#15. Herman den Blijker lust het leven rauw. 25 jaar kinderrechten 'Elk kind is er een' pag 8. Straatmuzikanten spelen om te overleven pag 16

nov 2014 > Uiterste verkoopdatum: 26 november 2014 > Jaargang 19 > Vaste verkoopprijs: € 2,- (waarvan € 0,65 naar de verkoper)

#15

Herman den Blijker lust het leven rauw

25 jaar kinderrechten 'Elk kind is er een' pag 8

Straatmuzikanten spelen om te overleven pag 16

Advertentie

inhoud #15

Straatnieuws #152014

04 INTERVIEW Herman den Blijker De Kessler Stichting zet zich in voor mensen die sociaal kwetsbaar zijn, in het bijzonder dak- en thuislozen, die opvang en/of zorg en begeleiding nodig hebben. Ook ambulante hulp is mogelijk. De stichting beschikt over meerdere locaties in Den Haag. Al ruim honderd jaar is de Kessler Stichting een begrip in de regio. Als gespecialiseerde, professionele instelling stemmen we de hulp af op de hulpvraag, behoeften en mogelijkheden van de cliënt. We hanteren een vernieuwende werkwijze en een motiverende, activerende benadering, waarbij we de vaardigheden van de

cliënten vergroten, zodat zij beter kunnen functioneren in de huidige maatschappij. Daarnaast kijken we met belanghebbende partijen en ketenpartners continu hoe het hulpverleningsaanbod actueel kan worden gehouden en delen we onze kennis hierover actief. Wilt u meer weten over de werkwijze en het hulpverleningsaanbod van de Kessler Stichting of over de samenwerkingen, kijk dan op de website of bel het secretariaat via telefoonnummer 070 8 500 500.

> colofon Straatnieuws wordt verkocht en mede gemaakt door dak- en thuislozen in Den Haag, Rijswijk, Rotterdam, Leidschendam-Voorburg, Westland, Delft, Gouda, Zoetermeer, Wassenaar en de Bollenstreek. De verkopers kopen de krant in voor € 1,35 en verkopen hem op straat voor € 2. Het verschil is een bijdrage in hun levensonderhoud. U herkent de Straatnieuwsverkoper aan de witte pas en het (niet verplichte) rode hesje.

kesslerstichting.nl @dakloos 070 8 500 500 (24/7 bereikbaar)

Donaties Giro 7544612 t.n.v. Stichting Haags Straatnieuws, Den Haag.

Ondersteuning en Rehabilitatie

Oplage 7.000 Adres Redactie Straatnieuws Riviervismarkt 5, 2513 AM Den Haag, 070 363 1821 Email [email protected] Website www.haagsstraatnieuws.nl Advertenties en distributie 070 363 1821 Coördinator Den Haag Arjen Geut: 06 2812 6950 E [email protected] Coördinator Rotterdam Patrick Deliën: 06 3806 9479 E [email protected] Hoofdredacteur Floor de Booys Redacteur Hester Heite Eindredactie Judith Eykelenboom

Woonvoorziening

Thuisbegeleiding

Financiële begeleiding

“Straks kan ik weer zelfstandig wonen in een eigen huisje.”

“Prettig dat onze begeleider in het begin echt de tijd voor ons nam, wanneer dat nodig was.”

“Mede dankzij LIMOR heb ik mijn financiën weer op orde.”

Chef-kok, ondernemer, tv-presentator en vooral ras-Rotterdammer: niet lullen maar poetsen. Zijn nieuwste boek, het achtste alweer, heet simpelweg Vlees.

04

06 COLUMN Robbert NECROLOGIE Marnix Rueb 07 TAXI Islamitische slagerij 08 VERSLAG 25 jaar kinderrechten

Nergens zijn kinderen gelukkiger dan in Nederland. Maar Dennis heeft honger. 'Het moet allemaal nog veel beter.' 10 HAGENEES IN ROTTERDAM Houd je bek! STRAATTEKST Graag gedaan! 11 WERKPLAATS Scheepstimmerman 12 TIJDSBEELD 1985 Straatmuzikant 14 GODENSPIJS Steak Tartare 15 BAGAGE met een Goyard naar New York 16 REPORTAGE Roemeense Straatmuzikanten

Zwerven door Europa met gitaar als overlevingsmiddel.

18 WEDSTRIJD Schrijf je eigen Kerstverhaal! 19 CULTUUR Rudolf Steiner en de alchemie van het alledaagse 21 Crypto Puzzel en win het boek Vlees van Herman den Blijker 23 UITGELICHT Kinderrechten Festival en Shimmy Shake Festival 24 KAASHELD EN POEPHOOFD eten hun buik rond

16

Het verhaal

Medewerkers aan dit nummer: Marieke Bolle, Dagmar Bosma, Justine le Clercq, Christiaan Donner, Judith Eykelenboom, Bertus Gerssen, Suzanne van der Kerk, Annette van Kester, Lamelos, Mathilde Leendertse-Venderbos, Diana Mosterd, Peter de Ruiter, Suzanne Stam, Mylène Siegers, Mariëtte Storm, Elke Swart, Wim Versluis, Arno van Vugt en Paul Waayers. Ontwerp en opmaak Marieke de Roo Coverfoto Mylène Siegers Druk Wegener Nieuwsdruk Gelderland

Het volgende nummer verschijnt op: donderdag 27 november 2014.

Kijk voor meer informatie op www.limor.nl

door Willem Versluis

3

4

interview herman den blijker


De kok, z’n meisjes en het vlees Niks medium. Hij lust het leven rauw, net als het stukje vlees op zijn bord. ‘Ik heb al meerdere keren op het randje gebalanceerd. Maar ik ben een overlever.’ Het onderbuikgevoel van chef Herman den Blijker (56). tekst Elke Swart foto Mylène Siegers

> Zijn auto – een gitzwarte machine uit Beieren – staat pontificaal voor de ingang van het restaurant Las Palmas geparkeerd. “Hé Herman, is dat een bon onder je ruitenwisser?” Den Blijker is not amused. “Ik haaaat het. Als je niet oplet wordt er straks gewoon nog eentje bijgeplakt. Zegt zo’n mannetje: “U mag hier niet parkeren, meneer Den Blijker.” Ja, dat weet ik ook wel! Maar wat is het alternatief? Door dat grote cruiseschip in de haven zijn alle parkeerplaatsen in de buurt bezet. Ik moet hier verdomme wel een restaurant runnen!” Herman den Blijker, chef-kok, ondernemer, tv-presentator en vooral ras-Rotterdammer: niet lullen maar poetsen. Zijn nieuwste boek, het achtste alweer, heet simpelweg ‘Vlees’. Geschreven

omdat hij het zelf leuk vindt, zegt hij. Met de bio-industrie heeft hij niks, natuurlijk niet, maar een goed gebakken longhaasje van de Maas-RijnIJsselkoe of een côte de boeuf van het Hereford-rund gaat erin als Gods woord in een ouderling. En vraag hem vooral geen keuze te maken tussen vlees en vis. “Dat is zoiets als kiezen tussen m’n meisje en mijn zoon, dat kan niet.” Vrije val Met het Leger des Heils maakte hij tvprogramma’s waarin daklozen strijden om een baan in een van zijn restaurants. Sociaal uitgeprocedeerden, noemt hij ze, mensen die nergens meer terecht kunnen. “Wat ik niet begrijp – maar zo werkt het wel, weet ik - is dat je berust in het feit dat je in de daklozenopvang

Niet lullen maar poetsen: Televisie: Mijn tent is top, Hermans Helden, Herrie in het hotel, Herrie gezocht. Keuken: Las Palmas (Boldies, De Engel, De Jachtclub Hillegersberg, Zeezout, Rosso, Hofstede Meerzigt, Herrie, Foody's, Groot Paardenburg) Boek: Herman dichtbij, Altijdtrek, Herrie in de keuken, Kijken, voelen, ruiken, proeven, koken en eten, Peen & ui, Vlees Handel: kookproducten, ism Blokker Inzet: Orange Babies, Free a Child, Stichting DaDa Thuis: Jaqueline en zoontje Matz (6)

zit en iedereen de schuld geeft, behalve jezelf. Dat moet je nooit doen natuurlijk. Ik zeg: pak je verlies en trek de boel zo snel mogelijk weer recht. Maar ik heb makkelijk praten. Als je in een vrije val zit, ziet alles er anders uit.” Af en toe koopt hij een straatkrant. Bij de Erasmusbrug staat een verkoper, op een heel druk kruispunt, Herman rijdt er dagelijks langs. “Zo’n kerel laat je natuurlijk niet in de regen staan. Als ik zelf aan de grond zou zitten hoop ik ook dat iemand een hand naar mij uitsteekt.” In de vorige eeuw gaf hij een dakloze wekelijks vijfentwintig gulden voor de nachtopvang in ruil voor klusjes bij het restaurant; de stoep vegen, onkruid weghalen, kozijnen schoonmaken. “Na een poosje kreeg ik in de gaten dat hij niet in de opvang sliep, maar drugs kocht. Ik stelde voor om hem voortaan eten en drinken te geven, in plaats van geld. Dat was niet de bedoeling. Hij zei: ‘Je kan de pleuris krijgen’.” Knulletje Pleuris. Plat Haags, hij kan het nog. Overgehouden van de tien jaar dat hij in de hofstad vertoefde. “Ik was verliefd op een Haagse – ik was 17, zij 27, een echte vrouw, dat vond ik wel interessant. Via haar kon ik aan de slag bij Bistro Mer in de Javastraat.” En voordat hij op zijn vierentwintigste zijn eigen restaurant ‘Boldies’ in Scheveningen opent, leent een andere vriendin – ook een Haagse – hem de benodigde tienduizend gulden voor een gastronomische opleiding aan het wereldberoemde kookinstituut Le Cordon Bleu in Parijs.

Typisch Herman den Blijker: “Pas toen ik uit de trein stapte dacht ik: shit, ik moet ook nog ergens slapen.” Hij huurt een kamer in Hotel Splendid, net groot genoeg voor een eenpersoonsbed en een tas, en elke vrijdag neemt hij de trein naar Nederland om geld te verdienen voor de volgende week. Contact met zijn medestudenten – veelal diplomatenvrouwen die iets om handen willen hebben – heeft hij nauwelijks. De voertaal op school is Engels, gelukkig, dat kent hij uit cowboyfilms. Frans leert hij in het café en met de metrokaart in de hand loopt hij van station naar station, om de stad te ontdekken. Hij eet regelmatig in de sterrenrestaurants van Guy Savoy en Alain Passard. “Ik bestelde altijd maar één gerechtje en daar deed ik de hele avond over, intussen keek ik mijn ogen uit.” Omdat het personeel wel aardigheid heeft in le petit picon uit Holland hoeft Herman nooit veel af te rekenen. “Geef maar wat, zeiden ze.” Spiegel Hij denkt gewoon nooit lang na en staat open voor alles, zegt hij. “Daardoor overkomt me veel. Het is mijn kracht, maar ook een valkuil. Ik heb al meerdere keren op het randje gebalanceerd en ben met vallen en opstaan wijzer geworden. Met een tent als dit kun je niet meer zeggen ‘oh ik los het pro-

bleem wel op als ik ervoor sta’. Las Palmas is lekker koken, gasten verwennen, maar ook een spreadsheetverhaal, rekenwerk, tactiek. De tent moet wel blijven draaien. Maar als ik daar te lang bij stilsta, raak ik lamgeslagen en doe ik niks meer. Ik kan de hectiek alleen aan als ik me op mijzelf concentreer. In de spiegel zie ik een man die uitsluitend leuke dingen doet. Een overlever. Niet in de zin van ‘oh wat een struggle’. Nee, ik heb een geweldig leven. Maar als je op je stoel blijft zitten gebeurt er natuurlijk nooit wat. Niks komt aanwaaien; leerde ik als kind al.” Zallum Hij groeide op in een wederopbouwwijk, Pendrecht - Rotterdam Charlois, met z’n zessen op een flatje. Een doorsnee, hardwerkend, zwoegend gezin, zegt hij. Vader was vertegenwoordiger en weinig thuis. Moeder deed haar best om elke avond iets op tafel te zetten. Aardappelen, boontjes, eieren, en af en toe een stukje vlees. Zijn kookkunsten heeft hij in elk geval niet van haar. “Ze liet zelfs water aanbranden.” Maar de zondagsmaaltijd, als oma kip maakte, was een feest. “Los op het bot, retegaar, maar niet droog. Het water loopt me weer in m’n bek.” Herman was vaker op straat dan op school en op z’n veertiende stopte hij er maar helemaal mee.

Opleiding, waarom? “Nu denk ik: was nog maar wat langer op school gebleven. Ik heb nooit geleerd om systematisch te denken, ik ga altijd maar op mijn gevoel af.” En lezen en schrijven, nee dat kan hij dus ook niet zo goed. Zallum. Goejemorregen. “Ik schrijf de woorden zoals ze klinken. Smsen, mailen, ik houd er niet van. Het is zo to the point. Zo kil. Ik moet mensen voelen. Waarom zou ik me schamen? Lachen toch: ik kan niet schrijven maar heb wel acht boeken op mijn naam staan. Mijn tekstschrijver Jaap van Rijn is geniaal. Hij luistert goed naar wat ik zeg en oliet mijn woorden om ze verstaanbaar te maken.” Cocaïne Volgens de beroemde Britse tv-kok Jamie Oliver gebruiken z’n collega’s massaal cocaïne; zonder zouden ze de druk in de keuken niet aankunnen. Herman: “Drugs zijn overal. In de advocatuur, de reclame, de horeca…” Maar hij weet zeker: niet in zijn restaurants. “Een pilletje op een feestje, oké, daar kun je ze niet voor wegduwen. Maar chronisch gebruik pik ik niet. Een verslaafde is onaantastbaar. De schuld ligt altijd bij anderen en vroeg of laat wordt je bestolen.” En Herman zelf? Hij heeft in zijn hele leven één joint

gerookt, zegt hij, drugs zijn niks voor hem. “Ik durf niet. Ik wil de controle over mezelf houden. Als puber vond ik het stoer om met een Johnnie Walker aan de bar te staan, net als mijn vader. Op m’n zestiende liep ik een alcoholvergiftiging op, een week lang kwam alles wat ik at er gelijk weer uit, sindsdien ben ik matig met drank. Elke dag een glaasje champagne, een wijntje tijdens het eten, maar nooit een hele fles.” Fietsenstalling Den Blijkers naam staat bovenaan in de Quote-lijst van rijkste topkoks. De ‘bon

‘Niks komt aanwaaien; leerde ik als kind al’

vivant met kenmerkende sigaar in de muil’ zou goed zijn voor drie miljoen. Daar klopt he-le-maal niks van, volgens Herman. “Ik heb ze niet in mijn achterzak zitten. Ik heb een paar pandjes, maar daar zitten flinke hypotheken en

huurachterstanden op. Als ik een uitglijder maak, sta ik straks ook met zo’n krantje op straat. Iedereen kan dakloos worden, zeggen ze. Maar toch, ik denk niet dat ik het zover zou laten komen. Ik kan altijd wel de kost verdienen, dat weet ik zeker, absoluut. Ik zou gewoon weer gehaktballen gaan bakken in de kroeg.” Voorlopig woont hij met zijn vrouw Jacqueline en hun zoontje Matz (6) nog in Hillegersberg. In de statige Rotterdamse wijk heeft hij het kleinste huis van de straat, zegt hij, een ‘fietsenstalling’. “Maar ik heb een tuintje voor en een tuintje achter, en de kleine kan lekker spelen.” In zijn keuken staat een vleeskast met een côte du boeuf aan de haak. “Mijn meisje snijdt er af en toe iets af. Ze maakt recepten uit mijn boeken. Als zij het kan, kan iedereen het.” Zelf kookt hij thuis nooit. Nee, hij zou nooit meer een tent in Den Haag beginnen. Zijn Boldies-avontuur liep destijds slecht af. Den Blijker: “Typisch Haags, toentertijd in elk geval: voor vijftig euro tong bestellen en voor honderd euro op je bord verwachten.” Hij is er ook te veel Rotterdammer voor, zegt hij. Net als Jacqueline trouwens. “Haagse meisjes zijn keurig, hun lippenstift zit altijd goed, maar Rotterdamse meisjes hebben ballen.”

6

column robbert

necrologie marnix rueb


taxi


7

> In de taxi met Arno van Vugt. Verhalen van bijzondere ritten in Den Haag.

foto Suzanne van der Kerk

De wereld van Robbert Lees over de opmerkelijke situaties waarin schrijver Robbert Meijntjes verzeild raakt.

Geluk

Aan de overkant van de gracht stonden ze boven het donkere water. Twee jongens op de kade, gebogen over een schepnet. Even verderop, geleund tegen de metalen balustrade, steunden hun twee hengels in de slaapstand. Hun kort gehouden lijnen met aas, vredig zwevend in de wind. De jongens zelf waren alles behalve sereen en vredig. In hun schepnet spartelde een snoek van een meter. Weifelend stonden de jongens naar de worstelende vis met tanden te kijken alsof het ieder moment kon ontploffen. Ze deden me denken aan C.B. en Joop, de twee vissersmaatjes uit Vaandragers klassieker en ook een beetje aan mezelf. De dag dat ik als kind zijnde plotseling een reus van een karper aan de haak had geslagen, wist ik ook niet wat ik ermee aan moest. Dat moment was ook direct het einde van mijn amateurvisserscarrière. En tevens de kiem van mijn angst voor alles wat spartelt en glibbert. Een voorbijfietsende postbezorger stapte gelukkig af. Het was een oude baas. In zijn oranje uniform pakte hij het schepnet bij de steel en liet de jongens zien hoe je een snoek onthaakt. Het beest, versuft van het gebrek aan zuurstof in zijn kieuwen, liet zich bedeesd vastpakken. Ik had medelijden met de snoek, maar de kleinste van de twee jongens hield het zachtaardig in zijn armen, zichtbaar verbaasd over de grootte van het roofdier. Hierna stopten ze het terug in het net, verlengden het houvast en lieten de vis meter voor meter terug het water inzakken. Na een beetje schudden met het net zwom de snoek ervandoor. Eveneens vertrok de postbode, net als ik. Op weg terug naar huis, keek ik achterom en bedacht me dat ondanks alle wereldomvattende hervormingen, kinderen nooit zullen veranderen. De jongens zouden hier, net als Vaandrager en ik destijds, de hele middag nog staan.

foto Henriëtte Guest

Kompanen

Vaarwel Marnix

tekst Arno van Vugt foto Suzanne van der Kerk

Striptekenaar Marnix Rueb, de bedenker van de stripheld Haagse Harry, is op 23 oktober jongstleden overleden aan de gevolgen van longkanker. Marnix Rueb is 59 jaar geworden. ‘Den Haag blijft verweesd achter’, zei burgemeester Van Aartsen. Onlangs presenteerde Rueb nog een Haagse versie van Nijntje Nèntjuh an zei. Zijn bekendste strip is Haagse Harry. 'Harry' verscheen voor het eerst in de Haagse uitgaanskrant 'Doen'. Al snel figureerde Haagse Harry ook in andere publicaties en in de jaarlijkse Groen-Geile Scheuâhkalendâh. Volgens zijn familie is 'wellicht zijn grootste verdienste dat hij het Haagse dialect een eigen fonetica gegeven heeft en daarmee het Haags een prominente plek in de Nederlandse samenleving.' Afgelopen jaar nam Rueb in zijn scheurkalender Geert Wilders en de Media Markt op de hak. De Media Markt stelde dat niet zo op prijs, Geert Wilders kon wel lachen om zijn ‘typisch Haagse humor’. Jarenlang stond Haagse Harry op de achterkant van Straatnieuws. Hoofdredacteur Floor de Booys: “In het begin

Toeval speelt een grote rol bij degenen die taxichauffeur als beroep zijn: je moet maar net de juiste klant in je auto hebben. Toch hebben ze het geluk ook zelf in de hand. Wie zijn klanten wat gunt, wordt soms op wonderbaarlijke wijze beloond.

maakte hij speciaal voor ons ‘verse’ afleveringen. De laatste jaren plaatsten we gouwe ouwe. Ze bleven steengoed, maar werden wel wat gedateerd. Dus toen ik drie jaar geleden hoofdredacteur van Straatnieuws werd, heb ik Marnix gemaild met de vraag of hij weer nieuwe afleveringen wilde maken voor ons. Hij schreef toen: ‘De koek is op en de bakker is dicht’. Hij had geen inspiratie meer. En zo kwam er een einde aan Haagse Harry op de achterkant van Straatnieuws en maakten Kaasheld en Poephoofd – van het stripcollectief Lamelos – hun aantreden. Maanden heb ik nog moeten horen dat het zo zonde was dat Haagse Harry was verdwenen. Hij was onlosmakelijk verbonden met Straatnieuws. We zullen hem missen".

Laat de rest maar zitten > Het is een zwoele zomeravond. Aslams dienst is net begonnen. Op de Bezuidenhoutseweg stapt een donkere man in. “De Mayfair* alstublieft”, zegt hij. “En heeft u er bezwaar tegen als ik onderweg een sigaret rook?” Hoewel roken in de taxi eigenlijk verboden is, schudt Aslam zijn hoofd. De Pakistaan - bescheiden als hij is - houdt er niet van om 'nee' aan zijn klanten te verkopen. “Dank u wel, chauffeur”, zegt de man. Hij doet het raam open en steekt een sigaret op. “Dit had ik echt nodig. Ik had het vandaag zo druk dat ik niet eens de tijd heb gehad om te roken.” Hij inhaleert diep en geniet zichtbaar. Het is de hele rit stil in de wagen. “Negen euro en tien cent alstublieft”, zegt Aslam op de plaats van bestemming. De man pakt een dikke stapel bankbiljetten uit zijn

broekzak. Hij trekt er een paars biljet van vijfhonderd euro tussenuit en geeft het aan Aslam. “Bedankt voor de fijne rit”, zegt hij. “En laat de rest maar zitten.” * exclusieve seksclub

ren. Omdat er in die tijd in de taxiwereld onderling een hoop gedold werd, bood Skippy zich aan. Gewoon, voor de lol. De centralist maakte echter geen grapje en stuurde de chauffeur naar een adres op de Vaillantlaan. Wie A zegt moet ook B zeggen: Skippy kon de rit nu onmogelijk nog weigeren.

Islamitische slagerij Skippy is een oude rot in het vak. Hoeren, pooiers, minister Korthals Altes, ambassadeurs, criminelen, Hanja Maij-Weggen, acteurs, Johnny Cash en de psychiater van Prins Claus; hij heeft ze allemaal in de taxi gehad. Zijn meest bijzondere passagier stapte in het midden van de jaren tachtig in. Samen met haar eigenaar, een Turkse man. Eerst dacht Skippy nog dat het een geintje was. De centrale zocht een chauffeur die een geit wilde vervoe-

‘Zijn passagiere smaakte fantastisch’

De twee passagiers stonden al op de stoep te wachten. Het was een

komisch gezicht om te midden van de vele voetgangers en het drukke verkeer een Turkse man met een geit aan een touwtje te zien staan. Nadat Skippy de bodem van de kofferbak met plastic zeil had afgedekt, tilde de man de geit op. Hij legde haar in de auto en bond haar voor- en achterpoten aan elkaar vast. Zo is Skippy – met de kofferbak op een kiertje - naar een islamitische slagerij op de Leyweg gereden. Onderweg blaatte de geit onafgebroken, wat bij fietsers die naast de wagen voor een stoplicht stonden te wachten voor verbaasde blikken zorgde. Na aankomst bij de slagerij gaf de Turk een uitstekende fooi: 5 gulden en een verse geitenbout, die Skippy 's middags na zijn dienst bij de slagerij is komen ophalen. Nog dezelfde avond heeft hij zijn passagiere op de barbecue gelegd. Ze smaakte fantastisch.

8

verslag 25 jaar kinderrechten


9


‘Elk kind is er een’

Sierra Leone

In de Cambodjaanse hoofdstad Phnom Penh loopt deze twaalfjarige jongen tot 's avonds laat blaadjes te slijten aan reizigers

Deze maand wordt gevierd dat het kinderrechtenverdrag vijfentwintig jaar bestaat. Maar valt er wel wat te vieren? Straatnieuws maakt de balans op.

tekst Hester Heite foto’s Unicef/Peter de Ruiter

> In Nederland – dat het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind uit 1989 in 1995 ratificeerde – zijn kinderen het gelukkigst, blijkt uit onderzoek. Maar ook hier worden nog dagelijks de rechten van zo’n vijfhonderdduizend kinderen geschonden, stelt kinderombudsman Marc Dullaert: “Jaarlijks worden 118.000 kinderen mishandeld, dat is een op de tien. En een op de negen kinderen, 380.000 in totaal, leeft onder de armoedegrens.” De

‘Je zult dat kind maar zijn’

ombudsman werd in 2011 aangesteld om toe te zien op naleving van de 40 artikelen in het kinderrechtenverdrag, na tien jaar van debat in het parlement over of een ombudsman speciaal voor kinderen wel nodig is. “We doen

het toch goed, werd er gedacht”, zegt Dullaert. “Maar we zijn er helaas nog lang niet. Nederland doet het wel goed in vergelijking tot veel andere landen. In het Oostblok bijvoorbeeld is de armoede nog veel groter en het aantal mishandelde kinderen hoger. Maar je zal maar net dat kind zijn dat hier in armoede leeft of mishandeld wordt.” Honger De zevenjarige Dennis (niet zijn echte naam) zit tussen de middag in het speeltuintje vlakbij de flat waar hij woont. Het is warm, maar hij houdt zijn winterjas aan. Hij is de enige van zijn leeftijd bij het klimrek op dit tijdstip. De andere kinderen eten thuis een boterham. Dennis niet. “Ik heb honger”, vertelt hij aan een moeder die haar dreumes op de schommel zet. Ze vraagt hem waarom hij dan niet naar huis gaat om iets te eten. Zijn antwoord: “Er is geen eten.” Hij is vanochtend ook al zonder ontbijt naar school gegaan, zo blijkt. De moeder, niet zijn moeder, heeft nog wel iets in haar tas. Dennis neemt het maar wat graag aan, waarna hij weer richting school vertrekt, de vrouw vertwijfelt achterlatend. Wat moet ze doen: haar schouders ophalen

of actie ondernemen? “Er wordt vaak gedacht dat je je niet mag bemoeien met hoe een ander z’n kinderen opvoedt, maar je mag best in het belang van het kind denken”, stelt Sabine de Jong, die als kinderrechtendeskundige voor Unicef onderzoek doet, met als doel misstanden aan te kaarten en zo de wereld uit te helpen. “Het kinderrechtenverdrag heeft daarbij wel geholpen”, vertelt ze. “Neem de besnijdenis van meisjes afkomstig uit bijvoorbeeld Somalië. Dat werd vroeger gezien als iets cultureels waar je je niet mee moest bemoeiden. Nu is het verboden, volgens de wet.” Er zijn meer successen geboekt: het kinderpardon, kortere wachtlijsten in de jeugdzorg, een afname van de jeugdcriminaliteit, de aanstelling van de kinderombudsman. “Voor die ombudsman hebben we vijftien jaar lang gevochten. En tegen het op straat zetten van uitgeprocedeerde kinderen hebben we tot aan het Europese Hof geprocedeerd”, vertelt Aloys van Rest, directeur van het Kinderrechtenhuis in Leiden, vol vuur. Defence for Children, een van de acht organisaties in ‘zijn’ kenniscentrum voor kinderrechten, heeft ook een rol gespeeld in de Amsterdamse

zedenzaak waarbij heel kleine kinderen seksueel werden misbruikt op onder andere kinderdagverblijf Het Hofnarretje. “Wij deden de lobby voor spreektijd voor de ouders van de slachtoffertjes. In de wetgeving is nu vastgelegd dat ouders het belang van hun kinderen naar voren moeten kunnen brengen tijdens een rechtszaak.” Slapen tussen junks “Er is de afgelopen 25 jaar veel gebeurd, maar het moet allemaal nog veel beter”, vindt zowel Aloys van Rest als Sabine de Jong. De laatste zocht een paar jaar geleden uit hoe de vier grote steden omgaan met dakloze kinderen. “Want die zijn er zeker en het worden er door de crisis ook steeds meer, doordat hele gezinnen op straat komen te staan.” Bij de Kessler Stichting in Den Haag meldden zich in 2010 nog 110 gezinnen voor opvang, in 2011 waren dat er 164. En ook in Rotterdam, Amsterdam en Utrecht nam de druk op de opvang toe. “Geregeld stonden er mensen voor een dichte deur”, weet De Jong. In 2011 wees de Kessler Stichting in Den Haag 35 gezinnen af omdat er geen plek meer was in de crisisopvang. De Jong:

Bangladesh

“Of kinderen moeten tussen de junks slapen.” En dan hebben we het nog niet eens over de zwerfjongeren, waarvan Nederland er in 2011 een kleine negenduizend telde. En waarvan zestien procent ook zelf al kinderen heeft. “En asielzoekerskinderen hebben dan wel een dak boven hun hoofd, maar geen thuis”, vult Van Rest aan. “Ze zijn beperkt in hun vrijheid en ontwikkeling. Ze hebben geen privacy en krijgen onvoldoende scholing.” Ook de op handen zijnde decentralisatie van de zorg baart hem zorgen. “Als je in de ene gemeente minder goede zorg krijgt dan in de anderen, dan hebben kinderen dus niet langer dezelfde rechten. Dat is in strijd met het kinderrechtenverdrag en moet dus worden voorkomen.” Ook buiten Nederland is Defence for Children actief. In landen waar men het sowieso niet zo nauw neemt met de mensenrechten, laat staan met de extra bescherming van kinderen. “In Oost-Europa en Afrika bijvoorbeeld. In landen waar weinig tot niets geregeld is, kun je snel veel bereiken”, weet Van Rest uit ervaring. “Maar wist je dat Nederland een van de landen is waar de meeste websites met kinderporno worden gehost? Dat is keiharde business, waarop we harder zouden moeten toezien, ingrijpen en vervolgen. En de verkoop van kinderen is nog niet eens strafbaar in Nederland. Bij onze juridische helpdesk kwam onlangs een

De twaalfjarige Martha uit Roemenië bespeelt haar accordeon in ’s-Hertogenbosch

Ghanees meisje dat was uitgehuwelijkt en in de prostitutie is beland. Het zijn geen grote aantallen met wie dat gebeurt, maar elk kind is er een.” Ombudsman Terug naar Dennis. Artikel 27 van het kinderrechtenverdrag leest: ‘Ouders zijn primair verantwoordelijk voor de levensomstandigheden van het kind, maar de overheid moet hen hierbij helpen door bijstand en ondersteuning zodat het kind op z’n minst voldoende eten en kleding en adequate huisvesting heeft.’ Maar hoe kan andermans

‘In landen waar niets geregeld is, kun je snel veel bereiken’

moeder ervoor zorgen dat Dennis te eten krijgt? “Voor individuele gevallen kun je terecht bij het meldpunt van de kinderombudsman”, weet kinderrechtendeskundige De Jong. “En die moet er ook voor zorgen dat de overheid iets doet aan het grotere probleem, bijvoor-

beeld armoede onder kinderen.” Een pakket voor gemeenten om armoede onder kinderen te bestrijden, een bijzondere curator voor kinderen in rechtszaken rondom bijvoorbeeld echtscheidingen, een plan van aanpak tegen pesten: een paar wapenfeiten waar kinderombudsman Marc Dullaert trots op is. “Ik kan zelfstandig een onderzoek openen naar zaken van structurele aard. De resultaten leg ik voor aan de betrokken instanties, maar vooral ook de Tweede Kamer. En in veel gevallen wordt dan actie ondernomen.” “Maar ook met specifieke klachten kan iedereen bij ons terecht”, benadrukt Dullaert. “Opa’s en oma’s, buren, profes-

sionals, een hele afdeling zit dagelijks voor ze klaar bij de telefoon (0800 – 876 54 32). Vaak verwijzen we door naar de juiste hulpinstantie, maar zorgen er in alle gevallen voor dat er concreet iets wordt ondernomen.” En gebeld wordt er. “Het afgelopen jaar is het aantal klachten verdubbeld”, aldus de kinderombudsman. Wellicht ook doordat zijn naamsbekendheid is toegenomen. “We hebben jaarlijks zo’n tweeduizend dossiers in behandeling. Als we elke week een paar kinderen kunnen helpen, is het de moeite meer dan waard.” Dennis blijkt bekend bij de jeugdhulpverleningsinstanties, die zijn thuissituatie in de gaten houden.

Vijfentwintig jaar bestaan Rondom het vijfentwintig jaar bestaan van het Kinderrechtenverdrag worden allerlei activiteiten georganiseerd. Zo vindt op 16 november in het atrium van het Haagse stadhuis het Kinderrechtenfestival plaats, waarbij kinderen zelf gaan meepraten, -denken en -beslissen over hun rechten. Op 20 november gaan kinderen en jongeren, beleidsmakers en andere professionals tijdens de Unicef Kinderrechtentop in de

Hooglandse kerk in Leiden werken aan een verdere verankering van het verdrag in de maatschappij. En diezelfde dag is in de Bibliotheek Rotterdam de presentatie van het boek Kinderen die de wereld hebben veranderd, met twintig verhalen over kinderen die zijn opgestaan tegen onrecht of die symbool zijn geworden van onrecht dat hun is aangedaan. Meer informatie: www.kinderenveranderen.nl

10

column

straattekst


werkplaats scheepstimmerwerk


11

> Sleutelen, schaven, (bij)spijkeren. In deze rubriek bezoeken Paul Waayers en Bertus Gerssen werkplaatsen waar oude ambachten herleven.

De afgelopen jaren liep het vak scheepstimmerwerk behoorlijk averij op. Niko Hoogstad wist zijn bedrijf echter zonder schade door de woeste baren van de crisis te loodsen. Wat is het geheim van zijn stuurmanskunst? tekst Paul Waayers foto’s Bertus Gerssen

HAGENEES in ROTTERDAM HOUD JE BEK Fietsend langs de Maas rijdt een jongen op zijn lefgozerfietsje, jaar of elf, me van links bijna van de sokken, zonder uit te kijken. Snijden, heet dat. Ik zit vlak achter hem, en houd me in. Kan gebeuren. Maar hij rotzooit op zijn fiets met zo'n stuur waarvan de handvatten veel hoger zitten dan het middelste, en daar dan zo'n stang tussen, is in de weer met zijn mobiele telefoon, slingert fiks. En ja hoor, ik kan het niet laten, de schoolfrik in me is ontwaakt en hij is in de risicoleeftijd voor ongelukken in het verkeer: "Hé joh, uitkijken, je zit al een paar keer bijna onder mijn wielen." "Houd je bek.” Pardon? Zegt zijn vader dat ook tegen zijn moeder? "Dat zég je toch niet?" Ik fiets nu al enkele meters met hem op. Hij vertrouwt het niks. En zegt het weer: "Houd je bek. Sodemieter op. Ik heb echt wel wat anders aan mijn kop en mijn oom is ook net overleden." Die heb ik niet zien aankomen. Hij gebruikt het als bezweringsformule. Alsof verkeersregels er zijn voor ieders veiligheid, maar nu net even niet voor jongens van wie hun oom pas is overleden. "Wat heb ik daar nou mee te maken?" En hij wint, want ik hoor zelf hoe hard dat klinkt. Oom overleden, op wie hij zo gesteld was, een vaderfiguur - zijn eigen vader roept altijd ‘houd je bek’, en mij interesseert dat helemaal niet. En dus komt hij ermee weg, met dat ‘houd je bek’. In de West Side Story zit zo'n liedje, waarin de wijkagent een jeugdige dief oppakt, en zijn maten zeggen tegen de agent, joh, laat die jongen lopen, dat is geen crimineel, hij is ziek: "He's got a social disease." Waar, of niet waar?

Een timmervak apart

In de prehistorie tekenden onze voorouders op rotsen en in grotten; de moderne mens laat boodschappen achter op muren, stoeptegels en wc-deuren. Fotograaf Mylène Siegers legt de meest bijzondere stadse straatteksten vast. Waar: Vlierboomstraat, Den Haag Tijdstip: 13.38 uur Datum: 26 oktober 2014 Toen dit etalage-tafereel mijn aandacht trok, wist ik meteen weer waarom ik dit deel van de Vlierboomstraat bij voorkeur mijd. Wellicht heeft het iets met de grafstemming aan de Laan van Eik en Duinen te maken, misschien met de tramremise die voor een vreselijk uitzicht zorgt, ik weet het niet. Ongezellig of niet, men blijft blijkbaar wel hoffelijk in deze straat!

Wilt u reageren op deze straattekst of andere straatteksten onder de aandacht brengen, mail [email protected].

> Wie Niko Hoogstad in zijn werkplaats aan de gang ziet, ontwaart een gelukkig mens – een vrije jongen in z’n meest pure vorm. De werkplaats bevindt zich in het ruim van een uit 1928 stammend schip. Niks gedoe met hinderwetvergunningen en bovendien de mogelijkheid om naar de klant toe te varen mocht dat nodig zijn. Dekopbouw Achteraf bezien zou je kunnen zeggen dat Niko wel scheepstimmerman moest worden. “Toen ik zestien was, kocht mijn vader een klipper en bouwde die eigenhandig om tot zeilend woonschip. Dat vond ik prachtig. Na wat gelaveer tussen verschillende studies die allemaal vastliepen – ik ben gewoon geen studiebol – adviseerde een decaan van een avondschool mij om de MTS Hout en Meubel in Rotterdam te gaan doen.

‘Mijn wereldje drijft op mond-tot -mondreclame’ Ik koos de specialisatie jachtbouw. Het leek net alsof ik thuis kwam. Na die studie kreeg ik wat opdrachten via vrienden en familie. Nachtkastje hier, meubeltje daar. Met de aankoop van dit schip ben ik met mijn eerste klus begonnen: een werkplaats realiseren

in het voorste gedeelte. Aan luxe jachtbetimmeringen heeft Niko nooit gedaan en dat is de redding van zijn bedrijf. Door de crisis is die tak van scheepsbouw stil komen te liggen. Maar wat bleef was het onderhoud aan de Bruine Vloot, traditionele zeilschepen, antieke binnenvaartuigen en dito sleepboten. Het echte passen, meten en in oorspronkelijke staat terugbrengen van stuurhutten, dekopbouw et cetera. Puur ambachtelijk werk met gebruik van vaak oude technieken. Die vaartuigen liggen in de eerste haven die Rotterdam kent, de invoerhaven uit de veertiende eeuw met schepen van soms vóór 1900. Eigenlijk is dit haventje een nautisch openluchtmuseum. En de biotoop van Niko. Trots Niko: “Ik zit hier midden tussen mijn klanten en het is een heel klein wereldje dat drijft op mond-tot-mondreclame. Als je goed werk levert en je bent ook nog een aardig persoon, dan wordt je een hoop gegund. Elke klus is spannend en bijzonder en dat geldt ook voor de klanten. De meest ideale klant is iemand die van zijn schip houdt, bereid is daar ieder dubbeltje in te steken en snapt dat het ambachtelijk werk is. Iemand die dus begrijpt dat er meer tijd in gaat zitten dan effe een IKEA-meubel in elkaar schroeven. Kijk, wij zitten op een bepaald kwaliteitsniveau en daar gaan we geen millimeter onder zitten. Nu zijn er soms klanten die iets ‘slecht’ gemaakt willen hebben, omdat het goedkoper en sneller klaar is. Dan gaan wij eerst uitleggen waarom we het doen zoals we het doen. Een stukje opvoeding van de klant. Dat geldt ook voor klanten die mij iets willen laten betimmeren, terwijl het basale ijzerwerk, de romp, de spanten et cetera, niet in orde is. Dan begeleid ik zo iemand door

hem eerst naar een goede ijzerwerker te sturen. Sommige klanten doen dat en anderen weer niet. Die laatste groep zijn dus niet mijn klanten. Ik wil vakwerk afleveren. En soms verdien je dan wat minder aan een klus dan aanvankelijk begroot was. Zoals aan een stuurhut van een stoomsleepboot hier in de haven. Een prachtig ding waar ik, iedere keer als ik er langs loop, echt trots op ben. Dus aan de andere kant is dat wel weer een mooi visitekaartje en dat trotse gevoel een deel van mijn ‘inkomen’.”

Erfgoed Ruimtelijk inzicht, ongelimiteerd enthousiasme, geduld en een toefje intelligentie, dat is wat een scheepstimmerman minimaal aan boord moet hebben. Niko grossiert uitbundig in deze eigenschappen. En dat genereert puur levensgeluk gefundeerd op een oeroud Hollands ambacht. Niko: “Moet je nagaan. Mogen werken aan historisch varend erfgoed. In dit unieke stukje Rotterdam. Wat wil een mens nog meer?”

12

tijdsbeeld

8 januari 1985 Straatmuzikant met herdershond op het Beursplein. Iedere stad kent zijn eigen bekende straatmuzikanten. Zo hebben we in Den Haag Chuck Deely (geboren in Detroit, Amerika) die versterkt gitaar speelt, eigen nummers zingt en cd’s verkoopt rond de Grote Marktstraat. Rotterdam kende van 1967 tot 1982 een straatmuzikant: Koperen Ko (zijn artiestennaam). Een opvallende verschijning met een punthoed met bellen, grote trommel, accordeon, bekkens en cimbalen. Een straatmuzikant is een muzikant die buiten op straat of in overdekte winkelcentra, optreedt. In grote steden ook wel in metrostations, vanwege de fijne akoestiek. Soms kom je een muzikant tegen in een trein. De muzikant speelt met de hoop dat de muziek zo prettig gevonden wordt, dat men hem hiervoor beloont. Een straatmuzikant is in die zin geen bedelaar, omdat hij iets doet voor zijn geld. Bedelen is op veel plekken verboden, maar ook straatmuzikanten ervaren steeds vaker dat het hen minder makkelijk gemaakt wordt. Het beleid is: niet ontmoedigen, maar ook niet aanmoedigen. Zo is er op bijna alle plaatsen een vergunning nodig zodat er overzicht is op wat er gebeurt binnen een stad, en demonstraties, evenementen en de straatmuzikant elkaar niet in de weg zitten. Ook bevat de vergunning bepaalde regels, bijvoorbeeld niet te lang voor dezelfde winkel spelen, zoals dat al geldt voor de draaiorgels, die niet langer dan twintig minuten op dezelfde plek mogen staan. Wanneer je met minder dan drie speelt is de vergunning niet nodig. In Haarlem is in 2009 bedacht een auditie te laten doen, alvorens de vergunning gegeven wordt. Dat heeft niet lang stand gehouden Foto: Stadsarchief Rotterdam



13

14

kookrubriek godenspijs


> Dominee Christiaan Donner kookt even graag als dat hij preekt, met goddelijke gerechten als resultaat.

bagage trudy


> Mensen dragen nogal wat met zich mee. In deze rubriek leren we stadsgenoten kennen aan (de inhoud van) hun tas.

Als ik eerlijk naar mezelf kijk, ben ik niet echt tegendraads. Nooit geweest ook. Nou ja, wél volgens de conrector die mij met toen al CCC-bandlid Jaap van Beusekom uit de gymles haalde om eerst maar eens langs de kapper te gaan. Maar wat stelde dat nou helemaal voor?

Naam Trudy van Bees t Leeftijd 65 jaar Woont in Capelle aan den IJssel met haar man Locatie interview café -brasserie Abrazo in Hillegersbe rg Merk tas Goyard

tekst Christiaan Donner beeld Henriëtte Guest/Annette van Kester

Tegendraadse vleeseter > Een spijkerbroek met de namen van klasgenoten erop, Stones en Dylan in plaats van Beatles; ik weet wel moediger vormen van opstand. Van mijn vaders kant ben ik nog best lang gehoorzaam gebleven. Ik weet dus niet hoe het komt dat ik zo van tegendraadse mensen hou. Misschien is het de invloed van mijn moeder geweest. Die nam op haar 87e de rotonde bij haar huis liever linksom (met de auto), omdat ze ontdekt had dat dit korter was. Lappen voedzaamheid Dit schrijf ik nu eens niet om uit te

leggen waarom ik zo graag in de bajes werk, maar uit eerbied voor de man die dit keer de cover siert: Herman den Blijker met zijn nieuwe boek ‘Vlees’. Je moet maar durven in dagen dat we elkaar massaal aan het naäpen zijn in het onderdrukken van onze vleesbehoefte. ‘Naäpen’ klinkt niet aardig, laat ik het mooier zeggen: als je nu kwart, half of driekwart vega bent gaan eten ben je mimetisch bezig. We doen elkaar na en slepen elkaar mee: zo niet Herman den B. Hij kijkt er op de omslag van zijn boek priemend bij, dus hij meent het. En wat een rijk, gevuld,

sappig vleesboek is het geworden. Je krijgt er echt weer zin in, in die grote lappen voedzaamheid. Wees gerust, het is allemaal verantwoord, als je zijn aanwijzingen tenminste opvolgt en de goede slagers weet te vinden. Er staat alleen rundvlees in, geen varkens, wel kalveren. Denk jij dan ook aan dat plaatje op facebook van die onafzienbare rijen kalverkisten in de brandende hitte op een vlakte in de VS? Dat hoeft niet, Herman is op pad gegaan en heeft in eigen land welgevoede en goedverzorgde kalfjes gevonden van wie je de fluweelzachtheid best eens zonder

schaamte proeven kunt. Om het nog bonter te maken in de categorie tegendraads draadjesvlees geef ik hier mijn favoriete gerecht uit zijn boek. Eerst zijn versie, maar ook zoals ik het voor het eerst voorjaar 1977 at in Praag, waar het Tatarský Biftek heet. Het lijkt manneneten, maar ik ken ook vrouwen die hier hun vingers bij aflikken.

Familie draag je bij je Trudy van Beest werkte dertig jaar in een verlichtingswinkel en geniet nu samen met haar man van haar pensioen. Haar chique Franse tas gaat bijna altijd mee en staat symbool voor een hechte familieband. tekst Suzanne Stam foto’s Diana Mosterd

Nodig (voor 4 personen) 500 gr staartstuk of vinkenlap 1 eierdooier 1 el mosterd 2 el tomatenket-chup 1 el kappertjes 1 el fijngehakte augurk 1 gesnipperde sjalot zout en peper uit de molen Worcestersaus Tabasco

Steak Tartare Herman den Blijker

Bereidingswijze • Herman neemt er 500 gr staartstuk of vinkenlap (bavette) van het rund voor. Je slager weet wat dat is of lees het boek. Je slager kan ook de peesjes en vliezen er uit snijden. Leg het vlees thuis plat en snij het met twee messen tegen elkaar in zo fijn mogelijk. Knutsel er met je handen 4 bolletjes van. Dan met je duim een holte in het midden drukken. Daar leg je 1 rauwe eierdooier in. • Nu komen de ingrediënten rondom de tartaar te liggen: 1 el mosterd, 2 el tomatenket-chup, 1 el kappertjes, 1 el fijngehakte augurk, 1 gesnipperde sjalot, zout en peper uit de molen. Flesje Worcestersaus en Tabasco op tafel, een scheutje van elk hoort erin. Ieder mengt zelf alles op het bord door elkaar. Volgens Herman is het Hollandse tartaar als dit al in de keuken gebeurt. Zonde, het is juist zo leuk om dat zelf te doen. • Geef er 4 harde broodjes of sneden zuurdesembrood bij. Tatarský Biftek Voor de Tsjechische versie kun je versgemalen biefstuk bij je slager halen: 500 gr voor 4. Verder hetzelfde procedé, alleen komt er op het bord al dan niet gemalen karwijzaad bij, 1 el zoete paprika en 1 tl chilipoeder. In andere streken ligt er fijngehakte ansjovis bij en gaat er cognac overheen. De Tsjechen bakken zuur brood (koop van die plakken duits brood) in olie en smeren over het harde brood dan 1 of 2 teentjes knoflook uit. Dat maakt het perfect.

15

Wat is er bijzonder aan jouw tas? “Dat mijn initialen erop staan. Deze tas is van Goyard, een Frans merk. Ik heb hem samen met mijn tien jaar jongere broer gekocht toen hij nog in Parijs woonde. Iedereen loopt met Louis Vuitton, mijn broer zei dat ik een Goyard moest hebben. De initialen worden er met de hand in Zuid-Frankrijk

op geschilderd. Ik heb de tas nu al tien jaar maar hier in Nederland zie je zelden iemand met dezelfde tas. Wel zo leuk!” En hij past goed in het chique Hillegersberg, kom je hier vaak om te shoppen? “Ik kom hier regelmatig. Mijn kapper

zit hier ook, ik ben net even binnen gelopen om een afspraak te maken. Maar ik kom hier vooral veel omdat we een huisje hebben op een van de eilandjes in de Bergse Plas. Dat is zo heerlijk, we gaan er zo vaak mogelijk heen met mijn man, onze twee zonen, hun vrouwen en de kleinkinderen.” Wat is het belangrijkste wat in je tas zit? “Het doosje met medicijnen voor mijn nieren. Maar ook de foto van mijn familie zit er altijd in. We zien elkaar vaak, maar toch wil ik ook altijd die foto bij me hebben. En deze ketting zit ook in mijn tas als ik hem niet om heb. Die is van mijn oma geweest; op de foto’s die erin zitten, staan mijn overgrootvader en -moeder. Het hangertje is een roosje van bakeliet dat ik vorige jaar gekregen heb. Mijn kleinkinderen – vooral de meisjes – rommelen vaak in mijn tas op zoek naar de ketting.”

Wat zit er verder allemaal in? “Moet ik het echt allemaal laten zien, o jeetje! Nou, er zit een systeem in hoor. Omdat de tas redelijk wijd is, heb ik de meeste spullen in een tas van Susan Bijl (een bekende Rotterdamse tassenontwerpster -red) die ik als binnentas gebruik. Daarnaast zitten er nog twee Susan Bijl tasjes in voor de boodschappen. Natuurlijk sleutels, een boodschappenlijstje, telefoon en zonnebril. Verder verschillende etuitjes met spulletjes die ik niet zoveel gebruik zoals cadeaubonnen en kortingspasjes. Een tasje met make-up spullen en een etuitje van Louis Vuitton met belangrijke papieren zoals mijn paspoort. Wat losse snoepjes, en een pakje kauwgom. Met een gebruikt kauwgompje erin. Als er geen prullenbak in de buurt is, doe ik hem in mijn tas want ik gooi nooit iets op de grond. En een stukje van de verpakking van een Chanel lippotlood zodat ik weet welke moet hebben. Maar daar heb ik nu ook een foto van gemaakt met mijn telefoon, ik word steeds moderner!” Wat is de bijzonderste plek waar je tas is geweest? “Ik neem deze tas altijd mee op vakantie. Hij is ook in New York geweest toen ik daar samen was met mijn broer. Mijn broer en ik zijn echte verzamelaars. Zo verzamelden we jarenlang kerstmannetjes, we struinden heel Parijs en dus ook New York af. Op een gegeven moment zijn we gestopt, omdat we kastenvol van die mannetjes hadden staan en het teveel werk werd om ze er elk jaar uit te halen. Sinds een tijdje verzamelen we brocante. Maar nu hebben we daar weer zoveel van dat we afgelopen zomer op een brocante markt in Frankrijk hebben gestaan om wat kwijt te raken! Mijn broer en ik zijn heel close, hij zegt altijd dat hij zich ook niet lekker voelt als ik ziek ben. We zijn samen met de tas op zoveel plekken geweest en hebben zoveel meegemaakt. Misschien dat ik daarom wel zo verknocht ben aan mijn tas!”

16

reportage roemeense straatmuzikanten

#152014

Het is een fenomeen dat in alle grote West-Europese steden opduikt: de Roemeense straatmuzikant. Veel mensen zien ze liever gaan dan komen met hun armoedige voorkomen en steeds hetzelfde repertoire. Waar komen ze vandaan? En spelen ze echt allemaal hetzelfde? tekst en foto’s Judith Eykelenboom

> Het zal het laatste seizoen worden voor Romeo. Nog één keer de kiezen op elkaar en spelen. Dit keer gelukkig wel met zijn vriend Eduard, die, omdat als leraar, in de zomer altijd twee maanden vrij heeft. Dat maakt het een stuk makkelijker dan alleen op straat, al is de druk nog steeds hoog, meent hij, hoger zelfs dan anders. Zijn toekomst hangt van deze zomer af. Nu staan ze op

‘Zulke mooie straatmuziek hebben ze zelden gehoord’

een camping, straks heeft hij een huis nodig, en een baan. Hij wil zich hier vestigen, in Frankrijk. Hij is zesendertig; kan niet meer tegen de onzekerheid, de minachting, het verjaagd worden, de afhankelijkheid van het weer. Hij haat

zijn viool, zegt hij, heeft er ook nooit van gehouden. Weigert, ondanks zijn niveau, nieuwe nummers in te studeren. Zijn credo: spelen doe je voor geld, anders niet. Tot ergernis van zijn partner, die er twee maal daags Ave Maria en Waltz de Vienne uit moet persen, alsof hij een robot is. Niet dat de toeristen dat weten, die zijn betoverd. Zulke mooie straatmuziek hebben ze zelden gehoord. Weeshuisgroep Eduard (36) is nu muziekleraar in Frankrijk, maar heeft jaren door Europa gezworven met als overlevingsmiddel: zijn gitaar. Geboren en getogen in Boekarest onder het regime van Ceausescu heeft hij een relatief goede jeugd achter de rug. De nieuwe man van zijn moeder – een Sri Lankaan en dus een bezienswaardigheid in de zojuist geloken democratie – brengt hem op zijn vijftiende in contact met de gitaar. Eduard is onder de indruk, oefent iedere dag, en gaat op een dag zijn geluk beproeven op straat. Van een voorbijganger krijgt hij tien eieren,

die hij trots mee naar huis neemt om samen met zijn moeder in één keer op te eten. Het communisme mag dan wel voorbij zijn, het land is nog steeds gedompeld in armoede. Wie in de jaren negentig in Boekarest op straat speelt, krijgt onherroepelijk te maken met een groep muzikanten uit één van de vijf uitpuilende weeshuizen die de stad op dat moment telt. Kinderen die daar terecht kwamen, hebben van jongs af aan een instrument leren bespelen, naar het voorbeeld van de gipsy’s, met als doel: overleven. Wie muziek kan maken, kan altijd en overal geld verdienen op straat. Met als voordeel ten opzichte van de gipsy’s: ze leren noten lezen en hebben zodoende een veel groter repertoire. Eduard wordt al snel in ‘de weeshuisgroep’ opgenomen. Hij leert wat de beste plekken (het metrostation, de looptunnel, bepaalde pleintjes) zijn, Valentin leert hem mandoline spelen, met Grasu, Romeo, Gabriel, Florin en Nicholas vormt hij een band waarmee hij zich aan het einde van de dag van

17

Straatnieuws

de opbrengst tegoed doet aan ketamine – de enige drug die naast heroïne te krijgen is – en wodka. Ze verdienen vijf keer zo veel als de gemiddelde ‘arbeider’ en voelen zich de koning te rijk. Het avontuur lonkt, ze trekken de wereld in, niemand kan ze wat maken. Eenmansorkest Rupa is altijd in Roemenië gebleven. Stuk voor stuk zag hij bijna al zijn vrienden gedesillusioneerd terugkomen. In Hongarije hadden ze een goede tijd gehad, met vrouwen vooral, die zich na een straatconcert vrijwel altijd aanboden. Maar hoe noordelijker ze waren gekomen, hoe afstandelijker de mensen. In België moest men niets van muziek weten, bijna niemand die de tijd nam echt te luisteren. In Nederland moest je al helemaal niet zijn. Slechts een enkeling trok daar zijn portemonnee, en dan nog werd je afgescheept met centen in plaats van euro’s, alsof je aan het bedelen was! Het was een onthutsende ervaring: juist in de landen waar het geld was, werd niet gegeven. Muziek op straat, het hoorde er niet bij.

Mensen liepen in een boog om je heen, durfden je niet aan te kijken, konden er niet eens van genieten. Dat is toch wel anders in Boekarest, waar op iedere hoek van de straat iemand staat te spelen en de mensen hun laatste geld aan je geven omdat je ze zo raakt. Rupa is blij dat hij niet is meegegaan, destijds, al kost het hem grote moeite om het iedere keer weer op te brengen: de straat op. Meestal drinkt hij van te voren een kwart liter wodka, voor de moed, maar ook voor het contact. Want contact met je toeschouwer is cruciaal, weet hij, en dat lukt alleen als hij dronken is. Dan ontstaat er die ruimte waarin hij zich helemaal kan geven. Al zijn gevoel stort hij dan in zijn Roemeense folk. Rupa is een eenmansorkest: hij zingt, speelt gitaar, speelt mondharmonica (hij heeft een constructie om zijn mond zodat hij de harmonica niet vast hoeft te houden) en aan zijn voeten heeft hij bellen gebonden. Zijn stemgeluid reikt ver: twee straten verderop is hij al te horen. “Het is eigenlijk zonde van de nummers, ze horen zachter gezongen te worden. Dat is mooier. Maar ik gebruik geen versterkers, dus om het geluid volume te geven, moet ik haast schreeuwen. Mijn stembanden doen continu pijn, door de wodka voel ik dat gelukkig niet.” Dat zijn buik steeds boller en harder wordt door zijn opgezette

lever en zijn gezicht zo grauw is dat hij niet meer in de spiegel durft te kijken, is geen reden om te stoppen. Luxe Het is zaterdagochtend, markt is Pezenas, Zuid-Frankrijk. Alles is tot in de puntjes voorbereid, want in deze paar uur kunnen ze honderden euro’s de man verdienen. Dertig cd’s gebrand, hoesjes laten maken, batterijen opgeladen, van de versterker, de microfoons. Om acht uur rijden ze de camping af. Romeo heeft geen oog dicht gedaan, zijn luchtbed loopt langzaam leeg. Hij houdt er niet van in een tent te slapen, heeft dat zijn halve leven al gedaan. Daarom ontwijkt hij de camping zoveel mogelijk; ’s middags blijft hij in Pezenas, bier drinken op terrasjes. Ga hem niet vertellen dat hij dat geld eigenlijk zou moeten sparen, het is al zwaar genoeg zo, die luxe kan, nee móet, hij zich permitteren. Op de plek waar ze altijd staan (tegenover de kerk, die de markt met het historische centrum verbindt) staan de vier gipsy’s die ze al eerder zijn tegengekomen met hun accordeons en gitaren. Ze moeten geweten hebben dat dit hun vaste plek is op zaterdag, en gezien hebben hoeveel geld ze hebben opgehaald. Ostentatief gaat Romeo op een paaltje tegenover hen zitten en roept ze wat scheldwoorden toe in het Roemeens en het weinige gipsy dat hij machtig is. Zonde van de plek, vindt Eduard, ze

halen nog niet de helft op van wat zij kunnen verdienen. Ze hebben niet eens cd’s, laten geen pauzes vallen tussen de nummers, maken de nummers niet eens af. Het is alleen maar herrie wat je hoort, en dan die kartonnen bekertjes. Wacht maar af, ze gaan vanzelf wel naar een andere plek. Zo spelen gipsy’s: half uurtje hier, de mensen langs, half uurtje daar. Hij krijgt gelijk: precies na een half uur pakt het viertal zijn biezen, schaamtevol lijkt het wel, want er was geen hond die naar ze geluisterd heeft. Als Romeo Talianska van Bregovic inzet, houdt er een gezinnetje halt, de vader deint houterig op het nummer mee, lacht dapper naar zijn oudste zoon. Feest Jaren hebben ze hem niet gezien, niets van hem gehoord ook, en opeens duikt hij op. Met zijn vriendin uit Nederland, op vakantie. Het nieuws gaat als een lopend vuurtje door Boekarest. Wie het hoort, haast zich naar het appartement dat zijn moeder nog altijd aanhoudt, voor als ze in Roemenië is. Want Eduard is niet alleen naar Frankrijk geëmigreerd, hij heeft er ook zijn moeder naartoe gehaald, zodat ze een betere behandeling voor borstkanker kon krijgen. Het was ontzettend veel gedoe, hij dacht soms dat hij bezweek onder alle papieren die daarvoor nodig waren, maar het is hem gelukt, en zijn moeder leeft. Grasu, Gabriel, Florin en Nicholas

vormen nog steeds een groep, spelen traditionele wereldmuziek in het Cismigiupark. Leven doen ze bij de dag, en vandaag is het feest. Eduard gaat hen trakteren op wodka en bier en ze zullen hem vertellen over het ongeluk dat ze hebben gehad, hun gezondheid die zo achteruit is gegaan, de huur die ze maar net kunnen ophoesten iedere maand. Ze zullen herinneringen ophalen aan Valentine, die op een dag dood is neergevallen aan een overdosis heroïne, zo maar boem, in een bar, waar iedereen bij was. Ze zullen liedjes zingen, en Eduard een gitaar geven, zodat hij mee kan doen. Net als vroeger. God, wat zijn ze oud, ze zijn al bijna veertig. Fabriek Het is hem gelukt, hij heeft een baan gevonden in Toulouse. Iedere ochtend om drie uur rijdt Romeo op zijn scooter naar de fabriek, waar hij bij min twintig dozen op zijn heftruck van de ene naar de andere ruimte moet verplaatsen. Wat er in die dozen zit, hij heeft geen idee. Hij vermoedt iets van vlees, maar het interesseert hem eigenlijk niet. Waar het om gaat, is dat hij eindelijk rust heeft, eindelijk een toekomstperspectief, eindelijk niet meer de slaaf van zijn viool is.

oproep kerstverhaal 2014


Schrijf een kerstverhaal! De Haagse schrijfster Justine le Clercq heeft speciaal voor Straatnieuws het begin van een kerstverhaal geschreven. Aan u de uitdaging om het af te maken! Maximaal 1000 woorden in totaal (dus met de door Justine le Clercq verzonnen alinea erbij). Een vakkundige jury met onder anderen Justine le Clercq zal de inzendingen beoordelen. Het verhaal van de winnaar wordt in editie 17 van Straatnieuws afgedrukt. Dat nummer ligt op 18 december op straat. Inzendingen tot maandag 24 november 2014. Mailen naar: [email protected] of via de post naar: Redactie Straatnieuws, tav Floor de Booys, Nutshuis, Riviervismarkt 5, 2513 AM Den Haag. Onder vermelding van: Kerstverhaal.

We kunnen het niet langer ontkennen: het is herfst en straks zelfs winter. Tijd voor Sinterklaas en Kerstmis. Zin om een eigen kerstverhaal te schrijven? Dat kan! Bijna Kerst Rudolf Ridder had geen enkele last van zijn naam. Welnee! Hij was zich zelfs een ridder gaan voelen en wilde graag goed doen. Hij deed vooral goed voor kinderen. Jarenlang had hij met alle buurtkindjes in de zandbak gespeeld en mochten ze aan zijn baard trekken. Maar op een dag waren de ouders hem boos gaan aankijken. Ze hadden zand naar hem gegooid, en stokken. ‘Komt door de media,’ had Ziggy gezegd, ‘die maken van elk spelletje een vies spelletje.’ Rudolf stopte met de zandbak en kocht op de rommelmarkt op het Korte Voorhout een Pietenpak. Sindsdien liep hij ieder jaar joelend

mee in de Sinterklaasoptocht en gooide pepernoten naar alle kindertjes, lief of niet. Hij had zo’n plezier in de optocht dat hij ook mee begon te lopen met andere optochten. Maar op een dag kwam Piet groot in het nieuws. Piet bleek een slaaf te zijn. ‘Ik wil alleen maar goed doen,’ zei Rudolf. ‘Komt door de media, die maken van elk spelletje een vuil spelletje,’ zei Ziggy. Ze zaten op een bankje in het Huygenspark. Er dwarrelde wat natte sneeuw. ‘Het is bijna kerst,’ zei Ziggy.

zoekt sponsors!

Deze bedrijven zijn onlangs al sponsor van de krant geworden. En zoals u ziet, is er nog genoeg ruimte voor het logo van uw bedrijf of organisatie.

uw logo?

uw logo?

uw logo?

Straatnieuws is dé straatkrant van Den Haag: een eigenzinnige, betrokken krant die wordt verkocht bij supermarkten, winkels en stations door in totaal 175 dak- of thuislozen. Zij verdienen daarmee een kleine maar welkome aanvulling op hun bescheiden inkomen. De krant wordt volledig subsidievrij gemaakt.

uw logo?

uw logo?

Wel zoekt Straatnieuws sponsors: organisaties en bedrijven die betrokken zijn bij de krant én bij wat leeft in de stad. Zij krijgen een flinke korting op advertenties en advertorials en een eervolle en dankbare vermelding op deze sponsorpagina. Daarnaast worden sponsors uitgenodigd voor de jaarlijkse Straatnieuwslunch, samen met de Haagse burgemeester

én Straatnieuws-ambassadeur Jozias van Aartsen. Interesse? Neem contact op met het campagneteam van Straatnieuws via [email protected], en uw logo kan in de volgende editie van de krant al op deze pagina staan.

cultuur kunsthal rotterdam


19

Der Rudolf rende zichzelf voorbij

Schilderij D.Huschke

18

Voor het eerst in Nederland presenteert de Kunsthal met de tentoonstelling Alchemie van het Alledaagse een overzicht van het werk van Rudolf Steiner, grondlegger van de antroposofie: een allesomvattende levensfilosofie. Wie was hij? tekst Floor de Booys foto Rudolf Steiner Archief, Dornach

> Zijn portret hing altijd in de klas. In een houten, abgeëckte lijst – dat spreekt voor zich. Een wat streng uitziende man, met zijn zwarte haar in een scheiding en donkere ogen. Later begreep ik dat deze man Rudolf Steiner was (Donji Kraljevec, 1861 – Dornach, 1925), de grondlegger van onze school. ‘Op de Vrije School, daar leer je zeker vrijen?’ was het grapje dat ik elke keer weer hoorde als ik vertelde op welke school ik zat. Of ik kreeg de opmerking dat we daar zeker niets leerden omdat we de hele tijd vrij waren. Maar de Vrije School is zeker geen losgeslagen bende. Er wordt gewerkt volgens de pedagogische grondbeginselen van Rudolf Steiner. Niet alleen de cognitieve, maar ook de emotionele ontwikkeling staat centraal. Toch heb ik er mijn eigen kinderen niet naartoe gestuurd. Ik vind het onderwijs te dogmatisch. Wel was ik meteen gefascineerd toen ik las dat er in de Kunsthal in Rotterdam een tentoonstelling was over der Rudolf. Tot mijn verbazing stond er een flinke rij. Allemaal voor Rudolf? Nee, de meesten kwamen voor filmheld James Bond, waarover in een andere zaal een

tentoonstelling was. Steiner en 007 hebben niets gemeen, zou je denken. Maar misschien toch wel: allebei mannen met een missie! Vrouwen Eigenlijk kende ik de man, die mijn schooltijd heeft bepaald, helemaal niet. De titel Alchemie van het Alledaagse suggereert dat er informatie over zijn dagelijks leven is te vinden. Helaas. Ik weet nu alleen dat hij twee vrouwen heeft gehad: Anna Eunike en Marie von Sivers. Waarschijnlijk had hij verder geen privéleven. Hij is vanaf dat hij op zijn 22ste afstudeerde aan de technische universiteit in Wenen, totdat hij op zijn 64-ste overleed, doorlopend aan het werk geweest. Hij ontwikkelde een allesomvattende levensfilosofie; de antroposofie (van het Griekse antrophos ‘mens’ en sophia ‘wijsheid’), en een daarbinnen passend onderwijs-, geneeskunde-, landbouw- en architectuursysteem. Steiner schreef talloze boeken over karma en esoterie, was constant op reis om lezingen te geven. Het beeld blijft hangen van een man die de mens

als uitgangspunt had genomen, maar zichzelf volkomen voorbij rende. Steiner werd opgejaagd door het idee dat hij als een homo universalis een allesomvattende leer moest achterlaten. Goetheanum Steiner was een groot bewonderaar van Johan Wolfgang von Goethe (1749 – 1832) en bouwde zijn theorieën ook deels op de fundamenten van diens werk. Het eerste door Rudolf Steiner ontworpen gebouw, de tempel van de antroposofie, werd dan ook het

‘Steiner en 007: mannen met een missie’

Goetheanum genoemd. Iedereen die op de Vrije School heeft gezeten, kent het. In 1914 opende het zijn deuren in het

Zwitserse Dornach. Het gebouw was grotendeels van hout, in organische, op de natuur geïnspireerde vormen. Net als het speciaal door Steiner ontworpen meubilair. Een aantal voorbeelden zijn in de Kunsthal te zien. Wat een lelijke, grove stoelen! Rudolf had zich beter wat kunnen beperken: ‘In die Beschränkung zeigt sich der Meister’. De antroposofie had al snel veel volgelingen, maar in het woelige Europa van het Interbellum evenveel tegenstanders. In de nieuwjaarsnacht van 1922 brandt het Goetheanum geheel af. Steiner is zwaar getroffen, maar geeft niet op. Tussen alle lezingen, boeken en het uit de grond stampen van een geheel eigen geneeskundige leer door, perst hij er een ontwerp voor een tweede Goetheanum uit. Dat wordt geheel uit beton opgetrokken, op precies dezelfde plek als het eerste gebouw. In 1925 sterft Rudolf Steiner, 64 jaar oud, in Dornach aan uitputting. In 1930 is het tweede Goetheanum klaar. Het is tot op de dag van vandaag het Mekka van de antroposofen. In de museumwinkel van de Kunsthal liggen de boeken van Rudolf Steiner met titels als Het ontwaken der zielen, naast boeken over James Bond. Ik ruik aan de wasco krijtjes en Weleda producten. Even krijg ik zin in euritmie.

De Kunsthal, Rotterdam: Rudolf Steiner – Alchemie van het Alledaagse. Nog te zien t/m 11 januari 2015.

242


door Mariëtte Storm

M a a t j e sge z o c h tv o o r w i nk e l e n,w a nd e l e no f k o f ﬁ e d r i nk e n Aandacht en persoonlijk contact doen iedereen goed. En juist mensen bij wie het niet altijd op rolletjes loopt. We zoeken daarom maatjes voor mensen die zelfstandig wonen met begeleiding van het Leger des Heils. Interesse? Bel 070-3044416 of mail [email protected].

w w w . l e ge r d e s h e i l s d e nh a a g. nl

Horizontaal 1 en 8 Je kon met deze Rotterdammer kaarten, maar wie vals speelde sloeg hij in elkaar (3+3+8) 4 Plastic stap (3) 6 Zo dadelijk in de buurt (4) 7 Vroeger schreef je op dit geld (3) 8 Speelkleur (8) 11 Adviezen voor de bediening bij restaurant Parkheuvel (4) 13 Springertje, voor de markt en de mars op de piano (3) 14 Het meisje met de parel heeft aan haar een flinke concurrente (5) 15 Op de kas en in het kaartspel (4) 16 Het is afgelopen met het COC in Den Haag (5) 17 In Rotterdam concurreert hij nog een paar maanden met uw 06 (5+4) 19 Schoon of vuil, de bij levert het (3) 20 8515,79 m² in Rijnland, goeiedag! (6) 21 en 27 Haagse Harry mist zijn vader nu al (6+4) 23 Steelt van de Westlandse tomaten (4) 24 en 6 verticaal Welke kleur hebben zijn medewerkers op 15 november op het Willemsplein? (4+8) 27 Zie 21 28 en 32 verticaal Rotterdamse Scheveninger (3+6) 30 Reist graag alleen (3) 31 Onechte Rotterdamse ruimte (8) 32 It takes … to tango (3) 33 Speelplaats in De Doelen (6) 35 Nieuw verhaal (7) 37 Grasland lag vroeger, op school, tussen bok en does (5) 38 Slingermeisjes (6) 39 Zichtbaar op Scheveningen, hoorbaar vanuit Hilversum (6) 40 Zo te horen heeft zij de leiding (6) 41 Ja? Deze actrice! (4) Verticaal 1 In de buurt van de zoemer (2) 2 Zal de familie Van Oranje zich hier ook thuis voelen? (11) 3 Kikkers uitzoeken (8) 5 (Zij) zijn in het Frans tussen Denemarken en Zweden (4) 6 Heilige tsaar (8) 7 Een nul, maar vol liefde voor het tennisspel (4) 9 Veel werk (4+4) 10 Klinkt hier de zwanenzang van Aus Greidanus? (12) 12 Pam en Pet volgen deze speler (3) 18 Geen vrouw? (3) 22 Hetzelfde onderwerp (4) 23 Kan Willem-Alexander nu ook al bakken? (2+6) 25 Bleek weinig degelijk (3) 26 Hij is zelf (de baas van) het Haagse kunsthuis (6) 27 Met zo’n hoofddoek kun je in Rotterdam uitgaan (9) 29 Klinkt armoedig op de schop (6) 32 Zie 28 hor. 34 Melkproducenten (5) 36 Oud zeer (4) 39 Bitter broodje (3)

1

2

crypto 242

3

4

21

5

17

6

7

8

9

6

5

10

11

12 19

13

13

14

15 3

16

17

18 1 14

19

20

21

22 20

7

23

24

25

26

16

27 18

28

29

30

8

31 15

32

33

34

11

35

36 10

37

38 12

39 2

41

40 9

242

1

4

2

3

4

5

6

7

8

9

Uitgepuzzeld?

Als u bent uitgepuzzeld ziet u in de gekleurde hokjes de reden voor al die rommel in het Lantarenvenster. Stuur uw oplossing vóór maandag 17 november naar: Straatnieuws, Nutshuis Riviervismarkt 5, 2513 AM Den Haag of mail naar [email protected]. Straatnieuws verloot onder de winnaars een gesigneerd exemplaar van het boek Vlees van Herman den Blijker.

De winnaar van crypto 241 is Tineke Slootweg uit Scheveningen. Het boek Lokale Liefde – De Taalcursist als bron (uitgave Zuid Holland) van Karin Giphart wordt opgestuurd.

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

OPLOSSING CRYPTOVILLE 241: Haagse Popweek * * * * * * * M * * * * * * * * *

* * * * * * * A R C E N * * * * *

* * * * * * * R * R * I * * * * *

* * * * * L * K O U D E * * * R *

* * * * W E S T * * * U I T H O F

* * * * * O * H * S * W * O * M *

* T * B Y B A A N T J E * E * M *

* R E E * E * L * R * U I T W E G

* E * E * E * * P O L I * * * L *

L U I T E N * * * P * T A N D E M

* Z * * * H * * * * * L * U * N *

D E Z W A A N * * * * E * L * * *

* L * A * K * Z * O O G * * * * *

R E D D E K U I P * * * * * * * *

* N * * * E * L * A * V * K * * *

* * * * D R Y V E N D E K A S * *

* * * * A * * E * N * T * S * * *

* * * * K O O R * A M O K * * * *

Straatnieuws geeft adresgegevens niet door aan derden, maar gebruikt deze incidenteel voor eigen mailings.

22

agenda november


23


eerde Straatnieuws select ratis uit de agenda twee g or u. of goedkope uitjes vo geboren worden uit op zijn verjaardagsfeestje. € 10,www.residentieorkest.nl

1

zo 16 november 12.30 Atrium Den Haag: Kinderrechtenfestival. Om erbij stil te staan en te vieren dat het Kinderrechtenverdag 25 jaar bestaat, organiseert de gemeente Den Haag een Kinderrechtenfestival in het atrium van het stadhuis. Het thema is Meepraten, Meedenken, Meebeslissen. Gratis. www.denhaag.nl/kinderrechten

Den Haag do 6 november 09.00 Filmhuis Den Haag: Eastern Neighbours. Het Eastern Neighbours Film Festival is synoniem geworden voor een reële representatie van onze buren! Variabele prijzen. www.enff.nl 18.00 Zuiderstrandtheater: Volkspaleis 2014. West presenteert dit jaar het Volkspaleis in het Zuiderstrandtheater de nieuwe monumentale installatie One Mind In A Million Heads van Konrad Smoleński. € 7,50 www.volkspaleis.org vr 7 november 21.00 Pulchri Studio: Pulchri Live Literair. Lees voor uit eigen werk, proza, poëzie een kort verhaal of een column. € 6,50 www.pulchri.nl zo 9 november 12.00 Haags Historisch Museum: Gevangenpoortlezing. Serie lezingen waarin prominente sprekers maatschappelijke en juridisch actuele onderwerpen aan het voetlicht brengen. Wie kijkt er naar binnen? Over privacy perikelen. Door Sophie in 't Veld. € 10,www.haagshistorischmuseum.nl 17.00 Maranathakerk: Muziek rond Louis Couperus. Programma door sopraan Helmi Verhoeven en pianiste Annelies Dieudonné. Met muziek van tijdge-

noten, maar ook van Mozart en Beethoven, waardoor de sfeer die Couperus beschrijft voelbaar wordt. Vrijwillige bijdrage. www.maranathakerkdenhaag.nl do 13 november 19.30 Korzo theater: Here We Live and Now. Choreografen van Haagse bodem presenteren een nieuwe, korte choreografie die speciaal voor dit dansevent is gemaakt. PWYW. www.korzo.nl 20.00 Koninklijke Schouwburg: AKO Literatuurprijs. De AKO Literatuurprijs wordt uitgereikt tijdens deze speciale Crossing Border-avond in Den Haag. € 5,www.akoliteratuurprijs.nl 20.30 BINK36: Lady M. Lady M. is een moderne vertolking van Macbeth van William Shakespeare. Lady Macbeth, met haar tomeloze honger naar macht, aanzien en rijkdom, staat in deze voorstelling centraal. Door toneelgroep Adodvs. € 10,www.adodvs.nl za 15 november 13.00 Dr Anton Philipszaal: Residentie Orkest olv Wouter Padberg – Babyconcert. Als onderdeel van zijn 110-jarige verjaardag nodigt het Residentie Orkest baby’s die in 2014 geboren zijn of nog

ma 17 november 20.00 ProDemos - Huis voor democratie en rechtsstaat: De doe-democratie - toekomst van Nederland? De doe-democratie is een veelbesproken onderwerp. Maar wat houdt het precies in? Wat kunnen we verwachten van dit beleid? Paul Frissen (hoogleraar Bestuurskunde aan de Universiteit van Tilburg) zal de ambities met de doe-democratie en onze verwachtingen van overheid en democratie toelichten. Aanmelden via aanmelden@ prodemos.nl. Gratis. www.prodemos.nl wo 19 november 14.30 Maranathakerk: Schilders van de Waterweg. Kunstkenner Maarten van der Schaft schreef een boek over de vele bekende en onbekende kunstenaars die vanaf de negentiende eeuw het gebied tussen Rotterdam en Hoek van Holland hebben vereeuwigd. Voordracht met beelden. Gratis. www.maranathakerkdenhaag.nl 19.30 Humanity House: Humanity Cinema. 'La Jaula de Oro' een ingetogen & avontuurlijke roadmovie over de gevaarlijke 'tienertoer' van Juan, Sara en Samuel. Na de film gaan we in gesprek met een kinderrechten specialist van UNICEF Nederland. € 6,50 www.humanityhouse.org do 20 november 19.00 Bijenkorf Den Haag: Turn on the Lights. De Bijenkorf ontsteekt de grootste feestverlichting van Nederland tijdens ‘Turn on the Lights’. Met maar liefst 400.000

lampjes op de gevel is ‘Turn on the Lights’ dé nationale start van de Kersttijd. Gratis. www.bijenkorf.nl za 22 november 12.00 De Broodfabriek: WineWeekend. Meer dan duizend verschillende wijnen proeven, een snelle wijncursus volgen, meebieden op een wijnveiling en kletsen met wijnmakers: dat kan allemaal in het WineWeekend, het festival voor wijnliefhebbers. € 10,www.wineweekend.nl zo 23 november 12.00 Binnenstad Den Haag: Sunday Market. Art, Fashion & Design Market rondom de Grote Kerk in Den Haag. Unieke producten op het gebied van o.a. mode, interieur, sieraden, keramiek en artworks. Gratis. www.sundaymarket.nl wo 26 november 14.30 Laaktheater: Buurman en Buurvrouw vieren Sinterklaas. Theatergroep Koeterwaals (3+) Een vrolijke, originele sinterklaasvoorstelling met veel muziek en weinig woorden. € 9,www.koeterwaals.info

Rotterdam

Havenloods Live. Oma Greet leest elke week de Havenloods. Soms zou ze wel eens willen praten met de mensen achter de krantenartikelen. Tijdens Havenloods Live kan dat. Een avond vol nieuws, kunt en met stadsdichter Daniel Dee, die er live op los dicht. € 3,50 www.studiodebakkerij.nl 20.00 RAAF Rotterdam: Arty Bingo Party. Op deze vrijdagavond zal de prijzentafel vol liggen met ‘arty’ prijzen die worden aangeboden door diverse Rotterdamse kunstenaars en creatievelingen. Een bingokaart kost slechts € 1,- of je kan gelijk drie bingo kaarten kopen voor maar € 2,50! www.raafrotterdam.nl di 11 november 15.00 LCC De Zevensprong: Senioren Big Band. De Senioren Bigband is opgericht in 2008 door een aantal enthousiaste muzikanten en heeft in korte tijd een uitgebreid repertoire ontwikkeld met nummers uit de jaren 30, 40 en 50 van de vorige eeuw. € 10,www.rotterdam.nl/cultuurindewijk 17.00 Centrale Bibliotheek Rotterdam: Rwina Talk. Tijdens de Rotterdamse Popweek van de Popunie organiseert Bibliotheek Rotterdam samen met Stichting Made in Prison de Rwina Talk: verschillende optredens met spoken word, rap, poetry en storytelling. Gratis. www.rotterdamsepopweek.popunie.nl 20.00 LantarenVenster: Rotterdams Open Doek. Het Wilde Westen van de Rotterdamse korte film. Alleen talent telt, er zijn geen regels, geen thema’s, geen leeftijdsgrenzen en er is geen onderscheid tussen amateurs en professionals. € 5,www.lantarenvenster.nl

do 6 november 19.15 Het Nieuwe Instituut: Nieuwe uitdagingen voor het landschap. Rond de tentoonstelling ‘Sicco Mansholt, een goede Europeaan’ organiseert Het Nieuwe Instituut een programen en filmvertoningen. Over de intema van lezingen, debattnsivering en verbreding van de landbouw. € 7,50 www.hetnieuweinstituut.nl 21.30 WORM: Rotterdam Late Night. Gesprekken met kleurrijke gasten worden afgewisseld met film, muziek en minihoorcolleges. Politiek, architectuur, kunst, cultuur en een ode aan een bijzondere Rotterdammer. Jouw stad staat centraal. € 6,50 www.worm.org

vr 14 november 20.00 Bar Rotterdam: R’dam Beats Festival Presents. Zanillya & Fantasma met Poek Mathambo. Afterparty Miami Bar met Cookachoo, 50 seut & Booty Mehran. Onderdeel van de Rotterdamse Popweek. € 5,www.rotterdambeats.nl

vr 7 november 20.00 Studio de Bakkerij:

za 15 november 11.00 HipHopHuis: Beats for

Kids. Het HipHopHuis wordt omgetoverd tot een kinderparadijs, waar drie uur lang een reeks aan hiphop en beatscultuur gerelateerde activiteiten zullen plaatsvinden voor kinderen. Met o.a. Gers Pardoel en Ronnie Flex. Gratis. www.hiphophuis.nl 22.00 V11: Tidal Wave. Met The Homesick, Dog Food en DJ’s Rats on Rafts, Leen Steen en Ckla Tho. Onderdeel van de Rotterdamse Popweek. € 8,www.vessel11.nl wo 19 november 20.00 Studio de Bakkerij: Tom Lash en Rajko en z’n broer. Deze jonge cabaretiers hebben de krachten gebundeld om samen op tour te gaan. Omdat dat veel gezelliger is, en op onverklaarbare wijze ook meer mensen komen kijken. Ga dat zien voordat ze oud, bekend, arrogant en onbetaalbaar zijn! € 10,www.studiodebakkerij.nl vr 21 november 15.30 Maaspodium: Goddess Belly Dance Workshop. Kaouthar Darmoni gelooft dat elke vrouw een godin in zich heeft, en dat we deze godin naar buiten kunnen brengen met de Goddess Belly Dance. Dans en vier je vrouwelijkheid! Onderdeel van het Shimmy Shake festival. Gratis. www.shimmyshake.org

tip 1 za 16 november > Kinderrechtenfestival Kennen uw kinderen deze rechten? En kent u ze? We hebben allemaal kinderrechten nodig om op te groeien, op te voeden en volwassen te worden. Voor kinderen is betrokkenheid heel belangrijk: erbij horen, gehoord worden en serieus genomen worden. Kinderen willen en mogen net zo goed actief meedoen in Den Haag.

Op 20 november viert de wereld de Internationale Dag van de Rechten van het Kind. Kinderrechten bestaan dan al 25 jaar.

Kinderrechtenfestival in het atrium van het stadhuis. Het thema van het Kinderrechtenfestival is ‘Meepraten, Meedenken, Meebeslissen’.

Op 20 november 1989 werd het Kinderrechtenverdrag door de Verenigde Naties aangenomen. Er zijn 193 landen lid van het Kinderrechtenverdrag en het is daarmee het mensenrechHet is dus van groot belang dat tenverdrag met de meeste iedereen in Den Haag weet wat landen die lid zijn. Alleen de de kinderrechten zijn en hier elke Verenigde Staten en Somalië dag mee aan de slag gaat. Om zijn nog geen lid. Nederland erbij stil te staan en te vieren dat is sinds 1995 lid van het VNhet Kinderrechtenverdrag 25 jaar Kinderrechtenverdrag. Het bestaat, organiseert de gemeente Kinderrechtenverdrag bevat 54 Den Haag op zondag 16 november artikelen die in drie delen zijn van 12.30 uur tot 16.00 uur het ondergebracht. Het eerste deel

Den Haag bestaat uit de eigenlijke rechten voor de kinderen zelf, het tweede deel gaat over toezicht en rapportage en deel drie gaat vooral over procedures.

Komt u op 16 november ook met uw kinderen? Meer informatie over het programma volgt via de Posthoorn, de Kidzkrant en www.denhaag.nl/kinderrechten.

2

tip 2 vr 21 t/m zo 23 november > Shimmy Shake festival

za 22 november 21.30 Rotown: Amen Dunes. Vijf jaar na zijn terugkeer in de VS brengt Damon McMahon onder de naam Amen Dunes het meesterwerk Love uit, een abstracte, lome folkrockplaat die raakvlakken toont met Syd Barrett, Kurt Vile en de beste luisterplaten van Beck. € 10,www.rotown.nl di 25 november 20.00 Arminius: DRAAD. De nieuwe politieke talkshow over alles waar het hart van de Rotterdammer sneller van slaat. € 5,www.arminius.nu wo 26 november 22.00 BIRD: Earth, Wind & Fire Tribute. Dit wordt hoe dan ook een geweldige, funky avond! Verwacht klassiekers als September, In the Stone, Let’s Groove Tonight enz. Gratis. www.bird-rotterdam.nl

Het Shimmy Shake Festival, het allereerste urban fusion bellydance festival van Nederland, strijkt neer in het Maaspodium te Rotterdam. Het Shimmy Shake Festival is een driedaags fusion bellydance event met een bomvol programma, bestaande uit onder andere fusion buikdans gerelateerde workshops en master classes, spetterende galashows, een bruisend open podium, romantische

filmvertoningen en een levendige presentatie over de geschiedenis van fusion buikdans. Uiteraard is het festival niet compleet zonder een souk, de gezellige markt die thuishoort in elk buikdans evenement. Danseressen van alle niveaus, uit zowel binnen- en buitenland, komen in het Maaspodium bijeen om elkaar te ontmoeten, elkaar te inspireren en om van elkaar te leren. Bezoekers kijken hun ogen ondertussen uit bij de verschil-

lende galashows met optredens variërend van buitenlandse toptalenten tot lokale amateurdansers. Wees welkom in de wondere wereld van fusion buikdans en ervaar met eigen ogen en oren dit fantastische, energierijke, creatieve dansgenre. Meedansen is niet verplicht, maar altijd mogelijk! Een aantal programmaonderdelen van het Shimmy Shake Festival zijn gratis te bezoeken. Zo gaat het festival op vrijdag van start met een Goddess Belly Dance

Rotterdam

workshop onder leiding van Kaouthar Darmoni, waarbij je de godin in jezelf herontdekt. Op zaterdag kan je de workshop ‘Dance with the Widdershins’ volgen en wordt er een bijeenkomst voor fusion bellydancers genaamd ‘The Pitch’ georganiseerd. Op zondag presenteren Arya Jansen, Nadiya Natali en Renate Bakker ‘The Story about Fusion Bellydance’. Daarnaast is er het hele weekend in de foyer van het Maaspodium een foto-expositie van Marscha Druuten in het teken van fusion bellydance te bewonderen, en kan je je hier tevens vergapen aan Egytische zwart-wit films uit de jaren ’40, die de geschiedenis van de buikdans op een authentieke manier laten zien. Ook voor de souk, waar je jezelf kunt trakteren op tribal kleding, zelfgemaakte juwelen of een hapje en een drankje, hoef je geen entree te betalen.

Toegangsprijzen voor het Shimmy Shake Festival variëren van € 0,- tot € 25,- pp. Voor meer informatie ga naar: www. shimmyshake.org.

#15. Herman den Blijker lust het leven rauw. 25 jaar kinderrechten 'Elk kind is er een' pag 8. Straatmuzikanten spelen om te overleven pag 16

Recommend Documents