BELGISCHE PASSIE VOOR WERELDGASTRONOMIE
CHÂTEAUX VINI,
HET BESTE UIT DE ITALIAANSE WIJNGAARDEN
Bij Châteaux Vini in Ternat kan zowel de leek, de kenner als de professioneel terecht voor wijnen en mediterrane specialiteiten. Bart Rogiers geeft er graag deskundige uitleg bij. Je vindt er vooral Italiaanse wijnen, maar ook een assortiment uit andere landen. Tekst: Christophe Lambert Foto’s: Wouter Van Vooren
23
Bij Châteaux Vini draait het in de eerste plaats om de wijnen zelf. Bart Rogiers: “Zoals je zelf kunt opmerken is er niet veel aandacht besteed aan franje en versiering. Geen mooie inkombalie, geen mooie winkeljuffrouwen. Alles is bewust basic gehouden. Ik verkoop goede wijn en dat is waar de mensen voor komen. Iedereen is welkom maar we zijn enkel in het weekend open. Heel regelmatig zijn er tastings. Per slot van rekening kun je pas weten of een wijn je smaakt, als je de gelegenheid krijgt hem te proeven.”
‘Het leuke aan deze job is het intense vreugdegevoel van de ontdekking. Als je goede wijnen vindt en die dan kunt delen met je klanten’ Châteaux Vini is een concept van cash and carry. Er liggen een 200-tal verschillende wijnen van een 50 à 60-tal domeinen uit bijna heel Italië. “Gevestigde waarden uit meer gekende wijnregio’s zoals Toscane of Sicilië en persoonlijke ontdekkingen uit domeinen en regio’s die ik heb leren kennen en appreciëren. Aangevuld, ik schat voor een 5% van het totale aanbod, met wat wijnen uit Frankrijk en de Nieuwe Wereld. Maar voor het beste uit de Italiaanse wijngaarden zit je bij ons goed...” Vanwaar die passie voor wijn? Bart Rogiers: “Initieel kun je moeilijk van een passie voor wijn spreken. Mijn vader was een bierhandelaar en bij ons thuis was het dus meer om bier dan om wijn te doen. Voor alle duidelijkheid, vader brouwde het bier niet zelf, hij verdeelde het. Hij was trouwens een van de eersten die Stella Artois verkocht. Omdat hij een verkoopsregio tot aan de kust kreeg toegewezen, was hij verplicht een wagen te kopen. Ik denk dat we toen de eersten waren in onze straat...we spreken over de jaren 1950. Mijn vader was ook een biersteker. Hij kocht jonge en oude lambiek en maakte er geuze van. Later ging hij zich stelselmatig meer interesseren in wijn. Meestal Franse wijntjes maar ook Duitse. Veel riesling. Hij ging dan naar Duitsland en soms mochten we mee. Ik herinner me nog dat we mochten proeven. Zoete, niet zo sterk alcoholische witte wijntjes, ik schat een graad of 8. ‘Liebliche’ wijntjes noemde men ze toen. Op zondag was het dan altijd feest. Mijn moeder kookte voor het hele gezin de lekkerste gerechten en vader zorgde ervoor dat er op tafel goede flessen wijn stonden. Ik ben grootgebracht met goede spijs en drank.” Zo leerde u dus wijnen kennen. Trad u in de voetsporen van uw vader en nam u de zaak over? “Ik heb inderdaad met mijn vader de zaak gerund. Ik weet wat het is om met bakken te sleuren! Maar we beseften vrij snel, met de opkomst van de grootwarenhuizen, dat de vette jaren voorbij waren. Het was een gigantische schok voor ons om te zien dat mensen in een grootwarenhuis ook bier en frisdrank konden kopen, en dan nog tegen prijzen die onder de onze lagen. Wij waren er plots alleen maar voor een nichecliënteel. Ook andere beroepen zoals melkboeren, bakkers die aan huis leverden, rondrijdende kruideniertjes, ze kregen allemaal harde klappen en verdwenen. Ook wij hielden het voor bekeken en verkochten de zaak aan Artois.” Om iets nieuws te beginnen in wijn? “Nee, u slaat nog één belangrijke etappe over. In Asse begon ik een klein restaurant, een grill. Het was een gigantisch succes. De basis van
24
mijn echte wijnverhaal is daar voor een stuk geschreven. Ik stond er immers op dat mensen bij ons goede en lekkere wijn konden drinken. Ik had in een eerste fase bijna uitsluitend vlot drinkende wijnen uit Frankrijk. Later, vanaf 1990, bracht ik ook Spaanse, Italiaanse en andere niet zo gekende wijnen. Ik had mijn zaak uitgebreid tot een restaurant/ wijnhuisje. Om de klanten aan te moedigen iets nieuws te proberen, verkochten we al onze wijnen en bubbels ook per glas. In alle bescheidenheid denk ik dat ons restaurant een trendsetter is geweest op dat vlak. Nergens kon je all-in menuformules vinden met een aantal tastings van wijn. Bij andere zaken was je bijna altijd verplicht een fles of karaf te bestellen. Voor mij was het belangrijk dat klanten het aandurfden een keer iets anders te drinken. En als het in de smaak viel, lieten de meesten toch een flesje aanrukken. Of kochten ze een paar flesjes om thuis ook van te genieten. Ik zorgde ervoor dat er geregeld nieuwe ontdekkingen op de kaart stonden, zodat het voor de klanten ook een belevenis bleef.”
BELGISCHE PASSIE VOOR WERELDGASTRONOMIE
Ik kan me inbeelden dat u toen ook al regelmatig op zoektocht naar de betere wijntjes ging in het buitenland? “Niet echt. Zolang mijn vader leefde, stelde hij mijn wijnkaart samen. Het was pas toen hij overleed in 1990 dat ik die taak op mij moest nemen. Toen ben ik voor het eerst zelf naar Bordeaux geweest. Ik ben niet een man van boeken. Ik zie het graag met mijn eigen ogen. Ik wil de mensen ontmoeten, weten wie ze zijn, proeven en leren op het terrein. In 2001, toen ik na 20 jaar het restaurant overliet, ben ik dan echt rond wijn gaan werken. Ik ging aan de slag bij een bedrijf in Nederland dat wijn invoerde vanuit Zuid-Afrika.
‘Bij Châteaux Vini viseren we duidelijk het hogere segment. We hebben wel flesjes van onder de 10 euro, maar topwijnen in die prijsklasse zijn zeldzaam’ Gedurende 9 jaar heb ik heel veel in dat stukje van de wereld vertoefd. Ik heb er het vak geleerd, gezien hoe de boeren in de wijngaarden werkten, hoe er geoogst werd, wijn gemaakt. Zelf heb ik ook talloze assemblages gemaakt voor diverse huizen. In Zuid-Afrika is de liefde voor de wijn een passie voor het leven geworden.”
25
En hoe past Italië dan in dat verhaal? “Italiaanse wijnen waren in het begin iets voor tijdens mijn vrije tijd. Een hobby. Weet je, we moeten niet onnozel doen. Franse wijnen invoeren was concurrentieel gesproken niet meer mogelijk. Dus moest je het elders gaan zoeken. Italië gaf mogelijkheden. Zowel kwalitatief als zakelijk. Al moet je met wijnen uit Italië nooit de hoop koesteren één fles aan een Italiaans restaurant te kunnen verkopen. Die kopen bij hun eigen mensen, bij de Italianen zelf. Maar er was dus ruimte genoeg op de markt, dat wist ik. Ik had ook voor een wijnland als Spanje kunnen kiezen, maar het was Italië dat me aantrok. Enkele decennia terug hadden Italiaanse wijnen niet zo’n beste reputatie. Er werd veel geknoeid met assemblages en de kwaliteit was niet altijd even goed. Maar natuurlijk werden er ook steengoede wijnen gemaakt in de ‘laars’. Wijnen die de mensen geleidelijk aan zijn gaan ontdekken en naar waarde schatten. Barolo, Brunello, het zijn vandaag ronkende namen, synoniem voor topkwaliteit. Dat waren ze toen ook al, maar weinigen wisten het. Er zijn voorbeelden genoeg van uitstekende wijnen waar enkele jaren terug geen interesse voor was en waar vandaag de vraag het aanbod aanzienlijk overstijgt. Châteaux Vini probeert dergelijke pareltjes te ontdekken.” Welke wijnen wil u de klanten graag aanbieden? “Bij Châteaux Vini viseren we duidelijk het hogere segment. We hebben wel flesjes van onder de 10 euro, maar topwijnen in die prijsklasse zijn zeldzaam, we moeten daar eerlijk in zijn. Als je wijn wilt verkopen, heb je sowieso die topwijnen nodig. Namen als Sassicaia, zowat de Mouton Rothschild van Italië, mogen niet ontbreken op de lijst die u de klanten aanbiedt. Dat zo’n fles 140 euro kost, dat weten de kenners heus wel. Het leuke aan deze job is echter het intense vreugdegevoel van de ontdekking. Als je goede wijnen vindt en die dan later kunt delen met je klanten. Biserno is een wijn uit Bolgheri. Voor enkel jaren niet gekend, nu even duur en gewild als de Sassicaia. Maar het hoeven daarom ook niet altijd topwijnen te zijn. Soms heb je prachtwijnen net onder die grote domeinnamen. Ik denk aan de Guidalberto, een beetje de kleine broer van de Sassicaia en Il Pino, een pareltje in de schaduw van Biserno. Vroeger kon ik die wijnen zomaar bestellen. Nu moet ik ze reserveren of ik heb er geen.”
U hebt hier een schat aan wijnen liggen. Hebt u enkele suggesties voor het winterseizoen bij onze wildschotel? “Uiteraard. Keuze te over zou ik zeggen. Maar laat mij er twee favorietjes uithalen. Bij gevogelte deze winter zou ik graag een Thalia willen voorstellen, een wijn uit de regio van de Etna op Sicilië. Gemaakt van nerello mascalese, druiven die je enkel daar vindt. Een ietwat hoger gelegen gebied, met wijnranken die rusten op een ondergrond van lavasteen en speciale mineralen. Voor het haarwild, everzwijn of haas, zou ik een Montalcino suggereren. Ik houd steeds meer van biowijnen, wijnen waar geen extra onnatuurlijke sulfieten zijn aan toegevoegd.” Door de relatie met een bekend iemand hebt u hier een heel speciaal wijntrio in uw gamma. Hoe bent u bij een wereldster als Sting terechtgekomen? “Ik ken de wijnmaker van Sting heel goed. Op een dag was Sting in Italië om er een landgoed te kopen. In se was hij totaal niet geïnteresseerd in de 200 hectare wijn- en boomgaarden rond het domein. Maar door een communicatiestoornis - Italianen zijn geen taalwonders en Sting zijn Italiaans is, vermoed ik, ook eerder primitief - lieten ze hem een lokaal wijntje proeven en dacht Sting verkeerdelijk dat het heerlijk spul van zijn gronden kwam. Goed, dacht hij, dan koop ik die wijngaarden er beter toch maar bij. Nu maakt het domein van Sting drie wijnen, waarvan één een biocertificaat heeft. Er is een middensegment en dan de duurdere oude wijn, een favoriet van de landlord zelf. Een krachtige volle wijn. Daarnaast heeft hij ook een uitstekende olijfolie en heel lekkere honing...Randproducten die wij ook aanbieden. Ik werd geïntroduceerd bij Sting en ben nu een goede kennis maar vooral klant. Met de paar duizend flessen die jaarlijks voor mij zijn weggelegd, ben ik wereldwijd zijn grootste klant. Als daar maar geen liedje over gemaakt wordt...” Er is trouwens nog een ander bekend persoon, zeker voor ons Belgen dan, wiens wijn jullie ook verkopen: Karel De Gucht. Waar heeft hij zijn wijndomein? “Karel heeft een domein in Toscane. Hij maakt 3 prachtige Chianti Classico-kwaliteitswijnen, 2 rode en 1 rosé. Het leuke aan de samenwerking met het domein is dat ze zich steeds meer gaan converteren zijn naar bio, een stokpaardje van mij. www.chateauxvini.be
26
BELGISCHE PASSIE VOOR WERELDGASTRONOMIE
WIJNPROEVERSAVONDEN IN SAMENWERKING MET BELGOCATERING Samen met partner Belgocatering organiseert Châteaux Vini proeversavonden bij o.a. restaurant Kelderman in Aalst. Dat zijn gastronomische avonden waar u topwijnen kunt degusteren. Meer info op: www.chateauxvini.be
27
