Beestenboel! Puinruimen pag 3. Opdoeken pag 10

ledenblad LCKV Jeugdvakanties jaargang 36 • nr. 1 • december 2007 verschijnt 5 maal per jaar

Pieter Versnel Timmer- en onderhoudsbedrijf Bedrijvenweg 9 - G, 2351 BC Leiderdorp Telefoon 071 - 589 11 57, Fax 071 - 589 63 03 E-mail [email protected]

Beestenboel! Dit duo ging voor een doordenkertje. Voor hen die het nog niet doorhadden: dit zijn Belle en het Beest! Het beest oogt nog iets te vriendelijk, maar voor de rest: Chapeau! meer mode do’s en dont’s op pagina 4

Puinruimen

pag 3

Opdoeken

pag 10

Droogleggen pag 11

De Opzetter

Getrouwd

Getest in de praktijk:

Annemieke van der Heyden en Arjan van Duivenboden

werkt het noodplan?

Geboren

Aafke Plug

De NOS zendt de belangrijkste nieuwsmomenten van 2007 uit, de VARA komt met de leukste televisiefragmenten van het afgelopen jaar en binnenkort kan je in de boekenwinkel terecht voor ‘Het Aanzien van 2007’. Mensen houden blijkbaar van terugkijken, dus dan kan ik jullie een LCKV- terugblik uiteraard niet onthouden. Daar gaan we dan: Het fijne van de LCKV is dat veel dingen ieder jaar weer hetzelfde zijn. Zo hebben waren de verschillende activiteiten zoals de infoavonden, het sport- en spelweekend en de ouderavonden weer een groot succes. En ook dit jaar vertrokken er weer veertig bussen naar verschillende kampterreinen in binnen- en buitenland en hebben bijna 1600 kinderen en 500 stafleden weer de week van hun leven gehad. Na de zomer werden de kampen wederom verdeeld en nog voor de Dankjewelgraaggedaan-avond had-

den de meeste stafleden hun kamp voor 2008 alweer geregeld. Sommige dingen veranderen nooit. Toch zijn er in 2007 wat dingen anders verlopen dan normaal. Het noodplan moest voor het eerst uit de kast getrokken worden, omdat op Terschelling een aantal deelnemers en stafleden in een mui terecht kwam. Hiernaast is te lezen of dit noodplan goed heeft gewerkt. Ook op de kampverdeelmiddag bleek dat sommige dingen binnen de LCKV toch veranderen. Zo is Zwitserland vervangen door een ander kamp en was het even spannend of Lieler volgend jaar wel door zou gaan. Nog een opvallende gebeurtenis in 2007: een spannende ledenvergadering! Met een zeer stipte meerderheid werd er een belangrijk besluit aangenomen. Op de laatste pagina van deze Opzet lees je hier meer over. Ten slotte veranderde de samenstelling van het bestuur op de valreep nog even. Maar dat is eerder regel dan uitzondering… Verderop in deze Opzet een nadere uitleg over deze ‘stoelendans..

Nina, dochter van Diana Grootendorst en Marcel Spit Maaike Rózsa, dochter van Margreet Stromph en Raymond Hennik Zet Janne, zoon van Kirsten van der Ploeg en Roel Bettonviel Izzie, dochter van Ron en Jaqueline Mostert Rolf, zoon van Flory Slijkhuis en Houke Boon Britte, dochter van Ronald Engels en Judith Korzilius Nu is het dus bijna 2008. Over ruim twee weken staan we weer met zijn allen te ‘nieuwjaarsborrelen’ in het pand. En dan begint het jaar weer van voren af aan… Gelukkig blijven sommige dingen altijd hetzelfde! Namens de hele redactie van de Opzet wens ik iedereen fijne kersdagen en een heel gelukkig nieuwjaar!

Belangrijke data Groenenmiddag Nieuwjaarsborrel 5 januari Sport en Spel Info Avond 7 januari Kadertraining 1 18 t/m 20 januari Inschrijving deelnemers 26 januari

2

Colofon

Freelancers

Correspondentie-adres

Hoofdredactie Aafke Plug

Marlen Karstens Beineke Verhaar Jan van Zwieten

Redactie

Tekeningen/layout

LCKV Jeugdvakanties Voorschoterweg 8e 2324 NE Leiden (071) 572 22 55

Nils Bierman Olga Blok Arjan van Duivenboden Floor Kroft Emma Oomen

Nils Bierman

Druk Drukkerij Graficon, Leiderdorp

www.lckv.nl - [email protected]

Zeven deelnemers en twee stafleden zijn in week 6 op Terschelling tijdens het zwemmen door een onderstroming van de Noordzee afgedreven. Een deel van de zwemmers heeft zelf –al dan niet met behulp van derden- de wal kunnen bereiken, voor de anderen moest de reddingsbrigade uitrukken. Buiten lichte onderkoelingsverschijnselen, is er niemand gewond geraakt. Het voorval kreeg veel media-aandacht en zal binnen de LCKV niet snel worden vergeten. Bieneke Verhaar

Het jaar is bijna ten einde en dat schijnt het ideale moment te zijn om terug te blikken op het jaar dat achter ons ligt.

Tijdens de hoofdleiders-evaluatie die half november plaatsvond, werd door het bestuur teruggeblikt op alle door hen ondernomen acties, vanaf het moment dat bekend werd bij het bestuur wat er was voorgevallen op Terschelling. Voorzitter Frido Heuer legde uit dat het bestuur door middel van een noodplan altijd is voorbereid op allerhande calamiteiten. Het noodplan wordt regelmatig onder de loep genomen en aangescherpt, onder begeleiding van professionele hulpverlenings- instanties. Toevallig was dat vlak voor de zomer nog gebeurd, zodat het gebruikte noodplan erg actueel was. Het bestuur heeft op de dag van de reddingsactie de ouders van de afgedreven deelnemers gebeld om uit te leggen wat er was voorgevallen. De volgende dag zijn alle andere ouders telefonisch op de hoogte gebracht en is er naar alle ouders ook een brief via de post verstuurd.

Inmiddels was duidelijk geworden dat er over het voorval een sensationeel artikel in het Leidsch Dagblad zou verschijnen. Het bestuur stuurde daarom een e-mail naar alle hoofdleiders, met de vraag of zij erop wilden toezien dat er geen ‘indianenverhalen’ zouden worden verspreid. Alle hoofdleiders werden verzocht om mensen met vragen door te verwijzen naar het dienstdoende bestuurslid. De meeste hoofdleiders hebben de brief weer doorgestuurd naar hun stafleden. Tot slot kregen de deelnemers een brief mee naar huis en is er een informatieavond geweest een paar dagen na het kamp, waarbij professionele hulpverleners aanwezig waren, zodat deelnemers, ouders en stafleden nogmaals werden opgevangen.

Af en toe lees je in kranten de vreselijkste verhalen. Over een schoolbus die tijdens een schoolreisje een ravijn in is gereden. Over een survivaltocht die voor een jongere niet goed is afgelopen. Over blikseminslagen, mountainbikes die over de kop vliegen… Natuurlijk gebeurt er op een LCKV kamp ook wel eens wat, maar grootschalige ongelukken zijn er gelukkig nog nooit gebeurd. Wat mij bij dit voorval vooral is opgevallen, is het ‘wijgevoel’ van de LCKV. Toen ik hoorde dat veel stafleden speciaal naar het vertrekpunt gingen om de

staf van het bewuste kamp op te vangen, was dat voor mij weer een inkijkje in de kracht van de vereniging. Er waren geen beschuldigende vingers, maar eerder het gevoel van: ‘Jeetje, het zou je maar overkomen! Wat een geluk dat het goed is afgelopen!’. Want er loopt geen enkel staflid rond die niet beseft welke verantwoordelijkheden er op ons rusten. We nemen 42 onbekende kinderen mee, voor een hele week avontuur op een afgelegen, primitieve locatie. En na elk kamp zijn we blij en dankbaar dat het goed is verlopen.

Het bestuur kan, na evaluatie van de uitvoering van het noodplan, niet anders stellen dan dat alles volgens wens is gegaan. Wat nog wel een aandachtspunt is, is het feit dat sommige ouders op vakantie gaan als hun kind op kamp is. Deze ouders zijn vaak moeilijk of niet te bereiken. Hiervoor moet een oplossing worden gevonden. Alle deelnemers moeten thuis een contactpersoon hebben in het geval van calamiteiten. Daarnaast heeft het bestuur de gemeente Terschelling gevraagd om het zwembeleid onder de loep te nemen. Uit navraag blijkt dat er vaker mensen in zee gaan zwemmen terwijl de omstandigheden daar niet helemaal geschikt voor zijn, omdat er geen actuele informatie beschikbaar is. De gemeente Terschelling buigt zich nu over de vraag van het LCKV- bestuur, zij zullen proberen tot een oplossing te komen van het probleem. Voor één deelneemster die afgedreven was, hoorde het voorval bij alle ‘vet coole en aparte dingen die gebeurden op kamp.’ Zij was voor het eerst mee op kamp en zoveel dingen waren nieuw voor haar, dat de gebeurtenis niet méér indruk op haar maakte dan alle andere kamp- dingen. Volgend jaar gaat ze zeker weer mee, meldt ze. Haar moeder geeft aan dat haar dochter in ieder geval als een ander kind thuis was gekomen en dat het zwemmen daar waarschijnlijk geen invloed op heeft gehad. ‘Mijn dochter brengt normaal gesproken uren voor de spiegel door, maar nu kwam ze smerig thuis en stelde het douchen alsmaar uit. Ze wilde liever MSN- en met haar vriendinnen!’ Ze kan niet anders stellen, dan dat haar dochter is aangestoken met het LCKV-virus, zelfs na de heftige ervaring in zee.

3

Deze mannen kwamen in traditioneel rokkostuum. Voor verkoeling grepen zij naar het bier. Goed ingeleefd en de mimiek overgenomen van onze noorderburen. Zeker Happy Feet gekeken?

Beestenboel

Floor Kroft en Emma Oomen

Afgelopen 24 november kwamen alle stafleden weer bij elkaar om zich in te schrijven voor het nieuwe kampseizoen . Daarna was het tijd om met z’n allen te feestbeesten. Het thema van de avond was dan ook Beestenboel! Maar waren de stafleden wel beestachtig genoeg gekleed? Wij gingen op onderzoek uit.

De Milka-koeien waren in grote getalen aanwezig. Saillant detail is dat ze allen, net als de echte, net iets anders gevlekt gaan. Wist je dat je deze koeien voor maar één biertje kon knuffelen?

Een beetje omstreden maar toch zeer origineel in thema. Deze stierenvechter durft een risico te nemen en hij komt er zeker mee weg... ~ Jammer zijn de gympies, niet echt professioneel, senor!

Maja de Bij bestaat dus echt! Deze zoemende bijtjes met een engelachtige uitstraling zijn te lief om kritiek op te leveren. Let ook even op de matching drankjes bij het geel van de outfit!

Wij stonden paf van deze giraf! Deze kort-nek dreef de spot met zichzelf en ging voor de giraf-look. Goed oog voor detail! Denk aan de hoeven. Klein minpuntje: het rooie shirt.

4

Je kunt natuurlijk ook gelijk vanuit je werk naar de DJWGG komen. Beest-slachtig! Het was even afwachten of deze slagers zich konden beheersen tussen de beestenboel. Tot dusver bekend zijn er geen slachtoffers gevallen.

Ook de paashaas was van de partij! Hij stond al klaar om te jumpen. En voor al dat gehop zijn sneakers natuurlijk top.

Deze blauwe monsters kwamen strak in het pak. Het hoofddeksel is ook handig voor als het gaat vriezen. Blauw en zwart is een unieke combi die zorgt dat hun mooie blauwe ogen nog beter uitkomen.

De rasechte LCKV-term ‘Biggen” werd hier wel erg letterlijk genomen. De enige echte party-animals! Roze is de kleur van het seizoen, dus klasse!

Lief klein konijntje had een wortel in zijn poot. Wij moesten wel twee keer kijken om te zien of hij niet of hij niet bij kakkerlakbestrijding hoorde! Erg leuk uitgevoerd en geweldig die wortels!

Dit gevleugelde gele gevogelte geeft een nieuwe dimensie aan de tune: Kip, het meest veelzijdige stukje vlees ... Die kan ie in zijn zak steken! De schoenen maken de kip de man!

5

De plichtsgetrouwe man achter de schermen

Aafke Plug

Na vijf jaar stopt Patrick Kraan als tweede voorzitter. Hij wil meer tijd hebben voor zijn gezin en misschien weer de collegebanken in. Het was een moeilijke beslissing waar hij een half jaar over na moest denken. Maar het is goed zo. Hoe kijkt Patrick terug op zijn jaren in het bestuur?

dit gaan compenseren door overal bij aanwezig te zijn. Maar achteraf vraag je je af: moet je wel op alle drie de infoavonden aanwezig zijn? Hoever draaf je door in je plichtsbesef om de dingen te doen binnen de LCKV?” Achteraf had hij daar meer balans in moeten zoeken,

En nu gaat deze tweede man van de LCKV ermee stoppen. En ja, daar heeft hij lang over na moeten denken. “De

“Besturen is anticiperen op de toekomst”

Na dit eerste lastige jaar werd Patrick Tweede Voorzitter naast Esther Swen. De twee kozen bewust voor een duidelijke rolverdeling: “Ik ben meer de persoon achter de schermen.” aldus Patrick. Ook toen Esther werd opgevolgd door Frido Heuer bleef deze rolverdeling van “intern en extern” voorzittersschap bestaan. Patrick is misschien niet de man die tijdens activiteiten van de vereniging het woord neemt, hij is er wel altijd. “Dat is wel mijn grootste valkuil geweest de afgelopen jaren. Ik wilde teveel dingen op me nemen en regelen, terwijl ik me ook wel eens afvroeg: moet ik dit wel doen?” Patrick verklaart dit uit het feit dat hij zij-instromer is en pas op latere leeftijd kennis maakte met de LCKV: “Ik kende de vereniging eerst niet en ben

6

Wel pleit Patrick hartstochtelijk voor terughoudende houding van het bestuur:

“Hoever draaf je door in je plichtsbesef om de dingen te doen binnen de LCKV?” denkt hij zelf. “Maar,” verzucht Patrick met een lach “het is ook allemaal zo leuk hè?”

Zes jaar geleden kwam Patrick als penningmeester in het bestuur. Het eerste jaar was niet makkelijk: “Toen ik net in het bestuur kwam was het geen homogene groep. Pas toen er een wisseling van de wacht plaatsvond werden de verhoudingen binnen het bestuur weer recht getrokken. Je moet in een bestuur van alles wat hebben. Het moet een uitgebalanceerd team zijn, met niet alleen maar spitsen.”

onderwerp verandert en als bestuur moet je daar tijdig op inspelen. Besturen is wat dat betreft anticiperen op de toekomst.”

vereniging gaat onderdeel uitmaken van je leven. Je wordt als het ware vereenzelvigd met de LCKV, je gaat erin op. Je hart ligt er, dus het was een moeilijke afweging.” Wat hij het meest gaat missen? In de eerste plaats het werken met jonge en enthousiaste mensen, maar ook de sociale contacten binnen de vereniging: “Je maakt vrienden bij de LCKV en ziet ze op maandagavond in het pand zonder met ze af te hoeven spreken. Sommige van die vriendschappen zullen nu wel vervagen.”

“De maatschappelijke trend is dat de politiek zich bemoeit met wat er achter je voordeur gebeurt.” Patrick wijst op het gevaar dat deze trend zich ook voortzet binnen de LCKV: “Het is wel een aandachtspunt voor het bestuur. Leg niet teveel vast. Er bestaan al duidelijke kaders voor de hoofdleiding. Wat het bestuur echt belangrijk vindt geeft het mee, maar de rest moet de hoofdleiding zelf bepalen. Leg de verantwoordelijkheid daar waar die hoort: bij de hoofdleiding.” Patrick maakt zich geen zorgen over de toekomst van de LCKV: “Er wordt overal positief over de LCKV gesproken. Op werk, bij vrienden, bij familie. Het beeld dat men van de LCKV heeft is erg positief en men vindt de vereniging erg professioneel. En ik ben er trots op dat ik daar een beetje aan heb kunnen bijdragen.”

“Leg de verantwoordelijkheid daar waar die hoort: bij de hoofdleiding.” Patrick zegt veel geleerd te hebben van zijn jaren als bestuurslid: “Ik heb een goede antenne ontwikkeld voor wat er binnen de vereniging en in de maatschappij speelt. Die twee dingen moet je op één spoor brengen. Neem bijvoorbeeld de discussie over alcoholgebruik bij de leeftijd 15-16. De LCKV wilde altijd de vrijheid houden hier zelf over te beslissen en dus niet mee te gaan met de wetgeving. In de maatschappij neemt de regulering op dit gebied echter toe en daar moet je dan als vereniging ook wat mee. De beeldvorming over het

Nieuws

van de afdelingen

Stoelendans in het bestuur

Heleen Barnhoorn en Koen van der Poel

Door het opstappen van Patrick Kraan als Tweede Voorzitter heeft er in het bestuur een heuse stoelendans plaatsgevonden. Koen van der Poel, voormalig bestuurslid Leiding, is de opvolger van Patrick. Annemieke van Duivenboden, voormalig bestuurslid Secretariaat, heeft de plek van Koen ingenomen. Op de vrijgekomen plek van Annemieke zien we een nieuw gezicht in het bestuur, maar een oude bekende van de Opzet-redactie: onze eigen Heleen Barnhoorn! Hier volgt een korte kennismaking. Heleen is 28 jaar, single en werkzaam als operatieassistent in het Rijnland Ziekenhuis. Ze gaat al jaren mee met de LCKV en was vorige zomer voor het eerst hoofdleiding. Het was toen dat haar hoofdleidermaatje, het bekende bestuurslid Materiaal Koos Jansen, haar peilde voor het bestuurschap van de vereniging. En dat had niet op een beter tijdstip kunnen gebeuren: haar opleiding was net afgerond, haar verkering ging uit en ze verhuisde van Voorhout naar Leiden. Toen de plaats van Annemieke vrijkwam hoefde Heleen dan ook niet lang na te denken. Ze zei de redactie vaarwel en heeft zich inmiddels vol op haar secretaristaken gestort. De vereniging is een leuk en gezellig bestuurslid rijker. En oh ja: ze zoekt nog medewerkers…

Volgend jaar geen stafpresentje meer Het strafpresentje dat ieder jaar op kamp wordt uitgedeeld verdwijnt. In plaats daarvan krijgen alle kampen 20 euro mee om vrij te besteden. De afgelopen jaren zijn er uiteenlopende stafpresentjes geweest. Zo kon er bij de plaatselijke bakker een LCKV taart worden opgehaald, werden er krasloten uitgedeeld en werd er vorig jaar op ieder kamp druk gegrabbeld uit een ‘grabbelton’. Op ieder kamp…? In de praktijk blijkt dat veel hoofdleiders het stafpresentje vergeten. Zo hielden de plaatselijke bakkers heel wat taarten over en kreeg niet ieder staflid de kans om te grabbelen. De krasloten vonden wel gretig aftrek, maar daar was dan weer veel kritiek op. Want wat zou er gebeuren als een kamp de hoofdprijs zou winnen?

over het cadeautje. Die LCKV-zonnebril zou veel te snel kapot gaan, de batterijen van de lampjes waren bedorven en in de grabbelton zou alleen maar troep zitten. Dit zijn een aantal voorbeelden van de opmerkingen die de afdeling Communicatie, die het stafpresentje regelt, af en toe krijgt. Dit terwijl ze ieder jaar hun best doen om voor 1 euro per staflid iets leuks te bedenken. En dat is geen makkelijke opgave. Om bovenstaande redenen is tijdens de hoofdleidersevaluatie besloten om het stafpresentje af te schaffen. Vanaf volgend jaar dus geen stafpresentje meer, maar een geldbedrag. Dit bedrag moet door de hoofdleiding uiteraard wel besteedt worden aan iets leuks voor de stafleden.

Naast het feit dat veel hoofdleiders het stafpresentje vergeten, is er ook altijd gezeur Annemiek van Duivenboden (r)

7

Olga Blok

Misschien is wel het meest besproken onderwerp binnen onze vereniging. Misschien zou de LCKV zonder de LCKV niet zijn. Waar heb ik het over? Het kan eigenlijk niet anders, LCKV liefdes!

Natuurlijk kan je liefdesroddels uit de wandelgangen oppikken, maar vanaf nu kan je voor echte LCKV liefdesgeschiedenissen ook gewoon dit blad openslaan. Echte liefde? Ja echte liefde, dus stiekem zoenen achter de keukentent telt niet mee... Voor de eerste aflevering van deze nieuwe rubriek zocht ik dan ook een echte LCKV liefde. En die vond ik in de persoon van Armand Nederstigt en ‘zijn’ Femke van Meeteren. Lees en leer! In de romantische ambiance van de Four Reasons vindt dit interview plaats. Op de achtergrond het zachte (?) geroezemoes van de DJWWG. Een zoete lucht van rook en bier vult de ruimte. Ze zien er op en top gelukkig uit, deze newly weds. Tijd om ze maar eens even stevig aan de tand te voelen.

Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen? ‘’We waren samen opzetten in Emst. Maar eigenlijk sloeg de vonk pas echt over op de DJWGG van dat jaar.’’

gekozen!’’ Even word er nog getwijfeld om voor de voorzitter te gaan, die heeft immers het meeste macht. Later wordt mij verzekerd dat dit een grapje was. Jaja...

Hoe staat het nu met jullie LCKV relatie? “29 Juni 2006 zijn we getrouwd. We hebben dit gevierd op het kampterrein van Diever. En het bevalt erg goed!”

Stel, je hebt de liefde van je leven nog niet gevonden. Welk spel zouden jullie kiezen om hem/haar te vinden? ‘’Ja, eigenlijk is elk spel ‘s nachts wel goed. Het is donker en je bent bang, alle excuus om elkaar goed vast te pakken. Samen een spooktocht doen is ook succes verzekerd, je zit heel de avond samen in het bos, en daarnaast is het ook nog eens donker.’’

Wat zijn de voor- en nadelen van een LCKV relatie? ‘’Het voordeel is dat je elkaar al aardig kent. Als je een week met iemand weg bent, of dat nu opzet of kamp is, leer je elkaar aardig kennen. Het nadeel is dat iedereen altijd overal al vanaf weet. Er wordt enorm geroddeld!’’

Wil jij ook in Olga’s Liefdesnestje komen praten over jou LCKV liefde? Of ben jij op de hoogte van een romantische LCKV liefdesgeschiedenis die iedereen moet kennen? Mail dan naar [email protected]

Je krijgt de kans elkaar in te wisselen binnen de LCKV. Wie zou je kiezen? ‘’Wat een stomme vraag! Als ik een andere zou mogen kiezen had ik die wel

Kampverdeel: Tsjechië versus Zwitserland 2-0

Advertenties

De kampverdeelmiddag. Voor hoofdleiders is deze middag, op het kamp na, de belangrijkste gebeurtenis van het jaar. En dat bleek ook dit jaar weer. Was de opkomst van hoofdleiders bij het medewerkersfeest nog mimimaal, bij deze middag waren ze er allemaal. De hoofdleiders van afgelopen jaar en de hoofdleiders van komend jaar. Arjan van Duivenboden

Persberichten, jaarverslagen, folders, brochures, advertenties, personeelsbladen, mailings, huisstijlen, communicatie-advies, grafische vormgeving, drukwerkbegeleiding… J.A. de Gravenlaan 36, 2381 TC Zoeterwoude. Tel.: 071-580 48 16, Fax: 071-580 48 17, E-mail: [email protected]

Op vertoon van deze Opzet 10% korting

Ruim een week voor deze dag plofte het kampschema, zonder namen, bij alle hoofdleiders op de deurmat. Als je het schema van 2008 eens goed bekijkt vallen er een aantal zaken direct op. Allereerst is het opvallend dat we weer naar Emst gaan, weliswaar maar twee weken, maar we zijn weer terug op de zandvlakte. Als we bestuurslid Terreinen, Raymond Hennik, om uitleg vragen vertelt hij dat dat vooral van strategisch belang is. Vanaf volgende jaar gaat er een kampeerverordening in werking en bepalen de gemeenten zelf wie er een kampeervergunning krijgt. Aangezien we het afgelopen jaar niet in Emst zijn geweest kan de gemeente Epe, waaronder Emst valt, eenvoudiger beslissen om de vergunning maar niet toe te kennen. Dit jaar worden er dus weer twee kampen gedraaid op Emst en dan zullen we zien wat de toekomst brengt.

Nu Emst terug is in het kampschema wordt er weer een combinatie met Heerde gemaakt waar de tenten in week één tot en met drie zullen staan. Diever, Terschelling, Bladel, Wiltz en La Roche zijn zes weken volledig bezet. Dan blijven er nog vijf kampen over. Drie daarvan zitten aaneengesloten op Lieler. De laatste twee kampen op het programma brengen een verrassing. Waar vorig jaar nog één kamp Tsjechië was en één kamp Zwitserland, wordt er dit jaar voor twee kampen naar Tsjechië gekozen. Vooral uit financieel oogpunt (nu is een combinatierit mogelijk) is deze keuze gemaakt, legt Raymond uit. Maar ook de goede

voorbereiding, presentatie en informatie van het kamp van vorig jaar heeft de keuze voor Tsjechië vereenvoudigd. Met dit schema van veertig kampen kon er geloot worden. Van tevoren maakte het bestuur bekend wie van de koppels geschikt zijn bevonden om een tienerkamp (vijftien jaar en ouder) te draaien. Dit jaar hadden zestien koppels die eer te beurt gekregen. Maar er zijn vijftien tienerkampen dus werd het loten toch nog een klein beetje spannend. Na de verdeling van de tienerkampen ging de rest van de koppels in de hoed en werden de andere kampen verdeeld. De verdeelmiddag was nog niet klaar of menig mobiele telefoon verscheen. Het lobbyen kon beginnen en menig kamp was zeven dagen voor de DJWGGD-avond al aardig gevuld. Of zou het nieuws dat kampen van 15-16 jarige aankomend seizoen misschien alcoholvrij zullen zijn het onderwerp van de de vele sms-berichten zijn geweest?

(behalve op aanbiedingen en plasma’s)

8

9

Einde Lieler?! Dat betekent nog al wat. Geen Lieler in de folder. Het kamp waarbij zich vorig jaar het meer dan dubbele aantal tieners had ingeschreven toen het systeem even haperde en iedereen zich kon inschrijven. Het kamp waar iedereen op zijn veertiende in Wiltz al over praat. Het kamp dat, terecht of onterecht, bekend staat als het Walhalla der LCKV Jeugdvakanties, zowel voor pukkelige pubers als voor feestende stafleden. Het kamp waar de meesten van ons voor het laatst meegingen als pukkelige puber, om het jaar erna (en soms zelfs in hetzelfde seizoen) als pukkelig staflid in een kinderkamp mee te gaan. Het kamp waar tongen, feesten, Jupiler, verkleed-

partijen en oja-ook-nog-een-dag-outdoor, de sfeer bepalen. Het kamp waar de deelnemers eigenlijk al te oud zijn voor Levend Stratego, je er Levend Strip -Stratego van maakt en iedereen weer enthousiast wordt. Het kamp van de onbegrensde mogelijkheden waar toch al gauw zo’n drie grenzen omheen liggen… En dat kamp zou misschien niet doorgaan?! Wat zou het wel niet voor de LCKV betekenen als er geen doorstroming van stafleden meer plaatsvindt vanuit Lieler. Tja, dan vindt de doorstroming plaats

vanuit Wiltz of La Roche, zou je zeggen. Maar zouden jongeren, die zich al jarenlang verheugen op hun laatste kamp naar Lieler, net zo gemakkelijk hun laatste kamp in Wiltz willen? Of gaan ze dan liever met wat vrienden naar ‘de Appelhof’? En ben je ze dus verder kwijt bij de LCKV? Het “sprookjesverhaal Lieler” zit diep bij deelnemers, heel diep. 17 november: kampverdeelmiddag Tot ieders geruststelling stonden op het schema drie kampen Lieler. Opluchting alom. Pukkelige pubers kunnen nog mee voor hun laatste kamp en hoeven geen week Salou te boeken. Hoofdleiders kunnen ouderwets loten om de leukste week Lieler. Ouders halen opgelucht adem omdat ze nog steeds liever hebben dat hun kind laveloos op een weiland in Luxemburg rondhangt, dan een week in zwembroek in Salou. Iedereen blij. Lieler gaat door, het sprookje gaat verder. En hopelijk nog heel, heel lang!

Maandag 4 december. Najaarsledenvergadering. Kijkende naar de agenda belooft het geen boeiende avond te worden. De bestuurstombola staat nadrukkelijk op de agenda, de begroting voor 2008, die zo netjes in elkaar zit dan er alleen vragen gesteld kunnen worden over rekenfouten (echter, het woord dotatie is dit jaar niet gevallen!) en de ouderenquête. Het enige wat dan nog interessant zou kunnen worden is de aanscherping van de alcoholregels. Arjan van Duiivenboden

Marleen Karstens

Een keurige brief ontvingen we als hoofdleiding dit jaar. De kampverdeelmiddag moest verplaatst worden naar van 3 naar 17 november. De reden hiervoor was al snel duidelijk. De eigenaren van het kampterrein in Lieler hadden nog niet besloten of ze dit jaar het terrein wel of niet aan de LCKV konden verhuren. Ik herhaal: of ze dit jaar het terrein wel of niet aan de LCKV konden verhuren …

Kampen 15-16 jaar alcoholvrij!!

Bij de hoofdleiders evaluatie was het proefballontje al opgelaten door het bestuur en daar werd met een forse meerderheid voor de aanscherping van de regels gekozen. Het leek dus appeltje eitje. Veel hoofdleiders zijn echter niet aanwezig op een ledenvergadering … Dat het toch nog boeiend werd kwam door een voorstel van Robert Strijk. De oud- voorzitter deed een voorstel om inderdaad de regels zo aan te scherpen dat alcohol niet meer verschaft wordt aan 15-16 jarigen, maar wilde daarnaast de vrijheid en het vertrouwen om een uitzonderingen te kunnen maken. Dit zou dan gelden voor individuen in specifieke situaties. Een stemmingsronde moest er aan te pas komen. En om verwarring te voorkomen werd eerst over het voorstel van het bestuur gestemd. Kampen 15-16 jaar geheel alcoholvrij. Met een meerderheid van één (?!) stem (41 tegen veertig) werd er besloten om de nieuwe regel aan te nemen. Door deze opmerkelijke stemming (één verschil!) werd het voorstel van Robert niet in stemming gebracht. Persoonlijk denk ik dat, gezien de maatschappelijke trend, dit een juiste keuze is, al zit je als hoofdleider wel strakker in een keurslijf. Ik ben vooral nieuwsgierig naar eventuele consequenties bij overtreding van deze nieuwe regel. Proost!

10

Tering Je ziet het zo voor je, een ouderwetse middagrust. Het is bloedheet. De kantine is net klaar en iedereen wacht op het signaal van de knotsen om weer wat te gaan doen. In tent 7 hebben een aantal stafleden zich onder het mom van allerlei smoezen tactisch teruggetrokken. De KC was ‘even een paar bonnetjes zoeken’, de kok mompelde iets over stro dat gesorteerd moest worden en Sjaak moest nog even iemand spreken. Maar weinig LCKV’ers zeggen gewoon dat ze even een dutje gaan doen. Tussen de ongelofelijke berg troep ontwaar je hier en daar een lichaam half bovenop een slaapzak. Het is laat geworden gisteravond. Lange stafvergadering zullen we maar zeggen, met heel veel agendapunten. Iedereen is blij dat’ie even kan gaan liggen. De rust is echter van korte duur. Heel zachtjes steekt er aan de achterkant van de tent een handje tussen de flap en slaat deze een eindje open. Een stuk of drie meiden buigen hun hoofd heel voorzichtig naar voren om goed de tent in te kunnen kijken. Ze zoeken hun chef. Niet dat ze niet zonder haar kunnen, maar ze zijn gewoon heel benieuwd naar hoe het staat met de liefde die is opgebloeid tussen haar en Sjaak. Eigenlijk konden ze het niet geloven en nu willen ze het met eigen ogen zien. “Daar!” giechelen ze zachtjes en wijzen op hun chef. Ze ligt op haar zij, een been over die van Sjaak, haar hoofd op zijn arm. Het ziet er innig uit. Dan wordt hun chef plotseling wakker. Ze kijkt enigszins verwildert om zich heen, heeft razendsnel in de gaten wat er aan de hand is en haalt om te beginnen haar been van die van Sjaak. Vervolgens staat ze op en gaat snel achter de meiden aan naar hun tent. Onderweg komen ze de knots tegen die net van plan is om verzamelen te blazen. Met een gastoeter! Snelle blikken heen en weer. Iedereen denkt hetzelfde. Kan je misschien eerst eventjes in tent 7 blazen? Als een haas keren de meiden terug naar de achterkant van de tent om het resultaat van hun aktie te zien. Terwijl het geluid de tent in golft zie je de lucht voor de hoorn trillen. Zelfs de slaapzak komt tot leven. Sjaak op zijn beurt schiet zo snel overeind dat zijn liefje er zeker een whiplash aan over zou hebben gehouden wanneer ze er nog lag. Met wijd opengesperde ogen kijkt hij rond, probeert iets te zeggen, maar kan even geen geluid voortbrengen. De slaapzak is weer gaan liggen en mompelt iets over flauwekul. Sjaak slaagt er inmiddels in om te praten. “Tering…tering…”, kijkt nog eens om zich heen, voelt met zijn handen door de hem omringende slaapzakken en fluistert: “Waar is mijn verkering?” ‘s Avonds op de stafvergadering hebben ze besloten dat deze uitspraak eigenlijk een vermelding verdient in het Leids woorden- en uitdrukkingenboek. Echt blij was Sjaak hier niet mee. Later in de week bleek nog dat hij de toeter van de knotsen heeft gejat. De verkering hield het drie dagen. Daar was Sjaak wel blij mee, want het was een nieuw record.

7

tent

11