de VERSNELLING
1
de VERSNELLING
REDACTIE Sarah Mulders Steffen Janssen Jan Sachtleven Titia van der Stelt VORMGEVING Tie-man Design DRUK Copyshop The Print OPLAGE 250 ex. verspreid onder de leden en sponsoren der N.S.W.V. Mercurius KOPIJ Digitaal aan te leveren via
[email protected]. ABONNEMENT Abonnement is verkrijgbaar bij het bestuur. Een jaargang kost €10,- voor 4 nummers. LOSSE VERKOOP Losse nummers zijn verkrijgbaar bij de gerenommeerde boek-handel en kosten €3,-. ADVERTENTIES Het is mogelijk advertenties te plaatsen in De Versnelling. Informeer voor mogelijkheden en prijzen bij redactie. WEBSITE www.nswv-mercurius.nl
2
Bestuur Yannick Sijnesael Josette Bos Steffen Janssen Hilde Oudman
voorzitter secretaris penningmeester sportcommissaris
Activiteitencommissie Omar Martina, Femke van Kessel, Joep Timmermans, Irene Roding, Wouter Arts, Vicky van Duijnhoven Internetcommissie Steffen Janssen, Matthias Kruisselbrink . Kascontrolecommissie Frank van Caspel, Bas van de Wouw, Gert-Jan van de Lagemaat. Sponsorcommissie Bas van de Wouw, Suzanne Maessen, Laurens Lambert, Omar Martina, Hilde Oudman, Yannick Sijnesael. Raad van Advies Frank van Caspel, Paul Brussee, Anne Brants. Toertochtcommissie Hidde Hendriksen, Ries van der Sanden, Bas van de Wouw, Thomas van Uden, Tim Schoonrok, Yannick Sijnesael. Alumnicommissie Diederik Benders, Irene Salverda, Jelle Roest, Tijmen Moltmaker. Wedstrijdadviescommissie Hein te Riele, Paul Brussee, Yannick Sijnesael, Hilde Oudman ,Femke van Kessel. Trainers Hein te Riele, Thomas Dunkerbeck, Yannick Sijnesael.
de VERSNELLING
IN DEZE VERSNELLING INHOUD VAN DE VOORZITTER MEDEDELINGEN EN AGENDA TUSSENKLASSEMENT CLUBWEDSTRIJDEN EEN WEEKEINDJE GNSK BATAVIERENRACE MET MERCURIUS DE GROTE MERCURIUS MINIPLAYBACKSHOW DAMESWIELRENNEN MERCURIUS ONLINE VIA ROMANA VOM LUSTRUM ALPENREIS EVEN VOORSTELLEN HOW TO CATCH A THIEF
3 4 5 8 11 14 18 19 22 27 31 34 41 42
11
… “De dames, inmiddels allemaal gedoucht, raakten duidelijk aangestoken door mijn enthousiasme …
21
… “Pas op man, ik heb geen zin om door jou in het ziekenhuis te belanden!”…
40
… “Bovenop de Galibier was ik op, leeg, uitgedroogd, onderkoeld, maar ik had vooral HONGER”…
3
VAN DE VOORZITTER Yannick Sijnesael
Beste Mercurianen, Voor de meeste mensen zit de zomervakantie er weer op, een nieuw studiejaar staat voor de deur. Dit betekend voor Mercurius het tweede deel van het fietsseizoen. Voor degene die op vakantie waren en niet bij de algemene leden vergadering konden zijn kan ik melden dat Femke na ruim anderhalf jaar het voorzitterschap heeft opgegeven. Femke heeft zich als voorzitter altijd 100% ingezet voor de club, ik wil haar bij deze nogmaals bedanken voor haar inzet. Ik zal dus mijn functie als sportcommissaris verruilen voor die van voorzitter, Hilde Oudman zal dan de rol van sportcommissaris invullen. Verder is er tijdens de leden vergadering besloten om definitief de samenwerking aan te gaan met Velocidad. Het afgelopen half jaar was een proef periode, tijdens de leden vergadering is dus gebleken dat beide verenigingen de proefperiode als 4
prettig hebben ervaren waardoor er is ingestemd met de samenwerking. Dit betekend dat er ook dit tweede deel van het fietsseizoen zowel wielrennen als mountainbike kan worden aangeboden. Op de introductiedagen werd al gelijk geprofiteerd van de samenwerking doordat we op de sportdagen de aankomende studenten nu zowel met wielrennen als mountainbiken konden laten kennismaken. Ik vond de introductiedagen heel gezellig en ik hoop dat die zal leiden tot veel nieuwe introleden! Nu is het uitkijken naar de eerste trainingen. Ik ben benieuwd wie er heeft doorgetraind in de zomer om zo te kunnen schitteren tijdens de eerste trainingen en clubwedstrijden. Ikzelf heb er een ‘hoogtestage’ in de Alpen opzitten om in topvorm het seizoen te kunnen hervatten. Alleen ik betwijfel of je van een hoogtestage kunt spreken wanneer je op 1300 meter hoogte zit. Ook zal mijn topvorm al weer wat gezakt zijn doordat ik na de Alpenvakantie drie weken
de VERSNELLING
heb gesupercompenseerd. En de gezellige avondjes in de cafés tijdens de introductiedagen zullen wellicht ook niet bijdragen aan mijn topvorm. Ik zal de komende trainingen dus goed kunnen gebruiken om te werken naar mijn volgende hoogtestage namelijk het Ardennenweekend van 16 tot 18 september. Ook de Via Romana komt er weer aan en we zoeken nog mensen die mee willen helpen om ook dit jaar de door
Mercurius georganiseerde toertocht weer een succes te maken. Ik hoop iedereen weer spoedig de zien op de trainingen, clubwedstrijden of andere activiteiten! Yannick Sijnesael
MEDEDELINGEN EN AGENDA De zomervakantie is weer voorbij. Op de ALV is er unaniem gestemd vóór het samengaan van Mercurius en Velocidad. Dus op de intromarkt stonden we als één vereniging. Nu we ook mountainbike aanbieden, mochten we tijdens de sportdagen de eerstejaars studenten ook over het mountainbike parcours sturen. Erg leuk! Ben je nieuwsgierig naar de nieuwe leden? Kom dan op woensdag 7 september naar het intro-eten. De AC zorgt voor een smakelijke bbq en salades! Houd voor meer informatie de site in de gaten.
Josette Bos
De trainingen beginnen ook weer. Op maandag 29 augustus beginnen de wegtrainingen om 18.00 uur en de mountainbike trainingen beginnen 30 augustus om 18.30 uur. Na praten over je vakantie kan op onze maandelijkse borrel in café de Fiets, let op, deze is dit keer op de laatste woensdag van de maand, namelijk 31 augustus.
Houd het derde weekend van september vrij in je agenda, want 16-17-18 september gaat Mercurius weer naar de Ardennen! Naast veel gezelligheid, kun je hier ook prachtig fietsen. 5
de VERSNELLING
Agenda: Augustus 29 Start wegtrainingen 18.00 uur 30 Start mtbtrainingen 18.30 uur 31 Borrel Café de Fiets September 7 Intro eten 11 Via Romana 16 17 18 Ardennenweekend 22 Clubwedstrijdje
6
de VERSNELLING
7
de VERSNELLING
TUSSENKLASSEMENT CLUBWEDSTRIJDEN Hilde Oudman
De eerste helft van het ‘clubwedstrijdseizoen’ zit er inmiddels op en net als bij de profs kan een tussenbalans opgemaakt worden: wie is de revelatie van het seizoen, wie is de gevaarlijke underdog voor het eindklassement en wie is de tegenvallende favoriet die nog hard aan de bak moet om dit seizoen nog enigszins succesvol af te sluiten? Zoals te zien is in het tussenklassement dat ook op de ALV werd getoond staan Joep, Femke, Tessa en Jan in het wegklassement aan de leiding, maar vrijwel niemand kan echt zeker zijn van de eindoverwinning. De laatste koersen kunnen dan ook nog voor verrassende verschuivingen in het klassement zorgen. Zou Joep met zijn tijdrijdersbenen niet ten onder gaan op de flanken van de Holdeurn? Kan Femke de eenzaamheid aan de top aan? De komende koersen zullen voor opheldering zorgen! Mis ze dus niet: De Holdeurn
8
klimtijdrit (8 september), het tweede clubwedstrijdje op Lindenholt (22 september) en tot slot de Kilometervreter.
Ook bij de mountainbikers is nog alles mogelijk. Na twee wedstrijden staan Kevin en Manon aan de leiding, maar met nog een koers op de kalender kan er nog van alles gebeuren. De strijd om de leiding in het klassement zal (waarschijnlijk) plaatsvinden op de Holdeurn, een berg waarover na 8 september wellicht heel wat heroïsche verhalen ontstaan zullen zijn…
de VERSNELLING
Weg
TUSSENKLASSEMENT
Categorie
Naam
Totaal
Heren licentie
Joep Timmermans Gert-Jan van de Lagemaat Ruben van Vliet
57 32
Dames licentie
Femke van Kessel
61
Dames zonder licentie
Tessa van der Velden Nicole van Amstel Suzanne Maessen
43 39 23
Heren zonder licentie
Jan Sachtleven Frank van Caspel Tim Schoonrok
54 52 28
Naam
Totaal
Heren
Kevin Gideonse Ivan van Hoorn Jan Koetsenruyter Simon Duijnstee
33 26 24 24
Dames
Manon van Hees Anne Ebenau Suzanne Maessen
36 15 15
Mtb Categorie
15
9
de VERSNELLING
Specialist in carbon race- en tijdritwielen
Leden en oud-leden van Mercurius ontvangen 10% korting op al onze producten. Deze korting geldt niet in combinatie met andere aanbiedingen. Snellewielen.nl HED. wielen en tijdritsturen
Spinergy race- en mountainbikewielen
Moeflonstraat 29 6531 JS Nijmegen T: 024 3245 410 E:
[email protected]
www.snellewielen.nl Corima producten
Custom-made racewielen
10
de VERSNELLING
EEN WEEKEINDJE GNSK DE ERVARINGEN VAN EEN MEGAFOON Joep Timmermans
Ik ben een briljante uitvinding. Als je me volstopt me ca. 5 euro aan batterijen, heb je uren plezier. Vorig jaar besloten wat mensen van een of ander wielerclubje om mij aan te schaffen. Als een kind zo blij was ik, toen ik uit de doos mocht. Toch werd ik slechts incidenteel gebruikt. Een paar keer werd ik tevoorschijn getoverd bij een clubwedstrijdje of een onbeduidend tijdritje, een paar keer mocht ik bovenop de auto achter het ploegje aan, zoals bij het laatste NCK. Tot dit weekeinde. Toen ben ik eindelijk ontdekt. Op zaterdag kwam ik rond een uur of 10 aan ergens in de buurt van Nieuwegein. Ik zag meteen dat het nogal een dode boel was. Ha, dit was mijn kans. Eén voor één werkten alle damesteams hun rondjes af tot mijn team aan de beurt was. Nergens werd er echt aangemoedigd, af en toe gaf ik een plaagstootje door even mijn sirene te laten loeien of door commentaar te geven op de ren-
ners en de toeschouwers. De dames hadden er zin in, ze reden hard. Op het zwaarste stuk van het parcours, net voor de laatste bocht hadden ze het zwaar. De verzuring zat ze tot aan de oren. Met het volume maximaal open, de sirene volle bak aan deed ik alles wat ik kon om ze op dat laatste stuk zoveel mogelijk vooruit te schreeuwen. En het hielp, met overmacht versloegen we de concurrentie, secondes voorsprong fietsten we bijeen op een ploegensprint van slechts 4800 meter.
Bij de heren kreeg ik wat meer concurrentie. De dames, inmiddels allemaal gedoucht, raakten duidelijk aangestoken door mijn 11
de VERSNELLING
enthousiasme. Misschien lag het aan mij, ik weet het niet, maar op negen tiendes van een seconde werden de heren verslagen door Utrecht. Die achterstand moest nog wel te overbruggen zijn, dus ging ik met een gerust gevoel mee naar het luxe appartement midden op de Uithof, geregeld door de ploegleider Yannick. Gelukkig lekker hoog en droog op de elfde verdieping, gelukkig niet in een vochtige tent, slecht voor mijn kwetsbare gestel. Zondagochtend viel me meteen op dat de gezichtjes toch wat strak stonden. Om grapjes werd maar matig gelachen, de pannenkoeken werden meest zwijgend naar binnen gewerkt. De dames gingen er al vroeg opuit
voor een eerste parcoursverkenning, de heren bleven nog wat binnen. Rond 11 uur mocht ik
12
weer naar buiten, mooi op tijd om de dames te zien starten. Terwijl ik liggend op het stuur van Joep mijn sirene al wat liet warmdraaien, naderde ik de start. Helaas waren wij van Mercurius niet de enigen die nerveus waren, ook de concurrentie was nogal nerveus, en ze werden nog nerveuzer van mij. Ze snoerden me zelfs met een laf excuus (‘We hebben geen vergunning om geluid te maken, mannen. Pas vanaf 1 uur mogen jullie aanmoedigen!’) de mond, de eikels. Zo zag ik de dames vertrekken zonder dat ik ze kon aanmoedigen. Gelukkig werd de blakende vorm net als de dag ervoor omgezet in een supertijd. Femke, Hilde, Charlotte en Lotte reden een dijk van een wedstrijd en eindigden wederom in de snelste tijd, de directe concurrent Utrecht ruim 2 conden achter zich latend. Pas in de laatste honderd meters mocht ik weer aan, iets wat ik dan ook met verve deed.
de VERSNELLING
den niet voorkomen dat de Domrenners toch weer iets uitliepen.
Na de damesrace was het wederom de beurt aan de heren. Terwijl de ‘mindere goden’ hun rondjes afwerkten, verkenden de heren van Mercurius uitgebreid het parcours. Elke bocht werd uitgebreid bekeken, om niets aan het toeval over te laten. Inmiddels had ik nog een extra supporter zien arriveren, een broertje Schreuder, die meteen met mij aan de haal ging. Zo zag ik de race van de heren niet van bij de finish, maar enkele bochten daarvoor. Ook de heren reden een goede race. Nadat Utrecht een eerste snelle ronde had gereden, liepen de heren snel in, wat ik ze luid en duidelijk mededeelde. Alleen toen Gert Jan moest laten lopen, omdat hij niet meer bij kon benen door problemen met zijn knie, kregen de drie heren, Paul Schreuder, Ruben en Joep het zwaar. Ze deden wat ze konden, zo hard mogelijk rijdend en intussen voetgangers, boswachters, fietsers en auto’s op het parcours ontwijkend, maar kon-
Ik deed wat ik kon, samen met de dames van Mercurius en de ploegleider, maar ook wij slaagden niet de kansen te laten keren. Uiteindelijk was het een tweede plek die uit het vuur gesleept werd. De heren baalden echter flink, tweede is toch eerste verliezers. Gelukkig kon ik bij de prijsuitreiking met enkele gevatte opmerkingen en wat plaagstootjes van mijn sirene ook bij de balers weer een glimlach op het gezicht toveren. Al met al was het een super gezellig en geslaagd weekeinde. P.S. Anderhalve maand later baal ik toch een beetje. Sinds het GNSK ben ik slechts één keer nog uit de doos gehaald om wat aan te moedigen. Daarom een oproep aan alle lezers. Moedig die mensen van het bestuur en de commissies vooral aan om mij te gebruiken, je weet niet wat je mist!
13
de VERSNELLING
BATAVIERENRACE MET MERCURIUS Aryan Ransijn
Het was weer tijd voor de 39ste Batavieren race die vrijdag 6 mei van start ging. Mercurius doet hier al jaren niet onverdienstelijk aan mee. Dit jaar was ikzelf ook bij dit team betrokken, vorig jaar had ik mee gelopen voor het team van mijn studie. Diezelfde vrijdag was ik net uit Spaans Baskenland teruggekeerd van een studiereis en na een lange busreis van een uur of 16. Die avond ook nog even meegegeten met het Mercurius team bij Omar voordat ik naar Arnhem vertrok voor een cabaret voorstelling van Micha Wertheim, waar ik moeite had mijn ogen open te houden. Daarna weer de trein gepakt richting Nijmegen om daar na een korte nacht te hebben geslapen, omdat ik vroeg uit de veren moest om in de ochtendploeg mee te lopen. Die avond ging Mercurius al voortvarend van start met een 3de plaats (en een gemiddelde van boven de 15 km/uur) bij de 1ste korte startetappe. De rest 14
van de nachtploeg liep ook goed. Ik was ondertussen om 4 uur s ochtends opzoek naar mijn Mercuriusmetgezellen die ook in de ochtendploeg zouden lopen, na even zoeken had ik ze gevonden. Na een busreis naar Ulft waar de herstart plaats vond, kon de ochtendploeg de nachtploeg afwisselen. We waren pas in de 1 na laatste startgroep ingedeeld, wat mij de gelegenheid gaf om nog iets van mijn slaap te kort in te halen door languit in een grasveld te gaan liggen. Ikzelf zou de 15de etappe lopen dit betekende dat ik eerst de 14de etappe zou meefietsen met Carla. Die uitstekend liep en eigenlijk alleen mensen aan het inhalen was. Om zo snel mogelijk te kunnen wisselen was ik vlak voor het wisselpunt al naar voren gereden om zo snel mogelijk het hesje aan te doen. Dit lukte uitstekend alleen ging ik iets te hard van start, de eerste kilometer was snel voorbij iets te snel, want in het begin van mijn 7.8 kilometer was ik al gelijk in het rood gaan lopen. Gelukkig kon ik mijn
de VERSNELLING
tempo iets aanpassen om toch nog na iets meer dan 34 minuten te finishen. Aan de finish voelde ik me nog best goed, gelukkig. In het busje probeerde ik me nog nuttig te maken door een beetje te navigeren. Het wisselen van de ochtendploeg ging uitstekend, we waren slechts één keer verkeerd gereden, dat konden we op tijd herstellen omdat we dit gauw door hadden. En met de tijdmarge zat het ook goed omdat we gebuikt maakte van de loper/fietser wissel. Nadat we als ochtendploeg waren uitgelopen konden we gaan wachten op aflossing van de middagploeg. Dit was nog wel even spannend omdat we niet ruim zaten in de wisseltijd en er nog een heel stuk in Barchem moest worden gelopen. Dit ging uiteindelijk ook goed en wij mochten weer plaats nemen in een bus, deze keer richting de campus van Enschede het eindpunt van de Bata. Daar aangekomen hoorde we het vervelende bericht dat Bas door zijn enkel was gegaan en niet meer de slotetappe kon lopen. Ik gaf aan me nog wel fris te voelen, maar het zou logistiek handiger zijn om iemand van de
middagploeg die etappe te laten lopen. Helaas was dit niet mogelijk, dus ging ik niet naar een gratis massage toe, maar naar het centrum van Enschede voor de slotetappe, de droom van iedere loper van de Batavierenrace. Ik werd er netjes heen gereden en heb daar eerst de start van de vrouwen mogen zien, waar Titia voor Mercurius liep. Om 17.30 was het mijn beurt om te starten, ongeveer 350 man bij elkaar voor een grote start van de allerlaatste etappe. Ik was van plan om mijn etappe heel anders in te delen dan ik die ochtend had gedaan. Ik ging voorzichtiger van start om genoeg over te houden voor het eind van de 7.1 km. Met zoveel publiek langs de weg kreeg je voldoende motivatie om maar door te blijven rennen. Het was wel warm die zaterdag, erg warm gelukkig hoefde ik deze etappe niet door het mulle zand te lopen, wat die ochtend wel even het geval was en geen pretje was in de brandende ochtendzon. Bij het binnen lopen van de campus in Enschede waren er enkele brandslangen die voor verkoeling konden zorgen. Ik had niet gedacht dat de campus zo 15
de VERSNELLING
Mercurius weg was om te gaan feesten.
groot was, er kwam namelijk geen eind aan. Pas bij het zien van de sintelbaan durfde ik voluit te gaan. In het publiek zag ik nog mensen en studiegenoten van mijn team van vorig jaar (Bellisperennis) die gaf ik nog een high five en toen begon ik vol gas te sprinten om zoveel mogelijk mensen in te halen en zo snel mogelijk bij de streep te komen. Dit lukte aardig ik had die middag zelfs harder gelopen dan in de ochtend, alleen was ik net niet binnen het half uur gefinisht. En bleef mijn gemiddelde van vorig jaar staan, dat bied dus nog een uitdaging voor komende jaren.
Ik had geen idee waar iedereen was dus besloot ik naar mijn studiegenoten te gaan. Uiteindelijk had ik het nog erg laat weten te maken en toen ik terug kwam lag bijna iedereen te slapen en had ik nog geen plek in een tent weten te bemachtigen, mijn eigen tent was al helemaal vol. Gelukkig hoefde ik niet buiten te slapen en kon ik nog bij twee mensen in de tent. De volgende ochtend was er toch een uitslag, Mercurius was 33ste geworden een prima resultaat, hulde voor iedereen!
Nahijgend van mijn eindsprint kwam ik algauw Titia tegen en liepen we samen naar het Mercurius tentenkamp. Het sportieve element van de Bata was nu afgelopen, alleen door een storing in de tijdwaarneming was de uitslag nog onbekend. Ik voelde mijn benen nu toch wel behoorlijk en had enorme trek gekregen, die ging gelukkig weg na het eten van een aantal borden pasta. Daarna viel ik buiten als een blok in slaap. Om s nachts een keer wakker te worden en te zien dat iedereen van
Team Appeltaart had de beste tijd en van de universiteitsteams had Groningen weer eens gewonnen voor Amsterdam en Nijmegen werd 4de na een medische uitvaller op de een na laatste etappe (black-out van de loopster). De terugreis zorgde nog bijna voor een klein probleem, omdat niet iedereen in het busje mee terug kon rijden gelukkig gingen er een aantal mensen met het openbaar vervoer. Terug aangekomen met het busje in Nijmegen ging iedereen zijn eigen weg.
16
de VERSNELLING
Op het centraal station in Nijmegen werd nog iemand afgezet en hebben we op een haar na de deur van het busje niet kapot gereden. Nadat ik Omar nog heb helpen uitladen van het busje was ik de laatste passagier die het busje verliet en ging ik ook richting huis, nadat ik mezelf
volgeladen had met bagage stapte ik op de fiets. Conclusie van dit verhaal lopen is leuk, maar fietsen is nog veel leuker, maar mee doen aan de Batavierenrace blijft een leuke ervaring en raad ik dan ook sterk aan! Zodat Mercurius volgend jaar weer me kan doen.
17
de VERSNELLING
18
de VERSNELLING
DAMESWIELRENNEN Femke van Kessel
Met een gelukkig gevoel zoef ik door het mooie Franse landschap. Het gaat een beetje op en neer, het zonnetje schijnt, de bidonnetjes zijn gevuld met verse l’eaupotable en de benen voelen goed. Hoewel ik niet bezig ben met mijn omgeving krijg ik op een gegeven moment toch een fietser in het vizier. Naarmate ik dichterbij kom ontdek ik een vlecht onder de helm, een taille en een stevige bilpartij… Een vrouw! Op de fiets, vóór mij! Maar dat kan niet!! Langzaam maar zeker voer ik het tempo wat op, leg ik mijn handen losjes op het stuur en ga ik door mijn neus ademen. Met een flinke vaart passeer ik haar. Bonjour! Tevreden merk ik op dat het er netjes, zonder gehijg uitkwam. Alsof het me geen enkele moeite koste. Zo, weer eentje te pakken. Op naar de volgende! Dit verhaal schetst een beetje mijn drang om vooraan te fietsen. Iets wat onontbeerlijk is bij een ambitie om wedstrijden te rijden. Een drang om vooraan te eindigen, te winnen. Wedstrijden rijden in Nederland is namelijk niet zo gemakkelijk. Sommi-
ge tot veel vrouwen die in Nederland wedstrijden rijden, rijden ook internationale wedstrijden op wereldniveau, wat ze niet onverdienstelijk doen. Als je een wedstrijd rijdt, zou het dus zomaar kunnen zijn dat je naast Marianne Vos staat. Toch niet de minste. De overstap is dus behoorlijk groot. Veel beginnende wielrensters kunnen daarover mee praten. Om wedstrijden te kunnen rijden is naast een winnaarsmentaliteit/drang ook veel tijd nodig. Tijd die je moet investeren in het wielrennen. In trainen, rusten en je materiaal. Snelle benen komen namelijk niet vanzelf. Dit geldt overigens ook voor het mannen peloton. Alleen daar heb ik geen ervaringen mee. Naast de snelle benen geldt ook een wedstrijd overzien behoorlijk mee. Het is hartstikke leuk om van te voren een plannetje te bedenken om te winnen. Het probleem is alleen dat naast jou, +/- 50 anderen ook een plannetje hebben bedacht. En meestal houden die geen rekening met jouw tactiek. Wielrennen is namelijk meer dan hard fietsen al19
de VERSNELLING
leen. In een peloton wint echt niet altijd de sterkste wielrenner, vaak komt de beste/slimste wielrenner als eerste over de meet. Wielrennen is voor mij naast fysiek, ook mentaal vermoeiend. Na een aantal wedstrijden is het eerder dat ik geen puf meer heb dan dat mijn lichaam aangeeft dat het niet meer kan.
Het Nederlandse vrouwenpeloton is behoorlijk klein in vergelijking met het mannenpeloton. Na een aantal wedstrijden heb je het overgrote deel van de wedstrijdrensters al wel gezien. In mijn eerste jaar ging een keer naar een wedstrijd samen met Lotte en Djoeke. Toen we naar een café liepen om onze nummers op te halen werd Djoeke door verschillende meiden begroet en gevraagd hoe het met 20
haar ging. Een aantal jaar geleden heeft Djoeke regelmatig wedstrijden gereden en daarbij indruk gemaakt. Veel meiden herinnerden haar. Stiekem was ik daarvan onder de indruk. Ik was al blij als ik shirtjes herkende. Tijdens de koers zag ik alleen billen voor me. Ik heb een keer in volle overtuiging eens iemand gefeliciteerd met haar overwinning, terwijl ze de wedstrijd niet eens had uitgereden. Al die billen lijken ook op elkaar! Maar langzaam leer ik wat gezichten kennen. Meisjes van o.a. de Moving Ladies wezen mij erop wie je in de gaten moet houden. En geloof me, zulke gezichten kun je wel onthouden. Je bekijkt na de wedstrijd de uitslag en herinnert de namen van winnares of diegene in de kopgroep. Je leert het peloton kennen. En dan is het fijn dat het wereldje klein is. Je weet hoe hun sterke punten maar krijgt op deze manier ook de gelegenheid om een verhaal-
de VERSNELLING
tje aan te knopen onder de douche. Maar waar de dames Djoeke zo vriendelijke groette voor de wedstrijd, is het een stel bitches eerste klas bij elkaar in het peloton. Hoewel ik was gewaarschuwd, stond ik de eerste keer in het peloton met mijn mond vol tanden. Roepen, schreeuwen, schelden. Zelfs bedreigingen richting elkaar (“Pas op man, ik heb geen zin om door jou in het ziekenhuis te belanden!”. Eén ronde later: “Hé, doe normaal joh of ik zorg dat je in het ziekenhuis beland!”). In het begin liet ik mij intimideren en fietste ik al vlot achteraan, maar nu na een jaar durf ik eindelijk wat terug te roepen en meer voorin te fietsen. Eén voorval in de kleedkamer zal ik niet snel vergeten. Ik stond onder de douche na de Parel van de Veluwe toen er twee teamgenoten (met een zeer zwaar Amsterdams accent) luid kakelend de kleedkamer binnen kwamen lopen. Het was na een klassieker over, jawel, de Veluwe. Een gemakkelijk parcours met als enige obstakel: de weg gaat van een ruime 2baans naar een smal fietspad gedurende on-
geveer 10 km. Deze versmalling was nadat we ongeveer 80 km hadden afgelegd. Na een paar keer links, even vaak rechts en een rotonde was dan daar de versmalling. Als je op zo’n moment niet voorin het peloton zit, bestaat er een hele grote kans dat je de aansluiting mist bij een mogelijke kopgroep. Het is dan heel lastig om naar voren te rijden. Op zo’n moment probeert iedereen zoveel mogelijk voorin te zitten, en dat past niet. Zeker niet meer op het smalle fietspad. En dit keer liep dat gedrang bij de voorste rijen niet zo goed af en ging er een dame onderuit. En blijkbaar viel ze vlak voor deze twee Amsterdamse kakmiepen. Zij waren hoogst verontwaardig, eigenlijk boos op dat het meisje voor hun neus gevallen was. “Wat dacht ze wel niet”, “Wie valt er nu daar?” en “Wat een dom wijf” wisselde elkaar af. Je begrijpt dat ik hun met open mond aan stond te kijken. Alsof iemand ooit expres met opzet zou vallen. Ik heb mezelf maar snel afgedroogd en ben naar buiten gegaan. Maar naast dit vrouwelijke haantjes gedrag wordt er ook een 21
de VERSNELLING
boel gekletst. Als het af en toe rustig gaat bij een criterium hoor ik voor en achter mij gepraat alsof er een High Tea plaatst vindt. Ervaringen van wedstrijden de dag ervoor, de planning van de rest van het seizoen tot zelfs heuse roddels wat betreft de speekselboom. Van wat ik zo om mij heen hoor, denk ik dat dit het grootste verschil is tussen een mannen en vrouwenpeloton but correct me if i’m wrong.
Zo, ik stop nu met dit verhaal. Ik kan wel blíjven schrijven over mijn belevenissen in de wondere wedstrijd wereld. Hopelijk hebben jullie een beeld gekregen van mijn ervaringen. Ik moet vermelden dat sommige uitspraken geleend zijn van mensen die veel wijzer zijn op dit gebied en nog meer hebben meegemaakt en die graag hun kennis met mij wilden delen, waarvoor dank. En voor nu, weer op de fiets. Ik ga maar eens trainen!
MERCURIUS ONLINE Steffen Janssen
Sinds begin april is de website van Mercurius behoorlijk vernieuwd. Ondertussen geloof ik dat de vaste bezoekers van nswv-mercurius.nl wel gewend zijn geraakt aan de nieuwe kleurtjes en lay-out van de website. De manier waarop de website eruit zag is namelijk compleet veranderd. Maar wat wel heel essentieel was, was om alle mogelijkheden die op de oude website bestonden te behouden. Zo bestaat het belangrijkste onderdeel natuurlijk nog steeds: 22
het gastenboek. Het gastenboek was, en is nog steeds, de belangrijkste manier om online te communiceren tussen alle Mercurius leden. Op het vroegere gastenboek waren maar liefst 52.000 berichten geplaatst binnen 8 jaar, Dat zijn bijna 18 berichten per dag! Tijdens de paar weken waarin ik aan de huidige website heb gewerkt werd mij vaak gevraagd of het gastenboek dat al zo lang bestond nu eindelijk vervangen zou worden door een forum. Op
de VERSNELLING
een forum kan je namelijk meer gerichte discussies houden, omdat je alles kan categoriseren en onderbrengen in topics. In eerste instantie was het totaal niet de bedoeling om een forum te gebruiken en al helemaal niet om het gastenboek op te doeken. Maar met alle interesse die er was om een wedstrijdteam op te richten, werd het gastenboek op een gegeven moment toch wel heel druk waardoor ook ik de nut van een forum wel begon in te zien. Ook al heeft een gastenboek zoals wij dat hebben wel nadelen en wordt het niet bepaald op de bedoelde manier gebruikt, is het wel een deel van de identiteit van Mercurius geworden. En ook buiten Mercurius is het gastenboek een bekend fenomeen. Het aantal aanwezige gasten op de website is een indicatie van hoeveel mensen er wel niet een kijkje komen nemen om te zien hoe het gaat met de lokale studenten wielervereniging.
zij gebruiken ook een enkele pagina om alle berichten te tonen van je vrienden. Zo terug kijkend op de afgelopen jaren van de Mercurius website was het een bijzonder modern en functioneel geheel. In een tijd waarin de term Web 2.0 nog bedacht moest worden was het al heel interactief, en dat is nu precies de hele inslag van de Web 2.0 filosofie. Terwijl websites voorheen erop gericht waren om één kant op te communiceren (van site naar de bezoeker) is het in het 2.0 tijdperk de trend om alle gebruikers met elkaar te laten communiceren.
Eigenlijk is het gastenboek zoals wij dat gebruiken een super moderne, interactieve en razendsnelle manier van communiceren. Grappig genoeg zijn social network sites Facebook en Twitter verrassend gelijk in opzet aan het Mercurius gastenboek:
Picasa foto's waarop je getagged wordt automatisch in je Google fotoalbum verschijnen, en je een MSN (of Google of Facebook of iets anders) chat gesprek kan beginnen door op een icoontje te klikken in het profiel van een Mercurius lid.
Op het moment worden nieuwe websites steeds meer gemaakt volgens de Web 3.0 insteek, waarin allerlei verschillende diensten steeds verder geïntegreerd worden. Stel je daarbij voor dat je gastenboek posts op je Facebook en Twitter verschijnen en andersom.
23
de VERSNELLING
Technisch gezien is dit al lang mogelijk maar met de enorme omvang van het internet zal het nog wel een tijdje duren voordat dit alles wordt geïmplementeerd. En voordat de massa internetgebruikers overtuigd is om dit ook daadwerkelijk te laten gebruiken zullen we nog een paar jaartjes verder zijn.
Behalve het gastenboek staat de meeste informatie over Mercurius nog steeds op bijna dezelfde manier op de website. Wel is de Tour de France poule pagina verwijderd uit het overzicht, maar afgelopen zomer deden er wel een record aantal leden mee met de nieuwe Tour de France poule op tourploeg.nl. En toen de Tour in Parijs was aangekomen had Femke van Kessel de meeste punten met haar ploeg binnen gehaald. 24
Hedendaagse websites, zo ook nswv-mercurius.nl, worden niet meer van de grond af aan met de hand opgebouwd. Wat ik daarmee wil zeggen is dat het schrijven van de code van een website niet meer door één enkel persoon wordt geschreven en er met een lege pagina wordt begonnen om dan stukje voor stukje de website, en de individuele pagina's vorm en inhoud te geven. Met de toegenomen complexiteit van sites, met al hun web 2.0 applicaties en mogelijkheden, is het niet meer te doen om op zo'n manier te werk te gaan. Scholieren, webdesigners en informatici en hebben allen hetzelfde motto gemeen: 'beter goed gejat dan slecht bedacht', en met deze insteek werd ook de Mercurius website gemaakt. En dankzij de grote opensource gemeenschap, die gratis en 'open' software maakt en beschikbaar stelt, hoeft deze software niet eens gestolen te wor-
de VERSNELLING
den maar kan men deze vrij en open gebruiken. Doordat er zoveel mensen meewerken om opensource software te maken is het voor ontwikkelaars mogelijk om zich op kleine gespecialiseerde stukjes code te richten en slechts een klein component te maken. Op webdesign gebied betekend dit bijvoorbeeld dat zowel het gastenboek, het forum, de header met foto's, de individuele menu's, de kalender en elk deel van de website een aparte module is. Het enorme voordeel is dat je zelf je modules kan samenstellen, individuele stukjes van de website kan vervangen of aanpassen zonder de rest kapot te maken, en de hele website geheel modulair is wat het onderhouden ervan veel makkelijker maakt. Voor de Mercurius website is gekozen voor het Joomla! platform dat de ondersteuning biedt om alle aparte modules met elkaar te integreren tot een gehele website en tegelijkertijd de content (inhoud) kan beheren.
Zo is het werkelijk kinderspel om de website aan te passen door er nieuwe artikelen op te zetten, of nieuwe activiteiten op de kalender te zetten. Gebruikersgemak is namelijk een van de belangrijkste aspecten van webdesign, niet alleen voor de eindgebruiker die achter zijn browser de website bekijkt, maar ook voor de beheerder van de website die wellicht niet heel technisch is.
Een andere grappig aspect dat nu geavanceerde statistieken te zien zijn: waar de bezoekers vandaan komen, waar ze op klikken, hoe lang ze op welke pagina zijn en nog veel meer dingen. Zo zijn er op een gemiddelde doordeweekse dag zo'n 400 bezoekers, terwijl dat in het weekend maar zo'n 200 per dag zijn. Vakantiedagen zijn al helemaal rustig met maar zo'n 100 25
de VERSNELLING
unieke bezoekers. Vanzelfsprekend komen de meeste bezoekers uit Nederland met maar liefst 57.1% uit Nijmegen. De gemiddelde bezoeker klikt op 4,84 verschillende knoppen en besteedt in totaal 9 minuten en 17 seconden per bezoek. Alhoewel het overgrote deel direct op de site beland, wordt er ook gegoogeld naar Mercurius. Opmerkelijk is de top drie van zoektermen waarmee men op de website beland: 1: nswv mercurius, 2: hilde oudman, 3: mercurius nijmegen. Dus voor alle EStalkers onder ons, bedenk wel dat je niet zo anoniem bent op het wereld wijde web als dat je misschien denkt! De meest populaire gebruikersprofielen op de website zijn die van Thijs van der Bijl (204 keer bekeken), Femke van Kessel (215) en Jeroen Janssen (364). Wat volgens mij sterk te maken heeft met het aantal keer dat deze gebruikers hun profielfoto hebben aangepast. Waarschijnlijk dat er nog een aantal kleine dingetjes de komende tijd aan de website gaan veranderen. Dankzij de nieuwe opzet van de site gaat dat een heel stuk eenvoudiger en is het 26
beheren van de website ook mogelijk voor mensen zonder ICT achtergrond. Zo kan Mercurius er hopelijk de komende vijf jaar weer tegenaan op het www!
de VERSNELLING
VIA ROMANA De TTC
Beste kameraden, Met veel plezier hebben wij voor jullie het navoorjaarsweekeind georganiseerd. Op enkele kleine incidenten met de fiets van Hidde, en de bobbel in de band van Josette na, durven wij te spreken van een geslaagd weekend. Hopelijk hebben jullie het ook naar de zin gehad. Zo’n weekend organiseren wij natuurlijk niet voor niets. Met dit soort acties hopen wij zieltjes te werven voor ons volgende grote doel van dit seizoen: de VIA ROMANA! Mercurius’ eigen toertocht. Deze prachtige tocht organiseren we sinds 2005, en is sindsdien uitgegroeid tot een instituut (dixit Frank van C, onze TTCvoorzitter-in-ruste). Dit jaar zal dit instituut worden verreden op zondag 11 september. Om de Via Romana ook dit jaar tot een succes te maken hebben we slechts 3 dingen nodig: 1. Vrijwilligers 2. Deelnemers 3. Weer
Voor genoemde punten 1 en 2 hebben we dus jullie hulp nodig. Allereerst punt 1. Om ervoor te zorgen dat alle deelnemers gemakkelijk de route kunnen vinden, moeten er routepijlen worden opgehangen. Dit zal gebeuren op zaterdag 10 september. Op de zondag moeten de bevoorradingsposten en de start/finish-locatie worden bemand, en moet de route worden gecontroleerd, en na de laatste deelnemers worden afgebroken. We hebben dus behoorlijk wat mensen nodig! Als vrijwilliger is het dus ook mogelijk om zelf de tocht te fietsen! Schrijf je nog snel in via onze site, of meld je bij een van de leden van de TTC. Dan punt 2. We organiseren deze tocht niet alleen voor onze eigen leden (die natuurlijk allemaal meedoen), maar voor heel wielrennend Nederland. Graag willen we van jullie netwerk gebruik maken om de Via Romana onder de aandacht te krijgen: maak bij al je familieleden, kennissen, vrienden en verre buren reclame voor onze toertocht. Meer informatie kunnen ze vinden op www.toertochtviaromana.nl
27
de VERSNELLING
Als jullie ons kunnen helpen met deze twee punten, dan zorgen wij voor puntje 3.
28
Alvast bedankt, en graag tot ziens op de tweede zondag van september.
de VERSNELLING
HOOFDSPONSOR Rabobank Rijk van Nijmegen Adres
Telefoon Fax E-mail Website
Keizer Karelplein 1 6511 NC Nijmegen 024-3818500 024-3818505
[email protected] www.rabobank.nl/nijmegen
SUBSPONSOR Kersten Wielersport Adres
Telefoon E-mail Website
Stikke Hezelstraat 19 6511 JV Nijmegen 024-3226362
[email protected] www.kerstenwielersport.nl
CO-SPONSORS Café de Fiets Adres
Grotestraat 8 6511 VD Nijmegen Telefoon 024-3224982 Zaalhuur gratis
DressMe Clothing Adres
Telefoon Email Website
Prof. Molkenboerstraat 28A 6524 RP Nijmegen
http://www.dressmeclothing.nl/
29
de VERSNELLING
MEDOX Adres
Telefoon E-mail Website
Raadhuisstraat 57 5241 BK Rosmalen 073-615 9950
[email protected]
www.medox.nl
De Dromaai Adres
Telefoon Website
Plein 1944 25 6511 JC Nijmegen 024-3600085 www.dedromaai.nl
Fysiotherapie Malden Molenhoek Adres
Telefoon Fax Website
Malden
http://www.fysiotherapiemaldenmolenhoek.nl/
Snellewielen.nl Adres
Telefoon Email Website
Moeflonstraat 29 6531 JS Nijmegen 024-3245 410
[email protected] http://www.snellewielen.nl
Assink ERA Makelaars Adres
Telefoon Email Website
30
Hoofdstraat 104 6881 TJ Velp 026 – 3617023
[email protected]
http://www.assinkera.nl
de VERSNELLING
VOM LUSTRUM JELLE ROEST
Mercurius is nog een jonge vereniging en toch viert de alumnivereniging dit jaar al haar eerste lustrum. Afgelopen 14 juli was het precies 5 jaar geleden dat de oprichtingsstatuten van de Vereniging Oud-Mercurius werden getekend door het eerste bestuur, bestaande uit Roel van der Sanden (mede-oprichter van Mercurius), Linda van Vliet en Bas Simons. Quatorze Juillet is natuurlijk niet zomaar gekozen. Niet alleen is het de nationale feestdag van Frankrijk en heeft het daarmee een bijzonder plekje in de Tour, ook is het jaarlijks prettig te vieren in combinatie met de Vierdaagsefeesten. Om het eerste lustrum te vieren, waren we op de Dies niet in Nijmegen, maar op een bijzonder mooie plek in het Italiaanse Bormio, vlak bij bekende beklimmingen van de Gavia, Stelvio en Mortirolo. Heftig fietsen dus, maar ook een week ultiem genieten. Ik kon er door omstandigheden helaas niet bij zijn (iets met een Mercuriusbaby...), maar de verhalen waren goed. In ieder geval iets om
te onthouden voor ons volgende lustrum. Het lijkt me een mooi moment om de balans op te maken. In de statuten van VOM staan in feite twee hoofddoelstellingen van de vereniging benoemd (vrij vertaald, wel zo prettig met statuten): 1. Gezelligheid en fietsen met oud-leden van Mercurius 2. De vereniging Mercurius ondersteunen Velen beleven als student veel plezier met Mercurius en dat wilden we vasthouden. Voor onszelf als oud-studenten en voor nieuwe studenten. Regelmatig vraag ik me twee dingen af: maken we onze doelen als vereniging waar en hoe zorgen we dat VOM op de lange termijn blijft lopen? Laat ik met wat lastige puntjes beginnen:
31
de VERSNELLING
1. VOM’ers hebben geen tijd (geldt ook voor bestuursleden) 2. VOM’ers wonen niet meer allemaal bij elkaar in Nijmegen 3. VOM’ers fietsen niet meer (zo veel) 4. VOM’ers spreken elkaar niet meer zo regelmatig (vele vriendschappen daargelaten) 5. VOM’ers krijgen kinderen 6. VOM’ers doen in het weekend boodschappen 7. VOM’ers hebben maar 5 weken vakantie per jaar (uitgezonderd ambtenaren) 8. Het verschil tussen de jongste en oudste VOM’ers wordt steeds groter Hierdoor zijn best wel wat initiatieven lastig of niet van de grond gekomen. Zo hebben we een seizoen lang geprobeerd om wekelijks te trainen, ter bestrijding van punt 3. Dat doe je dan in het weekend vanwege punt 1 en 2, maar door punt 6 komt dat
32
weer in de knel. Ook de website www.vom-nijmegen.nl stroomt nog niet over van de activiteit (punt 1 en 4). Maar ik denk vooral met veel plezier terug aan wat we met VOM de afgelopen 5 jaar hebben gedaan. De eerste activiteit was een zeer geslaagde wijnproeverij in Lent en onze stamkroeg Maxim hebben we gekozen tijdens een soort van kroegentocht. Twee terugkerende activiteiten springen er in het bijzonder uit: de weekenden in voorjaar en de Dies-barbecues (met name vanwege de Vierdaagsefeesten). Weekendjes worden steevast zeer goed bezocht, soms is bijna de helft van alle leden aanwezig! In het voorjaar gaan we meestal naar de Ardennen (vorig jaar een uitstapje naar Gran Canaria) en in het najaar naar Sauerland of Eiffel. Er wordt iets minder gefietst en meer geslapen dan toen we nog opereerden vanuit het strafkamp in Andrimont, maar we zijn er niet minder blij om.
de VERSNELLING
Omdat het met een klein ledenaantal lastig is om aan een minimumbestelling te komen en omdat we geen grote sponsoren hebben, is kleding niet iets wat we standaard ieder jaar kunnen organiseren vanuit VOM. In het derde jaar hebben we een kledingronde gedaan waarbij er gekozen is voor een retro-shirt in azuurblauw met alleen “Mercurius” als opdruk. Net als de eerste shirts van Mercurius (wie kent ze nog?) denk ik dat dat collector’s items worden. Nu aan het begin van het zesde VOMjaar gaan we opnieuw in de kle-
ding en ditmaal komt het ontwerp dicht tegen het huidige Mercurius-ontwerp aan te liggen, maar dan zonder de sponsoren en met ieders eigen naam, hoe gaaf is dat? Binnenkort te bewonderen dus! Er staat inmiddels een stevige vereniging waar we met z’n allen trots op mogen zijn. Maar voor de toekomst zien we nog wel uitdagingen. Blijven er op langere termijn voldoende mensen die de bestuurstaken willen vervullen en hoe gaat de vereniging eruit zien als er echt ‘generaties’ ontstaan die elkaar niet meer vanuit de studententijd of een overgangsperiode kennen. We willen natuurlijk voorkomen dat er oudere leden wegvallen maar ook dat jongere leden niet meer aansluiten. De komende twee jaar zullen we hier veel aandacht aan gaan geven. Ook praten we hierover met het bestuur van Mercurius. Maar we blijven vooral veel plezier hebben op onze weekendjes, bbq’s, borrels en fietsgelegenheden. Daarmee durf ik wel te stellen dat de eerste doelstelling van VOM wordt behaald. Wat betreft het ondersteunen van Mercurius, ligt het wat lasti33
de VERSNELLING
ger. Ondersteunen met advies zullen we doen als erom wordt gevraagd, maar we gaan ons niet actief met beleid bemoeien (en vooralsnog is dat ook nergens voor nodig). We hebben nu ook (nog) niet het kapitaal om met geld te ondersteunen, Mercurius is zelf een stuk bemiddelder. Dus wat kunnen we dan wel doen? Nu dachten wij terug aan onze studententijd. Juist, bier! Komt dat even goed uit, de gemiddeld VOM’er lust er ook wel eentje. En hadden we niet een
lustrum te vieren? Bingo! Dus om af te sluiten nog een spambericht: zoals iedereen inmiddels wel zal weten, sluiten we het lustrumjaar af met een spetterend feest, waar ook heel Mercurius is uitgenodigd. Dat wordt legendarisch, dus zorg dat je erbij bent! En vroeg of laat hopen we je natuurlijk ook bij VOM te verwelkomen. Groeten namens het VOMbestuur 2011
ALPENREIS 2011 Marcel Wouters
Reizen Het is zaterdag 30 juli 2011 3.21uur, mijn wekker gaat. Normaal heb ik ernstige problemen met vroeg opstaan, maar niet vandaag. Vandaag is namelijk de eerste dag van de Alpenreis 2011. Er is om 4.00uur afgesproken om te verzamelen bij het USC, en om 4.30uur zouden we dan vertrekken. Bepakt en bezakt komt iedereen aan bij het USC, en om stipt 5.00uur vertrekken wij richting Oz en Oisans.
34
We zijn met 4 auto’s vanuit Nijmegen vertrokken, 1 met aanhangwagen waarin 7 fietsen staan opgesteld, en 1 met 5 fietsen op het dak en 2 achterop. Als je goed geteld hebt, kom je tot 14 fietsen, en dat terwijl we met 17 man ons huisje bewonen. Hein, Femke en Hidde komen vanuit hun eerdere vakantie namelijk vandaag rechtstreeks naar het huisje. Een rit van om en nabij de 12 uur voor de vol bepakte auto’s later, komen we aan in Oz Station. Een skidorpje gelegen bovenop een 7.6km lange klim beginnende in Bourg d'Oisans.
de VERSNELLING
Mijn eerste kennismaking met de bergen in Frankrijk. Ik moet zeggen, ik ben onder de indruk!!
een kleine 20km. Een tocht van rond de 95km dus, not too shabby, not too shabby at all.
Op het programma voor vanavond: • Eten (soep met brood/pasta door de soep). • Samen met Gert Jan de beklimming van ons huisje afdalen, en weer op natuurlijk. • Wielerverhalen aanhoren aan de hand van vragen bij pim-pam-pet (de wielereditie van Hein en Hidde) • Bier. • Slapen.
Ontbijt bestaat in Frankrijk uit stokbrood, en ik heb door de jaren heen veel gezien aan een ontbijttafel (zo zag ik ooit in het atletenhotel voor een marathon de Oekraïner Sergei Lebid 10 rauwe eieren naar binnen werken, je moet immers voldoende eiwitten binnen krijgen toch?), maar wat ik hier heb gezien brak echt mijn klomp! Bas van de Wouw, toch al de dikste van het peloton deed maarliefst 30min over zijn 1/8e deel van een stokbrood. O, en als je dacht, dat is dan zeker wel alles wat hij at toch? Dat klopt! De vreetbeer!
De wielerverhalen van Bas van de Wouw en vooral Hein zijn onuitputtelijk, en de vele verhalen volgen zich in rap tempo op, het is inmiddels half 2 als de laatste zich ook naar bed begeven, mooie voorbereiding op een eerste volledige dag in de Alpen als je het mij vraagt. Honger Want dag 1 is al meteen niet mis, met een 27km lange beklimming naar La Bérarde, maar ja, om daar te komen zul je er toch heen moeten fietsen,
35
de VERSNELLING
Nu is een eerste dag in de Alpen sowieso lastig, de energiebehoefte van je lichaam is extreem hoog, en niet iedereen had hier goed rekening mee gehouden. Ikzelf kreeg het voor mekaar een reepje bij Gert Jan en Femke af te snoepen, en voorkwam zo dat ik ten onder ging aan hoger, zijzelf waren echter minder gelukkig met het afstaan op de beklimming naar huis, ze kregen honger. Zo snel als Gert Jan afdaalt (vandaag 86.3km/h), zo rustig zou hij deze laatste klim omhoog fietsen. Uitgemergeld zitten we ’s avonds met zijn allen voldaan aan het pastadiner, gelukkig kon ook Bas hiervan genieten, met dit keer een wat meer beschaafde portie. Col de Sarenne Dag 1 heeft al wat slachtoffers gemaakt, geen schande ook, fietsen in de bergen is nou eenmaal heel anders, Maar vallen op een vlak stuk bovenop de stuwdam is redelijk overbodig Tim ;) 36
al moet ik niets zeggen met mijn historie natuurlijk. De dames, Nicole van Amstel, Vicky van Duynhoven en Irene Roding be-
sluiten vandaag een rustdag te nemen en lekker te gaan leren windsurfen op het stuwmeer in het dal. Het schijnt echt heel tof te zijn heb ik me laten vertellen. Voor de rest van de groep heeft wegkaptHein samen met Bas vd Wouw een route uitgezet, via Villard Reculas afdalen over de Alp D’Huez en dan via de andere kant beklimmen, ook wel de col de Sarenne (Gemiddeld: 6 %, Afstand: 21.2 km, Hoogte start: 717 m, Hoogte top: 1999 m, Hoogteverschil: 1282 m) genoemd. Femke, Paul van de
de VERSNELLING
Wouw en Steffen gaan niet mee naar beneden op Alp D’huez, maar zij gaan boven op een terras zitten (een veel voorkomend gebruik onder wielrenners) en zullen naar verloop van tijd via de Sarenne afdalen. Deze zelfde grapjassen komen Gert Jan en ik tegen, naar later blijkt halverwege, op de beklimming van de Sarenne, ze schreeuwen ons de bemoedigende woorden toe: JE BENT ER BIJNA! “Nog bedankt hè!” Tja, de col de Sarenne, ik denk, van alle beklimmingen die ik in de Alpenweek heb gereden is dit echt veruit mijn favoriet. Ik weet niet waar het aan ligt, maar ik vond het werkelijk waar een prachtklim! Gert Jan komt 1 tel eerder dan mij boven, vervolgens is het wachten op de rest die bovenkomt (Hidde, Yannick, Hein, Bas, Tim, David, Titia, Dirk en Josette hebben ook deze col bedwongen en overwonnen). 2000m hoogte, daar kun je echter ook vallen, en dat hoeft niet eens in een afdaling met hoge snelheid hoor, gewoon rustig op de top een parkeerplaats opdraaien is genoeg, mijn
status is in ieder geval bevestigd! Als avondeten, heerlijke risotto (a la David de Munnik en ondergetekende) al zeg ik het dus zelf. Als toetje, het geniale plan om Gert Jan de snelheidsman zijn teller zo in te stellen dat hij wel met 100km/h naar beneden moet kunnen suizen, maar daarover later meer. Versnippering Dat iedereen een Alpencol verschillend verteerd blijkt wel op de dinsdag, een groot deel van de Mercurianen een rustdag neemt. Ik ga vandaag samen met Nicole, Titia, Vicky, Steffen, Irene en de later aangesloten Femke echter mijn op één na favoriete col beklimmen, de klim naar Villard Notre Damme. Een prachtige bosrijke klim, met af en toe een schitterend uitzicht en op het begin enkele pikdonkere tunneltjes. Na het dorpje kun je ook nog een stukje offroad klimmen, een absolute aanrader! Op woensdag neem ik een rustdag, lees ik ga op het terras van Bourg D’Oisans zitten, want ik heb plannen voor donderdag, 37
de VERSNELLING
dan wil ik de Alp D’Huez beklimmen in een scherpe tijd. Op woensdag zijn het David, Hidde, Bas, Yannick en Dirk die hun eigen race tegen de klok rijden. Het levert mooie tijden op van net boven het uur. Gert Jan heeft hem op dinsdag al opgereden in een goede 56 minuten, ik moet dus aan de bak! Alp D’Huez, de Nederlandse berg Donderdag 4 augustus 2011, mijn eerste kennismaking met "de Nederlandse berg". We zijn inmiddels al op dag 6 aanbeland van onze 8 daagse Alpenreis, een dag die voor mij in het teken staat van het beklimmen van de Alp D'huez, deze mythische col trekt van alle beklimmingen uit de regio de meeste toeristen die er net als ik in een persoonlijke recordtijd omhoog willen fietsen. 21 bochten verwerkt in een beklimming die 14,4km lang is, ik heb er zin in. Uit de verhalen van anderen weet ik dat de col tussen de eerste 3 bochten het steilst is, een start met wat reserve is dus wel de verstandige keuze. Voor mij zijn Vicky, Nicole en Titia ge38
start, ook zij gaan vandaag op deze beklimming op zoek naar zelfpijniging en een uiteindelijk prachtige eindtijd. Voor morele support heb ik Paul gevraagd met de auto mee te rijden, Hein en Gert Jan (reed ’s ochtends de Col du la Croix de Fer, maar begon met 96.0km/h in de afdaling ;)) sluiten zich bij hem aan, zij verzorgen de foto's en houden mijn tijd bij. De eerste 3 bochten dus behouden starten was het devies, dit plan mislukt echter direct als ik al voor bocht 1 de 3 dames heb ingehaald en een lokale held in het vizier krijg. Deze Fransoos haal ik bij het uitkomen van bocht 3 in. Hij wil dit niet laten gebeuren en schroeft zijn tempo op, 17km/h tussen bocht 3 en 5 betekend het einde van de ambities van deze strijder, opgeblazen op het toch iets minder steile stuk. Ik heb in de afgelopen week het boek 'de renner' van Tim Krabbe gelezen, iedereen die het nog niet eerder gelezen heeft, DOEN!! Dit boek inspireert mijn gedachten op de weg naar de top, zo bekijk ik veelvuldig mijn polsen, mijn mooie natte polsen die zo rustig voor mij op mijn
de VERSNELLING
stuur mij de weg naar de top wijzen. Hey!, de auto van Paul, fotocamera uit het raam, geen tijd om te poseren, en vooral ook geen energie aan verspillen, dit is een persoonlijk gevecht! Met nog 3 bochten te gaan tot de toerdersfinish (de alp kent namelijk 2 finishes, die voor toerders, en die van de tour die 1.5km verder ligt) kijk ik op mijn klok, 43min al, Roland en Sanchez waren dit jaar al boven, en Pantani was tijdens zijn recordrit al gedoucht, wat een held, hij had vleugels die engel! Ik schakel op, ga nog eens op de pedalen staan, geef alles, WATER, het is zo heet, "nog 3km tot de top, gas Mars!" De toerdersfinish, daar rent Gert Jan, te laat om te klokken bij de tourfinish, maar wel een tijd in het dorp: 49.50min, nu wordt het vlakker is mij verteld, door de tunnel en daarna is mogelijk op buitenblad, ik schakel, 52/15 ga staan, geef alles, nog iets meer dan 1000m en de tijd tikt door.
Hoe loopt die route hier nou?!? Linksaf omhoog of toch rechts een stukje dalen, ik zit stuk, zie zo snel geen bord. Ik besluit de weg omhoog te kiezen, ik moet naar de top! Foute keuze, hier is een parkeerplaats het loopt dood, omdraaien, officiële tijd weg, toch langs de finish, 53.30min. Wat had dit betekend, stilstaan, draaien, zoeken, dat kost wel bijna een minuut, mag ik dan zeggen dat ik 52.30 heb gereden, dat mag ik zeggen! Toch Mart? Nou vooruit, laat ik het houden op 52.40 dan heb ik bovendien nog ruimte tot verbetering.
Kapot, teleurgesteld vanwege het verkeerd rijden en ook een tikkeltje geïrriteerd rijd ik naar 39
de VERSNELLING
beneden, tijd om als ploegmaat de 3 helden die nog onderweg zijn aan te moedigen. Bocht 2, Titia al, toptijd, komop doorzetten meid, gaat goed! 5 minuten passeren, Nicole, ook dorst het is niet ver meer, hier is water, en nu dooorrrrrrr! Terras, rust, wachten op Vicky, de minste klimmer van het viertal, ze doet zichzelf wel veel pijn met inspanningen als deze. Het terras is ter hoogte van de toerders finish, 1uur 56 voor Vicky, petje af, knap gedaan. Ze zet zelfs door tot de Tourfinish waar alle andere toeristen afstappen gaat deze bikkel door, RESPECT! Laatste dag, de zwaarste dag De Marmotte, de cyclosportief der cyclosportieven, een route van 175km met vertrek vanuit Bourg D’Oisans. Onderweg 4 grote reuzen met grote historie in onder andere de Tour de France. Via de Col du la Glandon, naar de voet van de col du la Télégraphe (no. 3 op mijn lijst met favorieten), naar de voet van de Col du la Galibier (dead last), om na een 40km lange afdaling nog de Alp D’Huez op te mogen.
40
Een geweldige route, maar ook geweldig zwaar, zeker als je zoals ik aan zelfoverschatting leidt en denkt een route als deze in je eentje zonder specifieke training te kunnen afleggen. Ik ben er achter gekomen, ik kan dat niet. Bovenop de Galibier was ik op, leeg, uitgedroogd, onderkoeld, maar ik had vooral HONGER! Een ouderwetse, niet te missen hongerklop was mij ten deel gevallen, grote kans dat ik deze col daarom zo haat op dit moment. Een groot deel van de overige Mercurianen ging namelijk vandaag ook naar de Galibier, alleen niet via de fietsroute die ik nam, maar met de auto (een verstandigere keuze). Na enig heen en weer bellen kon ik gelukkig opgehaald worden door de groep, ook al waren deze al 5min vertrokken vanaf de top, super fijn natuurlijk, die krentenbollen in de auto, ik heb nog nooit zo snel gegeten :). Grappen en Grollen Mocht je nou denken, wordt er dan alleen maar gefietst, nee zeker niet. Tot op heden is het onduidelijk wie er midden in de nacht is op gestaan om alle bidonhouders te vullen met blikjes
de VERSNELLING
shültenbrau. Hidde vond zijn fiets op onverklaarbare wijze onder een douche terug. Helmen hingen aan het plafond. Gert Jan brak zijn snelheidsrecord met bijna 10km/h. En bij mij, ik vond ineens een half lege binnenband terug op mijn velg, bo-
vendien zat er een steentje in mijn stuurpen, zouden dat net die secondes zijn geweest om onder de 52min te komen op de Alp? Wie weet. 1 ding weet ik in ieder geval zeker! Volgend jaar weer!
EVEN VOORSTELLEN Hallo allemaal,
mij was.
Hilde Oudman
Ik ben Hilde Oudman, 19 jaar oud en ik ben sinds begin 2011 lid van Mercurius. Volgens mij heb ik veel Mercurianen al wel eens gezien, maar voor wie dat niet het geval is stel ik me nu alsnog even voor. Vijf jaar geleden ben ik begonnen met wielrennen. Voordat ik begon met wielrennen heb ik een aantal jaren paardgereden, maar dat begon een beetje saai te worden en daarom vond ik het tijd worden voor wat anders. Omdat ik in de zomer altijd compleet gefascineerd was door de Tour de France en de rest van het jaar ook door elke andere wielrenner die voor mijn huis langs kwam gezoefd, wou ik maar al te graag eens proberen of dat wielrennen ook wat voor
Ik begon met wielrennen bij de Noordelijke Wielervereniging Groningen, waar ik alle ins en outs van het wielrennen leerde. Samen met nog wat meiden die ook net begonnen waren met 41
de VERSNELLING
wielrennen reed ik (letterlijk met vallen en opstaan) mijn eerste wedstrijdjes. Hoewel ik niet bepaald getalenteerd was (en nog steeds niet ben), vond ik het ontzettend leuk om te koersen en ik was dan ook al snel helemaal besmet met het wielervirus. Na in totaal drie jaar bij de NWVG gereden te hebben en ook nog een seizoen voor de Peddelaars uit Hoogeveen, vertrok ik vorig jaar vanuit het vlakke Groningse land naar Nijmegen om
Bedrijfscommunicatie te gaan studeren. Omdat ik graag wou blijven wielrennen en het me ook leuk leek om dat te combineren met wat gezelligheid, ben ik lid geworden van Mercurius. Sinds de ALV in augustus zit ik nu ook in het bestuur als sportcommissaris. Ik heb heel veel zin in het komende jaar en hopelijk tot ziens op een activiteit, training of clubwedstrijdje! bestuur 2011
HOW TO CATCH A THIEF Gert Jan van de Lagemaat
Boeven vangen voor Mercurius: het is geen alledaags verschijnsel. Anderzijds: dat blauw/wit/zwarte tenue heeft natuurlijk zekere overeenkomsten met een politie-uniform. Op 19 mei gingen Femke en ik de politie eens een handje helpen bij hun zoektocht naar Nijmeegs’ schorriemorrie. Hoe mocht het zo ver komen? Ergens in de week van Koninginnedag werden uit het Mercuriushok de leenfietsen gestolen. Ba-
42
len natuurlijk, want het zijn mooie fietsen waarop we mensen kunnen laten proeven aan het wielrennen. In ieder geval hoorde ik dat op 11 mei van Femke. En wat doe je dan als SOG’ende student? Je kijkt voor de lol eens op Marktplaats. Tot ieders stomme verbazing vond ik daar mijn oude fiets, bevorderd tot Mercurius leenfiets en nu in handen van iemand die er met z’n lange vingers van af had moeten blijven.
de VERSNELLING
In overleg met het bestuur besloten we dat ik zou proberen contact te leggen met hem, terwijl Femke aangifte zou doen met wat bijzonderheden die ik nog van de fiets wist en met de politie zou overleggen. Dus ik stuurde diezelfde dag nog een mailtje waarin ik hem vertelde dat ik een beginnend wielrenner was, dat ik het wel een mooie fiets vond, of hij nog wel echt goed was en of ik er met mijn lengte op zou passen. Kortom: ik zou een week even mijn benen niet scheren en me verder als een onwetend figuur voordoen. Dat doe ik natuurlijk graag! Toen hij op zaterdag niet gereageerd had, heb ik hem nog maar eens een mailtje gestuurd met de vraag of hij hem wel echt wilde verkopen. Een dag later kreeg ik reactie, hij was op vakantie geweest en dus had het even wat langer geduurd. De fiets had enkel geen profiel meer op het loopvlak, maar dan ging hij sneller (lol!). Gezien zijn lengte goed was (3cm korter dan ik) dacht hij dat ik maar een proefritje moest komen maken.
Dus ik belde hem een paar dagen later op om een afspraak voor een proefritje te maken. Femke regelde dat de politie erbij zou zijn, want die vond zo’n proefritje ook wel interessant. Op 19 mei meldden Femke en ik ons dus twintig minuten voor de afspraak op het politiebureau. De agenten stonden ons al op te wachten. Het plan was als volgt: wij moesten ons als kopers voordoen. Als we de fiets herkenden, zouden we zeggen dat we hem wilden hebben en dat we even geld gingen pinnen. Enkel zouden we dan de agenten een seintje geven en zij zouden hem vervolgens aanhouden. Aangekomen op het adres van de verdachte (een kraakpand) zagen wij m’n oude Jan Janssen tegen een hoop rommel geparkeerd staan. Femke en ik belden aan en de deur werd door ons boefje open gedaan. Na wat gebruikelijk verkooppraat (ik wist niets van fietsen en Femke wilde me op de racefiets krijgen), mocht ik van hem een proefritje maken. Femke bleef ondertussen bij hem staan kletsen en bleef haar rol voortreffelijk spelen. Ik passeerde ondertussen een on43
de VERSNELLING
opvallende politieauto waarin drie agenten zaten te wachten. Al fietsend zei ik dat het de fiets was, en terwijl ik op de kruising omdraaide zag ik ze al uitstappen. OEPS! Dan waren ze er dus eerder dan het oorspronkelijke plan. Ik fietste terug en zei dat hij prima fietste. Enkel vond ik dat hij de verkeerde kant op ‘keek’, want hij kon vanuit zijn ooghoeken mogelijkerwijs zien dat er drie agenten aan kwamen lopen. Dat leek me niet zo’n handig idee, dus vroeg ik hem maar wat daar voor beschadiging zat bij het bracket. Zo kwam het dat hij op de grond zat, met z’n rug naar de straat en er plots drie agenten achter hem stonden. Vervolgens werd hij volledig verrast aangehouden en konden Femke en ik de fiets naar het politiebureau transporteren (die werd namelijk in beslag genomen). Het hele klusje was in nog geen tien minuten geklaard.
44
De volgende dag moest ik nog een getuigenverklaring afleggen en toen hoorde ik al van de agenten dat hij de diefstal bekend had en vrijwillig afstand had gedaan van de fiets. Die komt dus snel terug! Of hij ook de andere fietsen had, is helaas onbekend (geen aanleiding tot huiszoeking omdat het eigenlijk enkel op deze fiets gebaseerd was; soms is de juridische wereld ook gewoon dom). Maar: missie desondanks geslaagd! Op zich is het wel apart om mee te maken, zeker omdat je ook niet helemaal weet wat je moet verwachten. Daarom was het ook best even spannend en is het een opluchting als het allemaal zonder problemen gelukt is. Tot besluit kreeg ik van hem – na zijn invrijheidstelling – nog een mailtje, met de tekst “bedankt he!”. Zo zie je maar: in ieder mens schuilt iets goeds.
de VERSNELLING
45
de VERSNELLING
46
