1
Leyla gooide haar tas over haar schouder en beende het portiek uit met de sleutelhanger van haar fietssleutels in haar mond en de telefoon in haar hand. Terwijl ze op weg was naar haar fiets zoefde er plotseling iets naar beneden wat met een pets op de stoeptegels brak. Ze liep erop af terwijl ze haar jas dichtdeed en op haar telefoon een nummer opzocht. Toen Leyla zag wat het was, staakte ze wat ze aan het doen was en hurkte neer. Het was een duivenei, waarschijnlijk gevallen uit een slecht gebouwd nest. Het witte ei was opengebarsten en een geleiachtige substantie vloeide eruit. In dat slijm lag een grijsroze monstertje met een opvallend groot gesloten oog. Het monstertje met de natte bijnaveren had in zijn rompje een bewegend hart. Opeens begon het de nek uit te strekken, alsof de duivenlarve versuft was geweest door de dreun. Leyla keek om zich 9
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 9
07-10-14 12:04
heen. In haar jaszak zat een gebruikt zakdoekje. Ze frummelde het om haar vinger en duwde voorzichtig tegen het ruggetje. Het was niet groter dan haar wijsvinger. Het vogeltje strekte zijn nek, opende het snaveltje en kromp toen weer in elkaar. Zijn pootje trilde en het rompje bewoog heftig op en neer. Wat kon ze doen? Oppakken en warm houden? Een kippenei halen, openmaken en hem in dat te kleine badje laten glijden? Ze keek om zich heen, op drie jochies verderop na was de stoep leeg. Het diertje bewoog nog heel even, een klein rukje van het kopje, en bleef toen roerloos liggen. Het natte duifje was nog niet af. Misschien dat het over een maand vrijwillig het ei had verlaten, uit ruimtegebrek. Vandaag was het te vroeg om verder te leven. Om te beginnen met leven. ‘Kut,’ zei ze. Haar telefoon ging. ‘Kut.’ Ze nam op terwijl ze naar het vogeltje staarde. ‘Met Leyla.’ Toen ze de zeurderige toon van Sandra in haar oor hoorde kwam ze overeind en keek op haar horloge. Sandra was haar chef bij de krant, althans: zo gedroeg ze zich. In werkelijkheid was zij assistente van de chef van de politieke redactie en moest ze de journalisten aansturen. Sandra zat de hele dag achter de computer te bellen en Leyla begreep wel waarom ze zo zuur was gaan klinken. Sandra was nooit met de inhoud van de artikelen bezig, maar moest de journalisten wijzen op deadlines en alles inplannen. Ze was weliswaar eerder op de hoogte van al het nieuws dan de krantenlezers, maar miste toch alle actie. 10
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 10
07-10-14 12:04
‘Je spreekt af met de woordvoerster dat zij alles voor publicatie mag lezen en je interviewt haar een halfuur over hun aanpak. Is dat check?’ Vanaf welk moment zou Sandra de gewoonte hebben ontwikkeld om elk gesprek af te sluiten met ‘Is dat check?’? ‘Check,’ zei Leyla en ze hing op. Dat vogelhoopje lag daar maar, midden op de stoep. Ze rommelde in haar tas en vond een leeg boterhamzakje. Met haar hand in het zakje boog ze zich naar het roze lijfje. Het voelde nat en zacht toen het topje van haar middelvinger het roze stekelige ruggetje aanraakte. Het was niet koud maar ook niet warm, het was onwarm. Het vogeltje gleed in haar handpalm, met een stukje van de eierschaal erbij. Verderop was een stukje gras aan de voet van een boom. Voorzichtig liep ze op de boom af, geconcentreerd kijkend naar het roze hoopje vlees in haar hand. Bij het stukje gras hurkte ze en legde het duifje en het stukje eierschaal neer. Leyla richtte zich op en keek weer hoe laat het was. Ze moest naar het station fietsen en in een trein stappen, want ze moest naar de woordvoerder met wie ze had afgesproken. Als ze nu zou vertrekken, zou ze de trein van twee minuten voor half halen. Ze duwde haar hak in de aarde, het was zachte grond, het gras was makkelijk om te woelen. Met het boterhamzakje nog om haar hand groef ze een kuiltje en schoof het vogeltje erin. Ze dekte het toe met aarde en een graspolletje en legde het eierschaaltje erbovenop. 11
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 11
07-10-14 12:04
‘Gaat het wel goed?’ klonk het achter haar. Leyla keek om. Een oudere vrouw met elegant opgestoken grijs haar liep met een stok en een boodschappentas naar haar toe en fronste. ‘Ja, het gaat goed, hoor,’ antwoordde Leyla. ‘Wat is dat?’ vroeg de vrouw, wijzend op het grafje. ‘Ik liet mijn sleutels vallen,’ zei Leyla. Ze stond op en klopte wat zand van haar broek. De dame knikte en maakte aanstalten weer verder te lopen. Leyla stapte op haar fiets en zwabberde weg. Ze keek niet meer om naar de boom.
12
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 12
07-10-14 12:04
2
Leyla zag er al weken tegenop: de paasbrunch op de redactie. Ze wist niet precies wie erachter zat, maar het was vast een idee van Sandra. Zij hield zich ook bezig met kerstversiering, chocoladeletters en fruitmanden als er zieken waren. Waarschijnlijk had iedere werkvloer een Sandra, en waarschijnlijk waren Sandra’s ook nodig in de wereld, maar het liefst had Leyla gewoon doorgewerkt, desnoods thuis. Leyla liep de verdieping op waar de politieke redactie gevestigd was en zag dat de grote vierkante tafel, waar ze normaal aan zaten tijdens de redactievergaderingen, gedekt was met een groot geel paaskleed. In het midden stond een fruitmand en een gigantische chocoladepaashaas. Ze zuchtte en liep naar haar bureau; ze had nog een uur voordat ze verplicht moest aanschuiven. 13
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 13
07-10-14 12:04
Haar chef Jeroen was eind vijftig en zag er altijd een beetje slordig uit doordat er ergens op zijn pak wel een vlek of een kreukel zat. Vijf jaar werkte ze nu bij de krant; twee jaar bij de verslaggeving en drie jaar op de politieke redactie in Den Haag. Jeroen had haar overgehaald om die stap te maken. Hij gedroeg zich bijna als een vaderfiguur voor Leyla en deelde al zijn kennis over het Binnenhof met haar. Al jaren liep hij er rond, hij had de telefoonnummers van alle Kamerleden en partijleiders in zijn telefoon. Wanneer er iets speelde werd hij gevraagd om een interview af te nemen. En wanneer er iets speelde waarvan politici liever niet hadden dat het naar buiten kwam, werd hij geweerd als een besmettelijke ziekte. Leyla werkte in een uur al haar mails weg en liep vervolgens naar haar vaste plek aan de redactietafel, op de hoek, dicht bij de muur. Het viel haar op dat haar collega’s niet op de plek gingen zitten waar ze meestal zaten. Het feit dat dit een paasbrunch was, deed ze toch iets, kennelijk. Sandra sneed vrolijk een paasbrood aan en kirde dat het wel heel erg op een kerststol leek. Ze stond bevallig voorover geleund over de tafel. Leyla zag hoe haar mannelijke collega’s keken naar de vorm van haar billen in het jurkje met gele bloemen. Net toen Leyla bedacht welke smoes ze kon gebruiken om weg te gaan, stond Jeroen op en vroeg hij de aandacht. Goddank. Terwijl hij zijn team prees dacht Leyla terug aan de eerste keer dat ze hier kwam. Een mannenwereld, dat was het eerste wat ze dacht. Ze liep een dag mee met 14
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 14
07-10-14 12:04
Jeroen en schreef alle namen op die hij noemde. Hij wees een nieuwe spindoctor aan en een Kamerlid dat in een lastige situatie zat. ’s Avonds in bed keek ze naar vier bladzijdes namen en termen. Ze besloot een smoelenboek voor zichzelf te maken, als een jaarboek van de middelbare school. Voordat ze journalistiek ging studeren, had ze haar propedeuse biologie behaald. Biologie was waar ze goed in was geweest, haar hele leven al. Ze snapte hoe het zat, zag de logica en herkende de systemen van de natuur. Alles bestond uit processen. Het begon met orde scheppen, en orde was wat ze in politiek Den Haag absoluut nog niet zag. Dus zette ze alle Kamerleden, voorlichters en de hoogste ambtenaren bij elkaar in een bestand totdat er uiteindelijk tien pagina’s uit de printer rolden. Ze leerde de namen uit haar hoofd en twee weken later was bijna niemand in het Tweede Kamergebouw nog een onbekende voor haar. Jeroen hief zijn glas prosecco om een toost uit te brengen. Leyla twijfelde; ze hield van drank, maar het was ook nog vroeg. Vooruit, ze hoefde vandaag niets ingewikkelds te doen. Er werd geproost op een mooi voorjaar, een levendige lente. Leyla knikte en keek haar collega’s aan. Ze had ze voor zich gewonnen, wist ze. In het begin hadden ze geen hoge verwachtingen van haar gehad; sommige collega’s wilden haar zelfs uit de tent lokken en op de proef stellen. Ze begreep het wel – zo’n meisje van zevenentwintig dat opeens allerlei dossiers kreeg toebedeeld. Maar ze pakte alles aan als een wetenschapper. Ze woog zaken zorgvuldig af 15
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 15
07-10-14 12:04
en verzamelde van alle kanten standpunten en informatie. Beetje bij beetje won ze het respect van haar collega’s. En nu, drie jaar later, waardeerden ze haar analyses en schroomden ze niet om haar mening te vragen over een bepaalde kwestie. Haar glas was leeg en ze schonk zichzelf onopvallend nog wat bij. Op deze manier was de paasbrunch nog wel te doen. ‘En dan nu,’ riep Sandra terwijl ze opstond en haar haar los schudde, ‘een spel!’ Er klonk gemompel. ‘We gaan nu per persoon de goede eigenschappen van elkaar benoemen. Lijkt me heel fijn! We beginnen hier rechts.’ Waarom konden mensen die samen moesten werken niet gewoon samenwerken en moest er altijd dit soort constructies aan te pas komen om iets met elkaar te ondernemen? Leyla nam nog een hap paasbrood met een dikke laag boter erop en schonk zichzelf weer bij met de fles prosecco, die nu eenmaal heel dicht bij haar op de tafel stond. Sandra wees opzij naar Theo, die Financiën en Economische Zaken deed. ‘Punctueel’, zei Jeroen. ‘Jij levert alles ruim voor de deadline in.’ De anderen knikten. ‘Wijnkenner, mag dat ook?’ vroeg iemand. Sandra knikte. Dat was juist goed, legde ze uit, het ging over iemand als mens, niet alleen als journalist. ‘Geestig,’ zei Iwan. ‘Gierig!’ Er werd gelachen. Sandra wees naar Gerard, een nogal stille wat oudere journalist die op Jeroen na het langst op de politieke redactie rondliep. 16
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 16
07-10-14 12:04
‘Gul.’ ‘Family man.’ ‘Hij maakt zelf stripboeken voor zijn kleinkinderen,’ zei Jeroen. ‘Ongelofelijk.’ Dat wist Leyla, ze had er wel eens eentje gezien. Met een precisie die grensde aan waanzin maakte hij zelf tekeningetjes en hij schreef hele verhalen in de tekstballonnetjes met exact dat handschrift dat altijd in stripboeken gebruikt wordt. Hij was vast een geweldige opa. De avonturen gingen over het hondje van de kleinkinderen, dat bovennatuurlijke krachten bezat als het donker was geworden. Ze nam nog een slok. Het bleef even stil. ‘Leyla,’ zei Sandra. Ze keek de tafel rond. Leyla kon het niet aan om nu de gezichten van haar collega’s te zien, dus pakte ze een sinaasappel uit het fruitmandje. ‘Harde werker,’ zei Jeroen. Er werd instemmend gemompeld. ‘Ambitieus.’ ‘Gesloten.’ ‘Mannelijk.’ Sandra begon te lachen. ‘Mannelijk als positieve eigenschap? Dacht het niet. Kom op, mensen, niets meer?’ Wat een martelgang. De sinaasappel was gepeld en Leyla trok wat witte sliertjes van het oranje bolletje af. Dus zo zagen haar collega’s haar. Als een gesloten, geheimzinnige en mannelijke harde werker. Soit, Leyla kon het ze niet kwalijk nemen. Deze gesloten mannelijke harde werker zat lekker een sinaasappel te 17
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 17
07-10-14 12:04
eten. De beurt ging naar Jeroen naast haar. Goddank. Waarom vond men haar niet gewoon ‘gezellig’? Misschien moest ze positiever zijn? ‘Jolig!’ zei ze luid. Het viel stil. ‘Vind je mij jolig?’ vroeg Jeroen. Hij trok verwonderd een wenkbrauw op. Leyla stopte twee sinaasappelpartjes tegelijk in haar mond. Er droop sap langs haar kin. Ze nam nog een slok prosecco en besloot zich deze paasbrunch verder maar koest te houden.
18
Anna Drijver Ei Derde proef.indd 18
07-10-14 12:04
