BESTUUR T.M.C. Clubblad van de TWENTSE MOTOR CLUB aangesloten bij de KNMV koninklijk goedgekeurd juli ste Jaargang

Clubblad van de TWENTSE MOTOR CLUB aangesloten bij de KNMV koninklijk goedgekeurd juli 2015 44ste Jaargang

BESTUUR T.M.C. VOORZITTER SECRETARIS PENNINGMEESTER EVENEMENTEN BESTUURSLID PR ALGEMEEN: WEBMASTER ERELEDEN

:Jan Willem Aardema 06-25053624 E-mail: [email protected] : Hennie van der Sluis 06 - 45526418 E-mail: [email protected] :Mark Wolters 06 - 24108900 E-mail: [email protected] :Henk Smelt 06 - 44980173 E-mail: [email protected] : Vacant :Jos Bonke 053 - 4775 776 E-mail: [email protected] : Ellen Scholten 06 - 51803839 E-mail: [email protected] : D. Horstman C. Koopmans e

Clubavond

: Elke 2 donderdagavond van de maand bij Café De Buren Beckumerstraat 2, Boekelo Telefoon: 053-4281202 : Postbus 409, 7500 AK Enschede : [email protected] : www.twentsemotorclub.nl : A.B.N.592216519 : Postbus 409, 7500 AK Enschede : Johan Louwes 053 - 4610560

Postadres E-mailadres Internetadres Clubfinanciën Secretariaat Redactie

De inhoud van het TMC clubblad vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de mening van het bestuur of de redactie.

KOPIJ INLEVEREN VOOR 28 augustus Twentse Motor Club

1

’t Keerl’ke juli 2015

Iets nieuws…..het TMC SEPTEMBER WEEKEND! Na het gebrek aan animo voor de Hemelvaart meerdaagse dit jaar, rees de vraag of het misschien tijd was voor wat nieuws. Veel leden worden een dagje ouder; is kamperen dan nog wel een juiste manier van overnachten na een hele dag in het zadel? Ook hebben veel leden andere verplichtingen met Hemelvaart. Daardoor kunnen ze niet mee, terwijl ze eigenlijk wel willen. Voor sommigen waren de dag afstanden te veel van het goede. Op zoek naar een mooie regio om te sturen, maar wel met het bekende vakantiegevoel, is het volgende uit de bus gekomen.

11-12 en 13 september gaan we een weekend naar België. Om nog wat preciezer te zijn, naar Voeren, een klein plaatsje op een half uurtje rijden van Maastricht. Het programma voor die dagen is klaar, de Lodges en appartementen zijn gereserveerd. Wij hebben niet gekozen voor een maximale bezetting van de accommodaties. Twentse Motor Club

’

2

t Keerl’ke juli 2015

Zo heeft ieder stel zijn eigen slaapkamer, slaapt er niemand op een slaapbank en heeft iedereen een fatsoenlijk bed. Liever twee losse bedden?…geen probleem, geef het even aan bij de inschrijving. De badkamer deel je maximaal met z’n vieren. e

Vrijdag de 11 vertrekken we rond de klok van 10.00 uur en verwachten we tegen 16.00 uur aan te komen. De dag afstand is ongeveer 250 km, maar met een koffiestop en lunch, zijn we toch een uurtje of 6 onderweg. Voor de kilometervreters is er die dag eventueel nog een aanvullende rit van ongeveer 80km rondom Voeren. ’s Avonds gaan we samen aan tafel en is er een 3 gangen - keuzemenu. Daarna is er uitgebreid tijd voor sterke verhalen aan de bar. e

Zaterdag de 12 na een gezamenlijk ontbijtbuffet, stappen we op voor de rit van het weekend. Wie ooit al eens in het zuiden van Limburg heeft gereden, weet dat het daar geweldig motorrijden is. Halverwege de route, gaan we er samen tussenuit. Er staat dan een uitje op het programma… een bezoek en rondleiding bij een brouwerij. Daarna stappen we weer op om onze weg te vervolgen voor de rest van de route die ons langs hele mooie stukjes België leidt. ’s Avonds staat er een uitgebreide bbq op het programma. e

Zondag de 13 ontbijten we ook weer samen, om daarna onze spullen in te pakken en via een mooie route door Duitsland weer huiswaarts te keren. De verwachting is dat we rond de klok van 17.00 uur weer thuis zijn. En de kosten van al dit moois?.....€ 110,00 p.p. Het enige dat daar nog bij komt zijn de kosten voor het sap, voor je motor en jezelf. Lijkt het je wat en wil je zeker zijn van deelname, geef je dan op! Inschrijven kan tot 1 augustus via de website, onder het kopje evenementen formulieren. Heb je behoefte aan aanvullende informatie, neem dan even contact op met Mark via [email protected]

Twentse Motor Club

’

3


Van de Redactie Als eerste wil ik even iets duidelijk maken namelijk het feit dat enkele leden denken dat ik mijn reis naar Daverdisse met de TMC heb gedaan en waarom zij hier niets van wisten, want dat had hun ook wel wat geleken. Ik heb deze reis met de “PTMT” gedaan die bestaat uit vrijwilligers en sponsoren die het mogelijk maken om zo’n 4 daagse tocht betaalbaar te houden. zonder dat je iets te kort komt, en de vrijwilliger zijn bijna dag en nacht in de weer om alles te regelen. In een woord “Super” en daarvoor nogmaals mijn dank. Wil je hier meer over weten kijk dan op www.ptmt.nl daar kun je lezen wat het inhoud en kun je foto’s en reisverslagen van eerdere reizen bekijken, en zien wie de sponsoren zijn. Inmiddels heb ik van het bestuur te horen gekregen dat het clubblad er volgend jaar niet meer zal zijn. En dat ze het een en andere dan via de website bekend zullen maken. Kort om ik zoek dan ook geen vervanger meer en zal tot eind van het jaar de boekje nog verzorgen.

Ik wens iedereen een prettige vakantie en gezond weer terug.

Johan Louwes Redactie TMC Twentse Motor Club

’

4


De volgende clubavonden in de Cobra zijn 10 september en 8 oktober

De cobra is dan open vanaf 20.00 uur.

Noteer ook alvast in je agenda 8 Augustus De Zomertour vertrek tussen 10.00 en 11.00 bij “De Buren” in Boekelo. 29 augustus” Ladiesday’ dus alleen voor de Dames vertrek om 9.00 bij Motoport in Hengelo. Dit zijn open ritten en bestemt voor iedereen de graag motor rijdt dus neem je vrienden en kennissen mee en maak er een gezellige tocht van. kijk verder in deze uitgave voor de toelichting 20 september WWA rit 2015 deze rit is alleen voor leden en vertrekt bij “de Buren” Deze rit zal nog naarder worden toegelicht in de komende uitgave.

Twentse Motor Club

’

5


Zomertour 2015 Voor de thuisblijvers hebben we dit jaar een mooie zomertour uitgezet. Met een lengte van 165 km voor iedereen goed te doen. Dit jaar gaan we richting het westen. We starten bij De Buren om daarna via Diepenheim richting Laren te rijden. Mooie achterafstraatjes afgewisseld met een stukje doorgaande weg. Na ongeveer 1,5 uur komen we aan in het centrum van Vorden, bij het eerste rustpunt. Na de pauze gaat de rit verder richting Baak en steken we de IJssel over, via Oeken en de uiterwaarden van de IJssel gaan we richting Deventer, om daarna via Epse en Harfsen na weer 1,5 uur rijden bij het tweede rustpunt in Laren te komen. Na de pauze gaat het veder richting Lochem en Gelselaar en zijn we na ongeveer 45 minuten weer “thuis” bij De Buren. Tijdens het uitzetten scheen het zonnetje en heeft de rit bij ons absoluut gezorgd voor een echt vakantiegevoel. Kortom, ga je niet op vakantie, ben je al weggeweest, of ga je nog? Is 8 augustus nog vrij in de agenda en heb je zin in het vakantiegevoel…dan zien we je! Mark en Karin Twentse Motor Club

’

6


Verhaal Sachsen en de Harz. In vorige nummers heb ik al eens beschreven hoe ik vroeger in de DDR kwam. Het werd dus tijd om eens terug te gaan om te kijken wat er veranderd was. Dat bleek nogal wat te zijn. Nadat we bij een eerder bezoek Berlijn al hadden gezien, was nu Dresden aan de beurt. Ongelooflijk hoe die kapotgebombardeerde stad weer is opgebouwd. Wat een weelde. We hadden eerst maar eens gekeken wat er nog meer in Sachsen (het zuidelijke deel van de vroegere DDR) te doen was en we kwamen uit op de site www.sachsen-tourismus.de. Daar bleek van alles leverbaar zoals beschrijvingen van diverse plaatsen, plattegrond en: een motorkaart. Altijd handig. Op de kaart stonden zelfs een paar routes vermeld en via de site kon je de route downloaden als PDF, een kaart van de route als PDF en een GPS-track. Ik heb ze allemaal. Ga daarvoor naar http://www.sachsentourismus.de/reisethemen/aktiv/motorrad/ Scroll naar beneden, dan kun je wat gegevens lezen, en klik op „mehr“ Je kunt dan kiezen voor de PDF bestanden of voor de GPS-track. De keuze lijkt me niet moeilijk. Je mag mij ook een mailtje sturen, dan stuur ik ze je toe. Eén daarvan (nr 8) heb ik wat aangepast om iets bijzonders te bezoeken, n.l. een motorgrot, en wel zo groot dar er een flink aantal motoren gestald kan worden, er zijn diverse zitjes met afgedankte bankstellen, er zijn toiletten en een bar, compleet met keuken. Ik heb een paar foto’s bijgevoegd, maar je kunt ook even kijken op de site. De grot bleek het clubhuis te zijn van een motorclub, n.l. Pekelné, Zegt je niks?? Mij ook niet. Het blijkt n.l. dat de grot in Tsjechië ligt en de site is dan ook in de Tsjechische taal. Je bent dus veroordeelt tot plaatjes kijken. De positie is: N 50 43 35,72 W 14 38 44.67 Kun je zien waar die ligt. Wij zijn er dus geweest en ik vond hem erg de moeite waard. Mocht je er zin in krijgen: we stonden op Campingplatz Dresden Mockritz. Prima geschikt om een weekje te staan. De eigenaar rijdt zelf een R-1.

Twentse Motor Club

’

7


Ik wil nog even een merkwaardige verkeersregel noemen die nog stamt uit de tijd van de DDR. Ik heb het ooit al eens genoemd dat je bij een rood verkeerslicht-als het verkeer het toeliet- toch rechtsaf mocht rijden. „Dat was goed voor de economie“ Tegenwoordig geld dat niet voor alle kruisingen, maar veel grote kruisingen hebben naast het normele verkeerslicht een bordje met daarop een groene pijl naar rechts. Op die kruisingen mag je dus bij rood licht rechtsaf gaan. Merkwaardig is ook dat dit alleen in de wat grotere plaatsrn in de voormalige DDR geldt en niet in geheel Duitsland. Daarna nog een week naar de Harz om een paar dingen te bezoeken die vroeger niet konden omdat ze in de DDR lagen. Die Harz is echt een mooi motorgebied en het is er alle dagen dan ook redelijk druk met motorrijders.

Op de terugweg een ruime 100 km over secundaire wegen gereden door het Weserbergland en op zoek naar een koffieadres stonden we zo maar op het erf van een erg oude boerderij compleet met restaurant (heel mooi ingericht in de stijl van de jaren 50 en 60 en ook niet van plan om dat te moderniseren) een mooi terras in de tuin en als klap op de vuurpijl het levenswerk van de eigenaar: een motormuseum waar hij heel veel merken heeft staan, maar opvallend is de complete lijn van NSU met als pronkstuk een motor van 1914, dus 101 jaar oud en hij doet het nog prima. Je komt er door bij Oldenzaal de A 30 te nemen en na Bad Oeyenhausen verder op de A 2 en dan rechts ri Hameln (je weet wel, van die rattenvanger) Het adres is Wickensen 16 in 37632 Escherhausen. Positie is N 51 55 05,4 W 9 39 56.5 Eerst even kijken? Ze hebben maar liefst 3 internetadressen: www.gutshof-wickensen.de www.motorradmuseum-wickensen.de www.Escherhausen.de Verder kun je op YouTube zoeken naar NSU-Museum Escherhausen.

Lid.

Twentse Motor Club

’

8


Beste TMC-ladies, nog even en de jaarlijkse ladiesday staat op de agenda en wel op: zaterdag 29 augustus ‘15 Alle TMC-ladies worden hiervoor van harte uitgenodigd. En neem gerust je motorrijdende vriendin, buurvrouw, zus enz. mee….hoe meer zielen hoe meer vreugd. We verzamelen om 9.00 uur bij Motorport Hengelo (Enschedesestraat te Hengelo) alwaar de koffie/thee klaar zal staan. Vervolgens wordt er een mooie route gereden richting Drenthe, afhankelijk van het aantal aanmeldingen mogelijk in meerdere groepen. Uiteraard is er onderweg een koffiestop ingepland waarbij de groepen elkaar ontmoeten om bij te kletsen. In Drenthe hebben we een mooie locatie gevonden voor een gezamenlijke lunch en een “activiteit” waaraan een ieder, jong en oud, kan deelnemen. Met een goed gevulde buik en met de opgedane indrukken gaan we vervolgens de terugroute richting Twente rijden. We eindigen bij Fraans Marie in Albergen alwaar we hopelijk kunnen napraten over een geslaagde ladiesdag en andere zaken (eventueel met een drankje of eten op eigen kosten). De totale rit heeft een lengte van ± 195 km. De deelnamekosten bedragen € 12,50 p.p. voor TMC-ladies en € 22,50 voor introducés. Gelieve dit bedrag gepast betalen op de dag zelf. Aanmelden kan tot 22 augustus a.s. via mail: : [email protected] We hopen jullie allen in grote getale te mogen ontmoeten op deze gezellige motordag. Wij hebben er in ieder geval zin in.

Mieke Olde Olthof en Ans de Carpentier

Twentse Motor Club

’

9


BBQ rit 2015 Wat een reclame is er gemaakt, om deze rit op een Zaterdag tot een voldoening te brengen van de organistoren. Dat is meer dan gelukt volgens mij, want bij de ter beschikking gestelde accommodatie was er al een wirwar van motorrijders die zich tegoed deden aan de klaar staande koffie met krentenbollen . Na onze plicht te hebben gedaan bij Jessica en het wereldse bedrag te hebben voldaan, hebben we ons maar begeven onder de rest van de leden. Na de laatste drie druppels hemelwater en de buienradar te hebben bekeken leek het ons wel een geschikt moment om een aan de route te beginnen. Slingerend over de Twentse wegen kwamen we in de omgeving van de Holte berg daar ging het kleien beetje hemelwater over in iets grotere water aflaat , helaas door mijn ijver om de kilo’s kwijt te raken is mijn motor kleding een beetje groot zeg maar veel te groot geworden, een nieuwe jas was al gekocht maar een nieuwe lederen broek moet nog aangeschaft worden dus met de jeans maar een ritje doen (fout). Betekend dus wel dat aan de andere kant van de Holteberg m’n edele delen in het water gedompeld lagen en dat je dan ook voor joker loopt met een doorweekt kruis bij het etablissement voor de koffie . Maar dat is maar bijzaak, nadat de hemelse sluizen dicht waren gegaan en we de cappuccino met de zelf gemaakte appeltaart naar oma’s recept naar binnen gewerkt hadden, hebben we de route maar weer op gepakt. Het zonnetje kwam er zelfs bij, eerst een beetje waterig maar later in zijn volle glorie. Het mooi vinden van de route werd hierdoor genieten van de route, toch maar even onze rossen de sporen gegeven richting Haaksbergen want er was ons in de reclame advertentie beloofd dat er een BBQ stond te wachten bij terugkomst, wie lust er nu geen stuk vlees aan het eind van zo’n toertocht Na de motor te hebben geparkeerd en ons ontdaan van de jassen die hadden we voorlopig niet nodig hebben we ons met volle overgaven gestort op het bakken en braden van de verschillende soorten vlees (lees cremeren) zoals enkelen het vlees toetakelde en ons tegoed konden doen aan de salades, kruidenboter en div sausen en niet te vergeten stokbrood dit alles kon weg geslikt worden door de div alcohol vrije dranken, al met al was het weer een goede invulling van onze vrije Zaterdag, in ieder geval beter dan de tuin ,gras te maaien en andere huiselijke dingen te doen. Wil dan ook graag de organisatie bedanken voor deze goed georganiseerde dag, de penningmeester voor de sponsoring, en de Fam. Kok voor de gastvrijheid en het beschikbaar stellen van de accommodatie. Bert Bokkens

Twentse Motor Club

’

10


Andalusië

-

maart 2015

Door Jeannette en Wim Lieven Dag 12 –ma 23 maart – vandaag weer op pad per motor. We gaan opnieuw naar de Sierra de Baza. Voornamelijk omdat het weer die kant op goed lijkt. Na een stuk autoweg buigen we de bergen in via de AL4404. Die weg hebben we voor ons alleen. Een bochtenfestijn van 30 km letterlijk zonder een andere weggebruiker in te halen of tegen te komen. In rap tempo stijgt de weg naar het hoogtepunt, de Calar Alto hoogte 2186 mtr. Hier waren we al eerder maar dan via een andere route. Tot zover hebben we geluk. Niet alleen is het droog en zelfs enigszins zonnig maar ook de weg is schoon en droog. Vlak voor de top staat een verwijzing naar Mirador Las Víboras, een uitzichtpunt op 5,4 km. De weg er naartoe is verhard. Dat willen we zien. Maar al na 100 mtr gaat de verharde weg over in serieus onverhard. Grint en modder die nog erg zacht zijn van de sneeuw die nog niet eens geheel gesmolten is. We rijden door diepe plassen en héééél voorzichtig over plakken sneeuw. Op het diepste punt van de weg ligt een stuk van ca. 100 mtr echte modder. Ik probeer even met Jeannette achterop maar kom nauwelijks vooruit. Bovendien schuift de motor alle kanten op in de moddersporen en ik kan het gewicht van de GS met Jeannette niet snel genoeg opvangen. En dus moet Jeannette even een stukje lopen. Maar we redden het om zonder schuiver op het uitkijkpunt te arriveren. We nemen even pauze, eten wat, genieten van het uitzicht en rijden, uiteraard weer heel voorzichtig (want langs onverharde wegen staan geen vangrails) terug. Op deze manier kost 11 km rijden bijna een heel uur. Terug op de verharde weg rijden we nog een kilometer en zijn dan op het hoogste punt. Om tot onze verrassing te zien dat aan de andere kant van de berg de wolken hangen.

Twentse Motor Club

’

11


Het is hier ijzig koud en het zicht is nauwelijks meer dan 20 mtr. We rijden heel langzaam naar beneden daarbij voornamelijk de markeringsstrepen van het weggetje volgend. Na een paar kilometer staan er zowaar Duitstalige verwijzingsborden langs de kant van de weg. Alsof de Sierra’s overgegaan zijn in de Duitse Alpen. Het blijkt dat het Max Planck Institut hier een vestiging heeft. Er staan Duitse auto’s geparkeerd en ook hier kijkt een enkeling verbaasd door e de ramen als we langs schuifelen in de 2 versnelling met max. 25 km/u. Pas na een km of 10 zijn we uit de wolken. We hadden eigenlijk nog een heel stuk door de bergen gepland maar zien daar wijselijk van af. De bewolking komt ons als het ware achterna en we besluiten naar huis te gaan voordat we ook nog nat regenen. We rijden vandaag ca. 175 km. Dag 13 – di 24 maart – als we wakker worden komt er bedroevend weinig licht door de gordijnen, laat staan zonlicht. Ik check even of het niet heel vroeg in de ochtend is. Maar nee, het is al 8.30u. Als ik de gordijnen open doe hangen de wolken net boven ons huisje dat op ca. 1200 mtr hoogte ligt. Da’s geen goed voorteken. We gaan vandaag nl. naar het Alhambra in Granada. Na het ontbijt (inderdaad, zeer uitvoerig...) stappen we in de auto. Het is akelig koud. Ongeveer 6° C. Niet het meest ideale weer voor een stadsbezoek. De autosnelweg van ons huisje naar Granada voert over de Sierra de Huetor. Een werkelijk prachtige autosnelweg, deels uitgehakt in de bergen. Maar de temperatuur daalt naar 3° C. En de weersvoorspelling voor Granada geeft ook nog een zeer grote kans op regen. Regen en ijzige koude. We boffen toch maar weer. Omkeren heeft geen zin. Het Alhambra kun je niet zomaar bezoeken. Je moet weken van tevoren reserveren wil je ook het interieur van het Moorse paleis zien. En wij hebben al 3 weken geleden gereserveerd voor een rondleiding met gids. En die begint vandaag om 16.30u.

Twentse Motor Club

’

12


Bij het Alhambra aangekomen hijsen we ons in dikke jassen en vertrekken naar de aangrenzende oude Moorse wijk: Albaicín. En zie, we hebben geluk. Vanuit het niets breekt de zon door. En tegen elke weersvoorspelling in stijgt de temperatuur binnen de kortste keren naar een plezierige 18° C. We slenteren door de wijk die wat weg heeft van een Marokkaanse soukh inclusief de bijbehorende muziek en de geuren van oriëntaalse kruiden. We kopen een aantal souvenirs voor de thuisblijvers en eten ’s middags uitgebreid warm op een terras. In de zon en uit de wind is het een ware zomerdag. Stipt om 16.30u staan we bij het trefpunt. De groep is ongeveer 20 man groot. Deels Engels- en deels Spaanstalig. We krijgen allemaal een oortje en een ontvangertje. Onze gids is Lucinda. Doordat zij gebruikt maakt van een zendertje hoeven we niet steeds in kleine kudde om haar heen te staan om haar te verstaan. Da’s met name prettig als je rustig wilt fotograferen. Voor we vertrekken krijgen we aan de hand van een grote afbeelding een toelichting op het Alhambra en Generalife. In enkele regels de samenvatting. Alhambra is een verbastering van de Arabische uitdrukking voor “het rode kasteel” naar de kleur van de stenen waarmee het is gebouwd. Het bestaat uit drie delen. Het fort waar het garnizoen gehuisvest was. Het middendeel waar de paleizen (inderdaad, meervoud) van de emirs lagen en tenslotte de medina waar het personeel woonde. Het Alhambra wordt beschouwd als een van de fraaiste voorbeelden van Moorse architectuur in de westelijk helft van het Moorse rijk. Wanneer in 1492 Granada wordt heroverd door de katholieke koning komt daarmee een einde aan ca. 800 jaar Moorse overheersing van Spanje en wordt het Alhambra ten dele afgebroken, herbouwd en uitgebreid met gebouwen in (vroeg)Renaissance stijl. Rond 1800 tenslotte werd een deel van het Alhambra verwoest door de Franse troepen van Napoleón. Naast het Alhambra ligt op een steenworp het Generalife. Dat klinkt alsof een Amerikaanse verzekeringsmaatschappij haar naam heeft gegeven aan een van de gebouwen maar dat is niet zo. Je spreekt het uit als Djeneral-lieffee wat (in het Arabisch) zoveel betekent als “Tuinen van de Architect”. Dit was het buitenverblijf van de sultan en zijn emirs als ze niet persé in het fort of hun paleis hoefden te zijn. Hier zijn ook de ruimtes voor de harem van de sultan. Generalife bestaat voor een aanmerkelijk deel uit schitterende tuinen waar de zintuigen (ogen en neus) worden gestreeld. Voor de CCB-ers onder ons (Complete Cultuur Barbaren): zelfs als je niets geeft om de historische waarde van het Alhambra en Generalife is een bezoek nog steeds heel erg de moeite waard. Het is simpelweg een prachtig gebouw waarin middeleeuwse vaklieden alles lieten zien wat in die tijd mogelijk was. Met name het interieur van het paleis van de sultan is een absoluut meesterwerk. Twentse Motor Club

’

13


Na afloop van de rondleiding is het bijna 19.30u. De zon gaat onder en het wordt weer aardig koud. We stappen in de auto en rijden weer naar huis. Vlak bij Alquife rijden we onder een matrixbord op de autosnelweg en zien in een flits het advies aan auto’s die de Puerto de la Ragua over moeten om sneeuwkettingen bij de hand te houden. We registreren het wel maar denken er verder niet over na. Bij thuiskomst stoken we de houtkachel nog maar eens lekker op en duiken een tijdje later ons bed in. Vermoeid van een lange dag wandelen. Dag 14 – wo 25 maart – Als ik de gordijnen opendoe blijkt het te sneeuwen. Jawel. In Andalusië, waar het voorjaar in februari al begint en waar je in maart al met zonnebrandolie aan de slag moet. Onze eigen auto staat onder een afdakje; tegen de zon . Maar andere gasten hebben hun huurauto gewoon voor de deur staan en daar ligt dus gewoon een paar centimeter sneeuw op. Tot zover de plannen om weer met de motor op stap te gaan. Want als het op 1200 mtr al sneeuwt betekent dat dat alle leuke bergwegen waarover de geplande routes voeren eveneens besneeuwd zijn, of in de mist hangen, of dat het er regent. En als we pech hebben alle drie . Marion, de verhuurster, vertelt ons dat vandaag de laatste dag van deze slechte periode is. Morgen is een overgangsdag en vrijdag start een nieuwe lange periode van warm weer. En dus stappen we in de auto met bestemming Almería. De buitentemperatuurmeter geeft 1,5° C aan. Zucht. Nu ligt Almería op ca. 90 km afstand van Alquife en bovendien aan de kust. Dus daar zou het warmer moeten zijn. En dat klopt. Naarmate we dichter bij de kust komen stijgt de temperatuur langzaam maar zeker tot ca. 10° C. Als dan ook nog de zon doorbreekt wordt het zomaar ca. 16° C. In Almería bezoeken we de markthallen. Het oude gebouw is vervangen door een moderne variant maar die is nog steeds heel sfeervol. Op de eerste verdieping worden vnl. groente en vlees verkocht. Een fleurig festijn. De kelderverdieping is uitsluitend voor visverkoop. Hier zien we de meest vreemde vissen. Maar ook halve tonijnen. Twentse Motor Club ’ t Keerl’ke juli 2015 14

Wat zijn dat grote vissen. Van een halve tonijn kan een groot gezin een week eten. Na de markthallen stappen we weer in de auto en rijden naar Cabo de Gata. Bij het verlaten van de stad komen we langs de Universidad de Almería. Deze universiteit ligt letterlijk aan het strand. Wat een fantastische plek om te studeren. Cabo de Gata ligt aan een lange doodlopende weg. Het is een fraai uitzichtspunt waar ook een vuurtoren en een radarpost zijn gevestigd. De weg erheen slingert fraai tussen de rotsen. Een mooi plekje. Dat vinden ook talloze pensionado’s in hun campers. We rijden door naar San José, een ouderwets vissersstadje. Heel veel stelt het niet voor. Maar de terrassen aan de haven zijn nogal verleidelijk. Want in de zon en uit de wind is het heerlijk weer. We besluiten hier dan ook te eten. Na de voorgerechten gaan we aan de verse vis. 2 uur later hebben we de siësta en (voor ons gevoel) een kilo vis achter de kiezen. Even uitbuiken. Nog een toetje er achteraan en dan op huis aan. We rijden via een aantal bergweggetjes weg van de kust en voordat we weer op de autosnelweg naar ons huisje zitten gaat de zon onder. Terug naar huis rijden betekent tevens dat we vanaf zeeniveau de sierra’s in rijden naar een hoogte van ca. 1200 mtr. De temperatuur zakt dan ook als een baksteen. In de buurt van ons huisje begint het nota bene weer te sneeuwen. Ik heb gelukkig de winterbanden nog onder de auto liggen. Op het dashboard vertelt de Polo ons dat het buiten 1,5° C is. Die kenden we al van vanochtend. Thuis aangekomen blijkt het hier de hele dag te hebben gesneeuwd in combinatie met harde wind. Ze hadden hier wel het beroemde ijsberentreffen kunnen organiseren. Dag 15 – do 26 maart – Ruim voor het ontbijt loop ik even naar buiten om nog wat hout voor de kachel te halen. Het is zo’n vrieskoude maar kraakhelder ochtend al is de zon druk doende om de dag op te warmen. Marion is ook buiten en wijst op de sneeuw op de omringende bergen. De Sierra de Baza, normaal gesproken alweer groen in maart, is nu volledig wit door de hevige sneeuwval van vannacht. De Sierra de Huetor idem dito. De hoge toppen van de Sierra Nevada zouden nu deels groen moeten zijn maar zijn allemaal hartstikke wit. De lagere hellingen horen helemaal groen te zijn maar zijn grotendeels bedekt met sneeuw. De Puerto de Ragua, de pas die zo’n beetje achter ons huis ligt, is vannacht afgesloten wegens hevige sneeuwval. In de vroege ochtenduren, toen het sneeuwen ophield, is de weg geveegd en gestrooid. Kortom, geen weer om met de motor op stap te gaan. Na het ontbijt, de temperatuur is rap opgelopen tot ca. 14° C, stappen we in de auto. We gaan naar Pradollano, het wintersportgebied van de Sierra Nevada. Dat ligt oostelijk van Granada. We rijden meteen de Puerto de la Ragua op. Twentse Motor Club

’

15


Het weer is redelijk zonnig maar het lijkt wel of ik aan het scrollen ben, zo snel zakt de buitentemperatuurmeter op het dashboard. Bovenin is het -2° C. De weg is inderdaad vrij dankzij een shitload aan zout. Ik dacht dat in Nederland vaak royaal gestrooid wordt maar in Spanje kunnen ze er ook wat van. Het zout lokt gemsen naar de weg. Normaal gesproken zijn die vrij schuw maar eentje is zo druk bezig het zout van de wegen te lekken dat’ie zich laat verrassen voor een foto. Via allerlei mooie binnenwegen arriveren we uiteindelijk in Pradollano. Matrixborden adviseren sneeuwkettingen maar de wegen zijn sneeuwvrij tot het hoogste punt waar je met de auto kunt komen. We verkennen het wintersportdorp en kijken nog even naar de skiërs op de pistes. Daarna rijden via de snelste weg weer terug naar huis. Dag 16 – vr 27 maart – Zon, en niet zo’n beetje ook. Als we ontbeten hebben (ja, ja uitvoerig) is het al heel aangenaam buiten. We trappen de GS aan voor een niet al te lange rit. We moeten immers nog inpakken en de motor weer op de trailer laden aan het einde van de dag. We draaien net als gisteren direkt de pas op. Wat een verschil met vorige keren. Geen mist, geen kou, geen nattigheid, geen sneeuw op de weg maar een heerlijke temperatuur. Dat zout was ik bij thuiskomst wel van de motor. Direkt na de top, de Puerto de la Ragua, buigen we af naar een klein weggetje, de AL 5402. En ook hier had de wegenbouwer uitsluitend bochten in de aanbieding. Op plekken waarvan je zou zweren dat je ook met een recht stuk weg uit de voeten zou kunnen leggen ze hier gewoon een aantal blinde bochten. Gewoon omdat het kan. Voor de leuk zeg maar. Bovendien is er letterlijk geen automobilist op de weg. Zo swingen we verder op de brommer via oa. de AL4402 en AL3404. Onderweg stoppen we bij een prachtig bergdorpje waar we uitkijken over de bochten die we net hebben afgewerkt. Het weer voldoet eindelijk aan de verwachtingen en we zitten in een heerlijk zonnetje op een van de vele mooie uitkijkpunten. Hier hebben we twee weken op gewacht.

Twentse Motor Club

’

16


Na de pauze stappen we weer op en rijden via 1000 en 1 bochten verder. De weg eindigt op de autosnelweg van Granada naar Almería. We rijden een paar kilometer autosnelweg en duiken dan weer opnieuw de bergen in. De AL3407, 30 km krulvermicelli zonder dat er ook maar één dorp aan ligt. De sneeuw en regen van de afgelopen twee weken hebben ervoor gezorgd dat hier het nodige rotspuin op de weg ligt. Blinde bochten moeten dan ook met beleid genomen worden. Gelukkig kunnen we over de hele weg zwalken want ook hier is geen ander verkeer te bespeuren. Deze weg eindigt op de A348. Die hebben we al eerder gereden, zij het een ander deel. En nu is de weg droog en zonnig. Dat verhoogt de feestvreugde alsmede natuurlijk de snelheid. Tot slot rijden we nog één laatste keer over onze “huis”pas, de Puerto de la Rague, terug naar huis. Nog niet eerder reden we bij zo’n mooi weer over deze pas. Dubbel genieten met het mooie weer. Verbazingwekkend trouwens hoe snel een warm zonnetje de sneeuw doet smelten. Bij thuiskomst laden we de motor op de trailer, pakken in en ruimen het huisje een beetje op. Morgen moeten we jammer genoeg weer naar huis. Dag 17 – za 28 maart – Rond 7.30u vertrekken we bij het huisje. The Long Way Home. We dalen af uit het bergland en rijden naar de kust. Het weer is inderdaad omgeslagen. Kort na Murcia rijden we bij 28,5° C langs de kust. Ik herhaal: 28,5° C. Net zoveel als de maximumtemperatuur gedurende onze drie koudste dagen bij elkaar opgeteld. Rond 19.00u zijn we weer in Agde. We zoeken hetzelfde hotel op als op de heenreis. We krijgen zelfs dezelfde kamer. Dag 18 – za 29 maart – Om een uur of 8 zitten we weer achter het stuur. Vandaag is het helemaal niet zo warm. Tot midden Frankrijk is het wel nog droog. Daarna begint het te regenen. In Noord Frankrijk gaat de regen over in stortbuien. De autosnelwegen in Luxemburg liggen als het ware op een hoogvlakte en hier steekt nog zware wind op ook. Ik ben blij dat ik een wat zwaardere en vooral bredere trailer heb. In de Belgische Ardennen stormt het bijna. Hier hebben ze langs de autosnelweg bomen gerooid. Twentse Motor Club ’ t Keerl’ke juli 2015 17

De stammen blijven wel liggen in de storm maar het andere groen waait over de weg. Stukken zo groot als kleine kerstbomen. De brandweer heeft één rijstrook afgezet en verzamelt alle groenafval. Op de rechterrijbaan en vluchtstrook slalommen we in een enkele rij langs, over en tussen het groen door. De buien hebben beslist een voordeel. De motor wordt zo grondig gesopt dat het Spaanse zout er zonder meer vanaf is gespoeld. Na Luik gaat de storm over en blijft er slechts regen over. Maakt niet uit als je in de auto zit. Rond 20.00u arriveren we weer in Enschede. De puinzooi die de kids er de afgelopen twee weken ongetwijfeld van gemaakt hebben is helemaal aan de kant. We pakken snel het hoognodige uit en duiken dan het bed in. Wat slaapt dat lekker na 1200 km rijden! En na de vakantie is natuurlijk de vraag: is het wat, een motorvakantie in Andalusië?

Het is erg ver, 2400 km vanaf Enschede, dus met de motor er naar toe rijden kost even tijd. Tegen de tijd dat je in dit zuidelijk deel van Spanje bent heb je vierkante banden. Je kunt ook vliegen en ter plekke een motor huren. Of in bijv. 4 dagen er naar toe rijden. Want als het weer zich gedraagt zoals het zou moeten vind je er wel onwaarschijnlijk veel mooie motorwegen. Nu kan ik mezelf op de borst kloppen voor de routes maar eigenlijk is het rijden van lekkere motorwegen hier een koud kunstje. Blijf op wegen met een 3 of 4 cijferig nummer en je hebt gegarandeerd een fraaie route. We hadden natuurlijk wat vaker met de motor op pad willen gaan. Routes genoeg maar als je sneeuw op je weg vind wordt het natuurlijk minder. Toch zouden we er graag nog een keer teruggaan. Misschien iets later in het seizoen om de kans op mooi weer verder te vergroten. Het appartementje waar we zaten (La Balsa) was een prima uitvalsbasis. Het ligt in de Sierra Nevada maar strategisch tussen diverse andere Sierras. Wij hadden een appartementje met eigen douche/wc/keuken. Je kunt ook gebruik maken van B&B als je het niet erg vind om woonkamer, keuken en douches met anderen te delen. Marion, de eigenaar is in ieder geval vrijwel altijd vriendelijk aanwezig met raad en daad. En Dabub, waakhond en knuffelbeest tegelijkertijd, vind motorrijders met fel gele regenkleding zo leuk dat’ie er zelfs zijn semi-permanente slaap voor onderbreekt.

Tot de volgende keer. Jeannette en Wim Lieven Twentse Motor Club

’

18


. Twentse Motor Club

’

19


MC Zenderen Hallo motorrijders, Allereerst willen wij iedereen bedanken dat jullie eraan bij hebben gedragen dat de 1e toertocht een grandioos succes is geworden. Gezelligheid en een mooie tocht hebben bijgedragen aan deze geslaagde dag die voor herhaling vatbaar is.

Ook willen wij aangeven dat er een facebook-pagina in het leven is geroepen. Daar staan enkele foto's van gisteren op. Mocht je zelf nog foto's hebben, schroom je niet om ze te plaatsen. Like de pagina ook zodat je op de hoogte blijft van alle berichten en nieuwtjes.

Gr. Peter, Gerrit en Edwin.

kopij voor 28 augustus 2015 naar: [email protected] Twentse Motor Club

’

20


BESTUUR T.M.C. Clubblad van de TWENTSE MOTOR CLUB aangesloten bij de KNMV koninklijk goedgekeurd juli ste Jaargang

Recommend Documents