deWijzer Jaargang 12/13 .4
Nieuwe Filosofische Kring
Iemand zin om decaan te worden?
////smaakmaker
Ik ben trots op u! Ge hebt eindelijk gekozen voor inhoud, zoals ik u laatst vertelde. Ge hebt u eindelijk van het aardse oppervlak afgewend, ge bent gestopt met het zoeken naar dt-fouten. Ge bent gestopt met het zoeken naar verkeerde samenstellingen, ontbrekende aanhalingstekens en verkeerd gespelde namen. Dat is goed. Zo hoort het. Ik hoorde zelfs dat ge niet bij die groep van mensen hoort! Die mensen die de jonge bengels wilt tegenhouden om naar Syrië te trekken. Die mensen die radicalisering in vraag stellen in plaats van democratie en vrijheid. Diegenen die de Bijbel met een hoofdletter schrijven. Ge hoort bij de conceptuelen! De anarchisten, de relativisten en de Herman Brusselmansen. Af en toe durft ge Marinetti’s Manifesto aanhalen. Als het even meezit stelt ge zelfs dit blad in vraag. Daar ben ik trots op. En als ge dan denkt hoe het vorige keer met u stond, toen ge nog hoorde bij het plebs dat de rectorsverkiezingen volgt, een mening over Margaret Thatcher had en de ochtend doorkaterde. Ik ben trots -dat moogt ge weten- op u. Ik heb u voor de keuze gesteld: matigheid of iets waar ik nog steeds geen naam voor heb. Volgens mij hebt ge die eerste keuze voor het eerst in vraag gesteld. Ge dacht voor het eerst langer na dan uw computer erover doet om op te starten. Ge stond eens stil bij het leven -al had ge een begrafenis nodig om die stap te zetten. Maar ge gaat er nog komen. Dat is goed. Zo hoort het. EPILEPTIC SHAGBRAIN
#2
////inhoud
Smaakmaker- een inleiding
2
Jong geweld- Lode Lauwaert
4
Sur le- spiegeltje
8
Decanaat- Antoon Vandevelde
10
Decanaat- verkiezingen
13
Experimentele filosofie
15
Gonzo- journalistiek
16
Column - ultraïsmo
17
Kringblad van de Nieuw Filosofische Kring
Onderzoek-studentenclubs
18
Editie #4
Later- MUN society
20
Contact: quinten.evens@student. kuleuven.be
Vertelsel- Henry
22
Wegwijzer- wijst je weg
24
////colofon Hoofdredacteur: Epileptic Shagbrain eindredactie: Quinten Evens, Bram Vaassen, Roderik De Turck fotografie: Erik De Cock, Dimitri Sterkens, Joachim Jonkers journalisten: Vincent De Weerdt, Jens Dissevelt, Koen Dorleman, Tim Christiaens, Massimiliano Simons, Roderik De Turck, Epileptic Shagbrain, Hannes Cludts bijdrages: Evelien Van Beeck, Siska De Baerdemaeker foto voorpagina: Erik De Cock lay-out: Quinten Evens
Web: www.nfk.be
Social: facebook.com/pages/nfk twitter.com/nfkwetter Speciale dank aan de zon, de zee en het strandje dat bestond uit een laagje potgrond. De zee was eigenlijk een zwembadje. De zon was eigenlijk de Belgische zon. Maar alles mag een aanleiding zijn om dit blad ineen te flansen. Zelfs Cara Pils. #3
////jong geweld Interview met Lode Lauwaert
@ Joachim Jonkers
@ Joachim Jonkers
“Toen ik zestien was wou ik iets praktijkgericht doen, iets klinisch”
Mensen die wijsgerige antropologie hebben gehad, hadden de kans hun werkcolleges bij Lode Lauwaert te volgen. Hij werkt dit jaar zijn doctoraat af onder begeleiding van professor Moyaert, “een geweldig persoon”. Zijn doctoraat zoomt in op een niet zo voor de hand liggend onderwerp: het geval markies de Sade. Quinten Evens Lode Lauwaert heeft niet de uitstraling van de doorsnee wereldvreemde filosoof. We spreken dan ook af in de “Erasmus”. Onder het toeziend oog van het HIW zetten we ons op het terras. Alhoewel het studenten regent, straalt de zon. Hoe speciaal moet iemand zijn om over markies de Sade te schrijven? Ik denk niet dat het noodzakelijk is dat er een band moet bestaan met mijn persoonlijk leven. Helemaal niet zelfs, ik denk dat het dan eerder een hinder kan zijn. Ik denk wel dat je enorm geïnteresseerd moet zijn, het is sowieso geen alledaags onderwerp. Het verraadt interesse van mijn kant in vreemde onderwerpen of onderwerpen die ondergesneeuwd geraakt zijn. Je moet in dat oeuvre gaan staan en dat sadistisch universum gaan verkennen. Oké, iedereen zegt wel, dat heeft te maken met seks en geweld. Is dat wel zo? Zijn #4
er andere dingen? Is er samenhang tussen dat geweld en die seks, en tussen –wat vele mensen niet weten- de natuurfilosofische passages? U hebt psychologie gestudeerd. Foutje? Ik ben een beetje een laatbloeier in filosofie. Toen ik zestien was, wou ik iets klinisch doen, iets praktijkgericht. Maar in mijn vijfde en zesde middelbaar zijn er twee leerkrachten geweest die mijn filosofische interesse hebben aangewakkerd. In mijn zesde middelbaar weet ik dat ik op die jobsbeurzen naar twee standjes ging, dat van psychologie en filosofie. Ik heb dan voor psychologie gekozen, misschien omdat dat mijn eerste interesse was. Misschien was het ook omdat je met psychologie iets kan doen- ik denk dat dat te maken had met pragmatisme-, en met filosofie niets. Dat is ook zo. Je kan daar niet zo gemakkelijker uw boterham mee verdienen.
Mijn eerste jaar psychologie vond ik heel tof. We een vijftal studenten die over wijsgerige antropologie kregen veel niet-psychologievakken. Logica, ethiek, enhun scriptie schrijven. zovoort. Wanneer het uitsluitend psychologie werd is mijn interesse volledig weggeëbd. Waar zal uw doctoraat precies over We hadden heel veel statistiek en gaan? “Ik ben een laatbloeier in psychometrie, en dat interesseert Ik vond het een heel bizar feit dat na de de filosofie” me echt geen moer. Tegelijkertijd tweede wereldoorlog heel veel filosofen ben ik veel filosofie beginnen lezen, over Marquis de Sade geschreven hebonder andere Plato. In Gent had ben. Na zijn dood zijn hebben –niet verje nog psychoanalyse. Ik heb altijd les gehad van Paul wonderlijk- de decandentici, surrealisten, romantici, Verhaeghe (psychoanalyticus en gewoon hoogleraar grondleggers van de moderne seksuologie, enzovoort aan de UGent, red.).Ik ben daar dan heel veel Freud en over hem geschreven. Dat is allemaal niet verwonderLacan beginnen lezen en mijn thesis daarover geschrelijk, bijvoorbeeld in het kader van de vrijheidsdrang van ven. Dan heb ik zes maanden stage gedaan in een dorpde surrealisten. Maar dat filosofen in zoiets als de Sade je in Frankrijk in een kliniek (“La Borde”, red.) . Daar geïnteresseerd zijn, is heel bizar. heerste een sterk psychoanalytische invalshoek. Het Dat hele oeuvre, waar libertijnen slachtoffers deleuziaanse denken hing daar duidelijk in de lucht en besmeuren met uitwerpselen, daar nog eens seksueel heeft mijn filosofische interesse versterkt. Daar heb ik opgewonden van worden terwijl er eigenlijk continu gefolterd wordt, gaat zo maar door. Mijn vraagstelling is dan ook waarom er zoveel filosofen over de Sade hebben geschreven. Wie is er zo zot om over dat scabreuze, monotone oeuvre te schrijven? Om die vraag te beantwoorden ga ik in zeven hoofdstukken na hoe zeven filosofen de Sade gelezen en geïnterpreteerd hebben. Er zijn twee conclusies. De eerste lijkt eerder triviaal. Je kan literatuur op vele manieren lezen. Het werk kan zelf aanleiding geven tot filosofische vraagstellingen. Zoals Kafka bijvoorbeeld aanleiding kan geven om na te denken over de wet. Mijn conclusie is dat dat niet het geval is. Wel dat die filosofen dat oeuvre lezen vanuit een bepaalde intuïtie, een bepaald perspectief dat voortdurend in hun eigen oevre terugkeert, en dus ook in hun werk over de Sade. Batailles oevre bijvoorbeeld, draait rond het begrip transgressie. Hij leest de Sade dan omdat hij daar die notie van transgressie kan ontwikkelen. gedacht: oké, ik ben zeker, ik ga filosofie voortstuderen. Een tweede conclusie is dat die zeven hoofdstuk Ik heb mijn stage afgewerkt en dan ben ik onmidken niet alleen verscheidenheid tonen, maar ook blijk dellijk in Leuven filosofie gaan studeren. Na mijn masgeven van een bepaalde eenheid in die veelheid. In ieter filosofie heb ik een jaar als opvoeder gewerkt. Dat is der van die studies keert een thema terug, namelijk de gekomen omdat ik in mijn thesis in de zomer deed, en decentrering van de mens. Je kan de Sade eigenlijk zien ook wat vakken heb uitgesteld . Ik had echt geen zin om als een vroege voorloper van een decentreringsdenken, examens af te werken en moest ik een jaar extra doen. een postmodern denken. Ik moest geld verdienen en heb dan een jaar als opvoeder gewerkt. Dat was wel tof voor één jaar. Hoe is het om met professor Moyaert samen te Ik was een zeer ijverige student, ik ging altijd naar werken? de les. Bij psychologie betekende dat enorm veel blok(onmiddellijk) Geweldig! In veel opzichten. Hij is inken, als een aap gewoon: verstand op nul. Dat deed ik tellectueel een enorm rijk figuur. Hij heeft zo’n brede ook. In tussentijd heb ik heel veel gelezen. Ik stak er niet cultuurhistorische en cultuurfilosofische achtergrond met kop en schouders bovenuit, maar ja, ik denk wel waaruit je –ik toch- eigenlijk voortdurend kan putten. dat ik een goede student was. Zo zijn er bijvoorbeeld teksten die hij lang niet meer heeft gelezen, en dan leest hij mijn teksten over die U bent verbonden als BAP aan het HIW, waar tekst. En ook al heeft hij die oorspronkelijke teksten bent u mee bezig naast uw onderzoek? niet gelezen, hij heeft daar toch altijd een soort diepBuiten mijn onderzoek doe ik nog drie dingen; ik ben gang in of een prangend perspectief. aangesteld om de monitoraatsessies van logica in rech Het is gewoon een geweldig begeesterend figuur. ten in Leuven en Kortrijk te geven, hetgeen bijzonder is Hij wordt doortrokken door een soort onophoudelijke in combinatie met Franse continentale filosofie. Ik benieuwsgierigheid. Dat houdt gewoon niet op, en dat geleid ook een groep in de werkcolleges van wijsgerige werkt aanstekelijk. Vandaar ook heb ik eigenlijk mijn antropologie, waar we met de studenten een toffe tekst interesse in de Sade gekregen, hij heeft me als eerste op lezen: Freud, aan gene zijde van het lustprincipe. Eén hem gewezen, dat was weer een uiting van zijn ongevan de meest uitdagende teksten van Freud, maar ook remde nieuwsgierigheid. Moyaert heeft ook een soort één van de breukteksten in zijn werk. Ik begeleid ook loyaliteit op afstand. Hij is niet degene die iedere week met professor Moyaert de bachelorscripties en begeleid vraagt of je al iets geschreven hebt. Hij vraagt daar #5
tussen de lijnen naar. Tegelijk weet ik dat hij mij door dik en dun steunt, zoals hij dat bij alle studenten doet. Toen één van mijn laatste hoofdstukken gedaan was, zei hij: “kijk, ik ga nu een jury samenstellen. Als er nu iemand is die tegenwringt, dan steun ik u door dik en dun.”
Etienne Vermeersch die vooral filosofie doet vanuit een soort maatschappelijke relevantie. Hij doet wel relevante dingen, maar vanuit filosofisch opzicht ben ik daar niet zo voor.
En studenten? Dat drukt op het resultaat? Ik denk wel dat het goed is dat die filosofie krijgen. Ja, je ziet ook hoeveel tijdschriften er zijn waar iederMaar dan pleit ik niet voor een soort museumfilosofie, een hetzelfde idee duizend keer uitmelkt en waarbij je met een overzicht van wat Plato heeft geschreven, wat de filosofische relevantie en diepgang Descartes heeft geschreven... Zo filososoms zoek zijn. Dat is het resultaat van “Waarom zou filosofie fie die nuttig is voor op café. (verbetert) populair moeten wordie competitie. Nee, zelfs dat niet. Filosofie die nuttig is voor in een quiz of zo. Ik zou daar (fiden?” Moet filosofie populair worden losofie voor niet-filosofen, red.) meer bij het grote publiek? thematisch over nadenken. Dan pleit ik (resoluut) Nee. Als dat zo is, oké, als voor een meer domeinspecifieke literadat niet zo is, dan is dat maar zo. Waarom zou filosofie tuur, zodat ze over hun eigen domein leren nadenken. populair moeten zijn? Museumfilosofie kan geen kwaad, maar het is beter dat mensen argumentatief leren nadenken over hun eigen Ik kan me voorstellen dat veel doctorandi filodomein. #6
Er komen nieuwe decaansverkiezingen aan het wegen, het is een chaos van geluiden. Gruis, geroeHIW. Hoe dicht staat een doctoraal bij de wezemoes, voortdurend orgastische geluiden. reld der professoren? De band tussen student en proffen is sowieso heel nauw Is er een link naar markies de aan het HIW. Ik denk dat dat te Sade? “Mocht ik twintig jaar maken heeft met het type filosoof (lacht) Nee, dat heeft daar niets mee te dat hier rondloopt. Het feit dat het zijn, zou ik zot zijn van maken. een niet zo uitgebreide groep is dubstep” (Na even verder te praten blijken er toch helpt. Er zijn hier veel jonge filogelijkenissen te zijn). Modern voetbal sofen, en ook de oudere zijn heel is vergelijkbaar met Franse filosofie en aanspreekbaar, ik denk aan produbstep. Klassiek voetbal is: een libero die alles fessor Moors of professor Burms. organiseert. In modern voetbal bestaat er geen li Er is ook iets anders, van zodra je doctoraatsstubero meer. In Barcelona loopt alles door elkaar. Er dent bent, is er op een bepaalde manier een gelijkenis is geen punt meer waarop alles gebaseerd is en van met professoren. Ze verdiepen zich allebei in een onwaaruit alles vertrekt, zoals een klassieke vertelling derwerp: in die zin ontstaat er een soort van gelijkenis of klassieke filosofie. qua activiteit die je nog niet hebt als bachelor of master. Op bepaalde vlakken weet je ook meer als doctoraatsWat staat er op het menu voor de komende student, dan behoor je –dat klinkt wat stom om uit te jaren? drukken- tot een kring van ingewijden waarbij niet-filoIk ga voor de zomer mijn doctoraat afwerken. Daarsofen en bachelors en masters uitvallen. na wil ik een post-docbeurs aanvragen aan het FWO (Fonds Wetenschappelijk Onderzoek, red.) en het Waar luistert een doctoraatsstudent naar? NWO (de Nederlandse tegenhanger van het FWO, Ah, muziek (blij)? Ik luister naar heel veel soorten mured.). Ik zou graag rond geweld werken. Er zijn drie ziek (denkt na). Maar er zijn vier genres waar ik echt aspecten die mij interesseren. Religieus geweld, een hekel aan heb. Ten eerste reggae, daar kan ik echt daar is al heel veel over geschreven. Meestal vanuit niet tegen. Folk nog meer, kleinkunst nóg meer, en het offerdenken, maar enkele hedendaagse filosoderdewereldmuziek, je weet wel wat ik bedoel. Met een fen zeggen dat we daarvan moeten afstappen. Ik wil derdewereldsjaal om (lacht). nagaan wat het nieuw paradigma dan kan zijn en Waar ik mij het best in vind, is een soort strakke wat de consequenties zijn. Ook over de band tussen rock. Geen punk, maar zo’n strakke muziek. The Strowoede en geweld heb ik een paar vage intuïties. En kes is voor mij goede muziek, omdat dat heel simpel ik zou natuurlijk nog een beetje met Freud willen is, superenergiek. Technisch is dat allemaal niet fijn doen, iets over de band tussen erotiek en geweld. maar dat hoeft ook niet. Ik hou van muziek die onaf is Ik zou die beurs graag verzilverd krijgen en daar en schuurt. (plots) Zweverige muziek! Zo trage muziek drie of vier jaren mee bezig willen zijn. Ik geef ook waar de nadruk op tekst en inhoud ligt, daar heb ik echt supergraag les. Ik zou heel graag vakken doceren niets aan. Bob Dylan vind ik wel goed – die contradictie tijdens dat postdoctoraat. Als dat er niet doorkomt, ga je moeten weglaten (lacht).Een zanger moet ook ardan zien we wel wat er gebeurt. rogant zijn, anders is het geen goede zanger. Mocht ik twintig jaar zijn, zou ik zot zijn van dubstep. Maar nee, ik luister daar niet naar. Waarschijnlijk is dat ook omdat de loomheid in mijn lijf aan het kruipen is (glimlacht). Omdat ik niet meer zo energiek ben als toen ik twintig was. Maar ik zou er wel zot van zijn, zo totaal geen structuur, van alle kanten geluid, dat ontploft voortdurend, je kan daar ook niet deftig op be-
@ Erik De Cock
@ Joachim Jonkers
U schrijft over de Sade en het hoofd van uw onderzoekseenheid is Melle (coördinator Husserl-archief: centrum voor fenomenologie en continentale fi“Ik heb het idee dat je met losofie). gemeenschapsgeld werkt, Dat klinkt op het eerste gezicht en dat je iets moet terugeigenaardig, ja, leveren” en dat is het ook wel wat. Je hebt enerzijds verschillende mensen die met Husserl en fenomenologie bezig zijn, anderzijds zijn er enkelen met psychoanalyse en Franse niet-fenomenologische filosofie bezig. Tussen beide is er eigenlijk niet zoveel contact. Ik ben er wel voorstander van dat er dingen meer samen georganiseerd worden. Er zijn op zijn minst enkele thema’s die iedereen in het centrum interesseert. Dat daar wat teksten samen over gelezen worden, dat er meer op regelmatige wordt samengekomen zou goed zijn. Eén van de struikelblokken in het rectorsdebat zal waarschijnlijk de publicatiedruk zijn. Hoe ervaart u dat? Er is inderdaad een enorm grote druk om te publiceren. Als je iets gelezen hebt, moet het iets opleveren, liefst een Engelstalige publicatie. Liefst zo snel mogelijk, niet te lang, enzovoort. Voor mezelf gaat dat nog, als doctoraatstudent, maar ik kan me voorstellen dat dat verergert. Iets op je gemak lezen of uitwerken lijkt not done. Anderzijds moet je wel publiceren, los van die druk. Om te solliciteren moet je iets kunnen voorleggen dat niet alleen door je promotor is geëvalueerd, maar ook door mensen van het HIW of anonieme reviewers. In die zin vind ik dat een goede zaak. Maar nu zitten we in het uiterste einde. Er is ook nog een andere reden. Ik heb nog altijd het idee dat je met gemeenschapsgeld werkt, en dat je iets moet terugleveren, ook al wordt dat door geen kat gelezen. Dat je toch iets naar buiten brengt van hetgeen je gekregen hebt.
sofie relevant voor de maatschappij vinden. Ik ben niet van dat oordeel. Helemaal niet zelfs. Ik zie veel mensen die filosofie schrijven of pretenderen te schrijven, waarvan ze zeggen dat het maatschappelijk relevant is. Meestal is dat een oninteressant neveneffect. Filosofie heeft op zich iets irrelevant. Je bent namelijk in de eerste plaats geïnteresseerd in de ontwikkeling van een gedachtegang of het uitspinnen van een idee zonder gericht te zijn op iets anders. En als dat niet zo is, ebt mijn interesse vaak snel weg. Ik denk aan
Fiche: Lode Lauwaert is 31 jaar Studeerde latijn-moderne talen in het Sint Gertrudiscollege in Wetteren Behaalde een master psychologie aan de UGent, gevolgd door een master filosofie aan de KU Leuven Verdedigt dit jaar zijn doctoraatsthesis met de naam “Receptie van het literaire oeuvre van Marquis de Sade in continentale filosofie” onder het toeziende oog van professor Moyaert Is drie maanden visiting scholar in Boston College geweest Geborenin Smetlede, een Oostvlaams dorp “met duizend inwoners” Woont met zijn vriendin in Gent Voert als verdedigende middenvelder FC Smetlede aan Is niet de enige persoon op het HIW met een oorpiercing
#7
Paradigma der frivoliteiten en andere zaken.
////Sur le... Een alledaags thema onder de filosofische loep. of hoe alles vatbaar is voor filosofie.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand …
In een wereld waarin onze identiteit vervallen is tot lelijkheid en monotonie kan het geluk enkel gedefinieerd worOp internet vind je soms vreemde fenomenen, van Harlem den in negatieve zin, als dat wat we niet hebben of kennen. We moeten aan de optimisten wel toegeven dat shakes tot Gallon smashing. De meeste overleven echter geen twee maanden. Er is echter één rage die al zeer lang uiteindelijk de mooiste van het land overwint. Uit de asmeegaat. Mensen trekken van zichzelf foto’s in de spiegel sen van de lelijke monotonie kan altijd een feniks oprijzen. van een toilet en posten dat op het internet. Het is natuur- We moeten eerst ons ik vergeten, alvorens we het ons weer lijk een raadsel waarom ze nu net daar zichzelf moeten kunnen herinneren. Sterker zelfs, dat ik is er altijd al gefotograferen. Het antwoord ligt in de spiegels. Wat is er weest als dat wat verstomd was. Wij leven nog steeds in daar echter zo belangrijk aan? Waarom moeten jongeren het universum van Samuel Becketts “En attendant Godot”. Laat ons daarom wachten op ons ik, net zoals Vladimir en zo nodig zichzelf fotograferen als ze een spiegel zien? Estragon, en intussen genieten van elkanders gezelschap. Tim Christiaens Ons ik komt immers morgen! Nietzsche wist reeds dat als je lang genoeg in de afgrond kijkt, de afgrond terugkijkt naar jou. Vandaag, wanneer er enkel nog een leegte overblijft van ons bestaan, zijn wijzelf die afgrond geworden. De doffe oppervlakkigheid van de wereld die altijd ‘chill, cool of kei neig’ is (het woord verandert jaarlijks om te verbergen dat er niets meer is om ‘chill, cool of kei neig’ te vinden), weerspiegelt op het oppervlak "(tekent een bed) Met frulletjes hier van ons spiegelbeeld. We zien niet meer graag wat er naar en daar,... STOPT DAARMEE VAN RIEL! " ons terugkijkt, wanneer we een blik werpen op de spiegel. –G. Van Riel
////also sprach
Het spiegelbeeld kijkt ons aan zoals het archaïsch torso van Rilke. Het schreeuwt:” Je moet je leven veranderen.” Maar veranderen doen wij niet, we verstommen de schreeuw door hem te fotograferen. In de foto stopt de tijd en dus ook de tijdelijkheid die nodig is om een schreeuw te horen. Er blijft enkel een eeuwig monotone klank over. De blik van het beeld verwordt tot een staar. De staar is kijken zonder te zien. Net zo gaat het in het fotograferen van ons spiegelbeeld. De blik reduceert zich tot een spiegelbeeld dat terugstaart, maar de leegte van ons bestaan niet meer ziet. De vaststelling van onze nietigheid wordt eindeloos uitgesteld, aangezien de staar nooit de tijdelijkheid verwerft om tot dat besef te komen. We trekken een foto van ons spiegelbeeld omdat we niet willen dat ons spiegelbeeld ons ziet. We vernietigen het beeld van onszelf om te verbergen dat we onszelf reeds lang vernietigd hebben. Onbewust brengen wij zo ons ik opnieuw in harmonie met ons imaginair ik, in de woorden van Lacan. Wanneer we de foto van onszelf in de spiegel zien, kunnen wij opnieuw zeggen:” Dat ben ik,’ zonder ons te hoeven schamen over de disharmonie tussen de schreeuw van ons beeld en de verstomming van onszelf. Is het leven dan echt zo’n tranendal? Misschien vragen de meisjes met hun foto’s wel aan de spiegel wie de mooiste van het land is. We moeten dan wel onthouden dat enkel heksen die vraag gesteld hebben. Bovendien was het een heks die duidelijk geen idee had wat schoonheid is, aangezien ze überhaupt nog de moeite deed om de vraag te stellen, terwijl ze al lang het antwoord behoorde te weten (ze was tenslotte een heks). Vandaar dat de spiegel enkel kon antwoorden met “Da, wo du nicht bist, ist das Glück.” #8
"Kent u Alexander de Grote? Dat is de broer van Karel de Grote, want die hebben allebei dezelfde achternaam" – G. Van Riel
§1. "Zij danst, mijnheer. Zij danst zo schoon." De tocht der valken is er een van moeilijke aard. Geen wezen is zo in staat hoogtes en laagtes te kennen. Want wat men ook mag zeggen, vreemd is het wel. Schoonheid is vanzelfsprekend tegenwoordig. Maar niets is zo vergankelijk. Eigenschappen die vast hangen aan een of andere substantie, enkel opgemerkt in het licht van een bepaalde perceptie. Eens dat deze zich draait, staat wat schoon was in de schaduw. §2. "Zij danste, mijn leven. In en uit, als een vluchtige herinnering." Zoals gezegd is de tocht der valken een moeilijke. Geleid door zijn muze die hem vaak op het verkeerde pad zet -maar ook niet altijd, het moet vermeld worden- bewandelt hij het pad der frivoliteiten. Niets springt enigzins in het oog, en als een blinde kruipt hij voort. Alles lijkt hem van belang, en daardoor niets. De vloedgolf van standen-van-zaken waarmee hij rekening moet houden, is eindeloos; de enige standvastige rots die hij kan onderscheiden, is weldegelijk zijn muze. Niet van goede wil, echter, want veel dwalingen zijn hem eigen. §3. "Waarom hebt gij dat gedaan!" Ter orde geroepen komt hij aan bij het pad der Wachters. Twee gestalten, groot en massief en vooral grijs. Kleurloos, noemt men het. "Waarom hebt gij dat gedaan!" De woorden galmen, van betekenis ontdaan, echter. Betekenis dient gezocht te worden en zit niet vervat in wat hij toekrijgt. "Waarom hebt gij gevoelens gekwetst! Ge weet toch dat de Heilige Regel van het land Tegenwoordig, niet geschonden mag worden! Men sluit zich op in zichzelf, als men de Regel schendt!" Met angst bevangen door deze ter-orde-roepingen, slaat zijn gezicht bleek. Bijna zoals sneeuw, al verdwijnt het niet voor de zon. Deze orders zijn er van pijnlijke aard. Hij weet door zichzelf dat hij gekwetst heeft, zijn danseres uitgespuwd en verloochend. Hij weet dat de valk op het dieptepunt van zijn tocht zit. §3,5. Twee Wachters, maar eigelijk een. Verscholen in de diepten en hoogtes van zijn berglandschap. Onmogelijk te voldoen, want zijn muze leidt hem steeds het verkeerde pad op. Twee Wachters, van het land van Ik en Tegenwoordigheid.
deWijzer ontvangt soms stukken die literatuur én filosofie zijn.
Een beetje zoals Nietzsche, al pretendeert Vincent De Weerdt dat hij meer seks heeft. Mensen die zich geroepen voelen om iets te publiceren of te zeggen tegen de wereld, kunnen altijd mailen naar
[email protected]
“U kunt perfect rationeel geloven dat uw fiets er nog staat. Maar dat is niet waar. Ik heb hem net gestolen.” – F. Buekens “Ja, zeg maar euh, ja zo dus euh Kant” - K. De Boer "Gents is het vuilste dialect na het West-Vlaams. Allemaal doorwinterde socialisten" – L. Lauwaert “Er is niets irritanter dan Etienne Vermeersch” - L. Lauwaert “Ik kan niet praten en werken tegelijk, het is daarom dat ik zoveel praat.” -G Van Riel
* nog opmerkelijke uitspraken gehoord tijdens de lessen? Mail ze even door naar
[email protected]
////drommels Op de grens tussen analytische en continentale filosofie vinden er heel wat misverstanden en gebekvecht plaats. Een voorbeeld daarvan was toen Gilbert Ryle een lezing gaf en Maurice Merleau-Ponty achteraf vroeg of zij eigenlijk niet allebei hetzelfde beweerden, alleen in andere termen. Ryle antwoordde in zijn beste Frans:” J’espère que non.” Om verder te gaan op het analytisch-continentaal debat: toen John Searle een kritiek schreef op Derrida, diende deze laatste hem bijtend van antwoord. Hij weigerde zijn kritiek te richten tot Searle, maar enkel tot SARL, wat de afkorting is van ‘société à responsabilité limitée’. Derrida was zich goed bewust van het feit dat ‘responsabilité limitée’ niet enkel ‘beperkte aansprakelijkheid’ betekent, maar ook de connotatie kan hebben van ‘zwakzinnigheid’. Hoewel Max Scheler nu vooral bekend staat als een van de grondleggers van de katholieke fenomenologie, is hijzelf niet zo’n brave christen geweest. Hij leidde een losbandig leven met geregelde bordeelbezoeken, rookte gemiddeld 60 tot 80 sigaretten per dag en is twee maal gescheiden en hertrouwd. #9
W
#10
Filosoof-econoom
@ Erik De Cock
Antoon Vandevelde werd op 10 mei 2006 verkozen als decaan van de faculteit wijsbegeerte. Zijn mandaat kreeg in 2010 opnieuw het vertrouwen van de staf, zodat hij terug mag kijken op een zevenjarenbeleid. “Ik ben kind van 68’, ik heb altijd als idee gehad dat er niet veel geheimen zijn.” Quinten Evens
e worden getrakteerd op een ontroerend mooi beeld wanneer we het decaankantoor binnenwandelen: professor Vandevelde is bundels papier aan het verzetten in zowat het mooiste lokaal van het HIW. Onder de stapels papier en hopen boeken staan donkerhouten generfde stoelen en zwartbruine tafels waarop een beschermende glasplaat ligt. Het kan niet gemakkelijk zijn om uit dit prachtlokaal te vertrekken, maar Vandevelde relativeert. “Ik ben nu ook niet miscontent dat ik meer tijd zal hebben om boeken te lezen en te schrijven, lezingen te geven of stukjes in de krant te publiceren.” Een decaan kan om de vier jaar verkozen worden door de staf van het HIW, mits hij of zij het ambt kan uitzitten. “Er waren maar weinig mensen die formeel in aanmerking kwamen om decaan te worden. Veel van mijn collega’s gingen dat jaar op emeritaat. Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik niet gevraagd heb om verkozen te worden. Ik had niet de ambitie om decaan te worden. Ik had wel gezegd dat als ik gekozen zou worden, ik het wel zou doen. Ik ben ook econoom, als ik management had willen doen had ik dat ook op andere manieren kunnen doen. Ik heb filosofie gestudeerd om geen management te kunnen doen “Ik had niet de ambitie (lacht). Soms rol je om decaan te worden” er dan toch op een bepaalde manier in.” “Tegelijk vond ik het wel een eer. Het idee dat ik prof zou worden alleen was al ondenkbaar als student. Hier benoemd worden vond ik al schitterend. Als je dan benoemd wordt als decaan, probeer je dat goed te doen” Dat Vandevelde voor zowel studenten als proffen geen onbekend gezicht is, is niet verwonderlijk. “Onze faculteit is geen te grote faculteit, die is nog overzienbaar. Je collega’s zie je nog op de kasseien, ken je persoonlijk. Ik vraag ook altijd als nieuwe mensen benoemd worden dat ze even langskomen. Ik was altijd bereid te praten, ook met studenten als ze afkomen met een idee. Dat was niet omdat ik het gevoel het dat ik mij populair moest maken. Ik ben niet de prof die met studenten op café gaat, ook niet met collega’s, ze weten dat (lacht). Ik eet hier mijn boterhammen op voor mijn computer, ik kom hier om te werken en niet om mij populair te maken. Voor de rest moet je als prof goed les geven.”
Antoon Vandevelde is zowel hoogleraar economie als filosofie. Zijn filosofische licht werpt hij dan ook veelal op economische onderwerpen. Die economische achtergrond is niet overbodig. “Een goed deel van het werk is bureaucratisch, bijvoorbeeld de balans van inkomsten en uitgaven beheren. Ook moeten we kijken waar we vacatures plaatsen, wie we verschuiven, enzovoort.” De keuze voor een filosoof-econoom lijkt het HIW geen windeieren gelegd te hebben, zeker gezien de moeilijke financiële toestand bij Vandeveldes aanstelling. Filip Abraham, vice-rector humane wetenschappen, lijkt te bevestigen dat Vandevelde geen slecht werk heeft geleverd. “Antoon Vandevelde was zich daar zeer bewust van. Nu is er een zekere ruimte van financiële middelen.” #11
@ Erik De Cock
“De universiteit is in de eerste plaats van academici en niet van managers”
Vandevelde: “De grote bedreiging bij mijn aanstelling waren de financiën van het HIW. Ons toegeleverd onderwijs aan de andere faculteiten was wat afgekalfd. We hebben dan zelf de minoren geïnstalleerd, zodat we meer studiepunten ontlenen aan andere faculteiten. Dat had wel tot gevolg dat we achteruitgingen in dat allocatiemodel. Als we moesten doorvoeren zoals dat uit het model voortkwam, was dat echt wel drastisch. Dan hadden hier een aantal proffen niet kunnen vervangen worden. Dat hebben we eigenlijk kunnen opvangen door beroep te doen op onderzoeksfinanciering. Ik heb dan gezegd onze staf aan te vullen met geld buiten het allocatiemodel, uit het onderzoeksveld. De mensen die op emeritaat gingen zijn nu grosso modo vervangen. Eigenlijk hebben we het daar goed vanaf gebracht.”
Academicus
Het blijft echter niet bij financiën voor een decaan. Een decaan heeft algemeen twee functies: bestuur van de faculteit en het bestuur van de universiteit. Twee verschillende niveaus waar een decaan zich in mengt. “Een decaan heeft altijd de opdracht het geheel te bewaken. Je bent zowat de enige die overzicht heeft over het hele plaatje. Ik weet ook wie de beloftevolle studenten zijn, wie de goede doctorandi zijn, wie eventueel in de staf kan komen… Ik vind het namelijk belangrijk om de openheid van vacatures te bewaren. Het is niet omdat iemand er zit, dat hij goed is. Als je kwaliteit wilt hebben, moet je werken met open vacatures. Er mag geen favoritisme zijn.” Een decaan zetelt in de academische raad én de universiteitsraad, en beslist dus mee op het hoogste niveau. “Toen ik aangesteld ben was dat de periode van Vervennes afzetting (Marc Vervenne werd in 2007 na evaluatie afgezet, red.). Dat was toen een delicate zaak. Ook die eerste jaren na het vertrek van André Oosterlinck was er wat machtsgetrek tussen de academische raad en de universiteitsraad. Op die moment zit je er echt in. Je #12
moet geen petities ondertekenen maar je gedacht durven zeggen op de juiste momenten. Ik was er bijvoorbeeld voorstander van dat academische gelegenheden beslist moeten worden door academici in de academische raad. De universiteit is in de eerste plaats van de academici en niet van managers die ergens worden aangesteld of verkozen worden.” De bescheidenheid is groot wanneer we vragen naar zijn grootste verwezenlijkingen. “Het stelt jullie misschien teleur, maar ik heb hier niet iets gedaan in de zin van iets nieuws uit de grond gestampt.” Hij geeft toe dat er wel enkele veranderingen zijn sporen dragen. Niet-westerse filosofieën zijn vakken die tijdens zijn (vice) decanaat ingevoerd werden, en de taalcursussen die op het HIW faculteitsgebonden gegeven worden, mogen ook op Vandeveldes conto geschreven worden. En misschien nog het meest voelbaar voor studenten: het vak filosofie en cultuur. “Filosofie en cultuur is een beetje mijn kind. Ik vond dat er voor die eerstejaarsstudenten een vak moest zijn waar ze ook zelf inbreng hebben en dat er ook zoiets moest zijn als een keer buitenko“De grote bedreiging bij men.” mijn aanstelling wa “Het feit dat we ren de financiën van het als laatste in de HIW” Lage Landen een faculteit hebben voor de opleiding filosofie geeft een grote verantwoordelijkheid. Je winkel moet goed draaien, en we doen dat hier goed. Er zijn jaren waarin we met onze faculteit meer masterdiploma’s afleveren dan de negen faculteiten in Nederland samen.” Het is echter niet vanzelfsprekend om als faculteit het hoofd boven water te houden. In Louvain-La-Neuve werd filosofie een onderdeel van de faculteit “lettres et arts” omdat er slechts 20 masters afgeleverd werden op een jaar. “De reden waarom we een aparte faculteit zijn in de academische raad, is toegeleverd onderwijs aan andere faculteiten. En ook een soort erkenning dat filosofie niet zomaar een discipline is als Japanologie. Wij hebben een soort dienstverlening, een soort belang dat het facultair belang overstijgt. Dat wordt bevestigd door het feit dat we in de academische raad zitten.” “Als er klachten zijn over toegeleverd onderwijs, wordt er onmiddellijk ingegrepen. Als de match met de faculteit niet goed is, zetten we het vak of de professor op een andere plaats. Management is voor een deel ook de juiste mensen op de juiste plaats zetten, waar ze dan ook kunnen floreren. Het is belangrijk dat je daar een houding van dienstbaarheid hebt. Sommige faculteiten moeten
geen geschiedenis van de filosofie hebben, maar hebben bijvoorbeeld veel meer aan filosofie van de ecologie.”
Tuinier
“Een goede bedrijfsleider kan een dynamische bedrijfscultuur tot stand brengen en bewaren”, stelde de decaan ooit in De Morgen (4jan. 2013, red.). “Je moet positief staan in Is de decaan dan het leven” toch niet een soort van bedrijfsleider? “Het is zo dat je als decaan niet kan gaan doen wat je wilt. Het is eerder de stoel waarop je zit die bepaalt wat je doet. Eén van de dingen waar ik wel altijd bezorgd om ben is, is openheid. Als er iemand binnenkomt en zegt ‘ik heb een goed idee’, heb ik altijd gezegd dat hij hier welkom is. Ik ga dan niet mijn grote zak met geld bovenhalen, maar dan kijken we samen hoe we dat kunnen realiseren. Mijn functie is niet op de rem te gaan staan en duizend objecties te geven. Bij mij is iedereen die aanklopt met een goed idee welkom. Maar als ze afkomen met geklaag en gezaag, nee. Dat weten ze ondertussen
wel, na zeven jaar (glimlacht). In het begin had ik wel wat klagers en zagers over de vloer, maar dan leren ze wel dat ze daar niet welkom mee zijn (lacht). Je moet positief staan in het leven.” Vandevelde had ons op voorhand gezegd dat hij een telefoontje verwachtte in verband met de lezing van Jürgen Habermas. Als de telefoon rinkelt weten we dat het tijd is om te vragen wat er in de toekomst gaat gebeuren. Iets met boeken schrijven, hadden we al opgevangen. “Ik probeer altijd iets te doen dat niet verwacht wordt, bijvoorbeeld bij het begin van lezingen. Dat heeft meestal iets te maken met de vraag waar filosofie goed voor is. De bedoeling is een boekje te maken met zo’n stukjes. Een soort lof van de filosofie. Telkens met een verhaaltje en een stukje inhoud. Half literatuur half filosofie. Dat is spielerei. Daarnaast moet ik iets doen met economie of ethiek, omdat daar maatschappelijk vraag naar is.” Op de vraag naar zijn groene vingers schiet hij in de lach. “Ja, inderdaad. Ik ben een tuinier met een halve hectare grond” (lacht).
////decaansverkiezingen HIW kiest nieuwe decaan Nog voor we een nieuwe rector zullen hebben, wordt aan weinig over mogelijke kandidaten. Het zou dus leuk zijn het HIW een nieuwe decaan verkozen. Lokaal 00.14 kent mocht er meer naar voren getreden worden, zonder propaganda te voeren”. dan voor minstens vier jaar een nieuwe bewoner. Alle professoren hebben onderling afgesproken geen campagne te voeren. Er liggen echter een paar belangrijke dossiers te De kiesvergadering wachten.Koen Dorleman, Roderik De Turck & Quinten Evens Doordat de professoren geen campagne voeren en er bijgevolg geen duidelijke kandidaten zijn, is het moeilijk voor NFK om te bepalen voor wie er gestemd zal worden. Elien Joos probeert toch haar best te doen om zo goed mogelijk de p 15 mei stemmen alle professoren wie Antoon Van- mening van de student te vertegenwoordigen op de kiesdevelde, onze huidige decaan, zal opvolgen. Na een mandaat vergadering: “We beleggen vooraf een besloten vergadering van zeven jaar moet er verplicht gestemd worden voor een die we in alle lessen en via verschillende andere kanalen nieuwe decaan. Die persoon moet een gewoon hoogleraar aankondigen. Alle leden van NFK zijn daar welkom om mee zijn die voltijds is aangesteld. Hij moet zijn ambt kunnen te discussiëren over het profiel van mogelijke kandidaten.” uitdoen, dat betekent dat men ten laatste vier jaar voor zijn De vertegenwoordigers van de studenten hebben emeritaat moet verkozen worden. in totaal 1/10 van de stemmen. Drie van de vier stemmen De decaansverkiezingen vinden om de vier jaar komen uit het Nederlandstalig programma, de vierde uit het plaats. Een decaan kan een tweede keer verkozen worden internationaal programma. Hiermee kan je impact hebben voor een verlenging van drie jaar. De decaanstoel is een op de verkiezingen. “Studenten hebben ondertussen geleerd, plaats die men dus voor maximum zeven jaar kan bezetten. dat als je samen hetzelfde doet, dat je wel effect hebt. Bij de Wie dat zou kunnen doen, is echter niet bekend. Alle pro- rectorverkiezingen is dat al duidelijk gebleken”, stelt Rayfessoren hebben onderling afgesproken geen campagne maekers. Elien Joos maakte hierbij wel een kanttekening: te voeren. “Op het HIW zijn we natuurlijk beducht voor “We stemmen in groep, maar dat is natuurlijk moeilijk te mensen die programma’s gaan maken, stemmen halen en controleren bij een geheime stemming.” dat programma uiteindelijk vergeten”, stelt Raymaekers, vicedecaan onderwijs aan het HIW. “Ik geef toe dat het Takenpakket bijvoorbeeld voor een eerstejaarsstudent niet evident is om Bij de kiesvergadering komt het er op neer om de juiste man een mening te vormen.” als decaan te verkiezen. Het takenpakket van de decaan kan Elien Joos, praeses van de Nieuwe Filosofische hierbij een rol spelen. “Decaan worden wil zeggen dat er een kring, bevestigt dat het niet gemakkelijk is om te weten te heel aantal zaken zijn die je ook niet gaat doen. In het HIW komen wie nu de eigenlijke kandidaten zijn: “we weten heel kijken we vooral naar mensen die het willen doen en die er
O
#13
de capaciteiten voor hebben”, legt Raymaekers uit. Naast voorzitter van de faculteitsraad en -bestuur, moet hij ook de faculteit leiden en naar buiten toe vertegenwoordigen. Hij moet “de organisatie verzorgen en zijn medewerkers motiveren. Daarnaast is hij ook lid van het groepsbestuur humane wetenschappen”, vertelt Filip Abraham, vicerector humane wetenschappen.
“Ook de tweejarige master is een belangrijk dossier voor het HIW”, bevestigt Filip Abraham: “ik hoop dat dit nu eens beslist kan worden. Voor het HIW is dit belangrijk voor een mogelijke onderzoeksmaster en de Mphil.” Het dossier sleept ondertussen al een tijdje aan en lijkt geen meter vooruit te komen: “In totaal gaat het dossier al zeven jaar mee. De ene dag is dat: we gaan iets doen, de andere dag: we gaan niets doen. Het is een beetje hopeloos”, zucht Raymaekers. Belangrijke dossiers Dat de decaansverkiezing een belangrijk moment wordt Naast een uitgebreid takenpakket zal de toekomstige decaan voor de toekomst van het HIW, lijkt duidelijk. Eén ding lijkt vast het instituut ook moeten leiden door een aantal moeilijke te staan: het is koffiedik kijken. Wie uiteindelijk het mandaat zal dossiers. Eén daarvan is het laag aantal vrouwelijke proopnemen weten we pas op 15 mei. fessoren, wat ook resulteert in een laag aantal vrouwelijke kandidaten voor het decaanschap. “Op dat vlak moeten NFK, de Nieuwe Filosofische Kring, voorziet nog een dewe echt werk leveren en iets doen. We kunnen niet langer bat waarin besproken wordt welk profiel studenten zoeken buitenkomen met de idee: er is nu eindelijk één vrouwelijke bij de kandidaten. Het debat is alleen toegankelijk voor filoprofessor, wow! Dat is beschamend en daar moeten we allen sofiestudenten. Info via www.nfk.be. Mea Culpa slaan”, stelt Raymaekers.
////Drommels
////Mothership HIW
In zijn vroege jaren had Heidegger de gewoonte om in zijn gewone boerenkleren naar de universiteit te trekken en tamelijk plat Duits te spreken. Toen hij in een bepaalde les voor de eerste keer de aula binnenwandelde, dachten de studenten dat hij de elektriciën was die de lamp zou komen herstellen. Jeremy Bentham —beter bekend als de man-die-zichzelf-lietopzetten— heeft nog wat andere rariteiten op z’n palmares staan. Na een greep uit de hoge hoed sommen we hier enkele op: hij had twee wandelstokken, genaamd Dapple en Dobin; hij had een heilige theepot genaamd Dickey en deelde soms zijn bed met een varken en een kat genaamd ‘The Reverend John Langhorne’.
Dat Wittgenstein ze met momenten niet allemaal op een rij had, weten we al lang. Dat hij een genie was, moeten ook niet meer ontdekken. Zo heeft hij, toen hij op sollicitatie-interview was bij Het HIW is altijd al een beetje een aanstelster geweest. Altijd op de foto willen, er altijd Bertrand Russel, hem een papierheel goed uit willen zien. Deze keer ging ze naar de kapper. Dimitri Sterkens legde vast tje overhandigd met een enkele zin hoe het HIW bloosde toen de kapper de puntjes eraf knipte en haar haar blondeerde. op. Prachtig, toch?
#14
////exprimentele filosofie Vuile handen en lange vingers
Schwitzgebel heeft verzameld, echter, blijkt net het tegenovergestelde.
Filosofen zijn altijd vreemde wezens geweest, maar vroeger kon men er tenminste nog vanuit gaan dat ze die vreemdheid bedreven in hun eigen kleine kamertjes. Die geruststelling is vandaag de dag bedreigd, en vooral door de ‘experimentele filosofie’. Waar het lijkt om te gaan is een soort retour à Socrate, in die zin dat experimentele filosofen het contact met de ‘gewone man op de straat’ willen herstellen. In tegenstelling tot de armchair philosophers willen zij, zoals ze het zelf graag zeggen, hun handen eens vuil maken. Massimiliano Simons
Zowel bekende (bv. Aristoteles’ Ethica Nicomachea) als onbekende (bv. Am I My Parents’ Keeper? Van Norman Daniels) ethische werken zijn oververtegenwoordigd in de boeken die de weg naar de bibliotheek nooit meer terugvinden.Uit zijn onderzoek blijken nog andere interessante gegevens: van de top 15 meest gestolen boeken, zijn er 9 die over ethiek gaan. Het meest gestolen boek is Mills Utilitarianism (31,3% van de uitgeleende exemplaren). Een ander vreemd gegeven is dat naast de boeken over ethiek, ook de boeken van Nietzsche erbovenuit steken.
Hoe willen ze dit doen? Twee bekende namen van deze stroming zijn Joshua Knobe en Shaun Nichols die eveneens ook een Experimental Manifesto hebben geschreven. Hierin leggen ze uit dat ze dit willen bereiken via het invoeren van de methodologie van de cognitieve wetenschappen in de filosofie. Concreet houdt dit het voeren van enquêtes en het voorleggen van gedachte-experimenten in. Waar dus vooral naar gezocht wordt, zijn de ‘intuïties’ waarover filosofen zo graag spreken: ‘Men is geneigd te stellen dat …’ of ‘Elk normaal mens zou hier … op antwoorden’. Experimentele filosofen kijken sceptisch naar zulke claims: hebben gewone mensen wel die intuïties? Zijn ze wel universeel gedeeld? De redenen voor zulke experimenten zijn drievoudig: (a) men wil onderzoeken welke intuïties effectief gedeeld worden; (b) men wil onderzoeken hoe de folk psychology werkt om meer inzicht te krijgen in de menselijke geest; (c) of men doet dit net om aan te tonen dat de intuïties simpelweg niet universeel zijn, maar verschillen per cultuur, klasse of situatie. Deze methode is al toegepast op klassieke gedachte-experimenten zoals die bij Gettier of Kripke naar voren komen. De experimentele filosofie tracht echter ook nog meer te doen dan louter het voorleggen van vignetjes met gedachte-experimenten. Zo heeft Joshua Greene verscheidene studies uitgevoerd waarin hij via functionele MRI een antwoord zoekt op de vraag in welke mate morele oordelen door emoties worden bepaald. Zoals je ziet, vervaagt hier de grens met andere disciplines, zoals de morele psychologie. Een ander voorbeeld van experimentele filosofie die er ietwat uitspringt is, is het werk van Eric Schwitzgebel. Hij behandelt bijvoorbeeld de vraag in welke mate ethiek bijdraagt tot het moreel handelen. Met andere woorden: helpen die cursussen en boeken over ethiek om mensen deugdzamer te maken? Schwitzgebel probeert deze vraag noch via introspectie noch via enquêtes te beantwoorden. Wat hij daarentegen in zijn artikel “Do ethicists steal more books?” doet, is onderzoeken in welke mate boeken over ethiek ontvreemd worden in bibliotheken. Als ethiek daadwerkelijk mensen deugdzamer maakt, dan zou men moeten verwachten dat boeken over ethiek minder vaak gestolen worden. Uit de statistieken die
Natuurlijk is het één ding zulke vreemde resultaten vast te stellen, maar een ander deze ook nog te verklaren. Schwitzgebel slaagt hier helaas (nog) niet in. Hij heeft wel enkele hypotheses: een mogelijkheid
die hij bespreekt, is dat het niet de filosofiestudenten zijn die al die boeken stelen, maar de rechtenstudenten. Vele van die boeken vindt men immers ook terug onder hun arm! De empirische gegevens spreken dit (helaas?) tegen. Andere mogelijkheden zijn dat ethici nu eenmaal armer zijn en zo meer geneigd zijn boeken te stelen of misschien vereisen boeken over ethiek meer (lees)tijd. Nog een andere optie is dat ze gewoon veel leuker zijn om te lezen en zo vaker opengesteld worden aan de gevaren van cafés, stranden of zwembaden. Geen van deze hypotheses lijkt echter plausibel. Het is dus nog niet duidelijk waarom dit het geval is. Als men niet met een afdoende verklaring komt, zijn de conclusies radicaal: ethiek lijkt dan geen positief iets te zijn, maar net iets negatiefs. Zoals Schwitzgebel het stelt: “Would we then discourage the study and teaching of moral philosophy, for the good of society?” Een radicale stelling wellicht, maar dat is misschien iets typisch voor de experimentele filosofie. #15
////Gonzo
////column “Bij het binnenkomen stond Hodgkinson een ukelele te stemmen.”
Het is weer tijd voor een nieuwe rector. Langs alle kanten worden studenten belaagd met informatie over hun beleidsplannen. Studenten hebben tien procent van de stemmen. LOKO, de Leuvense Overkoepelende Kringenorganisatie, probeert studenten dan ook zo goed mogelijk te informeren, al zullen het uiteindelijk enkele praesidiumleden zijn die de mening van de student proberen te verwoorden. De rectorskandidaten moeten natuurlijk bevriend geraken met de studenten. Maar bovenal moet de nieuwe rector ten strijde trekken. Deze column is geen tekst, maar een foto. Het is een aansporing. Eerst om te gaan uitpluizen waar de foto nu net over gaat, daarna om te interpreteren. Het heeft iets met tegendraads te maken.
Als filosofen feesten, doen ze dat op zaterdagmiddag, in Het Stuk. Dan drinken ze zich ’s ochtends vroeg ‘katje lam’ en gaan ze naar filosofische lezingen luisteren. Zo’n concept trekt natuurlijk veel volk, vooral gepensioneerden en vrouwen met een parttime baan. Er is ook steeds een algemeen thema; dit jaar economie en waarde. Weinig feestelijk, weinig origineel, maar enfin, het moet ergens over gaan. Met als headliner Giorgio Agamben. Voor diegenen onder u die deze figuur niet kennen, een korte beschrijving: Italiaans, kalend, vloeren jasje, assorti vloeren broek, en schoenen van Milaanse makelij. Oh ja, neo-marxistisch is ie ook. Reindert Opmal-Snellinckx Die Agamben had het over hoe wij niet enkel kapitalist zijn wanneer we aan onze portemonnee denken, maar hoe we zijn terecht gekomen in een kapitalistische totalkultur, met een warenfetisjisme en een hele resem aan kapitalistische rites. Ook Benjamin werd geciteerd, en u weet dat het dan menens is. Gevolg: de gepensioneerden waren niet meer mee, de eerstejaars ook niet. En de dame naast uw dienaar ook niet. Ze had ter voorbereiding nochtans alle filosofische artikels in Weekend Knack, Nest, en Libelle gelezen. Als dat al niet mag baten, is het zeker Agamben die zich als elitaire erudiet gedraagt. Ze ging haar handtas dan maar herorganiseren, at een Läkerol, en spoot even later wat parfum op een weinig verhulde boezem. Uw dienaar liet zich gelukkig niet al te veel afleiden door dat vrouwmens. Verdere vragen over Agamben kunt u dan ook altijd in lezersbrieven sturen. Vervolgens ging uw dienaar luisteren of het de moeite is de Panda te redden. Vijf mannen zaten aan een tafel, klaar om te debatteren. Eén van hen was Nederlander. Uw dienaar gokte op de middelste, want die had een rode trui aan met daaronder een hemd, en krulletjes in de gel. Uw dienaar had gelijk. De conclusie was overigens dat de panda het niet waard is gered te worden, maar de bijen wel. Ethiek… Nadien was het kiezen tussen Paul vs Paul, Beeckman, of een Brit die ging vertellen waarom luiheid helemaal geen doodzonde is. U kent uw dienaar, die kiest voor het laatste. Bij het binnenkomen stond Hodgkinson een ukelele te stemmen. Lap. Hodgkinson had dan ook niet zoveel nieuwe inzichten te delen. Zijn theorie van tijdverlies werd dan weer wel meteen omgezet in de praxis… Overigens, niet enkel uw dienaar, maar ook Simon Truwant vond er maar niets aan. In het oor van een vriendin fluisterde hij dat hij beter thuis wat was gaan lezen. Maar Simon heeft geen recht van spreken, want Simon leest Heidegger, en uw dienaar kan zich toch wel beter tijdverdrijf inbeelden. En wat is dat ook met lezingen trouwens? Na zo’n hele dag luisteren vraagt uw dienaar zich wel eens af of hij ook maar iets wijzer is geworden. En de andere mensen in de zaal, zijn die wel tevreden? Als Habermas voor een volle Pieter De Somer staat onverstaanbaar te wezen, wat denken al die mensen dan? Waarom doen wij dit? Waarom gaan we keer op keer naar lezingen waarvan we weten dat we erna met een onbevredigd gevoel achterblijven? Heeft dat vrouwmens bij Agamben een goede dag gehad? Vertelt ze ’s anderendaags tijdens de Spaanse les hoe interessant ‘die ene Italiaan’ wel niet was geweest? Gaat Gwendolyn Rutte, later op de avond, met Wouter ‘Kuifje’ Beke en Frank Vandenbroucke in debat over het derde deel van Habermas’ lezing; dat deel waar de gebrabbelde werkwoorden nog wel te onderscheiden waren van de speekselerige zelfstandige naamwoorden? Opnieuw, waarom doen wij dit? Uw dienaar zal een gokje wagen. Volgens uw dienaar doen we dit, omdat we niet weten wat anders te doen. En we weten niet wat te doen, omdat we niet weten wat te denken. En omdat we niet weten wat te denken gaan we luisteren wat anderen denken te denken. En omdat we merken dat die anderen zelf niet weten of wat ze denken te denken wel is wat ze denken te denken, weten wij al helemaal niet meer wat te denken. En weten we dus ook niet meer wat te doen. En dus gaan we steeds weer naar de volgende lezing… Tot dan!
@ Quinten Evens
Siegfried gaat niet akkoord met Spreekwoorden. Uitspraken van het zelfde soort uitschot dat zen dagen vult met het schrijven van boze brieven en andere vals activisme. De pen machtiger dan het zwaard? Laat mij vooral toe u het tegendeel te bewijzen in de volgende 1.500 tekens (met spaties). Studenten. Zelfs vakbonden klagen minder! Ik hoor alleen maar hoe druk ze het wel niet hebben en hoe uitputtend de weken zijn, laat staan dat ze eens hun bed uit moeten om 9 uur ’s morgens. Ik wil ze wel eens zien eenmaal ze afgestudeerd zijn, ze zullen smeken om een 15-uur durende werkweek! De klimaatsverandering. Na de groene kerst nu een witte Pasen. Nu wordt het offensief van de Kerk tegen het secularisme echt wel wanhopig. Siegfried zijn lessenrooster. Maandag om 8 uur les.
#16
Wokkels. Chips vernoemd naar een middelmatige astronaut? Geen wonder dat Lay’s daar niets mee te maken wil hebben. Lezersbrieven. Begrijp me niet verkeerd, Siegried is groot voorstander van het kritisch denken. Maar om elke verzuurde kritiekschieter een eigen medium te geven is me nu toch wel een stap te ver. Zelfs dit blad kent zo zen schrijvers: ‘filosoofje94’, u weet wie u bent! De zomertijd. Waarom doen wij nog de moeite om ons aan het internationaal stelsel van eenheden te houden als enkele parachronisten het niet kunnen laten de tijd vooruit te zetten? En ik maar slaap missen waardoor de lesweek zwaarder wordt. De verengelsing van onze maatschappij. Quoi? Hannes Cludts #17
////onderzoek
den doorgaans opgevuld door de vice-praeses.
Studentenclubs bekeken Sinds er eentje furore gemaakt heeft met wat biggetjes zijn studentenclubs tegenwoordig weer een hot topic. De schouwspelen die menige feestvierder te zien krijgt na tien uur ’s avonds kent iedereen. Wat ze verder allemaal uitspoken is echter ongeweten bij veel studenten. Vincent De
Weerdt & Roderik De Turck
Om het fenomeen van kringen en clubs te begrijpen, is een minimale historische achtergrond vereist. Deze is er echter lang en kleurrijk. Bovendien heeft elke vereniging een uniek traject afgelegd. Een algemeen relaas biedt een inkijk. De eerste club die opgericht werd was Ons Hageland in 1874, om een tegengewicht te bieden tegen de academisch geïnspireerde kringverbanden die toen al bestonden. Zo bood de studentenclub een alternatief dat meer geënt was op studentenactiviteiten en ontspanning dan de toenmalige kringen. Sindsdien zijn er alleen maar bijgekomen, zodat er op dit moment dertig nog actief werken-
de studentenclubs bestaan in Leuven. Traditie
Dat clubs al lang bezig zijn, is duidelijk te zien aan de componenten die een club eigen zijn. Traditie is veelal troef. Strak gereguleerde cantussen, bieravonden, de hiërarchie, linten... Het zijn allemaal overblijfselen uit tijden waarmee vele studenten geen voeling mee hebben. En dat spiegelt zich ook bij de studentikoze ‘tradities’ die men in kringen implementeert. Als men kijkt zijn er maar enkelen die zich effectief vasthouden aan tradities. Bepaalde kringen hebben linten, anderen niet. Cantussen bij kringen verschillen sterk van die van clubs. Ook traditionele avonden die al ettelijke decennia doorgaan bij clubs zijn bijna totaal afwezig in de kringwerking. Dat betekent niet dat facultaire kringen geen rijk gevuld verleden kunnen hebben. Opgericht in 1885, is het Vlaams Rechtsgenootschap (VRG) bijvoorbeeld de oudste, nog bestaande facultaire kring in Leuven. Structuur
Hoe ziet het clublandschap er nu uit? De Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond, bekend van de codices die op onze koten liggen te pronken, is formeel het hoogste orgaan. Onder het KVHV heeft men dan enerzijds het SK, het seniorenkonvent, en anderzijds het MSK, de vrouwelijke variant ervan. Een seniorenkonvent valt wat te vergelijken met een eerder ceremoniële versie van de Leuvense Overkoepelende Kringenorganisatie (LOKO). De studentenclubs hebben evenwel nog een tussenniveau, de provinciale gilden waaronder verschillende clubs verdeeld zijn. Die clubs zijn ofwel regionaal van aard, of verenigen een bepaalde school. Ook de functionele structuur van clubs vertoont enige verschillen met die van faculteitskringen, hoewel het hier voornamelijk om terminologische verschillen draait. Aan het hoofd van zowel club als kring staat een praeses of senior. Die heeft doorgaans een veel grotere macht dan bij kringen. Onder de praeses staat dan een vice-praeses. In kringen hebben vice-praesides de bevoegdheden om vergaderingen voor te bereiden en verslagen op te maken, cantussen voor te bereiden. Functies als schachtenmeester of zedenmeester wor#18
Bij clubs zijn die functies naargelang hun traditie verspreid onder verschillende personen. Voorts zijn er nog allerhande functies bij kringen die dan weer ontbreken bij clubs, meestal onderwijs-, cultuur- of sociaalgerelateerde functies. Wat de effectieve werking betreft is dat min of meer logisch: studentenclubs zijn meer gericht op traditie, sociale aspecten en bier. Kringen vs. clubs
Het doel van de studentenclubs slaat de grootste kloof met de studentenclubs. Aan de ene kant heeft men studentenclubs die een voornamelijk sociale functie hebben. Aan de andere kant zijn het de kringen die hun leden vertegenwoordigen bij de KU Leuven en LOKO. Primair voor kringen was en is juist die vertegenwoordiging van de studenten in vergaderingen op universitair en facultair vlak. Dit vertaalt zich vandaag in een deelname aan overkoepelende studentenorganisaties, zoals onder meer LOKO. Ook zorgen facultaire kringen via de alom gekende cursusdienst voor de distributie van nota’s en cursussen. Dat sociale verbanden de belangrijkste component uitmaken van een club, zal menig student al weten. Hoewel er vaak minachtend naar gekeken wordt, lijken clubs goed te slagen in die socialiteit. Mensen die bij eenzelfde club zitten/zaten, zijn vrienden voor het leven. We kennen ettelijke verhalen van grootvaders, die met 68 zomers rijp, nog minstens maandelijks met vrienden van “uit de club” samenkomen, nog vele activiteiten van hun club meemaken en met pet-en-lint mee op stap gaan. Facultaire kringen, die doorgaans een veel groter bereik hebben, moeten hiervoor soms inboeten aan onderlinge verbondenheid. Tekenend is het concept schacht, dat bij vele kringen zo niet verdwenen, dan wel grondig uitgehold en optioneel geworden is. Bij de clubs daarentegen, is het echter ondenkbaar dat een onbekende derde zomaar de hechte groep betreedt. Welke vorm van vereniging de beste is, zal hoogstwaarschijnlijk op individuele basis bepaald moeten worden.
Voorbeeld structuur hoogstudentenclub Semini versus Nieuwe Filosofische kring: praesidium: praesidium: Senior Praeses Pro-Senior Vice-praeses Oud-Senior Schatbewaarder Vice-Senior Onderwijs Scriptor CuDi Cantor Cultuur Quaestor Feest Zedenmeester Fak Schachtentemmer PR Webmaster Webmaster Sportführer Sport Commilito Lid Schacht
Wilt gij ook schrijven? gewoon even vragen via quinten.evens@ student.kuleuven. be
#19
////later Filosofen en toekomst, het is een noodzakelijk kwaad. het is altijd al moeilijk geweest een concreet beeld te scheppen van het beroep van een filosoof. deWijzer probeert het nog eens. Siska De Baerdemaeker is lid van de MUN Society Belgium (MSB), een Belgische studentenvereniging met leden van zowat elke Belgische universiteit die deelneemt aan simulaties van de Verenigde Naties. Een vijfdaagse bijeenkomst in Melbourne sterkt haar nog meer in de overtuiging dat filosofie voor elke diplomaat een verrijking kan zijn. Filosoof-koning in haar ogen, ook vandaag.
P
lato schreef meer dan 2000 jaar geleden in zijn Politeia al wat elke filosofiestudent beaamt: de filosoof is de meest wijze van allemaal, en zou aan het hoofd van de samenleving moeten staan. Vandaag de dag worden we als filosofen in opleiding echter geconfronteerd met een jammerlijk gebrek aan appreciatie voor ons diploma. Elk jaar reist MSB bijvoorbeeld af naar een andere wereldstad om deel te nemen aan Harvard WorldMUN, het officieuze wereldkampioenschap diplomatie voor studenten, een titel die we voor de vierde keer ook wonnen. Voorbije edities gingen al door in Puebla, Taipei, Singapore en Vancouver, en dit jaar werd WorldMUN georganiseerd in Melbourne. Vanuit meer dan 80 landen kwamen studenten er samen om de lidstaten van de Verenigde Naties te vertegenwoordigen in meer dan twintig comités en vergaderingen en er te discussiëren over prangende wereldproblemen. Zo had ik vijf dagen lang de taak om de belangen van China te behartigen in de VN-Veiligheidsraad, waar we zochten naar een oplossing voor het conflict in Syrië. We hebben ze niet gevonden. Toen ik zelf voor het eerst van het concept van Model United Nations (MUN) hoorde, dacht ik vooral dat het om één of andere fijne bezigheidstherapie voor rechtenstudenten ging. Nadat ik er zelf aan heb deelgenomen, geef ik mijn ongelijk met veel plezier toe. MUNs zijn soms bikkelhard – zeker als je China vertegenwoordigt en je zowat alleen staat met je opinie – maar tegelijk is het telkens weer een unieke ervaring, en bovenal heb ik er geleerd waarom filosofie absoluut een meerwaarde is voor diplomaten. Militaire interventies Tijdens een opleiding filosofie zijn er een aantal basisvaardigheden die in elk domein, continentaal of analytisch, voortdurend terugkeren. Je wordt aangemoedigd om kritisch te zijn, om argumenten tot op de draad te analyseren en om los te komen van al te vaak bewandelde paden. Harvard WorldMUN is de ultieme context om die basis in de praktijk om te zetten. #20
Zonder kritisch te zijn, ook tegenover je eigen beleid, leer je immers niet om een positie te onderbouwen, maar geen enkel ander land zal met je in zee willen gaan als je geen argumenten hebt voor je beleid. Als vertegenwoordigers van China konden we niet gewoon vertellen dat we geen militaire interventie in Syrië konden goedkeuren. Pas door te wijzen op de sectaire verschillen en de verdeeldheid in de oppositie konden we andere landen overtuigen van dat idee. Telkens opnieuw, voor elk beleidspunt, word je uitgedaagd om de voor- en nadelen tegen elkaar af te wegen, en je te wapenen tegen alle mogelijke tegenwerpingen. Creativiteit Aangezien argumenten voortdurend over en weer vliegen, is het essentieel dat je ze pijlsnel kan ontleden en beoordelen op hun geldigheid. Ik kan met de hand op het hart zeggen dat filosofie studeren ervoor gezorgd heeft dat drogredenen in mijn hoofd alarmbellen doen rinkelen, en dat gebeurde in Melbourne vaker dan je zou vermoeden... Tot slot leer je als filosoof om niet vast te blijven zitten in oude patronen, om vernieuwende ideeën te ontwikkelen en om de oude voortdurend bij te schaven. Je mag niet met oogkleppen rondlopen, net zomin als diplomaten zich dat kunnen veroorloven. Wanneer een discussie muurvast lijkt te zitten, kan alleen afstand nemen je redden, zodat je op ideeën kan komen die op het eerste zich niet vanzelfsprekend lijken, maar die toch een alternatieve oplossing bieden voor een probleem waar je op een andere manier niet uitraakt. Alles in acht genomen, ben ik blij dat ik een filosofische basis had voor ik naar Melbourne afreisde, het heeft me rechtgehouden wanneer ik soms als enige de tegendraadse opinie moest verdedigen. Omgekeerd heb ik uit mijn deelname aan Harvard WorldMUN ook geleerd waarom filosofie ook vandaag ontzettend relevant kan zijn. Dus ook al beseft de wereld het niet altijd: Plato had gelijk.
@ Erik De Cock deWijzer werkt deze maand aan haar laatste editie. Na een hoop research bleek dat NFK veel leden heeft. Navraag leerde ons dat er veel talent schuilt onder die leden. We willen daarom ook een warme oproep doen naar iedereen die actueel of potentieel veel talent denkt te hebben. Wij delen onze ervaring graag om jullie potentie te verwezenlijken. Je krijgt de kans te schrijven, te interviewen, foto’s te trekken of enig andere vorm van kunst te produceren. Daarenboven garanderen we een unieke inkijk in het HIW. Kijk naar de foto: ooit in dat lokaal geweest om er te praten over de groene vingers van Antoon Vandevelde? Als jullie ingewerkt zijn en alle potentie ontwikkeld hebben, gaan we van jullie kwaliteiten profiteren, net zoals jullie dat doen wanneer jullie tijdens het lezen van deze tekst jezelf aan het betasten zijn op de vreemdste plekjes. De eerste stap zet je zelf: je mailt naar
[email protected]. Zeg dat je wilt meedoen of iets dergelijks. Daarna nemen we je automatisch op in onze mailingslist. Mails die je krijgt bevatten data van redactievergaderingen, voorstellen voor artikels en vacante artikels/ foto’s. Alle andere stappen zijn dus vergelijkbaar met een rolstoel: wij duwen. We hebben ook een expliciete mening over veel dingen. Die uiten we pas na enkele glazen. En als dat gebeurd is, schrijven we geniale teksten. Dan trek je liefst zo snel mogelijk je kleren uit en, wederom, begin je jezelf liefst overal te betasten. Maar loop niet te hard van stapel. Eerst die eerste stap zetten. Daarna gaan we samen spelen. Epileptic Shagbrain
Voor meer informatie: www.munsocietybelgium.org #21
////vertelsel
////wat na filosofie?
Henry
H
et had geen zin meer om te springen. Er was geen respect meer te verdienen van de omstaande jongens, want David had net bewezen dat de brug niet dodelijk hoog was. Vanop een bepaald hoogte is een wateroppervlak hetzelfde als een laag beton, zei zijn moeder altijd. Henry had met graagte deze sprong gewaagd op dat spreekwoordelijk beton. Eens je weg was, was je weg. De zwaartekracht zou hem in het water zuigen, dat filmisch uiteen zou spatten, zodat de jongens zich in een reclamefilmpje voor HD-televisietoestellen zouden wanen. Bij elke druppel die uit het water werd gebroken zouden hun tronies verder uiteen worden gerekt door verbazing en ontzag. Tegen de tijd dat de hele scène zich vertraagd zou hebben afgespeeld in hun ontstelde bewustzijn zou Henry al terug op de kade zijn aan het klimmen. Hierbij zou de nodige nonchalance hem alleen maar helpen. Je moet natuurlijk niet gaan doen alsof het niets was. Henry kon ook onder de indruk zijn van iets op een stoere manier. Zoals wanneer zijn neef de handrem gebruikte om een bocht te nemen met de auto van zijn vader, of wanneer hij de indruk kreeg dat de jongens nog weken over een film zouden praten. Dan was je stoer en onder de indruk. Je drukte zelfzeker je respect uit of gebruikte op het juiste moment een goeie slagzin uit de film. Nu was het respect voor hem geweest. ‘Weet je nog die keer dat Henry van de brug sprong?’, ‘Man, ik had kunnen zweren dat Symons een beetje in zijn broek piste toen hij dat zag!’ De nodige strafstudie had Henry met plezier uitgezeten. Schrijf twee uur lang over risico en verantwoordelijkheid. Prachtig, die opdracht zou hij charmant belachelijk maken. Gewoon glimlachend je straf ondergaan, dat was nonchalant en respectvol tegelijk. De jongens zouden dat weetje achteraf toevoegen wanneer ze erover praatten: ‘Hij heeft tweehonderd keer ‘je bent pas verantwoordelijk als je risico’s neemt’ geschreven en een tekening van jongen in een rolstoel op de achterkant gemaakt. Henry had zich geen illusies gemaakt toen hij over de balustrade van de brug stapte. Hij zou geen legende worden bij de jongens, hij zou er niet meer vrienden aan over houden, maar dit verhaal zou hem voor de rest van zijn schoolcarrière vergezellen. Nu was hij – eigenlijk onterecht – beperkt tot een bijrol. Geheel onterecht, want David was niet op het idee gekomen. Hij had niet eens gedurfd toen Henry het voorstelde. ‘Nee, dat lukt ons nooit!’, ‘Komaan! Jij trekt een foto #22
van mij, en ik trek een foto van jou’. Natuurlijk had hij erop gerekend dat David het niet durfde. Net daarom had hij hem om een foto gevraagd, de perfecte facebookfoto. De andere jongens zouden mee op de foto hebben gewild, misschien zelfs naakt. David was een slimme keuze geweest. Te bedeesd om populair te zijn en niet bedeesd genoeg om gepest te worden. De perfecte bijrol in dé gebeurtenis van de schoolreis naar Portugal. Dit was echt een geval van epistemische pech. Gisteren hadden ze wijn naar hun kamer gesmokkeld onder het half toegeknepen oog van Symons dus ze beleefden het bezoek aan Porto in een gemoedelijke wolk van aandachtsgebrek. Charmante stad, veel trappen, veel parasollen, de geur van gebakken vis en vers keukenafval. Symons compenseerde de afwezigheid van een gids met wat anekdotes uit de Capitool reisgids, zoals gewoonlijk opgesmukt met grappen die hem net populair genoeg maakten. De gemoedelijke sfeer was perfect geweest voor een spectaculaire gebeurtenis. Henry was over de balustrade van de brug gestapt terwijl de groep aanschoof voor een ijsje. Terwijl hij de afstand tussen zijn tenen en de Douro inschatte, had hij al enkele leerlingen dingen in de trant van ‘hé kijk’ horen roepen. En toen hij opkeek had hij de aandacht van heel de groep. Net toen hij zich had bedacht of hij nu al dan niet iets zou roepen tijdens zijn sprong, zag hij de ogen en mondholtes van de leerlingen voorbij hem staren. Een seconde later hoorde hij David zijn plons. David kroop nu de kade op. De verbazing van de groep was groter dan het respect. David zijn persoonlijkheid was nog niet klaar geweest voor deze gebeurtenis. Deze sprong was te atypisch voor zijn gedrag om ontzag in te boezemen. Hier zou over gepraat worden, maar nooit op de manier die een duik als deze verdiende. Nooit op de manier zoals er bijna over Henry zou gepraat worden. Symons beende druk gesticulerend zijn richting uit. Hij had nog een tiental seconden om te beslissen wat hij nu zou doen. ‘Hé! Maak dat je van die brug afkomt!’. Henry’s gezicht klaarde op tot een schelmachtige grimas. ‘Wat u wilt meneer.’ En de zwaartekracht deed de rest.
Shania Toptits
////doorgedicht Hoop Ik ben alleen maar niet alleen Ik vlieg en zweef maar ril en beef Ik slaap de wereld Ik loop de tijd uur Ik wacht, ik dool, ik word bevrijd Mijn angsten zijn stil, mijn dromen groot Mijn tranen kil, mijn voelen bloot En de hoop, die leeft de hoop belooft: dat ik ooit terug krijg wat mij is beroofd Evelien Van Beeck
Dubbele lentehaiku Naar ‘t lawaai van ruis van ‘t gebruis, van het getril van takken, een beek Naar ‘t violen en het gepiano in sol klein luister de lente #23
////wegwijzer wijst je weg
maandag: Na een statistische analyse heeft NFK gemerkt dat de meest verlieslatende activiteiten steeds op een maandag gepland zijn. Versatiel en winstmakend als we zijn zien we vanaf heden dus af van zulks activiteiten. Wat we u wel kunnen bieden, gratis en voor niets, is een kijkje in de praesidiumvergadering van 17u tot 18u in MSI 00.08. U kan er meegenieten van een uiteenzetting over de rectorverkiezingen. dinsdag: Uit dezelfde statistische analyse blijkt dat u, stuk voor stuk, ongecultiveerde zwijnen bent. Geen nood, voor vier euro bieden wij u een opera en een walking diner aan. Deze nieuwe, hippe vorm van eten tot zich nemen, zal ongetwijfeld hoogtij vieren op alle toekomstige feestjes waar u verwacht wordt een hemd te dragen. Oefen u dus al maar in het rechtstaand soeplepelen. Dit ekskwisiet fenomeen zal zich ontrollen in het MSI 00.08 om19.30h onder de klanken van Carmen van Bizet. Uiteraard bent u achteraf welgekomen in de Fakbar, zoals steeds schuimkragend tot uw dienst. Als u wilt participeren in de productie van de laatste Wijzer van het jaar, weest u daar dan alstublieft aanwezig om 22u. woensdag: NFK organiseert deze woensdag geen activiteiten. Dit heeft niets met statistische analyses te maken, maar u zult allen, half luidop, toreador aan het neuriën zijn. Het toeval wil dat we een bloedhekel aan neuriën hebben. donderdag: Wij herdenken het vorige interbellum, het was immers een prachtige periode met homofiele en depressieve decennia. Vanaf 20u30 staat u met brillantine in het haar of zelfgemaakte kniebroek in het zaaltje boven de Domus de charleston fysiek te herdenken op onze Interbellum Avond. vrijdag: Na een interbellum volgt steeds een oorlog en tijdens een oorlog mag u verdorie blij zijn dat de pot iets schaft. De pot schaaft om 13u, op een locatie die wegens ondergrondse redenen obscuur blijft, brood.
Monday: Statistical analysis has proven Monday-activities to be the least profitable. Due to economical concerns NFK has decided to refrain from organising anything on Mondays. Instead we only talk about organising on Mondays. You are cordially invited to these talks. Which are highly dialectical and contain more information than regular tv-shows. This week we will talk about the programs of the upcoming rectors. 17u-18u at MSI 00.08. Tuesday: We know you chose to study abroad for several reasons. But one should be cultural enlightenment. We do not doubt that we have enlightened you enough for this year, but enough is a word uncultivated people use to talk about how cultivated they are so we offer you some extra. There will be opera and walking diner at the MSI 00.08 om19.30h! Nowadays society will ask you to multitask, and this will be a great exercise. Walk, eat, listen and butter up all the people you will need in your future life. Four activities, we only ask four euro. Of course you will need to show your cultural superiority to the drinking class. Walk in to the fakbar. Don’t sit down, it’s considered a token of bad taste, but do consume. Wednesday: We don’t need you on Wednesday Thursday: We commemorate the previous interbellum by imitating its music and clothing. You will participate, it’s a matter of respect and ‘divertissement’ as the frogs would say. We expect you around 20u30 at the Domus. Friday: Your fridge is empty by now, we have anticipated this problem. Breadmeal at 13h. Due to reasons, its location is still to be disclosed
NFK wants to thank you for encouraging VZW BaNaKa by buying a lot of easter eggs. We collected 251,87 euros that BaNaKa can use for different camps, surprise activities or a big show for their kids that already went on a camping trip. Thanks to you all!
