6 200, oktober tenblad Studen Nijmeegs Algemeen...en slikken

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, oktober 2006

A N

S

...en slikken

Commentaar Elk jaar weer hijst het Nijmeegs hooglerarengilde zich vol goede moed in de toga voor de opening van het nieuwe Academische Jaar. Waren dit jaar Nooteboom en zijn lijfstoet hoogtepunt van deze academische plechtigheid, vorig jaar richtte rector magnificus Kees Blom zich meer dan glunderend tot het muzikale intermezzo van Maud. Niet zo vreemd natuurlijk, bij Idols wist Maud Mulder het tot de tweede plek te schoppen, en ondanks gestopt bij Psychologie was het nachtegaaltje toch nog een beetje van ons. Thans is Maud een van de BN’ers die straalt bij de nieuwe SBS-show Sterren dansen op het ijs. Hopelijk heeft Blom inmiddels wat afstand kunnen doen van zijn gesjeesde muze. Een exRadboudiaan schaatsend tussen sterren als Jody Bernal en Klaas ‘weer een aapje verdiend’ Wiltink kan immers nooit goed zijn voor het imago van onze universiteit. Maud is inmiddels zo’n tweeënhalf jaar gevlogen en is wellicht vergeten hoe - als ze dat al wist - de Nijmeegse campus eruit ziet. Een nieuwe ex-Radboudiaan, bij wie de campus nog vers in het geheugen ligt, diende zich de afgelopen weken aan als onofficiële RU-mascotte: Norbert de Jonge. De Jonge openbaarde begin zomer bij Talpa dat hij lieflijke gevoelens koestert voor het kleine grut. Het College van Bestuur trok haar conclusies, met het gevolg dat de pedofiel geen onderwijs meer mag volgen op onze universiteit. Een imagokwestie? ANS sluit het niet uit. Ach imago, spréék er ons niet van... ANS heeft het imago van een anti-studentenverenigingenblad, zo bleek na de introductie-uitgave. ANS zou het imago van de Nijmeegse verenigingen schaden, zo luidde het geklaag vanuit de sociëteiten. Maar welk imago? Hoe belangrijk is imago nou eigenlijk, en wie bepaalt je imago? Deze maand gingen wij op zoek naar de antwoorden op deze vragen en niet helemaal zonder eigenbelang, dat mag u best weten. Want wie leest ANS straks nog als aan het licht komt dat ons blad ooit onderdeel van AKKU is geweest? De hoofdredactie

Colofon

Algemeen Nijmeegs Studentenblad, eenentwintigste jaargang, oktobernummer. Oplage: 10.000 stuks Hoofdredactie Roel Neijts en Ruud Vos Redactie Maartje Bakker, Maurice van Mill, Pepijn Reeser en Annemiek de Vries Webredacteur Teun Verberne Vaste medewerkers Anouk Broersma, Erik Denessen, Zef Faassen, Elky Rosa Gerritsen, Christien Havranek, Maartje Mulders en Janneke Wijkmans Eindredactie Bram Balk, Mathieu Janssen, Tim Lamers, Mies Mikx, Sjors Overman, Tom Raeven, Annemieke van Ramshorst, Iris Ruijs en Laurens de Wit Lay-out Roel Neijts en Ruud Vos Illustraties Dirk Bertens, Nienke Oldenhuis en Ruud Vos Foto’s Valentijn Brandt, www.fp-fotografie.nl, Christien Havranek, Jos Janssen, Igo Nijenhuis en Sjors Overman Foto voorpagina Igo Nijenhuis Crypto Maarten Besjes en David Grim Columnisten Mies Mikx en Tom Raeven Strip Joost Lieuwma Advertentieacquisitie, Administratie en abonnementen (15 euro per jaar) Harry Gorter, Tel: 024-3615653 (alleen aanwezig op dinsdag, woensdag en donderdag). Uitgave Stichting MultiMedia. Dagelijks bestuur Tim Clappers, Karly van Gorp en Tim Lamers. Druk: Drukkerij Offset Service, te Valkenswaard. ISSN 1872-1958 Redactie-adres: Heyendaalseweg 141, 6525 AJ Nijmegen, 024-3612176. E-mail: [email protected] Website: www.ans-online.nl

2

ANS oktober 2006

4

8

16

22

28

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de universiteit van Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt tien keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door SNUF

www.ans-online.nl

3

Een kwestie van imago Een pedofiel, een moslimextremist en een gesloten hartafdeling van het aanverwante UMC St. Radboud: het College van Bestuur neemt snel haar maatregelen zodra het imago van de RU in het gedrang komt. Censuur en schorsing worden niet vermeden. In de naam van Radboud. TEKST: Ruud Vos en Annemiek de Vries ILLUSTRATIE: Ruud Vos

‘H

et imago van de Radboud Universiteit wordt bepaald door de kwaliteit van haar academisch onderwijs en haar onderzoek’, verklaart Willem Hooglugt, woordvoerder van de RU. Hij voegt eraan toe dat de tevredenheid van studenten medebepalend is. Onze universiteit is volgens Kennis in Kaart – een uitgave van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap – de beste van Nederland op het gebied van onderzoek. Bovendien studeren Nijmeegse studenten, op hun Maastrichtse equivalenten na, het snelst af. Toch is vrijwaring van publieke opinie en kritische pers niet te garanderen. Uit de afhandeling van de volgende gevoelige kwesties blijkt de RU zich daarvan maar al te goed bewust te zijn. Pedostudent Afgelopen juni werd Norbert de Jonge (28) op last van het College van Bestuur (CvB) de laan uit gestuurd. De voormalige student Orthopedagogiek maakt er namelijk geen geheim van seksuele gevoelens te koesteren voor minderjarige meisjes. Daarmee trad hij al enige tijd geleden in de publiciteit, onder andere bij Barend en Van Dorp, waar hij niet onder stoelen of banken stak student aan de RU te zijn. Op het moment van verwijdering had hij de functie van secretaris verworven van de Partij voor Naastenliefde, Vrijheid & Diversiteit (PNVD). Deze staat ook wel bekend als de pedopartij, aangezien de partij seks met kinderen vanaf twaalf jaar wil legaliseren.

4

Op 4 september werd De Jonges nieuwe inschrijving bij de universiteit niet gehonoreerd. De reden die het CvB geeft, is deze: als een pedofiele student zich bezighoudt met de behandeling van probleemkinderen, ontstaat er een inbreuk op het vertrouwensklimaat tussen kind en volwassene. De grond waarop de afwijzing heeft plaatsgevonden, is artikel 7.37 lid 6 in de Wet Hoger Onderwijs. Deze stelt dat een student mag worden geweigerd als de vrees bestaat dat hij afbreuk doet aan de eigen aard van de instelling. Wat dat betreft is de afwijzing rechtmatig, met de kanttekening dat ‘eigen aard’ een wel erg ruim en niet nader ingevuld begrip is. De belangrijkste vraag die echter rijst is of het CvB er niet een onderliggend motief op nahoudt: is het college wellicht bang dat de universiteit zich met een pedofiel in zijn gelederen te veel negatieve publiciteit op de hals haalt? Moslim en hartklachten Niet alleen bij de affaire De Jonge is er sprake van een mogelijk dubbel motief. Toen Abdul-Jabbar van de Ven (29) op 23 november 2004 in Het Elfde Uur een gevoelige uitspraak deed door Geert Wilders dood te wensen, veroordeelde de RU de uitspraak onmiddellijk, ook al had die niets te maken met zijn studentschap. Na een gesprek met Van de Ven, die spijt betuigde over de volgens hem uitgelokte uitspraak, besloot het CvB toch dat hij zijn studie mocht afronden, mede omdat hij zich binnen zijn studie Arabische, Nieuwperzische en Turkse talen en culturen nooit propagandistisch

ANS oktober 2006

had uitgelaten. Het CvB reageerde ook afgelopen juni direct, toen een premature versie van een artikel van Vox over de gesloten hartafdeling in het UMC St. Radboud uitlekte. Slechts de patiëntenzorg, een interne kwestie van het ziekenhuis, werd erin besproken. Geen onderwerp voor een universiteitsblad, zo bepaalde het college. Hoofdredacteur Patricia Veldhuis werd vervolgens onderworpen aan een lange periode van voorleggen en daarna herschrijven van het artikel, tot er een versie uiteindelijk door het censuur van het CvB kwam. Identiteitskwestie De plotselinge verwijdering van een uitgesproken pedofiel, het nadrukkelijk afwijzen van de uitspraken van een extremistische moslim en het dik op de huid zitten van Vox laten dezelfde indruk achter: de RU springt zorgvuldig om met haar imago en zet haar schuwheid voor negatieve pers om in daden. In welke mate dit het geval is en waar de grens ligt, zijn lastige vragen. Zoals verwacht geeft Hooglugt geen antwoord op de vraag in hoeverre het risico op imagoschade door negatieve publiciteit meespeelt in de beslissingen van het CvB. Dr. Paul Nelissen, universitair hoofddocent Communicatiewetenschap, vindt dat de manier waarop de woordvoerder Hooglugt de pers te woord stond over de verwijdering van De Jonge ‘getuigt van openheid’. Naar aanleiding van de naamsverandering in 2004 heeft Nelissen twee jaar lang onderzoek gedaan naar de identiteit van de RU, en hoe die wordt gedragen door medewerkers. Het uitblijven van een reactie van het personeel van de RU op het verwijderen van de pedostudent ziet hij als een stilzwijgend instemmen met die beslissing. Daarmee is de kous nog niet af. ‘Het CvB moet wel in overleg gaan met universiteitsmedewerkers, het standpunt verdedigen en erover de discussie aangaan. De verwijdering van een student is moeilijk uit te leggen, dus moet het veelvuldig worden gedaan.’ Volstaat de reden die het universiteitsbestuur overigens wel, aangezien De Jonge aangeeft niet-praktiserend pedofiel te zijn en enkel zijn mening verkondigt? Een universiteit is immers een instituut waar het vrije denken wordt gestimuleerd, niet alleen een bedrijf dat een bepaalde hoeveelheid inkomsten moet binnenhalen. ‘It takes two to tango’, illustreert Nelissen. ‘Zulke vrijheid moet je niet alleen geven, maar ook nemen. In de wetenschappelijke wereld zijn er regels gesteld aan vrij denken, anders kan er geen vernieuwing plaatsvinden.’ Protectionisme Het valt moeilijk aan te tonen hoe ver de RU wil en kan gaan om negatieve publiciteit te vermijden. De eerder genoemde maatregelen

www.ans-online.nl

van het CvB hebben echter wel een duidelijke bijsmaak: het college heeft imagobescherming hoog in het vaandel. Veel kwaad lijkt deze factor vooralsnog niet aan te richten in het universiteitsbeleid, maar er moet voor worden gewaakt dat de academie niet verzeilt in een protectionistische inslag. Het verbod op masteradvertenties van andere universiteiten in bladen op de RU in 2004 en het op RadboudNet – het interne netwerk van de universiteit – plaatsen van de online berichtgeving van Vox afgelopen collegejaar neigen daar bijvoorbeeld naar. Beperking van vrijheid van meningsuiting ligt op de loer wanneer eigenbelang de overhand neemt. Ter voorkoming van een te sterke zelfbescherming zouden de openheid en discussie over het beleid van het CvB, zoals Nelissen voorstelt, wellicht kunnen bijdragen. ANS Discussieer mee op www.ans-online.nl

Enquête Of studenten zich bewust zijn van het spanningsveld tussen de universiteit als instituut voor vrij denken en als bedrijf, is nog maar de vraag. Uit een enquête van ANS onder Nijmeegse studenten blijkt namelijk dat het overgrote deel van de respondenten de universiteit vooral ziet als een opleidingsinstituut. Daarnaast is meer dan tweederde van de gevraagden het ermee eens dat Norbert de Jonge terecht is weggestuurd. Dat neemt niet weg dat veel studenten van mening zijn dat de universiteit een belangrijkere taak heeft aan het bevorderen van kritisch denken dan aan positief in het nieuws komen. Volgens Marieke van Haren (22), studente Cognitive Neuroscience, hoort leren kritisch te denken vanzelfsprekend bij een kwalitatief goede academische opleiding, en siert die kwaliteit van onderwijs en onderzoek op haar beurt een universiteit. Ze vindt het onzin dat de universiteit blijkbaar denkt dat zij verantwoordelijkheid moet nemen voor het doen en laten van haar studenten. ‘Je hebt toch recht op vrije meningsuiting? Dat je als student kunt zeggen en denken wat je wilt, heeft weinig te maken met waar je studeert. Wat één persoon vindt, zegt weinig over de kwaliteiten van een universiteit.’ Toch vindt ze het wel terecht dat Norbert de Jonge niet langer welkom is bij zijn opleiding, maar niet omdat hij zijn mening verkondigt in de media of om zijn lidmaatschap van de PNVD. ‘Een pedofiel die je naar scholen stuurt om met kinderen te werken, is erg gevaarlijk. Ook al zegt hij dat hij geen prakitiserende pedofiel is. Het is mogelijk dat hij dit ooit wordt, de RU moet dat risico niet nemen.’

5

Volg jij het voorbeeld van Simon Vinkenoog, Giel Beelen, Pim Fortuyn, Jort Kelder, Femke Halsema, Ronald Giphart en vele anderen?

De ANS/HANS Verkiezing 2007 Poseer op de laatste ANScover van dit collegejaar!

Voor meer informatie: www.ans-online.nl

Lieve ANS,

I

k ben eerstejaars student en dus nieuw op de universiteit en ook nieuw in Nijmegen en in Nederland! Ik vond de tekst van Mathieu Janssen in de intro-ANS echt goed (Scheur uit, hang op je wc). Maar ik heb nog een vraag: Ken je misschien ook mooie pensions of BnB`s in Nijmegen? Als mijn ouders mij willen komen bezoeken moeten ze ver rijden dus het is beter als zij hier kunnen slapen. Misschien ken jij een paar mooie plekjes? Dat zou fijn zijn. Bedankt voor het leuke studentenblad! Caroline Buchert, via email.

Was de kroeg van afgelopen avond de kater niet waard? Om vergissingen te voorkomen zoekt ANS het Nijmeegse nachtleven tot op de bodem uit. Laat je adviseren door de Bar-o-meter. Deze maand:

Café 't Paleis TEKST: Christien Havranek ILLUSTRATIE: Ruud Vos

Uit betrouwbare bron hebben wij vernomen dat in de Moeflonstraat nog een prachtige slaapplek is te vinden. Helaas enkel voor doordeweekse overnachten.

O

mdat je met studentenblaadjes nooit weet of er geen grappen worden uitgehaald, wil ik graag een slag om de arm houden, maar het artikel 'Kijken, kijken, niet kiezen' uit de intro-ANS 2006, lijkt me redelijk over de schreef gegaan van wat ethisch is. Een situatie in scène zetten om mensen te verlokken tot gedrag waar je vervolgens een stukje over kan schrijven ter vermaak, is naar mijn idee in strijd met de code van journalistieke beginselen uit 1982. Hierin staat op nummer 5 het maxime: respect voor de menselijke waardigheid. Daarbij zou je kunnen stellen dat hier in wezen sprake is van een gedragsexperiment: Er wordt uitgezocht hoever mensen gaan voor een kamer tijdens een kijkavond. Ten eerste wordt bij een juist experiment toestemming vooraf gevraagd, ten tweede moet de onderzoeker kunnen verantwoorden naar een medisch-ethische commissie dat er een goede balans is tussen het ongemak dat de proefpersonen wordt aangedaan en de relevantie van de daardoor verkregen kennis. De beloning van een kameradvertentie op ans-online voor de deelnemers, lijkt me niet voldoende om het machtsmisbruik in dit artikel recht te praten. Los van het feit dat ik me afvraag of deze mensen na deze negatieve publiciteit nog makkelijk aan een kamer komen. Rogier van Erp Taalman Kip, via email. Beste Rogier van Erp Taalman Kip. Er was inderdaad een grap uitgehaald.

6

‘W

aarom we in ‘t Paleis zijn? Omdat we hier lekker rustig kunnen bijkletsen. De muziek staat niet zo hard als in andere kroegen, zoals Malle Babbe. Bovendien zijn hier niet zo veel studenten’, aldus een van de dames van Carolus-dispuut F.I.E.R.A. Deze groep valt op tussen de paar stamgasten die aan de bar hangen. Samen met een verzameling volleyballers die vanwege ruimtegebrek in de kleine ruimte op het schamele terrasje zetelt, vormen zij een divers publiek. Dit lijkt af te steken tegen het dorpsimago van ‘t Paleis. Het café is goed weggestopt in de Priemstraat tussen de nieuwbouw in de Benedenstad en vervult duidelijk een buurtfunctie. Het bankje ervoor dient als ontmoetingsplaats voor de buurtbewoners. Wanneer de kindertjes braaf in bed liggen of worden voorgelezen door hun moeder, piept paps er nog even tussenuit voor een paar biertjes en een kaartspelletje. Lompe klappen Ik voeg me bij Hans aan de bar. ‘Nog een biertje?’ ‘Ach ja, waarom ook niet. Het is tenslotte al weekend’, zegt de ambtenaar op deze

ANS oktober 2006

Bar-o-meter donderdagavond. Met weinig woorden gaat hij verder met het potje toepen. De stilte in het café wordt gevuld met lompe klappen op de bar die met dit spel gepaard gaan. Toch doet dit niets af aan de gemoedelijke sfeer in de kroeg: iedereen is hier meer dan welkom. Zelfs oud-stamgasten die helaas het leven hebben moeten laten, hebben een plekje gevonden: vanaf de foto’s aan de achterwand waken ze over de aanwezige gasten. Wat doet dan het voetbalshirt met de duivelse datum 06-06-’06 dat erboven hangt? ‘Dat is mijn trouwdatum’, zegt barman Frank. Hall of fame Frank werkt hier al 14 jaar en is tevens eigenaar van het kroegje. Op de vraag naar de afkomst van de naam van het ‘t Paleis antwoordt hij: ‘Omdat het café zo klein is. Hij begrijpt gelukkig meteen dat dit antwoord niet toereikend is. ‘Nee hoor, gewoon omdat het beestje een naam moest hebben.’ Dat is duidelijker. Maar klein is ‘t Paleis zeker. Als hier vijftig man in past, kan je in de handen klappen. ‘Officieel mag dit ook geen bar zijn, omdat de ruimte te klein is’, gaat de barman verder. ‘De gemeente heeft voor ons een uitzonderingsregel toegepast.’ Veel van de decoratie in de ruimte is uiteraard op de naam aangepast: behalve een portret van Juliana aan de muur bij de entree, lacht een geborduurde Beatrix ons toe. ‘Met het koningshuis zelf heb ik niet zoveel.’ Al weet hij het handwerkje wel te waarderen. ‘Deze Bea is namelijk in het bejaardentehuis gemaakt door een klant.’ Het zijn vooral twee grote schilderwerken die in het oog springen. Op een ervan pronkt een mollige naakte vrouw. De andere prent, de meest opvallende van de twee, geeft een beeld van een jazzcafé. Uit de foto’s die eronder hangen valt op te maken dat ’t Paleis ook wordt bezocht door muzikanten. Het is bijvoorbeeld de stamkroeg van Frank Boeijen. ‘Al zie ik hem de laatste tijd niet veel, hij heeft het vast druk.’ Hij laat helaas niet meer los over de zanger. Wel toont hij me trots een foto van de drummer van Bløf op zijn wall of fame. Tevens blijkt ’t Paleis de schepper van de Loco Loco Discoshow. Zouden zij hier ideeën hebben opgedaan, bijvoorbeeld tijdens een van de spontane ‘raad-je-plaatjes’ op een zaterdagavond? ‘Bij dit muziekspektakel is iedereen opeens razend fanatiek.’ Frank toont enkele foto’s op zijn telefoon van afgelopen week, waarop gasten staan afgebeeld met een barkrukhoes op het hoofd. Lolbroekerij ten top. Prins(es) gezocht Een bezoek aandit café schept goede gelegenheden om nieuwe contacten op te doen. Als je op zoek bent naar een prins, dan zit je – mits prinses – hier goed. Zo blijkt uit een contactadvertentie uit de krant buiten op de deur van het toilet waarin letterlijk wordt gevraagd naar een prins uit ’t Paleis. Een ander vergeeld krantenknipsel op de deur informeert over een georganiseerd benefietfeestje in het café om een boete van 310 euro terug te verdienen: een vaste klant kreeg de geldstraf voor het fietsen in een voetgangerszone en het beledigen van een agent. Vele bruisende verhalen dus biedt ’t Paleis. Ook de sfeer is levendig. Waarom ligt die klant in de hoek dan te slapen? ‘Dat is stamgast Jan (78). Hij mag dat, want hij is ouder dan 75.’ Frank toont me een foto: Jan doet dit al wel langer. Toentertijd nog niet grijs, wel in dezelfde houding. 't Paleis is een kroeg voor het leven. ANS

www.ans-online.nl

1 of 9

Zero 7 Somersault When it Falls

Adam Cornelissen (20), tweedejaars Informatica Locatie: kantine Bètafaculteit

In hoeverre was dit nummer een bewuste keuze? ‘Het kwam toevallig langs. Ik luister er al erg lang elke dag naar. Het is moeilijk om afscheid te nemen van een liedje wat ik veel luister. Ik krijg niet zo snel genoeg van iets dat ik mooi vind. Van top 40 muziek word ik na een tijdje wel echt lauw.’ Weerspiegelt dit nummer jouw persoonlijkheid? ‘Het is relaxte muziek en ik ben een rustig mens, dus eigenlijk wel.’ Vind je tekst belangrijk? ‘Bij Zero 7 niet, daar gaat het vooral om het lekkere deuntje. Ik heb wel wat andere muziek op mijn mp3-speler staan, bijvoorbeeld van Skrewdriver en No Remorse. De teksten van deze bands hebben een politieke lading en spelen voor mij daarom een grotere rol.’ Hoe wordt die rol precies vervuld? ‘De opvattingen die in een aantal nummers naar voren worden gebracht, zijn lekker rechts. Ik kan me daar goed in vinden.’ Wat is de oorzaak van jouw eigen rechtse oriëntatie? ‘Kijk om je heen, er moet toch iets gebeuren aan de verpaupering van Nederland. De linkse ideologie klinkt hartstikke leuk, maar die werkt niet. Het klopt niet als ik straks elke dag van negen tot vijf hard moet werken om mijn huis te kunnen betalen en dat Ali naast mij woont in een zelfde soort huis op kosten van de overheid. Mensen moeten worden gemotiveerd om te werken, niet om te niksen.’

TEKST

EN FOTO: Maartje Mulders

7

M# ‘I

k wist niet dat jij zo muzikaal was.’ ‘Ben ik ook niet.’ Hij stoorde me. Ik had het druk. De hele dag had ik nog geen vin verroerd en voor me uit zitten staren op de bank. Ik was mijn kamer niet uit gekomen. Ik had gedoucht, verder niets. Niet eens ontbeten. Alleen een stuk chocola verorberd dat ik op tafel vond. Het was half acht toen de telefoon ging: ‘Wat ben je aan het doen?’ God, wat een vraag. Alsof ik ook maar het flauwste idee heb waar ik mee bezig ben in dit leven. ‘Liedjes schrijven.’ Waarom zouden alleen muzikale mensen liedjes mogen schrijven? Waarom mogen artiesten maandenlang verdwijnen om ‘aan hun nieuwe album te werken’ terwijl ik nog niet eens een dagje afgesloten van de wereld kan zijn? Ik heb even een dag zonder mensen nodig, dacht ik. Het was toch niet zo’n goed idee geweest. Ik ging te diep nadenken. Het was die ochtend dat ik me realiseerde dat ik te lang in Nijmegen woon. Ik ben hier geboren en heb nooit ergens anders een huis gehad. En dat niet alleen. Ik ben nooit langer dan drie weken hier weggeweest. Ik besefte me dat ik nooit in mijn leven langer dan een maand mijn moeder én de Sint Stevenstoren niet had gezien en gehoord. Ieder seizoen van ieder jaar had ik de afgelopen 22 jaar gezien in deze stad. Dat geeft niet het gevoel alsof je ver bent gekomen in je leven. En ik ben ook nog eens niet muzikaal. Die telefoon had ik moeten uitzetten, stom natuurlijk. Maar ik zie graag het bewijs dat er iemand aan me denkt, in de vorm van het vrolijk knipperende schermpje van mijn roze telefoon dat een beller of sms verraadt. Dus het komt niet snel in me op om hem uit te zetten, als ik niet in de bioscoop of een college zit. Niet muzikaal en wanhopig op zoek naar aandacht. Wat is er in godesnaam van me geworden? Ik drukte zo hard mogelijk op ‘ophangen’. Zo. Pak aan. Ik stond op, een revolutionair moment die dag. Ik liep naar buiten, sprong op mijn fiets en reed weg alsof er niets aan de hand was. Op de fiets belde ik naar huis. ‘Mam, vind je het leuk als ik thuis kom eten?’ Retorische vraag. En ik hoefde ook geen boodschappen meer te doen. Het was rustig op de weg, zoals het daar hoort. De lucht was zacht en stil. Een vlucht regenwulpen vloog over me heen terwijl ik de ondergaande zon tegemoet reed. Iemand zou hier een liedje over moeten schrijven.

8

Defensie, Europa en buitenlandse zaken gaan Hans van Baalen aan het hart. De liberale parlementariër staat bekend als opvallend kamerlid met een uitgesproken mening. ‘Gelukkig zitten er geen honderdvijftig Hans van Baalens in de kamer.’

‘V

anmorgen werd ik om zeven uur wakker gebeld’, vertelt Hans van Baalen (46) terwijl hij door het Tweede Kamergebouw loopt, op zoek naar een filmploeg van de NOS. ‘De hoogste Nederlandse militair in Afghanistan, kolonel Arie Vermeij, stelt in een interview dat zijn militairen in Uruzgan niet aan opbouw toekomen, doordat er voortdurend nieuwe Talibanstrijders uit Pakistan komen meevechten.’ Van Baalen is bereid om voor het achtuurjournaal kort commentaar te geven op de uitspraken van de kolonel. Hij vraagt de journalist snel nog waarover het gaat – ‘dweilen met de kraan open?’ – en formuleert vervolgens zijn standpunt; bondig, helder en met ingelaste pauzes voor een dramatisch effect. ‘Het geschetste beeld is vooral een realistisch beeld. Realistisch is: het is moeilijk, het is een harde missie, het is ook een gevechtsmissie, het is ook een wederopbouwmissie, het is ook een missie die met narcotica te maken heeft en lang gaat duren.’ Daarna vervolgen we met de VVD’er onze tocht door het gebouw. ‘Van de vijf minuten die ik net heb gesproken, worden maar twintig seconden gebruikt. Maar de rest van de opnames gaat wel in een archief. Daarom is het van belang zorgvuldig te formuleren en fouten te vermijden. Dat heb ik geleerd van Frits Bolkestein. Hij was bij uitstek een helder en duidelijk politicus.’ De waardering voor Bolkestein komt ook in het kantoor van Van Baalen tot uiting: een afbeelding van de voormalig VVD-leider siert de wand. ‘Hij koos ervoor problemen niet te bedekken met een klamme consensusdeken, maar het debat op scherp te zetten. Waar een gemiddeld politicus zo goed mogelijk probeert te spelen binnen het bestaande speelveld, ver-

ANS oktober 2006

Politiek zwaargewicht legde Bolkestein de grenzen ervan. Het ter discussie stellen van de Europese Unie was destijds bijvoorbeeld volkomen nieuw.’

'Het lef dat de VVD uitstraalt, is aantrekkelijk voor jongeren' Radicalisering De werkplek van Hans van Baalen biedt uitzicht op het Binnenhof en is gevuld met enkele boekenkasten en twee bureaus bezaaid met stapels papier. Trots toont de politicus foto’s waarop hij de Orde van de Briljanten Ster ontvangt uit handen van de president van Taiwan. In de kast staat ook

www.ans-online.nl

een koran. Kwam Van Baalen niet eerder in de publiciteit met kritische standpunten over de islam? ‘We hebben momenteel te maken met onzichtbare groepen die onze vrijheid en samenleving haten. Ze laten grof geweld los op burgers om onze maatschappij kapot te krijgen. Helaas komen deze groepen uit de moslimwereld. De bron van de radicalisering, de inspiratie, ligt in het MiddenOosten. Daar komen de radicale ideeën vandaan en worden terroristen getraind. Daarom moeten we daar naartoe om de bron aan te pakken en niet wachten tot die ideeën hier komen.’ ‘Het is een goede vraag hoe het kan dat jonge mensen in een rijk, Westers land worden aangetrokken door geweld. Volgens mij komt dat niet door discriminatie. Surinamers werden vroeger ook gediscrimineerd in Nederland, maar zijn er nooit gewelddadig door geworden. Ten tijde van de apartheid in Zuid-Afrika was er vanuit zwarte groeperingen gewapend verzet. Dat keerde zich

echter altijd tegen politici, politieagenten of andere vertegenwoordigers van het gezag en nooit tegen willekeurige blanke burgers. Het huidige terrorisme heeft een heel ander karakter: het doel is slechts een zo groot mogelijk aantal slachtoffers te maken.’ ‘Deze vorm van radicalisme hangt samen met de archaïsche structuur van het islamitische geloof. In het Westen is er een lange traditie van kritiek op het geloof. Er zijn weinig katholieken die daadwerkelijk menen dat de paus de onfeilbare plaatsvervanger van God op aarde is. De gelijkwaardigheid van man en vrouw wordt algemeen geaccepteerd. Priester Antoine Bodar is openlijk homoseksueel zonder dat dit gevolgen heeft voor zijn positie en het is een kwestie van tijd voordat de eerste vrouwelijke priester wordt benoemd. Dit betekent dat de roomskatholieke kerk met de tijd meegaat.’ De islam doet dit volgens Van Baalen nauwelijks. ‘Dat komt doordat de Koran niet mag worden vertaald en uitgelegd,

9

waardoor het een document blijft uit het Saudi-Arabië van de tiende eeuw. Turkije is als enige moslimland geseculariseerd en in Marokko moderniseert koning Mohammed VI de wetten ten gunste van de vrouw. Die kant zouden meer landen op moeten.’ Van Baalen zegt veel respect te hebben voor moslims die wel onderdeel zijn van de Nederlandse samenleving. ‘Maar zij moeten veel vaker opstaan tegen radicalen. Ik vind het fantastisch dat de Amsterdamse PvdAwethouder Aboutaleb dat doet: hij geeft een goed voorbeeld. Natuurlijk horen jongeren ook kansen te krijgen. Werkgelegenheid en scholing zijn ongelofelijk belangrijk om ze bij de Nederlandse samenleving te betrekken. Maar de achterstand van allochtone jongeren is niet de reden van de radicalisering, die ligt in het geloof.’ Hamburgers bakken Van Baalen, die pas na zijn studie lid werd van de VVD, omdat hij ‘liever leuke dingen deed dan urenlang vergaderen in kleine zaaltjes’, is het niet eens met de stelling dat studenten over het algemeen links zijn georienteerd. ‘De VVD is bij uitstek een partij voor jongeren. Mijn ervaring is dat studenten juist positief tegenover het gedachtegoed van de VVD staan. Vrijheid spreekt jongeren aan. Wanneer mensen ouder worden, krijgen ze behoefte aan zekerheid. Dan gaan ze zich druk maken om hun rollator. Jonge mensen willen vrijheid en uitdagingen. Het lef dat wij als partij uitstralen is voor hen aantrekkelijk: ze zitten niet te wachten op een overheid die alles voor hen wil regelen. Het beleid van de VVD is erop gericht iedereen zoveel mogelijk uit zichzelf te laten halen. Met name aan de onderkant van de arbeidsmarkt hebben mensen voordeel bij liberalisering. Als ontslagregelingen soepeler zijn, nemen bedrijven eerder mensen aan omdat ze er ook weer gemakkelijk vanaf kunnen. Daarmee worden de kansen op werk vergroot voor iemand die moeilijk aan een baan komt. Het is beter om hamburgers te bakken dan thuis te zitten. Aan het einde van de dag voelt het misschien wat vettig, maar heb je wel je eigen geld verdiend.’ Liberale idealen Een thema dat bij de liberaal hoog op de agenda staat, is het bevorderen van burgerschap. ‘Dat wordt de grote uitdaging van de komende decennia. Mensen in Nederland hoeven niet van erwtensoep te houden, ze mogen best liever couscous eten, zolang

10

ze zich maar betrokken voelen bij dit land.’ Hij spreekt van gettovorming. ‘Kijk bijvoorbeeld naar de Schilderswijk in Den Haag. De ene straat is Turks, de andere Marokkaans. Er is nauwelijks sprake van onderling contact of betrokkenheid bij de Nederlandse samenleving. Daarin zie ik een nieuwe vorm van apartheid, die fel moet worden bestreden. Immigratie is nog steeds een belangrijk thema. We zijn de laatste eeuwen gewend geraakt aan een stabiele samenleving, maar er is momenteel sprake van een grote volksverhuizing.’

'We hebben geen tienduizend Chinezen nodig om onze vloeren te vegen' Immigratie is volgens Van Baalen geen ramp, maar een verschijnsel waarmee we moeten leren omgaan. ‘In Noord-Afrika kan bijvoorbeeld veel worden verbeterd met economische ontwikkeling. Door de landbouwsubsidies in de EU te verminderen, krijgen Afrikaanse boeren kans hun producten op de Europese markt te brengen en verbetert hun levensstandaard. Mensen emigreren niet uit plezier, maar uit bittere noodzaak.’ ‘Nederland is een handelsland, onze boterham wordt in het buitenland gesmeerd. Een open economie is dus essentieel. De Poolse arbeiders die hier komen werken als loodgieter doen dat omdat er te weinig Nederlandse loodgieters zijn. De belangrijkste vraag is: wie hebben we nodig? Ofwel, waar ligt het belang van Nederland? Dat ligt in het accumuleren van de beste kennis en de beste mensen. Het is prima als ICT’ers uit Taiwan in Nederland komen werken of studeren, maar we hebben geen behoefte aan tienduizenden Chinezen om onze vloeren te vegen terwijl we in de Europese Unie voldoende arbeidskrachten hebben.’ Puzzelstukjes Hans van Baalen neemt de rol van gids weer op zich en toont de vergaderzaal van de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Het is de vraag wie de honderdvijftig kamerzetels na de komende verkiezingen zullen bemannen. ‘Ik hoop op een kabinet met een liberale premier’, vertelt de parlementariër. ‘Het zou

een kabinet met CDA of PvdA kunnen zijn, daarin heb ik geen voorkeur. Zelf ben ik wel bereid in een dergelijk kabinet zitting te nemen, maar alleen op een positie waar ik het verschil kan maken: Defensie, Buitenlandse, Europese of Economische Zaken. Er is echter geen sollicitatieprocedure voor ministers; politici worden ervoor gevraagd. Vroeger zaten kandidaten hele dagen bij de telefoon te wachten terwijl hun kinderen uit de buurt werden gehouden. Tegenwoordig is er gelukkig mobiele telefonie’, grapt Van Baalen. Zowel in 1998 als in 2003 was hij campagneleider voor de VVD en leerde hij het klappen van de verkiezingszweep kennen. Dat ex-collega Anton van Schijndel onlangs uit de VVD stapte omdat er volgens hem in het verkiezingsprogramma te weinig aandacht wordt besteed aan integratie, keurt Van Baalen af. ‘Het programma is slechts een etalagekast. Een partij heeft een visie op maatschappelijke problemen, en die verandert niet zomaar. De standpunten die wel veranderen of nadruk krijgen, worden in het verkiezingsprogramma vermeld. Politiek is voor een gedeelte marketing: welke standpunten komen in de schijnwerpers? Neem bijvoorbeeld Europa. Ik ben er kritisch over: wat in Nederland kan worden gedaan, moeten we niet door Brussel laten doen. Maar ik ben wel proEuropees. Dat standpunt verandert niet en hoeft dus ook niet in de etalage. Mark Rutte heeft Van Schijndel overigens terecht de deur gewezen; niet alleen omdat Van Schijndel het verkiezingsprogramma wilde aanpassen, maar vooral omdat hij Rutte chanteerde met uittreding.’ Onvrede ontstond binnen de partij ook toen de kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen werd bekendgemaakt. Van Baalen legt uit hoe de lijst tot stand komt. ‘Bij het bepalen van de eerste tien personen wordt gelet op diversiteit. Het aantal mannen en vrouwen moet ongeveer gelijk zijn; er staan nu vier vrouwen en zes mannen op. De zittende ministers krijgen een notering bij de eerste tien, anders wordt er gespeculeerd dat ze zijn afgeserveerd. Daarnaast is het van belang dat het hele land is vertegenwoordigd en er niet slechts Haagse kandidaten op de lijst staan. Door dergelijke overwegingen kan het voorkomen dat een politicus op een plaats komt te staan die geen recht doet aan zijn kwaliteiten. Het samenstellen van een lijst is eigenlijk gewoon een puzzel. Soms blijken er aan het einde nog hele goede puzzelstukjes over te zijn, die je niet meer in kunt passen.’ ANS

ANS oktober 2006

Het Laatste Oordeel

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. TEKST: Zef Faassen FOTO: Jos Janssen, Malden

‘I

College: Hindoeïsme, Faculteit der Religiewetenschappen. Woensdag 13 september, 17.45 – 19.25 uur, E 2.50 Docent: Dr. P.J.C.L. van der Velde Uitstraling: Lieve monnik in kekke Hawaïblouse, met een vleugje zen Stopwoordje: Ehm, ja, ehm.. ja Inhoud: Potpourri van linguïstische, humanistische, antropologische en religieuze beschouwingen Publiek: Vlijtige antropologen van verschillende generaties, met liefde voor de mens Eindcijfer: 8

www.ans-online.nl

n de wereld gaan dingen mis, dat hoort nou eenmaal zo.’ Met deze woorden verontschuldigt dr. Paul van der Velde zich voor een fout in de reader. Hij weet de aandacht te verleggen door de studenten te wijzen op een indrukwekkende documentaire in LUX, Lost Children. Een boek met foto’s van de film wordt rondgegeven en de zaal bladert het geïnteresseerd door. Dit zijn de eerste minuten van het college Hindoeïsme, gegeven aan de splinternieuwe Faculteit der Religiewetenschappen. Ongeveer vijftig studenten zitten verspreid door de ruimte die uitzicht biedt op het sportcentrum. De rustige stem van Van der Velde vindt zijn weerklank in de zaal, waar een ontspannen sfeer heerst. Aangezien dit pas het tweede college van de reeks is, wordt begonnen met een uiteenzetting over de oorsprong van het hindoeïsme. ‘Let wel’, laat de hindoekenner ons weten, ‘deels is de kennis die we over dit onderwerp bezitten gebaseerd op archeologisch en linguïstisch onderzoek, het grootste gedeelte bestaat echter uit giswerk en interpretatie.’ Met deze notie in het achterhoofd volgen de studenten Van der Veldes relaas. Het hindoeïsme vindt haar oorsprong in vier oude bevolkingsgroepen uit India, die vervolgens worden getypeerd en ontleed. Welke gewoonten kenden zij, was er een schrift en wat is de relatie met het hedendaagse hindoeïsme? Namen en gebruiken van talloze bevolkingsgroepen vliegen de studenten om de oren waardoor het geheel vrij onoverzichtelijk wordt. Het komt de aantrekkelijkheid van de verhandeling niet ten goede, maar de studenten blijven een en al oor. Halverwege het eerste deel van het college wordt duidelijk waarom. Met talloze verhalen, uitstapjes, grappige anekdotes en meegenomen kunstvoorwerpen weet de religiewetenschapper de vreemde culturen het lokaal binnen te halen. Van

der Velde vertelt: ’Een jongen leende zijn zonnebril uit aan een lid van een inheemse stam, maar kreeg hem vervolgens niet terug omdat het fenomeen 'lenen' daar simpelweg niet bekend was.’ De vele voorbeelden zijn typerend voor de stijl van Van der Velde. Hij probeert in alles zijn enthousiasme en interesse op de student over te brengen, wat lukt. De studenten leven op bij het zoveelste jungleverhaal van hun meester, die zelfs het zingen van een inheemse hymne niet schuwt. Nu en dan draaft hij door in zijn visualiserende vertellingen, maar gelukkig heeft hij dat zelf in de gaten. ‘We moeten door, maar ik zou hier wel 26 colleges mee kunnen vullen.’ Om vervolgens toch nog een anekdote op te werpen. Aan het eind van het college geeft Van der Velde blijk van een gedegen kennis van vreemde talen en ontleedt hij enkele woorden uit het Tamil, een Indiase taal. ‘Taalkundig is dit écht leuk’, wat door de tegenstrijdigheid van die opmerking onverwachts gelach tot gevolg heeft. Zijn bevlogenheid is aanstekelijk, geeft het college kleur en wordt het beste gekenschetst door een vers uit het inmiddels bij de docent aangekomen filmboek: ’Voor mij is geven als een rivier, soms staat het peil laag, maar het zal altijd blijft stromen.’ Het Laatste Oordeel der Studenten De studenten zijn het met elkaar eens. Paul van der Velde is een bijzondere man met ‘hart voor het vak’. Ook roemen ze zijn verhalen, deskundigheid en avontuurlijke manier van vertellen. Een kritische noot is nauwelijks hoorbaar, zij het dat een enkeling wel wat meer interactie met de docent zou willen. ‘En ja, hij dwaalt soms wel erg ver af, maar dat is niet problematisch’, aldus een studente. Op de vraag de docent te typeren, antwoordt een ander: ’Ehm, Paul van der Velde’. ANS

11

het Issue TEKST: Roel Neijts en Pepijn Reeser ILLUSTRATIE: Nienke Oldenhuis

In deze rubriek staat iedere maand een ander Issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: Hoe groot is het ‘gat op rechts’?

G

eert Wilders cum suis van de Partij voor de Vrijheid rekenen bij de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november aanstaande op tien kamerzetels. Hilbrand Nawijn hoopt met zijn Partij voor Nederland op hetzelfde aantal. De LPF maakt een doorstart onder de naam ‘Fortuyn’ en hoopt haar zeven pluche zetels te behouden; Pastors en Eerdmans denken met hun EénNL vijftien volksvertegenwoordigers te leveren. Als hun verwachtingen uitkomen, krijgen de nieuwe rechtse partijen samen meer dan veertig zetels. In opiniepeilingen worden de erfgenamen van Pim Fortuyn echter slechts enkele zetels toebedeeld. De overeenkomst tussen de genoemde partijen is de nadruk op de thema’s veiligheid en integratie. De snelle opkomst van Fortuyn in 2002 toonde aan dat deze onderwerpen sterk leefden onder de Nederlandse bevolking. Of dat ook anno 2006 nog het geval is, valt te bezien. Bestaat er nog wel electorale ruimte rechts van de VVD? Vier experts geven hun mening.

Marco Pastors Partijleider EénNL ‘Het zogeheten gat op rechts was er al vele jaren voordat Pim Fortuyn in beeld kwam. Destijds was er alleen niemand om het te benutten. Zowel de politiek als de media zijn jarenlang ‘gatblind’ geweest. Fortuyn was voor het volk de ideale man om die ruimte te vullen, wat ook gebeurde met 26 zetels in 2002. Gebaseerd op opiniepeilingen kan een zwartkijker zeggen dat de electorale ruimte rechts van de VVD nu een grootte heeft van slechts vijf zetels, maar daar ben ik het niet mee eens. In Rotterdam hebben wij tenslotte met Leefbaar Rotterdam bij de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen maart 30 procent van de stemmen gehaald. Omgerekend naar de landelijke politiek zijn dat bijna vijftig zetels. ‘EénNL selecteert de belangrijkste problemen in de samenleving en bedenkt daarvoor de meest effectieve oplossingen. Onze

12

Peter Kanne Opiniepeiler bij TNS NIPO vijf speerpunten zijn sociale zekerheid, veiligheid, onderwijs, bureaucratie en integratie. De winst voor EénNL komt niet alleen uit de ruimte rechts van de VVD, maar ook uit de achterban van het CDA, de SP, de VVD en vast ook van de PvdA. Onze partij wil ik daarom niet rechts noemen. Is het rechts om bijvoorbeeld mensen met een uitkering aan een baan te helpen of voorstander te zijn van kleine scholen? ‘Journalisten laten zich aanpraten dat een gefragmenteerd rechts geen sterke positie kan innemen. Die fragmentatie is echter niet relevant. De kiezer bepaalt wie de zetels krijgt. Als een van de kleine rechtse partijen – Partij voor Nederland, Partij voor de Vrijheid of EénNL – goed campagne voert, kunnen daar zomaar veel stemmen naartoe gaan. En wie hoor je over fragmentatie op links met SP, GroenLinks en PvdA?’

‘Je zou kunnen zeggen: daar waar een gat is, hebben anderen iets laten liggen. In dit geval zijn er tijdens de paarse regeerperiode drie oorzaken ontstaan die voor deze electorale ruimte hebben gezorgd. Ten eerste is in de jaren negentig het politieke landschap in Nederland gedepolariseerd. Verschillen tussen links en rechts waren nauwelijks nog zichtbaar. Daarnaast heeft de immigratieproblematiek toentertijd nooit de politieke agenda bereikt, een grote fout van vooral de PvdA. Een belangrijk deel van hun kiezers woont immers in een volkswijk, temidden van de allochtonen en de problemen. Ten slotte heeft de overheid destijds op vele fronten gefaald: de politiek was dichtgeslibd door een te grote bureaucratie. Het welvarende Nederland voorzag niet adequaat in de eerste levensbehoeften van haar inwoners: er waren wachtlijsten voor ziekenhuizen en kinder-

ANS oktober 2006

perspectief. Immigratie en integratie blijven belangrijke onderwerpen. ‘Toch blijft het de vraag of een partij aan de rechterkant van het politieke spectrum levensvatbaar is in Nederland. Conservatisme komt hier nauwelijks van de grond. De politiek wordt gedomineerd door socialisten, liberalen en christen-democraten. De huidige rechtse partijen zullen daar, zeker zolang ze geen eenheid vormen, geen reële bedreiging voor vormen.’

Tim Lamers (22) Vijfdejaars student Politicologie

opvang. Pim Fortuyn signaleerde deze drie problemen en won er 26 zetels mee. ‘Er is nog steeds een goede voedingsbodem voor populistische partijen op rechts: het aantal potentiële kiezers ligt tussen de 15 en 20 procent van het totale electoraat, zo blijkt uit peilingen van TNS NIPO. Dit reservoir bestaat vooral uit het kansarme gedeelte van de bevolking. Een voedingsbodem wil echter niet zeggen dat er daadwerkelijk wordt gestemd. De interesses van deze groep zijn verschoven: de eigen portemonnee lijkt nu de prioriteit te hebben boven onderwerpen als veiligheid en immigratiebeleid. Deze onderwerpen zijn al aangepakt: het aantal asielzoekers is geslonken, er zijn strengere regels gekomen voor immigranten en inburgeringcursussen zorgen voor betere integratie. ‘Koopkrachtontwikkeling is nu belangrijker dan immigratiepolitiek. Naarmate de interesse in immigratiebeleid vermindert, gaat het minder met een partij als die van Geert Wilders, die dit onderwerp hoog op de agenda heeft staan. Wilders is rechts, ook in zijn sociaal-economisch beleid en zijn opvattingen over de verzorgingsstaat. Daardoor is hij voor mensen met een laag inkomen nadeliger dan bijvoorbeeld de SP. Net als Fortuyn geeft Wilders een tegengeluid. Dit soort populistische bewegingen heeft een achterban die gevoelig is voor protest en niet

www.ans-online.nl

altijd naar de stembus gaat. De SP is momenteel voordeliger voor deze bevolkingsgroep; die partij staat niet voor niets hoog in de peilingen.’

Prof. dr. Carla van Baalen Directeur Centrum voor Parlementaire Geschiedenis ‘Het ‘gat op rechts’ is een te globale omschrijving omdat het electoraat altijd in beweging is. Er zijn in het verleden vaker succesvolle rechtse partijen geweest. De huidige rechtse partijen zijn wellicht te vergelijken met de Boerenpartij van boer Koekoek, die bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1967 dankzij sterke ‘recht door zee’ opvattingen zeven zetels kreeg. De fractie viel snel uit elkaar door onderlinge twisten en de manier van politiek bedrijven: het was duidelijk een protestpartij, net zoals de huidige rechtse partijen. Uit protestpartijen komt uiteindelijk geen grote partij voort. ‘Stel dat het waar is dat veel mensen rechtser zijn dan de VVD, dan zorgt de versnippering van de huidige rechtse partijen ervoor dat er sprake is van een gemiste kans. Het is een teken van zwakte dat ze elk met een eigen lijstje zijn gekomen, op deze manier wordt het natuurlijk niets. Als daarentegen veel bekende namen samen een partij vormen, met een duidelijk conservatief profiel en een goed programma, heeft het initiatief wellicht

‘Het gat op rechts bestaat niet. Politiek rechts bestaat in verschillende smaken. Het conservatieve rechts wordt in Nederland vertegenwoordigd door het CDA, terwijl kiezers die rechts zijn, omdat ze op sociaal-economisch gebied liberaal zijn terecht komen bij de VVD. In 2002 bestond ‘rechts’ uit veel kiezers die hun keuze uit onvrede bepaalden. Dat deel van het electoraat komt momenteel echter voor een deel bij de SP uit, omdat veiligheid en immigratie niet langer de belangrijkste thema’s zijn. Er is geen ruimte op ‘rechts’ omdat alle verschillende soorten rechts al gedekt worden door bestaande partijen. ‘De VVD heeft momenteel twee verschillende persoonlijkheden binnen haar gelederen. Mark Rutte vertegenwoordigt de economische liberale stroming en Rita Verdonk juist de repressieve politiek, die nadruk legt op integratie. Daardoor omvat deze partij een heel breed deel van het politieke speelveld. Kiezers van verschillend pluimage kunnen bij deze partij terecht. Overigens zal de VVD hiermee niet heel groot worden, omdat een groot deel potentiële VVD-stemmers die het liefst een kabinet van VVD en CDA zien, strategisch op de christen-democraten zullen stemmen. ‘Het is opmerkelijk hoe de opkomst van Fortuyn in een paar jaar is vertekend. Zijn erfgenamen zien hem als de man van veiligheid en integratie. Dat terugdringen van bureaucratie, hervorming van de gezondheidszorg en bestrijden van achterkamertjespolitiek ook hoog op zijn agenda stonden, wordt door fortuynisten meestal buiten beschouwing gelaten. Deze onderwerpen zijn ondertussen overgenomen door de gevestigde partijen, terwijl de nieuwe rechtse partijen amper te zien zijn bij debatten over vergrijzing of het sociaal-economische beleid. Dit zijn bij de komende verkiezingen de belangrijkste thema’s. Hierdoor kunnen de nieuwe rechtse partijen niet de aantrekkingskracht ontwikkelen die Fortuyn had. Zijn kiezers zijn inmiddels verspreid over de bestaande partijen, zonder een ‘gat op rechts’ achter te laten.’ ANS

13

Baas in eigen huis

Hufterige huisbazen en geterroriseerde studenten: hoe het verhuren van kamers niet moet. TEKST: Erik Denessen en Janneke Wijkmans ILLUSTRATIE: Dirk Bertens

S

toort u zich aan een lekkende verwarming of een gammel keukenkastje? Weest gezegend, dit soort klachten vallen in het niet bij onderstaande voorbeelden. Louche zakkenvullerij, bizarre regelzucht en doelbewust uitgeoefende terreur typeren de daden van de huisbazen in kwestie. Uiteindelijk restte de gekwelde studenten niets dan verhuizen.

14

Uitgeknepen Daan Zijlstra (22), vijfdejaars Engelse Taal en Cultuur, kon via kamerverhuurbedrijf Walburg intrekken in het Albertinumklooster aan de Heyendaalseweg. De vreemde financiële eis die hem werd gesteld, deed achterdocht rijzen: anderhalf jaar huur moest worden vooruitbetaald. De gedachte dat de 250 andere huurders in het klooster ook aan deze regel voldeden, stelde hem voorlopig gerust. Kort nadat Daan zijn kloosterkamer had ingericht, belandden er dubieuze rekeningen op de deurmat: ‘extra servicekosten voor tapijtreiniging’, terwijl er laminaat lag. ‘Het leek wel of ieder gemaaid grassprietje werd doorberekend’, vertelt Daan. Vlak daarvoor had huisbaas Karel de Witt het washok tot een extra kamer laten verbouwen en de wasmachines in de toiletruimte gepropt. ‘Die man rook overal geld.’ Afgelopen zomer verslechterde de relatie tussen Daan en zijn huisbaas. In overleg met de conciërge werd de gezamenlijke keuken ingericht met een tv en bankstel, om met ganggenoten de WK-wedstrijden te kunnen kijken. Oogluikend stond hij de bewoners toe een dakterras te maken. Een paar dagen daarna klopte De Witt onverwachts aan bij Daan: ‘Hij zei letterlijk: “Als ik je nog één keer zie op dat dak, breek ik je beide poten!” Behalve deze bedreiging moest ik ook betalen voor de reparatie van zogenaamd ontstane daklekkage. Ik schrok me kapot.’ Het leek met een sisser af te lopen, maar bij terugkomst van vakantie trof Daan de keuken compleet anders aan. ‘De Witt had een razzia gehouden: al onze spullen waren verdwenen en de kabels doorgeknipt of kapotgetrokken. Eerder was er, na klachten van de baas over te volle gangen, al wasgoed verdwenen.’ Daan kreeg een uitnodiging om langs te komen bij De Witt. Geen uitleg, maar een klachtenregen volgde: over brandveiligheid, veroorzaakt door recalcitrant gedrag van de huurders, en overlast jegens het aangelegen kinderdagverblijf. Verzonnen, volgens Daan. ‘Hij was zelf te laks om de afgekeurde brandblussers te laten vervangen, of de brandmelders goed af te laten stellen: bij een binnenbrandje rolde de brandweer niet bij het Albertinumklooster, maar bij een gang op Hoogeveldt de slang uit.' Desondanks werd hij als grootste raddraaier gesommeerd per 1 oktober te vertrekken. ‘Ik werd als voorbeeld gebruikt. Het had De Witt lang genoeg geduurd, en zo werd ik binnen tien minuten weggebonjourd. Mijn apparatuur en wasgoed heb ik met veel moeite uiteindelijk wel teruggekregen.’

ANS oktober 2006

Weggepest Aan vijfdejaars Nederlandse Taal en Cultuur Annemiek de Vries (22) werd per brief medegedeeld dat het studentenhuis waarin ze woonde te koop zou worden gezet. Binnen een maand moesten de vier huurders een andere woonruimte vinden. Annemiek en haar huisgenoot Koos namen een advocaat in de arm. Deze adviseerde een gangbare manier van uitkopen te bedingen: ‘Helaas weigerde de huisbaas ons een redelijk bedrag te betalen of vervangende woonruimte aan te bieden. Zolang ze dat niet van plan was, weigerden wij natuurlijk mee te werken aan onze uitzetting.’ Hierop bedacht de verhuurder, mevrouw Post-Groenewoud een nogal slinkse manier om Annemiek en haar huisgenoot toch ‘vrijwillig’ uit hun kamers te laten vertrekken. Na enkele weken waarin de strijd tussen de advocaat van de huurders en de huisbaas met diens makelaar voortduurde, verscheen een skinhead aan de deur. Hij zou de nieuwe bewoner zijn van een kamer die al enige tijd leeg stond. Annemiek vertouwde het meteen al niet: ‘Ik heb hem even buiten laten wachten en Direct Wonen, die de huurcontracten regelde, gebeld. In eerste instantie wilden ze niets kwijt, maar na lang aandringen bleek dat er inderdaad een huurovereenkomst was gesloten. Toen ik de huisbaas er naar vroeg, reageerde ze onverschillig. Ze had besloten het huis toch maar niet te verkopen.’ Goed nieuws, al had Annemiek haar bedenkingen. Tijdens de kennismaking met de nieuwe huisgenoot was de jongen stoned en agressief. Het opgeschoren koppie bleek bovendien een hardcore-fanaat; enkele uren na zijn aankomst werd de rust bruut verstoord door een zevental feestende gabbers met honden. Pogingen de overlast bespreekbaar te maken waren kansloos: ‘De blikken in hun rooddoorlopen ogen maakten ons duidelijk dat we dat maar beter konden laten.’ Na een slapeloze nacht in herrie, wietlucht en hondengeblaf besloot Annemiek met een nabonzend hoofd het huis dezelfde week te verlaten. Samen met huisgenoot Koos zegde ze de huur op en vertrouwden hun oude studentenhuis aan de Thunderdome-junkies toe. ‘Drie dagen na mijn vertrek fietste ik er nog eens langs. Ik verwachtte een puinhoop, en hoopte dat de aso’s eruit waren gegooid. De gabbers waren inderdaad met de noorderzon vertrokken, maar in de voortuin stond een alleszeggend bord: Te koop.’

Tien verboden Vera (20), een studente die haar achternaam liever niet bekend maakt, woonde tijdens haar eerste studiejaar bij een hospita aan de Moeflonstraat. De accommodatie van mevrouw Frank was gunstig: Vera zou een eigen douche en keukentje tot haar beschikking hebben. De hospita hield er echter strikte huisregels op na. De huurder mocht in huis geen schoenen aan en bezoek van vrienden kon alleen op aanvraag. Zo moest Vera doordeweeks de deur uit om mensen te kunnen ontmoeten, om in het weekend ‘thuis’ te mogen zijn moest er worden gereserveerd; standaard diende haar kamer dan als logeerkamer voor de gasten van mevrouw Frank. ‘Ik dacht dat het na kennismaking wel minder strikt zou worden. Maar ze verzon steeds meer regels.’ ‘Ik mocht bijvoorbeeld geen posters op de muren hangen, zelfs een kast verschuiven zat er niet in.’ Vera’s idee doeken over de schilderijen hangen en daar posters op spelden, kon de hospita niet waarderen. ‘Ze flipte, schreeuwde dat ik alles had veranderd en dat het nu haar kamer niet meer was.’ De hospita was bovendien gebrand op een goede hygiëne. De kamer werd daarom in Vera’s afwezigheid aan grondige inspecties onderworpen. ‘Om mijn beddengoed had ze vuilniszakken gedaan. Daar moest ik op slapen, omdat ze bang was dat ik haar bed zou bevuilen.’ Bovendien beschuldigde ze Vera ervan muizen aan te trekken. ‘Ze vond een keer broodkruimels op mijn kastje.’ De hel brak los nadat op een zekere vrijdag twee tantes van Vera de hospita aanspraken op haar bizarre regels. ‘Na het gesprek vertrok ik met mijn tantes naar Limburg, want mevrouw had weer gasten’, zegt Vera. ‘Toen ik na het weekend terugkwam, wist ik niet wat ik zag. Al mijn doeken en posters waren van de muur gerukt, mijn hele kamer lag overhoop.’ Maar ze ging nog verder in haar hysterie. ‘Het afval was uit de vuilnisbak gehaald en uitgestald op mijn bed, keurig gesorteerd op materiaal. Dat mens was gek.’ Voor Vera was dit de druppel. Op advies van studentensteunpunt AKKU schakelde ze de politie in. ‘Er was sprake van huisvredebreuk. Ik schrok, maar de gedachte dat je wordt gevolgd, moedwillig wordt geterroriseerd en dat iemand macht over je heeft, is het meest afschuwelijk.’ Het verdere verloop ging enigszins aan Vera voorbij. ‘Ik kon terecht bij vrienden en ben niet meer teruggeweest. Wel heb ik haar later gevraagd waarom ze in godsnaam die kamer verhuurde. Ze zei: “Ik wil die lieve studenten zo graag helpen,” Wat een giller.’ ANS

www.ans-online.nl

15

One need not be a chamber to be haunted; One need not be a house; The brain has corridors surpassing Material place. - Emily Dickinson

FOTO'S: www.fp-fotografie.nl

Bierdimpfe (Sub.) beruchte bierdrinker, iemand die altijd in de kroeg te vinden is. Deandl, Dirndl (Sub.) meisje; jurk die bij de klederdracht hoort. Hoggableiba (Sub.) vaste klant. Gast die blijft zitten en niet naar huis wil. - Wiesn-Woordenboek, www.oktoberfest.de (vert.: Pieter Klinkers)

Restaurant

Ankara

Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's

Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108

Van Welderenstraat 104 Tel: 024-3226812 Gratis zaal voor feesten, borrels, vergaderingen Woensdagavond: Pullenavond Halve Liter Amstel 2,00 euro Op vertoon van studentenkaart

Daalseweg 19 www.haantje-nijmegen.nl 024-3230257

18

ANS oktober 2006

www.ans-online.nl

19

Wijkagent Elke maand doet de Wijkagent zijn ronde door een ander stadsdeel. Van getto tot villapark speurt hij Nijmegen af, op zoek naar de meest studentikoze wijk. Deze maand: Waar zijn de studenten in de Wolfskuil? TEKST: Roel Neijts FOTO'S: Christien Havranek

H

et is meer dan twee eeuwen geleden dat de molenaar voor het laatst zijn Witte Molen beklom en de landerijen ten westen van Nijmegen afspeurde naar naderende roedels wolven. Bij het ontdekken van de roofdieren, blies hij op zijn hoorn om de omwonende boeren te waarschuwen. Gewapend met riek en zeis jaagden de bijeengekomen agrariërs de wolven daarop de zogeheten wolfskuil in, waar volgens de overlevering op 12 augustus 1800 de laatste wolf van Nederland stierf. Tegenwoordig herinnert een gevelsteen van Villa de Wolfskuyl, met daarop afgebeeld een wolf, als het enige tastbare nog aan de Nijmeegse wolvenhistorie. De moordkuil heeft plaatsgemaakt voor knusse volkshuisjes, gegroepeerd in hofjes en nauwe straatjes, waar zowel Turkse muziek als het Hollandse levenslied uit de speakers schalt. Enig teken van een levendige studentenpopulatie is met moeite te bespeuren: een zoektocht naar de Wolfkuilse student. Volkswijk De Wolfskuil kan het best worden bestempeld als een volkswijk met multiculturele invloeden. Kinderen van Mediterrane komaf spelen op straat en even verderop laat een hooggeblondeerde vrouw haar foxterriër tegen een boom pissen, terwijl ze in haar badjas een peuk rookt. Om de hoek, in de Pastor Zegersstraat, sjokken een paar mannen naar de Abibakr Moskee. Van sommige huizen staat de voordeur wagenwijd open. Een vluchtige blik naar binnen laat huiselijke tafereeltjes zien: herdershond en baasje liggen riant op de bank terwijl de muziek van Frans Bauer tot ver in de straat is te horen. De buren schijnen er weinig last van te hebben: een corpulente vrouw en bierdrinkende man kijken ontspannen televisie, gebiologeerd volgen ze het voetbal op SBS6. Aan taferelen die normaliter alleen aan studenten worden toegeschreven geen gebrek:

20

ontbindende fietsen en rondslingerende winkelwagentjes voeren vooral in de woonhofjes de boventoon. Het Nachtegaalplein balanceert op de rand van het studentikoze en het asociale: hier liggen zelfs vijf wagentjes op hun kant. In combinatie met de sterke begroeiing van onkruid tussen de stoeptegels maakt dit plein een verwaarloosde indruk. De hoop hier Radboudianen te spreken begint te vervagen. Oud en nieuw ‘De Wolfskuil heeft veel te bieden’, verdedigt mevrouw Paans uit de Mirtestraat haar wijkje. Tijdens het besproeien van haar voortuin verduidelijkt ze: ‘Ik kom hier al 25 jaar niks tekort: er is een Albert Heijn, Kruidvat, Aldi en een Boerenleenbank.’ Ervaringen met studenten heeft ze niet. Paans wijst naar elk huis in haar straat en somt de bewoners stuk voor stuk op. ‘Daar woont een jong stel, en daar een alleenstaand meisje, maar ik denk dat geen van hen student is. Ik heb niet zoveel contact met de jongelui, ik ben al met de vut’, lacht ze gul. ‘Maar als je op zoek bent naar de echte Wolfskuil moet je niet hier zijn, dan moet je richting de Floraweg.’ De Floraweg blijkt slechts drie straten verderop te zijn en van nieuwbouw voorzien. Tussen de nieuwe huizen liggen brede trottoirs en zelfs wat gras, wat niet te ontdekken viel in het vooroorlogse gedeelte van de wijk. Op een hoek staat zowaar een niet onooglijk kunstwerk. De melange van fonkelnieuw en peperduur schrikt de uitwonende student vast en zeker af. Terug naar het oude deel. Aan de Nieuwe Nonnendaalseweg is het dan eindelijk raak: een betegelde voortuin, beladen met fietsen mét flyers op bagagedrager en stuur. Sanne Bergs (22), vijfdejaars Geschiedenis, begrijpt de moeizame zoektocht: ‘De studentenhuizen in deze wijk vallen niet op: alle huisjes zijn even klein en even slecht onderhouden.’ Binnen geniet Roy Jehoel (19), tweedejaars Biomedische

Wetenschappen, net van een Aviko-aardappelschotel en scharen Tom Schut (21), vierdejaars Kunstmatige Intelligentie, en Katelijne Kijlstra (19), HBO-Rechten, zich bij Roy en Sanne in de gezamenlijke voorkamer. In de achtertuin verschijnt buurman Theo bij de lage schutting en vertelt tevreden over de huidige Wolfskuil. ‘Hier helpen de mensen je, mits ze je mogen. Vroeger was de buurt een echte achterbuurt, gedomineerd door asociale oud-ijzerboeren.’ Geen gebrek aan lovende verhalen van de plaatselijke bevolking. De Wolfskuil is geen broedplaats voor het intellect, maar zal nog geruime tijd een paradijs blijven voor de man van het volk.

ANS oktober 2006

De Wolfskuil Tom

Katelijne Roy Sanne

Ligging en bereikbaarheid Roy: ‘Onder de tunnel door en je bent in het centrum.’ Sanne: ‘De universiteit is wel wat verder, een kwartiertje op de fiets.’ Tom: ‘Met lijn 6 kun je daar ook heen, maar dat duurt wel veertig minuten.’ Roy: ‘Veertig? Nee, veel minder! Ik stap al uit bij het ziekenhuis.’ Tom: ‘Ja, jij hebt college bij het UMC. Ik moet langer blijven zitten. Ik dacht al: jouw bus rijdt veel sneller.’ Bewoners Roy: ‘Hier wonen enkel allochtonen en oude mensen. En de paupers niet te vergeten.’ Sanne: ‘Noem het liever arbeiders.’ Tom: ‘We hebben alleen contact met onze buurman, Theo.’ Buurman Theo: ‘Dat jonge grut van hiernaast is goed opgevoed. Ik heb er geen last van.’ Sanne: ‘De voorbijrijdende brommers zijn wel irritant.’ Katelijne: ‘Van andere bewoners ondervinden we geen overlast.’ Roy: ‘Ik heb wel eens met de jongetjes uit de buurt gevoetbald.’ Uiterlijk Tom: ‘Het is een knus ogend wijkje. Hiertegenover heb je van die gezellige kronkelstraatjes.’ Roy: ‘Er zitten altijd mensen in hun voortuin om de buurt in de gaten te houden.’ Sanne: ‘Theo zwaait geregeld wanneer ik het huis uit ga.’ Roy: ‘Alleen onze straat vind ik mooi. Hier staan tenminste bomen.’

www.ans-online.nl

Katelijne: ‘Verderop staat allemaal lelijke nieuwbouw.’ Groen Tom: ‘In de buurt van de molen ligt het Florapark. Ik kom er wel eens.’ Sanne: ‘Bij de Wolfkuilseweg heb je een hondenuitlaatplaats.’ Roy: ‘Als ik ooit naar een park ga, is het dat op het Keizer Karelplein. Of het Kronenburgerpark natuurlijk.’ Middenstand Sanne: ‘De wijk heeft genoeg winkels waar je boodschappen kan doen.’ Roy: ‘In de buurt van de Albert Heijn zitten zelfs een visspeciaalzaak en een apotheek.’ Tom: ‘Ik ga wel eens bij de Turkse bakker brood halen.’ Katelijne: ‘Er is ook een Turkse kapper.’ Tom: ‘Wanneer de supermarkt is gesloten, kun je altijd nog bij de pizzeria chips en cola kopen.’ Cafés Tom: ‘Hier in de straat zit Café Elmeran. Ik kom daar nooit.’ Sanne: ‘Er is eigenlijk niets voor studenten.’ Roy: ‘Alleen buurtbewoners gaan naar dat soort cafés, om te bingoën, of te biljarten.’ ANS

De Wijkagent kent toe:

21

De mogelijk Dit collegejaar is het motto van onze universiteit ‘Grenzeloos studeren’. Wie Spanje of Italië passé vindt, moet eens denken aan Beukeveld. Ingeklemd tussen Nederland en Duitsland wacht dit ministaatje een grootse toekomst in het casinowezen en de handel in accijnsvrije producten. TEKST: Maartje Bakker FOTO'S: Valentijn Brandt en Maartje Bakker

L

aarzen aan, vanaf de doorgaande weg enkele passen door drassig grasland en je staat in Beukeveld, een onbewoonde strook grond van 6 bij 485 meter vlakbij Coevorden. Het landje ligt middenin een verlaten vlakte, het toekomstige industrieterrein Europark. Een vers geasfalteerde weg glimt naast mals gras en natzwarte aarde. Graafmachines werpen manshoge molshopen op. Op deze zaterdagmiddag is de enige sterveling in de verre omtrek een man die zijn levensgrote vliegers oplaat. Vredigheid bedriegt. Beukeveld verkeert in een internationaal conflict met de Staat der Nederlanden, die het land met graafmachines is binnengevallen. Het lapje grond wordt in de rechtszaal en de media verdedigd tegen onrecht, dat de familie Beukeveld – melkveehouders van origine – is aangedaan door de overheid. De staat wordt namelijk niet erkend. Gerard Beukeveld, woordvoerder namens de familie: ‘Maar dat betekent niet dat Beukeveld niet bestaat. Sommige landen erkennen ook Israël en Taiwan niet.' De paaltjes met prikkeldraad, die een week geleden nog keurig de grenzen afbakenden, liggen nu op een slordige hoop. Een buurtbewoner weet te melden dat er een container op de strook land was gezet en een bordje

22

met de tekst ‘Verboden voor onbevoegden’. De vijandige troepen, gezonden door de gemeente Coevorden, rukken desondanks rücksichtslos op. Onder de rook van een paffende afvalverbrandingsinstallatie, op gepaste afstand van de soevereine staat, staan enkele boerderijen. Een buurman van het jongste land ter wereld loopt zijn tuin in. ‘De familie Beukeveld gaat het conflict niet uit de weg.’

‘Gelijkheid maakt alle andere wetten overbodig’ Zijn vuisten botsen tegen elkaar. De vrouw des huizes haalt de folder over de oprichting van de staat, die verspreid is onder omwonenden, uit de papierbak. Die stelt ze in de gelegenheid inspraak te hebben in de ideeën van Beukeveld, precies zoals is voorgeschreven bij bestemmingsplannen. Een sneer aan het adres van de gemeente; die lapt de regels volgens Gerard Beukeveld aan haar laars. Al doen buurtbewoners onder elkaar lacherig over het project, ze scharen zich

toch achter Beukeveld. ‘Hij is niet gek, hij heeft gestudeerd.’ Complot Een stukje grond losgeslagen van Nederland en Duitsland, hoe is dat mogelijk? Het begon vlak na de Tweede Wereldoorlog. De Nederlandse oostgrens werd opgeschoven richting Duitsland, als compensatie voor de geleden schade. Het kadaster vergat sommige stukjes in te delen bij gemeenten en zo verdween het huidige Beukeveld van de kaart, samen met zestien andere grensstroken. De Duitse boer aan de overzijde bleef zijn grond gewoon gebruiken, ook al hoorde die nu bij Nederland. Eind jaren negentig verkocht hij 1,8 hectare van zijn Nederlandse grond, inclusief het ongeregistreerde stukje, aan Hendrik Beukeveld, de vader van Gerard. De gemeente Coevorden kreeg deze grond een paar jaar later op het oog voor de ontwikkeling van het grensoverschrijdende industrieterrein Europark. Aan de onderhandelingstafel bleef de gemeente echter volhouden dat de grond een oppervlak had van 1,5 in plaats van 1,8 hectare. Dat scheelt al gauw honderdduizenden euro’s, in het nadeel van de verkoper.

ANS oktober 2006

kheid van een land Het kadaster werd gevraagd het geheel na te meten en gaf de gemeente gelijk. Maar Gerard Beukeveld vertrouwt de landmeters niet. Als hij met zijn GPS-apparaat meet, bestaat de drieduizend vierkante meter wel degelijk. Niet voor niets is er een ruimte van zes meter tussen de Nederlandse en Duitse grenspaal. Bovendien is het stukje op meerdere kaarten ingetekend. Ambtelijke leugens Gerard Beukeveld bestuurt het land vanuit zijn nieuwbouwwoning in Hoorn. ‘Afgelopen januari riep ik mijn staat uit. Ik heb wel twintig kranten aangeschreven, maar niemand besteedde er aandacht aan. Zo kon de gemeente haar gang gaan. Ik dacht: de lokale bevolking moet aan mijn kant komen te staan, dan volgt de publiciteit vanzelf. Met hun erkenning sta ik sterker. Daarom heb ik de folder ontworpen en verspreid in de buurt.’ Zwetend van opwinding vervolgt hij: ‘Alle gemeenten zijn gemeen, maar de gemeenheid van de gemeente Coevorden is wel bijzonder groot. Veel boeren in de omgeving zijn psychisch kapot gemaakt door haar louche praktijken.’ De gemeente gaat volgens Beukeveld driest te werk als het gaat om grond onteigenen. Maar dat is niet het enige. In het pamflet struikelen de verongelijkte woorden over elkaar. ‘Deze actie is ons mede ingegeven door de melkgeldfraude, een zeer grote fraudezaak waar alle Europese veehouders ernstig de dupe van zijn geworden. Al met al gaat het om miljoenen euro’s.’ Beukeveld verzucht: ‘Als er zo veel geld in het spel is, wordt de mens slecht.’ Het ergste vindt Beukeveld de onaantastbaarheid van bestuurders. ‘Burgemeesters en ambtenaren houden elkaar de hand boven het hoofd. In het ziekenhuis waar ik leiding geef aan het laboratorium, kun je het gerust melden als je een fout maakt. Dat zou bij ambtenaren ook moeten kunnen.’ Zolang de gemeente haar fouten niet erkent, zitten de onderhandelingen muurvast: ‘Alvorens over de ontsluitingsweg die over Beukeveld loopt te onderhandelen, moeten alle gerechtelijke uitspraken leugenvrij zijn’. Geelgroene olie Nu het land is uitgeroepen, openbaren aller-

www.ans-online.nl

lei onverwachte mogelijkheden om flink geld te verdienen zich aan Beukeveld. ‘Ik heb het Russische staatsgasconcern Gazprom een brief gestuurd om te vragen of ze hier willen boren. Misschien willen ze zelfs wel een hoofdkwartier inrichten voor de gasexport naar West-Europa. Nee, ik denk niet dat ze er serieus op in zullen gaan. Het gaat me meer om de symboliek: het grootste en kleinste land ter wereld samen. Als ik zo’n groot gasbedrijf aan mijn kant heb, zal de gemeente zeker van me afblijven.’ Behalve gas zit er ook olie in de grond, vermoedt Beukeveld. De folder illustreert zijn humoristische kant: ‘Geelgroene opgeboorde olie zal toebehoren aan de Staat der Nederlanden, groengele aan Duitsland. Andersom mag ook. Zwarte olie is voor Beukeveld.’

Vijandige troepen rukken gewapend op met graafmachines

anier ook.’ Over wetgeving heeft Gerard Beukeveld al nagedacht. ‘Mijn ideaal is dat er maar één grondwet bestaat: gelijkheid. Wanneer vrijheid en broederschap daarbij komen, wordt de gelijkheid verzwakt. Ik ben koning, en ieder ander ook. Iedereen heeft dezelfde status. In een land met maar een inwoner is dat gemakkelijk, maar zo zou het in Nederland ook moeten zijn.’ Burgemeester Bouwmeester van Coevorden trekt zich weinig aan van het ministaatje dat zich tegen zijn gemeentegrenzen heeft geschurkt en doet Beukevelds zienswijze af als fantasie. ‘De grond is al van ons. Laat Beukeveld maar lekker geloven in zijn eigen Tolkienachtige wereldje.’ Gerard Beukeveld is wel ingenomen met deze opmerking. ‘Als hij goed had gelezen, had hij begrepen dat ‘In de ban van de ring’ gaat over een strijd tegen kwade werelden. Telkens denk je dat het misgaat, maar uiteindelijk overwint het goede.’ ANS

Een casino is wel een serieus idee. Op een strook van zes meter breed? Triomfantelijk licht Beukeveld zijn ingenieuze plan toe. ‘Ja, dat gaat wel passen. Ik wil een virtueel casino neerzetten, dan kan ik miljoenen per dag verdienen. Er hoeft immers geen kansspelbelasting te worden betaald. Ik heb met geen enkele regelgeving te maken, behalve met die van mezelf.’ Hetzelfde gebeurt volgens Beukeveld op Gibraltar, waar een Duitse ondernemer per dag tien miljoen euro casht. Verder is het nieuwbakken belastingparadijsje van plan accijnsloos alcohol, sigaretten en parfum te gaan verkopen. En het bezit een in Nederland nog niet eerder geziene attractie: twee drielandenpunten. Dat wordt smullen voor toeristen. Eigen wereld Een staat wordt volgens de encyclopedie gedefinieerd door grondgebied, bevolking en overheid. Die laatste twee ontbreken vooralsnog in Beukeveld. Alhoewel: ‘Koning, keizer, admiraal, dat ben ik. En nog dou-

23

24

ANS oktober 2006

www.ans-online.nl

25

Ansjes

Ansjes

Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Uitsluitend mondelinge opgave en contante betaling bij Harry Gorter, tel. 024-3615653 (alleen aanwezig op di/woe/do)

Ansjes

Actief Indonesisch: Ieder jaar twee groepen aan de RU; van januari tot december en van september tot juni. Gegeven ter voorbereiding van stage/leeronderzoek en als doctoraal keuzevak (11 ECTS). Voor informatie, kosten en deelname: drs. Th. Aschurie 024-6961527, zie verder www.socsci.kun.nl/indonesisch.

Ansjes

Ansjes

Cursus voor penningmeesters voor studentenorganisaties & -verenigingen. Inschrijven tot 2 oktober! Kijk op www.snuf.nl onder algemeen/nieuws.

Ansjes

Gitaarles in het centrum van Nijmegen. Ervaren gitaardocent geeft les in verschillende stijlen: van klassiek tot pop. Voor meer info bel: 06-52372311 of mail naar [email protected].

Ansjes

Beide dameselftallen van de Nijmeegse studentenvoetbalvereniging FC Kunde zijn op zoek naar een keepster. Ervaring is geen pre, enthousiasme wel. Heb je interesse, neem dan contact op via [email protected].

Ansjes

Lijkt het je leuk om samen met een vluchteling of nieuwkomer activiteiten te ondernemen of deel te nemen aan een eetclub met mensen uit andere culturen? Bel dan met De Link, Stichting V&NZG 024-3221177.

2 okt.: 9 okt.: 10 okt.: 11 okt.: 12/26 okt.: 24 okt.: 27 okt.:

samen bijbel lezen geloven als ontdekkingsreis soeplezing (christen in Irak) Taizé-viering waar doe ik het voor? (een docent vertelt) Crossroads (Engelstalig) spoorwandeling

www.ru.nl/studentenkerk

Alle talen meester! Vreemde talen o Chinees • Engels • Turks • Russisch en nog veel meer …

Communicatietrainingen o o o o

Mindmappen Nieuwe spelling Speedreading Webschrijven

Ben je student? Geniet dan van een wereldse korting op al onze taalcursussen en communicatietrainingen. Check de website voor een compleet overzicht of loop gewoon eens bij ons binnen!

26

ANS oktober 2006

www.ans-online.nl

27

Nicolette slikt alles O

Via de modellenwereld naar 6Pack, en nu BNN. Als presentator en redacteur van Spuiten en Slikken timmert Nicolette Kluijver aan de weg. Haar enthousiasme is aanstekelijk en ze is overal voor in. ‘Ik zou best een keertje heroïne willen proberen.’

TEKST: Maurice van Mill FOTO'S: Igo Nijenhuis

p haar zeventiende werd Nicolette Kluijver (21) ontdekt als fotomodel en vervolgens reisde ze de hele wereld over. Toen haar gezicht drie jaar later niet meer commercieel genoeg bleek, besloot ze auditie te doen voor het ‘guerilla’-tv-programma 6Pack. Ze ging onder meer stiekem zwemmen in het Amstel Hotel, leerde grunten en zat twee dagen in de bak omdat ze midden in de nacht een zelfgemaakte vlag probeerde te hijsen op het VOC-schip in Amsterdam. Na twee seizoenen 6Pack was ze toe aan een volgende stap en die zette ze bij BNN. In het BNN-kantoor ligt kunstgras op de vloer en hangen slangen aan het plafond: uit alles blijkt dat de omroep jong en hip wil zijn. Voor het interview worden we naar het ‘aquarium’ verwezen. Deze vergaderruimte dankt zijn naam aan grote wanddoeken met mariene afbeeldingen, octopussen aan het plafond en een muur vol vissenkommen. Op blote voeten en bijzonder energiek komt Nicolette de kamer binnen dartelen. ‘Sorry dat ik een beetje hyper ben, maar ik heb te veel koffie gedronken vandaag.’ Hoe ben je na je modellencarrière bij 6Pack terechtgekomen? ‘Als model reisde ik de hele wereld over, maar na een paar jaar raakte mijn gezicht ‘uit’. Toen besloot ik te stoppen en eenmaal terug in Nederland vertelde een kennis dat 6Pack op zoek was naar een nieuw meisje. Ik had het programma nog nooit gezien en wist totaal niet wat het inhield. Alle kandidaten moesten wat vragen beantwoorden en meteen een filmpje maken. Uiteindelijk ben ik het geworden.’ Wat voor filmpje had je gemaakt? ‘Het heette Voetjes van de vloer: ik moest van het Leidseplein naar de Kalverstraat zien te komen zonder met mijn voeten aan de grond te komen. Verder was alles geoorloofd. Nu kan ik een heel cool ding wat ze waarschijnlijk wel tof vonden: in kleermakerszit op mijn knieën lopen, wat een heel eng gezicht is. Maar ik heb ook een stukje met de tram en op de fiets gedaan.’ 6Pack blijkt een kweekvijver van jong talent te zijn. Sophie Hilbrand is inmiddels het gezicht van BNN geworden en Valerio Zeno werkt bij TMF. ‘Ja, maar toen het programma begon was

28

dat natuurlijk niet de insteek. 6Pack was meer bedoeld als dikke middelvinger naar Hilversum, inmiddels zitten we toch met zijn allen daar.’ Was het een grote overstap naar BNN? ‘Nadat ik gestopt was bij 6Pack en vóór mijn auditie bij BNN, heb ik nog vakken gevuld bij De Bijenkorf en als schoonmaakster bij oude mensen gewerkt. Totdat iemand belde met de vraag of ik auditie wilde doen voor Spuiten en Slikken. Mijn opdracht was om een interview te doen met Ad Fransen van HP/De Tijd, die zes jaar aan coke verslaafd is geweest. Zijn neusschotje is zo goed als verdwenen en uiteindelijk zaten we aan elkaars neus te voelen. Ik dacht dat ik het compleet had verknald, maar bij BNN dachten ze er anders over. De manier van werken is hier heel anders dan bij 6Pack. Daar had iedereen het idee dat je met wat vrienden een filmpje aan het maken was, terwijl het er hier veel professioneler aan toe gaat. Ik zit nu vier dagen per week op de redactie en daarnaast is er een opnamedag. Het is erg fijn om mijn eigen ideeën uit te werken en teksten te schrijven. Wel wennen, want bij 6Pack had je hooguit vier zinnen.’ Je eerste item voor Spuiten en Slikken mocht niet worden uitgezonden. Wat was er mis mee? ‘Het was te pornografisch. Ik zat op een bed toe te kijken hoe drie mensen met elkaar lagen te seksen en intussen moest ik doen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. “Okee. Je hebt haar net anaal genomen, dan gaan we nu door naar het volgende standje.” Ik maakte het helemaal niet luchtig. Nadat ik het filmpje terugzag, heb ik zelf twee weken geen seks meer gehad. Gadverdamme!’ Je hebt de Middelbare Agrarische School gedaan en deelgenomen aan het tv-programma ‘The Farm’. Waar komt die fascinatie voor het boerenleven vandaan? ‘Als kind had ik al een extreme liefde voor dieren en wilde ik geen vlees eten. Mijn moeder hield me altijd voor dat een varken echt niet in plastic kon

ANS oktober 2006

zitten en nooit zo klein en rond kon zijn. Dat geloofde ik totdat ik zelf kon lezen wat er op de verpakkingen stond. Later heb ik de agrarische school gedaan en mijn trekkerrijbewijs gehaald. The Farm was echt een ramp. We moesten met vijftien mensen een boerderij opstarten in Afrika, terwijl ik gewend was om altijd alleen te werken en overal tegenaan te schoppen. Ik was net gestopt met modellenwerk, dus erg dun, en op die boerderij was bijna niks te eten. Toen er na drie weken iemand moest worden weggestemd, zat ik met mijn vingertje in de lucht: “Stem mij maar weg.”’

‘Toen ik dat filmpje terugzag heb ik twee weken geen seks gehad’ Wil je toch ooit nog boerin worden? ‘Ja, als ik straks oud ben en afgeschreven voor tv, wil ik alsnog mijn eigen boerderij. In Afrika, met heel veel pleegkinderen en allerlei verschillende dieren. Dat is natuurlijk iets heel anders dan wanneer ik hier in Nederland om vijf uur ’s ochtends koeien zou moeten melken. Al lijkt me dat ook fantastisch.’ Je bent nog jong en hebt al veel verschillende dingen gedaan. Wat gaat de toekomst brengen? ‘Nou, voorlopig ligt die bij BNN natuurlijk. Ik zou nu ook niet voor een andere omroep willen werken, al lijkt het me wel leuk om Boer zoekt vrouw te presenteren. Bij BNN zou ik Try Before You Die graag eens willen doen. Ik ben benieuwd hoe het is om voor een dag een jongen te zijn. Zo goed vermomd dat niemand het zou merken en dan vervolgens gaan stappen en meisjes versieren.’ ANS

www.ans-online.nl

O

Sjaak

p feestjes bent u the man als u een heftig Amerikaans sue-verhaal uit uw mouw weet te hannesen. Voor u het weet maakt u een bruggetje naar een man van 400 kilogram te Tennessee die de Subway heeft aangeklaagd omdat hij daar zo nodig per dag veertien stokbroden met kalfszwezerik en ossenworst moest wegtikken en ziet: in no time heeft iedereen aandacht voor u in plaats van voor dat lekkere wijf of de kurkentrekker. Als iedereen aan uw lippen hangt, dient u het verhaal, een intelligente blik in uw bakje nacho’s werpend, af te sluiten met een mijmerend: ‘Ach, in Amerika is alles groot, dus ook de aanklachten.’ De kans dat mensen u nu een Beter Mens Dan Voor Dat Verhaal gaan vinden is enorm: u blijft de hele avond het middelpunt en een combinatie van het lekkere wijf en de kurkentrekker doet de rest. U peinst de volgende dag verder over allerhande andere eigenschappen van de USA, dat verre Leon de Winter-Wonderland. Spoedig vullen uw hersenen zich met voorbeelden, want wie denkt dat er in Amerika niets raars gebeurt, dient zijn klooster eens even spoedig te verlaten en moet op internet rond gaan surfen. Het heeft geen zin om de talloze zaken te noemen die de Amerikaanse low-profile cultuur oplevert: voor u het weet wordt deze column een oninteressante encyclopedie, gevuld met feitjes die u kunt dromen. Vreemd is wel dat we nog steeds van alles overnemen van Amerika, terwijl het land aan gezag en reputatie toch het nodige heeft ingeboet. Niet voor niets is Amerika in de schoolboekjes getransformeerd van heldennatie met Armstrong, Clinton en nog een Armstrong tot een enge politiestaat vol schietgrage angsthazen. Alweer niets nieuws, natuurlijk, maar er dient wel even stil te worden gestaan bij een van Amerika’s meest idiote exportproducten: de vrouwenvernedering. Neen, vrouwen worden niet achterna gezeten met een brandende spijkerzweep, maar maken zichzelf belachelijk in videoclips. Jazeker: ook al weeg je in Amerika 200 kilo en rap je als Lange Frans met een koortslip, de vrouwen zwermen in groten getale om je heen. Het schrijnende verschil tussen mishandelde vrouwen en de chicks op MTV is het gebrek aan zelfrespect bij de laatstgenoemden. Het is niet te begrijpen wat vrouwen bezielt om zich om een rapper heen te kronkelen en alle waardigheid te verliezen. Gelukkig, dacht ik, bestaat het vrouwelijke zelfrespect in Nederland nog, maar toen viel mijn oog op Boer zoekt Vrouw. Ai. Dat dit programma een vervolgseizoen kreeg, verbaasde me al, maar die verbazing viel in het niet bij wat de vrouwen over zich heen lieten komen. Zonder enig zelfrespect werden ze gekeurd, gewogen en weggestuurd. Vervolgens gilden de dames de ganse stal bij elkaar als ze waren uitverkoren voor De Heilige Tweede Ronde, zich reeds verheugend op een potje poedelen in het badje waarin normaal gesproken kippen worden verdronken en kalveren worden gebaard. Als tamelijk geëmancipeerd man vind ik het absoluut niet erg dat vrouwen gelijk aan de man willen zijn. Beter mogen ze ook zijn, maakt me niet uit. Zolang een aanzienlijk deel van het vrouwvolk echter het zelfrespect opgeeft, moeten vrouwen niet raar staan te kijken als er nog heel wat feministische golven en vrouwengesprekken moeten volgen voordat die gelijkschakeling uiteindelijk tot stand komt.

29

Deze Maand Niet Dat was me toch wel een hele publiciteitsstunt van de pas-maagdelijk-geboren Faculteit der Religiewetenschappen. De eerste twee weken van het collegejaar faseerde de link naar de faculteitssite op de hoofdpagina van onze katholieke academie in en uit bestaan. Alsof het zowaar een Mariaverschijning betrof. Anno 2006-2007 is ‘grenzeloos studeren’ het credo dat over de Nijmeegse campus zal heersen. Oeps! Nee, wacht toch maar even met je koffers pakken. Even te vroeg gejuicht: Bloms paradepaardje bij de Opening van het Academisch Jaar blijft nog een half jaartje ter stal. De inschrijvingsperiode voor iRUN begint pas in 2007. Eenieder die op verzoek van onze heer, rector magnificus en orator een aanmeldingsmailtje hebben gestuurd, wacht slechts bittere teleurtstelling.

Weer een pet ontwikkeling op onderwijsgebied. Bij het vak Psychologie in Actie zijn vijf ‘agenten’ in het leven geroepen. Dit zijn studenten die door docent Chwilla zijn aangewezen als mede-ordehandhavers in de collegezaal en zijn te herkennen aan hun mooie Radboudpet! Als de studenten er met de pet naar dreigen te gooien en beginnen te roezemoezen, moeten zij de orde herstellen. Deze ontwikkeling gaat ons echt boven de pet! Een actief studieklimaat prima, maar moet dat meteen op zo’n dictatoriale manier?

STRIP: Joost Lieuwma

- ‘Jullie moeten ook altijd ons hebben.’ - ‘Dat soort praktijken vinden niet plaats tijdens onze ontgroening.’ - ‘Die foto’s op jullie middenpagina geven een negatief beeld.’ - ‘Vooral tijdens onze wervingsperiode in de introductie.’ - ‘Waarom kunnen jullie niet eens iets positiefs schrijven over het verenigingsleven?’ Nou, bij deze: ANS feliciteert zowel Carolus Magnus als Ovum Novum met hun stijgend aantal nieuwe leden in de intro!

Minirubriek msn'en met was in het immer hippe ANS niet bestand tegen de de tand des tijds. En geen moment te vroeg: de telexkopieerders bij Metro en onze collegae van Vox lopen schaamteloos met ons concept te koop. Ach, eigenlijk was het best een flutformat.

30

ANS oktober 2006

Oplossingen ANScrypto september: Horizontaal: 2 tijdstippen, 6 lijsttrekkers, 8 boei, 9 pleeg, 10 uranus, 11 toontje, 12 uitzonderlijk, 16 held, 17 rue, 19 werelddelen

Verticaal: 1 celstructuur, 2 tastbaar, 3 spreidstand, 4 premiestelsel, 5 naslagwerk, 7 klaploper, 13 thee, 14 ze, 15 olie, 18 uw

Winnaar van de vorige crypto: Geert van Someren. Wil jij ook 15 euro winnen? Stuur dan je oplossing van de ANScrypto voor 25 oktober in, onder vermelding van naam, adres en bank/gironummer.

ankafb e j t g ? Oo e sober n t t f i r h va sc crypto e d k a a M r!!! oktobe

Horizontaal

Verticaal

1 Onderzoekt de aarde puur uit liefhebberij (14) 7 Lekkernij tussen de kipproducties (10) 11 Hebzuchtig verlangend naar kaarten (5) 12 De ziekte zorgde voor ontroering (10) 13 Zo lief dat je geniet wanneer er op je tong wordt gepiest (5) 14 Op het oog neem je dat eten met een beetje zout (10) 15 Het in vuur en vlam zetten van golven (8) 19 Verbrand centrum (2) 20 De creativiteit van het omgaan met gestes (12) 22 Metaal dat niet blijft drijven (4) 23 De woning van 1000 Europeanen (10)

1 Achterste van hoge afkomst (8) 2 Eén slag en meteen de punten binnen (3) 3 Wat vliegt daar? (3) 4 Dit krijg je wanneer je dit toekomt (3) 5 Hij die suggereert (8) 6 Uitslag is het doelwit van de riem (10) 8 Hiermee kun je timen (7) 9 Etterende organen (7) 10 Bloed onder iemands doodskist vandaan halen (6) 15 Het besef dat de laatste helft dood is (6) 16 Dikke auto vol ronddraaiende staven (5) 17 Reeds tussen het plan (6) 18 Toen ze gemaakt werden kregen ze klappen (6) 19 Dit boek draagt de wereld op z’n rug (5) 21 Eronder heb ik er iets over heen gelegd (4)

www.ans-online.nl

31 31

Marcel Houwen (21), tweedejaars Bedrijfswetenschappen en drummer van Bagger United. Waarom heb je gekozen voor wegwerpbestek? ‘Ik ben de uitvinder ervan. Ik heb het ontwikkeld omdat ik allergisch ben voor metaal. Bij gebruik van normaal bestek krijg ik last van een blauwe tong en een ernstige vorm van winderigheid.’ Wanneer kwam je erachter dat je allergisch bent? ‘De symptomen vertoonden zich voor het eerst na een diner met Jan Peter Balkenende en een vriend van de pedopartij. In het café voor doven, waar we ons politiek overleg vervolgden, ging het mis. Alle doven maakten rare gebaren naar mij en wezen naar hun tong. Het ergste was dat ik ontzettend harde scheten begon te laten in het bijzijn van de premier. Om je kapot te schamen!’

Stof tot Stof

TEKST: Elky Rosa Gerritsen FOTO: Sjors Overman

Balkenende, pedopartij, metaalallergie... Altijd al de leukste willen zijn? ‘Nee, maar ik ben wel altijd in voor een geintje. De vorige achterkant van dit blad was erg serieus. Ik wil er de draak mee steken. Wat mij betreft mag het allemaal wat luchtiger. Het is niet interessant om te lezen over een meisje bij een sociëteit.’

32

Wil je met zulke ontzettende lulverhalen je onzekerheid verbloemen? ‘Onzekerheid is een groot woord. Ik wil noch herkenbaar zijn, en noch mijn kwetsbare kanten laten zien. Mensen hebben snel hun oordeel over iemand klaar en dat vind ik niet prettig. Een verzinsel heeft geen directe betrekking op mijn persoonlijkheid: nu word ík niet beoordeeld, maar het verhaal.’ Bij optredens met je band word je ook beoordeeld, kun je daar wel mee omgaan? ‘Ja, want op het podium voeren we een show op. Ik doe me op dat moment anders voor dan ik ben. Ik ben ook niet de eyecatcher op de planken. Het publiek is vooral in de ban van onze zanger.’ Wat dacht je van een drumsolo om even de blits te maken? ‘Ik zou het wel aandurven en het zou me een enorme adrenalinestoot geven, maar bij onze band komen instrumentale solo’s nauwelijks voor. Wij denken dat ons publiek daar niet op zit te wachten.’ Ben je tijdens optredens niet bang negatieve kritiek te ontvangen? ‘Nee, want die kritiek is niet op de persoon gericht. Het gaat over de nummers die wij schrijven en spelen. De reacties gebruiken we om onze muziek te verbeteren. Maar je kunt geen muziek maken die iedereen kan waarderen, dat moeten we ook niet willen nastreven. Sommigen kunnen zich wel met onze muziek identificeren en anderen niet; het is een kwestie van smaak.’ ANS

ANS oktober 2006