Bulletin. Stichting Charité. Christelijke organisatie voor hulpverlening aan Wit-Rusland MINSK WIT-RUSLAND

Bulletin

Stichting Charité MINSK WIT- RUSLAND

Christelijke organisatie voor hulpverlening aan Wit-Rusland

Voorjaar 2015

Van de redactie

Beste vrienden van Wit-Rusland, Allereerst hebben we alle reden om u hartelijk te danken voor uw steun. In het najaarsnummer van 2014 vroegen wij u om Stichting Charité financieel te steunen, omdat de inkomsten ernstig waren afgenomen. Een half jaar later zien we dat de inkomsten stijgen. We staan nog niet op het niveau van voor de crisis, maar gelukkig is er weer een stijgende lijn te zien. Alle donateurs danken we hier hartelijk voor! Daarnaast vindt u in dit nummer een verslag van de conferentie van Reformatische-baptisten die in september in Minsk plaatsvond. Ds. Geene (voorzitter van de werkgroep te Katwijk) heeft een bijdrage geleverd aan deze bijeenkomst en kijkt in het artikel terug op een goede en inhoudelijke conferentie. Tot slot zijn er bijdragen in dit Bulletin opgenomen die van diverse kanten laten zien wat de werkzaamheden zijn van Stichting Charité in Wit-Rusland en tevens inzicht geven in aspecten van de cultuur en de historie van dit boeiende land. Wij hopen dat dit Bulletin bijdraagt aan informatievoorziening tussen onze stichting, al onze medewerkers en de geïnteresseerde en betrokken lezers. Veel leesgenoegen toegewenst, Peter H. Kraaijeveld Voorzitter

2


Meditatie Door: Ds. A.L. van Zwet

De Levende Christus en de levende hoop ‘Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren, tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden. Tot een onverderfelijke, en onbevlekkelijke, en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen bewaard is voor u. Die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid, die bereid is, om geopenbaard te worden in den laatsten tijd’ (1 Petrus 1: 3-5). De brief van Petrus wordt wel een lijdensbrief genoemd. Hij is immers geschreven aan christenen die in de voetstappen van Christus gingen en dat bracht lijden met zich mee. Opvallend genoeg begint deze brief niet met een klaaglied over het lijden. Niet het klagen is de inzet, maar het loven van God. Het leven wordt bezien van bovenaf. Van God uit. Van Jezus Christus uit. Het is dan net als met een dia. Zonder licht is de dia donker en zie je niets. Maar als het licht er doorheen komt dan zie je alles. Zo is het ook met het lijden. Zonder God is het donker en uitzichtloos, maar van God uit valt er een ander licht over het lijden en kun je loven. Wat is eigenlijk ‘loven’? Loven is niets anders dan goed spreken van God. Petrus wil daarom in de eerste plaats stilstaan bij datgene wat door Gods goedheid in Christus geschonken is. De rijkdom van de opstanding van Jezus Christus gaat open. Petrus zingt als het ware zijn loflied op de schatten van Pasen. Eén van de schatten is: God heeft ons wedergeboren door Zijn grote barmhartigheid. Stopt het loflied nu voor u en jou? ’Geloofd zij God’ zingen we mee. Maar of ik wedergeboren ben? Daar zitten we mee. Wanneer ben je dat? Hoe weet je dat? In gesprekken met broeders en zusters in Wit-Rusland is het een wezenlijk punt. Een christen is een

wedergeboren christen. En als ze vragen ‘bent u, ben jij, wedergeboren’ wat zeg ik dan? De apostel Petrus zegt dat wedergeboorte alles te maken heeft met de levende Christus. Het heeft ook alles te maken met Gods Woord. Het staat zwart op wit in vers 23: ‘Gij, die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van God.’ Door het Woord wordt de levende Christus verkondigd en waar dat Evangelie wordt geloofd, daar is wedergeboorte. Dan komt er een ander leven. Ik ga zien dat mijn leven geen leven is. Mijn leven is onderworpen aan de vloek op de zonde en daarmee overgegeven aan de dood. Maar ik ga tegelijkertijd van een Ander leven, Van Christus, Die uit de doden is opgestaan. Daarin schittert Gods grote barmhartigheid. Van begin tot het eind. Wedergeboren leven gaat maar door. Altijd maar weer ons laten vullen door het leven van Hem. Totdat het volmaakte leven is aangebroken. Daar richt de hoop zich op. Wie van Christus is, heeft hoop. Omdat Hij leeft. Zijn Leven geeft hoop. Hoop is niet zomaar een gevoel. Zij is ergens op gericht. De christelijke hoop mag zich richten op de erfenis van Christus. De erfenis is het volle heil dat al werkelijkheid is in de hemel. Die erfenis is nog niet uitbetaald. Hij


3

wordt bewaard in de hemel. Zo blijft de erfenis onvergankelijk, onbevlekt en onverwelkbaar. Wat zou ervan overblijven als wij de erfenis moesten bewaren...? We zouden alle hoop verliezen. Maar nu ligt de hemelse erfenis in goede handen. Dat geldt trouwens ook de erfgenamen. Zoals de erfenis (in vers 5 ‘zaligheid’ genoemd) in de hemelen bewaard wordt, zo wordt de gemeente Gods op aarde bewaard (bewaakt) door de kracht van God. De kracht Gods is de kracht waarmee de Vader

Zijn Zoop opwekte. Het is de kracht van de opstanding, gefundeerd in de verzoening. Zo worden Gods kinderen bewaard voor de erfenis die openbaar zal worden in de laatste tijd. Wat zal dat een dag zijn, waarop de erfenis helemaal open gaat en wordt uitgekeerd aan zondaren die van Christus leerden leven. Levende Christus, levende (wedergeboren) christen en levende hoop zijn voor altijd aan elkaar verbonden. Dat kan niet meer stuk. De opstanding van Christus staat er garant voor.

Nooit kan ‘t geloof te veel verwachten, des Heilands woorden zijn gewis. ‘t Faalt aardse vrienden vaak aan krachten, maar nooit een vriend als Jezus is. Wat zou ooit zijne macht beperken? ‘t Heelal staat onder zijn gebied! Wat zijne liefde wil bewerken, ontzegt Hem zijn vermogen niet. Die hoop moet al ons leed verzachten. Komt, reisgenoten, ‘t hoofd omhoog! Voor hen, die ‘t heil des Heren wachten, zijn bergen vlak en zeeën droog. O zaligheid niet af te meten, o vreugd, die alle smart verbant! Daar is de vreemd’lingschap vergeten, en wij, wij zijn in ‘t Vaderland!

Autoverkoop Nieuw en gebruikt Reparaties en Onderhoud Airco reparatie Schadeherstel

Spuiten Wasserette A.P.K. Keuringsstation Tankstation

Autobedrijf B. van den Belt Rondeweg 15 8271 DG IJsselmuiden Telefoon 038 - 331 38 www.vandenbeltautos.nl

4

09


Conferentie in Minsk Door: ds. J. Geene In september 2014 heb ik, namens stichting Charité, een bijdrage geleverd aan een conferentie van drie reformatorische gemeenten in het Wit-Russische Minsk. Op de conferentie waren ongeveer 50 volwassenen en 10 kinderen aanwezig. Ze behoren allen tot één van de drie reformatorische gemeenten in Minsk. Twee daarvan hebben een Baptistische achtergrond. Tegenstand van de overheid wordt door de gemeenten de laatste jaren vrijwel niet ervaren. De leden gebruiken deze relatieve rust om zoveel mogelijk mensen in contact te brengen met het evangelie door vriendschapsevangelisatie en persoonlijke uitnodigingen. De gemeenten groeien daardoor licht.

De voorgangers zijn door studie in de Schrift en de reformatoren tot andere inzichten gekomen over de in de Baptistengemeenten sterk geaccentueerde leer over de vrije wil van de mens. De predikanten hebben naast hun werk in de gemeente ook een ‘gewoon’ beroep; zo werkt Alexej Frolov als leraar op het conservatorium en Georgij Vjazovskij heeft taken als taxichauffeur en vertaler van christelijke lectuur. Ik heb - met behulp van een vertaler die mijn lezing vanuit het Engels vertaalde naar het

Russisch - enkele lezingen verzorgd rondom het thema ‘De kerk en de cultuur’. De eerste lezing heb ik stilgestaan bij de uitspraken van de Heere Jezus: ‘Ik ben het Licht der wereld’ en ‘Gij zij het licht der wereld’. De tweede lezing ging over de roeping van een christen, de derde over het weerstaan van de tegenkrachten die zondag 52 uit de Heidelberger Catechismus noemt. Mijn indruk was dat de lezingen goed werden begrepen. Het niveau sloot aan bij de kennis die men bezit. Een groot deel van de deelnemers is namelijk hoogopgeleid en heeft carrière gemaakt, al moet gezegd worden dat slechts enkelen de Engelse taal machtig zijn. Dat was lastig in het voeren van persoonlijke gesprekken. Na de laatste lezing was er gelegenheid om vragen te stellen. Daarvan werd ruimschoots gebruik gemaakt. Er was een goede sfeer. Ik constateerde grote vriendschappelijkheid en onderlinge verbondenheid. Er werd ’s avonds lang met elkaar gezongen en gesproken. Ik was jammer genoeg niet in staat om daar deel aan te nemen, doordat er bij ieder gesprek een vertaler moest aanschuiven. Ondanks alle verschillen in taal en cultuur kan ik terugzien op een waardevolle conferentie. Het was fijn om elkaar te bemoedigen en kennis over te dragen die men kan gebruiken in hun persoonlijk geestelijk leven.


5

Oblast Kaliningrad, Russische Federatie: Door: Jonas van Hekezen

Stichting Charité staat voor humanitaire hulpverlening (vanuit Bijbels perspectief) aan de bevolking van Wit-Rusland. Wat heeft de stichting dan te zoeken in de provincie Kaliningrad, dat is toch Russische Federatie en niet Wit-Rusland? Dat klopt. Kaliningrad (het voormalige Koningsbergen in Oost-Pruisen dat tot aan het eind van WO2 deel uit maakte van het grote Duitse rijk) is een Russische provincie, geheel los van het grote Rusland en geheel omsloten door landen van de Europese Unie en de Oostzee. Een enclave dus, maar toch echt Rusland.

Met de val van het communisme is er veel veranderd, maar de kerkelijke structuren hielden stand, ondanks het onafhankelijk worden van een aantal voormalige Sovjet-landen. Vandaar dat het kan gebeuren dat in een vergadering van het kerkbestuur in Wit-Rusland, pastors aanschuiven uit andere landen. Een zo kwam dus Kaliningrad in beeld kwam voor de stichting Charité.

Hoe de stichting in Kaliningrad terecht kwam is eigenlijk heel simpel te verklaren. De kerkelijke projecten waaraan de stichting zich verbindt, komen tot stand in nauwe samenspraak met het kerkbestuur van de niet – geregistreerde Baptisten. Dit kerkverband is groter dan Wit-Rusland alleen en is feitelijk wijd verspreid over het hele gebied van de voormalige Sovjet Unie.

Zo gebeurde het dat de werkgroep Nunspeet visum aanvroeg voor de Russische Federatie en met een kleine delegatie van 4 man in het voorjaar van 2012 voor het eerst afreisde naar Kaliningrad. Een beetje pionieren werd het, we kenden er niemand, zodat via de kerk in Wit-Rusland een contactadres werd geregeld in de stad Kaliningrad.

6


In deze eerste reis werden we rondgeleid langs alle kerkelijke bouwprojecten in de provincie. De indrukken waren groot, het duizelde soms, zoveel was er te doen. We ontmoette tijdens deze eerste reis een jonge vrouw, Maria. Zij woonde met haar moeder 14 jaar lang in de Ver. Staten en keerde met heimwee weer terug naar Rusland. We wisten haar voor de komende jaren als tolk aan onze stichting te binden en dat is voor het doen van zaken van onschatbare waarde gebleken. Zij kent de kerkelijke structuren en geniet het vertrouwen van de hele gemeenschap. Het meest opvallende verschil met Wit-Rusland, is het feit dat er meer vrijheid is dan verwacht. Daar waar men in Wit-Rusland omzichtig te werk gaat en de overheid probeert te ontlopen, is men in Kaliningrad open en zegt men ook dat hen geen strobreed in de weg wordt gelegd. Waar in Wit-Rusland nog steeds een boete staat op evangelisatiewerk op straat, gaat de kerk in Kaliningrad zondag aan zondag haar gang. Inmiddels is de stichting ook in Kaliningrad stevig verankerd. De werkgroep Nunspeet heeft twee kerkbouwprojecten lopen in de plaatsen Гусев (Gusev) en Краснознаменск (Krasnoznamensk). Deze gemeenten zijn in onze ogen klein, respectievelijk 20 en 10 leden en zijn niet in staat de kerkbouw geheel zelfstandig te realiseren. Deze gemeenten kwamen bijeen in een huiskamer van een gemeentelid of van de voorganger en hebben zo jaren lang kerk gehouden. De wens om tot groei en tot verdere ontplooiing te komen was gelet op de omstandigheden waaronder zij gemeente moesten zijn gerechtvaardigd.

Vanuit overtuiging deze weg te moeten gaan, zijn deze gemeenten biddend en vol vertrouwen begonnen. Al snel was de werkgroep Nunspeet er van overtuigd dat hulp geboden moest worden. Inmiddels zijn we drie achtereenvolgende jaren naar deze gemeenten gegaan en hebben daar een financiële impuls mogen geven aan deze kerkbouw. In beide gemeenten vordert dit dan ook gestaag en worden er inmiddels diensten gehouden in de kelder. Wat we zien is dat men met man en macht aan het werk is en dat er vanuit buurgemeenten wordt bijgesprongen op allerlei manieren. Oblast Kaliningrad. We zijn er nog maar net begonnen, we zijn er voorlopig nog niet weg. Men heeft daar mogen ondervinden dat de stichting Charité een betrouwbare partner is gebleken en de verstandhouding is inmiddels zodanig, dat we weer naar elkaar uitkijken. Ook worden er voor de toekomst meer projecten rondom klerkbouw verwacht. Men hanteert hier zichtbaar de stelling: “Bidt en werkt”, zolang we nog in deze vrijheid leven. Zet alles in het werk om het Evangelie van onze Heere jezus Christus te verkondigen. Vanuit onze stichting kunnen we niet anders dan dit van harte onderschrijven.


7

Gerrit Ebbers, 1932 - 2015

Komt, luistert toe, gij Godgezinden, Gij, die den HEER’ van harte vreest, Hoort, wat mij God deed ondervinden, Wat Hij gedaan heeft aan mijn geest. ‘k Sloeg heilbegerig ‘t oog naar boven, Ik riep den HEER’ ootmoedig aan; Ik mocht met mond en hart Hem loven, Hem, Die alleen mij bij kon staan.

Psalm 66:8 staat boven de rouwkaart. Deze woorden schetsen Gerrit Ebbers ten voeten uit: vol van het geloof, diep in het leven en wachtend op de ontmoeting. Zijn lovende woorden gingen altijd over zijn God, maar ook over zijn werk, zijn vrouw en gezin, zijn zorgboerderij en daarnaast ook altijd over zijn andere liefde: het werk voor Charité. Zijn bijnaam in Doetinchem - “Get Sovjet” - heeft hij niet voor niets gekregen. Jarenlang trok hij de kar voor het werk met “zijn” Wit-Russen: actief in de werkgroep, actief met het verzamelen van goederen in zijn schuur en actief met het houden van presentaties overal in het land. Zelfs als leider van diverse busreizen was hij zeer actief en betrokken en had hij ook hier de mooiste verhalen en het hoogste woord. Maar altijd met het doel voor ogen om meer mensen deel te maken van zijn geloof, hoop en liefde. Nu is hij niet meer bij ons en zullen we hem missen. Zijn markante uitspraken, zijn vragen die altijd leiden tot nadenken, zijn boodschap maar ook zijn grappen en woordspelingen die zijn er niet meer. Toen ik eens als beginnend coördinator het lef had om hem te vragen een paar flessen wodka mee naar Nederland te nemen in “hun bus”, kreeg ik vanuit zijn principes ongelooflijk de wind van voren; zo was hij, en eigenlijk wel terecht. Vervolgens mompelde hij wat en moest een ander ze maar voor me meenemen, weliswaar in dezelfde bus. Dat was Gerrit Ebbers en zo is hij altijd gebleven. De laatste tijd leek het weer beter te gaan; zijn Russische Belarus-tractor bleef wel in de schuur, maar hij voelde zich beter na die intensieve ziekenhuisperiode. Toen ik hem eerder bezocht voor het ophalen van fotomateriaal bij ons 20-jarig bestaan, was alles al voorbereid en geregeld. Met veel indrukken, verhalen en foto’s nam ik afscheid van hem en zijn vrouw. De laatste maanden namen zijn krachten af door zijn ziekte en besefte hij dat het ging aflopen met zijn leven. Nu is hij waar hij wilde zijn en is zijn wens verkregen! Peter Kraaijeveld, Voorzitter Stichting Charité

8


BEMOG ontwikkelt vastgoedprojecten. Rekening houden met wensen van toekomstige bewoners en gebruikers, oog hebben voor duurzaamheid en maatschappelijk betrokken zijn. Dat is ontwikkelen. Dat doen we al ruim 40 jaar.

Samen

toekomst creëren!

Postbus 30200, 8003 CE Zwolle T 038 331 58 99 E [email protected]

www.bemog.nl

Beroemde Wit-Russen De komende maanden willen we in dit bulletin aandacht schenken aan bekende Wit-Russen. In deze eerste bijdrage aandacht voor de joodse kunstenaar Marc Chagall.

Marc Chagall (Марк Шагал, Марк Шагалл) – (1887 -1985) Door: Peter Kraaijeveld De Joodse, Wit-Russische, Franse schilder, één van de meest bekende schilders die in het genre van het surrealisme, kubisme en expressionisme werkte. Sjagal werd in 1887 geboren in Vitebsk in het deel van het Keizerrijk Rusland dat tegenwoordig Wit-Rusland is. Later verdraaide hij zijn naam naar het meer Franse Marc Chagall. Hij was de zoon van een eenvoudige haringhandelaar en de oudste van negen kinderen. Het gezin was chassidisch joods. Deze arme maar gelukkige periode in Chagalls leven keert talloze malen terug in zijn werk. Nadat hij op de basisschool kennis maakte met tekenen kreeg hij vanaf 1906 schilderlessen van de lokale kunstenaar Joeri Pen. Zijn moeder stimuleerde zijn kunstzinnige ambities en een paar maanden later, in 1907, vertrok hij naar Sint-Petersburg om daar te studeren aan de kunstacademie onder leiding van Nikolai Roerich. Van 1908 tot 1910 studeerde hij onder leiding van Léon Bakst aan de Zvantsevas kunstacademie. Bakst stond toen aan het begin van een geweldige carrière als decorontwerper. Dit was een moeilijke periode voor

10

Chagall. Joodse burgers konden alleen met een vergunning in Sint-Petersburg wonen en hij bracht korte tijd in de gevangenis door. Toch bleef hij in SintPetersburg tot 1910, al bezocht hij Vitebsk met grote regelmaat. Daar ontmoette hij in 1909 zijn toekomstige vrouw Bella Rosenfeld. In 1914 verhuist hij naar Parijs en datzelfde jaar heeft hij zijn eerste expositie in Berlijn. In 1922 verlaat Chagall zijn moederland om definitief naar Frankrijk te verhuizen. Daar woont hij permanent, met uitzondering van de oorlogsjaren 1941- 1948 (toen verbleef hij in de Verenigde Staten). De horror van de oorlog wordt uitgedrukt in het joodse thema van meerdere van zijn schilderijen. De magie van de schilderijen van Chagall ligt in de jeugdherinneringen die worden uitgebeeld door vele van zijn werken. Vitebsk heeft de sleutelrol gespeeld in de inspiratie en creativiteit van de schilder. Aldus Marc Chagall in


boven: 1917: “The Blue House” – onder: 1914: “Old Vitebsk”. A study for the painting “Over Vitebsk”


11

zijn autobiografie: “De grond die de wortels van mijn creativiteit voedt – Vitebsk”. Een harmonische synthese van abstract, realisme, Bijbelse, Joodse en Wit-Russische elementen, uitdagende experimenten met perspectief en kleuren, maken Chagall één van de meest fascinerende kunstenaars van de 20e eeuw. Chagall ontving veel erkenning voor zijn werk. Hij was ook een van de weinige kunstenaars die werk kon exposeren in het Louvre tijdens zijn leven.

Zijn werk wordt vaak geassocieerd met het surrealisme. Maar eigenlijk valt zijn werk onder verschillende stromingen al maakt het nergens helemaal deel van uit. Chagall heeft een heel eigen stijl die dromerig aandoet. Hij haalde zijn inspiratie uit de Russische volkskunst en het volksleven, zijn herinneringen aan zijn jeugd en de rol van het Jodendom hierin. Hij combineerde elementen hiervan met onder andere de kleur van de moderne stijlen die hij in Parijs ontmoette. Zijn werk

Geboortehuis van Marc Chagall in Vitebsk

12


Gedenkteken “Hier woonde Marc Chagall”

‘De wandeling’, 1917, op een Wit-Russische postzegel uit 1993 laat sporen na van het expressionisme, kubisme enfauvisme zien. Tevens beeldde hij met grote regelmaat bijbelscènes af. Zijn jeugd is een terugkerend thema in zijn werk. De rabbi’s, geitjes en muzikanten die in zijn schilderijen figureren, vinden daar hun oorsprong. Chagalls werk is zeer uitbundig van kleur. Picasso zei eens over hem ‘de enige kunstenaar die nog weet wat kleur is’. Een rationele analyse van zijn werk wees Chagall af, schilderen was voor hem een intuïtief proces. In Vitebsk is het geboortehuis van Chagall nog steeds te bezoeken. De bewoners van de stad zijn er trots op dat deze wereldberoemde kunstenaar zijn oorsprong in hun stad heeft.

Heeft u suggesties voor personen die in deze rubriek onder de aandacht gebracht kunnen worden, neem dan contact op met de redactie.


13

In gespek met ... Coenraad Deetman

Wat was je eerste contact met Charité? Al heel lang maakt Stichting Charite deel uit van ons leven. Ik zeg bewust ‘ons leven’, want als lid van een werkgroep kun je niet functioneren zonder support van je achterban. Daar was ik me medio zomer 1992 nog niet van bewust. Dat jaar kwam ome Dirk Vermeulen als kennis weer eens bij mijn ouders op visite. Hij vroeg hij of ik een rijbewijs had. Ik kon dat bevestigen. ‘Dan kun je ook wel een busje besturen om mee te gaan naar Wit-Rusland’, zei hij. Hoe ging het verder? Waarom ging je verder? Van zijn activiteiten was ik wel op de hoogte, maar actief een transport meemaken was een heel ander verhaal. De eerlijkheid gebied te zeggen dat het avontuur het was, wat toen zwaar telde bij de beslissing om mee te gaan. Gaandeweg dat transport (3 transportbusjes en 3 vrachtwagencombinaties met een 100 bedden tellend veldhospitaal inclusief alle voorzieningen) kreeg ik meer motivatiedoor alle indrukken. Wat een armoede daar en wat waren wij dan rijk! En wat was het fijn om als geloofsgenoten het vertrouwen in God te zien bij onze Wit-Russische broeders en zusters! Terug in Elburg had je heel wat tijd nodig om alle indrukken te verwerken en kwam je er ook achter dat je virusdrager was geworden. Het virus van betrokkenheid en overtuiging dat je heel in het klein iets mocht verstaan van Gods opdracht. Vanaf die reis heb ik elk jaar een transport meegemaakt. Veel beleefd. Veel gevaren gezien, veel mensen ontmoet, veel fijne momenten ondervonden. Meerdere mensen begonnen

14

zich destijds in en om Elburg in te zetten voor de “Stichting Vrienden van Minsk”. Na verloop van tijd vertrok er vanuit Elburg een transport richting BY. Een werkgroep ontstond. Wat doe je voor Charité? Al heel wat jaren mag ik deel uitmaken van het bestuur van de Elburger werkgroep van Stichting Charité. De afgelopen tijd hebben we veel bijbels en Christelijke lectuur mogen bezorgen en uitdelen. We mochten heel wat projecten bezoeken en hulpvragen beantwoorden. Enkele gemeenten zoals Sluck, Minsk, Byghaf en Zodina hebben we bijgestaan en veel ziekenhuizen en bejaardenhuizen mochten we bezoeken om er bedden, rolstoelen, rollators, tilliften of medicijnen te bezorgen. Wat is je mooiste herinnering? Mooie dingen maak je dan mee. Zoals die diaken in Sluck die, nadat hij een financiële bijdrage voor de christelijke gemeente ontving om een huis te kopen als kerkgebouw, diep ontroerd was en God dankte voor de verhoring van het gebed. Of zoals die bejaarde in het oudeliedenhuis in de regio Byghaf. We hadden daar tijdens een bezoek rolstoelen en rollators en andere zaken gebracht. Het jaar na dat bezoek kwamen we er weer met hulpgoederen. Tijdens een rondleiding door het huis troffen we de oude man die sinds ons vorige bezoek de beschikking had over een rollator. Trots en blij liet hij ons zijn “Mercedes” zien. Bij bezoeken zie je de vele ziekenhuisbedden die weer goed gebruikt worden.


Hoe zie je de toekomst m.b.t. Charité? Wat motiveert je om door te gaan? Op welke manier blijf je gemotiveerd? In Wit-Rusland zijn de omstandigheden de laatste 20 jaar wel veranderd. Echter het geldende regiem laat weinig ruimte over voor welvaart. Daarom zijn er nog steeds situaties waar onze hulp verschil kan maken. Veel krijgen we terug in de vorm van steun en voorbede van onze medebroeders en - zusters in het geloof uit Wit-Rusland, zodat je elkaar als partners ziet. Dit is voor de toekomst erg belangrijk. Mooi zou het zijn om mee te werken aan een langdurig project waarbij de onderkant van de maatschappij geholpen zou kunnen worden. Denk aan daklozen en verslaafden.

Wat zijn de grootste veranderingen in WitRusland ? Hierin is nog veel te doen. Vooral als we zien naar het werkloosheidspercentage en de daaruit voortkomende problemen in de vorm van bij voorbeeld alcoholisme. Als we daarnaar kijken, kunnen we niet opgeven om ons in te zetten en te delen van de welvaart die wij mogen beheren. Onze opdracht is dan duidelijk en stimuleert om door te gaan met het werk. Dit houdt ook in dat het werk voor Stichting Charité nog lang niet af is. Daarom zou ik u als lezer willen oproepen om Stichting Charité te blijven steunen in materiële en financiële zin, maar ook in uw voorbede en daadwerkelijke hulp, zodat we in de toekomst door kunnen gaan met dit mooie werk..

Psalmen deel 6, een nieuwe uitgave van de Stichting Charité Binnenkort verschijnt het zesde deel met Psalmbewerkingen voor (kerk)orgel. Een vijftal componisten leverde een bijdrage aan deze bundel. Dat zijn (alfabetisch gerangschikt): Geert Baan: Psalm 145, koraal en drie variaties Wim Bomhof: Psalm 124, vijf variaties Gerrit ’t Hart: Psalm 6, vier variaties Paul Wols: Drie orgelkoralen met een inleiding voor de Psalmen 20, 24 en 84. Martin Zonnenberg Psalm 51, inleiding Psalm 130, aria Over de prijs kan nog niets gezegd worden, maar die zal rond de € 15,00 bedragen bij een omvang van ongeveer 35 pagina’s muziek. Voor de prijs hoeft u het niet te laten en met de aanschaf steunt u het werk van de Stichting Charité. Wilt u op de hoogte gehouden worden van de verschijningsdatum, neem dan contact op met A.J. (Arnold) Kersten, email [email protected] of telefonisch 0318-592050.


15

Colofon Het bulletin is een uitgave van Stichting Charité; een interkerkelijke organisatie die zich inzet voor Christelijke hulpverlening in Wit-Rusland. Dit blad wordt gratis toegezonden aan begunstigers en belangstellenden. Stichting Charité Secretariaat Mw. drs. J. van Vlastuin Postadres Valleiweg 20, 3911 DD Rhenen Internet www.stichting-charite.nl E-mail [email protected]

MINSK WIT- RUSLAND

Ingeschreven bij de KvK in Harderwijk onder nr. S41036048 Giften kunnen worden overgemaakt op IBAN: NL28 RABO 0387 5758 55 t.n.v. stichting Charité Bestuur Voorzitter 2e voorzitter Secretaris Administrateur Coördinator

P.H. Kraaijeveld, Barendrecht Ds. A.L. van Zwet, Putten Mw. drs. J. van Vlastuin, Rhenen A.J. Kersten, Veenendaal J.C. Bulten, Doetinchem

Medisch Adviseur Dr. T. Brand, Barendrecht Coördinatieteam Werkgroepen Transport assistentie

J.C. Bulten, Begijnenstraat 12, 7009 CX Doetinchem telefoon 0314-390861, mobiel 06-53665654, e-mail [email protected] J. Jongerman, Giek 71, 8081 NK Elburg telefoon 0525-680292, e-mail [email protected]

Algemeen

P.H. Kraaijeveld, Van der Hoekleede 47, 2991 WZ Barendrecht telefoon 0180-611991, mobiel 06-57557309, e-mail [email protected]

Voorlichting

J. Verbaas sr., Schoener 101, 2991 JK Barendrecht telefoon 0180-557385, e-mail [email protected]

Comité van aanbeveling drs. B. Belder – Apeldoorn (PKN), dhr. W. Budgen – Westzaan (GG), ds. J. Driessen – Moerkapelle (GG), dr. W. Fieret – Woudenberg (OGG), drs. L. van Hoorn – Hoevelaken (PKN), ds. L.W. van der Meij – Driebergen (CGK), ds. J. C. den Ouden – Opheusden (HHK), ds. Prins – Ederveen (PKN) en ds. K. Visser – Barendrecht (CGK) Werkgroepen Voor de adressen en telefoonnummers van onze werkgroep secretariaten in Barendrecht, Doetinchem, Elburg, Hoevelaken, Kampen, Katwijk, Nunspeet en Uddel: zie onze website www.stichting-charite.nl Redactie bulletin P.H. Kraaijeveld en mw. drs. J. van Vlastuin Vormgeving, druk en afwerking Drukkerij van de Water B.V. – Schiedam

Contact / werkgroep gegevens

Bulletin. Stichting Charité. Christelijke organisatie voor hulpverlening aan Wit-Rusland MINSK WIT-RUSLAND

Recommend Documents