Afscheid aan een Beginnend Dichter Voorwoord Ik ben me ervan bewust dat je geen afscheid ‘geeft aan’ iemand, of afscheid neemt 'aan' iemand. Maar afscheid nemen van mijn broer zoals hij echt was kan ik niet meer doen. Wat ik overhoud is een geconstrueerd persoon. Mijn broer zoals ik hem kende. Als broer, als scout, als collega... Maar dat 'construct' is mijn broer niet. Mijn broer was ook een vriend, een zoon, een leerling... Van de jongen die al deze dingen was kan ik geen afscheid nemen. Niet omdat ik weiger dat te doen maar gewoon omdat het te laat is. Ik zou alleen afscheid kunnen nemen van het construct dat ik van hem heb, maar ook dat lijkt me zinloos.
Dit afscheid geef ik aan mijn broer zoals hij echt was. Dus ook zoals ik hem niet kende. Dit is een afscheid geschreven aan hem, voor hem. Daarom weiger ik te spreken van een afscheid van mijn broer. Dit is een afscheid aan de jongen die een gedicht schreef op de map van een klasgenoot. Een gedicht dat die klasgenoot op de gebedswake van de dichter aan mij zou komen geven. Een gedicht dat sterk leek op een gedicht dat ik schreef op zijn leeftijd. Dit is een afscheid aan jongen die meer op mij leek dan ik dacht en dat spijt me niet.
Niet alle gedichten in deze korte bundel gaan over mijn broer. Toch zijn ze allemaal op een rare manier aan elkaar geschakeld. Toen dat me opviel, merkte ik dat er ondanks de uiteenlopende thema's, een soort van nazinderend ongenoegen aanwezig is in de gedichten in deze kleine bundel. In al deze gedichten ben ik blind voor bepaalde perspectieven, die wel relevant zijn, maar die me zouden verhinderen op te gaan in het gedicht.
1. Auto's rijden sneller als je sterft 2. Iedereen Rouwt Alleen
Gedichten voor Jasper
3. Een echte filosoof houdt zich recht aan illusies 4. Léonard is heel de kerk voor de ressentimens
Gedichten geschreven op de trein
5. Soms zit ik dronken op de trein 6. Ik Herhalingsdwang, Iedereen Herhalingsdwang 7. Teloorgang van de Eeuwige Ik-Filosoof
1
Gedichten voor vrouwen
1. Auto's rijden sneller als je sterft En je weet direct wie je kent en wie niet lange afstandstarieven worden minder duur en een voicemail te finaal.
Berichten zijn goedkoper en facebook te klein voor je verdriet
Politiewagens worden geflitst als je sterft en de agenten zijn ontwapenend nerveus alle familie woont te ver de globalisering is voltooid.
Hoe je eigenlijk vlakbij blijkt te zijn er zijn geen dalende dieptes geen kalkwitte vlakken alleen een vlak van verdriet
Waarin ik huilend traneloos kan zwemmen rechtop kan wakker blijven en recht op de pijn kan bijten en jij zakt niet meer weg nooit meer weg. Maar ik wel. vergeef mij, mijn broer.
2
2. Iedereen Rouwt Alleen Sinds je weg bent denk ik dat ik sterren kan beklimmen, dat ik groots moet zijn alvorens te vertrekken en mijn lijden uniek gestoord is.
Ik buig voorover in mijn plichten en neem welverdiend vrijaf. Ik kijk naar oude foto's en vul de leegte van je bed.
Ik kruip in je kleren zoals jij ooit in de mijne maar ik ben te klein en ik spartel in de ruimte.
Sinds je dood bent denk ik dat ik sterren moet beklimmen, dat ik gigantisch moet zijn alvorens te sterven, dat mijn streven misschien tevergeefs is.
Ik geef alles weg wat we loslaten en kijk jaloers naar simpel verdriet. Ik sublimeer wat ik niet kan verdrukken en negeer wat overschiet.
3
3. Een echte filosoof houdt zich recht aan illusies Ik hoop dat je in een laatste fractie veel begrepen hebt, dat er een zwaarte van je schouders viel en je met recht een lichtgewicht werd
Ik hoop dat je lachte en besefte Hier ga ik tenonder zoals niemand ooit tenonderging
Dan kan ik denken dat je straalde, dat je levensgloed ontplofte in het aangezicht van je sterfelijkheid.
Dan, en slechts dan, Kan ik in alle tevredenheid zonder jou verderbestaan.
4
4. Léonard is heel de kerk voor de ressentimens Uw God is immanent rechtvaardig en ik begrijp uw proporties niet.
Het kan dus niet anders dan dat wat u denkt afgrijselijk en conservatief is.
Dat u de hemel verhandelt, Jezus verkeerd begrepen heeft en de bijbel voor uzelf houdt.
U baadt in rijkdom en ge hebt alle nonnen gehad
Vloeiend Spaans spuwend hebt gij het gezond verstand tot bekennens toe gemarteld hebt ge iedereen vermoord en de keus aan God gelaten. Luidkeels roepend zijt ge naar Jeruzalem gestapt en stilletjes zijt ge terug gekropen.
Ge hebt alle dieren in een ark gestopt en de dinosaurussen verzopen. Terloops gingt ge na of we een mes in onze zoons zouden steken en stelde ge vast dat broedermoord wel degelijk lukte
Ge hield de slang niet eens tegen en maakte de appelen te lekker en ge reageerde geheel buiten proportie
Met uw God als Karma en wij in de shit.
5
5. Soms zit ik dronken op de trein Gij leert curvingen een nieuw ritme, terwijl ik al mijn kaartjes laat knippen.
Ging jij maar naar Knokke en ik naar Brugge, We zouden g's en h's uitwisselen tot vertragingen ons verveelden. Je zou de ziltheid van je herkomst uitademen als ik eindelijk toegeef
Hoe mijn gestunteld West-Vlaams wel degelijk gestunteld is. Hoe ik als Aarschottenaar in Leuven studeer.
En onze curvingen, oneindig asymptotisch zijn.
6
6. Ik Herhalingsdwang, Iedereen Herhalingsdwang Ik kan me zorgeloos concentreren op wat komen gaat en je afwezigheid vervangen door de aanwezigheid van anderen. Ik kan cornflakes eten voor mijn laptop en redenen verzinnen om niet naar porno te kijken.
En als de mensen over je praten kan ik gehaast luisteren of zwijgen als ik je tegenkom krijg je een schouderklopje maar geen kus en ik begin nooit nog intentioneel aan je te denken.
Zoals elk schouderklopje een potentiële mokerslag is, ga ik angst voor een ontmoeting belachelijk vinden. Maar tot en met ik stotterend tot nog eens zeg. Vertrouw ik erop dat, zowel voor jou als voor mij, niets zich in niets terugtrekt.
Voor anderen graaf ik me vakkundig van over naar underdog. Vakkundig als een strenge professor, waarvan je niet kan vertellen waarom je zwijgt als hij spreekt, en je schrijft als hij spreekt, vakkundig streng is.
En ook zij vergeet onbewust wat ik scheen te zijn. Scheen zoals de maan scheen te schijnen, ook al zou maneschijn naar het schijnt zonneschijn zijn, maar het belachelijk is te stellen dat de maan niet scheen.
Terwijl ik alles wat al eens mis kon lopen de grond in stamp, had er van alles kunnen gebeuren. Maar zolang ik denk dat het op andere dingen gaat lijken ben ik herhalingsbang en ga ik niet proberen.
Maar tot en met ik stotterend ik wil wel zeg, vertrouw ik er op dat, zowel voor jou als voor mij, niets zich in niets terugtrekt. 7
Teloorgang van de eeuwige Ik-filosoof Kijk ik kan u dichten, met vrienden en kennissen over u spreken. U tot een haarkleur reduceren. Maar nooit nooit nooit van u leren. Kijk ik kan u onderrichten u dwingen te studeren uw ebben en uw vloeden kennen. Maar nooit echt niks van u beleven. Kijk ik kan u dichten regels en verzen voor u breken en permanent blijven steken in wat ik nooit echt wil van u weten. Kijk ik kan u dichten uw werkelijkheid is te breed voor mij dus kan ik u alleen dichten.
8
