Van: Aan: Onderwerp: Datum:
Ende, Anne van den BM50 Droge, Peter KB30 FW: Road Barrier: Musiceren bij een privé partijtje. woensdag 3 oktober 2012 15:49:58
Van: H.C.W.Hendriks [mailto:
[email protected]] Verzonden: woensdag 3 oktober 2012 14:20 Aan: Beerten, Henk BM30; Gelder, Ben van MB10; Parkeren; Marijke Bouwmeister; Jaspers Rob; Griffie CC: Teunissen, Chantal BM40; Hillen, Albaer BM40; Busschops, Leon BM40 Onderwerp: Road Barrier: Musiceren bij een privé partijtje.
Hubert Hendriks Musicus bij “Die Flegel” Jozef Israëlsstraat 2 6521MX Nijmegen 024 323 42 25
[email protected] 3.1.2 Bruisende binnenstad Aantrekkelijke, voldoende en goed bereikbare parkeerruimte in en om de binnenstad vinden wij erg belangrijk. Wij willen bezoekers van onze stad gastvrij ontvangen. Wij zien parkeren als onderdeel van de service aan de gasten die we in de binnenstad ontvangen. Dit betekent voldoende parkeergelegenheid, een kwalitatief hoogwaardig aanbod en duidelijkheid over de tarieven. Parkeren is immers direct gerelateerd aan de levensvatbaarheid van de economische functies en voorzieningen. Daarbij richten we ons zowel op bezoekers als op bewoners en ondernemers. Geachte heer Henk Beerten, Geachte heer Ben van Gelder, Geachte dames en heren van de raad Geacht bestuur KHNijmegen, Geachte heer Rob Jaspers
De volgende ervaring over onze bruisende binnenstad en onze gastvriendelijkheid wil ik u niet onthouden. Gewoon als musicus mocht ik dinsdagavond bij een bevriende relatie musiceren in de Waagh. Ons kantoor belt altijd een dag van te voren op naar het bedrijf waar een festiviteit door derden werd afgesproken om zeker te weten dat er geen onduidelijkheden zijn in de afspraken.
De vraag of de lift in orde is ivm het transport van instrumenten werd positief beantwoord, maar tussen neus en lippen werd gezegd: ‘denkt u aan de road barriers.’ Ik antwoordde daarop gezien mijn jarenlange ervaring dat je toch gewoon op het belletje kunt drukken bij de Augustijnenstraat en zegt dat je even komt laden en lossen. Het antwoord: Nou dat is niet helemaal zeker hoor, want je moet tegenwoordig een papiertje hebben om er door te mogen en het hangt helemaal af van wie er achter de knoppen zit. Denk ik bij mezelf het zal toch niet zo zijn dat niets vermoedende burgers ineens geconfronteerd worden met het feit dat ik niet met een goede reden bij de Waagh kan komen. Dacht ik bij mezelf: “Nou ben ik een Nijmegenaar, maar je zult van elders komen op de avond zelf, sta je als stad toch mooi in je hemd”. Weet u, ik heb echt op vele plaatsen in Nederland ervaring met road barriers, maar die hebben de afgelopen 34 jaar nog nooit een probleem opgeleverd als je aan komt rijden voor een optreden. Maar goed, ik toch wel bezorgd en denk ik zal dan wel even naar de gemeente bellen dat ik er zeker van ben morgenavond door de road barrier te kunnen, want er niet kunnen komen kun je de gasten toch niet aan doen. Bel ik via 14024 (Of ik wel of niet tevreden ben over mijn WMO uitkering?) naar het bureau van Ben van Gelder over of dit verhaal klopt en hoe je dan moet handelen. In mijn achterhoofd denk ik – is dit allemaal waar?- (Tja het waar maken van een gastvrij bruisend Nijmegen valt nog niet mee in de praktijk) Het bureau van Ben van Gelder kan mij niet helpen, ik moet naar VMC bellen. Op mijn vraag wat of wie dat is krijg ik te horen dat het de Verkeers Management Centrale is. Dat weet u toch wel… Een prachtige naam die ik weer via 14024 (of ik wel of niet tevreden ben over mijn WMO uitkering?) moet bellen alwaar een meneer mij vertelt dat ik als Nijmegenaar de regels toch wel ken dat je ’s avonds niet door de road barriers mag. En zo zijn de regels en meer kan hij er ook niet aan doen, want daar gaan zij niet over. Op mijn vraag of hij mee na kan denken mijn acute probleem tbv van een private activiteit van burgers op te lossen krijg ik een ontkennend antwoord met de mededeling dat ik dat zelf beter op had moeten lossen. (Ik zal zo’n verhaal van een collega musicus van elders te horen krijgen dan schaam ik me toch de oren van het hoofd. Ik ben nog steeds de gewone musicus met een acuut probleem voor de gasten van anderen!) “Hoe ik dat dan had moeten regelen?” was mijn vraag. Ja dan moet u bij PVV zijn. Wat is dat? Moet u naar vergunningen bellen. Een prachtige naam die ik weer via 14024 (of ik wel of niet tevreden ben over
mijn WMO uitkering?) moet bellen alwaar een mevrouw mij vertelt dat ik als Nijmegenaar de regels toch wel ken dat je ’s avonds zonder vergunning niet door de road barriers mag. En zo zijn de regels en meer kan zij er ook niet aan doen, want daar gaan wij niet over. Oh, vergunning denk ik. U moet zo’n vergunning met overleggen van identiteit en kentekenbewijs 5 dagen van te voren persoonlijk aanvragen op de stadswinkel. Het feest is morgen. Nou ben ik Nijmegenaar, maar mijn mensen die mee spelen komen allemaal van buiten de stad. Ik vraag of dit echt waar is? Op mijn vraag of zij mee na kan denken mijn acute probleem tbv van een private activiteit van burgers op te lossen krijg ik eerst als antwoord dat het allemaal in de krant heeft gestaan! Dan bespeur ik ineens een mens en vriendelijk zegt ze dat ze mijn probleem begrijpt en wat nummers gaat bellen om navraag te doen. De road barriers zijn immers vanaf zes uur open toch? Of ze dat zeker weet? Navragen. Nee toch niet. Wat dan te doen? Behulpzaam blijft ze bellen maar kan niet tot een oplossing komen. 20 minuten verder noteert de vriendelijk mevrouw mijn nummer met de mededeling dat ik terug gebeld ga worden. Ik wil nog steeds die gewone musicus zijn, maar mede door mijn andere interesse in en activiteiten voor de stad word ik echt ongelukkig. In arren moede bel ik mijn relatie en vertel hem het verhaal, uiteraard paniek. Maar hij zal naar de stadswinkel gaan om het probleem te bespreken. Hij belt terug dat ik naar de stadswinkel moet gaan, maar die is na 13.00 gesloten. (Het is 12.55 uur) Hij in paniek, ik stel hem gerust. Waarop hij zegt. Je kent toch een boel mensen in Nijmegen. Dat snijdt door mijn hart, want dat mag niet en dat wil ik niet! Ik stel hem gerust en vertel dat ik er wel uit kom. Hoe weet ik nog niet Ik probeer nog steeds de gewone muzikant te zijn die intussen al twee uur verder is om het een relatie naar de zin te maken en op een geweldige muur van mensen stuit die het allemaal zelf niet kunnen helpen en mij inwrijven dat ik dat toch echt allemaal moet weten. Zelfs de mededeling dat ik dan wel als Nijmegenaar bel, maar dat mijn mensen van elders komen maakt geen enkele indruk. Is dit mijn stad? Ik ben goedwillend en probeer tot een oplossing te komen maar ik denk intussen aan de (on)mogelijkheden van organisaties en privé personen om initiatieven te nemen binnen de road barriers. Met een zwart gevoel denk ik: hoe kan de horeca hier een bruisende gastvrije stad verkopen? Hoe moet dat met onze Stevenskerk?
Ik probeer nogmaals Ben van Gelder te bellen. Die is er niet, dat kan natuurlijk. Wie ik dan kan bellen? Moet u naar VMC bellen. Waar ken ik dat van? (zie eerder in de brief) Ik ga Marijke Bouwmeister bellen van Horeca Nederland Nijmegen. Met invoelend vermogen deelt ze mij mee dat ze hier voor gewaarschuwd hebben bij de gemeente maar dat het niet meevalt dit soort problemen herkend of erkend te krijgen. Mijn schaamtegevoel neemt toe. Intussen denk ik ze kunnen me wat. Desnoods rijd ik dat paaltje om. (Wat ik in werkelijkheid nooit zal doen…..) De telefoon gaat om 15.00 uur. Een mevrouw van openbare ruimte belt op dat ik morgen naar de stadswinkel kan komen en het nummerbord dan moet vertellen. Of ik dat nu niet kan dan per telefoon? Nee dat moet u persoonlijk ter plekke doen. Ik werk en kan niet zomaar de volgende ochtend weg. Ja dat is toch echt de bedoeling. En mijn mensen van elders dan??? Aangezien ik deze dag al veel tijd heb verloren! Moet ik meteen weg en andere dingen doen. Ik besluit een afspraak af te zeggen waar ik mijn geld mee verdien om dan toch maar naar de stadswinkel te gaan de volgende morgen, want ik kan het mijn relatie niet aandoen om niet bij de Waagh te kunnen komen. Ik bedenk een ingenieus systeem voor de andere musici om hun instrumenten dan via dubbel rijden en overladen in onze wagen bij de Waagh te kunnen krijgen en plan daarvoor extra uren voor mijn personeel. Ik krijg een vergunning van een vriendelijke mevrouw en hoef niets te overleggen, geen identiteit of kentekenregistratie en mag wel € 8.25 betalen, maar moet ook de parkeerkosten betalen natuurlijk. Al met al heb ik uitgerekend dat mijn simpele vraag om instrumenten uit te mogen laden op een privé feestje als privé persoon mij doorberekend € 258,25 heeft gekost exclusief telefoonkosten, schaamte en ergernis. En dat in de stad die ik ook wil dienen. Op de avond zelf: Mijn auto en de auto’s van mijn mensen kunnen allemaal zonder vraag over vergunningen of papieren gewoon met een druk op de knop door de road barrier heen. Blijkbaar is medemenselijkheid en gastvrijheid op direct uitvoerend niveau behoorlijk vanzelfsprekend.
Ik wil graag een antwoord op de volgende vragen: Realiseert het beleid makend kader zich dat de geschetste problematiek het rechtstreeks gevolg is van hun stukken en uitgezet beleid? Is het inderdaad de bedoeling van het beleid rondom road barriers dat er binnen
het gebied ’s avonds niet in en uit geladen mag worden ten dienste van privé initiatieven van derden die de stad gastvrij en bruisend maken? - tenzij uitladen tussen 6 en 12 (we hebben het over de avond en is niet zakelijk!) - tenzij het aanvragen van een vergunning , zowel persoonlijk als tenminste vijf dagen van te voren. (we hebben het over niets vermoedende mensen van elders op de avond zelf of een dag van tevoren!) Strookt deze realiteit met uw afspraken sinds 2004? “De burger van Nijmegen is dé klant van ons bestuur en in het verlengde daarvan de klant van onze ambtelijke organisatie. De burger centraal dient het leidende principe te zijn voor een overheid van deze tijd. Dat principe verankeren wij in de manier van werken en in de inrichting van onze organisatie. Tegen deze achtergrond is de visie op de organisatie van onze gemeente herijkt en maken we een aantal belangrijke keuzes. De visie op de organisatie geeft een richtinggevend kader voor de verdere uitwerking en inrichting van de gewenste ontwikkeling van de organisatie. Het is onze uitdaging om te vernieuwen en het goede te behouden.” (04.0044302) En uw missie volgens de website? Ik heb nu als musicus ervaren dat ik beter me niet goed kan voorbereiden, want in de werkelijkheid is op het uiteindelijk uitvoerend niveau de vanzelfsprekendheid van gastvrijheid groter dan ambtelijke stukken vertellen en ambtenaren uit dragen in hun informatie en regelplicht. Uiteraard mag deze brief geen aanleiding zijn om het gedoog gedrag op uiteindelijk uitvoerend niveau bij te stellen. Juist dat gedrag omzetten in geaccordeerd vigerend beleid is mijn pleidooi. En liever ook geen antwoord waarin de verantwoordelijkheid bij de restaurateur, de feestgever en mijzelf wordt gelegd, das echt te makkelijk. Niet voor mezelf, maar vanwege de redelijkheid en de gastvrijheid van onze stad. Hubert Hendriks, Musicus en stadsburger.
