1998

door Charles Spijker & Erwin Moll, cattery Gentle Giants Geplaatst in It’s Coontime! 1/1998

Sherman 3,5 maand oud. Europees Kampioen Degoonacoon’s Suquamish Bay zwart gestreepte (met wit) kater 1995/05/06 Fokker: Alexandra Deguzman Eigenaar: Charles Spijker Degoonacoon’s Suquamish Bay, oftewel Sherman, is niet onze eerste Maine Coon uit de Degoonacoon cattery. We hebben ook een zwart zilver gemarmerde kater, Degoonacoon’s Gentle Giant – kortweg G.G. (Gigi) genaamd – die negen maanden ouder is. Onze aandacht op de katten uit deze Amerikaanse cattery werd getrokken door een foto-advertentie in The Scratch Sheet. We raakten in contact met de fokster, Alexandra de Guzman, die in een voorstad van Los Angeles woont en kregen stambomen en foto’s van haar katten toegestuurd. Ze vertelde ons wat haar fokplannen waren in de nabije toekomst. Onder het mom back to the roots was het onze bedoeling een kitten te nemen uit de poes waarmee Alex haar cattery heeft opgebouwd, Azulikits Tikka of Degoonacoon. Gezien haar leeftijd zou Tikka nog één keer een nestje krijgen en de dekking vond plaats. Op een dag zitten we televisie te kijken en krijgen nietsvermoedend op CNN de eerste beelden voorgeschoteld van de verwoestende aardbeving in Californië. Onder in beeld stond in grote letters de naam van Alex’ woonplaats geprojecteerd. We schrokken ons te pletter! Telefonisch contact bleek lang niet mogelijk, gelukkig meldde Alex zich na enige tijd om te vertellen dat ze de aardbeving goed doorstaan hadden. Tja, wat

doe je eigenlijk als je de eerste schok voelt? Alex vertelde dat ze impulsief alle katten in transportkennels stopte. Dat wil zeggen: meerdere katten in één kennel en geen tijd hebben om je te realiseren dat je katten die normaal gesproken wat moeilijk samen door de bocht kunnen in dezelfde kennel stopt. Vervolgens de auto midden op straat parkeren, alle kennels in de auto zetten en wachten op wat nog meer komen gaat. En dan is het dus dagenlang behelpen geblazen, zonder elektra en water. Wat dat water betreft is het natuurlijk een uitkomst als je een nog niet helemaal leeggelopen zwembad in je achtertuin hebt! Achteraf viel de schade aan het huis mee, hoewel er een paar flinke scheuren in de muren zaten en ook het dak de nodige averij had opgelopen. Minder prettig was de afloop van de zwangerschap van twee van Alex’ poezen, waaronder Tikka. Alex is ervan overtuigd dat alle toestanden en stress rond de aardbeving bij beide poezen leidde tot een vroegtijdige geboorte van de kittens. Het nest van Tikka werd al in de zevende week van haar zwangerschap geboren, het zal duidelijk zijn dat de kittens niet levensvatbaar waren. Na deze ervaring besloot Alex dan ook om Tikka te laten steriliseren. Dat betekende dus dat we langer geduld moesten hebben. Een half jaar later werd een nestje geboren met daarin een aantal zilveren katers. We hakten de knoop door: een zilveren kater moest het worden. Toen Erwin voor zijn werk een tijdje in Amerika zat, heeft hij nog eventjes een weekendvlucht van de oostnaar de westkust gemaakt om Alex te bezoeken en het nestje te bekijken. Dat gaf ons meteen een indruk hoe de katten bij haar leven en gehuisvest zijn. Soms hoor je van die akelige verhalen over katten die de hele dag in gestapelde kleine kooitjes zitten of over catteries met werkelijk tientallen katten waar je zodra de voordeur opengaat al letterlijk flauw valt van de stank. Nu, bij Alex niets van dat alles. Haar poezen en jonge katers hebben het hele huis tot hun beschikking en haar volwassen katers zitten in een keurig buitenverblijf. Tijdens dat weekend werd het idee geboren dat wij later gezamenlijk naar Amerika zouden vliegen voor een weekje vakantie en met onze Gigi naar huis zouden terugvliegen. In die vakantieweek namen we met onze nieuwe aanwinst deel aan onze eerste TICA-show. Op die show zagen we een aantal schitterende Maine Coons, waaronder een paar kinderen van MtKittery Carbonero of Emlu. Alex vertelde ons dat ze voor haar beste en meest succesvolle poes, Degoonacoon’s Madagascat Bay, juist deze kater al op het oog had als toekomstige bruidegom. Dat leek ons een heel geslaagde combinatie. We spraken af dat we uit dat nest de mooiste kater mochten kiezen. Als het ooit zover zou komen tenminste, want er was op dat moment namelijk nog helemaal geen afspraak omtrent een dekking gemaakt met de eigenaar van de kater! Die afspraak werd echter snel geregeld en tegen de tijd dat de poes krols dreigde te worden, reisde ze per vliegtuig naar de kater: in dit geval van Californië naar Georgia. Als je dat bedenkt moet je toch wel lachen als je Nederlandse poezeneigenaren al hoort mopperen dat ze verder dan hun eigen provinciegrenzen moeten rijden om hun poes voor een dekking bij een kater te brengen! De dekking vond plaats, het was één van Carbonero’s laatste dekkingen voordat hij op negenjarige leeftijd werd gecastreerd. Negen weken later werd Alex verblijd met een nestje van zes kittens, waaronder vier katers. Volop keus dus! We kregen foto’s toegestuurd en naarmate de kittens opgroeiden werd steeds duidelijker dat de keus zou vallen op de zwart gestreepte Sherman.

Sherman 6 maanden oud. Foto’s: Scheffer De roepnaam Sherman was er al eerder dan een officiële stamboomnaam. Alex hield ons regelmatig op de hoogte van de ontwikkeling van de kittens en liet zich eens ontvallen dat het zwart gestreepte katertje “als een Sherman tank door het huis heen denderde”. En zo is het dus gekomen. Voor z’n stamboomnaam hielp Alex ons op weg met een lijstje met een aantal mogelijkheden. Daarop stond ook de naam Suquamish (spreek uit als: soe-kwam-misj), die ons direct aansprak, vooral omdat we die naam nog nooit eerder hadden gehoord. Het is de naam van een Indianenstam die leefde in het kustgebied van Washington, de staat in het noordwestelijke gedeelte van Amerika, ten zuiden van de Canadese grens. Er is daar ook een plaats die Suquamish heet. De taal die de Suquamish spraken heet Lushootseed. In deze taal betekent d’suq’wub (waarvan Suquamish is afgeleid): plaats van helder, zout water. De Suquamish leefden hoofdzakelijk van de visserij, mandenmakerij en kanobouw. Het opperhoofd van de stam heette Chief Sealth (1786-1866), naar hem is de stad Seattle vernoemd. Nu was de stamboomnaam bijna compleet. Bijna, want als gimmick zet Alex meestal achter de naam van door haar gefokte katten nog het woord bay (baai). Dus voluit werd het Degoonacoon’s Suquamish Bay. Onze reactie laat zich raden toen we maanden later in een reisbeschrijving vermeld zagen staan dat de kamers van een bepaald hotel een prachtig uitzicht hebben over Suquamish Bay: “krijg nou wat, die baai bestaat echt!” En zo gebeurde het dat er binnen een jaar een tweede kater zijn intrede deed in cattery Gentle Giants. Maar dit keer moest hij helaas alleen de oversteek over de grote plas maken. En daar stonden we dan op Schiphol, vol spanning te wachten om na het afwikkelen van alle administratieve beslommeringen, Sherman voor het eerst in levende lijve te ontmoeten in het dierenhotel. Alex had de grootste maat transportkennel voor Sherman gekocht om zijn reis zo comfortabel mogelijk te maken en door het deurtje keken twee ondeugende ogen uit een kop met reuze-oren ons aan. Wow, wat een kat! “Wat is-ie nog klein hè?” liet Erwin zich ontvallen. Deze historische uitspraak heeft hem trouwens nog geruime tijd achtervolgd, want naarmate Sherman uitgroeide, zeiden we nog wel eens gekscherend tegen elkaar: “Wat is-ie nog klein hè?” De kennismaking met ons andere kattenvolk verliep vlekkeloos. Onze oudste poes Kathy liet zelfs ons versteld staan door de manier waarop ze Sherman inpalmde. Ze deed iets dat ze nog nooit eerder met een nieuwkomer in de groep had gedaan: ze beschouwde Sherman als háár kitten en spreidde al haar moederlijke gevoelens tentoon. Dat heeft overigens voortgeduurd totdat Sherman zich tot een echte kater begon te ontwikkelen (of liever gezegd: begon te ruiken), toen was het moedergevoel spontaan van de ene op de andere dag verdwenen. Tot Sherman’s komst konden we heel duidelijk stellen dat de dames bij ons in huis “de broek aan hadden”. Onze katers Lance en Gigi hebben altijd maar

weinig in de melk te brokkelen gehad. Zonder dat hij in onze ogen zich op de één op andere manier heeft moeten bewijzen, is het opvallend dat de dames Sherman altijd met een haast vanzelfsprekend ontzag benaderen. Dat gaat zelfs zover dat als de dames menen dat er weer eens even gemept moet worden, ze het niet wagen hun poot bij Sherman te verheffen. Sterker nog, ze lopen met een boog om hem heen en gaan op zoek naar een gewilliger slachtoffer. Wat ons van meet af aan opviel, is hoe makkelijk Sherman in de omgang is en hoe sterk hij op mensen gericht is. Of je hem nu opgerold als een baby in de armen neemt of zijn lichaam in de welbekende showhouding strekt, hij vindt het allemaal best. Het fenomeen “op schoot zitten” heeft bij Sherman een speciaal ritueel opgeleverd. Want als je zo groot bent geworden, dan pas je op een gegeven moment natuurlijk niet meer op een mensenschoot. Dus wat doe je dan: als je bij één van je baasjes op schoot springt, spring je gelijk met je voorpoten tegen zijn borst aan. Hij begrijpt dan dat-ie onderuitgezakt op de bank moet gaan hangen, zodat je mooi de gelegenheid hebt om lekker languit op hem gedrapeerd met je voorpoten in z’n hals pas echt te relaxen! Er wordt ons regelmatig gevraagd of Sherman sproeit. Welnu, als opgroeiende puber besloot hij plotseling na thuiskomst van een showbezoek de kraan maar eens flink open te zetten. Gelukkig had hij maar een beperkt aantal vaste, favoriete plekken die ook nog redelijk gemakkelijk schoon en reukloos te maken waren, maar het blijft natuurlijk behelpen geblazen. Nu hadden wij van katereigenaren wel eens gehoord dat zij hun jongens er aan wennen dat zij alleen in de woonkamer mogen als zij een broekje aan hebben gekregen. Marja Dam was zo vriendelijk om een aantal fleurige “tangaslips” voor Sherman te maken. Natuurlijk is alleen zo’n katoenen broekje niet toereikend, daar moet ook iets in om het sproeisel op te vangen en te absorberen. “Daar moet je maandverband voor gebruiken en in het broekje stoppen”, kregen we te horen. En jawel, daar stonden wij dan met z’n tweeën in de plaatselijke supermarkt, waar we schappen vol met verschillende merken en uitvoeringen aantroffen, op zoek naar het soort dat het meest beantwoordde aan ons doel. Zie je het al voor je? Sherman’s makkelijke karakter bleek weer eens uit het feit dat hij er totaal geen moeite mee had de broek aan te moeten. Sterker nog, met de staart fier in de lucht liep hij met een uitstraling “kijk eens wat ik aan heb!” rond. En als er een “echt” plasje gedaan moest worden, geen probleem, dan stap je toch gewoon met je broekje aan op de kattenbak? Om daarna natuurlijk de meest bezopen uitdrukking op je gezicht te toveren als er niets in de kattenbak te vinden was dat begraven kon worden. Vervolgens waren wij er natuurlijk direct bij om even een verschoning aan te brengen. Zijn sproeigedrag heeft eigenlijk voortgeduurd totdat Sherman z’n eerste dekking verricht had. Daarna was blijkbaar de druk van de ketel en hield hij het droog, zodat hij sindsdien weer broekloos door het huis stapt. Het enige moment dat de aandrang tot sproeien weer de kop op steekt, is als we thuiskomen na een meerdaagse buitenlandse show. Dan heeft hij nog een dag of twee af en toe de neiging om iedereen even te laten weten dat het huis toch echt van hem is. Tsja, en dan nu het onvermijdelijke onderwerp: Sherman’s showcarrière. Hij heeft z?n Europees Kampioenschap gehaald in precies 21 shows en dat betekent dat hij altijd als eerste in z’n klasse eindigde, vaak met niet te versmaden (vooral buitenlandse) concurrentie. Met inbegrip van zijn vier shows als kitten en de Rasdag Halflanghaar schopte Sherman het in totaal tot 23x Best in Variëteit, 24x genomineerd voor Best in Show, waarvan vervolgens 22x Best in Show en bovendien nog een aantal malen tot Best of Best. Zo’n imposante lijst met showsuccessen kunnen maar weinig katten tonen. Laten we eerlijk zijn, we wisten best dat we met Sherman iets moois in huis hadden gekregen, maar dat het allemaal zo zou uitpakken, hadden wij in onze stoutste dromen ook niet verwacht. Elke Best in Show verkiezing was opnieuw een hoogtepunt, helemaal als – wat regelmatig gebeurde – Sherman met unanieme stemmen van alle keurmeesters in het panel deze verkiezing won. Nee, het went niet, want je staat iedere keer weer met het koude zweet in je handen als je eigen kat het podium op gedragen wordt. En dat ondanks dat Miranda Aldham-Breary, Sherman’s persoonlijke steward mogen we wel zeggen, hem altijd weer in z’n volle glorie wist te presenteren aan de keurmeesters. Miranda, bedankt voor al die keren dat je voor Sherman klaar stond! Natuurlijk is er een aantal shows waaraan we speciale herinneringen bewaren. Zoals aan Sherman’s eerste show, waar nadat hij Best in Show kitten werd, onze Gigi datzelfde bereikte bij de katers. (Bij Gigi begonnen daarna overigens de hormonen door het lijf te gieren en een beetje ingewijde weet wat daarvan het gevolg is. Nadat een keurmeester in haar opperste wijsheid meende te moeten opmerken dat hij niet voldoende te eten kreeg, lieten we Gigi voortaan maar thuis. Gelukkig ging deze hormonale fase aan Sherman

voorbij!) Het vermelden waard is ook de eerste gezamenlijke show van alle Nederlandse kattenverenigingen waar Sherman als kitten van zes-maanden-minus-één-dag alle volwassenen en kittens in zijn kleurgroep (zowel bij de FIFé als de onafhankelijken) het nakijken gaf en Open Nederlands Kampioen werd. Absoluut hoogtepunt was natuurlijk de Wereldtentoonstelling in Budapest, Hongarije. Ook al omdat Alex speciaal uit Amerika naar Nederland was overgekomen om gezamenlijk deze tentoonstelling te bezoeken. De weg naar het Best in Show podium is Sherman zeker niet komen aanwaaien, de concurrentie was hevig. Vooral bij het bepalen van haar nominatie ging de keurmeester niet over één nacht ijs. Het was minutenlang wikken en wegen, voelen en betasten: je kon haar zien lijden van vertwijfeling dat ze tussen één van haar beide kandidaten móest kiezen en je kon ons bijna opvegen vanwege de spanning. De ontlading was dan ook enorm toen uiteindelijk haar keus op Sherman viel. En als jouw kat dan vervolgens Best in Show – en dus Wereldkampioen – wordt en daarna de Best of Best verkiezing wint met de stemmen van alle zes keurmeesters, met als concurrent een poes die reeds drie maal eerder Wereldkampioen is geworden (een Heilige Birmaan), dan sta je dus echt te trillen op je benen. Toen we het podium op mochten, trokken we Alex mee om haar in de huldiging te laten delen. Wat waren we blij voor haar dat Sherman z’n mooiste overwinning in haar aanwezigheid behaalde. Behalve Europees Kampioen en Wereldkampioen bij de FIFé is Sherman de eerste TICA Supreme Grand Champion Maine Coon in Nederland en eindigde hij op de derde plaats in de Top 20 katten van de regio Noord Europa in het showseizoen 1996/1997 en mag zich daardoor Regional Regional Winner noemen. Dankzij de open-deurpolitiek van de FIFé was het mogelijk om hem ook voor TICA-shows in te schrijven. Die tentoonstellingen werden bepaald niet naast de deur georganiseerd en dus reisden we af naar Oostenrijk, Zuid-Duitsland en België. In 22 van de 27 ringen waarin Sherman werd uitgebracht haalde hij de finale. Vooral de eerste plaatsen in de finales van keurmeesters Vickie Fisher en Karen McInchak waren voor ons van bijzondere betekenis, omdat deze keurmeesters immers zelf ook Maine Coon fokkers zijn. Een uitgesproken voorkeur voor het keursysteem van de FIFé (traditioneel) of voor dat van de TICA (ringkeuring) hebben we overigens niet. Beide systemen hebben hun eigen charmes en hun minder prettige kanten. Sherman bleek voor vele poezen volgens hun eigenaren de ideale partner te zijn. Het eerste verzoek om een dekking te verlenen kregen we al toen hij nog geen vijf maanden oud was! Als we gehoor zouden hebben gegeven aan alle verzoeken om een dekking, dan had Sherman echt een jaar lang elk weekend een andere poes op bezoek gehad. Een kater op zo’n manier exploiteren is ons een gruwel. De financiële inkomsten die dat oplevert (rekent u zelf maar even uit, laten we zeggen 52x de gemiddelde prijs van een kitten) laten ons volkomen koud. Wij vinden het voor de toekomst van het ras geen goede zaak als één bepaalde kat – hoe mooi dan ook – op een gegeven moment één of meerdere malen opduikt in de stamboom van welhaast elke Maine Coon die er in Nederland rondloopt. Kortom, het zal u duidelijk zijn dat Sherman niet als dekkater ter beschikking staat. Tot op heden heeft Sherman twee (ja, u leest het goed: twee) nestjes verwekt. De moeders van beide nesten waren qua type behoorlijk verschillend en dat zie je dan ook terug in de kittens. Het tweede nest (met acht kittens) sprak ons het meeste aan. Intussen is Sherman al opa geworden. Zijn dochter Latanya werd afgelopen december moeder van een bontgekleurd nestje van zeven kittens, verwekt door onze Gigi. Opa Sherman bemoeit zich heel nadrukkelijk met de opvoeding van het kleine grut. Na het lezen van dit lange verhaal zult u begrijpen dat wij hopen nog heel lang van onze kanjer te mogen genieten en dat wij Alexandra de Guzman eeuwig dankbaar zijn dat – zoals ze zelf zegt – de beste en mooiste kat die ze ooit gefokt heeft bij ons woont.

Sherman 1 jaar oud. Foto: Scheffer Showresultaten: 3-6 maanden: 24-09-1995 15-10-1995 5–11-1995 6-10 maanden: 18-02-1995

Groesbeek Franeker Amsterdam

mw F. Milcent (F) mw T. Kass (SF) mw. E. Steinhauser (A)

U1, BIV, BIS U1, BIV, BIS U1, BIV, BIS, ONK 95

Beverwijk

mw J. Madsen (DK)

U1, BIV, BIS

mw R. Kühnel (A) mw J. Lund (N) mw C. Waller (D)

CAC, BIV, BIS CAC CAC, BIS, BOS

mw A. Uddin hr D. Sagurski (D) mw G. Okkens (D)

CACIB CACIB, BIV, BIS CACIB, BIV, BIS, BOB1

hr D. Filler (D)

CAGCIB, BIV, BIS, BOS CAGCIB, BIV, BIS

Open klasse: 17-03-1996 Assen 7/8-04-1996 Arnhem 11-05-1996 Wien (A) Kampioensklasse: 12-05-1996 Wien (A) 16-06-1996 Eindhoven 04-08-1996 Cuxhaven (D) Internationaal Kampioensklasse: 17-08-1996 Düsseldorf (D) 15-09-1996

Loosdrecht

mw G. Berg Petterson (S)

06-10-1996

Druten

hr F. Calmes (F)

20-10-1996 Amstelveen 17-11-1996 Amsterdam 15-12-1996 Beusichem* 02-02-97 Essene (B) Groot Internationaal Kampioensklasse:

mw S. Hämäläinen (FIN) hr G.J. Edvardsen (N) hr. K. Wahlberg (S) mw. S. Bruin (NL)

CAGCIB, BIV, BIS, BOB CAGCIB, BIV, BIS CAGCIB, BIV, BIS U1, BIV, BIS, BOB1 CAGCIB, BIV, BIS

16-02-1997

Sneek

mw A. Kampf (DK)

22/23-03-1997

Budapest (H)

mw S. Hämäläinen (FIN)

11-05-1997 16-08-1997 14-09-1997 05-10-1997 19-10-1997 23-11-1997 07-12-1997

Beverwijk Düsseldorf Wervershoof Almelo Velserbroek Amsterdam Groningen

mw T. Kass (SF) mw I. Röhr (NL) mw R, Kühnel (A) mw M. Krogh (DK) mw J.E. Madsen (DK) mw T. Kass (SF) mw I. van Berkum (NL)

CACE, BIV, BIS,BOB CACE, BIV, BIS, BOB, WW97 CACE, BIV, BIS, BOB CACE, BIV, NOM CACE, BIV, BIS CACE, BIV, BIS, BOB CACE, BIV, BIS CACE, BIV, NOM CACE, BIV, BIS, BOB

* = Rasdag Halflanghaar

Sherman 1,5 jaar oud. Foto: Jim Brown Stamboom:

Sire SGC GC MtKittery Carbonero of Emlu MCO n, 1987/05/24

SGC MtKittery Macwahoc MCO n 22, 1983/07/21 SGC GC MtKittery Penobscot, OS MCO a 22, 1986/03/05

SGC GC MtKittery Schoodic MCO n 22, 1979/06/01 SGC Heidi Ho Aurora of MtKittery, OD MCO n 22, 1982/01/09

CH Heidi Ho Sonkey Bill SGC Heidi Ho Aurora of MCO ns 23, 1978/01/21 MtKittery, OD CH Tanstaafl Polly Adeline MCO n 22, 1982/01/09 of Heidi Ho MCO n 22, 1977/11/05

SGC GC Mainstay Kenworth of Kiskata SGC Kiskata Quoddy of MCO n 23, 1983/09/14 MtKittery, DM MCO n 23, 1985/03/18 CH Kiskata Cassine Wilson of Meunerie MCO n 23, 1982/09/17

GC GP Allmykittens Jeremy MCO n 22, 1988/08/25 SGC Degoonacoon Magalloway Bay MCO n 22, 1991/02/19 DGC Degoonacoon Penobscot Bay MCO n 22, 1988/08/24 Dam IW-SGC Degoonacoon Madagascat Bay, OD MCO n 22, 1992/06/09

St.Valentine Red Baron of Pedropurrs MCO d 22, 1988/11/08 Pedropurrs Mink of Degoonacoon MCO f 22, 1991/05/15 CH Pedropurrs Delilah MCO f 22, 1989/02/10

Copyright 2013 RMC | www.rasclubmainecoon.nl | Disclaimer | Website by Felisiat

QGC Kiskata Dana Kutan MCO ns 23, 1982/09/17 CH Kiskata Kutiga of Mainstay MCO n 22, 1982/05/21 CH Heidi Ho Sonkey Bill MCO ns 23, 1978/01/21 CH Friscoon Katu of Kiskata MCO f 22, 1981/09/06 GC Allmykittens Filabuster MCO d 22, 1987/05/25 GC GP Shihaya Erika Rentella MCO n 22, 1986/02/27 SGC GC Azulikits King Oberon MCO n 22, 1987/02/08 Azulikits Tikka of Degoonacoon MCO a 09 23, 1986/04/26 SGC GC Chaudvent Leroy Brown of Napa Valley MCO n 23, 1986/09/14 Nipper Contessa MCO f, 1984/09/04 GC Allmykittens Peter The Great MCO d 22, 1988/02/27 CH Azulikits Topaz of Pedropurrs MCO n 22, 1987/11/09