Boek 3 De zin van de beproeving Nancy Tuttle en Randall Niles

Boek 3 – De zin van de beproeving Nancy Tuttle en Randall Niles

Toen Nancy Tuttle vernam dat ze borstkanker had, kreeg ze een gevoel van urgentie dat de meesten van ons nooit zullen kennen. Haar hart deed zeer, maar ze ging op zoek naar Gods doel. Haar geest stond open voor de Heer en ze hoorde hoe Hij haar leidde.

Nancy, schrijf Me. Deel je gedachten en je angsten met Me... Je verlangens voor je zoon en je familie... Praat met Me...

Vanaf dat moment schreef Nancy elke dag trouw in haar dagboek, maar ze had geen idee dat God via haar een doel wilde bereiken dat zich ver buiten haar eigen invloedssfeer zou uitstrekken. Ze stortte haar hart uit aan God over haar innerlijke strijd met haar echtscheiding, haar verloren zoon, haar eenzaamheid en uiteindelijk haar kanker...

De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

2

1. Overlevende van borstkanker Mensen die borstkanker hebben overleefd praten graag over hun behandelingen, dus wees alsjeblieft even geduldig met me. Mijn borstkanker werd in januari 1995 vastgesteld. Een mammogram toonde een verkalking in een borstkanaal in de onderste helft van mijn rechterborst. Ik had al jarenlang een wat vezelachtig weefsel in mijn rechterborst en daarom sloeg ik mijn jaarlijkse mammogram nooit over. Ik werd naar een chirurg doorverwezen voor een biopsie. Hij verzekerde mij dat er slechts een kleine kans was dat het om een kwaadaardige kanker ging. Maar toch bleek dit wel zo te zijn! Zijn aanbeveling was een mastectomie, omdat de hele onderste helft van de borst aangetast was. Maar volgens hem ging het bijna zeker om een plaatselijk carcinoom dat zich nog niet vanuit mijn borstkanalen naar het lymfesysteem had verspreid. Maar toch bleek dit wel zo te zijn! Ze verwijderden en onderzochten twaalf lymfeklieren en vonden maar twee kwaadaardige cellen in de lymfeklier die zich het dichtst bij mijn borst had bevonden. Een panel van zeven oncologen besloot dat ik geen chemotherapie of bestraling nodig had, omdat er geen tumor was gevonden en omdat de kanker nog maar pas het lymfesysteem was binnengedrongen. Zij waren er behoorlijk zeker van dat ze de enige aangetaste klier hadden verwijderd. Omdat de kanker een positief resultaat opleverde in een oestrogeentest, besloten ze mij met Tamoxifen te behandelen om ook maar de kleinste kans uit te sluiten dat de kanker zou terugkeren. Maar toch gebeurde dit! In december 1997 bleek uit een bloedonderzoek dat de borstkanker actief was. Scans lieten zien dat de kanker zich had verspreid naar de lymfeklier van mijn rechter sleutelbeen, in verschillende klieren in mijn buik en in mijn ruggengraat. Een biopsie toonde dat het om een uitgezaaide borstkanker ging. Kort daarna begon ik met chemotherapie en ik heb nu nog steeds wekelijkse behandelingen. Ik heb combinaties van acht verschillende chemokuren gehad (waaronder Doxorubicine, Taxol, Gemcitabine en Navelbine), twee complete bestralingskuren (ruggengraat en hersenen), drie hormoonbehandelingen (Arimidex, Femara en Tamoxifen) en maandelijkse toedieningen van een middel, Aridea genaamd, dat mijn botten verstevigt. De meeste behandelingen volgen een cyclus van zes maanden, met daar tussenin korte onderbrekingen. Ik plan steeds een leuke reis wanneer ik een dergelijke onderbreking heb. Als overlevende van borstkanker vind ik het belangrijk dat ik iets heb om naar uit te kijken. Ons eerste uitstapje was een elfdaagse cruise in Hawaii (de eerste keer dat mijn man Bob sinds zijn marinejaren in de Tweede Wereldoorlog aan boord van een schip ging en hij genoot ervan!). De tweede reis voerde ons op een cruise naar Griekenland en Turkije, waar we de voetstappen van de apostel Paulus volgden. Onze laatste reis bracht ons naar Israël. Wat een zegen!

Een derde van alle mensen in de Westerse wereld zal in zijn of haar leven een of andere vorm van kanker krijgen. Daarom kennen we allemaal wel iemand kennen die kanker heeft, als we het al niet zelf hebben. Ik wil jou graag laten weten dat ik zelf vrede en vreugde heb gevonden, als iemand die zelf borstkanker heeft gehad. En ik hoop dat de dingen die ik geleerd heb ook jou zullen helpen om de beproevingen in jouw leven het hoofd te bieden, om een andere kankerpatiënt bij te staan of om je eigen leven volkomen getransformeerd te zien.


3

2. De diagnose: borstkanker Ik zou graag willen beweren dat ik mij tot de Heer wendde toen de diagnose van borstkanker was gesteld, maar ik deed dat niet. In plaats daarvan las ik alles wat ik maar over borstkanker kon vinden. Ik had het gevoel dat ik mij moest voorbereiden op het belangrijkste examen van mijn leven. En ik vroeg me af waarom God dit toestond, juist nu mijn nieuwe echtgenoot en ik zo gelukkig waren. Had God niet juist beloofd dat Hij een prachtig plan had voor mijn leven en voor Bobs leven? Ik vroeg mij ook af wat ik gedaan had om deze kanker te krijgen; misschien te veel koffie, wijn, stress of de oestrogeentherapie die ik al vijf jaar lang had ondergaan sinds mijn hysterectomie? Ik voelde me belabberd, omdat Bob opnieuw een gevecht met kanker moest aangaan. Hij had zojuist zijn dochter aan deze ziekte verloren. Toen mij werd verteld dat ik borstkanker had, had ik het volgende moeten opeisen... Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg. Wees niet eigenzinnig, maar heb ontzag voor de HEER en ga het kwaad uit de weg. Het zal je sterken als een medicijn, het verkwikt je lichaam. (Spreuken 3:5-8)

Met tranen slapen we ’s avonds in, ’s morgens staan we juichend op. (Psalm 30:6)

Zij die in tranen zaaien, zullen oogsten met gejuich. (Psalm 126:5)

Een gebed voor de diagnose van borstkanker… Wanneer het pad zwaar is, van dag tot dag, Wanneer verdriet je ogen met tranen vult, Dan worden door de keus om in Christus te zijn onze zielen getroost en onze angsten verhuld.

3. Behandeling van borstkanker Nadat mij verteld was dat ik borstkanker had en ik de eerste schok had verwerkt, stond ik oog in oog met de overweldigende opgave om artsen en behandelmethoden te kiezen. Ik kreeg veel advies van vrienden over alternatieve behandelingen en ik kreeg veel medisch advies van de artsen. De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

4

Naarmate mijn onderzoek vorderde, voelde ik me steeds meer overweldigd door de berg aan informatie. Er zijn honderden mogelijke "geneeswijzen" voor kanker, naast de chirurgie, bestraling en chemotherapie die door de medische wereld worden aangeboden. Nadat ik de behandelmogelijkheden voor mijn borstkanker had geanalyseerd, besloot ik dat ik deze hele zaak zo snel mogelijk achter de rug wilde hebben. Ik koos daarom voor een mastectomie met een onmiddellijke reconstructie. Ik was enorm blij toen mijn oncoloog mij vertelde dat ik geen bestraling of chemotherapie nodig had. En na een herstel van zes weken (waarvan één week in Palm Springs) en een nieuwe, bijna normaal ogende borstprothese, probeerde ik mijn leven op te pakken alsof er niets was gebeurd. Maar steeds wanneer ik terugging voor een onderzoek werd mijn ontkenning aan duigen geslagen. De angst voor een mogelijke terugkeer maakte het allemaal te werkelijk. En dan was er ook nog die piepkleine Tamoxifen pil die mij er dagelijks aan herinnerde dat er ergens in mijn lichaam misschien nog wel enkele kankercellen zouden kunnen rondzwerven. Want ik ben de HEER, je God, ik neem je bij je rechterhand en zeg je: Wees niet bang, ik zal je helpen (Jesaja 41:13) Leer ons zo onze dagen te tellen dat wijsheid ons hart vervult. (Psalm 90:12)

God is onze beste optie wanneer we op zoek zijn naar een behandelmethode voor borstkanker...

Prijs Mij in deze beproeving. Zie Mijn grotere plan. Vind je stille tijd in Mij. Vind vrede door op Mij te vertrouwen. Sta open voor Mijn Heilige Geest en bereik anderen voor Mij.

Gebed om kalmte... GOD, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen, en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien. OM VAN DAG TOT DAG TE LEVEN; om van één moment tegelijkertijd te genieten; om moeilijke tijden te aanvaarden als het pad naar de vrede. De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

5

Om deze zondige wereld, net als Hij deed, te aanvaarden zoals ze is, niet zoals ik wil dat ze zou zijn. Om erop te vertrouwen dat Hij alle dingen zal rechtzetten als ik mij aan Zijn wil onderwerp. Om in dit leven gelukkig genoeg te zijn, en om met Hem overgelukkig te zijn voor altijd in het volgende leven. Amen. -- Reinhold Neibuhr (1926)

4. Terugkeer van borstkanker Hier volgt het verhaal over de terugkeer van mijn borstkanker... Halverwege de mijlpaal waarop ik vijf jaar kankervrij zou zijn (die volgens de experts aangeeft dat je genezen bent), veranderde het schooldistrict waar ik voor werkte van zorgverzekeraar. Hierdoor moest ik ineens andere artsen gaan bezoeken. Ik besloot om deze gelegenheid aan te grijpen om voor mijn behandeling naar het Hoag Kanker Centrum te gaan. Tijdens mijn laatste bezoek aan mijn eerste oncoloog vertelde hij me dat alles er goed uitzag. Hij dacht dat het met mij wel allemaal in orde zou komen, maar dat ik over zes maanden voor de zekerheid gewoon toch maar even naar mijn nieuwe oncoloog moest gaan voor een controle. Vier maanden later, tijdens mijn jaarlijkse controle bij de huisarts, keek mijn nieuwe huisarts naar mijn oude testresultaten. Hij vroeg me: "Wat zei je oncoloog over je laatste kanker markeerders in je bloedonderzoek?” Ik antwoordde dat hij me had verteld dat alles er goed uitzag. Maar mijn nieuwe arts vertelde me dat de markeerwaarde feitelijk verhoogd was en dat ik dit bloedonderzoek op zijn minst nog eens opnieuw moest laten uitvoeren om een eventueel vals positief resultaat uit te sluiten. Binnen twee dagen werd er een afspraak voor me geregeld bij mijn nieuwe oncoloog. De CEA kankermarkeerder-proef meet de eiwitten die door de kankercellen in de borst worden afgegeven. Een lezing van drie is normaal. De waarde die men vier maanden geleden had gemeten was 45 en bleek nu 125 te zijn. Een biopsie en enkele scans toonden dat de borstkanker zich via mijn lymfesysteem naar mijn ruggengraat had verspreid. Mijn rug was nu over de hele lengte aangetast. Iemand vroeg me ooit of ik wel eens kwaad werd tijdens mijn strijd tegen kanker. Jazeker, ik was zeker boos op mijn eerste oncoloog. Ik belde hem meteen nadat ik vernam dat die eerste test een verhoogde waarde had, maar hij bleek op vakantie te zijn. Hij belde mij om 9 uur 's avonds op Halloween terug, wat ik wel erg toepasselijk vond. Hij zei dat hij zijn personeel had opgedragen om mij te bellen en een tweede bloedonderzoek te laten uitvoeren, maar dat ze mijn gegevens per ongeluk weer terug in de lade hadden gestopt. Hij had oprecht spijt van wat er gebeurd was en hij drukte zijn bezorgdheid uit over de omvang van de uitzaaiing. Hij belde me later nog eens om naar de resultaten van mijn nieuwe onderzoek te informeren, maar anderhalve maand later werd zijn oncologische afdeling gesloten en kon ik dus geen contact meer met hem opnemen.


6

De lessen die ik van de terugkeer van mijn borstkanker had geleerd waren: vraag altijd om een kopie van al je bloedonderzoeken, stel veel meer vragen en speel zelf een actievere rol in je eigen gezondheidszorg. Vergeef me... Vergeef me, Heer, omdat ik mijn eerste liefde heb verlaten: U. Ik vond U zo vanzelfsprekend, omdat ik wist dat U er altijd voor me bent. Ik denk dat ik gewoon in de war en boos ben over mijn strijd tegen kanker. Verlaat mij niet. Ik heb U naast mij nodig om me vast te houden wanneer ik struikel. Heer God, U hebt medelijden en bent genadig, geduldig, vol liefde en trouw. (Psalm 86:15) Vul mij... Nou, hier ben ik weer Heer. Verwijder alstublieft mijn boosheid, mijn wrok en mijn gevoelens van hulpeloosheid over deze terugkeer van mijn kanker. Vergeef me alstublieft mijn boosheid over deze hele toestand. Help me. Kom in mijn hart en vul me met Uw Heilige Geest.

5. Gods plan voor mijn kanker Voordat ik Gods plan voor mijn kanker probeerde te ontwaren, ging ik door een aantal fasen heen waarin ik in mijn eentje op verschillende manieren met deze beproeving probeerde om te gaan (onder andere woede en depressie). Ik realiseerde mij al spoedig dat ik erg weinig geleerd had van mijn aanvankelijke gevecht tegen kanker. Ik was vastbesloten dat er iets goeds uit deze gebeurtenis zou voortkomen. Het eerste wat ik toen deed was om alles aan God en Zijn plan over te geven. Ik wist dat Hij van me hield, dat Hij een plan voor mijn leven had en dat Hij alleen het beste voor me wilde. En dus begon ik gewoon op Hem te vertrouwen. Ik stond oog in oog met mijn eigen sterfelijkheid en hoewel ik een heleboel dingen had om voor te leven, zoals mijn kleinzoon, toch was ik niet bang om te sterven. Als gelovige in Jezus Christus wist ik dat Hij een mens was geworden, aan het kruis de prijs voor mijn zonden had betaald en uit het graf was opgestaan. Daarom zou ik verzekerd zijn van een eeuwig leven in de hemel. Dus of ik nu zou blijven leven of zou sterven, ik zou in beide gevallen oké zijn. Dit hielp me om een groot gedeelte van mijn angst los te laten.

Bidden voor Gods plan... Beste God, Dank U voor mijn kanker. U hebt alles in de hand en U houdt van mij. U weet wat het beste voor mij en mijn naasten is. U hebt een plan. Help mij om op U te vertrouwen en om een onderdeel van Uw plan te zijn. De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

7

Dank U God voor Uw liefde voor ons en voor de komst van Uw dierbare zoon Jezus Christus, die kwam om met ons te leven, ons te onderwijzen en voor ons te sterven zodat U ons vergeving voor onze zonden kon geven. Dank U voor de gelegenheid om een moeder te zijn (en de geweldige verantwoordelijkheden hiervan). Dank U voor Uw voortdurende aanwezigheid, te midden van mijn vele tekortkomingen. Gebruik mijn kanker, zodat ik Randall dingen over U kan leren en zodat ik een godvruchtige invloed kan zijn in de levens van mijn stiefkinderen, mijn kleinkinderen, mijn echtgenoot, mijn tante, mijn moeder, mijn zus en haar gezin, vrienden en alle mensen die ik ontmoet. Dank U omdat U mijn kanker gebruikt als een leermeester voor mij - om mij af te remmen en mij met U in contact te brengen. Help me om mijn kanker als een leermeester en als een avontuur te beschouwen, waarvan ik kan leren en vervolgens verder kan gaan. Zegen Bob en Randall en mijn lieve familie en vrienden terwijl zij mij op dit avontuur vergezellen. Maak ons sterk door onze zwakheden en onze afhankelijkheid van U. Dank U voor Uw vele zegeningen. Ze zijn ontelbaar. Help mij om de geest van mijn zonden uit het verleden te begraven, want ze zijn vergeven en vergeten. En help me om mijn dagelijkse zonden te herkennen en te belijden, zodat ik de liefde van Christus beter kan weerspiegelen en door U op een machtiger manier gebruikt kan worden. “Vreugde onder beproevingen” Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. (Jakobus 1:2-3) Toen ik een jaar geleden vurig tot God bad om mij het geduld te geven om met een bijzonder moeilijke vijfde klas om te kunnen gaan, hoe had ik toen ooit kunnen vermoeden dat ik Zijn antwoord zou ontvangen via een terugkeer van mijn borstkanker. Mijn klas bestond uit 34 tien- en elfjarigen en leek tijdens de winter- en lentemaanden wel samen met me naar de chemotherapie te gaan. Ik zag in deze kinderen een liefdevolle, zorgzame houding naar boven komen, zelfs in de leerlingen met de grootste gedragsproblemen. Mijn emoties werden in deze tijd heen en weer geslingerd tussen angst en vreugde. Ik herinner me de dag waarop mijn klas mij zo ver kreeg dat ik mijn hoed afnam, zodat ze mijn kale hoofd konden zien. Hun reactie was: "Oh, hoe schattig! U lijkt wel een buitenaards wezen!” Voorheen had ik Jakobus 1:2-3 nooit goed begrepen. Het drong niet echt tot me door hoe je blij zou kunnen zijn wanneer je allerlei beproevingen ondergaat; misschien wel achteraf, als alles voorbij is, maar niet wanneer je ze ondergaat. Mijn ervaring met kanker heeft mij de vreugde gebracht van de wetenschap dat mijn kinderen en kleinkinderen voor mij bidden. Het heeft me dichter bij God gebracht, maar ook dichter bij mijn man en door Bijbelstudies en gebeden ook dichter bij mijn Christelijke vrienden.


8

Mijn ziekte bracht mij ook veel geweldige nieuwe vrienden in mijn leven, via mijn Bijbelstudiegroepen en via een groep met de naam "Bethel", een steungroep voor kankerpatiënten. Mijn ziekte heeft mij geleerd om van elke dag te genieten en om schoonheid, gezondheid en liefde op een diepere manier te waarderen. Mijn ziekte heeft mij meer begrip gegeven voor andere mensen met problemen. En mijn kanker heeft mij het geduld gegeven om vele medische procedures te doorstaan en om altijd op het antwoord van de Heer te wachten wanneer ik Hem om lichamelijke genezing vraag. En ondertussen is mijn geestelijke genezing een pure vreugde en ik geniet van de tijd die ik heb om een liefhebbende "Nina" voor mijn kleinkinderen te zijn nu ik met pensioen ben gegaan. Ik heb veel om vreugdevol over te zijn!

6. Volledige overgave aan God Het ging allemaal om een volledige overgave aan God! Ik besloot me uit het onderwijs terug te trekken door met pensioen te gaan, om zo de grootste stressfactor uit mijn leven weg te strepen. Dit was geen gemakkelijke beslissing, omdat ik heel graag les gaf en ook het idee had dat ik mij misschien ziek zou gaan voelen als ik dit "normale" onderdeel van mijn leven zou opgeven. Nadat ik zelf vele "Stephen Ministers" had opgeleid (mensen die voor anderen in crisissituaties zorgen), had ik nu mijn eigen "Stephen Minister". Ze bezocht mij op de avond voordat ik mijn beslissing over mijn pensioen zou moeten nemen en ze bad met me. Vervolgens wandelden we samen over het strand en ik besprak mijn besluiteloosheid met haar. Toen ze naar huis ging, had ik besloten om niet met pensioen te gaan. Maar twee uur later, na meer gebeden en gesprekken met mijn man en mijn zoon en na een verdere bestudering van het pensioenpakket (met onder andere een ziektekostenverzekering tot 65-jarige leeftijd), besloot ik om het toch te doen. Toch moest mijn man mij de volgende dag nog letterlijk naar het kantoor sleuren waar ik de benodigde papieren moest ondertekenen. Maar op het moment dat ik ze had getekend wist ik dat het ongetwijfeld de beste beslissing was. Ik zou de rest van mijn leven in volledige overgave aan God doorbrengen. Maak mij, HEER, met uw wegen vertrouwd, leer mij uw paden te gaan. Wijs mij de weg van uw waarheid en onderricht mij, want u bent de God die mij redt, op u blijf ik hopen, elke dag weer. (Psalm 25:4-5)

Volledige overgave aan God... Lieve God, Ik ben druk bezig geweest om na 33 jaar in het onderwijs met pensioen te kunnen gaan en ook met mijn zoektocht naar alternatieve geneeswijzen voor mijn kanker. Ik weet dat mijn vertrouwen in Uw helende kracht mijn beste alternatief is. Het spijt me dat ik andere geneeswijzen een hogere prioriteit heb gegeven. Geef mij alstublieft richting, geef mij Uw vrede en help mij om anderen met Uw liefde en vrede te benaderen. Ik ben dankbaar omdat U de deur naar mijn pensioen hebt geopend. Ik geef U de rest van mijn leven… De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

9

Ik zal je louteren, maar niet als zilver, in de smeltoven van de ellende zal ik je beproeven. Dit zegt de HEER, je bevrijder, de Heilige van Israël: Ik ben de HEER, jullie God, die jullie onderricht in je eigen belang, die jullie leidt op de weg die je gaat. (Jesaja 48:10,17)

7. Op God vertrouwen Ik vertrouwde nu op God. Ik had nu meer tijd om me op Gods plan te concentreren en om gezond te worden. Ik bezocht twee verschillende diëtisten en begon minder vet te eten, en meer fruit, groente en hele granen. Wanneer het mogelijk was kocht ik "organisch" voedsel. Mijn voormalige collega's kochten een fruitpers voor me, zodat ik zelf sap en "smoothies" kon maken van fruit en groente. Ik nam vitaminetabletten en ik dronk veel kruidenthee en water. Ik gaf de cafeïne en wijn op. Ik wandelde dagelijks en nam lange, ontspannende baden. Ik nam de tijd om te bidden en te mediteren; ik nam de tijd om God te vertrouwen. Ik sloot me aan bij acht Bijbelstudies, maar bracht dit al snel terug tot twee wekelijkse studies waarvoor wel veel "huiswerk" vereist was. Ik bezocht ook tweewekelijkse en maandelijkse praatgroepen en besteedde veel tijd aan het lezen van de Bijbel en andere inspirerende boeken. Ik hield een dagboek bij waarin ik mijn gevoelens en de dingen waar ik dankbaar voor was opschreef. Ik bezocht zelfs een psycholoog om te kunnen omgaan met de woede en de schuldgevoelens waarmee ik nog niet had afgerekend. Maar het belangrijkste is dat ik leerde om God volledig te vertrouwen. Hij is Degene die in al mijn behoeften voorziet. Zijn genade is voldoende. Gods weg is volmaakt, het woord van de HEER is zuiver, een schild is hij voor allen die bij hem schuilen. (Psalm 18:31)

Ik heb u lief, HEER, mijn sterkte, HEER, mijn rots, mijn vesting, mijn bevrijder, God, mijn steenrots, bij u kan ik schuilen, mijn schild, kracht die mij redt, mijn burcht. (Psalm 18:2-3)

Op God vertrouwen en alles aan Hem overgeven… Kanker heeft mij geleerd om te vertrouwen. Ik vertrouwde altijd op mezelf in plaats van God. Maar ik ontdek nu dat God in al mijn behoeften kan voorzien. Wanneer ik door mijn omstandigheden overweldigd word, dan komt dat omdat ik alles weer op eigen houtje probeer en de zaken niet aan Hem overgeef. Wanneer ik mijn kanker loslaat en aan God geef, dan zal Hij alles tot een goed einde brengen. De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

10

Leg je leven in zijn handen, vertrouw op hem, hij stelt je niet teleur. (Psalm 37:5)

8. Gods wil Veel overlevenden van kanker spreken over een "nieuw normaal" leven. Nu ik begin te zien hoe Gods wil in mijn leven tot uitdrukking komt, bestaat een deel van dit "nieuwe normale" leven uit een voortdurend bewustzijn van mijn eigen sterfelijkheid. Er zijn dingen die ik niet meer kan uitstellen, zoals die reis die ik altijd al had willen maken, of het schrijven van mijn memoires voor mijn kinderen, of het overdragen van mijn geloof aan mijn kinderen, of het zeggen van "Ik hou van jou" tegen mijn gezinsleden. Het "nieuwe normale" leven bestaat ook uit een kalender die gevuld is met een groot aantal doktersbezoeken voor behandelingen, bloedonderzoeken en scans. Soms betekent het dat ik minder energie heb, maar ik heb wel de luxe van een middagslaapje. Het betekent minder lichamelijke activiteiten zoals boodschappen, vuile was en kleinkinderen dragen, voorover buigen om de hond in bad te stoppen, of de trap afrennen. Het betekent dat ik soms een bijeenkomst of familiebezoek mis omdat ik te weinig witte bloedlichaampjes heb, wat betekent dat mijn immuunsysteem niet goed werkt en ik dus erg gemakkelijk iets zou kunnen oplopen. Het betekent ook dat ik bescheidener ben geworden. Ik heb al mijn haar al drie keer verloren. Ongeveer vijftig mensen hebben mijn borsten gezien en er commentaar op geleverd. Ik heb niet het gevoel dat ze nog van mijzelf zijn. Ik heb geleerd hoe ik van elke dag kan genieten; elk moment is dierbaar geworden. Het is nu gemakkelijker om de belangrijke dingen te doen, zoals een vriend uitnodigen om met me naar het museum te gaan en dan samen te lunchen. En het is gemakkelijker worden om de onbelangrijke dingen even te laten staan, zoals het huishouden. Relaties met mijn naasten en mijn vrienden zijn erg belangrijk geworden en ik heb een diepere relatie met God ontwikkeld. Ik heb ook een diepere waardering ontwikkeld voor Gods wil in mijn leven. Een goed leven naar Gods wil... De preek van vandaag had de titel "Als je opgewonden bent over de Heer, dan kan dat tot eenzaamheid leiden". Onze voorganger John las 2 Samuël 6 over koning David; hij danste in een linnen hemd door de straten en prees God, terwijl hij de Ark van het Verbond vergezelde op zijn terugreis naar Jeruzalem. Davids vrouw minachtte hem vanwege dit platvloerse vertoon van zijn emoties. Ik werd ontroerd door Davids vreugde in de Heer en bad dat Gods wil in mijn leven echt zou worden uitgevoerd. Ik had mijn gedachten zo sterk gericht op een goede manier om te sterven, dat ik vergat om op een goede manier te leven. God zou nog tien of zelfs twintig jaar aan mijn leven kunnen toevoegen. Ik aanvaard Gods wil, wat dat ook mag zijn, en zal elke dag op aarde koesteren, of het er nu veel of weinig zullen zijn. Gods wil; maak van mij Uw instrument… Heer, maak van mij een instrument van Uw vrede. Laat mij liefde zaaien waar haat heerst, vergeving waar beledigingen bestaan, geloof waar twijfels heersen, hoop waar wanhoop De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

11

bestaat, licht waar het duister overheerst en vreugde waar droefheid heerst. Goddelijke Meester, sta mij toe dat ik liever anderen troost dan zelf getroost te worden, dat ik liever anderen begrijp dan zelf begrepen te worden, dat ik liever anderen liefheb dan zelf geliefd te worden. Want we ontvangen pas werkelijk als we geven, we worden pas vergeven als we zelf vergevingsgezind zijn en we worden pas wedergeboren tot een eeuwig leven als we sterven. (Toegeschreven aan Sint Franciscus van Assisi)

9. Gebeden om genezing Mijn vrienden overspoelden mij met gebeden om mijn genezing. Mijn man en ik baden onophoudelijk om Gods wijsheid voor ons en voor de artsen die mij behandelden. Ik voelde dat God aanwezig was wanneer ik beslissingen moest nemen en behandelingen moest ondergaan. Dit gaf mij veel steun en zelfvertrouwen. We begonnen ook andere mensen hierom te vragen. Het is moeilijk om afhankelijk van anderen te zijn en om hulp te vragen, vooral als je gewend bent aan een grote mate van onafhankelijkheid. Maar een buurman die ons naar een artsenbezoek bracht toen niemand anders beschikbaar was, zei: "Jij bent voor ons een zegen." Dus probeerde ik hulp van anderen te aanvaarden en op mijn beurt anderen te zegenen. Al snel stond ik op de gebedslijstjes van een groot aantal mensen, net als op gebedslijsten van verschillende kerken. Ik werd met olie gezalfd en de gebedsgroepen van onze kerk legden mij handen op. De mensen "verhieven mij in hun gebeden" en dat is precies hoe ik me voelde;- alsof al deze gebeden mij boven alle gevaren deden uitstijgen en de zware chemotherapie en bestralingen gemakkelijker maakten. Wetenschappers hebben recentelijk aangetoond dat "gebeden om genezing" mensen helpen omgaan met hun ziekten en hun herstel vergemakkelijken, zelfs als zij niet eens weten dat er iemand voor hen bidt. Ze weten niet hoe het werkt, maar wel dat het werkt. Gebeden om genezing -- Wees dapper... God is een liefdevolle, verantwoordelijke Vader. Hij zal ons geven wat goed voor ons is (een wortel in plaats van snoep). Een gebed is dapper als we werkelijk naar Gods wil streven: laat niet mijn wil gedaan worden, maar laat Uw wil gedaan worden. Gebeden om genezing -- Wees hoopvol... God is onze hoop en onze belofte. Hij houdt alle dingen in Zijn handen en Hij verricht wonderen. We zijn een onderdeel van Zijn gezin en Hij houdt van ons. Zelfs als we ernstig in de problemen zitten, hoeven we niet bang te zijn. We hoeven alleen maar op Hem te vertrouwen. Hij bekommert Zich om onze dagelijkse behoeften en om onze problemen. Hij kan het grotere totaalbeeld zien en weet wat het beste voor ons is. We moeten in Hem berusten, Hem gehoorzamen en dagelijks Zijn wil opzoeken, in onze gebeden en in onze Bijbellezing. God kijkt naar onze harten. Onze problemen kunnen ons dichter bij God brengen en onze harten genezen, zodat we Zijn licht en liefde voor anderen kunnen weerspiegelen. De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

12

Gebeden om genezing -- Vind kracht... God, geef mij de kracht om nog meer kankerbehandelingen aan te kunnen. Help mij om de manieren te zien waarop ik deze pijnlijke periode kan gebruiken om met oprechte gevoelens voor anderen te bidden.

10. Steungroepen voor kankerpatiënten Een studie aan de universiteit van Stanford van vrouwen met een uitgezaaide borstkanker toonde aan dat deelname aan een steungroep voor kankerpatiënten de kwaliteit van hun leven verbeterde en hun levensverwachting verdubbelde. Ik bezocht in onze kerk een steungroep voor kankerpatiënten die nog behandeld werden. Er zijn vele soorten steungroepen voor kankerpatiënten en ik probeerde er verschillende voordat ik er een had gevonden waar ik mij thuis voelde. Deze groep heeft mij laten zien dat een volledige genezing niet alleen lichamelijk is, maar ook geestelijk en emotioneel. Wanneer wij onze eigen ervaringen met kanker met anderen delen, dan kunnen we kracht en hoop putten uit elkaar, uit de Bijbel en uit gebeden. Het mag misschien wel vreemd lijken, maar dit was een van de meest vreugdevolle groepen waar ik ooit bij betrokken ben geweest. Steungroepen voor kankerpatiënten - Inspiratie... Vandaag was de laatste bijeenkomst van onze Bijbelstudiegroep. We begonnen met een feestelijke brunch, waarvoor we allemaal iets hadden meegebracht, waarna we met elkaar in gesprek gingen. Ik had een kort praatje voorbereid, maar de Heilige Geest vertelde mij om in plaats daarvan alleen te luisteren. Verschillende vrouwen uit mijn groep spraken. Dana stond op en vertelde hoe God haar in de perfecte groep had geplaatst. Ze had in de herfst van het afgelopen jaar baarmoederhalskanker gehad en we hadden haar door een moeilijke tijd heen weten te helpen. Ze vertelde vervolgens aan alle aanwezigen wat voor een inspiratiebron ik voor haar was geweest en dat men mij gekozen had tot de meest inspirerende deelneemster aan de studiegroepen. Ze vroeg toen of ik wilde opstaan en iedereen klapte. Tranen rolden langs mijn wangen. En ik ben juist degene die zelden huilt. Wat een lief geschenk van liefde en bevestiging van de Heer en van mijn vrienden in de studiegroep. Steungroepen voor kankerpatiënten - Tijd... U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt (Jakobus 4:14). Raak niet al te gesteld op je plannen voor morgen. Vergeet niet dat de tijd zich in de handen van God bevindt en dat elke dag een geschenk van Hem is. Op een dag zal God ons oproepen om bij Hem te zijn, dus maak er vandaag het beste van en hou de eeuwigheid altijd in je achterhoofd.


13

Ik dank God omdat Hij mij de tijd heeft gegeven om een geestelijk hoofd voor ons gezin te zijn. Ook al zie ik mijzelf amper als een goed voorbeeld van het Christelijke leven, toch ben ik blij dat anderen Christus in mij zien doordat de Heilige Geest in mij huist. Ik leef ervoor om mijn geestelijke wedloop met vreugde te volbrengen en om Uw taak voor mij te voltooien door mijn naasten tot U te brengen. Kanker heeft mij ook geleerd om (naast de steungroep voor kankerpatiënten) nog andere hulpmiddelen in mijn genezingsproces in te schakelen. Mijn favoriete ontspanningsmethode bestond uit een dagelijks heet bad met aromatische kaarsen. Mijn favoriete moment om visualisatie te gebruiken was tijdens de bestralingen. In tegenstelling tot chemotherapie, waarbij je kunt lezen, TV kijken, naar cassettes luisteren, slapen of met anderen praten, is de bestraling een eenzame en enigszins beangstigende ervaring, waarin het niet mogelijk is om je te bewegen of te slapen. Tijdens mijn dagelijkse bestralingsbehandelingen stelde ik mij voor hoe de zeven dwergen met hun houwelen op en neer over mijn ruggengraat liepen, terwijl ze de kanker er uit hakten en de gaten met hun schoppen vulden. En ze zongen: “Hé ho, hé ho, je krijgt het niet cadeau!” De MRI scans waren een soortgelijke ervaring, maar zonder de hamerende röntgenstralen. Mijn artsen gebruikten de MRI om de locatie en de grootte van de aangetaste gebieden te bepalen. Ik doorstond deze lange sessies in die claustrofobische buis door mij voor te stellen hoe Jezus naast me lag en mijn hand vasthield. Een kanttekening van Jezus... Ik zal je in perfecte vrede houden. Je geest richt zich op Mij omdat je op Mij vertrouwt. Vertrouw voor altijd op Mij, want in Mij kun je eeuwige kracht vinden.

Hij is nabij... Het Woord van God is erg dichtbij; het is in mijn mond en in mijn hart wanneer ik over de Bijbel nadenk. Ieder die met heel zijn hart en met heel zijn ziel naar God op zoek gaat, zal Hem werkelijk vinden. Wacht in vertrouwen op de HEER met een dapper, standvastig gemoed; wacht in vertrouwen op de HEER. (Psalm 27:14) Hij is hier... Jezus kan met onze zwakheden meevoelen omdat Hij een mens was, zodat wij dapper naar Zijn troon kunnen toestappen en zo genade en erbarmen kunnen vinden wanneer we dat nodig hebben. Jezus, ik dank U omdat U er voor mij bent omdat U om mij geeft.


14

11. De zegens van kanker Ik begon mij te concentreren op de zegens van mijn kanker. Tijdens de chemotherapie brachten mijn vrienden mij beurtelings 'mijn avondeten. Ze vroegen me zelfs wat ik graag zou willen eten, dus wanneer ik bijvoorbeeld zweren in mijn mond had, dan brachten zij me aardappelpuree met jus, of kippensoep, met vla of appelmoes als toetje. Mijn gezin was ook ontzettend behulpzaam. Mijn man vergezelde mij naar elk artsenbezoek en het hielp zeker dat er altijd een extra stel oren aanwezig was, zodat we zeker wisten dat we alle informatie correct in ons opnamen. Hij vergezelde me ook naar alle scans en de meeste van mijn chemokuren, en bovendien nam hij bijna alle huishoudelijke karweitjes van me over. Mijn zoon en zijn gezin waren mijn helden; onophoudelijk gaven ze mij kracht en hoop voor de toekomst. Hun positieve houding hielp mij om optimistisch te blijven en dat is belangrijk in je genezingsproces. Tientallen recente studies hebben aangetoond dat optimisme het immuunsysteem enorm kan versterken. Een studie aan UCLA toonde aan dat optimisten meer ziekte-bestrijdende cellen in hun lichaam hebben dan pessimisten. Een echte zegen... Vandaag was mijn 60e verjaardag! Ik kan niet geloven dat ik 60 ben geworden! Ik voel me niet oud. Maar ik voel me door U gezegend omdat ik nog leef. Ik weet dat mijn dagen geteld zijn en dat U de enige bent die weet hoeveel dagen mij nog hier op deze aarde resten. Ik ben zo dankbaar dat U ervoor gekozen hebt om mij zo lang te laten leven, zodat ik mijn kleinkinderen mocht leren kennen, mocht zien hoe de liefde van mijn zoon en schoondochter voor U groeit, mijn memoires mocht voltooien en anderen met mijn kanker mocht dienen. Ik ben ook zo dankbaar dat U mij hebt toegestaan om er voor Bob te zijn, zodat mijn naam niet werd bijgeschreven op de lange lijst van tragedies zijn leven. Een echte heerschappij... Nu ik het einde van mijn leven zie naderen, neemt God een steeds grotere plaats in mijn leven in. De enige spijt die ik heb is dat ik Hem in het verleden niet méér in mijn leven heb laten heersen. Maar Hij kan alles tot een goed einde brengen en ik kan zien dat Hij dit doet met de dagen die Hij mij nog zal geven. Een echte schoonheid...… De schoonheid van jeugd is lichamelijk. De schoonheid van ouderdom is geestelijk.

Een echt leven... Het is beter om leven aan je jaren toe te voegen dan om jaren aan je leven toe te voegen.


15

12. De vreugde van de Heer Kanker kan ons bitter of beter maken. Ik heb ontdekt dat de vreugde van de Heer erg belangrijk is in mijn genezingsproces. Filippenzen 4 zegt: "Wees altijd verheugd. Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij. Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. Schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat lieflijk is, alles wat lof verdient, en de God van de vrede zal met u zijn." God gaf mij de belofte uit 3 Johannes 2 via de leider van mijn Bijbelstudiegroep: "Geliefde, boven alles bid ik dat het u goed gaat en dat u gezond bent, zoals uw ziel gezond is." Mijn kanker heeft mij niet alleen de tijd gegeven om de Bijbel te bestuderen, maar ook het verlangen om een diepere relatie met God te ontwikkelen. Ik hoop nu op lichamelijke genezing, maar ik geniet ondertussen van de geestelijke genezing die ik op dit pad ervaar. De vreugde van de Heer beschermt onze geest... Kanker kan je lichaam binnendringen, maar je moet weigeren om je geest erdoor te laten aantasten. Terwijl je lichaam meer en meer aangetast wordt, moet je in steeds grotere mate op God vertrouwen. Gods liefde zal je geest sterk maken. De vreugde van de Heer helpt ons om Zijn vreugde te verkondigen... Maak een feestmaal klaar met lekker eten en drinken, en deel ervan uit aan wie niets heeft, want deze dag is gewijd aan onze Heer. Wees niet bedroefd, want de vreugde die de HEER u geeft, is uw kracht.’” (Nehemia 8:10).

De vreugde van de Heer helpt ons om bitterheid te voorkomen... Je hebt een keuze wanneer je door moeilijke tijden heen gaat: wil je beter worden of wil je bitter worden? Ik heb het vanzelfsprekende ontdekt: beter is beter dan bitter. Broeders en zusters, beschouw u als heel gelukkig wanneer u in allerlei beproevingen geraakt, want u weet dat de beproeving van uw geloof standvastigheid voortbrengt. En de standvastigheid moet zich volledig verwerkelijken, zodat u volmaakt en onberispelijk bent en in niets tekortschiet. (Jakobus 1:2-4).


16

De vreugde van de Heer helpt ons om dagelijks alle omstandigheden te aanvaarden... Vandaag geen chemotherapie. Ik had een tekort aan bloedplaatjes en mijn witte en rode bloedcellen zagen er ook niet zo goed uit. En vandaag bleek mijn CEA markeerwaarde maar liefst 157 te zijn. Ik denk dat deze chemokuur ook niet werkt. Misschien is de kanker ondertussen wel immuun geworden tegen al deze chemokuren. Ik heb nu wat pijn in mijn linkerzij. Ik heb volgende week donderdag een scan van mijn beenderen om te onderzoeken wat dat is. Ondertussen heb ik vrede en aanvaard ik Gods wil voor mijn leven, maar ik vraag me af welke andere behandelmogelijkheden mij nog resten... De vreugde van de Heer vergroot ons dagelijkse bewustzijn... Kanker heeft mij ervan bewust gemaakt dat mijn dagen op deze aarde geteld zijn. Ik wil mijn dagen niet verkwisten met nutteloze activiteiten. Ik wil mijn tijd gebruiken om dingen te doen die mij dichter tot het evenbeeld van Christus zullen doen groeien. God, ik geef U de tijd die ik heb. Maar aan mijn leven hecht ik voor mijzelf niet de minste waarde, als ik mijn loopbaan maar kan voltooien en de taak kan vervullen die ik van de Heer Jezus ontvangen heb: de verkondiging van de goede boodschap van Gods genade. (Handelingen 20:24)

13. Het doel van mijn leven Ik heb je over enkele van mijn dieptepunten verteld aangaande de zin van mijn leven. Het hoogtepunt was het moment waarop mijn zoon en mijn schoondochter een persoonlijke relatie met God begonnen. Zij hadden voor mij gebeden, maar ze hadden niet echt het idee dat ze er wat mee bereikten. Dus begonnen ze een kerk te bezoeken, wat hen bij hun gebeden heeft geholpen, maar als rationele denkers hadden ze veel twijfels. Ze hadden erg veel moeite met het "Christen worden", omdat ze een zekere bewijslast als basis voor hun geloof nodig hadden. Dit rationele denken had mijn zoon geholpen om een succesvol advocaat en zakenman te worden, maar had het voor hem moeilijk gemaakt om in Jezus Christus te geloven. Ze begonnen een cursus voor sceptici in hun kerk te volgen, en ze ontdekten - onder andere door middel van archeologie, oude historische teksten en de profetieën die tot in detail werden vervuld - dat de Bijbel waar is. Er bestaat meer bewijs voor de Bijbel dan in een rechtszaak nodig zou zijn om iemand te veroordelen. Mijn zoon en schoondochter werden gelovigen in Christus en mijn kleinkinderen werden nu in een Christelijk gezin opgevoed. Dat maakte mijn kanker zinvol en gaf mij een doel in mijn leven. Het doel van mijn leven ontdekken… Vandaag gaf ik voor het derde jaar op rij mijn getuigenis tijdens onze jaarlijkse "Christian Outreach Week". Ik weet zeker dat anderen erdoor gezegend werden, maar ongetwijfeld niet zo zeer als ik zelf. Dit jaar vroeg Randall mij of hij dit praatje samen met mij mocht doen, zodat hij kon vertellen De zin van de beproeving – Nancy Tuttle en Randall Niles

17

hoe mijn kanker hem naar de Heer had teruggebracht. God verhoort gebeden op mysterieuze manieren. Hij zal alle omstandigheden voor goede doelen gebruiken in de levens van Zijn kinderen. Hij verhoort het vurigste gebed van een moeder voor de ziel van haar geliefde zoon. Tijdens Randalls gedeelte van het praatje voelde ik zo veel liefde! Randall had mij eerder gevraagd hoe hij de kennis over Christus vanuit zijn hoofd ook in zijn hart kon krijgen. Nou, ik zag hoe dat gebeurde toen hij emotioneel sprak over de invloed van mijn kanker op zijn leven. Hij keek mij toch met zo veel liefde in zijn ogen aan! Hij was verrast dat zo veel moeders zijn boodschap vergeleken met het verhaal over de "verloren zoon". Zij vonden hoop voor hun dwalende kinderen. Een vriendin benaderde me achteraf en zei: "Randall zal een echte 'man van God' worden." Wat een grandioos doel voor mijn kanker... wat een grandioos doel voor mijn leven! ...[dan] zal wat geschreven staat in vervulling gaan: ‘De dood is opgeslokt en overwonnen’ (1 Korintiërs 15:54)

Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft. (1 Korintiërs 15:57)

14. Geschenken van God De afgelopen vijf jaar zijn geschenken van God geweest. Toen in 1997 bleek dat de borstkanker naar mijn ruggengraat was uitgezaaid, wist ik dat mijn dagen geteld waren. Alleen God kende dat aantal en Zijn tijdschema is perfect. Dus plaatste ik mijn vertrouwen in Hem. God heeft mij mijn laatste dagen gegeven zodat ik kan zien hoe Zijn wonderbaarlijke plan wordt uitgevoerd in de levens van mijn geliefde naasten. Ik ben gezegend omdat ik mijn drie kleinkinderen ter wereld heb zien komen en hen heb leren kennen als unieke, door God geschapen mensen. Ik zou heel graag hun successen en de bijzondere momenten in hun latere levens met hen willen vieren, maar ik ben getroost door de wetenschap dat zij in een Christelijk gezin worden opgevoed. De grootste zegening was wel dat Randall na twintig jaar twijfels, agnosticisme en zelfs atheïsme naar een overtuigd geloof in Jezus terugkeerde. Als gelovige moeder had ik jarenlang vurig gebeden dat mijn zoon een echte "man van God" zou worden, maar ik zag hiervan geen tekenen tot de Moederdag van het jaar 2000, toen hij in de kerk naast me zat en de oude hymnes meezong, met een open hart naar de preek luisterde en aan het Heilig Avondmaal deelnam.


18

Choreografie... Wie weet hoe God werkt, maar Zijn Heilige Geest is als een choreograaf die "voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede". Ik ben het met Paulus eens wanneer hij in Romeinen 8 het volgende zegt: "Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard. In deze hoop zijn we gered. Als we echter nu al zouden zien waarop we hopen, zou het geen hoop meer zijn. Wie hoopt er nog op wat hij al kan zien? Maar als wij hopen op wat nog niet zichtbaar is, blijven we in afwachting daarvan volharden.” Ik wacht geduldig op een nieuw gezond lichaam, of dat nu hier op aarde zal zijn of in de hemel met Jezus. Heb jij diezelfde hoop?

15. Kringen in het water Net zoals een steentje in een vijver meerdere kringen in het water maakt, zo deed mijn moeder dat ook in de levens van de mensen die zij raakte... Beste Randall, Ik kan maar niet genoeg zeggen hoe zeer mijn leven gezegend is door de vriendschap van jouw lieve moeder. Wanneer ik over haar leven nadenk, dan geloof ik oprecht dat zij de meest liefdevolle mens is die ik ken. Zij heeft zo veel van zichzelf gegeven. Ze heeft bijzonder onzelfzuchtige keuzes gemaakt die mij nog steeds verbazen. Ik kan alleen maar hopen dat ik, wanneer ik in moeilijke tijden terecht kom, daar met net zo veel vreugde en bemoedigende woorden voor anderen doorheen kan gaan als jouw moeder. Zij was een prachtige getuige voor ons allen; voor oude en nieuwe vrienden. Liefs, een vriend

Beste Randall, Je moeder was altijd een "opkikker" voor ons. Ze leidde haar leven vol moed en geloof. Haar geloof in God werd door deze ziekte alsmaar dieper en dieper. Haar grootste geschenk voor ons allen was dat zij haar liefde voor de Heer met ons deelde. Wij zullen hier moed uit putten. Nancy heeft de strijd werkelijk dapper gestreden, de wedloop volbracht en de kroon gewonnen. Liefs, een vriend


19

Beste Randall, Je moeder was een bijzondere en geweldige vriendin, en ze was een inspiratie voor ieder die haar kende. De weerklank van de Heilige Geest in haar leven is verbazingwekkend geweest. Jouw geloof en toewijding aan Jezus was ongetwijfeld het antwoord op haar diepste en meest dierbare gebeden. Houd in gedachten dat de timing hiervan voor jou van God afkomstig was. Hij heeft Zijn doelen. Jij bent een getuigenis van Gods liefde en trouw... Liefs, een vriend

Een anoniem gedicht Kanker is zo beperkt... Hij kan de liefde niet verminken, hij kan de hoop niet vermorzelen, hij kan het geloof niet aantasten, hij kan de vrede niet verteren, hij kan het vertrouwen niet schaden, hij kan de vriendschap niet doden, hij kan de herinneringen niet uitwissen, hij kan de moed niet tot zwijgen brengen, hij kan de ziel niet binnendringen, hij kan het eeuwige leven niet inkorten, hij kan de Geest niet dempen, hij kan de kracht van de opstanding niet verkleinen.


20

Een gedicht van een vriend Hoe kunnen wij een regenboog vangen? De zoete geur van een lelie? Het lied van een nachtegaal? Het sierlijke waaien van het riet, een kabbelende rivier, een havik die zweeft waar vrije zielen thuishoren? Hoe kunnen wij haar uitstraling vastgrijpen, zo liefdevol, zo gereed om te geven? "Ik leer nu hoe ik kan sterven," zo vertelde Nancy ons. "Nee, door Gods genade leer ik nu hoe ik kan leven!” En dankzij jou, Nancy, leren wij dat nu ook. Halleluja!

16. Overpeinzingen van een zoon Als een getuigenis van mijn moeders hele leven vol moed, kracht en geloof in Jezus wil ik graag enkele van haar laatste uren met je delen. Het was zondagavond, 29 april, toen ik mij realiseerde dat mijn moeder ons ging verlaten. Hoewel we om wonderen hadden gebeden en we dachten dat we enkele dagelijkse overwinningen hadden behaald, wist mijn moeder op een vredige manier dat ze naar huis zou gaan om bij de Heer te zijn. Op haar verzoek keerden we haar bed naar het raam zodat ze van de prachtige zonsondergang over haar geliefde oceaan kon genieten. Ze stelde vragen over alle prachtige vogels die aan de horizon voorbij trokken. Ze kon aan onze gezichten zien dat dit prachtige uitzicht vooral bedoeld was voor haar persoonlijke genot. Op dat moment werd de duif het geestelijke symbool voor de rest van haar leven. De volgende dag, maandag 30 april, kwamen de vrienden van mijn moeder, van de kerk die ze al zo lang had bezocht en van de praatgroepen, verspreid over de ochtend op bezoek. In mijn "vorige leven" had ik veel van deze vrouwen nogal vreemd gevonden ("Een mens die de Geest niet bezit, aanvaardt niet wat van de Geest van God komt, want voor hem is het dwaasheid"), maar ik begrijp hen nu en ik hou van hen allemaal. Ik keek toe terwijl ze met elkaar baden, zongen en elkaars handen vasthielden. Ik was getuige van een geestelijke stortvloed zoals ik nog nooit had gezien. Later die ochtend probeerden we contact op te nemen met mijn tante Judy, een lerares aan een middelbare school in het kleine dorp Burns in Oregon. Mijn moeder wilde haar echt heel graag zien en we konden een zekere urgentie in haar haperende stem ontwaren. Toen ons verteld werd dat Judy zeker tien uur nodig zou hebben om hier te geraken, zei mijn moeder: "Ik zal volhouden tot ze er is".


21

Judy reed in vier uur naar Boise (Idaho), nam daar een vlucht naar Salt Lake City (Utah) en daar een tweede vlucht naar Orange County (Californië), rond half elf 's avonds. Bob, mijn moeders echtgenoot, en ikzelf waren in het ziekenhuis gebleven om moeder aan te moedigen, terwijl we haar zuurstofniveaus en bloeddruk geleidelijk zagen afnemen. Bob en ik bleven zingen en we bleven haar tot de "finishlijn" aanmoedigen. Enkele vrienden van mijn moeder brachten Judy rond 23:15 uur van het vliegveld naar het ziekenhuis. Judy was zo'n 15 tot 20 minuten alleen met mijn moeder. Het was prachtig om hen bij elkaar te zien. Een aantal van ons voegden zich toen bij haar in de kamer van mijn moeder en we brachten samen wat tijd met elkaar door. We huilden, we baden, we zongen enkele blijmoedige liedjes. Rond half één 's nachts fluisterde een van mijn moeders vriendinnen: "Het is oké nu, alles is oké, je moeder is er klaar voor om haar geest te laten gaan, maar ze moet dat van jou te horen krijgen." Ik liep naar het hoofdeinde van mijn moeders bed, hield haar hand vast en boog mij naar haar toe. Ik had nog de gelegenheid om alles te zeggen wat een zoon tegen zijn moeder wil zeggen. De laatste keer "Ik hou van jou", de laatste keer "Dank je wel". Daarna fluisterde ik zachtjes: "Alles hier is volbracht. Het is oké om nu je geest te laten gaan." Slechts seconden later begon haar ademhaling heel vredig te vertragen. Eerst vijf seconden tussen twee ademstoten, toen tien seconden, twintig seconden, dertig seconden... en toen gleed ze langzaam weg, met een kleine glimlach op haar gezicht, naar de liefdevolle armen van Jezus. Hij was zo barmhartig, hij was zo trouw: er was geen pijn, alleen maar vrede. Wij rouwden, maar we omarmden ook de vreugde van de wetenschap dat moeder nu de eeuwigheid met onze Heer was binnengetreden. Juist op het moment waarop mijn moeders geest ons verliet, konden we Jezus welhaast horen zeggen: "Voortreffelijk, je bent een goede en betrouwbare dienaar."

Wat een dierbare en glorieuze herinnering voor ons allemaal. Het was niet mogelijk om in die ziekenhuiskamer te zijn zonder te geloven... ...in de aanwezigheid, macht, liefde en genade van onze Heer en Redder, Jezus Christus.


22

Boek 3 De zin van de beproeving Nancy Tuttle en Randall Niles

Recommend Documents