06 2012
EI G EN W I JZE R Pe r s o n e e l s b l a d v a n e n v o o r a l l e m e d e w e r ke r s v a n d e A S KO
ASKO-feest in beeld
pag. 6
Juf Patty over pesten
pag. 15
pag. 14
Facebook en Twitter in de klas
pag. 8
Afscheid van groep 8
INHOUD
6
Sta jij ook op de foto? Was jij eind april ook op het grote ASKO-feest? Kijk dan snel of je op één van de foto’s staat die toen zijn genomen.
8
Afscheid van de basisschool ASKO-scholen vertellen hoe ze groep 8 uitzwaaien. De een kiest voor een bogenparade, anderen voor een levensbeschouwelijke bijeenkomst of musical.
12 Van leerkracht tot directeur Openhartig interview met de nieuwe directeur van de St. Paulusschool.
15 Pesten en juf Patty (column)
eatieve r c r e d n o z ij voor de b t h c a oep 8… r d g n a n a a v r e n e m m m In dit nu afscheid ne n le o h c s e z arop on erken op! w t s n u k t a manieren wa w el Dat levert he
In haar groep 3 schijnt een club te zijn waar je wél of niet bij mag horen. Juf Patty grijpt in..
Verder: Sociale media op school School & buurt: St. Antoniusschool Regiomanager Mirjam in de ASKOfette
14 16 18 Foto’s: De Mijlpaal
2
EIGENWIJZER
juni 2012
EIGENWIJZER
juni 2012
3
ASKO
NIEUWS Klaar met KBA-traject Dit schooljaar heeft De Waaier met succes het KBA-traject afgerond. De school ontwikkelde zich, na een moeizame start van het KBA-traject, tot een school die zelfbewust en opbrengstgericht werkt en in staat is haar eigen handelen te volgen en vast te stellen waar nog verbeteringen mogelijk en gewenst zijn. Complimenten aan het team en de directie van De Waaier!
Afscheid
Kampioen van Nederland
Tegen het einde van het schooljaar gaan twee schooldirecteuren op naar een nieuwe uitdaging: Frank Zopfi wordt sectordirecteur in het speciaal onderwijs en Rogier Moes wil weer voor de klas. Frank Zopfi: “Beste Frank Zopfi (in gesprek met Sanne ASKO-collega’s, Na elf jaar van der Linden op het Askofeest) trouwe ASKO-dienst is de tijd voor mij aangebroken om afscheid te nemen. Vijf jaar Augustinus en zes jaar Achthoek hebben mij veel moois gebracht, maar ik ben nu toe aan een nieuwe uitdaging. Op 1 augustus 2012 word ik sectordirecteur in het speciaal onderwijs, terug naar mijn oude liefde. Een bovenschools directeurschap dus, ik ga acht S(B)O scholen managen, besturen, begeleiden, passend maken en inspireren. Deze SO scholen staan in de Duin- en bollenstreek. Ze zijn onderdeel van een landelijke organisatie voor SO en jeugdzorg. Deze biedt passend onderwijs aan kinderen die niet op reguliere basisscholen terecht kunnen en speciale aandacht, passie en liefde nodig hebben. De ASKO is een goede organisatie met mooie scholen en fijne collega’s. Ik dank jullie dan ook voor de kansen, het vertrouwen, de gezelligheid, de inspiratie en de warmte. Ik spreek jullie de komende maanden beslist nog persoonlijk en ga jullie dan bedanken voor de fijne elf jaar.” Het afscheid van Frank is op 18 juli.
Schoolvoetbal is een echte traditie op de Bisschop Huibersschool, wat ook te zien is aan de volle prijzenkast. Maar dat de jongens op zaterdag 2 juni 2012 mochten meedoen aan de nationale finales, was ook voor deze school een unicum. Tekst en foto: Rob van Beek
Op 15 mei waren eerst nog de finales van het Amsterdamse schoolvoetbaltoernooi van dit jaar. Voor de Bisschop Huibersschool was dit een spannende dag omdat zowel de jongens van groep 5-6 als de meiden, in de finale stonden. De jongens wonnen die met 3 -1, terwijl de meisjes na een 0-0 eindstand bij de penalty’s weinig geluk hadden: zij moesten genoegen nemen met de tweede plaats. Maar daar hield het niet mee op. Door hun prachtige prestaties mochten beide teams meedoen met het voetbaltoernooi van de hele regio Amsterdam. En weer werden de jongens kampioen. Als verklaring voor de mooie resultaten noemde de trotse trainer Shane Wolff, gymleerkracht op de Huibersschool, het in voetbalkringen geroemde ‘sterke collectief’: “Het hele team is gewoon erg sterk, ze zijn niet afhankelijk van één of twee spelers met extra talent. Dit team is juist een voorbeeld van 1 + 1 = 3.”
Natuureducatie St. Augustinus
Stoer
in het nieuws In het blad ‘Landschap Noord Holland’ van mei 2012 verscheen een prachtig artikel over de Gouwe Plek, het natuurgebied bij de St. Augustinusschool. Daarnaast staat in het blad ‘Prima Ouders’ van april 2012 een mooi artikel over de bijzondere natuureducatie van de school: ‘Kijk die kleuters eens met stammetjes sjouwen’! De link naar de artikelen kun je op intranet vinden.
Na het regiotoernooi volgde het nationale kampioenschap. De jongens speelden drie spannende wedstrijden en hun droom en die van hun trainers, Shane Wolff en Joost Verweij, kwam uit: voor het eerst in de historie werd het jongensteam van de Bisschop Huibersschool kampioen van Nederland. Volgens Mohammed, een van de spelers, is daarvoor keihard getraind: “Meester Shane is gewoon heel goed en we hebben prima samenspel laten zien. De spelers vonden de finale zonder uitzondering de moeilijkste wedstrijd, maar dat kan ook door de zenuwen komen: je speelt als 10-jarige nu eenmaal niet elke week een wedstrijd om het Nederlands kampioenschap. “Die jongens waren ook wel goed, maar gelukkig waren wij beter”, aldus de jonge Nabil. Omdat de meeste spelers nog maar in groep 5 of 6 zitten, beleeft de Bisschop Huibersschool de aankomende jaren waarschijnlijk nog veel plezier aan dit stoere voetbalteam.
Hoe is het nu met… VOL LOF? Over het Feedback project VOL LOF! valt veel nieuws te melden. Zo vond in februari de startconferentie Didactisch Coachen plaats. Deze had maar liefst tachtig deelnemers. Didactisch coachen draait om het geven van feedback en het coachen van leerlingen. Dat de conferentie een zeer geslaagde middag opleverde, blijkt uit de evaluatieformulieren die zijn ingevuld, maar ook (vooral) uit het enorme enthousiasme en de grote motivatie van de aanwezigen. Veel deelnemers gaven bijvoorbeeld aan dat Didactisch Coachen een grote meerwaarde is voor de onderwijspraktijk. Inmiddels startte een groep leerkrachten met een beeld-coachingstraject om Didactisch Coachen te leren. Volgend schooljaar staat, naast kennisdeling en scholing, vooral onderzoek naar de opbrengsten van de trajecten centraal. Twee dingen zijn nu al duidelijk: leerkrachten zijn geraakt door wat feedback met leerlingen doet, ze geven met behulp van Didactisch Coachen al tijdens het lopende traject bewust meer specifieke feedback. Van de ASKO-scholen doet De Mijlpaal mee aan dit project. Meer informatie en nieuwsgierig naar de eerste onderzoeksresultaten? www.askoscholen.nl/innovatie/ vollof!
Foto: Adèle Poelmans
4
EIGENWIJZER
juni 2012
EIGENWIJZER
juni 2012
5
ASKOFEEST 25/4/2012
d laat, het weer viel Het was gezellig, het wer het tropisch… tegen, maar binnen was mera ging rond en iedereen bedankt! De ca ’s opgeleverd. Je dit heeft knotsgekke foto intranet via de link. kunt ze downloaden van
Tekst: Bettina van der Kar
Marja Kamminga, leerkracht groep 8, De Avonturijn
Lex Blankestijn, leerkracht groep 8, Willibrordschool
“Stilstaan bij het verder gaan. Dat is de insteek voor onze jaarlijkse levensbeschouwelijke bijeenkomst voor het afscheid van groep 8. Na dit samenzijn volgt nog een tweede, feestelijke bijeenkomst waarmee we de kinderen definitief uitzwaaien. Op de levensbeschouwelijke bijeenkomst bespreken we met alle leerkrachten, onderwijsondersteuners en 8ste groepers wat de kinderen zoal op de basisschool hebben geleerd. Het gaat daarbij niet alleen om taal en rekenen. Het gaat bijvoorbeeld ook om vriendschappen die leerlingen met elkaar zijn aangegaan, of ze trouw aan zichzelf zijn gebleven, of ze vinden dat ze er mogen zijn, om toekomstdromen en wat voor hen waardevolle ervaringen zijn gebleken. We koppelen de bijeenkomst altijd aan een thema. Dit jaar is dat talent en kwaliteiten. We vragen de kinderen teksten en gedichten daarover te maken. Die bundelen we en deze worden tijdens de levensbeschouwelijke middag voorgelezen. De lessen in taalvorming en drama die we onze leerlingen al van kleuter af aan geven, komen bij het schrijven van hun tekst goed van pas.
bij, als: ‘dan zorg ik dat mensen elkaar leren kennen en anderen niet zomaar op straat of in het trappenhuis voorbij lopen’. Of: ‘dan rijden alle auto’s op elektriciteit’. En ook een hele mooie: ‘dan zorg ik dat alle opleidingen en schoolspullen gratis zijn, zodat ook kinderen van arme mensen naar school kunnen’. Jaarlijks vragen we elke bouw (dus beneden-, midden- en bovenbouw) een passend afscheidscadeau te maken met een gedachte, een herinnering of een wens voor de toekomst. Tijdens de levensbeschouwelijke middag worden die cadeaus aan groep 8 gegeven. Voorheen kregen de kinderen een fotolijst met daarin een foto van de voordeur van de school, een klein wit duifje van porcelein, een boeddhabeeldje, een Avonturijnsteen of een kompas. Onze identiteitsbegeleider Ben Dieker leest een bezinnende tekst voor. Dat kan een verhaal uit de Bijbel zijn of een ander bronboek, maar hij kiest ook wel eens voor een tekst van kinderboekenschrijver Toon Tellegen of een liedtekst, bijvoorbeeld ‘de Steen’ van Bram Vermeulen.
Passende afscheidscadeaus
Na de levensbeschouwelijke bijeenkomst maakt groep 8 zich op voor een feestavond. De leerlingen voeren een voorstelling op die ze zelf bedenken en samenstellen onder leiding van onze adjunct Marijke Messbauer. Dans, zang, toneel, maar soms ook goochelacts of andere optredens , worden aan elkaar gesmeed tot een geheel. De rode draad van de voorstelling van dit jaar is ‘de talenten van de kinderen’. Zij worden geïnterviewd over hun talent en dit wordt vastgelegd op film. De kinderen laten ter plekke iets van hun kunnen zien. Tussendoor vinden andere optredens plaats, bijvoorbeeld een muziekspel met harp. Kinderen zelf hun voorstelling laten invullen in plaats van hen een door anderen voorgekauwde musical te laten opvoeren, past heel goed bij ons OGO-onderwijs. Onze aanpak stimuleert een onderzoekende werkhouding. Hoe kom ik aan het juiste materiaal, hoe maak ik een goede planning? Met die vragen moeten ze aan de slag. Het blijft mooi werk: een bijdrage leveren aan de toekomst die 8ste groepers tegemoet gaan.”
Thema’s van vorige levensbeschouwelijke bijeenkomsten waren ‘vriendschap’, ‘herinneringen’, ‘dromen’ of ‘als ik de wereld kon maken, dan zou ik…’ Sommige kinderen vulden die laatste zin aan met voor de hand liggende wensen: ‘Als ik de wereld kon maken, dan ging ik bij Barcelona spelen’. Of: ‘dan werd ik mode-ontwerpster’. Maar er zaten ook verrassende teksten
Foto’s: De Avonturijn
Musicalsterren van De Avonturijn
8
Foto’s: Willibrordschool
HOE DOET U DAT ?
Afscheid nemen van groep 8. De ene school doet dat met een bogenparade, de andere met een levensbeschouwelijke bijeenkomst of een musical met workshops. En wat vinden 8ste groepers er zelf van dat hun basisschooltijd bijna achter hen ligt?
Ik geef graag les aan groep 8. De kinderen van zo’n groep zijn eigenlijk prépubers: ze zijn over het algemeen welbespraakter en snappen meer dan jongere leerlingen. Je kunt thema’s met ze bespreken die dichter bij de wereld van volwassenen liggen. De Citotoets zorgt in groep 8 natuurlijk ook voor extra reuring en ook wel stress. Best lastig om daarna iedereen weer op gang te krijgen. Veel kinderen hebben dan zoiets van: dat was het, ik wil nu vakantie. Het is een uitdaging om hun focus dan nog op het werk te houden, naast alle voorbereidingen voor de eindmusical. De afgelopen jaren kozen we voor het uitvoeren van een bestaande musicalvoorstelling. Zelf een musical schrijven vergt veel werk en levert niet altijd een ijzersterk script op. Vandaar. Na de musical is er elk jaar een disco. Vaak eindigt die met een tranendal. De kinderen beseffen dat ze de ba-
sisschoolperiode met elkaar afsluiten en dat wat er komen gaat nog onbekend en daardoor een beetje spannend is. Dat maakt natuurlijk emoties los. De allerlaatste schooldag van groep 8 besluiten we met een bogenparade. Met de hele school en ouders, familie en andere belangstellenden nemen we afscheid. Groep 1 tot en met 7 staan met feestelijk versierde bogen vanaf de voordeur van de school in twee rijen tegenover elkaar opgesteld. Ik roep per kind zijn of haar naam en de menigte buiten neemt die naam over en begint die te scanderen. Daarna stuur ik het kind letterlijk de deur uit. Sommigen zijn zenuwachtig. “Daar ga ik meester”, klinkt het bibberig. En dan gaan ze rennen, onder de bogen door die de andere kinderen vasthouden, de vrijheid in of beter gezegd: hun nieuwe leven in.”
Feest
EIGENWIJZER
juni 2012
EIGENWIJZER
juni 2012
9
Merijn (12), groep 8, St. Janschool
Thamar Ottens, leerkracht groep 8, De Mijlpaal
Marissa (12), groep 8, St. Janschool
“Het was gezellig op de basisschool en je leerde ook nog eens van alles. De schoolreisjes en het kamp van dit jaar waren misschien wel het allerleukst. Op kamp sliepen we in een huis dat vroeger een zwembad is geweest. En we gingen fietsen en klimmen op een klimmuur. Na de zomervakantie ga ik naar het gymnasium. Daar heb ik - denk ik - meer huiswerk. Het schoolgebouw is groter dan de basisschool en er lopen veel meer leerlingen. En ik krijg nieuwe vakken. Latijn en Grieks lijken mij heel leuk. Misschien omdat mijn vader daar les in geeft. Nee, ik wil niet bij hem op school zitten, want zijn school is te ver weg. Het gymnasium waar ik naar toe ga, is veel dichterbij. Later wil ik architect worden. Het lijkt me leuk om steeds weer nieuwe gebouwen te ontwerpen en niet steeds hetzelfde te doen. Eind van het jaar geven we met groep 8 een musicalvoorstelling. Ik mag dan een bejaarde spelen.”
We zijn een grote school en hebben maar liefst drie groepen 8. De leerlingen die daarin zitten, bedenken zelf waar hun eindmusical over gaat. Allereerst inventariseren we al hun verhaalideeën. De leukste werkt Kjell, een van de leerkrachten van groep 8, samen met de kinderen verder uit tot een script. Dit jaar gaat dat over een groep kinderen die op kamp is op Ameland. Heel toepasselijk, want we gaan elk jaar met groep 8 op schoolkamp daar naar toe.
“Ik zal de St. Janschool heel erg missen, want de sfeer is er goed: niet te streng. We zitten op mooie groen met paarse stoelen en de juffen en meesters maken het vaak gezellig in de klas met schilderijen en bloemen. Er zitten ook kinderen uit andere landen in mijn groep 8. Dat vind ik gezellig, je leert daardoor meer over waar zij vandaan komen. En bij het kerstdiner brengen zij allemaal eten uit hun land mee. Turkse couscous vind ik behoorlijk lekker. Ik ga als enige van groep 8 naar de vmbo-t/havoklas van het Spinozalyceum. Ik ben dan ineens weer een van de kleinsten op school. Misschien een beetje vervelend. Maar door gewoon te doen en nieuwe kinderen te leren kennen, valt dat vast mee. Het vak Frans wordt er op een leuke manier met een computerspel gegeven. Ik heb er zin in om zo Frans te leren. Later wil ik maatschappelijk werkster worden, want ik help graag mensen. Ik denk dat ik niet ga huilen als ik van school af ga, want ik hoef mijn vriendinnen volgend jaar echt niet te missen. Ook al zitten ze dan op andere scholen: ik houd contact en bel ze gewoon als ik daar zin in heb.”
Vogels vliegen samen Samen naar de zon Ik wou dat ik vliegen kon En alles overwon Vogels breken grenzen Passen hun route aan En ondanks elk obstakel Zullen ze verder gaan Ik voel me soms een vogel Zwevend door de lucht Blij met al mijn vrienden Die mij helpen bij mijn vlucht
De toegangskaartjes zijn bijna klaar. iets wat ze goed kunnen. Vorig jaar kwamen twee stille meiden plotseling verrassend uit de hoek met een prachtig decorstuk waarop ze een moderne versie van het schilderij de Nachtwacht hadden geschilderd. Ze maakten van het donkere schilderij een eigentijdse lichte versie met felle kleuren, terwijl het kunstwerk duidelijk herkenbaar bleef. Echt knap werk was dat. De meiden oogstten dan ook flink wat complimenten.
Workshops
Als het script steeds meer vorm krijgt, starten we onze musicialworkshops. Er zijn er vier: toneel, film, muziek en decors. De leerlingen kunnen hun voorkeuren opgeven, op basis daarvan bepalen we wie wat gaat doen. Daarbij houden we zoveel mogelijk rekening met ieders 1e, 2e en 3e keuze. Ik begeleid de decorworkshop: daarin maken de kinderen affiches, uitnodigingen, entreekaartjes, rekwisieten, zaalversieringen en decorstukken. Niet dat ik nu per se zo handig ben met knutselen… Toen ik groep 8 ging lesgeven, was er nog geen leerkracht aan de decorworkshop gekoppeld, dus logisch dat ik die toen ging doen. Dat ik zelf niet alles kan maken wat mijn ogen zien, is totaal geen probleem. Er zijn altijd wel een paar creatieve kinderen die veel meer kunnen dan ikzelf. En anders kan ik ook nog op hulp van handige ouders terugvallen. Het mooiste decor dat we tot nu toe hebben gemaakt vond ik een bar die we op een zijpodium hadden geknutseld en waarin alle leden van de band konden zitten. De bandleden zijn kinderen die een instrument bespelen en in de workshop ‘muziek’ hebben meegedaan. Aan die workshop doen ook leerlingen mee die willen zingen of interesse hebben in dans. Leuk vind ik het altijd als kinderen die normaal niet zo opvallen, ineens in de schijnwerpers komen te staan met
Afkicken
Dat we alles zelf maken: script, liedjes, muziek enzovoort, sluit goed aan bij ons OGO-onderwijs. Gedachtegang bij OGO is immers dat het goed is kinderen te stimuleren zelf van alles uit te vinden en te ontdekken. Na de voorstelling in onze gymzaal lopen de emoties altijd hoog op. Maanden hebben we toegewerkt naar het eind van het jaar en als het dan zover is, zijn de kinderen eraan toe alle spanning die ze hebben opgebouwd, de vrije loop te laten. Ze nemen natuurlijk afscheid van iets vertrouwds en beginnen op een nieuwe school, iets wat toch een beetje spannend is. Het is arbeidsintensief, zoals wij het afscheid van groep 8 organiseren. Maar het geeft ook heel veel energie. Vaak lopen er dingen mis. Er valt bijvoorbeeld een geluidsbox kapot, een filmpje wordt te laat gestart, iemand struikelt op het podium: nooit loopt alles volgens plan. Maar mijn ervaring is dat alles uiteindelijk goed komt. Die hectiek en dat onverwachte maakt zo’n jaar met groep 8 heel bijzonder. Je bouwt daardoor een intensieve band op met elkaar. In de eerste week van de zomervakantie moet ik dan ook altijd even afkicken. Ik ga nooit meteen weg. Eerst even rustig bijkomen.” al van Bandleden voor de music n ee beetje De Mijlpaal oefenen nog
De Mijlpaal werkt met mu sicalworkshops. Hier oefent een dansgroep no g wat laatste passen in.
Afscheidsgedicht oud-leerling De Avonturijn
Dag school Straks krijgen we haast ieder uur Een andere docent We werken ons het apezuur En hopen dat het went We voelen ons een beetje raar In dit feestje zit verdriet Want ook al word ik honderd jaar De Avonturijn, die vergeet ik niet
Foto’s: De Mijlpaal
Afscheidsgedicht oud-leerling De Avonturijn
10
EIGENWIJZER
juni 2012
EIGENWIJZER
juni 2012
11
Talent
ontdekt! Bas van der Geest (45) was zestien jaar leerkracht op De Bron in de Staatsliedenbuurt. Eind vorig jaar werd hij adjunct-directeur van De Bron. Sinds juni is hij de nieuwe directeur van de St. Paulusschool. Tekst en foto’s: Bettina van de Kar
Op De Bron werkte Bas de afgelopen jaren ook als bovenbouw- en ICT-coördinator. Daarnaast was hij lid van de Gemeenschappelijke MedezeggenschapsRaad (GMR) van de ASKO. Meermalen solliciteerde hij naar een leidinggevende functie. Tot zijn teleurstelling werd hij steeds afgewezen. Aan zijn motivatie lag dat niet: Bas betaalde met de lerarenbeurs zelf het eerste jaar van de ESAN-opleiding voor
High Five Loopbaan? Ik begon op havo/vwo maar wilde liever buiten spelen dan leren. Daardoor kwam ik op de mavo terecht. Die doorliep ik met gemak, evenals de meao, die ik daarna deed. Toen ik in dienst moest, zat ik met veel plezier een jaartje bij de marine. Eenmaal uit dienst, begon ik aan een administratieve functie bij een drukkerij in Hoofddorp. Na negen maanden was ik die baan spuugzat en nam ik ontslag. Ik weet heel zeker dat ik nooit meer een kantoorbaan wil: alleen maar op kantoor zitten, is niks voor mij. Ik begeleidde in die tijd een scoutinggroep en had veel lol in de omgang met kinderen. Een vriendin van mij
12
schoolleiders en sloot dat succesvol af. Verder volgde hij diverse andere trainingen om zijn managementvaardigheden aan te scherpen. Als reden voor de afwijzingen werd telkens ‘gebrek aan leidinggevende ervaring’ genoemd. Toen Brenda Turnhout, de directeur van De Bron, met zwangerschapsverlof ging, gaf Bas enthousiast aan dat hij haar tijdens haar afwezigheid zou willen vervangen. Maar Bas was op dat moment geen adjunct-directeur en het ontbrak hem aan managementervaring. Om die redenen kon hij de eindverantwoordelijkheid niet krijgen. Toch vertrouwde de ASKO hem de dagelijkse leiding van De Bron toe, zodat hij kon bewijzen dat hij dit aankon. Een brief van al zijn directe collega’s, waarin zij eensgezind hun vertrouwen in zijn managementkwaliteiten uitspraken, gaf de ASKO wellicht het laatste duwtje bij deze beslissing. Bas deed het zo goed als vervangend schoolhoofd dat hij na terugkeer van Brenda promoveerde naar adjunct. Kort daarna benoemde de ASKO hem tot directeur van de St. Paulusschool.
Manager met complimenten
Opvallend aan Bas is zijn brede lach met bijpassend innemend prethoofd. Het ontlokte de moeder van een leerling het mooiste compliment dat hij ooit kreeg. Zomaar op het schoolplein zei ze, terwijl ze normaal gebrekkig Nederlands spreekt: “U bent een bloem. U straalt altijd.” Dat de vrouw de moeite nam om, ondanks haar beperkte Nederlandse woordenschat, naar de juiste woorden
zat op de pabo en was enthousiast over die opleiding. De scouting en die vriendin brachten mij op het idee de pabo te gaan doen, een actie waar ik geen moment spijt van heb gehad. Burgerlijke staat? Ingewikkeld, maar wel vol liefde. Hobby’s? Vroeger deed ik samen met mijn broer mee aan triathlons. Later richtte ik mij op wedstrijdzwemmen, ook op lange afstanden. Een flink aantal kilometers zwemmen, gaat me nog steeds goed af. Maar naarmate ik ouder word, is dat met hardlopen een ander verhaal. Ik train nu voor het uitlopen van een volgende hele marathon, helaas laat mijn lichaam het daarbij soms afweten en heb ik last van blessures. Toch hoop ik binnen een jaar klaar voor de start
te zijn. Ook met wintersporten daag ik mezelf graag uit. Ik voer mijn ski-snelheid op naar 70 kilometer per uur. En dan naar 85, 92 en zelfs naar 100… Mijn vrienden weten al een mooi cadeau voor mijn aanstaande verjaardag: een valhelm. Als ik de nieuwe minister van Onderwijs zou zijn, dan zou ik… Onmiddellijk stoppen met bezuinigen op Passend Onderwijs. Er zijn nu eenmaal kinderen die specifieke ondersteuning en aandacht nodig hebben. Bas in het kort? Grote glimlach, altijd in ontwikkeling, interesse in mensen… Aandachtspunt is dat ik zo nu en dan te veel met het welzijn van anderen bezig ben en daarbij mezelf vergeet. Ik heb geleerd beter mijn grenzen te bewaken.
EIGENWIJZER
juni 2012
te zoeken en zoiets aardigs tegen hem te zeggen, vindt Bas best bijzonder. Hij gelooft dan ook heilig dat het uitdelen van een schouderklop constructiever werkt dan mensen afrekenen op fouten of misstappen. Bas wil zijn medewerkers ondersteunen met aandacht, vertrouwen en complimenten. Een aanpak die op zijn nieuwe school zeer welkom is, verwacht hij. De St. Paulusschool heeft een onrustige periode doorgemaakt. Om de kwaliteit van het onderwijs te versterken, startte een KBA-traject: een team van externe onderwijsexperts stelde verbeterplannen op. “Natuurlijk vind ik het belangrijk dat mensen open naar elkaar uitspreken wat beter zou kunnen op school”, vervolgt Bas. “Ik ben de eerste die eerlijkheid en transparantie stimuleert. Maar fouten maken, is menselijk en ik ben dan geen voorstander van afstraffen en afrekenen. Inzet en goed werk belonen, problemen openhartig doorspreken en dan met mogelijke oplossingen aan de gang gaan: dat is de manier waarop ik te werk ga.”
Paulusplannen
De Paulusschool heeft nu zo’n 160 leerlingen. Bas wil dat aantal verhogen naar ruim 190. Ook streeft hij naar een EIGENWIJZER
juni 2012
meer gemengde school. Op dit moment heeft de St. Paulusschool nog overwegend leerlingen van buitenlandse afkomst. Op De Bron maakte Bas die situatie eerder mee. In samenwerking met betrokken ouders werden toen allerlei succesvolle wervingsacties opgezet. Inmiddels zijn omschrijvingen als ‘werelds’, ‘kleurrijk’ en ‘gemengd’ prima van toepassing op De Bron. Bas wil daar met de Paulusschool ook naar toe. In de wijk waar de school staat, wonen niet overwegend allochtonen. De achtergronden van de wijkbewoners zijn heel divers: er wonen zowel laag- als hoogopgeleide mensen, Nederlandse gezinnen en mensen uit andere culturen. “Om klassen te kunnen vormen die beter de inwonerssamenstelling van de wijk afspiegelen, zal ik met de Paulusschool ongetwijfeld ook wervende acties op touw gaan zetten”, aldus Bas. “Maar allereerst valt en staat een school met een goede basis: met bevlogen leerkrachten die prima onderwijs bieden. Als de sfeer ook nog plezierig is, levert dat ongetwijfeld positieve mondtot-mond-reclame op en dat is de beste aanbeveling die we ons kunnen wensen. Ik verheug me erop samen met mijn nieuwe collega’s verder te bouwen aan een school met optimale onderwijskwaliteit.” 13
Facebook en Twitter in de klas Steeds meer mensen gebruiken Facebook en Twitter. Ook op scholen is het gebruik van deze social media in opkomst . Sommige ASKO-scholen zetten Facebook zelfs al in als ondersteuning van een les. Tekst Nancy Optenkamp
Facebook
De Dr. A. Bekemaschool heeft een eigen Facebookpagina: http://www.facebook.com/pages/ABekemaschool/242919942401157. Directeur Marco Dekker: “We gebruiken Facebook zoals het bedoeld is: we geven leuke weetjes door. Deze zijn niet alleen bedoeld voor
14
COLUMN
Patty Roos geeft les aan groep 3 van De Achthoek, een ASKO-school op Zeeburg. In E I G E N WIJZER beschrijft Patty wat zij zoal meemaakt met haar leerlingen.
Pesten mensen die direct gelinkt zijn aan de school, maar ook voor degenen die iets meer willen weten over hoe wij werken. Dus naast informatie over de dagelijkse beslommeringen posten we ook foto’s van onder meer nieuwe leermiddelen en de innovatieve inrichting van de school. Het grote voordeel is dat Facebook makkelijk toegankelijk is. Daarbij geeft gebruik ervan ook aan dat je met je tijd meegaat en daarmee is het een uithangbord voor je school.”
Twitter
Bouwcoördinator Maaike Duin van de St. Catharinaschool: “Sinds een jaar zetten we Twitter in om informatie te verspreiden, te delen en binnen te halen. Op onze Twittergebruikerspagina kunnen wij wij korte berichtjes publiceren van maximaal 140 tekens. Deze worden, ook wel tweets genoemd. Via Twitter krijgen andere gebruikers de optie onze internetpagina te gaan ‘followen’. Zodra we een nieuw bericht plaatsen, worden alle followers automatisch daarvan op de hoogte gebracht. Drie leerkrachten van onze school sturen tweets de wereld in. Deze gaan over informatieavonden, nieuwtjes voor ouders en gebeurtenissen in klassen. We doen ook aan retweeten (tweets van andere gebruikers plaatsen). We retweeten bijvoorbeeld berichtjes van het Jeugdjournaal; dat plaatst veel berichten met wereldnieuws, vaak met filmpjes die voor leerlingen interessant zijn. Voor leerkrachten en ouders zetten we vaak tweets van ouders.nl of Zwijssen op onze Twitterpagina. Zo creëren wij een Twitter- informatiekanaal, dat aantrekkelijk is voor iedereen die met de school te maken heeft. Onze Twitterberichten staan ook op www.catharinaschool.nl . Bezoekers kunnen daardoor direct zien dat we actief ons nieuws bijhouden en dat onze informatie dus zeer actueel is. “
EIGENWIJZER
juni 2012
In het weekend een mail van mijn klassenouder Laurie. Of ik weet “dat er iets speelt”. Iets over buitensluiten en clubjes. Een paar moeders hebben haar gepolst en hun zorgen geuit. Op die zondagmiddag mailen Laurie en ik over en weer. Dat ik wel vermoedens heb, maar dat ik namen nodig heb om iets te kunnen doen. Ik vraag haar of ze ouders meteen naar mij wil doorsturen; dit klinkt niet als stof voor de klassenouder. Laurie is het daarmee eens. De verdere zondag loop ik te piekeren. Het is groter en serieuzer dan ik dacht. Ik slaap slecht. Wil naar school en het oplossen. We zitten in de kring. Ik gooi het open, ben niet boos, wil oprecht weten wat er gebeurt, gebeurd is en wie er bij betrokken zijn. Ik geef aan dat ik graag wil praten over wat er op het din. Over een keer niet mee mogen schoolplein gebeurt. Dat ik mails gekregen heb van doen tegenover stelselmatig buitengesloten worden. verdrietige mama’s. Dat ik blijkbaar dingen niet heb Dan gaat Sils vinger de lucht in. Terwijl ik haar aankijk, gezien, niet heb gehoord. wordt ze ontzettend rood. “Ik doe dit allemaal, juf”, Verschillende kinderen seinen vlug naar elkaar. Al stamelt ze. Ze knakt en begint ontzettend te huilen. heel snel gaat Kira’s vinger weifelend de Het is hartverscheurend. Het is lucht in. Ze kleurt. Haar onderlip trilt en nog stiller dan een paar minuTerwijl ik Sil aankijk, ten geleden. Sils vriendin moet ik voel de brok in haar keel. “Ik…”, krijgt ze er net uit. “Ík word gepest juf.” Dikke huilen. Tegenover me zit wordt ze ontzettend ook tranen over haar wangen. Ik krijg kippenzo’n zielig hoopje kind, dat ik rood. “Ik doe dit alle- het ook weer niet droog hou. vel en schiet ook vol. Ik loop weg uit de kring, het raakt me tot op het bot. Ben een toestand. Dit ken ik maal, juf”, stamelt ze Wat boos op mezelf. Waarom heb ik dit niet van groep 7. Maar dit verwacht gezien? Hoe heeft dit kunnen gebeuje toch niet in groep 3?! ren? Het is doodstil in de klas. Ik voeg me weer bij de Ik stel vragen aan Sil. Wat ze dan doet en tegen wie. kinderen. Uit dat ik het heel erg vind om te horen en “Eigenlijk tegen iedereen, juf”, snikt ze. “Ik vind het echt dat het me heel erg verdrietig maakt. “Wie wil er nog heel erg dat het zo is”, vervolgt ze. iets over zeggen?” De meiden zitten op het puntje van hun stoel, de Kinderen vallen Kira bij, een aantal meiden wordt ook jongens hangen inmiddels alle kanten op. “Vind je het buitengesloten. Er schijnt een club te zijn waar je wél vermoeiend, Tibbe?”, vraag ik. of niet bij mag horen. Tuurlijk heb ik een vermoeden “Ja, juf, maar het is wel nodig,” antwoordt hij. van de leider, maar ik laat het gesprek nog gaan. De hoogste woorden zijn er uit. Straks is het tijd om Er volgt een intens gesprek over vriendschap, delen, in te zoomen. Niet meer in de grote kring, maar op soms alleen willen spelen en soms met je beste vrienindividueel niveau. EIGENWIJZER
juni 2012
15
SCHOOL
& BUURT
De Antoniusschool staat in een rustige buurt. Maar dat is wel eens anders geweest! Enkele decennia terug richtten de tegenstanders van de metro-aanleg een waar slagveld aan. Daarna werd de buurt lang geplaagd door overlast van drugsverslaafden. Vandaag herinnert de Nieuwmarktbuurt in niets meer aan dat roerige verleden. Tekst: Jan Barendse Foto’s: St. Antoniusschool
Rust,
maar geen
stilstand
De Lastageweg waar de School staat, is een rustig straatje. Er staat wel een fors hek om de speelplaats. En dat zit niet alleen ’s nachts maar ook tijdens de schooluren op slot. Je weet maar nooit… Marjolijn Jaspers is sinds vorig jaar de directeur van de Antoniusschool. Ook binnen de schoolmuren heerst rust en stabiliteit. Maar geen stilstand! Marjolijn vond het bijvoorbeeld heel leuk om te merken dat collega’s meer wilden gaan doen met een weektaak. “De groepen 1-2 werken al met een weektaak voor de oudste kleuters. Ook groep 3 Marjolijn Jaspers was er al mee begonnen. En vorig jaar bleken de andere collega’s ook zin te hebben om ermee te gaan experimenteren. Heel goed, dacht ik meteen. Dit schooljaar zijn we er volop mee bezig. Hoe doet iedereen het? Hoe vaak in de week? Hoe organiseer je de weektaak? En vooral: wat mogen de kinderen doen als ze met de weektaak klaar zijn? Veel vragen waarover we met elkaar in gesprek zijn. Naast het takensysteem heeft ook de verbetering van de kwaliteit onze volle aandacht.”
Identiteit
Een overtuigend bewijs voor de rust die nu in deze ooit zo roerige buurt heerst, is dat de contacten met de wijkagent, of met de politie in ruimere zin, te verwaarlozen zijn. Wel is er een goed contact met de buurtregisseur. Marjolijn vindt
16
EIGENWIJZER
juni 2012
het wel jammer dat er om de vier jaar een nieuwe wordt aangesteld. “Dan leer je elkaar niet goed kennen.” De keren dat de school de buurt intrekt, hebben voor het grootste deel te maken met de identiteit van de school. Die is een belangrijk facet van de Antoniusschool. Ook de ouders vinden ‘identiteit’ belangrijk. Marjolijn: “Een aantal van hen is actief in een werkgroep die nadenkt over hoe we op school aandacht geven aan het katholieke geloof, bijvoorbeeld in relatie tot de kerstgedachte. Bij ons worden er in iedere groep Bijbelverhalen verteld door de groepsleerkracht. En de kerstmusical is bij ons iets heel speciaals. Dan spelen de kinderen van groep 7 een kerstverhaal in de Mozes en Aäronkerk. Alle andere groepen komen ook het podium op met een lied en een dans en er wordt gemusiceerd door een ouderorkest. Met Pasen gaan we altijd naar de Waalse kerk. Deze viering is meer ingetogen. De kinderen van de groepen 3 t/m 8 dragen dan een gedicht voor of zingen een lied. Ook wordt altijd door groep 3 bekend gemaakt hoeveel onze Vastenactie heeft opgebracht die een aantal weken voor de viering is gehouden. De kinderen doen dan een heitje voor een karweitje. Dit jaar zamelden ze 2200 euro in, bestemd voor de stichting ‘Kinderen gaan naar school in Haïti’.”
Oorlogsslachtoffertjes
Ook tijdens de Kinderboekenweek trekt de school de buurt in: de kinderen mogen dan de etalage van boekhandel Pantheon inrichten. En er is nog de jaarlijkse herdenking van vier, in deze buurt tijdens de Tweede Wereldoorlog omgekomen kinderen. Dat gebeurt samen met de buurschool De Witte Olifant. Ook doet de Antoniusschool mee aan het project Ik En De Buurt, georganiseerd door IJsterk. Dan gaan de kinderen van groep drie naar de supermarkt.
Opvang
De Antoniusschool is geen brede school, maar Marjolijn vindt het idee erachter heel goed. “Ik wil me daar zeker voor inspannen, het is alleen jammer dat het opzetten van een brede school eerst ruimhartig bekostigd werd en dat je daar nu niet meer op kunt rekenen. Maar ook zonder extra geld kan je het nodige doen. Wij starten na de zomer met de voorschool. Er is ook een groep voor naschoolse opvang in ons eigen gebouw, ‘de Antoontjes’. Ik hoop dat er in de toekomst een tweede groep bij komt, maar dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Een ander deel van de buiten-en naschoolse opvang wordt georganiseerd door IJSterk. De BSO en naschoolse opvang vinden plaats in het buurtcentrum de Boomspijker. We hebben overigens zelf
EIGENWIJZER
juni 2012
een flink aanbod van naschoolse activiteiten binnen onze school: klassiek ballet, capoëra, judo, enzovoort.”
Fijne ouders
De ouders van de leerlingen zijn betrokken en zeer actief. “Misschien komt dat wel doordat ze van meet af aan individueel zijn benaderd. Zelfs bij de inschrijving zijn ze in koppels van twee rondgeleid. Marjolijn: “De ouders participeren ook in het Ontwikkelteam Veilige School. Dat team buigt zich over ons pedagogisch klimaat. De ouders denken ook na over de inhoud en organisatie van uitjes en gaan als extra begeleiders mee. Verder organiseren ze de jaarlijkse fancy-fair. Tenslotte wordt de schoolbibliotheek geheel door ouders gerund. Deze is elke woensdagmiddag open. Elke groep heeft 2 contactouders die onder meer zorgen voor de digitale verspreiding van ons infobulletin.” Marjolijn en haar adjunct houden iedere schooldag een inloopspreekuur voor ouders. “Als ouders zich zorgen maken, komen ze om uitleg vragen. Dat vind ik alleen maar positief. Wij luisteren naar ze en nemen hun zorgen serieus. Zo ontdekte ik vorig jaar dan ook dat niet alleen de collega’s, maar ook de ouders behoefte hadden om te praten over ons pedagogisch klimaat. En daarom is dat voor de komende jaar ons hoofdspeerpunt geworden.”
Vroegschool
De Sint Antoniusschool doet mee aan het Vroegschoolproject van de gemeente Amsterdam. In het kader daarvan zal het contact met de voorschool Het Aapje geïntensiveerd worden. Ook zal dan een doorgaande lijn in de taalontwikkeling overeen gekomen moeten worden. “Kortom, wij gaan de komende vier jaar verder werken aan een sterk pedagogisch klimaat!” besluit Marjolijn.
17
(en aan mijn vrienden) vol hadden. Het onderwijs sloot totaal niet aan bij de belevingswereld van de kinderen. Zo kregen we les over sneeuw en ijs in Nederland, terwijl wij in de tropen woonden. Mede hierdoor werden wij best lastig in de klas. Kattekwaad uithalen en de leerkracht op de kast jagen werd een hobby. Terug in Nederland werd ik al snel als ‘vreemdeling’ bestempeld. Ik had een raar accent en was onder de indruk van het groene gras en de bloemen (die trouwens al snel geplukt werden om aan mijn moeder te geven). Ook merkte ik in deze periode hoe belangrijk het voor een kind is om gezien te worden door je leerkracht en welk verschil je als leerkracht kunt maken in het leven van een kind.
ASKO fette met Mirjam Leinders Loopbaan in het kort Ik ben begonnen als leerkracht in de Pijp. Op de, toen nog, Sarphatischool. Daarna stapte ik over naar de Huizingaschool in Amsterdam Nieuw West. Daar heb ik bijna alle groepen van de school les gegeven. In die periode kwam er een interim directeur op de school werken. Hij attendeerde mij op de adjunct opleiding. Die ben ik gaan volgen en na het eerste jaar van de opleiding kon ik als adjunct in Bos-en Lommer beginnen. Al snel werd ik daar directeur, omdat het toenmalige schoolhoofd voor een andere baan werd benaderd. Ik heb dat werk met ongelooflijk veel plezier en passie gedaan. Na zeven jaar ben ik bij een klein onderwijsadviesbureau gaan werken. Ik kwam er al snel achter dat dit niet is wat ik leuk vind. Ik miste de relatie die ik met mensen kon opbouwen. Zodoende solliciteerde ik destijds op de functie van regiomanager bij de ASKO.
Mooiste boek/muziek/film? Ik lees graag en veel. Boeken van verschillende genres. Het hangt nauw samen met mijn tijd en stemming. Het laatste boek wat ik heb gelezen is ‘Bonita avenue’. Zeer de moeite waard! Ik kijk graag naar documentaires over verschillende onderwerpen. Overigens ben ik niet zo’n muziekliefhebber. Ik gun me niet de tijd om ervoor te gaan zitten en te luisteren. Het leidt me meestal af. Op zondag kan ik overigens radio 4, bij het ontbijt, wel waarderen.
Leuk aan werken in het onderwijs is… Wat me opvalt is de betrokkenheid in het onderwijs, betrokkenheid bij de kinderen, het onderwijsteam, ouders en de samenleving. Het is mooi om te zien dat er met zoveel passie en gevoel iedere dag weer mensen zijn die voor die voor dit mooie vak gaan.
De scholen waar ik werk, zijn fijne scholen omdat… Er mensen werken die hart voor het onderwijs hebben. De juiste focus voor de kinderen, leerkrachten en de ouders. Daarnaast werken er op de scholen kritische mensen die vragen stellen en zich durven te onderscheiden.
Hoe was je zelf als kind? Mijn jeugd bracht ik door op Curaçao. Dat is voor een kind een heel prettige omgeving om in op te groeien. Altijd mooi weer. Altijd buiten spelen en zwemmen en snorkelen. De wereld is dan een grote speeltuin. Het onderwijs op Curaçao was destijds niet heel goed. Ik denk dat de leerkrachten hun handen aan mij
18
Ik erger mij aan… Mensen die hun afspraken niet nakomen en niet op tijd hulp vragen.. Verliefd/verloofd/getrouwd? (uitgehuwelijkt, zou Jörgen Raymann zeggen) Getrouwd met Arjen en moeder van
EIGENWIJZER
juni 2012
EIGENWIJZER
juni 2012
twee heel leuke kinderen die allebei intensief sporten. Kinderen die ondanks hun puberteit nog geen pubergedrag vertonen en gewoon leuke gesprekspartners blijken te zijn… Ik wil graag een keer op de foto met … Mijn opa, die helaas niet meer leeft, maar die een groot voorbeeld voor me is. Ik bewonder de manier waarop hij mensen in hun waarde liet en in staat was om altijd de positieve kant van het leven te zien. Trots op? Natuurlijk in de eerste plaats op mijn kinderen. Ik ben ook trots op hoe we binnen de ASKO bezig zijn om vorm en inhoud te geven aan kwaliteit van het onderwijs. Daarnaast ben ik er trots op voor een organisatie te werken waar mensen met zoveel enthousiasme en betrokkenheid dagelijks in hun werk staan. Wat doe je het liefst in je vrije tijd? Het liefst zou ik veel meer reizen maar daar komt het meestal niet van. Er zijn vele ballen die in de lucht moeten worden gehouden. In mijn vrije tijd, in het weekend, gaat veel tijd naar de sport van de kinderen. Daarnaast hou ik ervan uitgebreid met elkaar te eten, film te kijken en goede mooie gesprekken te hebben. Dondersteentjes in de klas: dit is mijn gouden tip… Als je het kind achter het dondersteentje ziet, dan zie je ook veel moois! Aan wie wil je het stokje doorgeven en waarom? Ik geef het stokje door aan Sandra. Zij is administratief medewerker van de Bisschop Huibers school, ontvangt je altijd heel hartelijk, geeft adequaat antwoord op je vragen en is goud waard voor de school. Ik wil natuurlijk niet andere medewerkers te kort doen, want op iedere school werkt zo’n ‘spin in het web’. Ik denk dat het goed is om hen allemaal eens in het zonnetje te zetten…
Colofon EIGENWIJZER
nummer 24,
juni 2012. Uitgave van de Amsterdamse Stichtingen voor Katholiek Onderwijs (ASKO), verschijnt vier keer per jaar voor alle medewerkers van de ASKO. Redactie: Melissa Bakker (identiteitsbegeleider), Charles Dams (leerkracht Willibrordschool), Sanne van der Linden (bovenschools coördinator ASKO OPLIS), Frans Niekel (directeur De Waaier), Patty Roos (leerkracht De Achthoek), Jan-Willem van Schendel (regiomanager). Hoofdredactie: Nancy Optenkamp Eindredactie: Bettina van de Kar (A5 Schrijfbedrijf ) Vormgeving: Ontwerp basislayout: Floor Leemans, BeeldinZicht Opmaak: Judith Vissel Druk: W.C. den Ouden Oplage 1250 Coverfoto: Willibrordschool Cartoons: Wim Dolk Redactie-adres: ASKO-personeelsblad Postbus 87591 1080 JN Amsterdam
[email protected] Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de redactie
Post voor E I G E N W I J Z E R Bent u ergens voor of tegen? Hebt u op uw school iets meegemaakt wat u met anderen wilt delen? Is een leuke onderwijsfoto het publiceren waard? Wilt u een collega in het zonnetje zetten of hebt u één of meer tips over een moeilijk onderwijsprobleem? Mail dan naar
[email protected]. 19
EIGENWIJZER
juni 2012
