Časopis přerovského děkanátu
Tentokrát jsme v Toulkách zavítali do farnosti Prosenice. Fotografie zachycují vánoční besídku dětí prosenické farnosti, Betlém a krojovaný průvod Božího těla.
Duben 2006 Číslo 4 Ročník 12 Úvodník P. Oldřicha Ulmana
Liturgický kalendář Deus caritas est
Tajemství Ježíšova umučení
Toulky přerovským děkanátem - farnost Prosenice, Buk a Radvanice
Sancto subito! Střípky ze života papeže Jana Pavla II. Postní duchovní obnova Dětské okénko
Kojetínská mládež v Bílovicích
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
8. kontingent vojenské policie v Iráku Kandidát blahořečení P. Ignác Stuchlý Postní doba ve Vlkoši Jen tak ve stručnosti
Pořad Velikonočních bohoslužeb Informace
… a mnoho dalšího
Duben v liturgii
Kdo nejvíce trpí?
Lékařská věda může u každého člověka stanovit nejzazší hranici bolesti, za kterou už člověk pociťuje obrovskou, jedinou bolest, která se už dále nedá stupňovat. Tedy tělesná bolest má určitou hranici. V životě člověka neexistuje ovšem jen tělesná bolest, ale i duševní utrpení, a to změřit rozhodně nejde. Ale i tady se ukázala možnost diferenciace: čím je člověk tvrdší, bezcitnější, „robustnější“, tím méně se ho duševní utrpení dotýká. A naopak, čím citlivější, jemnější je člověk, tím je zranitelnější. Lze to zformulovat i takto: největší bolest pociťuje ten, kdo má největší lásku! Blíží se Svatý týden, kdy si připomeneme utrpení našeho Pána. Dá se změřit jeho utrpení? Není Kristovo utrpení už mnohokrát překonáno nesmírným utrpením mnoha lidských bytostí? Nevymysleli lidé ještě rafinovanější způsoby smrti, než kříž? Vypil Kristus kalich lidské bolesti až do dna? Není jeho láska jaksi „překonána“ tím, že by někdo trpěl víc než On? Ne! Kristus jistě na kříži fyzicky trpěl až k prahu bolesti. Už nešlo trpět více; byla to jediná, strašná bolest, kterou už nešlo dále stupňovat. A jistě se nikdo nebude domnívat, že může být překonána ve své intenzitě a extenzitě láska Božího Syna k nám a k Otci. Kristus, ten nejcitlivější a nejněžnější z nás, je také nejzranitelnější. Není pochyb o tom: Kristus miloval nejvíce, až do krajnosti, a proto nejvíce trpěl. Když budeme v těchto pašijových dnech zpívat píseň : „Poděkujme Kristu Pánu za každou tu jeho svatou ránu,“ nezapomeňme, že každá jeho rána je podložena jeho nesmírnou láskou k nám. A touto láskou jsme vykoupeni, tato láska nás zachraňuje. Strana 2
P. Oldřich Ulman
2. 4. 5. neděle postní Tento den si připomínáme 1. výročí úmrtí papeže Jana Pavla II. 9. 4. Květná neděle Vzpomínáme na den, kdy Ježíš slavným způsobem vjel do Jeruzaléma a zveřejnil tak svoje mesiášské poslání. Velké množství lidí mu vyšlo naproti, mávalo ratolestmi a volali: „Hosana - sláva –Synu Davidovu!...“ Tak také křesťané vycházejí naproti Kristu se svěcenými ratolestmi. Vyjadřují tak ochotu zemřít tomu, co není Boží, aby to, co Boží je, v nás zvítězilo. 13. 4. Zelený čtvrtek Večer se církev schází ke slavení památky poslední večeře Páně, při které Pán Ježíš ustanovil Svátost oltářní. Děkujeme za tento drahocenný dar, kterým se živí naše duše a posiluje naše víra. Touto večerní bohoslužbou začíná nejposvátnější období liturgického roku, tzv. velikonoční třídenní. Dnešní liturgie má tři části: - Na památku Poslední Ježíšovy večeře prožijeme tuto mši svatou. - Připomeneme si Ježíšův odchod do Getsemanské zahrady přenesením Nejsvětější svátosti. - Ježíšovu opuštěnost v zahradě nám připomenou obnažené oltáře a naše tichá modlitba v Getsemanech. 14. 4. Velký pátek Nepatrným projevem naší spoluúčasti na Kristově utrpení za naše hříchy je dnešní půst (od masa a újma v jídle). 15. 4. Bílá sobota Na Bílou sobotu setrvává církev na modlitbách u Kristova hrobu a uvažuje o jeho umučení a smrti, a také o jeho sestoupení mezi mrtvé. V modlitbě a postu očekává vzkříšení. Bílá sobota je tzv. aliturgickým dnem, neboť se dnes zásadně neslaví mše svatá a další svátosti, kromě pomazání nemocných a případně svátosti smíření. Katechismus katolické církve 634: „Radostná zvěst byla hlásána i mrtvým...“ (1Petr 4, 6). Sestoupení do pekel je úplné naplnění evangelijní zvěsti o spáse. Je poslední fází Ježíšova mesiášského poslání; je to časově zhuštěná fáze, ale nesmírně rozsáhlá svým skutečným významem: je to rozšíření vykupitelského díla na všechny lidi všech dob a všech míst, neboť všichni, kteří jsou spaseni, se stali účastnými vykoupení. Řím 6,3-4 Byli jsme křtem pokřtěni, tedy ponořeni v Ježíšovu smrt. To, co v nás neumírá, nemůže přijmout nový život. Umírání věcí, vztahů, nároků, vlastně hříchů, všeho, co máme v sobě jen ze sebe a ne z Božího daru, můžeme teď prožít. Můžeme skutečně s Ježíšem ulehnout do hrobu. (P. Aleš Opatrný, Obnova Božím slovem, Bílá sobota, 29.3.97) Dle starodávného zvyku, vycházejícího ze židovského (resp. orientálního) počítání času, začíná nový den již po západu slunce (předešlého dne). Oslava význačných svátků a událostí tak začínala již v předvečer příslušného svátku - tzv. vigilie. Oslava vzkříšení tak tedy začíná (dle našeho počítání) večer na Bílou sobotu, anebo v noci. (Stejně jako například o Vánocích, kdy je hlavním svátkem 25.12., se slaví „Štědrý večer“ již večer 24.12) Liturgie začíná svěcením ohně a svíce, které jsou symbolem zmrtvýchvstalého Krista, vítěze nad smrtí a nad temnotami zla. Křesťan, který je včleněn do Krista - světla, se ovšem stává také celou svou bytostí pramenem světla pro ostatní. Při liturgii slova rozjímáme o velikých a obdivuhodných činech, které Bůh vykonal od počátku světa, aby připravil a uskutečnil naši Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Fotografie z pobožnosti křížové cesty v neděli 2. dubna 2006 v kostele sv. Michaela na Šířavě v Přerově.
Poslední pobožnosti křížové cesty budou na Velký pátek v 15:00 v Přerově u sv. Vavřince a v 16:00 v Předmostí.
záchranu - spásu. Při liturgii křtu obnovujeme svůj křest, při kterém jsme se sjednotili s Kristem, vstali jsme do nového života a se svící - světlem v ruce, si uvědomujeme poslání, které z toho plyne. Při eucharistické liturgii tvoříme rodinu dětí Božích kolem jednoho stolu. Abychom se mohli rozvíjet, růst, potřebujeme výživu. Jsou jimi Tělo a Krev velikonočního Beránka - Krista. Eucharistie je nám pokrmem na cestě až k branám věčnosti - našeho domova. 16. 4. Slavnost Zmrtvýchvstání Páně To, co dnes oslavujeme, shrnuje evangelium do krátké věty: „Vstal z mrtvých, jak řekl“ (Mt 28,6). Podle souhlasného svědectví všech novozákonních textů představuje zmrtvýchvstání Ježíše z Nazareta ústřední spásnou událost v dějinách lidstva a je to ústřední pravda naší katolické víry. Ona představuje poslední základ naší víry v živého Boha. Pavel o tom nezanechává nejmenší pochybnost, když říká v 1. listu Korintským: Jestliže Kristus nevstal, marné je naše kázání, marná je naše víra (15,14). Podobně to formuluje sv. Petr ve svém kázání Židům: Pověsili ho na dřevo a zabili. Bůh jej však třetího dne vzkřísil a dal mu, aby se viditelně ukázal… On nám přikázal, abychom hlásali lidu a se vší rozhodností dosvědčovali: To je Bohem ustanovený soudce nad živými i mrtvými (Sk 39–40.42). 23. 4. 2. neděle velikonoční, Svátek Božího milosrdenství 25.4. Svátek sv. Marka, evangelisty 29.4. Svátek sv. Kateřiny Sienské, patronky Evropy 30. 4. 3. neděle velikonoční Jaroslav Branžovský
Deus caritas est
Encyklika Benedikta XVI. Biskupům, kněžím, jáhnům, zasvěceným osobám a všem křesťanským věřícím o křesťanské lásce.
Před několika týdny se i v našem jazyce objevila 1. encyklika papeže Benedikta XVI. Celé znění je nám zpřístupněno k zakoupení v brožovaném vydání formátu A5, 62 stran – 48,- Kč nebo v elektronické podobě na stránkách: www.paulinky.cz/novinky.htm. Encyklika je rozdělena na 2 základní části. Po zdánlivě poetickém názvu „Bůh je láska“ přichází náročnější a hutný text, který by mohl čtenáře zaskočit. Tyto odstavce řeší jazykový problém pojmu lásky. Jedná se o teologicko-filozofickou reflexi lásky jako eros – tak nazvali Řekové lásku mezi mužem a ženou, která nepochází z myšlení a chtění, ale která člověka přemůže, philia – přátelská láska, agape – tento pojem, který stál v řecké hovorové řeči jen na okraji, avšak novozákonní spisy upřednostňují. Je možné se sjednotit v definici lásky ? Odpověď hledá Svatý otec v dějinách. Kdo absolvuje četbu této první části, dočká se odměny v podobě posledních tří odstavců, které mají nadepsáno: „láska k Bohu a láska k bližnímu“. Tyto odstavce jsou skutečným vyvrcholením celého prvního dílu a jejich hloubka nás okamžitě vtáhne do svého obsahu. VIII. STUDENTSKÝ VELEHRAD Druhá část se zabývá projevem lásky k lidem, týká se konkrétních 27. dubna – 1. května 2006 projevů lásky k bližnímu (caritas). Papež hovoří o lásce k bližnímu, která spojený s pěší poutí je zakořeněná v lásce Boha. Skutky lásky se týkají jak každého křesIdentita - Jít a nezabloudit ťana, tak celého společenství církve, která tuto lásku realizuje ve své Na programu jsou přednáškové bloky se charitativní činnosti. zajímavými hosty, také koncerty apod. V závěru celé encykliky papež velice konkrétně uvádí příklady jedVíce informací naleznete na plakátcích. notlivých světců, které nazývá opravdovými světlonosiči dějin, protože Svatá Maria, Matko Boží Tys dala světu pravé světlo Ježíše, svého syna – Božího Syna Ty ses zcela odevzdala Božímu volání A stala ses pramenem dobroty Který z něho vyvěrá. Ukaž nám Ježíše. Veď nás k Němu. Uč nás poznávat Ho a milovat Abychom i my byli schopni opravdové lásky A mohli se stát uprostřed žíznícího světa Prameny živé vody.
jsou to muži a ženy silné víry, naděje a lásky. Výčet světců uzavírá Maria, která mezi svatými vyniká. Ona ví, že přispěje ke spáse světa pouze tím, že nechce pracovat jen na svém díle, ale dává se zcela k dispozici Božímu působení. Připravil otec Michal
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Oáza nového života
Duchovní cvičení pro mládež od 16 do 30 let
Netradiční duchovní cvičení se koná od 18. 7. do 3. 8. 2006 na místech Vedryně, nebo Horní Lomná – Salajka. Bližší info hledej na nástěnkách!
Arcidiecézní pouť ke cti sv. Jana Sarkandra se koná v sobotu 6. května 2006 v katedrále sv. Václava v Olomouci.
Strana 3
Tajemství Ježíšova umučení
Milí Boží přátelé, doba postní se chýlí kvapem ke konci a s radostí můžeme očekávat vrchol liturgického roku – slavení Velikonoc. Rád bych tedy napsal něco málo o tajemství Ježíšova umučení. Ježíš přišel na svět, aby plnil vůli svého nebeského Otce a Otec neposlal svého Syna na svět, aby svět soudil, ale aby skrze něj byl svět spasen (srov.Jan 3,17). Ježíšova cesta vstříc svému umučení nepramenila rozhodně z žádné Ježíšovi touhy po utrpení, ale jeho umučení a smrt byly výsledkem absolutní věrnosti nebeskému Otci. Věděl Ježíš již od začátku svého veřejného působení jakou smrtí oslaví Boha? V evangeliích najdeme tři předpovědi utrpení. Pokud je čteme pozorně, zjistíme, že mluví-li Lk a Mk o utrpení, není zde zmínka o kříži. Výjimku tvoří Mt evangelium, kde je jasně popsána Ježíšova smrt na kříži. Vzhledem k tomu, že ukřižování bylo chápáno jako nejpotupnější smrt, můžeme se s velkou pravděpodobností domnívat, že Ježíš svým lidským rozumem spíše předpokládal, že způsob jeho smrti bude ukamenování. Přiklání se k tomu i fakt, že Židé neměli v Jeruzalémě exekuční právo. Když Ježíš mířil k Jeruzalému, věděl, že způsob jeho smrti bude záviset na rozhodnutí nejvyšších náboženských Jeruzalémských špiček, po dohodě s římským ponciem Pilátem. Co se týče Matoušovy předpovědi způsobu smrti – tady se z výše uvedených důvodů teologové domnívají, že se jedná o pozdější redakční úpravu. Kdo Ježíše vydává na smrt? V evangeliích se píše, že Syn člověka bude vydán na smrt. Měli bychom ovšem rozlišit dvojí vydání. První bych nazval Ježíšovo vydání historické: u Mt čteme „Hle, jdeme do Jeruzaléma a Syn člověka bude vydán velekněžím a zákoníkům; odsoudí ho na smrt“ (Mt 20,18). Z evangelií víme, že Jidáš vydává Krista velekněžím, velekněží Pilátovi a Pilát katům. Druhé „vydání“ je rozhodnutí Boha, kde Otec, který tak miluje svět, vydává Syna: posílá ho na svět jako slíbeného Mesiáše, aby nabídl lidem pomocnou ruku k záchraně, načež Ježíš samotný, ve své poslušnosti vydává sám sebe – na základě svobodného rozhodnutí přijme své poslání i svou smrt, čímž dovrší svou poslušnost Otci až do krajnosti. Toto „Ježíšovo vydání“ bychom ještě mohli rozlišit na aktivní vydání, které se děje při poslední večeř Páně a Ježíš ho vyjadřuje slovy „Toto je moje tělo, která se za vás vydává, toto je má krev která se za vás prolévá …“ a v Getsemanech, kde Ježíš
Strana 4
říká: „Ne má, nýbrž tvá vůle se staň.“ (Lk 22,42), Doposud Ježíš přistupuje ke své oběti aktivně. Poté však, co Ježíše zatknou, nastává jeho pasivní vydání, kdy Ježíš se dává zcela do rukou Židům, kteří ho vydávají světské moci. Ježíš to vyjadřuje: „Toto je vaše hodina a vláda temnoty“ (Lk 22,53). Od této chvíle se zcela vydává svým žalobcům a trýznitelům. Ježíšova úzkost v Getsemanech? Synoptická evangelia se v popisu této události liší, protože, jak víme, apoštolé spali. Jistě si ale všimli Ježíšovy úzkosti či tísně, když odcházel do ústranní zahrady a jistě dobře znali i způsob jeho modlitby. Otázkou ovšem zůstává, jaká byla příčina úzkosti, kterou prožíval. Na jedné straně skutečnost této úzkosti ukazuje na Ježíšovo lidství. Ježíš zde prožívá vrchol svých mesiášských zkoušek. Na straně druhé zůstává otázkou, zda u Ježíše, jakožto pravého Božího Syna, je důstojné, aby prožíval tento úzkostný strach? Už ze samotné Ježíšovy prosby, kdy žádá Otce, aby byl zproštěn kalicha, který má pít, můžeme usoudit, že to byl pro Ježíše obrovský vnitřní boj, který vyhrává svou absolutní poslušností k Otci. Vraťme se nyní k oné úzkosti. Teologové se domnívají, že vychází ze dvou příčin: první příčina může mít svůj kořen v Ježíšově úzkosti nad svým národem, který v něm nerozeznal pravého Mesiáše, a proto prosí Otce o oddálení tohoto kalicha utrpení, aby tím prodloužil své poslání, a tak izraelský národ dostal ještě jednu šanci k obrácení. Druhá příčina úzkosti tkví v typu smrti, kterou má podstoupit. V Deuteronomiu čteme „ať je proklet ten, kdo visí na dřevě“. Původně ukřižování byl trest za vlastizradu z doby Homéra, později Féničané takto trestali vzbouřené otroky. Římané touto nejpotupnější smrtí křižovali pouze otroky, lupiče a teroristy – římský občan nemohl být ukřižován, protože se jednalo o velmi odstrašující způsob smrti. Ježíš trpí úzkostí, nikoliv strachem o svůj pozemský život, a jde mu o dílo, které vykonal. Protože zemře-li smrtí proklatců, dopadne stín kříže i na jeho celoživotní dílo. Ježíšovo ukřižování Historická skutečnost této události není až takovým problémem, dopátráme se k ní i v mimocírkevních pramenech. Bylo by mylné domnívat se, že Otec posílá na svět Syna, aby byl ukřižován. Vůlí Otce bylo, aby svět poznal Ježíše – lidé ovšem reagují ukřižováním. Kristus dává význam svému ukřižování – souvisí to s jeho kněžstvím. On sám sebe přináší jako oběť. Nový zákon mluví o Ježíšově poslušnosti z lásky (je totiž rozdíl mezi poslušností otroka, který poslouchá ze strachu a poslušností syna, který poslouchá z lásky). Ježíš tedy přináší oběť nové smlouvy (inspirací mu je trpící deuteroizaiášovský služebník), oběť, která se již nemusí opakovat a platí jednou provždy. Ježíš ještě ve večeřadle oslavuje svou velekněžskou modlitbou Otce a toto oslavení vrcholí právě na kříži. Oslava Syna Otcem se děje vzkříšením. Ukřižování je tedy vrchol Ježíšových zkoušek, kde nejen se sám sebe zříká, ale i díla svých rukou a staví Boha na první místo. Pravděpodobně nejtěžší Ježíšovou zkouškou bylo mlčení jeho Otce, který jako by opustil svého Syna: „Eloi, Eloi, lema sabachthani“ Ovšem i toto zvolání má mnoho interpretací. Jisté je, že se jedná o začátek žalmu 22, z čehož se můžeme domnívat, že Ježíš se na kříži modlí žalmy. Samotný akt ukřižování nemůžeme oddělovat od vzkříšení, bez vzkříšení by totiž neměli události Velkého pátku žádný smysl. Byl na kříži ukřižován člověk nebo i Bůh? Ježíš má dvě přirozenosti: Božskou a lidskou. Tyto přirozenosti nemůžeme směšovat ani oddělovat, proto na kříži umírá člověk jako jedna osoba z Boží Trojice, ale v lidském těle. Protože je osoba v Trojici utvářena vztahy, na kříži umírá Syn ve vztahu k Otci i k Duchu Svatému. Milí Boží přátelé, Ježíš dává i našim trápením a bolestem smysl. ON své utrpení pojal jako oběť za spásu světa, a tak i my můžeme ta naše malá trápení obětovat za své bližní. I tím se připodobňujeme více svému Pánu – Ježíši Kristu. Přeji vám i sobě, aby v nás slavení Ježíšovi smrti a vzkříšení vzbudilo vděčnost Kristu a touhu vzít svůj křesťanský život vážně. (dle C. V. Pospíšil, Ježíš z Nazareta, Pán a Spasitel) jáhen Tomáš Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Římskokatolická farnost Prosenice se skládá z obcí Prosenice, Buk a Radvanice. V Prosenicích je farní kostel sv. Jana Křtitele, postavený v roce 1788, pravidelné bohoslužby se zde konají v neděli v 7.45 hodin a v pátek v 17.30 hodin. V obci Buk je kaple sv. Urbana a bohoslužba se zde koná v rámci hodových slavností, v Radvanicích je kaple Rozeslání apoštolů a mše svatá se zde koná jedenkrát za měsíc. Nedělní mše svaté ve farním kostele v Prosenicích navštěvuje pravidelně asi 70 věřících, v pátek asi 25 věřících. Většinou jsou to starší farníci. Při posledním sčítání obyvatelstva se k římskokatolickému vyznání přihlásilo asi 50 % obyvatelstva, avšak bohoslužby pravidelně navštěvuje jen menší část. V současnosti je duchovním správcem farnosti polský kněz P. Pawel Bilinski, který sem nastoupil v polovině roku 2005, kdy vystřídal P. Kamila Obra, převeleného do Rajnochovic, s nímž jsme se dost těžko loučili. P. Pawel Bilinski sem dojíž-dí z Oseka nad Bečvou a spravuje ještě farnost Dolní Újezd. Farní rada zde pracuje od roku 1994. V Prosenicích je fara, která je od roku 2004, kdy odešel P. Jiří Koníček, neobydlená. Farní kostel sv. Jana Křtitele je celkově ve slušném stavu, vybaven potřebným mobiliářem. Do sakristie je zavedena voda, kostel je vytápěn elektrickým akumulačním topením, v roce 1998 zde byl zbudován nový, krásný obětní stůl a ambon z kararského mramoru v kombinaci s červeným mramorem. V roce 1994 byly před boční dveře kostela, sakristii a kůr osazeny mřížové brány. V roce 2003 byla provedena generální oprava varhan. Střecha kostela je z pozinkovaného plechu, v roce 1999 byla natřena, bohužel však velmi nekvalitně, takže se nátěr postupně loupe. Farní rada dospěla ke stanovisku pořídit novou střešní krytinu, na niž se však zatím nepodařilo zajistit finanční prostředky. Dosavadní investiční akce provedené v posledních letech v kostele byly financovány ze sbírek a darů věřících a z příspěvků obce, které se pohybovaly průměrně ve výši 50.000,- Kč ročně. Kostel byl bohužel během patnácti let dvakrát vykraden, zcizeny byly zlaté bohoslužebné předměty a dřevěné vyřezávané sošky a plastiky. I v roce 2005 se uskutečnila ve farnosti Tříkrálová sbírka, která vynesla 27.685,- Kč. V květnu byl kostelník Josef Hrdlička oceněn vyznamenáním Jana Sarkandra, bohužel ze zdravotních důvodů musel tuto službu ukončit a v současnosti je kostelníkem pan Stanislav Janáč přespolní farník. Také varhaník pan Dušan Černoch sem dojíždí z Přerova, neboť bohužel v obci není nikdo vhodný pro tuto službu. V loňském roce se uskutečnily dvě pouti, jedna na svatý Hostýn na hasičskou pouť a druhá do Rajnochovic k sv. Marii a sv. Anně. Dále proběhla tradiční slavnost Boží tělo i s průvodem po návsi a zastaveními u čtyř oltářů. Tato slavnost je pořádána každoročně od roku 1993. Vyučování náboženství probíhá ve škole a zúčastňuje se jej 8 dětí. K prvnímu svatému přijímání přistoupily dvě děti. Dětský farní den na farní zahradě se oproti předchozím létům nekonal. Dne 5. 7. jsme se podíleli na pořádání slavnosti při příležitosti 100. výročí postavení pomníku vojínům zemřelým za napoleonských válek v lazaretu na zámku na Veselíčku. Součástí slavnosti byla i ekumenická bohoslužba, kterou sloužil P. Kamil Obr a pravoslavný kněz jerij Libor Raclavský. Začátkem prosince se konala v kostele Mikulášská nadílka a po dobu adventu zdobily děti takzvaný „Adventní strom“. Při půlnoční mši svaté 24.12. vystoupil pěvecký sbor z Oseka s Českou mší vánoční a 26.12. dětský soubor Hanácké Prosének s pásmem koled. Během roku se v kostele uskutečnilo 7 křtů, 12 pohřbů, svatba žádná. V červnu se konala v Buku slavnost, kdy při mši svaté byla posvěcena nově pořízená vlajka. Dále byla posvěcena kaple sv. Urbana, na níž byla v uplynulých měsících provedena generální oprava, včetně zhotovení nové střechy a pořízen byl i nový zvon. A co nás čeká, co plánujeme? Existuje potřeba zabezpečit kostel technickým zařízením proti vloupání. Kostel by potřeboval automatické natahování věžních hodin. Dnes se musí jednou za 24 hodin vytáhnout závaží od hodin ručně. To vyžaduje člověka, který se o zařízení každý den stará. Dále se farnost zabývá záměrem zhotovit novou střešní krytinu na kostele a provést barevný nástřik fasády, přiblížit tak stavbu jejímu původnímu historickému vzhledu. Jako neposlední potřebu farnosti vidíme zapojení a získání většího počtu dětí a mládeže do farního společenství, umět je získat pro věc, neboť jednou bude potřeba, aby záležitosti farnosti převzali. V letošním roce nás čeká jedna významná akce, a to slavnost při příležitosti 100 let Sboru dobrovolných hasičů Prosenice. V rámci oslav se bude konat slavnostní mše svatá, kterou bude sloužit biskup Josef Hrdlička, bude posvěcen nový znak sboru a soška sv. Floriana a dále budova hasičské zbrojnice po rekonstrukci. Připravuje se bohatý kulturní program. Tímto Vás všechny srdečně zvu na tyto oslavy do Prosenic. Budou se konat ve dnech 16. až 18.června 2006.
Toulky přerovským děkanátem
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Připravil Ing. Milan Pospíšilík
Strana 5
Střípky ze života papeže Jana Pavla II.
Domov a kořeny dětství
„Sancto subito!“ - „Svatý ihned!“, volaly římské davy právě před rokem, dne 2. dubna 2005, když papež Jan Pavel II. zemřel. Celosvětové projevy soustrasti a úcty prokázaly, že Karol Wojtyla ovlivnil více lidí odlišných životních prostředí než jakýkoliv jiný člověk jeho doby. Muži i ženy v brazilských zvlněných rovinách mezi Amazonkou a Laplatskou nížinou, v afrických vesnicích, ve výškových budovách Manhattanu i v kalkatských domech, ale i ve vládních kancelářích všech kontinentů cítili, že odešel člověk, k němuž měli nepsanou úctu, že ztratili někoho, koho měli rádi třeba jen proto, že je podněcoval k tomu, aby začali žít jinak. Většina civilizovaného obyvatelstva minulého století znala především dvě jména: Winston Churchill a Jan Pavel II. Lidé spolu s odborníky srovnávali. Oba jmenovaní se stali světovými symboly obrany svobbody před tyranstvím. Jan Pavel II. pak ztělesňoval ryzí vznešenost ducha a srdce a ochránce lidských práv, které vyznávali jiní. On podával výrazné svědectví, které oslovilo více jak miliardu křesťanů, ale i skeptiky, kteří je buď odmítali, nebo nikdy neuvažovali o možnosti, že by křesťanství přijali. To byl jeho největší úspěch. Ne vše se zdařilo. Nepodařilo se posílit katolicismus v evropských vládnoucích kruzích, a to i přesto, že Jan Pavel II. neustále vyzýval, aby se náš kontinent vrátil ke svým duchovním kořenům. Je ještě příliš krátká doba mezi papežovou smrtí a možností zhodnotit a objevit všechno to, co ovlivnil. Jedno ale vím. Historici budou hodnotit význam tohoto papeže po staletí. Jeho učení a příklad bude s velkou pravděpodobností utvářet katolické myšlení a praxi hluboko ve třetím tisíciletí, a ono bude žít dále v životech nesčetných lidí. Na jeho památku a u příležitosti prvního výročí jeho úmrtí chci zprostředkovat na pokračování, Vám, čtenářům, „Střípky ze života Jana Pavla II.“ Vycházím z jeho autorizovaného životopisu, který má 879 stran. Beatifikační proces (blahořečení) Jana Pavla II. Začal 28. 6. 2005.
Karol Wojtyla starší, papežův otec, poddůstojník 56. pluku rakousko-uherské armády, ani jeho žena Emilia neměli ve Wadowicích žádnou rodinu, když se tam stěhovali po svatbě v roce 1904. Nejstarší syn Karola a Emilie „Mundek“ – Edmund Wojtyla - se narodil 27. 8. 1906. Pohledný mladík, sportovec a dobrý student se stal lékařem a pracoval v nemocnici v Bielsku. O pár let po synovi se manželům narodila dcera, o jejímž narození, křtu ani úmrtí, po několika týdnech života, neexistují žádné záznamy. Dobový zvyk diktoval, aby byla pochována na místním hřbitově, a to bez náhrobku. Od roku 1919 žili Wojtylovi v prvním poschodí domu č. 2 na Rynku – dnes ulice Kościelna č. 7 – přímo naproti kostela Uvedení Panny Marie do chrámu. V novém bytě se manželům Wojtylovým 18. 5. 1920 narodilo třetí dítě, druhorozený syn. Dostal jméno Karol Józef. Papeže se kdysi zeptali, jestli mu otec nedal jméno po polském generálu Pilsudském. S vysvětlením přispěchal papežův tajemník, monsignore Stanislaw Dziwisz, když se smíchem prohlásil: „Kdepak, to bylo podle Franze Josefa!“ (pozn. rozhovor s papežem 22. 1. 1997) Karolovi ale nikdo jinak neřekl než Lolek. Na fotografiích z dětství jsou si s matkou velmi podobni. O raném dětství Karola Wojtyly koluje bezpočet příhod, ale některé jsou vytvořeny tzv. „tvůrčí pamětí lidí“. Podložená fakty je skutečnost, že když jeho matka chodila s malým v kočárku na procházkách po Wadowicích, jistá kolemjdoucí povídala: „Však uvidíte, Lolek bude jednou slavný!“ Jerzy Kluger, Wojtylův kamarád z dětství, vzpomíná, jak si jako kluci mezi šestým a sedmým rokem usmysleli prozkoumat, zda má obecní policajt šavli opravdovou nebo jen dřevěnou. Když jednou podřimoval na lavečce ve stínu, opatrně mu ji chtěli z pochvy vytáhnout, ale jak se natahovali, ztratili přitom rovnováhu a svalili se na ochránce pořádku a zákona. Zdali byl vyděšenější policajt pan Cwiek nebo oba kluci, neuvedl. Jinak „gólman“ Lolek chytal v kopané a když ji nehráli, jejich druhým domovem byla řeka Skawa. V létě se k ní chodili koupat a v zimě bruslili nebo hráli jakýsi prahokej.
Wadowice, město Wojtylova dětství, bylo založeno ve 13. století, ale farnost je vzpomínána až ve století následujícím, v roce 1352. Od roku 1564 patřily do Království polského, kam byly začleněny se zbytky osvětimského vojvodství. Jako jedno ze správních středisek Haliče a sídlo rakousko-uherského vojska jsou vedeny od roku 1819. Nás ale zajímá doba mezi oběma válkami, a to měly kolem deseti tisíc obyvatel. Každá rodina někam patří, odněkud přišla, má své kořeny. Rodina Wojtylova měla své předky ve vesnici Czaniec, která je dnes součástí předměstí Bielsko-Bialé, 60 km od Krakova. Jan Pavel II. vzpomínal, že dědečky měl jako obvykle dva, ale babičky čtyři. Rozmotejme trochu ono klubko. V rodných a oddacích listech jsou Wojtylové vedeni jako „hortulani“ - drobní rolníci. Papežův děd Maciej se odtud odstěhoval do vesnice, která nám zní téměř domácky, jmenovala se Lipnik. Tam se Macieji a Anně narodil 18. srpna 1879 syn Karol Wojtyla starší, otec budoucího papeže. Babička, rozená Przeczeková, dcera pekaře, ovšem záhy zemřela. Dědeček se podruhé oženil s Marií Zalewskou, dcerou krejčího, druhou babičkou z otcovy strany. Do rodiny přibyla nevlastní otcova sestra Stefania. Dědeček zemřel 23. 9. 1923, když bylo jeho vnuku tři a půl roku. Rodina papežovy matky pocházela z Krakova. Matčin otec, Wojtylův druhý dědeček, se jmenoval Felix Kaczorowski, byl sedlářem a babička Maria Scholzová pocházela z rodiny ševce. Bydleli ve Smolenské ulici č. 15. Tady se 26. 3. 1884 narodila papežova matka Emilia Kaczorowská, jako páté dítě v rodině. Babička Maria zemřela už v roce 1897, a tak čtvrtou babičkou se stala Joanna Kaczorowská. Dědeček zemřel v roce 1908. Strana 6 Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Do první třídy začal Lolek chodit 15. 9. 1926. Školu měl asi minutu cesty od domova v prvním patře radnice na náměstí. Vzpomínal na její blízkost domovu a dodával se šibalským úsměvem: „A vždycky jsem přišel včas.“ Od samého počátku byl nadaný žák. Vyučovalo se polštině, náboženství, aritmetice, kreslení a zpěvu, hrám a cvičení a řemeslné výrobě – podle jeho vysvědčení. Ke konci třetí třídy, 13. 3. 1929, zemřela na selhání ledvin a vrozenou srdeční vadu ve věku 45 let jeho matka. Ve farních záznamech je ovšem jako příčina smrti uvedeno jen „myocarditis nephritis“ (Boniecki, Kalendarium, School Jears). Kdo z rodičů měl vliv na jeho náboženskou výchovu? Samotný Svatý otec se téměř o matce nezmiňuje a omezil se pouze na vyjádření, že „si není vědom jejího vlivu na jeho náboženské dospívání“. Lze se domnívat, že dospělý Wojtyla měl na matku pramálo vzpomínek. Analogicky se tu nabízí srovnání s Michelangelovou tvorbou, jehož matka zemřela v jeho šesti letech. Proč se Panna Maria z jeho „Piety“ nedívá na svého mrtvého Syna? Je to prostě proto, že si sochař nepamatoval na její upřený pohled. Mlčení Jana Pavla II. o matce může tedy znamenat, že na ni měl relativně málo vzpomínek. Ovšem na svém nočním stolku v papežské rezidenci ve Vatikánu i v letním sídle Castel Gandolfu měl malý portrét svých rodičů z doby krátce po jejich svatbě. Jeho otci, Karlu Wojtylovi staršímu, nikdo jinak neřekl než „kapitán“. Vyučený krejčí sloužil 27 let v armádě habsburské říše, na konci
kariéry v téže hodnosti. Důstojníci museli ovládat plynně jazyk, jímž hovořilo více jak dvacet procent vojáků jejich útvaru. Jelikož univerzální řečí armády byla němčina, otec přirozenou cestou naučil Lolka německy (s rakouským přízvukem). Mimo to dával hodiny polské literatury a dějepisu synovi i Jurkovi Klugerovi. Otec a syn čítávali z Bible a pravidelně se spolu modlili růženec. Čím ale dalším přispěl otec, kromě modliteb, k náboženskému vyspívání syna? Především tím, že syna naučil, že církev je víc než jen ona hmatatelná instituce a že větší než její struktura a organizace je tajemství církve. Podle papežova svědectví to byla právě otcova životní cesta a jeho výchova, jež zasela myšlenku, že život ve víře je v prvé řadě věcí životní konverze, přeměny životních hodnot. „Nehovořili jsme spolu nikdy o přípravě na kněžské povolání, ale jeho příklad byl svým způsobem mým prvním seminářem.“ (Jan Pavel II. Gift and Mistery, str. 20). Od nejvyššího kněze církve je to pro otce snad největší pochvala, jaká vůbec může být. (pokračování příště)
Připravil Rostislav Dočkal
Postní duchovní obnova
V sobotu před 1. nedělí postní se v naší farnosti konala jednodenní duchovní obnova. Po zkušenosti z minulého roku přijel opět otec Petr Vaculík SDB z nedalekých Vrahovic u Prostějova a pro celou rekolekci zvolil téma: Jak očistit své srdce. Po zkoušení různých modelů měl u mnohých účastníků úspěch letošní – tedy celodenní rekolekce včetně oběda, bez odcházení domů. Účastníků bylo přihlášených osmdesát, ale podle odhadu bylo číslo ještě větší. Mezi věřícími měla své početnější obsazení také mládež. Množství věřících pěkně odpovídalo prostorám Sonusu. Obnova začala v 9.00 první přednáškou, v níž otec Petr začal rozjímáním prvních odstavců Písma svatého – vyprávěním o prvotním hříchu. „Hřích vstoupil do člověka branami smyslů: Eva slyšela (hada), viděla, vzala – dotýkala se a jedla“ – to byla centrální myšlenka první promluvy. Hlubší pohled na vlastní smysly, s jakým záměrem nám je Bůh dal, jak my jich užíváme a jejich očištění. Za sebe vyjadřuji velikou vděčnost za tato slova. Bylo cítit, že všichni vnímáme jejich hloubku a zároveň aktuálnost pro každého z nás. Po promluvě jsme se přemístili do kostela ke společné zhruba půlhodinové tiché adoraci před Nejsvětější svátostí, během níž byla příležitost ke svátosti smíření. Po návratu zpět na Sonus následovala druhá promluva, v níž jsme se zabývali třemi základními touhami, které v sobě nacházíme. Součástí tohoto rozjímání byla slova o půstu jako léku těla i psychiky. Tato slova opět dozněla a měla prostor zapsat se hlouběji do srdce v tichu následující eucharistické adorace. Asi v poledne jsme rozjímání o půstu završili teplým guláškem, na který jsme si však museli trpělivě vystát místo a počkat ve frontě. O to větší byla chuť a spokojenost po jídle. Po mírné obědové pauzičce následovala v kostele modlitba křížové cesty vedená manžely Fojtů. Poslední třetí promluva byla naladěním se na texty zítřejší 1. neděle postní a zabývala se přitažlivostí zla, otázkou pokušení a návodem, jak v tomto boji zvítězit. Po této promluvě jsme se rozdělili do čtyř skupinek a přes půlhodinky jsme diskutovali nad položenými dotazy. Součástí setkání ve skupinkách byla příprava mše svaté včetně vlastních přímluv, úkonu kajícnosti apod. Obnova vyvrcholila společným slavením mše svaté na Sonusu, kde se za celý den z masy téměř devadesáti věřících vytvořilo společenství lidí, kteří jsou si bližší. Za všechny bych rád poděkoval Bohu i otci Petrovi za tento vstup do letošní doby postní, za přínos, který neskončil hranicí sobotního večera, ale ze kterého žijeme stále. Požehnané poslední postní dny přeje otec Michal
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Strana 7
Milé děti! Velikonoční svátky jsou pro nás křesťany ty největší svátky v roce. Po celou postní dobu jste se poctivě připravovaly a nezapomínaly jste na křížovou cestu nebo bolestný růženec.
Dětské okénko
V měsíci dubnu (23. 4.) má svátek také jeden z patronů České země SVATÝ VOJTĚCH Narodil se kolem roku 956 na Libici, v rodném sídle Slavníkovců. Jeho otcem byl kníže Slavník, matkou Střezislava, patrně z rodu Přemyslovců. Jako dítě byl Vojtěch zázračně uzdraven. Po vzdělání na Libici pod vedení domácího kněze Radly byl poslán na tehdy slavnou školu v Magdeburku, kde strávil devět let. Po návratu do vlasti se z něj stal v roce 982 … (viz tajenka)
Vyzkoušej si své znalosti!
Milé děti, přeji vám požehnaný Svatý týden a radostné prožití vzkříšení Pána Ježíše Krista! Chci poděkovat všem dětem a jejich rodičům, kteří se zapojili do sbírky Misijní koláč, konané 4. postní neděli. Všem Pán Bůh zaplať! V Přerově se vybralo 4 050 Kč.
Olomoucká arcidiecéze mýma očima
Jsi ministrant a toužíš se seznámit s životem bohoslovců? Zveme Tě na týdenní prázdninové setkání do letního sídla ve Vysokých Žibřidovicích, nebo do kněžského semináře v Olomouci. Více informací si najdi na nástěnce!
Strana 8
U příležitosti Roku arcidiecéze je vyhlášena přehlídka dětských prací na dané téma, abychom tak mohli lépe poznat význačná místa a důležité aktivity naší diecéze s možností zapojení do těchto aktivit. Témata k zpracování: Způsob zpracování: - Poutní místa v našem okolí výtvarné – lze použít různé - Místa v diecézi důležitá pro mě výtvarné techniky, ale proa mou rodinu síme o formát nejvýše A3 - Místa, kde se mi nejvíce líbilo - Činnost církve v diecézi, která literární – próza nebo poezie, max. rozsah 5 stran A4 mě zaujala a oslovila audio a video a digitální - Moje místo v diecézi fotografie Více na plakátcích!
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Den pro rodinu
Výlet kojetínské mládeže do Bílovic
Ve dnech 13.-17. února 2006
se koná v neděli 14. května v areálu dětského tábora v Čekyni a okolí. Program: vycházka lesem, soutěže, hry, volejbal, společný táborák. Začátek – start ve 14 hod. Více informací a odjezdy autobusů naleznete na plakátcích.
První tři dny okupovalo bílovickou faru šest našich menších ministrantů, od čtvrtka do soboty se hosty otce Jerzyho Walczaka stala dvanáctičlenná skupina mládeže. Úplný popis krásných 2x3 dní, plných her a zábavy, ale i vzájemného poznávání a sbližování, by zabral víc než nám místo v časopise dovoluje. Raději se tedy o to ani nepokoušíme a předkládáme čtenářům několik obrázků jiného rázu: fotoseriál, který vznikl zcela spontánně a bez jakékoliv přípravy na zpáteční cestě, při hodinovém čekání na vlak v Uherském Hradišti. Snad se čtenářům časopisu toto dílko náhody, nuceného čekání a chvilkové inspirace zalíbí. Jiří Gračka
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Strana 9
V minulém čísle jsem skončil vyprávěním o jednom z pilířů islámu a tím byl posvátný měsíc Ramadán. V tomto období je situace v celém Iráku hodnocena jako zhoršená, ale relativně stabilní. Tento stav je charakterizován přípravami na nadcházející referendum (15. 10.). Kompletní čety vojenské policie už plně organizují výuku Irácké policie na IPTC na základně Shaibah. Naši policisté učí střeleckou přípravu teoreticky v učebnách i prakticky na střelnici. Vyučování vyžaduje dobrou souhru s místními překladateli. Každá četa má svého iráckého tlumočníka, který umí česky. Jedná se především o lidi, kteří studovali v České republice. Někteří pracují pro český kontingent už od doby působení 6. polní nemocnice v Basře. Překládání při výuce střeleb i jiných předmětů mají dobře zvládnuté několikaměsíční praxí. Jsou vděční za práci pro nás, protože je podstatně lépe placená, než práce pro místní firmy. Ve čtvrtek 6. 10. probíhá na základně nácvik poplachu „Siréna“. Na celé základně existují čtyři stupně poplachů, při kterých každý voják musí znát: co dělat a kde má být. Proto je důležitá pravidelná, nečekaná průprava. Při vyhlášení daného signálu strážní četa zaujímá stanoviště na střechách a věžích podle plánu obrany a ochrany základny. Ostatní, taktéž v neprůstřelných vestách a přilbách obsadí budovy a bunkr. Na každém pokoji se ubytovaní vojáci připravují k obraně a potenciální křížovou palbou jistí dveře i okna proti vniknutí nepřítele. Asi po 30 minutách je poplach ukončen.Z důvodu konání referenda byl 12. 10. přerušen veškerý výcvik a pokračoval až v pondělí 17. 10. V pondělí ve večerních hodinách také proběhlo za účasti všech zájemců losování do celokontingentního turnaje ve sportovní disciplíně petanque, který se stal jedním z oblíbených sportů jak sportovního dne velitele, tak volného času příslušníků kontingentu. Musím se přiznat, že jsem tuto hru hrál poprvé až v Iráku. Ve středu 12. 10. se usku-tečnil mezinárodní fotbalový zápas mezi našimi a britskými vojáky. Po bezbrankovém poločase nakonec naši borci odcházejí ze hřiště s vítězstvím 3:0. V sobotu 15. 10. proběhlo v celém Iráku referendum k přijetí ústavy. Stávající situace je poměrně klidná, což bylo zjevně způsobeno rozsáhlými bezpečnostními opatřeními v souvislosti s referendem. Celý proces referenda byl doprovázen několika útoky na hlasovací místnosti a násilnostmi, které svou podstatou nebyly schopné ohrozit jeho průběh. Průměrný počet voličů dosáhl cca 61%. V několika provinciích však pouze cca 30%. Pak se vedou diskuse nad regulérností hlasování a probíhá sčítání hlasů. V pondělí 17. 10. se dozvídáme skrze naše vysílačky, že v 15:00 hodin je nástup kontingentu. Na tomto nástupu byl do hodnosti nadporučíka povýšen náš kaplan. Výcvik kurzu instruktorů a kurzu dopravní služby stále probíhá na IPTC. Na základě realizovaných jednání s představiteli policejní akademie bude výcvik pokračovat ve vybudovaných prostorech s cílem splnit úkoly výcvikových aktivit kurzu zbrojířů, a dále se podílet na výcviku v TIP programu policejní akademie. Ve čtvrtek 20. 10. se na české základně uskutečnilo slavnostní vyřazení absolventů kurzů místní policie, a to kurzů zbrojířů a dopravně pořádkové služby, kteří ukončili svůj kurz závěrečnými zkouškami. Absolventi budou své znalosti a zkušenosti předávat kolegům na svých policejních stanicích. 27. 10. je na základně ve znamení vyřazení absolventů kurzu instruktorů. Tento kurz byl zahájen na počátku měsíce října a ve středu 26. 10. byl ukončen závěrečnými zkouškami. Slavnostního vyřazení se zúčastnil přední představitel irácké policie v provincii Basrah plukovník Mazim Abed Al Wahid. Velitel kontingentu v proslovu k absolventům kurzu připomněl jejich nelehkou práci, která je nyní čeká při plnění úkolů na iráckých policejních stanicích. Na závěr slavnostního nástupu předal velitel kontingentu nejlepšímu studentu kurzu věcný dar. Všichni studenti obdrželi certifikát o absolvování kurzu a balíček se zdravotnickým materiálem. 28. 10. je významným dnem pro naši zemi, neboť si připomínáme Den vzniku samostatného Československého státu. I my jsme si slavnostním nástupem a malou vsuvkou do historie skrze našeho kaplana připomenuli tento význačný den. Na stravu jezdíme do jídelny, kde pracují Indové, najmutí jako levná pracovní síla. Chodí sem jíst také lokální zaměstnanci a iráčtí studenti. Na oběd chodíme v 11:30 a v tuto dobu máme přednost před ostatními vojáky. Vaří nám tu dobře a spousta ovoce a zeleniny nám vždy přijde vhod. Výběr jídla je stále stejný, jen občas zpestří jídelníček např. pečené velbloudí maso. Módou je, tak jako ve většině misí, nechat se ostříhat dohola, protože je to nejpohodlnější. Dokonce i kaplan zvolil tento sestřih a už jen někteří vzdorují s delšími vlasy. (pokračování příště) npor. Mgr. P. Jaroslav Knichal, vojenský kaplan Strana 10
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Narodil se 14. 12. 1869 v Boleslavi ve Slezsku. Rodiče měli zemědělskou usedlost. Když vychodil jednotřídku, pracoval 8 let doma na hospodářství. Jakmile překročil dvacítku, začal stále častěji pochybovat o tom, zda je jeho posláním obdělávat pole. Tehdy se zúčastnil v Opavě u františkánů duchovní obnovy, při níž si vykonal životní svatou zpověď. Domů se vrátil s rozhodnutím, že se stane knězem. Chtěl být jezuitou. K tomuto řádu si zachoval celý život obdiv a úctu. Jeho životní dráhu usměrnilo setkání ve vlaku se známým knězem. Řekl mu: „Ty nejsi pro jezuity. Nemáš na to povahu. Pojedeš do Turína k salesiánům. Přijímají i hochy tvého věku.“ Do Turína přicestoval 8. 9. 1894. Byl přijat do noviciátu, složil věčné sliby, vystudoval teologii a 3. 11. 1901 byl vysvěcen na kněze. Měl 32 roků. Jeho přáním bylo odjet do misií. Když sdělil své přání hlavnímu představenému donu Ruovi ( nyní blahoslavenému) dostal nečekanou odpověď: „Tvé misie budou na severu. Dobře se připrav, budeš muset hodně trpět.“ Představení jej poslali budovat salesiánské dílo do Jugoslávie. Trvalou památkou na jeho působení je kostel Panny Marie Pomocnice v Lublani. Byl nucen obstarat si na stavbu nejen peníze, materiál a řemeslníky, ale současně stavbu řídil a při stavbě pomáhal. V Jugoslávii působil přes dvacet let. Když překročil věk 55 let, byl poslán představenými do severoitalské Perozy, aby vedl přípravu studentů z českých zemí na budoucí poslání vychovatelů. Bylo 24. 1. 1925. Zásluhou monsignora Štancla, jednoho z prvních podporovatelů salesiánského díla u nás, a s pomocí olomouckého arcibiskupa Leopolda Prečana byl v roce 1927 koupen první ústav ve Fryštáku u Holešova. Za prvních 20 let prošlo fryštáckým ústavem přes tisíc hochů. Z nich se více než 200 stalo salesiány, přes třicet jich vstoupilo do řad diecézních kněží a šestnáct do jiných řeholních společenství. Prakticky si vyvolil duchovní stav každý čtvrtý hoch. Ostatní, kteří neměli v úmyslu stát se kněžími, odcházeli po páté třídě gymnázia na jiné střední školy. V roce 1934 nemohli přijmout rostoucí množství uchazečů. Téhož roku byl postaven v Ostravě uprostřed těžních věží a železáren moderní ústav a za dva roky na to stál vedle něj i nový kostel svatého Josefa. Přilehlé prostranné hřiště zaplavila každé odpoledne spousta hochů. V místnostech ústavu bylo po celý den živo. Fungovalo divadlo, kapela, orchestr, oratoř, hodiny katechismu. Čím více se stávali salesiáni známými v našich zemích, tím více se volalo po dalších domech. Přibyly domy v Praze a Brně. V roce 1939 se začínalo i v Pardubicích. Když se postavila kaple a část ústavu, přišla okupace a dům zabrala německá armáda. Teprve po osvobození se ústav stal domovem těch, kteří za války ztratili nejen domov, ale i rodiče. Pro P. Stuchlého
P. Ignác Stuchlý - první český salesián
to bylo společně s pozdějším zabráním Ostravy a Fryštáku Němci velkou zkouškou víry a vytrvalosti. Mimo to muselo na nucené práce nastoupit padesát salesiánů. Každému spolubratrovi na nucených prcích alespoň psal, pokud byli na dosah, osobně je navštěvoval. Po válce ústavy znovu ožily a brzy se rozmnožily. Manželé Karlovi darovali salesiánům prostornou vilu AVE MARIA v Mníšku pod Brdy. Bylo zde otevřeno studium pro ty, kteří pro svůj pokročilý věk neměli možnost studovat jinde, aby se stali kněžími. V roce 1946 byla salesiánům nabídnuta správa bývalého cisterciáckého kláštera v Oseku u Duchcova. Podmínky zde byly těžké. Přesto na Boží hod svatodušní roku 1948 přistoupilo v Oseku 115 dětí a dospělých k prvnímu svatému přijímání a 26 mladých lidí bylo pokřtěno. Roku 1947 se přestěhoval filosofický studentát do Přestavlk u Přerova. Téhož roku přijali salesiáni faru ve Vinoři u Prahy. Poslední ústav pro kněžská povolání byl otevřen v Trmicích u Ústí nad Labem. Česká inspektorie představovala tehdy 12 domů, 71 kněží, 138 kleriků, 32 bratří laiků – koadjutorů a 26 noviců. Mimo to poslala za prvých dvacet let do zámoří 20 kněží misionářů. V roce 1950 bylo kvetoucí dílo zničeno „Akcí K“, tedy zabráním klášterů nikoliv cizími vojáky, ale příslušníky vlastního národa a internací řeholníků ve zvláštních táborech. P. Ignác Stuchlý zemřel v třiaosmdesáti letech ve střežené izolaci v domově důchodců v Lukově, dne 17. 1. 1953. Pohřben je ve Fryštáku. Ti, které vychoval a vedl, jej ani nemohli doprovodit ke hrobu, protože byli většinou v táborech nucených prací, nebo ve věznicích. Patřil mezi ty, kteří podivuhodným způsobem naplnili své životy a rozšířili dílo ve prospěch mládeže do celého světa. V lednu roku 2001 byl ve Fryštáku uzavřen diecézní proces o životě, ctnostech a pověsti svatosti služebníka Božího P. Ignáce Stuchlého, SDB. Zařadil se vedle dalších kandidátů svatosti z olomoucké arcidiecéze – arcibiskupa A. C. Stojana, kněze Antonína Šuránka, hlavní představené sester boromejek Vojtěchy Hasmandové a terciářky karmelitek Aničky Zelíkové. Aby mohl být P. Ignác Stuchlý prohlášen za blahoslaveného, musí se kromě hrdinských ctností a pověsti svatosti dokumentovat nějaké mimořádné vyslyšení na jeho přímluvu, například náhlé a trvalé uzdravení z vážné nemoci anebo zázračné obrácení či jiný čin, který se vymyká přirozeným zákonům. Před časem byla s tímto úmyslem schválena následující modlitba, jež se doporučuje všem ctitelům a potřebným:
Všemohoucí věčný Bože, plný milosrdenství ke svým dětem, tys vedl svého věrného služebníka Ignáce, aby už zde na zemi svou láskou a pokorou, modlitbou a horlivostí, pomáhal zejména mládeži znovu najít cestu ke Kristově církvi. Dej, ať je mu přiznána pocta a sláva oltáře. Nám pak dopřej, abychom ho dokázali napodobovat v modlitbě a činnosti a tak mohli přispět k mravní a duchovní obrodě lidí kolem nás. Na přímluvu svého služebníka Ignáce vyslyš prosbu, se kterou se k Tobě obracíme, a daruj nám ze své lásky, aby... Otče náš... Zdrávas Maria... Sláva Otci... Maria, Pomocnice křesťanů, oroduj za nás.
Zprávy o vyslyšení modlitby na přímluva P. Ignáce Stuchlého zasílejte na adresu: Provincie sv. Jana Boska, Kobyliské náměstí 1, 182 00 Praha 8 – Kobylisy Jaroslav Branžovský
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Strana 11
Prožívání postní doby ve Vlkoši
MOSTY V letošním roce jsme se již podruhé zapojili do projektu Papežského misijního díla dětí (PMDD) pod názvem „Mosty“. Žákyně 8. a 9. třídy pro tento projekt nakreslily do farní učebny nástěnný obraz, který znázorňoval svět. Jednotlivé hory představovaly světadíly – Evropu, Ameriku, Asii, Afriku a Austrálii. Tyto světadíly spojovalo 5 mostů pro 5 skupin dětí, které navštěvují náboženství. Cílem každé skupiny bylo postavit svůj barevný most z papírových cihliček a propojit tak všechny kontinenty. Cihličky si děti kupovaly v hodinách náboženství a lepily je na připravený obraz. Jednotlivé skupiny se samozřejmě předháněly, aby právě jejich most byl co nejdříve postavený. Se stavbou mostu skončily hned 3 skupiny současně (předškoláci, 1. a 2. třída, 8. a 9. třída), takže jsme měli tři první místa. Všichni ale věděli, že peníze utržené za cihličky pomohou nemocným dětem v chudých částech světa. Do projektu se zapojilo téměř 50 dětí, které navštěvují náboženství a podařilo se nám vybrat 1200 Kč, které jsme odeslali na centrum PMDD. KŘÍŽOVÉ CESTY Příležitostí pro postní ztišení byly křížové cesty, které se konaly každou neděli a pátek. Děti přicházely na pobožnost i se svými rodiči a doprovázely Pána Ježíše na jeho poslední cestě. Spolu s věřícími se modlily, zpívaly a klaněly našemu Spasiteli. V letošním roce se aktivně zapojili i rodiče dětí, připravujících se na 1. svaté přijímání, které křížové cesty vedly. Odměnou za účast byly samolepky představující jednotlivá zastavení křížové cesty. Tyto obrázky si děti lepily na svůj arch v předsíni kostela, který si na konci postní doby odnesly domů, aby jim stále připomínal, co pro nás Ježíš vytrpěl. Markéta Matlochová, katechetka
Dětský farní karneval
Poslední nedělní odpoledne před začátkem doby postní patřilo dětskému karnevalu, který pořádalo přerovské farní společenství, tradičně v sále Sonusu. Pečlivě připravený karneval uváděl okouzlující Klaun, který řídil průběh karnevalového dovádění, zpovídal děti v krásných maskách a zval k tanci. Celý karneval provázely ukázky z pohádek a dětských filmů. Úkolem dětí bylo poznat, o kterou pohádku se jedná. Ti, kdo uhodli, dostali sladkou odměnu. O úspěchu akce vypovídaly především šťastné tvářičky přítomných dětí a také spokojenost jejich rodičů a prarodičů. Lenka Bártová Velký dík za velmi pěkně připravený program pohádek patří dětem z Dramatického kroužku pod vedením Liby Calábkové. Váš Klaun. Jó, a za rok AHÓJ!
ŽENY SOBĚ
aneb Víkend ve Fryštáku letos již po páté se koná 2. - 4. června 2006.
Cena předběžně okolo 600 Kč.
Přihlásit se je nutné do 15. 5. u paní Evy Bernardové tel. 776 316 951 nebo Mirky Punčochářové tel. 777 729 505. Více informací na plakátku.
Strana 12
Poděkování za pomoc misiím skrze Papežská misijní díla Milí přátelé, (PMD)v roce 2005
mám velikou radost z toho, že jste i v minulém roce prokázali svoji lásku k misiím. Skrze PMD jste svými modlitbami, osobním nasazením i finančním přispěním pomohli mnoha potřebným ve světě. Během říjnové Misijní neděle jste věnovali přes 14,5 milionu Kč. Na Papežské misijní dílo dětí jste dali téměř 4 miliony Kč a sponzorovali tak životně nutnou pomoc zahrnující výživu, studium, lékařskou a hygienickou péči pro více než 52 000 dětí v misiích. Na bohoslovce v misijních oblastech jste mysleli částkou přibližně 700 000 Kč. Mohu jen potvrdit, že veškerá Vaše pomoc je na misiích velice dobře využívána a přichází do těch nejpotřebnějších míst. Chudí lidé vyjadřují svůj dík upřímnou každodenní modlitbou. Ze srdce Vám za vše děkuji. Sám Ježíš Kristus, kterého se tímto osobně dotýkáte, Vám jistě veškeré Vaše misijní úsilí odmění. P. Jiří Šlégr, národní ředitel PMD
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Jen tak ve stručnosti Velikonoce
Přeji všem požehnané prožití velikonočních svátků. Kéž bychom dokázali letošní obřady od Zeleného čtvrtku až do neděle Zmrtvýchvstání Páně prožít jako zpřítomnění těch nejdůležitějších chvil světových dějin. Událostí, které jsou nejdůležitější i pro nás osobně.
Vybíráme…
Ve farnosti Přerov vybíráme na splátky nového topení do kostela sv. Vavřince. Celá akce stála 465.500,- Kč. Zbývá nám vybrat ještě 42.300,- Kč a pak bude vše zaplaceno a uzavřeno. Také vybíráme na opravu střechy na faře. S pracemi jsem začali v minulém roce opravami podlahy půdy a letos byla akce dokončena zateplením stropů místností bočního křídla v prvním patře. Celkem tyto přípravné práce stály 400.000,- Kč. Na opravu střechy fary jsme zatím vybrali ve sbírkách, darech a půjčkách 421.300,- Kč. Tedy na další práce máme připraveno 21.300,- Kč. Pokud nedostaneme žádnou dotaci, velký dar či pomoc, tak budeme muset samotnou novou střechu odložit na budoucí roky a letos snad zvládneme udělat aspoň opravu zadního schodiště. V Předmostí na odvlhčení kostela máme vybráno ve sbírkách, darech a půjčkách 102.000,- Kč. Na pořízení zábradlí ke hlavnímu vchodu do kostela máme z darů 6.700,- Kč. Cena zábradlí je kolem 14.000,Kč. Dosavadní dary mne přesvědčili, že řada lidí o toto zábradlí skutečně stojí, takže předpokládám, že nejpozději do letošní zimy toto zábradlí pořídíme.
Děkuji
Opět chci poděkovat všem, kdo se podílejí na jakýchkoliv aktivitách v našich farnostech. Akcí je v Přerově dost a bez zapojení řady farníků by většina z nich vůbec nemohla proběhnout. Děkuji. Pavel Hofírek
Kdysi dávno žili lidé, kteří se rozhodli bránit svou vlast před útoky nepřátel. Zemřeli, ale nechali zde svůj slib: „Až bude národu nejhůř, přijdeme mu na pomoc…“. Doba se již naplňuje a hora Blaník ožívá! Vážení rodiče! I letos mají vaše ratolesti možnost prožít několik dnů se svými vrstevníky uprostřed přírody. Stejně jako v minulých letech si mohou odpočinout od televizních či počítačových obrazovek, u kterých dnešní děti tráví bohužel stále více času. Místo toho jim nabízíme „malávelká“ dobrodružství, jakými jsou rána s vůní jehličí, hry uprostřed lesů, světlo praskajícího ohně i noci strávené pod stanem nebo na hlídce pod hvězdnou oblohou. Zveme všechny děti na letní křesťanský tábor
„Legenda se naplňuje“
Věk: 10 – 15 let Kdy: 24. července až 4. srpna 2006 Kde: táborová základna v údolí Velká Hanzlůvka obec Velké Karlovice Cena: 1.750,- Kč Přihlášky (jsou k dispozici u vašeho duchovního správce, případně v sakristii), zasílejte je však nejpozději do 15. května 2006 na adresu: Kateřina Cekotová, Čsl. letců 4, 750 00 Přerov Tel: 776 177 188 (pro případné dotazy)
Milý kamaráde! Slovo rytíř v sobě skrývá dobrodružství, odvahu, čest, slávu… Nenech se však mýlit, nepatří jen do historie. Stát se jím můžeš i Ty! Těšíme se na všechny, kteří mají chuť se spolu s námi naučit něco nového, poznávat další přátele a hledat tajemství ukrytá v dějinách i nás samotných Rada blanických rytířů
Národní pouť rodin na Sv. Kopečku se koná v neděli 14. 5. 2006 v 10:30 hodin.
Fotky jsou ze setkání s otcem arcibiskupem na Sonusu.
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
Opravujeme kontaktní telefon na pořadatele tábora pro mladší děti „Kouzelnický tábor v Bradavicích“. Jana Lehká: 777 571 692
Strana 13
Svatý Ludvík Maria Grignion z Montfortu
Narodil se 31. ledna 1673 chudým rodičům v Montfortu ve Francii. Studoval na jezuitské koleji v Rennes a roku 1700 přijal kněžské svěcení. Byl přidělen jako kaplan do nemocnice v Poitiers. Během pobytu v této nemocnici shromáždil spolu s Marií Luisou Trichet skupinu žen, určenou pro ošetřování nemocných a výuku chudých. Dal jim název „Dcery Božské Moudrosti“, jinak se jim pak říkalo také montfortské sestry. Dnes jich je po celém světě kolem 4 500 a starají se hlavně o chudé a tělesně postižené. Roku 1706 putoval do Říma požádat papeže, aby ho vyslal na misie mezi pohany do Kanady nebo na Dálný Východ. Papež Klement XI. mu však řekl : „Tvým misijním polem bude Francie“ a jmenoval ho apoštolským misionářem. Ludvík byl velmi schopný kazatel. Jeho misijní kázání byla plna proroctví a předpovídání posledních dob Církve. Byla velmi emotivní a slavila velké úspěchy, ale zároveň měla i mnoho odpůrců, zvláště jansenistů. Jansenisté tvrdě zdůrazňovali vzdálenost mezi lidmi a Bohem, Ludvík naopak čerpal z vlastních zkušeností s Boží láskou a Mariinou péčí a jeho kázání přivedla zpět k víře tisíce lidí. Během 16 let kněžské služby Ludvík vykonal 200 misií a exercicií v západní Francii, ale mnoho času věnoval i samotě s Bohem, dohromady 4 roky strávil po různých poustevnách a klášterech. Stal se opravdovým mystikem. Vůbec mu nešlo o nějaké uznání, chtěl být jen nástrojem v rukou Božích. Jeho typické jednání je naznačeno v události, kdy v náruči odnesl umírajícího malomocného ke dveřím nejbližšího kláštera a volal na vrátného: „Otevřete Ježíši Kristu!“ Většina lidí ho nazývala „dobrý otec z Montfortu“ nebo „Otec s velkým růžencem“. Přestože na něj bylo spácháno několik atentátů, Ludvík nepřestával ve svém způsobu života. Krátce před smrtí napsal: „Jestliže pro Boha nic neriskujeme, nikdy pro něho neuděláme nic velkého.“ Roku 1716 při kázání v Saint-Laurent-sur-Sévre se zhroutil a 28. dubna zemřel. Bylo mu teprve 43 let. Za svůj krátký život stačil založit tři kongregace - Dcery Božské Moudrosti, Kněžskou společnost Mariinu (Montfortovy misionáře) a Učitelský řád Bratří sv. Gabriela. Napsal světoznámou knihu O pravé mariánské úctě, v níž vysvětluje, proč s Marií vstupujeme do intenzivnějšího a bezprostřednějšího vztahu s Ježíšem. Kniha byla nalezena až po 18 letech od Ludvíkovy smrti jedním knězem z jeho kongregace. Papež Jan Pavel II. si za své biskupské a papežské heslo vybral Grignionovu zásvětnou modlitbu: „Totus tuus - Zcela Ti náležím, Maria, a všechno mé je Tvé“ a řekl: „Četba pojednání O pravé mariánské úctě znamenala obrat v mém životě. Nejdříve jsem měl obavy, aby mariánská úcta neodváděla křesťany od úcty ke Kristu a neupírala Mu jeho oprávněné místo, ale když jsem přečetl pojednání Grigniona z Montfortu, zjistil jsem, že je to jinak. Náš niterný vztah k Matce Boží je výsledkem našeho začlenění do tajemství Kristova.“ Je patronem chudých a ctitelů Panny Marie. Jaroslav Branžovský
Krásný život pod psa
JUDr. Ing. Jiří Karas
Poslanec Parlamentu pan Jiří Karas je pro nás, křesťany, i pro nevěřící spoluobčany jistě známou osobností. Není to ovšem následkem skandálů, ale jeho zásadovou obranou kultury života nejen na půdě Parlamentu České republiky. Kniha Krásný život pod psa vznikla jako jeden velký rozhovor pana poslance Karase s Dr. Janem Schwarzem. Můžeme se seznámit s mládím Jiřího Karase, kdy po uvěznění rodičů a bratra v padesátých letech zůstal sám, odkázán pouze na sebe a pomoc dobrých lidí. Sledujeme jeho životní příběh od těžce vybojované maturity, shánění práce, návštěv rodičů a bratra ve vězení i radostnější období v jeho životě: svatbu, narození dětí. Kniha nám nepřibližuje jen život Jiřího Karase, ale také je svědectvím o jeho postojích k otázkám potratů, eutanazie, antikoncepce, umělého oplodnění, feminismu a homosexuality. Postoje pana Karase vycházejí z živé víry. Nebojí se hovořit o věcech, které z důvodu falešné ohleduplnosti mnoho lidí obchází mlčením. Připojena je také obrazová příloha a články z tisku o historických událostech (vražda funkcionářů v Babicích) i o etických otázkách v dnešní Evropě. Knihu doporučuji všem, kteří se chtějí seznámit s životem poslance, jehož známe jen z účelových zpráv v televizi a také se chtějí zamyslet nad morálními otázkami nejen naší společnosti, poznamenané bojem proti náboženství. „Věřím, že upřímnost a otevřenost mezi dobrými lidmi dělají přátele. Proto svěřuji čtenářům kus svého života a své práce bez příkras, ale s láskou.“ Jiří Karas Vydalo roku 2005 nakladatelství Sypták, 232 stran včetně obrazové přílohy. Cena 199 Kč. Přeji hezké čtení. Jaroslav Branžovský Strana 14
Křesťanská akademie a Mladí křesťanští demokraté Přerov Vás zvou na přednášku
Mgr. Františka Johna Perspektivy řešení ekologické krize (křesťanství jako příčina či cesta ven)
Přednáška se bude zabývat kořeny současné ekologické krize, odpovědností člověka vůči stvořenému světu a hledáním řešení Přednáška se koná na centru SONUS v úterý 11. dubna 2006 v 17 hodin.
Zveme katechety, animátory i další zájemce, kteří chtějí doprovázet nebo již doprovázejí skupiny, kde se hovoří o víře s dospělými, na 3. setkání
OBJEVUJEME IDENTITU A CESTY PRO KATECHEZI DOSPĚLÝCH V OLOMOUCKÉ ARCIDIECÉZI
sobota 22. 4. 2006 od 9 do 15 hod. v Arcibiskupském kněžském semináři Žerotínovo náměstí 2, OLOMOUC Přihlášky posílejte do 14. dubna na adresu: Katechetické centrum, Biskupské nám. 2, 771 01 Olomouc, nebo na e-mail:
[email protected], tel. 587 405 241.
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
POŘAD VELIKONOČNÍCH BOHOSLUŽEB PŘEROVSKÉHO DĚKANÁTU ZELENÝ ČTVRTEK
VELKÝ PÁTEK
VELIKONOČNÍ VIGILIE
NEDĚLE ZMRTVÝCHVSTÁNÍ PÁNĚ
PONDĚLÍ VELIKONOČNÍ
18:30
15:00 ☼, 18:30
21:00
9:00, 10:30, 18:30
9:00, 18:30
7:30
7:30
PŘEROV
Sv. Vavřinec Předmostí Šířava
16:45
16:00 ☼, 16:45
20:00
FARNOSTI DĚKANÁTU Beňov Bochoř Brodek u Př. Citov Domaželice Dřevohostice Horní Moštěnice Kojetín Kokory Křenovice Lobodice Majetín Měrovice nad H. Pavlovice u Př. Polkovice Prosenice Rokytnice u Př. Říkovice Stará Ves u Př. Suchonice Tovačov Troubky Vlkoš
☼ křížová
16:00 17:00
16:00
16:00 16:00
17:30 21:00
16:00
17:30
17:00
18:00
19:00
20:00
17:30 18:00 15:30
17:20
15:00 ☼, 18:00 15:30
18:30
20:00
20:30
19:00 19:00
19:00
20:45
16:00
16:00
19:30
17:15
17:00
19:00
18:00
18:00
19:30
19:00
15:00 ☼, 19:00
21:00
18:00 16:15
18:00
18:00
18:00
19:00
20:00
cesta, + velikonoční požehnání, MS mše svatá, BS bohoslužba slova
dokončení ze strany 16 Sobota 6.5. 9:00 Neděle 7.5. 10:30 15:00 Úterý 9.5. 16:00 Středa 10.5. 17:00 19:30 Čtvrtek 11.5. 20:00 Pátek 12.5. 17:00 19:15 Sobota 13.5. 17:30 Neděle 14.5. 9:45 14:00 19:30 Pondělí 15.5. 16:00 16:00 17:30
Centrum Sonus Kaple v Újezdci Fara v Přerově Centrum Sonus Centrum Sonus Fara v Přerově Centrum Sonus Centrum Sonus Fara v Přerově Přerov, sv. Vavřinec Fara v Předmostí Areál v Čekyni Centrum Sonus Centrum Sonus Centrum Sonus Centrum Sonus
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006
8:45
10:30 9:15 9:00
8:45
10:30 9:15 9:00
10:30
10:30
7:30
7:30
9:00
7:30
9:00
7:30
9:00 MS, 14:00+
9:00 MS
10:30 MS
10:30 MS
17:00
7:30
9:00
10:30 MS
9:00
10:30 MS
7:30 BS
7:30 MS
7:30 MS
7:30 BS
7:30
7:30
8:50
7:45
9:30
10:45 8:00
9:00
7:30, 10:45 8:00
8:50
7:45
9:30
10:45 9:00
7:30
8:00
Může dojít ke změnám bohoslužeb.
Schůzka ministrantů Hodová mše svatá v Újezdci Setkání na farní zahradě Setkání františkánského společenství Setkání s rodiči přípravy na přijímání Schůzka vedoucích dětí a mládeže Modlitby matek Biblická hodina s kaplanem Elipsa, katecheze pro mladé Modlitby Fatimského apoštolátu Setkání po mši svaté na faře u kávy a čaje Den rodin v Čekyni Setkání mládeže Začátek přípravy rodičů na křty dětí Setkání společenství seniorů Dogmatika s jáhnem Strana 15
Informace Sobota 8.4. Neděle 9.4. Pondělí 10.4.
8:00 9:00 14:30 7:30
Všechny zveme na ekumenickou bohoslužbu, která bude v pondělí velikonoční 17. dubna 2006 v 10:30 v kostele sv. Vavřince v Přerově.
Přerov, sv. Vavřinec Citov Šířava, Předmostí Přerov, sv. Vavřinec
16:00 Centrum Sonus 17:00 Předmostí Úterý 11.4. 17:00 Centrum Sonus Čtvrtek 13.4. 17:30 Přerov, sv. Vavřinec Čtvrtek 13. 4. až pondělí 17. 4. 2006 Pátek 14.4. 10:00 Přerov, sv. Vavřinec Sobota 15.4. 8:00 Přerov, sv. Vavřinec 9:00 Kostel v Předmostí 10:00 Přerov, sv. Vavřinec Pondělí 17.4. 10:30 Přerov, sv. Vavřinec Úterý 18.4. 16:00 Centrum Sonus Středa 19.4. 18:30 Přerov, sv. Vavřinec 19:30 Fara v Přerově Čtvrtek 20.4. 19:30 Centrum Sonus Pátek 21.4. 18:30 Přerov, sv. Vavřinec 19:15 Centrum Sonus Sobota 22.4. 9:00 Centrum Sonus 16:00 Přerov, sv. Jiří Neděle 23.4. 9:00 Přerov, sv. Vavřinec 9:45 Fara v Předmostí Pondělí 24.4. 16:00 Centrum Sonus 17:30 Centrum Sonus Úterý 25.4. 16:00 Centrum Sonus Středa 26.4. 17:00 Centrum Sonus 19:30 Fara v Přerově Čtvrtek 27.4. 20:00 Centrum Sonus Pátek 28.4. 17:00 Centrum Sonus 19:15 Fara v Přerově Sobota 29.4. Branná Neděle 30.4. 19:30 Centrum Sonus Úterý 2.5. 16:00 Centrum Sonus Středa 3.5. 18:30 Přerov, sv. Vavřinec 19:30 Fara v Přerově Čtvrtek 4.5. 19:30 Centrum Sonus Pátek 5.5. 18:30 Přerov, sv. Vavřinec 19:15 Centrum Sonus
Římskokatolická farnost Přerov Kratochvílova 6 750 11 Přerov 2
Strana 16
telefon: 581 217 079
[email protected] www.farnostprerov.cz
Velikonoční zpověď v Přerově do 11:00 Děkanátní setkání mládeže Pobožnosti křížové cesty Velikonoční svatá zpověď v Přerově v pondělí, úterý a středu od 7:30 do 8:30 Kavárna pro seniory: P. Josef Pelc – Kanada Velikonoční svatá zpověď v Předmostí Přednáška Křesťanské akademie str.14 Modlitby Fatimského apoštolátu Velikonoční svátky viz str. 15 Nácvik ministrantů Adorace u Božího hrobu od 8:00 do 20:00 Adorace u Božího hrobu od 9:00 do 19:00 Nácvik ministrantů Ekumenická bohoslužba Setkání společenství křesťanských žen Mše svatá s přípravou dětí na přijímání Pastorační rada farnosti Přerov Besedy nad katechismem Mše svatá zvláště pro mládež děkanátu Program pro mládež děkanátu Schůzka ministrantů Poutní mše svatá v kostele sv. Jiří Mše svatá za Charitu Přerov Setkání po mši svaté na faře u kávy a čaje Setkání společenství seniorů Besedy nad katechismem Setkání františkánského společenství Setkání s rodiči přípravy dětí na přijímání Redakční rada časopisu Modlitby matek Biblická hodina s kaplanem Elipsa, katecheze pro mladé Víkend náboženství v Přerově 8. a 9. třídy Setkání mládeže Setkání společenství křesťanských žen Mše svatá s přípravou dětí na přijímání Schůzka lektorů a akolytů Besedy nad katechismem Mše svatá zvláště pro mládež děkanátu Program pro mládež děkanátu dokončení na str. 15
Vydává Římskokatolická farnost Přerov pro přerovský děkanát. Redakční rada: P. Pavel Hofírek, P. Michal Šálek, jáhen Tomáš Strogan, R. Dočkal J. Branžovský, A. Pizúrová. Stálí spolupracovníci: L. Calábková, Z. Mollinová Podněty, příspěvky a informace k otištění lze odevzdat na faře v Přerově.
Uzávěrka květnového čísla je 26. dubna 2006.
Neprodejná tiskovina. Prosíme o příspěvek 10,- Kč na výrobu časopisu.
Slovo pro každého Číslo 4, Ročník 12, Duben 2006