25 jaar jong Jubileumjaar

25 jaar jong Jubileumjaar 2013-2014

Schrobda: voor het professioneel reinigen van vloeren Tapijt, natuursteen, marmoleum,siergrind, beton, laminaat, parket, tegels. Het maakt niet uit; elke vloer reinigen we tot hij er weer als nieuw uitziet. Bel ons en we rijden voor

voor een intakegesprek of een advies. Mark de Quastenit Kanaalstraat 22 Roden 050 - 501 74 74 www.schrobda.nl 24-uurs service bij calamiteiten.

25 jaar jong 25 jaar jong; en dan tellen we de V&L-jaren nog niet eens mee. Zeker een reden voor een feestje. Dankzij een actieve jubileumcommissie vieren we dit jubileum zelfs een heel seizoen! Dit jubileumboekje is de eerste uiting daarvan. Maar er staat veel meer op het programma (zie hiervoor de volgende pagina). Hoe kijken we terug op die 25 jaar? Jong en oud halen herinneringen op in dit boekje. Over spelplezier, teamgeest, inzet voor de club, meevallers en tegenvallers. Onze jeugdafdeling groeit en bloeit als nooit tevoren. (Senioren-)volleybal lijkt een beetje op z’n retour. Maar zo is deze tijd kennelijk; ook andere teamsporten hebben er last van. Zal Rovoc over 25 jaar nog bestaan? Zoals in een vooruitblikkend artikeltje wordt gesteld: er zal zeker over 25 jaar nog worden gevolleybald in Roden, in welke vorm dan ook. We zullen het beleven en ons plezier er aan hebben! Kijk ook even naar de prachtige tekening van Lydia Groen, spelend in mini’s 5. De jubileumcommissie wenst iedereen een heel succesvol seizoen toe en veel plezier met de jubileumactiviteiten. Tot over 25 jaar! v.l.n.r. Dianne Rodenboog Bert Schutte (vzt Rovoc) Willem Cazemier Ankie Westra Ariane Goldberg Petty Bennink Marcel van der Horst Daniëlle Dijkstra (vzt. Jubileumcommissie)

3

Het Rovoc Jubileumnummer 2013 - 2014 Inhoud pagina Colofon

25 jaar jong (voorwoord) …………………………

3

Jubileumprogramma ………………………………..

5

De Jaren tellen (Medik) …………………………..

6

De geschiedenis van het volleybal …………..

8

Bijzondere mensen ………………………………….

12

Itie van den Berg ……………………………………..

14

Schrobda / Mark de Quastenit ………………….

15

Farrows / Gert Smeding …………………………..

21

Volley-Kubus …………………………………………….

24

RovocRoden

BD Kiestra / Harm Munneke …………………….

31

volleybalRovoc

Bijzondere acties ……………………………………..

35

Jeugdbeleidsplan ……………………………………..

37

Je lol voor volleybal geef je door …………… (Tineke van Zonneveld / Caszandra van Zonneveld / Sandor Schaudt)

38

De Noordenveldhal …………………………………..

42

Over 25 jaar ……………………………………………..

44

Wil Doornbos …………………………………………….

45

Jubileumpuzzel ………………………………………..

46

Dit boekje is uitgegeven ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van volleybalvereniging Rovoc uit Roden. Redactie: Itie van den Berg Wim Diemer Marcel van der Horst Medische rubriek: Dik van den Berg Adres: Rovoc Postbus 146 9300 AC Roden Website: www.rovoc.nl

Jubileumcommissie: Danielle Dijkstra (voorzitter) Ariane Goldberg Ankie Westra Patty Bennink Dianne Rodenboog Bert Schutte Willem Cazemier Marcel van der Horst Email: [email protected]

En natuurlijk veel foto’s.

4

Het jubileumprogramma

Zaterdag 5 oktober 2013 - 16.00 uur De eerste thuiswedstrijden Presentatie van het jubileumboekje Presentatie nieuwe wedstrijdshirt’s Donderdag 24 oktober 2013 Presentatie van het jeugdbeleidsplan (nadere berichtgeving hierover volgt nog per email) Donderdag 19 december 2013 - 18.00 uur 3 x3 toernooi. Op de laatste trainingsavond van 2013. Verkleed komen is gewenst. Toernooi wordt gespeeld in teams van 3 personen. Dit toernooi is voor de senioren, recreanten en A-jeugdspelers. Voor andere (jeugd)teams vervallen de trainingen na 18.00 uur. Vrijdag 31 januari 2014 - 18.30 uur Pre-Valentijnstoernooi Vlak voor de echte valentijn laten we de andere (sport)verenigingen uit Roden kennis maken met volleyballen en Rovoc. Zaterdag 8 februari 2014 - 20.00 uur We bezoeken een eredivisiewedstrijd in de topsporthal van Groningen Lycurgus – Zaanstad Donderdag 24 april 2014 We gaan in plaats van volleyballen Uni hockey / Floorball spelen. voor alle leden (mini’s, ABC-jeugd en senioren) Zaterdag 14 juni 2014 Afsluitend eindfeest op het jaarbeursterrein: Beachvolleybal-toernooi Barbecue Alle leden en oud-leden worden hiervoor uitgenodigd!

5

De jaren tellen 25 jaar ROVOC en daarvoor nog flink wat V&L jaren. Dan gaan de jaren inderdaad tellen. Zelf volleybal ik nu zo’n 15 jaar bij deze roemruchte club en in 2002 begonnen de bijdragen van Medik, de Doc blok’s. Eind 2008 stopte het lijfblad van de vereniging om meer on-line te gaan maar dat is nog steeds niet goed van de grond gekomen net als de steeds ouder wordende senioren steeds meer moeite met de zwaartekracht krijgen maar daarover straks meer. In die 6 jaar zijn er allerlei onderwerpen gepasseerd over stimulerende middelen waaronder ins en outs van koffie. Meerdere beestjes passeerden de revue: schimpie de schimmel, griepvirussen, bacteriën, kruipende, jeukende beestjes en wormen. Niet te vergeten de pass-haas die ook in levende lijve op een Rovoc feesttoernooi verscheen. Rare gewoontes en trekjes binnen en buiten het volleybalveld werden uitgelegd en ook waren er vreemde suggesties zoals de Rovoccer rookworst, ook nooit een hit geworden. Een enkele keer verwoordde ik de emoties in een gedicht, Mediks blues met alle frustraties en somberheden die een volleyballer in een seizoen tegen kan komen. Alle keren luchtig gebracht, een keer wat te luchtig maar toen ging het ook over luchtjes. Het zal allemaal wel niet meer in jullie geheugen naar boven te brengen zijn en dat is maar goed ook; laat ik er ook maar snel over ophouden nu en weer teruggaan naar de jaren die gaan tellen. Het is immers een niet te keren tendens: steeds minder seniorenteams met een steeds hoger wordende gemiddelde leeftijd. H4 telde een jaar of 6 geleden een gezamenlijke leeftijd van 501 jaar maar dat record is wellicht nu al lang gebroken. Gelukkig gaat het aan de jeugdzijde wel heel goed: de mini’s nemen de macht zo langzaamaan over en vullen steeds meer trainingsuren en –velden. De steeds grijzer wordende senioren gaan echter wel meer en meer problemen krijgen; in het veld piept en kraakt het steeds meer en dat zijn niet alleen de (nieuwe) schoenen maar ook de niet zo soepel scharnierende gewrichten en de al maar stijver en korter wordende spieren. Het is dat deze geluiden vaak worden overstemd door al het geroezemoes in de hal want je zou er helemaal eng van kunnen worden. Versleten knieën, heupen, schouders en ruggen, blokkerende meniscussen, pezen die nare en pijnlijke ontstekingen gaan krijgen vergallen het volleybalplezier. Daar moet wat aan gebeuren want anders zijn de velden straks leeg. We zullen de komende jaren voorzieningen moeten treffen om te volleyballen met rollatoren in het veld en misschien zelfs wel scootmobiels. Dan zullen de velden groter moeten worden en vermoedelijk ook een andere ondergrond.

6

De spelregels zullen ook aangepast moeten worden: de bal mag 1x stuiteren of mag in 4 of 5 keer over het net worden gewerkt waarbij het net uiteraard ook een stuk omlaag moet want vanuit een scootmobiel is het anders moeilijk smashen. Meer ruimte langs de zijlijn om bij een time-out ruimte te bieden voor al die hulpmiddelen. Ook oppassen in het veld bij het yellen: botsgevaar! Zo kun je wel een tijdje doorgaan natuurlijk. Ook voor de al maar ouder wordende scheidsrechters (pensioenleeftid omhoog, schaarste aan scheidsen en volleyballers) zullen er aanpassingen moeten komen. Te denken valt aan scheidsrechterstoel met lift en luxe zitting, compleet met koffiebekerhouder en leesbril. Ook uitklapbare beensteunen en een robotarm voor de gele en rode kaarten. Een touchscreen voor de teamopstellingen en de administratie van time-outs/wissels e.d. Goede ringleiding in de sporthal vanwege de slechthorendheid en verbod voor de spelers om met meer dan 1 tegelijk te praten. Geluidsdichte wanden tussen de velden. De antennes uitrusten met knipperlichten die aan gaan zodra de bal deze raakt of aan de verkeerde kant passeert. De volleybal zelf moet worden uitgerust met een display die aangeeft hoe vaak de bal geraakt is en bij te lang balcontact een onverbiddelijke zoemtoon ( wel weer aangepast aan de reactietijd van de senioren); de bal 2x raken dan klinken er 2 pieptonen en bij een gestolen bal verschijnt op de display: “Houdt de dief”. Kunnen we het alsmaar verdwijnen van ballen ook meteen oplossen. Voor de opstellingsfouten moeten alle schoenen worden uitgerust met sensoren/lichtjes; groen: je staat goed en rood: opstellingsfout. Het spel zal er heel anders uit gaan zijn maar met de huidige computertechnologie moet het toch gemakkelijk kunnen? Het zal misschien wat kosten maar lege velden leveren ook niets op toch? Ik denk dat dit wel weer genoeg geraaskal is geweest en ik ga me maar weer voorbereiden op het echte werk: het nieuwe seizoen, de eerste trainingen en al dat gepiep en gekraak aanhoren. Die van je eigen gewrichten zijn trouwens het meest dichtbij en dus het luidst, vandaar dat het gehoor zich hierop aanpast in de loop van de jaren.

7

De geschiedenis van het volleybal Dit artikel is eerder verschenen in het jubileumboekje 2003

Toen basketbal in december 1891 werd uitgevonden in de V.S. werd het binnen korte tijd erg populair op de zogenaamde YMCA’s (inderdaad, die van het bekende liedje). Dat was toen nog geen goedkope hotelketen, maar een verzameling van christelijke (C) jonge (Y)gyminstructeur mannen (M) verenigingen William G. Morgan was aan één van(Association). deze verenigingen en had echter veel zakenmannen op leeftijd onder zijn hoede, in plaats van jonge mannen. Zij vonden basketbal veel te vermoeiend (!) Dus bedacht Morgan in 1895 een nieuwe sport, afgeleid van badminton, basketbal en honkbal. Hij noemde het ‘mintonette’. Het badmintonnet werd op 6 voet en 6 inches hoogte gespannen (plm. 1.90 m) en spelers moesten de binnenbal van een voetbal bovenhands over het net heen en weer ‘tikken’ (in het Engels ‘volleyen’). Een net-serve mocht één keer over en je mocht in het spel 'dribbelen' tot 1 meter voor het net. Dribbelen hield in, de bal bovenhands voor jezelf zakenmannen omhoog spelen. op leeftijd … Vrouwen mochten de bal eerst vangen en dan overspelen om hun nagels te beschermen! Er was geen limiet aan spelers in elk team (dus 3 tegen 3 of 10 tegen 10 maakte niet uit) en om aansluiting bij het populaire honkbal te vinden was het score-systeem hierop gebaseerd: de wedstrijd bestond uit 9 innings, waarbij elke teamspeler 3 keer mocht serveren in een inning. Bij een demonstratiewedstrijd sprak een toeschouwer Morgan aan op het vertoonde overtikken en deed de suggestie dat de naam volleybal beter paste. Morgan was het hiermee eens en zo komt ons spelletje aan zijn naam. Via de YMCA’s verspreidde de sport zich in de V.S. In 1900 werden de regels voor het eerst veranderd: het inningsysteem werd afgeschaft en vervangen door één set van 21 punten. De nethoogte werd aangepast naar 7 voet en 6 inches (hé! 2.24 m) Dribbelen werd afgeschaft. Overigens mocht de bal onbeperkt binnen het eigen team worden overgespeeld, zolang ‘ie maar niet op de grond kwam! In de daaropvolgende 10 jaar verspreidde volleybal zich naar Zuid-Amerika en Azië. In 1912, toen de regels opnieuw werden veranderd, had nog steeds niemand in Europa van volleybal gehoord! De nieuwe regels hielden in dat elk team uit 6 spelers bestond, het veld kreeg ongeveer de huidige afmetingen en het doordraaien werd geïntroduceerd bij de service. In 1916 kwamen er opnieuw veranderingen: een wedstrijd werd nu gedefinieerd als een best-of-three sets, waarbij een set t/m 15 punten liep. De nethoogte werd opnieuw verhoogd naar 8 voet (hé! 2.43 m). Dubbel balcontact werd verboden, en dus roepen wij vandaag de dag nog steeds: “2x, scheids!” 8

Ondertussen veranderde het karakter van het spel enorm. Van een sloom overtik- spelletje voor oudere mannen ontwikkelde het zich tot een sneller spel met atletische inzet. Dit had een aantal oorzaken. Op de Filippijnen was een variant ontwikkeld waarbij de bal met een hoge voorzet naar een aanvaller, de ‘bomberino’ werd gespeeld, die de bal in het veld sloeg. In Amerika zelf werd het spel ook op College’s gespeeld en in het leger door jonge mannen hetgeen het spel vanzelf sneller maakte.

Volleybal in de 1e Wereldoorlog ….

Door de Eerste Wereldoorlog werd volleybal bekend in Italië en Frankrijk, Amerikaanse soldaten brachten 16.000 volleyballen mee. Nederland leerde volleybal kennen in 1928, tijdens de Olympische Spelen in Amsterdam: volleybal was toen een demonstratiesport.

De versnelling van de sport is af te lezen uit de snel veranderende regels:  in 1920 werd de regel ingevoerd dat de bal maximaal 3 keer mag worden gespeeld;  in 1922 werd de aanval (spike) officieel aangenomen als geldige manier van spelen, maar alleen de voorspelers mochten aanvallen.  in 1923 volgde de regel dat je niet in het veld van de tegenstander mag komen.  in 1925 werd de time-out (2 stuks van 30 seconden) geïntroduceerd.  in 1935 werd het maken van een netfout verboden.  in 1938 kwam de regel dat een bal mocht worden geblokkeerd aan het net door maximaal twee gelijktijdig opspringende spelers. In deze jaren werd een aantal keer geprobeerd om een internationale bond op te richten, maar dit mislukte telkens. Dit had tot gevolg dat de regels in elk land van de wereld verschillend waren. Sterker nog: zelfs in Nederland golden verschillende regels.

9

De chaos kwam aan het licht toen in 1946 een team uit Den Haag op bezoek ging bij AMVJ. De Amsterdammers wilden drie keer tien minuten spelen in plaats van een aantal sets. Ook het doordraaien na de opslag was bij AMVJ onbekend. De drie langste spelers namen een positie in bij het net en bleven daar de hele wedstrijd actief. Iedereen boos. Op een internationaal toernooi dat AMVJ in mei 1947 organiseerde, kwamen nieuwe problemen aan het licht. De Tsjechische ploegen en een Amerikaans studententeam lieten allerlei acties zien, waarvan men dacht dat het helemaal niet mocht, bijvoorbeeld de smash. De Nederlandse spelers schrokken hier zo van dat zij de armen beschermend om hun hoofd sloegen.

Er moest een instantie komen, die coördinerend zou optreden en die uniformiteit zou nastreven. Een volleybalbond dus. Op 6 september 1947 werd de Nederlandse Volleybal Bond (NeVoBo) opgericht. In dit jaar volgde ook de oprichting van de FIVB, de internationale volleybalbond. De internationalisering van de sport hield natuurlijk in dat ook de regels weer aangepast moesten worden. Niet langer de Amerikanen waren leidend, maar het Oostblok waar volleybal als een beroep kon worden uitgeoefend dicteerde nieuwe regels:  in 1947 werd het toegestaan aan voorspelers om van positie te wisselen tijdens blok en aanval om de beste man op de beste plaats te krijgen. Ook mocht voor de allereerste keer de bal ondershands worden gepasst (!), maar alleen als het niet mogelijk was om de bal bovenhands te spelen. Desondanks bleven veel mensen aanhanger van het ‘pure’ volleybal, waarbij zelfs ballen op kruishoogte en lager nog ‘bovenhands’ werden gespeeld…  in 1948 volgt de introductie van het service-vak aan de rechterkant van het veld achter de achterlijn.  in 1951 mogen de achterspelers eindelijk ook aanvallen.

10

In de jaren ’60 volgt een verdere professionalisering; de pushbal, blokken over het net, en het duiken en rollen zijn een aantal nieuwe technieken die worden geïntroduceerd. Volleybal is voor het eerst een officiële sport op de Olympische Spelen van Tokio. De bal die de Japanners daar introduceerden is de bal van vandaag. De welbekende antennes volgen in 1968. Regelaanpassingen in de jaren ’70 en ’80 zijn steeds meer bedoeld om het spel aan de gang te houden, en dus minder statisch te maken. Het is niet voor niets dat beachvolleybal (dateert uit 1930) wereldwijd na voetbal de meest bekeken sport is: de actie die in dit spel zit was bij de grote broer zaalvolleybal, nagenoeg verdwenen door keihard geram. Voorbeelden: In 1976 telt het blok niet meer als balcontact mee voor de 3x spelen regel In 1985 mag de service niet langer worden geblokkeerd. In de jaren ’90 groeit volleybal uit tot een televisiesport. De commercialisering die hiermee gepaard gaat heeft uiteraard weer gevolgen voor de regels: volleybal moet ‘televisie-genieker’. De bal mag het net raken bij de service, spelers mogen het net raken zolang ze bal maar niet proberen te spelen. Maar de grootste schok volgt in 1999 met de introductie van het rally-point systeem: 4 sets van 25 punten en de eventuele 5 e set tot aan de 15. Vlak voor de Olympische Spelen van 2000 in Sydney introduceert de FIVB de libero; een superverdediger met beperkte andere taken. Om de kijkvreugde te verhogen moeten vrouwen badpak-achtige wedstrijdtenue’s dragen, waartegen een storm van (vrouwelijk) protest afsteekt. Grappig: Het in de jaren ’90 ontwikkelde circulatievolleybal (wat onze mini’s spelen) lijkt in sommige aspecten heel veel op hoe volleybal in 1895 begon: als vang- en gooispelletje. En zo is de circel weer rond… bron: diverse websites (www.volleybal.org) / vertaling & samenstelling: Jan Willem Berends †, herzien 2013 door Laurent Dwarshuis. Illustraties: Niels Tolsma

11

Bijzondere mensen Onder bijzondere mensen versta ik leden die de vereniging een warm hart toedragen en eigenlijk altijd paraat staan om allerlei klussen voor Rovoc aan te pakken. Je vergeet natuurlijk altijd een of meer mensen te noemen. Mijn verantwoording daarom: ik heb er slechts enkele mensen uitgehaald. Hoewel ik de openingszin in de tegenwoordige tijd heb geschreven, wil ik het hier hebben over een paar mensen die ons helaas veel te vroeg zijn ontvallen. Om te beginnen JeeWee; Jan Willem Berends. Het is niet helemaal duidelijk wanneer Jan Willem lid is geworden, maar hij was in ieder geval in 1988 al lid en is dat gebleven tot zijn dood in 2009. Geboren in 1971 mocht hij maar 37 jaar oud worden. Wat deed Jan Willem, of zoals hij meestal genoemd werd: JeeWee? Je kunt je beter afvragen wat hij niet deed. Naast het zelf volleyballen, eerst bij de jeugd en daarna bij de senioren, was hij een aantal jaren trainer van diverse meisjes- en damesteams. En hij had daarbij een geheel eigen, prettige stijl ontwikkeld; ik zie hem nog danspasjes maken langs de zijlijn, als het goed liep. En ook wel als het niet goed liep, trouwens. JeeWee was scheidsrechter en niet te onderschatten: hij was gedurende alle 7 jaren dat het Magazine bestaan heeft samen met mij de redacteur. Hij was daarin o.a. de drijvende kracht achter de jeugdhoek ‘Spike’. Een andere naam: Christa Tolsma. In het vorige jubileumblad, 10 jaar geleden, hebben we al uitgebreid stilgestaan bij haar verdiensten: jarenlang was zij de wedstrijdleiding en ze heeft de toenmalige jeugdafdeling tot grote bloei gebracht. Ze is in 1992 overleden. Tenslotte Ludwig von Liebenstein. Hij heeft jarenlang training gegeven aan diverse damesteams. Ludwig hield van zijn vrouwen, vooral de blondjes en zij hielden van hem. Alles in het nette, uiteraard. Ludwig moesten we in 2010 missen. Zomaar wat namen? Nee, mensen die veel voor Rovoc hebben betekend en die niet licht zullen worden vergeten. In hen wil ik ook alle vrijwilligers eren; bestuursleden, commissieleden, scheidsrechters, alle ouders die regelmatig helpen bij de mini-wedstrijden en bij het vervoer. Zonder vrijwilligers kan geen club bestaan en ook bijzondere mensen heb je van tijd tot tijd nodig. WD 12

13

Itie van den Berg Dit seizoen kunnen we de volleybalcapaciteiten van Itie van den Berg niet meer terug zien in Sporthal De Hullen. Na een actieve periode van bijna 40 jaar volleyballen is zij na het seizoen 2012 – 2013 nu noodgedwongen - gestopt bij Rovoc. De reden hiervan is dat wij op dit moment te weinig competitie spelende leden hebben in de 4 e klasse, waardoor we dit jaar geen team in deze klasse kunnen leveren. Itie was nog graag blijven volleyballen bij de dames recreanten, maar de avond dat zij trainen komt haar niet uit. Zij gaat vermoedelijk nu bij een andere vereniging recreatief volleyballen. Itie is een van de leden die het langst lid zijn van Rovoc. In 1973 is Itie in Roden komen wonen en vlak daarna lid geworden van de volleybalafdeling van V&L, die in 1987 is overgegaan naar de Volleybalvereniging Rovoc. Jarenlang heeft Itie competitie gespeeld in de 4 e klasse. Zij is getrouwd met Johan Boelman die ook al jarenlang competitiespelend lid is van Rovoc (Heren 3). In de gloriejaren van Rovoc was zij speelster van het Dames 12 team! Het afgelopen jaar speelde zij bij Dames 5. Na de wedstrijden was zij ook regelmatig als supporter bij andere teams aanwezig. Ook toen haar kinderen klein waren is zij gewoon doorgegaan met volleyballen. Voor de kleinere kinderen was er destijds een kinderopvang geregeld, waarvan de kinderen van Itie en Johan met enige regelmaat gebruik maakten. Naast het volleyballen is Itie altijd actief geweest bij het inpakken van oliebollen, tijdens onze jaarlijkse oliebollenactie. Ook heeft zij een projectgroep opgezet die heeft nagedacht over onze nieuwe website en heeft zij aan de ontwikkeling gestaan van de nieuwsbrief die in het seizoen 2011 – 2012 een aantal keren is uitgebracht. Ook aan de totstandkoming van dit jubileumboekje heeft zij medewerking verleend. Itie gaat het komende jaar intensief aan de slag met het ontwikkelen van nieuwe onderwijsprojecten, maar is helaas niet meer als speelster te vinden op onze velden. Wij wensen haar veel succes in haar werk en toch veel speelplezier, waar dan ook. MvdH

14

Dames 1 en Schrobda vegen de vloer aan …. Schrobda zal ook het komende seizoen de sponsor van Dames 1 zijn. Wie en wat is Schrobda? Schrobda is een eenmansbedrijf van Mark de Quastenit. Mark is gespecialiseerd in het reinigen van vloeren, voornamelijk bij bedrijven en instellingen. Vloeren in allerlei materialen; marmoleum, marmer, tapijt, natuursteen, tegels, beton en hout, om maar eens wat te noemen. Dit is hoogspecialistisch werk en Mark heeft voor het schoonmaken van deze vloeren dan ook een aantal speciale machines tot zijn beschikking. Daarnaast verkoopt hij ook professionele onderhoudsproducten. Mark maakt jaarlijks meer kilometers dan de speelsters van Dames 1 samen; zijn klanten zijn te vinden niet alleen in Nederland, maar ook in België en Duitsland. Dames 1 heeft het noorden van ons land tot speelveld. Een kleine kennismaking met Mark de Quastenit; we hopen hem regelmatig in de sporthal te treffen, dan zal hij ongetwijfeld te vinden zijn bij ‘zijn’ Dames 1. Mark veegt de vloer aan met zijn machines, Dames 1 aan jullie de uitdaging om de vloer aan te vegen met jullie tegenstanders. WD

15

16

17

18

19

20

De sponsor van Dames 4: Farrows Sinds kort heeft Rovoc in Farrows een nieuwe sponsor gevonden. De komende jaren zal Dames 4 in hun nieuwe wedstrijdshirts met het Farrows-logo te zien zijn in de sporthal. Maar wie of wat is Farrows eigenlijk. Daarom heb ik onlangs een goed gesprek gehad met Gert Smeding, een van de eigenaren van Farrows uit Leek. Na een aantal jaren aluminiumconstructies te hebben gefabriceerd heeft het bedrijf enkele jaren geleden de overstap gemaakt naar het verhuren van materialen in de brede zin van het woord voor evenementen. Dit zijn o.a. podia, aluminiumconstructies voor het dragen van lampen en luidsprekers, meubilair, een prachtige LED-bar die continu van kleur verandert en modulair geheel is aan te passen aan de wensen van de klant. Men legt daarbij terecht graag de nadruk op kwaliteit. Heel veel van de producten worden zelf bedacht en ontwikkeld, waarna de productie wordt uitbesteed. Ik heb diverse zelf ontworpen meubilairlijnen gezien, zeer geschikt voor het inrichten van een VIP-ruimte op beurzen, grote bedrijfsfeesten en zgn. netwerkborrels, die steeds vaker voorkomen. Deze materialen worden meestal verhuurd, maar ook verkocht. Ook gevel- en buitenverlichting behoort bij het assortiment. Omdat alles door derden wordt geproduceerd kan Farrows haar klanten op dit moment nog bedienen met 4 personeelsleden, iets dat op de kosten een gunstig effect heeft. Evenals wij onze Dames 4 een goed seizoen toewensen, gunnen we de eigenaren, de familie Smeding alle goeds voor het komende seizoen en daarna. WD

Gert (r) en Rainier Smeding 21

22

23

Volleybal over 25 jaar: Volley-kubus In de afgelopen zomervakantie hebben wij onze mini-jeugdleden gevraagd om na te denken over de toekomst van het volleybal. · Hoe gaat het spel dan. Nog dezelfde regels? · Hoe zit het met het net? · Dragen we nog dezelfde schoenen. · Mogen we ons computerhorloge (Google Glass??) omhouden tijdens het spelen? · Waarom is de computer belangrijk voor het spel? (sensoren in de bal?) · Fluit de scheidsrechter nog? Met een fluitje?? Hierop hebben we een hele leuke reactie gekregen van Lydia Groen (Mini’s 5). Zij wint dan ook de beloofde kadobon. Deze zullen wij al jubileumcommissie binnenkort aan haar uitreiken.

24

25

26

27

28

29

30

De sponsor van MA1 : BD Kiestra Wie of wat is BD Kiestra? BD (Becton, Dickinson en Compagnie)is een bedrijf met vestigingen over de hele wereld. BD ontwikkelt, produceert en verkoopt medische toebehoren en instrumenten. Ze leveren vooral aan ziekenhuizen, laboratoria, artsen etc. Enkele jaren geleden is Kiestra in Drachten door BD overgenomen. Kiestra levert apparatuur aan laboratoria waarmee die volledig geautomatiseerd kunnen worden. Daardoor gaat het werk veel sneller, zodat patiënten sneller geholpen kunnen worden met de juiste medicijnen. Het bedrijf groeit snel: een jaar geleden waren er nog 125 mensen aan het werk, inmiddels werken er meer dan 230. Onze contactpersoon bij deze sponsor van MA1 is Harm Munneke site leader (directeur). Dit is natuurlijk niet toevallig; dochter Marlou speelt al jaren bij Rovoc (en dit seizoen in MA1) en is begonnen bij de mini’s. Ook een andere dochter van Harm is bij Rovoc geen onbekende; Rachel heeft tot enkele jaren geleden bij ons gespeeld, tot ze zich ging toeleggen op haar grote liefde, de muziek: ze ging docent muziek studeren aan het conservatorium in Groningen met de panfluit als instrument. Hoewel we dus niet gauw als klant direct met BD Kiestra in aanraking komen, is het helemaal niet onmogelijk dat je onbewust al hebt kennisgemaakt met een van de producten van BD. We realiseren ons niet altijd, dat achter de arts waar wij mee te maken hebben een hele wereld van toeleveranciers en ontwikkelaars van producten bestaat. De slogan van BD is “Helping all people live healthy lives”. Dat bereik je door goede medische zorg, waar BD producten voor levert, maar ook door gezond te leven en veel te sporten. En zo is de link naar Rovoc als volleybalvereniging snel gelegd. We wensen MA1 een goed seizoen toe; dankzij BD Kiestra staan ze in ieder geval in een keurig tenue in het veld! WD

Marlou, Harm en Rachel (vlnr)

31

32

33

34

Bijzondere acties Naast het volleyballen heeft Rovoc ook een langdurige relatie met twee bijzondere acties waarmee de clubkas jaarlijks behoorlijk wordt gespekt. Dit is de bewaakte fietsenstalling tijdens de Rodermarktweek en de oliebollenverkoop rond de jaarwisseling. De fietsenstalling. Tijdens de Rodermarkt komen veel mensen op de fiets naar het dorp toe. In het verleden werden er ook nog wel eens wat fietsen vernield door dronken feestgangers. Daarom heeft Rovoc in samenwerking met de gemeente en de stichting Volksvermaken een bewaakte fietsenstalling in het leven geroepen. In de Rodermarktweek kun je op de zaterdag, maandag en dinsdag je fiets laten bewaken voor een kleine financiële bijdrage. De bewaking in de fietsenstalling wordt al vele jaren verzorgd door leden van Rovoc en de opbrengsten zijn voor de clubkas. Naast een mooie financiële opsteker voor de vereniging is het ook erg gezellig om als team bij elkaar te zijn tijdens het bewaken van de fietsen. De oliebollenverkoop. Rondom de jaarwisseling is de hele vereniging in touw voor de verkoop van oliebollen. De jeugdleden gaan langs de deur om huis-aan-huis oliebollen te verkopen. Er is een groep die de oliebollen in zakjes doet en er is een groep die zorgt voor de verkoop in de oliebollenkraam. Wij hebben de afgelopen jaren steeds zo’n 4.000 / 5.000 oliebollen verkocht op deze manier. Tijdens de jaarwisseling van 2012 – 2013 was het jammer genoeg voor het laatst dat wij deze oliebollenactie hebben gedaan. Bakker Van Esch waarmee wij samen de oliebollenactie hadden opgezet, heeft – helaas – voor de komende jaarwisseling gekozen voor een andere sportvereniging. Willem Cazemier is voor zowel de fietsenstalling als de oliebollenactie de drijvende kracht waar we op bouwen. Toch kan Willem het niet alleen en mede dank zij de inzet van vele vrijwilligers is de fietsenstalling en de oliebollenactie jaarlijks een groot succes. Ook tijdens de jubileumactiviteiten is Willem Cazemier weer volop betrokken.

MvdH

35

36

Het jeugdbeleidsplan Het nieuwe jeugdbeleidsplan zal op 24 oktober 2013 worden gepresenteerd. Onderstaand al een eerste impressie op ons jeugdbeleidsplan. Een kleine terugblik: de afgelopen jaren is het aantal jeugdleden van Rovoc flink gegroeid. De twee doelstellingen bij de jeugd zijn in die jaren vooral geweest: plezier in volleybal goede technieken aanleren. De eerste doelstelling, plezier in het volleybal, halen we in het algemeen wel. Op het tweede doel valt nog veel winst te behalen. Door de groei dringt zich ook de vraag op welk beleid we willen hanteren rond indeling en selectie bij de jeugd. Is de indeling vooral gebaseerd op vriend(inn)en en klasgenoten of kijken we naar niveau?

Onze ambities De komende jaren willen we het aanleren van technieken versterken. Daarnaast hebben we als ambitie dat de jeugd gestimuleerd en begeleid wordt om op een zo goed mogelijk en passend niveau te volleyballen. Hierbij staat op alle niveaus plezier in het volleyballen centraal bij de jeugd.

Wat moet er gebeuren? Om bovenstaande ambities in te vullen moeten de volgende maatregelen worden genomen. Kwaliteit van de trainers Het niveau van de trainers en de kwaliteit van de trainingen moet in het algemeen gesproken verhoogd worden. Jeugd moet continu gestimuleerd worden om technieken goed aan te leren en verkeerd aangeleerde technieken te verbeteren. Daarnaast moeten trainers de jeugd stimuleren om gedreven en met veel inzet te werken aan hun ontwikkeling. We kunnen op beide punten winst behalen. Selectietrainingen Kinderen die zich onderscheiden door goede motoriek, gedrevenheid en volleybaltechniek zouden geselecteerd kunnen worden voor een tweede training. Tegelijkertijd moeten kinderen die hiervoor niet worden geselecteerd steeds de kans krijgen alsnog deze stap te maken. MvdH

37

Je lol voor volleybal geef je door… Een interview met drie generaties : Tineke van Zonneveld, haar dochter Caszandra en kleinzoon Sandor. We speelden tussen de preien “Op mijn achttiende ben ik met volleyballen begonnen”, vertelt Tineke enthousiast. Ik was kinderverzorgster in Egmond aan zee. Volleybal kon je alleen in Alkmaar spelen. We trainden in de veilinghallen, tenminste als we eerst de kratten met groenten aan de kant zetten. De vloer was ongelooflijk hard en ’s winters was het ontzettend koud. Voor mij was alles nieuw. Je kreeg geen introductielessen of sport op school, dus ik had toen nog nooit gevolleybald. Het beviel me meteen, omdat het een sport is in teamverband, de techniek centraal staat en niet lichamelijke overmacht of iets dergelijks. Ik vond het een sportieve sport. Het paste bij mij als sociaal dier, zeg maar. Ik kwam natuurlijk van jongs af aan al kijken bij mijn moeder in de sporthal zegt Caszandra. Zo ben ik begonnen bij de mini’s, en doorgegroeid naar meisjes A. We hadden een ontzettend leuk clubje meiden en zijn jarenlang met elkaar opgetrokken. Ik heb goede herinneringen aan de Noordenveldhal, de thuiswedstrijden en de volleybalweekenden, waar we ergens met zijn allen in tentjes sliepen, overdag speelden en ‘s avonds onze feestjes vierden. Vooral het laatste seizoen, waarin we kampioen werden en regelmatig met dames 1 mee mochten trainen was fantastisch. Voor ons meiden was dit een grote eer. Jammer genoeg viel het team uit elkaar toen iedereen ging studeren. Des te leuker, dat ik nu, na 15 jaar weer terug ben bij Rovoc, weliswaar ietsje ouder, maar nog steeds speel ik met erg veel plezier. Mijn moeder zei dat volleybal een sport was die ik echt eens moest uitproberen’, vult Sandor ( 12 jaar) aan. En toen ben ik naar een training geweest en vond het erg leuk. Met het hele gezin naar de sporthal… Toen we in Roden gingen wonen, Arie en ik, en mijn dochter Janine zes weken oud was, ben ik bij V&L ( Vlug en Lenig) gaan volleyballen als spelverdeelster, vertelt Tineke. Wat hadden we een hecht team. Onze kinderen konden mee naar de Noordenveldhal. Daar had Christa uit ons team voor oppas gezorgd. Zo hebben mijn beide dochters het volleyballen met de paplepel ingegoten gekregen. Onze mannen waren onze grootste fans. Ze zaten bij elke thuiswedstrijd op de tribune. Zo kregen we met elkaar een hechte band. Na afloop van de wedstrijden werd er een patatje gegeten bij Ep, de beheerder en soms was het zo gezellig dat we tot middernacht bleven plakken. We spaarden het hele jaar voor een gezamenlijk uitje met het team naar bijvoorbeeld een beautyfarm. Daar heb ik warme herinneringen aan”.

38

Ik speel op mid zegt Caszandra. “Ik heb natuurlijk mijn lengte mee. Het huidige dames 1 team is een gezellig team, met een paar jonge meiden en een paar meiden met “een paar” jaartjes meer ervaring, en met Bert Schutte natuurlijk als ervaren trainer. Het is gezellig, maar we gaan ook zeker voor het resultaat! Het sporthalgevoel zoals mijn moeder het kent is er denk ik niet meer. Niet alleen zijn er nu nog maar 4 damesteams, in plaats van de 11 toen mijn moeder nog actief speelde, iedereen heeft gewoon minder tijd. Je moet niet vergeten dat de meesten van ons nu moeder zijn én werken. Een uitje plannen duurt soms een half jaar, maar we hebben het elk jaar nog gered, dat is ook belangrijk. Wat maakt het uit dat ons geplande Sinterklaasfeest een etentje bij de pizzeria in juni werd ;-)”. Sandor is ook erg tevreden. Ik heb een leuk team, ik speel nu voor het eerst mix C. Als we verliezen hebben we eigenlijk toch altijd nog wel lol achteraf, en vergeten ook snel de nederlaag. Als we winnen is de sfeer nog beter. Eerst de bal spelen, dan vallen…er is altijd nog ruimte naar boven. Tineke heeft goede herinneringen aan haar trainers. We hadden vaak jarenlang training van de zelfde mensen. Die hoorden ook helemaal bij het team. De valoefeningen vond ik als spelverdeelster geweldig om te doen. Meestal lag ik al op de knieën voor de bal in de buurt was. ‘Eerst de bal spelen, dan vallen’, was de tip van trainer Roel van Genne. Caszandra vindt de variatie in een training leuk, conditietraining en daarna verschillende oefeningen. Ik train graag op blokkeren graag en leer nog steeds, zelfs als “oudje”. Dat is iets wat Bert ons meegeeft, er is altijd nog ruimte naar boven, je kunt altijd nóg een stukje beter worden. Sandor vindt overspelen het leukst in de wedstrijd en op training. “Want dat lukt wel goed”. Volleybal is anders geworden, maar er zijn nog steeds mensen die het plezier in sport doorgeven. Tineke signaleert dat er veel is veranderd in de volleybalwereld en bij Rovoc. Het teamgevoel gaat minder ver nu, denk ik. Wij kwamen bij elkaar op verjaardagen en op huwelijksfeesten. Organiseerden dan gekke optredens. Wat hebben we gelachen. Het hele team had een handdoek met daarop de letters van Rovoc geborduurd. Trijnie Knol, destijds aanvalster, is nu nog steeds een goede vriendin. De spelregels zijn veranderd. De regel dat je de eerste bal mag verwerken zoals je dat zelf wilt, zonder op techniek te letten, vind ik geen verbetering. Het gebrek aan scheidsrechters is opvallend. Ik vond het altijd heerlijk om met twee scheidsrechters te spelen. Dat geeft meer rust en minder gemopper. Maar je mag nu al blij zijn als er een scheidsrechter is , heb ik begrepen. 39

Er is nu een 100-puntensysteem. Dat is toch wel gericht op een beetje druk uitoefenen op individuele mensen. Dat zal moeten in deze tijd. Voor ons was de wedstrijdleiding doen met zijn tweeën gewoon leuk om te doen. En het tellen van de wedstrijd na je eigen wedstrijd was vanzelfsprekend. De opbouw in het jeugdvolleybal van nu vind ik geweldig. Toen mijn kleinzoon net met volleyen begon heb ik mijn ogen uitgekeken hoe ze dat deden. De kinderen worden zo heel gauw vertrouwd met de bal en het spel en vooral ook het samenspelen. Doordat ze bijv. in het begin doordraaien. Je ziet dan dat ze echt bij de andere kinderen in het veld betrokken blijven en de bal blijven volgen. Caszandra reageert Ik denk dat het 100 punten systeem een noodzaak is geworden. Er zijn gewoon nog maar weinig mensen die hun weinige vrije tijd in een vereniging steken. Zo rouleren wij nu met dames 1 als scheidrechter, zodat iedereen één of twee wedstrijden fluit. Anders sta je straks echt een keer zonder scheidrechter op het veld. Ik heb veel respect voor trainers en coaches en de mensen die in de commissies zitten. Zij houden een vereniging draaiende. Als je ziet hoe de jeugdafdeling bij Rovoc steeds groter wordt. Fijn dat sport nog steeds belangrijk is en dat er mensen zijn die dit aan de jeugd doorgeven. Volleybal van generatie op generatie? Ik vind het fantastisch dat Caszandra en Sandor allebei ook volleyballen en dan ook nog bij mijn oude club. Ik probeer altijd bij thuiswedstrijden te zijn. Caszandra investeert niet alleen in de wedstrijden maar ook in de club. Dat gaat heel vanzelfsprekend en dat vind ik leuk om te zien. Toen ze een puber was, paste ze in de hal al op de kinderen van volleybal spelende ouders. Sandor vond voetballen niet geweldig. Ik heb toen gezegd, ga eens kijken bij volleybal. Dat is een zaalsport, met jongens en meisjes, een klein team. Dat bleek een schot in de roos. Sandor verheugt zich op maandag al weer op het weekend met wedstrijden. Hij vindt volleybal helemaal geweldig”. Caszandra stemt in Mijn moeder is mijn trouwste supporter, ik vind het ontzettend leuk dat ze vaak komt kijken en dat ze mij al vroeg met een teamsport in aanraking heeft gebracht. Dit is in mijn ogen een verrijking voor je leven. Samen winnen, maar ook samen verliezen, er zijn voor elkaar, het leren van elkaar, leren kritiek aan te nemen, maar vooral het lachen met elkaar. Want dat is en blijft voor mij het belangrijkste: plezier hebben in je sport. En dat kan bij Rovoc! Of je nu 6 bent of 60! Sandor heeft het laatste woord: Ik vind het heel erg leuk van oma, dat zij mij overal mee helpt. IvdB

40

41

Over politie en patatscheuren in de Noordenveldhal. Ten tijde van de oprichting van Rovoc speelde haar voorganger, V & L, in de Noordenveldhal, die inmiddels is afgebroken (op die plaats staat nu een appartementencomplex, naast hotel Langewold). Ook Rovoc kon in de eerste jaren van haar bestaan nog genieten van deze voorziening aan de Jasmijnlaan. Oudere leden denken nog wel eens terug aan die tijd, de één met weemoed en de ander met afgrijzen? Het zou nu in ieder geval niet meer op die manier kunnen, maar het was in veel opzichten een bijzondere tijd. Enkele herinneringen uit die tijd. Zo werd er regelmatig in de Noordenveldhal gevolleybald tegen de GPSV (de Groninger Politie Sport Vereniging). Deze activiteit leidde wel tot een verhoogde belangstelling van de agenten voor de Noordenveldhal, het nazitten daar tot diep in de nacht en de alcoholconsumptie daarbij. Toch was het van de politie een soort van kat- en muisspelletje; ze lieten wel regelmatig van afstand zien, dat ze er waren door enigszins opvallend voor de Sporthal langs te patrouilleren (waardoor er weer een golf van onrust door de kantine ging), maar bij mijn weten is er nooit een Rovoc-lid na afloop van de trainingsavond gepakt. De politie is ook nooit in de kantine geweest, maar toch was iedereen die alcohol dronk er beducht voor. Achteraf terugdenkend aan die periode, was het wel een beetje van de gekke: er werd gekaart, gedobbeld en gezopen (sorry, het nettere woord hiervoor is niet de juiste uitdrukking) tot diep in de nacht; drie uur, half vier was geen uitzondering. En vooral in de nadagen van de Noordenveldhal werd het steeds gekker, want toen vond Ep, de toenmalige pachter/beheerder, alles goed. Ik heb nog plezierige herinneringen aan Dames 1, in zwoele verlichting dansend op de tafels. Kom er nog maar eens om! De kantine bevond zich aan de voorzijde, op de eerste verdieping. Je had van daar een goed uitzicht op de zaal. De kleedkamers moesten betreden worden door de zaal, met buitenschoenen over de houten vloer. En soms gebeurde het wel, dat één van de heren in een vlaag van meligheid door zijn teamgenoten uit de kleedkamer werd geduwd, de zaal in. En uiteraard op het moment dat hij daar het minst voor was gekleed, nl. niet. En dan zie je toch, dat dames wat verstandiger zijn, want voor zo ver ik weet is een dergelijk gedrag daar nooit waargenomen. Een voorbeeld van het kat- en muisspelletje met de politie. Iemand (een zekere Frans volgens mij, de achternaam ben ik kwijt) had afgerekend en wilde naar huis. Enkele ogenblikken later stormde hij de trap weer op (de kantine bevond zich op de eerste verdieping), griste een halfvol glas cola voor iemands neus vandaan en ging aan een andere tafel lijkbleek héél onschuldig zitten te kijken. En de politie? Die vond het kennelijk wel best want ze lieten zich helemaal niet zien.

42

Jarenlang is het een gevleugeld woord geweest: patatscheuren. Wat de oorzaak was weet ik niet; kennelijk was de ontdooide patat plakkerig en moesten de delen worden losgemaakt. Of werd de patat niet ontdooit, maar bleek ze dan in de frituur te veel aan elkaar te plakken? Raadsels, raadsels. In ieder geval zat Ep regelmatig ’s avonds patat te scheuren. Als er iemand iets wilde bestellen en Ep was niet achter de bar, dan viel onvermijdelijk ergens wel de opmerking: “Oh, Ep zit zeker in de keuken patat te scheuren.” De Noordenveldhal; het zou nu niet meer kunnen maar de sfeer destijds roept bij mij in ieder geval gevoelens op van weemoed en nostalgie. WD

Zo was het eens, in de goede(?) oude tijd Wie wil weten hoe op 22 december 1968 de Noordenveldhal bij zonder feestelijk als 100e ! sporthal in Nederland werd geopend, moet eens kijken op de volgende link: http://www.geheugenvannederland.nl/?/indonesie_onafhankelijk_-_fotos_19471953/items/previous:next/&p=3&i=20&o=18&st=mijlpaal&sc=subject+all+%22mijlpaal%22&t=91 Een hele leuke site trouwens.

43

Rovoc over 25 jaar De volleybalvereniging Rovoc bestaat nu 25 jaar, een mooi moment om terug te kijken, maar ook een moment om stil te staan bij de toekomst van onze vereniging. Als we kijken naar de ontwikkelingen in het volleybal en de teamsport in het algemeen, dan zien we een tendens dat steeds meer sporters kiezen voor een individuele sport en dat de sporters steeds minder bereid zijn om naast het trainen en spelen andere activiteiten voor de vereniging te verrichten. Dit is binnen onze vereniging ook zichtbaar, want we hebben jaarlijks veel moeite om trainers te vinden voor alle teams en dat geldt ook voor de scheidsrechters. Als deze trend zich doorzet, zullen er op korte termijn teams zijn die geen trainer hebben. Op landelijk niveau wordt er ook al over nagedacht om de wedstrijden van de senioren in de laagste klassen zonder scheidsrechter te spelen. Als we kijken naar de jeugdafdeling binnen Rovoc, dan lukt het – met enige moeite – om voor ieder team een trainer te leveren, maar het coachen wordt al regelmatig gedaan door een aantal ouders. Doordat de wedstrijden in de mini-jeugd in toernooivorm worden gespeeld, hoeven wij als vereniging maar enkele keren per jaar scheidsrechters te leveren voor deze mini-wedstrijden. Over 25 jaar zullen mogelijk alle volleybalwedstrijden op deze manier worden gespeeld. Dit betekent dan dat er ongeveer een keer per maand meerdere wedstrijden op één wedstrijddag gespeeld zullen worden in één sporthal. Ik vraag mij af of we over 25 jaar nog met zes spelers in het veld staan, zoals nu gebruikelijk is in de ABC-jeugd en de seniorenafdeling. Gezien het afnemende ledenaantal en de groeiende interesse voor beachvolleybal, die met 2 of drie spelers in het veld staan, kan ik me voorstellen dat het aantal personen dat in het veld staat bij het reguliere volleybal wordt verlaagd. Ook is heel goed mogelijk dat er gemengde teams gaan ontstaan, zoals nu bij de jeugd ook al gebeurt. Dan het volleyballen in Roden. Op dit moment heeft Roden een eigen vereniging met bijna 200 leden. De omliggende dorpen hebben ook hun eigen volleybalverenigingen. Om ervoor te zorgen dat een ieder op zijn eigen niveau kan blijven volleyballen zullen de volleybalverenigingen in de nabije regio steeds beter met elkaar moeten samenwerken. Dit gebeurt al incidenteel met Impala uit Leek en de volleybalvereniging Peize. Omdat er steeds minder jongens gaan volleyballen zullen we voor het formeren van jongensteams, maar in de toekomst mogelijk ook voor de herenteams steeds vaker de samenwerking met elkaar moeten zoeken.

44

Hetzelfde geldt voor de ontwikkeling van talenten. Onze talenten moeten uitgedaagd worden om beter te worden. Ook hiervoor is al een voorzichtige samenwerking tussen Rovoc en Impala om de talenten meer samen te laten trainen. De verwachting is dat deze samenwerking de komende jaren verder wordt uitgewerkt. Bestaat Rovoc dan nog over 25 jaar?? Ja, ik vermoed dat er in Roden nog steeds in teamverband kan worden gevolleybald en dat er voor het gros van de leden helemaal niet zo heel veel zal veranderen. De samenwerking met de verenigingen in onze regio kan Rovoc veel voordelen opleveren. Onze eigen identiteit behouden en sterker worden door de samenwerking met Impala, Peize en Novok. Waarheid of fantasie??? De tijd zal het leren. MvdH

Volleybal, daar liep ik warm voor Op zijn 26 ste begon Wil Dorenbos te volleyballen. Hij had zijn lengte mee en zijn instelling: nooit verliezen. “Ik kon fel zijn hoor. Maar met de scheidsrechter maakte ik het altijd goed met een potje bier of zo. Net als mijn moeder heb ik het spelletje nog gespeeld tot ver na mijn pensioen. Het accent kwam meer en meer te liggen op het trainen van teams. Op den duur was ik er drie avonden per week zoet mee. Dames 5 was echt mijn team. In dat team zaten dames die ik meer dan 20 jaar heb getraind. De dames zorgden dat mijn niet meer modieuze sportbroek vervangen werd door een wijder, meer trendy exemplaar. Van dit team kreeg ik ook een magnetisch bord met pionnen zodat we voor elke wedstrijd de opstelling en de tactiek konden bespreken. Ik ging graag mee om de dames te coachen. Ook dan was ik wel eens fel naar de scheidsrechter. Volleybal, het was een prachtig spel om te spelen, om het anderen te leren en om dames 5 bij hun spel te coachen. Na twee operaties in 2012 heb ik er een punt achter moeten zetten”.

IvdB

45

De grote jubileumpuzzel Zoek de woorden. Je krijgt drie woorden aangereikt. Zoek het overkoepelende woord en vul dat in. Bijvoorbeeld: rok – broek – shirt; het overkoepelende woord is kleding. In deze puzzel hebben alle woorden met volleybal te maken. De cijfers: hetzelfde cijfer is dezelfde letter. In de gearceerde vakjes is de oplossing te lezen (van boven naar beneden). Stuur de complete puzzel (alle woorden!) naar de redactie van het jubileumnummer ([email protected]), vóór 15 oktober. Uit de goede inzendingen worden twee winnaars getrokken, die een leuke prijs krijgen uitgereikt. 1 2

5

3 4

6 3

1

2

1

5

6

1

4

5

6

3

6

4

3

1

3

2

7

2

3

1

5

5

3

6

4

5

3

2

5

8 9

5

10 11

2

5 1

2

3

5 4

2

2

6

2

5 1

1 1

2

3

1

Zoek het overkoepelende woord: 1 Lidmaatschap Rovoc, NEVOBO-bijdrage, leasebedrag shirt 2 Schrobda, Farrows, BD Kiestra 3 Marcel van der Horst, Janke van Dijk, Esther de Brie 4 Daniëlle, Ankie, Patty, Bert, Willem, Dianne, Marcel, Ariane 5 Tikken, passen, pushbal 6 JC 1, MC 2, mini’s 4 7 Wil Dorenbos, Agnes Magermans, Sylvia de Brie 8 Jan Meinders, John de Brie, Bert Schutte 9 De Hullen, De Beemden, De Steegden 10 Sprongservice, molenwiek, ondershands 11 Ralleypoint, stand, set-point IvdB 46

47

48