29 e jaargang: Examenveer december 2011

29e jaargang: Examenveer december 2011

1 Het Veer

www.vgkgent.be


2 Het Veer

www.vgkgent.be


Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring Hoofdredactie/Lay-out: Tine Verhoeven Eindredactie: Tine Verhoeven Cover: Frea Vancraeynest Verantwoordelijke Uitgever: Tine Verhoeven p/a Vlaamse Geschiedkundige Kring, Blandijnberg 2, 9000 Gent Website: www.vgkgent.be Rekeningnummer: 733-0015320-24 Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30 29e Jaargang, nr. 3

Examenveer december

Inhoudsopgave

3

Hallo, zei de Praeses De studiepraesides spreken u toe

4 6

Vaarwel, zei de lustrumpraeses

7

Rubriek Historische Kritiek

10

Filmische Review: Spartacus, Blood and Sand

12

“Historisch” onderzoek: Energy Drinks

14

Satire

18

Dagboek van een eerste bachelor: examens

22

Interview: Professor Antoon Vrints

23

UGent-nieuws: StuArt en 2-jarige master

29

Column

32

Actu-wa?!

34

Recensie

35

Kortverhaal

37

De Scriptor ergert zich

39

De Scriptor bedankt

40

Ook dat nog…

41

3 Het Veer

www.vgkgent.be


Hallo, zei de Praeses Nikita Vos VGK Praeses 2011-2012 Lieve geschiedenisstudent, ik zou je graag plezieren met zeemzoet gezever over neervallende sneeuw en het warme kerstgevoel dat bij me opwelt terwijl ik vlok na vlok een volwaardig winterdekbed zie maken voor onze geliefde Gentse binnenstad. Maar het is ondertussen bijna half december, van sneeuwval is er nog steeds geen spoor en het enige winterdekbed waar ik je over kan vertellen is een flanellen laken met Minnie Mouse-motiefje waarmee ik deze zondag mijn kot van een zekere sehnsucht naar examenloze jaren zal voorzien. Wat ik natuurlijk wél zou kunnen doen, is eindeloos neuten over opstapelende syllabi, cursussen waarvan slechts de eerste twintig pagina met markeerstift gedoopt werden en deadlines die precies toch wel snel aan het naderen zijn. Maar daar kan je jezelf natuurlijk ook mee lastig vallen. Daarom ga ik van dit voorwoord gebruik maken om je van het nodige zelfvertrouwen te voorzien om die afschuwelijke examens te doorstaan! Verwacht nu niet meteen hoogstaand gejuich waar onze geliefde Ruben Cassiman je van zou kunnen voorzien vol hop hop hop, aan de top en go go go dat je gegarandeerd een reeks achttienen zou bezorgen. Dergelijke successen kan ik je niet garanderen. Maar, lieve bachelor, master of - bij tijd en wijle verachtelijke schacht, ik geloof in je! Laat je niet ontmoedigen door je thesis, je GONO-taak, je te veel aan archiefbezoekjes of de bachelorpapersamenkomsten waar je maar niet voor voorbereid geraakt. Want uiteindelijk komt alles altijd goed. Al is het maar omdat ik het je helemaal gun. Én omdat jij behoorlijk fantastisch bent! Lieve geschiedenisstudent, hou je goed! Ik kijk er nu al naar uit je vanaf februari weer te zien op de Nacht van de Geschiedenis, de heropeningsfuif en de duizend andere activiteiten die onze kring ons voorschotelt. Met veel liefs, Nikita

4 Het Veer

www.vgkgent.be


5 Het Veer

www.vgkgent.be


De studiepraesides spreken u toe Jordy Sabels Jan Delaeter In de jaren dat wij nog eerste bachelor waren, kon je in het laatste Veer in december telkens een uitgebreide column lezen in verband met de examens. Deze is voor de eerste bachelors van dit jaar irrelevant geworden. Dit vooral dankzij het online plaatsen van een examenbundel, boordevol met tips om te slagen voor je examens in het eerste semester. De ouderejaars zullen zich nu afvragen waar hun examentips dan naartoe zijn. Deze komen niet in het Veer omdat er dit jaar enorm veel veranderingen zijn in de bacheloropleiding geschiedenis. Hierbij vooral denkende aan het aangepaste “databeheer en statistiek voor historici” in tweede bachelor en de nieuwe invulling van de vakken “sociaal-politieke, economische geschiedenis en historische economie”. We willen namelijk geen onjuiste informatie verspreiden in verband met deze vakken en de vraagstelling op het examen. Daarom wachten wij, samen met jullie, in spanning af naar de laatste les om dit te weten te komen. Voor de verschillende minorvakken kan je nog wel ten rade gaan in onze minor- en keuzevakkenbundel. In deze bundel staan voor een groot deel van de vakken ook tips en tricks om het examen met vrucht af te leggen. Tot slot rest ons enkel nog te melden dat je voor verschillende samenvattingen terecht kan op http://www.vgkgent.be/nl/Samenvattingen/ en wij ook steeds tot jullie dienst staan op onze fantastische studietopics om je te helpen met mental breakdowns, laatste problemen voor het examen en slapeloosheid. Deze studietopics kan je vinden via volgende link => http://fkserv.ugent.be/vgkflwi/vgkforum/viewforum.php?f=104.

Veel succes met de examens!

6 Het Veer

www.vgkgent.be


Vaarwel, zei de lustrumpraeses Jolien Voorspoels Lustrums bloed, zweet en tranen EPICNESS Tijd vliegt, inderdaad het is bijna Kerstmis en dit is een cliché, maar wat voor één. Dat is ook wat onze liefste scriptor1 tegen mij zei, of ik tegen haar. The point is dat het voor mij tijd is voor een afscheidswoordje – en voor een doos kleenex, melancholische muziek in repeat en warme dranken. Postlustrumblues, indeed. Een klein anderhalf jaar werkte – en droomde – ik naar de lustrumweek toe. Ik zou kunnen uitweiden over bloed – sneden door bierglas die we in spitsuur van de ring mochten sprokkelen – over zweet – of dacht je dat die variétépubliekstribune zich zomaar opzette? – of over tranen – van vermoeidheid maar vooral van plezier. Maar nu serieus, tap al mijn bloed, zweet en tranen maar af als ik weer even zou kunnen proeven van die epische week. Want episch, dat was het wel. Onvergetelijk, awesome, supercalifragilisticexpialidocious, fantastisch, geweldig, formidabel, spannend, vernieuwend, variété-historisch, leerrijk, traditioneel, groen, swingend, sportief, … Ik kan nog steeds niet duidelijk en rechtlijnig vertellen over die week, het was gewoon één groen-witte wolk van genieten. En die wolk kon ik nooit vooruit geblazen hebben zonder de enorme steun van velen. Het begin kan ik gelukkig nog eenduidig vinden, bij het DB van vorig jaar. Vanuit Schotland mocht ik terugkomen in hun nieuw praesidium en hielpen ze mij vooruit bij de eerste lustrumstappen, net zoals mijn lustrumcomité. Het huidige DB ving me nog verder op, smeet al hun energie mee in het lustrumavontuur en natuurlijk zorgde ook mijn medepraesidium dat ik als het En ze is écht lief! Ondergetekende kreeg van haar alvast een kerstconcert cadeau: Smith & Burrows! <3 1

7 Het Veer

www.vgkgent.be


ware op vleugeltjes door de lustrumweek vloog. Een week die zoals Kerstmis was.2 Een week die verder vorm kreeg door ons creatief variététeam en in fysieke top was door ons voetbalteam. Mijn eeuwige dank voor jullie werk! Maar nu naar u, mijn beste lezer, mijn beste VGK-lid, mijn beste VGK-erelid, mijn beste academisch personeel, mijn beste bevriende kringen. Een kring wordt niet zomaar tachtig, een kring groeit niet op haar eentje. Dat wij zo’n onvergetelijke verjaardag konden en mochten vieren, was slechts mogelijk door jullie! Jullie namen deel aan onze activiteiten doorheen al die jaren en jullie zijn de kring. Daarom ook een fijne verjaardag aan jullie en 80…x bedankt! Helaas aan elk feestje komt een einde, ook aan dit lustrum maar ik kijk al uit naar het tweede semester. Naar de komende vijf jaren. En ik? Ik vier graag het volgende lustrum opnieuw uitbundig mee! Mijn hart bloedt, mijn hart weent maar vooral schreeuwt ze: “Ut vivat, crescat, floreat VGK” – Jolien, your lustrum truly

2

Dixit Lisa, Cultuur 2011-2012.

8 Het Veer

www.vgkgent.be


9 Het Veer

www.vgkgent.be


Rubriek Historische Kritiek: “Het zijn net mensen” Frea Vancraeynest “Historische kritiek”, het is bijna een fenomeen waar iedere geschiedenisstudent vroeg of laat mee geconfronteerd wordt. En terecht, het is nu eenmaal zo dat we vandaag de dag een overvloed aan informatie voorgeschoteld krijgen en de bedoeling is dat we daar kritisch mee omgaan en de waarde van die informatie nagaan. Met leugens en ander gezwets zijn we namelijk niets! Historische kritiek kan je op veel toepassen maar, in dit Veer, leg ik de focus op de media. De media is overal en alomtegenwoordig aanwezig. Alle aspecten van onze hedendaagse maatschappij worden erin ontvouwd en alles wat ook maar een beetje nieuwswaarde heeft wordt getoond aan het grote publiek via kranten, tv en vooral via het internet. Dat de media een serieuze impact heeft op de perceptie van de mens, staat niet ter discussie maar wat ik me wel afvraag is of alles wat in de media verschijnt wel overeenkomt met de werkelijkheid. Met andere woorden: in hoeverre is de media objectief? Dit is een vraag waar ook Joris Luyendijk mee werd geconfronteerd. Hij is vijf jaar correspondent in de Arabische wereld geweest om de oorlog in Irak en de impact daarvan op de Arabische wereld te volgen voor media in Nederland en België. Hij had de ambitie om een correct beeld te schetsen, niet alleen van de oorlogssituatie daar, maar van de hele regio en cultuur, die toch nog steeds zeer illuster blijft voor de gemiddelde Europeaan. Al snel had hij door dat het niet zo eenvoudig was en dat de media helemaal niet zo objectief was bij het brengen en vooral ook bij het kiezen van de verhalen. Hij heeft over zijn tijd die hij daar heeft doorgebracht een boek geschreven, “Het zijn net mensen”, waarin hij duidelijk en met veel concrete voorbeelden uit de doeken doet hoe journalistiek er echt aan toegaat. Een paar van die voorbeelden wil ik jullie zeker niet onthouden. Hij schetst onder andere een beeld van een vluchtelingenkamp dat hij heeft bezocht. Hij werd op voorhand gewaarschuwd voor schrijnende taferelen en verwacht die dan ook. Hij ziet de mensen in barakken en inderdaad, de situatie is hartverscheurend maar door de stress weet hij niet goed hoe hij moet reageren en hij zegt “Hello, everybody!” terwijl hij naar hen zwaait. De mensen beginnen te giechelen en terug te zwaaien, ze vertonen warempel 10 Het Veer

www.vgkgent.be


menselijke reacties! Dus ondanks hun schrijnende levenssituatie zijn het ook gewoon mensen maar in hoeverre komt dit bij de andere journalisten aan bod die dit kamp hebben bezocht? Nauwelijks, want ze geven slechts het beeld weer dat de mensen verwachten en hierdoor versterkt de media een foute perceptie. Een tweede voorbeeld gaat over Palestijnse jongetjes en Israëlische soldaten die op straat met elkaar in de clinch gaan. Dat vond hij vreemd want dit gebeurde in een streek die als rustig bekend stond. Maar toch, ineens waren er camera’s uit het niets opgedoken, en gooiden Palestijnse jongetjes met stenen en schoten Israëlische soldaten op hen. Luyendijk vergelijkt het met “Candid Camera”, waarbij in dit geval de mensen thuis gefopt worden en de situatie zo wordt gecreëerd door de makers van de beelden en de mensen in beeld. Boodschap is dan ook dat ook de mensen in de Arabische Wereld de media gebruiken om een bepaald beeld te creëren om de publieke opinie te beïnvloeden. In zijn boek vind je zo nog veel meer soortgelijke verhalen die duidelijk maken dat de media veel macht heeft. Het is dan ook niet moeilijk te begrijpen dat machthebbers media proberen aan hun kant te krijgen (Berlusconi anyone?) en zo de wereld willen bespelen via het grote publiek. Een kritische kijk op wat jullie ogen en oren bereikt is dan ook onontbeerlijk. Dit is niet alleen zo bij historische bronnen, wat jullie allemaal al hebben geleerd in de les bij professor Boone (Ja, inderdaad, dat is een nuttige les voor wie dat nog niet doorhad!). Maar ook alle informatie die jullie tegenkomen in de media en op het internet moet kritisch worden benaderd. Dus, lieve geschiedenisvrienden, hou goed in jullie achterhoofd dat “Nothing is what it seems”, altijd en overal.

11 Het Veer

www.vgkgent.be


Filmische Review: Spartacus, Blood and Sand Jan De Bruyne Bloed, zweet en tranen. Maar weinig dingen zijn zo toepasbaar op ons thema als de heroïsche gladiatorengevechten bij de Grieken en de Romeinen ten tijde van de klassieke oudheid. Daarom dachten wij van “het Veer” dat een recensie over de serie Spartacus – Blood and Sand meer dan toepasselijk was. Spartacus – Blood and Sand gaat over Spartacus, een Traciër die gevangen genomen werd door de Romeinen. Hij wordt meteen gedropt in de arena van Capua om daar een gevecht op leven en dood uit te vechten. Aangemoedigd door halfnaakte vrouwen en ongeschoren mannen weet Spartacus zijn vier tegenstanders te doden. Quintus Batiatus, de eigenaar van een leerschool voor gladiatoren, besluit Spartacus te trainen. Na talloze uren afzien en tientallen bloederige gevechten in de arena weet Spartacus de kampioenen een voor een te verslaan. Maar zoals iedereen weet brengt succes ook jaloezie met zich mee. In de loop van het verhaal leert Spartacus op wie hij kan vertrouwen en wie zijn vijanden zijn. Confrontaties met vriend en vijand blijven niet uit, terwijl het verhaal naar een emotionele en verrassende plot evolueert.

Voor de start van elke aflevering drukt de regisseur ons nog even op het hart dat de serie zo waarheidsgetrouw mogelijk de historische realiteit wil weergeven. Dit als verklaring voor de lugubere details tijdens de gevechten, 12 Het Veer

www.vgkgent.be


het overmatig gebruik van bloed en het veelvuldig voorkomen van - weliswaar zuiver functioneel - naakt. Mijn verwachtingen waren hooggespannen na vele positieve reacties maar om eerlijk te zijn wisten de eerste afleveringen mij maar matig te bekoren. Maar geloof mij, daarna wordt het alleen maar beter. De acteurs zijn geweldig en overtuigend. Bijgevolg word je meegesleurd in een spannend en bloederig verhaal, dat je niet meer loslaat. Zoals de meeste series eindigt elke aflevering met een goed gekozen cliff-hanger, waardoor de drang om de serie in een ruk uit te kijken alleen maar groter wordt. Wat ik sterk vind aan de serie is dat je het verhaal volgt in al haar aspecten. Het ene moment zie je hoe het zwaard van Spartacus het hoofd van een onfortuinlijke tegenstander doorklieft, terwijl het volgend beeld dieper in gaat op de relatie van Quintus Batiatus en zijn vrouw. Producer Robert Tapert is er met Spartacus – Blood and Sand in geslaagd om een heel sterke en relatief correcte historische serie neer te zetten die nooit verveelt. In een serie waar de afgehakte armen in het ronde vliegen en de koppen letterlijk rollen is een “what the fuck”-moment eigenlijk nooit ver weg, maar het wordt nooit storend. Wat de serie misschien wel wat minder toegankelijk maakt, zeker voor het jongere publiek, is het vele naakt. Soms krijg je als kijker ook wel eens de indruk van “was dit nu echt nodig” maar eigenlijk hoort het er gewoon bij. Ik raad wel aan om de serie niet te bekijken op de trein terwijl er naast je een oud vrouwtje van bejaarde leeftijd zit. Tenzij je voor een zoveelste keer wil horen hoe erg het wel gesteld is met de jeugd van tegenwoordig. Ik kan deze recensie eigenlijk maar op één manier besluiten. Ben je ouder dan zestien en hou je wel van films als “Gladiator” of “300”? Haal dan deze serie in huis! Je zal het je niet beklagen.

13 Het Veer

www.vgkgent.be


“Historisch” onderzoek: Energy Drinks Nathan Declerck Maryline Van Puymbrouck Aah, de komende examens, urenlang staren op dat zinnetje, zonder ook maar iets te absorberen. Hopeloos observeren hoe interessant je handschrift is. Toch maar even pauzeren om een aflevering van je favoriete serie te zien. Op Wikipedia alle informatie opzoeken die je heel interessant lijkt maar nooit nodig zal hebben voor het examen. Vlug wat pasta maken voor de honger die komt. Nog een aflevering van die andere favoriete serie zien. Je realiseren dat het eigenlijk best al laat wordt en dat het niet meer de moeite is vandaag en je maar best morgen met een uitgeruste geest weer aan je boeken gaat zitten.

Zo gaat de cyclus maar door, tot je je realiseert dat je eigenlijk te weinig tijd hebt en deze keer écht wel moet beginnen. Jammer genoeg altijd te lang opgebleven en nooit echt uitgerust. Al gauw word je er moedeloos van en grijp je naar de zware middelen. Omdat we je geen verkeerde ideeën willen geven: neen, we weten niet hoe je aan rilatine kan geraken. Toch zijn er enkele hulpmiddelen die vrij te verkrijgen zijn en ook vaak gebruikt worden. Wie kent ze niet? De boothbabes met het stiertje op hun shirt geven ze vaak gratis weg aan het UFO, die energy drinks. Het ambrozijn van de student. Dynarax, dat er uit ziet als vuile coke, is in capsules van 90 te verkrijgen bij de lokale apotheker. Nalu, de gezonde energy drink met gezonde vitamines (really?). De keuze is aan u. Maar lees eerst deze ultimate review!

14 Het Veer

www.vgkgent.be


Te beginnen met de all-time classic. Wanneer je je laat verleiden door dit blikje Red Bull, proef dan niet alleen maar besef dat je een stukje geschiedenis drinkt. Om en beide vier miljard blikjes worden hier per jaar van verkocht. Een zoete smaak die je onmiddellijk treft en je aan het studeren zet. Het effect is vrij heftig maar gaat ook weer snel weg. De enige oplossing? Drink er meer van. Elk blikje bevat zo’n twintig gram suiker en 80 mg zuivere cafeïne. Na een paar blikjes zou je je dan ook behoorlijk hyperactief moeten voelen. Ondergetekende huppelt reeds een uurtje rond en zit vrolijk te wezen. Van studeren komt er dan nog maar weinig in huis. Twee uur later en het dipje komt als een muur op je af, geen studeren meer vandaag. Lekker pitten daarentegen? You wish. Tip: smaakt uitstekend met een zak salt&pepper chips.

Zoals de slogan van het drankje al doet vermoeden, is het een overwegend fruitige smaak, met een hint van kiwi en groene appel. Het voelt verfrissend aan en is (zeer) licht bruisend: net genoeg om het niet te flets te vinden, maar niet te veel, zodat het ook liefhebbers van drankjes zonder bruis kan bekoren. De nasmaak van het drankje blijft ook fruitig, en je kan de vitamines B3, B12 en E haast proeven. Natuurlijk is dit een “low calorie drink”, waardoor ook de dames (en ev. heren) die liever niet zouden bijkomen tijdens de examens, Nalu kunnen drinken zonder gewetenswroeging. Neveneffecten: Als je Nalu drinkt, kan je best de personen die in jouw omgeving mee studeren ook een blikje aanbieden. Zowel de oprispingen die er op volgen als je adem zijn namelijk zeer... doordringend. Buiten een fruitige geur voor jou én je omgeving, heeft Nalu maar bitter weinig effect.

15 Het Veer

www.vgkgent.be


Als we de producenten van deze pillen mogen geloven, zijn je studieproblemen werkelijk voorbij. Dit mag je zelfs niet slikken na vijf uur, om slaapproblemen te vermijden. We kunnen er dus van uitgaan dat drie kwart van de mensen dit vooral na vijf uur nemen. Bevat vooral cafeïne en magnesium, maximaal zes capsules per dag. Smakelijk is anders. Vooral een bittere nasmaak die je het best wegspoelt met water. Gewoon een placebo of werkt het echt, ik weet niet. Maar voor ik het weet is het drie uur later en heb ik toch behoorlijk wat leerstof kunnen absorberen. Geloof me, familierecht is niet iets waar je normalerwijs je aandacht bij houdt. Blijft vrij lang doorwerken. Nadeel is dat het toch vrij duur is.

Het grote voordeel aan koffie is dat het goedkoop is, makkelijk te maken en vooral goed aan te passen naar eigen smaak. Ook is het drinkbaar op ieder moment van de dag. Een Red Bull kan ‘s ochtends wat zwaar op de maag liggen en ook je tanden zullen het niet blijven appreciëren (je tandarts daarentegen!). Probeer wel op te letten met de hoeveelheden. Na enige liters koffie raak je in een zeker delirium waarbij een reëel risico op koffievergiftiging bestaat.

Natuurlijk bestaan er nog heel wat substituten op de markt. Als we kijken naar de energiedrankjes kunnen we zo heel wat andere merken vinden, die laatst hun weg naar de consument gevonden hebben. Zo wordt er naar hartelust Golden Power, Taurus, Monster, Guarana Force, Toreo, Dragon Force, … gedronken. Het stopt hier niet mee en dan laten we nog de light versies (zonder suiker) weg.

16 Het Veer

www.vgkgent.be


Hoewel er effectief studies zijn die uitwijzen dat dergelijke pillen en dranken tijdelijk werken en het concentratievermogen verhogen, moet ik je ook even waarschuwen. Als je er aan begint, begin er niet te snel aan maar gebruik het enkel in uiterste nood. De energie die je opgebruikt moet ergens vandaan komen en het kan al snel leiden tot langdurige vermoeidheid. Steeds langer en langer zal het duren voor je batterijen opgeladen raken en dan valt je motor stil tijdens de examens. Probeer je wat te behelpen met cola, koffie of Aquarius, maar het liefst gewoon met thee (dat overigens wel theïne bevat), een goeie fruitshake (met de blender) en water. Als je daarnaast nog eens elke dag een uurtje buiten kan uitwaaien en op tijd in je nest kruipt, ga je veel frisser voor de dag komen. Stel je gewoon ook de vraag waarom je naar de pepmiddelen grijpt. Op tijd beginnen met studeren kan al veel helpen.

17 Het Veer

www.vgkgent.be


Satire Jelle Versieren Bart De Wever schrijft autobiografie Bart De Wever, notoir verzamelaar van Latijnse zegswijzen en connaisseur van de lokale volkskeuken, wil na zijn laatste bezoek aan Groot-Brittannië in de voetsporen treden van Winston Churchill. “De overeenkomsten vallen niet te ontkennen”, sprak De Wever voor de verzamelde pers. Een peiling van De Standaard wees uit dat de lezers van het kwaliteitsdagblad Bart De Wever hadden uitgeroepen als grootste staatsman allertijden. Dit heugelijk nieuws maakte dat David Cameron onmiddellijk de man uitnodigde voor gesprek om de grote politieke lijnen van de 21ste eeuw uit te stippelen. “Cameron was zeer onder de indruk van deze prestatie. Sinds Churchill heeft geen enkele natie een politieke leider op deze manier lof betuigd. Hoewel ik hier een kanttekening wil maken. Churchill werd uitsluitend gelauwerd door de redactie van Time Magazine als “Man of the Year”, zodat we stricto sensu niet weten of de lezers hier überhaupt mee akkoord gingen. Het forum van De Standaard blijft een betere waardemeter.” Cameron heeft de band tussen de Britten, een natie die gekend staat als vriend van onderdrukte volkeren, en Vlamingen extra aangehaald door het overhandigen van Churchills autobiografie. “Cameron drukte mij op het hart dat ik deze nobele traditie van grote staatsmannen moet voortzetten.” Enkele weken later zag De Wevers biografie het daglicht. Onderstaand interview was dan ook een uitgelezen kans om een tipje van de sluier op te lichten betreffende het langverwachte boekdeel. Sinds jaar en dag is de interviewer een fervent lezer van de belangrijkste meesterdenkers: Hendrik Conscience en Stijn Streuvels in de literatuur, Theodore Dalrymple in de sociologie en psychologie, Marc De Vos en Geert Noels in de economie, Filip Buekens in de filosofie, etc. Allen drukten zij hun 18 Het Veer

www.vgkgent.be


stempel op ons tijdsgewricht, waardoor we in staat zijn met een kritische geest de toekomst tegemoet te gaan. Wat ontbrak was de nalatenschap van een leidinggevend staatsman. Een individu dat de maatschappelijke bakens voor de komende tijd heeft verzet. Tijdens de persconferentie viel te horen dat een opmerkelijke parallelle levensloop bestaat tussen Churchill en u. Is het mogelijk dit voor de lezer even toe te lichten? “Beiden zijn wij opgegroeid in een tijdperk vol onverwachte uitdagingen en monumentale gebeurtenissen. En beiden hebben wij uit plichtsbewustzijn ons ingezet voor het voortbestaan van de vrije naties in Europa. Churchill heeft met groot succes een nakende invasie afgewend, ik hoop eenzelfde daad te stellen. De huidige opponenten van de vrijheid zijn immers niet minder talrijk.” Nog een opmerkelijke gelijkenis: Churchill hield de Britse natie overeind door het gebruik van de moderne media. “Churchill wist als geen ander de media te gebruiken om het volk toe te spreken. Heden ten dage is het medialandschap versnipperd. Het blijft vechten voor zendtijd om de broodnodige boodschap over te brengen. Elke dag kan ik maar gemiddeld in drie tijdschriften of kranten mijn boodschap overbrengen. Tevens krijg ik maar twee items op het tv-journaal en blijft het elke dag bibberen voor het bevrijdende telefoontje van actua-programma’s. Ik moet in tegenstelling tot Churchill roeien met zeer gebrekkige riemen.” Miste Churchill in zijn befaamde toespraken niet een tikkeltje Latijn? “Dit klopt. Het gebruik van het Latijn impliceert nog steeds een bepaalde plechtstatigheid. Hoewel Churchills “We shall fight on the beaches” evenwel zonder het Latijn een goede retorische poging is. Ik veronderstel dat door de omstandigheden Churchill in tijdsnood verkeerde, waardoor hij niet Cicero of Vergilius kon raadplegen.” Dit weerhoudt u niet om de hogere politieke roeping in te kleden in een modern jasje? “Inderdaad. De journalistieke aandacht voor mijn alledaags leven is een verborgen metafysische metafoor voor de talrijke politieke uitdagingen. Zo is de “Win Bart De Wevers gewicht in frieten” op Studio Brussel een aanklacht tegen de organische crisis van ons volkslichaam. De talrijke reisreportages van mijn gezinsuitstappen naar Tirol in Het Nieuwsblad zijn verwijzingen naar het verband tussen de ongerepte natuur en de ecologische rampen. Mijn 19 Het Veer

www.vgkgent.be


deelname in “De slimste mens” kan worden beschouwd als een pleidooi voor de uitbreiding van onze kenniseconomie. Dat deze boodschap in zijn filosofische volledigheid wordt geapprecieerd, maakt dat Vlaanderen niets heeft verloren aan kritische volksgeest. Mijn boodschap is het resultaat van jarenlang ingetogen en intensief denkwerk.”

En zodoende komen we nu terecht bij de inhoud van uw aankomende autobiografie. Kan u, mijn excuses voor dit anglicisme, een “teaser” weggeven? “Allereerst ga ik voor geen enkel taboe uit de weg. Zoals iedereen weet en tot vervelens toe werd verkondigd door mijn tegenstanders, kom ik niet uit een onbesproken milieu. Mijn politieke ontplooiing kende zijn donkere kanten, veroorzaakt door mijn afkomst. Maar als Vlaamslievende democraat ben ik bereid hiervoor een mea culpa te slaan.” Het is een stukje Vlaamse geschiedenis dat nog steeds vele harten beroert … “Maar zoals elke jongeman word je opgevoed binnen een bepaalde gezinssituatie. Ik hoop dat ik hiermee het oude zwart-wit verhaal nuanceer en dat een compleet andere inhoud geef. Zodat u en ik, en bij uitbreiding het Vlaamse volk, een nieuwe richting kunnen inslaan.” Kunnen we spreken over jeugdzondes? “Ik trad in het leven als een onbezonnen, onwetende jongeman. Maar dit mag niet gelden als excuus.” Wat vormde het kantelpunt? “Ik was een vlijtige student, zodoende kon mijn droom werkelijkheid worden. Ik werd een doctoraal onderzoeker in de geschiedenis. Alleen dan kon ik komen tot een nieuwe kritische ingesteldheid. Ik kwam tot de vaststelling dat de academici en bij uitbreiding het complete personeelsbestand geen toegevoegde waarde voortbrachten aan de Vlaamse economie! Het is een eindeloos verhaal van verkwisting: onproductieve studenten gecombineerd met professoren schrijvend voor obscure tijdschriften. Het zijn uitwassen van een belastingsregering. Verdoken profitariaat, obstakels voor een gezonde economie.” 20 Het Veer

www.vgkgent.be


Dit moet een traumatische ervaring zijn geweest. De droom werd algauw een nachtmerrie. “Ik kon niet anders dan deze wantoestanden ontvluchten. De andere optie was het uitroepen van een staking om te komen tot resultaten, maar als historicus wist ik al te goed dat een staking altijd zorgt voor een verdere degeneratie van de maatschappij. Vanaf dat moment had mijn leven een nieuwe, onverwachte wending gekregen.” U werd voorzitter van de Vlaamsonvriendelijke praktijken.

partij

die

zich

kantte

tegen

dergelijke

“Exact. En de leden hadden begrip voor mijn jeugdzonde. Gelukkig kon ik via mijn partij in contact komen met meer weldenkende mensen. Mensen zoals u en ik die wel blijven werken voor de toekomst van morgen! En hun logica is sluitend: ze betalen geen belastingen omdat ze gekant zijn tegen de huidige verkwistende belastingsregering. Geen speld tussen te krijgen. En zij hebben ook nog geen dag gestaakt. De enige vorm van protest is een internetpetitie. Na de werkuren natuurlijk. De productiviteit is hierdoor maximaal.” Ik verbind uw inzichten en mijmeringen aan het communautaire luik. Is het mogelijk dat Wallonië even efficiënt zal worden? “Neen. Daarom dat de Vlaamse onafhankelijkheid onafwendbaar is. De Walen zijn op het hatelijke af arbeidsonwillig. Ik heb gewed met een goede kennis dat tegen 2050 Wallonië alleen nog academici of studenten zal tellen. En grotendeels uit de Letteren & Wijsbegeerte! En ik weet uit eigen ervaring hoe pedant dat soort volk is. Het wordt een onvermijdelijk gevecht tussen Vlaamse realiteitszin en Waalse mei ‘68’ers.” Waarlijk een ernstige situatie. Zeer zeker. Gelukkig kan ik elke dag een persbericht laten circuleren in alle media hoe hard ik wel wordt gemuilkorfd in mijn eisen. En mijn boodschap wordt net zoals de hardwerkende Vlaming steeds spaarzamer: vroeger besloeg het bericht 800 woorden, maar door besparingen is dit gedaald tot 50. Of technisch gezien 3: besparen, besparen, besparen. De toekomst lacht ons toe! Laat mij toe dit te vieren door het besparen op een laudatio.

21 Het Veer

www.vgkgent.be


Dagboek van een eerste Antoon bachelor:Vrints examens Interview: Professor Maryline Van Puymbrouck En toen was het december Shit. Even paniek wanneer de kalender veranderde van november naar december. Tot zover de geruststelling dat er nog veel tijd is, dat ik alles goed op tijd gedaan krijg. Deadlines komen in zicht, de laatste lessen komen eraan... ik durf het bijna niet luidop te zeggen, maar ook de examens komen in mijn vizier. Waarschijnlijk valt het allemaal nog wel mee. Hoeveel honderdduizenden studenten zijn er al niet in geslaagd hun examens tot een goed einde te brengen? Dan moet mij dat toch ook wel lukken zeker? Het is ook niet zozeer de leerstof van de examens zelf, die afschrikwekkend werkt, eerder het onbekende. Leer ik het wel goed? Is dit wel het juiste soort schema waar Milena het maar over blijft hebben? Gelukkig zijn er op die momenten ook nog ouderejaars en medestudenten. Al werken de tips over verschillende studiemethoden vaak verwarrender dan gewoon je eigen ding doen. Ik heb denk ik al meer links naar samenvattingen, vertalingen van teksten, schema’s, studietips en –methoden dan dat ik leerstof heb. Zucht. Als ik Milena mag geloven, zit ik op schema. Maar ben ik wel de gemiddelde student waarop haar talrijke berekeningen zijn gemaakt? Ik weet in ieder geval al heel zeker dat ik nog geen 40uur per week gestudeerd heb de voorbije maanden. (Dankjewel VGK daarvoor ;-) ) Maar met onze altijd geweldig gestructureerde cursussen, de stucu’s van Jan & Jordy, bereidwillige proffen (en/of hun assistenten) die voorbeeldvragen geven of zelfs een proefexamen, zou het eigenlijk niet mis mogen gaan. Nu rest ons enkel nog het zoeken naar een goede studeer-niche, blijkbaar, een kick-ass planning opstellen, een motivatie- bord maken, en natuurlijk.... blokken. Ik heb mij namelijk laten vertellen dat je maar best heel duidelijk een doel voor ogen blijft houden, zeker tijdens de examenperiode zelf, wanneer het soms onmogelijk zal lijken om alles nog op tijd gestudeerd te krijgen. Mijn oplossing daarvoor: een motivatie- bord. Tijdens de eindexamens in het middelbaar was dit een plattegrond van Gent, met een kruisje op de plaats van mijn kotadres. Wat zal het nu worden? Mmmm.... Ik wens hierbij al mijn mede- studentjes die even hard aan het twijfelen zijn als ik, maar natuurlijk ook de ouderejaars die al lang weten, of zouden moeten weten, waar ze mee bezig zijn HEEL VEEL SUCCES ;-) 22 Het Veer

www.vgkgent.be


Interview: Professor Antoon Vrints Ruben Cassiman Kitty Stevens

Antoon Vrints werd onlangs tot professor aan onze alma mater benoemd en geeft onder meer het vak Sociaal-politieke geschiedenis, waar hij zich focust op moord door de eeuwen heen. In het kader van dit themaveer vroeg dit om een interview. En hoe bent gekomen?

Zit u graag in het UFO? Heel graag eigenlijk. Ik herinner me nog hoe we met vrij veel heimwee de Blandijn verlieten, omwille van de vele herinneringen die met de Blandijn verbonden waren. Maar eens dat we hier waren is de sfeer goed gebleven en het UFO is toch wel een pak beter qua werkcomfort. De Blandijn was veel drukker, vandaar. Het belangrijkste is dat de sfeer op de werkvloer en onder de collega’s nog altijd hetzelfde gebleven is. Toen u 18 jaar was, heeft u dan bewust voor geschiedenis gekozen? Ja, heel bewust.

u

daar

dan

toe

Veel dubben, veel twijfelen, maar geschiedenis was eigenlijk hetgene wat ik echt wilde doen. Bij de andere opties waren er andere overwegingen in het spel, die veeleer van praktische aard waren. Dat mijn hart bij geschiedenis lag, daar heb ik eigenlijk geen minuut aan getwijfeld. Ik heb altijd geschiedenis gelezen, heb er altijd interesse voor gehad, heb het altijd leuk gevonden. In dat opzicht was dat iets dat in het verlengde lag van waar ik altijd al mee bezig was geweest. En waar heeft u dan nog tussen getwijfeld? Rechten en Germaanse. Rechten was meer uit praktische overwegingen, wat mij het best zou wapenen voor later, na mijn 23

Het Veer

www.vgkgent.be


studies. En Germaanse omdat ik taal heel interessant vond, en vind. Studenten en collega’s zullen er wel over klagen dat ik ze verveel met allerhande taaldingen die de meeste mensen volkomen oninteressant vinden, zoals de herkomst van woorden, grammatica, het woordgenus, enzovoort. Maar uiteindelijk is het toch geschiedenis geworden. En na uw studies, meteen aan een carrière begonnen?

bent u dan academische

Ik heb eerst gewerkt op het SOMA (Studie- en documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij) en later ook op het ADNV (Archiefen documentatiecentrum voor het Vlaams-Nationalisme). Ik ben dus ook buiten de muren van de universiteit geweest. Het SOMA was echt een interessante omgeving. Meertalig, met mensen van over het hele land, om het met Di Rupo te zeggen van Chimay tot Antwerpen. Bovendien kwam ik daar 4 jaar nauw samen te werken met een collega uit Luxemburg, die goed thuis was in de Franse en Duitse historische wereld. Onze projecten zijn wel snel uit elkaar gegroeid, ik de meer sociaal-historische kant uit, hij heeft zich gespecialiseerd in politiegeschiedenis tijdens de wereldoorlogen.

U bent nu prof geworden, is er veel veranderd? Meer lesgeven – en met plezier! -, dat is het voornaamste, en meer mails natuurlijk (lacht). De druk ligt anders dan vroeger. Nieuwe vakken, nieuwe voorbereidingen, meer administratie. Over de universiteit zelf, is er veel veranderd, buiten uw eerste jaar als student? Ja en nee, er is vooral een versterking van de interactiviteit, mede dankzij Minerva. Wat me als kersvers student in Gent al trof, was het feit dat proffen benaderbaar waren, dat er een correcte verhouding was waarbij je de proffen vragen kon stellen. In dat opzicht is er eigenlijk niet zo veel veranderd, vroeger was dit ook al, zonder echt te familiair te zijn. Ik vind dat de balans binnen deze vakgroep altijd al goed geweest is. De mogelijkheid tot contact was er al, het hiërarchische was er al even uit. Het zijn niet alleen de technologische ontwikkelingen die de interactiviteit hebben bevorderd. Om in kleine groepen te werken, heb je veel menskracht nodig. De inbreng van doctorandi en postdocs is daarbij in onze opleiding heel belangrijk. Aan de kant van het onderwijs vind ik dat dit een zeer positieve evolutie is geweest, mede dankzij de hervormingen van het programma. Dit is iets bijzonder,

24 Het Veer

www.vgkgent.be


zeker in het licht van het enorme aantal studenten. Wat nog opvalt is de enorme expansie binnen het onderzoeksveld, en de expansie van het aantal onderzoekers die aan deze vakgroep verbonden is, zeker in vergelijking met pakweg een vijftiental jaar geleden. Zijn de studenten veranderd? Ik heb het gevoel dat het een meer divers gezelschap is, dan toen ik studeerde, maar dat is natuurlijk een gevoel. Ook een meer pluralistisch gezelschap, qua politieke overtuigingen enzovoort. In mijn tijd, eind jaren negentig, heerste er over het algemeen een links-liberale sfeer. Ik heb het idee dat het nu wat anders is als gevolg van de veel bredere recrutering. Moest u nu een student zijn en geschiedenis is geen optie, wat zou u dan studeren? Sociologie denk ik. Toen ik als student sociologie kreeg, stond ik er eerst heel huiverachtig tegenover zoals elke rechtgeaarde klassieke geschiedenisstudent met een voorliefde voor het bijzondere. Maar ik moet zeggen dat dit heel snel gekeerd is, omdat het hanteren van modellen en het streven naar algemene uitspraken, heel inspirerend heeft gewerkt. Ik denk dat je als historicus en socioloog eigenlijk allemaal in hetzelfde schuitje zit en dat beide onderzoeksvelden zeker verbindbaar zijn.

Heeft u zelf deelgenomen verenigingsleven?

als aan

student het

Er was een algemene sfeer in mijn generatie en bij mijn vrienden dat dat nogal not done was. De VGK, dat was geen mainstream in mijn tijd. Ik kan me ook weinig herinneren van de activiteiten bijvoorbeeld. Ik denk dat dit ook de tijdsgeest was, de links-liberale geest, het vrije individu. Ik was wel leider bij de scouts, wat een mooi contrast gaf tussen de beschaafde wereld in Gent tijdens de week en de modderige polders in het weekend. Als ik daaraan terugdenk

“De VGK, dat was geen mainstream in mijn tijd.” was er eigenlijk niet echt plaats voor een studentenvereniging. Wat ik nu nog doe is kamperen, lezen, vogels kijken en nu zelfs tuinieren, de horror! Tot mijn grote spijt is de enige goede vogel voor Bruno De Wever een vogel op zijn bord. Hij werd helemaal tot de wanhoop gedreven toen ook Koen Aerts op de Blandijn afkwam met het blad Mens & Vogel van de Vogelbescherming in de hand, waarop Bruno zijn handen ten hemel ophief en zei “mijn god, waarom hebt Gij mij toch zo gestraft en mij opgescheept met zo’n bende vogelaars!”

25 Het Veer

www.vgkgent.be


Nu over uw onderzoeksveld: Waarom is geweld interessant? Geweld intrigeert, spreekt tot de verbeelding, wekt sterke gevoelens op zoals verontwaardiging, afschuw, onbegrip. Die reacties zijn een interessant verschijnsel. Hoe wij tegen geweld aankijken zegt iets over onze samenleving. Vaak zijn er aan geweld taboes verbonden. Bijvoorbeeld het feit dat geweld een soort van recreatieve functie kan vervullen, dat er mensen zijn die er genot uit kunnen putten. Zij zijn niet noodzakelijk perverten, zij zijn niet de Marc Dutrouxs van onze samenleving, maar dit blijft duidelijk een taboe. Zo zijn er bijvoorbeeld de lezers van al die lange stukken over assisenzaken die heel verontwaardigd doen over geweld, maar er tegelijkertijd zeer door geïntrigeerd zijn. Er is een zekere fascinatie voor die duistere kant. Waarom vinden interessant?

we

geweld

dan

Het is interessant voor historici om met geweld bezig te zijn omdat het een sociaal fenomeen van betekenis is. Het maakt onderdeel uit van alle samenlevingen, maar het is toch geen statisch gegeven, het evolueert. Geweld heeft een geschiedenis en de plaats van geweld binnen een samenleving zegt natuurlijk heel erg veel over die samenleving zelf. Het feit dat we vandaag die taboeïsering, die intolerantie tegenover geweld

beleven is het eindproduct van een veel langer historisch proces, waarbij de tolerantie voor geweld althans tussen medeburgerseigenlijk afneemt, waarbij zelfs de reële geweldpraktijk afneemt. We leven vandaag in een samenleving, die relatief gezien –zowel vergeleken met samenlevingen elders in de wereld, alsook met het verledenzelfs een relatief geweldarme samenleving is, waar een grote intolerantie voor geweld bestaat, wat dat eerste ook verklaart. Als je dan de 20e en 21e eeuw bekijkt, merk je dat we te maken hebben met een onwaarschijnlijke paradox. De kans dat we nu met iemand slaags raken is een pak kleiner dan pakweg 500 jaar geleden. Daarentegen zien we wel dat er op grote schaal andere vormen van extreem geweld opduiken, zoals politiek geweld, oorlogen, genociden… Hoe we deze paradox moeten analyseren en ontwarren is een van de grote vraagstukken van de 20e en 21e eeuw. Tegenwoordig wordt vaak een discours gehanteerd dat heel sterk focust op de “gewelddadige natuur van de mens”, maar ik vind dat daarmee niet alles gezegd is, dat geweld ook een cultuurproduct is en dat de functies en de betekenissen van geweld doorheen de tijd veranderen. Als je kan aantonen dat geweld doorheen de tijd verandert, dat dit geen 26

Het Veer

www.vgkgent.be


universeel en constant verschijnsel is, denk ik dat je een belangrijke bijdrage hebt geleverd tot het begrip wat geweld nu eigenlijk is. En hierbij kunnen historici een rol spelen. Hoe zou u geweld dan eigenlijk definiëren? Geweld definiëren is een zeer complex en fundamenteel probleem, waar nog lang geen consensus over bestaat en waar ik zelf ook flink mee worstel. Voor mij verhoudt geweld zich tot agressie, zoals gender zich tot sekse verhoudt, het sociale tot het biologische dus. Geweld is dus een cultuurproduct, een categorie die mensen in een bepaalde omgeving aan een bepaalde handeling toekennen, bijvoorbeeld aan een vuistslag, of het afknippen van haar… De betekenissen van geweld zijn dus cultureel geladen en veranderlijk. Tegelijkertijd is geweld een taal, een heel theatrale taal zelfs, die mensen gebruiken in hun onderlinge relaties, een soort code die ze gebruiken om bepaalde boodschappen uit te wisselen. Geweldpleging is niet iets waarbij de biologie plots de overhand neemt, je kan deze natuurlijk niet uitschakelen, maar geweld is ook doordrongen van betekenis. Hoe dan ook, geweld blijft een afschuwelijk ingewikkeld begrip en de vraag is natuurlijk waar de grenzen zijn van geweld. Dat is ook allesbehalve eenvoudig om te

onderzoeken. Bijvoorbeeld een belediging, is dat verbaal “geweld”? Vandaag zien we in onze samenleving een enorme inflatie van het begrip geweld, aangezien we tegenwoordig alles wat we niet leuk vinden als geweld gaan bestempelen. Maar uiteindelijk wordt geweld als begrip daardoor betekenisloos. We zien nu dat bijna alle vormen van criminaliteit als geweld worden gezien. Dit heeft ertoe geleid dat sommige mensen zeggen dat we terug moeten keren naar het lijfelijke karakter van geweld, maar dit dekt de lading niet helemaal. Bij een ongeval bijvoorbeeld is er sprake van een fysieke aanvaring, maar dit gaan we niet indelen onder geweld, dus moet er ook een intentioneel element in vervat zitten, waardoor definiëring nog steeds niet afgerond is. Een vraag die ik mij dan stel: bestaat geweld in alle culturen? Daar is debat over, er is een consensus dat het an sich een zeer universeel verschijnsel is. Maar dat de vormen, de intensiteit en de betekenis die het krijgt zeer uiteen kunnen liggen. Er is geen cultuur zonder geweld. Hierbij kunnen we de filosofische vraag stellen of een geweldloze samenleving bestaat. Dat is dus niet zo. Zeker is dat er overal geweld bestaat, maar dat de waarde die eraan wordt gegeven overal anders is.

27 Het Veer

www.vgkgent.be


Misschien nog een laatste vraag, bent u blij dat er een regering is? Oprecht ja! En ik hoop dat deze regering haar termijn zal uitdoen en dat ons land zijn evenwicht terug zal vinden. Ik ga dus niet mee in die retoriek dat we geen regering nodig zouden hebben. Ik vind dat het veel te lang geduurd heeft, zoals iedereen natuurlijk, en ik ben blij dat aan deze periode van apathie, richtingloosheid en alsmaar oplopende spanningen een einde is gekomen. Ik denk ook, en dat in tegenstelling tot die linksliberale tijdsgeest van toen ik student was, dat we een sterke overheid, ja zeg maar een staat, nodig hebben. Ook de problemen wereldwijd tonen dit aan. Op welke schaal dat dit moet gebeuren is dan natuurlijk iets anders.

“Leest allen, gij studenten, leest Den Groenen Amsterdammer!” De Belgische politieke crisis is er eigenlijk al sinds 2007. Daarbovenop zijn dan de wereldwijde economische problemen gekomen, een dodelijke combinatie die ons veel gekost heeft. Voor mij persoonlijk heeft die slepende politieke crisis wel een voordeel

gehad: ik was een echte newsjunk, maar ben nu wegens een overdaad aan dagjespolitiek en stoere verklaringen voorgoed afgekickt. Vroeger verslond ik steeds de politieke berichten, nu lees ik veel selectiever. Bijvoorbeeld het onvolprezen weekblad De Groene Amsterdammer, dat ik warm zou willen aanbevelen, als ik tenminste reclame mag maken in het Veer: “Leest allen, gij studenten, leest Den Groenen Amsterdammer!” Ik vind dat we als historici in een zeer interessante tijd leven. We weten niet wat er komen zal, dat weet men natuurlijk nooit, maar nu evolueert alles zo snel. Hoe zal de wereld er bijvoorbeeld in 2050 uitzien? De kans is zeer groot dat hij er dan compleet anders zal uitzien, wat spannend is natuurlijk. Dit is heel interessant voor historici, nu we ons meer dan ooit bewust zijn van de openheid van een historisch proces, meer nog dan in mijn kinderjaren, waar eerder –zeer ten onrechte trouwens- het gevoel bestond van een soort van vastigheid. Nu hebben we die illusie niet meer, en denken we dat alles in beweging is. Maar ook dat kan een illusie zijn, en het kan zijn dat we over x-aantal jaar terugkijken en dat dit niet zo geweest is natuurlijk…

28 Het Veer

www.vgkgent.be


UGent-nieuws: StuArt en 2-jarige master

StuArt Beste Veerlezer, Hoe gaat het met je? Het is alweer een tijdje geleden sinds we met je kennis hebben gemaakt in het eerste Veer van het academiejaar. Wat wij de voorbije maanden gedaan hebben? We hebben niet stilgezeten. Dit semester hebben we eindelijk de participatie van studenten in de opleidingscommissies en vakgroepraden aan onze faculteit onder handen genomen. Zo is het nu niet alleen duidelijker geworden wie in welke commissie of raad onze belangen behartigt, bovendien is het door onze Minervacursussite veel eenvoudiger om je aan te melden als studentenvertegenwoordiger voor je opleidingscommissie en vakgroepraad. Als gevolg hiervan telt onze faculteit nu ook meer studentenvertegenwoordigers dan voorheen. Dat lijkt niet veel, maar geloof me vrij, vooraleer alle neuzen in dezelfde richting staan gaat er heel wat tijd voorbij. Daarnaast hebben we ons gebogen over meer ad hoc zaken. Van verbeteren van de onderwijsevaluaties, over een voorgestelde hervorming de bachelorjaren tot het aanraden van een duurzamer milieubeleid. Om nog te zwijgen van het vele werk dat niet alleen het dagelijks bestuur StuArt, maar elke studentenvertegenwoordiger op de vergaderingen opleidingscommissies, vakgroepraden en faculteitsraden heeft verzet. Je het, we hebben niet stilgezeten.

het van dan van van ziet

En onze examenroosters dan? Die blijven elk jaar in het eerste semester een heikel punt. Als het van ons zou afhangen zouden die er al veel vroeger zijn, maar de grootte van onze faculteit en de diversiteit van onze opleidingen – denk maar aan de vele minores en keuzevakken – maken deze taak zeker niet gemakkelijk. We hebben dan ook alle respect voor onze pedel die deze enorme taak op zich neemt. Vanaf volgend jaar zou onze faculteit werken met vaste examenroosters, zodat iedereen al vrij vroeg weet wanneer de examens vallen. Maar vóór die er zijn, is het nog even wachten. Wat ons nog te wachten staat? Volgend semester is het weer zover! De tweejaarlijkse verkiezingen van studentenvertegenwoordigers voor de faculteitsraad. Voel je je geroepen om niet alleen voor jezelf maar voor al je medestudenten op te komen op facultair niveau – een niveau hoger dan de 29 Het Veer

www.vgkgent.be


opleidingen en vakgroepen? Dan zal StuArt je niet alleen ondersteunen maar ook vertellen wat je te wachten staat voor deze belangrijke taak. En dan is het zover… examens. We wensen je alvast alle succes toe! Maar eerst even pauzeren en genieten van het eindejaar. En dan vooral die lekkere glühwein onder de kerstboom. Vrolijk kerstfeest! Nicolas Vandeviver, voorzitter StuArt

2-jarige master Ons hoger onderwijs in Vlaanderen staat nooit stil, en gelukkig maar. Een aantal van jullie zullen intussen wel iets vernomen hebben van de nakende hervorming van de huidige eenjarige master geschiedenis naar een tweejarige. Met de invoering van de bachelor-master structuur in 2004 (in the olden days sprak men nog van kandidatuur-licentie) beslisten een aantal opleidingen in Vlaanderen om van de 2+2 structuur over te schakelen naar een 3+2 structuur, met een tweejarige master dus. De humane wetenschappen zagen hier aanvankelijk de meerwaarde niet van in en opteerden voor de 3+1. Drie jaar bachelor en een jaar master was wel genoeg om volwaardige studenten af te leveren. Blijkbaar niet. De eenjarige master week af van de internationale norm, zo klonk het. Erasmus in derde bachelor was toch eerder problematisch en studenten die in het buitenland wilden doctoreren moesten in competitie treden met mensen die een jaar langer gestudeerd hadden. Een jaar later werden de eerste gesprekken gestart om ook in de geschiedenis naar de 3+2 over te schakelen. Internationalisering en standaardisering werden naar voor geschoven als de grootste argumenten, maar het was van het begin duidelijk dat de opleidingen een inschattingsfout gemaakt hadden. Op de Antwerpse geschiedenisopleiding na stelde niemand het fundamentele concept van de opleiding in vraag; alles bleef gericht op een masterproef die net als de licentiaatthesis een omvangrijk, wetenschappelijk en naar een monografie neigend werkstuk diende te zijn. Hoewel de bachelorproef in feite een afronding dient te zijn van een bacheloropleiding, werd het een opstapje om de masterproef, die slechts in een jaar geschreven dient te worden, toch maar op hetzelfde niveau als de oude licentieverhandelingen te houden. Impliciet is dat altijd het hoofdargument geweest. 30 Het Veer

www.vgkgent.be


Dat blijkt dan ook uit het programma. Hoewel het idee van een tweejarige master met verschillende afstudeerrichtingen bijzonder aantrekkelijk lijkt, zien we jammer genoeg maar een halfslachtige invulling. Naast de theoretische component (6 ECTS), je Onderzoeksseminarie (12 ECTS) en je Masterproef (30 ECTS) heb je de keuze voor een zogenaamd ‘Profiel’, dat naast de traditionele tijdsvakken ook niet-westerse geschiedenis, sociale geschiedenis, stadsgeschiedenis, etc. omvat. De laatste keuze die je als student kan maken is die voor een verdiepende ‘Optie’. Naast de onderzoeksgerichte ‘Historische Verdieping’ krijg je de kans om je minor verder af te werken via de optie ‘Interdisciplinariteit’. De laatste optie tenslotte, die van ‘Professionalisering’, geeft je de keuze tussen een praktijkgerichte, interuniversitaire optie Publieksgeschiedenis of een proevertje van de lerarenopleiding of de archivistiek. En daar knelt het schoentje net. Wie kiest voor de onderzoeksmaster krijgt meer dan voldoende ruimte om een stevige masterproef te schrijven en een pak keuzevakken op te nemen. De gedeeltelijke indaling van archivistiek en de lerarenopleiding zorgen echter voor een nodeloze studieduurverlenging. De opleiding geschiedenis gaan uiterst schizofreen om met de archivistiek: enerzijds beschouwen ze het als een volwaardig onderdeel van geschiedenis, maar weigeren ze de masterproeven uit de archivistiek, die ook gericht zijn op recordmanagement, te erkennen als een volwaardig eindwerk om master in de geschiedenis te worden. De gedeeltelijk ingedaalde lerarenopleiding (30 ECTS) komt er in de feiten op neer dat wie les wil geven in het middelbaar bijna zes jaar zal moeten gestudeerd hebben. Zes jaar. Een tweejarige master kan zoveel meer bieden aan de student. In realiteit wordt er echter vooral gekozen om de oude, omvangrijke licentiaatverhandeling opnieuw centraal te stellen in de opleiding. Er zijn niet alleen onvoldoende professionaliseringsopties op dit moment, ze zijn ook gewoon ontoereikend. En dat na zes jaar interuniversitaire onderhandelingen. Is de tweejarige master een slecht idee? Nee. Op dit moment lijkt het echter vooral uit te draaien op een gemiste kans..

Joeri Deryckere Prosenior VGK Student-lid Raad van Bestuur

31 Het Veer

www.vgkgent.be


Column Wouter Peeters

Uw dienaar heeft ooit eens iets smartelijks meegemaakt toen hij een jaar of 10 à 11 jaar was. Ieder jaar organiseert de school waar papa les geeft een halve marathon, traditioneel op Wapenstilstand. Dat jaar zat ik al voor het vierde of het vijfde jaar op rij in de atletiekclub (ik was de oudste bij de pupillen en wachtte vol spanning om naar de miniemen te gaan) en ik kon al wel enkele kilometers na elkaar lopen. Weliswaar aan meer dan 5 minuten per kilometer, maar dat doet er niet zo toe. Twee, dat ging al heel vlot. Drie ook nog. Vier was een uitdaging en vijf het walhalla.3 De omloop was (en is nog steeds) zo georganiseerd dat de eerste en de laatste twee kilometers dezelfde zijn, maar dan in omgekeerde richting. Ideaal voor mij dus! Ik zou de eerste twee kilometers met papa meelopen en dan zou een collega van hem mij daar ‘uit de koers plukken’. Ik zou daar, voorzien van een trui die we op voorhand met de betreffende collega hadden meegegeven, wachten om na verloop van tijd de laatste twee kilometers ook nog mee te lopen. Maar het liep mis. Het liep zelfs grondig mis! Nu moet u weten dat uw dienaar altijd al een trage starter geweest is. Menigmaal heb ik mij dat halfweg de koers ferm beklaagd omdat de achterstand op mijn vooropgesteld schema te groot was om nog in te halen. Deze keer zou ik het mij ook beklagen, maar om andere redenen. Al na een halve kilometer waren vader en zoon elkaar uit het oog verloren: het enige dat kon mislopen in ons voor de rest perfecte plan. Verloren in het peloton liep ik de tweede kilometerpaal voorbij. Paniek maakte zich van mij meester. Vooral toen ik een paar minuten later het bord van de derde kilometer zag. Dit was niet juist! Maar de enige logische oplossing die ik als kleine dreumes zag, was doorlopen. Uiteindelijk, na 18 kilometer, zou ik de gemiste tweede kilometer toch opnieuw passeren en zou alles goed komen! Nietwaar? Vier, vijf, zes, zeven, … Ik passeerde kilometer na kilometer zonder te beseffen hoe krankzinnig mijn plan wel niet was. Uiteindelijk, vlak voor het bord van kilometer 12, merkte een andere collega van papa, die van ons plan gehoord had, mij op en besefte dat er iets niet pluis was. Ondertussen beleefde uw dienaar zijn eerste runners high, al zou achteraf blijken dat het Met dank aan Lise Betjes voor de inspiratie. Via die nieuwe zijbalk op facebook kan ik zien wat iedereen zegt en reageert op facebook en zonet had onze vrouwelijke reispraeses iets over een walhalla geschreven. En ja, u mag dit creepy vinden. 3

32 Het Veer

www.vgkgent.be


de eerste tekenen van een flinke griep waren. Met strenge doch rechtvaardige hand werd ik door die andere collega ‘uit de koers geplukt’ om bij hem thuis (twee straten verder) een appel en een tas warme chocomelk te krijgen. Gesterkt door dit alles, kwam ik terug bij positieven en deed mijn verhaal. Ondertussen was er ook al telefonisch contact opgenomen met de mensen aan de start die de andere -doodongeruste- collega hadden gerustgesteld. “De kleine van de Koen is terecht!”. Met de wagen werd ik terug naar de start gebracht, waar de ontlading zo groot was dat ik in tranen uitbarstte. Dat bleek achteraf geen slechte zet. Want wat is er nu meelijwekkender dan een kleine van 10 à 11 jaar die na zoveel ontbering en smart de tranen met beken laat stromen? Iedereen kwam vragen hoe het met mij ging en bracht mij gratis drinken. Cola’s, wel te verstaan want voor pintjes was het toen nog wat vroeg. Jammer! Vijf jaar later liep ik op hetzelfde parcours mijn eerste volledige halve marathon. Aan kilometer 12 stond opnieuw diezelfde collega. “Deze keer voor echt, Wouter? Of maak ik alvast wat warme chocomelk?” – “Nee nee, Jef, deze keer voor echt!” P.S. Om het plaatje compleet te maken had ik de dag erna niet enkel een flinke griep maar ook een dito bloedblein.

33 Het Veer

www.vgkgent.be


Actu-wa?! Jordy Sabels Het thema van dit Veer is bloed, zweet en tranen. Dat dit iets met de aanstormende examens te maken had, kon iedereen wel al afleiden, maar hoe anders kon dit thema toegepast worden op de actualiteit dan met de coachwissel bij Club Brugge en het vormen van de nieuwe regering. Hieronder een kort relaas over beide.

Hoera een regering? “Voor sommigen is het regeerakkoord te rechts, voor andere is het regeerakkoord te links” – Elio Di Rupo. Wat ik nu vind van dit regeerakkoord doet niet terzake4. Wat ik mij wel afvraag is, als je 541 dagen onderhandelt, kom je dan niet beter met de woorden naar buiten “dit is de gulden middenweg tussen alle standpunten”? Genoeg geneut, na 541 dagen van onderhandelen, zijn er vele dingen verwezenlijkt, wat goed zou kunnen zijn voor de toekomst of niet goed voor de toekomst. Ja, net zoals Di Rupo laat ik, in dit artikel, overal de kerk in het midden vandaag.5 Wat wel zeker is, is dat we na deze 541 dagen eindelijk een regering hebben, met competente en minder competente ministers, maar dat we na al dat bloed, zweet en ook tranen toch eindelijk een regering hebben om op te bouwen de komende 916 dagen. Naar mijn politieke voorkeur kan je hopelijk nog steeds gissen, maar uit volle borst kan ik zeggen: “HOERA WE HEBBEN EEN REGERING”!

De cocaïne snuivende Duitser De slogan van mijn favoriete voetbalploeg is dezer dagen “No Sweat, No Glory” dus de coachwissel is op zen minst gepast voor in deze Actu-wa?!6 De titel maakt duidelijk waarover het hier zal gaan. De aanpak van onze nieuwe coach maakt de slogan duidelijk: er wordt heel veel zweet verspeelt voor weinig champagnevoetbal. Club Brugge is weer naar af, verdedigen en dan voor de 1-0 gaan, het Duitse voetbal is in het land. Ik ben niet echt zo blij met de cocaïne snuivende coach die Club Brugge nu in zijn midden heeft, geef mij maar de oprechte Hollander van pakweg drie maand geleden.7 Hopelijk komt dat champagnevoetbal nog terug, anders zal ik moeten beginnen supporteren voor een andere, nog nader te bepalen, ploeg! Politieke neutraliteit of zoiets… Ibidem. 6 Ja want zoiets als voetbalneutraliteit bestaat er niet, dus alle supporters van Anderlecht hebben pech vandaag. 7 Al zal drugs bij deze Hollander ook wel een deel van zijn leven hebben uitgemaakt. 4 5

34 Het Veer

www.vgkgent.be


Recensie Elisabeth Haerens

Dag boekenwurmen, leesbeesten en fantasyfans, na een aantal maanden mijn ware missie uit het oog te zijn verloren doordat ik de snode complotten aan de UGent probeerde bloot te leggen, ben ik nu weer op het rechte pad. Ook in dit Veer zal ik weer schaamteloos reclame maken voor mijn favoriete genre: sword and sorcery, het summum van de fantasy. Deze keer zal ik de boeken van David Gemmel aanprijzen. Voor diegenen die nog leken zijn in het fantasygenre, zal ik dit even verduidelijken: een fantasyboek, net als een ongeluk, komt nooit alleen (maar geloof me, bij fantasy is dit positief!). Daarom zou het zinloos zijn als ik maar één boek zou bespreken, in plaats van de hele reeks. De langste reeks die Gemmel heeft geschreven, heet “De kronieken van de Drenai”. Het is een reeks van maar liefst elf boeken, waarvan de volgorde bij momenten een beetje moeilijk te achterhalen is. Elk van deze boeken vertelt het verhaal van een man die op een persoonlijke missie is en, hoewel hij niets geeft om alles wat daar buiten valt, bewerkstelligt hij terwijl hij zijn eigen redding zoekt toch ook steeds de redding van de rest van de wereld. Al de helden uit deze verhalen zijn stuk voor stuk meedogenloze krijgers die een spoor van lijken achterlaten overal waar ze komen. De boeken zijn allemaal zeer spannend en bevatten slechts een minimum aan magie en profetieën, dus voor diegenen die niet vertrouwd zijn met het fantasygenre is dit een heel goede manier om er in te stappen. Het enige nadeel is het feit dat de auteur zich zo concentreert op de held in het verhaal, dat de man achter de held vergeten wordt. Dit verhelpt de auteur slechts in één boek, dat ik, ondanks wat ik daarnet heb gezegd, toch even apart wil bespreken. Eén van de grote helden uit de verhalen van Gemmel is Druss. In het boek “Druss de legende” focust de auteur zich op hoe Druss zo legendarisch is geworden. Het verhaal is dat van een klassieke ridderqueeste: zijn vrouw wordt geschaakt en Druss trekt erop uit om haar te redden. Onderweg moet hij vele magische en menselijke obstakels overwinnen, zowel binnen als buiten zichzelf. Daarin word hij bijgestaan door Sieben, een dichter en onverbeterlijke rokkenjager, die hen beiden in benarde posities doet belanden. Het contrast tussen de twee personages, in combinatie met Siebens ironie en snijdende gevoel voor humor, maakt dit boek, meer dan alle andere uit de reeks, een echte aanrader. 35 Het Veer

www.vgkgent.be


Een ander boek waarin de inventiviteit van deze auteur zeer sterk naar voren komt, is “Heer van de zilveren boog”. Dit werk is geen echte fantasy en heeft dus geen excuus nodig om op zichzelf te staan. Het verhaal speelt zich af in Griekenland, ten tijde van de Trojaanse Oorlog, maar is zeker ook geen puur historische roman. Als ik er echt een genre op zou moeten plakken, zou ik zeggen dat het een fantastische mengeling is tussen sword en sorcery en geschiedenis. Hoe het ook zij, maar heel weinig boeken zijn er in geslaagd om mij zo volledig mee te slepen als dit verhaal dat kon. De held in dit boek is de prins Helikaon, die alles op het spel zet om de stad Troje van de ondergang te redden. Griekse helden sterven echter zelden gelukkig en in hun bed… Nu ik jullie voldoende leesvoer heb gegeven om ten minste de tijd tot het volgende Veer door te komen, rest mij enkel nog jullie veel leesplezier te wensen en te hopen dat jullie niet zo geabsorbeerd geraken dat jullie je examens vergeten! Succes!!

36 Het Veer

www.vgkgent.be


Kortverhaal Lisa Demets Tranen en een glimlach “Dat zou ik toch nooit doen”. Komt dit je bekend voor? Is dit iets dat evengoed uit jouw lippen geglipt kan zijn? Of misschien uit die van je “altijdraadwetende” vriendin. Tot voor kort hoorde je het mij zelfs doorvertellen, aan iedereen die het maar horen wou. Ik kon het van de daken schreeuwen. Een ander wel, maar ik nooit. Genoeg gezeverd, ik kom nog te laat. Zenuwachtig grijp ik mijn felrode lippenstift en begin er mijn lippen mee te kleuren. Wanneer ik mijzelf daarna keur in de veel te hoog gemonteerde spiegel boven mijn lavabo, kan ik enkel maar tot de conclusie komen dat ik er ronduit belachelijk uitzie. Zo ben ik helemaal niet en zo wil ik ook nooit zijn, maar dat maakt mij net tevreden met het eindresultaat. Het is spannend, alsof ik in een veel boeiender leven ben gestapt, rechtstreeks uit een cliché hollywoodfilm gepikt. Ik grinnik om mijn melodramatische gedachten, zo typisch ik, en overtuig mezelf ervan dat ik dan toch beter dat rokje zou aantrekken. Als we gaan, gaan we meteen all the way. Terwijl Frank opnieuw aankondigt dat het dan toch behoorlijk koud blijft, gaat er een rilling door mijn lijf. Niet omwille van de te verwachten winterse buien, maar omwille van het geluid van de bel en wat dat te betekenen heeft.

Gewoon mijn mond houden en normaal doen.

Nadat hij zijn fiets aan de kant heeft gezet, drukt hij een kusje op mijn mond, uit gewoonte. “Hoe was je week?” Ik haal mijn schouders op. “Viel wel mee. Kom je naar binnen? Ik denk dat er net een leuke film begint.” Ontwijken, goede strategie, ik ben hier dan toch beter in dan ik dacht. Dat is misschien niet zo’n geruststellende gedachte. De uren tikken voorbij en de ene film volgt de andere op. Wanneer middernacht reeds enige tijd gepasseerd is, begin ik mij steeds meer zorgen te maken. Hij mag echt niet blijven slapen. Dat hou ik niet vol. Ik stel het hem toch twijfelend voor, om geen argwaan te wekken, als een meesteres in tactiek. Keihard en professioneel, niettemin was ik vanbinnen aan het sterven. Hij gaat er op in. Misschien zag hij mij ineenkrimpen of mijn gezicht vertrekken want hij voegde er meteen aan toe: “Als je dat niet erg vindt, natuurlijk.” Ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren, maar had duidelijk meer magie nodig. 37 Het Veer

www.vgkgent.be


“Ik ben gewoon wat moe. Drukke week achter de rug. Gaan we slapen?” Vliegensvlug dook ik het bed in en draaide mij om, weg van hem. Ik deed er alles aan om mijn adem onder controle te houden, maar het liefst had ik gewoon willen schreeuwen. “Slaapzacht.” Hij lag naast mij en ik voelde dat hij het wist. Puffend duw ik mijn fiets ergens tussen een heleboel andere fietsen, of wat er nog voor moet doorgaan, vluchtig een blik in een vitrine werpend om dan tot de conclusie te moeten komen dat ik een uur aan mijn haar had verspild. Ideaal.

Je kunt nog steeds terug.

Natuurlijk kan ik nog steeds terug, ik hoef gewoon mijn fiets er op een of andere manier opnieuw uit zien te krijgen en er dan als de bliksem van door gaan, maar waarom zou ik? Mag ik dan ook niet één keer de slechterik zijn? Gewoon omdat dat een keertje moet? Niet dan? Ik stap het café binnen en zie hem al meteen zitten, maar kijk toch vertwijfeld in het rond. Al diegenen die beweren dat je na een jarenlange relatie het niet meer in je hebt, zitten goed fout. Neem het van mij aan: dat spel, dat verleer je nooit. Nadat ik mijn ogen een paar keer doelbewust de zaal heb laten afgaan, laat ik ze uiteindelijk op hem vallen en glimlach lieflijk. Hij glimlacht breed naar me terug en loopt naar me toe. “Je ziet er prachtig uit.” Zachtjes kust hij me. “Hoe was je weekend?”

38 Het Veer

www.vgkgent.be


De Scriptor ergert zich Tine Verhoeven Omdat ik als scriptor enige vrijheden geniet, ga ik mij voor een keer niet aan het thema houden. Genoeg geleuter over examens en deadlines. Ik heb zin om over iets anders te praten: paarden. De wenkbrauwen worden al opgetrokken, er wordt al gepord in elkanders zij, en er worden betekenisvolle blikken naar elkaar gegooid. Iedereen kent de reputatie van de sport. Maar daar zit juist de fout. Want er is namelijk een verschil tussen paardrijden en het zogenaamde ‘paardzitten’. Het paardzitten is een verschijnsel dat men kan gaan bewonderen in die maneges waar de bar drukker bezocht wordt dan de stallen. Daar is het inderdaad duurder om op een paard te zitten dan een citytrip te boeken. Daar is het begrip ‘high society’ de regel, en het paard het handelsmerk. Maar wat vergeten wordt, is dat een paard een beest is, en dus ook een eigen wil heeft. Zo zat ik vandaag voor een uur op ‘den zwarten duvel’, Cartouche. Een pikzwarte fries, het schoonste beest dat er is, maar nerveus tot en met. Een uur lang moet je proberen om hem kalm te krijgen. Tussen je vingers komen er dan blaasjes, die meer en meer pijn beginnen te doen. Je bent bezig met je kuiten aan te leggen, terwijl je probeert zijn hals laag te krijgen zodat hij met minder stress zou draven. Het klinkt gemakkelijk, en zo ziet het er ook uit als je naar mensen kijkt die bezig zijn. Let er dan wel op dat het mensen zijn die aan paardrijden doen, niet aan paardzitten. Het is een beetje vervelend als mensen lachen wanneer ze horen wat mijn hobby is. Paardrijden is een proces van graden in afzien. Het kan zijn dat je op woensdag een goede rit achter de rug hebt, en dat vrijdag helemaal niets meer lukt. Zo gaat het altijd op en af. De argumenten van diegenen die vinden dat paardensport geen sport is, stoelen dan ook op geen enkele waarheid. Je maakt ervan wat je zelf wil. Een wielrenner kan zich ook de duurste materialen aanschaffen en daarmee rondrijden. Maar er is dan niemand die daar iets op zegt. Maar o wee als je verkondigt dat je hobby paardrijden is.

39 Het Veer

www.vgkgent.be


De Scriptor bedankt Nathan Declerck, Nikita Vos, Jolien Voorspoels, Frea Vancraeynest, Lisa Demets, Diethard Vlaeminck, Jordy Sabels, Kitty Stevens, Ruben Cassiman, Wouter Peeters, Nicolas Vandeviver, Joeri Deryckere, Stijn Van Puyvelde, Maryline Van Puymbrouck, Elisabeth Haerens, Jelle Versieren, Jan De Bruyne, en professor Antoon Vrints.

En omdat een Scriptor niets zou zijn zonder het praesidium, ook een dankjewel aan de zotte bende van hierboven! Het moet gezegd worden, we staan er toch wel goed op. Behalve Stijn die daar ergens in de achtergrond verdrukt wordt door een zwoele Diethard en pinguïn Jordy. Op naar een minstens zo geslaagd semester na die afschuwelijke examens!

40 Het Veer

www.vgkgent.be


Ook dat nog…

Ik (de scriptor) zou graag mijn oprechte excuses aanbieden aan Ruben Cassiman. Ruben is ook proscriptor, maar ik ben bij het in elkaar puzzelen van het Lustrumveer zijn stuk over zijn herinneringen vergeten. Vandaar dat ik het nu hieronder ga publiceren, want hij mag zeker niet vergeten worden.

Toen ondergetekende als scriptor aan de bak kwam, had hij er al redelijk wat redactie-ervaring op zitten bij het Veer. Redactie-ervaring kon in dit geval gelijk gesteld worden aan vijf maal per jaar een uurtje de vergadering bijwonen, daar een tweetal consumpties nuttigen en drie weken later net voor of na de deadline het stuk inleveren. Heel veel veranderde er niet toen ik in mijn tweede bachelor zelf het hele boekje in elkaar mocht knutselen. Een redactievergadering organiseren beperkt zich tot eens langsgaan in de Amber en voldoende bonnetjes vragen aan de vicepraeses. En in plaats van net voor de deadline aan één stuk te werken, ging ik nu het weekend na de deadline aan de slag. ‘Aan de slag gaan’ kwam dan meestal neer op foeteren op de lay-out, grappige prentjes zoeken om schrijfsels wat op te vrolijken en diezelfde schrijfsels soms volledig herschrijven. Historici zijn geen filologen en zullen het helaas nooit worden. Vroeger was het onderschrift van Het Veer ‘Gewoon beter’, maar het was mijn voorganger die hier reeds komaf mee had gemaakt. De waarheid verdient haar rechten. Scriptor zijn kwam bijgevolg neer op samen met een hoopje mensen een heleboel voornemens maken op de vergadering, vervolgens hemeltergend lang wachten tot eindelijk iemand zijn stuk doorstuurde, het vervolgens nalezen – of laten nalezen, wanneer het allemaal een beetje te veel werd- om dan uiteindelijk te merken dat de helft van de voornemens niet zo goed uitkwamen als gehoopt, waarna Het Veer prompt nog een cartoon of twee extra kreeg. Niettemin hebben er ook goeie stukken het Veer gehaald. Zo mocht er al eens gelachen worden met de filologica, werden er al eens boeiende mensen zoals Herman Balthazar, Balthazar the band, Annelies Beck en een resem proffen geïnterviewd en konden veel mensen zeer onnozele dingen zeer mooi verwoorden. Geen enkel individueel stuk kon echter tippen aan het gevoel dat je als scriptor kreeg wanneer je na lang zwoegen een grote doos vol groene boekjes in ontvangst mocht nemen en uitdelen. De hongerige blik van mensen die op het punt stonden om een weinig entertainende les opgefleurd te zien met het groene boekje, dat was al bij al de schoonste return die je voor je werk kon krijgen. Helemaal alleen zou dat nooit gelukt zijn en 41 Het Veer

www.vgkgent.be


daarom wil ik graag van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die het ooit de moeite vond om aan het blad der Gentse historici mee te werken, bij wijze van minicolofon: de praesidiumleden waarvoor ik luis in de pels moest spelen, iedereen die een stuk ooit op tijd of te laat indiende, alle correctoren, lay-outers en computerologen en iedereen die ooit mijn gezeur over het maken van het minihuzarenstukje heeft moeten aanhoren. Tenslotte, omdat ook dat een beetje traditie was: bedankt ook aan Jezus, alle leuke mensen en mijn moeke. Ruben Cassiman

Want elke proscriptor is een superheld.

42 Het Veer

www.vgkgent.be

29e jaargang: Examenveer December 2011

Ereleden Vlaamse Geschiedkundige Kring 2011 - 2012

Pro-senioren Hilde Corremans Adriaan Linters Karl Vanheuverbeke Wim Beelaert Bruno Debaenst Raf Burm Fien Danniau Bregt Vermeulen Emmelien Werbrouck Joeri Deryckere Loonis Logghe Ruben Vandeputte Pro-Praesidium Bauters Jasper Bekaert Wim Bossuyt Emma Boyen Matthias Brunet Bo Buylen Binou Cassiman Ruben Castermans Rebecca De Buck Laurens De Meyer Michaël De Rijcke Sander De Smet Katrien De Vijlder Nicolas De Vos Frederick Dedobbeleer Willem Dewaele Sarah Descamps Frederik Elegeert Jochen Fockedey Stijn Gabriel Hans Garré Sien Germonprez Dagmar Lampe Jurgen Lansoen Kenneth Lisarde Wendy Maebe Guillaume

Maes Thibaut Meskens Febe Muylaert Silke Opsomer Goedele Paeye Koen Roels Willem Roose Hanne Schoutteten Koen Van Belleghem Kim Van Der Herten Greet Van der Straeten Aljosja Van der Wouden Jan Van de Velde Tieneke Van Duyse Jelka Van Goethem Jelle Van Raemdonck Timothy Vanderhaeghen Bertold Vanmeerhaeghe Maaike Vanspeybroeck Matthieu Verfaillie Amélie Vermeulen Tim Weemaels Liese

Sympathisanten Maes Pieter Mares Titouan Nevejan Niels Peerlinck Kimmy Van de Ponseele Laura Van Hulle Hans Vanneste David Academisch personeel Baecke Xavier Vandevoorde Lindsey Versieren Jelle Wijnendaele Jeroen Bevriende Kringen Filologica Klassieke Kring Kring voor Moraal en Filosofie Kunsthistorische Kring Oosterse Afrikaanse Kring Slavia

Prof. Boone Marc Brinkman Inge de Hemptinne Thérèse De Wever Bruno Devos Isabelle Heirbaut Dirk Janssens Paul Martyn Georges Thoen Erik Van Dixhoorn Arjan Van Nuffelen Peter Velle Karel Vermeir Rene Prof. Em. Milis Ludo Vermeulen Urbain 43

Het Veer

www.vgkgent.be


44 Het Veer

www.vgkgent.be

29 e jaargang: Examenveer december 2011

Recommend Documents