l u Br ´Ik voel me bevoorrecht, dat ik mag doen wat ik doe´ PINK! interviewde Karen Soeters, directeur NGPF
Partij voor de Dieren goes international Maar nergens zijn ze zo succesvol als hier
Studeer je Biologie? Ontleed een blaadje sla! Over studenten die weigeren dieren te ontleden voor hun studie
Nummer 3, april 2013. Brul is een uitgave van
Inhoudsopgave
Afscheid Aankomend voorjaar treed ik af als bestuurslid van PINK!. Tweeënhalf jaar heb ik in het landelijk bestuur gezeten, eerst als algemeen bestuurslid politiek en daarna als secretaris. Al meer dan drie jaar ben ik actief bij PINK! en wat was het toch geweldig!
Bladzijde 3: PvdD goes international
Bladzijde 4-5: Interview met NGPFdirecteur Karen Soeters, over drijfveren en vrije tijd
Ik heb meegemaakt hoe er verschillende lokale afdelingen werden opgericht, hoe de website van PINK! geheel werd vernieuwd, hoe er een actieve Facebookgroep van PINK! ontstond waar leden nu dagelijks met elkaar communiceren, hoe PINK!’s grote campagne tegen bontkragen werd opgezet (check Nietommijnnek.nl!) en natuurlijk de ene na de andere fantastische verkiezingscampagne! We hebben nu ook een goed beginselmanifest waar we echt trots op kunnen zijn en - last but not least- hebben we sinds begin 2012 ons eigen ledenblad, de Brul, en de fantastische nieuwsredactie die de Brul twee keer per jaar samenstelt. Voor je ligt alweer het derde nummer, allemaal onder leiding van oud-bestuurslid Stéphanie van den Merkhof.
Bladzijde 5: Recensie: documentaire ‘Rauwer’ van Anneloek Sollart
Bladzijde 6-7: Studeer je Biologie? Ontleed een blaadje sla!
Maar van alle dingen die we hebben gedaan, denk ik vooral met plezier terug aan PINK!’s eerste jubileumcongres dat we georganiseerd hebben in het najaar van 2011. We hadden nog nooit zoiets groots georganiseerd: één dag vol met lezingen, workshops en debatten, allemaal naast de gewone ALV natuurlijk. Er kwamen meer mensen dan we verwacht hadden en het was een enorm succesvolle en leuke dag.
Bladzijde 7: Lekker zomers: fruitige haverrepen
Het gaat goed met PINK!. Er is nog veel te doen, maar ik heb alle vertrouwen in de toekomst. Hoewel ik stop als bestuurslid, blijf ik actief bij de nieuwsredactie en zullen jullie me zeker nog wel bij verschillende activiteiten zien verschijnen. Ik wens jullie veel leesplezier met Brul 3 en hopelijk tot op de volgende algemene ledenvergadering!
Bladzijde 8: Wie is… Joep Blox?
Door Joost Leuven
Colofon Hoofdredactie: Stéphanie van den Merkhof Redactie: Eva Akerboom, Zeno Snoei, Katja Huijsmans, Joost Leuven Gedrukt door: Funktioneel Wit Met dank aan Maartje Borst
2
Partij voor de Dieren goes international In 2006 betekende het behalen van twee zetels voor de Partij voor de Dieren een belangrijke doorbraak in de strijd voor dierenrechten. Voor het eerst in de geschiedenis werd er een partij in een nationaal parlement gekozen die niet het belang van de mensen centraal stelde. In het buitenland is dit uiteraard niet onopgemerkt gebleven. In het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Portugal, Italië, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Denemarken, België, Australië, de Verenigde Staten en Canada zijn soortgelijke initiatieven opgekomen. In Duitsland werd in 1993 de Partei Mensch Umwelt Tierschutz, beter bekend als Tierschutzpartei (dierenbeschermingspartij), opgericht. Deze partij heeft twee volksvertegenwoordigers in Duitsland, in de deelstaten Hessen en Saksen-Anhalt. Bij nationale verkiezingen werd steeds 0,2-0,5% van de stemmen behaald; dit lage percentage was niet genoeg om vertegenwoordigd te worden in het nationale parlement de Bundestag. De Partido pelos Animais e pela Natureza (Partij voor Dieren en Natuur) in Portugal heeft een vertegenwoordiger in het autonome parlement op het eiland Madeira en het Deense FOKUS heeft een gemeenteraadslid in Lejre; de Partij voor de Dieren heeft in verhouding tot deze andere partijen dus erg veel succes. De Partij voor de Dieren werd in 2002 opgericht, maar wist al in 2006 genoeg stemmen binnen te halen voor twee Tweede Kamerzetels. Inmiddels zijn er ook vertegenwoordigers in de Eerste Kamer, Provinciale Staten, waterschappen en gemeentes gekozen: alles bij elkaar 23 vertegenwoordigers. Hoewel er in andere landen evengoed hard campagne gevoerd wordt door partijen die opkomen voor dieren, is het elders vaak moeilijker om daadwerkelijk vertegenwoordigd te worden. Het type kiesstelsel speelt hierin een grote rol. Aan het ene uiterste zou bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk geplaatst kunnen worden met een enkelvoudig districtenstelsel. Per kiesdistrict wordt hierbij één kandidaat die de meerderheid van de stemmen haalt verkozen in het parlement. Dit ontvouwt zich meestal tot een strijd tussen twee partijen. Hoe goed Animals Count ook haar best zal doen, er is maar een kleine kans dat er één regio is waarbij plots een meerderheid van de kiezers op hen stemt. Nederland is aan het andere uiterste te plaatsen met het systeem van evenredige vertegenwoordiging, waarbij elke stem telt en ernaar gestreefd wordt om een partij die 20% van de stemmen haalt, 20% van de zetels te geven. Omdat Nederland in tegenstelling tot veel andere landen geen kiesdrempel hanteert waarbij een partij een bepaald percentage stemmen moet halen om in het parlement te mogen, is er slechts 0,67% (100%/150 zetels) van de stemmen nodig voor een Tweede Kamerzetel. Dit komt in de praktijk neer op tussen de 60.000 en 65.000 stemmen voor een zetel, dat aantal wordt ook wel de kiesdeler genoemd. In Duitsland wordt een kiesdrempel van 5% gehanteerd. Dit weerhoudt mensen ervan om op een kleine partij te stemmen; als het onwaarschijnlijk is dat zij 5% halen wordt dit vaak als een weggegooide stem beschouwd. In 2014 zijn er weer Europese verkiezingen. Alle Europese Parlementsleden dienen via het stelsel van evenredige verkiezingen verkozen te worden. Dit betekent dat de partijen die voor dieren opkomen in landen met andere stelsels een grotere kans maken op vertegenwoordiging in het Europees Parlement dan in het nationale parlement. Laten we hopen dat veel mensen in Europa deze keuze maken, zodat dierenleed en milieuschade op nog groter niveau aangepakt kunnen worden. En vergeet zeker niet om zelf ook op de Partij voor de Dieren te stemmen in 2014! Door Eva Akerboom
3
´Ik voel me bevoorrecht dat ik mag doen wat ik doe’ sterdam. “Ik begon met flyeren en gaf trainingen. Er werd me gevraagd om een project te coördineren, Meat the Truth. Dat heb ik gedaan en van het een kwam het ander.”
Karen Soeters (38) is directeur van de Nicolaas G. Pierson Foundation (NGPF), het wetenschappelijk bureau van de Partij voor de Dieren. We zijn nieuwsgierig naar hoe zij in de dierenwelzijnswereld is gerold, waar ze mee bezig is en wat haar drijft. Tijd voor een gesprek!
Meat the Truth Nu is ze dus directeur van de NGPF. Het doel van de foundation is het verrichten van wetenschappelijk onderzoek en het verbreden van kennis en bewustzijn over vraagstukken van maatschappelijk belang, in het bijzonder met betrekking tot de kernthema’s van dierenwelzijn, dierenrechten, duurzaamheid en natuur. “We vertalen wetenschappelijk onderzoek om zo het maatschappelijk en politiek debat te stimuleren. We kiezen thema’s die actueel of juist onderbelicht zijn.” Als voorbeeld noemt ze Meat the Truth. “Het broeikaseffect stond hoog op de agenda, dankzij Al Gore’s Inconvenient Truth. Maar het aandeel van de vleesconsumptie, de veehouderij dus, werd niet benoemd. De hele wetenschappelijke wereld is op de hoogte, maar niemand heeft het erover. Daar ligt dan een rol voor ons. Wij laten door middel van visuele documenten aan mensen zien wat er aan de hand is, we maken de vertaalslag. Dat kan dankzij bestaand onderzoek, maar soms laten we zelf onderzoek doen. Dat is mede afhankelijk van de beschikbare financiële middelen.”
Behalve directeur van de NGPF werkt Karen als docente mediapsychologie aan de Hogeschool van Amsterdam bij het Instituut voor Media, Informatie en Communicatie. Daarnaast is ze bestuurslid bij Bont voor Dieren en is ze de oprichter van de internetcommunity PiepVandaag.nl. Een bezige bij dus! Hoe het begon... Op de vraag hoe ze in de dierenwelzijnswereld is gerold, is ze heel duidelijk. “Ik heb het altijd erg belangrijk gevonden om op te komen voor de zwakkeren in de samenleving. Kinderen, ouderen, het maakt me niet uit. Naar dieren gaat echter de minste aandacht uit en er zijn er zo ongelooflijk veel! Ik denk dat ze mijn inzet het hardste kunnen gebruiken.” Dieren hebben altijd een speciale plek in Karens hart gehad. “Ik kan me herinneren dat ik als kleuter graag kip at en aan mijn moeder vroeg wat kip eigenlijk was. Ik schrok toen zo van het antwoord, dat ik besloot nooit meer kip te eten. Ik weet ook dat mijn buurvrouw een gewond eendje verzorgde in haar badkuip. Dat vond ik fantastisch. Ik dacht: dat wil ik ook!”
Strijdlustig! In Karens functie moet ze weten wat er speelt en ontkomt ze er niet aan om gruwelijke beelden te bekijken. Hoe gaat ze daarmee om? “Het is afschuwelijk! We hebben hier op het bureau ook de afspraak dat we, als we het even niet meer zien zitten, er samen over praten. Ons voordeel is dat we zien én er dan ook iets mee doen. We proberen er een
Karen is begonnen als vrijwilliger voor de Partij voor de Dieren, bij de werkgroep Am-
4
en op andere mogelijke momenten. “Maar ik heb ook een privéleven, hoor,” zegt ze snel. “In mijn vrije tijd wandel ik heel graag met Wolfje, mijn labrador. Ook ben ik dol op het geven van etentjes. Ik geniet als mijn huis is gevuld met mensen. Ik heb een tafel waar tien mensen aan kunnen eten, en het liefst schuif ik daar nog een tafel bij.” Karen Soeters is vegetariër, geen veganist. “Maar door mijn werk en alles wat ik daardoor weet, denk ik steeds meer na over de consumptie van dierlijke eiwitten. Zo koop ik bijvoorbeeld geen melk en yoghurt, daarvoor gebruik ik dan vervangende producten.”
draai aan te geven door te publiceren, door er wetenschappelijke achtergronden bij te zoeken.” De beelden maken haar strijdlustig. “Ik probeer mijn emoties om te draaien in strijdlust, ik wil juist verandering brengen. Op die manier kan ik het volhouden.” De NGPF, het kleinste onderzoeksbureau van Nederland, timmert hard aan de weg en heeft al heel wat mijlpalen bereikt, zoals Meat the Truth en Sea the Truth. Deze films hebben zowel in Nederland als in het buitenland veel aandacht gekregen. En nog steeds. Maar er zijn nog zoveel wensen. Zo droomt Karen van een film over zoönosen, infectieziekten die worden overgebracht van dieren op mensen. “Onvoorstelbaar dat daar zo gelaten over wordt gedaan. We hebben al een paar keer aan de afgrond gestaan, denk aan de vogelgriep, BSE en de Q-koorts, maar mensen onderschatten nog steeds het gevaar. Wetenschappers zeggen dat het slechts een kwestie is van tijd.” Een andere droom is een film over bijen. “Bee the Truth.. alleen de naam al,” lacht Karen.
Duizendpoot Karen voelt zich bevoorrecht dat ze mag doen wat ze doet. “Ik werk hard en maak lange dagen. Maar ik geniet zo enorm van mijn werk, elke dag opnieuw.” Lachend: “Gelukkig heb ik niet heel veel slaap nodig!”
Vrije tijd Karen werkt twee dagen per week voor de Hogeschool Amsterdam en twee dagen per week voor de NGPF. PiepVandaag! doet ze in de avonduren
Karen Soeters in één zin samengevat: een energieke en indrukwekkende duizendpoot die inspireert. Chapeau! Door Katja Huijsmans
Welk dieet is ‘normaal’? ‘Rauwer’ een documentaire van Anneloek Sollart, is het vervolg op ‘Rauw’, haar eerste film over de jongen Tom Watkin. Toen nog acht jaar oud en vanaf zijn vijfde ‘rauw’ geworden. Alles wat gekookt of gebakken is, is zuur en maakt je lichaam ziek volgens moeder Francis. Haar zoon en zijzelf eten daarom alleen nog noten, fruit en groentes. Alles koud opgediend.
van alle kanten flink bekritiseerd. De regisseur brengt mooi in beeld hoe Francis zich niet van de wijs laat brengen en vasthoudt aan Tom’s strenge dieet. Ongeacht de vraag of het dieet voor Tom wel of niet gezond is, baren deze documentaires veel opzien. ´Rauwer´ heeft dan ook zeker al bijgedragen aan de groeiende discussie over de
In ‘Rauwer’ volgen we Tom in de leeftijd van veertien en vijftien jaar. Sollart brengt de worstelingen van Tom en de standvastigheid van Francis in beeld. Deze moeder zorgde inmiddels voor heel wat maatschappelijke ophef en werd
vraag of het gangbare dieet in onze samenleving van veel vlees, calcium en proteïnen wel zo gezond en normaal is? Deze ontwikkeling is iets wat PINK! alleen maar kan aanmoedigen. Want wanneer nog meer mensen overgaan op een beter gebalanceerd en natuurlijker dieet, dan worden het dierenleed, de milieuvervuiling en de voedverspilling met grote stappen teruggedrongen. ‘Rauwer’ van Anneloek Sollart ging op 15 november 2012 in première bij het IDFA en is te vinden op Youtube. Door Zeno Snoei
5
Studeer je Biologie? Ontleed een blaadje sla! Het lijkt haast onvermijdelijk: tijdens een studie Biologie, Scheikunde of Natuurkunde wordt je vroeg of laat geconfronteerd met de vervelendste opdracht van je hele studie…. het ontleden van een dier. Hersens, harten, poten, je kunt alles voorgeschoteld krijgen. Je klasgenoten gaan enthousiast en zonder bezwaar aan de slag, het hoort nu eenmaal bij je studie. Maar wat als je vegetariër bent, of veganist, of het simpelweg weigert om je uit te leven op een dier dat soms zelfs gedood is om ontleed te worden? Dan heb je een probleem, blijkt uit de meeste ervaringen. Je bezwaren worden weggelachen, je wordt een beetje belachelijk gemaakt of er wordt op een andere manier duidelijk gemaakt: niet zo zeuren. Veel studenten zullen geen enkel probleem hebben met het ontleden van dieren. Het hoort bij hun studie en ze hebben er geen principiële bezwaren tegen. Maar in bijna elke klas zit een student die wél zulke bezwaren heeft. En dat wordt je niet in dank afgenomen.
van leer? En kreeg ik geen calciumtekort als ik geen koemelk dronk? Dit was voor mij de druppel, ik ben onmiddellijk gestopt met mijn studie.” Waar de docent van Alynda verwachtte dat ze toch wel mee zou doen aan het practicum en haar bezwaren weglachte, besloot de docente van Eva haar het leven zuur te maken met een gigantische vervangende opdracht.
Alynda studeerde Scheikunde aan de Universiteit van Amsterdam. Ze verwachtte weinig te maken te zullen krijgen met dierproeven, maar die verwachting bleek al snel onjuist. “In de loop van het eerste jaar moesten we een eiwit uit een paardenhart extraheren. Ik heb toen van tevoren bij mijn docent aangegeven dat ik wegens ethische bezwaren niet wilde deelnemen aan het practicum. Mijn bezwaren werden weggelachen, als alternatief mocht ik wel glaswerk gaan poetsen. Op de dag van het practicum bleek dat er wel degelijk verwacht werd dat ik gewoon deel zou nemen. Volgens mijn docent kon ik best meedoen nadat het paardenhart al dusdanig was bewerkt dat je toch niet meer zag dat het het hart van een dier was. Het lab stonk als een slachthuis en ik zou aan de slag moeten met een bloederig papje. Het was te ranzig voor woorden en ik ben de zaal uitgelopen. De enige emotionele ondersteuning die ik kreeg na deze narigheid was een kruisverhoor van de docent: waren mijn schoenen ook niet
Eva: “In de brugklas van mijn studie Biologie kregen we de opdracht om een varkenspoot de ontleden. Ik weigerde uit principiële redenen, samen met een aantal vriendinnen die het volgens mij vooral erg vies vonden. Dit viel niet in goede aarde bij mijn biologielerares. Die me toch al op de kast probeerde te krijgen met het verhaal dat ze cavia’s had gegeten in Peru, in de wetenschap dat ik cavia’s had en al jaren vegetariër was. Waar mijn klasgenoten zich twee uur lang vermaakten met een varkenspoot, kregen wij de
6
meest onredelijke opdracht. We moesten ieder van vijf totaal verschillende dieren een gedetailleerde tekening van het skelet maken, met bijbehorende uitleg over het hoe en waarom van het skelet. We hebben heel wat meer uur in die opdracht moeten stoppen voor een fatsoenlijk cijfer dan mijn klasgenoten, die de grootste lol hadden met de resten van een dood dier. Zo werd ons vrij duidelijk gemaakt dat het weigeren om dieren te ontleden niet gewaardeerd werd.” Ook Joost weigerde tijdens zijn studie Biologie proeven op dieren te doen en vroeg steeds om alternatieve opdrachten. Hoewel zijn docenten redelijk begripvol reageerden, werd het Joost niet makkelijk gemaakt om een vervangend practicum te doen. “Tijdens mijn eerste jaar moesten we een vis, een worm en
een sprinkhaan ontleden. Veel studenten uit mijn klas vonden de ontledingspractica niet leuk, mijn labpartner was zelfs zo bang voor het ontleden van de vis dat ze steeds moest huilen en hem niet aan durfde te raken. De meeste studenten weten helemaal niet dat je deze opdrachten kunt weigeren, de docenten zijn het dan ook niet gewend dat iemand vraagt om een andere opdracht. Vaak schrokken ze er een beetje van of zagen ze het als een soort persoonlijke aanval. Uiteindelijk reageerden ze vrij begripvol, maar het was altijd zo’n gedoe om een docent te overtuigen en een alternatieve opdracht te zoeken. Medestudenten kwamen vaak naar me toe als ze zagen dat ik iets anders deed dan zij, dat hadden zij ook wel gewild als ze wisten dat dat kon. Terwijl mijn klasgenoten onderzoek deden naar enzymen in vlees en hun tafel rood was en ongeloof-
Fruitige haverrepen Deze heerlijke repen hebben een hoge voedingswaarde en zijn daardoor een redelijk verantwoorde snack. Varieer eens met verschillende soorten jam, of voeg kokossnippers toe aan de kruimellaag. De mogelijkheden zijn eindeloos!
Ingrediënten: -
125 g ongebleekt meel snufje zout 2 el koud water 100 g haver mespunt bakpoeder
-
lijk stonk, waren ze jaloers op mijn opdracht om onderzoek te doen naar de enzymen in ijsbergsla! Ik heb mijn jaar afgemaakt, zonder ook maar één ontleding te doen, maar daarna ben ik gestopt. Het was zo’n gedoe om telkens een andere opdracht te regelen. Nu studeer ik Filosofie en Sociologie, daar ben ik heel blij mee!” Dit jaar gaat PINK! zich inzetten om meer bekendheid te geven aan dierproefweigeraars én om dierproeven in het onderwijs weer op de politieke agenda te krijgen. Wil jij hierbij helpen? Stuur een mail naar
[email protected] Door Stéphanie van den Merkhof
handje pompoenpitten 200 g jam naar keuze (frambozen is lekker!) Bakvorm of ovenschaal van ca. 20x20 cm 100 g plantaardig bakvet (reformwinkel) 100 g rietsuiker of kokosbloesemsuiker
1. Verwarm de oven voor op 175 °C. 2. Meng de suiker, het meel, de haver, het bakpoeder en het snufje zout in een kom. 3. Mix het vet met de vingertoppen door het mengsel. Voeg de 2 eetlepels water toe zodat de kruimels iets meer binden. Het mengsel moet kruimelig zijn, maar toch genoeg gebonden om straks stevige repen van te kunnen snijden. Voeg iets meer water toe indien nodig. 4. Doe ca. 2/3 van het kruimeldeeg in de ingevette en/of met bakpapier bekleedde vorm, en druk stevig aan. 5. Smeer de jam uit over het deeg. Meng vervolgens de pompoenpitten door het overige deeg en verdeel dit in kruimels over de jam. Druk een klein beetje aan zodat de repen straks niet uit elkaar vallen. 6. Bak in ca. 35-40 minuten af. Laat de koek helemaal afkoelen alvorens met een goed scherp mes in mooie repen te snijden. Bewaar ze koel, want hoe kouder hoe steviger ze zullen zijn. Door Maartje Borst
7
Wie is… Joep Blox?
Weerwolven Afgelopen januari organiseerde hij een ledenwervingsavond en ledendag voor nieuwe leden en geïnteresseerden. Het was een groot succes en met een grote groep mensen werd het bekende rollenspel ‘Weerwolven van Wakkerdam’ op een uiterst spectaculaire manier gespeeld. “Het is heerlijk om te zien hoe mensen van PINK! met elkaar omgaan. Hoe verschillend we ook allemaal zijn, iedereen voelt zich welkom!”
Elk nummer laat Brul je kennis maken met een mede-PINK!’er. Deze keer spraken we met Joep Blox. Naam: Joep Blox Leeftijd: 29 jaar Woont in: Tilburg Werkt als: ondernemer Dieren: zijn awesome Lid van PINK!: sinds het prille begin
Eindeloze drive
“Make it happen!”
Als er één eigenschap is die Joep karakteriseert, is het wel zijn eindeloze drive om dingen voor elkaar te krijgen. Deze eigenschap, in combinatie met zijn idealisme en zijn to-
Joep is ondernemer. Hij heeft jarenlang gewerkt als ‘De Groene Boekhouder’ en is nu eigenaar van ‘bioo.nl’, waarschijnlijk de grootste thuisbezorgservice voor biologische boodschappen. Joep is al heel lang actief lid van PINK!, zoals hij zelf zegt: vanaf het prille begin. Zo heeft hij in de kascommissie gezeten, werft hij leden met de promotietour in de zomer en levert hij een actieve bijdrage aan de ALV’s.
Als je niet bezig bent met het redden van dieren en natuur, wat doe je dan in je vrije tijd? Joep: “Ik ben niet iemand die lang stil kan zitten, maar als ik ga chillen, dan kijk ik graag een film of ik game met mijn vriendin.”
meloze enthousiasme, maken van Joep een ideale wereldverbeteraar. Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten, Joep? “Met bioo.nl en mijn andere passies heb ik het erg druk. Maar ik blijf voorlopig hier en daar wat kleine evenementjes organiseren voor PINK!, zoals de bekende kook- en filmavonden!”
Stel je voor: over een paar jaar ben je erin geslaagd de wereld te veroveren. Wat verander je als eerste? Joep: “Het is inmiddels een cliché, maar naar mijn mening is het stoppen van de bio-industrie nog steeds van het grootste belang.”
Door Joost Leuven
Kijk dan op w ww . pi n k p ol i t i e k . nl . Hier vind je nieuwsberichten, opinieartikelen, een actuele en volle agenda, informatie over onze afdelingen en nog veel meer!
Wil je meer weten over PINK!, lid worden, meedoen aan activiteiten en je inzetten voor dieren, natuur en milieu?
8
