2015 2e uitgave

GROEN &WIT

Seizoen 2014/2015 2e uitgave

FC BERGHUIZEN

Correspondentieadres: Postbus 230, 7570 AE Oldenzaal Clubgebouw: telefoon 0541-514348 Afgelastingen: telefoon 0541-512041 Website: www.fcberghuizen.nl RTV Oost: pagina 682

Opgericht: 22 november 1947 Sportcomplex: ‘t Venterinck Clubkleuren: groen shirt en witte broek

GROEN EN WIT

VAN DE REDACTIE

Clubblad van FC Berghuizen Seizoen 2014-2015; April no. 2 E-mailadres: [email protected] Kopie volgende clubblad: Voor 1 juni Redactie: Robin Olde Kalter, Rob Egberink en Tim Nijhof

Het is een voorrecht om te kunnen openen met een knal. Onlangs begroette FC Berghuizen het 150ste lid van de vrouwen/meisjesafdeling. Mooi natuurlijk. Een nieuwe mijlpaal en het einde van de groei is allerminst in zicht. Daarover leest u in dit clubblad.

INHOUD CLUBBLAD

U kunt in deze editie, als u in de stemming bent, ook een John Siemerinkje tot u nemen. De onslijtbare voetbalconferencier gooit in een artikel over sekt und nackte Mädchen maar weer eens alle remmen los. Edwin Kattier presenteert opnieuw soundbites, afkomstig van Berghuizen-leden. Ook wel quotes. Voorlopig hoogtepunt: “Die goal van Sven was zo strak in de kruising dat er geen muggenpiemel tussen kon.”

Colofon Van de voorzitter Nieuwe contracten FC Berghuizen B1 F- en E-groep meisjes: kidssupport Twente F-competitie voor meisjes Let’s go bowling! Douwma’s boys Vlaggenparade verloopt gladjes Clásico op veld drie: hard tegen hard Roger that! Twee Tukkers on Tour Sprietjes Fotocollage El Clásico Quotes Het wel en wee van Dames 2 (en 3) Stel je voor 150ste vrouwelijke lid Soms is de bal rond, soms niet De laatste strohalm voor FC Berghuizen 1 FC Berghuizen MA1 gaat naar Denemarken Verhalen uit de plakboeken van John Dames 1 volop in de race Koerswijziging en Argentijnse connectie Zaalflitsen Wee’j nog

Blz. 1 2 3 4 6 6 7 8 9 10 11 13 14 16 17 18 18 19 21 21 22 23 26 27 28

Rara, wie sprak deze gevleugelde woorden? Als u de komende weken mooie uitspraken hoort op de Schapendijk, laat het Edwin weten. Hij spaart en publiceert ze. Verder een verslag van de tweede Clásico van het seizoen, waarin het derde en het vierde team van Berghuizen elkaar te lijf gingen. Deze keer vertrouwde een binnen clubkringen welbekende Pierluigi Collinavolgeling (maar dan met iets meer haar dan het origineel) nuchter en zakelijk de intieme details van deze veldslag aan het papier toe. Een hartverwarmend en goudeerlijk verslag. Ook op de middenpagina zoomen we nog even in op deze moeder aller derby’s. In dit periodiek ook zaal-, junioren- en zelfs NBA-berichten, commentaren van de eerste twee heren- en damesteams, alsmede een kleurrijke Spriet en Wee’j nog. Wat wil een mens nog meer? Niets, inderdaad. We horen het u zeggen.

Groen en Wit – 2014/2015 – 2e uitgave

1

VAN DE VOORZITTER Allereerst wil ik in dit voorwoord stilstaan bij het vrijwilligersfeest dat, sinds jaren, weer is georganiseerd. Op 17 januari waren zo’n honderd vrijwilligers aanwezig en na een leuke puzzeltocht door de wijk, waarbij we weer nieuwe plekjes in de wijk hebben ontdekt, was er in de kantine een gezellig samenzijn. Alle aanwezigen hebben het zeer gewaardeerd en het was wat mij betreft een zeer geslaagde avond. Ik ga er vanuit dat we dit de komende jaren een passend vervolg geven. Ik weet niet of het de invloed van het voorjaar is of dat er andere oorzaken zijn, maar ik constateer dat er veel nieuwe ideeën zijn en volop plannen worden uitgewerkt binnen FC Berghuizen. Hier spreekt ambitie uit en dit geeft veel energie om de vereniging vooruit te brengen. Velen dragen daar een steentje aan bij en dat is fantastisch. Ik ga hier in op een aantal lopende ontwikkelingen. Sportieve ambitie Onze jeugdafdeling is de laatste jaren gestaag gegroeid. Dit seizoen doen we met 25 jeugdteams mee aan de competitie verdeeld over zestien jongens- en negen meidenteams. De technische commissie is de laatste jaren, gebaseerd op het jeugdbeleidsplan, bezig de training en begeleiding van onze jeugdteams steeds beter te organiseren. We streven daarbij naar zoveel mogelijk trainers vanuit de vereniging zelf, bieden opleidingen en proberen ze zo goed mogelijk te begeleiden. Hier ligt ook een verantwoordelijkheid voor selectiespelers en –speelsters hun ervaring over te brengen op jeugdspelers. Dit gebeurt gelukkig ook in toenemende mate. Hoewel dit seizoen nog bezig is, zijn de voorbereidingen voor het volgende seizoen inmiddels gestart. Met de recreatie-elftallen is al gesproken over de teamsamenstelling, trainingstijden en dergelijke voor het volgend

2

seizoen. De technische commissie treft voorbereidingen voor indelingen van jeugdelftallen en het verenigingssecretariaat bereidt de competitie-indelingen voor. Ik meld hier ook graag dat er na de winterstop een nieuw team (zevental), vrouwen 3, is gestart dat tweewekelijk op een doordeweekse avond haar wedstrijden speelt. De komende jaren willen we verdere stappen zetten in onze jeugdopleiding. Met het kader van de jeugd zijn we bezig verbeterpunten te inventariseren en deze op te pakken. Stap voor stap vooruit, dat is het motto. We mogen daar wat mij betreft best ambitieus in zijn en sportief het hoogst haalbare niveau nastreven. Ik spreek graag de verwachting uit dat onze jeugdteams de komende jaren in hogere klassen zullen gaan spelen. Zomerfeesten en het Berghuizengevoel De Zomerfeesten zijn dit jaar op 30 en 31 mei en 1 juni. De zomerfeestencommissie heeft een belangrijke verandering doorgevoerd, de sportverkiezingen zijn dit jaar op zaterdagavond. Het idee is dat deze avond een echte Berghuizenavond is voor jong en oud en waar leden van onze vereniging en bewoners van de wijk een gezellige avond vieren. Noteer daarom alvast zaterdag 30 mei in de agenda. Ik ga er vanuit dat veel leden er deze avond bij zijn. Een andere nieuwe activiteit, vorig jaar voor het eerst georganiseerd, is een fietstocht voor het hele gezin op zondagochtend. We willen hiermee ook benadrukken dat de Zomerfeesten een evenement voor de hele wijk en ver daarbuiten is. Na afloop is er een optreden van de Lutter Muzikanten in de feesttent en dan zal het ongetwijfeld gezellig worden. Daarnaast is er de traditionele wedstrijd van heren 1 tegen de jongens van de E- en F-groep en dit jaar zal er ook een wedstrijd zijn van vrouwen 1 tegen de jongste meisjes. Deze wedstrijden zijn op maandagavond. Het moge duidelijk zijn dat FC Berghuizen een ‘club voor hem en haar’ is.


Verbouwing kantine Tijdens de jaarvergadering van vorig jaar heeft Shelly Amweg de plannen voor verbouwing van het clubgebouw gepresenteerd en deze zijn goed ontvangen. Daarna is er een bouwcommissie samengesteld die aan de slag is gegaan met het uitwerken van de plannen. Inmiddels zijn er bouwtekeningen voor verschillende onderdelen gemaakt en is een eerste raming opgesteld. In de huidige planning gaan we er vanuit dat de verbouwing in de zomer van 2016 kan plaatsvinden. We zullen proberen de nodige werkzaamheden met vrijwilligers te doen en de komende maanden gaan we kijken op welke wijze we de verbouwing kunnen financieren. Daarbij zullen we een deel vanuit eigen middelen financieren en is er daarnaast financiering via sponsoring, fondsen en acties nodig. De

bouwcommissie werkt ook de plannen voor financiering uit en als dat gedaan is zullen we de balans opmaken en een besluit over de haalbaarheid nemen. Op basis van de signalen die mij bereiken ben ik hier positief over. Naast deze mooie ontwikkelingen zullen de komende weken de laatste competitiewedstrijden worden gespeeld. Ik wens alle teams veel succes toe en hoop op een goede afsluiting van de competitie. Daarna verwacht ik iedereen te treffen tijdens de zomerfeesten en zeker op de zaterdagavond, die een echte FC Berghuizenavond moet worden. Ik kijk er naar uit. Jeroen Kip

NIEUWE CONTRACTEN Bert-Jan Heupers Met ingang van het volgend seizoen is Bert-Jan Heupers trainer van het eerste team van FC Berghuizen. Hij is 49 jaar en woont in Enschede. In het verleden heeft hij bij FC Twente en Heracles gevoetbald. In zijn trainersloopbaan heeft hij onder andere De Tukkers, PH, Bon Boys, Achilles Enschede en Victoria onder zijn hoede gehad. Op dit moment is Bert-Jan trainer van Sp. Neede. De ploeg staat in de vierde klasse C in de middenmoot. Nadja Wiegerink FC Berghuizen is verheugd mee te kunnen delen dat Nadja Wiegerink nog een jaar heeft bijgetekend als trainer van het eerste vrouwenteam van FC Berghuizen. Beide partijen zijn tevreden over de samenwerking en dat uit zich ook in de resultaten. FC Berghuizen vrouwen 1 staat nu vierde in de landelijke eerste klasse en hoopt een periode te kunnen pakken, waardoor nacompetitie gespeeld kan worden. De huidige klassering en plaatsing voor de halve finale van de bekercompetitie betekent dat de doelstelling met dit jonge team overtroffen is. Aanvankelijk moesten de vele jonge en nieuwe meiden aan elkaar wennen, maar onder leiding van Nadja Wiegerink zijn de meiden als team steeds beter gaan presteren. FC Berghuizen vrouwen 1 is op FC Twente vrouwen na al jaren de hoogst spelende regionale vertegenwoordiger. FC Berghuizen wenst Bert-Jan en Nadja veel succes en plezier voor het komende seizoen. Redactie


3

FC BERGHUIZEN B1 ‘Een prachtig seizoen’ Voor het eerst sinds jaren zijn we per 1 maart 2014 begonnen met de nieuwe selectieteams. Een goed initiatief, omdat spelers zo eerder aan elkaar wennen. Enige vervelende was dat twee spelers moesten afvallen waardoor we met vijftien spelers begonnen aan dit seizoen. Van deze vijftien heren wisten zes spelers wat prestatievoetbal inhoudt en negen spelers kennen het eigenlijk niet of vanuit een wel heel ver verleden. In een competitie met onder andere teams als RSC B1, De Lutte B1, SDC ’12 B2 en De Esch B1 een absolute uitdaging. Gelukkig hadden we wel de beschikking over dertien tweedejaars en een mooie mix van snelheid, fysieke kracht en balvaardige spelers. Na twee overwinningen en een nipte nederlaag werden we helaas uitgeschakeld in de beker, dit gaf echter wel een goed gevoel. We leken klaar voor de competitie en na zes overwinningen op rij stonden we strak bovenaan. Een ongekende prestatie. Eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat achteraf bleek dat we vooral de mindere goden hadden ontmoet en één zware tegenstander hadden verslagen. 11-10-2014 was de wedstrijd va n dit seizoen, een historische wedstrijd waarin we met 8-4 wonnen bij RSC B1. Niet alleen de uitslag was bijzonder maar ook de manier waarop. Na een geweldige eerste helft, waarin we onder andere door een wereldgoal van veertig meter door Arjan ‘Arie’ Drees een 4-1 voorsprong namen, leken we op rozen te zitten. Een kwartier na rust was het 4-4 en hadden ze een grote kans op de 5-4. B1 leek op sterven na dood, maar op nog steeds onverklaarbare wijze ging het ineens lopen door een goal van Ruben en hebben we ze twintig minuten helemaal zoek gespeeld. De 4-8 einduitslag was niet geflatteerd en verdiend. Het was niet alleen maar hosanna, want twee weken later werden we uit bij De Esch B1 met 80 afgedroogd en twee weken later met 7-0 tegen UD W B1. Het niet wekelijks alles kunnen geven als speler en gebrek aan slim spel onder druk en coaching was in mijn ogen de oorzaak. Toch hebben we nog lang meegespeeld om de eerste plek, deze positie is sinds twee weken echter onbereikbaar voor ons. De Esch B1, een echt goede tegenstander, wist met 5-2 bij ons te winnen. Het knappe is wel dat we vorige week nog een weergaloze pot tegen een andere titelkandidaat (DSVD B1) met 2-2 gelijk wisten te

4

spelen. Het is namelijk nog steeds enorm spannend bij ons in de competitie, kijk maar op voetbal.nl. We moeten nog vijf wedstrijden en toch durf ik wel te stellen dat het seizoen meer dan geslaagd is. Uiteraard willen we alle vijf komende wedstrijden nog winnen, maar bij twee of drie overwinningen hebben we nog steeds een geweldig seizoen. Winnen is natuurlijk belangrijk, maar soms kunnen andere zaken ook een enorm positief gevoel geven. Bijvoorbeeld een gemiddelde opkomst inclusief blessures/ziekte/vakantie van boven de negentig procent. Waarbij Guido en Martijn van de 85 mogelijkheden er 84 keer zijn geweest en Zifang 83 keer. Grote klasse! Inmiddels al vijfenzestig keer gescoord in alle officiële duels. Een positieve/vrolijke sfeer bij de spelers onderling en dit jaar wederom fanatisme en gezelligheid bij de begeleiding. Bert Haverkort als vaste leider, Andre Jonker als vlagger en Bart Olde Kalter als collega-trainer/coach. Veel gelachen, allerlei zaken besproken en af en toe ook stevig gebaald van een verlies. Maar dit niet alleen, want onderstaande is per individu onder andere bijgebleven: • Guido’s vliegende achterwaartse redding, à la Lev Jasjin, thuis tegen DSVD B1; • Mart Oude Sanderink zijn Jumbo-outfit en zijn twee goals tegen DTC ’07 uit. Daar teert hij volgend seizoen nog steeds op (en als je pech hebt dat seizoen daarop ook nog); • Rico ‘roadrunner’ Groothuizen, een speler die langs de zijlijn vliegt, nooit moe is en geweldig speelde tegen EMOS en De Lutte; • Mart ‘het Kanon’ Oude Roelink, al zijn rake vrije ballen en openingen van achteruit, maar misschien wel het mooiste was de rakelings gemiste vrije bal tegen RSC B1 uit;


• Martijn ‘braveheart’ Schut zijn assist in de diepte met zijn hoofd over dertig meter bij RSC; • Aron zijn Playstationvoetbal tegen SDC ’12 thuis en zijn goal tegen DSVD in de kruising; • Jasper zijn borstaanname tijdens de warmingup die Sepp Franssen mocht bewonderen en zijn ongekende werklust op het middenveld; • Zifang ‘The One’ Zhang thuis en uit tegen ATC ’65, de zonnebril van Neo ontbrak alleen nog; • Arjan, de goal tegen RSC B1. De mooiste die ik live als jeugdtrainer heb gezien; • Ruben zijn wedstrijd tegen UD W uit in de voorbereiding, heer en meester als midmid en zijn twee goede wedstrijden tegen SDC en DSVD; • Bob zijn twee rushes tegen EMOS uit vanaf eigen helft, dat leek zo makkelijk; • Rick die in een aantal wedstrijden echt ongrijpbaar was voor de linksback, de meeste zijn hem nog steeds aan het zoeken; • Stijn zijn goal achter het standbeen en zijn omhaal tegen Quick ’20 B3 binnenkant paal eruit, de techniek à la San Marco; • Aldin zijn opening van het seizoen, als een raket de eerste tien wedstrijden; • Rens eerste competitiegoal en het bijbehorende juichen, old skool;

• De adviezen van Bert op de reservebank aan Rens; • Het NK buik glijden van André uit bij EMOS! En dan vergeet ik bijna de spectaculaire sneeuwtraining in de winter. De mooiste training van dit seizoen! De overheerlijke cake van Jasper voor de wedstrijd, de volmaakte kwarktaart van Pien Groenewold en het gezamenlijke eten bij de Diamant. (Tip voor de nog niet wetende klant, de gebakken aardappelen zijn daar van Championsleague niveau) Het teamfeest bij Tonnie en Mathilde Reinink met B1 en A2 samen, waar gelukkig geen beelden van zijn, slechts herinneringen. Dank dat we daar mochten zijn. Voor nu nog een ruime maand voetbalplezier en nog even balen van het gemiste kampioenschap. Dat zal wel langzaam weggaan en achteraf kunnen we misschien wel concluderen dat er op dat moment niet meer had in gezeten. Voor de toekomst zul je je daar als trainer en voetballer uiteraard nooit bij neer moeten leggen. Ik ben nu al heel benieuwd naar volgend seizoen! Edwin Kattier


5

F- EN E-GROEP MEISJES: KIDSSUPPORT FC TWENTE Een aantal meisjes van de F- en E-groep van FC Berghuizen mocht hand in hand het veld op voorafgaand aan de wedstrijd FC Twente-PSV. Uitgelaten vertrok de groep uit Berghuizen, sommigen niet wetend wat ze te wachten stond, anderen hadden het al vaker gedaan. Vooral voor de jongste speelstertjes van F6M was het erg spannend. Shena Triest was mascotte, zij mocht de wedstrijdbal vasthouden en aan de hand van de scheidsrechter het veld op, waarna de andere elf meiden aan de hand van de vrouwen van PSV volgden. Na afloop kregen de meiden allemaal een goodiebag waarin onder andere een handtekeningenkaart zat. Het meegekomen publiek zag een leuke wedstrijd die met een 4-0 overwinning werd afgesloten. De vrouwen van FC Twente namen na afloop ruim de tijd om hun handtekeningen op de kaarten van de meisjes te zetten. Chapeau! Het was een onvergetelijke avond. Redactie vrouwenvoetbal

F-COMPETITIE VOOR MEISJES Een aantal voetbalclubs heeft gezamenlijk, met FC Berghuizen als kartrekker, een verzoek bij de KNVB ingediend om meisjesteams bij elkaar te plaatsen in een aparte meidenpoule. Met dank aan de KNVB is het verzoek ingewilligd en zullen ook de jongste meisjes tegen meisjes gaan voetballen. De eerste meisjes F-competitie in Twente is een feit! Deelnemende teams zijn: Avanti F11M, BWO F14M, Luctor et Emergo F8M, Saasveldia F3M, Sparta F9M, Zenderen Vooruit F2M en FC Berghuizen F4M en F6M. Berghuizen speelt dus met twee meisjes F-teams mee. Redactie vrouwenvoetbal

6


LET’S GO BOWLING Traditiegetrouw gingen de selecties van het eerste en tweede elftal van FC Berghuizen op een ijskoude vrijdagavond met elkaar bowlen. Deze sportieve belevenis vond dit jaar plaats op 6 februari jongstleden. Velen keken hier al tijden naar uit, met name Tim die al weken wel héél erg enthousiast riep: “Fuck it dude. Let’s go bowling!” Nadat we die avond een (fanatieke) training achter de rug hadden, moesten we ons verzamelen bij de hoofdingang van onze vereniging. Althans, dat was de afspraak. Enkele teamgenoten vonden het echter een must eerst bij te tanken bij ‘de Mös’ om zo weer op krachten te komen voordat zij zich richting de bowlingbaan konden begeven. Aangekomen bij Golbach was het dan ook even wachten op deze achterblijvers. Maar omdat dit gebeurde onder het genot van een prima koud getapt biertje door de bardame was dit uiteraard geen enkel probleem. Een uitstekende manier om ons voor te bereiden op de strijd die ons die avond nog stond te wachten. Nadat we compleet waren, mocht Ruben zich in de schijnwerpers zetten door ons te vertellen wie bij wie in het team zat. Natuurlijk had hij zichzelf bij het beste team ingedeeld. Althans, dat dácht hij. Dit bleek echter de vergissing van de avond. Want mijn team (zie ondergetekende) bleek namelijk een verrassend topteam te zijn! Wat vulden wij elkaar geweldig aan: Sjors en Arno met hun tactisch perfect uitgevoerde worp, waarbij zij ook nog eens zeer professioneel met de knieën over de grond gleden. Remco en Gerwin, die elkaar weddenschappen oplegden voor een kratje bier bij het gooien van een strike, wat duidelijk zijn vruchten afwierp.

Sjoerd, die alsmaar scheef gooide, maar door de scheve Golbachbaan gek genoeg toch weer recht gooide. Mart F., die niet wist hoe snel hij een goede worp moest gooien om snel weer op zijn vaste zitplek zijn biertje te kunnen drinken. Roy, die net zo’n vaart aan de bal meegaf als hij zelf kan rennen. En niet te vergeten ikzelf, die vanwege de te kleine gaten in de bal, met een zeer bijzondere worp de pionnen wist te raken zonder ook maar enig contact tussen de bal en de baan. Desondanks had niemand uit ons team de beste score. Die eer ging namelijk naar Erwin (zie foto rechts). Na afloop van de strijd werd er met elkaar nog wat nagepraat. En waarschijnlijk door het spelelement van de avond (waardoor zou het anders kunnen komen?) kwam het kind-zijn bij sommigen weer naar boven: Jelle, die voor de grap de schoen van Mart F. ging verstoppen. En Koen, die de ‘alle-pionnen-omhoog-knop’ had gevonden, waardoor de bal zonder pion te raken in het niets verdween. Dit tot grote ergernis van Ruud en Robin, die net in een bloedserieuze ééntegen-één strijd waren verwikkeld om een kratje bier. Op een andere baan was er ondertussen een strijd gaande tussen onze charmeur Gerwin en de bardame. Dezelfde bardame die als mosterd na de maaltijd doodleuk aankwam met de opmerking dat de score ook digitaal bijgehouden kon worden.

Het winnende team v.l.n.r.: Lars, Sjoerd, Remco, Roy; midden: Sjors, Gerwin; beneden: Arno

Tot slot werd er nog vriendschappelijk een biertje met elkaar gedronken en kon iedereen op zijn gemak bijkomen van de zeer fanatieke, sportieve, maar vooral gezellige avond. Een avond die, naar mijn mening, zeer geslaagd was! Names het topteam van de avond, Lars Oremus


7

DOUWMA’S BOYS De winterstop zat er eindelijk weer op voor het tweede elftal. Na een rustperiode van enkele weken werd verwacht dat iedereen weer fit zou zijn, maar het tegendeel was waar. Er waren natuurlijk altijd nog een aantal kneusjes die nog ergens last van bleken te hebben. Daar stond dan de eerste wedstrijd van 2015 op het programma. Iedereen was er na de zachte winter klaar voor. Er was nog geen vlokje sneeuw gezien tot de wedstrijd tegen Saasveld. Het veld lag bedekt met een mooi laagje sneeuw en de oranje bal moest weer uit de kast gehaald worden om deze wedstrijd mogelijk te maken. Het was meer glijden en glibberen dan dat er gevoetbald werd, maar de aftrap voor de tweede seizoenshelft was begonnen. Voordat iedereen echt kon genieten van het carnavalsfeest moest de eerste competitiewedstrijd van na de winterstop, tegen Vogido, gespeeld worden. Met passen en meten werd er weer een team bij elkaar gehaald dat het moest doen in Enschede. Vogido was de nummer laatst en dus was dit een wedstrijd om drie punten te pakken. Het wilde echter maar niet lukken in dit duel, maar het stond altijd nog gelijk. De trainer had nog één stormram op de bank zitten om de drie punten binnen te halen. Het was niemand minder dan Koen Kampioen. Hij dankt deze bijnaam aan het aantal winstpartijtjes op de trainingen. Koen had nog tien minuten om het winnende doelpunt voor de Douwma’s Boys te maken. Hij kreeg een waanzinnige kans, maar helaas was hij drukker bezig met de bal

binnenhouden dan met afwerken. Hij realiseerde zich niet hoe groot deze kans daadwerkelijk was. De wedstrijd eindigde in een gelijkspel. Na een vrij weekend stond iedereen daar weer op een dinsdagavond op het trainingsveld. Marcel had dit keer belangrijk nieuws. Iedereen vroeg zich af wat er nu weer aan de hand was. De trainer begon zijn verhaal met: “De ene zal blij zijn met dit besluit en voor de ander zal het tegenvallen.” Ja, die Douwma blijft nog een jaartje trainer van het tweede elftal. Dus kantinecommissie: zet de kratjes Radler maar weer koud! De overige drie wedstrijden die de Douwma’s Boys na de carnaval speelden leverden (slechts) vier punten op. Tegen Eibergen dachten we de overwinning in de tachtigste minuut al binnen te hebben. Helaas ging het in de laatste tien minuten nog flink mis. Het werd uiteindelijk een aderlating op de vroege ochtend in Eibergen. De wedstrijd ging nog verloren (4-3). Gelukkig herstelden we ons goed met een prima wedstrijd thuis tegen Overdinkel. Deze overwinning (2-0) konden we wel goed gebruiken en we werkten daarna vol zelfvertrouwen naar de wedstrijd tegen Hengelo 2 toe. Deze wedstrijd verliep niet zoals het vooraf bedacht was. Met Snelle Jelle op de rechtsbuiten, de nieuwe spits van het tweede Remco en Joost, de enige echte linkspoot van het tweede (aangezien onze mascotte Sjoerd nog steeds niet fit is), konden we geen vuist maken. Gelukkig had onze trainer nog een gouden wissel in huis. Hij bracht de heer Pascal ‘Bonkers’ Donkers. Hij schoot vanuit een buitenspelsituatie in de allerlaatste minuut de 1-1 binnen. Als je zo de stand bekijkt van de zondag reserves derde klasse B zie je dat FC Berghuizen 2 prima op een vijfde plaats staat. Om zeker van de degradatieplekken weg te blijven zijn er nog wel een aantal punten nodig. Ik vertrouw erop dat dat we dit seizoen tot een goed einde kunnen brengen. Tijn Hoge Bavel

8


VLAGGENPARADE VERLOOPT GLADJES Ruim voor aanvang van de wedstrijd tussen onze Oranje Leeuwinnen en Thailand – die in februari is gespeeld - waren de meiden van FC Berghuizen aanwezig. Zij mochten de vlaggenparade verzorgen. Ze werden samen met de drie begeleiders ontvangen, waarna ze voorzien van speciale kaart naar het veld mochten om te oefenen. Vier meiden hadden de vlag van Thailand en vier anderen de Nederlandse vlag, de overige veertien meiden kregen samen een grote ronde oranje vlag die precies op de middencirkel past. Terwijl de meiden uitleg kregen waren de Thaise vrouwen bezig met de warming-up. Na het oefenen gingen de speelsters van Berghuizen naar de kleedruimte, waar ze allemaal hetzelfde zwarte trainingspak van de KNVB aan konden trekken en nogmaals uitleg kregen van de zeer vriendelijke KNVB-medewerkers. De spanning liep bij enkele meiden op en het wachten duurde nog even. Daarom werd er een korte wandeling gemaakt naar de wereldbeker van de FIFA, die ook in het Polmanstadion was. De groep ging natuurlijk met deze bijzondere beker op de foto. Even later mochten de meiden het veld betreden waar het erg druk was met journalisten.

De Berghuizen-speelsters met de landenvlaggen zaten netjes in de aangeleerde positie en ook de middencirkelvlag werd leesbaar getoond. Na ongeveer vijf minuten kwamen de beide teams het veld op en werden beide volksliederen gespeeld. Vervolgens mochten de meiden het veld verlaten, omkleden en de wedstrijd aanschouwen. De meiden van Berghuizen en het meegekomen publiek van de club uit Oldenzaal, 75 personen, werden getrakteerd op een leuke, goede en doelpuntrijke wedstrijd. De Oranje Leeuwinnen wonnen met maar liefst 7-0. De vlaggendraagsters kregen allemaal nog een mooie bidon van de KNVB. Ze hebben van deze geweldige avond genoten! Redactie vrouwenvoetbal


9

CLÁSICO OP VELD DRIE: HARD TEGEN HARD Zondag 1 maart 2015, ik word wakker en direct gaan mijn gedachten naar het evenement van deze zondag. Is alles geregeld? Zullen de weergoden ons gunstig gezind zijn? Op welk veld mogen we aantreden? Heeft FC Berghuizen de gemeente en - wat belangrijker is - de politie geïnformeerd? Dit alles houdt me al bezig terwijl ik nog geen minuut wakker ben. U zult wel denken: doet hij mee aan de Enschede Marathon of moet hij als A1-pupil voor het eerst meedoen met het eerste elftal? Dit alles is het niet. Voordat ik vertel wat het is zal ik proberen in het kort uit te leggen hoe ik in deze situatie terecht ben gekomen. Het begon allemaal bij Jeroen ‘pinnen mag’ van der Meer. Daar ben ik op uitnodiging van enkele vage figuren op een elftalfeest van het derde elftal beland. Rick ‘ik verkoop twee Twingo’s voor minder dan de stadfiets van Rob ‘Dagobert Duck’ Egberink’ Even en ondergetekende zijn de loopjongens voor de volwassen mannen die met een spelletje bezig zijn. Dit spelletje is zo uitdagend dat er een discussie ontstaat tussen Ralf ter Beek en Stefan Weustink. Het gaat erom of kotsen, terwijl je blijft zitten op het zogeheten paaltje, is toegestaan, ja of nee? Want volgens sommigen is dit pure wedstrijdvervalsing. Terwijl deze discussie langzaam wegebt, zien meerdere mensen iets schokkends……. Ralf ter Beek beduvelt iedereen, hij plast in zijn broek. Dit mag uiteraard niet, want dan ben je af…. Ahummm. Als de avond vordert en de tongen nog losser worden vragen ze mij om volgend jaar wat te doen voor het derde elftal. Ik ben niet de moeilijkste en zeg de heren toe dat ik in het seizoen 2014/2015 vier thuiswedstrijden zal fluiten. Met de mededeling dat ik graag zelf beslis welke wedstrijd ik ga fluiten. Ik bevestig deze afspraak met meerdere ferme handdrukken en uiteraard moet hier op gedronken worden. Het seizoen 2014/2015 is begonnen en voor de winterstop heb ik één wedstrijd gefloten. Op de één of andere manier bleef het lange tijd bij dat ene duel. Ik had me keurig netjes aangemeld voor El Clásico, maar werd vriendelijk bedankt, ik was niet gewenst! De weken erop heb ik me teruggetrokken in Huize Elisabeth te Denekamp.

10

Zo kwam ik weer tot mezelf en ben ik in training gegaan voor het resterende seizoen. Afgelopen carnaval kwam de ommekeer, daar werd ik namelijk aangesproken door een uiterst betrouwbaar persoon. Deze jongeman vroeg met zijn volle verstand of ik FC Berghuizen 4– FC Berghuizen 3 wilde fluiten, dit was uiteraard akkoord. Ik gaf het Legomannetje mijn woord en daarop zette deze jongeman het op een zuipen. Het Lego-mannetje.. El Clásico (de wedstrijd) Het vierde elftal (The Legends) staat er niet goed voor. Het team heeft de punten hard nodig. Het derde daarentegen staat in de middenmoot. Bij winst van het vierde zou het onderlinge verschil in punten te verwaarlozen zijn. Ik merk onder de vrienden die verdeeld zijn over deze twee elftallen dat de messen worden geslepen. Ze zijn scherper, onvriendelijker en er zit zelfs iemand in die iets bedreigends over zich heen heeft. Twee uurtjes voor de wedstrijd komt deze foto binnen, met als begeleidende tekst: voorbereiding, schrrrrrapen! Dan is het Uur U aangebroken: de wedstrijd wordt in gang geschoten. Beide teams hebben er zin in en beginnen ook voortvarend, er zijn wat kansen over en weer. De 1-0 komt van de voeten van Dennis Veltman, hij


De geslepen messen worden gebruikt..

maakt voorbereidend werk zeer netjes af. Het vierde elftal wordt teruggedrukt door het derde en dit resulteert in de gelijkmaker van Rob Egberink. De wedstrijd wordt wel grimmiger, maar dit alles is te overzien en hoort ook wel bij de wijze waarop ik een wedstrijd leid. Bij het vierde waren er al personele problemen, die worden nog erger door onder andere het wegvallen van Triple T. Daardoor komen Thijs Damhuis en Rob Huttenhuis achterin terecht. Beide geen koppers van origine en dat hebben deze twee heren geweten, Ralf ter Beek maakt hier gebruik van en zet het derde op een 2-1 voorsprong.

Eindoordeel: een hectische wedstrijd met alle ingrediënten die een ware El Clásico nodig heeft. Kansen, strijd, op het randje en over het randje, nieuwe spelregels die toegepast worden, penalty geven en die beslissing vervolgens herroepen en ook situaties waar het gepast is een kaart te geven, maar dat vervolgens niet doen. Enkele citaten tijdens en na de wedstrijd die genoeg zeggen:

Ikzelf denk op dat moment dat dit de genadeklap is voor het vierde. Maar ze strijden voor elke meter en dit wordt ook beloond door de verdiende gelijkmaker van Rick Even. De 2-2 is uiteindelijk ook de uitslag die na negentig minuten op het scorebord staat.

“Wouter je moet niet springen als je de bal niet kunt hebben…. Frank, als ik spring kan ik de bal hebben.” “ Zo Jeroen, jij viel ook opvallend in…. Als je invalt in zo’n wedstrijd kun je maar op één manier spelen en dat is deze manier (Dat is HARD!).” “ Sorry, was niet mijn bedoeling, tja, ik was te laat, ging per ongeluk.” (De speler tegen wie dit gezegd is kon een week niet voetballen). Bedankt voor deze mooie wedstrijd! Mark Oude Bekke

ROGER THAT ‘Twee Tukkers on Tour’ Roger van der Meer heeft Berghuizen verruild voor de Amerikaanse metropool Houston, gelegen in de staat Texas. De immer goedlachse Van der Meer maakt zich in het land van de onbegrensde mogelijkheden onmisbaar als consultant in de olie- en energie-industrie. Groen en Wit ziet in Rogerio een verbeterde versie van Captain Kirk en vraagt hem om, gelijk de gezagvoerder van de Enterprise, bizarre nieuwe werelden te onderzoeken en daar te gaan waar geen mens voor hem ooit kwam. Ziehier het zesde verslag van deze Berghuizen-ambassadeur in den vreemde. Het is de laatste week van januari. Lang verwacht, maar nu zijn ze er toch echt. De droppot is weer aangevuld. De groeten van alles, iedereen en hun hond zijn overgebracht. De stand van zaken bij FC Berghuizen, de klusplannen van Martin Kattier en de laatste roddels zijn weer doorgenomen. Het boodschappenlijstje en instructies van Willem Schoordijk zijn uitvoerig besproken. De routes naar musea, shopping malls, restaurants en platenzaken zijn uitgestippeld. Het plan de

campagne is rond. Ruim twee dagen geleden zijn ze aangekomen. En daar zitten ze dan nu; korte zijde, tweede ring, vak 418, rij twee, stoel negen en tien. Hapje en een drankje. Recht achter de basket, prachtig uitzicht. "Heb je mooi geregeld kerel", krijg ik mee. Het strijdtoneel is het Toyota Center in Houston. Het is volle bak vanavond, want op het programma staat: 'the Battle of Texas'. NBA Basketball!


11

De wedstrijd is inmiddels zes minuten onderweg. "Dat heb je mooi geregeld", krijg ik nogmaals te horen.

Houston Rockets versus Dallas Mavericks. Een echte streekderby, ook al ligt Dallas op ruim vier uur rijden van Houston. Spanning, sensatie, de sfeer ademt derby. Een kwart van de tribunes is gevuld met de pretentieuze kwallen uit elitestad Dallas. Het overige deel wordt bevolkt door het heerlijke no-nonsense volk uit arbeidersstad Houston. Alles is aanwezig voor een heerlijk avondje, alleen het commentaar en de Noorse trui van Mart Smeets ontbreken. Voordat we de arena binnenstapten vochten ze nog tegen de jetlag. Eenmaal binnen zijn ze warempel weer klaarwakker. ‘Ze’ in deze zijn Joost en Els Oonk. Een dikke week hebben ze van opa Jan & oma Gerdy gekregen om Houston te verkennen. Zij zullen al die tijd op de kleinkinderen passen. Dat opa Jan deze week ongetwijfeld zal aangrijpen om zijn oudste kleinzoon om te praten zijn Quick 20-ledenpas te verbranden om in plaats van zwartrok toch maar groenlinkje te worden, neemt Joost maar even op de koop toe.

Mooi, ze komen er al lekker in. Het gaat gelijk op. Buiten het feit dat het een derby betreft zijn beide teams nog volop in de race voor een plaats in de playoffs, dus er moet absoluut gewonnen worden. Het tweede kwart en de fabuleuze halftime show met cheerleaders, vuurwerk, mascottes, 'the danscam' en zeshonderdvierentwintig andere acts flitsen voorbij. We zitten inmiddels in het derde kwart en waar eerst nog van "ze’ werd gesproken en beleefd werd meegeklapt hebben de twee Oldenzaalse wereldreizigers het alleen nog maar over ‘we’ en worden ‘onze guys’ gepassioneerd aangemoedigd. Twee puntjes achter. "Als 'we' zo doorgaan pakken we ze”, klinkt het. Gevolgd door: "Zolang James zijn vrije worpen maakt en D-Mo de rebounds maar pakt." Joost heeft het hele spelletje, beide teams, de coaches, de scheids en alle statistieken op het scorebord uitvoerig bestudeerd en geanalyseerd. Althans, zo doet-ie het voorkomen. Het laatste kwart is ingegaan en Joost en Els zetten een tandje bij. Het is nodig ook. Vier puntjes achter. "Negen uur vliegen mensen, we gaan hier echt niet met verlies naar huis!" Er wordt geklapt, gestampt, geschreeuwd, gewezen (zoals alleen een Oonk dat kan) gegild, gesprongen en zelfs hartstochtelijk gescholden. Ik verbaas me over het geweldige, creatieve vocabulaire. "We zijn onlangs nog bij FC Twente geweest", zegt Els droogjes. Gelukkig is er geen enkele Texaan die de overvloedige krachttermen van de beide Oonkjes kan verstaan. De laatste twee minuten. We komen gelijk en zelfs op voorsprong, het stadion ontploft. Laatste minuut. We houden stand! Joost en Els zijn euforisch! In 48 minuten wedstrijd van twee nuchtere Tukkers/modelsupporters naar diehard Rocket fans. Only in America! Roger van de Meer

12


SPRIETJES Om te kunnen trouwen heb je natuurlijk de liefde van je leven nodig en een paar goede vrienden. De laatsten niet alleen om een lekker potje mee te voetballen, een balletje gehakt te eten, elkaar fors op de schouder te slaan, maar ook flink de beest uit te hangen. Zo bijvoorbeeld op de vooravond van je trouwpartij. Echter met dit verschil dat de toekomstige bruidegom er niets over te zeggen heeft. Hij moet de regie uit handen geven. Zo'n gebeurtenis staat ook wel bekend als de Vrijgezellendag.

‘WAT DOO’J MIE AN’ Onze zeer sportieve hoofdpersoon, laten we hem Jo noemen, was wel een beetje zenuwachtig. Niet zozeer over de op handen zijnde grote dag waarop hij zijn bruidje Marieke uit Geesteren het jawoord zou geven, dat zat wel snor. Licht ongerust vroeg hij zich wel af wat zijn vrienden, onder wie de toen al kalende Jan Willem, fysiotherapeut in opleiding Erik, leerlingondernemer Rudi en nog wat van die kosjotten, voor hem in petto zouden hebben en waar hij geen weet van had. 's Middags stond de meute hem voor zijn huis al op hem te wachten. “Jo, bin ie dör kloar veur? Wie wa!”, klonk het door de straat. En daar ging de stoet. Over het spoor, Steenstraat, bij café Jantje linksaf, richting Hengelosestraat, de sportheldenbuurt door en pas toen men voor zwembad Vonderswijde stond werd er afgestapt. “Kom Jo, met noar binnen!” In de kleedkamer werd hem gesommeerd niet een coole mannenzwembroek maar een kanariegeel vrouwenbadpak aan te trekken. “Wat mot ik daar met?”, stamelde Jo. “Zeej zo wa”, klonk het proestend uit de groep. Aan de waterkant bleek een zwemster hem op te wachten. Moniek Nijhuis, de internationale 50 meterspecialiste, zou het tegen hem in een baan van 25 meter opnemen.

zeer langzame seconden, voorsprong. En hop, daar ging-ie. Maar helaas, wat vloog ineens hem voorbij? Wat gebeurde er? Een school dolfijnen op de vlucht, de nationale trots MS Jan Tromp op volle kracht, Max Stappers in een Formule 1speedboot? Het was Moniek. Voor de als zeer competitief bekendstaande Jo was het duidelijk. Het lag natuurlijk niet aan zijn conditie, maar aan dat rottige vrouwenzwempak. Maar wat-ie ook deed, hij zag enkel in die waas van waterdruppels de gespierde rug incluis graat van onze nationale zwemgodin ergens in de verte voor zich. Toen hij vele tellen later meer dood dan levend aan tikte zat Moniek al fris geföhnd en met haar mooiste jurkje aan op het terras met zijn kameraden vrolijk bier te drinken. Dat het tweede gedeelte van deze voor Jo vrijgezellen helletocht uit een klootschieterswedstrijd bestond en zijn opponent de beste vrouwelijke klootschieter van Noord Berghuizen bleek te zijn is ook al zo'n verhaal. En raadt eens wie er toen won? Maar dat is voor een andere keer. Nee, de verdienstelijke hoofdrolspeler is niet Moniek of Jo's kameraden die hem deze poets bakten, maar Jo zelve, die we natuurlijk de versierselen omhangen als

SPRIETJE VAN HET KWARTAAL JOACHIM WISSINK

Jo kreeg, vooruit, niet 15, 25 of 60 centimeter, nee, liefst vijf meter, zeg zes


13

QUOTES ‘Als je het niet ziet, zie je het niet’ De quote is nog geen begrip binnen FC Berghuizen. Toch vliegen ze je om de oren, let er maar eens op en mail ze door naar [email protected]. De slechtste quote van 2015 kwam volgens Jan Mulder van ABN Amro-directeur Gerrit Zalm. Dat klonk zo. Vraag van een interviewster van de NOS, naar aanleiding van de salarisverhoging van een ton voor de top van ABN Amro (die inmiddels alweer is teruggedraaid): “We hoeven niet bang te zijn dat de graaicultuur terug is?” Antwoord Zalm (met uitgestreken gelaat): “Nee, zeker niet. Het is een inlevercultuur.” Mulder daarover: "Hoe noem je dat in Amsterdam? Een gotspe.” De beste sportquote, van alle jaren, komt op naam van Michael Jordan, de gewezen basketbalster. Jordan vertoonde zijn kunsten in de herfst van zijn carrière op 41-jarige leeftijd voor Washington Wizards, de club waarvan hij mede-eigenaar was. Na een teleurstellende uitwedstrijd, waarin hij voortijdig naar de kant werd gehaald door coach Doug Collins, vroeg hij op de terugreis in het vliegtuig aan de trainer (die door Jordan was aangesteld): “Do you think I can still play?” De coach antwoordde instemmend. Jordan reageerde: “You did the right thing tonight. I needed to know that you believe in me.” De rest van de terugreis dronk Jordan cocktails en rookte sigaren, een gewoonte die hij zich eigen had gemaakt. Half vier ’s ochtends landde het vliegtuig, vier uur later zat Jordan in de fitnessruimte, waar hij zich aan een beestachtige workout onderwierp. In de twee volgende wedstrijden die hij speelde was hij goed voor een monsterscore van in totaal 97 punten: 51 punten in het eerste duel, 46 punten in het tweede. Ongekend, zeker op die leeftijd. Nadien zocht de veteraan opnieuw contact met coach Collins. “I told you I can still play”, zei Jordan. Een geen-uitspraak-cultuur heerst bij PSV, of wel de gloeilampen, die vooral dat ene woord niet in de mond nemen. Kampioen, champion, meister of campione. Benieuwd hoe dat gevierd gaat worden, met geblindeerde auto's, tachtig kilometer per uur door de binnenstad van Eindhooovuhhh. Vergeet vooral niet te toeteren met de juiste melodie. Daarna met de selfiestick allemaal selfies maken en in de PSV 1 groepsapp melden dat je aan het feestvieren bent. Keigaaf man. Het is sowieso

16

een treurige maand, want de man van de korte en alles samenvattende voetbalquote is overleden. Hugo Walker, een markante man. Mijn favoriete: "Lacatuuuus, goal!" Dan de quotes binnen FCB van de afgelopen maanden:  “Ik ben geboren met een liesbreuk.” (Pim Mulder, speler A1)  “Ik scoor altijd uit volleys.” (Bent Everink, speler C2 na een feilloze volley op de training)  “Ik snap dat niet, je kunt op vrijdag toch wa gewoon trainen.” (aldus de vierde elftalspelers Patrick van Halteren en Gertjan Hoezen, die vervolgens zelf drie weken verstek laten gaan)  “Jongens, ik moet liegen als ik zeg dat de tweede helft goed was.” (Gerrit Versteeg, vlagger FCB A2)  “De kans dat je erin komt is reëel, maar niet groot.” (trainer Herbert Steenbeeke van het eerste elftal geeft bankzitters hoop)  “Ik had die speler niet moeten uitschelden, maar het was wel terecht.” (Nick Kramer, speler A2)  “Als je het niet ziet, zie je het niet.” (Opnieuw Pim Mulder, speler A1)  “Zifang heb jij een band in je haar?” (Rutger Siegersma, trainer B2) “Rutger, dat is een fase.” (Guido Haverkort, speler B1)  “Je moet zo hard schieten dat de wormen uit de grond vliegen.” (Jhonny Shabo, trainer A1)  “Als ik terug ben van twee weken decentrale in Amsterdam dan draag ik het team weer op mijn schouders.” (Baran Ada, speler A2)  “T rèègnt.” (Aschwin Teggeler, speler achtste elftal tijdens een ongelofelijke hoosbui)  “Die goal van Sven was zo strak in de kruising dat er geen muggenpiemel tussen kon.” (Opnieuw Gerrit Versteeg, vlagger A2)


 “Vandaag is de dag bij Berghuizen. Voor geen enkele tegenstander een veilige haven, want B1 heeft de strijdbijl opgegraven. Geen

genade, geen medelijden met de opponent, we gaan ervoor, dat is ons dreigement.” (André Jonker, vlagger B1) Edwin Kattier

HET WEL EN WEE VAN DAMES 2 (EN 3) Afgelopen week werd mij gevraagd om een stukje te schrijven over dames 2. Natuurlijk wil ik dat. Zei ik enthousiast. Maar ja, waar moet ik toch over schrijven? De zwaar bevochten overwinning op Quick (4-2), eerlijke en oneerlijke nederlagen of het ontstaan van dames 3? En als het even kan met een komische noot. Na lang wikken en wegen kwam ik tot de conclusie dat het allemaal kon worden gecombineerd. In september zijn we als dames 2 gestart en samen hebben we de eerste periode doorstaan. Tijdens deze maanden kwamen er een aantal dames die aangaven over te willen stappen naar de 7 tegen 7 competitie en dus het stokje overdroegen aan de nieuwe generatie. De eerste drie wedstrijden zitten er inmiddels op en de dames (soms ondersteund door dames uit het tweede) staan op een verdienstelijke derde plaats. We hopen dat ze dit volhouden en wensen ze veel succes. Natuurlijk zijn ze nog niet helemaal verdwenen bij dames 2, zo hielp Anouk ons mee aan de overwinning tegen Quick en schreeuwt Kim BB nog regelmatig vanaf de achterlijn waar we moeten staan. Maar dat we moeten wennen is duidelijk. Soms is er wat onvrede. Het niveau op de trainingen is af en toe ver te zoeken en de wedstrijden verlopen allesbehalve vlekkeloos. Maar wat kunnen we daar aan doen? Allereerst is onze enige echte Daantje Smink terug na een lange periode van blessureleed. Nu schreeuwt ze de ballen naar voren vanaf haar nieuwe positie als keepster (welkom terug Daan). Op dinsdag trainen een aantal meiden extra om de techniek te verbeteren en vanaf volgend seizoen is onze wens toch wel om twee keer te gaan trainen. Een trainer(ster) zoeken we ook nog, dames 2 is toe aan een trainer/coach die op ons moppert, ons aanmoedigt, ons de weg wijst en die er weer een succesvol team van kan maken. Met wie weet promotiekansen in de toekomst. Maar het belangrijkste is en blijft dat de gezelligheid

voorop staat en daarom houden we onze kantinedagen in ere en worden er uitjes (Karpaten, zwarte cross ) gepland om dit intact te houden. Een komische noot zoals ik regelmatig onze wedstrijden op Facebook beschrijf zit er dit keer misschien wat minder in, maar dit is onze realiteit. En ach, de volgende keer lezen we hoe Laurie en Kim R koprollen maken in het veld (als ze eindelijk eens scoren), beleeft Orri misschien wel hoogtijdagen als veldspeelster en stellen we onze nieuwe trainer voor, die even vertelt hoe fantastisch we zijn. Maar opgeven doen we nooit en met nog een aantal wedstrijden voor de boeg kunnen we vast nog wel een plaatsje (of twee) stijgen. Met sportieve groet. Annemieke, dames 2


17

STEL JE VOOR Ik ben: Maaike Wilke Mijn leeftijd: 5 jaar Ik speel in team: F6M Mijn positie: overal op het veld De beste speelster van FC Berghuizen: Annelies Olymulder

Het leukste van FC Berghuizen: voetballen en spelen met de andere meiden en ik vind het gezellig Danique Kerkdijk (FC Twente) of Chantal de Ridder (Ajax)? Danique Kerkdijk Naast voetballen zijn mijn andere hobby's: computeren en spelen met mijn vriendinnetjes Mijn moeder maakt hele lekkere: pannenkoeken en patat Ik lag laatst dubbel van het lachen om: omdat ik een grapje maakte met papa Als ik later groot ben word ik: mama Het leukste tv programma is: Mega Mindy De mooiste film die ik ooit zag: Smurfen Fietsen of zwemmen: zwemmen Hagelslag of jam: hagelslag Zingen of rappen: Zingen Mijn lievelingsboek: boek over paarden. Ik wil nog graag kwijt dat: ik vind het heel leuk bij FC Berghuizen en hoop dat ik later in dames 1 kom Willem Schoordijk

150STE VROUWELIJKE LID

‘Opnieuw beleeft een Wilke een mijlpaal bij Berghuizen’ Was het 27 jaar geleden Cindy Wilke die bij FC Berghuizen, de Twentse selectie en Jong Oranje speelde, nu staat haar nichtje Maaike Wilke te popelen om voor de club in actie te komen. De tweede generatie voetbalsters is met dit gegeven duidelijk in aantocht. Of het talent van tante Cindy in de genen zit? Daar is nog weinig over te melden. Maaike is nog maar 5 jaar en staat sinds kort op voetbalschoenen. Wat haar lidmaatschap bijzonder maakt is dat ze het 150ste vrouwelijke spelende lid is! FC Berghuizen heeft met dit aantal een percentage van dertig procent bereikt ten opzichte van alle spelende leden. Maaike zal spelen in het net gestarte meisjesteam F6M. Natuurlijk was er ter ere van het 150ste lid een verrassing. Maaike kreeg van FC Berghuizen een mooie sporttas. Wij hopen dat ze net zoveel schik mag hebben bij FC Berghuizen als haar tante Cindy, die nog steeds met plezier terugdenkt aan haar voetbalcarrière. Redactie vrouwenvoetbal 18


SOMS IS DE BAL ROND, SOMS NIET ‘Hiddink en Del Bosque maken een een-tweetje’ Tijdens de wedstrijd Nederland-Spanje schuifelden ze naar elkaar toe. Guus Hiddink en Vicente del Bosque vonden elkaar ter hoogte van de middenlijn. Twee voetbaldino’s. Oud, maar niet uitgestorven. Hiddink fluisterde: “Vandaag win ik, morgen noemen ze me weer een bejaarde.” Del Bosque zei: “Si.” Na het duel kropen de twee opnieuw naar elkaar toe. Een blik van herkenning, een omhelzing. De wereld bevroor even. Twee middenvelders dekten elkaar in de rug. Het was een klein gebaar in een grote voetbalarena. Del Bosque speelde in de jaren zeventig bij Real Madrid in één sterrenlinie met Pirri, Netzer en Velázquez. Hiddink was de gewiekste spelmaker van De Graafschap. Van een andere orde. Maar toch. Daar, in de Arena, stonden ze schouder aan schouder. Geen bondsbobo’s, microfoons en sensatiebeluste vragenstellers in de buurt. Ze hoefden elkaar niet aan een derdegraads kruisverhoor te onderwerpen. Dat lieten ze graag aan de experts over. Hiddink en Del Bosque: oud-voetballers, met de geest van de sportman. Het geschuif met miljoenen in de voetbalwereld maakt cynisch. Een bloemlezing: de premies in de Champions League en Europa League gaan fors omhoog. Alfred Schreuder vangt acht ton bij FC Twente. PEC krijgt van de gemeente Zwolle een garantstelling van 1,5 miljoen euro. Den Haag wordt geleid door een Chinees. De huidige en voormalige voorzitter van Barcelona staan onder verdenking van fraude. Pizza Raiola. Broodje Bakkali. CSKA Vitesse.

Het geld klotst tegen de plinten, maar de sport blijft verliezen. Er komt een moment dat de beste voetballers exclusief voor Google gaan spelen. Voorzien van de laatste technische snufjes. Met elektronische doellijnbewaking, videoreferees, camera’s in hun hoofden en Keanu Reeves in de hoofdrol. Achter gesloten deuren. Zonder supporters. In Silicon Valley. Voor een miljard euro per duel. Dat noemen we dan WK 5.0. Sepp Blatter had een personage kunnen zijn uit een boek van Roald Dahl. Een klassieke schurk. Maar Blatter is niet ontsproten aan het brein van een schrijver. Hij verdwijnt niet bij het omslaan van de pagina. Die ouwe ritselaar blijft zitten waar hij zit. Tot de FBI hem in de boeien slaat. Waarna hij zal jammeren dat hij het allemaal voor de sport heeft gedaan. Zo nu en dan zijn er momenten dat de gal oplost. Dat gebeurt als Isco een nieuwe beweging aan het volk schenkt, Bradford City op een vooroorlogse moddermat de Engelse voetbalelite besmeurt, Curaçao gehakt maakt van Montserrat en Luiz Felipe Scolari verliest. Het gebeurt ook als Hiddink en Del Bosque een een-tweetje maken aan de zijlijn. Hun prijzenkast puilt uit. Ze hoeven niets meer, ze kunnen tevreden terugkijken. En toch verbinden ze hun lot nog altijd aan de baan van de bal. Dat moet wel liefde voor de sport zijn. Tim Nijhof


19

20


DE LAATSTE STROHALM VOOR FC BERGHUIZEN 1 Het zal u allen vast niet ontgaan zijn dat heren 1 er op dit moment “niet al te best” voor staat. De mannen van Herbert Steenbeke staan momenteel voorlaatste, in de derde klasse A. Veilig spelen lijkt een illusie en niet meer aan de orde. De afgelopen weken werd er week in week uit verloren van directe concurrenten. We hebben te maken met vele spelers die geblesseerd of uit vorm zijn. Allemaal gaat het ten koste van het spel. Het huidige spel is bij vlagen niet om aan te gluren. Daar zijn wij ons als team zeer van bewust. Iedere week worden er weer nieuwe berekeningen gemaakt. “Wat als die verliest van die en wij winnen zus van zo….” Berekeningen die nu al een aantal weken na onze eigen wedstrijden in de prullenbak kunnen worden gegooid. Toch zijn wij er als eerste selectie van FC Berghuizen van overtuigd dat directe degradatie zonde zou zijn en nog kan worden vermeden. Juventa'12 lijkt de gedoodverfde concurrent van FC Berghuizen. Er zal hoe dan ook thuis moeten worden geworden van deze ploeg. En ook al slagen we daar in, dan nog zijn we afhankelijk van anderen. We hebben onszelf flink in de nesten gewerkt. Het wordt vechten voor wat we waard zijn. Jasper olde Hendrikman

FC BERGHUIZEN MA1 GAAT NAAR DENEMARKEN FC Berghuizen heeft bijna 35 jaar ervaring met het meiden- en vrouwenvoetbal. In de beginjaren zijn meiden, die ondertussen allang zelf voetballende dochters hebben, naar Scandinavië geweest om daar te voetballen. Nog steeds praten oud-speelsters over hun buitenlandervaring. Succesvolle jaren voor FC Berghuizen, dat in die tijd enkele speelsters rechtstreeks aan het Nederlands vrouwenelftal leverde. Talentvolle en ambitieuze meiden uit de hele regio wisten en weten nog steeds hun weg naar Berghuizen te vinden. Het eerste vrouwenteam speelt al enkele jaren op hoog landelijk niveau! Goed voorbeeld doet volgen want de jongelingen van MA1, onder leiding van coach Ruben Siegersma, doen hun uiterste best om ook op een zo hoog mogelijk niveau uit te komen. En met succes.

MA1, bestaande uit louter C- en B-meiden, met uitzondering van de keepster, is tweede geworden in de competitie en daardoor gepromoveerd naar de hoofdklasse 1 van district Oost. Nu is het de beurt aan deze jongere generatie om naar Scandinavië te gaan. De meiden gaan tijdens Hemelvaart naar Aalborg (Denemarken) om daar deel te nemen aan een toernooi. Er doen in totaal tweehonderd teams mee in verschillende leeftijdscategorieën op een complex met maar liefst achttien speelvelden! Ze zullen het op gaan nemen tegen teams uit onder andere Zweden, Noorwegen, Denemarken en Duitsland. De groep zal vier dagen in Aalborg verblijven. Een mooie ervaring voor deze jonge meiden. Voor een extra zakcentje zoek zij mensen die hun lege flessen willen bewaren. Dus heeft u lege flessen en gunt u de meiden een extraatje, neem dan contact op met MA1 via [email protected]. De speelsters komen de flessen graag bij u halen.

Redactie vrouwenvoetbal Groen en Wit – 2014/2015 – 2e uitgave

21

VERHALEN UIT DE PLAKBOEKEN VAN JOHN ‘Een dagje Bundesliga was altijd een feest’ Met meer dan vijftig jaar veldvoetbal- en meer dan dertig jaar zaalvoetbalervaring zegt John Siemerink genoeg gespreksstof te hebben waaruit hij kan putten. Hij haalt voor u gebeurtenissen en herinneringen op die hem nog helder voor de geest staan. Deze keer over freibier Trompeten Willy en schwarze Sauen. In de meer dan 25 jaar dat het elftal van Peter Hoomans, Jan Oonk en Ton Olde Hendrikman furore maakte hebben we heel wat jaarlijkse bezoekjes gebracht aan een Bundesligawedstrijd. Schalke en Dortmund hebben we meerdere keren bezocht, maar ook waren we present in Köln, Duisburg, Bochum, Leverkusen, München Gladbach en Bielefeld. Zo’n zaterdag begon altijd goed,want we werden bijna zonder uitzondering door Gerrie en Jan Oonk aan de Uiverstraat hartelijk ontvangen met broodjes en koffie. Ook had de familie Oonk voor de kaartjes gezorgd. De laatste nieuwtjes werden dan uitgewisseld en de eerste geintjes vlogen over de tafel. Altijd was er wel iets te beleven Zo’n dagje Bundesliga leverde altijd wel wat te beleven op. Zo tegen enen waren we meestal op de plaats van bestemming. Daarna zochten we dan liefst een supporterscafé op. Zo kwamen we bijvoorbeeld In Keulen in een klein cafeetje terecht, waar na later bleek enkele hoertjes aan het schap zaten. We hielden daarna uiteraard de ontwikkelingen in de gaten. De wat aftandse dames sloegen ook wat aftandse kerels aan de haak en je zag ze daarna de zaak verlaten. Zij twintig meter voorop en hij erachteraan richting haar onderkomen. En wij maar lachen. Ook om Ton, die wat geld afgetroggeld werd voor muziek.

morgens om vijf uur al in de auto te zitten om hun club te kunnen bezoeken. Over clubliefde gesproken! Naast het schap zag ik een groot schoolbord met krijt. Ik besloot een geintje uit te halen. Terwijl de waard druk bezig was zette ik de volgende tekst op het bord: ‘Heute Hollandtag! Holländer haben Freibier’. Toen het weer tijd werd voor een rondje riepen we: “Eine runde Freibier bitte!” De waard keek ons verontwaardigd aan, terwijl wij op het bord wezen. Hij moest er wel om lachen, maar wist niet hoe snel hij die tekst weg moest vegen! Trompeten Willy Eén van onze favoriete Vereinslokale was wel Gasthaus Wellhausen Auf Schalke. Het supporterscafé is van onder tot boven behangen met vlaggen, shirts, sjaals enzovoorts. De clubliederen vliegen je om de oren en de Schalke-fans - bijna zonder uitzondering in cluboutfit en veelal met enkele sjaals aan de armen vastgebonden - zitten dan al aan het bier en achter het Tagesmenu. De kans is groot dat je bij zulke gelegenheden ook Trompeten Willy tegen het lijf loopt. Willy met zijn onafscheidelijke trompet laat zich steevast in het stadion horen, maar eveneens in het café.

Frei bier Lachen deden we ook in een café onder de rook van het Bayer Leverkusen-stadion. De tent zat al aardig vol met supporters van de thuisclub. Ook zaten er enkele supporters van de tegenstander, Dynamo Dresden. Die gasten bleken ‘s Trompeten Willy met een enthousiaste Joop Kip brengen sfeer. Peter Hoomans en Jos Platvoet (links) genieten, evenals Ton Olde Keizer (rechts). 22


Met name met de Schalke-aanhangers werd er altijd volop gediscussieerd. Raakvlakken genoeg. Immers, de Schalke- en Twentesupportersverenigingen hebben een soort vriendschapsverdrag gesloten. En wij waren altijd goed op de hoogte van het Duitse voetbal. Elke zaterdag na zessen zaten we veelal te kijken naar de samenvattingen van de Bundesliga. Behalve Studio Sport was dit het enige voetbalprogramma dat er toe deed. En in november 2000, toen deze plaatjes zijn geschoten, bestonden de betaalzenders nog niet.

En zo’n vette Duitse braadworst gaat er altijd gretig in. Ondertussen bevind je je in een friemelende mensenmassa die uitgedost is in de clubkleuren en behangen met sjaals en vaak grote vlaggen draagt. Schijnbaar zijn Duitsers dol op vlaggen. In de grote supportersvakken stikt het ervan. En maar zwaaien. Opmerkelijk was dat supporters van beide clubs zich redelijk goed onder elkaar konden mengen. Zo niet, dan was er wel oom agent. Je zag ze ‘s morgen al tegen twaalven bij de supporterscafés staan. Dat schrikt wel af! In die tijd waren de wedstrijden niet om aan te zien. Erg verdedigend en hoogstandjes zag je praktisch niet. En als er echt eens wat commotie ontstond, was het vaak vanwege onvrede over de beslissingen van de scheidsrechter. Dat kenden wij uiteraard ook uit de Nederlandse competitie, maar in Duitsland werd de scheids door duizenden kelen voor ‘schwarze Sau’ uitgemaakt. Niet bepaald complimenteus. Sau betekent vrouwtjesvarken.

Ton Olde Hendrikman en Jan Kienhuis in discussie met een Schalkefan.

En dan de wedstrijd.. Dat een deel van de Duitse supporters nog in staat was om bij het stadion te komen is me nog steeds een raadsel. Meer dan eens zag ik ze - na een uur of drie, vier cafébezoek - waggelend op weg. Logisch dat je enkelen tijdens de wedstrijd zag dutten om bij bijvoorbeeld een doelpunt weer wakker te schrikken. Om en in het stadion vind je volop biertentjes en eettentjes. Die moesten wij uiteraard ook bezoeken.

Wij zouden vrij vertaald ‘vies varken’ zeggen. Gelukkig mag in onze nationale competitie een scheids de wedstrijd stilleggen, of zelfs staken, als hij wordt ‘getrakteerd’ op een vreselijke ziekte. Na afloop van de wedstrijd, zo tegen zessen, ging het dan weer richting ‘hoes op an’ en sloten we vlak voor - of net over de grens af met een etentje. Alle ervaringen delend. Een geslaagde dag was ten einde. Goed voor het teamproces en voor elk team een aanrader. John Siemerink

DAMES 1 VOLOP IN DE RACE Het is inmiddels alweer april en de beslissende weken in de competitie en beker zijn aangebroken. Doordat we vanaf de winterstop goed hebben gepresteerd is er op beide vlakken voor dames 1 nog wat te behalen. 6 januari betraden we het veld weer. We waren de winter ingegaan met een aantal overwinningen en iedereen stond weer vol enthousiasme op het veld om dit voort te zetten. Leidster Ilonka Wekking had maar liefst drie

oefenwedstrijden geregeld om in het wedstrijdritme te blijven, aangezien de eerste competitiewedstrijd pas 8 februari op het programma stond.


23

18 januari; een oefenwedstrijd tegen hoofdklasser FC Gelre. Als wij willen promoveren moeten we ook tegen dit soort teams een prestatie neer kunnen zetten. Binnen twintig minuten was het echter 2-0 voor FC Gelre. Door wat omzettingen van de trainer en vechtlust van ons hebben we deze wedstrijd tot een 3-3 eindstand kunnen brengen. Aan het einde had er meer ingezeten, maar we waren niet scherp genoeg voor de goal. Kansen benutten namen we mee als leerpunt. Ilonka had de zaken goed voor elkaar met drie oefenwedstrijden, maar als tegenstanders gaan afzeggen omdat er pijntjes zijn of omdat er een griepepidemie is uitgebroken binnen hun team sta je machteloos (ik hoor u denken: “Vrouwenvoetbal, aanstellers..” en inderdaad dat denk ik ook). Het is dus helaas bij één oefenwedstrijd in de voorbereiding gebleven. Tussentijds nog een gezellig teamuitje gehad waarbij de strijd op de kartbaan met elkaar werd aangegaan. De een wat sneller dan de ander, de een wat roekelozer dan de ander. Ellie van Houten, altijd al een gevaar en snelheidsmonster op de weg geweest, won deze strijd. Daarna gezellig eten bij de wok, daar was iedereen heel goed in. 8 februari; hervatting competitie. Stand van zaken: plaats vijf in de competitie met achttien punten. Er werd een solide 3-0 overwinning geboekt op Alkmania, waarbij we geen moment echt in gevaar zijn geweest. Het weekend daarna werd er uitbundig carnaval gevierd.

groot en tikten zij ons net iets te vaak volledig uit. Ellie van Houten maakte deze wedstrijd haar rentree na lang blessureleed. Geen uiterst leuke uitslag voor een keeper, maar Ellie trof geen enkele blaam. Met beide benen op de grond gezet gingen we richting Velsen. Deze ploeg stond derde. Wilden wij enigszins aansluiting houden, dan moesten wij deze wedstrijd winnen. De wedstrijd ging van start. Een goed begin zorgde voor een snelle voorsprong van 1-0. Na twintig minuten viel er een lange bal over de verdediging. Ellie van Houten kwam uit, maar de tegenstander was eerder bij de bal. Ellie legde de speelster net buiten de zestien neer. Totale stilte bij FC Berghuizen, terwijl Velsen volledig tekeer ging tegen de scheids. Wat zou de scheids doen, Ellie zette haar onschuldigste blik op en kreeg geel. Wat een opluchting. Even later maakte de scheids deze toch wel discutabele beslissing goed en gaf Velsen een gemakkelijke penalty. Wij lieten ons echter niet meer zomaar uit het veld slaan en gingen gewoon verder met waar we mee bezig waren, goed voetballen. Dit werd beloond met een 2-1 voorsprong. Het laatste kwartier ging Velsen nog vol in de aanval en kwam er in eens een speelster van twee meter het veld in gewandeld. Annelies Olymulder met 1,69 cm er tegenover was een leuk gezicht. Door geweldige reddingen van Ellie en strijdlust van het hele team werd de 2-1 winst binnengesleept. Zo werd het gat met Velsen

22 februari; de wedstrijd tegen Victoria Boys. Een ontzettend goede ploeg die we goed kennen vanuit vorige seizoenen in de hoofdklasse en ook dit seizoen al waren tegengekomen. Begin dit seizoen verloren we hem en ook nu was dit helaas weer het geval. 2-7 stond er aan het einde van de wedstrijd op scorebord. Tijdens de rust werden er enkele omzettingen gedaan om te zien of de aanvoer naar de voorhoede verbeterd kon worden. Helaas heeft het niet mogen baten. 2-7 is een grote uitslag, toch hebben we naar mijn mening zo dik verloren omdat we zijn proberen te blijven voetballen en de aanval zijn blijven zoeken. Helaas was dit team een maatje te

24


kleiner, stegen wij naar de vierde plaats en deden we nog steeds mee om de periodetitel. ’t Goy, eveneens een tegenstander die we goed kennen. Waarvan wij altijd zeggen dat we beter zijn maar nooit winnen. Daar moest verandering in komen. Het onoverwinnelijke gevoel dat, in ieder geval bij mij, nog heerste na Velsen zorgde voor een zeer voortvarende start. In no time stonden we voor, door uiterst goed positioneel en zuiver spel werd ’t Goy volledig van de mat getikt. Ruststand 6-0!! Frustratie was bij de speelsters van ’t Goy van het gezicht af te lezen. Mijn complimenten voor ‘t Goy hoe ze het in de rust hebben omgezet en de score beperkt hebben weten te houden tot 70. De tweede helft was een soort handbalwedstrijd rondom de goal van ’t Goy. Weinig aan voor het publiek, maar de toeschouwers hadden al kunnen genieten van een prachtige eerste helft. Leo Benneker, die alleen de tweede helft kwam kijken, weet voor de volgende keer wel beter. Een onderbreking van de competitie voor een bekerwedstrijd tegen de Witkampers. De kwartfinale tegen een tweede klasse die op de achtste plaats stond. Dit moest te doen zijn zou je denken. Het bleek echter een hele kluif. Door de felheid van de tegenstander en slecht onzuiver spel van ons kreeg de tegenstander kansen en waren ze gedurende de eerste helft de betere partij. Gelukkig maakten wij wel de 1-0. In de rust was het duidelijk dat het anders moest. Na rust volle bak eraan en na vijftien minuten in de tweede helft stond het 4-0. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in 5-0. Goede uitslag, als je alleen de cijfers ziet. Goed voetbal was deze dag echter even ver te zoeken. Purmerend en SDO waren de twee volgende tegenstanders. Deze teams stonden onder ons, om afstand te kunnen nemen moesten de wedstrijden gewonnen worden. De afgelopen weken in de competitie hadden we ervaren dat in het eerste half uur er vol op zitten en het liefst ook scoren ons hielp om de wedstrijd te bepalen en hem vervolgens rustig uit te kunnen spelen. Purmerend was bij de start nog niet helemaal wakker en al na twee minuten werd de score geopend door Sascha Aaftink. Tegen Purmerend

speelden we weer goed voetbal, wat fijn was voor het vertrouwen na de moeizame bekerwedstrijd. De wedstrijd werd met 6-1 gewonnen. De wedstrijd tegen SDO werd in zwaar deprimerend weer gespeeld. Het aantal toeschouwers was miniem. De tegenstander had er gelukkig nog wat meegenomen. Na de lange reis zagen zij hun team echter verliezen. SDO werd door ons met 6-2 verslagen. Sascha Aaftink maakte drie doelpunten waarvan er één discutabel was. Zij scoorde namelijk zogenaamd vanuit een corner, maar Sascha houdt helemaal niet van koppen. Deze bleek dus ook door de tegenstander in het doel te zijn gewerkt. Er is inmiddels een hevige strijd losgebroken tussen Sascha Aaftink en Marloes Oosterik. Zij willen beide topscorer worden dit seizoen en zitten elkaar op de hielen. Marloes heeft er op dit moment dertien in het netje liggen, Sascha volgt met twaalf doelpunten. Leanne Pegge is ook weer fit en maakt haar minuten. Ze zal deze twee niet meer inhalen, maar we zijn blij dat ze weer fit is en haar steentje bijdraagt aan dames 1. De afgelopen periode is ons scorend vermogen sterk toegenomen en kunnen we elkaar beter vinden in het veld. Door de grote selectie is de onderlinge concurrentie groot en wordt er fanatiek getraind. Dit is het niveau ten goede gekomen. Er moeten (op moment van schrijven) nog drie competitiewedstrijden gespeeld worden, maar wij hopen daarna nog aan de nacompetitie voor promotie deel te mogen nemen. Op dit moment ziet dit er positief uit. Er is een gat geslagen met de nummer vijf en we staan nog maar twee punten achter de nummer drie. Wanneer wij bij de eerste vier eindigen mogen wij deelnemen aan de nacompetitie (Wij krijgen dan een periode toegewezen. Lastig verhaal om hier helemaal uit te leggen, maar wilt u het precies weten, wij lichten het graag toe in de kantine!). Tevens zitten wij nog in het bekertoernooi. De halve finale is gespeeld wanneer u dit leest en hopelijk kunnen wij dan mededelen dat we in mei de finale spelen! Winst van de beker zou een kroon zijn op een sportief goed seizoen. Marijke Bijvank


25

KOERSWIJZIGING EN ARGENTIJNSE CONNECTIE Zet met koeienletters in uw agenda: de Zomerfeesten van FC Berghuizen vinden dit jaar plaats op 30 en 31 mei en 1 juni. Er is nieuws te melden. De sportverkiezingen worden niet op maandag, maar op zaterdag gehouden. Een koerswijziging dus. Voorzitter Leo Benneker van de Zomerfeesten geeft tekst en uitleg.

Vanwaar deze stap?

Leo: “We hebben de laatste jaren minder publiek. Vooral de zaterdag loopt minder vol. Daar proberen we iets aan te doen. Daar komt bij dat de horeca vindt dat de maandagavond in plaats van een feestverhaal meer een praatverhaal is geworden. Daarom hebben we de sportverkiezingen naar de zaterdagavond verplaatst.”

Klinkt als een logische beslissing. Waarom hebben jullie dit besluit niet eerder genomen?

“De eerste jaren is de formule neergezet en uitgebouwd. Het draaide als een tierelier, daarom is er nooit aan getornd. Je werkt volgens een vast stramien, dat voelt vertrouwd. Voorafgaand aan de feesten van dit jaar hebben we er ook best een discussie over gevoerd. Uiteindelijk hebben we toch besloten om het door te zetten.”

Anders nog nieuws van de Zomerfeesten?

“De Lutter Muzikanten komen op zondag, de fietstocht zal die dag wat later beginnen. Mensen kunnen zich tussen tien uur en half elf inschrijven. Vorig jaar hadden we een jubileumfietstocht en een optreden van de Boerenkapel. Die speelde voor een lege tent. Het was Vaderdag, er werd een EK gespeeld, het weer was niet super en we hebben er te weinig aandacht aan gegeven. Dat doen we dit jaar anders. We hopen meer ouders en gezinnen te kunnen verwelkomen. Elk jaar denken we na over vernieuwingen, maar het is niet eenvoudig om iets toe te voegen. Zo hebben we al eens een rommelmarkt overwogen. Feit is dat zoiets moeilijk te coördineren zal zijn. We vragen al veel van onze 110 vrijwilligers, we willen niet te ver gaan.”

26

Wat kunnen de mensen dit jaar verwachten?

“Het programma is zo goed als rond. Op de zaterdag hebben we traditiegetrouw het jeugdtoernooi, het klootschieten, het volleybaltoernooi, de sportverkiezingen en ’s avonds in de tent de Starlight Drive In Show. Zondag hebben we de fietstocht, het DRAP-Toernooi, een optreden van de Lutter Muzikanten, de rest van de middag staat nog open. ’s Avonds treedt partyband Marcus en Taylor op. Maandag hebben we het horecatoernooi en spelen de jongenspupillen tegen het eerste herenteam én de meisjespupillen tegen het eerste damesteam. Dat laatste is nieuw. We weten nog niet zeker of dit op één of twee speelvelden gebeurt. ’s Avonds draait DJ Zombie. En alle dagen hebben we de loterij, waarvoor weer mooie prijzen beschikbaar zijn gesteld.”

Hebben jullie nog een speciale attractie kunnen strikken? Het gerucht gaat dat jullie bezig zijn met een Argentijnse recordbreker.

“Dat is wel zo, maar ik kan daar niet al teveel over uitweiden. Ik heb vrij goede connecties met de speler in kwestie, maar hij heeft een drukke agenda. Het zal er dus om spannen. Ik kan wel melden dat wethouder Rob Christenhusz de prijsuitreiking doet tijdens de sportverkiezingen. We hebben burgemeester Theo Schouten ook uitgenodigd, maar hij kan niet komen in verband met een andere afspraak. In het verleden heeft voormalig Twente-doelman Hennie Ardesch de prijzen uitgereikt. Raimond van der Gouw? Zou niet verkeerd zijn. Wie weet. Ooit.”


ZAALFLITSEN Nog één wedstrijd te gaan, dan zit de competitie er alweer op. We staan achtste en zullen daar ook wel eindigen. Het was een competitie met ups en downs, goede wedstrijden afgewisseld met echte baggerpartijen. Dat lag grotendeels aan de instabiliteit van ons team. Als er één of twee spelbepalende spelers ontbreken, zijn we niet in staat dat op te vangen. Ad Hofsté moest veel wedstrijden missen door blessures, Sander Ties moest in januari een aantal wedstrijden overslaan vanwege zijn verhuizing en ook Hans Nijland moest vaak verstek laten gaan. Gelukkig was Rick Damink weer ouderwets in vorm, hij scoorde er lustig op los. De teller staat voor hem op 39 nu (van 105). In de beker werden we in de kwartfinale uitgeschakeld door de Three Musketeers uit Hengelo (5-10). Geen schande overigens, aangezien deze ploeg een klasse hoger speelt. Wisseling van de wacht Twee opmerkelijke veranderingen vonden er dit jaar plaats in ons team. Allereerst was daar aan het begin van het seizoen het wegvallen van ‘good-old’ John Siemerink, Mister Berghuizen himself. John, die decennia lang de ene na de andere tegenstander uitschakelde, zowel op het veld als in de zaal, die er altijd was en nooit opgaf, nog net zo fanatiek als in zijn beginjaren, diezelfde John moest vanwege oogproblemen het actieve voetbal vaarwel zeggen. Als coach, supporter en soms als scheidsrechter is John nog steeds van de partij, maar zijn fanatisme moet hij nu bewaren voor de derde helft, het bonaken bij de Elsmöss. De tweede verandering betreft onze keeper. Jarenlang heeft René Bode, vaak met gevaar voor eigen leven, ons doel verdedigd. Enige tijd geleden liet René weten dat dit zijn laatste seizoen onder de lat zou zijn. Gerjo Lucas, die in de loop van het seizoen bij ons team was gekomen, heeft zijn plaats onder de lat ingenomen. Dat Gerjo op die plek zat te azen blijkt wel uit onderstaande foto, waarop hij René bijna letterlijk uit het doel lijkt te willen verdrijven.

Teambuilding Wat velen waarschijnlijk niet weten is dat we elkaar naast het zaalvoetballen ook op andere terreinen bestrijden. Zo was er in december ons kaartavondje, weer tot in de puntjes verzorgd door John. Uitslag: 1. Henk, 2. Theo, 3. Sjef. (zie onderstaande foto)

Eind maart halen we onze tennisrackets tevoorschijn en spelen we in de blaashal van Quick, met na afloop een hapje en een drankje. Altijd weer gezellig! Met Hans Nijland in ons team mag natuurlijk ook het klootschieten niet ontbreken. Dat gaan we binnenkort dan ook weer doen. En, ijs en weder dienende, volgt er nog een eindfeest. Intussen zullen we van mei tot september wekelijks een potje voetballen op het kunstgras aan de Schapendijk. Wie zin heeft mag zich bij ons aansluiten. Oproep Hoe mooi zou het zijn als we met een tweede team aan de competitie konden deelnemen! Er moeten in onze Berghuizen-familie toch meer spelers te vinden zijn die op de donderdagavond van 20.30 tot 21.30 uur een balletje in de zaal willen trappen. Zoek acht of negen spelers bij elkaar en meld je als team bij mij aan ([email protected]). Ik regel dan de rest. Wacht er niet te lang mee! Sjef Reuver


27

WEE’J NOG Ralf ter Beek (38) is al 32 jaar lid van FC Berghuizen. Naast zijn nog steeds actieve voetbalcarrière telt zijn groenwitte cv het trainer- en leiderschap van diverse jeugdteams en enkele jaren jeugdbestuursfuncties. Een zekere mate van blessuregevoeligheid weet hij te paren aan een ijzersterk en vrolijk karakter. Hij woont samen met Astrid en is vader van zoon Jip. Een tweede Jip of Janneke wordt deze zomer verwacht. Beroepshalve is hij werkzaam bij de afdeling Wegen, Groen & Water van de gemeente Hengelo (O). Naast het edele voetbalspel zijn de passies van Ralf fietsen, vissen en voor de muziek van Nick Cave kun je hem 's nachts rustig wakker maken.

‘WIJ WAREN DE GLAMOROUS BOYS IN DIE PAKKIES’ "Op de achtergrond van deze foto zie je de plattegrond van De Bult, het vroegere speelveld aan de Lossersestraat. De bedoeling was om fictief dit veld te verkopen. Van de opbrengst werd het nieuwe complex aan de Schapendijk mede ingericht. Wij, de jongens van D1, hadden de meeste vakjes verkocht. Hoe? Gewoon aanbellen en vragen of iemand een stukkie voetbalveld wilde kopen. We kregen omdat we het meeste hadden opgehaald een nieuw trainingspak. Schitterende pakkies, vooral omdat de stof zo glinsterde. Glamorous gewoon. Heerlijke zachte stof. Ik vond het echt gewèèèèèldig. Wat een smalle koppies allemaal. Wat ik ook nog wel weet is dat Bart Olde Kalter in zijn eentje de meeste vakjes had verkocht. Ik zie nu dat-ie

lacht. Nou, dat moet dan ook de enige foto zijn waar-ie zo op staat. Ik mis Sander Koop, ach die was misschien wel ziek. Goh, Sietse met die grote oren. Een stoïcijnse Rolf. Bas Verbeek, Marcel Veldhuis en Rob Koop waren ouder en speelden in een hoger team. Zij staan op deze foto omdat zij individueel ook veel vakjes hadden verkocht. De plattegrond van De Bult hing links van de entree van het clubgebouw. Iets van vier bij twee meter. De meeste jongens zaten op de Bernadetteschool, een paar op de Bernardus en Rolf en ik op de Paulusschool. Tjonge, drie katholieke scholen in Berghuizen. Best wel bijzonder, dit team. Wij ademden voetbal, gingen onbevangen de wei in. Geen patronen, gewoon achter die bal an. Totale onschuld. We wonnen best veel, al werden we bijna nooit kampioen. Ik had het er laatst nog over met Sander en Sietse op weg naar Zweden voor een vispartij. Weet je, de meesten zijn vrienden gebleven. Nog steeds. Om tranen van in je ogen te krijgen." Willem Schoordijk

D1 seizoen 1987 Achterste rij, vlnr : Wouter Nijlant, Bennie Christenhusz, Dennis Mekkelholt, Ivo 'Sietse' Siemerink, Martin Kattier, Martijn Hommels Middelste rij, vlnr : Joost Oonk, Roger van der Meer, Martijn Roode, Bas Verbeek, Marcel Veldhuis, Voorste rij, vlnr : Rolf Koop, Bas Oonk, Bart Olde Kalter, Ralf ter Beek, Rob Koop 28


2015 2e uitgave

Recommend Documents