Waarover zijn wij het eens? Open brief aan mijn geachte medeburgers.
Als er in dit land niets moet veranderen, dan is er veel keuze België leeft al meer dan zestig jaar boven zijn stand -
-
Vanaf 1951 hebben alle Belgische regeringen meer geld uitgegeven dan ze ontvingen aan belastingen en sociale bijdragen. Dit kon alleen door ieder jaar geld te lenen en er bovendien veel interest op te betalen. Zo is de overheidsschuld gegroeid van ruim 7 miljard euro in 1951 (ongeveer 50 miljard in euro’s van vandaag) tot 387 miljard op het einde van 2013. Of een schuld van gemiddeld 34.705 euro per inwoner. In Europa is dit de tweede hoogste schuld per inwoner, na Ierland en voor Italië. Dit is niet allen de schuld van Di Rupo maar van alle regeringen sedert 1951.
Ontsporing en blokkering vanaf 2008 - In de laatste tien jaar is het begrotingstekort vanaf 2008-2009 terug sterk beginnen
-
-
-
stijgen. De oorzaken waren enerzijds minder inkomsten door de economische recessie en anderzijds meer uitgaven voor de vergrijzing, vooral gezondheidszorg en pensioenen. Zaken die al tien jaar voordien waren voorspeld. In die periode had men ingrijpende maatregelen moeten nemen. Op vier jaar hadden we vier regeringen: Verhofstadt III, Leterme I, Van Rompuy en Leterme II. Alle vier bestaande uit: CD&V/CDH, Open VLD/MR en de PS. Daar is de ontsporing en blokkering begonnen. Met mevrouw Milquet (madame “non”) in de hoofdrol. Maar zij niet alleen. Alle Franstalige partijen waren het er roerend over eens dat zij geen enkele staatshervorming zouden aanvaarden die aan Wallonië één euro zou kosten. Integendeel, Brussel moest meer geld krijgen. Di Rupo I, bestaande uit dezelfde partijen + de SP.A, is er ook niet in geslaagd om ingrijpende maatregelen te nemen. Niettegenstaande de adviezen van Europa, het IMF en de OESO. o Veel maatregelen zullen slechts een kortstondig effect hebben. Ook de terugbetalingen van Fortis en KBC, bovendien met winst voor de overheid, zijn eenmalig. o Veel muizenstapjes waren het maximum. Een rij maatregelen op het gebied van brugpensioen, vervroegd pensioen en pensionering hebben alles samen een gunstig effect van slechts 0,1 % op de kosten van de vergrijzing. Nog vijftig dergelijke regeringen en we zijn er bijna. o De aanpak van de fiscale en sociale fraude verdient veel meer lof. o Het grootste falen is het gebrek aan maatregelen om de concurrentiekracht te herstellen. In het regeerakkoord was slechts voorzien om een conferentie te houden met de sociale partners. Toen het probleem uiteindelijk ter sprake kwam, werd men het niet eens over de grootte van onze loonhandicap: 3 % of 25 %. Voor de socialisten is dit ook geen echt probleem voor de mensen. Di Rupo beweert 23 miljard bespaard te hebben. Dit is 2.000 euro per inwoner of 8.000 euro per gemiddeld gezin. Hebt U dat ergens gevoeld? Natuurlijk niet want t.o.v. 2009 1
-
zijn de overheidsuitgaven in 2013 met 26 miljard gestegen; de fiscale ontvangsten, inbegrepen de sociale bijdragen, zijn met 29 miljard gestegen. Een tip: plan dit jaar om uw dak te vernieuwen voor 20.000 euro en doe het dan niet. Deze besparing mag U in een potje steken. Als u ieder jaar een nieuw dak voorziet en niet uitvoert, kunt U na tien jaar een nieuw huis kopen. Deze regering heeft wel het begrotingstekort van 14 miljard in 2010, na een lichte stijging in 2011 en 2012, teruggebracht naar een tekort van 10 miljard in 2013. De begroting van de nieuwe regering zal extra belast worden met ten minste 17 miljard wegens de stijgende kosten van de vergrijzing.
De zesde staatshervorming. Voor de Vlamingen de slechtste ooit -
-
-
-
Het kiesarrondissement BHV wordt niet gesplitst in de zes faciliteitengemeenten. Het gerechtelijk arrondissement Brussel, dat vandaag de 35 gemeenten van HalleVilvoorde omvat, blijft volledig behouden. Zelfs met uitbreiding van de rechten voor de Franstaligen. Door de hervorming bij Justitie komt er één gerechtelijk arrondissement per provincie. Maar dus niet in de provincie Vlaams Brabant. Er komen er wel twee in de provincie Henegouwen. Het bedrag van de overgedragen bevoegdheden (18 miljard) is niet gering maar bedraagt nog geen drie vierden van de uitgaven voor onderwijs. Het gaat vooral over zeer veel kleine bevoegdheden die meestal met haken en ogen verbonden blijven met het federale niveau. Dit zal leiden tot eeuwigdurende discussies. De regering Di Rupo was zelf niet in staat om echt te besparen. Maar het bedrag dat overgedragen wordt naar Gewesten en Gemeenschappen is wel met 12,5 % verminderd. Met nog extra verlies voor het Vlaams Onderwijs en winst voor het Franstalige. De fiscale uitgaven (o.a. de woonbonus) is zelfs met 40 % verminderd. De Gewesten moeten voortaan een groter deel van de pensioenen van hun ambtenaren betalen. Op zich zeer terecht. Maar van de bedragen die de federale overheid tot hiertoe hiervoor betaalde, wordt geen cent overgedragen. Wees dus niet verbaasd als er nu al gesproken wordt over het verminderen van de kinderbijslagen en het afschaffen van de woonbonus voor nieuwe aanvragen. Dit is nog maar het begin. Ook in de toekomst zullen deze overgedragen bedragen niet aangepast worden aan de welvaart maar slechts aan 82,5 % ervan. Volgens een gezamenlijke studie van de universiteiten van Namen en Brussel zullen vooral de Vlamingen de rekening betalen: ”La Flandre, grande perdante de la sixième réforme de l’Etat.” Vanaf 2016 verliezen de Vlamingen jaarlijks 1,7 miljard extra door deze staatshervorming. Met dank aan Di Rupo en zijn Vlaamse koorknapen. Dit stond enkele maanden geleden in La Libre Belgique. Ook in uw krant?
De sociale zekerheid is ver van de beste in Europa -
Volgens cijfers van het Instituut voor de statistiek van de Europese Unie (Eurostat 2011) bedragen de sociale uitgaven per hoofd van de bevolking in België jaarlijks 8.553 euro. De hierna volgende bedragen zijn ook uitgaven per hoofd in euro. 2
-
-
-
-
In de globale rangschikking staat België tiende. Ver onder de ons omringende landen. De top-3 zijn: Noorwegen 10.688, Nederland 9.794 en Denemarken 9.648 België scoort vooral slecht in de tak van de pensioenen met een uitgave van 2.792. Hier staan we twaalfde. De landen die ons voorafgaan geven gemiddeld 26 % meer uit. Denemarken haalt de top met 4.187 De grote uitzondering is de uitgave voor werkloosheid. België is hierin de triestige kampioen met een uitgave van 1.093. Meer dan het dubbele van het gemiddelde in de eurozone. Geen enkel land in Europa (en in de wereld ?) geeft meer uit. Ierland met 951 en Spanje met 865 benaderen België het dichtst. In de ons omringende landen geven ze nog niet de helft uit. In feite zijn de uitgaven wegens werkloosheid nog veel hoger want de pensioenen voor arbeiders (die al laag zijn) bestaan voor een vijfde uit gelijkgestelde dagen wegens werkloosheid. Ook andere sociale uitgaven worden verhoogd door extra tegemoetkomingen aan werklozen: uitgaven voor geneeskundige verzorging, kinderbijslagen en andere. Onze sociale zekerheid is dus totaal verkeerd georiënteerd. Met werkloosheidsgraden van 6,3 % in Vlaanderen, 15,8 % in Wallonië en 20,0 % in Brussel hoeft er geen tekening gemaakt te worden. Dat wij de beste sociale zekerheid van Europa hebben is dus een grote leugen. Bovendien is deze middelmatige prestatie maar mogelijk dank zij de werkende Vlamingen die een flink deel van de sociale uitgaven in Wallonië (ongeveer 20 %) en Brussel (ongeveer 10 %) betalen. Dit heeft als gevolg dat de sociale uitgaven per inwoner in Wallonië en Brussel groter zijn dan in Vlaanderen. Ja, met het geld van de Vlamingen.
Red de solidariteit. Laten we ons wenden tot wie ze in gevaar brengt -
-
-
-
De uitdagend hoge lonen en de tergende ontslagvergoedingen die aan enkele bedrijfsleiders gegeven worden, steken de ogen uit. Het mag niet kunnen dat de top dertig of meer keer zoveel verdient als de minst betaalde medewerker. Niet te verwonderen dat miljoenen mensen dan niet meer bereid zijn om één euro in te leveren. De zogenaamde sociale partners zouden moeten overeenkomen over de loon- en arbeidsvoorwaarden zodanig dat de onderneming op de internationale markt concurrentieel blijft en verder kan groeien. Hier heeft iedereen baat bij. Nu komen zij dikwijls niet overeen en vragen dan aan de overheid, dus alle andere belastingbetalers, om een deel bij te leggen. Dit is ook boven zijn stand leven. Voor de dekking van de uitgaven (sociale en andere) is er bij grote groepen van mensen, dank zij de solidariteit, een evenwicht tussen uitgaven en bijdragen. Dat zou men ook verwachten tussen de inwoners van de Gewesten. Al vijftig jaar is dit niet zo. Vooral niet langs de kant van de bijdragen omdat de tewerkstellingsgraad in Wallonië en Brussel veel lager is dan in Vlaanderen. Door dit gebrek aan solidariteit in het leveren van een gelijkwaardige bijdrage door de inwoners van Wallonië en Brussel, is het niet te verwonderen dat niet veel mensen in Vlaanderen nog bereid zijn om jaarlijks meer dan zes miljard koopkracht weg te geven. Fiscale en sociale fraude mag dan een nationale sport zijn, het is vooral een gebrek aan solidariteit.
3
De Vlaamse regering: zwak, vooral door gebrek aan geld -
-
-
-
Geen afschaffing van de provincies, geen kinderpremie, geen hospitalisatieverzekering. Een energiebedrijf waarvan niemand weet wat het doet of waarvoor het moet dienen. Toename van de wachtlijsten op het gebied van kinderopvang, bijzondere jeugdzorg, gehandicaptenzorg, sociale woningen, scholen, ziekenhuizen, rusthuizen. Vlaanderen in Actie. Het stokpaardje van Kris Peeters. Veel statistieken, beleidsindicatoren en grafieken, maar weinig resultaten. In plaats van een topregio te worden, zakken we in de internationale ranglijsten, net zoals België. 200 organisaties om de subsidies voor innovatie te verdelen; deze zijn zelf dus niet creatief genoeg om dit doeltreffend en efficiënt te organiseren; weg met die bureaucratie. Het groots winkelcentrum aan de Brusselse ring en de Oosterweelverbinding in Antwerpen zijn twee dossiers die de minister-president al in zijn vorige regering mismeesterd heeft. Het toenemend verlies aan welvaart (en welzijn!) door de files op de Vlaamse wegen is nu al zeer groot. Het wordt nog veel erger. Ook de gevolgen op het gebied van tewerkstelling. Of denkt U dat buitenlandse ondernemingen hier nog bedrijven zullen oprichten om eerst te dure producten te maken en er dan mee in de files te staan? Heeft deze regering niets goeds gedaan? Toch wel, maar niet veel. Op het gebied van onderwijs is er bijna niets afgewerkt. De oorzaak van de problemen ligt vooral in het gebrek aan geld. Hoelang zullen de Vlamingen nog jaarlijks meer dan zes miljard, waar ze zelf voor gewerkt hebben, weggeven terwijl ze geen geld hebben om hun eigen sociale en economische problemen op te lossen? Met de nieuwe staatshervorming wordt dit nog erger.
Aandeel van Gewesten en Gemeenschappen schuldenproblemen van dit land -
-
in
de
begrotings-
en
In de jaren van de regering Di Rupo (2011-2013) had de Vlaamse Gemeenschap een totaal overschot van 600 miljoen. De andere Gewesten en Gemeenschappen een tekort van 2,3 miljard. C’est ça la solidarité. Eind 2013 had Vlaanderen een schuld van 5,9 miljard. Van nu tot 2020 zal KBC nog 3,5 miljard terug betalen. De andere Gewesten en Gemeenschappen hebben een schuld van 22,8 miljard. Geen zorg. Deze schulden worden gewaarborgd door de Belgische staat. De Vlamingen zullen ze wel betalen. C’est ça la solidarité.
België vervalst de werkelijkheid, vervalst de problemen en maakt de oplossing onmogelijk -
-
Achter zeer veel Belgische cijfers zitten er in ieder Gewest zeer uiteenlopende feiten, dus zeer uiteenlopende problemen. Bovendien zeer uiteenlopende oplossingen wegens zeer uiteenlopende visies en belangen. Wat het helemaal onmogelijk maakt is de grondwet met bijzondere meerderheden, belangenconflicten, alarmbelprocedures en een paritair samengestelde regering. Bijzondere wetten regelen institutionele (o.a. staatshervormingen) en communautaire 4
-
zaken. Dan kunnen 32 Franstaligen iedere wet verhinderen; ook het wijzigen ervan. Zelfs tegen 88 Nederlandstaligen. Een minderheid van 20 % kan in dit land alles blokkeren. Dit is de reden waarom Yves Leterme niets heeft kunnen bereiken en de Vlaamse koorknapen in de regering Di Rupo ook niet. Ze hebben er zelfs nog tien bijzondere wetten aan toegevoegd. Wat kan de N-VA dan bereiken? Ook niets. Bart De Wever zegt dat er in dit land twee democratieën zijn. Was het maar waar. Er zijn in dit land twee landen met één grondwet die toelaat dat het grootste land gegijzeld wordt door de helft van het kleinste. Met goedkeuring (in 1970) van de CVP, de Belgische Socialistische Partij en uiteraard hun Franstalige zusterpartijen. De Vlamingen zijn goed genoeg om te werken, hun geld af te geven en te zwijgen. Of zoals Prof. P. De Grauwe reeds in 1991 schreef als besluit van een wetenschappelijke studie: “M.a.w. indien de boedelscheiding in 1975 was gebeurd, dan zat Vlaanderen vandaag op rozen.” (vandaag was dan wel al in 1991)
Hoe geraakt dit land gedeblokkeerd? Hoe kunnen de Vlamingen ontsnappen uit de gijzeling? Ik weet het ook niet. Ik weet wel dat ik in de meer dan vijftig jaar dat ik de politiek volg, nog nooit zo enthousiast geweest ben voor het programma van een partij als nu voor het programma van de N-VA.
De overkoepelende gedachte van het N-VA-programma: ondernemen met als doel meer werkgelegenheid en dus meer welvaart en minder armoede -
-
-
Ik voel mij niet geroepen om hun programma voor te stellen. Het is een alomvattend programma voor de echte problemen die zich in dit land stellen. Justitie. Werkt slecht of werkt niet. Massale seponeringen (misdaden die niet vervolgd worden), procedurefouten en verjaringen, gevangenisstraffen die niet uitgevoerd worden. Justitie wordt aangevoeld als onrechtvaardig. Dit is dodelijk voor een gemeenschap. Immigratie. Tijdens de twee jaar Di Rupo zijn er netto 117.000 migranten bijgekomen. Dit is evenveel als in de eerste vier jaar van deze eeuw. Een paar dekens en een handvol sensationele uitwijzingen zijn geen immigratiebeleid. De N-VA is tegemoetkomend tegenover immigranten en asielzoekers op voorwaarde dat zij hier willen integreren. Zij voorziet ook een hoger bedrag voor ontwikkelingssamenwerking; iets waar deze regering al twee keer van afgeknibbeld heeft. Milieu. Vergroening van de belastingen ten gunste van een verlaging van de arbeidslasten. Met name, de verkeersbelasting, belasting op vervuilende en milieubelastende activiteiten, een koolstofbijdrage toevoegen aan de transportbelasting en andere bestaande milieubelastingen. Versterking van de open ruimte, natuur en bos, en de biodiversiteit. De kosten voor een gezonde bodem, schone lucht, zuiver water niet afwentelen op de toekomstige generaties. Investeren in sociale huisvesting. In meer algemene woorden, de N-VA wil een toekomst: o waarin mensen die werken, sparen en ondernemen niet worden afgestraft met steeds hogere lasten o waar we hervormen in plaats van blijven aanmodderen o waar we de lasten verlagen en de schuld afbouwen 5
-
o waar we eindelijk de hand aan de ploeg slaan. Het is waar. Het zijn maar woorden. Maar ze worden allemaal ingevuld met concrete maatregelen en goede argumenten. Deze partij kan het zich niet veroorloven om het bij woorden te laten. Indien wel, verdwijnt zij bij de volgende verkiezingen.
Met hun voorstel voor confederalisme geven ze België nog een laatste kans -
-
-
Voor een beperkt aantal bevoegdheden blijft er een confederale regering, met zes ministers, paritair samengesteld en voorgedragen door de twee deelstaten: Vlaanderen en Wallonië. Tussen de deelstaten Vlaanderen en Wallonië blijft er een vorm van solidariteit die objectief, transparant, efficiënt en responsabiliserend is. Het Gewest Brussel wordt Brussel-Hoofdstad, bevoegd voor de grondgebonden materies. De twee deelstaten oefenen er de persoonsgebonden materies uit. Het voorstel over de splitsing van de Federale schuld is geniaal. Voor de schuldeisers wordt deze schuld niet gesplitst maar volledig afbetaald over een periode van 25 jaar. Zij krijgen garantie over de terugbetaling via een Delgingsfonds dat zal gefinancierd worden met een deel van de opbrengsten uit de BTW en accijnzen. Door deze volledige afbouw zullen er nagenoeg zeker tekorten ontstaan in de begrotingen van de deelstaten. Zij zullen dan in de mate van hun eigen tekort zelf schulden moeten aangaan en zelf instaan voor de lasten ervan. M.a.w. de internationale financiële markten worden gerustgesteld en tegelijkertijd worden de deelstaten verantwoordelijk voor de schulden die zij zelf veroorzaken. Zal dit lukken? Ik denk het niet.
De echte problemen zijn sociaal-economisch en communautair. Of omgekeerd -
-
-
Vermoedelijk denken ze bij de N-VA ook dat het met confederalisme niet zal lukken. Wellicht daarom schuiven ze het communautaire naar de achtergrond en zetten ze alles op een sociaal-economische herstelregering, vanaf dag één. Wat zien we nu? Juist hetzelfde als vroeger. Alle Franstalige partijen zijn radicaal tegen de N-VA. Zij houden enkel van België omwille van de Vlaamse centen. Zij weten dat er vooral in Wallonië veel langdurig werklozen zijn, naar verhouding veel personeel in overheidsdiensten, veel overbodige medische beeldvorming en andere onderzoeken in de gezondheidszorg. Zij weten dat de kosten van de vergrijzing in Wallonië veel groter zullen zijn dan in Vlaanderen. Vijftig jaar na het sluiten van de mijnen en de teloorgang van hun industrie vinden zij nog eens 25 jaar niet voldoende om er bovenop te komen. Hun sociaal-economische problemen zijn in dit land tegelijk communautaire problemen. Dit is ook waar in Vlaanderen. Het is vreemd (eigenlijk onbegrijpelijk) dat meerdere Vlaamse partijen zich ook fel afzetten tegen de N-VA. Waarom? Welke belangen verdedigen zij? De N-VA heeft geen belangengroepen achter zich. Zeg nu niet Voka. Deze werkgeversvereniging heeft misschien 50.000 leden. De N-VA kreeg 1.268.780 stemmen in 2010. Dit is meer dan driemaal zoveel als het aantal zelfstandigen in Vlaanderen. Volgens alle peilingen komt er nog een pak stemmen bij. Deze partij verdedigt de belangen van alle Vlamingen en is er ook van afhankelijk. 6
De N-VA is niet socialistisch maar wel sociaal De basisdoelstelling is: meer mensen langer aan het werk. Waar nodig in aangepaste arbeidsomstandigheden. De inspirerende gedachten zijn: -
Mensen die werken en bijdragen zullen meer beloond worden Mensen die buiten hun wil moeilijk werk vinden zullen meer geholpen worden Misbruiken zullen gestraft worden.
-
Kinderbijslagen: o Voor ieder kind hetzelfde bedrag o Een extra voor kinderen in armoede; kinderen met een beperking; pleegkinderen; wezen o Fiscale aftrek niet afhankelijk van de hoogte van het inkomen maar voor ieder kind evenveel o Uitbreiding van kinderopvang en naschoolse opvang. Werkloosheid: o In het eerste jaar een hogere uitkering o Daalt in het tweede jaar afhankelijk van het aantal gewerkte jaren o Na twee jaar een leefloon dat opgetrokken wordt tot de armoederisicogrens; met de plicht tot gemeenschapsdienst; herwaardering van de sociale economie o (als mensen die eenmaal per maand solliciteren na 24 pogingen geen werk vinden moeten we ons toch afvragen: willen ze niet werken? of kunnen ze niet? of loont het niet de moeite?) Pensioenen o Het wettelijk pensioen versterken. Hoger minimum pensioen. Pensioenleeftijd blijft 65 jaar o Loopbaan moet 45 jaar bedragen o Pensioenering kan maximum vijf jaar vervroegd worden maar dan met een lager pensioen. Later op pensioen gaan kan ook met opbouw van pensioenrechten tot maximum 45 jaar o Gelijke verdeling van de pensioenrechten in geval van scheiding o Meer dan 2 jaar werkloosheid wordt niet meer meegeteld als gelijkgestelde dagen. Sabbatjaar en wereldreizen ook niet o Pensioenen in private en publieke sector groeien geleidelijk naar elkaar toe. Geneeskundige verzorging o Besparen, niet door minder zorgen te verstrekken maar door meer efficiëntie: o.a. minder overbodig onderzoek, meer preventie, systeem van derde betaler bij de huisarts (de patiënt betaalt enkel de eigen bijdrage, het verschil krijgt de dokter rechtstreeks van het RIZIV). Andere o Ook op veel andere plaatsen in het programma bewijst de N-VA haar sociale ingesteldheid.
-
-
-
-
7
Ten slotte “Wij zijn een volkspartij die het opneemt voor wie werkt, spaart en onderneemt. Die bouwt aan een (h)echte gemeenschap. Een gemeenschap die niemand laat vallen en waarin nieuwkomers zich kunnen opwerken tot medeburgers” (Bart De Wever op de laatste bladzijde van de N-VA congresbrochure 2014)
Geachte medeburger, Ik zeg niet: stem voor de N-VA. Ik zeg dit ook niet aan onze kinderen. Het is zeer goed mogelijk dat U het niet helemaal of zelfs helemaal niet met mij eens bent. Geen probleem. De vrijheid van mening acht ik het hoogste goed in onze samenleving. Alle politieke partijen hebben op een zeker ogenblik in de geschiedenis een zeer waardevolle vernieuwing gebracht. Hun rol is niet uitgespeeld. O.a. het echte socialisme blijft een noodzaak. Zij zijn zeer goed in het verdelen van de koek. Jammer dat zij zo slecht zijn in het bakken van koeken. Waarom hebben de vakbonden nog nooit in iedere sector modelbedrijven opgericht waar we allemaal zouden kunnen zien hoeveel beter het kan? Waar zijn de coöperaties? De stijgende kosten voor pensioenen en geneeskundige verzorging zullen we niet kunnen betalen door het geld van anderen af te pakken. Dit is de mensen zand in de ogen strooien, ja zelfs bedriegen. Dit is al ruim voldoende gebeurd met gebakken lucht in een leeg Zilverfonds. De geneeskundige verzorging verminderen en de lage pensioenen nog meer verlagen wil niemand. Dan maar de hoge belastingen en sociale bijdragen nog verder aanzienlijk verhogen? We kunnen al jaren niet meer concurreren op de snel evoluerende internationale markten. Nu moeten er in de eerste plaats grotere koeken gebakken worden. O.a. door met meer mensen langer te werken. De N-VA durft dit zeggen. Zij heeft de moed om vóór de verkiezingen tegen zeer veel haren in te strijken. Om de feiten voor te stellen zoals ze zijn. Om geen holle verkiezingsbeloften te maken. Om echte oplossingen aan te bieden die hard nodig en haalbaar zijn. En daardoor hoop geven. Dit is buitengewoon moedig. Ik vind Bart De Wever de grootste politieke leider die we in Vlaanderen ooit gehad hebben. Ook hierover hoeft U het met mij niet eens te zijn. Als er in dit land niets moet veranderen hebt U veel keuze. Ik ben het over een aantal punten ook niet eens met de N-VA. Maar bij deze verkiezingen stap ik er over heen. Het belang van alle Vlamingen staat op het spel, die van onze kinderen en kleinkinderen inbegrepen. Vandaar dit persoonlijk initiatief (*).
Tot maandag 26 mei. Dan zeggen we elkaar vriendelijk een goede dag. Eigenlijk nu al.
Herman Deweerdt / Westernieuwweg 47 / 8490 Varsenare (*) Het initiatief van deze open brief is tot stand gekomen zonder enig overleg of afspraak met wie dan ook van de N-VA. Ik ben geen lid van die partij en zal het morgen ook niet worden.
8
9
