in een grote vervallen industriële hal? Laat dat maar aan de organisatoren van alumnivereniging BE’ER over. Deze club van oud-studenten Bedrijfseconomie van de faculteit Economie & Management zorgt al tien jaar lang voor spraakmakende bijeenkomsten. TEKST: HERMAN VAN DEUTEKOM // FOTOGRAFIE: COOS DAM Tijdens het vieren van het tweede lustrum kregen de ongeveer tachtig aanwezige oud-studenten op het voormalige KEMA-terrein (tussen Arnhem en Oosterbeek) een verhaal te horen over de deeleconomie. Een hot topic, volgens Susan Keijsers, medeorganisator en secretaris van BE’ER: ‘De afgelopen periode zijn er veel initiatieven rondom de deeleconomie ontstaan, zoals Thuisafgehaald, Bookcrossing en Snappcar. Al deze initiatieven draaien om één ding: van bezit naar gebruik. Je wilt geen boor, je wilt een gat in de muur. Je wilt geen auto, maar je wilt van A naar B.

10

Deze initiatieven maken het mogelijk om dingen of diensten via een platform te delen.’  Sprekers Harmen van Sprang van ShareNL (Het Nederlands platform op het gebied van de deeleconomie) en Juul Martin (bouwer van het Huis van overvloed) kwamen vertellen wat de deeleconomie inhoudt en wat het betekent voor huidige bedrijven.  De avond werd lachend afgesloten met een optreden van stand-up comedian René van Meurs, winnaar van de jury- en publieksprijs Cameretten 2012, cabaretier van Comedytrain en Cabarestafette.

SENSOR 4, JAARGANG 19 11

het juiste recept Chef’Special beleeft een bijzonder succesvol jaar met hun tweede album ‘Passing Through’, dat de eerste plek van de Nederlandse Album Top 100 bereikte. De band scoorde een grote hit met de single ‘In Your Arms’ en speelde deze zomer op festivals als Concert at SEA en Pinkpop. Sensor sprak leadzanger Joshua over zijn studententijd, de Chef’Special identiteit, het album Passing Through en toekomstplannen. TEKST: RAÏSSA SOETER // FOTOGRAFIE: JANETTA VERHEIJ

12

Joshua, leuk dat je tijd vrijmaakt voor Sensor. Ken je Arnhem en Nijmegen een beetje? ‘Enigszins. Mijn moeder komt uit Arnhem. En we hebben in beide steden veel opgetreden met de band.’ Waar heb je zelf gestudeerd? ‘Op een blauwe maandag studeerde ik aan de Rockacademie in Tilburg. Ik was een student die geen rust had om eerst de theorie door te nemen, ik was te ongeduldig en onrustig. Ik kon gewoon niet wachten om mezelf met de band in de muziekmarkt te zetten. Ik dacht, ik leer wel van getalenteerde mensen om me heen.’ En dat werkte: het gaat lekker met Chef’Special! Had je daar ooit van durven dromen? ‘Ja. We deden niet anders. En ik denk dat het werkt: door er vertrouwen in te hebben, pak je het met overgave aan. Daarvoor moet je wel weten wat je wilt en hoe je daar wilt komen. Als je twijfelt, ga je onderuit. Maar hé, brutalen hebben de halve wereld.’ Jullie hebben een hele eigen sound. Kun je de stijl van Chef’Special omschrijven? ‘Dat vind ik moeilijk. Er zit namelijk zoveel in: pop, hiphop, rock, funk, dubstep, soul, reggae. Niks is nieuw, maar we maken er ons eigen verhaal van. We vinden het belangrijk dat alle vijf de bandleden de ruimte krijgen hun creativiteit in te zetten, vandaar de vele invloeden.’ Jullie zeiden ooit: “Huiskamerconcerten passen echt bij onze identiteit, dat zullen we altijd blijven doen.” Maar kan dat nog wel? ‘Alles kan. Kwestie van goed plannen. Eén op één situaties blijven we gaaf vinden. Soms is het zelfs spannender omdat je de reactie van het publiek zo goed kunt zien.’

WINNEN

Wil jij op 24 oktober naar de uitverkochte show van Chef’Special in Doornroosje? Dit is je kans! Sensor mag 1x 2 tickets weggeven. Mail [email protected] (onderwerp: Chef’Special) en vertel waarom jij hierbij MOET zijn.

‘Passing Through’ namen jullie op in New York, hoe was dat? ‘Super vet. We hadden vooraf geskyped met de producers, en voelden dat ze ons snapten en wat hadden toe te voegen aan onze muziek. Bovendien is MSR Studios in Manhattan sacred ground: de grote der aarden zoals Jay Z en Beyoncé hebben daar albums opgenomen. Dat neem je toch mee; het móet goed zijn.’ >>>

SENSOR 4, JAARGANG 19 13

Waar gaat het album Passing Through over? ‘Toen we begonnen met Chef’Special kwam alles op de tiende plaats. De band nam plaats één tot negen in beslag. Daardoor verloren we toch wat belangrijke dingen uit het oog. Zo kregen we van familie minder mee. Toen mijn vader overleed stonden we daar wel echt bij stil. Passing Through gaat over het vinden van de balans. Maar ook over het belang van speels- en onbezonnenheid. Het is makkelijk doorschieten naar zakelijkheid, maar je moet de creativiteit niet verliezen.’

Waar zijn jullie over vijf jaar? ‘Dan zijn we in Amerika aan het toeren en spelen we voor volle zalen. De Paradiso-zalen van Amerika. En wie weet die van Australië, Duitsland en Frankrijk. We zijn nog lang niet klaar.’ Maar eerst: 24 oktober in Doornroosje. Zin in? ‘Zeker. Doornroosje is altijd heel viby. Ik ben benieuwd naar het nieuwe gebouw. Ook is het studentenpubliek altijd ‘hongerig’. Volgens mij vinden ze dat ze wel een beloning verdiend hebben na al het harde studeren. Je voelt: dat moet je ze geven.’

Wat is je favoriete nummer van dit album? ‘Uff, dat wisselt. In your arms vanwege het gevoel dat het voor mij met zich meebrengt. Maar ik vind het ook heel chill om mensen te laten dansen op de african vibes van Peculiar.’

wist je dat... in fundament werd gelegd toen het vijftal De band inmiddels zes jaar bestaat? Het af reed om op campings te spelen tegen een oude bus de Franse en Spaanse kust , bord eten. Een doorbraak volgde in 2011 vergoeding van een slaapplaats en een en. toen ze voor het eerst op Lowlands stond Chef ’Special in 2011-2012 de huisband

was van De Wereld Draait Door?

el platina opleverde? Het ontroerende De single ‘In Your Arms’ de band dubb aan zijn overleden vader. nummer is geschreven door Joshua als ode ‘In Your Arms’ door 3FM is uitgeroepen tot

‘studietrack van 2014’?

voor ‘Best Live Dutch Act’, en door MTV De Haarlemse band een 3FM Award kreeg Act’? EMA 2014 genomineerd is voor ‘Best Dutch De band op 14 maart 2015 een concert geeft

in de Heineken Music Hall?

el is uitverkocht? De clubtour van de band dit najaar gehe

14

O

lga

ORDEELT Sensor-redacteur Olga Helmigh zet het mes erin

NOT THAT KIND OF GIRL Lena Dunham

MUZIEK SERIE BOEK ETEN APP Feminisme. De één denkt aan potige mannenhaatsters met rebels okselhaar, getooid in tuinbroeken, beha’s verbrandend. De ander denkt aan Beyoncé, die vrijelijk schudt met billen en boezem omdat ze dat WIL, niet omdat een man dat vraagt. ‘Who run the world? GIRLS!’. Wat je ook denkt: het gaat over gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Met name in de subtielere situaties van het leven, want daarin valt nog veel te verbeteren. Over GIRLS gesproken: wie kent de HBO-serie niet? Als je hierop ‘ik’ antwoordt, moet je je schamen. Het is namelijk het spraakmakendste (en momenteel meest feministische) wat er op televisie is. Bedenkster (én schrijfster, regisseuse en actrice) van de serie is Lena Dunham. Verre van perfect en daarom verfrissend en gewaagd. Met haar uitgesprokenheid en iets teveel kilo’s durft ze uit de kleren te gaan in scènes die dichterbij de werkelijke wereld van seks, liefde en ongemakkelijkheid komen dan Hollywood portretteert. Ik kan uitweiden over de geniale, uiterst geestige serie, maar het gaat hier om het boek dat de multi-getalenteerde Dunham heeft geschreven: Not That Kind Of Girl: A young woman tells you what she’s “learned”. ‘Geleerd’ tussen aanhalingstekens, want haar verhaal is niet

jouw verhaal en ze beweert niks beter te weten dan jij. Maar herkenbaar is het zeker, zelfs als je niet zoals zij ooit knalgeel haar en roze leggings had, lang maagd bent gebleven, een biseksueel uitstapje had en openlijk durft te praten over de complexe relatie met je vagina, je twijfels in het leven, je gênante momenten en je worstelingen met (vr)eten. Je puberteit en twintiger jaren zijn -doorgaans- een intense achtbaan vol ups en downs. Het zijn periodes waarin je een aantal belangrijke conclusies opdoet, meestal met het schaamrood op je kaken en je hart aan gruzelementen. Grappig, eerlijk, en eigenzinnig deelt Dunham haar gedachten, gevoelens, bonte ervaringen en opgedane lessen. Over masturbatie, over feminisme. Over klootzakken, slechte seks, intelligentie en vriendschap. Over dwangneuroses, angstaanvallen, dat ze al van kinds af aan niet alleen durft te slapen. Dat ze verkracht is, wat ze zich later pas realiseerde, omdat ze dacht dat ze het had uitgelokt en het daarmee haar eigen schuld was. Over de dood, hoe bang ze er voor is. Dit alles wisselt ze af met hilarische observaties, geestige opmerkingen en dikke knipogen. Zulke kwetsbaarheid plaveit wegen. Respect.

VOORTAAN VOOR IEDEREEN EEN STUDIEKEUZECHECK

Check de check De eerstejaars van nu maakten afgelopen jaar kennis met de 1 mei-regeling en de studiekeuzecheck. Of eigenlijk maakten ze er vooral geen kennis mee, want het gros meldde zich aan voordat die check verplicht was. Komend jaar wordt de check voor iedereen verplicht. RENÉE JENNISKENS

Ouderejaars: even het geheugen opfrissen. De Wet Kwaliteit in Verscheidenheid heet hij zo mooi, met als achterliggende gedachte: de juiste student op de juiste opleiding. De studiekeuzecheck is daarin geregeld en sinds dit studiejaar ingevoerd. Hij is bedoeld om minder uitval te krijgen en een hoger studierendement. Op de HAN zitten nu de eerste gecheckte studenten. Of niet gecheckte studenten, want hier was het afgelopen jaar zó geregeld, dat je alleen maar verplicht hoefde mee te doen als je je ná 1 mei aanmeldde. De HAN wilde eerst ervaring opdoen met de check. Check = toets? En raad eens? Driekwart van de aankomende studenten meldde zich hier al vóór 1 mei aan. Ook al konden deze mensen een check doen, van die groep deed dat nog geen 20 procent. ‘Wij denken dat dat komt omdat de studenten de check als een soort toets zien’, zeggen projectleider Irene Pel en aansluitcoördinator Steef Woldinga. Of omdat ze het niet hoeven, zoals de vele Duitse studenten. Of omdat ze, zoals eerstejaars Pedagogiek Tarik, de test overbodig vonden: ‘Ik wist echt al zeker dat ik de goede opleiding had gekozen. Daarom heb ik me al vóór 1 mei aangemeld.’

16

Webcheck Bij de HAN is de check niet eenvormig. Wel is er overal een online vragenlijst met vragen over persoonlijke kenmerken en capaciteiten, maar opleidingen kiezen zelf het vervolg. Dat varieert van een email met de uitslag, tot een gesprek met een ouderejaars student of studieloopbaanbegeleider. Luca en Nicole, die Psychomotorische Therapie doen, moesten een sollicitatiebrief schrijven en kregen daarna een gesprek met ouderejaars studenten. ‘Daarin vertelden zij wat over de opleiding, en wij over onze achtergrond en motivatie’, vertelt Nicole: ‘Ik schreef in mijn brief dat ik in Indonesië ben geweest en zij vroegen of dat van invloed was op mijn studiekeuze.’ Gesprek met docent Uit de studiekeuzecheck kunnen drie scores komen: positief, negatief, of ‘nadere actie nodig’, maar die uitslag is niet bindend, zoals bij selectieopleidingen. Luca en Nicole kregen een positief studiekeuzeadvies. Ze vinden de check wel een goede zaak, hoewel ze het wel ‘vaag’ en statisch vonden. ‘Ik heb meer opgestoken van de selectiedag erna’, zegt Luca, waaraan Nicole toevoegt: ‘Een gesprek met een docent zou echt beter zijn. Een student heeft vaak de neiging om alleen de leuke dingen van een

opleiding te vertellen’. Waarom krijgen niet alle aankomende eerstejaars een gesprek met een studieloopbaanbegeleider? Steef Woldinga: ‘Dat is afhankelijk van de middelen. Daarom zou het bijvoorbeeld ook een goede optie zijn voor studenten met een mindere uitslag van de test en zeker voor studenten die nog geen goed beeld lijken te hebben van opleiding of beroep.’

bevestiging van een keuze. Alles beter dan alleen een open dag. Het meest positieve van alles is dat de opleidingen een kwaliteitsslag hebben gemaakt door succesfactoren en beroepsmogelijkheden te benoemen waaraan aankomende studenten zich kunnen spiegelen en waardoor ze zich beter kunnen voorbereiden. Studenten gaan zo bewuster kiezen. En ze hebben meteen een betere binding met de HAN.’

Nauwelijks effect Het effect van de checks op rendement en uitval is natuurlijk nog niet bekend. Dat is anders op de Universiteit van Utrecht. Daar is al een jaar eerder de check ingevoerd. Eerstejaars volgden er een dag lang een programma met proeflessen en proeftentamens. Vijftien procent van de deelnemers zag af van de studie van hun keuze. De check lijkt echter nauwelijks effect te hebben op uitval van eerstejaars. In het jaar vóór de invoering viel 14,7 procent van de studenten uit, ná invoering 13,8 procent. Dat zegt volgens de aansluitcoördinator niets over andere instellingen. ‘Dé check bestaat niet, zelfs niet op de HAN. Er zijn kernelementen, maar die worden door alle opleidingen nader ingevuld.’

Meer tijd voor slb’ers Door de snelle invoering zijn er afgelopen jaar wel technische problemen geweest. Ook was niet voorzien dat het zoveel werk zou geven. Volgend jaar zal het wel gemakkelijker gaan, denkt projectleider Irene Pel. Dit jaar wordt ook de methode verbeterd. Niet alleen is de check verplicht voor iedereen, sommige opleidingen die nu nog alleen werkten met vragenlijsten, zien de waarde van een vervolggesprek in. Is dat niet een belasting voor de studieloopbaanbegeleiders? ‘De tijd die de slb’ers aan studenten besteden, gaat naar voren. Eerst had je studenten vóór en ná de poort, nu is die knip weg’, zegt Pel. ‘En we communiceren nu ook meer met de term matching. Want dat is het, matching.’

Bevestiging van een keuze Volgens Woldinga moet je de studiekeuzecheck vooral zien als finale van een hele keten van studiekeuzeactiviteiten, beginnend met profielkeuzedagen op 3 havo. ‘De studiekeuzecheck is bedoeld als

SENSOR 4, JAARGANG 19 17

DE GROTE SENSOR RUILWEDSTRIJD

n e l i u R van

komt

huilen

Twee studententeams kregen een week lang de tijd om spullen te ruilen tot ze een ons wogen. Van een ei naar een iPhone – dat idee. Natuurlijk deden ze dat niet voor niets; het team met het tofste eindobject krijgt van Sensor een uitgebreid etentje voor vier!

TEKST: RAÏSSA SOETER EN OLGA HELMIGH FOTO’S VOOR EN NA: COOS DAM EN RALPH SCHMITZ

Missie: voorwerpen aftroggelen van onbekenden door items te ruilen, en daarmee zo ver mogelijk komen. De regels: er mag geen geld aan te pas komen, je mag niks van jezelf of van familie ruilen en: the sky is the limit! Het eerste item: een stoffen Sensor tas

18

NIJMEGEN Eerstejaars Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) studenten vlnr: Kevin Peperkamp (22), Eefje Koehorst (20), Shaquille Maarschalkerweerd (17) en Stijn Hoekwater (18)

ARNHEM Tweedejaars Communicatie & Multimedia Design (CMD) studenten vlnr: Dylan Siebelink (21), Guus Holtkuile (21), Wouter de Bever (20) en Silke Wanders (19) SENSOR 4, JAARGANG 19 19

‘De rijkere wijken, daar moesten we zijn. Dachten we.’ Stijn, Eefje, Shaquille en Kevin ‘We zijn heel erg benieuwd hoe het Arnhemse team het heeft gedaan. Het viel ons op sommige momenten best tegen. Overigens ging het ons niet om de hoeveelheid, maar om grootsheid. We gingen voor groot.’

Hoe hebben jullie het aangepakt?

‘We zijn meteen begonnen, hadden geen tijd te verliezen. We zijn naar het centrum van Nijmegen gegaan om zoveel mogelijk mensen aan te kunnen spreken. Bleek niet zo’n best plan; wie zeult er nou met spullen die je kwijt wilt door de stad? De rijkere wijken – daar moesten we zijn. We besloten gewoon langs deuren te gaan. Nadat we bij zo’n vijftig huizen hadden aangebeld zonder resultaat, kwamen we tot de conclusie dat we op de campus meer succes zouden hebben.’

Werden deuren in jullie gezicht dichtgesmeten?

‘We hadden ons ‘verhaaltje’ goed geoefend, en zette onze liefste smile op, dus dat viel mee. Maar er bleken wel ontzettend veel oppassers aan het werk die ons niet konden helpen. Na twee uur sjouwen met een behoorlijk zware stereo zakte de moed wel in onze schoenen. Na de opmerking ‘Nee sorry, dan moet ik dat ding zelf naar de stort brengen’ – besloten we dat het mooi was geweest voor die dag.’

20

Hoe ging het ruilen?

‘Mensen wilden ons een pen geven voor de Sensor tas. Ja doei, dat hebben we natuurlijk niet gedaan. We moesten er wel op vooruitgaan. Onze eerste ruil was een chocolade douchegel. Goede deal, vonden we. Vervolgens hadden we een klapper: een lieve Nijmegen-Oost mevrouw gaf ons een oude stereo-set die ‘het af en toe doet’. Die hebben we op de campus geruild voor een kapotte gitaar, en de gitaar voor een fiets. Met lekke band. Maar he, ooit was het een elektrische fiets. Wat? Nee, nu niet meer.’

Wat gaan jullie doen met dit prachtexemplaar?

‘Nou, misschien dat we ‘m met z’n vieren gaan delen, en op de HAN laten staan. Maar er zit geen slot op, dus we weten niet hoelang hij onder ons blijft. En er moet dan een nieuwe band op, maar dat kost geld. Hm, misschien geven we ‘m aan iemand die dakloos is. Ja, ‘arme studenten’ kunnen best gul zijn!’ RS

‘ooit was het een elektrische fiets’ SENSOR 4, JAARGANG 19 21

‘We gingen door, en door, en door.’ Wouter, Dylan, Silke en Guus ‘Winkels barsten altijd van promotiemateriaal en afgeschreven producten’, aldus Wouter de Bever, teamcaptain van het Arnhems ruilteam. ‘Dus zijn we op zondag de stad ingedoken.’

Jullie hebben STAPELS spullen bemachtigd. Hoe hebben jullie dit geflikt? ‘Bij Game Mania was het meteen raak. De verkoper wilde het tasje niet, maar gaf ons wel een FiFa 2013-spel voor de Playstation. Daarna zijn we naar JT-bioscoop gegaan. Daar wilden ze ons tasje ruilen tegen een Ladies Only Night-tasje. Vervolgens stapten we binnen bij een carnavalswinkel. Daar kregen we een houten jojo in ruil voor de tas.’

Een houten jojo en een Fifa-spel. Wat nu?

‘Naar een uitverkoopwinkel, waar we een soort magic pen kregen. Daarmee togen we naar de Douwe Egberts-winkel. Die hadden een designer dienblad liggen met een deuk in de rand. Die mocht niet meer worden verkocht. Met wat krachtwerk hebben we die deuk eruit gekregen en toen was ‘ie weer zo goed als nieuw. In ruil daarvoor kregen we bij de Apple-store een iPad-banner.’

achtergelaten bij de Adidas-winkel, waar we een doos vol fleecedekens kregen. Die dekens waren promomateriaal voor het WK, dus daar hadden ze niets meer aan.’

Nóg verder gegaan?

‘Natuurlijk! Nu hadden we meerdere dekens, dus we ruilden steeds één deken tegen iets. Bij Score kregen we een voetbal, bij G-star een banner en bij G-sus een pet. Daarna gingen we bij Pathé Rembrandt naar binnen, waar we in ruil voor een fleecedeken een promotiebord van de film Deliver Us From Evil kregen. Dat ding is 2.20 bij 2 meter, dus die hebben we laten staan om later op te halen.’

Toen waren jullie wel klaar, toch?

‘Nee. We hebben ook nog een Gameboy DS gescoord. Die doet het nog, hoewel er een scheur in het scherm zit. Verder hebben we bij de Pawn Shop in de Steenstraat een oude Xbox met vier controllers weten te bemachtigen. Perfect.’

Een designer dienblad ruilen tegen een banner? Jullie zijn niet Wat doen jullie met de buit? wijs. ‘De dekens brengen we naar de Daklozen Stichting. De Xbox met vier ‘Haha, nee. Maar het is een sport op dat moment, je krijgt er lol in en wilt door. Met de Apple-banner zijn we naar de Android-winkel gegaan. Dat vonden we wel humor. Zij ook, want wij kregen in ruil een iPhone-oplader die er tevens een vaste telefoon van maakt. Het Fifa-spel hebben we

22

controllers krijgt Silke, maar daar spelen we allemaal op. De rest –een gameboy, een voetbal, pet, G-star banner en het grote filmbord- verdelen we nog.’ OH

Het winnende team!

Gefeliciteerd, jullie krijgen van Sensor een uitgebreid etentje in Arnhem

SENSOR 4, JAARGANG 19 23

TOEZICHTHOUDER NIJMEEGSE CAMPUS IS

DE ROKENDE RECHTER De ‘rokende rechter’. Dat is haar bijnaam na een aantal bijzondere YouTube-filmpjes. Toezichthoudster Parkeer- en rookbeleid Emine Baser staat aan de vooravond van het grote succes, want Man Bijt Hond heeft interesse getoond: 13 oktober is ze de ster in het lichtvoetige programma. TEKST: LAURENCE DE LA PORTE // FOTOGRAFIE: RALPH SCHMITZ

Emine Baser is toezichthoudster en dienstverlener op de HAN. Ze houdt het reilen en zeilen in en rondom de gebouwen van de Nijmeegse campus in de gaten. Dat doet ze met veel charme en overtuigingskracht. Wie rookt buiten de duidelijk aangegeven blauwe lijnen, krijgt met Emine te maken. Niet dat ze snel écht boos zal worden: ‘Ik doe het met een grapje. Met liefde en respect, maar wel: dit zijn de regels.’ Talentenjacht ‘Wie is toch die goedlachse vrouw die iedereen op school kent?’, dacht FEM-studente Pauline Steerneman. Uit eigen beweging maakte ze daarom een filmpje waarin ze toont hoe Emine aan het werk is. Een filmpje over een talentenjacht waarin Emine de sterren van de hemel danst, volgde. En tot slot nog eentje over haar bovennatuurlijke krachten. Met succes, samen zijn ze al meer dan tweeduizend keer bekeken. Het zou zonde zijn als Emine alleen een YouTube-hit zou blijven, dus nam Pauline contact op met de populaire tv-serie Man Bijt Hond. Het programma vroeg vervolgens aan Emine of ze haar tijdens haar ochtendritueel mochten volgen. Uiteraard mocht dat. Ademnood ‘Die ochtend was ik best zenuwachtig’, vertelt Emine lachend. ‘Eerst belde Hans, de verslaggever, om zes uur ’s ochtends aan op het verkeerde adres met de opmerking: “ik ben op zoek naar een Turkse vrouw”, dus het begon meteen al goed. Toen die camera op mijn eigen hoofd stond, was ik wel even in ademnood. Maar ik zei tegen mezelf: “Rustig aan Emine, als je gewend bent om iedere dag twintigduizend HAN-studenten en medewerkers aan te spreken, dan kun je dit ook.” Het werd een leuke dag, ik heb nog gedanst.’ Het resultaat gaat Emine maandag de 13e oktober samen met haar buurvrouw op televisie bekijken. Serie De Man-Bijt-Hond-man was wel echt van haar onder de indruk, glundert Emine. ‘Hij vond me een bijzondere vrouw. Hij kon niets beloven, maar zei wel dat als het een succes wordt, ze misschien wel een serie van me willen maken, maar dat moeten we nog zien natuurlijk. Hij houdt me op de hoogte.’ Ze maakt zich sowieso geen zorgen over de toekomst. Ze is

24

een vrouw van vele talenten: ze schildert, schrijft gedichten (‘al meer dan tweeduizend’), maakt sieraden, danst, componeert muziek, te veel om allemaal op te noemen. Conditie Mocht ze ooit beroemd worden, zoals een waarzegger haar heeft voorspeld, dan zou dat mooi zijn. Maar vooralsnog heeft ze het enorm naar haar zin in haar uniform op de HAN. Om in conditie te blijven sport ze twee keer in de week bij sportcentrum SENECA, en op school is iedereen fantastisch voor haar. Waar ze ook gaat, overal wordt gezwaaid, zelfs vanuit de klaslokalen als studenten eigenlijk niet met haar bezig horen te zijn. Stoepkrijt De positieve vibe die ze zelf uitstraalt, krijgt ze van haar studenten dubbel en dwars terug. Laatst kwam ze op een morgen bij de HAN aan en toen hadden ze met stoepkrijt een aantal boodschappen voor haar op de tegels geschreven. ‘Ze hebben de liefde voor me laten zien; zoveel zonneschijn naar mij. Ik was zo blij, ongelooflijk, zodra ik weet wie het zijn, wil ik ze bedanken.’ Wanneer? Ook een glimlach op je gezicht? Bekijk de uitzending met Emine op maandagavond 13 oktober, 18.55uur op NPO2. Niet zolang wachten? Op YouTube is ze te bewonderen in ‘de rokende rechter’.

t Man Bijt Hond onder journalisten da tleend aan het grapje on is nd ho bijt n Ma bijt n De naam aarde heeft, maar ‘Ma bijt man’ geen nieuwsw r van nie ma de krantenkop ‘Hond re de an een s hond bedoelen ze du ams Vla hond’ wel. Met Man bijt een nd ho bijt oorsprong is Man an . V en kijk s uw nie naar het programma.

‘ALS JE GEW END BENT TWINTIGDUIZEND STUDENTEN AAN TE SPREKEN, KUN JE DIT OOK’ 25

BASISSCHOOLLEERLINGEN MAKEN KUNST VOOR HET NIEUWE I/O-GEBOUW

Innerlijke inspiratie Een kunstproject voor basisschoolleerlingen met het gloednieuwe gebouw van de faculteit Educatie in Nijmegen als inspiratiebron. Student Jillis Verbeek bedacht het niet alleen, hij gaf de leerlingen ook nog uitdagende opdrachten mee en gebruikte hiervoor gedurfde methodes. Nu staat er ergens in de gang van het gebouw een tafeltje met bijbehorend stoeltje van blauw karton en verderop een snoeppot die de aardlagen voorstelt. RENÉE JENNISKENS

Meteen bij binnenkomst in het gebouw van Educatie zie je rechts aan de muur het werk TOM hangen. Gemaakt door de gelijknamige schilder, een jongen uit groep 8 van een basisschool. Tom kreeg, net als zijn klasgenoten, van Pabostudent Jillis Verbeek de opdracht om iets te bedenken rond de architectuur van het nieuwe I/O-gebouw. Na een bezichtiging werd er een camera op hem gericht. Kijkend in de lens – en dus niet op het papier – werd hem gevraagd om het gebouw te tekenen. Daarbij mocht hij zijn potlood niet van het papier halen. En terwijl Jillis zei: ‘Teken de deur, teken het dak met de planten’, tekende Tom, steeds zonder op zijn papier te kijken. Als laatste zei Jillis dat Tom moest tekenen wat er in het gebouw miste. Toen tekende Tom een schilderij, met daarop in grote letters ‘TOM’. Uit de geest ‘Inspiratie van binnenuit’ noemt Jillis deze methode, gebaseerd op werk van kunstenaar Mark Manders. ‘De inspiratie komt rechtstreeks uit de geest en kan daarom zelfs een voorspellende werking hebben.’ Het schilderij is er dan ook daadwerkelijk gekomen. Tom had nog nooit zo’n groot werk gemaakt. Het was een heel avontuur. Samen met Jillis zocht hij verf en kwasten bij elkaar en ging hij aan de slag. ‘Het leerproces van kinderen en kunstenaars tonen overeenkomsten’, zegt Jillis. ‘Je kunt zien hoe kinderen iets overwinnen als ze kunst maken. Dat hebben kunstenaars ook.’

26

Vakoverschrijdend Jillis is zelf ook kunstenaar. Aan Pabo Nijmegen doet hij de verkorte deeltijdopleiding. Binnen de Minor Kunst en Cultuur heeft hij deze lessencyclus ontworpen om aan te tonen dat je vakoverschrijdend zulke mooie dingen kunt doen. Hij voerde het project uit op Klein Heyendaal, een basisschool in de buurt. De opzet gaat uit van zeven rollen, van journalist, onderzoeker, beschouwer, architect, uitvinder en schrijver tot uiteindelijk kunstenaar. Elke les krijgt elk kind een andere rol. Een groepje kinderen kreeg de opdracht om een gebouw te ontwerpen waarbij ze allemaal voorwerpen gebruikten die ze in hun lokaal konden vinden. Opgestapeld moest het een gebouw vormen. Zo kwamen de ladekastjes uit de klas terug als etages van het gebouw en werden de blauwe gordijnen een waterval. Een ander groepje kinderen maakte minutieus, van karton, een tafeltje en stoeltje uit het lokaal na op ware grootte. Maar eerst kregen de kinderen de opdracht uit hun hoofd dat meubilair te omschrijven. Dat bleken ze tot in detail te kunnen. ‘Moet je kijken’, zegt Jillis. ‘Ze hebben zelfs de kleur exact na weten te maken, druppeltje voor druppeltje hebben ze zitten mengen. Ze hebben het ook heel precies opgeschreven. Zo kregen de kinderen vanzelf een les over kleurenleer.’ En later schreef het kind dat die les de rol van journalist had, een stuk over hoe het werk tot stand is gekomen.

Aardlagen De kinderen kregen een filmpje te zien van een kunstwerk (Air Bear van Joshua Allen Harris) waarin een beer is gemaakt van plastic zakjes. Dat werk hangt boven een rooster van de metro. Elke keer als er een trein voorbij komt, neemt het beest zijn vorm aan. De kinderen schreven gedichten over de beer. Ze kregen ook meteen een lesje over de metro. Er werden proefjes gedaan met buizen en lucht. Een leerling vroeg of je ook een metro kunt maken van de ene kant van de wereld naar de andere? ‘Het is belangrijk om goed te luisteren naar kinderen’, vindt Jillis. Dus werd de vraag niet afgedaan, maar er werd werk gemaakt van een lesje aardlagen. Dat resulteerde in een kunstwerk. Van snoep. Lagen snoep. Jillis gaat nu bezig met een afstudeeropdracht. Straks is hij

kunstenaar en leerkracht. Wat is eigenlijk zijn rol bij de uitvoering, leerkracht of toch kunstenaar? ‘Hier ben ik vooral de begeleider geweest’, zegt hij wat bescheiden. ‘Ik heb gezorgd dat er goed materiaal was voor de kinderen.’ In het I/O-gebouw aan de Kapittelweg in Nijmegen is een kleine tentoonstelling ingericht met de producten en een weergave van het proces. Op 25 november wordt het gebouw officieel geopend met een onderwijsconferentie. Met zijn docent Niekje van de Lavoir gaat Jillis dan een presentatie geven over dit toegepaste kunstproject met als titel ‘Kunst als voertuig om te leren’.

SENSOR 4, JAARGANG 19 27

BUSREIS LANGS DORPEN DIE ONDER DRUK STAAN

Terug naar

de kern

Hoe houd je de kleine dorpskernen in de regio leefbaar en vitaal? Jongeren trekken naar de stad, voorzieningen verdwijnen, de vergrijzing neemt toe. Gecombineerd met radicale veranderingen op het gebied van zorg en welzijn komen deze dorpen onder druk. Han Centre of Expertise Krachtige Kernen ondersteunt professionals en burgers bij en met nieuwe initiatieven. Programmamanager Joke Abbring heeft geen zin in het zoveelste symposium en besluit via een busreis langs een aantal inspirerende projecten te gaan. Sensor reist mee. RUUD KROES Meer dan veertig mensen gaan mee. Sociaal werkers, studenten, docenten, lectoren, onderzoekers, een handvol overheidsambtenaren en mensen uit het bedrijfsleven, allen hebben deze dag een ding gemeen: ze gaan samen een bus in op zoek naar kennis en wellicht nieuwe kennissen. Addertje De eerste stop is het dorpshuis van het Brabantse dorp Sint Anthonis. We maken kennis met het ZWIP, een digitale overlegtafel die het voor ouderen (of hun mantelzorger) mogelijk maakt om de meest actuele zorg- en welzijnsinformatie op een rij te hebben. De aanwezige welzijnswerkster Corry is enthousiast over het systeem maar toch zit er nog een addertje onder het gras. Huisartsen moeten naast hun eigen elektronische dossiers ook dit systeem vullen met informatie. Te veel administratie vinden sommigen waardoor de helft van de huisartsen (nog) niet meewerkt. Verpleegkundestudentes Anne Harderwijk en Romy Nagtzaam luisteren geïnteresseerd. De algemene info over de veranderingen in de zorg boeit hen minder. ‘Dat hebben we al volop behandeld in de hoorcolleges die we bij Verpleegkunde krijgen.’ Niet veel geleerd Tijdens de lunch blijkt directeur van welzijnsorganisatie Radius vooral op zoek naar werknemers die ondernemend zijn en goed kunnen netwerken. ‘Velen van hen hebben vaak eerder in leidinggevende posities gewerkt.’ Over het onderwijs is hij kritisch: ‘De maatschappelijke ontwikkelingen

28

gaan snel en het onderwijs kan het vaak niet bijhouden.’ In de bus onderweg naar de volgende halte – Panningen - worden zijn woorden bevestigd door een oud-studente van Fontys die Culturele en Maatschappelijke Vorming studeerde en nu bij Radius werkt. ‘Er lag veel nadruk op het werken met groepen. Iets wat ik nu nauwelijks nodig heb. Ik heb daar een leuke tijd gehad maar dat ik veel geleerd heb? Niet echt.’ Meer kwaliteit na bezuinigen In Panningen aangekomen worden we welkom geheten in een meer dan honderd jaar oude opgeknapte steenfabriek die het kloppend hart van het dorp vormt. De 22-jarige Samantha had hulp nodig na een traumatische ervaring en vertelt hoe ze in het oude systeem niet geholpen werd en in het nieuwe wel. Het idee erachter lijkt simpel. Allerlei soorten instanties hebben een gezamenlijk toegangsloket gemaakt waar burgers terecht kunnen en meteen geholpen worden. Vervolgens stellen burger en hulpverlener een plan op waarbij eigen kracht en netwerk aangesproken worden. Projectmanager Jan Joore toont met cijfers aan dat niet alleen de kwaliteit van de hulpverlening hierdoor stijgt maar dat de kosten ook met een kwart gedaald zijn. Bezuinigen en de kwaliteit verhogen. Het lijkt te mooi om waar te zijn, maar in Panningen kan het blijkbaar. Identiteitsbewijs graag! Ook de aanwezige wijkagent vertelt wijdbeens en voorzien van kogelvrij vest, wapen en handboeien over zijn bijdrage aan het geluk van de burgers van Panningen. Hij vertelt beeldend hoe hij met collega’s

drugsdealers aanpakt die misbruik maakten van mensen met een beperking. ‘We hadden geen direct bewijs tegen die dealers maar ze telkens aanhouden met de vraag “Mag ik u identiteitsbewijs zien?”, bleek ook te werken.’

Bezuinigen en de kwaliteit verhogen. Het lijkt te mooi om waar te zijn, maar in Panningen kan het blijkbaar. Kleurrijke kunst Van wijkagent tot woningcorporatie, het breed inzetten en samenwerken van alle hulptroepen in combinatie met een actieve burger is een sleutel tot succes in Panningen. Een andere sleutel blijkt te liggen in het toepassen van slimme sociale technologie. Dit keer geen ZWIP maar een digitaal dorpsplein dat ontwikkeld is voor ouderen. Ook hier wordt de complexe wereld van welzijn, zorg en geluk teruggebracht tot enkele overzichtelijke categorieën.

Aan het eind van de dag tolt het hoofd van de vele powerpoints, gesprekken en verhalen. Een afsluitende rondleiding door de steenfabriek wordt erg gewaardeerd. Met name de kleurrijke kunstwerkplaats voor mensen met een verstandelijke beperking valt in de smaak. Ook van een druk bezochte dans- en muziekbijeenkomst van en door ouderen vangen we een glimp op. De kernen van Panningen en Sint Anthonis blijken behoorlijk krachtig.

Krachtige Kernen Het HAN Centre of Expertise Krachtige Kernen ondersteunt gemeenten, professionals en burgers bij het zoeken naar nieuwe samenwerkingsvormen. In deze vormen zijn professionals en burgers co-producenten van leefbaarheid. Krachtige Kernen combineert hierbij expertise op het gebied van zorg en welzijn, ruimtelijke vormgeving en ontwerp en sociale technologie.

SENSOR 4, JAARGANG 19 29

kwestie

SENSOR DENKT ER HET ZIJNE VAN

Ondernemen tijdens of na je studie

FLIRTEN MET DE BEDELSTAF? Elke zichzelf respecterende onderwijsinstelling heeft tegenwoordig de focus op het ondernemerschap liggen. Maar staan studenten wel te springen om de onzekere, harde wereld van het ondernemen te betreden? Als loonslaaf is het toch veel veiliger? SANDER ARINK

Bernard Wientjes, oud-voorzitter van werkgeversorganisatie VNO-NCW, ergert zich kapot aan het gebrek aan initiatief onder Nederlandse studenten, zo liet hij zich aan het begin van het studiejaar ontvallen. ‘Slechts’ zes procent probeert zijn eigen broek op te houden. In omringende landen in Europa is dat percentage iets hoger. Amerikaanse studenten starten zelfs dubbel zo vaak hun eigen onderneming. Ondanks Wientjes’ kritiek stijgt het aantal ondernemende studenten wel. Toegegeven, het klinkt natuurlijk lekker om tijdens of na je studie het ondernemersstokje op te pakken. Je hebt geen baas die je de huid vol scheldt als je een foutje maakt, je verdient bakken vol met geld en als bonus deel je ook nog eens je eigen tijd in. Op naar de Kamer van Koophandel dus. Maar zo gaat het alleen bij een succesvolle opstart. Als het allemaal niet volgens het boekje gaat, dan kan een eigen bedrijf ook als een zwaard van Damocles boven je hangen. Er komt niet genoeg geld binnen, de werkdruk is immens en de onderhandse lening van Tante Klaar wordt voorlopig niet afgelost. Sterker nog, de schuldsanering staat om de hoek.

Tijden veranderen

Als het risico zo groot is, waarom wordt er in het onderwijs dan toch zo gehamerd op het ondernemerschap? Laten we daarvoor eens een kijkje nemen hier op de HAN. In het instellingsplan staat beschreven dat studenten onze hogeschool moeten verlaten als ‘ondernemende professional’. Dat zijn vrij algemene bewoordingen, maar Sylvia Bronkhorst, projectleider bij het Centrum voor Valorisatie en Ondernemerschap (CvVO), verduidelijkt: ‘Tijdens een studie aan de HAN komt het thema in

30

vele vormen voorbij. Bijvoorbeeld in de vorm van een minor, een student company of als maatwerk binnen een specifieke opleiding. Als studenten de HAN verlaten, beheersen ze ten eerste een vak, maar weten ze ook hoe ze zichzelf in de markt moeten zetten.’ Zichzelf in de markt zetten? Maar wat nu als je gewoon ergens in loondienst wilt? Bronkhorst: ‘Tijden veranderen. Mensen werken niet meer zoals vroeger veertig jaar voor een baas. De markt is in beweging en jij moet daar als beginnende professional een plekje tussen weten te vinden. Jezelf goed kunnen presenteren en netwerken - typische ondernemerseigenschappen - zijn daar heel belangrijk bij. Ook als je op zoek bent naar een baan in loondienst.’

Tuktuks en hand jobs

Dat het aantal ondernemende studenten in de lift zit, merken wij ook bij Sensor. Met de regelmaat van de klok komen er verzoeken binnen van (ex-)studenten die graag aandacht willen voor hun eigen bedrijfje. Dat varieert van een onderneming die Tuktuks in India zuiniger wil laten lopen, tot een meisje dat erotische workshops organiseert (cursus handjobs geven, echt gebeurd!). Wat opvalt bij deze studenten is dat ze allemaal gepassioneerd over hun vak en het ondernemen praten. Dat roept natuurlijk de vraag op of je niet als ondernemer wordt geboren? En hoeveel zin heeft het dan nog om het ondernemerschap zo prominent in het onderwijsaanbod terug te laten komen? Bronkhorst: ‘Kijk, sommige studenten maakt het niets uit. Die zijn zo gepassioneerd dat ze toch wel aan het ondernemen slaan, ongeacht het onderwijsaanbod. Ik ervaar dat er in iedereen een ondernemer schuilt. Soms moet je

REAGEREN?

Twitter (@snsr) [email protected] www.sensor-magazine.nl

‘Je hebt nu een vak geleerd, maar hoe ga je dat nu in de parktijk neerzetten?’ studenten alleen wakker schudden en ze de vraag voorleggen: ‘Je hebt een vak geleerd, maar hoe ga jij dat nu in de praktijk neerzetten? Dat besef moet nog doordringen! Daar helpen wij een handje bij.’

Het wiel opnieuw uitvinden?

Vaak is de keuze om voor jezelf te beginnen, ingegeven door het gebrek aan banen op de arbeidsmarkt. Als niemand jou wil hebben, dan creëer je toch lekker je eigen werk? Maar wat voor een bedrijf moet je beginnen? Eén dat gericht is op zoveel mogelijk geld verdienen of één waarbinnen je je passie kunt uitvoeren? ‘Geld als drijfveer werkt niet’, vindt Bronkhorst. ‘Als je niet volledig achter jouw product of dienst staat, wordt het niets.’Natuurlijk moet je ook niet het wiel opnieuw willen uitvinden. Zoveel geluk als Mark Zuckerberg heeft niemand. Je hoeft je echt niet te schamen om een bestaand product op de markt te brengen. Het hoeft niet altijd een revolutionaire app te zijn! Tja, en daar zit je nu met je goede gedrag! Niet wetend wat jou te wachten staat als je straks deze hogeschool verlaat. Het is natuurlijk hartstikke spannend om voor jezelf te beginnen, maar in deze economie is het risico groot. Vorig jaar werd een recordaantal faillissementen uitgesproken in Nederland. Dat jij op zoek gaat naar een 9-tot-5baan, dat zal niemand je kwalijk nemen. Hooguit Bernard Wientjes.

SENSOR 4, JAARGANG 19 31

De magie van het witte doek ‘De eerste film die me bij bleef is Forrest Gump. Het maakte ontzettend veel indruk op me’, vertelt filmfanaat Mike Heij (23), stagiair bij de ICT-afdeling op de Arnhemse campus. ‘Vanaf dat moment startte mijn passie voor films. Je kunt ontsnappen aan alles, je onderdompelen in een andere wereld. Of dat nu is om je hersens even uit, of juist aan te zetten.’ FOTO’S: COOS DAM, TEKST: OLGA HELMIGH

Tom Hanks speelt in Forrest Gump een man met een laag IQ. Hij sukkelt door zijn leven, maar raakt daardoor steeds per ongeluk verzeild in wat historische momenten zullen worden. Forrest wordt perfect geïntegreerd in echte beelden. Fantasie wordt verweven met realiteit. Zo geeft hij Elvis Presley inspiratie voor zijn beroemde dansstijl, vormt hij de aanzet tot het nummer ‘Imagine’ van John Lennon en ontmoet hij president John F. Kennedy. ‘De boodschap is dat intelligentie niets te maken heeft met hoe je bent als persoon’, aldus Mike. ‘Forrest krijgt, zonder het te beseffen of met opzet te doen, meer voor elkaar dan wie dan ook. Dat vond ik prachtig om te zien.’ Mike heeft de film gezien met zijn moeder, met wie hij als kind geregeld naar de bioscoop ging. ‘Vooral naar Pixar-films. De animatie is geweldig, en de verhalen altijd grappig en sterk. The Incredibles is één van de beste, die heb ik wel honderd keer gezien.’ Beleving Een favoriet genre heeft Mike niet, hij kijkt van alles. De Internet Movie Database (IMDb) vormt zijn graadmeter. Op basis van de beoordelingen van kijkers en recensenten, rolt er een gemiddeld cijfer uit. ‘Als een film goed scoort, dus een 7 en hoger, dan vind ik het de moeite waard. Hoewel het verhaal me moet aanspreken. Mijn broer, ook gek van films, gaat naar alles wat los en vast zit, maar ik spendeer bijvoorbeeld geen geld aan Transformers, als ik van tevoren weet dat ik het matig vind. Ik check zulke films later wel, op mijn tv-scherm. Maar Gravity daarentegen is echt zo’n film die je op het witte doek en in 3D moet zien. Dat maakt de beleving veel beklemmender.’ Overigens vindt Mike de 3D-trend eerder een doorn in het oog dan een lust. ‘Tegenwoordig moet alles in 3D. Heel irritant. Voor een aantal films is het een must, maar bij veel films is het gewoon marketing.’ Een genre dat hij volledig links laat liggen, is horror. ‘Alles met geesten en demonen vind ik onzin. Zo nep. Wat ik wel leuk vind, zijn zombies en films als Resident Evil en Underworld. Daar zitten hele vette actiescènes in.’ Quarterpounder with cheese Vroeger bracht Mike’s vader, terug van zakenreis in China, dvd’s mee. ‘Die waren daar goedkoop te krijgen. Gewoon in het Engels. Lord of The Rings, Apocalypse Now, wat je maar wilde. Dan keken we die thuis met z’n allen. Ook oude films, zoals Shawshank

32

Redemption, Fight Club, Good Will Hunting en Groundhog Day. Tenminste, dat vind ik oude films, haha! Goed, klassiekers als The Godfather zijn nóg ouder en daar kijk ik ook naar. Maar zwart-wit films trek ik niet. Ik denk dat ik toch te verwend ben met al die special effects van nu.’ Een aantal van zijn favoriete films is The Matrix, Shutter Island, Cloud Atlas en Pulp Fiction. ‘The Matrix krijg ik nooit genoeg van. Het concept vind ik erg interessant, en de uitvoering cool gedaan. Shutter Island vond ik indrukwekkend, het einde verraste me enorm. Sowieso ben ik fan van Leonardo DiCaprio. Zijn rol in The Wolf of Wall Street is ook al zo fantastisch. Ik was echt overdonderd door die film. Dat had ik ook bij End of Watch met Jake Gyllenhaal. Dat je daarna nog in een soort roes bent, zo van ‘wow, holy shit….’. Cloud Atlas is tijdrovend en aandachtvergend, maar met recht. Ik was er ondersteboven van, heel heftig. Pulp Fiction vind ik geniaal vanwege de dialogen. Dat ze gewoon vijf minuten kunnen ouwehoeren over ‘a quarterpounder with cheese’. Die absurditeit vind ik heel geestig. Daarom is Quentin Tarantino mijn favoriete regisseur. Hoe hij de vetste acties kan combineren met de grappigste en coolste dialogen; dat kan geen ander. Met name Kill Bill is briljant.’ Denzel en Scarlett Een favoriete acteur of actrice kan Mike niet noemen. ‘Er is er niet één in het bijzonder. Ik vind meerdere acteurs goed. Christopher Waltz en Michael Fassbender vind ik momenteel sterk, maar Tom Hanks en Denzel Washington doen het meestal ook gegarandeerd top. Scarlett Johansson speelt vaak goeie rollen, net als Zoe Saldana.’ Is er ook een acteur die hij niet kan uitstaan? ‘Ja. Adam Sandler. Niet grappig en strontvervelend. Maggie Gyllenhaal vind ik een superirritant gezicht hebben, snap niet dat ze haar ook maar ergens voor casten, haha! Terwijl ik haar broer Jake juist heel goed vind.’ Hoe filmfanaat Mike precies aan al die films komt, doet er niet toe. Laten we zeggen dat velen van ons er op die manier aankomen (kuch). Toch is hij ook vaak in de bioscoop te vinden. ‘Er gaat uiteindelijk niks boven het zien van een goeie film op het witte doek. Ik hoop dat de bioscoop nooit helemaal verdwijnt, dat zou eeuwig zonde zijn.’

PASSIE

‘Voor een aantal films is 3D een must, maar bij veel films is het gewoon marketing.’

SENSOR 4, JAARGANG 19 33

LIKE, VOLG en CHECK sensor @snsr

facebook.com/ snsr.han

Voor je dagelijkse portie studentennieuws, winacties, uitgaanstips en Hannah. Praat mee en geef je mening!

Volg ons voor het laatste HAN nieuws. Stel je vraag, tip ons, en reageer op oproepjes en winacties.

www.sensor-magazine.nl De digitale thuishaven van Sensor waar alles samenkomt. Lees het nieuws en onze vaste column, laat je inspireren door de UIT-agenda, en check winacties, fotoalbums en de digitale Sensor.

Mededelingen OP ZOEK NAAR DE AGENDA? KIJK OP WWW.SNSR.NL

In de rubriek Mededelingen is plaats voor aankondigingen die interessant zijn voor medewerkers en/of studenten. De redactie kan inzendingen weigeren of inkorten. Nummer 5 van jaargang 19 verschijnt op 29 oktober; de deadline van dit nummer is 13 oktober. Informatie voor de agenda of de mededelingen kan naar de redactie van Sensor, liefst per e-mail naar sensor@ han.nl.

ALGEMEEN EXPERTS GEZOCHT OP HET GEBIED VAN STUDEREN MET EEN FUNCTIEBEPERKING! Bij de hogeschool studeren veel studenten, een redelijk aantal van hen studeert met

een functiebeperking. Er is de HAN veel aan gelegen om goede randvoorwaarden te creëren, waardoor de kans op succesvol studeren optimaal is. Er zijn verschillende projecten gestart, met elk een eigen aandachtsgebied. Hiervoor missen we een groep van maximaal 5 studenten met een functiebeperking, die gevraagd en ongevraagd advies geeft tijdens een van de 6 wekelijkse bijeenkomsten. Deze bijeenkomsten vinden maximaal 5 keer plaats. Je kunt je hiervoor aanmelden bij Egbert Hulshof [email protected]. Coördinator “studeren met een functiebeperking”.

KENNISSESSIE WET WERK & ZEKERHEID VOOR HET MANAGEMENT In verband met de wijzigingen in het ontslagrecht en de flexibilisering van de arbeidscontracten is zowel op de Arnhemse als de Nijmeegse HAN campus een kennissessie over Wet Werk & Zekerheid georganiseerd. Deze sessies worden gegeven door Arjan Lettenga en Denise te Wierik van DAAN Advocatuur en Notariaat en vinden plaats op woensdag 8 oktober van 09.30 uur tot 11.00 uur in het Auditorium, Ruitenberglaan 31 in Arnhem en op donderdag 16 oktober van 09.30 uur tot 11.00 uur in de collegezaal aan de Professor Molkenboerstraat 3 in Nijmegen.

DE NIEUWE MEDEZEGGENSCHAPSRAAD In Sensor #2 staat deze foto van de nieuwe medezeggenschapsraad. Daarin stelden we de nieuwe raadsleden voor en vermeldden hun werkplek en/of functie. De raad acht het ook van belang de kiesgroep die ze vertegenwoordigen te vermelden. Bij deze; Achterste rij van links naar rechts: Wilma Christiaens (Educatie), Paul Zwinkels (FEM), Hans Oolbekkink (Ambtelijk secretaris) Middelste rij: Theo de Wit (HAN Algemeen)/ Voorzitter MR, Roel Remy (GGM), Sanne Gruyters (GGM), Harry van Keeken (Ambtelijk secretaris), Timo Eversen (HAN Algemeen), Marloes van Dommelen (Educatie/ vice voorzitter), Dex de Boer (HAN Algemeen), Martin Pel (Service Bedrijf) Onderste rij: Jean Hendriks (Techniek), Cees Vloon (FEM), Renee Jenniskens (Service Bedrijf), Renzo Roso (HAN Algemeen), Ton Ammerlaan (HAN Algemeen), Maarten ten Hag (HAN Algemeen) Nikki Buijs (Techniek) staat niet op de foto.

SENSOR 4, JAARGANG 19 35

DE HAN PITSTOP ACADEMY VOOR ZAKELIJKE PROFESSIONALS Dit is een nieuw initiatief van de Faculteit Economie en Management van de Hogeschool Arnhem Nijmegen (HAN). Via deze seminars wordt ernaar gestreefd zakelijke professionals in zeer korte tijd goed op de hoogte brengen van de actuele ontwikkelingen binnen en buiten hun vakgebied. Snel en kosteloos kennis bijtanken met een informele borrel en ruimte om te netwerken na afloop. Het komend studiejaar 2014-2015 staan vier Pitstop seminars op de agenda. Op donderdag 9 oktober van 16.00 tot 18.00 uur bijt dr. Régis Lemmens het spits af in Rozet Arnhem. Deze Pitstop seminar heeft als titel Sales 2020 – From Selling to Co-creating. De overige seminars hebben als thema’s: ‘Finance in Crisis – Hoe verdient de financiële wereld het vertrouwen terug’? Prof. dr. Jaap Koelewijn, 27 november 2014, ‘Gericht innoveren – De echte groeikansen herkennen’, Prof. dr. Carla Koen, 12 maart 2015 en ‘Familiebedrijf – Succesvol van generatie op generatie’, Mr. Jurgen Geerlings, 21 mei 2015. Voor meer informatie over de Pitstop Academy en inschrijven voor de seminars www.han.nl/ pitstop.

IDEEFABRIEK ACHTERHOEK EN ZWARTE CROSS VERSTERKEN ACHTERHOEKSE CULTUUR IDeefabriek Achterhoek en Zwarte Cross gaan samenwerken om Achterhoekse culturele initiatieven uit de Achterhoek mogelijk te maken. Hierbij gaat het om het bewustzijn voor de omgeving te vergroten, sociale betrokkenheid te versterken en de beleving van de regio door middel van kunst, cultuurhistorie en educatie te bevorderen. Wil je ook een project indienen bij IDeefabriek Achterhoek en in aanmerking komen voor ondersteuning? Laat je dan horen, want er is dit jaar nog ruimte voor het indienen van nieuwe plannen bij de Ideefabriek Creatieve ideeën met als ingrediënten streektaal en kinderen de voorkeur genieten op dit moment de voorkeur. Vul dan je projectplan en je begroting in met behulp van het format dat je vindt op www.ideefabriek.eu/achterhoek.

36

Twitter(@IDeefabriekAH) en Facebook, http://www.facebook.com/ ideefabriekachterhoek. NOMINEER VOOR HET GROENE LINTJE 2014! Ook in 2014 wordt op initiatief van GroenLinks weer een Groen Lintje uit aan een bijzonder groen initiatief. Met het Lintje worden elk jaar groene initiatieven in Arnhem en de regio onder de aandacht gebracht. Een vakkundige jury beoordeelt de nominaties en beslist wie het Groene Lintje van dit jaar uitgereikt krijgt. Ken je

bedrijven, mensen of organisaties die bezig zijn met een geweldig duurzaam en/of groen initiatief? Dan kun je ze nomineren! Stuur een mail naar [email protected] en vertel ons wat dit idee of deze persoon zo bijzonder maakt. Meer informatie [email protected].

VRIJWILLIGERS GEZOCHT VOOR ‘EEN VENSTERBANK VOL VERGEET MIJ NIETJES’! Op zondag 12 oktober vindt van 14.30-16.00 uur de première voorstelling ‘Een Vensterbank Vol Vergeet Mij Nietjes’ plaats in de Stevenskerk in Nijmegen. Een interactieve en zintuig prikkelende voorstelling voor (dementerende) ouderen en hun familie en vrienden die hen mee terugneemt naar de jaren ’50. Met deze muzikale voorstelling wil Stichting Vivendi mensen met verschillende vormen van DE SCHRIJFTAFEL, EEN NIEUW dementie even laten vergeten dat ze DIGITAAL PLATFORM VOOR JONG vergeten. Nijmegen Cares zoekt nog JOURNALISTIEK TALENT! Op www. vrijwilligers om deze middag tot een succes. deschrijftafel.nl bouwen jonge journalisten Heb je belangstelling? Aanmelden kan via hun portfolio op. Ze publiceren geschreven www.nijmegencares.nl artikelen, audioreportages, video-items, foto’s en datajournalistiek. Op dit nieuwe VRIJWILLIGERS GEZOCHT VOOR HÉT ARNHEMSE HUISKAMERFESTIVAL digitale platvorm krijgen ze vanaf 10 oktober de kans zichzelf en hun werk in de ‘MUZIEK BIJ DE BUREN’ markt te zetten. De website is meer dan een Op zondagmiddag 14 december veranderen online verzamelplek voor studieopdrachten. huiskamers door heel Arnhem in intieme Op de Schrijftafel krijgen jonge journalisten podia en kan iedereen luisteren naar bijzondere optredens van lokale talenten. Je ook de kans aan hun vaardigheden te ontmoet muzikanten, maakt kennis met de werken en hun netwerk te vergroten!

stad en gastvrije bewoners. Muziek bij de Buren zoekt enthousiaste vrijwilligers (promotiemedewerkers, redactieleden, fotografen en hosts) die op zondag 14 december en de periode ervoor een bijdrage willen leveren aan het festival. In een bijeenkomst op 24 november 2014 krijg je informatie over het festival en je vrijwilligers taak. Als dank voor je inzet ontvang je een uitnodiging voor het eindfeest van Muziek bij de Buren op 14 december in Luxor, Arnhem. Aanmelden kan via de volgende link http:// muziekbijdeburen-arnhem.nl/

HERFSTDRIFT Op zaterdag 29 november kleurt het Nijmeegse najaar weer fel op tijdens de vierde editie van Herfstdrift Festival. Met een extra podium is er voldoende plaats voor een selectie smaakmakers uit de techno en house binnen de vuige contouren van cultuurerfgoed De Vasim in Nijmegen. Naast muziek weet Drift de ideale festival ambiance neer te zetten met loepzuiver geluid, een topnotch productie, gevarieerd en lekker eten en een kunstprogramma dat tot de verbeelding spreekt. Kortom, een totaal beleving voor oor, oog en hart. Na Herfstdrift is het tijd voor het klassieke Nachtdrift, dat betekent dansen tot in de vroege morgen! Sensor mag voor Herfstdrift maar liefst 4 tickets weggeven. WIL JE KANS MAKEN OP EEN TICKET? STUUR VOOR 22 OKTOBER EEN E-MAIL NAAR [email protected] EN LAAT ONS WETEN WAT HET FESTIVALTERREIN DE VASIM VAN OORSPRONG WAS. LET OP, HANSTUDENTS ONLY!

SENSOR 4, JAARGANG 19 37

@Amber Online #Sensor-checkt-je-social-media-accounts #durftevragen

Amber van Poppel is 21 jaar en woont op kamers in Nijmegen. Ze zit nu in haar derde jaar van de Lerarenopleiding Engels, en is enthousiast lid van Ovum Novum. ‘Deze studentenvereniging heeft mijn studentenleven echt verrijkt!’ Accounts: ‘Volgens mij heb ik alles! Haha. Je vindt me op Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest, SoundCloud, Snapchat en LinkedIn. Maar niet op Tinder. Dat heb ik geprobeerd om te kijken wat het inhield, maar ik vond ’t niks, te oppervlakkig.’ 1000 vrienden: ‘In 2007 ging ik op uitwisseling naar Italië. De Italianen hadden toen al Facebook, en om contact te onderhouden nam ik een account. Zo was ik een van de eerste in Nederland. Inmiddels heb ik zo’n 1000 vrienden op Facebook, dat zijn vooral mensen van mijn middelbareschooltijd, en van studentenvereniging Ovum Novum.’ Ochtendritueel: ‘Ik gebruik al mijn accounts vooral om mensen te volgen en snel vrienden te bereiken, en minder om zelf te posten. Om up-to-date te blijven, ben ik dagelijks een uurtje bezig. Mijn ochtend begint in ieder geval standaard met een kwartiertje Facebook, Twitter en Instagram. En ik moet eerlijk bekennen dat ik WhatsApp om de 10 minuten even check. Best erg eigenlijk.’

‘Met mijn LinkedIn acc ount doe ik niks, want ik ben no g niet op zoek naar een baan. Missc hien dat ik er tegen het einde van mijn studie actiever mee ben.’

rkt ‘Social media we ng.’ eli rv ve en goed teg

'Mijn ochtend begint standaard met een kwartiertje Facebook, Twitter en Instagram.' Foto’s, foto’s: ‘Ik plaats op Instagram veel selfies, en op Facebook foto’s van gala’s, vakanties, stapavonden, verjaardagen en festivals – ofwel eigenlijk van alles. Wel maak ik altijd een selectie, want ik vind het heel irritant als iemand er dagelijks 50 foto’s opknalt. Alsof iemand deze allemaal gaat bekijken. Ik hoop dan altijd dat het weinige aantal likes een hint is; doe maar niet.’ RS

38

‘Ik heb een Twitter account sinds eind 2010, maar ik heb nog geen 600 twee ts. En dan met name retweets.’

De avonturen van

PIM IN TAIWAN

Pim Boderie (20), vierdejaars Facility Management, gaat voor een klein half jaar naar Kaohsiung, Taiwan, waar hij zijn studie voortzet op de National Sun Yat-sen University (NSYSU). Pim houdt ons op de hoogte van zijn belevenissen op dit eiland aan de Chinese oostkust.

Stinky tofu

Eindelijk ben ik een beetje gesetteld in Kaohsiung en begint mijn dagelijkse leven in deze miljoenenstad een ‘normaal’ patroon aan te nemen. Neem bijvoorbeeld mijn avondbesteding. Een aantal dagen in de week trekken we er met onze scooters op uit om een nightmarket te ontdekken. Deze nightmarkets worden door de lokale bewoners gebruikt om hun dagelijkse eten te verkrijgen. Mij werd gevraagd of de nightmarkets vergelijkbaar zijn met de markten in Nederland. Nou ja, op beide markets vind je een aantal marktkraampjes, maar dat is echt de enige overeenkomst. Dus wat maakt deze Taiwanese markt nou zo anders? Allereerst kent een nightmarket veel meer sfeer dan een markt in Nederland. Iedere kraam staat hooguit op een paar centimeter afstand van zijn buurman, per kraam hangen er een aantal grote promotieborden en alles wordt ter plekke voor je gekookt of bereidt, waardoor er over de gehele markt allerlei geuren vrijkomen. Dit alles in combinatie met de gigantische mensenmassa die hier op af komt, maakt het een zeer sfeervol evenement. Overigens bestaat een nightmarket in Taiwan niet alleen uit eettentjes. Er worden ook veel spelletjes gespeeld. Want spelletjes, daar zijn Aziaten gek op. Naast een aantal normale spelletjes zoals ringetjes en ballen gooien kun je het ook iets extremer opzoeken. Want schieten met, in Nederland zwaar verboden, geweren of levende garnalen met een hengeltje vangen totdat het touwtje van de hengel breekt, zijn favoriete bezigheden van de lokale bewoners. Bij de eerder genoemde eetkraampjes worden trouwens iets andere gerechten geserveerd dan in Nederland. Hier koop je geen kaas, groenten of bloemen, maar octopus, mango shakes, beef met noodles en ‘stinky tofu’. Vooral dat laatste gerecht is

in Kaohsiung erg bekend. Het bestaat uit stukjes tofu overgoten met een speciale saus die zijn naam eer aan doet. Want ‘stinky tofu’ stinkt verschrikkelijk. Je ruikt het van tientallenmeters afstand en het doet denken aan koeienmest. Oftewel een ware delicatesse.

SENSOR 4, JAARGANG 19 39

Opgetekend 2

8

Studenten en medewerkers tonen hun tatoeage(s) en vertellen het verhaal achter hun lichaamsversiering.

Alessandra Miras Fernandez (22) Studie: minor Lightweight Structural Vehicle Design

Mijn tatoeage is een hommage aan mijn oma. Mijn moeder werkte als advocaat dus als kind zag ik haar niet zoveel. Mijn oma, de moeder van mijn moeder, heeft me gedeeltelijk opgevoed. Ze is mijn rolmodel, the strongest woman I know. Grappig, expressief en open minded. Iemand die veel heeft meegemaakt en daar sterker van is geworden. Ze had een verschrikkelijke stiefmoeder, en als jonge vrouw is ze gedwongen met een Duitse man getrouwd die heel slecht voor haar was. Op een dag besloot ze dat ze er genoeg van had en is ze bij hem weggegaan met haar twee kinderen. Ze heeft zichzelf en haar gezin onderhouden door in een bioscoop te werken, en later bij een manege. Wanneer iets niet lukt, dan denk ik aan haar: wees moedig, get yourself together, en doe wat je wil zonder te zeuren. Voor klagen is het leven te kort. De tattoo is nog niet helemaal af: ik wil hem nog meer ingekleurd en de naam Alice in een banier erachter, want zo heet mijn oma. Het schip is een ode aan haar, voor haar 88ste verjaardag besloot ik haar te verrassen. In februari had de tatoeëerder al de eerste lijnen gezet, zodat het in juli, op de dag zelf, bijna klaar zou zijn. Oma vond de surprise mooi, maar wel groot, haha. Het schip symboliseert de reis die we samen maken. Als Braziliaans studente Engineering wilde ik graag deze minor doen in Nederland, omdat die nergens anders ter wereld gegeven wordt. Als kleindochter had ik er moeite mee; voordat ik zou vertrekken hoorde ik dat mijn oma terminaal ziek is, ze heeft nierproblemen. Als ik straks terugkom in Brazilië is ze er misschien niet meer. Voor mijn gevoel ben ik onderdeel van dat schip en mocht ik me toch niet laten tegenhouden, want dat is ook haar levensmotto: dapper zijn en op reis gaan. LP

Foto: Ralph Schmitz

8

2