APRIL 2015
HULPHOND MAGAZINE
Jolijn en Cindy een super team
INHOUD
9
HULPHOND ALS KWEEKVIJVER VOOR TALENTVOLLE STUDENTEN
20
HULPHOND CINDY REDDING VOOR JOLIJN'S AUTISME EN MCDD
31
GOLDEN RETRIEVER FLORIS; FYSIOTHERAPEUT, MAATSCHAPPELIJK WERKER EN VERZORGENDE IN ÉÉN
EN VERDER:
3 Voorwoord 4 Nicole Nijland (Therapeut): “Het gaat om vertrouwen
tussen hond, kind en therapeut”
7 Hondenverhalen 12 Welke voeding past bij mijn hond? 14 Hulphond komt naar je toe! 16 Patricia Veira: “Dankzij hulphond Mister is PTSS voor ons
allemaal behapbaarder geworden.”
19 Column Bob carrière 25 ‘Alle beestjes helpen!’ 29 Grace Robinson, drijvende kracht achter
de Hulphond evenementen
33 Overdracht van hulphonden met veel geknuffel en emotie 34 Vraag en antwoord rubriek 35 Colofon
2|
ONZE AMBITIE IS DE INZET VAN NOG VEEL MEER HULPHONDEN
Terwijl wij dit schrijven giert de wind om het pand en staan er lange files. Het voorjaar is begonnen, maar het wil nog niet echt mooi weer worden. Wij hopen van harte dat het prachtig weer is als dit nieuwe Hulphond Magazine op uw deurmat valt. Wij horen vaak dat de hulphonden de zon weer laten schijnen voor onze cliënten. Daar zijn wij heel trots op. We hebben de ambitie dat wij in dit kader bij veel meer mensen de zon willen laten schijnen. Naast de hulphonden voor ADL en Epilepsie zal de inzet van hulphonden voor mensen met een posttraumatische stressstoornis en jongeren met een gedragsstoornis, sterk groeien. Het zintuigelijk waarnemingsvermogen van een hond is zó bijzonder dat hij of zij hulp kan bieden aan mensen wat andere mensen niet kunnen. Binnen Hulphond Nederland bouwen wij steeds meer kennis op over de ziektebeelden van mensen en hoe hulphonden hierbij kunnen helpen. Deze kennis bundelen wij in ons expertisecentrum dat onderdeel is van Hulphond Nederland. Ondertussen maken wij steeds meer mensen blij en gelukkig door de inzet van een hulphond. Wij proberen de wachtlijsten zo snel mogelijk weg te werken. Steeds meer jongeren en kinderen maken gebruik van onze therapie ‘Met Kop en Staart’. Kort geleden heeft de Hoenderloo Groep besloten om de inzet van de therapie voor haar jongeren sterk uit breiden. Binnenkort werken wij vijf dagen per week met deze jongeren. U leest van alles over de inzet van onze therapiehonden in dit magazine. U zult begrijpen dat wij meer dan ooit leunen op alle mensen die ons steunen, zoals onder andere onze vrijwilligers, onze gastgezinnen en onze donateurs. Zij maken het mogelijk dat steeds meer mensen baat hebben bij de inzet van een hulphond. Dat is toch fantastisch? Wederom wensen wij u veel leesplezier! Eric Bouwer en Rudolph Strickwold Directie Hulphond Nederland
Eric Bouwer (links) Rudolph Strickwold (rechts)
3|
4|
NICOLE NIJLAND (THERAPEUT):
“HET GAAT OM VERTROUWEN TUSSEN HOND, KIND EN THERAPEUT” Hoeveel jonge mensen zeggen: “Ja veel”, als je ze vraagt of ze van kinderen en honden houden? En wat zou iemand die net haar zorgopleiding heeft afgerond, zeggen als ze de kans kreeg om met honden, kinderen te behandelen? In het geval van Nicole Nijland (24) was dat een keiharde ‘Ja’. “Bij dit werk draait alles om vertrouwen”, vertelt ze. “Vertrouwen tussen hond, kind en therapeut. Als een kind jou – mede dankzij de hulphond – vertrouwen geeft, voelt dat elke keer weer als een cadeautje. Toen Nicole in het derde jaar zat van haar opleiding tot maatschappelijk werker, las ze in een dossier van een cliënt, dat diegene hulp kreeg door middel van een speciaal daarvoor getrainde hond. “Ik wist niet dat dit in Nederland bestond: Therapie geven met behulp van honden aan kinderen, maar ik ben me erin gaan verdiepen en ik vind het geweldig. Ik besloot een aantal opleidingsmodules te volgen op het gebied van kinderen en dieren. Vervolgens kwam ik in contact met Petra van Benten, die nu leiding geeft aan de afdeling therapie en signalering van Hulphond Nederland. Destijds ging Petra net voor Hulphond aan het werk. Ze was toen bezig een afdeling op te zetten, waar kinderen therapie konden krijgen met behulp van hulphonden. In de zomer van 2012, toen ik klaar was met mijn studie, bleek er bij Hulphond Nederland een vacature te zijn. Zo ben ik er ingerold. Ik ben nu dagelijks aan de slag bij GGZON in Oldenzaal (Geestelijke GezondheidsZorg Oost Nederland – Red.). Dat is één van de locaties waar de therapie door Hulphond Nederland wordt aangeboden. Elke dag realiseer ik me ‘wat ik heb’. Ik ben kindertherapeut en ik werk met honden: mijn eerste baan is mijn droombaan!”
5|
Geboorte en ontwikkeling Nicole vindt het geweldig dat zij de geboorte en de ontwikkeling van de therapietak van Hulphond Nederland vanaf het begin heeft meegemaakt. “We begonnen met een pilot in Hoenderloo. Vervolgens gingen we onder andere aan het werk in Oldenzaal. We hadden een kantoortje en een hulphond. Nicole werkt met kinderen die gedragsproblemen hebben. Daarbij kun je denken aan ADHD, verschillende vormen van autisme, ontwikkelingsstoornissen en depressies. “Het is geen vereiste dat kinderen dol zijn op honden. Als ze ervaren hoe leuk honden zijn, raken ze toch wel gemotiveerd. Soms hebben kinderen al zoveel therapie gehad, dat ze ‘therapie-moe’ zijn. Het is dan prachtig om te zien dat je ze weer kunt motiveren.” Nu - bijna drie jaar later -hebben we een zelfstandige locatie in een modern gebouw met twee therapieruimtes op het terrein van de instelling GGZON in Oldenzaal. We werken met zes collega’s en met zo’n vijftien tot twintig hulphonden. Met deze vorm van therapie kun je echt wat betekenen in de behandeling van kinderen. Je merkt direct of en dat je succes hebt. Met honden krijg je sowieso al ‘terug wat je geeft’, maar bij dit werk is dat echt een feit.”
Allerlei ‘experts’
Met een hoofdletter ‘V’
Op de vraag hoe een sessie zou kunnen beginnen, vertelt Nicole: “Dat is natuurlijk afhankelijk van het kind, zijn of haar leeftijd en de ervaring die het kind heeft met honden. In de meeste gevallen komt een kind de eerste keer met één of beide ouders. Samen kijken we welke hulphond ingezet wordt voor dat kind. Natuurlijk is dat afhankelijk van welke hond het kind leuk vindt, maar ook wat het kind nodig heeft en waar de hulphond in gespecialiseerd is. Wat dat betreft hebben we allerlei ‘experts’. Stel je als voorbeeld een sessie voor met een jongen die niet gemotiveerd is. Hij is somber en heeft er gewoon geen zin in. Dan zetten we een hulphond in die bij deze jongen past, en die goed kan motiveren. Daarbij moet je je indenken dat zo’n hond dicht naast die jongen gaat zitten, om contact te zoeken. Zo’n hond kun je bijna niet negeren en dan komt er vanzelf een gesprek op gang. We hebben ook hulphonden die kinderen motiveren door speelgedrag uit te lokken. Die binnenkomen en letterlijk alles uit de kast halen om het kind op te vrolijken. Echt waar: dat werkt.”
“Vertrouwen is de basis”, zegt Nicole. “Dat begint met vertrouwen van de hulphond in de therapeut, en vice versa. Wij moeten onze honden vertrouwen, want vaak zijn zij degene die ons vertellen wat er met een kind aan de hand is. Maar ook vertrouwen tussen kind en therapeut is ontzettend belangrijk. Het feit dat je als therapeut een hulphond bij je hebt, zorgt al voor vertrouwen. Dankzij de hond kun je al sneller een band opbouwen met het kind.
Qua rassen hebben de kindertherapeuten van Hulphond Nederland een ruime keuze. In Oldenzaal zijn er Labradors, Golden Retrievers, Poedels, Australian Shepherds, en allerlei kruisingen waaronder een Hollandse Smoushond en verschillende Labradoodles. Nicole: “Als kinderen druk zijn, kunnen we een hulphond uitzoeken die niet meteen meegaat in die drukte, maar die rustig blijft. Zo kan de hond het kind rustig maken. Maar – afhankelijk van hoe ver een kind is in de therapie – kan het ook helpen om juist een hond te kiezen die de drukte gaat spiegelen, zodat het kind geconfronteerd wordt met zijn eigen gedrag. Meestal zijn de ouders erbij als wij met hun kind en een hulphond aan het werk zijn. Het mooie is dat de ouders hetgeen ze bij ons zien, ook meenemen naar huis. Vaak willen ouders graag meedoen, deel uitmaken van een sessie. Zo leren ze nog beter hun kind ook thuis te begeleiden.”
6|
“Wij moeten onze hulphonden vertrouwen, want vaak zijn zij degene die ons vertellen wat er met een kind aan de hand is.” De hond is niet bedreigend en zijn aanwezigheid heeft alleen maar voordelen. Als een hulphond het gedrag van een kind spiegelt, kan dat een opening zijn voor een gesprek. Het kind ziet wat er met de hond gebeurt; zo heb je iets om samen over te praten. Bovendien is deze vorm van therapie heel veilig voor het kind: het kind kan namelijk niets fout doen. Wij zijn constant bezig om te vergroten waar kinderen goed in zijn. We laten ze zoveel mogelijk succeservaringen opdoen. Daardoor krijgen ze meer zelfvertrouwen. Vaak begint een kind al na één of twee sessies te vertellen wat hij moeilijk vindt. In het begin zitten ze vaak wat ongemakkelijk, maar zodra ze de hulphond gaan aaien, komen de woorden als vanzelf. Nogmaals: natuurlijk is dat afhankelijk van het kind en per kind verschillend. Maar heel vaak zie je dat – zodra het kind contact legt met de hulphond – het kind zich openstelt. Dát is vertrouwen.” Janine Verschure
HONDENVERHALEN Elk jaar komen er weer hulphonden in opleiding en dus ook gastgezinnen bij. De gastgezinnen maken in de maanden dat de pup opgroeit van alles mee. Wij hebben een aantal anekdotes van gastgezinnen in dit magazine opgenomen. Hiervoor willen wij Lia Hengstler, Sander Jansen, Imelda Leever en Peter van Uhm enorm bedanken voor de verhalen en foto’s.
Hulphond Jack, gastgezin Sander Jansen Ik had Jack (mijn hulphond in opleiding pup) enkele weken en vond het erg vervelend dat veel mensen toch de pup wilden aaien of hun hond aan Jack wilden laten ruiken. Op een ochtend was ik weer met Jack aan het wandelen toen er een wat oudere dame met haar hond op ons af kwam gelopen. Ik vroeg de vrouw vriendelijk of ze haar hondje bij zich wilde houden en of ze gewoon wilde doorlopen omdat we aan het trainen waren. De vrouw antwoordde dat ze alleen maar even wilde aaien en dat haar hondje even moest ruiken want dat wilde haar hondje. Ik antwoordde dat ik dat niet wilde hebben omdat we aan het trainen waren. Daar had die mevrouw echter geen boodschap aan en bleef herhalen dat zij en haar hondje dit nu eenmaal wilde.
Hulphond Teun, gastgezin Lia Hengsten Teun is onze 17de pup, een kruising Golden Retriever / Labrador / Australian Shepherd. Het opvoeden van een Hulphond bestaat niet alleen uit socialiseren en basis-commando’s aanleren. Rust en beheersing zijn ook belangrijk. Dit kan je trainen door spellen en hersenwerk. Een ballenbak is erg leuk of de hond een puzzel laten oplossen. Leuke tijdsbesteding en plezier voor hond en baas.
7|
Hulphond Pardo & Zander, gastgezin Peter van Uhm (ambassadeur) De elf maanden oude Parbo heeft sinds kort een maatje aan de twee maanden oude Zander. Zander verkent de wereld en kijk er onbevangen tegen aan. Hij duwt de kop van Parbo gewoon aan de kant als hij ook wil drinken en trekt net zo lang aan een speeltje tot Parbo er genoeg van heeft. Zelfs de slaapplaats wordt door Zander al opgeëist en Parbo neemt dan maar de kleine bench of als Parbo al in de grote bench ligt, komt Zander er lekker bij liggen maar dan wel met zijn koppie bovenop!
Hulphond Uggs, gastgezin Imelda Leever Terwijl ik met hulphond Uggs een rondje door het dorp loop, word ik aangesproken door een mevrouw. Ze vraagt wat eigenlijk iedereen wil weten. Hoe kan ik na een jaar deze geweldige hond weer wegdoen. Hou ik dan niet van hem? Het uitleggen dat ik juist wèl erg veel van hem hou, gaat me tegenwoordig wat makkelijker af dan bij mijn eerste hulphond in opleiding, maar toch voel ik een brok in mijn keel als ik vertel dat het moeilijk is om “mijn” hond los te laten. Ook al weet je het van te voren. Natuurlijk doet het pijn en natuurlijk zijn we wekenlang enorm verdrietig. Een jaar lang heb ik een schaduw, een maatje en protegé naast me gehad. En na dat jaar valt er een leegte die een plaatsje mag krijgen. Maar wat is nou mijn pijn, voor een paar weken, als je dat afweegt tegen wat je iemand kunt geven. Iemand kijkt met smart uit naar de hond die ik een goede basis heb meegegeven. Iemand kan door deze pup, zijn of haar wereld vergroten en meer uit het leven halen. Met liefde neem ik afscheid van de hond die een plaats in mijn hart zal blijven houden. Tranen rollen over mijn wangen, als ik na het afscheid alleen terug naar huis rij. Maar wat ben ik trots. “Mijn” hond gaat een geweldig leven krijgen, hij is een hond met een missie, een taak. En ik ben slechts onderdeel van het grotere geheel. De mevrouw vervolgt haar weg met de opmerking dat zij het niet zou kunnen, een hond wegdoen. Ik kijk naar Uggs, die inmiddels is gaan liggen en denk, ik wel en ik ben er trots op.
8|
HULPHOND ALS KWEEKVIJVER VOOR TALENTVOLLE STUDENTEN
9|
Hulphond Nederland is niet alleen een kweekvijver voor slimme honden, maar ook voor talentvolle studenten. Stagiairs die uitgroeien tot werknemers, studenten die er afstuderen en jongeren met leerproblemen die er kansen krijgen. Een interessante kant van de organisatie die waarschijnlijk niet iedereen kent. Tijd voor een gesprek met Jessica van den Hurk, alweer 6 jaar een bevlogen HR-manager van Hulphond en begeleider van veel stagiairs en afstudeerders. “Voor Hulphond Nederland is het belangrijk om een geaccrediteerd leerbedrijf te zijn. Het vergroot ons podium. We hebben niet alleen maatschappelijke relevantie door onze 1-op-1 hulpverlening naar onze cliënten, maar nemen ook onze verantwoordelijkheid in de maatschappij. We willen studenten een kans geven om te leren en relevante werkervaring op te doen. Het mes snijdt daarbij aan twee kanten. Wij halen hiermee kennis van buiten naar binnen, waardoor wij zelf ook blijven vernieuwen en leren. Een win-win situatie dus”, zo vertelt Jessica. “In 2014 resulteerde dit in 25 stages op diverse plekken in de organisatie, waarbij veel stageplekken in de kennel waren. De aanvraag voor stageplekken blijft alsmaar groeien. Men weet ons goed te vinden; de belangstelling
10 |
is groot. Toch zijn we selectief in de stageplekken die we bieden. Dat heeft te maken met het werk dat we hier doen. In de kennel bijvoorbeeld moeten onze honden in een gecontroleerde omgeving getraind worden zonder teveel prikkels, zodat ze goed kunnen leren. Dat betekent dat onze voorkeur uit gaat naar stages voor langere perioden. Maatschappelijke stages van een aantal kijkdagen zijn in de kennel ondoenlijk. Dat geeft teveel stress en onrust voor de honden. Om deze reden kunnen we ook niet ingaan op de vele verzoeken om een dagje mee te mogen lopen. In plaats daarvan organiseren we tweemaal per jaar een open dag. Dan is iedereen welkom.”
Verschillende opleidingsinstituten “We werken met studenten van verschillende opleidingen. In de kennel bijvoorbeeld met oudejaars studenten van de MBO-opleiding Dier & Gedrag. Zij zitten in een latere fase van hun studie en hebben vaak al ervaring opgedaan met het werken met honden. Zodra je hier de drempel over stapt, bepaalt dat namelijk de interactie met de honden. Dat moet je leren en daarvoor is tijd nodig. Dat betekent voor stagiairs dus een langere periode meekijken en meewerken en daarnaast hun opdracht doen. Voor studenten van de HAN hebben we (HBO-) stages op het vlak van communicatie, marketing, design en fondsenwerving. Zij helpen – om maar een voorbeeld te geven - bij de organisatie van evenementen, maken foto’s en ontwerpen communicatiemateriaal, zoals folders. Daarnaast lopen studenten van secretaresseopleidingen van het ROC hier regelmatig stage op het secretariaat.”
“Met een stage haal je kennis van buiten naar binnen. Het kan je organisatie verder brengen. Een win-win situatie.”
onze vrijwilligers. Want leren gebeurt bij Hulphond Nederland aan de lopende band. Denk bijvoorbeeld aan onze gastgezinnen en de instructeurs die de gastgezinnen begeleiden. Vervolgens heeft deze student de mogelijkheden onderzocht van een digitaal leersysteem (E-learning). Met E-learning kunnen we onder andere het traject van het opleiden van een puppy beter stroomlijnen en bereiken we makkelijker meer mensen. Dit onderzoek is heel goed verlopen; de student is cum laude afgestudeerd. Deze student hebben we vervolgens op projectbasis aangenomen om E-learning binnen onze organisatie een stap verder te brengen. De Rabobank Foundation is sponsor voor de verdere implementatie van E-learning binnen Hulphond, want E-learning is een kostbaar project. We zitten nu volop in dit traject en maken grote stappen voorwaarts. Op deze manier helpen stages en afstudeeronderzoeken je organisatie dus ook verder te komen.”
“Een stage moet nut en meerwaarde hebben voor zowel Hulphond Nederland als voor de student.” Meerwaarde voor Hulphond én student
Hulphond Nederland zorgt echter niet alleen voor werkervaring voor studenten van ‘reguliere’ opleidingen. Ook voor leerlingen die moeilijk kunnen leren proberen ze stages te vinden. Jessica: “Op het moment werken we samen met een leerling van Stichting Hub Noord-Brabant. Dit is een samenwerkingsverband van vier scholen voor speciaal en voortgezet onderwijs voor moeilijk tot zeer moeilijk lerende kinderen. Ik ben daar een keer gaan kijken en een docent is samen met een leerling naar één van onze open dagen gekomen. Ik was erdoor geraakt, waarna we voor deze leerling samen zijn gaan kijken naar een mooie stageplek binnen onze organisatie. Vooral door te kijken naar wat deze leerling wél kon en wél leuk vond om te doen. Ik vind het geweldig om te zien dat deze stagiair hier helemaal is opgebloeid en liever hier is dan op school. Bij Hulphond Nederland wordt ook onderzoek gedaan naar de gezondheid en het gedrag. Dat gebeurt in samenwerking met de faculteit diergeneeskunde van de Universiteit van Wageningen en de hogeschool Van Hall Larenstein uit Leeuwarden. Vanuit de universiteit vindt bijvoorbeeld een onderzoek plaats naar de ontwikkeling van tumoren in bijniermerg. Dat is een aandoening die vooral speelt bij honden en die men beter en sneller wil kunnen diagnosticeren. Onze trainers geven daarvoor input. We hopen door onze medewerking bij te kunnen dragen aan het sneller vaststellen en behandelen van tumoren.”
Afstudeeronderzoek naar E-learning Tot slot heeft Jessica ook een mooi voorbeeld van een afstudeeronderzoek. “We hebben een student onderzoek laten doen naar de verschillende manier van leren van
11 |
Gevraagd naar criteria waarop ze stagiairs selecteert antwoordt Jessica: “Een stage moet nut en meerwaarde hebben voor zowel Hulphond Nederland als voor de student. Het moet beide partijen iets brengen. Daarnaast heeft Hulphond Nederland een expertisecentrum dat integraal onderdeel is van Hulphond Nederland. Daarbij hoort dat we het hoogste niveau ambiëren. We willen op alle vlakken kwalitatief en professioneel met zaken omgaan en daarom ook functioneel goede stages bieden. Het betekent ook dat het tijd kost en een belasting is voor onze medewerkers als het gaat om de begeleiding van studenten. We kunnen daarom helaas niet op alle stage verzoeken ingaan. Een andere reden is dat we, in verhouding tot de omvang van onze organisatie, véél verzoeken krijgen. We hebben daarom voor een beperkt aantal studenten een plek. Dat is best wel eens lastig, maar we proberen dit op een zo goed mogelijke manier uit te leggen en in te vullen.”
Tips en adviezen Stagetips en -adviezen voor andere organisaties heeft Jessica zeker: “Ga creatief om met het talent van jonge mensen. Sta open voor nieuwe ideeën en wees niet te bang. Vaak zie ik een terughoudendheid bij bedrijven; ‘We moeten bijna alles uitleggen wordt er dan gezegd, dat gaat te veel tijd kosten’. Maar als je er van tevoren goed over nadenkt en studenten de tools en verantwoordelijkheid geeft zelf te ondernemen, kunnen daar heel mooie dingen uitkomen. Als het gaat om contacten met opleidingen staat of valt dat met de relatie die je daar hebt met contactpersonen. Zoek mensen op. Bouw en werk zelf aan de relatie. Ga naar de school toe en vertel over je bedrijf en organisatie. Maak je organisatie zichtbaar en aantrekkelijk. Alle energie die je eraan geeft krijg je terug.” Inge Buitink
Van links naar rechts: Rudolph Strickwold, Dennis Cordes, Eric Bouwer, Margriet Bos, Kim van Kleef
WELKE VOEDING PAST BIJ MIJN HOND? Iedere dag vult u de etensbak van uw trouwe viervoeter, die al likkebaardend bij u staat. Maar is de voeding die u geeft wel wat hij echt nodig heeft? Voor een goede gezondheid van uw hond is een goede voeding belangrijk. Eiwitten, vetten, koolhydraten, vitaminen en mineralen zijn in de juiste verhoudingen noodzakelijk om te kunnen leven en functioneren. Maar hoe kunt u deze ideale verhouding nu uitgebalanceerd geven? Hiervoor is een brede kennis noodzakelijk van de specifieke voedingsbehoeften van een hond, van voeding en de interactie tussen voedingsstoffen. Een foutje is zo gemaakt en kan grote gevolgen hebben voor de ontwikkeling en gezondheid van het dier. Een gemakkelijke en veilige oplossing wordt u geboden in de vorm van volledige kant en klare voeding. Er zijn erg veel volledige hondenvoedingen verkrijgbaar. Belangrijk is dat u een keuze maakt die bij u en uw hond past. Aspecten in uw keuze kunnen zijn: acceptatie, kwaliteit, kosten of soort voeding. De voedingen kunnen worden onderverdeeld in drie groepen, te weten nat-, half nat- en droogvoeding. Elk van deze groepen heeft voor- en nadelen, die ik nader zal belichten.
Natvoeding Natvoeding heeft als groot voordeel dat het sterk ruikt. Honden hebben een goede neus en gaan deze ook graag achterna. De smaakpapillen zijn minder goed ontwikkeld, 1700 bij de hond in tegenstelling tot 9000 bij de mens. Deze voeding wordt dan ook in eerste instantie meer op de geur dan op de smaak gekozen. Dit betekent dat natvoeding door vrijwel alle honden goed gegeten wordt. De voeding bestaat voor 70 tot 90% uit water, wat als nadeel heeft dat het gevoeliger is voor bederf en er relatief veel van gevoerd moet worden.
12 |
Half natte voeding Half natte voeding, ook wel ‘semi moist’ genoemd, bevat ongeveer 20 tot 40% vocht. De voeding wordt gemaakt in de vorm van zachte brokken. Deze vorm heeft, net zoals natvoeding, ook een hoge acceptatie, is ook gevoeliger voor bederf en er moet relatief meer van gevoerd worden.
Droogvoeding Droogvoeding bevat gemiddeld 8 tot 10% vocht. Voordeel hiervan is dat het minder gevoelig is voor bederf in vergelijking met natvoeding. De kwaliteit van droogvoeding kan beter bewaakt worden, waardoor dit product veel constanter is en beter op een hoog niveau te houden. Een nadeel is dat deze vorm iets minder smakelijk kan worden gevonden. Fabrikanten zijn zich hiervan bewust en verbeteren de acceptatie door gebruik te maken van hoogwaardige vetten en een goede aantrekkelijke balans tussen de voedingsstoffen.
Kwaliteit Op dit moment wordt het aanbod voeding onderverdeeld in superpremium, premium, middensegment en eco-
Een hond die de hele dag moet werken heeft een andere behoefte dan een hond die maar een paar blokjes om maakt en de rest van de dag voor de verwarming ligt. segment. Met deze aflopende kwaliteit daalt ook de prijs per kilogram. Dat wil zeker niet altijd zeggen dat de prijs per maaltijd ook daalt, omdat van 'goedkopere' voedingen vaak méér gegeven moet worden. Kwaliteit van voedingen is niet altijd gemakkelijk te beoordelen. Een verpakking geeft namelijk niet alle informatie en mag geen kwaliteitsclaims bevatten. Verteerbaarheid is één van de punten waarop kwaliteit te meten valt. De hoeveelheid en consistentie van de ontlasting is hier een goede graadmeter voor. Over het algemeen kan men stellen dat de kwaliteit van voeding minder wordt, naarmate de hond meer en/of slechtere ontlasting produceert. Uitzondering hierop zijn ‘light’ producten en afvaldiëten. In deze voedingen zitten meer vezels verwerkt om een verzadigd gevoel te geven, maar het heeft wat meer ontlasting als resultaat. Royal Canin maakt gebruik van hoogwaardige grondstoffen die geschikt zijn voor humane consumptie en die een hoge verteerbaarheid hebben. Tevens voegt Royal Canin, buiten de dagelijks noodzakelijke voedingsstoffen, ook nog extra voedingsstoffen aan de voeding toe. Dat gebeurt om de gezondheid van de hond te optimaliseren. Dit komt natuurlijk tot uiting in de prijs van de Royal Canin producten. Bedenk dat een goede voeding zorgt voor een goede gezondheid van uw hond.
Specifieke voedingen Het is belangrijk om een voeding te kiezen die past bij de levensstijl en het levensstadium waarin uw hond zich bevindt. Een hond die de hele dag moet werken heeft een andere behoefte dan een hond die maar een paar blokjes om maakt en de rest van de dag voor de verwarming ligt. Een pup in de groei die leergierig de wereld aan het ontdekken is, heeft weer een heel andere voedingsbehoefte dan een oudere hond. Mocht een hond specifieke gevoeligheden hebben, zoals huid- of maagdarmproblemen, dan bestaan er tevens voedingen die hem ondersteuning bieden bij deze gevoeligheid. Voor een aantal rassen zoals een Labrador Retriever of Golden Retriever kan het zelfs nog gerichter. Royal Canin ontwikkelt, in nauwe samenwerking met fokkers
13 |
en universiteiten, voedingen specifiek voor een bepaald ras om zo tot het beste individuele voedingsantwoord te komen.
Hoeveel moet ik mijn hond op een dag voeren? Er is geen eenduidig advies te geven over de hoeveelheid voeding die een hond nodig heeft. De voedingsbehoefte is afhankelijk van het soort voeding wat gegeven wordt, de levensstijl van uw hond en van uw hond zelf. De beste manier om te kijken of uw hond voldoende voeding krijgt is door de voedingstabel van de verpakking als richtlijn aan te houden en juist de conditie van uw hond in de gaten te houden. Dit kunt u doen door met uw vingertoppen of vlakke hand over de ribben te strijken. U moet de ribben dan goed kunnen voelen maar net niet zien. Moet u prikken of duwen om de ribben te kunnen voelen, dan is uw hond te dik. De voeding kunt u het beste verdelen over 3 á 4 maaltijden over de dag heen. Corina Ardonne, Nutritionist op het Royal Canin Kenniscentrum
HULPHOND KOMT NAAR JE TOE! Sinds 2012 is Hulphond Nederland gestart met het werven van donateurs op straat met eigen studentpromotors. De stichting heeft er voor gekozen om dit in eigen beheer te doen en niet met dure werving bureaus. Aangesloten donateurs dragen op deze wijze - met hun maandelijkse donatie - veel sneller bij aan de doelstelling van de stichting. Naast het kostenaspect vindt de stichting het belangrijk om de studenten zelf op te leiden en te blijven trainen zodat de studentpromotors op correctie wijze en met de juiste inhoud mensen op straat informeren. Op dit moment zijn er promotieteams in Den haag en in Herpen. Merijn Smits (22) en Jacky van den Eertwegh (22) zijn beiden student en twee van de bijna 100 promotors van de stichting. Ze zijn actief in het promotieteam in Herpen en komen naar je toe in de hele regio Zuidoost Nederland.
14 |
Hoe kennen jullie hulphond? Merijn: Ik had al wel gehoord van Hulphond, maar wist in het begin niet precies wat Hulphond Nederland deed. Ik dacht eerst dat het over blindengeleidehonden ging. Er was een wervingsactie door Hulphond Nederland voor promotors bij mij op de Hogeschool Arnhem-Nijmegen, waar ik studeer, en ik zocht nog een bijbaantje. Dit leek me wel wat! Jacky: Mijn broertje is al promotor en die heeft me verteld wat het werk en de stichting inhouden. Verder kende ik Hulphond ook al wel van de reclames.
Wat houdt het werk precies in? Merijn: Als promotor ga je naar een stad of dorp om mensen te informeren over wat de Hulphond Nederland doet en ze te enthousiasmeren om donateur te worden. Ik doe dit werk nu ruim een jaar en ben ook één van de team captains in Herpen. Dat betekent dat ik net gestarte promotors begeleid. Jacky: We beginnen op het kantoor van Hulphond in Herpen. Je wordt ingedeeld in een team van twee of drie collega’s en krijgt een gevulde auto met stand, magazines en Flipjes (de knuffelhulphond mascotte) mee. Op een promotiedag staan we gemiddeld zo’n 5 uur buiten op straat met mensen te praten over Hulphond. Waarom heb je voor Hulphond gekozen en niet voor werken in een plaatselijke supermarkt of café? Merijn: Je ziet steeds meer hulphonden en dan is het gaaf dat je weet dat je daaraan hebt bijgedragen met je werk. Daarnaast vind ik de sociale contacten hier leuk: je bent telkens in een klein team op stap en leert elkaar dus goed kennen. Ook krijg je veel mensenkennis door al die gesprekken te voeren: hoe reageren mensen en hoe kun je bepaalde types dus het beste benaderen om ze enthousiast te krijgen voor het donateurschap? Ik vind dat een uitdaging! Jacky: Ik vind het fijn om lekker de hele dag buiten te zijn en je voert gesprekken met allerlei mensen. Dat is anders dan in een winkel, omdat zo’n gesprek dieper gaat dan ‘de melk vindt u in het volgende gangpad’. Dat je werk voor het goede doel is, maakt het extra leuk: ik vind het zo bijzonder dat mensen geholpen kunnen worden met een hulphond. Een hond is er altijd en dat is heel anders dan gewone hulpverleners die bijvoorbeeld ’s ochtends en ’s middags een keertje komen kijken. Wat vind je zo leuk aan dit werk? Merijn: Het contact met de mensen vind ik interessant en de dagen dat Daylight mee gaat werken, zijn heel erg leuk. Zij is een gepensioneerde hulphond. Behalve dat het gewoon gezellig is als ze mee is, krijgen we natuurlijk ook extra aandacht. Daylight kan heel goed laten zien wat ze als hulphond zoal kan. Dat spreekt mensen aan en maakt het heel tastbaar. Het liefst zou ik haar elke keer meenemen, het is zo’n lieve hond! Jacky: Het is gezellig om in teamverband te kunnen werken. Gedurende de werkdag leer je van elkaar, je bent samen verantwoordelijk voor de stand en de spulletjes en maakt van alles mee. Het team is altijd anders, waardoor je elke werkdag weer nieuwe mensen leert kennen en ook nieuwe tips met elkaar kunt delen. Misha van Hamersveld
15 |
"Als promotor ga je naar een stad of dorp om mensen te informeren over wat de Hulphond Nederland doet en ze te enthousiasmeren om donateur te worden."
PATRICIA VEIRA:
“DANKZIJ HULPHOND MISTER IS PTSS VOOR ONS ALLEMAAL BEHAPBAARDER GEWORDEN.” 16 |
Als Patricia Veira urenlang achter haar computer zit te blokken voor tentamens, legt hulphond Mister regelmatig zijn kop op haar schoot en probeert haar af te leiden. “Eerst aaide ik hem kort en duwde hem dan weer weg. Mijn man Trevor, de baas van Mister, leerde mij dat de hond me op die momenten iets duidelijk probeert te maken: te veel stress nu, tijd voor ontspanning. En dan te bedenken dat ik zonder Mister niet eens aan deze studie zou zijn begonnen.” Hulphond Mister, een bruine koningspoedel van inmiddels drie jaar oud, wordt in mei 2013 in het gezin van de familie Veira geplaatst. Aanleiding is de Posttraumatische Stressstoornis (PTSS) van de nu 35-jarige oud-militair Trevor. Dat heeft hij overgehouden aan oorlogstaferelen en ervaringen tijdens een internationale missie naar Afghanistan. “Het hele gezin heeft baat bij de komst van Mister”, vertelt Patricia Veira (35) bijna twee jaar later in een restaurant in Badhoevedorp. “We hebben allemaal met PTSS moeten leren omgaan. Mister heeft ons daarbij enorm geholpen.” Trevor, heeft niet alleen PTSS, maar tijdens een ongeluk bovendien ernstig rugletsel opgelopen. Daardoor vallen zo nu en dan zijn benen uit. Samen met hulphond Mister durft hij weer naar buiten. Hij brengt de kinderen naar school en doet af en toe een boodschap. “Doordat hij met de hond moet lopen, heeft Trevor sterkere benen gekregen. Bovendien is zijn wereld aanzienlijk groter geworden nu hij Mister bij zich heeft. We komen weer op verjaardagsfeestjes van vrienden en familie. Soms maar een uurtje, maar we zijn er wél. Trevor heeft door Mister de sprong gemaakt van niets durven en thuis opgesloten zitten, naar een voorzichtig sociaal leven.”
“Als je een partner hebt met PTSS, heb je er eigenlijk een extra kind bij.” Ook de drie kinderen in het gezin zijn blij met de aanwezigheid van Mister. “Onze oudste zoon heeft ADHD en een vorm van autisme. Ook onze jongste zoon heeft een gedragsstoornis. Mister is sinds zijn komst bij ons thuis altijd mede naar hen toegetrokken. We hebben met stichting Hulphond goed overlegd wat Mister wel en niet mag doen. Voorop staat dat hij er binnen ons gezin voor Trevor is: als er iets met hem is, gaat dat altijd voor. Daarin maakt Mister zelf ook nooit onderscheid.”
17 |
Buddy Patricia werkt jarenlang als directiesecretaresse bij een internationaal bedrijf in de filmindustrie. Zij komt in 2012 mede als gevolg van de ziekte van haar man en de zorg voor hun drie kleine kinderen, met een burn-out thuis te zitten. Uiteindelijk wordt zij ontslagen. “Toen dacht ik wel: wat wil ik nou met de rest van mijn leven? Ik wilde niet altijd in die verzorgende rol blijven en Trevor alles uit handen nemen. Dat wilde hijzelf absoluut ook niet. Toen we Mister kregen en ik langzaam maar zeker de verantwoordelijkheid voor Trevor durfde en kon delen, heb ik besloten om te gaan doen wat ik al heel lang wil: naar de iPabo om straks voor de klas te kunnen staan.” Ze volgt nu met enorm veel plezier de deeltijdopleiding in Amsterdam, gaat anderhalve dag per week naar school en valt sinds het behalen van haar propedeuse al regelmatig in op scholen in de regio. “Trevor ondersteunt me hierbij enorm. Hij voelt zich schuldig omdat ik door zijn ziekte mijn baan ben kwijtgeraakt en wil er nu alles aan doen om mijn droom te laten slagen.” Patricia heeft het gevoel dat ze de zorgen voor Trevor met hulphond Mister kan delen. “Als je een partner hebt met PTSS, heb je er eigenlijk een extra kind bij. Door de komst van hulphond Mister heb ik een stukje ‘ik’ terug. Als Mister er niet zou zijn, was er geen haar op mijn hoofd die de iPabo had overwogen. Ik durfde Trevor nooit alleen te laten.” Ze beseft dat de oud-militair de hond als zijn onvoorwaardelijke rugdekking beschouwt. “In het leger heeft iedere militair een buddy. Voor een veteraan met PTSS is de hulphond die buddy geworden. Mister is voor Trevor de ogen in zijn rug, waarop hij blind durft te vertrouwen.”
Rust en regelmaat Een veteranenhond is vierentwintig uur per dag alert op zijn baas. Als Trevor een nachtmerrie heeft, maakt de hond hem wakker. “Als dat niet lukt, wekt hij mij of hij maakt me wakker door tegen mijn hand te tikken”, vertelt Patricia. “PTSS is een aandoening die nooit zal overgaan en die ondanks betere dagen dus ook nooit helemaal weg is. Je moet ermee leren leven. Door de aanwezigheid van een hulphond in het gezin is het voor ons allemaal behapbaar geworden.”
“Iedereen moet in het leven spelen met de kaarten die hij krijgt toebedeeld. Trevor en ik hebben in ieder geval elkaar en de kinderen nog.”
Patricia heeft nooit getwijfeld aan haar plaats in het gezin. “Ik houd van mijn man en hij is de vader van mijn kinderen. Natuurlijk lopen de gemoederen soms hoog op. Maar de PTSS maakt Trevor niet wie hij is. Hij is meer dan zijn ziekte alleen, die is er pas later bijgekomen. Ik heb voor hem gekozen en zal dat iedere keer opnieuw doen.” Als ze iets mist van de man waarmee ze twaalf jaar geleden trouwde, is het de spontaniteit van voorheen en de ongedwongenheid. “Vroeger verraste Trevor me vaak en nam me bijvoorbeeld spontaan mee uit eten. Er ging geen vakantie voorbij of we gingen er samen even tussenuit. Dat soort dingen moeten nu vooraf en met grote precisie worden gepland”. Een serveerster ruimt de koffiekopjes van tafel en vraagt of wij straks wellicht nog een hapje willen eten. “Nee hoor”, antwoordt Patricia rap. “Ik ga zo lekker bij mijn gezin eten.” Uit alles wat ze zegt, spreekt de liefde voor haar man en haar kinderen. “Ik ben soms blij dat dit het is. Ik denk zo vaak: het had veel erger kunnen zijn. Iedereen moet in het leven spelen met de kaarten die hij krijgt toebedeeld. Trevor en ik hebben in ieder geval elkaar en de kinderen. Samen redden wij het wel.” door Linda van ’t Land
18 |
VACCINEREN? Op het moment dat ik dit schrijf staan de media bol van de berichten over de mazelenuitbraak in de Verenigde Staten. Een ziekte die door gerichte vaccinatiecampagnes vrijwel was uitgeroeid. Nu is er echter een uitbraak met vele zieke mensen en kinderen tot gevolg. Sterfte bij kinderen is niet uitgesloten. In 1962 overleed Olivia, dochter van Roald Dahl, aan deze ziekte en tot zijn overlijden heeft Roald Dahl gevochten voor meer vaccineren. We sturen als Westerse wereld miljoenen vaccins naar derde wereldlanden om daar kinderlevens te redden en eigen kinderen worden dan niet gevaccineerd? Soms wordt er bij dieren vanwege economische of handelsredenen niet gevaccineerd. In 2001 kostte dat bij de uitbraak van mond- en klauwzeer indirect duizenden dieren in Nederland het leven. Sommige veehouders waren zo aangedaan, dat zij zichzelf van het leven beroofden. Als ouders en als dierhouders hebben we een zorgplicht. Vanuit mijn beroep als dierenarts denk ik dat we de plicht hebben als eigenaar van een dier om het te beschermen daar waar we kunnen. Het dier kan immers niet zelf kiezen. Vaccinaties zijn bedoeld om ziekten te voorkomen of, als dat niet kan, de symptomen minder ernstig te laten zijn. Het vaccin zorgt er voor dat het lichaam antistoffen aanmaakt tegen de betreffende ziekte. Het bewust onthouden van deze bescherming bij dieren is dus zeer dubieus. In Nederland hebben we op dit moment te maken met een te lage vaccinatiegraad. Dat wil zeggen dat er van de populaties honden, katten en konijnen te weinig dieren beschermd zijn. Dit betekent dat bij een uitbraak de bacterie of het virus makkelijk nieuwe slachtoffers maakt, omdat deze niet beschermd zijn door een vaccinatie. Bij de katten hebben we de laatste jaren dan ook regelmatig uitbraken gezien van Katteziekte met de nodige sterftegevallen tot gevolg. De import van pups uit het buitenland is ook een (nieuw) risico. Ouderdieren worden vaak onvolledig gevaccineerd, terwijl in de landen van herkomst bepaalde ziekten duidelijk meer aanwezig zijn dan in Nederland. Voeg daar de stress aan toe die het jonge dier ondergaat, terwijl de daarmee gepaard gaande weerstandsverlaging de kans op een infectie verhoogt. Parvo is hier een goed voorbeeld van. Een dierenarts, gespecialiseerd in gezelschapsdieren, zal een vaccinatieadvies verstrekken dat rekening houdt met de infectierisico’s van dat moment Verder zal hij rekening houden met zaken als gezinsomstandigheden, de gezondheid van het dier, soms met het ras en eventueel verblijf in het buitenland. Nieuwe vaccins bieden nieuwe beschermingsmogelijkheden. Dat is één van de redenen dat vaccinatieschema’s regelmatig worden aangepast.
19 |
Niet altijd is in te schatten of de bescherming nog voldoende is. Vaccineren is dan geen risico. Voor sommige antistoffen kan uw dierenarts een bloedtest laten uitvoeren. Hierbij wordt dan bepaald of er nog voldoende antistoffen aanwezig zijn tegen een bepaalde ziekte. Als dit het geval is kan de vaccinatie tegen deze ziekte voorlopig achterwege blijven. Zo ontstaat ‘vaccineren op maat’. Honden van Hulphond Nederland worden gevaccineerd volgens een protocol dat wordt opgesteld door de technische commissie van Sterkliniek Dierenartsen. Zij zijn daardoor optimaal beschermd volgens de laatste wetenschappelijke inzichten. Het lijdt geen twijfel: vaccineren moet, maar wel met beleid. Voorkomen is tenslotte beter dan genezen!
Bob Carrière, Dierenarts Directie Sterkliniek Dierenartsen www.sterkliniek.nl
HULPHOND CINDY REDDING VOOR JOLIJN’S AUTISME EN MCDD 20 |
Marie-Louise en haar man merkten bij hun jongste dochter Jolijn dat de rust van de nacht voor haar prettiger was dan de drukte van de dag. Daar waar Jolijn als baby ‘s nachts rustig sliep, waren de prikkels van de dag moeilijk, en dat liet zij merken door veel te huilen. Naarmate Jolijn ouder werd kon zij haar onrust ook op andere manieren uiten en begrepen haar ouders dat er heel wat in haar hoofdje omging. De prikkels van school, onverwachte gebeurtenissen, een route van school naar huis die anders verliep… het bezorgde Jolijn veel angst en verdriet en dat werd zichtbaar in haar, soms extreme, gedrag. Angst die alleen maar groter werd en resulteerde in paniekaanvallen. Aanvallen die voor een 6-jarig meisje uitputtend waren, maar ook voor haar ouders en twee jaar oudere zusje. Het hele gezinsleven draaide om Jolijn. “Logisch”, zo vertelt moeder Marie-Louise, “we wilden en willen alles voor ons kind doen, maar we konden haar gewoonweg niet altijd helpen. In ons gezin konden we de prikkels beperken en rekening houden met Jolijn, maar in de wereld daar buiten lukt dat natuurlijk niet altijd”. Het betekende ook dat Jolijn bijna niets zelfstandig kon doen. De angst was te groot, angst om alleen te zijn, angst voor anderen, angst voor alles buiten de eigen regelmaat. “Hoe zeer wij ook ons best deden, wij wisten toen ook nog niet precies hoe hier mee om te gaan en de aanvallen werden alleen maar heviger” vertelt Marie-Louise geëmotioneerd.
Compleet van streek “Ik voelde dat er meer met Jolijn aan de hand was” zo legt Marie-Louise uit, ”maar Jolijn zelf kon niet uitleggen wat haar van streek maakte. Het kostte ons heel veel moeite en ook fysieke en psychische kracht om haar voor, tijdens en na de aanvallen te helpen”. Radeloos komt het gezin in aanraking met diverse hulpverlenende instanties. Een uithuisplaatsing volgt. Een zwarte periode in het leven van de kleine Jolijn en haar familie. “Het was hartverscheurend om haar daar te laten. Waar we in eerste instantie dachten aan een opname van 4 weken, was de intake alleen al 6 weken en is Jolijn uiteindelijk 10 maanden van huis geweest” zo licht Marie-Louise toe. “Toch gaf deze periode ons een balans terug. Zo leerde grote zus Anouk ook weer zich zelf te zijn. Zij had immers al zo lang rekening moeten houden met Jolijn, dat ook zij zichzelf kwijt was.” Voor de ouders betekende het hulp bij de omgang met een kind met Autisme en zoals later bleek, MCDD (zie kader).
21 |
“Jolijn is een lief meisje, maar haar gedrag wordt gekleurd door haar handicap. Door haar angst reageert ze heftig en kan zij zich maar aan één persoon vastklampen voor structuur en duidelijkheid. Soms letterlijk vastklampen. Ik ben Jolijns boom en ben er altijd voor haar”. Marie-Louise vertelt dat zij bij terugkeer van Jolijn in het gezin haar baan tijdelijk heeft opgezegd en de zorg voor Jolijn 24/7 heeft overgenomen. “Met behulp van pictogrammen deelden we haar leven per kwartier in. Dat was haar houvast. Elk kwartier in haar, en daarmee ook ons leven, lag vast.”
Je leert vechten Het blijkt uiterst lastig te zijn om Jolijn de juiste en zo intensieve begeleiding te geven. “Als ouders van kinderen met een handicap leer je vechten. Niets gaat vanzelf. Ik heb gevochten voor een plekje voor Jolijn in het speciaal onderwijs. Waar de school twijfels had, heb ik deze bezwaren kunnen weerleggen. Jolijn kreeg een kans en zit nu in klas 3 van de MAVO. Het leek mij altijd zo erg als je kind door speciaal vervoer thuis werd opgehaald, maar nu was het onze wens. Alles om het alternatief te voorkomen, weer een volledig uithuisplaatsing van Jolijn.” Toch dreigt die opname altijd. Voor kinderen met MCDD dreigt altijd die ene prikkel die hen volledig uit balans kan brengen. Snel ingrijpen is dan noodzakelijk. Weer met alle disciplines, behandelaars en therapeuten bij elkaar komen en een plan van aanpak maken. Zodra Jolijn in een neerwaartse spiraal terecht komt dan moeten alle zeilen bijgezet worden. Alles met het doel voor ogen om haar gewoon thuis te laten wonen zoals ieder ander kind. Een paniekaanval vergt het uiterste van die kinderen, die tijdens zo’n aanval ook even ‘out’ kunnen zijn of door kunnen schieten in een psychose. Fysiek en psychisch kan Jolijn terug vallen naar het gedrag van een peuter van 1,5 jaar, niet zelfstandig, hulpbehoevend en in paniek. “Een aanval wordt wel eens vergeleken met de energie die je verbruikt tijdens het lopen van een marathon. Jolijn had zeker zes van die aanvallen per dag” zo legt Marie-Louise uit. “Het enige dat haar
Wat is MCDD? MCDD is vorm van autisme (multiple complex developmental disorder). Het is een ontwikkelingsstoornis waarbij niet alleen de contact-problemen voorop staan, maar ook problemen bij het reguleren van emoties en gedachten. Iemand met MCDD ervaart problemen in de sociale omgang met volwassenen en leeftijdsgenoten. Een kind heeft weinig of geen behoefte aan sociaal contact of vermijdt dit, zeker als het contact met meerdere mensen tegelijk betreft. Er is een gebrek aan empathie en problemen met regulatie van emotie en affect. Het kind is vaak angstig of gespannen. Er treden soms paniekaanvallen op. Het kind kan problemen hebben om fantasie en realiteit te scheiden.
De stoornis is al aanwezig voor de geboorte, maar is op zeer jonge leeftijd vaak nog niet duidelijk te diagnosticeren. Vaak is dat pas vanaf het elfde levensjaar mogelijk, maar het kan ook pas op latere leeftijd duidelijk worden, Vroeger dacht men dat alleen mensen met een verstandelijke handicap autistisch konden zijn. Tegenwoordig wordt autisme als grotendeels onafhankelijk van de intelligentie beschouwd. Autisme heeft evenveel uitingsvormen als er mensen met autisme zijn.
is geweest. Moeder Marie-Louise raakt in contact met de medewerkers van de stichting en vertelt voorzichtig ook over haar dochter. De medewerkers van Hulphond vertellen op hun beurt over de therapiehonden, die opgeleid worden. Marie-Louise is verrast over de mogelijkheden en grijpt de uitnodiging om een open dag in Herpen bij te wonen met beide handen aan.
Jolijn ging op onderzoek uit Jolijn is een kleine onderzoekster. Voor de open dag zoekt ze op haar iPad alles uit over de therapiehonden en Hulphond Nederland. “Één van de talenten van mensen met autisme” vertelt Marie-Louise trots. “Jolijn heeft zo’n focus dat zij heel nauwgezet op onderzoek uit gaat. Zo zoekt ze ook onze vakanties uit, waarbij alles tot in de puntjes klopt.” De open dag is druk bezocht, zo herinnert Marie-Louise zich en ze maakt zich zorgen of het niet te druk is voor Jolijn. Die spanning, opgebouwd over jaren en jaren komt er die dag uit. Haar hulpvraag die dag in Herpen is een schreeuw om hulp. “ Ik brak, ik wilde zo graag het beste voor Jolijn en ik wist niet meer hoe we verder moesten”. Jolijn, bij wie inmiddels de diagnose MCDD was gesteld, was zelf ook beu van alle therapeuten, hulpverleners en de altijd dreigende angst. Zij wilde op dat moment geen therapie meer, maar de zes aanvallen per dag putte haar en haar familie letterlijk uit. Niet zo verwonderlijk dat die wanhoop leidde tot heel wat emoties op de open dag.
Het meisje dat een jaar geleden nog met 6 aanvallen per dag zich letterlijk vast moest klampen aan haar moeder, zet nu alleen haar eerste stappen in de buitenwereld, dankzij hulphond Cindy. tijdens zo’n aanval en daarna hielp, was haar kleine teckel Kimmie. Ik stond er toen nog niet bij stil, maar dat kleine hondje stelde haar gerust”. Het hondje kon een startende paniekaanval voorkomen door fysiek aanwezig te zijn en haar te likken, waardoor de aanval stopte. Alleen mocht dit niet lang duren, kleine Kimmie stierf te jong. Of het zo moest zijn komen moeder en dochter tijdens het boodschappen doen bij de plaatselijke Jumbo twee medewerkers van Hulphond Nederland tegen, op zoek naar nieuwe donateurs. Jolijn is direct in de weer met de aanwezige Golden Retriever, waar ze altijd al gek van
22 |
Petra van Benten, als therapeut werkzaam voor Hulphond Nederland, beantwoordde deze schreeuw om hulp en nog geen paar weken later was Jolijn onder haar begeleiding aan de slag. Met de honden, want die spelen een belangrijke rol bij de therapie. Al snel merkt Marie-Louise de verandering in het gedrag van Jolijn. Zij wordt losser, vrolijker. “Ik kan alledaagse dingen waar we tegen aan lopen bij Petra kwijt en Petra past deze verhalen toe in de therapie. Ze stippelt het pad voor Jolijn uit om te werken aan het overwinnen van angsten. Na de broodnodige eerste hulp die geboden wordt, volgt de halte van de kennismaking, daarna die van het zelfvertrouwen en zelfredzaamheid. Elke keer is Jolijn weer een stapje verder op het pad met doelstellingen” , zo bevestigt Marie-Louise, zichtbaar trots op haar jongste dochter. Het meisje dat een jaar geleden nog met 6 aanvallen per dag zich letterlijk vast moest klampen aan haar moeder, zet nu alleen haar eerste stappen in de buitenwereld. Samen met haar hulphond Cindy oefent ze al veel. Ze durft nu alleen de straat op en oefent ook al zelfstandig het boodschappen doen. Haar ultieme droom om een eigen appartementje te gaan bewonen als zij 20 is, zou wanneer haar zelfstandigheid zo doorzet, wel eens werkelijkheid kunnen worden.
Hulphond Cindy als steun en toeverlaat “Jolijn kijkt vol zelfvertrouwen de wereld in. Ze is goed met honden, ook met die honden van Petra die zich lastiger laten leiden. Jolijn is weer in dingen goed en kan zich ontplooien. Daar is Petra een ongelofelijk drijvende kracht in” zegt Marie-Louise. Maar er is een nog een dame die hierbij een rol speelt. De labradoodle Cindy is de steun
en toeverlaat van Jolijn geworden. “Makkelijk was het niet” zo licht Marie-Louise toe. ”Het heeft toch nog lang geduurd voor er een echte match was met een hond. Bovendien duurt het een jaar voordat cliënt en hulphond echt goed samenwerken. Het vraagt ook veel van Jolijn, zij moet nu bepaalde dingen doen voor Cindy en juist dingen moeten is lastig voor kinderen met MCDD”. Toch slaat Jolijn zich er door heen. Sterker nog, de ervaringen van Jolijn met de therapie hebben ook hun uitwerking op het werk van de hondentrainers en begeleiders. Zo worden dingen die Jolijn ervaart ook weer toepast in de training en in de hulpmiddelen zoals riemen en dergelijke. “Birgit van Rosmalen, trainster van Hulphond Nederland helpt met de begeleiding en training van Cindy”, vult Marie-Louise aan, “en in de samenwerking met Petra en ons leert ook zij weer over de omgang met kinderen met autisme en wat wel en niet werkt”. Cindy blijkt een goede match te zijn, niet per definitie een harde werker maar een lieve knuffelkont die rust uitstraalt. Precies dat wat Jolijn nodig heeft. Als alles goed gaat mag Cindy rond de Pasen definitief bij Jolijn en haar familie blijven, maar ze voelt zich al zichtbaar helemaal thuis. “Ik vind het lastig om haar los te laten, maar Jolijn ontwikkelt zich zo goed” zo sluit Marie-Louise haar indrukwekkende verhaal af. “Ik merk dat het elke keer nog lastig is om het hele verhaal te vertellen. Het heeft mij en mijn gezin heel veel gekost, maar ik wil en moet dit doen. Ik hoop dat Jolijn haar zelfstandigheid wint, dan krijgen wij ook weer wat ruimte, maar tot die tijd doe ik er alles aan” Dat betekent wel dat er weinig energie overblijft voor dingen voor haar zelf. Even spontaan ergens heen met
23 |
haar man is moeilijk. Toen Marie-Louise gevraagd werd om op een evenement te spreken over dat wat de inzet van Hulphond betekent voor haar en Jolijn, heeft ze moeten besluiten dat ze die energie nu nog niet op kan brengen. In overleg met Petra is toen besloten haar verhaal in een filmpje weer te geven. Dit filmpje werd getoond tijdens het evenement. De kijkers waren zo geroerd dat het die avond veel donaties opleverde. Donaties die het ook mogelijk maakte dat Cindy bij Jolijn geplaatst werd en Petra en Birgit blijvend hulp kunnen bieden aan deze familie. En niet te vergeten de wielrenploeg ‘Fietsen voor Levens’ die het geld dat nodig was voor de opleiding van Cindy mogelijk maakte!
Kijk buiten de reguliere zorg “Het kost me moeite om mijn verhaal te doen, maar ik wil het doen. In de eerste plaats omdat ik trots ben op Jolijn en dat haar vooruitgang een sprekend voorbeeld kan zijn voor andere kinderen. Jolijn wil dat ook graag voor anderen zijn. En ten tweede om iedereen uit te dagen zo veel mogelijk buiten de reguliere zorg te kijken wat de mogelijkheden zijn. Blijf vechten, want dit resultaat hadden wij een jaar geleden ook niet verwacht”. Jolijn Jansen, een prachtig 14-jarig meisje met een toekomst. Ze is zeker een boegbeeld voor kinderen met een gedragsstoornis die door een hulphond uit een isolement kunnen komen. Daardoor ze kunnen groeien in zelfvertrouwen en mogen ze zien en ervaren dat zij dingen wel kunnen, in plaats van de focus op dat wat niet goed gaat, of niet kan. Haar verhaal kan niet genoeg verteld worden. Carola Smits
WIJ FELICITEREN DE VOLGENDE NIEUWE TEAMS An Reemers met Dax
Jeske Troost met Daan
Jarien Sinke-Blacquiere met Cate
24 |
Sylvia Vermeij met Elwin
FUNDRAISING DINNER BRENGT €539.000,OP VOOR HULPHOND NEDERLAND
‘ALLE BEESTJES HELPEN!’ Hulphond Nederland heeft zich ten doel gesteld om voor eind 2017 minstens duizend mensen per jaar te helpen met een hulphond. Voor die ambitie is geld nodig, veel geld. Daarom organiseerde Hulphond Nederland op 26 maart een fundraising dinner in Studio 21 voor meer dan zeshonderd genodigden. De opbrengst was overweldigend: na aftrek van de kosten is er ruim een half miljoen euro opgebracht voor de stichting.
25 |
Ruim zeshonderd feestelijk uitgedoste genodigden betreden op donderdagavond 26 maart verwachtingsvol Studio 21 in Hilversum, waar meer dan vijftig prachtig gedekte tafels de gasten opwachten. Natuurlijk ontbreken ook de diverse hulphonden niet, die hun baasjes begeleiden tijdens deze feestelijke avond. Één van de genodigden is Laurens Hodes uit Rotterdam, die weliswaar vanwege een dwarslaesie in een rolstoel zit maar deze avond zonder hond komt. “Ik zou ontzettend graag een hulphond willen, maar mijn verzekeraar heeft mijn verzoek al meermalen afgewezen”, vertelt de 21-jarige. In de zomer van 2013 dook hij door een inschattingsfout vanaf een zeilboot in ondiep water en kan sindsdien niet meer lopen of zijn handen goed gebruiken. Samen met zijn broer, die na zijn revalidatieperiode bij hem is komen wonen, zit hij aan tafel tijdens het fundraising dinner en bekijkt hij diverse filmpjes die worden vertoond. Als ineens een spotlight aangaat en presentatrice van de avond Anita Witzier
26 |
achter hem staat, verstijft hij. Anita vertelt duidelijk zíjn verhaal aan de zaal, maar Laurens weet van niets. “Ik dacht alleen maar: kon ik nu maar wegrennen!”, vertelt Laurens later lachend, als de zenuwen om de plotselinge aandacht van de gehele zaal weer wat getemperd zijn. Maar de reden om hem in het volle licht te zetten, vindt hij fantastisch. Dank zij de gulle donateurs José en Emile Paalvast krijgt Laurens namelijk buiten zijn verzekeraar om een hulphond aangeboden. “Wij willen een jongen als Laurens dolgraag zijn leven teruggeven”, vertelt José aan de zaal. “Dat beschouwen wij als het allermooiste dat wij met ons geld kunnen doen. Zijn broer kan weer een broer worden in plaats van een verzorger en Laurens krijgt een maatje, dat hem in staat stelt zijn eigen leven te leiden.” Aan tafel worden traantjes weggepinkt, Laurens kan alleen maar ongelovig zijn hoofd schudden. “Fantastisch! Ik wist echt helemaal van niets! Hiermee komt een langgekoesterde droom uit.”
Adoptieouders voor hulphonden in spe De avond in Hilversum staat bol van dergelijke hartverwarmende acties. Gul worden portemonnees getrokken voor de lotenverkoop, waarmee vijf prachtige hoofdprijzen en talloze andere prijzen te winnen zijn. Er staan doosjes op tafel met een zeer exclusieve armband, die is ontworpen door topmodel en Hulphond-ambassadeur Anouk Smulders en die alleen tijdens deze avond wordt verkocht. Ook kunnen de aanwezigen voor €2.500,- een
pup adopteren, die zij zelf een naam mogen geven en waarmee ze na afloop van het diner op de foto kunnen. Hulphond Nederland stuurt de adoptieouders ieder kwartaal een update met foto’s en laat hen weten hoe het hun adoptiepup vergaat tijdens zijn opleiding. Zodra de hulphond begint aan zijn verantwoordelijke taak in het veld, ontvangen de donateurs hierover bericht. De ambassadeurs van Hulphond Nederland dragen de pups de zaal in, waarna tientallen handen voor adoptiepapieren de lucht ingaan. Want zie dat maar eens te weerstaan: de verleidingskracht van een pup van acht weken oud.
Topstukken veiling Verreweg het meeste geld wordt ingezameld tijdens de veiling die onder de begenadigde leiding van Veilingmeester Jop Ubbens, ruim vijftien unieke kavels voor spectaculaire bedragen weet af te slaan. Het kopstuk van de avond werd de haute couture jurk met een print van het werk ‘Amandelbloesem’ van Vincent van Gogh. De jurk is ontworpen door couturier Paul Schulten en werd mede mogelijk gemaakt door het van het Van Gogh Museum, dat eenmalig toestemming gaf om het werk te gebruiken als ontwerp voor een jurk. Het masterpiece werd voor maar liefst €48.000,- afgeslagen. Het tweede hoogtepunt van de avond was een kavel, aangeboden door de Koninklijke Landmacht, om getuige te kunnen zijn van het zogenaamde ‘air-to-air refueling’ van F16’s boven de Noordzee. Veilingmeester Jop Ubbens, Chairman en Chief Auctioneer van veilinghuis Christie’s in Amsterdam, verraste alle aanwezigen door deze kavel maar liefst twee keer te verkopen tegen het hoogste bod op het kavel. Hij wist hiermee €56.000,- te verdienen
‘Samen maken wij het mogelijk!’ Anky van Grunsven, Monique Heijn, Anouk Smulders, Peter van Uhm, Frank van den Wall Bake, Frits Wester en Anita Witzier zijn ambassadeurs van Hulphond Nederland. Zij hebben ieder op hun eigen wijze hun steentje bijgedragen aan de succesvolle avond op het Mediapark in Hilversum. Ook dankt Hulphond Nederland de sponsors van het evenement: Royal Canin, Athlon, Fresh Apple, Grace Robinson en de Koninklijke Landmacht. “Ons werk wordt bovendien mede mogelijk gemaakt door de hulp en medewerking van talloze vrijwilligers en organisaties, die zich persoonlijk hebben ingezet of prijzen beschikbaar hebben gesteld”, aldus Rudolph Strickwold, directeur Marketing en Commercie. “Onze dank daarvoor is oneindig. Dit geweldige resultaat hebben wij echt sámen bereikt.”
27 |
voor Hulphond Nederland. Een rondleiding door amazone Anky van Grunsven op het Anky Education Centre en een lezing door Peter van Uhm werden beide ook tweemaal afgeslagen voor een bedrag van in totaal €44.000,-. “Alle beestjes helpen”, aldus een trotse Van Uhm. “Als ambassadeurs zetten wij allemaal ons beste beentje voor om de ambities van Hulphond Nederland te helpen realiseren.”
Verschil maken Vol trots presenteren Hulphond-directeuren Rudolph Strickwold en Eric Bouwer aan het einde van een smakelijk diner en na een optreden van de charmante The Voicewinnaars O’G3NE, de netto opbrengst van de bijzondere avond. De ontlading van het moment wordt Rudolph zelfs eventjes te machtig. “Mijn hart is Hulphond en ik vind het geweldig wat Hulphond Nederland voor mensen en hun families kan betekenen”, bekent de aansturende kracht van het fundraising dinner. “Door het samenwerken met al deze partijen krijg ik de energie en de motivatie om Hulphond het beste te geven wat ik kan.” Ook Eric is reusachtig trots op het behaalde resultaat. “Onze ambities hebben door deze avond een grote impuls gekregen. De ondersteuning van ons expertisecentrum, dat wij momenteel aan het inrichten zijn, gaat hieraan verder bijdragen. Met het werk van Hulphond Nederland willen wij het verschil blijven maken in de levens van heel veel mensen.” door Linda van ’t Land
Verreweg het meeste geld wordt ingezameld door de veiling van ruim vijftien unieke kavels.
WIJ FELICITEREN DE VOLGENDE NIEUWE TEAMS
Carla Schophaus met Zwieber
Ilona Rademaker met Wibbe
28 |
Harriet Eefting met Bindy
GRACE ROBINSON, DRIJVENDE KRACHT ACHTER DE HULPHOND EVENEMENTEN
Eén van de drijvende krachten achter de Hulphond evenementen - waaronder ook het zeer geslaagde Fundraising spektakel in Studio 21 van 26 maart jongstleden - is zonder twijfel Grace Robinson. Met ruim 28 jaar ervaring als organisator van evenementen is zij een expert te noemen op haar vakgebied. “Ik ben ooit gestart als hoofd Sales voor toen nog John de Mol-Wentink Events. Studio 21 was mijn tweede huis waar ik met veel plezier heel hard gewerkt heb aan de opbouw van dit bedrijf.” In 1997 startte zij haar eigen bureau: Grace Robinson Evenementen (www.gracerobinson. nl) en is zij succesvol als organisator van prachtige evenementen in binnen- en buitenland.
29 |
Eigen bedrijf
Blaer
1997 was een jaar met een randje. Het jaar ervoor overleed de vader van Grace. “Ik had heel hard gewerkt en ik wilde op dat moment er vooral voor mijn moeder zijn. Ik stopte met mijn werk bij John de Mol-Wentink en ging met haar reizen”.
Naast Grace Robinson Evenementen is er ook Blaer, het restaurant in Blaricum waar man René de scepter zwaait. Dit ondernemerspaar houdt van verzorgen, eten en hun klanten een absolute beleving meegeven en stopt daar veel tijd en energie in. Blaer (www.blaer.nl) maakte nog niet zo lang geleden de keuze om pure Indonesische smaken op het menu te zetten. Dit blijkt een succesvolle keuze. Het trendy restaurant waar we te gast zijn voor dit interview, ademt sfeer en comfort. De visie van Grace is ook hier duidelijk aanwezig “Niet voor niets staat op mijn kaartje “tot in detail” Dat ben ik en is waar ik voor sta. Hoe groot ook de evenementen zijn die ik verzorg, ik ben bij elk detail betrokken: van kaars tot kaart, van techniek tot afwerking. Of het nou hier in Blaer is of bij een groot evenement voor 900 managers van Ahold, iedere avond is een première” zo vertelt Grace. Het oog voor details zit echt in haar genen. Ook tijdens het interview is zij opmerkzaam en begroet iedere gast die binnen loopt bij naam. Elk kaarsje dat walmt wordt opgemerkt of een deur die te lang openstaat en tocht geeft in het warm ingerichte restaurant. Verzorgen tot in detail, het is echt de tweede natuur voor Grace.
Op een gegeven moment werd er echter toch weer aan haar getrokken. “Mijn oude werkgever vroeg me wat voor hen op te pakken en zo ontstond mijn eigen bedrijf Grace Robinson Evenementen”. Met een klein maar hecht team vestigde Grace zich allereerst in haar toenmalige woonplaats Amsterdam. Na haar privé verhuizing richting het Gooi, verhuisde echter ook haar bedrijf via Laren naar Naarden. “Mijn klanten van het eerste uur behoren nog altijd tot mijn huidige klanten: Ahold, Hema, KPN Corporate, LG en Bruna onder andere. Daar ben ik heel trots op!” zo vertelt Grace enthousiast. De toenmalig algemeen directeur van Bruna, Hans Gelauff, was een aantal jaren geleden degene die haar met Hulphond Nederland in contact bracht. “Ik ben actief bij Lions Gooiland en we hadden al een aantal keren een fundraising georganiseerd voor Hulphond Nederland. Hans Gelauff stelde me voor aan één van de directeuren, Rudolph Strickwold. Zo is een hechte en bijzonder leuke samenwerking ontstaan”.
De evenementen voor Hulphond in Studio 21, de Club 500 bijeenkomst bij Anky van Grunsven en van Zadelhoff, het is een greep uit het werk dat Grace voor Hulphond heeft verzet. De evenementen voor Hulphond in Studio 21, de Club 500 bijeenkomst bij Anky van Grunsven en bij Van Zadelhoff, het is een greep uit het werk dat Grace belangeloos voor Hulphond heeft verzet. Ze heeft Hulphond in contact kunnen brengen met veel nieuwe partijen die om niet de stichting op indrukkende wijze zijn gaan helpen hun ambitie waar te maken én een grotere naamsbekendheid te verkrijgen. “Ik hou van de ambitie en trots waarmee het team van Hulphond elke dag weer hard aan het werk gaat” zo voegt Grace toe. Haar zoon Tijn is overigens ook erg blij met het werk dat Grace voor Hulphond doet. “Het hoofdkantoor van Hema, mmm, dat is minder interessant voor een 11-jarige, maar Hulphond in Herpen, ja dat maakt hem enorm enthousiast. Zijn spreekbeurt moest dan ook over de stichting gaan. Mede dankzij de demo die werd verzorgd door de trainers, werd deze een groot succes. De school heeft het er nu nog over!” lacht Grace. “Tijn is de hulp bij zijn spreekbeurt overigens niet vergeten, hij is nog altijd een enthousiast donateurwerver: hij vertelt iedereen die het wil horen de stichting te steunen, hij is een groot fan.”
30 |
Sterk team Nederland is een klein land dus je moet creatief zijn om als ondernemer in deze branche aan de top te blijven. De sterke samenwerking binnen haar team, maar ook met allerhande freelancers, is zeker een belangrijke kracht. “We hebben aan een half woord genoeg. Dat schakelt snel en zorgt voor kwaliteit. Wanneer we het te druk hebben in een periode dat er teveel tegelijk loopt, schakelen we meer dan goede freelancers in om ons te ondersteunen. We hebben allemaal dezelfde routine. We gaan altijd voor kwaliteit” zo voegt Grace toe. Het evenement voor Hulphond dat op 26 maart voor de tweede keer werd gehouden in Studio 21 is daar een lichtend voorbeeld van. Op het moment van het interview is Grace nog bezig met de laatste voorbereidingen maar er is geen stress bij haar te ontdekken. “We nemen absoluut de ervaringen van het eerste evenement mee. Ik ben actief geweest in de coördinatie van de kavels, de veiling, de arrangementen, ja eigenlijk ook hier elke detail. Het belooft een mooi spektakel te worden en de lat ligt hoog”, aldus Grace.
B&B Heeft Grace nog dromen voor de toekomst? Ze lacht en hoeft er niet lang over na te denken. “Veel mensen dromen van een Bed & Breakfast, ik ook. Maar dan wel met een uniek tintje. Een B&B waar ook van alles te koop is. Daar waar je tijdens je verblijf van genoten hebt, kun je meenemen, van decoratie tot wijn en spijs. Het lijkt me heerlijk om mijn gasten te verwennen en zelf voor hen te koken. De locatie kan Spanje zijn, of Italië. En ach, ik kan het plannen en organiseren vast niet laten, dus ik plan dan vast ook mooie uitstapjes voor mijn gasten”. De energie spat er vanaf. Grace is duidelijk een vakvrouw die weet wat zij wil. Een waardevolle partner voor Hulphond Nederland. We hopen nog van veel van haar evenementen te kunnen genieten. Carola Smits
GOLDEN RETRIEVER FLORIS;
FYSIOTHERAPEUT, MAATSCHAPPELIJK WERKER EN VERZORGENDE IN ÉÉN Martine Vogels is
een hond. Pas wan-
“In het begin was ik er nog niet zo van. Ik wilde niet dat mensen aan mijn hulphond konden zien dat ik iets mankeer. Ik zag een hulphond als iets voor mensen met een zware lichamelijke beperking. Ik heb er een periode van twee of drie jaar over nagedacht, voordat ik het voorlegde aan mijn cardioloog. Die was daar meteen vóór.”
neer je bij haar
Floris slaat alarm
een jonge vlotte meid van 32 met
thuis komt, zie je dat de golden retriever aan haar zijde niet zomaar een hond is. Aan kastjes en klinken hangen touwtjes, zodat Floris haar kan helpen bij haar dagelijkse bezigheden. Dat Martine nu accepteert dat ze hulp krijgt van een hond heeft even geduurd.
31 |
Door een verstoring aan haar autonome zenuwstelsel, daalt de bloeddruk van Martine snel wanneer ze staat, bukt of een snelle beweging maakt. Gevolg is dat ze af en toe bewusteloos raakt. Ze voelt deze flauwtes niet aankomen en kan zichzelf dus ook niet opvangen of veilig stellen. “Een gebroken pols, gebroken schouder, door het vallen brak ik regelmatig iets. Ik liep een hersenschudding op, of kwam bij kennis met een gezicht dat helemaal kapot was.” “Dankzij Floris ben ik nu zekerder als ik naar buiten ga. Ik ben niet zozeer bang voor het vallen zelf, maar meer voor wat er gebeurt als ik op straat lig. Hoe kom je thuis, wie slaat er alarm? Voordat ik een hulphond had kwam ik regelmatig in het ziekenhuis terecht. Sinds Floris er is, is dat anders. Wanneer ik val, loopt hij naar de eerste
de beste persoon die hij tegenkomt. Die ziet door zijn speciale hesje dat Floris een hulphond is. De meeste mensen lopen dan wel met hem mee. Meestal kom ik vervolgens snel weer bij en kan ik uitleggen wat er aan de hand is.” Floris kwam als pup eind 2010 bij Martine. Ze heeft hem zelf opgeleid met behulp van een trainster van Hulphond Nederland. Dit kon dankzij een speciale teamtraining via de stichting. Tijdens de trainingen met Floris kwam Martine er achter dat Floris ook kan aanvoelen wanneer ze dreigt flauw te vallen. “De kans dat ik val, is dankzij Floris veel kleiner geworden. Officieel moet hij aan het touwtje aan mijn broek trekken om aan te geven dat ik moet gaan zitten, maar instinctief springt hij tegen me aan. Dat is voor mij heel duidelijk. Als hij springt, weet ik dat ik moet gaan zitten.” Bovendien hoeft Martine dankzij Floris minder te bukken of dingen van de grond op te rapen; bewegingen waardoor de kans op een flauwte toenemen. Floris helpt haar met allerlei klusjes zoals de boodschappen in de supermarkt vanuit haar mandje op de band leggen. “Floris vindt dat leuk om te doen en hij kan het, dan heb ik zoiets van; laat het ook maar zien dan.”
“wanneer we samen aan het ravotten zijn, kan hij daar ineens mee ophouden. Hij voelt dan aan dat ik moet stoppen.”
Hij geeft mijn grenzen aan Dat Floris al deze handelingen kan is extra nuttig gebleken na een ongelukkige val van Martine in januari 2012. Floris kon die dag niet met haar mee op pad. “Ik weet het nog precies. Ik was teruggelopen naar een babywinkel omdat ik nog even snel iets wilde kopen voor mijn zwangere zus. Boven aan een stalen trap moest ik noodgedwongen even stil blijven staan. Precies op dat moment ging het mis en viel ik elf treden naar beneden. Bij die val heb ik mijn ruggenmerg gekneusd. Door mijn aandoening word ik al snel moe, maar na die val is dat alleen maar erger geworden. Op sommige dagen heb ik zo weinig energie en zoveel pijn, dat ik blij ben dat ik Floris kan uitlaten en dat het dat dan is. ” “Floris geeft duidelijk mijn grenzen aan. Wanneer hij me heeft gedwongen te gaan zitten en ik wil vervolgens te snel weer opstaan, gaat hij over me heen staan of pontificaal op mijn schoot zitten. Ik kan dan geen kant
32 |
op. Of wanneer we samen aan het ravotten zijn, kan hij daar ineens mee ophouden. Hij voelt dan aan dat ik moet stoppen. Ik vind het bijzonder, dat hij zijn eigen plezier op dat moment opgeeft voor mij. Hij stelt altijd mijn belang boven dat van zichzelf. In die zin houdt Floris mij echt een spiegel voor. Ik wil nog wel eens over mijn eigen grenzen heen gaan. Floris houdt mij daarin tegen. Ik kan niet vertrouwen op mijn eigen lichaam, maar ik heb inmiddels geleerd om te vertrouwen op wat hij aangeeft.”
Direct reageren Toch geeft Floris ook geen 100-procent-garantie dat Martine niet meer valt. Ze moet zelf meteen reageren wanneer hij aangeeft dat ze moet gaan zitten. Twee stappen kunnen dan nog te veel zijn. “Ik liep met mijn kleine nichtje en met Floris naar huis. Ik voelde me goed en hoewel er aan beide kanten water was, had ik niet het idee dat er iets kon gebeuren. Floris was aan het spelen met een andere hond toen hij ineens in volle vaart op mij afgerend kwam. Ik wist dat ik moest gaan zitten, maar ik stond op glas en grind. Toen ik nog twee stappen opzij wilde zetten, viel ik al. Later hoorde ik van mensen die het hadden zien gebeuren, dat Floris op dat moment naar mijn nichtje liep en voorzichtig tegen haar aansprong. Mijn nichtje viel op haar billen en Floris is naast haar gaan liggen terwijl hij haar vasthield aan haar kraag. Floris liet haar pas los toen ik goed bij kennis was en kon zeggen dat het goed was. Dankzij Floris is het allemaal goed afgelopen met mij én mijn nichtje.” Hoewel Floris ook energie kost die Martine toch al weinig heeft, levert hij heel veel energie op. Ze zou zich geen leven meer voor kunnen stellen zonder hem. “Het zijn niet alleen de kleine dingen die hij mij uit handen neemt, maar ook de liefde en het gezelschap. Hij is een fysiotherapeut, maatschappelijk werker en verzorgende in één. Als ik een rotdag heb moet ik wel naar buiten met hem om te wandelen. Zo zorgt hij er voor dat mijn conditie op peil blijft. Ik heb op die manier ook sneller aanspraak van buurtgenoten die ook hun hond uitlaten. Voorheen stond ik stil in mijn eentje, nu maak ik kleine stapjes met Floris.” Esther de Kloe
OVERDRACHT VAN HULPHONDEN MET VEEL GEKNUFFEL EN EMOTIE Gemiddeld vijf keer per jaar worden er op de stichting in Herpen hulphonden overgedragen aan hun nieuwe baasjes. Op deze dagen maken de gastgezinnen en de cliënten die hun hulphonden uitgereikt krijgen kennis met elkaar. Een moment met veel geknuffel en emotie. Gastgezinnen zien bij wie de hond waar ze een jaar lang voor gezorgd hebben terecht gaat komen en de cliënten maken kennis met de opvoeders van hun hond en worden bijgepraat over alle ontwikkelingen van de hond als pup. Gastgezinnen hebben vaak langer dan een halfjaar de door hen opgevoede hond niet meer gezien. In deze periode zijn de trainers van Hulphond Nederland de honden gaan trainen voor de cliënten die op de wachtlijst staan. Als hond en het gastgezin elkaar na maanden weer ontmoeten is het altijd weer een feest van herkenning. Allemaal blije honden en vaak verbaasde gastgezinnen: “hij kent me nog!” En hoe vaak horen we niet van een cliënt of gastgezin: “oh ja, zo herkenbaar, dat deed hij toen ook al” en : ”Goh, doet hij dat nog steeds?”. Wanneer iedereen aanwezig is - voorzien van koffie of thee - houdt algemeen directeur Eric Bouwer een openingswoord. Vervolgens vertellen de cliëntenzorg instructeurs van de stichting iets over hoe de training is verlopen bij de cliënt. Dit kan af en toe zorgen voor hilarische en vaak ook ontroerende momenten. Vaak wisselen cliënten en gastgezinnen contactgegevens uit. Het officiële moment van de overdacht van de hulphond wordt afgesloten met een foto moment. Cliënt en hulphond gaan samen op de foto waarna iedereen huiswaarts keert.
Er is een aantal gastgezinnen en cliënten gevraagd hoe zij deze dag ervaren.
33 |
Client: “Wat geweldig om de pupfoto’s van mijn hulphond te zien”.
nieuwe baasje van hulphond Jan. Via facebook word ik op de hoogte gehouden”.
Gastgezin Louise de Kruijf: “De overdracht was prettig, tijd om te knuffelen met de hulphond Jan was fijn. Er hangt een leuke sfeer tijdens de overdracht. Ik heb nog steeds contact met het
Gastgezin Sjaak Vermeij: “ We keken er heel erg naar uit om hulphond Cate weer te zien. Je hebt toch een jaar lang voor een hond gezorgd en een band opgebouwd. Het is een gezellige dag met andere
gastgezinnen en cliënten. Ik heb nog steeds contact met de cliënt die nu het nieuwe baasje van Cate is. Op deze dag ervaar je waarom je gastgezin bent, de cliënt krijgt door de hulphond een beter leven, isolement wordt doorbroken. Als ik dan de cliënt zie glimlachen dan denk ik, daar doe ik het allemaal voor”.
?
VRAAG EN ANTWOORD RUBRIEK
1
Hoe train je een hond om te komen op commando? Als eerst moet de hond weten dat de klank van zijn naam bij hem hoort. Als hij daarop reageert door naar je toe te komen koppel je het woordje ‘hier’ eraan. Door hem vervolgens te belonen met iets van zijn voorkeur leer je de hond dat bij jou komen leuk is. De beloning kunnen brokjes zijn, maar ook enthousiast praten of aaien. Hierdoor koppelt de hond het bij jou komen aan het woordje ‘hier’, en aan iets leuks. Daarbij is de timing van het roepen net zo belangrijk als het geven van de beloning. De hond doet geen twee dingen tegelijk, het is daarom belangrijk dat wanneer de hond bezig of afgeleid is, eerst zijn aandacht te hebben voor dat je het commando geeft.
2
Hoe train je een hond om niet te trekken aan de riem? De hond moet leren dat degene die de riem vast heeft de leiding heeft. Dat doe je door altijd de andere kant op te lopen als de hond aan de riem trekt. Zo leert de hond dat als de riem strak staat hij nooit zijn doel bereikt en een ontspannen riem betekent dat we doorlopen. Zo bepaal jij de route. Daarbij moet je je bewust zijn van de omgeving en de verleidingen voor de hond zoals bewegingen, geluiden en geuren. Beloon daarom je hond op het moment dat hij naast je loopt aan een ontspannen riem. Pas de beloning aan naar de grootte van de verleiding, anders ben je de aandacht kwijt van de hond. Daarna bouw je de beloningen af en geef je deze alleen af en toe en onregelmatig. Zo blijft de hond alert en zal hij in het gedrag volharden.
3
Zijn honden kleurenblind? In de ogen van de hond bevinden zich cellen die licht opvangen. Dit zijn zogenaamde kegeltjes. Mensen hebben drie kegeltjes. Die zijn gevoelig voor rood, groen en blauw. Hiertussen kunnen we sub-varianten maken. Zo zijn mensen in staat om alle kleuren te zien. Honden hebben maar 2 kegeltjes en lang niet zoveel als mensen. Ze zien hierdoor minder kleuren. Deze zijn ook minder helder. De kleuren die honden goed kunnen onderscheiden zijn geel en blauw. De kleuren rood en groen zijn veel vager en worden in het zichtveld van de hond bruine tinten. Dat honden kleuren minder intens zien maakt dat ze hun neus meer gebruiken. Mensen gaan uit van de kleur van voedsel om te zien of het eetbaar is, waar honden vertrouwen op hun neus. Honden zien dus minder helder en minder kleuren dan mensen, maar zijn niet kleurenblind.
34 |
4
Hoelang blijft een hulphond bij een cliënt? Ervaring leert dat een hond als hulphond gemiddeld 8 werkzame jaren heeft bij een cliënt. Zo rond zijn 10de levensjaar gaat de hulphond met pensioen. De cliëntenzorg instructeurs van Hulphond Nederland komen bezoeken tijdens de dienst van de hond regelmatig de cliënt en de hond om de gezondheid van de hond te beoordelen. Zo is er aandacht voor het welzijn van de hond en of de cliënt nog voldoende hulp krijgt of dat de hond nieuwe dingen dient aan te leren. Op het moment dat het helpen de hond teveel energie kost of dat de hond het fysiek niet meer aan kan, gaat de hond met zogenaamd ‘pensioen’. De hond gaat dan genieten van zijn oude dag als ‘huishond’. Dit wordt in overleg bepaald door de cliëntenzorg instructeur, de trainer en de cliënt zelf.
5
Wat is er nodig bij een match tussen cliënt en hulphond? Het begint bij een ‘papieren match’. Daarbij wordt gekeken welke behoefte een cliënt heeft en over welke vaardigheden de hulphond dient te beschikken. Vervolgens wordt er gezocht naar een bijpassende hond. Daarbij wordt rekening gehouden met de eigenschappen, karaktertrekken, mogelijkheden van zowel de hulphond als de cliënt. De liefde dient hierbij – net als bij mensen – van twee kanten te komen. Cliënten ontmoeten hun hulphond op de stichting. Tijdens deze ontmoeting wordt er onder andere ook altijd een wandeling gemaakt. Hierbij gaat een cliënt wat eerste commando’s geven aan de hond en wordt er gekeken hoe de hond daarop reageert. Na de kennismaking volgen er drie dagen bedenktijd. Wanneer de cliëntenzorg, de trainer en de cliënt allen positief zijn is een match officieel.
Het Hulphond Magazine komt geheel tot stand zonder kosten voor de stichting. Wij danken hiervoor onze vrijwilligers en hoofdsponsor Sandd voor de gratis verzending. Wie zijn de gezichten hierbij:
Redactie:
Freelance Tekstschrijvers:
Maarten van IJzer Schrijver en redactie professional
Linda van ’t Land Eigenaar en freelance tekstschrijver Bureau LiLa www.bureaulila.nl
Carola Smits Eigenaar Windkracht-11, management consulting, HR management www.windkracht-11.nl
Janine Verschure Auteur, fotograaf, hoofdredacteur Dibevo-Vakblad, hoofdredacteur Kattenmanieren www.janineverschure.nl
Bob Carrière Dierenarts www.sterkliniek.nl
Inge Buitink Communicatieadviseur en tekstschrijver www.ingebuitink.nl
Misha van Hamersveld Interim corporate communicatie manager via Yacht www.vanhamersveld.com/misha
Bianca Foppes Strategisch adviseur voor merkvraagstukken
Fotografie:
Ferry de Wet Fotograaf en eigenaar FDW Projectmanagement www.ferrydewet.nl
Erica Honingh Pupinstructeur en Fotograaf
35 |
Esther de Kloe Online journalist WegenerMedia
Wij danken onze hoofdsponsors
Hulphond Nederland Postbus 24 5373 ZG Herpen T 0486 - 41 18 78 F 0486 – 41 26 80
[email protected] www.hulphond.nl IBAN Rabobank: NL53RABO0121623424 IBAN ING: NL20INGB0000003831
36 |
HulphondNL Hulphond Nederland Deze uitgave van het Hulphond Magazine is volledig gesponsord Aan deze uitgave kunnen geen rechten worden ontleend.
