Bijlage A.
Tweede Kamer. (Bijksbegrooting voor het dienstjaar 1931.
2. VILB. 8.
M E M O B I E VAN ANTWOOED. (Ingezonden bij brief van 29 November 1930.)
Algemeene beschouwingen. Inkomstenbelasting. De vraag, of niet de bepaling van artikel 91 der wet op de inkomstenbelasting wijziging behoeft, heeft nog in den loop van dit jaar bij den ondergeteekende een punt van overweging uitgemaakt, zulks naar aanleiding van bezwaren, die bij de beraadslagingen in de Eerste Kamer over Hoofdstuk V U B der Bijksbegrooting voor 1930 tegen dit artikel waren aangevoerd. Die overweging heeft den ondergeteekende gesterkt in zijn meening dat de verhooging van 25 pet., die — zooals uit het tweede lid van artikel 91 blijkt — beperkt is tot de belasting die betwist wordt op grond van beweringen en ontkenningen betreffende de feiten, een redelijk middel is om van het volhouden van ongegronde bezwaren te weerhouden. Concrete voorbeelden van gevallen, waaruit zou kunnen blijken, dat eenige voorziening noodig is, zijn deh ondergeteekende tot dusver niet bekend geworden. Herziening van de bepalingen van artikel 38, welke eerst enkele jaren geleden na een breede discussie in den tegenwoordigen vorm zijn vastgesteld, komt den ondergeteekende niet wenschelijk voor. Eenige continuïteit in de te volgen lijn is ook i n deze materie raadzaam. I n een bijzondere afwijking, welke het huidige régime zou vertoonen van dat, hetwelk sinds 1918 hier te lande heerschte, kan bezwaarlijk een voldoende reden tot het andermaal op de helling brengen van deze aangelegenheid gezien worden. Overigens vormt reeds de omstandigheid, dat de bepalingen van artikel 38 der wet op de inkomstenbelasting ook voor de gemeentefondsbelasting gelden en dat de opbrengst dezer laatste belasting basis vormt voor de uitkeeringen aan de gemeenten ingevolge artikel 4 der wet van 15 Juli 1929 (Staatsblad n°. 388), een overwegend bezwaar — in het huidig stadium van uitvoering der genoemde wet — tegen het brengen van wijzigingen in artikel 38. Vermindering van het inkomen van landbouwers als gevolg van den ongunstigen toestand, waarin hun bedrijf verkeert, brengt vanzelf mede, dat de betrokkenen tot een lager bedrag in de inkomstenbelasting zullen worden aangeslagen. Geleden verliezen zullen, indien en voor zoover zij niet in mindering kunnen worden gebracht van hetgeen andere bronnen van inkomen over het verliesjaar hebben opgeleverd, verrekend kunnen worden bij de vaststelling van het inkomen voor het volgende of de beide volgende belastingjaren (artikel 17 der wet op de inkomstenbelasting) . De werkzaamheden, verbonden aan de aanslagregeling voor d e belastingen naar inkomen en vermogen en voor de personeele belasting, zijn zoodanig over de verschillende maanden verdeeld, dat het personeel gedurende het geheele jaar een volle dagtaak heeft. E e n regeling, waarbij alle belastingschuldigen hun aanslagbiljet in de inkomstenbelasting uiterlijk in de zomermaanden zouden ontvangen, is derhalve niet uitvoerbaar zonder aanzienlijke versterking van personeel en zou tot gevolg hebben, dat dit personeel gedurende een gedeelte van het jaar niet voldoende werk had. Mede in verband hiermede is een verplaatsing van den aanvang van het belastingjaar der inkomstenbelasting naar der
Staten-Generaal.
Bijlagen.
V I I B.
8.)
9
begin Januari niet wenschelijk. E e n tweede bezwaar daartegen vormt de omstandigheid, dat de meeste bedrijven als boekjaar het kalenderjaar hebben en de resultaten dus in den regel eerst omstreeks 1 Mei bekend zijn, zoodat het aanbeveling verdient de aangiftebiljetten niet vóór 1 Mei uit te reiken.
VH*e HOOFDSTUK B.
Handelingen
2.
1930—1931.
Successie- en schenkingsrechten. De vraag, of de regeling van de rechten van schenking wegens verkrijgingen door instellingen van algemeen belang herzien behoort te worden, b.v. door een gewijzigde redactie van artikel 82, n°. 5, der Successiewet, maakt voor den ondergeteekende reeds eenigen tijd een punt van overweging uit. Ten einde te weten, welken invloed een herziening op de opbrengst zou hebben, zijn onlangs gegevens verzameld. Aan de hand hiervan wordt thans nagegaan, of het mogelijk is te komen tot een wetswijziging op dit punt. Dividend- en tantièmebelasting. H e t hierbedoelde onderwerp is behandeld in het Verslag van de Vaste Commissie voor Belastingen over het wetsontwerp tot wijziging van artikel 6 der wet op de inkomstenbelasting 1914 en van de artikelen 5 en 6 der W e t op de Dividend- en Tantièmebelasting 1917 (Gedrukte Stukken, Zitting 1929—1930, n°. 408). H e t moge den ondergeteekende vergund zijn, hiernaar te verwijzen. Grondbelasting. Zooals de ondergeteekende reeds vroeger, laatstelijk in § 4 der Memorie van Antwoord betreffende Hoofdstuk I der Eijksbegrooting voor 1931 (blz. 8), heeft doen blijken, kan hij geen termen vinden tot het indienen van een voorstel tot afschaffing van de grondbelasting. Ook tot het schrappen van de op die belasting ten behoeve van de provinciën en gemeenten geheven opcenten vindt hij geen aanleiding. De grondbelasting wordt niet geheven naar de verkoopwaarde, doch naar de belastbare opbrengst der eigendommen. Voor de ongebouwde eigendommen is die belastbare opbrengst ingevolge de herzieningswet van 25 April 1879 (Staatsblad n°. 89) gesteld op de jaarlijksche zuivere huur- of pachtwaarde, afgeleid uit de gemiddelde pachtprijzen van de jaren 1877—1881. Dat de regeling van artikel 52 der wet op de grondbelasting niet billijk werkt, is den ondergeteekende tot dusver niet gebleken. Dat een gebouw, hetwelk gedurende een aantal maanden ongebruikt en onverhuurd geweest is, na eigendomsovergang nog geruimen tijd ongebruikt en onverhuurd blijft, zal overigens niet vaak voorkomen. Vermogensbelasting. Zooals blijkt uit de Memoriën van Antwoord betreffende Hoofdstuk VITB der Eijksbegrootingen voor 1929 en 1930, acht de ondergeteekende het niet gewenscht, terug te komen op de destijds na een principieele gedachtenwisseling aanvaarde heffing naar de verkoopwaarde voor het onroerend goed. De overwegingen, die eertijds hiertoe hebben doen besluiten, gelden ook voor landelijke eigendommen. Personeele belasting. Omtrent de heffing van personeele belasting voor bedrijfslocalileiten als winkels, koffiehuizen, kantoren e. d., is nog kort geleden beslist bij de behandeling van het wetsontwerp omtrent de financieele verhouding tusschen Eijk en gemeenten. Er schijnt geen reden te bestaan, daarop t h a n s terug te komen. De bij de behandeling van Hoofdstuk VIIJS der Staatsbegrooting voor 1925 uitgesproken vrees, dat het gedeeltelijk opdragen van de mobilair-schattingen voor de personeele belasting aan ambtenaren in plaats van aan deskundigen voor de schatkist een aanzienlijk nadeel met zich zou brengen, is niet bewaarheid. Tot het gelasten van een algemeene herschatting van het mobilair voor geheel Drenthe bestaat geen aanleiding, daar im-
(Rijksbegrooting voor het dienstjaar 1931.
10
mers voor iederen aangeslagene telkenjare de gelegenheid bestaat, bezwaren tegen een onjuist geachten aanslag in t e dienen bij den inspecteur en e.q. bij den raad van beroep. Rijwielbelasting. Bij de wet van 30 December 1927 (Staatsblad n°. 429) is het tarief verlaagd van f 3 tot f 2,50. Vóór de indiening van het ontwerp van evengenoemde wet heeft de ondergeteekende overwogen, of het toen voor de verlaging van de rijwielbelasting beschikbaar gekomen bedrag zou worden gebruikt voor verlaging van het algemeen tarief dan wel voor uitbreiding van het aantal vrijstellingen door middel van verhooging van de inkomensgrens beneden welke vrijstelling wordt genoten. De beslissing is destijds gevallen ten gunste van verlaging van het algemeen tarief, omdat tegen belangrijke uitbreiding van het aantal vrijstellingen practische bezwaren bestonden. Deze bezwaren, welke ook thans nog bestaan, zijn uiteengezet in de Memorie van Toelichting op bovenge»oemd wetsontwerp (Gedrukte Stukken Tweede Kamer, Zitting 1927—1928, n°. 17S, volgnummer 3, blz. 2 en 3). Tegen het denkbeeld, rijwielbelastingmerken na een zeker tijdstip in het belastingjaar tegen verminderden prijs verkrijgbaar te stellen, of het belastingjaar in twee tijdperken te verdeelen en voor elk dier tijdperken belastingmerken tegen het halve tarief beschikbaar te stellen, bestaat bezwaar, omdat toeneming van ontduiking hiervan het gevolg zou zijn. E e n beroep op de omstandigheid, dat de belasting voor motorrijtuigen wel naar tijdsgelang wordt geregeld, is minder juist, omdat de wegenbelasting wordt betaald voor een bepaald motorrijtuig, welks identiteit vaststaat, zoodat de afgegeven belastingkaart alleen voor het daarin omschreven motorrijtuig van kracht is. E e n rijvvielbelastingmerk daarentegen kan voor elk willekeurig rijwiel dienst doen. Accijns op geslacht; invoerrecht op vleesch. Reeds de tegenwoordige financieele omstandigheden nopen den ondergeteekende, bij zijn te voren te dezen opzichte ingenomen standpunt te volharden. Tabaksbelasting. Wanneer de hier aan het woord zijnde leden bedoelen, door een wijziging van de Tabakswat t e bereiken, dat zwaardere eischen kunnen worden gesteld aan het verkrijgen van een bedrijfsvergunning als handelaar in tabaksfabrikaten, hetzij m e t het doel om b.v. koffiehuishouders, logementhouders, enz. van zoodanige vergunning uit te sluiten, hetzij om door verhooging van het bedrijfsvergunningsrecht vele kleine handelaren uit te sluiten, die, zooals in de practijk dikwijls voorkomt, naast tabaksfabrikaten ook andere artikelen verkoopen, dan moge de ondergeteekende opmerken, dat het nooit in de bedoeling van de Tabakswet heeft gelegen, verder in de economie van den kleinhandel in tabaksfabrikaten in te grijpen dan voor de verzekering van den accijns noodzakelijk werd geacht. Hij meent, dat dit het juiste standpunt is. Indien in het bedrijf van sigarenwinkelier naar het oordeel van de belanghebbenden misstanden voorkomen, die zij niet door eigen kracht kunnen doen verdwijnen, dan zal toch door hen niet een beroep op den accijnswetgever moeten worden gedaan. H e t is om een soortgelijke reden, dat de ondergeteekende bezwaar heeft, in de Tabakswet een bepaling op te nemen, waardoor verkoop van tabaksfabrikaten beneden den banderolleprijs wordt verboden. H e t is hem bekend, dat reeds sinds eenigen tijd winkeliersvereenigingen doende zijn m e t fabrikanten van sigaren en sigaretten overeenkomsten te sluiten, waardoor verkoop beneden den banderolleprijs kan worden beteugeld. Dit schijnt hem de meest aangewezen weg om a a n het euvel een eind te maken. Doch ook indien zij daarin niet mochten slagen, dan zou bestrijding van deze oneerlijke concurrentie toch minder eigenaardig in de Tabakswet thuis behooren.
2.
V I I B.
8.)
Zegelrecht. Cassabons, uitsluitend dienende als controlemiddel of als ruilbewijs voor verkochte goederen, zijn volgens de bestaande wet niet aan zegelrecht onderworpen. Dat zich ten aanzien van cassabons en soortgelijke stukken moeilijkheden hebben voorgedaan, moet geweten worden aan de omstandigheid, dat daarvoor niet zelden een vorm werd gekozen, welke de toepasselijkheid van artikel 34, I, c, der Zegelwet 1917 ten gevolge had. Sedert echter op dit punt klaarheid is ontstaan, is van bezwaren niet meer gebleken. Statistiekrecht. Alleen van de tijdelijke afschaffing van het bij uitvoer van h u n producten geheven statistiekrecht zouden de Nederlandsche land- eu tuinbouwers een, in verband met het lage heffingspercentage ad 1 per mille der waarde, gering voordeel kunnen genieten. H e t recht, geheven bij den invoer van buitenlandsche land- en tuinbouwproducten, geeft hun daarentegen een, zij het even onbeteekenende, bescherming. Zoowel het bij in- als bij uitvoer geheven statistiekrecht is echter de eenige werkzame prikkel tot een juiste aangifte van de waarde dezer goederen voor de statistiek en tot het niet eerst ten invoer en daarna weder ten uitvoer aangeven van ten doorvoer bestemde zendingen. Door het wegvallen van dezen prikkel zou aan de betrouwbaarheid van de statistiek van den in-, uit- en doorvoer afbreuk worden gedaan. Zakelijke belasting op het bedrijf. Op hetgeen met betrekking tot deze belasting werd opgemerkt, heeft de ondergeteekende de aandacht gevestigd van den Minister van Staat, Minister van Binnenlandsche Zaken en Landbouw, onder wien deze aangelegenheid ressorteert. Belastingbetaling op postkantoren. Bezwaarlijk zal kunnen worden ontkend, dat de uitvoering, gegeven aan den bewusten begrootingspost, in volkomen overeenstemming is met de bedoeling, welke aan het amendementBAKKER heeft ten grondslag gelegen. De bestrijders van het oorspronkelijk ontwerp immers hebben nadrukkelijk verklaard, d a t zij aan de belastingschuldigen niet de faciliteit misgunden om op de postkantoren t e betalen, noch aan den fiscus het voordeel, hetwelk aan de vlottere inning der belastingpenningen verbonden was, maar dat zij slechts bevreesd waren, dat het platteland ontbloot zou worden van ontvangkantoren of zitdagen, en dat alleen deze laatste overweging hen tot verzet noopte. Daarop heeft de ondergeteekende het denkbeeld aan de hand gedaan, d a t wie aldus dachten, dan een amendement zouden indienen, waardoor althans dat deel van het voorstel zou worden aanvaard, waartegen het bezwaar niet gericht was. Zulks is geschied. D e uitvoering van den begrootingspost nu is aldus geweest, dat de betaling op de postkantoren werd opengesteld in de steden en in die buitengemeenten die ter betaling van belasting bij uitsluiting op een daartoe ingesteld stedelijk belastingkantoor waren aangewezen. Geen ontvangkantoor of zitdag ten plattelande kon door dezen maatregel ook maar van verre bedreigd worden. D e uitvoering dekte volledig de ratio van het amendement. H e t zou dan ook weinig gerechtvaardigd geweest zijn, aan tal van contribuabeien, die tot dusver den zwaren gang naar een verafgelegen belastingkantoor moesten maken, een weldaad te onthouden, die juist voor hen bijzondere waarde moest hebben en die geheel lag binnen den gedachtengang van het amendement. De ondergeteekende, die steeds geneigd is het den belastingschuldigen zoo gemakkelijk mogelijk te maken, is gedurende het afgeloopen jaar meermalen in de verleiding gebracht, een stap verder op den ingeslagen weg te doen. I m m e r s het geroep om in de gunst van de postbetalingen te deelen, was nauwelijks van de lucht. H e t begon reeds m e t een schrijven van Burgemeester en Wethouders van Monster in Januari, waaraan het volgende is ontleend :
(Rijksbegrooting voor h e t dienstjaar 1931. „ I n verband hiermede heeft het college besloten ü te verzoeken bij wijze van proef ook op ons postkantoor alsnog de gelegenheid te geven tot het betalen der belastingpenningen. ,,De directeur van het postkantoor alhier deelde ons mede, dat op zijn kantoor vele betalingen per giro plaats vonden, doch dat de loketambtenaren de personen steeds moeten behulpzaam zijn bij het invullen van het girobiljet, hetgeen veel moeite en tijd veroorzaakte. „Hij ZOÜ gaarne zir-n, dat hierin verandering werd gebracht. „Beleefd verzoeken wij u wel te willen besluiten het verzoek van ons college in te willigen." x) Typeerend ;s wat in dezen brief meegedeeld wordt omtrent de betaling per girobiljet. Reeds vroeger werd er door den ondergeteekend- 1 op gewezen, dat de groote belastingbetalers plegen te gireeren en dat de kleine, die gewoonlijk geen gironummer hebben, een soortgelijken weg zouden kunnen volgen door op een girobiljet te storten, maar dat zij dit vaak niet kunnen hanteeren. Uit dezen brief — evenals uit verschillende andere, door den ondergeteekende ontvangen — blijkt nu, dat de postambtenaren hen daarbij meermalen behulpzaam zijn. Indien dit op groote sc-haal ging geschieden — waartegen geen bezwaar zon kunnen rijzeu, daar destijds tegen het voorstel omtrent de postbetalingen door de opponenten o. a. werd aangevoerd, dat men „immers kon storten op een girobiljet" —, dan zouden de ontvangkantoren en zitdagen evenzeer verdwijnen. Men houdt nu eenmaal op den duur geen trekschuit in stand, waar vlottere vervoermiddelen ter beschikking staan. Aan later ontvangen brieven moge door den ondergeteekende het volgende worden ontleend: Burgemeester en Wethouders van Ridderkerk schreven o. a. : „ E e n s per maand houdt alhier de Rijksontvanger te IJsselmonde zitting en velen komen dan betalen, wat nogal aanleiding geeft lot veel tijdverlies en moeite, omdat de meesten ongeveer 12 uur komen opdagen. „ N u kan wel per giro betaald worden, m a a r voor vele belastingplichtigen is het geen gemakkelijk werk een girobiljet in te vullen en daarom zou het zeer op prijs worden gesteld, indien zij ten postkantore terecht konden komen, hetwelk alle dagen en het grootste deel van den dag geopend is, en niet verplicht werden om <>f op de zitting met al het daaraan verbonden ongerief t e verschijnen, óf om I J uur te loopen naar het belastingkantoor. Ook spoediger betaiing aan het Rijk van belastinggelden zal o. i. hiervan het gevolg kunnen zijn." Burgemeester en Wethouders van Zelhem: „ H e t dorp Zelhem is ruim 7 K.M. en het dorp Halle ruim 10 K.M. gelegen van Doetinchem, de plaats waar het kantoor van den Rijksontvanger is gevestigd, tot wiens ressort de gemeente Zelhem behoort. „Slechts gedurende 7 maanden des jaars houdt de Rijksontvanger, en dan alleen in het dorp Zelhem, zitting voor het in ontvangst nemen van belastinggelden. „ D e gelegenheid om hun belastinggelden te voldoen is dus voor de ingezetenen, gelet op de groote afstanden en de weinige zittingen van den Rijksontvanger alhier, niet gemakkelijk en zeer beperkt. „ I n verband hiermede zijn wij zoo vrij, ons tot Uwe Excellentie te wenden m e t het beleefde verzoek ook de hulppostkantoren te dorp Zelhem en Halle in deze gemeente aan te wijzen voor h e t storten van Rijksbelastingen." Burgemeester en Wethouders van H e e r : „ W a a r in de gemeente Maastricht voor de inwoners de mogelijkheid openstaat om aan alle postinrichtingen daar ter stede h u n belasting te betalen 8n waar de gemeente Heer aan de gemeente Maastricht vastgebouwd ligt, verzoeken wij Uwe Excellentie beleefd de inwoners van H e e r ook in de gelegenheid te 1 ) Zie ook het antwoord op de vraag van den heer KAMPSCHÖER (Aanhangsel Handelingen 1929—1930, Vel 40).
2.
V I I B.
11
8.)
willen stellen hun belastingen ten postkantore te Heer te kunnen voldoen. „ U i t een ingesteld onderzoek is ons gebleken, dat thans reeds' vele ingezetenen van Heer hun belasting ten postkantore te Heer per giro laten overschrijven." Burgemeester en Wethouders van Zuilen : „Voor het kantoor te Zuilen, ressorteerende onder het postkantoor Maarssen, is openstelling van de gelegenheid tot betaling van belastingpenningen evenzeer noodzakelijk, omdat de gelegenheid, welke de Rijksontvanger der directe belastingen den aangeslagenen biedt, zich beperkt tot éénmaal per maand zitting houden in het tusschen oud en nieuw Zuilen gelegen nieuwe gemeentehuis, waarbij dan nog uitgezonderd zijn de maanden Januari, Februari en Augustus. „ W a a r de aanslagen in de belasting in deze gemeente vrij hoog zijn en de gemeente hoofdzakelijk bestaat uit personen van de arbeidende klasse, ligt het voor de hand, dat er een groot belang mede gemoeid is, de gelegenheid tot belastingbetaling voor de aangeslagenen zooveel mogelijk uit te breiden. „Ook voor 's Rijks schatkist kan tegemoetkoming aan onzen wensch niet anders dan gunstig werken. „Wij mogen clan ook m e t aandrang verzoeken, d a t de tegenwoordige regeling, waarbij het werkelijke platteland en wat verder als platteland wordt aangemerkt is uitgesloten, worde gewijzigd en in het bijzonder ook in deze gemeente zoo spoedig doenlijk gelegenheid worde geschapen ten postkantore belasting te betalen." Burgemeester en Wethouders van Apeldoorn: „Meermalen bereiken ons klachten van het publiek over het lange wachten op het Rij ksont vangkantoor te Apeldoorn, waar herhaaldelijk files van tientallen belastingplichtigen voor het eenige betaalloket staan te wachten. „Wij hebben daarom de eer Uwe Excellentie te verzoeken, in de uitbreiding der betaalbaarstelling van Rijksbelastingen aan de postkantoren ook Apeldoorn te betrekken." De ondergeteekende moge zich tot deze bloemlezing bepalen. Hij heeft on alle verzoeken afwijzend beschikt, maar stelt, zooals in den uitgewerkten en toelichtenden staat van de aanhangige begrooting is medegedeeld, zich voor, de postbetalingen in 1931 uit te breiden tot alle gemeenten, ressorteerende onder in steden gevestigde kantoren. Dit tevens in antwoord op de door andere leden gestelde vraag, welke de plannen van den ondergeteekende te dezer zake voor de toekomst zijn. Voorshands zou hij nog niet verder willen gaan, al staat natuurlijk vast, dat m e n niet jong behoeft te zijn om de openstelling van alle postkantoren voor de betaling van belasting te zullen beleven. H e t is ondenkbaar, dat deze weldaad op den duur aan het platteland zal worden onthouden. I n antwoord op eenige vragen, in het Voorloopig Verslag gedaan, moge overigens het volgende worden meegedeeld: Van 1 Januari 1930 tot en met 30 September 1930 bedraagt het totaal aantal postbetalingen: in het geheele land
1 5 7 5 020
te Amsterdam
591 564
te 's Gravenhage
203 913
te Rotterdam
141 671
De openstelling van de postkantoren voor het betalen van belasting heeft van 1927 af (dus inbegrepen de te voren reeds genomen proef in Noordholland en den Haag) tot gevolg gehad een uitbreiding van de personeelsformatie op de gezamenlijke postkantoren met 4 assistenten, 2 kantoorbedienden en 1/3 van den werktijd van een derden kantoorbediende, mitsgaders 1/6 van den werktijd van een commies.
(Rijksbegrooting voor het dienstjaar 1931.
12
Verwacht wordt, dat de algemeene invoering van de regeling geen verdere uil breiding van personeel ten gevolge zal hebben en dat de kosten wegens indienstneming van hulppersoneel een bedrag van f 5000 niet zullen overschrijden. Geheimhouding van gegevens. Naar aanleiding van de vraag, of de administratie der belastingen aan buitenlandsche administraties, m e t name de Duitsche, mededeelingen doet over haar bevindingen ten aanzien van belastingschuldigen hier te lande, deelt ondergeteekende mede, dat, voor zoover hem bekend is, zulks niet geschiedt. Nog zeer onlangs is hem uit de instructie van een klacht van een •belastingplichtige, dat zulke gegevens door de administratie wel zouden zijn verstrekt, gebleken, dat die klacht op een vergissing berustte. In dit verband stelt ondergeteekende er prijs op te verklaren, dat niet alleen tegenover de buitenlandsche administraties doch ook bij de uitvoering van de eigen belastingwetten het geheim dient te worden bewaard. Een en andermaal is dan ook aan de ambtenaren te kennen gegeven, dat. de inzage van boeken en bescheiden slechts moet worden aangewend voor de controle van de aangifte of de bewering van dengene van wiens stukken inzage wordt genomen, en dat die inzage niet dienstbaar mag worden gemaakt aan controle op de naleving door anderen van hun verplichtingen tegenover de belastingadministratie. Waar het derhalve naar de meening van ondergeteekende niet geoorloofd is, hetgeen bij een boekenonderzoek blijkt, tegenover derden te gebruiken voor een richtige toepassing van de eigen belastingwetten te hunnen aanzien, is het zeker niet geoorloofd dienaangaande aan een buitenlandsche administratie mededeelingen te doen. Ten overvloede voegt de ondergeteekende hieraan toe, dat het wel kan voorkomen, dat de ambtenaren ter controleering van de juistheid van een bepaalde bewering van den belastingplichtige (b.v. dat hij een schuld heeft aan een buitenslands wonende, welke schuld hij dan van zijn inkomen kan aftrekken) daaromtrent in verbinding treden met een buitenlandsche administratie. H e t ligt intussehen voor de hand, dat het hier een andere aangelegenheid betreft dan de in het Voorloopig Verslag bedoelde. Recognitie wegens gebruik van Staatseigendommen en wateronttrekking. H e t Rijk vordert slechts een billijke huursom of vergoeding, verband houdende met het toegestane gebruik of genot van zijn eigendom. Zou deze evenredig moeten zijn aan de kosten van de totstandkoming en het onderhoud van het werk, waarvan het in gebruik gegeven eigendom deel uitmaakt, dan zou zij in vele gevallen te hoog worden. De „algemeene bestemming" van het Rijkswater bestaat — gelijk in het antwoord op de in het Voorloopig Verslag vermelde schriftelijke vraag werd opgemerkt — in het gebruik, dat van dat water door vaartuigen wordt gemaakt. Dit volgt reeds hieruit, dat zulk een gebruik aan ieder vrijstaat én niet contractueel aan bepaalde industrieën of particulieren wordt toegestaan. Dit laatste geschiedt wèl met het uitsluitend gebruik of genot van tot dat water behoorende terreinen enz. Ben billijke vergoeding, voor een zoodanig gebruik gevorderd, is evenmin een belasting als de pacht, door andere gebruikers van Staatseigendom verschuldigd. Bezoldigingsbesluit. De opmerking, dat, ook bij inachtneming van een behoorlijke continuïteit bij de klasse-indeeling der gemeenten, met belangrijke feitelijke verschuivingen van bijzonderen aard behoort te worden rekening gehouden, wordt als juist erkend. Inhoever dit standpunt gevolgen moet hebben voor de beide in het Voorloopig Verslag genoemde gemeenten, zal een punt van onderzoek uitmaken.
2.
V I I B.
8.)
Pensioenwet. De opmerking, dat in artikel 4, sub e bis, der Pensioenwet niet zijn opgenomen de leerkrachten, werkzaam aan nijverheidsr scholen, welke alleen door de gemeente en niet door het Rijk gesubsidieerd worden, is in haar algemeenheid niet juist. Leer krachten, die in dienst zijn van een instelling, welke (voor eenige school) Rijkssubsidie geniet, zijn ingevolge het genoemde artikel pensioengerechtigd, ook indien zij verbonden zijn aan een school, welke uitsluitend gemeentesubsidie geniet, mits die school voldoet aan de bij Koninklijk besluit gestelde voorwaarden. De wetswijziging van 12 December 1929 (Staatsblad n°. 522), waarbij artikel 4, sub e bis werd ingevoegd, is juist m e t dit doel tot stand gebracht. Verder kan niet worden gegaan. De gemeenten zijn geheel vrij niet betrekking tot de voorwaarden, waaraan een nijverheidsschool moet voldoen om voor subsidie van gemeentewege in aanmerking te komen en evenzeer in het percentage van de vergoeding van kosten. Dit laatste kan uiterst gering zijn, en evenzoo de invloed der gemeente op de inrichting der school zeer zwak. Aan het personeel van een nijverheidsschool uitsluitend op grond, dat deze gemeentesubsidie geniet, de hoedanigheid van ambtenaar in den zin der Pensioenwet toe te kennen, zou dan ook in strijd zijn met de lijn, welke bij de samenstelling van artikel 4 der Pensioenwet is gevolgd. Ten aanzien van de artikelen 67 der Pensioenwet 1922 en artikel L X X X I V der wet van 28 Mei 1925 (Staatsblad n°. 216) overweegt de ondergeteekende een wijziging. Schrapping van het cumulatieverbod, hetwelk op zich zelf steeds als juist is erkend, kan uiteraard niet in aanmerking komen. Oud-gepensionneerden. H e t is den ondergeteekende niet duidelijk, hoe de regeling van het Koninklijk besluit van 22 Juli 1930 (Staatsblad n°. 337) „beneden de gewekte verwachting" kan zijn gebleven, omdaï de bijslag nog steeds een gunst zou zijn, terwijl hij het karakter van een recht zou moeten hebben. De bedoelde regeling is immers een rechtstreeksch uitvloeisel van de Stichtingswet, zooals die gewijzigd is bij de wet van 14 J u n i 1930 (Staatsblad n°. 246). Over de bedragen, in de regeling genoemd, kan men van rneening verschillen; de ondergeteekende verheugt zich, dat hiertegen geen critiek wordt gehoord. H e t beginsel van de regeling ligt in de wet zelf vast. De ondergeteekende kan niet veronderstellen, dat de leden, hier aan het woord, in de verwachting hadden geleefd, dat hij de wet op zijde zou zetten. Aan den aandrang, in de tweede alinea geoefend, kan bezwaarlijk worden voldaan. De gronden daarvoor zijn reeds meermalen, laatstelijk in de Nota naar aanleiding van het Verslag der Tweede Kamer over het ontwerp, dat tot bovengenoemde wet van 14 J u n i 1930 leidde, breed uiteengezet. H e t zou ook weinig logisch zijn, kort nadat de Stichtingswet gewijzigd is ten einde den bijslag op een vaste basis te brengen, die wet af te schaffen op grond van overwegingen, welke reeds te voren bekend waren en niet werden gedeeld. Wachtgelders. Dat het bemiddelingsbureau niets anders zou doen dan aanvrage;', die inkomen, doorgeven, is minder juist. De werking is integendeel de volgende. Wanneer een vacature ontstaat, doet de betrokken Rijksdienst daarvan mededeeling aan het bureau. H e t bureau gaat dan aan de hand van de ter beschikking staande gegevens na, wie van de ingeschreven personen voldoet aan de eischen gesteld voor de vervulling van de vacante betrekking. Aan de aanvragers wordt vervolgens, onder aanteekening van enkele gegevens, welke van belang kunnen zijn, mededeeling gedaan van de namen van de candidaten. Op blz. 19 van de Memorie van Antwoord aan de Tweede Kamer c m t r e n t Hoofdstuk I van de Rijksbegrooting voor 1931 heeft de ondergeteekende de maatregelen vermeld, welke hij laatstelijk heeft getroffen om de herplaatsing van wachtgelders gunstig te beïnvloeden.
Bijlage A.
Tweede Kamer. (Rijksbegrooting voor het dienstjaar 1931.
Overigens mogen ingevolge de bestaande regeling geen personen buiten de wachtgelders worden aangesteld in vacante Eijksbetrekkingen, vóórdat, na herhaalde aanvrage bij het bureau, is komen vast te staan, dat niemand van de ingeschreven personen geschikt - is voor de vervulling van de opengevallen functie. Voor het zoeken van betrekkingen voor wachtgelders door het bureau is in deze procedure gee'n plaats. Aan wachtgelders, die in 's Eijks dienst worden herplaatst, kan de diensttijd, welken zij in hun vorige betrekking hebben doorgebracht, geheel of gedeeltelijk worden medegegeven bij de vaststelling van hun bezoldiging in de nieuwe betrekking, indien die diensttijd van n u t is te achten voor de vervulling van de nieuwe functie. De vroegere diensttijd van de bij den belastingdienst werkzaam gestelde wachtgelders (in hoofdzaak gewezen militairen) is van geen of zeer weinig waarde voor den belastingdienst. Tot toekenning van een hoogere bezoldiging d a n de aanvangswedde kan daarom in den regel niet worden overgegaan. Formaat van de bankbiljetten. De in h e t Voorloopig Verslag gemaakte opmerkingen over het formaat der bankbiljetten zijn ter kennis van de Directie der Nederlandsche B a n k gebracht. De Directie kan niet toegeven, dat het in de Vereenigde Staten gebruikte uniforme model de voorkeur verdient. In. vrijwel alle andere landen wordt de voorkeur gegeven aan een met de waarde zich wijzigend formaat. De eischen, die m e n ter beveiliging van het publiek tegen namaak aan kleuren en drukmethoden moet stellen, bewerken, dat eenige, zij het ook oppervlakkige, gelijkenis tusschen biljetten van verschillend bedrag niet altijd te vermijden is. De in het Voorloopig Verslag genoemde Amerikaansche biljetten zijn hiervan een sterk sprekend voorbeeld. Naast de betere technische waarborgen tegen nabootsing, die uit de afwezigheid van uniformiteit voortvloeien, pleegt juist een verschil in grootte ook op hoogen prijs te worden gesteld als hulpmiddel tegen vergissingen. W a t de grootte der bankbiljetten betreft, kan aan het bovenstaande nog worden toegevoegd, dat ook het geldelijk belang van de Nederlandsche Bank medebrengt biljetten van een zoo klein mogelijk formaat te doen drukken, doch dat het publiek zoo goed als maar eenigszins mogelijk is beschermd moet worden tegen yervalschingen. De eischen, die hierdoor aan de techniek worden gesteld, maken verkleining in het algemeen bezwaarlijk. Rijkswapen op zegels. Inderdaad is het Rijkswapen met de versierselen, zooals dat op het plakzegel voorkomt, niet in overeenstemming met de geldende bepalingen. H e t model voor het plakzegel is in 1886 vastgesteld en blijkbaar is in 1907, 'oij het vaststellen van het nieuwe Bijkswapen, verzuimd het plakzegel daarmede in overeenstemming te brengen. Thans zal daartoe worden overgegaan. Ten einde echter de kosten aan deze verandering verbonden te beperken, zullen de reeds aangemaakte zegels nog worden uitgegeven.
Afdeelingen en Artikelen. AFDEELING
I.
Departevient. Art.
2. Buitengewone traktementsverhoogingen. Ten aanzien van het onder de Vde Afdeeling voorkomend personeel der belastingen bestaat er minder behoefte tot het toekennen van buitengewone traktementsverhoogingen dan voor het Departementspersoneel. I m m e r s in een groot dienstvak als dat der belastingen is het, in tegenstelling m e t den Departementalen dienst, uiteraard mogelijk, en in vele gevallen zelfs verkieselijk, den uitnemenden ambtenaar op andere wijze t e beloonen. Bevordering bij keuze kan daar op uitgebreider schaal plaats hebben; bij verplaatsing kan m e t bijzondere wenschen van de ambtenaren rekening worden gehouden. Handelingen
der
Staten-Generaal.
Bijlagen.
1930—1931
2.
V I I B.
8.)
13
AFDEELING
IV.
Rijksinkoopbureau. Werking Rijksinkoopbureau. De ervaring, welke tot dusver van de werking van het Rijksinkoopbureau is opgedaan, beantwoordt aan de verwachtingen, welke bij de instelling van dat bureau werden gekoesterd. De samenwerking met de verschillende Rijksdiensten breidt zich gestadig uit en verloopt over het algemeen vlot. H e t 'streven om door middel van de algemeene bestellijsten te komen tot concentratie van orders, ten einde belangrijke prijsreducties te .verkrijgen, heeft tot gunstige resultaten geleid. Uit de rapporten van eenige accountantsonderzoekingen, die in den loop der jaren werden ingesteld, is dan ook gebleken, dat de bemiddeling van het Rijksinkoopbureau aanzienlijke besparingen voor den Staat heeft opgeleverd. H e t is niet doenlijk voor deze besparingen een eenigszins nauwkeurig bedrag te ramen. Als regel toch kunnen tegenover de reëele door het Rijksinkoopbureau betaalde prijzen slechts de fictieve prijzen worden gesteld, welke door de Rijksdiensten zouden zijn besteed, indien zij zelve rechtstreeks voor de aanschaffingen hadden zorg gedragen. Deze laatste prijzen kunnen evenwel ten aanzien van de zoozeer uiteenloopende artikelen meestentijds niet m e t zekerheid worden vastgesteld; te minder, wijl in het veronderstelde geval de eene dienst als klein-afnemer, de andere als middel- of groot-afnemer zou optreden, terwijl ook één en dezelfde dienst zich niet ten aanzien van alle artikelen, welke hij noodig heeft, in dezelfde positie zou bevinden. AFDEELING
Dienst
der
V.
belastingen.
Reorganisatie van den belastingdienst. Inderdaad is een reorganisatie van den belastingdienst bij den ondergeteekende in overweging. Deze zou leiden tot een afzonderlijken dienst der invoerrechten en accijnzen naast een dienst vo ir de overige Rijksbelastingen (directe en indirecte belastingen). De nieuwe diensten zouden vrijwel op dezelfde wijze worden georganiseerd als de tegenwoordige, dus met instelling van directies, inspecties, kantoren en posten van den actieven dienst. De kantoren van den eenen dienst zouden op verschillende plaatsen over en weer als sub-kantoren voor den anderen dienst fungeeren. W a t den actieven dienst betreft, zouden de posten van den eenen dienst tevens werkzaamheden voor den anderen dienst verrichten, voor zoover dit als bijkomende taak kan geschieden. De afscheiding van de invoerrechten en accijnzen van het bestaande dienstvak der directe belastingen, enz. zou geleidelijk binnau eenige jaren plaats hebben. Voor de combinatie van het overblijvende gedeelte van dat dienstvak met d a t der registratie en domeinen zou een ruime overgangstoestand gelden. E r zouden geen ingrijpende wijzigingen worden gebracht, alvorens de hoofdainbtenaren van deze beide dienstvakken zich de hun ontbrekende kennis kunnen hebben eigen gemaakt, waartoe hun de gelegenheid zou worden geboden. I n verband met den ruimen overgangstoestand zouden de oudere inspecteurs, alsmede de meeste ontvangers van beide dienstvakken, geen aanvullende studies behoeven te maken. Dit geldt ook voor die inspecteurs en ontvangers der directe belastingen, enz., die zouden overgaan naar den dienst der invoerrechten en accijnzen. De voorgenomen reorganisatie wordt in de eerste plaats gemotiveerd door de geleidelijke ontwikkeling van het Nederlandsche belastingstelsel, welke een zoodanig verband tusschen de direct a en indirecte belastingen heeft doen ontstaan, dat de wetgeving betreffende deze heffingen in de toekomst door één dienst behoort te worden uitgevoerd. I n de tweede plaats is het dienstvak der directe belastingen, enz. te omvangrijk en te veel
(Rijksbegrooting voor het dienstjaar 1981.
14
eisenend geworden; een splitsing zal dan ook een betere heffing van de invoerrechten en accijnzen, dan thans mogelijk is, verzekeren. Betwijfeld wordt de juistheid van de zienswijze, volgens welke boven een examen de voorkeur wordt gegeven aan de bezetting van elke inspectie der directe en indirecte belastingen m e t personeel uit beide dienstvakken. Zoowel de belangen van den dienst als die van de ambtenaren schijnen met de voorgenomen gedragslijn meer gebaat. Met de in de laatste alinea bedoelde rapporten is reeds bij de inrichting van den belastingdienst gedeeltelijk rekening gehouden, terwijl ten aanzien van den kadastralen dienst de door de 'betreffende commissie voorgestelde maatregelen nog een onderwerp van studie uitmaken. W a t betreft de rapporten over den bouw en de indeeling van den belastingdienst, moge worden opgemerkt, dat tegen de hierin ontwikkelde reorganisatie onoverkomelijke bezwaren bestaan. Tegen overlegging van de rapporten der grootendeels uit ambtenaren bestaande commissie bestaat om de bekende redenen bezwaar. Toestand van belastingkantoren. W a t de klacht betreft over het met voldoen van belastingkantoren aan de meest bescheiden eischen van comfort en hygiëne, merkt de ondergeteekende op, dat deze aangelegenheid zijn voortdurende aandacht heeft, zooals kan blijken uit de in de laatste twee jaren gebrachte verbeteringen in de minder gunstige toestanden te Almelo, Amsterdam, Boskoop, Brielle, Deventer, Echt, Eindhoven, Goor, Gorinchem, Haarlem, Raalte, Bijssen, Schoonhoven, Purmerend, Tiel, Zaltbommel en Zutphen. Andere verbeteringen zijn in meer of minder gevorderden staat van voorbereiding of uitvoering (o. a. Amsterdam O.-I. Huis, Geertruidenberg, Hengelo en 's Hertogenbosch). Ook ten aanzien van de huisvesting van den belastingdienst aan den Zuid-Binnensingel te 's Gravenhage wordt een afdoende verbetering overwogen. Georganiseerd overleg. De voorstellen tot wijziging van het Ambtenarenbesluit Belastingdienst, welke op 16 J a n u a r i 1929 zijn ingediend, zijn reeds in de vergadering van de Bijzondere Commissie van 5 April 1929 aan de orde gesteld en, voor zooveel zij betroffen de invoering van het tweerangenstelsel voor de ambtenaren van den bureaudienst, door de voorstellers teruggenomen. Bedoelde voorstellen zijn later niet meer door de Commissie in behandeling genomen, omdat in verband m e t het in werking treden van de inmiddels tot stand gekomen Ambtenarenwet een nieuw Ambtenarenbesluit Belastingdienst werd verwacht en bij de behandeling daarvan bedoelde voorstellen weder onder het oog konden worden gezien. De invoering van de wijziging van de regeling in zake het plaatselijk overleg is uitgesteld in verband met het in voorbereiding zijn van een algemeen Ambtenarenreglement, waarbij ook dit onderwerp wordt geregeld. Bedoeld reglement is in behandeling bij de Centrale Commissie voor georganiseerd overleg. De ondergeteekende is op grond van een en ander van meening, d a t bezwaarlijk kan worden gesproken van onvoldoende medewerking aan een goede functionneering van het georganiseerd overleg. De voorschriften, rakende de rechtspositie van het personeel, worden reeds sedert eenige jaren in afschrift aan de leden van de Bijzondere Commissie toegezonden. Uiteraard zijn dit slechts de voorschriften van algemeene strekking; afschriften van beschikkingen en van missives waarbij geen algemeene onderwerpen worden behandeld, kunnen moeilijk worden verstrekt, omdat daarbij persoonlijke belangen zijn betrokken. Bezoldiging van inspecteurs. Ten einde tegemoet te komen aan de moeilijkheden, door de demobilisatie ontstaan voor de z.g. verlofs-officieren die zonder
2.
V I I B.
8.)
voldoende inkomsten den militairen dienst moesten verlaten, is voor hen de gelegenheid geopend over te gaan in den belastingdienst. Eenigen hunner zijn daarna in opleiding genomen voor surnumerair der directe belastingen enz. en in verband m e t hun leeftijd zoo spoedig dit mogelijk was bevorderd tot adjunctinspecteur en daarna tot inspecteur. E r bestaat echter geen aanleiding om voor de regeling van hun bezoldiging de militaire dienstjaren te doen medetellen. De vergelijking met onderwijzers is minder juist, omdat hier geen sprake is van diensttijd in denzelfden rang. Bovenbedoelde inspecteurs waren vóór h u n aanstelling bij den dienst der belastingen niet in 's Bijks burgerlijken dienst werkzaam; zij hebben door de mobilisatie hun particuliere betrekking of wel het vooruitzicht op zulk een betrekking verloren zien gaan en zijn toen in een zeer behoorlijke positie in 's Bijks dienst werkzaam gesteld. Benoeming tot ontvanger. Voor de beantwoording van de gestelde vraag moge de ondergeteekende verwijzen naar hetgeen hierna is medegedeeld onder het hoofd „Positie van het administratieve personeel". Promotie van de ontvangers. Ondergeteekende moge verwijzen naar hetgeen onder dit hoofd is medegedeeld in de Memorie van Antwoord, Hoofdstuk V U B , begrooting 1980, blz.. 13/14. Thans zijn reeds 16 kantoren in klasse verhoogd, waarvan er 8 zijn gebracht in de 2de klasse. De kantoren Zwolle en Heerlen kwamen daarbij niet voor verhooging in aanmerking. I n verband met het aantal ontvangers, dat gedurende dit jaar den dienst heeft verlaten, of waaraan in 1931 ontslag zal moeten worden verleend, zal aan het einde van het volgend jaar een belangrijke opschuiving hebben plaats gehad. De ontvangers der kantoren van de 5de en 6de klasse zullen bij opheffing van hun kantoren aan inspectiën der directe belastingen werkzaam worden gesteld. Openstelling van vacante ontvangkantoren.' De vacante ontvangkantoren worden in den regel groepsgewijs voor sollicitatie opengesteld. H e t is niet wenschelijk elk kantoor afzonderlijk dadelijk na het vacant worden open te 'stellen, omdat vele ontvangers naar verschillende kantoren tegelijk vragen en daarom op een en hetzelfde tijdstip beoordeeld moet kunnen worden, voor welk kantoor een gegadigde oudste sollicitant is. Een ander stelsel zou aanleiding geven tot intrekking van reeds bevolen verplaatsingen en aldus nog meer vertraging medebrengen. De kantoren 's-Gravenpolder en Millingen zijn nog niet voor sollicitatie opengesteld, omdat nog niet is komen vast te staan, dat zij gehandhaafd zullen worden. I n de vacature te Kortgene zal één dezer dagen worden voorzien. Tweerangenstelsel; salarisregeling. De veranderingen, welke in verband met de invoering van het tweerangenstelsel in de salarisregeling zijn gebracht, zijn vanzelf beperkt moeten worden, omdat niet een salarisherziening het doel van de reorganisatie was. Aan deze laatste, meer dan noodig was, een salarisherziening t e verbinden, zou niet billijk geweest zijn tegenover andere ambtenaren, wier dienstvak t h a n s niet een wijziging van inrichting onderging. H e t maximum voor de ambtenaren, die op 1 Mei 1930 den ambstitel kregen van assistent, is met f 100 verhoogd. E r bestond geen aanleiding om die verhooging dadelijk toe te kennen; op 1 Januari 1932 zullen deze ambtenaren een maximum hebben bereikt, dat f 100 hooger is dan dat, waarop zij onder de vroegere regeling aanspraak konden maken. H e t maximum salaris voor de assistenten, die op of na 1 Mei 1930 zijn of worden benoemd, is m e t m e t f 100 verlaagd; voor den nieuwen rang van assistent is, zooals hierboven reeds is opgemerkt, een maximum vastgesteld, dat f 100 hooger is dan dat voor de gewezen kommiezen der 1ste klasse en f 100 lager is dan dat voor de assistenten onder de oude regeling. Voor een deel der ambtenaren — nl. voor hen. die den maarsehalks-
(Eijksbegrooting voor het dienstjaar 1931. staf van assistent zouden verkrijgen — moge de mogelijkheid hebben bestaan, onder de vroegere regeling een maximum van f 2700 te bereiken, hier staat tegenover, dat het grootste gedeelte van de kommiezen vroeger geen hooger maximum kon genieten dan f 2500 en thans uitzicht heeft op f 2600 maximum. Voor degenen onder hen, die reeds een reëel uitzicht hadden op f 2700 — de kommiezen der 1ste klasse, die benoembaar waren tot assistent — is bedoeld maximum van f 2700 als overgangsmaatregel gehandhaafd. De opmerking, dat van eenige overgangsbepaling geen sprake is, is dus niet geheel juist.
2.
V I I B.
8.)
15
Teekenaars van het kadaster. H e t is de bedoeling, na de uitbreiding van het aantal teekenaars deze ambtenaren in nog ruimer m a t e dan t h a n s reeds geschiedt, de landmeters te doen assisteeren bij het vervaardigen van de z.g. metingsstukken. Op deze wijze zullen laatstgenoemde ambtenaren worden ontlast van werkzaamheden welke even goed door minder geschoolde krachten kunnen worden verricht. Vergoeding bij detacheering, enz.
Aantal assistenten en kommiezen; aanstelling tot kommies. Met h e t bestaande aantal assistenten en kommiezen kan behoorlijk in de behoeften van den dienst worden voorzien, ook zelfs indien versterking van de grensbezetting noodig mocht zijn. Van een te krappe bezetting van de binnenposten is den ondergeteekende niets bekend; aan behoorlijk gemotiveerde voorstellen tot versterking wordt steeds voldaan. H e t is t h a n s nog niet mogelijk vast te stellen, wanneer zij, die in 1928 bij het examen voor kommies zijn geslaagd, zullen worden aangesteld. Daar niet waarschijnlijk is, dat binnenkort voor een groot aantal hunner plaats zal zijn, zal het zeker aanbeveling verdienen, een zich voordoende gelegenheid om een andere betrekking te verkrijgen, niet ongebruikt te laten voorbijgaan. Uitbreiding van het visiteerend personeel. Uitbreiding van het aantal verificateurs stuit niet op het bezwaar, dat er geen personen zouden zijn, die voor benoeming in aanmerking komen, maar' hierop, dat de dienst daaraan geen behoefte heeft. Met de aangekondigde verhooging van het aantal kommiezen-verificateur kan worden volstaan. Opgemerkt wordt, dat van de 299 plaatsen voor visiteerende ambtenaren er 155 worden bezet door verificateurs en 144 door kommiezen-verificateur. Salarispositie van een aantal kommiezen en kommiezen-verificateur. I n antwoord op het hier opgemerkte moge de ondergeteekende verwijzen n a a r hetgeen te dien aanzien door h e m werd in het midden gebracht in de Memorie van Antwoord, Hoofdstuk VILB, begrooting 1930, blz. 14/15 (Toepassing Bezoldigingsbesluit op kommiezen en kommiezen-verificateur). E r zal daaruit blijken, dat de hierbedoelde verschillen een onvermijdelijk gevolg zijn van de salarisherziening van 1925 en zich in meerdere of mindere m a t e voordoen bij alle ambten, waarvan de salarisschaal van 1920 bij de herziening van 1925 werd verlengd. H e t in hoofdzaak juiste overzicht van de salarieering van een op 1 Juli 1919 aangestelden kommies, voorkomende in De Ambtenaar van 8 Augustus jl., geeft uiting aan hetzelfde verschijnsel. Salarieering van de kommiezen te water. Bij het thans vervallen Organisatiebesluit 1920 was bepaald, dat kommiezen te water, die dienst deden in een bepaalde functie, na een diensttijd van 12 jaren zonder examen tot kommies der eerste klasse benoembaar waren. Deze bepaling is bij het Ambtenarenbesluit Belastingdienst oorspronkelijk gehandhaafd m e t dien verstande, dat in de bepaalde functie meer dan zes jaren dienst moest zijn gedaan. Later is bedoelde bepaling op voorstel van de Bijzondere Commissie voor georganiseerd overleg vervallen, doch als overgangsbepaling weder opgenomen. De Commissie heeft zich in haar advies op het standpunt geplaatst, dat bevordering zonder te hebben voldaan aan het vereisehte examen behoorde te worden afgeschaft en slechts voor het reeds in dienst zijnde personeel de bestaande rechten in een overgangsbepaling moesten worden gehandhaafd. Ondergeteekende heeft zich met dat advies vereenigd. Van uitbreiding van bestaande rechten bij een overgangsbepaling kan uiteraard geen sprake zijn; de eisch van 6 jaren dienst in een bepaalde functie moet dus worden gehandhaafd.
Bij detacheering voor het houden van toezicht in beetwortelsuikerfabrieken of andere fabrieken of trafieken buiten den gewonen dienstkring wordt voor den duur der detacheering een vergoeding verleend. Hetzelfde geschiedt indien de ambtenaar, om met bovenbedoeld toezicht te worden belast, tijdelijk wordt verplaatst. De vergoeding wordt echter niet toegekend indien een ambtenaar bij zijn eerste benoeming tijdelijk een standplaats wordt aangewezen, waar hij dienst moet verrichten in een suikerfabriek, of indien hij aldaar wordt geplaatst omdat hij elders overcompleet is geworden. De vergoeding dient toch als schadeloosstelling voor kosten welke gemaakt moeten worden, omdat de ambtenaar zijn standplaats tijdelijk moet verlaten. Bij eerste benoeming kan uiteraard geen sprak zijn van bijzondere kosten, voortvloeiende uit een tijdelijke plaatsing elders, terwijl bij plaatsing als gevolg van overcompleet zijn het verband met de oude standplaats geheel wordt verbroken. De vraag, of de voorschriften omtrent detacheering enz. niet of niet volledig worden toegepast, wordt dan ook ontkennend beantwoord. Positie van het administratieve personeel. Ondergeteekende erkent, dat de promotiekansen voor het administratief personeel thans niet zeer bevredigend zijn. Echter mag niet worden vergeten, dat bij de thans bestaande organisatie het maximum salaris voor de assistenten is vastgesteld op f 2600, terwijl de adjunct-commiezen een bezoldiging bereiken van f 2800 's jaarst De beantwoording van de vraag, waarom in 1931 niet wordt overgegaan tot uitbreiding van het aantal adjunct-commiezen en tot het verleenen van een vaste aanstelling aan de tijdelijke rijksklerken, houdt, gelijk reeds vroeger werd meegedeeld, verband met de in overweging zijnde reorganisatie. Voorts is het in verband met de invoering van de Ambtenarenwet wenschelijk een nieuw Ambtenarenbesluit Belastingdienst te ontwerpen. Bij de vaststelling van dit ontwerp zal de positie van het administratief personeel nauwkeurig worden bezien en zal ook in het bijzonder aandacht worden geschonken aan de promotiekansen van dat personeel. Ter zake zal aan de Bijzondere Commissie voor georganiseerd overleg advies worden gevraagd. Ondergeteekende meent op dit advies niet te moeten vooruitloopen. Wel kan worden medegedeeld, dat de Begeering niet geheel afwijzend staat tegenover het denkbeeld om ook voor het bureaupersoneel het z.g. tweerangenstelsel in te voeren. Indieji hiertoe mocht worden besloten, zullen de salarisregelingen voor die ambtenaren moeten worden herzien. Invoering van het tweerangenstelsel zal in het algemeen medebrengen bevordering met behoud van standplaats. Hiertegenover zal dan echter staan het vervallen van het thans bestaande sollicitatierecht; verplaatsing ook tegen den wensch van den ambtenaar kan dan in het belang van den dienst noodzakelijk worden. I n verband met de door een aantal leden gestelde vraag, hoeveel tijdelijke rijksklerken er in dienst zijn, moge worden medegedeeld, dat op 1 November j . 1 . in dienst waren 332 tijdelijke rijksklerken der directe belastingen, enz. en 179 tijdelijke rijksklerken der registratie en domeinen. Opgemerkt wordt, d a t zij in h u n bezoldiging geen nadeelen ondervinden van hun tijdelijke aanstelling; waar het Ambtenarenbesluit op hen niet van toepassing is, kunnen zij niet tot de examens voor adjunct-commies worden toegelaten.
1(5
(Rijksbegrooting voor het dienstjaar 1931.
Tegemoetkoming aan oudere Bijksklerken. Voor de rijksklerken en de tijdelijke rijksklerken der registratie en domeinen, die door de opschorting van de vaste aanstellingen benadeeld zijn, is bij Koninklijk besluit van 17 September 1930, n°. 81, een regeling vastgesteld, waarbij hun diensttijd voor periodieke verhooging van bezoldiging is vermeerderd m e t de helft van het aantal maanden, gelegen tusschen het tijdstip, waarop zij benoembaar werden, en het tijdstip, waarop zij definitief of tijdelijk tot rjjksklerk zijn benoemd, m e t dien verstande, dat de vermeerdering van den diensttijd voor de rijksklerken met vakexamen ten hoogste één jaar zal bedragen en voor de overige rijksklerken ten hoogste twee jaren. Voorziening in vacatures. De tijd, welke verloopt tusschen bet sluiten van den sollicitatietermijn en de benoeming van den nieuwen functionaris, wordt steeds zooveel mogelijk bekort. Dit is, afgescheiden nog van de belangen va'n het personeel, reeds voor een behoorlijke uitoefening van den dienst noodzakelijk. I n de meeste gevallen behoort echter, alvorens tot benoeming kan worden overgegaan, advies te worden gevraagd van de hoofden van dienst omtrent d e vraag, of een sollicitant voldoende bekwaam en geschikt is voor de betrekking, welke vervuld moet worden. Benoeming onmiddellijk na het sluiten van den sollicitatietermijn is daardoor in vele gevallen niet mogelijk. Inderdaad is in enkele gevallen een plaats van adjunct-commies bezet door een Rijksklerk m e t vakexamen. De daardoor vrijgekomen plaats is dan gebruikt door elders een adjunct-commies bij te plaatsen. H e t totaal aantal adjunct-commiezenplaatsen wordt hierdoor derhalve niet verminderd.
2.
V I I B.
8.)
Noordholland, even over de grens van de provincie Utrecht) was deze verplaatsing in overeenstemming met zijn wensch te achten. Van de h e m geboden gelegenheid om intrekking van deze verplaatsing te vragen heeft hij d a n ook geen gebruik gemaakt. I n dergelijke gevallen kan geen vergoeding van verplaatsingskosten worden verleend. Kinderarbeid bij den belastingdienst. Uit de omstandigheid, dat in de wedderegeling voor de klerken ibij den belastingdienst o. a. de jaarlijksche bezoldiging is vastgesteld voor klerken van 14 jaar en jonger, moet niet worden afgeleid, dat bij dien dienst kinderarbeid wordt verricht. Bedoelde bepaling is volledigheidshalve opgenomen; practische beteekenis heeft zij niet. Kleeding en optreden van douane-ambtenaren. Aan de ambtenaren, die zijn belast met de visitatie van reizigers in de van het buitenland komende treinen en passagiersschepen en aan hen, die dienst doen aan de spoorwegstations, waar bedoelde treinen voor het eerst stilhouden, zal binnen korten tijd overeenkomstig het Rijkskleedingbesluit uniformkleeding worden verstrekt. Voorts zullen de ambtenaren bij de ambulante recherche te water van uniformkleeding worden voorzien. Verder behoeft niet te worden gegaan. Ondergeteekende vereenigt zich in het algemeen gaarne met de meening van de leden, die van oordeel zijn, dat de eenvoud in uiterlijk en gedragingen van dei Nederlandsehen douane-ambtenaar moet worden gewaardeerd.
Examens. Alvorens een ambtenaar kan worden toegelaten tot de examens voor commies der registratie en domeinen en voor boekhouder ten kantore van de hyoptheken, enz. moet hij hebben voldaan onderscheidenlijk aan de examens A en C voor adjunct-commies of het examen B voor adjunct-commies, beide volgens het nieuwe Ambtenarenbesluit. Voor d e adjunct-commiezen, die op 1 Januari 1928 15 jaren bij de administratie hadden gediend, is als overgangsmaatregel bepaald, dat zij voor toelating tot het examen voor commies slechts behoeven te voldoen aan één van de examens A of C. De hierbedoelde nieuwe examens voor adjunct-commies staan op een ander peil dan de oude examens volgens het Organisatiebesluit voor de registratie (bedoeld zal zijn 1924). De oude examens openden geen uitzicht op bevordering tot commies of tot boekhouder; zij waren daarop ook niet ingesteld. H e t schijnt niet onbillijk, voor benoeming in een nieuwen rang het voldaan hebben aan een nieuw examen t e eischen.
Klaring te Hansweert. De meening, dat men te Hansweert steeds met den klaringsarbeid eindigt als het donker wordt, berust blijkbaar op een misverstand. Daar op de Schelde, in verband met den sterken getijstroom, in hoofdzaak m e t meegaand getijde gevaren wordt, is daarmede bij de regeling van den klaringsdienst rekening gehouden. Deze is zoodanig vastgesteld, dat op dagen, waarop het getijde d a t noodig maakt, later wordt geklaard dan anders, op sommige dagen tot des namiddags 10 uur. Daardoor bestaat op een groot aantal dagen, vooral in de wintermaanden, gedurende één of meer uren na zonsondergang, afhankelijk van het getijde, gelegenheid tot in- en uitklaring. H e t is echter gebleken, dat van deze gelegenheid bijna nooit gebruik wordt gemaakt. Bezwaarlijk kan dus worden aangenomen, dat herhaaldelijk tal van schepen tot den volgenden dag zouden moeten blijven liggen. De enkele schepen, waarmede dit het geval is, omdat zij des nachts of althans n a het sluitingsuur van den dienst te Hansweert zijn aangekomen, worden den volgenden morgen dadelijk geholpen. Vooralsnog kan dan ook niet de noodzakelijkheid worden erkend, om aan de vastgestelde klaringsuren uitbreiding te geven.
Overplaatsingen. Voor d e beantwoording van de vraag, of een beroepsinstantie kan worden in het leven geroepen ten behoeve van hen, die tegen hun wil naar een andere gemeente worden overgeplaatst, moge worden verwezen naar de Memorie van Antwoord Hoofdstuk V U B . begrooting 1927, blz. 11)12 (Rechtspositie, 3de en 4de lid). I n zake de overplaatsing van de kommiezen BRINK en KOETZE heeft het toegezegde onderzoek geen nieuwe gezichtspunten geopend. Ter zake moge dus verwezen worden naar het antwoord op de vragen van den heer J . TER LAAN (ingezonden bij brief van 10 October 1929, Aanhangsel Handelingen Tweede Kamer 1929/30, blz. 16) en de Memorie van Antwoord Eerste Kamer, Hoofdstuk V U B , begrooting 1930, blz. 5 (Verplaatsingen). Bij de verplaatsing van den door een der leden bedoelden kommies van Maassluis naar 's Graveland was geen dienstbelang betrokken. De verplaatsing is geschied, omdat deze kommies onder meer gevraagd had n a a r een standplaats in de provincie Utrecht. Gelet op de ligging van 's Graveland (in de provincie
Zondagsdienst te Lobith. Ter uitvoering van het op 28 April 1928 te Berlijn tusschen Nederland en Duitschland gesloten Verdrag m e t slotprotocol over samenvoeging van de douanebehandeling aan de grens in het scheepvaartverkeer op den Rijn (wet van 22 Juni 1929, Staatsblad n°. 323), is indertijd met den Duitschen Rijksminister van Financiën een (in de Nederlandsche Staatscourant van 16 October 1929, n°. 202, opgenomen) overeenkomst gesloten, waarbij met ingang van 4 November 1929 o. a. de diensttijden voor de klaring te Lobith (en te Emmerik) op Zon- en feestdagen werden vastgesteld voor het zomertijdperk op 5 uur en voor het wintertijdperk op 4 uur per dag. Al spoedig na het in werking truden van deze regeling deden zich zoowel uit Duitsche als uit Nederlandsche scheepvaartkringen klachten hooren, dat deze diensttijden voor een zoo belangrijken internationalen waterweg te beperkt waren. Bij besprekingen, welke ter zake met belanghebbenden werden gehouden, bleek, dat die klachten in practisch ondervonden moeilijkheden haar oorsprong vinden en onder meer verband hielden met het
Bijlage A.
Tweede Kamer. (Rijksbegrooting voor het dienstjaar 1931.
feit, dat de diensttijden in den zomer voor Lobith bij de samenvoeging met een uur waren verminderd. Ten aanzien van de dienstverrichtingen der Duitsche douane bracht de nieuwe regeling nog grooter bezwaren, daar vóór de overeenkomst te Emmerik op Zon- en feestdagen vrijwel den geheelen dag werd geklaard. Bij de onderhandelingen, welke voorafgingen aan de overeenkomst, heeft de Duitsche Administratie dan ook slechts op aandrang van de Nederlandsche Begeeringsvertegenwoordigers haar medewerking verleend tot het vaststellen van een zoozeer beperkte Zondagsdienstregeling. Toen klachten van belanghebbenden ook bij de Duitsche Administratie inkwamen, deed deze een voorstel tot een zeer belangrijke uitbreiding van de diensttijden op Zon- en feestdagen, speciaal ten aanzien van Emmerik. (Ook hier werken na de samenvoeging Nederlandsche ambtenaren.) Bij de daarop gevolgde besprekingen is dezerzijds vooropgesteld, dat, om de samenvoeging van de douanediensten behoorlijk tot haar recht te doen komen, de diensttijden te Lobith en te Emmerik even lang behooren te zijn. Om op deze basis tot overeenstemming te geraken, moest men zich dezerzijds bij een kleine verlenging van de diensttijden neerleggen. Dit heeft geleid tot een — in de Nederlandsche Staatscourant van 23 September 1930, n°. 184, opgenomen — wijzigingsovereenkomst, waarbij de diensttijden op Zon- en feestdagen voor Lobith en Emmerik in het zomer- en in het wintertijdperk werden bepaald op 6 uur per dag, waarbij de ochtendkerkuren zooveel doenlijk werden vrij gehouden. Daartegenover is vau Duitsche zijde goedgevonden, dat op den eersten Paaschdag, den eersten Pinksterdag en den eersten Kerstdag uitsluitend passagiersschepen worden geklaard, m e t dien verstande, dat in geval van mist of ijsgang de Nederlandsche en de Duitsche plaatselijke douanediensten in onderling overleg kunnen bepalen, dat ook andere schepen geklaard zullen worden. AFDEELING
Dienst
der
VI.
domeinen.
Artt. 34 e. v.
V I I B.
8.)
17
den waaronder dit kan geschieden, is het overleg met het Departement van Waterstaat nog niet beëindigd, daar de waterstaatsdienst, vóórdat de gronden voor uitgifte beschikbaar worden gesteld, wenscht te weten welke industrie daarop zal worden gevestigd, zulks ten einde de voorwaarden te kunnen vaststellen die aan de uitgifte moeten worden verbonden in het rivierbelang. Huisvesting en arbeidsvoorwaarden van landarbeiders en grondwerkers in de rentambten. Blijkens van den Administrateur van het Kroondomein ontvangen inlichtingen is de toestand der tot dat Domein behoorende gebouwen over het algemeen voldoende te noemen, ook voorzoover deze voor tijdelijke huisvesting van landarbeiders en grondwerkers zijn bestemd. Van de zijde van den rentmeester en de opzichters van het Kroondomein wordt er steeds zooveel mogelijk tegen gewaakt, dat meer arbeiders in een keet verblijven dan daar behoorlijk plaats kunnen vinden. Gebrek aan een voldoend aantal slaapplaatsen is er nimmer, terwijl zich in elke woonkeet gemetselde schoorsteenen bevinden, welke gelegenheid bieden tot koken en verwarming. De arbeidsvoorwaarden, waaronder de hierbedoelde personen werken, zijn naar het oordeel van den Administrateur in menig opzicht gunstiger dan die van arbeiders werkzaam op minder afgelegen plaatsen. Naar aanleiding van de gestelde vraag, of de Begeering bereid is ten aanzien van deze arbeiders vaste regelen te stellen, welke hun behoorlijke arbeidsvoorwaarden en een behoorlijke huisvesting verzekeren, moge de öndergeteekende opmerken, dat zulks buiten de bevoegdheid der Begeering zou liggen, daar het beheer van het Kroondomein, behoudens de daaraan bij de wet en de instructie van den Administrateur gestelde beperkingen, door laatstgenoemde zelfstandig wordt gevoerd. H e t beheer van het Kroondomein maakt dan ook niet een onderdeel uit van dat der gewone domeinen, en de bemoeienis van de Begeering is ten dezen in hoofdzaak tot het waken voor het eigendomsrecht van den Staat beperkt. Artt. 37 en 38.
Verpachting van domeingronden.
Visscherijen op de Zeeuwsche stroomen.
De in het Algemeen Nederlandsen Landbouivblad van 6 Eebruari jl. tegen de pachtvoorwaarden voor Staatsgronden ingebrachte bezwaren betreffen een speciaal geval. Dit geval is onderzocht. Daarbij is gebleken, dat deze voorwaarden na raadpleging van deskundigen zijn vastgesteld, dat zij in de praktijk nimmer aanleiding hebben gegeven tot klachten en dat zij noodig waren om roofbouw te "voorkomen. In verband hiermede moge worden opgemerkt, dat m e t redelijke wensehen van de pachters bij de toepassing van de pachtvoorwaarden steeds rekening wordt gehouden. Tegenover pachters, die in deze moeilijke tijden op grond van de slechte uitkomsten van het landbouwbedrijf vermindering van pachtsom vragen, wordt een tegemoetkomende houding aangenomen. Nadat bij onderzoek de gegrondheid van het verzoek is gebleken, wordt renteloos uitstel van betaling toegestaan. Omtrent eventueele verlaging of kwijtschelding van de pachtsom zal later worden beslist. Bij de verpachting van domeingronden wordt aan de toezegging ter zake van h e t jachtrecht, door den öndergeteekende desijtds gedaan in antwoord op een schriftelijke vraag (zie Aanhangsel Handelingen der Tweede Kamer 1926/7, Vel 90, n°, 193), stipt voldaan. Die toezegging is intusschen niet eensluidend m e t de omschrijving daarvan in het Voorloopig Verslag. Beschikking over Rijksgrond onder Zwijndrecht. De öndergeteekende wil gaarne de pogingen van Zwijndrecht in de bedoelde richting steunen en daartoe de vereischte gronden beschikbaar stellen. Omtrent den vorm waarin en de voorwaarHandelingen
2.
der
Staten-Generaal.
Bijlagen.
1930—1931.
Dat de vaartuigen, welke dienst doen voor het toezicht op de Zeeuwsche Stroomen, niet meer aan de te stellen eischen zouden voldoen, doordat zij van een verouderd systeem motoren voorzien zijn, kan niet worden toegegeven. Behoudens één motor, die in 1914 werd aangeschaft, werden alle motoren in de jaren 1920 en volgende gekocht, de laatste in 1929. Dat niettemin door de modcrniseering van de visschersvaartuigen deze in vele gevallen over krachtiger motoren beschikken en daardoor sneller kunnen varen dan de vaartuigen der visscherijpolitie, is juist, doch hierin wordt voorshands geen aanleiding gevonden, ten aanzien der laatstbedoelde, met name wat hun motoren betreft, nadere voorzieningen te treffen. E e n behoorlijke uitoefening van den dienst is ook m e t de tegenwoordige motoren verzekerd. De opzieners der visscherijpolitie zijn over het algemeen zeer wel bekend met diegenen der visschers" van wier zijde overtredingen zijn te duchten, en voor de controle komt het dan minder aan op een zich snel verplaatsen dan Dp een voortdurend toezien tijdens het korren, dat dit binnen de geoorloofde perceelsgrenzen plaats heeft. De regeling van de diensttijden, geldende voor het personeel, dat op de hierbedoelde vaartuigen dienst doet, geschiedt door den voorzitter van het bestuur der Visscherijen op de Zeeuwsche Stroomen, zulks ingevolge de voor dit bestuur vastgestelde instructie. I n de dienstregeling is onlangs ten gunste van het personeel een wijziging aangebracht, als gevolg waarvan dit thans in veertien dagen éénmaal 43 achtereenvolgende uren en tweemaal 36
18
(Kijksbegrooting voor het dienstjaar 1931.
achtereenvolgende uren vrij van dienst en aan den wal is. Gedurende den overigen tijd verblijft het personeel op de vaartuigen, derhalve 221 uren in veertien dagen of 110J uren in een week: uiteraard zijn de rusttijden hieronder begrepen. Verpachting van oester- en mosselperceelên. Juist met het oog op het risico voor de pachters wordt aan dezen steeds het recht verleend h u n pacht elke 3 jaar op te zeggen. I n verband hiermede is een pachttermijn van 30 jaar niet te lang, integendeel zeer in het belang van het bedrijf der pachters. Aanvragen om pachtsomvermindering worden voor ieder geval op zich zelf nauwkeurig onderzocht. Gedurende 1927, 1928 en 1929 kwamen in totaal 178 aanvragen om vermindering of kwijtschelding in. Op 116 van die aanvragen kon gunstig worden beschikt, en wel op 91 door afslag van pachtsom of ontheffing van pacht én op 25 door het verleenen van uitstel van betaling. AFDEELING
VII.
Art. 50. Aankoop van een gebouw. Behoudens goedkeuring van de Wetgevende Macht heeft het Rijk het complex Bronovo alhier aangekocht. E e n desbetreffend wetsontwerp komt dezer dagen bij de Kamer in. Naar de daarbij gevoegde Memorie van Toelichting moge worden verwezen.
Kosten
der
VUB.
VHS.
VIII.
E'erediensten.
8—9.)
9.
NOTA VAN WIJZIGING IN HET WETSONTWERP.
(Ingezonden bij brief van 29 November 1930.) I n het wetsontwerp worden de volgende wijzigingen gebracht: Titel A.
Gewone dienst.
Bladz. 3. Artikel 1$. Materieele behoeften en kosten aan de uitoefening van den dienst verbonden f
wordt verhoogd met:
25 000 f
Nieuwe traktementen voor geestelijken. De aanvraag van het traktement te Boekelo dateert reeds van November 1928 en ging destijds gepaard m e t een verzoek om een bijdrage voor den bouw eener kerk. H e t laatste werd bij 'schrijven van 5 December 1928 afgewezen, m e t de toelichting dat voor dit doel op de Staatsbegrooting geen gelden worden uitgetrokken. Tevens werd in dat schrijven meegedeeld, dat een onderzoek zou worden ingesteld omtrent de eerstgemelde aanvraag. Sedert dien werd door het gemeentebestuur van Lonneker en door den Commissaris der Koningin in Overijssel, in October 1929, gunstig geadviseerd. Door het gemeentebestuur werd bericht, „ d a t in Boekelo onder deze gemeente zich een vrij talrijke E.-K. bevolking bevindt, die ver verwijderd is van een E.-K. kerk. De bevolking van Boekelo bestaat in hoofdzaak uit boeren en industrie-arbeiders en neemt gestadig t o e " . Uit een kort geleden van het gemeentebestuur ingekomen bericht is nu gebleken, dat het R.-K. deel der betreffende bevolking, vóór de • vestiging der houtindustrie bedragende 196 personen, sinds dien met ongeveer 50 pet. is vermeerderd en dus gekomen op 287 personen. Ten aanzien van het tweede punt, waarop eenige leden de aandacht vestigden, moge worden opgemerkt, dat de bedoelde aanvraag reeds onderzocht is en dat bij de samenstelling van de begrooting voor het volgende dienstjaar zal overwogen worden, of daaraan kan worden voldaan. De Minister
van
Financiën,
DE GEER.
en mitsdien gebracht op:
3 939 855
achter dit artikel wordt ingevoegd: Aangewezen voor toepassing van artikel 24 der Comptabiliteitswet (Staatsblad 1927, n°. 259), tot een bedrag van ten hoogste f 125 000. Traktementen 2 325
Bladz. 4. Artikel 22. Materieele behoeften en kosten aan de uitoefening van den dienstverbonden
wordt verminderd met:
6 858 en mitsdien gebracht op:
25 000
673 109
2 325
1 1 7 9 477
achter dit artikel wordt ingevoegd: Aangewezen voor toepassing van artikel 24 der Comptabiliteitswet f Staatsblad 1927, n°. 259), tot een bedrag van ten hoogste f 25 000. Bladz. 8. Artikel 33. Traktementen van Hervormde predikanten
Art. 69.
aan-
Onder Artikel I.
Bladz. 8. Artikel 58. Nieuwe en verhoogingen
Rijksgebouwendienst.
AFDEELING
2.
2.
Bladz. 7. Artikel 50 van gemeld Hoofdstuk wordt gelezen als volgt: Artikel 50. Bouw, aan- en verbouw van gebouwen; aankoop van gronden en gebouwen; aanschaffing van meubilair voor eerste inrichting en kosten van toezicht f 5 380 826. waarvan komt ten laste v a n : b. Hoofdstuk II c. III d. IV e. V
f.
VI
h. i. k. I.
VUB VIII IX X
XI Begrooting van het Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie Begrooting van het Staatsmuntbedrijf Begrooting van het Staatsbedrijf der Algemeene Landsdrukkerij ...
14 050 500 432 500 575 275 798 646 246 200 41 955 38 900 455 800 23 000
1 750 000 500
3 500 5 380 826
zoodat komt ten laste van den Eijksgebouwendienst
Nihil.
