Eenmalige uitgave van de GZB en de familie Kommers
CENTRO SHALOM ~Un lugar de esperanza~
Interview met de familie Kommers
Cliënten en medewerkers aan het woord
Dit magazine is een eenmalige uitgave van de GZB en de Fam. Kommers ter ere van het eenjarig bestaan van het rehabilitatiecentrum Centro Shalom Tapachula, Mexico, waar Erika en Machiel sinds 2012 werkzaam zijn als diaconale toerusters.
Centro Shalom un lugar de Esperanza Centro Shalom is een plek die zijn deuren heeft opengezet voor mannen die worstelen met hun alcohol- en/of drugsverslaving en die hier van willen afkicken. De hulp die het centrum biedt is gebaseerd op bijbelse principes. Centro Shalom is plek waar de liefde vertaald wordt in daden. Zij bieden een tweede kans. Centro Shalom is een plek van Hoop!
Als ik anderen vertel dat ik voor een afkickkliniek werk doen mensen daar eerst nonchalant over. Als ik vervolgens het proces uitleg en de manier waarop we met de verslaafden omgaan, zijn ze verrast en verbaasd omdat het anders is dan andere centra. Het herstelproces is namelijk niet alleen op jezelf gericht, maar ook op je familie, God en de medemens. - Janny Zunun, administratief medewerker-
Hoe het allemaal begon… Het begon allemaal met een initiatief van een lokale kerk, die wat wilde doen aan de verslavingsproblematiek in deze regio. In deze tijd werkten er ook GZB zendelingen in Tapachula. Samen met hen en de GZB is er een opzet gemaakt voor een rehabilitatiecentrum, Centro Shalom. In 2009 opende Centro Shalom voor het eerst haar deuren. Sindsdien heeft het werk niet stilgestaan. In 6 jaar tijd hebben er meer dan 400 mannen (cliënten) het rehabilitatieproces doorlopen. In 2014 verhuisde het centrum naar de huidige locatie. Nu één jaar later willen we u graag laten weten hoe het ervoor staat.
‘Het centrum moet een bewijs zijn van Gods liefde voor deze gemarginaliseerde groep mensen.’ Josués broer kwam 3 jaar geleden terecht in Centro Shalom en kickte daar af van zijn verslaving. Door zijn verslaving is het gezin van zijn broer bij hem weggegaan. De verhalen van de cliënten en het proces waar ze met zijn broer doorheen zijn gegaan heeft ervoor gezorgd dat hij nog meer beseft waarvoor ze het allemaal doen. Mensen een nieuwe kans bieden. Josué is een gepassioneerd mens die graag de verslavingsproblematiek onder de aandacht wil brengen bij de kerken en daarbuiten. Dat dit niet gemakkelijk is blijkt wel uit het feit dat men verslaving niet ziet als een probleem. “Pas wanneer het iemand betreft in hun naaste omgeving realiseren mensen zich dat het wel degelijk een probleem is”, zegt Josué Nájera, directeur van Centro Shalom “Ik wil graag dat men het belang van het centrum inziet. Het centrum
moet een bewijs zijn van Gods liefde voor deze gemarginaliseerde groep mensen. Hier kunnen mensen een tweede kans krijgen. Bij kerken moet het diaconaal bewustzijn versterkt worden. Ze moeten leren inzien dat hun naaste de verslaafde is op de hoek van de straat of binnen hun eigen kerkmuren. Ook naar de buitenwereld toe willen zichtbaarder zijn. Mensen moeten ons kunnen vinden, weten dat wij goed zijn in het rehabiliteren van mensen. Momenteel zijn we bezig om een netwerk van vrienden van Centro Shalom op te zetten, zodat we de mensen direct kunnen bereiken en informeren over ons werk. Daarnaast zijn Erika en ik bezig met gesprekken met de overheid om steun en financiering voor het centrum te krijgen. We willen graag zoveel mogelijk mensen helpen om van hun verslaving af te komen en met God een nieuw leven beginnen.”
Janny Zunun (28):
‘Waarom zou ik afkicken als niemand zich toch iets van mij aantrekt of om mij geeft?’ Sinds 2013 werk Janny als administratief medewerker voor Centro Shalom. Door de jaren heen en door haar studie, sociaal werk, voelt ze zich nauw verbonden met het werk van het centrum. Naast het werk op kantoor werkt ze ook één dag op het centrum. “Het
leuke aan het werk vind ik dat ik deze mensen kan helpen, naar hen kan luisteren, hen kan adviseren en over God kan praten. Ik hoor veel schrijnende verhalen. Vaak zegt men dat de verslaving de schuld is van deze mensen zelf en dat ze het zelf maar moeten oplossen.” “Men ziet het niet als probleem wat zij kunnen oplossen. Maar deze mensen hebben juist hulp nodig omdat ze er zelf niet meer uit kunnen komen. Ze zijn verslaafd geraakt omdat ze geen andere uitkomst zagen in hun problemen. Iedere cliënt heeft zijn eigen verhaal; sommigen hebben niets meer, geen familie, geen huis, niets. Ze voelen zich niet belangrijk en nutteloos. Waarom zou ik afkicken als niemand zich toch iets van mijn aantrekt of om mij geeft? We moeten beseffen dat het allemaal zonen van de Vader zijn. Ik weet dat ze kunnen veranderen, dat heb ik zelf gezien. We moeten ze alleen de juiste weg wijzen. Daarnaast hebben deze mensen talenten die ze weer kunnen inzetten ten bate van de samenleving als ze clean zijn.”
Als vrouw tussen de mannen…Toen ik hier begon voelde ik me erg onzeker als enige vrouw in een mannenwereld. Maar nu ben ik daar aan gewend en vind ik het fijn om met deze mannen te werken. Daarnaast is Erika er gelukkig ook nog.
In gesprek met 3 cliënten Fidel
is op jonge leeftijd wees geworden. Om zijn verdriet en eenzaamheid te vergeten raakte hij op zijn 20ste verslaafd aan alcohol. Inmiddels is hij 40 en dankzij een ex-cliënt terecht gekomen bij Centro Shalom. Momenteel verblijft hij al twee maanden hier. “Het moeilijkste aan het hele proces tot nu toe vind ik het volhouden. Om echt de zes maanden vol te maken en niet vroegtijdig weg te gaan. Ik heb hier ingezien dat je moet accepteren dat je een probleem hebt waar je zelf niet van af kunt komen, ik heb hulp nodig. Hoe langer je wacht met hulp zoeken, hoe groter de consequenties worden. Vroeger was is verlegen en bang voor mensen, maar nu durf ik mezelf te zijn en met mensen te praten”.
Ik heb hier geleerd om over mijn problemen te praten.”
Jimmy
verblijft al drie maanden in Centro Shalom. “Ik kom uit een gezin met veel huiselijk geweld. Mijn vader sloeg mijn moeder en ons. Ik was een lastig kind en moest op mijn zesde werken om geld te verdienen voor het gezin. Vanaf mijn 13de rookte ik wiet en begon ik te drinken, later kwam daar crack en cocaïne bij. Ik ben via via bij Centro Shalom gekomen. Mijn familie is blij dat ik hier zit en hebben hoop dat ik clean word. Het moeilijkste aan het afkickproces vond ik de pastorale gespreken, waarin ik alles moest vertellen wat er in mijn leven gebeurd is. Ik hield altijd alles voor mijzelf en nu moet ik dat ineens gaan delen. Ik merk hier dat Gods liefde spreekt, niet alleen in woorden, maar ook in daden. Dat is een totaal andere ervaring dan de wereld waarin ik eerst leefde.”
Jesus Mauricio
raakte aan de drugs doordat hij zijn baan verloor. Om zijn versla-
ving te financieren zocht hij tussen het vuil naar bruikbare spullen om te verkopen. “Na één jaar liep ik vast, ik wilde niet zo sterven. Ik bad die nacht tot God en keek naar de sterrenhemel boven me. Opeens kwam het besef dat ik moest afkicken. De volgende dag dronk ik mezelf moed in en liftte naar een vriend van me. Stomdronken dacht ik met hem naar een bar te gaan, toen daar ineens twee mannen mij meenamen naar een afkickkliniek. Hier begon mijn leven met God opnieuw en raakte ik van de crack af. Door de drugsverslaving is mijn vrouw weggegaan. Dit heb ik nooit willen accepteren en raakte daardoor aan de drank. Ik dacht dat ik hiermee kon leven en waardoor het nog acht jaar duurde voordat ik tot het besef kwam dat ik hulp van buitenaf nodig had. Toen kwam ik bij Centro Shalom terecht. Hier merk ik het verschil met het andere centrum. Hier wordt niet alleen gewerkt aan het fysieke aspect van het afkicken, maar ook aan je relatie met God en je psyché. Je gedachten en de keuzes die je maakt en welke consequentie die hebben. Ook wordt de familie bij het proces betrokken. Ik heb veel aan mijn vader die een paar jaar geleden vrijkwam van de alcohol.
Ik wil van mijn verslaving af komen voor mijn familie en mijn huidige vrouw, maar vooral voor mijn dochtertje.” Ontferm U God, ontferm U, hoor mijn klacht, Ik roep tot U, vergeef, vergeef mijn zonden. Herstel mijn hart zie, hoe het is geschonden. Door eigen schuld verzink ik in de nacht. Wees mij nabij, naar uw barmhartigheid, Reinig mij door uw diepe mededogen. Om al mijn kwaad kwelt zich mijn hart en schreit, Mijn zonden staan mij dagelijks voor ogen. ~ Psalm 51 vers 1 LvdK~
Werkprojecten Elke dag een dagdeel aan het werk is onderdeel van het herstelproces wat de cliënten doorlopen. Er zijn verschillende projecten waar ze aan mee kunnen werken, zoals werk in de groentetuin, verzorgen van de meer dan 600 kweekvissen, de kippen, de konijnen of aan de slag in de metaalwerkplaats. Of juist aan de slag buiten het centrum, naar de kerken om daar plastic, papier, karton en blik op te halen om via het centrum naar een recyclebedrijf te brengen. De projecten hebben als eerste doel de cliënten te helpen aan een goede dagbesteding, die ze helpt om een vak te leren, maar ook om inkomsten te genereren voor het centrum. De producten uit de tuin worden natuurlijk ook gewoon door de mensen van het centrum gegeten, en wat er overblijft wordt verkocht in de kleine winkel die op het terrein staat.
Alex en Oscar
zijn de begeleiders
van de cliënten. Ze trekken zes maanden met de mannen op tijdens het rehabilitatieproces. Om de beurt werken zij 24 uur in het centrum. Daar geven zij de 12 stappen therapie en bereiden zij de mannen voor op een terugkeer naar de maatschappij. Een officieel nabegeleidingstraject is er niet, maar in hun vrije tijd houden ze wel contact met hen.
Oscars verhaal “Mijn ouders gingen op mijn 13de scheiden, waardoor ik en mijn broer en zus mee verhuisde met mijn moeder. De familie van mijn moeder waren echte gebruikers, marihuana en zelfgestookte drank. Als kleine jongen raakte ik daardoor verslaafd. Later experimenteerde ik ook met andere drugs en al snel kwam de crack. Ik kwam een meisje tegen die ook door haar ouders in de steek was gelaten, ging samenwonen en kreeg 3 kinderen. We hadden geen kennis en ervaring van het ouderschap of op relationeel vlak en na 10 jaar is de relatie stukgelopen. Op dat moment kwam het besef dat dit niet langer kon doorgaan. Ik werd uitgenodigd voor een kerkdienst en ook voor een tweede dienst. In die tijd heb ik mijn leven overdacht en besloot mijzelf over te geven aan God. Mijn nieuwe leven begon met vallen en opstaan, ik bezocht verschillende centra voor hulp. Het is elke dag een strijd om het verleden achter me te laten, maar ik weet nu met wie ik het doe: God.”
‘Door onze eigen verslavingservaring zijn we barmhartige Samaritanen geworden met een passie om andere mensen te helpen.’
12 principes, 8 stappen De rehabilitatietherapie van Centro Shalom is gebaseerd op 12 principes welke wereldwijd worden gebruikt door verslavingszorginstellingen. Daarnaast gebruiken ze ook de 8 stappen van herstel. Deze 8 stappen richten zich vooral op het aanleren van een christelijke levensstijl en zijn erop gericht dat mensen op een andere manier keuzes gaan maken. Deze stappen worden ook toegepast op de indeling van de 8 kamers die Centro Shalom heeft. Kamer 1 heeft als thema Ontkenning, dan volgt Erkenning, dat je niet zelf bij machte bent om het probleem (de verslaving) op te lossen. Na de Erkenning volgt Hoop, de hoop dat verandering mogelijk is. Na de Hoop komt het Onderscheidingsvermogen, dat je de dingen veranderd die niet acceptabel zijn. Kamer nummer 5 is Actie, je moet stappen zetten en keuzes maken. Nummer 6 is Vergeving en dan volgt Verandering, het veranderen van je denken. Als laatste kom je uit bij de Overwinning. Leven in de overwinning die Jezus heeft behaald en het leven met de overtuiging dat de overwinning van je verslaving met God mogelijk is.
Alex’s verhaal “Op 3 jarige leeftijd heeft mijn vader ons verlaten en op mijn 6de ging ik zelf het huis uit. Door mijn vrienden raakte ik verslaafd aan tinner en lijm, waarna er nog vele andere type verslavingen, onder andere alcohol, volgden. Toen ik 23 jaar was heb ik 100 dagen in het ziekenhuis gelegen, geveld door tuberculose en andere ziektes. Daar heb ik besloten mijn leven om te gooien en ben ik naar de Anonieme Alcohollisten gestapt. Hier heb ik geleerd om eerlijk en open over problemen te zijn. Ik ging inzien dat ik God nodig had en heb mijn leven aan hem gegeven. Hoewel ik nu 7 jaar clean ben worstel ik nog elke dag met de verleidingen, maar het werk in Centro Shalom helpt me om op het rechte pad te blijven.”
Kommers in Mexico
Erika en Machiel Kommers, met hun kinderen Olvia (4)
en Laurens (1), werken als diaconale toerusters voor de Presbyteriaanse kerk en als consultants voor CRISAC/Centro Shalom. “Door het werk met Centro Shalom zien we de gezichten bij de verhalen en hebben we meer begrip gekregen voor deze mensen en waarom ze bepaalde verkeerde keuzes hebben gemaakt. We zien hier ook meer van de gebrokenheid van de schepping. Dit komt niet alleen door ons werk, maar ook door de grote kloof tussen arm en rijk. Centro Shalom zorgt in eerste instantie ervoor dat mensen afkicken, maar daarnaast geven ze voorlichting en zorgen ervoor dat de kerken omzien naar deze mensen. Het mooie aan Centro Shalom is dat ze goede verslavingszorg geven, ze passen wetenschappelijke kennis toe op een christelijke basis.
We genieten van het wonen en werken in Mexico, het is een voorrecht om mee te mogen leven met de cliënten van Centro Shalom en de genade van God te zien door de tweede kans die deze mannen krijgen. Wilt u het werk van de familie Kommers volgen en/ of ondersteunen, kijk dan op de website van de GZB, www.gzb.nl, of volg Machiel en Erika via facebook, facebook.com/kommers.in.mexico, of meld u aan voor de nieuwsbrief via
[email protected] Meer weten over Centro Shalom, kijk dan op de wesbstie van de GZB, of op de spaanstalige website van Centro Shalom, www.crisacmexico.org
Tapachula
In het begin
moesten we wennen aan de manier waarop mensen hier werken. We
werden uitgezonden als adviseurs en gaandeweg hebben we geleerd wat een effectieve manier van werken is hier. De hele organisatie is gegroeid en een stuk professioneler geworden. Eerst dacht men in kerkelijke structuren, maar in een organisatie werkt men anders, nu werken ze planmatiger en gestructureerder. We vinden het een mooie ontwikkeling dat de visie niet meer iets is wat alleen leeft bij de top maar dat het doorgedrongen is in de hele organisatie. Het enthousiasme is hartverwarmend om te zien. Het is goed om te zien dat de organisatie steeds zelfstandiger wordt, dat is immers het doel van ons werk.”
Drugs- en Alcohol verslaving zijn in Mexico een groot probleem. Zo ook in de deelstaat Chiapas waar Centro Shalom gevestigd is. Volgens overheidsstatistieken kampt bijna 5% van de bevolking met verslaving aan alcohol of drugs en zijn 20% van de Chiapanecen“structurele veeldrinkers”. Door de ligging met de grens aan Guatemala bevinden zich in deze deelstaat belangrijke doorvoer routes van drugs uit Latijns-Amerika naar de Verenigde Staten. Veel jongeren komen hierdoor al op jonge leeftijd in aanraking – of experimenteren- met verschillende soorten drugs. Helaas blijkt uit de praktijk dat de overheidsstatistieken een positiever beeld geven dan de daadwerkelijke situatie is. Met name aan de grens- en verstedelijkte gebieden waar veel migranten uit Midden-Amerika verblijven, is de verslavingsproblematiek nog groter dan in andere delen van het land. Centro Shalom staat op 10 km afstand van de grens. Veel cliënten komen uit Guatemala, El Salvador of Honduras. Veel van hen waren ooit op weg om hun droom in 'el Norte' (de VS) te realiseren, maar kwamen nooit verder dan Mexico. Zij die de Verenigde Staten wel bereikten werden gedeporteerd of keerden berooid terug.
Preventie Een onderdeel van het werk van Centro Shalom is voorlichting geven aan jongeren over de risico´s van alcohol- en drugs gebruik. Natuurlijk is het heel belangrijk dat er mannen kunnen afkicken in het centrum, maar voorkomen van verslaving is net zo belangrijk. Bepaalde jongeren vormen een risicogroep om te gaan gebruiken. Om te voorkomen dat jongeren in deze groep belanden is het belangrijk om het thema verslaving bespreekbaar te maken. Dat is nog niet zo makkelijk. Centro Shalom organiseert verschillende activiteiten en trainingen om met jongeren en hun ouders in gesprek te gaan over dit thema. Het is belangrijk dat zowel de jongeren als hun ouders hierbij betrokken worden, want uit de praktijk blijkt dat de meeste problemen thuis ontstaan. De activiteiten zijn onder andere een sportdag, een conferentie over communicatie in het gezin en regels stellen aan de hand van belangrijke gezinswaarden en hoe je nee kunt zeggen wanneer je vrienden je alcohol of drugs aanbieden.
COLOFON Machiel en Erika Kommers zijn in april 2012 door de GZB vanuit de Protestantse Adventgemeente te Amersfoort uitgezonden naar Mexico. Naast deze gemeente zijn de Hervormde gemeente Beekbergen, de Hervormde wijkgemeente Het Anker uit Bleiswijk, Hervormde gemeente Renswoude, Hervormde gemeente Wierden, Hervormde gemeente Papendrecht en Hervormde gemeente Moerkapelle deelgenoten in deze uitzending. De GZB werkt graag mee aan de verspreiding van deze nieuwsbrief. Hartelijk dank voor uw meeleven en gebed!
U kunt uw betrokkenheid óók tot uitdrukking brengen door een gift over te maken Het bankrekeningnummer is NL66FVLB0635810549 (t.n.v. CvK PGA Amersfoort inz. TFC Kommers). We zijn dankbaar voor uw onmisbare steun, zodat het werk kan voortgaan en zelfs kan groeien. Voor adreswijzigingen en overige informatie: GZB | Postbus 28 | 3970 AA | Driebergen T 0343-512444 | E
[email protected] | W www.gzb.nl
